Перевод: с греческого на английский

с английского на греческий

καὶ+τὸ+ὄρος

  • 61 ὁροθεσία

    ὁροθεσία, ας, ἡ (ὅρος, τίθημι; IPriene 42 II, 8 [133 B.C.] δικαίαν εἶναι ἔκριναν τὴν Ῥωδίων κρίσιν τε καὶ ὁροθεσίαν; BGU 889, 17 [II A.D.].—B-D-F §119, 3; Mlt-H. 340) fixed boundary ὁρίσας … τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν (=τ. ἀνθρώπων) (God) determined the boundaries of their habitation Ac 17:26 (s. HCadbury, JBL 44, 1925, 219–21, ‘fixed the term of residence’.—MDibelius, SBHeidAk 1938/39 2. Abh, p, 7f; 15: ‘limited areas to be colonized’; WEltester, RBultmann Festschr., ’54, 209ff).—DELG s.v. ὅρος. M-M. Spicq.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ὁροθεσία

  • 62 Ὁμόλη

    Ὁμόλη, Ὁμολώια test. Σ, Theocrit, 7. 103a, Ὁμόλη δὲ Θετταλίας ὄρος, ὡς Ἔφορος καὶ Ἀριστόδημος ὁ Θηβαῖος, ἐν οἷς ἱστορεῖ περὶ τῆς ἑορτῆς τῶν Ὁμολωίων, καὶ Πίνδαρος ἐν τοῖς ὑπορχήμασιν fr. 113.

    Lexicon to Pindar > Ὁμόλη

  • 63 Ὁμολώια

    Ὁμόλη, Ὁμολώια test. Σ, Theocrit, 7. 103a, Ὁμόλη δὲ Θετταλίας ὄρος, ὡς Ἔφορος καὶ Ἀριστόδημος ὁ Θηβαῖος, ἐν οἷς ἱστορεῖ περὶ τῆς ἑορτῆς τῶν Ὁμολωίων, καὶ Πίνδαρος ἐν τοῖς ὑπορχήμασιν fr. 113.

    Lexicon to Pindar > Ὁμολώια

  • 64 ξύλον

    ξύλον [pron. full] [ῠ], τό (pl. spelt
    A

    ξύλεα

    Abh. Berl. Akad.

    1928(6).32

    (Cos, v B. C.)), wood cut and ready for use, firewood, timber, etc., Hom., mostly in pl., Il.8.507, 547, Od.14.418 ; ξ. νήϊα ship-timber, Hes.Op. 808 ;

    ξ. ναυπηγήσιμα Th.7.25

    , X.An.6.4.4, Pl.Lg. 706b, D.17.28 ; ξ. τετράγωνα logs cut square, Hdt.1.186, cf. Pl.Prt. 325d, Arist.EN 1109b7.
    2 in pl., also, the wood-market,

    ἐπὶ ξύλα ἰέναι Ar.Fr. 403

    .
    II in sg., piece of wood, log, beam, post, once in Hom.,

    ξ. αὖον.. ἢ δρυὸς ἢ πεύκης Il.23.327

    ; ξ. σύκινον spoon made of fig wood, Pl.Hp.Ma. 291c ; peg or lever, Arist.MA 701b9 ; perch,

    ἐπὶ ξύλου καθεύδειν Ar.Nu. 1431

    : by poet. periphr.,

    Ἀργοῦς ξύλον A.Fr.20

    ; ἵπποιο κακὸν ξ., of the Trojan horse, AP9.152 (Agath.): hence anything made of wood, as,
    2 cudgel, club, Hdt.2.63,4.180, Ar.Lys. 357, PHal.1.187 (iii B.C.);

    μετὰ ξύλων εἰσπηδῆσαι PTeb.304.10

    (ii A.D.);

    ξύλοις συντρίψειν Luc.Demon.50

    ; of the club of Heracles, Plu.Lyc.30.
    3 an instrument of punishment,
    a wooden collar, put on the neck of the prisoner,

    ξύλῳ φιμοῦν τὸν αὐχένα Ar.Nu. 592

    ;

    ἐς τετρημένον ξ. ἐγκαθαρμόσαι.. τὸν αὐχένα Id.Lys. 680

    ; or,
    b stocks, in which the feet were confined, Hdt.9.37, 6.75, Ar.Eq. 367, D.18.129 ;

    ξ. ἐφέλκειν Polyzel.3

    ;

    ἐν τῷ ξ. δεδέσθαι Lys.10.16

    (v. ποδοκάκκη), cf. Act.Ap.16.24, OGI483.181 (Pergam., ii A.D.): also in pl.,

    ἔδησεν ἐν τοῖς ξ. And.1.45

    .
    c πεντεσύριγγον ξύλον (v. sub voc.) was a combination of both, with holes for the neck, arms, and legs, Ar.Eq. 1049.
    d gallows,

    κρεμάσαι τινὰ ἐπὶ ξύλου LXX De.21.22

    ; ξ. δίδυμον ib.Jo.8.29 : prov., ἐξ ἀξίου τοῦ ξύλου κἂν ἀπάγξασθαι, i.e. if one must be hanged, at least let it be on a noble tree, App.Prov.2.67, cf. Ar.Ra. 736 ; in NT, of the cross, Act.Ap.5.30,10.39.
    e stake on which criminals were impaled, Alex.222.10.
    4 bench, table, esp. money-changer's table, D.45.33.
    5 πρῶτον ξύλον front bench in the Athenian theatre, Ar.Ach.25, V.90, cf. Sch.adlocc.: hence οὑπὶ τῶν ξύλων the official who had to take care of the seats, Hermipp.9 (according to Meineke).
    6 the Hippocratic bench, Hp.Fract.13, Art.72.
    III of live wood, tree,

    [ὄρος] δασὺ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς καὶ μεγάλοις ξύλοις X.An.6.4.5

    , cf. Call.Cer.41, Agatharch.55, LXX Ca.2.3, al.: opp. σάρξ, Thphr.HP1.2.6,al. ;

    τῷ ξ. τοῦ δένδρου ἀνάλογον τὴν λεγομένην εἶναι γῆν Plot.6.7.11

    ;

    τὸ ξ. τῆς ἀμπέλου E.Cyc. 572

    ; εἴρια ἀπὸ ξύλου, of cotton, Hdt.3.47 ;

    εἵματα ἀπὸ ξύλων πεποιημένα Id.7.65

    , cf.Poll.7.75.
    IV of persons, blockhead, APl.4.187 ; of a stubborn person,

    σίδηρός τις ἢ ξ. πρὸς τὰς δεήσεις Ach.Tat.5.22

    .
    V a measure oflength, = 3 (also 2 2/3) cubits, the side of the ναύβιον, Hero *Geom.23.4,11, POxy.669.11,28 (iii A.D.), 1053 (vi/vii A.D.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ξύλον

  • 65 οὐρανός

    οὐρᾰνός, , [dialect] Dor. and [dialect] Boeot. [full] ὠρανός Alcm.23.16, Theoc.2.147, 5.144, Corinn.Supp.2.79, Hymn.Is.19; [dialect] Aeol. [full] ὄρανος (
    A

    ὀράνω Sapph.37

    , 64, Alc.34, but

    ὠράνω Sapph.1.11

    (s. v.l.), Alc.17 (s. v.l.), and v. Οὐρανία): —never used in pl. by classical writers, v. 1.4: (v. fin.):
    I heaven: in Hom. and Hes.,
    1 vault or firmament of heaven, sky,

    γαῖα.. ἐγείνατο ἶσον ἑαυτῇ οὐρανὸν ἀστερόεντα, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι Hes.Th. 127

    ;

    ἔχει δέ τε κίονας αὐτὸς [Ἄτλας] μακράς, αἳ γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχουσι Od.1.54

    , cf. A.Pr. 351;

    χάλκεος Il.17.425

    ;

    πολύχαλκος 5.504

    , Od.3.2;

    σιδήρεος 15.329

    ; wrapped in clouds, Il.15.192, Od.5.303; above the aether, Il.2.458, 17.425, 19.351, cf. Sch.Il.3.3; even Emp. continued to regard it as solid ([etym.] στερέμνιον), Placit.2.11.2 (Vorsokr. ip.209); defined as αἰθέρος τὸ ἔσχατον by Zeno Stoic.1.33, cf. Ar.Nu.95 sqq.; ἠέλιος δὲ οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε, of an eclipse, Od.20.357, cf. S.Aj. 845;

    ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ' οὐρανὸς ἐστεφάνωται Il.18.485

    ;

    Ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ 22.318

    ;

    οὐρανὸς ἀστερόεις 6.108

    ,al.
    2 heaven, as the seat of the gods, outside or above this skyey vault, the portion of Zeus (v. Ὄλυμπος), 15.192, cf.Od.1.67, etc.;

    οὐ. Οὔλυμπός τε Il.1.497

    , 8.394; Οὔλυμ πός τε καὶ οὐ. 19.128; πύλαι οὐρανοῦ Heaven-gate, i. e. a thick cloud, which the Ὧραι lifted and put down like a trap-door, 5.749, 8.393; so, later, οἱ ἐξ οὐρανοῦ the gods of heaven, A.Pr. 897 (lyr.); οἱ ἐν οὐρανῷ θεοί (viz. Sun, etc.) Pl.R. 508a;

    εὔχετο, χεῖρ' ὀρέγων εἰς οὐ. ἀστερόεντα Il.15.371

    , Od.9.527; νὴ τὸν οὐ. Ar.Pl. 267, 366.
    3 in common language, sky,

    οὐδέ τις ἄλλη φαίνετο γαιάων, ἀλλ' οὐ. ἠδὲ θάλασσα Od.14.302

    ;

    σέλας δ' εἰς οὐ. ἵκῃ Il.8.509

    ; κλέος οὐρανὸν ἵκει, κλέος οὐ. εὐρὺν ἱκάνει, renown reaches to heaven, ib. 192, Od.19.108; so ὀρυμαγδός, κνίση, σκόπελος οὐρανὸν ἷκεν or ἱκάνει, Il.17.425, 1.317, Od.12.73 (cf.

    οὐράνιος 11

    , οὐρανομήκης): metaph., ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐ. ἵκει deeds of violence 'cry to heaven', 15.329, 17.565;

    γῇ τε κοὐρανῷ λέξαι.. τύχας E.Med.57

    , cf. Philem.79.1; πρὸς οὐρανὸν βιβάζειν τι to exalt to heaven, SOC381; πρὸς τὸν οὐ. ἥλλοντο leaped up on high, X.Cyr.1.4.11;

    πρὸς τὸν οὐ. βλέπειν Id.Oec.19.9

    .
    4 in Philos., the heavens, universe, Pl.Plt. 269d, Ti. 32b, Arist.Cael. 278b21, Metaph. 990a20, al.: pl. in VT, οἱ οὐρανοί the heavens, LXX Ps.96(97).6, 148.4,al.
    5 a region of heaven, climate, Hdt.1.142.
    6 Pythag. name of 10, Theol.Ar. 59.
    1 vaulted roof or ceiling, Hsch.
    2 roof of the mouth, palate, Arist.HA 492a20, PA 660a14, Ath.8.344b, AP5.104 (Marc. Arg.).
    3 lid, Matro Conv.12.
    4 tent, pavilion, Them.Or.13.166b.
    III pr. n., Uranos, son of Erebos and Gaia, Hes. Th. 127sq.; but husband of Gaia, parent of Cronos and the Titans (cf. Οὐρανίδης), ib. 106, h.Hom. 30.17, cf. A.Pr. 207. (Acc. to Arist.Mu. 400a7, from ὅρος and ἄνω, cf. Pl.Cra. 396c. This must be wrong, but the true etym. is doubtful.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οὐρανός

  • 66 τρέπω

    τρέπω, Il.8.399, etc.: [tense] fut.
    A

    τρέψω 15.261

    , etc.: [tense] aor. 1

    ἔτρεψα 18.469

    , etc., [dialect] Ep.

    τρέψα 16.645

    : besides [tense] aor. 1 Hom. has [tense] aor. 2 ἔτρᾰπον, Od.4.294, al., also Pi.O.10(11).15 (sts. also intr., v. περιτρέπω 11 and perh. Il.16.657, cf. 111 fin.): [dialect] Aeol. [tense] aor. ἔτροπον, v. ἀνατρέπω: [tense] pf.

    τέτροφα Ar.Nu. 858

    , Anaxandr.51, ([etym.] ἀνα-) S.Tr. 1009 (lyr.), And.1.131; later

    τέτρᾰφα Din.1.108

    , ([etym.] ἀνα-) ib.30, D.18.296 (cod. S), Aeschin.1.190, 3.158 (but cf. Wackernagel Studien zum griech. Perf.15);

    ἐπι-τέτραφα Plb.30.6.6

    :—[voice] Med., [tense] fut.

