(in)+aliquo+numero+esse

nŭmĕrus, i, m. [Gr. nemô, to distribute; cf.: numa, nemus, nummus], a number.

Lit.

In gen.:

illi octo cursus septem efficiunt distinctos intervallis sonos: qui numerus rerum omnium fere nodus est,

Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. Macr. Somn. Scip. 1, 6:

duo hi numeri,

Cic. Rep. 6, 12, 12:

consummare perfectissimum numerum, quem novem novies multiplicata componunt,

Sen. Ep. 58:

numerumque referri Jussit,

that their number should be counted, Verg. E. 6, 85; cf.: numerus argenteorum facilior usui est, the counting, reckoning. Tac. G. 5 fin.: sed neque quam multae species, nec nomina quae sint Est numerus;

neque enim numero conprendere refert,

cannot be counted, Verg. G. 2, 104:

eorumque nummorum vis et potestas non in numero erat, sed in pondere,

Gai. Inst. 1, 122.—

In partic.

A certain collective quantity, a body, number of persons or things: tunc deinceps proximi cujusque collegii... in sortem coicerentur, quoad is numerus effectus esset, quem ad numerum in provincias mitti oporteret, S. C. ap. Cic. Fam. 8, 8, 8:

haec in Aeduorum finibus recensebantur numerusque inibatur,

Caes. B. G. 7, 76; Liv. 38, 22:

eum clavum, quia rarae per ea tempora litterae erant, notam numeri annorum fuisse ferunt,

Liv. 7, 3:

Pompilius ad pristinum numerum duo augures addidit,

Cic. Rep. 2, 14, 26:

haec enim sunt tria numero,

in number, altogether, id. de Or. 2, 28, 121:

classis mille numero navium,

id. Verr. 2, 1, 18, § 48:

oppida sua omnia, numero ad duodecim, incendunt,

Caes. B. G. 1, 5:

ad duorum milium numero ex Pompeianis cecidisse reperiebamus,

id. B. C. 3, 53: reliqui omnes, numero quadraginta, interfecti, Sall [p. 1226] J. 53, 4; cf. id. ib. 93, 8:

cum magnus piratarum numerus deesset,

Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72:

ad eorum numerum,

to the full number of them, id. ib. 2, 5, 28, § 73; id. Q. Fr. 2, 13; Caes. B. G. 5, 20:

si naves suum numerum haberent,

Cic. Verr. 2, 5, 51, § 133:

supra numerum,

superfluous, Suet. Ner. 15; id. Claud. 25:

magnus numerus frumenti,

a great quantity, Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176; cf. id. Planc. 26, 64; Caes. B. C. 2, 18:

vini,

Cic. Phil. 2, 28, 66; so without an adj., like the Engl. number, for a great number:

est (in eādem provinciā) numerus civium Romanorum atque hominum honestissimorum,

id. Font. 5, 13 (1, 3):

plures numero tuti,

Tac. A. 14, 49 fin.:

sed illos Defendit numerus,

Juv. 2, 46; cf. Verg. E. 7, 52:

latet in numero virtus,

Sil. 1, 323.—

In plur.: numeri, the mathematics, astronomy:

ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet,

Cic. Fin. 5, 29, 87:

Thales hoc etiam numeris inquirit et astris,

Sid. 15, 79:

numerisque sequentibus astra,

Stat. Th. 4, 411. —Rarely in sing., Claud. Cons. Mall. 130.—

In milit. lang., a division of the army, a troop, band (post-Aug.):

sparsi per provinciam numeri,

Tac. Agr. 18; cf.:

plena urbs exercitu insolito: multi ad hoc numeri e Germaniā ac Britanniā,

id. H. 1, 6:

nondum distributi in numeros erant,

Plin. Ep. 10, 29 (38), 2:

revocare ad officium numeros,

Suet. Vesp. 6:

militares numeri,

cohorts, Amm. 14, 7, 19:

in numeris esse,

to be enrolled, Dig. 29, 1, 43; cf. ib. 29, 1, 38; Claud. Epith. Pall. et Celer. 86; Inscr. Grut. 1096. —

Like the Gr. arithmos, a mere number, opp. to quality, worth:

nos numerus sumus et fruges consumere nati,

we are mere numbers, ciphers, Hor. Ep. 1, 2, 27; cf. Juv. 2, 46 supra.—

In gram., a number (singular, plural, dual), Varr. L. L. 9, § 65 sq. Müll.; Quint. 1, 4, 27; 1, 5, 42; 47; 1, 6, 25 et saep. —

Transf., poet., dice (marked with numbers):

seu ludet numerosque manu jactabit eburnos,

Ov. A. A. 2, 203:

et modo tres jactet numeros,

id. ib. 3, 355; cf. Suet. Tib. 14, 2.—

Trop., number, rank, place, position, estimation, relation, class, category (cf.:

nomen, locus, in loco, in vicem): me adscribe talem (i. e. talium) in numerum,

Cic. Phil. 2, 13, 33:

in illo antiquorum hominum numero reponi,

id. Verr. 2, 3, 90, § 210:

in deorum numero haberi,

id. N. D. 3, 19, 48:

reponere,

id. ib. 3, 3, 21:

referre,

id. ib. 3, 1, 12:

numero beatorum aliquem eximere,

Hor. C, 2, 2, 18:

si quo in numero illud, quod per similitudinem affertur, et quo in loco illud, cujus causā affertur, haberi conveniat, ostendetur,

Cic. Inv. 2, 50, 151; id. Verr. 2, 2, 54, § 134:

ex hoc numero hunc esse,

id. Arch. 7, 16:

parentis numero alicui esse,

id. Div. in Caecil. 19, 61 sq.:

in hostium numero habere aliquem,

Caes. B. G. 1, 28:

ducere in numero hostium,

id. ib. 6, 32:

hujus originis apud veteres numerus erat exilis,

Amm. 23, 6, 35: in numero esse, to be of the number of, to be reckoned among, to be any thing, Lucr. 5, 180:

Q. Aelius Tubero fuit illo tempore nullo in oratorum numero,

Cic. Brut. 31, 117:

sine actione summus orator esse in numero nullo potest,

id. de Or. 3, 56, 213:

quo sunt in numero Curiosolites, etc.,

Caes. B. G. 7, 75, 4; 3, 7, 2; Nep. Att. 1, 4:

quo in numero ego sum,

Cic. Fam. 13, 23, 1; Caes. B. C. 2, 44, 3; 3, 53, 2:

qui in eo numero fuisset,

Cic. Phil. 2, 11, 25; id. Fl. 4, 9; id. Fam. 7, 6, 1:

quo in numero hi quoque fuerunt,

Liv. 39, 36 fin. — Without in:

ut civium numero simus,

Liv. 4, 4, 12; 7, 30, 19; 30, 42, 9; 4, 56, 11;

36, 35, 9: aliquem hostium numero habere,

Caes. B. G. 6, 6, 3; id. B. C. 3, 82, 3; id. B. G. 6, 21, 2:

qui hostium numero non sunt,

Cic. Phil. 13, 5, 11; id. Brut. 20, 78:

aliquo numero esse,

to be of some repute, id. Fam. 1, 10; Caes. B. G. 6, 13, 1; cf. Cic. Or. 62, 208; id. de Or. 3, 9, 33:

Bambalio quidam, homo nullo numero,

of no account, Cic. Phil. 3, 6, 16:

numerum aliquem obtinere,

id. Brut. 47, 175.—

A part of a whole, member, category:

omnes numeros virtutis continet,

Cic. Fin. 3, 7, 24:

varium et elegans omni fere numero poëma,

id. Ac. 1, 3, 9:

mundus perfectus expletusque omnibus suis numeris atque partibus,

id. N. D. 2, 13, 37:

animalia imperfecta suisque Trunca vident numeris,

Ov. M. 1, 427; 7, 126:

quid omnibus numeris praestantius?

Quint. 10, 1, 91:

liber numeris omnibus absolutus,

Plin. Ep. 9, 38; cf. of the days of the month: luna alternis mensibus XXX. implebit numeros, alternis vero detrahet singulos, Plin. 18, 32, 75, § 325.—Hence, omnium numerorum esse, to be complete, perfect, Petr. 68:

puer omnium numerūm,

id. ib. 63. And, on the contrary:

deesse numeris suis,

to be deficient, Ov. Am. 3, 8, 11.—

Order:

quaecumque in foliis descripsit carmina virgo, Digerit in numerum,

Verg. A. 3, 446.—

An office, duty, part:

ad numeros exige quidque suos,

Ov. R. Am. 372:

Veneri numeros eripere suos,

id. H. 4, 88; id. Am. 3, 7, 18; cf. id. ib. 3, 7, 26:

verae numeros modosque ediscere vitae,

Hor. Ep. 2, 2, 143.—

Musical measure, time, rhythm, harmony, numbers:

in numerum exsultant,

Lucr. 2, 631:

in musicis numeri, et voces et modi, etc.,

Cic. de Or. 1, 42, 187; Quint. 9, 4, 126:

histrio si paulum se movet extra numerum,

Cic. Par. 3, 2, 26; Quint. 12, 2, 12:

sit igitur hoc cognitum, in solutis etiam verbis inesse numeros,

Cic. Or. 56, 190:

Isocrates verbis solutis numeros primus adjunxit,

id. ib. 52, 174:

in solutā oratione... modum tamen et numerum quendam oportere servari,

id. Brut. 8, 32:

multum interest, utrum numerosa sit, id est similis numerorum, an plane e numeris constet oratio,

id. Or. 65, 220:

redigere omnes fere in quadrum numerumque sententias,

id. ib. 61, 208.—Hence, quamvis nil extra numerum fecisse modumque Curas, nothing out of measure, improper, Hor. Ep. 1, 18, 59.—

A measure, number, in poetry:

nam cum sint numeri plures, iambum et trochaeum frequentem segregat ab oratore Aristoteles,

Cic. de Or. 3, 47, 182; id. Or. 64, 215:

numeris nectere verba,

Ov. P. 4, 2, 30; 4, 2, 5:

numeros memini, si verba tenerem,

i. e. the tune, Verg. E. 9, 45:

numerisque fertur Lege solutis,

Hor. C. 4, 2, 11.—

A verse, in gen. ( poet.):

arma gravi numero violentaque bella parabam Edere,

i. e. verses in heroic metre, Ov. Am. 1, 1, 1:

impares,

i. e. elegiac verses, id. ib. 3, 1, 37.—Hence, nŭmĕrō (abl.), adverb., lit., measured according to number or time, i. e. precisely, exactly, just (only ante-class.; freq. in Plautus; not found in Ter. or Lucr.).

Just, precisely, at the right time, on the instant: numero mihi in mentem fuit. Plaut. Am. 1, 1, 25: neminem vidi, qui numero sciret, quod scitu est opus, Naev. ap. Fest. p. 170 Müll.—

Quickly, rapidly, soon:

numero significat cito,

Non. 352, 16 sq.:

(apes) si quando displicatae sunt, cymbalis et plausibus numero reducunt in locum unum,

Varr. R. R. 3, 16, 7. —With nimis: perfalsum et abs te creditum numero nimis, too quickly, too soon, Afran. ap. Paul. ex Fest. p. 170 Müll.: numquam nimis numero quemquam vidi facere, quam facto est opus, Turp. ap. Non. 352, 20.—

In a bad sense, too quickly, too hastily, too soon:

Menaechme, numero huc advenis ad prandium: Nunc opsonatu redeo,

Plaut. Men. 2, 2, 13:

numero dicis,

id. Cas. 3, 5, 28; id. Mil. 5, 1, 6:

o Apella, o Zeuxis pictor, Cur numero estis mortui, hinc exemplum ut pingeretis?

why have you died too soon? id. Poen. 5, 4, 102; Afran. ap. Non. 352, 26; id. ap. Paul. ex Fest. l. l.

ŭbī̆, adv. [for quo-bi; cf. Gr. pou, po-thi; Ion. ko-thi].

Lit.

A relative local particle, denoting rest in a place, in which place, in what place, where.

With corresp. ibi:

in eam partem ituros atque ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

Caes. B. G. 1, 13:

velim, ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istic, ubi solus sapere videare,

Cic. Fam. 1, 10; cf.:

nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit,

id. ib. 6, 1, 1:

ergo, ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

id. Rep. 3, 31, 43:

ibi unde huc translata essent, atque ubi primum exstitissent,

id. ib. 2, 16, 30.—

Referring to other expressions of place:

omnes, qui tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant,

Cic. Rep. 2, 2, 4:

non modo ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt,

id. ib. 4, 5, 11:

in ipso aditu atque ore portus, ubi, etc.,

id. Verr. 2, 5, 12, § 30.—

With the interrogative particle nam suffixed:

in quā non video, ubinam mens constans possit insistere,

Cic. N. D. 1, 10, 24.—

With terrarum, loci (v. terra and locus):

non edepol nunc, ubi terrarum sim, scio, si quis roget,

Plaut. Am. 1, 1, 180:

quid ageres, ubi terrarum esses,

Cic. Att. 5, 10, 4:

ubi loci fortunae tuae sint, facile intellegis,

Plaut. Capt. 5, 2, 5:

ut inanis mens quaerat, ubi sit loci,

Plin. 7, 24, 24, § 90.—

Repeated ubi ubi, also written as one word ubiubi, wherever, wheresoever = ubicumque (very rare):

ubi ubi est, fac, quamprimum haec audiat,

Ter. Eun. 5, 8, 12:

sperantes facile, ubiubi essent se... conversuros aciem,

Liv. 42, 57, 12.—With gentium:

ubi ubi est gentium,

Plaut. As. 2, 2, 21.—

In a direct interrogation, where? So. Ubi patera nunc est? Me. In cistulā, etc., Plaut. Am. 1, 1, 264:

ubi ego perii? ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi?

id. ib. 300:

ubi inveniam Pamphilum? Ubi quaeram?

