-
1 αρήξειν
-
2 ἀρήξειν
-
3 ἀρήγω
ἀρήγω, helfen, beistehen, Hom. nicht selten, nur in der Ilias, meist im praes., fast überall von Hülfe im Kriege; τινί, Iliad. 2, 363 ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ, φῦλα δὲ φύλοις; 16, 701 Τρώεσσι δ' ἀρήγων; τινί τινι, 1, 521 καί τέ μέ φησι μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν; fut. 1, 77 ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν; 5, 833 Ἀργείοισιν ἀρήξειν; 14, 265 ἃς Τρώεσσιν ἀρηξέμεν Ζῆν ὡς Ἡρακλῆος περιχώσατο. – Tragg.; Pind.; ἀρήγει, es hilft, c. inf., Aesch. Eum. 541, vgl. Pind. P. 2, 63; ἀρήγειν τι, etwas abwehren, ἅλωσιν Suppl. 112; so Sp. Medic.; φόνον τέκνοις, Mord von den Kindern, Eur. Med. 1275. – Seltener in Prosa, Her. 7, 136; τῇ χώρᾳ ἀρήγειν, das Land beschützen, Xen. Oec. 5, 7; τοῖς φίλοις Cyr. 1, 5, 13. Vgl. ἀρκέω, Buttmann Lexil. 1 S. 5.
-
4 πρό-φρων
πρό-φρων, ον, eigtl. mit vorgeneigter Seele, propenso animo, also geneigt, gewogen, wohlwollend; καί μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν, Il. 1, 77; οὐδέ τί πώ μοι πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἔπος, 543, u. öfter; ὅτε πρόφρων Δαναοῖσιν ἄμ υνεν, 14, 71; οὔ νύ τι ϑυμῷ πρόφρονι μυϑέομαι, ich rede nicht von ganzem Herzen, mit voller Ueberzeugung oder parteiisch für die Trojaner, 8, 40, vgl. 10, 244; εἰ δὴ πρόφρονι ϑυμῷ Ὀλύμπιος αὐτὸς ἀνώγει, Il. 24, 140; in welchen Verbindungen Andere erkl. »mit festem Willen, mit unabänderlichem Vorsatz« oder »auf seinem Willen bestehend«; überall ist aber ein gemüthliches Geneigtsein dabei zu denken; ironisch ist die Vrbdg Od. 14, 406: πρόφρων κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην, dann könnte ich wohl aus vollem Herzen, freudig zu Zeus beten! d. i. ich könnte es nimmermehr. – So auch adv. προφρόνως, ep. προφρονέως, z. B. μάχεσϑαι Il. 5, 810, τῖεν 6, 173, ῥύοισϑε 17, 224. – Pind. πρόφρων ἄμβασε στρατόν, P. 4, 191; δέξεται πρόφρων, 9, 56; σύμμαχος, I. 5, 28; προφρόνως ἐφίλασε, P. 2, 16; ἀντέχομαι, N. 1, 33; καί σ' ἐπ οπτεύων πρόφρων ϑεὸς φυλάσσοι, Aesch. Ch. 1063; κλῠϑί μου πρόφρονι καρδίᾳ, Suppl. 344, u. öfter im adv. z. B. πέμπετ' ἀρωγὴν παισὶν προφρόνως ἐπὶ νίκην, Ch. 471; Suppl. 1; γενοῦ πρόφρων ἡμῖν ἀρωγός, Soph. El. 4372; sp. D., wie Ap. Rh. 2, 802. 3, 1188 u. in der Anth.
-
5 χείρ
χείρ, ἡ (nicht χεῖρ, vgl. Arcad. 20, 18. 125, 11, B. A. III p. 1200), gen. χειρός, plur. χεῖρες, dat. dual. u. plur. χεροῖν, χερσίν, ion. u. poet. so durch alle Casus, χερός, χέρες u. s. w., aber nach Mein. com. III p. 56 nicht in den com., poet. auch χειροῖν u. χείρεσι u. χείρεσσιν, χέρεσσι, Hes. Th. 519. 747, äol. χέῤῥας, Theocr. 28, 9, – 1) die Hand, die Faust, auch der Arm ( ἀποταμὼν ἐν τῷ ὤμῳ τὴν χεῖρα Her. 2, 121, 5), Hom., Hes. u. Folgde; χειρὸς ἑλών, bei der Hand fassend, Il. 1, 323 u. öfter, wie χειρὸς ἔχων, 4, 154 u. sonst; γέροντα δὲ χειρὸς ἀνίστη 24, 515, er hob ihn an der Hand hoch, wie χειρὸς ἀναστήσας Od. 14, 319; χειρί τέ μιν κατέρεξεν, streichelte ihn mit der Hand, Il. 1, 361 u. öfter; ἐν δ' ἄρα οἱ φῦ χειρί 6, 253 u. öfter (s. φύω); Pind. χερὶ χειρὸς ἑλών P. 9, 26; χειρὸς ἕλκων N. 11, 32; οὐ χερός, οὐ ποδός, οὔ τινος ἄρχων Soph. Phil. 848; δέχου δὲ χειρὸς ἐξ ἐμῆς βέλη τάδε 1271, u. öfter, wie Eur.; ἀνέλκειν τινὰ τῆς χειρός Ar. Vesp. 569; πέτρον, τόν οἱ περὶ χεὶρ ἐκάλυψεν Il. 16, 735; βαρεῖα, στιβαρά, 13, 410. 505 u. öfter; auch παχεῖα, 3, 376 u. sonst; ἐκ δ' ἄρα χειρὸς φάσγανον ἧκε, er ließ den Degen aus der Faust fallen, Od. 22, 83. – Χεῖρα ὑπερέχειν, ὑπερσχεῖν τινι, die Hand über Einen halten, um ihn zu beschützen, Il. 9, 420 u. öfter; seltener τινός, wie τίς καὶ ἐμεῖο ϑεῶν ὑπερέσχεϑε χεῖρα 24, 374; χεῖρας ἐπιφέρειν τινί, Hand an Einen legen, im feindlichen Sinne, 1, 89 u. öfter; auch χεῖρας ἐφιέναι τινί, Od. öfter; χεῖρας ἀνασχεῖν ϑεοῖς, die Hände zu den Göttern flehend od. betend erheben, Hom. oft; auch χεῖρας ἀείρειν, ἀνατείνειν, ἀναφέρειν, immer als Ausdruck des Flehens, auch Od. 11, 423, wo es nicht mit Voß als Bewegung Eines, der sich vertheidigen will, zu nehmen ist, vgl. 425; bei Xen. aber ist χεῖρας ἀνατείνειν »die Hand emporheben«, als Zeichen der Genehmigung und Zustimmung, An. 5, 6,33. 7, 3,6; – χεῖρας ὀρέξαι, πετάσαι τινί, εἴς τινα, die Arme gegen Einen ausstrecken, ausbreiten, als Ausdruck des Flehens und der Liebe, Il. 4, 523. 13, 549. 15, 371; auch χεῖρα ὀρέγειν τινί = Einem die Hand reichen, sie hülfreich nach ihm ausstrecken, ihm unter die Arme greifen, Xen. Hell. 5, 2,17; χεῖρας ἀπέχειν τινός, die Hände von Etwas zurückhalten, es nicht antasten, sich nicht an ihm vergreifen, Hom. u. Folgde; auch χεῖρας παύειν τινός, Il. 21, 294; ἄγεσϑαί τι ἐς χεῖρας, Etwas unternehmen, angreifen, Her. 1, 126. 4, 79. 7, 8; ὤλετο πρὸς χειρὸς ἕϑεν Aesch. Suppl. 64; Ag. 1501; Soph. u. Eur.; Ar. περίβαλλε χέρας, Thesm. 918; und in Prosa: χεῖρας ἀνταιρόμενοι Thuc. 3, 32; προϊσχόμενοι 3, 66; περὶ χειρὶ χρυσοῦν δακτύλιον ἔχειν Plat. Rep. II, 359 e; ἁ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει, eine Hand wäscht die andere, Epicharm. bei Plat. Ax. 366 c. – Mit Präpositionen merke man folgende Vrbdgn: εἰς χεῖρας ἐλϑεῖν od. ἱκέσϑαι τινί, Einem in die Hände kommen, in die Hände od. in die Gewalt Imds gerathen, Hom., der auch χεῖρας ἱκέσϑαι sagt, u. Folgde; auch εἰς χεῖρας ἐλϑεῖν, συνιέναι τινί, mit Einem ins Handgemenge kommen, sich thätlich an einander vergreifen, Soph. O. C. 979, Thuc. 4, 33. 72. 126 u. öfter, Xen. Cyr. 8, 5,12 u. sonst, wie χεῖρας συμμιγνύναι; – ἐν χειρί, ἐν χερσίν, in der Hand, in der Gewalt, εἶναι, ἔχειν, Hom. u. Folgde; auch μετὰ χερσὶν ἔχειν, Her. 7, 16; ἐν χειρὶ τὴν δίκην ἔχων Plat. Theaet. 172 e; ὥςπερ οἱ ἐν χερσὶν ἔχοντες ζητοῦσιν ἐνίοτε ὃ ἔχουσιν Rep. IV, 432 d; ἐν χερσὶν εἶναι, γίγνεσϑαι = im Handgemenge sein, Thuc. 5, 72; ἐν χερσὶν ἀποτείνειν 3, 66; – auch ἐν χερσί, wie μετὰ χερσὶν ἔχειν = Etwas unter Händen haben, womit beschäftigt sein, Her. 1, 35, Soph. Phil. 1097; wie διὰ χειρῶν ἔχειν Thuc. 2, 13. 76; handhaben, lenken, regieren, Arist. polit. 5, 8; ἱκετηρίας σεμνῶς ἔχουσαι διὰ χερῶν Aesch. Suppl. 190, vgl. Spt. 415; Soph. μνῆμ' ἐπίσημον διὰ χειρὸς ἔχων Ant. 1243; διὰ χειρὸς πιπράσκειν, aus freier Hand verlaufen, Charit. 1, 12; μετὰ χεῖρας ἔχειν Thuc. 1, 138, Her. 7, 16, 2; – Pol. 15, 27, 9 ἐκ χειρός, aus der Hand, aus freier Hand, dah. aus dem Stegreif, auch vom Kampfe in der Nähe, ἡ ἐκ χειρὸς μάχη, das Handgemenge, Xen. Hell. 7, 2,14 An. 5, 4,25; aber ἡ ἐκ χειρὸς ϑεωρία ist das Betrachten in der Nähe, D. Hal., Isocr. iud. 2; oft bei Pol.; – πρὸ χειρῶν, vorhanden, in Bereitschaft, zunächst vorliegend, Eur. Troad. 1214; – ὑπὸ χειρός od. χειρῶν, unter den Händen, in der Gewalt, Botmäßigkeit, ὑπὸ χεῖρα ποιεῖσϑαι, unter seine Botmäßigkeit bringen; ὅσον νῦν ὑπὸ χέρα ναίεις Soph. El. 1081; ὁ ὑπὸ χεῖρα, der Diener, Diosc. u. a. Sp.; aber παρέργως καὶ ὑπὸ χεῖρας ist = aus dem Stegreife, Plut. Arat. 3; Dem. 6, 34 ὁρῶ γὰρ ἐνίους οὐκ εἰς τοὺς αἰτίους, ἀλλ' εἰς τοὺς ὑπὸ χεῖρα τὴν ὀργὴν ἀφιέντας; ὑπὸ τὰς τῶν πολεμίων χεῖρας πίπτειν Pol. 8, 20, 8; ὑπὸ χεῖρα γίγνεσϑαι D. Hal. 6, 19; – χεῖρας συμπλέκειν τινί, Freundschaft mit Einem schließen, Pol. 2, 45, 2. 47, 6; vgl. ἀνὰ χεῖρας ἔχειν τινά 21, 4,5. – Wie im Deutschen Bezeichnung der Seite durch die Hand; ἐπ' ἀριστερὰ χειρός, zur linken Hand, Od. 5, 277; ποτέρας τῆς χειρός; auf welcher von beiden Seiten? Eur. Cycl. 675; λαιᾶς δὲ χειρὸς οἰκοῦσι Χάλυβες Aesch. Prom. 716; κλῶνας ἐξ ἀμφοῖν χεροῖν τιϑεὶς ἐλάας Soph. O. C. 484. – 2) das Werk od. die That der Hände, Ggstz der Worte, gew. im plur.; ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il. 1, 77; βούλευμα μὲν τὸ Δῖον, Ἡφαίστου δὲ χείρ Aesch. Prom. 622, vgl. Ag. 1031; εἰ δέ τις ὑπέροπ τα χερσὶν ἢ λόγῳ πορεύεται Soph. O. R. 883; übh. Thätigkeit, Kraftäußerung der Hände, τῇ χειρὶ χρῆσϑαι, im Ggstz von ἀργὸν ἐπεστάναι, seine Hand brauchen, thätig sein, Her. 3, 78. 9, 72; übh. Kraft, Stärke, Gewalt, weil sie ihren Hauptsitz in den Händen haben, 8, 140, 2. – Auch Gewaltthat, Schlägerei, Handgemenge; ἐς χειρῶν νόμον ἱκέσϑαι, ins Handgemenge kommen, Her. 9, 48; ἐν χειρῶν νόμῳ ἀπόλλυσϑαι, im Handgemenge umkommen, 8, 89; ἦν ἡ μάχη καρτερὰ καὶ ἐν χερσὶ πᾶσα, es wurde ganz und gar Mann gegen Mann gekämpft, Thuc. 4, 43; ἦρχε χειρῶν ἀδίκων Lys. 4, 11, er fing die thätliche Beleidigung an; ἀμυνόμενος ἄρχοντα χειρῶν πρότερον Plat. Legg. IX, 869 c; vgl. Xen. Cyr. 1, 5,13; Pol. 2, 45, 6. 56, 14 u. a. Sp.; ἐν χειρῶν νόμῳ τὰς πολιτείας διαλύειν, durch das Faustrecht, Aesch. 1, 5. – Tapferkeit od. Kraft, εἰς ἔλεγχον χειρὸς μολών Soph. O. C. 1299, u. öfter. – 3) wie das lat. manus, eine Hand voll Menschen, ein Hause, eine Schaar, bes. eine Kriegerschaar, Kriegsmacht; μεγάλη χείρ, ein großes Kriegsheer, auch pleonast. μεγάλη χεὶρ πλήϑεος, Her. 7, 20; οἰκεία χείρ = χεὶρ οἰκετῶν, ein Sklavenhause, Eur. El. 624; πλήϑει χερῶν Soph. O. R. 123; πολλῇ χειρὶ ἐπεβοήϑουν Thuc. 3, 96; αἱ ἄρισται χεῖρες Pol. 1, 26, 5; χειρῶν πλῆϑος 3, 89, 9. – 4) die Hand, die Einer schreibt, die Handschrift, Hyperid. bei Poll. 2, 152; übh. die Hand eines Künstlers, die eigenthümliche Behandlungsart, Kunstfertigkeit, Styl, Manier eines Künstlers, γλαφυρή, σοφή u. vgl., Theocr. 9, 7, Ep. ad. 315 ( Plan. 252); vgl. Poll. 2, 150; auch das Kunstwerk selbst, dann immer im plur., vgl. Jac. A. P. p. 871. – Pleonastisch steht der dat. χειρί, χερσίν bei allen Zeitwörtern, die ohnehin schon eine Thätigkeit der Hände in sich schließen, χειρὶ λαβεῖν, ἑλέσϑαι u. vgl., Hom. u. Folgde.
-
6 ἐπ-όμνῡμι
ἐπ-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), auch ἐπομνύω, darauf, dabei schwören; absol., Od. 15, 437; ἐπομόσας εἶπε, er sagte u. schwor dabei, unter Hinzufügung eines Eides, Her. 8, 5; Xen. An. 7, 8, 2; vgl. Cyr. 4, 1, 11; καὶ ἐπομόσαι φασὶν αὐτούς Thuc. 2, 5; – c. inf. öfter, Eur. I. T. 974; Plat. Critia. 120 a u. sonst; auch Sp., λοιβαῖς εὐαγέεσσιν ἐπώμοσαν ἦ μὲν ἀρήξειν ἀλλήλοις Ap. Rh. 2, 715; – c. acc., Etwas beschwören, Ar. Lys. 211; Xen. Cyr. 4, 1, 23 u. öfter; – anders ἐπίορκον ἐπώμοσεν, er schwor darauf einen vergeblichen Eid, Il. 10, 332; in tmesi, ἐπὶ δ' ὅρκον ὄμοσσεν, 23, 24 u. öfter; – mit Hinzufügung des Gegenstandes, bei dem man schwört, im acc., μήτι ϑεοὺς ἐπίορκον ἐπόμνυϑι Theogn. 1195, wie ὅς κεν τὴν ἐπίορκον – ἐπομόσσῃ Hes. Th. 793, bei den Göttern einen Meineid schwören; καὶ νὴ Δί' ἀποδώσειν ἐπώμνυς τοὺς ϑεούς, du schworst bei allen Göttern, es zurückzugeben, Ar. Nubb. 1227; Eur. Phoen. 433 I. T 747; ἥλιον ἐπ. τοι, bei der Sonne schwöre ich dir, Her. 1, 212; ἐπομνύω σοι τὴν ἐμὴν καὶ σὴν φιλίαν, bei unserer Freundschaft, Xen. Cyr. 6, 4, 6; ἐπομόσας τοὺς ὁρκίους ϑεούς Aesch. 1, 114; Sp. – Auch κατὰ πάντων τῶν ϑεῶν, Luc. calumn. 18. – Noch dazu schwören, ὅταν ὀμνύωσι τὸν πατρικὸν ὅρκον, ἐπομνύειν Plut. Pericl. 30. – Jem. nachschwören, Cic. 33. – Med., = act., sich dabei verschwören, Ar. Plut. 725; ἐπόμνυμαι τὸν Δία, im Heliasteneid, Dem. 24, 151; ἐπὶ τῶν στρατηγῶν, bei den Strategen, 18, 137; κατά τινος, Luc. öfter.
-
7 ἦ
ἦ (vgl. je, ja), 1) bekräftigend, betheuernd, fürwahr, wahrlich, traun, gewiß, Hom. u. Folgde; ἦ γὰρ ὀΐομαι ἄνδρα χολωσέμεν, denn traun, ich meine, er wird zürnen, Il. 1, 78. Oft verbunden mit anderen Partikeln, ἦ ἄρα, Od. 24, 193, ἦ ἄρα δή, Il. 13, 446, ἦ ἄρ, ἦ ἄρ τε, 19, 56 Od. 13, 357. 20, 166, ἦ ῥα, Il. 16, 750 Soph. Ai. 172. 934, ἦ ῥά νυ, Od. 12, 280, – ἦ γάρ, freilich wohl, Il. 1, 232. 293. 342.355, ἦ γάρ τοι, Od. 16, 199, – ἦ δή, Il. 1, 518 Od. 1, 253, ἦ δή που, Il. 21, 583, ἦ δὴ μάν, 17, 538; ἦ δή τ' ἂν εἴη πανδίκως ψευδώνυμος Aesch. Spt. 652; – ἦ ϑήν πού τοι ϑυμὸς ἐέλπεται Il. 13, 813; – ἦ κάρτα, bes. bei den Tragg. häufig, Aesch. Ag. 528. 1225 Soph. Ai. 1338; vgl. Valck. Hipp. 1028; auch allein in der bejahenden Antwort, ja wohl, Soph. El. 304; – ἦ μάλα, bei Aussprüchen u. Meinungen, die man anzunehmen bereit ist, ἦ μάλα Ὀδυσσεύς ἐσσι Od. 19, 474, fürwahr ja, so denke ich und hoffe ich, du bist Od., vgl. 16, 183 Il. 3, 204; auch ἦ μάλα δή, Il. 18, 12. 21, 55 Od. 4, 169. 333. 23, 149; ἦ μάν, u. ἦ μέν, wie ἦ μήν, gewiß u. wahrhaftig (vgl. μήν u. μέν, u. Nägelsbach Anmerkgn zur Ilias p. 1591, von Homer an der gewöhnliche Ausdruck beim Schwur, mit dem die eigentlichen Worte desselben eingeführt werden, ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα ϑεῶν –, ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται, Od. 14, 160; σὺ δὲ σύνϑεο καί μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι – ἀρήξειν Il. 1, 77; ὄμνυσι ἦ μὴν λαπάξειν Aesch. gpt. 513; Soph. Tr. 255; Plat. Phaedr. 236 e Legg. VI, 784 c; ὀμνύω ὑμῖν ϑεοὺς πάντας, ἦ μὴν ἐγὼ ἐϑυόμην Xen. An. 5, 9, 31; c. inf. fut., ibd. 2, 3, 26, aor. 6, 4, 17; ὤμοσαν ἦ μὴν ποιήσειν Is. 2, 32; ἐπώμοσαν ἦ μὲν ἀρήξει ν Ap. Rh. 2, 715; auch ἐγγυητὰς καταστήσας, Dem. 24, 39, wie ἐγγυᾶσϑαι ἦ μὴν παραμενεῖν Plat. Phaed. 115 d; zu nachdrücklichen Betheuerungen, ἦ μάν, Il. 2, 370, freilich wohl, 13, 354, ἦ μέν, Il. 9, 252 Od. 10, 65, doch gewiß, ἦ μὲν δή, Il. 2, 798 Od. 18, 257, ἦ μήν, Il. 2, 291. 7, 393. 9, 57; ἦ μὴν κελεύσω Aesch. Prom. 73; vgl. Plat. Phil. 18 d Euthyd. 276 e; – ἦ νύ τοι, Il. 22, 11; – ἦ που, sicher wohl, Aesch. Prom. 519; Soph. Phil. 1115; nicht selten ironisch, ἦ πού με τελαμὼν δέξαιτ' ἂν εὐπρόςωπος Ai. 987, vgl. Plat. Gorg. 448 a 469 b Phaed. 84 d Rep. X, 595 d; – ἦ τάχα, Od. 18, 73. 338. 389; ἦ τάχα καί, 19, 69; – ἦ τε, Il. 16, 687. 17, 236. 18, 13 Od. 20, 194. 24, 311. – 2) fragend, in directer Frage ff. ἤ 2.), wie es im Deutschen zuweilen durch denn, oder wohl, etwa, häufig aber nur durch den Frageton, nicht durch ein eigenes Wort wiedergegeben werden kann, Od. 10, 330 Il. 11, 666 u. sonst; ἦ τορῶς λέγω; Aesch. Ag. 260; ἦ πῶς; Ch. 756; Folgde, wie in Prosa. Oft ἦ ῥα bei Hom., Od. 15, 431; ἦ ῥά νυ, Il. 4, 93; ἦ ῥά τι, 5, 421. 762. 7, 446. 9, 674 Od. 4, 632; bei den Attikern sehr häufig ἦ γάρ, sowohl Tragg., ἦ γάρ τι λοιπὸν ἐρεῖς Aesch. Prom. 747, ἦ γὰρ μετέσχες τοῦδε τοῦ πόνου Soph. Phil. 248, als in Prosa, Plat. Gorg. 469 b Rep. X, 607 c u. sonst; auch ἦ γάρ allein, für sich einen Fragesatz bildend, wie nonne? nicht wahr? Prot. 312 e 333 e; oft auch ἦ γὰρ οὔ; vgl. Heindorf zu Plat. Phaedr. 266 d Gorg. 468 d; ἦ γάρ ποτ' ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία; Aesch. Prom. 759.
