-
1 ὄμνυμι
Aὄμνῠθι Il.23.585
, , E.Med. 746, cf. Orac. ap. Hdt.6.86. γ ; [ per.] 3sg.ὀμνύτω IG12.134.5
; [ per.] 3pl. ὀμνύντων. Foed. ap. Th.5.47, IG12.87.24: [tense] impf. , Ec. 823, D.17.10, etc.: also (from [tense] pres. [full] ὀμνύω) [ per.] 3sg. imper.ὀμνῠέτω Il. 19.175
; part.ὀμνύουσα Hyp.Ath.2
: [tense] impf.ὤμνῠον Il.14.278
, Foed. ap.Th.5.19,24, IG22.236.14, etc. (for [tense] pres. ind. the Trag. and Ar. use only ὄμνυμι, Hdt. and [dialect] Att. Prose writers also ὀμνύω, which also occurs in Com., Pherecr.143.9, Amphis 42, Diph.101, Antiph.241.1, Alex.160 ; in Hdt.1.153 ὀμνύντες is restored for the dub. form ὀμοῦντες): [tense] fut. ὀμοῦμαι, εῖ, εῖται, Il.1.233,9.274, Hes.Op. 194, Ar.Nu. 246, Lys. 193, X.HG1.3.11, etc. ; [dialect] Dor. [ per.] 1pl. ; later [tense] fut.ὀμόσω AP12.201
(Strat.), Plu.Cic.23, etc.: [tense] aor.ὤμοσα Od. 4.253
, etc. ; [dialect] Ep.ὤμοσσα Il.20.313
; [dialect] Ep. also without augm. ὄμοσα, -οσσα, 19.113,10.328 : [tense] pf. , Ar.Ra. 1471, etc.: [tense] plpf.ὠμωμόκειν X.HG5.1.35
, D.9.16, 19.318 :—[voice] Med., Paus.10.26.3, [tense] aor. part.ὀμοσάμενος SIG531.28
(Dyme, iii B. C.), IG5(2).357.11 ([place name] Stymphalus), also in compds. ἀντ-, ἀπ-, δι-, ὑπ- :—[voice] Pass., [tense] fut.ὀμοσθήσομαι And.3.34
: [tense] aor.ὠμόσθην X.HG7.4.10
, ([etym.] ὑπ-) Hyp.Fr. 202 ; butὠμόθην Is.2.40
, ([etym.] ὑπ-) D.48.25 : [tense] pf. [ per.] 3sg. , , Arist.Rh. 1377a11 ; [ per.] 3pl. ὀμώμονται Lexap.And. 1.98 ; part.ὀμωμοσμένος D.7.10
, 22.4, Arist.Rh. 1377b7 ( ὠμοσμένος v. l. in App.Pun.83, etc.):—swear, c. acc. cogn.,ὀμνυέτω δέ τοι ὅρκον Il.19.175
, al. ;ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ 3.279
;ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσας Hes.Op. 282
: c. dat. pers.,νῦν μοι ὄμοσσον.. ὅρκον Il.19.108
, al. ;πρός τινα Od.14.331
, 19.288 :—[voice] Pass., ;ὅρκων ὀμωμος μένων D.7.10
;εἰ ὀμώμοσται οὗτος [ὁ ὅρκος] Arist. Rh. 1377a11
, cf. b7.1 folld. by acc.,ταῦτα δ' ἐγὼν ἐθέλω ὀμόσαι Il.19.187
, cf. S.OC 1145, X.Ages.1.11 ; ὄ. τὰς σπονδάς Foed. ap. Th.5.47 ;τὴν εἰρήνην D.18.32
, cf. 9.16 ;θεῶν πίστεις τινί Th.5.30
, etc.2 folld. by [tense] fut. inf., swear that one will.., Il.21.373, etc., cf. S.Ph. 623, 941 ([tense] pres. inf., D.21.188 codd.): freq. with ἦ μέν, [dialect] Att. ἦ μήν, preceding the inf.,καί μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι.. ἀρήξειν Il.1.76
, cf. 10.321, Lys.31.1, X.HG 5.3.26, etc.: also by [tense] aor. inf. and ἄν, Id.An.7.7.40 : by [tense] pres. inf., swear that one does.., S.Ph. 357 : by [tense] pf. inf., swear that one has.., D.21.119 ;ὤμνυς μὴ γεγονέναι Magn.6
: by [tense] aor. inf., swear that one did..,ὀμνύουσι μὴ 'κπιεῖν ἀλλ' ἢ μίαν Pherecr.143.9