    τρέψομαι Hdt.1.97

    , Hp.Prog.20, E. Hipp. 1066, etc.: [tense] aor.

    ἐτρεψάμην Od.1.422

    , E.Heracl. 842: also [tense] aor. 2

    ἐτραπόμην Il.16.594

    , Hdt.2.3, al. (used also in pass. sense, ([etym.] ἀν-) Il.6.64, 14.447, and once in [dialect] Att., ([etym.] ἀν-) Pl.Cra. 395d); imper.

    τραποῦ Ar.Ra. 1248

    : [tense] pf. (v. infr.):—[voice] Pass., [tense] fut.

    τρᾰπήσομαι Plu.Nic.21

    , etc.; also

    τετράψομαι Ph.1.220

    , ([etym.] ἐπι-) Pisistr. ap. D.L.1.54: [tense] aor.

    ἐτρέφθην Hom. Epigr.14.7

    , once in Trag., E.El. 1046 (v. ἐπιτρέπω); [dialect] Ion.

    τραφθῆναι Od.15.80

    , cf. Hdt.4.12: [tense] aor. 2 ἐτράπην [pron. full] [ᾰ] A.Pers. 1029 (lyr.), Ar.Ec. 416, etc.; ἐτρέπην ([etym.] ἐν-) UPZ5.24 (ii B. C.): [tense] pf.

    τέτραμμαι Pl.R. 519b

    ; [ per.] 3pl.

    τετράφαται Thgn.42

    , cf. Il.2.25 ([etym.] ἐπι-); [ per.] 3sg. imper.

    τετράφθω 12.273

    ; part.

    τετραμμένος 19.212

    , etc.: [tense] plpf., [dialect] Ep. [ per.] 3sg.

    τέτραπτο Od.4.260

    ; [ per.] 3pl.

    τετράφατο Il.10.189

    .—From the [tense] aor. 2 has been formed the [tense] pres. ἐπιτρᾰπέουσι, ib. 421; cf. τραπητέον.—The [dialect] Ion. forms used by Hdt. are [tense] pres. [voice] Pass.

    τράπονται 6.33

    , al.; [ per.] 3sg. [tense] impf.

    τρέπεσκε 4.128

    ; [tense] aor. [voice] Pass.

    τραφθείς 9.56

    ; but [tense] fut. ἐπιτράψομαι is f. l. in 3.155, and in the [tense] pres. [voice] Act. and [voice] Pass. codd. vary (both forms in codd. of 2.92 ([voice] Act.),

    τρέπεται 1.117

    ,

    τράπεται 4.60

    ):—[dialect] Dor. forms, [full] τράπω EM114.19; [tense] fut.

    ἐπι-τραψῶ Schwyzer198.21

    ([place name] Crete):— turn or direct towards a thing, Hom., etc.; mostly folld. by a Prep.,

    τ. [φύσας] ἐς πῦρ Il.18.469

    ;

    ἐς ποταμὸν φλόγα 21.349

    ; εἰς εὐνὴν τράπεθ' ἥμεας show us to bed, Od.4.294 (perh. with a punning reference to ταρπώμεθα in next line);

    λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντες 8.292

    (as though τραπείομεν in Il.3.441 belonged to τρέπω and not to τέρπω; unless there is a pause after λέκτρονδε)

    ; θυμὸν εἰς ἔργον τ. Hes.Op. 316

    ;

    εἰς ἐχθροὺς βέλος A.Th. 255

    ;

    πόλεις ἐς ὕβριν Th.3.39

    ;

    τὸν ἄνθρωπον.. εἰς ἀθυμίαν D.23.194

    ;

    πρὸς ἠέλιον κεφαλήν Od.13.29

    ;

    πρὸς ὄρος πίονα μῆλα 9.315

    ;

    πρὸς εὐφροσύναν ἦτορ Pi.I.3.10

    ;

    τὰς γνώμας πρὸς χρηματισμόν Pl.Ep. 355b

    ; also

    ἐπ' ἐμπορίην θυμόν Hes.Op. 646

    , cf. Pl. Phdr. 257b, R. 508c;

    δᾶμον ἐς ἡσυχίαν Pi.P.1.70

    ;

    ἐπ' ἐχθροῖς χεῖρα S.Aj. 772

    ;

    κατὰ πληθὺν τ. θυμόν Il.5.676

    ;

    ἀντίον Ζεφύρου πρόσωπον Hes.Op. 594

    : with Advbs.,

    πάντων ὁμόσε στόματ' ἔτραπε Il.12.24

    ;

    οὐκ οἶδ' ὅποι χρὴ.. τ. ἔπος S.Ph. 897

    ;

    ἐνταῦθα σὴν φρένα E.IT 1322

    ; τὴν

    διάνοιαν ἄλλοσε Pl.R. 393a

    ;

    ἐκεῖσε τ. τὰς ἡδονάς Id.Lg. 643c

    ;

    ἐπὶ τὴν θεραπείαν τὸν λόγον Sor.2.23

    : c. inf., σέ.. ἔτραπε.. ὀργὰ παρφάμεν led thee to speak crookedly, Pi.P.9.43:—also in [voice] Med.,

    τραπέσθαι τινὰ ἐπί τι Pl.Euthd. 303c

    , cf. Chrm. 156c:—[voice] Pass.,

    κεῖται ἀνὰ πρόθυρον τετραμμένος Il.19.212

    .
    2 [voice] Pass. and [voice] Med., turn one's steps, turn in a certain direction,

    τραφθῆναι ἀν' Ἑλλάδα Od.15.80

    ;

    τραφθέντες ἐς τὸ πεδίον Hdt. 9.56

    ;

    ἐς Θήβας ἐτραπόμην Id.2.3

    ; ἐπὶ Προκόννησον, ἐπ' Ἀθηνέων, Id 6.33, 5.57: with Advbs., ἀμηχανεῖν ὅποι τράποιντο which way to turn, A. Pers. 459;

    ἀμηχανῶ.. ὅπᾳ τράπωμαι Id.Ag. 1532

    (lyr.);

    πᾷ τις τράποιτ' ἄν; Id.Ch. 409

    (lyr.);

    ποῖ τρέψομαι; E.Hipp. 1066

    , cf. X.An.3.5.13;

    ποῖ χρὴ τραπέσθαι; Lys.29.2

    : c. acc. cogn., τραπέσθαι ὁδόν take a course, Hdt.1.11, cf. 9.69, Pl.Sph. 242b;

    πολλὰς ὁδοὺς τραπόμενοι κατὰ ὄρη Th.5.10

    ;

    ἐτρέφθην ἥνπερ ἦν πορεύσιμον E.El. 1046

    .
    3 in [voice] Pass. and [voice] Med. also, turn or betake oneself, εἰς ὀρχηστύν, εἰς ἀοιδήν, Od.1.422, 18.305;

    ἐπὶ ἔργα Il.3.422

    , etc.; ἐπ' ἀναιδείην Hom Epigr.14.7;

    ἐπὶ σωφροσύνην Thgn.379

    ;

    ἐπὶ ψευδέα ὁδόν Hdt.1.117

    ;

    ἐπὶ φροντίδας E.IA 646

    ;

    ἐφ' ἁρπαγήν Th.4.104

    ;

    ἐπ' εἰρήνην X.HG4.4.2

    ;

    ἐς τὸ μαίνεσθαι S.OC 1537

    ;

    ἐς ἀλκήν Th.2.84

    ;

    εἰς ἁρπαγὴν ἐπὶ τὰς οἰκίας X.HG6.5.30

    ;

    κατὰ θέαν τετραμμένοι Th.5.9

    ;

    πρὸς ἀλκήν Hdt.3.78

    ;

    πρὸς τὸ κέρδιον τραπείς S.Aj. 743

    ;

    πρὸς λῃστείαν Th.1.5

    ;

    πρὸς ἄριστον τετρ. Hdt.1.63

    ;

    πρὸς τὸν πότον Pl.Smp. 176a

    , etc.; also τ. πρός τινα betake oneself, have recourse to him, Cratin.152, X.An.4.5.30, Pl.Prt. 339e;

    ἐφ' ἱκετείαν τ. τῶν διωκόντων Id.Ap. 39a

    .
    4 [voice] Pass. and [voice] Med., of places, to be turned or look in a certain direction,

    πρὸς ζόφον Od. 12.81

    ; πρὸς ἄρκτον, πρὸς νότον, etc., Hdt. 1.148, Th.2.15, etc.; also

    πρὸς τοῦ Τμώλου Hdt.1.84

    ; ἄντ' ἠελίου τετρ. straight towards, Hes. Op. 727.
    II turn, i. e. turn round or about, πάλιν τρέπειν turn back,

    ἵππους Il.8.432

    ; τινα ib. 399; ὄσσε, δόρυ, 21.415, 20.439; τὰ καλὰ τ. ἔξω turn the best side outmost, show the best side (of a garment), Pi.P.3.83:—[voice] Pass.,

    πάλιν ἐτράπετ' Il.21.468

    ;

    μή τις ὀπίσσω τετράφθω 12.273

    ; c. gen., turn from..,

    υἷος 18.138

    ; ἐτράπετ' αἰχμή the point bent back, like ἀνεγνάμφθη, 11.237; of the sun having passed the meridian,

    πόστην ἥλιος τέτραπται; Ar.Fr. 163

    , cf. Antig. Mir.60; also of the solstice, ἐπειδὰν ἐν χειμῶνι τράπηται [ὁ ἥλιος] (v.

    τροπή 1

    ) X.Mem.4.3.8, cf. Pl.Lg. 915d;

    τραπείσης τῆς ὥρας Arist. HA 628b26

    :—intr. in [voice] Act., περὶ δ' ἔτραπον ὧραι, v. περιτρέπω 11.
    2 τ. τι εἴς τινα turn upon another's head, τ. τὴν αἰτίαν, τὴν ὀργὴν εἴς τινα, Is.8.41, D.8.57; freq. in imprecations, ἐς κεφαλὴν τράποιτ' ἐμοί on my head be it! Ar.Ach. 833, cf. Hdt.2.39; εἰς σεαυτὸν τρεπέσθω on your head be it! IG4.444 ([place name] Phlius);

    ἦ κἀπ' ἐμοὶ τρέποιτ' ἂν αἰτίας τέλος; A.Eu. 434

    ;

    κατὰ σεαυτόν νυν τρέπου

    keep your ills to yourself,

    Ar.Ach. 1019

    , Nu. 1263;

    πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς τρέψεσθε Lys.8.19

    .
    3 alter, change,

    φρένας Il.6.61

    ;

    τὰς γνώμας X.An.3.1.41

    ; [τὸ χρῶμα] Sor.1.35; [ τὸ γάλα] ib.92;

    ἔτραπεν κεῖνον μισθῷ χρυσός Pi.P.3.55

    ; deceive, Archil.166;

    ἐς κακὸν τ. τινά Pi.P.3.35

    ;

    ἅττ' ἂν ὑμεῖς ἐξαμάρτητ' ἐπὶ τὸ βέλτιον τρέπειν Ar.Nu. 589

    (troch.);

    ἐς γέλων τὸ πρᾶγμ' ἔτρεψας Id.V. 1261

    , cf. Hdt.7.105, etc.: [voice] Med., πρὸς τὰς ξυμφορὰς τὰς γνώμας τρέπεσθαι shift their views, Th.1.140, cf. Plu. 2.71e, etc.:—[voice] Pass., to be changed,

    τρέπεται χρώς Il.13.279

    , cf. Od. 21.413, Hes.Op. 416; τὴν χρόαν τρέπεσθαι, of animals, Plu.2.51d; τῷ χρώματι τρεπομένας, of women, Sor.1.35 (so abs., of a man, Id.Vit.Hippocr.5);

    ὁ οὕτω τρεπόμενος σφυγμός Gal.18(2).40

    ;

    τρέπεται νόος Od.3.147

    ;

    νόος ἐτράπετ' 7.263

    ;

    Διὸς ἐτράπετο φρήν Il.10.45

    ;

    τράπομαι καὶ τὴν γνώμην μετατίθεμαι Hdt.7.18

    ; ὁρῶν αὐτοὺς τετραμμένους seeing that they had changed their minds, Id.9.34, cf. Th.4.106;

    ἐπὶ τὰ βελτίω τρέπου Ar.V. 986

    : c. inf.,

    κραδίη τέτραπτο νέεσθαι Od.4.260

    ;