Ter. And. 2, 2, 1; 2, 2, 6:

ubi sunt, qui Antonium Graece negant scire?

Cic. de Or. 2, 14, 59:

heu! ubi nunc fastus altaque verba jacent?

Ov. H. 4, 150 Ruhnk.—

Esp., with gentium:

ubi illum quaeram gentium?

Plaut. Ep. 5, 2, 13; and with the interrog. particle nam suffixed:

ubinam est is homo gentium?

id. Merc. 2, 3, 97:

o di immortales! ubinam gentium sumus?... in quā urbe vivimus?

Cic. Cat. 1, 4, 9 (v. gens).—

Transf.

Most freq. of time, when, whenever, as soon as, as:

ubi summus imperator non adest ad exercitum,

Plaut. Am. 1, 3, 6:

ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia. Nunc. etc.,

id. ib. 1, 1, 284:

ubi friget, huc evasit,

Ter. Eun. 3, 3, 11:

ubi lucet, magistratus myrrhā unguentisque unguentur,

Varr. L. L. 6, § 87 Müll.:

ut sol, victis ubi nubibus exit,

Ov. M. 5, 571:

qualis, ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta Deserit (Apollo),

Verg. A. 4, 143:

ubi semel quis pejeraverit, ei credi postea non oportet,

Cic. Rab. Post. 13, 36:

hoc ubi Amphitruo erus conspicatu'st meus, Ilico, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 87:

ubi de ejus adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt,

Caes. B. G. 1, 7:

ubi ea dies venit, etc.,

id. ib. 1, 8:

quem ubi vidi, equidem vim lacrimarum profudi,

Cic. Rep. 6, 14, 14:

ubi galli cantum audivit,

id. Pis. 27, 67:

at hostes, ubi primum nostros equites conspexerunt... impetu facto, etc.,

Caes. B. G. 4, 12; Quint. 7, 1, 6.—With subj., Hor. C. 3, 6, 41.—With inf. hist., Tac. A. 12, 51.—

With correl. adv. of time (mostly anteand post-class.; not in Cic. or Caæs.).

With tum:

otium ubi erit, tum, etc.,

Plaut. Rud. 2, 4, 13:

ubi convivae abierint, tum venias,

id. Stich. 4, 2, 14; id. Pers. 4, 7, 18; Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:

cetera maleficia tum persequare, ubi facta sunt,

Sall. C. 52, 4; Cato, R. R. 33, 2; 33, 45 fin.: ubi conticuerit recte tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, Liv. 22, 55, 8; 25, 38, 4; 43, 5, 6;

44, 34, 5: ut, cum admissa et perpetrata fuerint, tum denique, ubi, quae facta sunt infecta fieri non possunt, puniantur,

Gell. 6 (7), 3, 42.—Esp., with tum demum:

ubi jam caro increscit, tum demum et balineis raris utendum erit,

Cels. 7, 4 fin.; 3, 6; 7, 27; Gell. 16, 8, 16.—

With tunc:

ubi vis acrior imminet hostium, tunc, etc.,

Veg. Mil. 1, 24:

tunc est consummata infelicitas. ubi, etc.,

Sen. Ep. 39, 6; 89, 15; 89, 19.—Esp., with tunc demum, Cels. 3, 10.—

In colloq. lang., referring to things or persons, instead of the relative pronoun, in which, by which, with which, wherewith, etc.; or of persons, with whom, by whom, etc.:

ne illi sit cera, ubi facere possit litteras,

Plaut. As. 4, 1, 22:

hujusmodi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices,

Ter. Heaut. 4, 6, 9:

cum multa colligeres et ex legibus et ex senatusconsultis, ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset,

Cic. de Or. 1, 57, 243:

si rem servassem, fuit, ubi negotiosus essem,

Plaut. Truc. 1, 2, 38; cf.:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23; v. sum, I. B. 5. b. b:

neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum jus contra illos obtineremus,

with whom, Cic. Quint. 9, 34:

Alcmene, questus ubi ponat aniles, Iolen habet,

Ov. M. 9, 276.

hăbĕo, ui, itum, 2 (archaic perf. subj. habessit, Cic. Leg. 2, 8, 19; inf. haberier, Plaut. Mil. 2, 6, 111), v. a. and n. [etym. dub.; cf. Gr. kôpê, handle; Lat. capio; Germ. haben, Haft; Engl. have], to have, in the widest sense of the word, to hold, keep, possess, cherish, entertain, occupy, enclose, contain (cf.: teneo, possideo, etc.).

In gen.

Of personal subjects.

With persons or things as objects: SI INTESTATO MORITVR, CVI SVVS HERES NEC SIT, AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO, Fragm. XII. Tab. ap. Ulp. Fragm. 26, 1: ex tui animi sententia tu uxorem habes? Cato ap. Cic. de Or. 2, 64, 260; cf.:

aliquam habere in matrimonio, Cic. Scaur. § 8: ipsum ex Helvetiis uxorem habere,

Caes. B. G. 1, 18, 6:

si et prudentes homines et non veteres reges habere voluerunt,

Cic. Rep. 1, 37 fin.:

quae cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum fratrem haberet,

id. Rosc. Am. 50, 147:

cum ille haberet filium delicatiorem,

id. de Or. 2, 64, 257:

quod non ingenuous habeat clarosque parentes,

Hor. S. 1, 6, 91:

habebat saepe ducentos, saepe decem servos,

id. ib. 1, 3, 11:

fundum habere, Cic. Tull. § 14: cur pecuniam non habeat mulier?

id. Rep. 3, 10:

tantas divitias habet,

Plaut. Bacch. 2, 3, 99; so,

aurum,

id. ib. 2, 3, 35; and:

vectigalia magna Divitiasque,

Hor. S. 2, 2, 101:

tantum opum,

Cic. Rep. 1, 48:

classes,

id. Phil. 9, 2, 4:

naves,

id. Verr. 2, 5, 40, § 104:

denique sit finis quaerendi, cumque habeas plus, Pauperiem metuas minus,

Hor. S. 1, 1, 92:

tacitus pasci si posset corvus, haberet Plus dapis,

id. Ep. 1, 17, 50:

Dionysii equus quid attulit admirationis, quod habuit apes in juba?

Cic. Div. 2, 31, 67: faenum habet in cornu;

longe fuge,

Hor. S. 1, 4, 34:

leges in monumentis habere,

Cic. Rep. 2, 14:

hostis habet muros,

Verg. A. 2, 290:

hostis habet portus,

Val. Fl. 3, 45 al.:

quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus,

Cic. Rep. 1, 10:

Ciceronem secum,

id. Att. 4, 9, 2; cf.:

ea legione, quam secum habebat,

Caes. B. G. 1, 8, 1:

secum senatorem,

Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77; cf.

also: magnum numerum equitatus circum se,

Caes. B. G. 1, 18, 5:

haec si habeat aurum, quod illi renumeret, faciat lubens,

Plaut. Bacch. 1, 1, 12; cf.:

quid non habuisti quod dares? Habuisse se dicet, Cic. Scaur. § 19: quod non desit, habentem,

Hor. Ep. 2, 2, 52:

qui in foro turbaque, quicum colloqui libeat, non habeant,

Cic. Rep. 1, 17.—

With abstr. objects: quid illos, bono genere gnatos, opinanimi animi habuisse atque habituros dum vivent? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

quod uno et eodem temporis puncto nati dissimiles et naturas et vitas et casus habent,

Cic. Div. 2, 45, 95:

febrim,

id. Fam. 7, 26, 1:

instrumenta animi,

id. Rep. 3, 3:

nec vero habere virtutem satis est, quasi artem aliquam, nisi utare,

id. ib. 1, 2:

in populos perpetuam potestatem,

id. ib. 2, 27; cf.:

in populum vitae necisque potestatem,

id. ib. 3, 14; so,

potestatem,

id. ib. 2, 29; 32;

36: eo plus auctoritatis,

id. ib. 3, 16:

ornamenta dicendi,

id. de Or. 2, 28, 122; cf.:

summam prudentiam summamque vim dicendi,

id. ib. 1, 20, 89:

Q. Lucilius Balbus tantos progressus habebat in Stoicis, ut, etc.,

id. N. D. 1, 6, 15:

neque quem usum belli haberent aut quibus institutis uterentur, reperiri poterat,

Caes. B. G. 4, 20 fin.:

nonnullam invidiam ex eo, quod, etc.,

Cic. de Or. 2, 70, 283: nimiam spem, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:

spem in fide alicujus,

Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.:

tantum spei ad vivendum,

id. Att. 15, 20, 2; id. N. D. 3, 6, 14; cf.

also: summam spem de aliquo,

id. Lael. 3, 11:

odium in equestrem ordinem,

id. Clu. 55, 151:

metum,

Prop. 3, 11 (4, 10), 6: consolationem [p. 834] semper in ore atque in animo, Cic. Fam. 5, 16, 2; cf. Varr. L. L. 6, § 56 Mull.:

rogavi, ut diceret, quid haberet in animo,

Cic. Att. 8, 10:

neque modum neque modestiam victores habere,

observe no bounds, Sall. C. 11, 4;

v. modus: haec habebam fere, quae te scire vellem,

Cic. Att. 1, 6; cf.:

haec habui de amicitia quae dicerem,

this is what I had to say, id. Lael. 27 fin.: fidem, gratiam, honorem, rationem; v. these nouns.—In a play on the word lumen: Arge, jaces; quodque in tot lumina lumen habebas Exstinctum est, the light for so many lights ( eyes), Ov. M. 1, 720.—

With inf. (analog. to the Gr. echô), to have something to do, be able to do something:

habeo etiam dicere quem contra morem majorum dejecerit, etc.,

Cic. Rosc. Am. 35, 100:

de re publica nihil habeo ad te scribere,

id. Att. 2, 22, 6.—So with inf. or with the part. fut. pass. (ante-class. and post-Aug.), to have or be obliged to do something, I must do something:

rogas, ut id mihi habeam curare,

Varr. R. R. 1, 1, 2:

filius hominis, quod carne indui haberet in terra,

Lact. 4, 12, 15:

habemus humiliare eum in signo,

id. 4, 18, 22:

quod plurimae haereses haberent existere,

id. 4, 30, 2:

etiam Filius Dei mori habuit,

Tert. Hab. Mul. 1:

si inimicos jubemur diligere, quem habemus odisse?

id. Apol. 37:

de spatiis ordinum eatenus praecipiendum habemus, ut intelligant agricolae, etc.,

Col. 5, 5, 3:

praesertim cum enitendum haberemus, ut, etc.,

Plin. Ep. 1, 8, 12:

si nunc primum statuendum haberemus,

Tac. A. 14, 44:

cum respondendum haberent,

id. Or. 36.—

Of inanim. or abstr. subjects:

prima classis LXXXVIII. centurias habeat,

Cic. Rep. 2, 22:

locus ille nihil habet religionis,

id. Leg. 2, 22, 57:

humani animi eam partem, quae sensum habeat,

id. Div. 1, 32, 70:

animus incorruptus agit atque habet cuncta, neque ipse habetur,

Sall. J. 2, 3:

divinus animus mortale nihil habuit, Cic. Scaur. § 50: habet statum res publica de tribus secundarium,

id. Rep. 1, 42; cf.:

nullum est genus illarum rerum publicarum, quod non habeat iter ad finitimum quoddam malum,

id. ib. 1, 28:

ipsa aequabilitas est iniqua, cum habeat nullos gradus dignitatis,

id. ib. 1, 27:

nulla alia in civitate...ullum domicilium libertas habet,

id. ib. 1, 31:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. ib. 1, 4; cf.:

viri excellentis ancipites variique casus habent admirationem,

id. Fam. 5, 12, 5:

habet etiam amoenitas ipsa illecebras multas cupiditatum,

id. Rep. 2, 4:

quid habet illius carminis simile haec oratio?

id. ib. 1, 36:

magnam habet vim disciplina verecundiae,

id. ib. 4, 6 et saep.:

quomodo habere dicimur febrem, cum illa nos habeat,

Sen. Ep. 119 med.; cf.:

animalia somnus habebat,

Verg. A. 3, 147; Ov. M. 7, 329:

me somno gravatum Infelix habuit thalamus,

Verg. A. 6, 521; cf.:

non me impia namque Tartara habent,

id. ib. 5, 734:

habentque Tartara Panthoiden,

Hor. C. 1, 28, 9:

qui (metus) major absentes habet,

id. Epod. 1, 18; Sen. Const. Sap. 7:

et habet mortalia casus,

Luc. 2, 13:

terror habet vates,

Stat. Th. 3, 549.

In partic.