In beiden Fällen steht ἦ zu Anfang des Satzes, nur in einzelnen Fällen bei att. Dichtern nach mehreren Wörtern, Eur. Hec. 1007. 1262.
-
8 η
I.ἡII.ἤIconjct. сравнит.1) чем, нежелиδιαφερόντως ἢ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ Plat. — иначе, чем прежде;
πρὴν ἢ τὸ δεύτερον ἁλισθῆναι τῶν Λυδῶν τέν δύναμιν Her. — прежде, чем вновь будет собрано лидииское войско;μανιχώτερος ἢ ἀνδρειότερος Plat. — более безрассудный, чем мужественный;οἱ παρὰ δόξαν ἔσχε τὰ πρήγματα ἢ ὡς αὐτὸς χατεδόκεε Her. — обстоятельства сложились вопреки его ожиданию, (иначе), чем он предполагал2) кроме, исключая, по сравнению (с чем-л.)ἄλλῳ ἢ ἐμοὴ χρέ τῆσδε ἄρχειν χθονός ; Soph. — разве другому, а не мне надлежит управлять этим краем?;
οἰόμενος δεῖν πάντα μᾶλλον πράττειν ἢ φιλοσοφεῖν Plat. — полагающий, что следует заниматься всем, чем угодно, кроме философии;τῇ ὑστεραίᾳ ἢ ᾖ τὰ ἐπινίκια Plat. — на другой день после победы на состязанияхIIconj. разделит.1) или, лиἔστι ταῦτα ἢ οὔ ; Plat. — так это или нет?;
ἢ νικᾶν ἢ ἡττᾶσθαι Xen. — или победить, или быть побежденным;ἢ βούλει διαμυθολογῶμεν περὴ τούτων αὐτῶν ; Plat. — не хочешь ли ты (или ты хочешь), чтобы мы обсудили эти именно вопросы?2) или, а то, а иначе, в противном случаеεἰδέναι δεῖ περὴ οὗ ἂν ᾖ ἥ βουλή, ἢ παντὸς ἁμαρτάνειν ἀνάγκη Plat. — необходимо знать, что подлежит обсуждению, иначе неизбежно сплошное заблуждение
3) лиτίς σοι διηγεῖτο ; ἢ αὐτὸς Σωκράτης ; Plat. — кто с тобой беседовал? не сам ли Сократ?
interj. эй!ἤ, Ξανθίας! Arph. — эй, Ксантий!
III.ἥIf к относит. местоим. ὅς См. οςIIкакIV.ἦIadv. утвердит. - употр. преимущ. с другими частицамиἦ ἄρα (δή), ἦ ἄρ (τε), ἦ ῥα, ἦ ῥά νυ, ἦ γάρ (τοι), ἦ δή (που), ἦ δῆτα, ἦ θήν, ἦ κάρτα, ἦ μάλα (δή), ἦ μήν, ἦ μέν, ἦ μάν, ἦ νύ τοι, ἦ τε, ἦ τάχα (καί) - — действительно, поистине, право, конечно:
μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι ἀρήξειν Hom. — поклянись мне, что действительно заступишься за меня;ἦ ῥά νυ καὴ σὺ φιλοψευδές ἐτέτυξο Hom. — явно и ты стал любителем лжи;νῦν ἔξεστιν ὑμῖν πιστὰ λαβεῖν παρ΄ ἡμῶν ἦ μέν φιλίαν παρέξειν ὑμῖν τῆν χώραν Xen. — теперь вы можете получить от нас заверения, что мы (не на словах, а) на деле будем дружественной для вас странойIIadv. вопросит. - иногда с другими частицамиἦ ῥά νυ, ἦ ῥά γε, ἦ ῥά γέ τοι, ἦ ταῦτα δή, ἦ ταῦτα δῆτα или — с отрицанием:
ἦ οὐ(κ), ἦ μή - — разве (не), (не) …ли:ἦ σύγ΄ Ὀδυσσεύς ἐσσι πολύτροπος ; Hom. — так ты (не ты ли) хитроумный Одиссей?;ἦ ταῦτα δή (v. l. γάρ) με καὴ βεβούλευνται ποιεῖν ; Soph. — так вот что они решили сделать со мной?;ἦ φῂς ὣς Τρώεσσιν ἀρηξέμεν Ζῆν ; Hom. — разве ты думаешь, что Зевс благосклонен к троянцам?;ἦ γάρ ; Plat. — не правда ли?IVV.ᾖVI.ᾗIIIadv.1) кудаᾗ νοεῖς, ἔπειγέ νυν Soph. — поспеши (туда), куда замышляешь;
ἐκείνῃ ἐπόμενοι, ᾗ ἐκείνη ὑφηγεῖται Plat. — туда следуя, куда она (философия) ведет2) атт. как, подобно тому как3) ввиду этого, поэтомуᾗ καὴ ῥᾷον ἔλαθον ἐσελθόντες Thuc. — ввиду этого (фиванцы) с большей легкостью тайно пробрались (в город Платею)
4) поскольку, в той мере какᾗ ὅ ἐκὼν πεινῶν φάγοι ἂν ὁπότε βούλοιτο Xen. — поскольку добровольно голодающий может поесть, когда захочет
5) (при superl.) насколько, как можно -
9 προφρων
2, gen. ονος1) весьма ревностный, исполненный готовности или решимости(κραδίη Hom.)
π. ἀρήξειν Hom. — готовый помочь2) благосклонный(τινί Soph.)
-
10 χειρ
χειρός ἥ (dat. χειρί, acc. χεῖρα; pl.: χεῖρες - поэт. тж. χέρες, gen. χερῶν, dat. χερσί - поэт. тж. χέρεσσι и χείρεσ(σ)ι, acc. χεῖρας - поэт. тж. χέρας, эол. χέρρας)1) (лат. manus) рука, кистьχειρὸς ἔχειν τινά Hom. — держать кого-л. за руку;
χειρὸς ἀνιστάναι τινά Hom. — взяв за руку, приподнять кого-л.;χειρὴ καταρρέζειν τινά Hom. — ласкать рукой кого-л.;χερσίν τε ποσίν τε καὴ σθένει Hom. — руками, ногами и силой, т.е. всеми средствами;τῇ χειρὴ χρῆσθαι Her. — действовать;χειρῶν γεύσασθαι Hom. — испробовать силу своих рук, т.е. помериться силами;ἐμβάλλειν χειρὸς πίστιν Soph. — давать руку в знак верности;ἀπὸ χειρὸς λογίζεσθαι Arph., Luc. — считать по пальцам;ἀπὸ χειρὸς μεγάλα ἐργάζεσθαι Luc. — лично совершать великие подвиги;διὰ χειρὸς ἔχειν τι Soph., Thuc., Plut. — держать что-л. в своих руках, перен. распоряжаться или управлять чем-л.;διὰ χερῶν и εἰς χεῖρα λαβεῖν τι Soph. etc. — взять (схватить) что-л. в руки;πρὸ χειρῶν φέρειν Soph., Eur. — нести в руках;διὰ χειρὸς ἄγειν τὸν ἵππον Plut. — вести лошадь в поводу;εἰς χεῖρα γῇ συνάπτειν Eur. — совсем близко подплывать к берегу;ἐς χεῖρας ἄγεσθαί τι Her. — предпринимать что-л.;εἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι Hom. — попасть в чьи-л. руки, Aesch., Xen., Polyb. сойтись (встретиться) с кем-л., Thuc., Xen. вступить в (рукопашный) бой с кем-л.;εἰς χεῖρας ἰέναι Thuc., Xen., Plut., συμμιγνύναι Xen., ἵεσθαι Plut., συνιέναι и συνάπτειν Polyb. — сходиться для боя;ἐν χερσὴν εἶναι Polyb., Plut. — вести бой;εἰς χεῖρας δέχεσθαι Xen. — принять бой;ἀνὰ χεῖρας ἔχειν τινά Polyb. — быть в близких отношениях с кем-л.;τὰ ἀνὰ χεῖρα πράγματα Plut. — текущие дела;αἱ ἀνὰ χεῖρα τῶν ἰδιωτῶν ὁμιλίαι Sext. — речи простых людей;ἐκ χειρός Soph., Xen., Plut. - — вручную, руками, Polyb. вблизи, вплотную, но тж. тут же, тотчас же, немедленно;ἐκ τῶν χειρῶν ἀφιέναι τι Plut. — упустить что-л.;ἐν или μετὰ χερσὴν ἔχειν τι Hom., Her., Thuc., Plat., Plut. — держать что-л. в руках, перен. быть занятым (поглощенным) чем-л.;ὅ ἐν χερσίν Plut., Sext. — настоящий, данный, наличный;ὕδωρ κατὰ χειρός Arph. — вода для (омовения) рук;πρὸς χειρός τινος ὀλέσθαι Aesch. — погибнуть от чьей-л. руки;πρὸς ἐμέν χεῖρα Soph. — по знаку моей руки;διὰ χειρός τινος и ἐν χειρί τινος NT. — через посредство кого-л.;ὑπὸ χεῖρα Arst., Plut. — тотчас же, Plut. мимоходом, вскользь2) иногда рука в знач. βραχίωνπῆχυς χειρὸς δεξιτερῆς Hom. — локоть правой руки;
χ. μέση, ἀγκῶνος ἔνερθεν Hom. — средняя часть руки, пониже локтя;ἄκρη (ἄκρα) χ. Hom., Xen., Plat. — кисть руки;ἐν χερσί τινος πεσέειν Hom. — упасть в чьи-л. объятья4) сторона, направлениеἐπ΄ ἀριστερὰ χειρός Hom. — по правую сторону (руку);
λαιᾶς χειρός Aesch. — с левой стороны;ποτέρας τῆς χειρός ; Eur. — с какой стороны?5) сила, насилиеἀπέχειν χεῖρας (χέρας) τινός Hom., Aesch. — не прикасаться к кому-л.;
ἐς χειρῶν νόμον ἀπικέσθαι Her. — вступить в схватку, сразиться;ἐν χειρῶν νόμῳ Her., Thuc. — в рукопашном бою;ἐν χερσίν и ἐν χεροῖν Thuc., Plut. — в бою;ἄρχειν ἀδίκων χειρῶν Xen. — несправедливо напасть, начать разбойничью войну;διὰ τῆς ἐκ χειρὸς βίας Polyb. — силой, напролом;οὐ κατὰ χεῖρά τινος ἀπολείπεσθαι Plut. — не уступать кому-л. в силе6) власть, мощь (sc. Διός Hom.)ὑπὸ χεῖρα ποιεῖσθαι Xen. — подчинять, покорять;
ὑπὸ τὰς χεῖράς τινος πίπτειν Polyb. — попасть во власть кого-л.;ὅ ὑπὸ χεῖρα Dem. — подвластный, подчиненный7) горсточка (людей), группа, отряд Aesch., Thuc.μεγάλη χ. πλήθεος Her. — большая толпа;
πολλῇ χειρί Eur. — с многочисленным отрядом8) абордажный крюк(χ. σιδηρᾶ Thuc., Diod.)
9) перчатка(ὅπλον ἥ χ. καλουμένη Xen.)
10) литературный стиль, слог(γλαφυρὰ χ. Theocr.)