    ἐτράποντο.. τῷ δήμῳ.. τὰ πράγματα ἐνδιδόναι Th. 2.65

    : c. acc. cogn.,

    πλείους τραπόμενος τροπὰς τοῦ Εὐρίπου Aeschin. 3.90

    ; οἶνος τρέπεται the wine turns, becomes sour (v. τροπίας), S.E. P.1.41;

    ἡ ξανθὴ χολὴ.. εἰς τὸν ἰώδη τρέπεται χυμόν Gal.16.534

    ; ἡ ἀδελφὴ ἐπὶ τὸ κομψότερον ἐτράπη has taken a turn for the better, POxy.935.5 (iii A. D.); ἐπὶ τὸ ῥᾷον ἔδοξεν τετράφθαι ib.939.17 (iv A. D.); τοῦ πατρὸς ἡμῶν εἰς ἄπορον τραπέντος having become destitute, PMeyer 8.14 (ii A. D.):—intr. in [voice] Act.,

    τοῦ ἄρχοντος τρέποντος εἰς δεσπότην Ph.2.562

    .
    III turn or put to flight, rout, defeat,

    τρέψω δ' ἥρωας Ἀχαιούς Il.15.261

    ;

    ἔτρεψε φάλαγγας Tyrt.12.21

    , cf. Pi.O.10 (11).15, Hdt.1.63, 4.128, Th.1.62, 4.25,33, etc.; in full,

    φύγαδε τ. Il.8.157

    ;

    εἰς φυγὴν ἔτρεψε τοὺς ἑξακισχιλίους X.An.1.8.24

    ;

    τρέψαι καὶ ἐς φυγὴν καταστῆσαι Th.7.43

    (but

    ἔτρεψαν ἐς φυγὴν πόδα

    they fled,

    E.Supp. 718

    ):—[voice] Med., [tense] pres., X.An.5.4.16, J.AJ13.2.4, Plu.Cam.29: [tense] fut., Ar.Eq. 275 (troch.): [tense] aor. 1, E.Heracl. 842, X.An.6.1.13:—[voice] Pass., to be put to flight, [tense] aor. 2

    ἐτράπην A.Pers. 1029

    (lyr.), X.Cyr.5.4.7 (v.l. ἐτράποντο), etc.: also [tense] aor. 1

    ἐτρέφθην Id.An.5.4.23

    , HG3.4.14, Cyn.12.5: [tense] aor. 2 [voice] Med.

    ἐτραπόμην Hdt.1.80

    , 9.63, etc.;

    ἐς φυγὴν τραπέσθαι Id.8.91

    , Th.8.95;

    τραπόμενοι κατέφυγον Id.4

    54;

    φυγῇ ἄλλος ἄλλῃ ἐτράπετο X.An.4.8.19

    ;

    ἐτράποντο φεύγειν Plu.Lys. 28

    , Caes.45: rarely in [tense] pf. [voice] Pass.,

    τετραμμένου φυγᾷ γένους A.Th. 952

    (lyr.):—also intr. in [voice] Act.,

    φύγαδ' ἔτραπε Il.16.657

    (unless it governs δίφρον).
    IV turn away, keep off,

    οὐκ ἄν με τρέψειαν ὅσοι θεοί εἰσ' ἐν Ὀλύμπῳ 8.451

    ;

    τ. τινὰ ἀπὸ τείχεος 22.16

    ;

    ἑκάς τινος Od.17.73

    ([voice] Med.);

    τῇ.. νόον ἔτραπεν 19.479

    : abs.,

    ἀλλὰ Ζεὺς ἔτρεψε Il.4.381

    ; of weapons,

    βέλος.. ἔτραπεν ἄλλῃ 5.187

    ;

    ἀπὸ ἔγχεος ὁρμὴν ἔτραπε Hes. Sc. 456

    .
    V overturn,

    εὐτυχοῦντα μὲν σκιά τις ἂν τρέψειεν A.Ag. 1328

    (s. v.l.);

    τ. ἄνω κάτω Id.Fr. 311

    .
    VI turn, apply,

    τ. τι ἐς ἄλλο τι Hdt.2.92

    ; τὰς ἐμβάδας ποῖ τέτροφας; what have you done with your shoes? Ar.Nu. 858;

    τὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; Anaxandr. 51

    :—[voice] Pass.,

    ποῖ τρέπεται.. τὰ χρήματα; Ar.V. 665

    (anap.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τρέπω

  • 67 φράτηρ

    φράτ-ηρ [pron. full] [ᾱ], , gen. φράτερος (v. sub fin.); [dialect] Dor. [full] φρᾱτήρ Hdn.Gr.1.47; [dialect] Ion. [full] φρήτηρ,
    A = ἀδελφός, Hsch.:— member of a φράτρα: pl., those of the same φράτρα, clansmen, A.Eu. 656, IG22.1237.9, al., freq. in Is. (v. infr.); σ' ὁ πατὴρ εἰσήγαγ' εἰς τοὺς φ. (which was done when the boy came of age), Ar.Av. 1669, cf. Lys.30.2;

    εἰς τοὺς γεννήτας καὶ φ. ἐγγραφείς Is.7.43

    ;

    εἰσαγαγεῖν εἰς τοὺς φ. Id.6.21

    ; οὐκ ἐδέξαντο οἱ φ. ib.22;

    γαμηλίαν τοῖς φράτερσιν εἰσφέρειν Id.3.79

    ; οὐκ ἔφυσε φράτερας, with a play on φραστῆρας (v. φραστήρ), he has not cut his citizen-teeth, is no true citizen, Ar.Ra. 422, cf. Av. 765 (troch.); φράτερες τριωβόλου, of the Athenian dicasts, Id.Eq. 255 (troch.).
    2 metaph., of birds,

    φ. καὶ συγγενής Ael.NA8.24

    . (φράτωρ, ορος (q.v.) is freq. found in codd., but is a later form acc. to Hdn.Gr.1.49, Eust.239.33; cogn. with Skt. bhrā´tar-, Lat. frater, Goth. brōpar, 'brother', etc.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φράτηρ

  • 68 ἀγήνωρ

    ἀγήν-ωρ, [dialect] Dor. [full] ἀγάνωρ, ορος, , , ([etym.] ἀγα-, ἀνήρ) poet. Adj.
    A manly, heroic,

    θυμός Il.2.276

    , 12.300;

    κραδίη καὶ θυμὸς ἀ. 9.635

    , etc.; βίῃ καὶ ἀγήνορι θυμῷ εἴξας, of a lion, 24.42: freq. with collat. notion of headstrong, arrogant, of Achilles, 9.699; Thersites, 2.276; the suitors, Od.1.106, 144, al.; the Titans, Hes.Th. 641, cf. Op.7; the Seven against Thebes, A.Th. 124 (lyr.).
    2 of animals and things, stately, magnificent,

    ἵππος Pi.O.9.23

    ; lavish,

    μισθός P.3.55

    ; πλοῦτος ib.10.18;

    κόμπος I.1.43

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀγήνωρ

  • 69 ἀφορίζω

    A mark off by boundaries,

    ἐξελόντας [τὸ ὄρος] τῷ θεῷ καὶ ἀφορίσαντας Hyp.Eux.16

    ; οὐσία ἀφωρισμένη property marked out by boundary-pillars, D.49.61:—[voice] Med., mark off for oneself, appropriate to oneself,

    χώραν ὅτι πλείστην Isoc.5.120

    : metaph.,

    ἀ. τιμάς E.Alc.31

    : —[voice] Pass.,

    ἡ ὑπό τινος ἀφορισθεῖσα χώρα Isoc.4.36

    .
    2 determine, define, Id.Sph. 240c:—also [voice] Med.,

    περὶ φύσεως ἀφοριζόμενοι Epicr.11.13

    :— [voice] Pass., χρόνος ἀφωρισμένος a determinate time, Pl.Lg. 785b;

    ὅροι -ισμένοι

    well-defined,

    Id.Criti. 110d

    ;

    ἀφωρισμένα

    definite cases,

    Arist. Rh. 1354b8

    : part.

    ἀφορίσας

    definitely,

    D.25.29

    .
    3 separate, distinguish, Antipho Soph.Oxy.1364.290 ([voice] Pass.); exclude, Pl.R. 501d, al.,

    ἀ. χωρίς Arist.Pol. 1331a27

    ;

    ἀ. τί τινος Pl.Hp.Ma. 298d

    ;

    ἱππέων ἕδρας ἀπὸ τῶν ἄλλων D.C.36.42

    :—[voice] Med., Pl.Lg. 644a, Chrm. 173e;

    τι ἀπό τινος Id.Sph. 227c

    :—[voice] Pass.,

    ἀφορίζεσθαι ἀπό τινος Id.Smp. 205c

    : abs., ἀγνοίας ἀφωρισμένον εἶδος distinct species, Id.Sph. 229c;

    ἐπιστήμη ἀφωρισμένη Arist.Rh. 1354a3

    .
    4 bring to an end, finish,

    βίβλους Plb.2.71.10

    :— [voice] Med.,

    λόγον Isoc.15.58

    .
    5 grant as a special gift,

    τᾷ κάλλος ἀφώρισε Κύπρις Epigr.Gr.244.3

    ([place name] Cyzicus).
    II c. acc. pers.,
    b set apart for rejection, cast out, excommunicate, Ev.Luc.6.22.
    c set apart for some office, appoint, ordain, Act.Ap.13.2, Ep.Rom.1.1 ([voice] Pass.), Ep.Gal.1.15.
    d [voice] Pass.,

    ἀρχὴ ἀφωρισμένη πρὸς τὰς θυσίας Arist.Pol. 1322b26

    ; of a treatise, to be devoted to, c. dat., Olymp. in Mete.9.15.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀφορίζω

  • 70 Ἰσθμός

    Ἰσθμ-ός, οῦ, ὁ ( Inscr.Délos 353A29, 34(iii B.C.), but 354.29, and v. infr. 11),
    A neck, narrow passage, esp. of the body, neck, Emp.100.19;

    ἰ. καὶ ὅρος τῆς τε κεφαλῆς καὶ τοῦ στήθεος Pl.Ti. 69e

    : metaph.,

    βίου βραχὺν ἰσθμόν S.Fr. 568

    (lyr.).
    2 pharynx, fauces, Gal.18(2).961, Aret.SA1.6.
    II neck of land between two seas, isthmus,

    ὁ ἰ. τῆς Χερσονήσου Hdt.6.36

    ; of Athos, Id.7.22;

    Κιμμερικός A.Pr. 729

    ;

    ὁ ἰ. τῆς Παλλήνης Th.1.56

    ; ὁ Λευκαδίων ἰ. Id.3.81.
    2 Ἰσθμός (also [full] Ἰθμός SIG507 (Delph., iii B.C.), cf. foreg.) ( in Pi., as O.7.81, 8.48), the Isthmus of Corinth, Hdt.8.40, etc.; Ἰσθμοῦ δειράς, αὐχὴν Ἰσθμοῦ, Pi.I.1.9, B.2.7; dat. Ἰσθμῷ prob. f.l. for Ἰσθμοῖ (q.v.) in Th.5.18, AP13.15; but ἐν Ἰσθμῷ correctly in Hdt.9.27,81.
    3 narrow ridge, of the Caucasus, between Caspian and Euxine, Arist.Mu. 393b25, D.P.20.
    4 of the sea, strait, narrow channel, Inscr.Délos Il.cc., App.Hann.34. (Perh.fr. εἶμι ( ibo), cf. ἴθμα, εἰς-ίθμη, and the spellings Ἰθμός (supr.),

    Ἰθμο-νίκα IG4.951.10

    .)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ἰσθμός

  • 71 ὠδίνω

    ὠδίνω [pron. full] [ῑ], used by early writers only in [tense] pres.: [tense] fut.
    A

    ὠδῑνήσω LXX Hb.3.10

    : [tense] aor.

    ὤδῑνα AP7.561

    (Jul.Aeg.), Opp.C.1.5, Jul.Or.2.56d;

    ὠδίνησα LXXPs.7.15

    :—so [tense] aor. [voice] Med. and [voice] Pass., ὠδινησάμην, -ήθην, Aq.Ps.113(114).7, Pr.8.25:—to have the pains of childbirth, be in travail,

    ὡς δ' ὅταν ὠδίνουσαν ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα Il.11.269

    ;

    ὠδίνειν τρομέω· χαλεπὸν βέλος Εἰλειθυίας Theoc.27.29

    , cf. Ar.Th. 502, Ec. 529, Hp.Epid.5.25, Pl.R. 395e, etc.
    2 c. acc., to be in travail of a child, bring forth, E.IA 1234, LXXCa.8.5: of animals,

    ὠ. νεοττούς Ael.NA 2.46

    : prov.,

    ὤδινεν ὄρος Luc.Hist.Conscr.23

    .
    II metaph. of any great pain, to be in travail or anguish, of the Cyclops,

    στενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃσι Od.9.415

    ;

    Κύπριδι AP7.30

    (Antip.Sid.); labour painfully, ὠδίνουσι μέλισσαι ib.9.363.22 (Mel.(?)); of the mind, to be in the throes or agonies of thought, Pl.Tht. 148e, al.; κυοῦμέν τε καὶ ὠ. περὶ ἐπιστήμης ib. 210b;

    ὑπὲρ δισσῶν μίαν ὠδίνειν ψυχήν E.Hipp. 258

    (anap.); ὥστε μ' ὠδίνειν τί φῄς what you mean, S.Aj. 794, cf. E. Heracl. 644; ὠδίνειν εἴς τι to long painfully for a thing, Hld.5.32: c. inf., Id.2.21, Him.Ecl.13.38, Or.4.1: c. acc., Hld.10.31;

    ἔξοδον Chor.42.20

    p.517 F.-R.
    2 c. acc., to be in travail with,

    συμφορᾶς βάρος S.Tr. 325

    ;

    τὴν καύχησιν τὴν σοφιστικήν Epicur.Fr. 93

    , cf. AP9.578 (Leo Phil.) (where ὧν is in the case of the anteced. by attraction).
    3 Causal, cause to quiver, as in travail,

    φωνὴ βροντῆς ὠδίνησε γῆν LXX Si.43.17(18)

    cod.Alex.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὠδίνω

  • 72 κάθημαι

    κάθημαι (Hom.+; ins, pap, LXX, pseudepigr.; Jos., Ant. 5, 192; Ath. 17:3 [ptc. as name of an image of Athene]) 2 sg. κάθῃ (since Hyperid., Fgm. 115 [OLautensach, Glotta 8, 1917, 186]; POxy 33 verso III, 13 [II A.D.]; TestJob 24:3) Ac 23:3; pl. κάθησθε Lk 22:30 v.l., impv. κάθου (Moeris 215: κάθησο Ἀττικῶς, κάθου κοινῶς; later Attic [Lautensach, Glotta 9, 1918, 88; s. also AMaidhof, Z. Begriffsbestimmung der Koine 1912, 300]) twice in Js 2:3 and seven times in a quot. fr. Ps 109:1 (B-D-F §100; Mlt-H. 206f; s. 3 below); impf. ἐκαθήμην (on the augment s. B-D-F §69, 1; Mlt-H. 192); fut. καθήσομαι (oft. LXX) Mt 19:28; Lk 22:30.
    to be in a seated position, sit
    w. the place indicated by a prep. ἀπέναντί τινος opposite someth. Mt 27:61.—εἴς τι on someth. (Pel.-Leg. p. 4, 4 καθημένη εἰς βαδιστήν=‘sitting on a donkey’; cp. also Musonius 43, 18 H. καθῆσθαι εἰς Σινώπην) εἰς τὸ ὄρος τ. ἐλαιῶν Mk 13:3; cp. Hs 5, 1, 1.—ἐκ δεξιῶν τινος at someone’s right (hand) Mt 26:64; Mk 14:62; Lk 22:69.—ἐν: Mt 11:16; 26:69; Lk 7:32. ἐν σάκκῳ κ. σποδῷ 10:13. ἐν δεξιᾷ τινος at someone’s right Col 3:1. ἐν τοῖς δεξιοῖς on the right (side) Mk 16:5.—ἐπάνω τινός on or upon someth. Mt 23:22; Rv 6:8.—ἐπί τινος on someth. (Babrius 57, 14; UPZ 79, 10 [160 B.C.]) Mt 24:3. ἐπὶ τοῦ θρόνου (Aeschines in Ps.-Demetr. 205; Cebes 21, 3 ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ; Ex 11:5 al.; TestAbr A 12 p. 91, 9 [Stone p. 30]; B 8 p. 112, 21 [Stone p. 72]; Jos., Ant. 5, 192); Rv 4:2 v.l.; 4:9f; 5:1, 7, 13 v.l.; 6:16; 7:10 v.l., 15; 19:4 v.l.; 20:11 v.l.; 21:5 v.l. ἐπὶ θρόνων Lk 22:30. ἐπὶ τῆς νεφέλης (Is 19:1) 14:15f. ἐπὶ τοῦ ἅρματος Ac 8:28. ἐπὶ τ. ἵππων Rv 9:17; 19:18. ἐπὶ τοῦ ἵππου vs. 19, 21 (cp. TestJud 3:2). Of judges (κ.=‘sit in judgment’: Pla., Ap. 35c; Hyperid. 3, 6) ἐπὶ τοῦ βήματος Mt 27:19.—ἐπὶ τῇ ὡραίᾳ πύλῃ at the ‘Beautiful Gate’ Ac 3:10. ἐπὶ τῷ θρόνῳ Rv 5:13; 6:16 v.l.; 7:10, 15 v.l.; 19:4; 21:5.—ἐπί τι w. acc. of place (Lev 8:35) ἐπὶ τὸ τελώνιον Mt 9:9; Mk 2:14; Lk 5:27; ἐπὶ πῶλον ὄνου J 12:15; ἐπʼ αὐτόν (horse) Rv 6:2, 4f; 19:11, 18 v.l.; ἐπὶ θηρίον 17:3; ἐπὶ (τὸν) θρόνον, (τοὺς) θρόνους (3 Km 1:27; Jer 13:13 A; 43, 30 A; TestJob 20:4) Mt 19:28; Rv 4:2, 4; 11:16; 20:11; ἐπὶ τὴν νεφέλην 14:14, 16 v.l.—παρά τι beside someth. παρὰ τὴν ὁδόν at the side of the road Mt 20:30; Mk 10:46; Lk 18:35.—περί τινα around someone Mk 3:32, 34.—πρὸς τὸ φῶς by the fire Lk 22:56 (Aristoph., Vesp. 773 πρὸς τὸ πῦρ κ. Likewise Menand., Fgm. 806 Kö.).
    w. the place indicated by an adv. of place: ἐκεῖ Mk 2:6; οὗ Ac 2:2; Rv 17:15; ὅπου vs. 9.
    abs. sit, sit there (Epict. 2, 16, 13 εὔχου καθήμενος; 33) Mt 27:36; Lk 5:17; J 2:14; 9:8; Ac 14:8; 1 Cor 14:30; B 10:4.
    w. some indication of the state or characteristics of the pers. sitting (Ex 18:14 σὺ κάθησαι μόνος; κ. of a judge Ael. Aristid. 46 p. 318 D.; 327) σὺ κάθῃ κρίνων με; do you sit there to judge me? Ac 23:3 (Ἄβελ … κάθηται ὧδε κρῖναι TestAbr A 13 p. 92, 7 [Stone p. 32]).
    in the special sense sit quietly Mk 5:15; Lk 8:35. Be enthroned in majesty (Od. 16, 264) κάθημαι βασίλισσα Rv 18:7.
    to be a resident in a place, stay, be, live, reside, settle, fig. ext of 1 (Hom. et al.; Hdt. 5, 63 ἐν Δελφοῖς; Musonius p. 59, 7 ἐν πόλει; Ael. Aristid. 50, 14 K.=26 p. 505 D.; Is 9:8 v.l.; 2 Esdr 21:6; Jdth 4:8; 5:3) Lk 21:35; Rv 14:6 (cp. Jer 32:29); 17:1, 9 (s. 1b). πρός τινα w. someone D 12:3; 13:1. ἐν σκότει (σκοτίᾳ v.l.) … καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου Mt 4:16. ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου (Ps 106:10) Lk 1:79 (cp. Pind., O. 1, 83 ἐν σκότῳ καθήμενος [=one who enters old age without accomplishments worthy of remembrance]; Ael. Aristid. 46 p. 272 D.: ἐν τ. στενοῖς τ. ἐλπίδων ἐκάθηντο). (The restoration [καθήμ]ε̣ν̣ο̣ι̣ AcPl Ha 8, 33 is questionable, s. the rdg. of BMM, s.v. πεδάω.)
    to take a seated position, sit down; the occurrence of this sense in our lit. can scarcely be disputed; the same is true of the LXX (W-S. §14, 3). It is to be assumed for the impv. in all its occurrences; seven of them are connected w. Ps 109:1: κάθου ἐκ δεξιῶν μου Mt 22:44; Mk 12:36; Lk 20:42; Ac 2:34; Hb 1:13; 1 Cl 36:5; B 12:10. The impv. has the same mng. twice in Js 2:3. But this sense is also quite probable for the foll. pass.: ἐν τῇ θαλάσσῃ Mk 4:1. ἐπάνω τινός Mt 28:2. μετά τινος 26:58; J 6:3 (καθίζω v.l.). παρὰ τὴν θάλασσαν Mt 13:1.—ἐκεῖ Mt 15:29.—μέσος αὐτῶν Lk 22:55.—Abs. Mt 13:2.—B. 455. DELG s.v. ἧμαι. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > κάθημαι

  • 73 καθολικός

    καθολικός, ή, όν (κατά + ὅλος; Hippocr. et al.; Polyb.; Dionys. Hal., Comp. Verb. 12; Iambl., Vi. Pyth. 15, 65; Porphyr., Vi. Pyth. 30; Ps.-Plut., Hom. 201 κ. λόγοι; SIG 785, 4 [6 B.C.]; OGI 668, 47; BGU 19 I, 5 [135 A.D.]; Philo; Just., D. 102, 4 καθολικὰς καὶ μερικὰς κρίσεις ‘general and individual judgments’; Ath. 27, 1; κ. ἀνάστασις ἁπάντων ἀνθρώπων Theoph. Ant. 1, 13 [p. 86, 24]. Later a much-used title) general, universal ἡ κ. ἐκκλησία the universal assembly/church (in contrast to a single congregation [cp. the contrast μερικὰ κ. καθολικά in Zosimus 7: Hermetica IV p. 105, 24]; s. Hdb. on ISm 8:2) ISm 8:2; MPol ins; 8:1; 19:2. Not in contrast to a single congregation MPol 16:2; but the text is not certain. ὁ ἐκκλησιαστικὸς κανὼν καὶ κ. (Artem. 1, 2 p. 4, 23 ὅρος κ.=a generally valid definition; 4, 2 p. 205, 1 λόγος; Aëtius p. 30, 20 of a law of general validity; Herm. Wr. 2 ins v.l. Ἑρμοῦ … λόγος καθολικός; Epict. 4, 4, 29; 4, 12, 7 τὰ καθολικά=the laws or truths of general validity) EpilMosq 2. Ἐπιστολὴ καθολικά (καθολικὴ ἐπιστολή first in the Antimontanist Apollonius [c. 197 A.D.] in Eus., HE 5, 18, 5. Eusebius himself speaks, as we do, of ‘the’ seven general epistles: 2, 23, 25) as v.l. in the ins of Js; 1 and 2 Pt; 1–3 J; and Jd.—M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > καθολικός

  • 74 λίαν

    λίαν adv. (Hom. et al. as λίην; as λίαν Pind.+) to a high degree, very (much), exceedingly.
    used w. verbs: preceding them (EpArist 312; Jos., Vi. 404) λ. ἀντέστη he vehemently opposed 2 Ti 4:15. λ. πρόσεχε be scrupulously on your guard D 6:3. λ. ἐκκέχυμαι ἀγαπῶν ὑμᾶς I pour out my love over you IPhld 5:1. ὅταν … λ. πικρανθῇ when the person becomes very bitter Hm 10, 2, 3; cp. 9:9b; 12, 1, 2; 12, 4, 1; Hs 5, 2, 7; 6, 2, 7; 7:1; 8, 3, 8; 9, 11, 3. Following the verb (Gen 4:5) ἐθυμώθη λ. he became very angry Mt 2:16. θαυμάζειν … λ. 27:14; ἔκλαυσα λ. I wept bitterly Hm 3:3; ἐχάρη λ. he was very glad Lk 23:8; Hs 5, 2, 5; 8, 1, 16; also λ. ἐχάρη 5, 2, 11. In a letter ἐχάρην λ. I was very glad (BGU 632, 10; PGiss 21, 3) 2J 4; 3J 3. ἐλυπήθη λ. (Cain) was filled with grief 1 Cl 4:3 (cp. Gen. 4:5). Strengthened λίαν ἐκ περισσοῦ altogether Mk 6:51.
    used w. adjs., which
    α. serve as attribute (SIG 1102, 12 αἱ λίαν ἄκαιροι δαπάναι): preceding the adj(s).: καὶ γε λ. πιστοὺς κ. ἱσχυρούς also very committed and steadfast Hs 9, 9, 9a; λ. ὑψηλός grown very high Hs 8, 1, 2; λ. εὐειδής very charming AcPl Ha 3, 13. Following the adj.: ὄρος ὑψηλὸν λ. very high Mt 4:8; χαλεποὶ λ. very dangerous 8:28. ἀψινθίου μικρὸν λ. only a little bit Hm 5, 1, 5. πρόβατα πολλὰ λ. very many sheep Hs 6, 1, 6a. ῥάβδον σκληρὰν λ. a very sturdy stick 6, 2, 5. πικρὸν λ. AcPl Ha 4, 20 very fierce.
    β. serve as predicate: preceding (Diod S 14, 58, 2 λίαν ὀχυρός; PTebt 315, 18 ὁ ἄνθρωπος λείαν ἐστὶν αὐστηρός; TestJob 13:6 λ. μου χρηστοῦ ὄντος) αἰσχρὰ καὶ λ. αἰσχρά shameful, very shameful 1 Cl 47:6. λ. ἄφρων εἰμί Hm 4, 2, 1; cp. κἂν λ. σύνετος ἦν τις Hs 5, 5, 4. ὤφθη … μοι … λ. πρεσβυτέρα a very elderly woman v 3, 10, 3; cp. m 8, 6; Hs 2:5; 5, 3, 5; 6, 1, 6bc; 6, 2, 3; 8, 1, 17f; 9, 1, 7b; 10a; 9, 2, 4; 9, 3, 1; 9, 6, 8; 9, 9, 2; 7. Following (Gen 1:31; Tob 6:12 S) ἐγένετο λευκὰ λ. Mk 9:3. ὸ̔ν ἀγαπητὸν λ. ἔχετε for whom you have a special affection 1 Pol 7:2. περίλυπος ἤμην λ. I was extremely unhappy Hv 3, 10, 6. ἐντολαὶ … σκληραὶ … σκληραί εἰσι very demanding or severe m 12, 3, 4; (λίθοι) σκληροὶ … λ. εὑρέθησαν turned out to be too hard to dress/shape Hs 9, 8, 6. αὐθάδης εἶ λ. you are very stubborn 5, 4, 2. Cp. 9, 1, 7a; 10b; 9, 9, 4.
    used w. an adv., following it (Da 11:25) πρωὶ̈ ἔννυχα λ. early in the morning, when it was still quite dark Mk 1:35. Preceding it (2 Macc 11:1; EpArist 230; Jos., C. Ap. 1, 286; 2, 3; Tat. 2, 1; 21, 3; PMich 154, 17 λ. νυκτός) λ. πρωί̈ very early in the morning 16:2. λ. ὀργίλως ἐλάλησεν with vehement anger Hm 12, 4, 1. S. ὑπερλίαν.—DELG. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > λίαν

  • 75 πληρόω

    πληρόω impf. 3 sg. ἐπλήρου; fut. πληρώσω; 1 aor. ἐπλήρωσα; pf. πεπλήρωκα; plpf. 3 sg. πεπληρώκει (on the omission of the augm. B-D-F §66, 1; Mlt-H. 190). Pass.: impf. ἐπληρούμην; 1 fut. πληρωθήσομαι; 1 aor. ἐπληρώθην; pf. πεπλήρωμαι; plpf. 3 sg. πεπλήρωτο (s. B-D-F §66, 1; Mlt-H. 190) (Aeschyl., Hdt.+).
    to make full, fill (full)
    of things τὶ someth. τὴν γῆν (Orig., C. Cels. 3, 8, 29) B 6:12 (Gen 1:28; cp. Ocellus [II B.C.] c. 46 Harder [1926] τὸν πλείονα τῆς γῆς τόπον πληροῦσθαι with their descendants). Pass., of a net ἐπληρώθη Mt 13:48. πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται Lk 3:5 (Is 40:4). ὀθόνη πλοίου ὑπὸ πνεύματος πληρουμένη a ship’s sail filled out by the wind MPol 15:2.—τόπον πληρῶσαι fill a space Hs 9, 7, 5. ἐπλήρωσεν τοὺς τύπους τῶν λίθων he filled in the impressions of the stones (that had been removed) 9, 10, 2.—Also of sounds and odors (as well as light: schol. on Pla. 914b) ἦχος ἐπλήρωσεν τὸν οἶκον a sound filled the house Ac 2:2 (Diod S 11, 24, 4 αἱ οἰκίαι πένθους ἐπληροῦντο=with cries of grief). ἡ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς the house was filled with the fragrance J 12:3 (cp. Diod S 4, 64, 1 τὴν οἰκίαν πληρώσειν ἀτυχημάτων; Ael. Aristid. 36, 84 K.=48 p. 471 D.: ὅταν οἴκημα πληρωθῇ; TestAbr A 4 p. 80, 23f [Stone p. 8] πλήρωσον τὸν οἶκον ἡμῶν [with aromatic plants]).—Also in other ways of the filling of impers. objects with real but intangible things or qualities: τὸ πρόσωπον αὐτοῦ (i.e. of the martyr Polycarp) χάριτος ἐπληροῦτο MPol 12:1 (χάρις 1 and 4). πεπληρώκατε τὴν Ἰερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν you have filled Jerusalem with your teaching Ac 5:28. ὑμεῖς πληρώσατε (aor. impv. as a rhetor. demand; vv.ll. πληρώσετε, ἐπληρώσατε) τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν of filling the measure of sins (cp. Da 8:23) Mt 23:32; cp. ἐπεὶ πεπλήρωτο ἡ ἡμετέρα ἀδικία Dg 9:2. θεὸς πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν Phil 4:19 (cp. Thu. 1, 70, 7). πλ. τὴν καρδίαν τινός fill someone’s heart, i.e. take full possession of it (cp. Eccl 9:3) ἡ λύπη πεπλήρωκεν ὑμῶν τ. καρδίαν J 16:6. διὰ τί ἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τ. καρδίαν σοὺ; Ac 5:3 (Ad’Alès, RSR 24, ’34, 199f; 474f prefers the v.l. ἐπήρωσεν; against him LSt.-Paul Girard, Mém. de l’inst. franc. du Caire 67, ’37, 309–12). ὁ ψευδοπροφήτης πληροῖ τὰς ψυχάς Hm 11:2 (θείου πνεύματος πληρώσαντος … τὰς ψυχάς Orig., C. Cels. 3, 81, 20).—Of Christ, who passed through all the cosmic spheres ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα Eph 4:10 (cp. Jer 23:24; Philo, Leg. All. 3, 4 πάντα πεπλήρωκεν ὁ θεός, Vita Mos. 2, 238, Conf. Lingu. 136; Ath.8, 3 πάντα γὰρ ὑπὸ τοῦτου πεπλήρωται). The mid. in the sense of the act. (B-D-F §316, 1; Rob. 805f. Cp. X., Hell. 6, 2, 14; 35 al.; Plut., Alc. 211 [35, 6]) τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου Eph 1:23 (πλήρωμα 2).
    of persons fill w. powers, qualities, etc. τινὰ someone ὁ ἄγγελος τοῦ προφητικοῦ πνεύματος πληροῖ τὸν ἄνθρωπον Hm 11:9a. τινά τινος someone with someth. (OdeSol 11:2; B-D-F §172; Rob. 510) πληρώσεις με εὐφροσύνης Ac 2:28 (Ps 15:11). Cp. Ro 15:13 (cp. POxy 3313, 3 χαρ[ᾶ ἡμ]ᾶ ἐπλήρωσα). τινά τινι someone with someth. (B-D-F §195, 2) ὁ διάβολος πληροῖ αὐτὸν τῷ αὐτοῦ πνεύματι Hm 11:3.—Mostly pass., in pres., impf., fut., aor. become filled or full (Scholiast on Pla. 856e of μάντις: ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦσθαι τοῦ θεοῦ); in the perf. have been filled, be full: w. gen. of thing (Diod S 20, 21, 3 τῶν βασιλείων πεπληρωμένων φόνων=when the palace was full of murderous deeds; Diog. L. 5, 42 τὸ πάσης ἀρετῆς πεπληρῶσθαι) Lk 2:40 v.l.; Ac 13:52 (Jos., Ant. 15, 421 ἐπληρώθη χαρᾶς; cp. Just., A I, 49, 5); Ro 15:14; 2 Ti 1:4; Dg 10:3; IRo ins; Ox 840, 40f.—W. dat. of thing (Aeschyl., Sept. 464 et al.; Parthenius 10, 4 ἄχει ἐπληρώθη; 2 Macc 7:21; 3 Macc 4:16; 5:30; Just., D. 7, 1 πνεύματι. Cp. BGU 1108, 12 [I B.C.]) Lk 2:40; Ro 1:29; 2 Cor 7:4; Hm 5, 2, 7; 11:9b v.l. (for πλησθεί).—W. acc. of thing (pap use the act. and pass. w. acc. of thing in the sense ‘settle in full by [paying or delivering] someth.’: PLond II, 243, 11 p. 300 [346 A.D.]; 251, 30; POxy 1133, 8; 1134, 6; PFlor 27, 3 al.; B-D-F §159, 1; Rob. 510) πεπληρωμένοι καρπὸν δικαιοσύνης Phil 1:11. Cp. Col 1:9.—W. ἐν and dat. of thing ἐν πνεύματι with the Spirit Eph 5:18. ἐν πίστει καί ἀγάπῃ ISm ins. Cp. Col 4:12 v.l., in case ἐν κτλ. here belongs to πεπληρωμένοι (s. πληροφορέω 1b); but mng. 3 also merits attention. ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι Col 2:10 is prob. different, meaning not ‘with him’, but in him or through him.—Abs. Eph 3:19 (εἰς denotes the goal; s. πλήρωμα 3b). πεπλήρωμαι I am well supplied Phil 4:18 (cp. Diod S 14, 62, 5 πληροῦν τινα=supply someone fully).
    to complete a period of time, fill (up), complete (Pla., Leg. 9, 866a, Tim. 39d; Plut., Lucull. 516 [35, 8]; POxy 275, 24 [66 A.D.] μέχρι τοῦ τὸν χρόνον πληρωθῆναι; 491, 6; PTebt 374, 10; BGU 1047 III, 12 al. in pap; Gen 25:24; 29:21; Lev 8:33; 12:4; 25:30; Num 6:5; Tob 10:1; 1 Macc 3:49 al.; TestAbr B; TestJob 28:1 ἐπλήρωσα εἴκοσι ἔτη; ApcMos 13; Jos., Ant. 4, 78; 6, 49) in our lit. only pass. (Ps.-Callisth. 3, 17, 39; 41 πεπλήρωται τὰ τῆς ζωῆς ἔτη; Did., Gen. 195, 23) πεπλήρωται ὁ καιρός Mk 1:15; cp. J 7:8. χρόνος instead of καιρός Hs 6, 5, 2; cp. πληρωθέντος τοῦ χρόνου (pl.: Iren. 1, 17, 2 [Harv. I 168, 13]) when the time has elapsed 1 Cl 25:2. πεπλήρωνται αἱ ἡμέραι the days are over, have come to an end Hv 2, 2, 5. πληρωθέντων … τῶν ἡμερῶν GJs 5:2 (TestAbr B 1 p. 105, 4 [Stone p. 58]).—Ac 9:23. πεπλήρωται ὁ ὅρος τῶν ἐτῶν ending of Mk in the Freer ms. 6f. πληρωθέντων ἐτῶν τεσσερακοντα when forty years had passed Ac 7:30 (TestJud 9:2).—24:27; 1 Cl 25:5. ὡς ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσερακονταετὴς χρόνος when he had reached the age of 40 Ac 7:23 (PFlor 382, 6; 11 ἑβδομήκοντα ἔτη ἐπλήρωσας). ἐπληρώθησαν οἱ μῆνες αὐτῆς ὡς εἶπεν ἕξ (Anna) had passed her sixth month as (the angel) said GJs 5:2 (but s. deStrycker ad loc.).
    to bring to completion that which was already begun, complete, finish (X., Hell. 4, 8, 16; Herodian 1, 5, 8; Olympiodorus, Life of Plato p. 2 Westerm.: the hymn that was begun; Himerius, Or. 6 [2], 14 πληρῶσαι τὴν ἐπιθυμίαν=fully gratify the desire, in that the Persians wished to incorporate into their great empire a small piece of the west, i.e. Greece; ApcSed 13:1 τὴν μετάνοιαν) τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ bring (the preaching of) the gospel to completion by proclaiming it in the most remote areas Ro 15:19; sim. πλ. τ. λόγον τοῦ θεοῦ Col 1:25. πληρώσατέ μου τ. χαράν Phil 2:2. Cp. 2 Th 1:11.—Pass. 2 Cor 10:6; Col 4:12 v.l. (s. 1b above). ὁ πᾶς νόμος ἐν ἑνὶ λόγῳ πεπλήρωται Gal 5:14 because of its past tense is prob. to be translated the whole law has found its full expression in a single word or is summed up under one entry (s. s.v. λόγος 2a; some would put this passage under 4b). οὐχ εὕρηκά σου ἔργα πεπληρωμένα Rv 3:2. Johannine usage speaks of joy that is made complete (the act. in Phil 2:2, s. above) J 3:29; 15:11; 16:24; 17:13; 1J 1:4; 2J 12.
    to bring to a designed end, fulfill a prophecy, an obligation, a promise, a law, a request, a purpose, a desire, a hope, a duty, a fate, a destiny, etc. (Pla., Gorg. 63, 507e ἐπιθυμίας [cp. TestJos 4:7 ἐπιθυμίαν]; Herodian 2, 7, 6 ὑποσχέσεις; Epict. 2, 9, 3; 8 ἐπαγγελίαν; Plut., Cic. 869 [17, 5] τὸ χρεών [=destiny]; Procop. Soph., Ep. 68 τ. ἐλπίδας; Spartan ins in BSA 12, 1905/6, p. 452 [I A.D.] τὰ εἰθισμένα; pap, LXX; Philo, Praem. 83 τὰς θείας παραινέσεις μὴ κενὰς ἀπολιπεῖν τῶν οἰκείων πράξεων, ἀλλὰ πληρῶσαι τοὺς λόγους ἔργοις ἐπαινετοῖς=the divine exhortations it [God’s people] did not leave devoid of appropriate performance, but carried out the words with praiseworthy deeds; Jos., Ant. 5, 145; 14, 486).
    of the fulfillment of divine predictions or promises. The word stands almost always in the passive be fulfilled (Polyaenus 1, 18 τοῦ λογίου πεπληρωμένου; Alex. Aphr., Fat. 31, II 2 p. 202, 21 ὅπως πληρωθῇ τὸ τῆς εἱμαρμένης δρᾶμα; 3 Km 2:27; TestBenj 3:8 προφητεία; Ps.-Clem., Hom. 8, 4) and refers mostly to the Tanach and its words: τοῦτο γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίου διὰ τοῦ προφήτου (cp. 2 Ch 36:21) Mt 1:22; cp. 2:15, 17, 23; 4:14; 8:17; 12:17; 13:35; 21:4; 26:54, 56; 27:9 (PNepper-Christensen, D. Mt-evangelium, ’58, 136–62); Mk 14:49; 15:27(28) v.l. (after Lk 22:37); Lk 1:20; 4:21; 21:22 v.l.; 24:44; J 12:38; 13:18; 15:25; 17:12; 19:24, 36; Ac 1:16 (cp. Test Napht 7:1 δεῖ ταῦτα πληρωθῆναι); Js 2:23. A vision ἔδει γὰρ τὸ τῆς … ὀπτασίας πληρωθῆναι for what (Polycarp) had seen in his vision was destined to be fulfilled MPol 12:3.—The OT type finds its fulfillment in the antitype Lk 22:16 (cp. MBlack, ET 57, ’45/46, 25f, An Aramaic Approach3, ’67, 229–36). At times one of Jesus’ predictions is fulfilled: J 18:9, 32. The act. bring to fulfillment, partly of God, who brings divine prophecies to fulfillment Ac 3:18; MPol 14:2, partly of humans who, by what they do, help to bring divine prophecies to realization (Vi. Thu. 1, 8 [=OxfT p. xii, 8] οὗτος ἐπλήρωσε τὰ μεμαντευμένα) Ac 13:27. Jesus himself fulfills his destiny by dying, as God’s messengers Moses and Elijah foretell Lk 9:31.—GPt 5:17.
    a prayer (Chariton 8, 1, 9 πεπληρώκασιν οἱ θεοὶ τὰς εὐχάς; Aristaen., Ep. 1, 16 the god πεπλήρωκε τ. εὐχήν [=prayer]; IBM 894, 8 of answered prayer) πληρῶσαί μου τὴν αἴτησιν answer my prayer ITr 13:3 (cp. Ps 19:5; TestAbr A 15 p. 96, 4 [Stone p. 40]). A command(ment) (Herodian 3, 11, 4 τὰς ἐντολάς; POxy 1252A, 9 πλήρωσον τὸ κεκελευσμένον; 1 Macc 2:55; SibOr 3, 246) πεπλήρωκεν ἐντολὴν δικαιοσύνης Pol 3:3. νόμον (Ps.-Demetr., Form. Ep. p. 12, 9; cp. Hdt. 1, 199 ἐκπλῆσαι τὸν νόμον) Ro 13:8; pass. Gal 5:14 (but s. 3 above and cp. Aeschyl., Ag. 313). τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου Ro 8:4. πᾶσαν δικαιοσύνην (cp. 4 Macc 12:14 πλ. τὴν εὐσέβειαν) Mt 3:15 (s. AFridrichsen: Congr. d’Hist. du Christ. I 1928, 167–77; OEissfeldt, ZNW 61, ’70, 209–15 and s. βαπτίζω 2a, end); pass. ISm 1:1 (s. δικαιοσύνη 3b). Also ἐστὶ πρέπον πληρωθῆναι πάντα it is fitting that all things should be fulfilled GEb 18, 40 (cp. APF 3, 1906, 370 II, 7 [II A.D.] ἕως ἅπαντα τὰ κατʼ ἐμὲ πεπληρῶσθαι).—A duty or office βλέπε τὴν διακονίαν …, ἵνα αὐτὴν πληροῖς pay attention to your duty … and perform it Col 4:17 (cp. CIG 2336 πλ. πᾶσαν ἀρχὴν κ. λειτουργίαν; PFlor 382, 40 πληρῶσαι τὴν λειτουργίαν; ISardRobert I p. 39 n. 5).—Abs., in the broadest sense and in contrast to καταλύειν (s. καταλύω 3a): οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι Mt 5:17; depending on how one prefers to interpret the context, πληρόω is understood here either as fulfill=do, carry out, or as bring to full expression=show it forth in its true mng., or as fill up=complete (s. AKlöpper, ZWT 39, 1896, 1ff; AHarnack, Aus Wissenschaft u. Leben II 1911, 225ff, SBBerlAk 1912, 184ff; JHänel, Der Schriftbegriff Jesu 1919, 155ff; Dalman, Jesus 56–66 confirm; WHatch, ATR 18, ’36, 129–40; HLjungman, D. Gesetz Erfüllen, ’54; WKümmel, Verheissung u. Erfüllung3, ’56; JO’Rourke, The Fulfilment Texts in Mt, CBQ 24, ’62, 394–403).
    to bring to completion an activity in which one has been involved from its beginning, complete, finish (1 Macc 4:19) πάντα τὰ ῥήματα Lk 7:1 (cp. TestBenj 12:1 τοὺ λόγου). τὴν διακονίαν Ac 12:25. [τὰς τοῦ κυρίου οἰκο]νομίας πληρῶσε (=πληρῶσαι) to carry out to the end God’s designs (i.e. Paul’s life as programmed by God is about to be concluded) AcPl Ha 5, 27; cp. the restoration in 6, 26 ο̣ἰ̣κο̣ν̣[ομίαν πληρώσω] (cp. the description of Jeremiah’s death ParJer 9:31 ἐπληρώθη αὐτοῦ οἰκονομία); τὸν δρόμον Ac 13:25; cp. the abs. ἕως πληρώσωσιν until they should complete (their course) Rv 6:11 v.l. (s. 6 below). τὸ ἔργον Ac 14:26. τὴν εὐχήν MPol 15:1. τὰ κυνηγέσια 12:2 (another probability here is the quite rare [Hdt. 2, 7 al.] intr. sense be complete, be at an end). Pass. be accomplished, be finished, at an end (Ps.-Callisth. 1, 24, 9 as a saying of Philip as he lay dying: ἐμοῦ τὸ πεπρωμένον πεπλήρωται = my destiny has been fulfilled; Mel., P. 43, 297 ὁ νόμος ἐπληρώθη τοῦ εὐαγγελίου φωτισθέτος) ὡς ἐπληρώθη ταῦτα Ac 19:21. ἄχρι οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν Lk 21:24. αἱ ἀποκαλύψεις αὗται τέλος ἔχουσιν• πεπληρωμέναι γάρ εἰσιν these revelations have attained their purpose, for they are completed Hv 3, 3, 2.
    complete a number, pass. have the number made complete (since Hdt. 7, 29; Iren. 1, 16, 2 [Harv. I 161, 6]; Hippol., Ref. 6, 51, 2) ἕως πληρωθῶσιν οἱ σύνδουλοι Rv 6:11 (s. 5 above).—CMoule, Fulfilment Words in the NT, NTS 14, ’68, 293–320. DELG s.v. πίμπλημι. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πληρόω

  • 76 ἀναβαίνω

    ἀναβαίνω fut. ἀναβήσομαι; 2 aor. ἀνέβην, impv. ἀνάβα Rv 4:1, pl. ἀνάβατε 11:12 (ἀνάβητε v.l.; s. W-S. §13, 22; Mlt-H. 209f); pf. ἀναβέβηκα (Hom.+)
    to be in motion upward, go up, ascend
    of living beings
    α. of movement in a direction without special focus on making an ascent: εἰς τὸ ὑπερῷον (cp. Jos., Vi. 146) Ac 1:13; εἰς τὸ ὄρος (Ex 19:3, 12 al.; Jos., C. Ap. 2, 25; Iren. 1, 14, 6 [Harv. I 139, 8]) Mt 5:1; 14:23; 15:29; Mk 3:13; Lk 9:28. Esp. of the road to Jerusalem, located on high ground (like עָלָה; cp. 2 Esdr 1:3; 1 Esdr 2:5; 1 Macc 13:2; Jos., Bell. 2, 40, Ant. 14, 270) Mt 20:17f; Mk 10:32f; Lk 18:31; 19:28; J 2:13; 5:1; 11:55; Ac 11:2; 21:12, 15; 24:11; 25:1, 9; Gal 2:1. εἰς τὸ ἱερόν, since the temple lies on a height (UPZ 41, 5; 42, 4 [162 B.C.] ἀ. εἰς τὸ ἱερὸν θυσιάσαι; 70, 19f [152/51 B.C.]; Is 37:1, 14 v.l.; 38:22; Jos., Ant. 12, 164f ἀναβὰς εἰς τὸ ἱερὸν … καταβὰς ἐκ τ. ἱεροῦ) Lk 18:10; J 7:14; Ac 3:1.—ἐν ναῷ GJs 7:2; ἐν τῇ ὀρινῇ 22, 3.—ἀ. εἰς τὴν ἑορτήν go up to the festival J 7:8, 10; cp. 12:20 (cp. BGU 48, 19 [III A.D.] ἐὰν ἀναβῇς τῇ ἑορτῇ; Sb 7994, 21).—W. ἐπί τι (X., Cyr. 6, 4, 9; PsSol 2:2; Jos., Bell. 6, 285; Just., A II, 12, 7) ἐπὶ τὸ δῶμα (Josh 2:8; Judg 9:51) Lk 5:19; Ac 10:9.—πρός τινα (UPZ 62, 31 [161 B.C.]) πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ πρεσβυτέρους εἰς Ἰερουσαλὴμ περὶ τοῦ ζητήματος τούτου Ac 15:2. W. indication of the place from which one goes up ἀπό τινος (X., Hell. 6, 5, 26; Polyb. 10, 4, 6; Dio Chrys. 79 [28], 1) ἀπὸ τοῦ ὕδατος in baptism Mt 3:16 (Just. D. 103, 6 ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ); for this ἔκ τινος (X., Hell. 5, 4, 58): ἐκ τοῦ ὕδατος Mk 1:10; Ac 8:39. διʼ ὕδατος Hs 9, 16, 2. Of the journey to Judea ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς τὴν Ἰουδαίαν Lk 2:4. Gener. ἀλλαχόθεν J 10:1. Of ships, embark, get (into) (Appian, Bell. Civ. 2, 85 §358 v.l. ἀ. ἐς τὸ σκάφος) εἰς τὸ πλοῖον (Jon 1:3 v.l.) Mt 14:32; Mk 6:51; Lk 8:22 v.l.; J 6:24 v.l.; Ac 21:6 (also ἐνέβησαν, ἐπέβησαν); AcPl Ha 5, 15.—Abs. ἀναβάς he went up again to the third story Ac 20:11; to Jerusalem (Sir 48:18; 1 Esdr 1:38; 5:1; 1 Macc 3:15; sim. ἀ. of a journey to the capital Epict. 3, 7, 13; POxy 935, 13; 1157, lines 7, 25f; BGU 1097, 3) 18:22.
    β. of any upward movement ascend, go up εἰς (τοὺς) οὐρανούς or εἰς τ. οὐρανόν (Chariton 3, 2, 5 to Zeus; Polyaenus 7, 22 to Hera; Artem. 4, 72 τὸ ἀ. εἰς οὐρανόν means the ὑπερβάλλουσα εὐδαιμονία; En 14:5; Just., D. 36, 5; 85, 2 al.; Diogenes, Ep. 33, 4 p. 142, 5 Malherbe ἀ. ἐπὶ τὸν οὐ.; Herm. Wr. 10, 25; 11, 21a; PGM 4, 546; SibOr 5, 72; cp. AscIs 2:16=PAmh 1) Ac 2:34; Ro 10:6 (Dt 30:12); J 3:13; Rv 11:12; B 15:9; for this εἰς ὕψος Eph 4:8f (Ps 67:19; Just., D. 39, 5); ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν vs. 10; paraphrased ἀ. ὅπου ἦν τὸ πρότερον J 6:62; ὧδε Rv 4:1; 11:12; ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς 20:9. W. indication of the place from which ἐκ τῆς ἀβύσσου 11:7; 17:8; ἐκ τῆς θαλάσσης (cp. Da 7:3) 13:1; ἐκ τῆς γῆς vs. 11. Abs. of angels (Orig., C. Cels. 5, 4, 9; cp. Iren. 1, 9, 3 [Harv. I 84, 6; of the Logos]) ἀγγέλους τοῦ θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας J 1:51 (cp. Gen 28:12 and see ἄγγελος 2, also WThüsing s.v. δόξα end; JDavies, He Ascended into Heaven, ’58).— Climb up ἐπὶ συκομορέαν Lk 19:4 (Diod S 3, 24, 2 ἐπὶ τὰ δένδρα; Aesop, Fab. 32 P.=48 H.; SIG 1168, 91 ἐπὶ δένδρον ἀ.).—Repres. a passive (Wlh., Einl.2 19.—Synes., Ep. 67 p. 215d a burden ‘is laid’ ἐπί τι) τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθύν the first fish that you catch Mt 17:27 (B-D-F §315).
    of things: smoke (Ex 19:18; Josh 8:21; Is 34:10) Rv 8:4; 9:2; 19:3; rocks ἐκ τοῦ πεδίου Hs 9, 2, 1; stones ἐκ βυθοῦ 9, 3, 3; of vines that cling to elm trees climb up Hs 2:3. Of plants also come up (Theophr., HP 8, 3, 2): thorn bushes (cp. Is 5:6; 32:13) Mt 13:7; Mk 4:7. ὅταν σπαρῇ ἀναβαίνει vs. 32; w. αὐξάνεσθαι vs. 8. Trees grow up B 11:10.—Prayers ascend to heaven (Ex 2:23; 1 Macc 5:31; 3 Macc 5:9; En 9:10 στεναγμός; Proverbia Aesopi 79 P.: ἀγαθῷ θεῷ λίβανος οὐκ ἀναβαίνει) Ac 10:4.—Fig. ἀνέβη φάσις τῷ χιλιάρχῳ a report came up to the tribune Ac 21:31. ἀνέβη ὁ κλῆρος ἐπὶ Συμεών (i.e. the priesthood went to Simeon) GJs 24:4 (sim. of kingdom Hdt. 1, 109 ἐς τὴν θυγατέρα; 7, 205 ἐς Λεωνίδην).
    Semitism (4 Km 12:5; Jer 3:16; 51:21; Is 65:16; MWilcox, The Semitisms of Acts. ’65, 63) ἀ. ἐπὶ καρδίαν lit. ‘to arise in the heart’ enter one’s mind (i.e. one begins to think about someth.) οὐκ ἀ. ἐπὶ καρδίαν it has never entered our minds, since the heart was regarded as the organ of thinking (=עָלָה עַל לֵב.—The Greek said ἐπὶ νοῦν ἀναβαίνει [Synes., Ep. 44 p. 182c] or ἦλθεν [Marinus, Vi. Procli 17 Boiss.]) 1 Cor 2:9 (MPhilonenko, TZ 15, ’59, 51f); Hv 1, 1, 8; 3, 7, 2 al. (s. καρδία 1bβ). Also ἀ. ἐν τῇ καρδίᾳ Hs 5, 1, 5. διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν τῇ καρδίᾳ doubts arise in (your) hearts Lk 24:38.—M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀναβαίνω

  • 77 ἀντιλήπτωρ

    ἀντιλήπτωρ, ορος, ὁ (s. prec.; BGU 1138, 19 of a Rom. official: τὸν πάντων σωτῆρα κ. ἀντιλ(ήμπτορα). UPZ 14, 17f [158 B.C.] the royal couple: ὑμᾶς τ. θεοὺς μεγίστους καὶ ἀντιλήμπτορας; LXX of God; En 103:9) helper, protector ὁ βοηθὸς καὶ ἀ. ἡμῶν our helper and protector 1 Cl 59:4 (ἀ. and βοηθός Ps 118:114; 17:3; 58:17).—DELG s.v. λαμβάνω. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀντιλήπτωρ

  • 78 ἀπάγω

    ἀπάγω fut. ἀπάξω LXX; 2 aor. ἀπήγαγον. Pass.: fut. ἀπαχθήσομαι LXX; 1 aor. ἀπήχθην Ac 12:19; pf. ptc. ἀπηγμένος; plupf. 3 sg. ἀπῆκτο Gen 40:3 (Hom.+).
    to lead or move someone or someth. from a place, lead off, take away, to water Lk 13:15. W. acc. of pers. and indication of goal (Ps 59:11; 3 Km 1:38) με εἰς τὴν Ἀρκαδίαν Hs 9, 1, 4 (Diod S 5, 51, 4 Διόνυσος ἀπήγαγε τὴν Ἀριάδνην εἰς τὸ ὄρος). σὲ ἀ. ἐν τῷ ναῷ Κυρίου GJs 6:1. ποῦ σε ἀπάξω καὶ σκεπάσω σου τὴν ἀσχημοσύνην; where shall I take you to hide your shame? 17:3. Abs. Ac 24:6(7) v.l. (cp. next).
    to conduct a pers. from one point to another in a legal process, legal t.t.
    bring before πρὸς Καϊάφαν Mt 26:57; πρὸς τὸν ἀρχιερέα Mk 14:53. ἐπὶ βασιλεῖς Lk 21:12. εἰς τὸ συνέδριον Lk 22:66. εἰς τὸ ἱερόν GJs 15:2.—Mt 27:2. Of a witness Ac 23:17.
    lead away a prisoner or condemned man (cp. Andoc. 4, 181; Demosth. 23, 80; PPetr II, 10 [2], 7; PLille 7, 12f οὗτος ἀπήγαγέν με εἰς τὸ δεσμοτήριον; OGI 90, 14; Gen 39:22; Philo, De Jos. 154) Mk 14:44; 15:16; AcPl Ha 4, 13. Cp. intr. Rv 13:10 v.l.
    lead away to execution (Diod S 13, 102, 3; POxy 33, I 8, al.; Sus 45 Theod.; EpJer 17; En 10:13 εἰς τὸ χάος τοῦ πυρός; Jos., Bell. 6, 155, Ant. 19, 269; Just., A I, 31, 6 al.) ἀ. εἰς τὸ σταυρῶσαι to crucify ( him) Mt 27:31. With no addition (Aesop., Fab. 56 P. [for this Halm 112 and H-H. 56 ὑπάγω]; Esth 1:1o) Lk 23:26; J 19:16 v.l., but s. also P66 Supplement v.l., ’58, 38. Pass. ἐκέλευσεν ἀπαχθῆναι he ordered that they be led away (Polyaenus 5, 2, 16 ἀπαχθῆναι προσέταξεν) to execution Ac 12:19. εἰς ʼΡώμην IEph 21:2.
    intr. to mark an extension along a route. Of a road lead, run (like Lat. ducere) εἴς τι (Vita Aesopi W 4 ἀπάγουσα ὁδὸς εἰς τὴν πόλιν; Stephanus Byzantius [VI A.D.], Ethnica ed. Meineke I p. 287 Εὔτρησις, κώμη … κεῖται παρὰ τ. ὁδὸν τὴν ἐκ Θεσπιῶν εἰς Πλαταιὰς ἀπάγουσαν): εἰς τ. ἀπώλειαν to destruction Mt 7:13 (TestAbr A 11 p. 90, 7 [Stone p. 28]; B 8 p. 113, 2 [Stone p. 74]). εἰς τ. ζωήν vs. 14. Of pers. leave (s. ἄγω 5) ἀπά̣γ̣ει ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν AcPl Ha 7, 18.
    to cause to depart from correct behavior, pass. be misled, carried away (Lucian, Catapl. 26 πρὸς ὕβριν) πρὸς τὰ εἴδωλα led astray to idols 1 Cor 12:2. ἡδοναῖς καὶ ἐπιθυμίαις ἀπαγόμενοι carried away by pleasures and desires Dg 9:1 ἀπα̣γ̣ο̣μ̣έ̣ν̣ο̣υ̣ς κ̣α̣[ὶ κα]τ̣ανδραπ̣οδ̣ι̣ζ̣ομένο̣υ̣ς led off and enslaved AcPl Ha 1, 10.—M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀπάγω

  • 79 ἀπάτωρ

    ἀπάτωρ, ορος (Soph. et al.; oft. in pap) fatherless, without a father of children who are orphaned, abandoned, estranged, or born out of wedlock; in our lit. only of Melchizedek (Gen 14:18ff) w. ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος Hb 7:3. The context suggests that he is to be understood as a kind of transcendent being (as Pollux, Onom. 3, 25f ὁ οὐκ ἔχων μητέρα ἀμήτωρ, καθάπερ ἡ Ἀθηνᾶ, καὶ ὁ οὐκ ἔχων πατέρα ἀπάτωρ ὡς ὁ Ἥφαιστος; Anth. Pal. 15, 26; schol. on Theocr. 1, 3/4d Wendel [1914] of Pan; PGM 5, 282 of the god Horus; Ἀπάτωρα καὶ Δημιουργὸν αὐτὸν … καλοῦσιν Iren., 1, 51 [Harv. I 42, 12]; s. also ἀμήτωρ).—DELG s.v. πατήρ. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀπάτωρ

  • 80 ἄγω

    ἄγω fut. ἄξω; 2 aor. ἤγαγον; also 3 pl. ἤγαγαν (GJs 10:1); ἠγάγοσαν LXX; pf. ἀγήοχα LXX. Pass.: impf. ἠγόμην; 1 fut. ἀχθήσομαι; 1 aor. ἤχθην; pf. 3 sg. ἦκται Is 23:1. See the pres. act. impv. ἄγε as a separate entry (Hom.+).
    lead, bring, lead off, lead away w. acc. τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον Mt 21:7 (cp. Just., A I, 32, 6; 54, 7); γυναῖκα J 8:3; παῖδα Ac 20:12. ἄγαγε αὐτήν bring her here! AcPl Ha 2, 15f. θέλεις χαλκέα ἄγωμεν; Do you wish us to fetch a locksmith? 3, 5. W. acc. and indication of the goal πρὸς αὐτόν Lk 4:40; 18:40; cp. 19:35; J 9:13; Ac 9:27; 23:18. πρὸς τὸ συμψέλιον Hv 3, 1, 7. εἰς τὴν ἔρημον B 7:8. ἐπὶ σφαγήν to be slaughtered Ac 8:32; 1 Cl 16:7; B 5:2 (all three Is 53:7). ἔξω J 19:4, 13; ὧδε Lk 19:27. W. dat. of pers. (1 Macc 7:2) ἀγάγετέ μοι bring it to me Mt 21:2. τινὰ σύν τινι (cp. PGM 1, 179) 1 Th 4:14. Pass. τὸ πλοῖον ἀγόμενον εἰς Μακεδονίαν the ship sailing for Macedonia AcPl Ha 5, 15.—In transf. sense, of Jesus as shepherd J 10:16; ὁ θεὸς ἤγαγεν τῷ Ἰσραὴλ σωτῆρα Ἰησοῦν God brought Jesus as savior to Israel Ac 13:23.
    bring/take along (Jos., Ant. 10, 179) εἰς Ἀντιόχειαν Ac 11:26. ἕως Ἀθηνῶν 17:15. ἐπὶ τὸν Ἄρειον πάγον vs. 19; ἄγοντες παρʼ ᾧ ξενισθῶμεν Μνάσωνι (=πρὸς Μνάσωνα) ἵνα παρʼ αὐτῷ ξενισθῶμεν 21:16; s. on this ξενίζω and B-D-F §294, 5; Rob. 719). ἄγε μετὰ σεαυτοῦ bring (him) along 2 Ti 4:11 (PPetr II, 32 [2a], 13 ἄγων μεθʼ αὑτοῦ).
    to take into custody, lead away, arrest, legal t.t. w. acc. Mk 13:11; Lk 22:54; J 7:45; Ac 5:26. ὅπως δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς Ἰερουσαλήμ 9:2; cp. 22:5. Of arraignment and trial w. ἐπί and acc. (BGU 22, 34ff; PTebt 331, 16f; Just., A II, 2, 12) ἐπὶ ἡγεμόνας Mt 10:18. ἐπὶ τὸ βῆμα Ac 18:12. ἐπʼ ἐξουσίαν Hs 9, 28, 4. εἰς τὸ συνέδριον Ac 6:12. [εἰς τὸ συμ]β[ο]ύ̣λιον AcPl BMM verso 20 (cp. Just. A II, 10, 4 εἰς δικαστήριον). Abs. Ac 25:6, 17, 23. Of the transport of a prisoner 23:31; J 18:28. εἰς τὴν παρεμβολήν take away to the barracks Ac 21:34; 23:10. Of leading away to execution (cp. Diod S 13, 102, 1; Appian, Bell. Civ. 5, 9 §36; Lucian, Syr. Dea 25; 2 Macc 6:29; 7:18) Lk 23:32; J 19:16 v.l.; s. entry ἀπάγω 2c.
    to lead/guide morally or spiritually, lead, encourage (in the direction of) (X., Mem. 1, 6, 14 ἐπὶ καλοκἀγαθίαν; Demosth. 25, 76 εἰς ἔλεον; 18, 316 εἰς ἀχαριστίαν; Pr 18:6; Jos., Ant. 2, 174; εἰς πίστιν Just., A I, 10, 4; εἰς ἐπίστασιν καὶ ἀνάμνησιν 44, 11) τινὰ εἰς μετάνοιαν Ro 2:4 (Polyb. 5, 16, 2 εἰς μετάνοιαν ἄξειν τ. βασιλέα; EpArist 188; Jos., Ant. 4, 144); εἰς δόξαν Hb 2:10. Of jealousy ἄ. εἰς θάνατον 1 Cl 9:1. γυναικάρια ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις 2 Ti 3:6 (Aristot., EN 7, 3, 10, 1147a, 34 ἡ ἐπιθυμία ἄγει. Cp. Eur., Med. 310 σε θυμὸς ἦγεν; Pla., Prot. 355a ὑπὸ τ. ἡδονῶν ἀγόμενος; Demosth. 18, 9 τοῖς ἔξωθεν λόγοις ἠγμένος; Parthenius 29, 2 ἄγειν εἰς ἐπιθυμίαν=entice to desire; ἤγοντο εἰς τοὺς χώρους τῶν ἐπιθυμιῶν Mel., P. 50, 359). Freq. of the working of the Spirit on human beings: pass. be led, allow oneself to be led πνεύματι θεοῦ ἄγεσθαι Ro 8:14; cp. Gal 5:18; Lk 4:1, 9 (on the “permissive pass.” s. Gildersleeve, Syntax I §167).—1 Cor 12:2 is difficult: ὅτι πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι may be transl. how you were attracted, carried away again and again to mute idols, where ἄν denotes repetition, and ὡς takes up the preceding ὅτι; for another expl., presupposing the rdg. ὡς ἀνήγεσθε, s. JWeiss ad loc.; s. also ICC ad loc. (Psellus p. 96, 33 offers a choice between ἂν ἀγάγοι and ἀναγάγοι; Herodas 6, 73 ἂν εὑρήσεις RHerzog or ἀνευρήσεις AKnox; CB I/2, 390 no. 248 ὸ̔ς ἂν ὀρύξει or ὸ̔ς ἀνορύξει). [τ]ὰς ἐπὶ τὴν ἀπάτην ἀγούσας (paths) that lead to deceit AcPl Ha 1, 13.
    to make use of time for a specific purpose, spend, observe (Eur., Hdt.+; Aberciusins 18; LXX) ἀ. τὴν ἡμέραν τὴν ὀγδόην εἰς εὐφροσύνην celebrate the eighth day as a festival of joy B 15:9 (cp. OGI 90, 47 [196 B.C.] ἄγειν τὰς ἡμέρας ταύτας ἑορτάς; PCairGoodsp 3, 18 [III B.C.] ἡμέραν καλὴν ἤγαγον; freq. in PCairZen, s. Preis. IV). Perh. impers. τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει this is the third day Lk 24:21; but, since this expr. cannot be found elsewhere, it is prob. better to supply Ἰησοῦς as subj. (B-D-F §129) lit. Jesus is spending the third day (cp. Galen XIII 581 Kühn τετάρτην ἡμέραν ἄγων ἀνώδυνος ἦν, ad Glauc. de med. meth. 1, 16 XI 65 K. πόστην ἄγει τὴν ἀπὸ τοῦ νοσεῖν ἡμέραν ὁ ἄνθρωπος). Of festivals celebrate, observe (Hdt.+; Aesop, Fab. 389 P. γενέθλιον ἄγειν; PCairZen 541, 5 [III B.C.] Jos., Ant 11, 77, cp. 1 Esdr 5:50; ἄγοντα ἑορτάς Ar. 10, 8; μυστήρια ἄγετε Just., A I, 25, 1; Ath. 1, 1) γενέσια Mt 14:6 v.l.; τὸ σάββατον PtK 2 p. 14, 28; νεομηνίαν ibid. ln. 29. Of meetings (like Lat. agere) συμβούλιον ἄγειν hold a meeting IPol 7:2. Pass. ἀγοραῖοι ἄγονται (s. ἀγοραῖος 2) Ac 19:38.
    to move away from a position, go, intr. (X. et al.) ἄγωμεν let us go (so Vi. Aesopi G 77 P.; loanw. in rabb.; B-D-F §308) Mt 26:46; Mk 14:42; J 11:16. W. the goal given (Ael. Aristid. 51, 28 K.=27 p. 541 D.: εἰς τὸ ἱερόν; Epict. 3, 22, 55 ἄγωμεν ἐπὶ τ. ἀνθύπατον) εἰς τὰς κωμοπόλεις Mk 1:38. εἰς τὴν Ἰουδαίαν J 11:7. εἰς τὸ ὄρος ApcPt 2:4. εἰς ἀγρόν Hs 6, 1, 5; ἐπὶ τὴν θεωρίαν AcPl Ha 4, 7; πρὸς αὐτόν J 11:15. παρὰ τὸν πύργον Hs 9, 5, 6. ἄγωμεν ἴδωμεν τὸν ἔχοντα τὸν θεὸν θηριομαχοῦντα let us go and see this man, who possesses divinity, fight with the beasts AcPl Ha 4, 7. W. the point of departure given ἐντεῦθεν J 14:31. JFitzmyer, The Use of Agein and Pherein in the Synoptics: Gingrich Festschr. 147–60.—B. 711; 713. DELG. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἄγω

См. также в других словарях:

  • ορός — Το υγρό μέρος του αίματος, κίτρινου χρώματος, ρευστό σχεδόν σαν το νερό, που αποχωρίζεται μετά την εκτός του σώματος πήξη και συστολή του θρόμβου του αίματος. Διαφέρει από το πλάσμα, γιατί δεν περιέχει ινωδογόνο και προθρομβίνη, ουσίες που μένουν …   Dictionary of Greek

  • όρος — Το υγρό μέρος του αίματος, κίτρινου χρώματος, ρευστό σχεδόν σαν το νερό, που αποχωρίζεται μετά την εκτός του σώματος πήξη και συστολή του θρόμβου του αίματος. Διαφέρει από το πλάσμα, γιατί δεν περιέχει ινωδογόνο και προθρομβίνη, ουσίες που μένουν …   Dictionary of Greek

  • Κουκ, όρος — Όρος (3.764 μ.) των δυτικών Άλπεων στο νησί της δυτικής Νέας Ζηλανδίας. Είναι το ψηλότερο του νησιού και οι ιθαγενείς το ονομάζουν Αορανγκί (= μεγάλο άσπρο νέφος). Η κορυφή του έχει πολύ απότομες πλαγιές και αποτελείται από κρυσταλλικά πετρώματα …   Dictionary of Greek

  • αιμολυτικός ορός — Ορός αίματος ζώου που περιέχει σημαντικές ποσότητες αιμολυσινών, δραστικών εναντίον ερυθρών αιμοσφαιρίων συγκεκριμένου ζωικού είδους. Ο α.ο. που χρησιμοποιείται συνήθως είναι ο αντιπροβάτειος. Για να τον παρασκευάσουμε κάνουμε διαδοχικές… …   Dictionary of Greek

  • Άγιον Όρος ή Άθως — Πολιτεία μοναχών (2.262 κάτ.) που άνθησε ιδιαίτερα στους βυζαντινούς χρόνους. Το Ά.Ό. είναι βουνό με άφθονα δάση (2.033 μ.), στη νότια άκρη της ανατολικής χερσονήσου της Χαλκιδικής, από το οποίο ονομάστηκε έτσι και η χερσόνησος (332,5 τ. χλμ.).… …   Dictionary of Greek

  • Ελλάδα - Φιλοσοφία και Σκέψη — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η φιλοσοφία ως κατανοητικός λόγος Όταν κανείς δοκιμάζει να προσεγγίσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, πρωτίστως έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για τη γένεσή της. Πράγματι, η νέα ποιότητα των φιλοσοφικών θεωρήσεων της… …   Dictionary of Greek

  • Ελλάδα - Κοινωνία και Οικονομία (Αρχαιότητα) — ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΑΡΧΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Η οικονομία στην Aρχαϊκή περίοδο Στον τομέα της οικονομίας, στην Aρχαϊκή περίοδο, σημειώθηκε μια σημαντική πρόοδος σε σχέση με τη Γεωμετρική περίοδο. Κατά τη διάρκεια της Γεωμετρικής… …   Dictionary of Greek

  • Ελαιών, όρος — Βουνό που αναφέρεται πολλές φορές στα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Βρίσκεται κοντά στα Ιεροσόλυμα, από τα οποία χωρίζεται με την κοιλάδα του Ιωσαφάτ, στην οποία ρέει ο χείμαρρος των Κέδρων. Στα αρχαία χρόνια η τοποθεσία ήταν γεμάτη …   Dictionary of Greek

  • Ελλάδα - Γραμματεία και Λογοτεχνία — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ H λέξη ιστορία συνδέεται ετυμολογικά με τη ρίζα Fιδ , η οποία σημαίνει «βλέπω», και υπό αυτή την έννοια ιστορία είναι η αφήγηση που προκύπτει από έρευνα βασισμένη στην προσωπική παρατήρηση. Τα κείμενα των αρχαίων… …   Dictionary of Greek

  • Ελλάδα - Δίκαιο (Αρχαιότητα και Βυζάντιο) — ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΙΚΑΙΟ Το ελληνικό δίκαιο συνδέεται με την εξέλιξη και την ακμή της πόλης στην αρχαιότητα. Οι πολιτειακές μεταβολές και κυρίως η γένεση, η άνθηση και η πορεία της δημοκρατίας στο χρόνο ορίζουν την έννοια, το εύρος, το περιεχόμενο και τα …   Dictionary of Greek

  • μέτρηση και μέτρο — Στις φυσικές επιστήμες υπάρχει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των εννοιών του μέτρου και της μέτρησης ενός μεγέθους. Μέτρηση είναι μια διαδικασία ή ένα σύνολο από διαδικασίες, που επιτρέπει να προσδιορίσουμε την αριθμητική τιμή (δηλαδή το μέτρο)… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»