Pregn., to have or possess property (mostly absol.):

miserum istuc verbum et pessumum'st, habuisse et nihil habere,

Plaut. Rud. 5, 2, 34; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10: qui habet, ultro appetitur: qui est pauper, aspernatur, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:

habet idem in nummis, habet idem in urbanis praediis,

Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199; so,

in nummis,

id. Att. 8, 10:

in Salentinis aut in Brutiis,

i. e. to have possessions, id. Rosc. Am. 46, 132; cf. id. Verr. 2, 5, 18, § 45: nos quod simus, quod habeamus, etc., Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:

et belli rabies et amor successit habendi,

Verg. A. 8, 327; cf.:

amore senescit habendi,

Hor. Ep. 1, 7, 85; Phaedr. 3 prol. 21; Juv. 14, 207: quid habentibus auri nunquam exstincta sitis? Sil. 5, 264; so, habentes = hoi echontes, the wealthy, Lact. 5, 8, 7. —

With an object - or relative-clause, to have the means, ability, or knowledge, i. e. to be in a condition, to be able, to know how to do or say any thing.

With an objectclause:

de Alexandrina re tantum habeo polliceri, me tibi cumulate satisfacturum,

Cic. Fam. 1, 5, 3:

de re publica nihil habeo ad te scribere,

id. Att. 2, 22, 6:

haec fere dicere habui de natura deorum,

this is the substance of what I had to say, id. N. D. 3, 39, 93; cf.:

quid habes igitur dicere de Gaditano foedere?

id. Balb. 14, 33:

habeo etiam dicere, quem de ponte in Tiberim dejecerit,

id. Rosc. Am. 35, 100:

illud affirmare pro certo habeo, etc.,

Liv. 44, 22, 4:

sic placet, an melius quis habet suadere?

Hor. Epod. 16, 23.—

With a relat.-clause (usually with a negative: non habeo, quid faciam;

or: nihil habeo, quod faciam, dicam, etc.): de quibus habeo ipse, quid sentiam: non habeo autem, quid tibi assentiar,

Cic. N. D. 3, 25, 64:

de pueris quid agam, non habeo,

id. Att. 7, 19:

usque eo quid arguas non habes,

id. Rosc. Am. 15, 45:

quid huic responderet, non habebat,

id. Mur. 12, 26:

nec quid faceret habebat,

id. Verr. 2, 4, 23, § 51; id. Off. 2, 2, 7:

qui, quo se reciperent, non haberent,

Caes. B. G. 4, 38, 2:

nihil habeo, quod ad te scribam,

Cic. Att. 7, 19:

nil habeo, quod agam,

Hor. S. 1, 9, 19; and:

nihil habeo, quod cum amicitia Scipionis possim comparare,

Cic. Lael. 27, 103.—

To have in use, make use of, use (very rare, for the usual uti, opp. abuti):

anulus in digito subter tenuatur habendo,

i. e. by use, by wearing, Lucr. 1, 312; cf.:

aera nitent usu: vestis bona quaerit haberi,

Ov. Am. 1, 8, 51:

quippe quas (divitias) honeste habere licebat, abuti per turpitudinem properabant,

Sall. C. 13, 2 Kritz; cf.:

magnae opes innocenter paratae et modeste habitae,

Tac. A. 4, 44.—Hence,

To hold, use, wield, handle, manage:

nec inmensa barbarorum scuta, enormis hastas, inter truncos arborum perinde haberi quam pila,

Tac. A. 2, 14.— Trop.:

quo modo rem publicam habuerint (majores), disserere,

Sall. C. 5, 9; cf.:

reipublicae partes,

Tac. A. 4, 6 init. —

To hold or keep a person or thing in any condition; to have, hold, or regard in any light:

aliquem in obsidione,

Caes. B. C. 3, 31, 3:

aliquem in liberis custodiis,

Sall. C. 47, 3; so,

aliquem in custodiis,

id. ib. 52, 14:

aliquem in vinculis,

id. ib. 51 fin.;

for which also: in custodiam habitus,

i. e. put into prison and kept there, Liv. 22, 25; Tac. H. 1, 87; cf.:

quo facilius omne Hadriaticum mare in potestatem haberet,

Caes. B. C. 1, 25 Oud. N. cr. (al. in potestate):

cum talem virum in potestatem habuisset,

Sall. J. 112 fin. Kritz N. cr.:

quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit,

id. ib. 79, 3:

alios in ea fortuna haberent, ut socii esse quam cives mallent,

Liv. 26, 24:

aegros in tenebris,

Cels. 3, 18:

aquam caelestem sub dio in sole,

Col. 12, 12, 1:

in otio militem,

Liv. 39, 2, 6; cf.:

legiones habebantur per otium,

Tac. H. 1, 31:

externa sine cura habebantur,

id. A. 1, 79 init.:

exercitus sine imperio et modestia habitus,

Sall. J. 44, 1:

quos ille postea magno in honore habuit,

Caes. B. C. 1, 77, 2;

for which: quos praecipuo semper honore Caesar habuit,

id. B. G. 5, 54, 4:

habeo Junium (mensem) et Quintilem in metu,

i. e. I fear, Cic. Att. 6, 1, 14.— So with an adj. or a perf. part., to denote a lasting condition:

ita me mea forma habet sollicitum,

Plaut. Most. 4, 2, 95 Lorenz; id. Men. 4, 2, 12; 21:

miserrimum ego hunc habebo amasium,

id. Cas. 3, 3, 27 al.:

laetum Germanicum,

Tac. A. 2, 57; 65:

sollicitum habebat cogitatio,

Cic. Fam. 7, 3, 1; 2, 16, 2.—Hence,

With a double object, esp. freq. with the part. perf. pass., to have, hold, or possess a person or thing in any quality or capacity, as any thing; to have, hold, or possess an action as completed, finished (a pregn. circumlocution for the perf.):

cum haberet collegam in praetura Sophoclem,

Cic. Off. 1, 40, 144; cf. Quint. 10, 1, 93:

an heredem habuerit eum, a quo, etc.,

id. 7, 2, 37:

istaec illum perdidit assentatio, nam absque te esset, ego illum haberem rectum ad ingenium bonum,

Plaut. Bacch. 3, 3, 8:

cur ergo unus tu Apollonidenses miseriores habes quam pater tuus habuit umquam?

Cic. Fl. 29, 71:

obvium habuerunt patrem,

Quint. 7, 1, 29:

reliquas civitates stipendiarias,

Caes. B. G. 1, 30, 3:

quod (cognomen) habes hereditarium,

Cic. Rep. 6, 11:

quae habuit venalia,

id. Verr. 2, 3, 62, § 144; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 1:

qui auro habeat soccis suppactum solum,

Plaut. Bacch. 2, 3, 98:

me segregatum habuisse, uxorem ut duxit, a me Pamphilum,

have kept him away, aloof, Ter. Hec. 5, 1, 25; cf.:

inclusum in curia senatum habuerunt,

Cic. Att. 6, 2, 8:

(Romulus) habuit plebem in clientelas principum descriptam,

id. Rep. 2, 9: satis mihi videbar habere cognitum Scaevolam ex iis rebus, quas, etc., id. Brut. 40, 147; cf.:

si nondum eum satis habes cognitum,

id. Fam. 13, 17, 3; ib. 15, 20 fin.: fidem spectatam jam et diu cognitam, id. Div. ap. Caecil. 4, 11:

decumas ad aquam deportatas,

id. Verr. 2, 3, 14, § 36:

domitas habere libidines,

id. de Or. 1, 43, 194:

omnes philosophiae notos et tractatos locos,

id. Or. 33, 118; id. Rep. 2, 6:

innumerabilia, quae collecta habent Stoici,

id. Div. 2, 70, 145: quantum in acie tironi sit committendum, nimium saepe expertum habemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3:

quare velim ita statutum habeas, me, etc.,

Cic. Fam. 6, 2, 1: habeo absolutum suave epos ad Caesarem, id. Q. Fr. 3, 9, 6:

in adversariis scriptum habere (nomen),

id. Rosc. Com. 3, 9:

de Caesare satis dictum habebo,

id. Phil. 5, 19, 52:

bellum habere susceptum,

id. Agr. 2, 6, 14:

quam (domum) tu iam dimensam et exaedificatam animo habebas,

id. Att. 1, 6, 1:

ut omnes labores, pericula consueta habeam,

Sall. J. 85, 7:

compertum ego habeo,

id. Cat. 58, 1; cf. Nep. Att. 17 fin.; 18, 1: neque ea res falsum ( part. perf. pass.) me habuit, Sall. J. 10, 1 al. From this use is derived the compound perf. of the Romance languages: ho veduto, j'ai vu, qs. habeo visum, I have seen).—

Also, with a double object, to make, render:

praecipit ut dent operam, uti eos quam maxime manifestos habeant,

Sall. C. 41, 5:

qui pascua publica infesta habuerant,

Liv. 39, 29, 9; 34, 36, 3:

necdum omnia edita facinora habent,

id. 39, 16, 3; 31, 42, 1:

anxium me et inquietum habet petitio Sexti,

Plin. Ep. 2, 9, 1:

sed Pompeium gratia impunitum habuit,

kept, Vell. 2, 1, 5.—

Hence:

in aliquo (aliqua re), aliquem (aliquid) habere (rare): ea si fecissem, in vestra amicitia exercitum, divitias, munimenta regni me habiturum,

Sall. J. 14, 1:

in vobis liberos, parentes, consanguineos habeo,

Curt. 6, 9, 12:

majora in eo obsequia habiturus,

Just. 8, 6, 6; cf. Cic. Fam. 2, 16, 5.—

To have or hold a person in any manner, to treat, use:

is, uti tu me hic habueris, proinde illum illic curaverit,

Plaut. Capt. 2, 2, 64:

equitatu agmen adversariorum male habere et carpere,

Caes. B. C. 1, 63, 2; cf. Cels. 3, 20; 3, 21:

exercitum luxuriose nimisque liberaliter habere,

Sall. C. 11, 5 Kritz; cf.:

eos ille non pro vanis hostibus, ut meriti erant, sed accurate et liberaliter habuit,

id. J. 103, 5; 113, 2:

Fabiis plurimi (saucii) dati, nec alibi majore cura habiti,

Liv. 2, 47, 12; 29, 8, 6; 37, 34, 5:

video quam molliter tuos habeas,

Plin. Ep. 5, 19, 1:

militant vobiscum, qui superbe habiti rebellassent,

Curt. 8, 8, 11:

virgines tam sancte habuit,

id. 3, 12, 21; 4, 10, 33:

male habere aliquem,

Nep. Eum. 12, 1:

neque conjugem et filium ejus hostiliter haberi,

Tac. A. 2, 10.—

With se, and sometimes mid. or neut., to hold or keep himself or itself in a certain manner, i. e. to be constituted or situated, to find one's self, to be, in any manner.

Habere se:

Tironem Patris aegrum reliqui...et quamquam videbatur se non graviter habere, tamen sum sollicitus, etc.,

Cic. Att. 7, 2, 3:

praeclare te habes, cum, etc.,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149:

ipsi se hoc melius habent quam nos, quod, etc.,

id. Att. 11, 7, 4:

Bene habemus nos,

id. ib. 2, 8, 1:

ego me bene habeo,

am well, Tac. A. 14, 51: praeclare se res habeat ( is well), si, etc., Cic. de Or. 1, 25, 114:

male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id tentatur pecunia,

id. Off. 2, 6, 22; cf. id. de Or. 2, 77, 313:

quae cum ita se res haberet, tamen, etc.,

id. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:

ita se res habet, ut ego, etc.,

id. Quint. 1, 2:

sic profecto res se habet,

id. de Or. 2, 67, 271:

scire aveo, quomodo res se habeat,

id. Att. 13, 35, 2; cf. id. de Or. 2, 32, 140:

ut se tota res habeat,

id. Verr. 2, 2, 5, § 15; cf.:

ut meae res sese habent,

Ter. Phorm. 5, 4, 1.—

Mid.:

virtus clara aeternaque habetur,

exhibits itself, is, continues, Sall. C. 1, 4:

sicuti pleraque mortalium habentur,

as for the most part happens in human affairs, id. ib. 6, 3.—

Neutr. (as also the Gr echô): Tullia nostra recte valet: Terentia minus belle habuit, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1:

volui animum tandem confirmare hodie meum, Ut bene haberem filiae nuptiis,

I might enjoy myself, Plaut. Aul. 2, 8, 2: qui bene habet suisque amicis est volup, id. [p. 835] Mil. 3, 1, 130:

bene habent tibi principia,

Ter. Phorm. 2, 3, 82:

bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,

it is well, Cic. Mur. 6, 14; Liv. 8, 6:

magnum narras, vix credibile! atqui sic habet,

so it is, it is even so, Hor. S. 1, 9, 53: illasce sues sanas esse habereque recte licere spondesne? Formula emendi, ap. Varr. R. R. 2, 4, 5; 2, 3, 5.—

To hold, account, esteem, consider, regard a person or thing in any manner or as any thing; to think or believe a person or thing to be so or so:

aliquem fidelem sibi habere,

Plaut. Bacch. 3, 3, 87:

deos aeternos et beatos,

Cic. N. D. 1, 17, 45:

id habent hodie vile et semper habuerunt,

id. Balb. 22, 51:

maximam illam voluptatem habemus, quae, etc.,

id. Fin. 1, 11, 37:

eum nos ut perveterem habemus... nec vero habeo quemquam antiquiorem,

id. Brut. 15, 61:

Ut et rex et pater habereter omnium,

id. Rep. 1, 36; 2, 21:

parentem Asiae et dici et haberi,

id. Q. Fr. 1, 1, 10 fin.:

eos dicit esse habitos deos, a quibus, etc.,

id. N. D. 1, 15, 38:

cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,

id. Rep. 1, 33; cf. id. ib. 2, 12 fin.: non habeo nauci Marsum augurem, Poet. ap. Cic. Div. 1, 58, 132:

cujus auctoritas in iis regionibus magni habebatur,

Caes. B. G. 4, 21, 7:

nihil pensi habere,

Quint. 11, 1, 29; cf.

also: an perinde habenda sit haec atque illa,

id. 7, 3, 11:

sese illum non pro amico, sed pro hoste habiturum,

Caes. B. G. 1, 44, 19; so,

aliquem pro hoste,

Liv. 2, 20; Curt. 6, 2 al.:

nisi in provincia relictas rationes pro relatis haberem,

Cic. Fam. 5, 20, 2:

licet omnia Italica pro Romanis habeam,

Quint. 1, 5, 56; 12, 10, 73:

istuc jam pro facto habeo,

Cic. Att. 13, 1, 2:

Pompeium pro certo habemus per Illyricum proficisci in Galliam,

to consider as certain, id. ib. 10, 6 fin.:

id obliviscendum, pro non dicto habendum,

Liv. 23, 22, 9:

hoc velim in maximis rebus et maxime necessariis habeas,

Cic. Att. 5, 5 fin.:

aliquem in deorum numero,

id. N. D. 1, 14, 36:

aliquem in hostium numero,

Caes. B. G. 1, 28, 1:

aliquem suorum In numero,

Hor. S. 2, 6, 41;

for which also: hostium numero haberi,

Cic. Att. 11, 6, 6:

numero impiorum ac sceleratorum haberi,

Caes. B. G. 6, 13, 7; cf. also Quint. 3, 7, 2:

quem Aegyptii nefas habent nominare,

Cic. N. D. 3, 22, 56:

mutare nefas habent,

Quint. 12, 8, 6:

nec tamen est habendum religioni, nocentem aliquando defendere,

to scruple, make a conscience of, Cic. Off. 2, 14, 51; cf.:

nec eam rem habuit religioni,

id. Div. 1, 35, 77:

quando tu me bene merentem tibi habes despicatui,

you despise, Plaut. Men. 4, 3, 19:

non sic ludibrio tuis factis habitus essem,

Ter. Hec. 4, 1, 11.—Hence: sic habeto, or sic habeas aliquid, or with an object-clause, hold or judge thus, be convinced or persuaded, believe, know:

sed hoc nihil ad te: illud velim sic habeas, uod intelliges, etc.,

Cic. Fam. 3, 13, 2:

unum hoc sic habeto: si, etc.,

id. ib. 2, 6 fin.:

sic habeto: omnibus, etc.,

id. Rep. 6, 13:

enitere et sic habeto, non esse te mortalem, sed corpus hoc,

id. ib. 6, 24; so with an object-clause, id. Fam. 2, 10, 1; 16, 4, 4.—Without sic:

id primum ergo habeto, non sine magna causa, etc.,

Cic. Fam. 13, 29, 2:

tantum habeto, civem egregium esse Pompeium, etc.,

id. ib. 2, 8, 2.—

To take, accept, bear, submit to, endure:

neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur: multi eas gravius aequo habuere,

Sall. C. 51, 11:

egestas facile habetur sine damno,

id. ib. 6, 37:

quae in praesens Tiberius civiliter habuit, sed, etc.,

Tac. A. 4, 21:

neque tantum maleficium impune habendum,

id. ib. 3, 70;

12, 48: nec ita aegre habuit filium id pro parente ausum,

Liv. 7, 5, 7 Weissenb.—

To hold, have possession of, occupy, a place:

urbem Romam condidere atque habuere initio Trojani,

Sall. C. 6, 1:

qui mortales initio Africam habuerint,

id. J. 17, 7; 18, 1; cf.

Siciliam et Sardiniam per legatos habuit,

rule, administer, Flor. 4, 2, 22:

urbem Romanam a principio reges habuere,

Tac. A. 1, 1:

Hispaniae tribus legionibus habebantur,

id. ib. 4, 5; 12, 54.—

More freq. neutr., to dwell, live anywhere (perh. only ante-class.; in good prose habito is used instead): quae Corinthum arcem altam habetis, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 294 Vahl.):

ille geminus qui Syracusis habet,

Plaut. Men. prol. 69: quis istic habet? id. Bacch. 1, 2, 6:

ubi nunc adulescens habet?

id. Trin. 1, 2, 156:

apud aedem Junonis Lucinae, ubi aeditumus habere solet,

Varr. L. L. 5, § 50 Mull.; cf.:

situm formamque et universorum castrorum et partium, qua Poeni, qua Numidae haberent...specularentur,

Liv. 30, 4, 2 (but v. Weissenb. ad loc.).—

To spend, pass (time, etc.):

aetatem procul a republica,

Sall. C. 4, 1:

vitam,

id. ib. 51, 12 al.—

To have in one's mind, to know, be acquainted with:

siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem,

Cic. Rep. 2, 18 fin.: habes consilia nostra;

nunc cognosce de Bruto,

there you have, such are, id. Att. 5, 21, 10:

habetis igitur primum ortum tyranni,

id. Rep. 2, 27:

habetis sermonem bene longum hominis,

id. de Or. 2, 88, 361; cf.

also: habes nostras sententias,

Suet. Claud. 4:

habes, quae fortissime de beata vita dici putem,

Cic. Tusc. 5, 28 fin.; cf. id. de Or. 2, 71, 291. —

To have as a habit, peculiarity, or characteristic:

habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat,

Cic. Phil. 2, 32, 78; id. Pis. 32, 81.—

To hold, to make, do, perform, prepare, utter, pronounce, produce, cause:

alium quaerebam, iter hac habui,

made, directed, Ter. Eun. 5, 9, 35; cf.:

ex urbe profectus iter ad legiones habebat,

Caes. B. C. 1, 14, 3; so,

iter,

id. ib. 1, 51, 1; 3, 11, 2; 3, 106, 1; Cic. Q. Fr. 2, 6, 2:

vias,

Luc. 2, 439:

C. Cato contionatus est, comitia haberi non siturum, si, etc.,

to be held, Cic. Q. Fr. 2, 6, 6:

senatum,

id. ib. 2, 13, 3; id. Fam. 1, 4, 1; Caes. B. C. 1, 2, 1:

concilia,

id. B. G. 5, 53, 4:

contionem,

Cic. Att. 4, 1, 6:

censum,

id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

delectum (militum),

id. Phil. 5, 12, 31; id. Fam. 15, 1 fin.; Caes. B. G. 6, 1;

v. delectus: ludos,

Suet. Rhet. 1:

sermonem,

Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf.:

orationem,

to deliver, id. Rep. 1, 46:

multis verbis ultro citroque habitis,

id. ib. 6, 9 fin.:

disputationem,

id. ib. 1, 7; Caes. B. G. 5, 30, 1:

dialogum,

Cic. Att. 2, 9, 1:

verba,

id. de Or. 2, 47, 190:

querelam de aliquo apud aliquem,

id. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2:

controversiam de fundo cum aliquo,

id. Fam. 13, 69, 2 et saep.:

deinde adventus in Syriam primus equitatus habuit interitum,

caused, occasioned, Cic. Prov. Cons. 4, 9; cf. id. Div. 2, 46, 96:

latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines cujusque civitatis fiunt,

Caes. B. G. 6, 23, 6.—

Habere in animo (or simply animo), with an objectclause, to have in mind, to intend, to be disposed, inclined to do any thing (=propositum habere, constituisse, decrevisse):

istum exheredare in animo habebat,

Cic. Rosc. Am. 18, 52; id. Att. 1, 17, 11:

hoc (flumen) neque ipse transire in animo habebat neque hostes transituros existimabat,

Caes. B. G. 6, 7, 5:

neque bello eum invadere animo habuit,

Liv. 44, 25, 1 dub (al. in animo), v. Drak. ad h. l.—

Habere sibi or secum aliquid, to keep to one's self (lit. and trop.):

clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem,

Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47:

per vindicationem his verbis legamus: DO LEGO, CAPITO, SUMITO, SIBI HABETO,

Ulp. Fragm. 24, 3; cf. ib. § 5; Gai. Inst. 2, 209.—So the formula used in divorces:

res tuas tibi habeas or habe,

Plaut. Am. 3, 2, 47; Sen. Suas. 1, § 7:

illam suam suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis,

Cic. Phil. 2, 28, 69. —Comic. transf.:

apage sis amor: tuas tibi res habeto,

Plaut. Trin. 2, 1, 32.— Trop.:

secreto hoc audi, tecum habeto, ne Apellae quidem liberto tuo dixeris,

Cic. Fam. 7, 25, 2:

verum haec tu tecum habeto,

id. Att. 4, 15, 6.—

Of a sweetheart, to have, to possess, enjoy:

postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit,

Verg. E. 1, 31; Tib. 1, 2, 65; Prop. 3, 8 (4, 7), 22:

duxi, habui scortum,

Plaut. Bacch. 4, 10, 6; Ter. And. 1, 1, 58: cum esset objectum, habere eum Laida;

habeo, inquit, non habeor a Laide,

Cic. Fam. 9, 26, 2.—

Gladiatorial t. t., of a wounded combatant: hoc habet or habet, he has that (i. e. that stroke), he is hit:

desuper altus equo graviter ferit atque ita fatur: Hoc habet,

Verg. A. 12, 296; Prud. Psych. 53.—

Transf.:

hoc habet: reperi, qui senem ducerem,

Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Rud. 4, 4, 99: egomet continuo mecum;

Certe captus est! Habet!

Ter. And. 1, 1, 56 (id est vulneratus est. Habet enim qui percussus est: et proprie de gladiatoribus dicitur, Don.).—Hence: hăbĭtus, a, um, P. a., held or kept in a certain condition, state, humor (ante-class.).

In gen.

Lit.: equus nimis strigosus et male habitus, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11; v. in the foll.—

Trop.:

ut patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras (lites) dabit,

Ter. Heaut. 2, 4, 22.—

In partic., physically, well kept, well conditioned, fleshy, corpulent:

corpulentior videre atque habitior,

Plaut. Ep. 1, 1, 8:

si qua (virgo) est habitior paulo, pugilem esse aiunt, deducunt cibum,

Ter. Eun. 2, 3, 23: (censores) equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, etc., Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11.

sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:

esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,

Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:

FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,

Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:

fuerim,

id. ib. 4, 8, 54:

fuerit,

id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:

sies,

Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:

siet,

Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:

sient,

Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,

fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,

Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:

fuant,

Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.

As a verb substantive, to be.

In gen.

Asserting existence, to be, exist, live:

definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,

Cic. Top. 5, 26 sq.:

si abest, nullus est,

Plaut. Bacch. 2, 2, 16:

nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),

id. Truc. 1, 2, 95:

omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,

Cic. de Or. 2, 38, 157:

non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,

Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):

flumen est Arar, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 12:

homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!

Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,

id. Lael. 22, 83:

nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,

id. Fam. 6, 3, 4:

si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,

id. Att. 11, 4, 1:

si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,

id. Fam. 2, 16, 6:

nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,

id. Sen. 22, 79:

si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,

id. Fam. 2, 16, 5:

fuimus Troes, fuit Ilium,

Verg. A. 2, 325:

sive erimus seu nos fata fuisse volunt,

Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—

Of events, to be, happen, occur, befall, take place:

illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

neque enim est periculum, ne, etc.,

id. ib. 1, 23, 37:

amabo, quid tibi est?

Ter. Heaut. 2, 4, 24:

quid se futurum esset,

Liv. 33, 27. —

Of location, to be present, to be at a place.

With adv., or other expressions of place:

cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:

cum Athenis decem ipsos dies fuissem,

id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:

cum Africanus constituisset in hortis esse,

id. Rep. 1, 9, 14:

cum essemus in castris,

id. ib. 1, 15:

nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?

id. Fam. 4, 7, 4:

vos istic commodissime sperem esse,

id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:

deinceps in lege est, ut, etc.,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,

id. Fam. 2, 16, 1.—

Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:

cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,

Cic. Rep. 1, 14, 21:

eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,

id. Brut. 90, 309:

erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,

id. Fam. 5, 21, 1:

qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,

id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:

Smyrnae cum simul essemus complures dies,

id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:

cujus soror est cum P. Quintio,

Cic. Quint. 24, 77:

ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,

Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:

cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,

Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:

Curio fuit ad me sane diu,

Cic. Att. 10, 4, 8:

cum ad me bene mane Dionysius fuit,

id. ib. 10, 16, 1; cf.:

esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,

Liv. 28, 18.—

Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:

cum est in sagis civitas,

Cic. Phil. 8, 11, 32:

in laxa toga,

Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;

Sive erit in Cois, Coa decere puta,

Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §

11: in servitute,

id. Clu. 7, 21:

in illa opinione populari,

id. ib. 51, 142:

in magno nomine et gloria,

id. Div. 1, 17, 31:

in spe,

id. Fam. 14, 3, 2:

in tanta moestitia,

id. Phil. 2, 15, 37:

in odio,

id. Att. 2, 22, 1:

in probris, in laudibus,

id. Off. 1, 18, 61:

in officio,

id. ib. 1, 15, 49:

in injustitia,

id. ib. 1, 14, 42:

in vitio,

id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:

ne in mora quom opus sit, sies,

Ter. And. 2, 5, 13:

ne in mora illi sis,

id. ib. 3, 1, 9:

hic in noxia'st,

id. Phorm. 2, 1, 36:

quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:

in ingenti periculo,

Liv. 5, 47:

in pace,

id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:

(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,

Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:

si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,

id. Lael. 23, 87:

ne quo periculo proprio existimares esse,

id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:

in periculo): ego sum spe bona,

id. ib. 12, 28, 3:

res nunc difficili loco mihi videtur esse,

id. ib. 12, 28, 3:

incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,

id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:

rem illam suo periculo esse,

id. Att. 6, 1, 6:

ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,

Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:

dare nummos meo periculo,

Dig. 46, 1, 24:

communi periculo,

ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—

To depend upon, rest with, with in and abl.:

res erat non in opinione dubia,

Cic. Dom. 5, 11:

sed totum est in eo, si, etc.,

id. Att. 2, 22, 5:

omnem reliquam spem in impetu esse equitum,

Liv. 10, 14, 12:

quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,

Col. 12, 4, 3. —

In partic.

Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.

With indic.

Without subject expressed:

mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,

Plaut. Cist. 4, 2, 37:

sunt hic quos credo inter se dicere,

id. Cas. prol. 67:

sunt quae te volumus percontari,

id. Ps. 1, 5, 47:

quid est, quod tu gestas tabellas?

id. ib. 1, 1, 10:

quid est, quod tu me nunc optuere?

id. Most. 1, 1, 69; cf.:

quid hoc est, quod foris concrepuit?

id. ib. 5, 1, 15:

tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?

id. Ep. 4, 1, 34:

quid est, quod tuo animo aegre est?

id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:

at ego est quod volo loqui,

id. As. 1, 3, 79:

est quod te volo secreto,

id. Bacch. 5, 2, 30:

sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,

id. Trin. 1, 2, 54:

ita subitum'st, quod eum conventum volo,

id. ib. 5, 2, 51:

sunt quae ego ex te scitari volo,

id. Capt. 2, 2, 13:

sed est quod suscenset tibi,

Ter. And. 2, 6, 17:

est quod me transire oportet,

id. Hec. 2, 2, 31:

quid sit quapropter te jussi, etc.,

id. ib. 5, 1, 7:

sunt item quae appellantur alces,

Caes. B. G. 6, 27 init.:

(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,

id. ib. 4, 10 fin.:

sunt qui putant posse te non decedere,

Cic. Fam. 1, 9, 25:

sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,

id. Inv. 1, 40, 72:

quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,

id. ib. 2, 55, 167:

sunt autem quae praeterii,

id. Att. 10, 4, 11:

sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,

id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:

sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,

id. Off. 1, 24, 84:

Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,

Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:

sunt qui ita dicunt,

Sall. C. 19, 4:

sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,

Quint. 11, 3, 55:

sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,

Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:

sunt quibus in satira videor nimis acer,

id. S. 2, 1, 1:

sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,

id. ib. 2, 4, 47.—

With a subject expressed by an indefinite word or clause:

sunt alii qui te volturium vocant,

Plaut. Trin. 1, 2, 64:

est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,

Ter. Eun. 2, 2, 17:

multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,

id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):

erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,

id. ib. 3, 5, 21:

multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,

Cic. Lael. 16, 57:

sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,

id. Brut. 48, 177:

fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,

id. de Or. 3, 17, 62:

nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,

id. Cat. 1, 12, 301:

sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,

id. Lael. 20, 72:

sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,

id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,

id. N. D. 2, 52, 130:

sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,

id. Fin. 5, 14, 38:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:

fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,

Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:

alia fuere, quae illos magnos fecere,

Sall. C. 52, 21.—

With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;

sunt qui nullum censeant fieri discessum,

Cic. Tusc. 1, 9, 18:

sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,

id. Off. 1, 21, 71:

de impudentia singulari sunt qui mirentur,

id. Verr. 2, 1, 2, § 6:

est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,

id. Tusc. 3, 15, 32:

praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,

id. Ac. 2, 32, 101:

quicquid est quod deceat, id, etc.,

id. Off. 1, 27, 94:

sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,

Hor. S. 1, 2, 28:

sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,

id. Ep. 1, 1, 78:

vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,

id. ib. 2, 2, 182 et saep.—

With a more or less indefinite expression of the subject:

sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,

Cic. Fam. 1, 9, 31:

rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,

id. Div. 1, 49, 111:

quotus igitur est quisque qui somniis pareat?

id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:

solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,

id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,

id. Lael. 23, 86:

erat nemo in quem ea suspicio conveniret,

id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:

quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,

id. Phil. 2, 25, 61:

sit aliquis, qui nihil mali habeat,

id. Tusc. 1, 35, 85:

sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,

id. Off. 1, 2, 5:

est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,

id. Tusc. 4, 13, 30:

Syracusis lex est de religione, quae jubeat,

id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

unus est qui curet constantia magis quam consilio,

id. Att. 1, 18, 7:

si est una ex omnibus quae sese moveat,

id. Rep. 6, 26, 28:

multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,

Sen. Ep. 24, 26:

erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,

Caes. B. C. 2, 30:

fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,

Sall. C. 36, 4:

sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,

Hor. Ep. 1, 1, 34:

sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,

id. A. P. 347.—

Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):

est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,

Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—

With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:

nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,

Cic. Brut. 10, 40:

est igitur homini cum deo similitudo,

id. Leg. 1, 8, 25:

familiaritas, quae mihi cum eo est,

id. Att. 8. 3, 2:

privatus illis census erat brevis,

Hor. C. 2, 15, 13; cf.:

Trojae et huic loco nomen est,

Liv. 1, 1, 5:

Hecyra est huic nomen fabulae,

Ter. Hec. prol. 1:

cui saltationi Titius nomen esset,

Cic. Brut. 62, 225:

cui (fonti) nomen Arethusa est,

id. Verr. 2, 4, 53, § 118:

Scipio, cui post Africano fuit cognomen,

Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):

nec rubor est emisse palam (sc. ei),

nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:

neque testimonii dictio est (sc. servo),

has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—

Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:

tecum nihil rei nobis, Demipho, est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74:

sibi cum illa mima posthac nihil futurum,

Cic. Phil. 2, 31, 77:

jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,

id. Quint. 6, 25:

si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,

id. Fam. 15, 10, 2.—

Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).

Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:

es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?

do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:

ab Andria est ancilla haec,

Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:

erat enim ab isto Aristotele,

Cic. de Or. 2, 38, 160:

sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,

makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —

Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:

(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

Cic. Clu. 32, 88.—

Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:

(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,

Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:

duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,

id. Or. 63, 212:

etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,

id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —

Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):

horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,

i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:

nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

sive erimus, seu nos fata fuisse velint,

Tib. 3, 5, 32:

fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,

Verg. A. 2, 325:

certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,

Ov. H. 16, (17), 192.—

Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:

quid tibi vis dicam, nisi quod est?

Plaut. Ep. 1, 1, 17:

sunt ista, Laeli,

Cic. Lael. 2, 6:

ista esse credere,

id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:

est ut dicis, inquam,

id. Fin. 3, 5, 19:

sit quidem ut sex milia seminum intereant,

Col. 3, 3, 13:

esto: ipse nihil est, nihil potest,

Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:

verum esto,

id. Fin. 2, 23, 75:

esto,

Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,

The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.

Est ut, it is the case or fact, that, etc.:

sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,

Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:

si est, ut dicat velle se, Redde,

id. Hec. 4, 1, 43:

si est, culpam ut Antipho in se admiserit,

id. Phorm. 2, 1, 40:

est, ut id maxime deceat,

Cic. Or. 59, 199:

quando fuit, ut, quod licet, non liceret?

id. Cael. 20, 48:

non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,

id. Div 1, 56, 128:

non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,

Lucr. 5, 979:

futurum esse ut omnes pellerentur,

Caes. B. G. 1, 31:

non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,

Hor. Ep. 1, 12, 2:

est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,

id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:

numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,

Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:

magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,

Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:

quid erat cur Milo optaret,

id. ib. 13, 34:

neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,

Plin. 18, 1, 1, § 3. —

Est ubi, sometime or another, sometimes:

erit, ubi te ulciscar, si vivo,

Plaut. Ps. 5, 2, 26:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23.—

Est cum, sometimes:

est cum non est satius, si, etc.,

Auct. Her. 4, 26, 36.—

Est quod, there is reason to, I have occasion:

est quod visam domum,

Plaut. Aul. 2, 2, 26:

etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,

I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:

est quod referam ad consilium: sin, etc.,

Liv. 30, 31, 9:

quod timeas non est,

Ov. H. 19, 159:

nil est illic quod moremur diutius,

Ter. Heaut. 4, 7, 6:

non est quod multa loquamur,

Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:

non est cur eorum spes infragatur,

Cic. Or. 2, 6:

nihil est cur,

id. Fam. 6, 20, 1.—

Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):

est quadam prodire tenus, si non datur ultra,

Hor. Ep. 1, 1, 32:

Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,

Ter. Ad. 5, 3, 42:

nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,

Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:

neque est te fallere quicquam,

Verg. G. 4, 447:

unde Plus haurire est,

Hor. S. 1, 2, 79:

est Gaudia prodentem vultum celare,

id. ib. 2, 5, 103:

quod versu dicere non est,

id. ib. 1, 5, 87:

quod tangere non est,

Ov. M. 3, 478:

quae verbo objecta, verbo negare sit,

Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:

ut conjectare erat intentione vultus,

Tac. A. 16, 34:

est videre argentea vasa,

id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:

ne tibi sit frigida saxa adire,

Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):

tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,

Verg. E. 10, 46:

fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,

Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—

In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):

cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

Liv. 2, 17, 5:

si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,

id. 28, 22, 8:

jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,

id. 8, 27, 3:

cum res non in eo essent ut, etc.,

id. 33, 41, 9:

non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,

id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):

cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,

Hyg. Fab. 261. —

Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):

ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?

Plaut. Bacch. 1, 2, 54:

nam numero mi in mentem fuit,

id. Am. 1, 1, 26:

ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

Cic. Quint. 5, 22:

portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,

id. Imp. Pomp. 12, 33:

ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,

id. Att. 15, 4, 2:

qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,

id. Fam. 8, 8, 8:

quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,

Liv. 2, 14, 4:

nec prius militibus in conspectum fuisse,

Suet. Aug. 16:

esse in amicitiam populi Romani dicionemque,

Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:

in eorum potestatem portum futurum,

id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—

Of time, to pass, elapse (rare but class.):

diem scito nullum esse, quo, etc.,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.

As a copula, to be any thing or in any manner.

In gen.

With an adj., subst., or pron.:

et praeclara res est et sumus otiosi,

Cic. Lael. 5, 17:

quod in homine multo est evidentius,

id. ib. 8, 27:

sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,

id. ib. 4, 15:

non sum ita hebes, ut istud dicam,

id. Tusc. 1, 6, 12:

cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,

id. Lael. 7, 24:

consul autem esse qui potui? etc.,

id. Rep. 1, 6, 10:

nos numerus sumus et fruges consumere nati,

are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:

pars non minima triumphi est victimae praecedentes,

Liv. 45, 49:

nobile erit Romae pascua vestra forum,

Prop. 4 (5), 9, 20:

sanguis erant lacrimae,

Luc. 9, 811:

ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

Plaut. Stich. 5, 4, 49:

tuos sum,

id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:

is enim fueram, cui, etc.,

id. ib. 1, 4, 7.—

Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:

sic, inquit, est,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

est, inquit, ut dicis,

id. ib. 1, 40, 63:

quod ita cum sit,

id. ib. 1, 45, 69:

quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,

id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:

nec vero habere virtutem satis est,

id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:

dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,

Plaut. Bacch. 1, 1, 51:

apud matrem recte est,

Cic. Att. 1, 7:

cum in convivio comiter et jucunde fuisses,

id. Deiot. 7, 19:

omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,

id. Rosc. Am. 5, 11:

dicta impune erant,

Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:

quod in maritimis facillime sum,

Cic. Fam. 2, 16, 2:

locum habeo nullum ubi facilius esse possum,

id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—

In partic.

With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:

in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,

Nep. Att. 6, 1:

qui ejusdem civitatis fuit,

id. Them. 9, 1:

qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,

Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;

si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,

id. 7, 30, 9 sq. —

With gen. or abl. denoting quality.