-
11 μέν
μέν, Particle, used partly to express certainty on the part of the speaker or writer; partly, and more commonly, to point out that the word or clause with which it stands is correlative to another word or clause that is to follow, the latter word or clause being introduced by δέ.AI μέν used absolutely to express certainty, not followed by correlative δέ, indeed, of a truth, synonymous with μήν, as appears from the [dialect] Ep. and [dialect] Ion. form ἦ μέν in protestations and oaths (where [dialect] Att. used ἦ μήν), καί μοι ὄμοσσον, ἦ μ. μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il.1.77
, cf. 14.275;ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται Od.14.160
, cf. Il.24.416;τοῦτον ἐξορκοῖ, ἦ μέν οἱ διηκονήσειν Hdt.4.154
, cf. 5.93, etc.: with neg.,οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλευέμεν Od.1.392
, etc.;ὤμοσα, μὴ μὲν.. ἀναφῆναι 4.254
, cf. Hdt.2.118, 179;ἔξαρνος ἦν, μὴ μὲν ἀποκτεῖναι Id.3.67
, cf. 99: without neg., : also in Trag., , cf. 159 (anap.), OC44, E.Med. 676, 1129, etc.;καὶ μέν Il.1.269
, 9.632, etc.; οὐδὲ μὲν οὐδὲ .. 2.703, 12.212; γε μέν, cf. γε 1.5.2 an answering clause with δέ is sts. implied, τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάμνημ' ἐπέεσσι her can I hardly subdue, [ but all others easily], Il.5.893; ὡς μὲν λέγουσι as indeed they say, [ but as I believe not], E.Or. 8; καὶ πρῶτον μὲν ἦν αὐτῷ πόλεμος (with no ἔπειτα δέ to follow), X. An.1.9.14; so νῦν μέν σ' ἀφήσω I will let you go this time, Herod.5.81: to give force to assertions made by a person respecting himself, wherein opposition to other persons is implied,ὡς μὲν ἐμῷ θυμῷ δοκεῖ Od. 13.154
; δοκεῖν μέν μοι ἥξει τήμερον [τὸ πλοῖον] Pl.Cri. 43d: hence with the pers. Pron.,ἐγὼ μέν νυν θεοῖσι ἔχω χάριν Hdt.1.71
; ἐγὼ μὲν οὐδέν (sc. θέλω) S.Ant. 498;ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντος Id.Aj. 455
;ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα X.Cyr.1.4.12
, cf. 4.2.45, etc.: with the demonstr. Pron., : generally, to emphasize the preceding word, πολλὴ μὲν ἡ μεταβολή μοι γέγονεν great indeed has been the change, Is.1.1, cf. Simon.5.1, etc.3 μέν is used alone in questions, when the answer is assumed, I take it, θέμις μὲν ἡμᾶς χρησμὸν εἰδέναι θεοῦ; E.Med. 676, cf. Ion 520 (troch.), Hipp. 316, S.Ant. 634, Ar.Av. 1214; Ἕλλην μέν ἐστι καὶ Ἑλληνίζει; Pl.Men. 82b.II μέν folld. by δέ in the correlative clause or clauses, on the one hand, on the other hand; commonly in Classical Gr., less freq. in later Gr. (rare in NT):1 μέν.., δέ .. (or when the correlative clause is neg., μέν.., οὐδέ .., Il.1.318, 536), to mark opposition, Hom., etc.—The opposed clauses commonly stand together, but are freq. separated by clauses, parenthetic or explanatory; e.g. μέν in Il.2.494 is answered by δέ in 511, 527 sq.; in X.An.1.9.2, πρῶτον μέν is answered by ἐπεὶ δέ in <*> 6; in Id.Mem.1.1.2, πρῶτον μέν is answered by θαυμαστὸν δέ in 1.2.1.2 to connect a series of clauses containing different matter, though with no opposition, Il.1.18sq., 306 sq. (five δέ-clauses), 433 sq. (eight δέ-clauses), cf. X.An. 1.3.14,7.10sq.: freq. when the members of a group or class are distinctly specified, παῖδες δύο, πρεσβύτερος μὲν Ἀρταξέρξης, νεώτερος δὲ Κῦρος ib.1.1.1; τάφρος.., τὸ μὲν εὖρος ὀργυιαὶ πέντε, τὸ δὲ βάθος ὀργυιαὶ τρεῖς ib.1.7.14; πρῶτος μέν.., δεύτερος δέ.., τρίτος δέ .. ib.5.6.9; τότε μέν.., τότε δέ .., at one time.., at another.., ib.6.1.9, etc.: esp. with the Art. used as a Pron., ὁ μέν.., ὁ δέ.. ; τὸ μέν.., τὸ δέ .., etc.3 the principal word is freq. repeated,οἳ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ' ἐστὲ μάχεσθαι Il.1.258
, cf. 288, Od.15.70;ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ' ἵμερος, ἐν δ' ὀαριστύς Il.14.216
;Ξέρξης μὲν ἄγαγεν.., Ξέρξης δ' ἀπώλεσεν A.Pers. 550
, cf. 560, 694, 700 (all lyr.);χαλεπαίνει μὲν πρῳρεύς, χαλεπαίνει δὲ κυβερνήτης X.An.5.8.20
.4 one of the correlative clauses is sts. independent, while the other takes the part. or some other dependent form, ἐβλασφήμει κατ' ἐμοῦ.., μάρτυρα μὲν.. οὐδένα παρασχόμενος.., παρεκελεύετο δέ .. D.57.11;οἱ ἀμφὶ βασιλέα, πεζοὶ μὲν οὐκέτι, τῶν δὲ ἱππέων ὁ λόφος ἐνεπλήσθη X.An.1.10.12
, cf. 2.1.7, 5.6.29; , cf. OC 522 (bothlyr.);χωρὶς μὲν τοῦ ἐστερῆσθαι.., ἔτι δὲ καὶ.. δόξω ἀμελῆσαι Pl.Cri.44
b.5 μέν and δέ freq. oppose two clauses, whereof one is subordinate to the other in meaning or emphasis, ἀλλ' ἐκεῖνο θαυμάζω, εἰ Λακεδαιμονίοις μέν ποτε.. ἀντήρατε,.. νυνὶ δὲ ὀκνεῖτ' ἐξιέναι (for εἰ.. ἀντάραντες νυνὶ ὀκνεῖτε) D.2.24, cf. E.IT 116, Lys.34.11, X.Mem.2.7.11, etc.: so in an anacoluthon, τρία μὲν ὄντα.. ναυτικά.., τούτων δ' εἰ περιόψεσθε τὰ δύο, κτλ., Th.1.36.6 μέν is not always answered by δέ, but freq. by other equiv. Particles, as ἀλλά, Il.1.22 sq., 2.703 sq., Pi.O.9.1, A.Pers. 176, X.An.1.7.17:—by μέντοι, Hdt.1.36, S.Ph. 350, D.21.189, etc.:—by ἀτάρ, Il.6.84, 124, A.Pr. 342, S.OT 1051sq., Pl. Tht. 172c, etc. (so μέν.., αὐτάρ in [dialect] Ep., Il.1.50, Od.19.513, etc.):— by αὖ, Il.11.108, Od.4.210:—by αὖθις, S.Ant. 165:—by αὖτε, Il.1.234, Od.22.5:—by temporal Particles, πρῶτα μέν.., εἶτα .. S.El. 261; πρῶτον μέν.., μετὰ τοῦτο .. X.An.6.1.5-7; μάλιστα μὲν δὴ.., ἔπειτα μέντοι .. S.Ph. 350, cf. OT 647:—rarely by μήν with neg.,οὐδὲν μὴν κωλύει Pl.Phdr. 268e
;οὐ μὴν αὐταί γε Id.Phlb. 12d
.b when the opposition is emphatic, δέ is sts. strengthd., as ὅμως δέ .. S.OT 785, Ph. 473, 1074, etc. (so ); δ' αὖ .. Il.4.415, X.An.1.10.5; δ' ἔμπης .. Il.1.561-2.c μέν is sts. answered by a copul. Particle, κάρτιστοι μὲν ἔσαν καὶ καρτίστοις ἐμάχοντο ib. 267, cf. 459, Od. 22.475, S.Aj.1, Tr. 689, E.Med. 125 (anap.), etc.: rarely in Prose,τρία μὲν ἔτη ἀντεῖχον.., καὶ οὐ πρότερον ἐνέδοσαν Th.2.65
(dub.).B μέν before other Particles:I where each Particle retains its force,2μὲν γάρ S.OT62
, Th.1.142, etc.:— in Hom. there is freq. no second clause, Od.1.173, 392, cf. S.OT 1062, etc.;μὲν γὰρ δή Il.11.825
;μὲν γάρ τε 17.727
.3 μέν γε, when a general statement is explained in detail,Κορινθίοις μέν γε ἔνσπονδοί ἐστε Th.1.40
, cf. 70, 6.86, Hdt.6.46, Antipho 5.14, Lys. 13.27, Is.4.8, Ar.Nu. 1382, V. 564, E.Fr.909.4.4μὲν δή Il.1.514
, Hdt.1.32, etc.: freq. used to express positive certainty,ἀλλ' οἶσθα μὲν δή S. Tr. 627
, cf. OT 294;τὰ μὲν δὴ τόξ' ἔχεις Id.Ph. 1308
; esp. as a conclusion,τοῦτο μὲν δὴ.. ὁμολογεῖται Pl.Grg. 470b
, cf. X.Cyr.1.1.6, etc.: in closing a statement,τοιαῦτα μὲν δὴ ταῦτα A.Pr. 500
, etc.: used in answers to convey full assent, ἦ μὲν δή (cf. supr. A) Il.9.348, Od.4.33;καὶ μὲν δή.. γε Pl.R. 409b
; οὐ μὲν δή, to deny positively, Il.8.238, X.Cyr.1.6.9, Pl.Tht. 148e, etc.;οὐ μὲν δή.. γε X.An.2.2.3
, 3.2.14; ἀλλ' οὔ τι μὲν δή .. Pl.Tht. 187a.5 μὲν οὖν, v. infr.11.2.II where the Particles combine so as to form a new sense,1 μέν γε at all events, at any rate (not in Trag.),τοῦτο μέν γ' ἤδη σαφές Ar.Ach. 154
, cf. Nu. 1172, Lys. 1165, Ra.80, Th.3.39;μέν γέ που Pl.R. 559b
, Tht. 147a.2 μὲν οὖν is freq. used with a corresponding δέ, so that each Particle retains its force, Od.4.780, Pi.O.1.111, S.OT 244, 843; Ph. 359, D.2.5, etc.: but freq. also abs., so then, S.Ant.65;ταῦτα μὲν οὖν παραλείψω D.2.3
; esp. in replies, sts. in strong affirmation,παντάπασι μὲν οὖν Pl.Tht. 158d