, cf. Hdt.2.179 ([tense] aor. inf. is perh. used, without ἄν, in [tense] fut. sense, D.23.170 (s. v. l.)): sts. a clause follows in the ind.,ὀμνύω.., ἦ μὴν ἐγὼ ἐθυόμην X.An. 6.1.31
;ὄμνυμί σοι.., οὐκ ἤθελον.. Theoc.Adon.22
.3 abs., εἶπον ὀμόσας ἄν I would have given my word of honour, Pl.Smp. 215d.III with acc. of the person or thing sworn by, swear by,νῦν μοι ὄμοσσον ἀάατον Στυγὸς ὕδωρ Il.14.271
;γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι 23.585
, cf. 15.40, Hdt.5.7, A.Th. 529, S.Tr. 1185, etc. ;ὀμωμοκὼς τοὺς θεούς D.18.217
; ὄμνυμι θεοὺς καὶ θεάς folld. by inf., X.An.6.6.17, cf. 6.1.31 : rarely c. dat., τῷ γὰρ ὄμνυτ'; ἢ σιδαρέοισι; Ar.Nu. 248 : in Prose also with Preps., ὀ. καθ' ἱερῶν τελείων Lex ap.And.1.97, Th.5.47 ;κατ' ἐξωλείας D.21.119
;κατὰ τῆς Πολιάδος Luc.Symp.32
;εἰς τὸν Οὐιτέλλιον Plu.Oth.18
;ἐπὶ τῶν ἱερῶν Plb.38.20.5
; ;ἐν τῷ ναῷ Ev.Matt.23.16
:—[voice] Pass., ὀμώμοσται Ζεύς Zeus has been sworn by, adjured, E.Rh. 816, cf. Ar.Nu. 1241. -
2 ὄμνυμι
1 swearμέγαν ὅρκον ὀμόσσαις τοῦτο γέ οἱ σαφέως μαρτυρήσω O. 6.20
c. fut. inf., “ καί τοι μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν ὄμνυμι προήσειν” P. 4.166 ὤ[μο]σε [γὰρ θ]εός μή μιν εὔφρον' ἐς οἶκον μήτ ἐπὶ γῆρας ἱξέμεν βίου (supp. Housman) Pae. 6.112 -
3 ὄμνυμι
ὄμνυμι, - μαιGrammatical information: v.Meaning: `to swear, to affirm with an oath, to take a vow'(Il.);Other forms: also - ύω, - ύομαι, aor. ὀμό-σ(σ)αι, - σ(σ)ασθαι, fut. ὀμοῦμαι (Il.), perf. ὀμώμο-κα, -( σ)μαι, aor. pass. ὀμο(σ)θῆναι (Att.).Derivatives: ἀνώμοτος `not put under oath' and `not confirmed by oath' with adv. - τί, further συνωμό-της m. `comrade in oath' with - σία a.o. (IA.); ὁρκωμό-της, s. ὅρκος.Etymology: With ὀμό-σαι agrees in formation ἀρό-σαι `plough'; thus the disyllabic ὀλέ-σαι στορέ-σαι a.o. with different vowel; on ὀμο- rests the future ὀμό[σ]-ομαι, to which analogically ὀμεῖται was created for *ὀμοῦται (Schwyzer 784 n. 3; diff. Sánchez Ruipérez Emer. 18, 406 f.; see also Wackernagel Unt. 3f. and Chantraine Gramm. hom. 1, 62 a. 451). The present ὄμνυμι like ὄλλυμι etc. (Schwyzer 363); the perfect is clearly innovated. The further history of the word remains unclear, as there is no convincing etymology. -- Since Aufrecht RhM 40, 160 one connects generally ὄμνυμι, ὀμόσαι with the Skt. disyllabic athem. root-present ámī-ti about `press, urge' (after Neisser BB 30, 299ff., Renou JournAs. 1939, 183 f., Benveniste Revue de l'hist. des relig. 134, 81 ff. a.o. however `seize with force'), beside which sometimes `assure urgently' (also `swear'?) v. t. This interpretation is now generally accepted. S. Hiersche REGr. 71, 35 ff. and Hoffman, KZ 83(1969)193f. Cf. ὀμοίϊος, ὀμοκλή; s. also on ὅρκος.Page in Frisk: 2,388Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄμνυμι
-
4 ὄμνῡμι