With gen.:

nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,

Cic. Sest. 16, 36:

disputatio non mediocris contentionis est,

id. de Or. 1, 60, 257:

magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,

id. Or. 21, 70:

(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,

id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:

Sulla gentis patriciae nobilis fuit,

Sall. J. 95, 3:

summi ut sint laboris,

Caes. B. G. 4, 2:

civitas magnae auctoritatis,

id. ib. 5, 54:

refer, Cujus fortunae (sit),

Hor. Ep. 1, 7, 54:

se nullius momenti apud exercitum futurum,

Nep. Alcib. 8, 4:

qui ejusdem aetatis fuit,

id. ib. 11, 1:

invicti ad laborem corporis erat,

Liv. 9, 16:

nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

id. 21, 60:

somni brevissimi erat,

Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:

classis centum navium,

Nep. Them. 2, 2; 2, 5:

annus trecentarum sexaginta quinque dierum,

Suet. Caes. 40.—

With abl.:

bono animo es,

Ter. Eun. 1, 2, 4:

jam aetate ea sum, ut, etc.,

id. Hec. 5, 1, 11:

bellum varia victoria fuit,

Sall. J. 5, 1:

L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,

id. C. 5, 1:

Sulla animo ingenti,

id. J. 95, 3:

esse magna gratia,

Caes. B. G. 1, 8:

tenuissima valetudine esse,

id. ib. 5, 40:

si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

mira sum alacritate ad litigandum,

id. Att. 2, 7, 2:

bono animo sint et tui et mei familiares,

id. Fam. 6, 18, 1:

ut bono essent animo,

id. Rep. 1, 17, 29:

ut uxores eodem jure sint quo viri,

id. ib. 1, 43, 67:

qui capite et superciliis semper est rasis,

id. Rosc. Com. 7, 20:

abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,

Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —

With gen. or abl. of price or value.

With gen.:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

Plaut. Truc. 2, 6, 8:

videtur esse quantivis pretii,

Ter. And. 5, 2, 15:

a me argentum, quanti (servus) est, sumito,

id. Ad. 5, 9, 20:

si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,

Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,

id. Rosc. Com. 12, 33:

ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,

id. Par. 6, 2, 48:

magni erunt mihi tuae litterae,

id. Fam. 15, 15, 4:

parvi sunt foris arma, nisi, etc.,

id. Off. 1, 22, 76:

an emat denario quod sit mille denarium,

id. ib. 3, 23, 92:

parvi pretii est quod nihili est,

id. Q. Fr. 1, 2, 4:

mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,

is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:

neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,

Sall. J. 85, 39:

erat (agellus) centum milium nummum,

Plin. Ep. 6, 3, 1. —

With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—

With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.

In gen.:

audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,

who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:

ea ut civitatis Rhodiorum essent,

Liv. 37, 55, 5:

teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,

Cic. Rep. 1, 2, 3:

quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,

id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:

sapientis est consilium explicare suum, etc.,

id. ib. 2, 81, 333:

temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,

id. Sen. 6, 20:

est adulescentis majores natu vereri,

id. Off. 1, 34, 122:

Aemilius, cujus tum fasces erant,

Liv. 8, 12, 13:

tota tribuniciae potestatis erat,

id. 3, 48:

alterius morientis prope totus exercitus fuit,

id. 22, 50:

jam me Pompeii totum esse scis,

Cic. Fam. 2, 13, 2:

hominum, non causarum, toti erant,

Liv. 3, 36:

plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,

were devoted to, favored, id. 23, 14:

Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,

id. 38, 3:

Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,

id. 42, 29:

est miserorum ut malevolentes sint,

Plaut. Capt. 3, 4, 51:

quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,

Cic. de Or. 2, 20, 86:

negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,

id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,

id. Fam. 5, 16, 5:

est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,

Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:

est tuum, Cato, videre quid agatur,

Cic. Mur. 38, 83:

fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,

id. Att. 12, 28, 2.—

Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:

quae res evertendae rei publicae solerent esse,

Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:

regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,

Sall. C. 6, 7:

qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,

Liv. 3, 31, 7:

ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,

id. 27, 9, 12:

nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,

id. 38, 51, 8:

frustrationem eam legis tollendae esse,

id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—

With dat. of the end, object, purpose, etc.:

vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,

Cic. Rosc. Am. 17, 48:

etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,

Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:

ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,

Liv. 2, 9:

magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,

id. 4, 21, 5:

cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,

id. 31, 13:

iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,

Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:

tu nec solvendo eras,

Cic. Phil. 2, 2, 4:

cum solvendo civitates non essent,

id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—

With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.

Without second dat. of pers.:

auxilio is fuit,

Plaut. Am. prol. 94:

magis curae'st,

id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:

cui bono fuerit,

Cic. Phil. 2, 14, 35:

eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,

Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;

tamen ero frugi bonae,

Plaut. Ps. 1, 5, 51:

magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,

Cic. Sen. 21, 78:

multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

Cic. Rosc. Com. 4, 11:

haec res ad levandam annonam impedimento fuit,

Liv. 4, 13:

cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,

Quint. 7, 1, 2.—

With second dat. of pers.:

obsecro vos ego mi auxilio sitis,

Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:

ne quid Captioni mihi sit,

id. ib. 3, 3, 19:

mihi cordi est,

id. Cist. 1, 1, 110:

ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,

id. As. 3, 2, 25:

metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,

id. Mil. 2, 6, 12:

nec Salus nobis saluti jam esse potest,

id. Most. 2, 1, 4:

bono usui estis nulli,

id. Curc. 4, 2, 15:

quae sint nobis morbo mortique,

Lucr. 6, 1095:

quo magis quae agis curae sunt mihi,

Ter. Ad. 4, 5, 46:

omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,

Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:

accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,

Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:

ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,

id. ib. 2, 3, 62, §

144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,

Liv. 35, 23, 1:

sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,

id. 4, 7, 6:

si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,

Plin. Ep. 6, 8, 9:

quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,

id. Pan. 25, 3:

quantae sit mihi curae,

id. Ep. 6, 8, 2:

si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,

Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:

nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,

Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—

Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:

vinum murteum est ad alvum crudam,

Cato, R. R. 125:

completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,

Caes. B. C. 3, 101:

valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,

Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—

Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:

sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,

Cic. Brut. 46, 172:

quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,

id. Lael. 26, 97:

meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,

id. Ac. 1, 2, 8:

si Epicurum, id est si Democritum probarem,

id. ib. 1, 2, 6:

ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,

id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:

cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,

id. 8, 3, 89.—

Poet., with Greek inf. pleonastically:

esse dederat monumentum,

Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).

sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.

sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

con-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo], to cause to stand, put or lay down, to set, put, place, fix, station, deposit a person or thing somewhere (esp. firmly or immovably), etc. (the act. corresponding to consistere; class.).

In gen.

Prop.:

hominem ante pedes Q. Manilii constituunt,

Cic. Clu. 13, 38:

vobis (dīs) candentem taurum ante aras,

Verg. A. 5, 237:

impedimenta,

Liv. 44, 36, 6:

reliquias praedonum contractas in urbibus,

Vell. 2, 32 fin.:

unum aliquem lectorem,

Quint. 2, 5, 6:

velut in aliquā sublimi speculā constitutus,

Lact. 2, 2, 18.—

Trop.:

cum hujus vobis adulescentiam proposueritis, constituitote vobis ante oculos etiam hujus miseri senectutem,

Cic. Cael. 32, 79.—

Esp.,

Milit. t. t.

To station or post troops somewhere, to draw up, set in order:

legionem Caesar passibus CC. ab eo tumulo constituit,

Caes. B. G. 1, 43:

legiones pro castris in acie,

id. ib. 2, 8 fin.;

4, 35: aciem ordinesque intra silvas,

id. ib. 2, 19:

octo cohortes in fronte,

Sall. C. 59, 2:

quod reliquum peditum erat, obliquo constituerunt colle,

Liv. 28, 33, 8 al.:

naves ad latus apertum hostium,

Caes. B. G. 4, 25; cf.:

naves aperto ac plano litore,

id. ib. 4, 23 fin.:

naves nisi in alto,

id. ib. 4, 24:

subsidiarias (naves) in secundo ordine, Auct. B. Alex. 14, 3: classem apud Salamina exadversum Athenas,

Nep. Them. 3, 4; cf. id. Alcib. 8, 1:

praesidia in Rutenis provincialibus,

Caes. B. G. 7, 7.—Rarely of a single person: se constituere, to station or post one's self: dum se Gallus iterum eodem pacto constituere studet, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17.—

In contrast with a march, to cause to halt:

paulisper agmen constituit,

Sall. J. 49, 5; so,

agmen,

Liv. 35, 28, 8; 38, 25, 12:

signa paulisper novitate rei,

id. 33, 10, 3; so,

signa,

id. 34, 20, 4.—And trop.:

si constituitur aliquando (narratio) ac non istā brevitate percurritur,

Cic. de Or. 2, 80, 328.—

With the access. idea of preparation, to set up, erect, establish, found, build, construct, prepare, make, create, constitute (class. and very freq.).

Lit.:

genus humanum, quorum omnia causā constituisse deos,

Lucr. 2, 175:

aggerem apparare, vineas agere, turres duas constituere coepit,

Caes. B. G. 7, 17:

turres,

id. ib. 2, 12:

turrim,

id. ib. 2, 30:

castella ad extremas fossas,

id. ib. 2, 8:

vineas ac testudines,

Nep. Milt. 7, 2:

locis certis horrea,

Caes. B. C. 3, 42:

inane sepulcrum,

Ov. M. 6, 568:

feralis cupressos,

Verg. A. 6, 216:

ingentem quercum in tumulo,

id. ib. 11, 6:

pyras curvo in litore,

id. ib. 11, 185:

quattuor aras ad alta delubra dearum,

id. G. 4, 542; Suet. Aug. 59 fin.:

aedem in foro geminis fratribus,

id. Caes. 10:

castra Romae,

id. Tib. 37 et saep.:

oppidum,

to found, Caes. B. C. 1, 15; Nep. Cim. 2, 2; so,

nova moenia,

Verg. A. 12, 194; cf.:

moenia in Aside terrā,

Ov. M. 9, 449:

domicilium sibi Magnesiae,

Nep. Them. 10, 2:

triplex Piraeei portus constitutus est,

id. ib. 6, 1:

hiberna omnium legionum in Belgis,

Caes. B. G. 3, 38:

di primum homines humo excitatos celsos et erectos constituerunt,

Cic. N. D. 2, 56, 140.—

Trop., to bring about, effect, establish, appoint, etc., freq. of judicial determinations, etc.: videte, [p. 438] per deos immortalis, quod jus nobis, quam condicionem vobismet ipsis, quam denique civitati legem constituere velitis, to establish, Cic. Caecin. 14, 40:

jus melius Sullanis praediis quam paternis,

id. Agr. 3, 3, 10:

judicium,

id. Part. Or. 28, 99:

judicium de pecuniis repetundis,

id. Div. in Caecil. 4, 11:

judicium capitis in se,

id. Verr. 2, 5, 54, § 141:

controversiam,

id. de Or. 1, 31, 143:

quaestionem,

Quint. 3, 11, 17; 4, 2, 10:

ratiocinationem,

id. 5, 14, 12:

in hac accusatione comparandā constituendāque laborare,

Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2; and of persons, to designate, appoint, select, put forward, etc.:

accusatorem,

id. Div. in Caecil. 3, 10; Quint. 3, 10, 3 (cf.:

comparare accusatorem,

Cic. Clu. 67, 191):

testis,

Cic. Verr. 1, 18, 55:

tutores pupillis,

Dig. 2, 1, 1 et saep.:

nuper apud C. Orchivium collegam meum locus ab judicibus Fausto Sullae de pecuniis residuis non est constitutus,

no trial of him was permitted, Cic. Clu. 34, 94:

reum statim fecit, utique ei locus primus constitueretur impetravit,

id. ib. 20, 56:

fidem,

id. Part. Or. 9, 31; cf. id. Sen. 18, 62:

concordiam,

id. Att. 8, 11, D, 1:

si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem,

id. Fin. 2, 24, 78:

amicitiam tecum,

Q. Cic. Pet. Cons. 7, 27 (cf. id. ib. §

25: amicitiae permultae comparantur): libertatem,

Cic. Fl. 11, 25:

victoriam,

id. Rosc. Am. 6, 16:

pacem (opp. bellum gerere),

id. ib. 8, 22:

quantum mali sibi ac liberis suis,

id. Verr. 2, 1, 25, § 65.—

With the access. idea of ordering, contriving, to establish, fix, appoint, settle, order, manage; to confirm, regulate, arrange, dispose.

Lit.:

Ti. et C. Gracchos plebem in agris publicis constituisse,

to have established, Cic. Agr. 2, 5, 10; cf. id. ib. 2, 31, 83:

ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

should assign them a permanent abode, Caes. B. G. 1, 13:

reges in civitate,

Cic. Agr. 2, 6, 15; cf. id. Off. 2, 12, 41:

Commium regem ibi,

Caes. B. G. 4, 21:

decemviralem potestatem in omnibus urbibus,

Nep. Lys. 2, 1; cf. Cic. Agr. 2, 7, 17:

curatores legibus agrariis,

id. ib.; cf.:

publice patronum huic causae,

id. Mur. 2, 4:

regnum alicui,

Nep. Chabr. 2, 1 al.:

composita et constituta res publica,

Cic. Leg. 3, 18, 42; cf.:

bene morata et bene constituta civitas,

id. Brut. 2, 7; so id. Agr. 2, 5, 10 fin.:

civitates,

to organize, id. de Or. 1, 9, 35:

quis tibi concesserit... reliquas utilitates in constituendis civitatibus... a disertis ornateque dicentibus esse constitutas,

id. ib. 1, 9, 36:

Chersoneso tali modo constituto,

Nep. Milt. 2, 4:

res summā aequitate,

id. ib. 2, 2; cf.:

rem nummariam,

Cic. Off. 3, 20, 80:

rem familiarem,

id. Phil. 11, 2, 4.—

Trop.:

ineuntis aetatis inscitia senum constituenda et regenda prudentiā est,

Cic. Off. 1, 34, 122; cf.:

majores vestri majestatis constituendae gratiā bis Aventinum occupavere,

Sall. J. 31, 17; Cic. Fam. 15, 4, 6:

jam perfectis constitutisque viribus,

Quint. 10, 1, 57.— Pass. impers.: non tam sinistre constitutum est, ut non, etc., i. e. we are not so badly off as not, etc., Plin. Pan. 45, 5.—Of persons:

Athenaeum in maximā apud regem auctoritate gratiāque,

Cic. Fam. 15, 4, 6:

aliquem sibi quaestoris in loco,

id. Verr. 2, 1, 30, § 77:

in potestate aliquem,

Lact. Epit. 55, 6:

constituuntur in honoribus, cum magistratus creantur,

Aug. Cont. adv. Leg. 1, 45 al. —

With the access. idea of limiting, fixing, allotting, to fix, appoint something ( for or to something), to settle, agree upon, define, determine.