; κομιδῇ μὲν οὖν ib. 159e; πάνυ μὲν οὖν ib. 159b; ἀνάγκη μὲν οὖν ib. 189e; also to substitute a new statement so as to correct a preceding statement, nay rather, κακοδαίμων; Answ. βαρυδαίμων μὲν οὖν! Ar.Ec. 1102; μου πρὸς τὴν κεφαλὴν ἀποψῶ wipe your nose on my head: Answ. ἐμοῦ μὲν οὖν .. nay on mine, Id.Eq. 911, cf. A.Pers. 1032 (lyr.), Ag. 1090 (lyr.), 1396, S.Aj. 1363, El. 1503, OT 705, Ar.Ra. 241, Pl.Cri. 44b, Grg. 466a, 470b, Prt. 309d, etc.; alsoμὲν οὖν δή S.Tr. 153
;καὶ δὴ μὲν οὖν Id.OC31
; cf. οὐμενοῦν: in NT μενοῦν and μενοῦνγε, to begin a sentence, yea rather, Ev.Luc.11.28, Ep.Rom.9.20, etc., cf. Phryn.322, Hsch.—In [dialect] Ion., μέν νυν is used for μὲν οὖν, Hdt.1.18, 4.145, etc.3 by μέν τε, if δέ τε follows, the two clauses are more closely combined than by τε.., τε .., Il.5.139, al.; μέν τε is freq. answered by δέ alone, 16.28, al.; by ἀλλά, αὐτάρ, 17.727, Od.1.215, al.; perh. by ἠδέ, Il.4.341:— Hom. also uses μέν τε abs., when τε loses its force, as after ἦ, τίς, etc., Il.2.145, al.4 μέν τοι in Hom. always occurs in speeches, where τοι can be regarded as the dat. of the Pron.: later, μέντοι is written as a single word, and is used:a with a conj. force, yet, nevertheless, A.Pr. 320, 1054 (anap.), S.Tr. 413, etc.; and sts. stands for δέ, answering to μέν, v. supr. A.11.6 a.b as an Adv., in strong protestations, οὐ μέντοι μὰ Δία .. D.4.49; in eager or positive assent, of course, φαμέν τι εἶναι .. ; Answ.φαμὲν μέντοι νὴ Δία Pl.Phd. 65d
, al.: with a neg. to give emphasis to a question, οὐ σὺ μέντοι .. ; why, are you not.. ? Id.Prt. 309a, cf. Phdr. 229b, R. 339b, etc.: sts. to express impatience, ὄμνυμι γάρ σοι—τίνα μέντοι, τίνα θεῶν; Id.Phdr. 236d; τί μ. πρῶτον ἦν, τί πρῶτον ἦν; nay what was the first? Ar.Nu. 787;οὗτος, σὲ λέγω μ. Id.Ra. 171
; σὺ μέντοι .. Luc.Alex.44: with imper., to enforce the command, τουτὶ μ. σὺ φυλάττου only take heed.., Ar. Pax 1100, cf.Av. 661, X.An.1.4.8: in answers, γελοῖον μέντἂν εἴη nay it would be absurd, Pl.Tht. 158e; summing up a long temporal clause, And.1.130.cμέντοι γε X.Cyr.5.5.24
, etc.;οὐ μ. γε Diog.Apoll.5
: in later Gr. μέντοιγε stands first in the sentence,μ. οὐ θέλω PLond.3.897.13
(i A.D.); also , S.OT 778, 1292, E.Hec. 600;ὅμως γε μ. Ar.Ra.61
.d καὶ μ. καί is used to add a point to be noted, Heraclit.28, Pl.R. 331d; also καί.. μ., νῦν σοι καιρός ἐστιν ἐπιδείξασθαι τὴν παιδείαν, καὶ φυλάξασθαι μέντοι .. and of course to take care.., X.An.4.6.15 (v.l.), cf. 1.8.20, Pl.Prt. 339c, Tht. 143a.e ἀλλὰ μέντοι well, if it comes to that, X.An.4.6.16; well, of course, Pl.R. 331e, etc.; cf. μέντον.D Position of μέν. Like δέ, it usu. stands as the second word in a sentence. But when a sentence begins with words common to its subordinate clauses, μέν stands second in the first of these clauses, asἥδε γὰρ γυνὴ δούλη μέν, εἴρηκεν δ' ἐλεύθερον λόγον S.Tr.63
; οἱ Ἀθηναῖοι ἐτάξαντο μέν.., ἡσύχαζον δέ .. Th.4.73, cf. 113, etc. It also attaches itself to words which mark opposition, as πρῶτον μέν, τότε μέν, ἐγὼ μέν, even when these do not stand first: sts. however it precedes them,ὡς μὲν ἐγὼ οἶμαι Pl.Phdr. 228b
;ὡς μέν τινες ἔφασαν X.Cyr.5.2.28
. It generally stands between the Art. and Noun, or the Prep. and its Case: but if special stress is laid on the Noun, this is sts. neglected, asοἱ Τεγεᾶται μὲν ἐπηυλίσαντο, Μαντινῆς δὲ ἀπεχώρησαν Th.4.134
; ἀνὰ τὸ σκοτεινὸν μέν .. Id.3.22; alsoτῇ σῇ μὲν εὐδαιμονίῃ, τῇ ἐμεωυτοῦ δὲ κακοδαιμονίῃ Hdt. 1.87
.II μέν is freq. repeated:1 when, besides the opposition of two main clauses, a subordinate opposition is introduced into the first, ὁ μὲν ἀνὴρ τοιαῦτα μὲν πεποίηκε τοιαῦτα δὲ λέγει, ὑμῶν δέ .. X.An.1.6.9, cf. 5.8.24, Th.8.104, D.18.214, 23.208.2 in apodosi with the demonstr. Pron. or Adv., τὸν μὲν καλέουσι θέρος, τοῦτον μὲν προσκυνέουσι, τὸν δὲ χειμῶνα .. Hdt.2.121; ὅσοι μὲν δὴ νομοῦ τοῦ Θηβαίου εἰσί, οὗτοι μέν [νυν].. αἶγας θύουσι· ὅσοι δὲ.. νομοῦ τοῦ Μενδησίου εἰσί, οὗτοι δὲ.. ὄϊς θύουσι ib.42, cf.3.108, al.; ὅτε μέν με οἱ ἄρχοντες ἔταττον.., τότε μὲν ἔμενον.., τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος,.. ἐνταῦθα δέ .. Pl.Ap. 28e, cf. Grg. 512a.3 μέν used absolutely is freq. folld. by a correlativeμέν, εἰ μὲν οὖν ἡμεῖς μὲν.. ποιοῦμεν Id.R. 421a
.III μέν is sts. omitted (esp. in Poetry) where it is implied in the followingδέ, φεύγων, ὁ δ' ὄπισθε διώκων Il.22.157
;ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας A. Pers. 403
;σφραγῖδε.. χρυσοῦν ἔχουσα τὸν δακτύλιον, ἡ δ' ἑτέρα ἀργυροῦν IG22.1388.45
, cf. Ar.Nu. 396, Pl.Sph. 221e, Arist.Po. 1447b14, etc. -
12 πρόφρων
A with forward mind, i.e. of one's free will,οὐδέ τί πώ μοι π. τέτληκας εἰπεῖν ἔπος Il.1.543
; π. κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην I should be fain to entreat Zeus, Od.14.406: hence, kindly, gracious, willing, usu. predicative (as always when used of persons in Hom.),ὄμοσσον π. ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il.1.77
;π. κατένευσε Κρονίων 8.175
;ὁ δέ με π. ὑπέδεκτο 9.480
, cf. Od.2.387;π. Δαναοῖσιν ἄμυνεν Il.14.71
, cf. Sapph.118; π. τελεῖν, ἀείδειν, Pi.P.5.117, N.5.22;προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν Id.I.4(3).43
;καί σε.. π. θεὸς φυλάσσοι A.Ch. 1063
;γενοῦ π. ἡμῖν ἀρωγός S.El. 1380
;π. σε.. Ἑρμῆς Ἅιδης τε δέχοιτο E.Alc. 743
(anap.).2 earnest, zealous, ὅτε δὴ.. π. ἐθέλοιμι ἐρύσσαι in earnest, Il.8.23; οὔ νύ τι θυμῷ πρόφρονι μυθέομαι ib.40;εἰ δὴ πρόφρονι θυμῷ.. ἀνώγει 24.140
;ἀμύνειν π. θ. Od.16.257
;βοῦν π. θ. δασσάμενος προέθηκε Hes.Th. 536
; alsoπ. κραδίη Il.10.244
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πρόφρων
-
13 χείρ
χείρ, ἡ, χειρός, χειρί, χεῖρα, dual χεῖρε, χεροῖν, pl. χεῖρες, χερῶν, χεῖρας, penult. being regularly short, when the ult. is long; dat. pl. regularly χερσί ( χειρσί occurs in cod.Vat. of LXX, as Jd.7.19, 1 Ch.5.10, and late Inscrr. as CIG2811A b.10 ([place name] Aphrodisias), 2942c ([place name] Tralles): but Poets used the penult. long or short in all cases, as the verse required, χερός, χερί, χέρα, χέρε, χέρες, χέρας (of which Hom. uses onlyχερί; χέρα h.Pan.40
); gen. dual (lyr.), 1394 (lyr.), IG22.1498.76; gen. pl. χειρῶν ib.31, common in Prose.—Poet. forms, dat. pl. χείρεσι ([etym.] ν ) once in Hom., Il.20.468, also Q.S.2.401, 5.469 (v.l.);χείρεσσι Il.12.382
, Pi.O.10(11).62, S.Ant. 976 (lyr.), 1297 (lyr.), and once in trim., E.Alc. 756; χέρεσσι ([etym.] ν) Hes.Th. 519, 747, B.17.49; ([place name] Galatia):—[dialect] Dor. nom. [full] χέρς Timocr.9; [full] χήρ Sophr. in PSI11.1214a3 (also, = δίψακος, Ps.-Dsc.3.11); gen.χηρός Alcm.32
, IG42(1).121.22 (Epid., iv B. C.); acc. pl. χῆρας ib.96, [dialect] Aeol.χέρρας Alc.Supp.4.21
, Theoc.28.9.—On the accent and declension of these forms, v. Hdn.Gr.2.277, 748:— the hand, whether closed,παχεῖα Il.3.376
;βαρεῖα 11.235
, al.; or open, flat, χερσὶ καταπρηνέσσι, χειρὶ καταπρηνεῖ, 15.114, Od.13.164, al.;εἰς τὴν χ. ἐγχεάμενοί τι X.Cyr.1.3.9
: freq. in pl. where a single hand is meant, Il.23.384, etc.; reversely, sg. where more than one hand is spoken of, e.g. Od.3.37, etc.; dual joined with pl.,ἄμφω χεῖρας 8.135
;χεῖρε ἀμφοτέρας Il.21.115
.2 hand and arm, arm (cf. Ruf.Onom.11,82, Gal.2.347),πῆχυν χειρὸς δεξιτερῆς Il.21.166
; ;χεῖρες ἀπ' ὤμων ἀΐσσοντο Hes.Th. 150
;χ. εἰς ὤμους γυμναί Longus 1.4
; ἐν χερσὶ γυναικῶν πεσέειν into the arms, Il.6.81, etc.: hence, words are added to denote the hand as distinct from the arm,ἄκρην οὔτασε χεῖρα 5.336
;περὶ ἄκραις ταῖς χ. χειρῖδας ἔχουσι X.Cyr.8.8.17
, cf. Pl. Prt. 352a.3 of the hand or paw of animals,ὅσα [ζῷα] χεῖρας ἔχει X.Mem.1.4.14
; πορεύεσθαι ἐπὶ χειρῶν go on all fours. LXX Le.11.27; so of monkeys, Arist.HA 502b3; of the fore-paws of the hyena, Id.Fr. 369; of the bear, Plu.2.919a.II Special usages:1 to denote position, ποτέρας τῆς χερός; on which hand? E.Cyc. 681;ἐπὶ δεξιὰ χειρός Pi.P.6.19