ὄμνῡμι, fut. ὀμοῦμαι, selten ὀμόσω, Strat. 43 (XII, 201), Plut. Cic. 23, ὀμόσομαι, Philop. 11, lakonisch ὀμιώμεϑα, Ar. Lys. 183, aor. ὤμοσα, perf. ὀμώμοκα, pass. ὀμώμοσμαι, ὀμώμοσται, Eur. Rhes. 816, Arist. rhet. 1, 15, auch ὀμώμοται, Aesch. Ag. 1251; Ar. Lys. 1007; Dem. 20, 159; ὀμώμονται Andoc. 1, 98, ὀμωμοσμένος Dem. 22, 4 u. Arist. a. a. O., aor. ὠμόσϑην Xen. Hell. 7, 4, 10, gew. ὠμόϑην, Isae. 2, 40; – schwören, sowohl absol., ὤμνυε δ' ὡς ἐκέλευε, ϑεοὺς δ' ὀνόμηνεν ἅπαντας, Il. 14, 278, als auch ὅρκον, den Eid schwören, ὀανυέτω δέ τοι ὅρκον, 19, 175 u. öfter, wie Pind. Ol. 6, 20; ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, Il. 3, 279, wer einen Meineid schwören sollte; Hes. O. 284 Th. 232; aber auch ταῦτα δ' ἐγὼν ἐϑέλω ὀμόσσαι, das will ich beschwören, Il. 19, 187. – Daher pass.; ὀμώμοται γὰρ ὅρκος ἐκ ϑεῶν μέγας, Aesch. Ag. 1257; ὅρκο υς ὀμνὺς ψευδεῖς, Plat. Legg. XI, 917 a; auch τὰς σπονδάς, Thuc. 5, 47; ὅρκοι ὀμοσϑήσονται, Andoc. 3, 34; – πρός τινα, wie wir sagen »Einem Etwas zuschwören«, Od. 14, 331. 19, 288; – mit dem accus. des Gottes, bei dem man schwört, Ἔννοσίγαιον ὄμνυϑι, Il. 23, 585, νῦν μοι ὄμοσσον ἀάατον Στυγὸς ὕδωρ, 14, 271; so ὄμνυσι δ' αἰχμήν, Aesch. Spt. 511; ὄμνυ Διός νυν κάρα, Soph. Trach. 1175; σεμνὴν Ἄρτεμιν, Eur. Hipp. 713, öfter; auch pass., Ζεὺς ὀμώμοσται πατήρ, ist beim Schwur angerufen, Rhes. 816; ὄμνυμι ϑεῶν πίστεις, Thuc. 5, 30; μηδένα ϑεῶν, Isocr. 1, 23, bei keinem der Götter schwören, keinen im Schwur anrufen; – τινί, Einem schwören, ὀμώμοκα γὰρ αὐτῷ, Plat. Charm. 157 c; πάντες τούτοις ὤμοσαν βοηϑήσειν, Legg. III, 683 d; Xen., der auch ὀμνύοντες sagt, Conv. 4, 10; ὤμνυε κατ' ἐξωλείας μηδὲν εἰρηκέναι, Dem. 21, 119 (s. ἐξώλεια); auch κατὰ τῶν παίδων ὀμνύς, 54, 40, u. καϑ' ἱερῶν ὀμνύναι (s. unter κατά I, 4), wie noch Luc. sagt κατὰ τῆς Πολιάδος ὤμοσα μὴ εἰληφέναι, Conviv. 32. – Die Worte des Schwures werden häufig mit ἦ μήν eingeleitet, s. diese Partikeln. – Ueber den inf. aor. statt fut. s. Lob. zu Phryn. 750. – S. noch ὀμόω. – Wahrscheinlich mit ὁμός zusammenhangend, durch einen Eid verbinden, verpflichten.
-
5 ομνυμι
ὄμνυμι, ὀμνύω(fut. ὀμοῦμαι - поздн. ὀμόσω и ὀμόσομαι; impf. ὤμνῡν и ὤμνῠον; aor. ὤμοσα - эп. ὄμοσ(σ)α, pf. ὀμώμοκα, ppf. ὠμωμόκειν и ὀμωμόκειν; pass.: aor. ὠμό(σ)θην, fut. ὀμοσθήσομαι, pf. ὀμώμο(σ)μαι; эп. 2 л. sing. imper. praes. ὄμνῠθι)1) (тж. ὀ. ὅρκον Hom., Thuc. etc.) приносить клятву, клястьсяὀ. τινά (τι) Eur. etc., κατά τινος Dem. etc., τινί, εἴς τι и ἔν τινι NT. — клясться кем(чем)-л.;
Ζεὺς ὀμώμοσται Eur. — именем Зевса принесена клятва;ὀμώμοται ὅρκος ἐκ θεῶν Aesch. — (самими) богами дана клятва;ἐπίορκον ὀ. Hom. — давать ложную клятву2) клятвенно обещать, заверять клятвой, клятвенно обязаться соблюдать(σπονδάς Thuc.; εἰρήνην Dem.)
εῖπον ὀμόσας ἄν Plat. — я готов клятвенно заявить -
6 όμνυμι
-
7 ὄμνυμι
-
8 ὄμνυμι
ὄμνυμι клясться; клятвенно подтверждать, aor. ὤμοσα обещать -
9 ὄμνῦμι
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ὄμνῦμι
-
10 ὄμνῡμι,
ὄμνῡμι, u. ὀμνύω, schwören, sowohl absol. als auch ὅρκον, den Eid schwören; ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, wer einen Meineid schwören sollte; ταῦτα δ' ἐγὼν ἐϑέλω ὀμόσσαι, das will ich beschwören; πρός τινα, wie wir sagen 'einem etwas zuschwören'; mit dem accus. des Gottes, bei dem man schwört; pass., Ζεὺς ὀμώμοσται πατήρ, ist beim Schwur angerufen; μηδένα ϑεῶν, bei keinem der Götter schwören, keinen im Schwur anrufen; τινί, einem schwören. Die Worte des Schwures werden häufig mit ἦ μήν eingeleitet; mit ὁμός zusammenhangend: durch einen Eid verbinden, verpflichten -
11 ὄμνυμι
ὀμνύωὄμνυμι/ὀμνύω+ V 64-48-34-17-25=188 Gn 21,23.24.31; 22,16; 24,7to swear Gn 21,24;to swear to sb [τινι] Gn 24,7; to swear sth to sb, to confirm sth for sb with an oath [τινί τινα] Gn 21,23; id. [τινι κατά τινος] Ex 32,13; to swear to give [τί τινι] Gn 50,24; to swear by [τινι] Dt 32,40; id. [κατά τινος] Gn 22,16; id. [ἔν τινι] Jgs 21,7; to swear to sb that [τινι +inf. fut.] Jdt 8,9; to swear that [+inf. pft.] Ex 22,7; to swear falsely [τι] Prv 30,9οἱ ὀμνύμενοι them by whom they swear Wis 14,31; οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ nor did he swear deceitfully to his neighbour Ps 23(24),4*Ez 6,9 ὀμώμοκα I have sworn-בעתישׁנ בעשׁ for MT ברתישׁנ ברשׁ I was broken, I was crushedCf. DORIVAL 1994, 514; HARL 1986a, 55; HELBING 1928, 71-72; LUST 1994 155-164(Dt 32,40); WEVERS1993, 310; →NIDNTT; TWNT(→ἐξὄμνυμι,,) -
12 ὄμνυμι
клянусь, даю клятву -
13 προς-όμνῡμι
προς-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), dazu schwören; Xen. An. 2, 2, 8; Plut.
-
14 προς-επ-όμνῡμι
προς-επ-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), noch dazu schwören, D. Cass. 37, 38.
-
15 προς-κατ-όμνῡμι
προς-κατ-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), noch dazu beschwören, Sp., wie Paus. 5, 24, 2, im med.
-
16 προ-όμνῡμι
προ-όμνῡμι u. προομνύω (s. ὄμνυμι), vorschwören, vorher schwören; μαρτύρησον προὐμόσας τό μ' εἰδέναι, Aesch. Ag. 1169; προομόσας τοὺς νομίμους ϑεούς, ἦ μὴν ἐλπίζειν εὑρήσειν, Plat. Legg. XII, 954 a, die Götter vorher beschwörend; Dem. 29, 52 u. A.
-
17 συν-όμνῡμι
συν-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), auch συνομνύω, mit od. zugleich schwören, sich verschwören; ξυνώμοσαν γὰρ ὄντες ἔχϑιστοι τὸ πρὶν πῠρ καὶ ϑάλασσα, Aesch. Ag. 636; συνώμοσαν μὲν ϑάνατον ἀϑλίῳ πατρί, Ch. 972; auch = simpl., ἅ μοι ξυνώμοσας, πέμψον, Soph. Phil. 1353; ὁτιὴ 'πὶ τῷ δήμῳ ξυνόμνυτον πάλαι, Ar. Equ. 236, weil ihr euch gegen das Volk verschworen; so auch Her. 7, 235; οὐ ξυνώμοσαν, sie leisteten nicht den Eid auf das Bündniß mit, Thuc. 5, 48 u. öfter; συνώμοσαν ἀλλήλοις, Dem. 43, 38, u. öfter; Sp. auch im med., οἱ συνομοσάμενοί τινι, Jemandes Mitverschworene, Plut. Sert. 27.
-
18 συν-επ-όμνῡμι
συν-επ-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), mit oder zugleich beschwören; Ar. Lys. 237; Xen. An. 7, 6, 19.
-
19 κατ-όμνῡμι
κατ-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), beschwören, durch einen Eid bekräftigen; τινί τι, Ar. Av. 447; τὼ ϑεὼ κατώμοσας, du hast bei ihnen geschworen, sie als Zeugen des Eides angerufen, Eccl. 158; Πέλοπα κατόμνυμι Eur. I. A. 473; τὴν ἐμὴν ψυχήν Or. 1517; ὅρκον I. T. 790; mit doppeltem accus., ἅγιον ὅρκον σὸν κάρα κατώμοσα Hel. 841; Sp. auch c. gen., τῆς κεφαλῆς, beim Haupte, Suid.; absolut, Ar. Ran. 305. – Med. sich mit einem Eide binden, schwören, κατωμνύμην φαμένη αὐτὸν οὐ καλῶς ποιέειν Her. 6, 69; τοῦ Δημαρήτου 6, 65, gegen den Demaratus, d. h. ihn anklagen; öfter bei Paus. Vom Klägereide, Dem. τὸν ἀδελφὸν κατωμόσατο ἐκ τοῦ πατρὸς εἶναι τοῦ ἐμοῦ 39, 4. Auch κατόμνυσϑε τοὺς ϑεούς, Aristaen. 2, 20. Bei Synes. im Ggstz von ἀπόμνυμι.
-
20 δι-όμνῡμι
δι-όμνῡμι (s. ὄμνυμι), (vollständig. feierlich) schwören; ὅρκον Soph. Tr. 354; absol., διομώμοκα Lycurg. 127; Philostr.; – sonst nur im med.; Soph. Tr. 377 Ai. 1212; häufig in Prosa, Plat. Apol. 27 c; bes. bei den Rednern; τοὺς ϑεούς, bei den Göttern, Din. 1, 47; bes. vom öffentlichen u. gerichtlichen Eid, ὅρκον Lys. 3, 1; vgl. 10, 12; ὑπέρ τινος, Antiph. 1, 28. 5. 11; ἐν τῷ δήμῳ διωμόσατο, μὴ εἶναι ἑαυτῷ ἐφόδια Dem. 49, 67; καὶ μαρτυρεῖν 57, 22. 39. Auch Sp., wie Plut., διωμόσατο τὸν Ῥωμύλον ἰδεῖν Num. 2.
См. также в других словарях:
όμνυμι — ὄμνυμι (Α) βλ. ομνύω … Dictionary of Greek
ὄμνυμι — ὄμνῡμι , ὄμνυμι swear pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμνύῃ — ὄμνυμι swear pres subj mp 2nd sg ὄμνυμι swear pres subj act 3rd sg ὄμνυμι swear pres subj mp 2nd sg ὄμνυμι swear pres ind mp 2nd sg ὄμνυμι swear pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμνύετε — ὄμνυμι swear pres imperat act 2nd pl ὄμνυμι swear pres ind act 2nd pl ὄμνυμι swear imperf ind act 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμνύω — ὄμνυμι swear pres subj act 1st sg ὄμνυμι swear pres subj act 1st sg ὄμνυμι swear pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμωμοσμένα — ὄμνυμι swear perf part mp neut nom/voc/acc pl ὀμωμοσμένᾱ , ὄμνυμι swear perf part mp fem nom/voc/acc dual ὀμωμοσμένᾱ , ὄμνυμι swear perf part mp fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμόσει — ὄμνυμι swear aor subj act 3rd sg (epic) ὄμνυμι swear fut ind mid 2nd sg ὄμνυμι swear fut ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμόσω — ὄμνυμι swear aor subj act 1st sg ὄμνυμι swear fut ind act 1st sg ὄμνυμι swear aor ind mid 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμόσῃ — ὄμνυμι swear aor subj mid 2nd sg ὄμνυμι swear aor subj act 3rd sg ὄμνυμι swear fut ind mid 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὄμνυτε — ὄμνυμι swear pres imperat act 2nd pl ὄμνυμι swear pres ind act 2nd pl ὄμνυμι swear imperf ind act 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀμνυμένων — ὄμνυμι swear pres part mp fem gen pl ὄμνυμι swear pres part mp masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)