Lit.:

propter dissensionem placuerat dividi thesauros finesque imperii singulis constitui,

Sall. J. 12, 1:

summum pretium,

Cic. Att. 12, 31, 2; cf.:

pretium frumento,

id. Verr. 2, 3, 73, § 171:

certam pecuniam proconsulibus,

Suet. Aug. 36; id. Ner. 10:

propria loca senatoribus,

id. Claud. 21:

diem nuptiis,

Plaut. Trin. 2, 4, 180; cf.:

nuptias in hunc diem,

Ter. And. 1, 5, 34:

diem concilio,

Caes. B. G. 1, 30:

diem colloquio,

id. ib. 1, 47:

posterum diem pugnae,

id. ib. 3, 23 fin.:

negotio proximum diem,

Sall. J. 93, 8:

certum tempus ei rei,

Caes. B. C. 3, 19:

grandiorem aetatem ad consulatum,

Cic. Phil. 5, 17, 47:

tempus in posterum diem locumque,

Liv. 38, 25, 2:

postquam ad constitutam non venerat diem,

id. 27, 16, 16:

locus, tempus constitutum est,

Ter. Eun. 3, 4, 3:

modum credendi,

Cic. Rab. Post. 3, 5: de numero pastorum alii angustius, alii laxius constituunt:

ego in octogenas hirtas oves singulos pastores constitui, Atticus in centenas,

Varr. R. R. 2, 10, 10.—

T. t. of the lang. of business, to accord, agree with one in a thing, to appoint, fix, to concert, agree upon, assent to (cf. Gron. Obss. p. 14 sq.); constr. aliquid cum aliquo, alicui, inter se, or with acc. only, or absol.

Cum aliquo:

ubiea dies, quam constituerat cum legatis venit,

Caes. B. G. 1, 8:

pactam et constitutam esse cum Manlio diem,

Cic. Cat. 1, 9, 24:

constitui cum quodam hospite, Me esse illum conventuram,

Ter. Hec. 1, 2, 120:

constitui cum hominibus, quo die mihi Messanae praesto essent,

Cic. Verr. 2, 2, 27, § 65: cum aliquo, ut, etc., Aug. ap. Suet. Calig. 8; cf. under P. a., B. 2.—

Alicui:

L. Cincio HS. XXCD. constitui me curaturum Idibus Febr.,

Cic. Att. 1, 7 init.; id. Off. 1, 10, 32:

ubi nocturnae Numa constituebat amicae,

Juv. 3, 12; cf.:

sane, inquit, vellem non constituissem, in Tusculanum me hodie venturum esse, Laelio,

id. de Or. 1, 62, 265.—

With acc. only or absol.:

vadimonia constituta,

Cic. Sen. 7, 21:

de pecuniā constitutā,

Dig. 13, tit. 5; Ter. Heaut. 4, 4, 4:

(Vaccenses) compositis inter se rebus in diem tertiam constituunt,

Sall. J. 66, 2:

sic constituunt, sic condicunt,

Tac. G. 11; Juv. 6, 487.— Pass. impers.:

Avillius, ut erat constitutum, simulat se aegrotare,

Cic. Clu. 13, 37.—

Trop.:

constituendi sunt qui sint in amicitiā fines deligendi,

Cic. Lael. 16, 56:

si forte quaereretur quae esset ars imperatoris, constituendum putarem principio, quis esset imperator: qui cum esset constitutus administrator quidam belli gerendi, tum adjungerem, etc. (for which, soon after, definire),

id. de Or. 1, 48, 210; cf. C. 1. supra, and Quint. 12, 1, 1:

nondum satis constitui molestiaene plus an voluptatis attulerit mihi Trebatius noster,

Cic. Fam. 11, 27, 1:

ut constitueret, honestum esse aliquid quod, etc.,

id. Off. 2, 3, 9:

bona possessa non esse constitui,

id. Quint. 29, 89:

de hoc Antigonus cum solus constituere non auderet, ad consilium retulit,

Nep. Eum. 12, 1.—

With the access. idea of resolving, to determine to do something, to take a resolution, to resolve, decide, determine.

With inf.:

si quis mare Neptunum Cereremque vocare Constituit fruges,

Lucr. 2, 656:

cohortes duas in Nantuatibus collocare,

Caes. B. G. 3, 1:

bellum cum Germanis gerere,

id. ib. 4, 6:

Romanorum adventum exspectare atque ibi decertare,

id. ib. 4, 19:

desciscere a rege,

Nep. Dat. 5, 5.—

With acc. and inf.:

audio constitutum esse Pompeio et ejus consilio in Siciliam me mittere,

Cic. Att. 7, 7, 4. —

With interrog.-clause:

quantum pecuniae quaeque civitas daret, Aristides delectus est, qui constitueret,

Nep. Arist. 3, 1. —

With ut:

rus uti irem, jam heri constitueram,

Plaut. Ps. 1, 5, 136:

constitueram, ut pridie Idus Aquini manerem,

Cic. Att. 16, 10, 1:

constituimus inter nos ut ambulationem conficeremus,

id. Fin. 5, 1, 1:

Lentulus cum ceteris constituerant, uti, etc.,

Sall. C. 43, 1.—Hence, constĭtūtus, a, um, P. a.

Adj. (acc. to B.), constituted, arranged, disposed:

bene constitutum corpus,

Cic. Tusc. 2, 6, 17:

viri sapientes et bene naturā constituti,

id. Sest. 65, 137:

quotus quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac vitā constitutus, ut ratio postulat,

id. Tusc. 2, 4, 11:

qui integri sunt et sani et bene constituti de rebus domesticis,

id. Sest. 45, 97.—

(Acc. to C.) Fixed, established:

cursus siderum,

Quint. 1, 10, 46:

discrimina (opp. fortuita),

id. 5, 10, 42:

jam confirmatae constitutaeque vocis,

id. 11, 3, 29.—

Subst.: constĭtūtum, i, n.

(Acc. to B.) An institution, ordinance, law (mostly postclass.), Cod. Th. 1, 11, 5; 12, 41, 1.—

Trop.:

cum videas ordinem rerum et naturam per constituta procedere,

according to established laws, Sen. Q. N. 3, 16, 2.—

(Acc. to D. 1. b.) An agreement, appointment, accommodation; a compact (in good prose):

ante rem quaeruntur, quae talia sunt, apparatus, conloquia, locus, constitutum, convivium,

Cic. Top. 12, 52; so absol., id. Att. 11, 16, 2; id. Cael. 8, 20:

rescripsit constitutum se cum eo habere,

id. Att. 12, 23, 3:

constitutum factum esse cum servis, ut venirent, etc.,

id. Cael. 25, 61; and humorously: si quod constitutum cum podagra habes, fac ut in alium diem differas, id. Fam. 7, 4; so,

ad constitutum venire,

Varr. R. R. 2, 5, 1; Cic. Caecin. 12, 33:

se proripu it,

Suet. Oth. 6;

and without a verb,

Cic. Att. 12, 1, 1; Flor. 2, 6, 16 (but in Vell. 2, 110, 1, the better read. is consili).

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—

With sup. (rare but class.), by far, by much:

quae tibi mulier videtur multo sapientissuma,

Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413:

simulacrum multo antiquissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17:

maxima pars,

id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82:

multo id bellum maximum fuit,

Liv. 1, 11, 5:

pars multo maxima,

id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36:

multo gratissima lux,

Hor. S. 1, 5, 39:

foedissimum,

Quint. 9, 4, 72:

optimum,

id. ib. 26:

pulcherrimum,

id. 1, 2, 24:

utilissima,

id. 2, 10, 1:

maxime,

Auct. Her. 4, 44, 58:

multo maxime miserabile,

Sall. C. 36, 4:

multo maxime ingenio validus,

id. J. 6, 1.—

With particles denoting a difference, far, greatly, very:

multo aliter,

Ter. And. prol. 4:

multo aliter ac sperabat,

far otherwise than, Nep. Ham. 2:

quod non multo secus fieret, si,

not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40. —

In specifications of time, before ante and post, long, much:

non multo ante urbem captam,

Cic. Div. 1, 45, 101:

non multo ante,

not long before, Nep. Eum. 3, 3:

multo ante,

Cic. Fam. 4, 1, 1:

non multo post, quam, etc.,

not long after, id. Att. 12, 49, 9:

haud multo ante solis occasum,

Liv. 5, 39, 2:

multo ante noctem,

id. 27, 42, 13.—

Very rarely with the positive for multum:

maligna multo,

very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.—

Doubled, multo multoque, with comparatives:

multo multoque longior,

far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5:

multo multoque operosius est,

Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.

Comp.: plūs, pluris; in the plur., plures, plura (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.—For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. AElius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.—The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. pleon, pimplêmi; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.

In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.;

so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit!

Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21:

ne plus minusve loqueretur,

Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus anni... postquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.);

so. non longius abesse plus minus octo milibus,

Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.:

speranti plures... venerunt plusve minusve duae,

Mart. 8, 71, 4:

aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

too much... too little, Ter. Hec. 5, 1, 4:

tantum et plus etiam ipse mihi deberet,

Cic. Att. 7, 3, 7:

vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis,

and what is more, Liv. 9, 24, 8:

verbane plus an sententia valere debeat,

Cic. Top. 25, 96: [p. 1174] cf.:

apud me argumenta plus quam testes valent,

id. Rep. 1, 38, 59:

valet enim salus plus quam libido,

id. ib. 1, 40, 63.—

With a partitive gen.:

vultis pecuniae plus habere,

Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. Rep. 1, 4, 7; so,

plus virium,

id. Leg. 1, 2, 6:

plus hostium,

Liv. 2, 42:

plus dapis et rixae multo minus invidiaeque,

Hor. Ep. 1, 17, 51:

in hac causa eo plus auctoritatis habent, quia, etc.,

Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.:

plus ingenii,

id. ib. 1, 14, 22:

Albano non plus animi erat quam fidei,

as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.—

With quam (some examples of which have already been given above):

non plus quam semel,

Cic. Off. 3, 15, 61:

confiteor eos... plus quam sicarios esse,

id. Phil. 2, 13, 31:

ne plus reddat quam acceperit,

id. Lael. 16, 58 et saep.:

non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt,

into not more than, id. Inv. 1, 34, 57:

plus quam decem dies abesse,

id. Phil. 2, 13, 31:

nulla (navis) plus quam triginta remis agatur,

with more than, Liv. 38, 38, 8.—

Without quam:

HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti,

Liv. 24, 44:

plus milies audivi,

Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96:

plus quingentos colaphos infregit mihi,

Ter. Ad. 2, 1, 46:

ferre plus dimidiati mensis cibaria,

Cic. Tusc. 2, 16, 37:

non plus mille quingentos aeris,

id. Rep. 2, 22, 40:

paulo plus ducentos passus a castris,

Liv. 31, 34:

cum plus annum aeger fuisset,

id. 40, 2:

parte plus dimidia rem auctam,

id. 29, 25.—

With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure:

VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44:

ex his alius alio plus habet virium,

Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

alterum certe non potest, ut plus una vera sit,

Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.:

in columba plures videri colores, nec esse plus uno,

id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

annos sexaginta natus es Aut plus eo,

or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11:

plus aequo,

Cic. Lael. 16, 58:

plus paulo,

Ter. Heaut. 2, 1, 8:

paulo plus,

Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1:

plus nimio,

overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99:

uno plus Etruscorum cecidisse in acie,

one man more, Liv. 2, 7, 2.—

In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer:

ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris,

of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4:

ager multo pluris est,

is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.:

quo pluris sint nostra oliveta,

id. Rep. 3, 9, 16:

pluris emere,

dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so,

vendere,

id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300:

aedificare,

Col. 1, 4, 7:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8:

mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo,

Cic. Att. 12, 28, 2:

facio pluris omnium hominem neminem,

id. ib. 8, 2, 4:

facere aliquem pluris,

make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2:

pluris habere,

id. Phil. 6, 4, 10:

aestimare,

id. Par. 6, 2, 48:

ducere,

id. Att. 7, 3, 5:

putare,

id. Off. 3, 4, 18 et saep.—

Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.—

Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.—

Like magis, with an adj.:

plus formosus, for formosior,

Nemes. Ecl. 4, 72.—

In the plur.

Comparatively, more in number:

omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putaram,

Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40:

nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi,

Ter. Hec. 3, 1, 1:

ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent,

Cic. Rep. 2, 31, 55:

multo plura,

many more things, Quint. 3, 6, 28.—

In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61;

1, 34, 52: non possunt una in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem,

id. Imp. Pomp. 7, 19:

quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

Caes. B. G. 1, 18:

plura castella Pompeius tentaverat,

id. B. C. 3, 52:

summus dolor plures dies manere non potest,

Cic. Fin. 2, 28, 93:

pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries,

id. 8, 4, 27:

quae consuetudo sit, pluribus verbis docere,

Cic. Clu. 41, 115:

eum pluribus verbis rogat, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 28, § 64;

without verba: quid ego plura dicam?

id. de Or. 1, 5, 18:

pluribus haec exsecutus sum,

Phaedr. 3, 10, 59;

also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc.,

what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3:

sed—ne plura—dicendum enim aliquando est—Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem,

id. Fam. 13, 1, 5.—

Esp.: plures.

The mass, the multitude, opp. pauciores, = hoi oligoi, Plaut. Trin. 1, 1, 13.—

Euphemistically, acc. to the Gr. hoi pleiones, the dead:

quin prius Me ad plures penetravi?

Plaut. Trin. 2, 2, 14.—

The greater number, the majority:

plures nesciebant qua ex causa convenissent,

Vulg. Act. 19, 32.

Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Mull.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra):

hujus sunt plurima simulacra,

Caes. B. G. 6, 17:

nos plurimis ignotissimi gentibus,

Cic. Rep. 1, 17, 26:

plurimae et maximae partes,

id. ib. 1, 4, 8:

plurimorum seculorum memoria,

id. ib. 3, 9, 14:

haec plurimis a me verbis dicta sunt,

id. ib. 1, 7, 12 et saep.—In sing.:

me plurima praeda onustum,

Plaut. Rud. 4, 2, 4:

sermo,

Quint. 2, 2, 5:

risus,

id. 6, 3, 85:

res,

id. 6, 1, 51:

exercitatio,

id. 8 prooem. §

28: mons,

very large, Verg. A. 1, 419:

cervix,

id. G. 3, 52:

Aetna,

Ov. Ib. 600.—Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.— Poet.:

medio cum plurimus orbe Sol erat,

very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima qua silva est. thickest, id. ib. 14, 361:

coma plurima,

very thick, id. ib. 13, 844:

sed plurima nantis in ore Alcyone conjux,

mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.—And collect.:

plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos,

many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so,

oleaster plurimus,

Verg. G. 2, 183:

qua plurima mittitur ales,

Mart. 9, 56, 1:

plurima lecta rosa est,

Ov. F. 4, 441.— In neutr. absol. (substant. or adverb.):

ut haberet quam plurimum,

as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39:

caput autem est, quam plurimum scribere,

id. de Or. 1, 33, 150:

ut in quoque oratore plurimum esset,

id. Rep. 1, 27, 123.— Adv.: plūrĭmum:

et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem,

Cic. Rep. 2, 22, 40:

auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

id. ib. 2, 9, 16:

si vero populus plurimum potest,

id. ib. 3, 14, 23; cf.:

qui apud me dignitate plurimum possunt,

id. Rosc. Am. 1, 4:

plurimum aliis praestare,

id. Inv. 2, 1, 1:

ut te plurimum diligam,

id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78:

hoc ego utor uno omnium plurimum,

id. Fam. 11, 16, 2:

quantum (al. quanto) plurimum possunt,

Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.):

plurimum quantum veritati nocuere,

Min. Fel. Oct. 22:

gratulor,

id. ib. 40:

(elleborum) ex aqua datur plurimum drachma,

at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so,

cum plurimum,

id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.—

In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25:

artis,

Quint. 10, 5, 3:

auctoritatis et ponderis,

id. 9, 4, 91:

ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum,

id. 10, 3, 1:

virtutum,

id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.—

In the gen. pretii:

plurimi: immo unice unum plurimi pendit,

values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

quem unum Alexander plurimi fecerat,

Nep. Eum. 2, 2:

ut quisque quod plurimi est possidet,

Cic. Par. 6, 2, 48.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—

With sup. (rare but class.), by far, by much:

quae tibi mulier videtur multo sapientissuma,

Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413:

simulacrum multo antiquissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17:

maxima pars,

id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82:

multo id bellum maximum fuit,

Liv. 1, 11, 5:

pars multo maxima,

id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36:

multo gratissima lux,

Hor. S. 1, 5, 39:

foedissimum,

Quint. 9, 4, 72:

optimum,

id. ib. 26:

pulcherrimum,

id. 1, 2, 24:

utilissima,

id. 2, 10, 1:

maxime,

Auct. Her. 4, 44, 58:

multo maxime miserabile,

Sall. C. 36, 4:

multo maxime ingenio validus,

id. J. 6, 1.—

With particles denoting a difference, far, greatly, very:

multo aliter,

Ter. And. prol. 4:

multo aliter ac sperabat,

far otherwise than, Nep. Ham. 2:

quod non multo secus fieret, si,

not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40. —

In specifications of time, before ante and post, long, much:

non multo ante urbem captam,

Cic. Div. 1, 45, 101:

non multo ante,

not long before, Nep. Eum. 3, 3:

multo ante,

Cic. Fam. 4, 1, 1:

non multo post, quam, etc.,

not long after, id. Att. 12, 49, 9:

haud multo ante solis occasum,

Liv. 5, 39, 2:

multo ante noctem,

id. 27, 42, 13.—

Very rarely with the positive for multum:

maligna multo,

very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.—

Doubled, multo multoque, with comparatives:

multo multoque longior,

far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5:

multo multoque operosius est,

Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.

Comp.: plūs, pluris; in the plur., plures, plura (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.—For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. AElius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.—The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. pleon, pimplêmi; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.

In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.;

so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit!

Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21:

ne plus minusve loqueretur,

Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus anni... postquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.);

so. non longius abesse plus minus octo milibus,

Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.:

speranti plures... venerunt plusve minusve duae,

Mart. 8, 71, 4:

aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

too much... too little, Ter. Hec. 5, 1, 4:

tantum et plus etiam ipse mihi deberet,

Cic. Att. 7, 3, 7:

vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis,

and what is more, Liv. 9, 24, 8:

verbane plus an sententia valere debeat,

Cic. Top. 25, 96: [p. 1174] cf.:

apud me argumenta plus quam testes valent,

id. Rep. 1, 38, 59:

valet enim salus plus quam libido,

id. ib. 1, 40, 63.—

With a partitive gen.:

vultis pecuniae plus habere,

Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. Rep. 1, 4, 7; so,

plus virium,

id. Leg. 1, 2, 6:

plus hostium,

Liv. 2, 42:

plus dapis et rixae multo minus invidiaeque,

Hor. Ep. 1, 17, 51:

in hac causa eo plus auctoritatis habent, quia, etc.,

Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.:

plus ingenii,

id. ib. 1, 14, 22:

Albano non plus animi erat quam fidei,

as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.—

With quam (some examples of which have already been given above):

non plus quam semel,

Cic. Off. 3, 15, 61:

confiteor eos... plus quam sicarios esse,

id. Phil. 2, 13, 31:

ne plus reddat quam acceperit,

id. Lael. 16, 58 et saep.:

non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt,

into not more than, id. Inv. 1, 34, 57:

plus quam decem dies abesse,

id. Phil. 2, 13, 31:

nulla (navis) plus quam triginta remis agatur,

with more than, Liv. 38, 38, 8.—

Without quam:

HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti,

Liv. 24, 44:

plus milies audivi,

Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96:

plus quingentos colaphos infregit mihi,

Ter. Ad. 2, 1, 46:

ferre plus dimidiati mensis cibaria,

Cic. Tusc. 2, 16, 37:

non plus mille quingentos aeris,

id. Rep. 2, 22, 40:

paulo plus ducentos passus a castris,

Liv. 31, 34:

cum plus annum aeger fuisset,

id. 40, 2:

parte plus dimidia rem auctam,

id. 29, 25.—

With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure:

VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44:

ex his alius alio plus habet virium,

Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

alterum certe non potest, ut plus una vera sit,

Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.:

in columba plures videri colores, nec esse plus uno,

id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

annos sexaginta natus es Aut plus eo,

or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11:

plus aequo,

Cic. Lael. 16, 58:

plus paulo,

Ter. Heaut. 2, 1, 8:

paulo plus,

Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1:

plus nimio,

overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99:

uno plus Etruscorum cecidisse in acie,

one man more, Liv. 2, 7, 2.—

In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer:

ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris,

of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4:

ager multo pluris est,

is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.:

quo pluris sint nostra oliveta,

id. Rep. 3, 9, 16:

pluris emere,

dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so,

vendere,

id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300:

aedificare,

Col. 1, 4, 7:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8:

mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo,

Cic. Att. 12, 28, 2:

facio pluris omnium hominem neminem,

id. ib. 8, 2, 4:

facere aliquem pluris,

make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2:

pluris habere,

id. Phil. 6, 4, 10:

aestimare,

id. Par. 6, 2, 48:

ducere,

id. Att. 7, 3, 5:

putare,

id. Off. 3, 4, 18 et saep.—

Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.—

Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.—

Like magis, with an adj.:

plus formosus, for formosior,

Nemes. Ecl. 4, 72.—

In the plur.

Comparatively, more in number:

omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putaram,

Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40:

nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi,

Ter. Hec. 3, 1, 1:

ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent,

Cic. Rep. 2, 31, 55:

multo plura,

many more things, Quint. 3, 6, 28.—

In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61;

1, 34, 52: non possunt una in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem,

id. Imp. Pomp. 7, 19:

quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

Caes. B. G. 1, 18:

plura castella Pompeius tentaverat,

id. B. C. 3, 52:

summus dolor plures dies manere non potest,

Cic. Fin. 2, 28, 93:

pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries,

id. 8, 4, 27:

quae consuetudo sit, pluribus verbis docere,

Cic. Clu. 41, 115:

eum pluribus verbis rogat, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 28, § 64;

without verba: quid ego plura dicam?

id. de Or. 1, 5, 18:

pluribus haec exsecutus sum,

Phaedr. 3, 10, 59;

also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc.,

what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3:

sed—ne plura—dicendum enim aliquando est—Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem,

id. Fam. 13, 1, 5.—

Esp.: plures.

The mass, the multitude, opp. pauciores, = hoi oligoi, Plaut. Trin. 1, 1, 13.—

Euphemistically, acc. to the Gr. hoi pleiones, the dead:

quin prius Me ad plures penetravi?

Plaut. Trin. 2, 2, 14.—

The greater number, the majority:

plures nesciebant qua ex causa convenissent,

Vulg. Act. 19, 32.

Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Mull.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra):

hujus sunt plurima simulacra,

Caes. B. G. 6, 17:

nos plurimis ignotissimi gentibus,

Cic. Rep. 1, 17, 26:

plurimae et maximae partes,

id. ib. 1, 4, 8:

plurimorum seculorum memoria,

id. ib. 3, 9, 14:

haec plurimis a me verbis dicta sunt,

id. ib. 1, 7, 12 et saep.—In sing.:

me plurima praeda onustum,

Plaut. Rud. 4, 2, 4:

sermo,

Quint. 2, 2, 5:

risus,

id. 6, 3, 85:

res,

id. 6, 1, 51:

exercitatio,

id. 8 prooem. §

28: mons,

very large, Verg. A. 1, 419:

cervix,

id. G. 3, 52:

Aetna,

Ov. Ib. 600.—Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.— Poet.:

medio cum plurimus orbe Sol erat,

very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima qua silva est. thickest, id. ib. 14, 361:

coma plurima,

very thick, id. ib. 13, 844:

sed plurima nantis in ore Alcyone conjux,

mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.—And collect.:

plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos,

many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so,

oleaster plurimus,

Verg. G. 2, 183:

qua plurima mittitur ales,

Mart. 9, 56, 1:

plurima lecta rosa est,

Ov. F. 4, 441.— In neutr. absol. (substant. or adverb.):

ut haberet quam plurimum,

as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39:

caput autem est, quam plurimum scribere,

id. de Or. 1, 33, 150:

ut in quoque oratore plurimum esset,

id. Rep. 1, 27, 123.— Adv.: plūrĭmum:

et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem,

Cic. Rep. 2, 22, 40:

auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

id. ib. 2, 9, 16:

si vero populus plurimum potest,

id. ib. 3, 14, 23; cf.:

qui apud me dignitate plurimum possunt,

id. Rosc. Am. 1, 4:

plurimum aliis praestare,

id. Inv. 2, 1, 1:

ut te plurimum diligam,

id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78:

hoc ego utor uno omnium plurimum,

id. Fam. 11, 16, 2:

quantum (al. quanto) plurimum possunt,

Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.):

plurimum quantum veritati nocuere,

Min. Fel. Oct. 22:

gratulor,

id. ib. 40:

(elleborum) ex aqua datur plurimum drachma,

at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so,

cum plurimum,

id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.—

In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25:

artis,

Quint. 10, 5, 3:

auctoritatis et ponderis,

id. 9, 4, 91:

ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum,

id. 10, 3, 1:

virtutum,

id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.—

In the gen. pretii:

plurimi: immo unice unum plurimi pendit,

values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

quem unum Alexander plurimi fecerat,

Nep. Eum. 2, 2:

ut quisque quod plurimi est possidet,

Cic. Par. 6, 2, 48.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—