;ἐπ' ἀριστερὰ χειρός Od.5.277
;χειρὸς εἰς τὰ δεξιά S.Fr. 598
;λαιᾶς χειρός A.Pr. 714
(but χείρ is often omitted with δεξιά, ἀριστερά, as we say the right, the left).2 freq. in dat. of all numbers with Verbs which imply the use of hands, λάβε χειρί, χερσὶν ἑλέσθαι, Il.5.302, 10.501;χερσὶν ἀσπάζεσθαι Od.3.35
;προκαλίζεσθαι 18.20
; χειρί, χεροῖν ψαῦσαι, S.OT 1510, 1466: sts. this dat. is added pleon. by way of emphasis,ὄνυξι συλλαβὼν χερί Id.Aj. 310
.3 gen., by the hand,χειρὸς ἔχειν τινά Il.4.154
;χειρὸς ἑλών 1.323
, etc.; γέροντα δὲ χειρὸς ἀνίστη he raised him by the hand, 24.515, cf. Od.14.319;χερὶ χειρὸς ἑλών Pi.P.9.122
;τινὰ χειρός ἑλκειν Id.N.11.32
;ἀνέλκειν τινὰ τῆς χ. Ar.V. 569
(anap.).4 the acc. is used when one takes the hand of a person,χεῖρα γέροντος ἑλών Il. 24.361
;χεῖρ' ἕλε δεξιτερήν Od.1.121
; χεῖράς τ' ἀλλήλων λαβέτην, in pledge of good faith, Il.6.233; soἔμβαλλε χ. δεξιὰν πρώτιστά μοι S.Tr. 1181
; alsoἔμβαλλε χειρὸς πίστιν Id.Ph. 813
, cf. OC 1632.5 other uses of the acc.:a in prayer or entreaty, χεῖρας ἀνασχεῖν [θεοῖς] Il.3.275, etc.;ποτὶ γούνασι χεῖρας βάλλειν Od.6.310
;ἀμφὶ.. Ἀρήτης βάλε γούνασι χεῖρας Ὀδυσσεύς 7.142
; ;ἀμφί τινι χεῖρε β. 21.223
;περίβαλε δὲ χέρας Ar.Th. 914
, cf. A.Ag. 1559 (anap.);χεῖρας προΐσχεσθαι Th.3.58
, 66; so alsoχεῖρας ἀείρων Od.11.423
, cf. Il.7.130 (tm.); χ. ἀνατείνειν (v.ἀνατείνω 1.1
).b τὰς χεῖρας αἴρειν to hold up hands in token of assent or choice, of persons voting, Ar.Ec. 264;τὴν χ. αἴρειν And.3.41
;ὅτῳ δοκεῖ ταῦτα, ἀράτω τὴν χ. X.An.5.6.33
, cf. 7.3.6; ἀνατεινάτω τὴν χ. ib.3.2.9, 33;χεῖρας ὀρεγνύς Il.22.37
;χεῖρ' ὀρέγων εἰς οὐρανόν 15.371
;χεῖρας ὀ. τινί Od.12.257
;πρός τινα Pi. P.4.240
;ποτὶ στόμα χεῖρ' ὀρέγεσθαι Il.24.506
(but χεῖρά τισι ὀ. to reach them one's hand in help, X.HG5.2.17); alsoχεῖρε ἑτάροισι πετάσσας Il.4.523
, etc.;πιτνὰς εἰς ἐμὲ χεῖρας Od.11.392
(but χεῖρε πετάσσας abs., of one swimming, etc., 5.374, al.).I as a protector, Il.9.420, etc.: less freq. τισι, 4.249, cf. 5.433;χεῖρά θ' ὕπερθεν ἔχεις IG14.1003.10
([place name] Rome).d in hostile sense, χεῖρας or χεῖρα ἐπιφέρειν τινί, Il.1.89, 19.261, al.;χεῖρας ἐφιέναι τινί 1.567
, Od.1.254, al.;χεῖρας ἐπιβάλλειν τισί Plb.3.2.8
, etc.;χέρα τινὶ προσενεγκεῖν Pi.P.9.36
; χεῖρας ἐπί τινι ἰάλλειν, v. ἰάλλω 1.1.e χεῖρας ἀπέχειν keep hands off,λοιμοῖο βαρείας χεῖρας ἀφέξει Il.1.97
codd.;κερτομίας δέ τοι.. καὶ χεῖρας ἀφέξω.. μνηστήρων Od.20.263
;ἀθανάτων ἀπέχειν χέρας A.Eu. 350
(lyr.);τὼ χεῖρε ἀπέχεται Pl.Smp. 213d
;παύειν χεῖράς τινος Il.21.294
.f χεῖρας ἐπιτιθέναι τινί, in token of consecration, 1 Ep.Ti.5.22, etc.6 with Preps.:a ἀνὰ χεῖρας ἔχειν τινάς to be intimate with.., Plb.21.6.5;αἱ ἀνὰ χεῖρά τινων ὁμιλίαι S.E.M.1.64
; τὰ ἀνὰ χεῖρα πράγματα the matters in hand, Plu.2.614b, etc. (also οἱ ἀνὰ χ. χρόνοι the current period, PRyl.88.21 (ii A. D.); τὰ ἀνὰ χ. what comes his way, Ps.-Ptol.Centil.18; ἀνὰ χ. τῆς πύλης hard by.., LXX 2 Ki.15.2.b ἀπὸ χειρὸς λογίσασθαι to reckon off-hand, roughly, Ar.V. 656 (anap.), cf. Luc.Hist.Conscr.29: but πότισον τὴν γῆν ἀπὸ χειρός by hand, PCair.Zen.155 (iii B. C.).c διὰ χερῶν ἔχειν, λαβεῖν, literally, to have or take between the hands, A.Supp. 193, S.Ant. 916; διὰ χειρὸς ἔχειν to hold in the hand, ib. 1258 (anap.), Ar.V. 597 (anap.); to have in hand, i. e. under control, Th.2.76;διὰ χειρῶν ἔχειν τὴν πολιτείαν Arist.Pol. 1308a27
; τὰ τῶν ξυμμάχων keep under control, Th.2.13: later, to have a work in hand, be engaged in it, Phld.Acad.Ind.p.69M. ([etym.] χερός), D.H.Isoc.4;τὰ ὅπλα Plu.Cor.2
, etc. (also διὰ χ. by direct payment, opp. διὰ τῆς τραπέζης by banker's order, BGU1156.8 (i B. C.), etc.; cf.διὰ χ. ἔσπευδε τὴν πρᾶσιν Charito 1.12
); of arms,διὰ χειρὸς εἶναι Luc.Anach.35
; διὰ χ. ἔχειν, c. part., to be continually doing, Plu.2.767c;διὰ χειρός τινος ποιεῖν τι LXXJo.17.4
, al., cf. Act.Ap.7.25, al.d ἐς χεῖρας λαβεῖν τι literally, S.El. 1120, etc.; to take a matter in hand, undertake it,πρᾶγμ' ἐς χέρας λαβόντ' E.Hec. 1242
;ἄγεσθαί τι ἐς χεῖρας Hdt.1.126
, 4.79, etc.; δοῦναί τινι ἐς χέρας, εἰς χεῖρα, S.El. 1348, X.Cyr.8.8.22;καταστῆσαι εἰς τὰς χ. τινος Aeschin.2.28
; of persons, ἵκεο χεῖρας ἐς ἁμάς thou hast fallen into our hands, Il.10.448 (in Hom. also simplyὅ τι χεῖρας ἵκοιτο Od.12.331
, cf. 24.172); soεἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι X.Cyr.7.4.10
, cf. 2.4.15: generally, to have to do with any one, converse with him, Id.An.1.2.26 (soἐς χεῖρα γῇ ξυνῆψαν E.Heracl. 429
): most freq. ἐς χεῖρας ἐλθεῖν τισι to come to blows or close quarters with.., A.Th. 680;ἀλλήλοις Th.7.44
: abs.,εἰς χ. ἐλθεῖν Id.4.96
;ἐς χ. ἰέναι Id.2.3
, 4.72, cf. PTeb.765.6 (ii B. C.);συνιέναι X.Cyr.8.8.22
; also ἐς χειρῶν νόμον (fort. νομόν)ἀπικέσθαι Hdt.9.48
; ἐν χειρῶν νόμῳ (fort. νομῷ)ἀπόλλυσθαι Id.8.89
, cf. Aeschin.1.5, SIG167.37 (Mylasa, iv B. C.), Heraclid.Pol.25, Plb.1.34.5, 5.111.6; [full] ἐν χειρὸς νόμῳ Arist.Pol. 1285a10, D.H.6.26;ἐν χειρῶν νομαῖς SIG700.29
(Lete, ii B.C.), v. l. in LXX 3 Ma.1.5; ἐν χεροῖν δίκῃ cj. in E.Ba.738;εἰς χεῖρας συμμεῖξαι τοῖς πολεμίοις X.Cyr.2.1.11
; also εἰς χεῖρας δέχεσθαί τινας to await their charge, Id.An.4.3.31;ἐς χ. ὑπομεῖναί τινας Th. 5.72
.e ἐκ χειρός by hand of man, S.Aj.27: from near at hand, at close range,ἐκ χειρὸς βάλλειν X.An.3.3.15
; ἀμύνασθαι ib.5.4.25;μάχεσθαι Id.HG7.2.14
, cf. D.S.19.6;πληγὰς ἐκ χ. ἀναδέξασθαι Plu.
tim.4;οὐ μὴ σωθῇ ἐκ χ. σιδήρου LXX Jb.20.24
; ἡ ἐκ χ. δίκη lynch law, D.H.4.37;ἡ ἐκ χ. βία Plb.9.4.6
: metaph., ἡ ἐκ χ. θεωρία closerange reading, D.H.Isoc.2; so of time, out of hand, off-hand, forthwith, Plb.5.41.7, al.fδέπας μητρὶ ἐν χειρὶ τίθει Il.1.585
, cf. Od.13.57, 15.120, al. (always so of a cup, hence ἐν χερσὶ τίθει δέπας, though found in most codd., was condemned by the critics in Il.l.c., Od.3.51, 15.130);πρεσβήϊον ἐν χερὶ θήσω Il.8.289
; τόξον, ἔγχος ἔχων ἐν χειρί, 15.443, 17.604;σκῆπτρον δέ οἱ ἔμβαλε χειρί Od.2.37
; butἐν.. χειρὶ σκῆπτρον ἔθηκεν Il.23.568
; of a gift,ἐν χερσὶ τίθει 1.441
, 446; ἐν ταῖς χ. ἔχειν, literally, Pl.R. 432d;τὰ ὅπλ' ἐν ταῖς χ. ἔχων D.9.8
, etc. (metaph.,ἔτι μεμνημένων ὑμῶν καὶ μόνον οὐκ ἐν ταῖς χερσὶν ἕκαστ' ἐχόντων Id.18.226
); but ἐν χερσὶν ἔχειν also, to have in hand, be engaged in,τὸν γάμον Hdt.1.35
;ἑορτήν Plu.Alex.13
;τὴν περὶ Δημοσθένους πραγματείαν D.H.Th.1
;ἐν χειρί τινα δίκην ἔχων Pl.Tht. 172e
; ὁ ἐν χερσὶ πόλεμος the war in hand, D.H.8.87; περιτειχισμὸς ἐν χερσὶν ὤν ib.21;ἡ ἐν χ. ζήτησις S.E.M.11.208
, etc.; freq. of fighting, ἐν χερσί hand to hand,ἐν χ. ἦν ἡ μάχη Th.4.43
;ἐν χ. ἀποκτεῖναι Id.3.66
, cf. 4.57,96, etc.;ἐν χ. γίγνεσθαι τοῖς ἐναντίοις Id.5.72
;ἐν χ. εἶναί τινος X.HG4.6.11
;δίκη ἐν χερσί Hes.Op. 192
;ὁ ψόφος τῶν ὅπλων καὶ τῶν ἵππων ὁ φρυαγμὸς ἐν χερσὶν ἐδόκει εἶναι D.S.19.31
; ἡ ἐν χερσὶν [δυστυχία] Plu.Cleom.22: also in dual,τἀν χεροῖν S.Ant. 1345
(lyr.); ἐν χειρί τινος by the hand of.., LXX Jo.21.2, al.;ἐν χ. ἀγγέλου Act.Ap.7.35
(v.l.).g ἐπὶ χειρὸς ἔχειν on or in one's hand, Thgn.490; ἐπὶ χεῖράς τινων ἐκφέρουσι put into their hands, Plu.2.815b; also ἐπὶ χεῖρά τινος next to, LXXNe.3.4.h κατὰ χειρός, of washing the hands before meals, ὕδωρ κατὰ χειρός (sc. φερέτω τις), Ar.V. 1216, cf.Av. 464 (anap.), Fr. 502 (lyr.), Philox. 1, Ath.9.408e; (without ὕδωρ)κατὰ χ. ἐδόθη Alex.261.2
, cf. Arched. 2.3: prov. of that which is easily come by, Telecl.1.2 (anap.);πάντα μοι κατὰ χ. ἦν τὰ πράγματα
at hand,Pherecr.
146.5; also κατὰ χειρῶν δοῦναι, χέειν, λαβεῖν, Philyll.3, Antiph.287 (v.l.), Men.470 (troch.), cf. Phot.s.v. κατὰ χειρὸς ὕδωρ: κατὰ χεῖρα in deed or act,κατὰ χ. γενναιότατοι D.H.7.6
; opp. συνέσει, Plu.Phil.7; κατὰ χεῖρά σου according to thy will, LXX Si.25.26: but κατὰ χεῖρας [τῆς σοφίας] by her side, ib.14.25.i μετὰ χερσὶν ἔχειν between, i.e. in, the hands, Il.11.4, 15.717; [ἄλεισον] μετὰ χ. ἐνώμα Od.22.10
: μετὰ χεῖρας ἔχειν to have in hand, be engaged in, Hdt.7.16.β, Th.1.138.k λάβε παρὰ χεῖρα take in hand, LXX To. 11.4; but τὸ πὰρ χειρός the work in hand, B.13.10.m πρὸς χειρός τινος by his hand, A.Supp.66 (lyr.), etc.; πρὸς ἐμὴν χεῖρα at the signs given by my hand, S.Ph. 148 (anap.); πρὸς χεῖρα ὑποβορβορύζοντες on pressure, Hp.Epid.4.7.n ὑπὸ χερσὶ ἁλοῦσα under, i.e. by, another's hands, Il.2.374, etc.; ὑπὸ χεῖρα ποιεῖσθαι to bring under one's power, X.Ages.1.22; οἱ ὑπὸ χ. persons in one's power, D.6.34; ὑπὸ τὴν χ. ἐλθεῖν to come into one's hand, Luc.Herm.57, etc.; ὑπὸ χ. in hand, i.e. in stock, Arist.Mete. 369b33; but also, at hand, i.e. at once, Plu.2.548e; τὰ ὑπὸ χ. ib.56b, Dsc.1.35; ὁ ὑπὸ χ. the attendant, Dsc.5.75;παρέργως καὶ ὑπὸ χ.
extempore,Plu.
Arat.3, etc.; also καθύπο χεῖρα κινῶν [τὰς οὐσίας], in Alchemy, Ps.-Democr. p.51 B.III the hand often receives the attributes of the person using it, χ. μεγάλη, of Zeus, Il.15.695 (χ. παγκρατής, of God, Secund.Sent.3; χ. ὑπερμήκης, of the 'long arm' of the king, Hdt.8.140.β') ; θοὴ χ., of one throwing, Il.12.306;ἀφνειά Pi.O.7.1
, cf. S.El. 458; εὐσεβεστέρα, εὐφιλής, A.Ch. 141, Ag.34; κάρβανος ib. 1061; (anap.); , etc.: to denote wealth or poverty,πλειοτέρῃ σὺν χ. Od.11.359
;κενεὰς σὺν χ. ἔχοντες 10.42
, cf. E.Hel. 1280, etc.2 it is represented as acting of itself,χεῖρες μαιμῶσιν Il.13.77
, cf. S.Aj.50;χεὶρ ὁρᾷ τὸ δράσιμον A.Th. 554
;δήμου κρατοῦσα χ. Id.Supp. 604
(dub. l.): prov.,ἁ δὲ χ. τὰν χ. νίζει Epich.273
; or simply,ἁ χ. τὰν χ. AP5.207
(Mel.).3 pl., in theurgy, name for spiritual powers,αἱ δημιουργικαὶ [τοῦ Ἀπόλλωνος] δυνάμεις ἃς θεουργῶν παῖδες χεῖρας ἀποκαλοῦσιν Procl. in Cra. p.101
P., cf. eund. in R.2.252K.IV to denote act or deed, opp. mere words, in pl.,ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il.1.77
; μνῆμ' Ἑλένης χειρῶν of her handiwork, her art, Od.15.126 (so in sg.,δώρημ' ἐκείνῳ τἀνδρὶ τῆς ἐμῆς χ. S.Tr. 603
);χερσὶν ἢ λόγῳ Id.OT 883
(lyr.), cf. OC 1297, etc.; τῇ χειρὶ χρᾶσθαι to use one's hands, i.c. be active, stirring, opp. ἀργὸς ἐπεστάναι, Hdt.3.78, cf. 9.72; τὰς χ. προσφέρειν to apply force, X.Mem.2.6.31: sg.,βούλευμα μὲν τὸ Δῖον, Ἡφαίστου δὲ χείρ A.Pr. 619
; μιᾷ χειρί single-handed, D.21.219;χειρὶ καὶ ποδὶ καὶ πάσῃ δυνάμει Aeschin.3.109
, cf. 2.115;χερσίν τε ποσίν τε Il.20.360
, cf. Pi.O.10(11).62, esp. of using the hands in a fight, cf. supr. 11.6d, e, f; of deeds of violence, πρὶν χειρῶν γεύσασθαι before we try force, Od.20.181; ἀδίκων χ. ἄρχειν to give the first blow, X.Cyr.1.5.13, Antipho 4.2.1, Lys.4.11, etc.;ἀμυνόμενος ἄρχοντα χειρῶν Pl.Lg. 869d
: generally, χεῖρες violent measures, force,ἐπίσχετε θυμὸν ἐνιπῆς καὶ χειρῶν Od.20.267
;ὑπόδικος χερῶν A.Eu. 260
(lyr.);χερσὶ πεποιθώς Il.16.624
, etc.; ἐν χειρῶν νόμῳ v. supr. 11.6d; ὅπως θανάτοιο βαρείας χ. ἀλάλκοι, v.l. for κῆρας, Il.21.548.V a number, band, body of men, esp. of soldiers,χεὶρ μεγάλη Hdt.7.157
; in dat.,οὐ σὺν μεγάλῃ χ. Id.5.72
;πολλῇ χ. 1.174
, Th.3.96, E.Heracl. 337; pleon.,χ. μεγάλῃ πλήθεος Hdt.7.20
; ; οἰκεία χείρ, for χεὶρ οἰκετῶν, E.El. 629;σὺν πλήθει χερῶν S.OT 123
.VI handwriting,τὴν ἑαυτοῦ χεῖρα ἀρνήσασθαι Hyp.Lyc.Fr.5
, cf. IG9(1).189 ([place name] Phocis); τῇ ἐμῇ χ. Παύλου I Ep. Cor.16.21, Ep.Col.4.18: copy, counterpart of a document, SIG712.31 (Crete, ii B.C.); deed, instrument,ἡ χ. ἥδε κυρία ἔστω PRein.28.18
(ii B.C.), cf. PCair.Zen. 477 (iii B.C.), etc.b handiwork of an artist or workman,γλαφυρὰ χ. Theoc.Epigr.8.5
, etc.;αἱ Ἐφεσίου χεῖρες Herod.4.72
, cf. 6.66;σοφαὶ χέρες APl.4.262
;τὰς Φειδίου χ. Lib.Or. 30.22
.VII of any implement resembling a hand:1 a kind of gauntlet, X.Eq.12.5, Poll.1.135 (pl.).2 χ. σιδηρᾶ grappling-iron, Th.4.25, 7.62; also of an anchor, AP6.38 (Phil.).4 in LXX, pillar or cairn, as it were a finger pointing to heaven,χεὶρ Ἀβεσσαλώμ LXX 2 Ki.18.18
; also ἀνέστακεν αὐτῷ χεῖρα, i.e. trophy, ib. 1 Ki.15.12.5 χεῖρες ἐλάτιναι, of oars, Tim.Pers.7.7 instrument of torture, LXX 4 Ma.8.13. -
14 ἦ
ἦ, Adv., never in the form ἦε ([etym.] ἠέ):I TO CONFIRM an assertion, in truth, of a surety, , etc.; ironically, 1.229, al.; with concessive force, it is true that..: hence, although..,ἦ καὶ γένει ὕστερος ἦεν 3.215
: freq. strengthd. by the addition of one or two other Particles, asἦ ἄρα Od.24.193
;ἦ ἄρα δή Il.13.446
;ἦ ῥα 4.82
;ἦ ῥά νυ 6.215
;ἦ γάρ 1.78
;ἦ γάρ τοι Od.16.199
;ἦ δή Il.2.272
;ἦ δή που 21.583
; ;ἦ θην Il.20.452
; ;ἦ μάλα Il.3.204
;ἦ μάλα δή 5.422
; ἦ μήν and ἦ μέν (v. infr.);ἦ νυ Il.22.11
;ἦ τάχα Od.18.73
;ἦ τε 13.211
: and to express doubt, ἦ που, v. ἦ που and ποῦ: esp. ἦ μήν used in oaths and asseverations, Il.2.291, 7.393, A.Pr.73, 168, etc.; alsoἦ μάν Il.2.370
, 13.354, Sapph.Supp.23.5;ἦ μέν Od.10.65
(later εἶ μήν, v. εἷ): c. inf. in orat. obliq., after Verbs of swearing, etc.,σὺ δὲ σύνθεο, καί μοι ὄμοσσον, ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il.1.77
; ἦ μέν also in [dialect] Ion. historical Prose, Hdt.4.154, 5.93, al.;ἐγγυᾶσθαι, ἦ μὴν παραμενεῖν Pl. Phd. 115d
; ἐγγυητὰς καταστῆσαι ἦ μὴν ἐκτείσειν Lexap.D.24.39: with other Particles,ἦ μὲν δή Il.2.798
, Od.18.257, al.;ἦ δὴ μάν Il.17.538
.2 in the combinations ἐπεὶ ἦ, ὅτι ἢ and τί ἢ; A.D.Conj.255.5, Synt.307.19(cf. Hdn.Gr.1.520), recognizes an 'expletive' ἠ ([etym.] παραπληρωματικὸς σύνδεσμος) perispom. after ἐπεί, barytone after ὅτι or τί. It is prob. the same as the affirmative ἦ (cf. A.D.Conj.l.c.), and occurs in the same combinations,ἐπεὶ ἦ πολύ.. Il.1.169
, al.; ἐπεὶ ἦ μάλα ib. 156, Od.10.465;ἐπεὶ ἦ καί.. Il.20.437
, Od.16.442. Trypho took τίη as one word, and this can be supported byτί ἢ δὲ σύ.. Il.6.55
, but A.D. (Conj.l.c.) infers from the accent of ὅτι ἢ that τί ἢ was two words. The Attic accentuation is said by Eust.45 init., 118.39, 907.14 to be τιή, ὁτιή(qq. v.).3 this ἦ (or ἢ) is prob. to be recognized inὥς τε γὰρ ἦ Il.2.289
,ὥς τέ τευ ἦ Od.3.348
, 19.109, where codd. have ἢ (in Od.3.348 ἠδέ (cj. Bekker) shd. perh. be read for ἠέ).II in Questions not involving alternatives:1 Direct questions,a epexegetic of a preceding question, suggesting the answer to it, τίπτ' εἰλήλουθας; ἦ ἵνα ὕβριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος; why hast thou come? is it that thou mayst see.. ? Il.1.203, cf. 5.466,7.26, Od.4.710,13.418, 17.376, B.17.5; τί δῆτα χρῄζεις; ἦ με γῆς ἔξω βαλεῖν; S.OT 622, cf. E.Or. 1425 (ἤ codd.); τίς σοι διηγεῖτο; ἦ αὐτὸς Σωκράτης; Pl.Smp. 173a (perispom., cod. B): on the accent, Hdn. Gr.2.112.b not epexegetic of a preceding question, ἦ σύ γ' Ὀδυσσεύς ἐσσι πολύτροπος; art thou the wily Odysseus? Od.10.330, cf. Il.11.666, 15.504; ἦ οὐκ ὀτρύνοντος ἀκούετε.. Ἕκτορος; do you not hear..? ib. 506, cf. Od.16.424; ἦ τὸ πλοῖον ἀφῖκται; Pl.Cri. 43c; ἦ οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω; don't you think so too? Id.Grg. 479b (perispom., cod. T); ἦ βούλει συλλογισώμεθα αὐτά; shall we work them (the consequences) out? ib. 479c (perispom., cod. T); ἦ τορῶς λέγω; A.Ag. 269; ἦ κἀν δόμοισι τυγχάνει τανῦν παρών; S.OT 757: freq. with other Particles, ἦ ἄρ.. ; Od.20.166, Il.19.56; mostly ἦ ῥα.. ; 5.421, 762, Od.4.632; also in Trag. (in lyr.), A.Pers. 633, S.Aj. 172, 955: esp. to mark the first of several questions, Pi.I.7(6).3 sqq.; ἦ ἄρα δή.. ; Il.13.446; ἦ ῥά νυ.. ; 4.93; ἦ νυ.. ; 15.128; ἦ ταῦτα δή.. ; S.Ph. 565, El. 385; ἦ ταῦτα δῆτα.. ; Id.OT 429; ἦ γάρ.. ; A.Pr. 745, 757, S.OT 1000: in [dialect] Att. Prose, ἦ γάρ; standing alone, is it not so? Pl.Tht. 160e, Grg. 449d, 468d; ἦ καί.. ; A.Ag. 1207, 1362:—ἦ usu. begins the sentence, except that the vocative may precede, as in Il.5.421, 762, Od.4.632, S.OC 863, 1102, or ἀλλά, as in A.Ag. 276, Ch. 774:—by Crasis ἦ combines with ἄρα in [dialect] Att. and the κοινή to ἆρα (q. v.), in all other dialects (cf. A.D.Conj.223.24 ) to ἦρα (q. v.), but ἆρα is found in Pi.P.4.78 ( ἄρα codd.), al., Archil.86, 89.2 Indirect questions, (v.l. εἰ, which alone has Ms. authority in Il.1.83, Od.19.325);ὄφρα καὶ Ἕκτωρ εἴσεται ἢ καὶ ἐμὸν δόρυ μαίνεται ἐν παλάμῃσιν Il.8.111
(v.l. εἰ) ; ἀλλ' ἄγε μοι τόδε εἰπὲ.. ἢ καὶ Λαέρτῃ αὐτὴν ὁδὸν ἄγγελος ἔλθω; Od.16.138 (v.l. εἰ) ; ἀμφίστασθαι ἦ κα πεφυτεύκωντι πάντα κὰτ τὰν συνθήκαν they shall investigate whether.. Tab.Heracl.1.125;μαντεύσασθαί οἱ.. ἦ λώϊόν οἵ κα εἴη Isyll.34
;διαφαφίξασθαι ἦ δοκεῖ αὐτὸν στεφανῶσαι IG12(3).170.12
([place name] Astypalaea): accented ἤ in codd. Hom., but it shd. perh. be perispom.------------------------------------ἦ, for ἔφη, [ per.] 3sg. [tense] impf. or [tense] aor. 2 of ἠμί (q. v.). [full] ἦ, for ἦν, [dialect] Att. [var] contr. from lon. ἔα, [tense] impf. of εἰμί (A sum). -
15 ὄμνυμι
Aὄμνῠθι Il.23.585
, , E.Med. 746, cf. Orac. ap. Hdt.6.86. γ ; [ per.] 3sg.ὀμνύτω IG12.134.5
; [ per.] 3pl. ὀμνύντων. Foed. ap. Th.5.47, IG12.87.24: [tense] impf. , Ec. 823, D.17.10, etc.: also (from [tense] pres. [full] ὀμνύω) [ per.] 3sg. imper.ὀμνῠέτω Il. 19.175
; part.ὀμνύουσα Hyp.Ath.2
: [tense] impf.ὤμνῠον Il.14.278
, Foed. ap.Th.5.19,24, IG22.236.14, etc. (for [tense] pres. ind. the Trag. and Ar. use only ὄμνυμι, Hdt. and [dialect] Att. Prose writers also ὀμνύω, which also occurs in Com., Pherecr.143.9, Amphis 42, Diph.101, Antiph.241.1, Alex.160 ; in Hdt.1.153 ὀμνύντες is restored for the dub. form ὀμοῦντες): [tense] fut. ὀμοῦμαι, εῖ, εῖται, Il.1.233,9.274, Hes.Op. 194, Ar.Nu. 246, Lys. 193, X.HG1.3.11, etc. ; [dialect] Dor. [ per.] 1pl. ; later [tense] fut.ὀμόσω AP12.201
(Strat.), Plu.Cic.23, etc.: [tense] aor.ὤμοσα Od. 4.253
, etc. ; [dialect] Ep.ὤμοσσα Il.20.313
; [dialect] Ep. also without augm. ὄμοσα, -οσσα, 19.113,10.328 : [tense] pf. , Ar.Ra. 1471, etc.: [tense] plpf.ὠμωμόκειν X.HG5.1.35
, D.9.16, 19.318 :—[voice] Med., Paus.10.26.3, [tense] aor. part.ὀμοσάμενος SIG531.28
(Dyme, iii B. C.), IG5(2).357.11 ([place name] Stymphalus), also in compds. ἀντ-, ἀπ-, δι-, ὑπ- :—[voice] Pass., [tense] fut.ὀμοσθήσομαι And.3.34
: [tense] aor.ὠμόσθην X.HG7.4.10
, ([etym.] ὑπ-) Hyp.Fr. 202 ; butὠμόθην Is.2.40
, ([etym.] ὑπ-) D.48.25 : [tense] pf. [ per.] 3sg. , , Arist.Rh. 1377a11 ; [ per.] 3pl. ὀμώμονται Lexap.And. 1.98 ; part.ὀμωμοσμένος D.7.10
, 22.4, Arist.Rh. 1377b7 ( ὠμοσμένος v. l. in App.Pun.83, etc.):—swear, c. acc. cogn.,ὀμνυέτω δέ τοι ὅρκον Il.19.175
, al. ;ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ 3.279
;ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσας Hes.Op. 282
: c. dat. pers.,νῦν μοι ὄμοσσον.. ὅρκον Il.19.108
, al. ;πρός τινα Od.14.331
, 19.288 :—[voice] Pass., ;ὅρκων ὀμωμος μένων D.7.10
;εἰ ὀμώμοσται οὗτος [ὁ ὅρκος] Arist. Rh. 1377a11
, cf. b7.1 folld. by acc.,ταῦτα δ' ἐγὼν ἐθέλω ὀμόσαι Il.19.187
, cf. S.OC 1145, X.Ages.1.11 ; ὄ. τὰς σπονδάς Foed. ap. Th.5.47 ;τὴν εἰρήνην D.18.32
, cf. 9.16 ;θεῶν πίστεις τινί Th.5.30
, etc.2 folld. by [tense] fut. inf., swear that one will.., Il.21.373, etc., cf. S.Ph. 623, 941 ([tense] pres. inf., D.21.188 codd.): freq. with ἦ μέν, [dialect] Att. ἦ μήν, preceding the inf.,καί μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι.. ἀρήξειν Il.1.76
, cf. 10.321, Lys.31.1, X.HG 5.3.26, etc.: also by [tense] aor. inf. and ἄν, Id.An.7.7.40 : by [tense] pres. inf., swear that one does.., S.Ph. 357 : by [tense] pf. inf., swear that one has.., D.21.119 ;ὤμνυς μὴ γεγονέναι Magn.6
: by [tense] aor. inf., swear that one did..,ὀμνύουσι μὴ 'κπιεῖν ἀλλ' ἢ μίαν Pherecr.143.9
, cf. Hdt.2.179 ([tense] aor. inf. is perh. used, without ἄν, in [tense] fut. sense, D.23.170 (s. v. l.)): sts. a clause follows in the ind.,ὀμνύω.., ἦ μὴν ἐγὼ ἐθυόμην X.An. 6.1.31
;ὄμνυμί σοι.., οὐκ ἤθελον.. Theoc.Adon.22
.3 abs., εἶπον ὀμόσας ἄν I would have given my word of honour, Pl.Smp. 215d.III with acc. of the person or thing sworn by, swear by,νῦν μοι ὄμοσσον ἀάατον Στυγὸς ὕδωρ Il.14.271
;γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι 23.585
, cf. 15.40, Hdt.5.7, A.Th. 529, S.Tr. 1185, etc. ;ὀμωμοκὼς τοὺς θεούς D.18.217
; ὄμνυμι θεοὺς καὶ θεάς folld. by inf., X.An.6.6.17, cf. 6.1.31 : rarely c. dat., τῷ γὰρ ὄμνυτ'; ἢ σιδαρέοισι; Ar.Nu. 248 : in Prose also with Preps., ὀ. καθ' ἱερῶν τελείων Lex ap.And.1.97, Th.5.47 ;κατ' ἐξωλείας D.21.119
;κατὰ τῆς Πολιάδος Luc.Symp.32
;εἰς τὸν Οὐιτέλλιον Plu.Oth.18
;ἐπὶ τῶν ἱερῶν Plb.38.20.5
; ;ἐν τῷ ναῷ Ev.Matt.23.16
:—[voice] Pass., ὀμώμοσται Ζεύς Zeus has been sworn by, adjured, E.Rh. 816, cf. Ar.Nu. 1241. -
16 ἀρήγω
ἀρήγω, fut. ἀρήξω: aid, support, succor ( τινί); ( ἐμοὶ) ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν, Il. 1.77. (Il.)A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἀρήγω
-
17 ἔπος
ἔπος (root ϝεπ., cf. vox), pl. ἔπεα: word, words, rather with reference to the feeling and ethical intent of the speaker than to form or subject-matter (ῥῆμα, μῦθος); κακόν, ἐσθλόν, μείλιχον, ἅλιον, ὑπερφίαλον ἔπος, Il. 24.767, Il. 1.108, Od. 15.374, Σ 32, Od. 4.503; pl., ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν, Il. 1.77; δώροισίν τ' ἀγανοῖσιν ἔπεσσί τε μειλιχίοισιν, Il. 9.113; so of the bard, ἔπἐ ἷμερόεντα, ρ , Od. 8.91; phrases, ποῖόν σε ϝέπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, ἔπος τ' ἔφατ ἔκ τ ὀνόμαζεν, εὐχόμενος ἔπος ηὔδᾶ, ἔπεα πτερόεντα προσηύδᾶ. ἔπος, ἔπεα are best literally translated; if paraphrased, ‘command,’ ‘threat,’ are admissible, not ‘tale,’ ‘message,’ or the like.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἔπος
-
18 ἦ
1. ἦ: in truth, surely, verily.— (1) particle of asseveration, always standing at the beginning of its clause except in the phrase ἐπεὶ ἦ (sometimes written ἐπειή). Freq. in combination with other particles, ἦ δή, ἦ μάλα (δή), ἦ θήν, ἦ τε, ἦ τοι (q. v.), and esp. ἦ μήν ( μέν), which may be retained even in indirect quotation, καί μοι ὄμοσσον | ἦ μέν μοι.. ἀρήξειν (representing in the direct form, ἦ μέν σοι ἀρήξω, ‘I sol emnly declare that I will defend thee’), Il. 1.77, Il. 14.275.— (2) the same particle may introduce a direct question, esp. a specific question following a general one, always, however, with the expression of some feeling; τίπτ' αὖτ.. εἰλήλουθας; ἦ ἵνα ὕβριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος, ‘ is it that thou may'st behold, etc.?’ Il. 1.203, Il. 3.400, Il. 20.17 ; Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τις ἔστι βροτῶν, κτλ., ‘ pray, lives there a man, etc.?’ Il. 7.446.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἦ
См. также в других словарях:
ἀρήξειν — ἀρήγω aid fut inf act (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)