-
41 czyhać
-
42 czysty
1) (t. przen bez zanieczyszczeń, obcych elementów) tlen, wełna, papier, język rein; ręce, bielizna, powietrze, woda sauber; wełna, jedwab pur; dochód, zysk Netto-koń czystej krwi Vollblutpferd ntz \czystym sumieniem reinen Gewissensmieć czyste sumienie ein reines Gewissen haben6) \czysty jak łza sonnenklar ( geh) -
43 daleki
\daleki od doskonałości weit davon entfernt, vollkommen zu sein, alles andere als perfekt -
44 dorabiać
I. vt1) ( zrobić dodatkowo)\dorabiać klucz einen Schlüssel nachmachen lassen\dorabiać do czegoś ideę sich +dat den Grund für etw ausdenken\dorabiać sobie czymś sich +akk mit etw etwas dazuverdienenIII. vr1) ( bogacić się) es zu etw bringen, zu etw kommendorobić się autorytetu sich +dat Autorität verschaffendorobić się szacunku in [jds] Achtung steigen, Ansehen gewinnen -
45 drewniany
-
46 dusić
-
47 echo
-
48 eksplozja
eksplozja [ɛksplɔzja] f -
49 faszerować
faszerować [faʃɛrɔvaʨ̑] < perf na->I. vt1) ( nadziewać) füllen\faszerować pieróg mięsem eine Pirogge mit Fleisch füllen\faszerować kogoś opowieściami jdn mit Erzählungen überhäufen\faszerować się prochami sich +akk mit Tabletten voll stopfen ( fam) -
50 gałązka
-
51 ganiać
ganiać [gaɲaʨ̑]I. vi -
52 głos
na \głos lautna cały \głos aus vollem Halse [ lub voller Kehle]ktoś stracił \głos jdm versagte die Stimme2) muzutwór na dwa \głosy zweistimmiges Stück ntudzielać komuś \głosu jdm das Wort erteilenodebrać komuś \głos jdm das Wort entziehendojść do \głosu ( wypowiedzieć się) zu Wort kommenmieć \głos ( przen) das Wort habenzabrać \głos die Stimme erheben, sich +akk zu Wort meldenoddać \głos na kogoś seine Stimme für jdn abgeben, für jdn stimmenwstrzymać się od \głosu sich +akk der Stimme enthalten -
53 głuchy
-
54 gonić
-
55 gorzeć
vi1) ( palić się) brennen\gorzeć miłością do kogoś sich +akk in Liebe nach jdm verzehren ( geh)\gorzeć pragnieniem czegoś sich +akk etw sehnlichst wünschen3) ( przen świecić się) płomień: leuchten; ogień: glühen; ( rumienić się) twarz: erröten, rot werden -
56 gotować
gotować [gɔtɔvaʨ̑]I. vtII. vraż się w nim gotuje ze złości er kocht vor Wut4) ( przygotowywać się) sich +akk vorbereiten -
57 górować
górować [gurɔvaʨ̑]vi1) ( przewyższać)\górować nad kimś/czymś ( wznosić się ponad) drzewo, katedra, wieża: jdn/etw überragen ( przen być lepszym) człowiek: jdn/etw übertreffen ( przen być lepiej słyszalnym) głos: jdn/etw übertönen2) astron Słońce: am höchsten stehen -
58 grobowy
-
59 grzywa
grzywa [gʒɨva] f\grzywa fali Wellenkamm m -
60 horyzont
na horyzoncie am Horizontmieć szerokie/wąskie \horyzonty einen weiten/engen Horizont haben
См. также в других словарях:
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
pchać — ndk I, pcham, pchasz, pchają, pchaj, pchał, pchany pchnąć dk Va, pchnę, pchniesz, pchnij, pchnął, pchnęła, pchnęli, pchnięty, pchnąwszy 1. «posuwać coś, rzadziej kogoś przed sobą; napierając na coś przesuwać» Pchać taczki, wózek. Pchnąć drzwi.… … Słownik języka polskiego
rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… … Słownik języka polskiego
wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat … Słownik języka polskiego
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… … Słownik języka polskiego
głuchy — głusi, głuchychszy 1. «nie mający zdolności słyszenia; nie słyszący lub źle słyszący» Głuchy od urodzenia. Głuchy jak pień. przen. «nie zwracający na coś uwagi, nie reagujący, obojętny» Głuchy na czyjeś perswazje, prośby. Głuchy na głos rozsądku … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego