Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

soldiers

  • 1 legiō

        legiō ōnis, f    [1 LEG-], a body of soldiers, legion (containing 10 cohorts of foot-soldiers and 300 cavalry, in all between 4200 and 6000 men. These were Roman citizens; only on pressing necessity were slaves admitted. The legions were numbered in the order of their levy, but were often known by particular names): cum legione secundā ac tertiā, L.: Martia.— Plur, legions, soldiers: Bruttiae Lucanaeque legiones, L.— An army, large body of troops: Cetera dum legio moratur, V.: de colle videri poterat legio, V.
    * * *
    legion; army

    Latin-English dictionary > legiō

  • 2 legio

    lĕgĭo, ōnis, f. [2. lego] (prop., a selecting, choosing; hence), transf., a body of soldiers:

    legio, quod leguntur milites in delectu,

    Varr. L. L. 5, § 87 Müll.
    I.
    Lit., a Roman legion. It consisted of 10 cohorts of foot-soldiers and 300 cavalry, making together between 4200 and 6000 men. As a general rule, the legion was composed of Roman citizens; it was only on the most pressing occasions that slaves were taken into it. The standard was a silver eagle. The legions were usually designated by numerals, according to the order in which they were levied;

    though sometimes they were named after the emperor who raised them, or after their leader, after a deity, after some exploit performed by them, etc.: cum legionibus secunda ac tertia,

    Liv. 10, 18:

    undevicesima,

    id. 27, 14:

    vicesima,

    id. 27, 38:

    Claudiana,

    Tac. H. 2, 84:

    Galbiana,

    id. ib. 2, 86:

    Martia,

    Cic. Phil. 4, 2:

    adjutrix,

    Tac. H. 2, 43:

    rapax,

    id. ib.:

    in legione sunt centuriae sexaginta, manipuli triginta, cohortes decem,

    Gell. 16, 4, 6; cf. Inscr. Orell. Index rerum, s. v. legio.—
    II.
    Transf.
    A.
    Plur., of the troops of other nations, legions, soldiers:

    Bruttiae Lucanaeque legiones,

    Liv. 8, 24:

    Latinae,

    id. 6, 32; cf.

    of the troops of the Samnites,

    id. 10, 17;

    of the Gauls,

    id. 22, 14;

    of the Carthaginians,

    id. 26, 6:

    Teleboae ex oppido Legiones educunt suas,

    Plaut. Am. 1, 1, 62:

    in quorum (i. e. Thebanorum) sulcis legiones dentibus anguis nascuntur,

    Juv. 14, 241.—
    B.
    In gen., an army, a large body of troops: legio rediit, Enn. ap. Non. 385, 17 (Ann. v. 535 Vahl.):

    quia cotidie ipse ad me ab legione epistolas mittebat,

    Plaut. Ep. 1, 1, 56; 83; 2, 2, 22; id. Most. 1, 2, 48:

    si tu ad legionem bellator cluis, at ego in culina clueo,

    id. Truc. 2, 7, 53:

    cetera dum legio campis instructa tenetur,

    Verg. A. 9, 368:

    de colle videri poterat legio,

    id. ib. 8, 605;

    10, 120: horruit Argoae legio ratis,

    Val. Fl. 7, 573.—
    C.
    Of a large body of men:

    idem istuc aliis adscriptivis fieri ad legionem solet,

    Plaut. Men. 1, 3, 2; cf.:

    legio mihi nomen est, quod multi sumus,

    Vulg. Marc. 5, 9; id. Luc. 8, 30; 36:

    duodecim legiones angelorum,

    id. Matt. 26, 53.—
    2.
    Trop.:

    sibi nunc uterque contra legiones parat,

    his troops, forces, expedients, Plaut. Cas. prol. 50.

    Lewis & Short latin dictionary > legio

  • 3 praesidium

    praesĭdĭum, ii, n. [praeses].
    I.
    Lit., a presiding over; hence, defence, protection, help, aid, assistance; esp. of soldiers who are to serve as a guard, garrison, escort, or convoy:

    proficisci praesidio suis,

    Nep. Ages. 3:

    praesidio esse alicui,

    id. ib. 7: Caes. B. G. 1, 44:

    hanc sibi rem praesidio sperant futuram,

    Cic. Verr. 2, 5, 65, § 167:

    tectus praesidio firmo amicorum,

    id. Sull. 18, 51:

    absque me foret et meo praesidio, etc.,

    Plaut. Pers. 5, 2, 61:

    ut meae stultitiae in justitiā tuā sit aliquid praesidii,

    Ter. Heaut. 4, 1, 33:

    in tutelā ac praesidio bellicae virtutis,

    Cic. Mur. 10, 22:

    Veneris praesidio ferox,

    Hor. C. 1, 15, 13.—Esp. of soldiers acting as a guard, convoy, escort:

    legiones, quae praesidio impedimentis erant,

    Caes. B. G. 2, 19:

    regale,

    Hor. Ep. 2, 2, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    That which aids, defends, or protects, defence, assistance, protection:

    ad hoc ipsum judicium cum praesidio venit,

    Cic. Rosc. Am. 5, 13:

    armatorum,

    id. Phil. 2, 44, 112; cf.:

    O et praesidium,

    protector, Hor. C. 1, 1, 2:

    quantum praesidium perdis,

    Verg. A. 11, 58.—
    2.
    In partic., in milit. lang., those who by their presence protect a place, a camp, or a supply of arms or provisions, a guard, garrison, convoy, escort, troops, soldiers, etc.:

    praesidium est dictum, quia extra castra praesidebant loco aliquo, quo tutior regio esset,

    Varr. L. L. 5, § 90 Müll.:

    occupatoque oppido, ibi praesidium collocat,

    garrison, Caes. B. G. 1, 38:

    (turres) praesidiis firmare,

    with a garrison, with troops, Sall. J. 23, 1:

    quam (Italiam) praesidiis confirmaretis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    obsidere atque occupare,

    id. ib. 2, 28, 75:

    ex oppido educere,

    Caes. B. C. 1, 13:

    dimittere,

    Cic. Fam. 2, 17, 3:

    oppido imponere,

    Liv. 24, 7:

    praesidium dedit, ut eo tuto perveniret,

    an escort, Nep. Ep. 4, 5:

    praesidium ex arce expellere,

    a garrison, id. ib. 10, 3:

    praesidium ex regionibus depellere,

    id. Paus. 2, 1:

    praesidia interficere,

    troops, id. Milt. 4, 1:

    praesidia custodiasque disponere,

    posts, pickets, Caes. B. G. 7, 55:

    Italia tota armis praesidiisque tenetur,

    troops, Cic. Att. 9, 3, 1:

    praesidia deducere,

    Caes. B. G. 2, 33:

    galeatum ponit ubique Praesidium,

    Juv. 8, 239.—
    B.
    Any place occupied by troops, as a hill, a camp, etc.; a post, station, intrenchment, fortification, camp:

    qui propter metum praesidium relinquit,

    leaves his post, Cic. Tusc. 3, 8, 17:

    praesidio decedere,

    Liv. 4, 29:

    procul in praesidio esse,

    Nep. Timol. 1, 4:

    praesidium occupare et munire,

    Caes. B. C. 3, 45:

    cohortes ex proximis praesidiis deductae,

    id. B. G. 7, 87:

    milites in praesidiis disponere,

    id. ib. 7, 34:

    in praesidiis esse,

    in the camp, with the army, Cic. Lig. 9, 28:

    in adversariorum praesidiis,

    id. Rosc. Am. 43, 126:

    posito castello super vestigia paterni praesidii,

    fort, Tac. A. 1, 56:

    obsidium coepit per praesidia,

    redoubts, id. ib. 4, 49.— Trop.:

    de praesidio et statione vitae decedere,

    Cic. Sen. 26, 73.—
    C.
    In gen., aid, help, assistance of any kind, Plaut. Pers. 1, 3, 45:

    quod satis esset praesidii, dedit,

    every thing needful for his support and safety, Nep. Them. 8, 5:

    quaerere sibi praesidia periculis, et adjumenta honoribus,

    Cic. Imp. Pomp. 24, 70:

    magnum sibi praesidium ad beatam vitam comparare,

    id. Tusc. 2, 1, 2:

    omnibus vel naturae, vel doctrinae praesidiis ad dicendum parati,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    me biremis praesidio scaphae tutum aura feret,

    Hor. C. 3, 29, 62:

    ad praesidium aquae calidae decurritur,

    Col. 12, 50:

    praesidia afferre navem factura minorem,

    Juv. 12, 56.— Trop., defence, protection, help:

    fortissimum praesidium pudoris,

    Cic. Sull. 28, 77:

    insigne maestis praesidium reis,

    Hor. C. 2, 1, 13:

    si qua aliunde putas rerum exspectanda tuarum, Praesidia,

    Juv. 7, 23.—
    2.
    In partic., a remedy against diseases:

    aurium morbis praesidium est,

    Plin. 22, 22, 44, § 90:

    contra serpentes praesidio esse,

    id. 28, 4, 7, § 35.

    Lewis & Short latin dictionary > praesidium

  • 4 armātus

        armātus adj. with sup.    [P. of armo], armed, equipped, in arms: consuli armatus obstitit: plebes, S.: classes, V.: cohors, Ta.: milia armata quinquagenta, soldiers, Cs.: quasi armatissimi fuerint: facibus, L.: ursi unguibus, O.—As subst m., armed men, soldiers: in eo loco conlocati: decem milia armatorum, N. — Fig., under arms: animum retinere, hostility. — Furnished, equipped, provided: parati, armati animis: spoliis Latreus, O.
    * * *
    I
    armata -um, armatior -or -us, armatissimus -a -um ADJ
    armed, equipped; defensively armed, armor clad; fortified; of the use of arms
    II
    armed man (usu. pl.), soldier
    III
    type of arms/equipment, armor

    Latin-English dictionary > armātus

  • 5 clāvārium

        clāvārium ī, n    [clavus], money given to soldiers to buy shoe-nails, Ta.
    * * *
    nail-money, allowance to soldiers for shoe-nails

    Latin-English dictionary > clāvārium

  • 6 prīmānus

        prīmānus adj.    [primus], of the first legion.— Plur. m. as subst, soldiers of the first legion, Ta.
    * * *
    soldiers (pl.) of the first legion

    Latin-English dictionary > prīmānus

  • 7 quīntānus

        quīntānus adj.    [quintus], of the fifth.—As subst f. (sc. via), a street in the camp, the marketplace of the camp, L.— Plur m. as subst, the soldiers of the fifth legion, Ta.
    * * *
    I
    quintana, quintanum ADJ
    of/belonging to the 5th; falling on 5th of month; occurring at intervals of 5
    II

    Latin-English dictionary > quīntānus

  • 8 tribūnus

        tribūnus ī, m    [tribus], the head of a tribe (see tribus); hence, a president, commander, representative, tribune: tribunus celerum, in quo tum magistratu forte Brutus erat, L.—Esp., tribuni aerarii, paymasters, quaestors' assistants (by the Lex Aurelia made judges on the part of the plebs): (Milonem) tribuni aerarii condemnarunt.—Tribuni militares or militum, tribunes of the soldiers, military tribunes, colonels (a legion had six, each of whom commanded it for two months of the year): tribunus militaris cum Servilio profectus: tribuni cohortium, i. e. then present with the cohorts, Cs.— From B.C. 444 to B.C. 366 the highest officers of the State, at first three in number, then six, and after B.C. 402 eight, chosen both from the patricians and the plebeians, were military tribunes with consular power: tribunos militum consulari potestate creari sinere, L.: tribuni consulares, L. —With plebis or plebei (expressed or understood), a tribune of the common people, representative of the plebeians (a magistrate charged with the protection of the commons against the patricians): ita tribuni plebei creati duo, L.: spem habere a tribuno plebis.
    * * *

    t/plebis -- t/of the people; t/mllitum, tribune of the soldiers

    Latin-English dictionary > tribūnus

  • 9 armatura

    armātūra, ae, f. [armo], armor, equipment.
    I.
    A.. Lit.:

    armatura varia peditatūs et equitatūs,

    Cic. Fam. 7, 1:

    cohortes nostrā armaturā,

    id. Att. 6, 1:

    Numidae levis armaturae,

    of light armor, Caes. B. G. 2, 10:

    universi generis armatura,

    Vulg. 2 Par. 32, 5; ib. Ezech. 26, 9.—
    B.
    Meton. (abstr. pro concr.), armed soldiers; and in class. lang. always with the adj. levis, = velites, light-armed soldiers (opp. gravis armatus). Veg. first used armatura absol. for young troops:

    nostrae sunt legiones, nostra levis armatura,

    Cic. Phil. 10, 6 fin.:

    equites, pedites, levis armatura,

    id. Brut. 37, 139:

    adsequi cum levi armaturā,

    Liv. 27, 48; cf. id. 28, 14; Flor. 4, 2, 49:

    equitum triginta, levis armaturae centum milia,

    Suet. Caes. 66; Liv. 21, 55; 22, 18:

    manipuli levis armaturae,

    id. 27, 13:

    levis armaturae juvenes,

    id. 44, 2 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of discourse: haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio;

    nunc comminus agamus,

    Cic. Div. 2, 10, 26. —
    B.
    A kind of exercise in arms, Amm. 14, 11; Veg. 1, 13; 2, 23.—
    C.
    In a religious sense (eccl. Lat.):

    induite armaturam Dei,

    the armor of God, Vulg. Ephes. 6, 11; 6, 13. [p. 163]

    Lewis & Short latin dictionary > armatura

  • 10 beneficiarii

    bĕnĕfĭcĭārĭus, a, um, adj. [beneficium], pertaining to a favor.
    I.
    As adj. only once:

    res,

    Sen. Ep. 90, 2.—
    II.
    Freq. subst.: bĕnĕfĭcĭārĭi, ōrum, m.; in milit. lang., soldiers who, through the favor of their commander, were exempt from menial offices (throwing up intrenchments, procuring wood and water, foraging, etc.), free or privileged soldiers: beneficiarii dicebantur milites, qui vacabant muneris beneficio;

    e contrario munifices vocabantur, qui non vacabant, sed munus reipublicae faciebant,

    Fest. p. 27; cf.

    Comm. p. 347: beneficiarii superiorum exercituum,

    Caes. B. C. 3, 88. Such beneficiarii were usually in attendance upon their commanders, and were promoted by them to office: Benephikialioi hoi epi therapeiai tôn Magistratôn tetagmenoi, Gloss.:

    beneficiarii ab eo appellati quod promoventur beneficio tribunorum,

    Veg. Mil. 2, 7; Caes. B. C. 1, 75; Plin. Ep. 10, 21 (32); 10, 27 (36); Inscr. Orell. 192; 929; 1394 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > beneficiarii

  • 11 beneficiarius

    bĕnĕfĭcĭārĭus, a, um, adj. [beneficium], pertaining to a favor.
    I.
    As adj. only once:

    res,

    Sen. Ep. 90, 2.—
    II.
    Freq. subst.: bĕnĕfĭcĭārĭi, ōrum, m.; in milit. lang., soldiers who, through the favor of their commander, were exempt from menial offices (throwing up intrenchments, procuring wood and water, foraging, etc.), free or privileged soldiers: beneficiarii dicebantur milites, qui vacabant muneris beneficio;

    e contrario munifices vocabantur, qui non vacabant, sed munus reipublicae faciebant,

    Fest. p. 27; cf.

    Comm. p. 347: beneficiarii superiorum exercituum,

    Caes. B. C. 3, 88. Such beneficiarii were usually in attendance upon their commanders, and were promoted by them to office: Benephikialioi hoi epi therapeiai tôn Magistratôn tetagmenoi, Gloss.:

    beneficiarii ab eo appellati quod promoventur beneficio tribunorum,

    Veg. Mil. 2, 7; Caes. B. C. 1, 75; Plin. Ep. 10, 21 (32); 10, 27 (36); Inscr. Orell. 192; 929; 1394 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > beneficiarius

  • 12 cataphracti

    cătăphractus, a, um, adj., = kataphraktos, mailed, in mail (of soldiers and their horses), Sall. ap. Non. p. 556, 16 sq. (id. H. 4, 57 Dietsch).—As subst.: cătă-phracti, ōrum, m., mailed soldiers, Sisenn. ap. Non. 1. 1.:

    loricatos, quos cataphractos vocant,

    Liv. 35, 48, 3; 37, 40, 5 al.; Prop. 3 (4), 12, 12; Serv. ad Verg. A. 11, 770; Front. Princ. Hist. 5, p. 247 Nieb.; Inscr. Orell. 804.

    Lewis & Short latin dictionary > cataphracti

  • 13 cataphractus

    cătăphractus, a, um, adj., = kataphraktos, mailed, in mail (of soldiers and their horses), Sall. ap. Non. p. 556, 16 sq. (id. H. 4, 57 Dietsch).—As subst.: cătă-phracti, ōrum, m., mailed soldiers, Sisenn. ap. Non. 1. 1.:

    loricatos, quos cataphractos vocant,

    Liv. 35, 48, 3; 37, 40, 5 al.; Prop. 3 (4), 12, 12; Serv. ad Verg. A. 11, 770; Front. Princ. Hist. 5, p. 247 Nieb.; Inscr. Orell. 804.

    Lewis & Short latin dictionary > cataphractus

  • 14 caterva

    căterva, ae, f., a crowd, troop, a band of men; in the sing. and plur. (class. in prose and poet.; syn.: turba, manus, agmen).
    I.
    In gen.:

    comitum,

    Lucr. 2, 628; cf. id. 2, 611; Verg. A. 1, 497; 11, 533; Ov. M. 12, 216:

    Postumius obviam cum bene magnā catervā suā venit,

    Cic. Mur. 33, 69; so id. de Or. 1, 40, 184; cf. Sall. C. 14, 1:

    catervae testium,

    Cic. Verr. 2, 5, 43, § 113:

    contra dicentium,

    id. Tusc. 1, 31, 77:

    pugilum,

    Suet. Calig. 18:

    infernae,

    Tib. 1, 2, 47 al. — Poet., of animals:

    pecudum,

    Lucr. 6, 1092:

    avium,

    flocks, Verg. A. 11, 456:

    canum,

    App. M. 4, p. 151, 26:

    anguinea,

    Tib. 3, 4, 87.—
    B.
    Trop.: verborum. a farrago of words, Gell. 15, 2, 3.—
    II.
    Esp.
    A.
    In milit. lang. freq., a body of soldiers, a troop, company, band; esp. of the loose order of barbarian nations (opp. to the Roman legions); cf. Veg. Mil. 2, 2; Isid. Orig. 9, 3, 46; so Nep. Chabr. 1, 2; Tac. A. 1, 56; 2, 17; 2, 45; 12, 33; Tib. 1, 2, 67; Verg. A. 8, 593; 12, 264; Hor. C. 1, 8, 16 al.—Of foot-soldiers (opp. equites), Verg. A. 7, 804; 11, 433; Hor. Ep. 2, 1, 190.—Rare of Roman troops, Petr. poët. 124, 281;

    or of cavalry,

    Sen. Agam. 598.—
    B.
    In dramatic lang., the whole company or troop of actors (usu. called grex). Plaut. Capt. fin.; and perh. also id. Cas. fin.; cf. Cic. de. Or 3, 50, 196; id. Sest. 55. 118.

    Lewis & Short latin dictionary > caterva

  • 15 conduco

    con-dūco, xi, ctum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to draw, bring, or lead together, to assemble, collect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons (esp. freq. of the collecting, assembling of troops in any place): milites de castellis ad castra, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7:

    populum in forum,

    Varr. ib. p. 274, 20:

    exercitum in unum locum,

    Caes. B. G. 2, 2:

    eo copias omnes,

    id. B. C. 3, 13 fin.:

    copias suas,

    id. B. G. 6, 31 init.; cf.

    auxilia,

    Liv. 30, 21, 3; 23, 13, 8:

    dispersas suorum copias,

    Tac. H. 4, 71:

    virgines unum in locum,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    omnis clientes suos eodem,

    Caes. B. G. 1, 4:

    milites in unum,

    Sall. J. 51, 3; cf. Tac. A. 4, 47.—
    2.
    Of inanimate objects:

    vineas,

    Cic. Phil. 8, 6, 17:

    nubila,

    Ov. M. 1, 572 al. —
    B.
    Esp.,
    1.
    Intens., to connect, unite, by bringing together, = cogo, colligo.
    a.
    Prop. (so several times in Lucr., elsewhere rare):

    partes in unum,

    Lucr. 1, 398; 3, 533; cf. id. 1, 651; 6, 968; Vitr. 8, 1 fin.:

    cortice ramos,

    Ov. M. 4, 375:

    lac,

    to coagulate, curdle, Col. 7, 8, 1:

    conducere musculum aut laxare,

    to contract, Cael. Aur. Tard. 2, 1, n. 8:

    ubi sunt nervi, interiores conducunt membra,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    vulnera cerā,

    to close up, Val. Fl. 1, 479 al. —
    b.
    Trop.:

    propositionem et assumptionem in unum,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; cf. Quint. 5, 14, 9:

    omnia probra in deorum maledicta,

    Arn. 4, p. 146:

    dies adeo conductus,

    i. e. short, Sol. 22.—
    2.
    T. t. of the lang. of business, to hire, take on lease, to farm (correlative of locare; cf. Dig. 19, 2, 1; very freq. and class.).
    a.
    To hire for one's use, to hire, rent, employ; of things:

    aedes aliquas mihi,

    Plaut. Merc. 3, 2, 17; Suet. Tib. 35; cf.: domum in Palatio, [p. 410] Cic. Cael. 7, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 7:

    hortum,

    id. Fam. 16, 18, 2:

    qui colonus habuit conductum de Caesenniā fundum,

    id. Caecin. 32, 94:

    habitationem in annum,

    Dig. 19, 2, 19:

    ad certum tempus,

    ib. 19, 2, 14:

    insulam,

    ib. 19, 2, 30:

    conduxi domum a te,

    Sen. Ben. 7, 5, 2:

    nummos,

    to borrow, Hor. S. 1, 2, 9; cf.

    pecuniam,

    Juv. 11, 46.—Esp., of persons:

    ille qui me conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 11:

    cocum,

    id. Ps. 3, 2, 10 and 15; id. Aul. 2, 4, 1:

    fidicinam, quae cantaret sibi,

    id. Ep. 2, 3, 10:

    meretricem,

    id. Bacch. 5, 1, 11; cf. id. Am. 1, 1, 131; Nep. praef. § 4; and poet.:

    torum,

    Ov. Am. 1, 10, 44:

    consulem vestrum ad caedem faciendam,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    praeceptores publice,

    Plin. Ep. 4, 13, 6:

    choragum,

    Suet. Aug. 70:

    homines,

    Caes. B. G. 2, 1; so, militem (the Gr. xenologein), to hire soldiers, Curt. 3, 1, 1; 3, 9, 2 al.; cf. the foll. subst. —With ut or quin: aliquem uti taceat, to hire, bribe, employ, Cato ap. Gell. 1, 15, 10; cf.:

    tribus non conduci possim libertatibus, quin, etc.,

    could not be hired, Plaut. Cas. 2, 8, 68; cf. Lucil. ap. Non. p. 274, 21:

    mercede aliquem,

    Cic. Off. 2, 6, 22:

    mercede diurnā conductus,

    Hor. S. 2, 7, 18:

    pictorem magno pretio,

    Cic. Inv. 2, 1, 1.— Subst.
    (α).
    conducti, ōrum, m., hirelings, mercenary soldiers, Hor. A. P. 431; Nep. Dat. 8, 2; cf. Liv. 30, 7, 10; 30, 21, 3; 23, 13, 8 al.—Hence, poet.:

    bella conducta,

    carried on by mercenary troops, Sil. 5, 196. —
    (β).
    conductum, i, n., any thing hired, esp. a house, dwelling, etc., Cic. Clu. 62, 175; Sen. Ben. 7, 5, 3; Petr. 9, 4; Dig. 9, 3, 1; cf.:

    locati conducti,

    ib. 19, 2 tit.: actio ex conducto, an action upon a lease or contract, ib. 19, 2, 19, §§ 4 and 8 al.—
    b.
    To undertake any service (building, transportation, the customs, etc.), to contract for, farm:

    caedundum illum (agnum) ego conduxi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 31; cf.:

    caedundos agnos,

    id. Capt. 4, 2, 39:

    redemptor, qui columnam illam de Cottā conduxerat faciendam,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    locare faciendum quod ego conduxeram,

    Dig. 19, 2, 48; so,

    mulierem vehendam nave,

    ib. 19, 2, 19:

    aliquem docendum,

    ib. 19, 2, 13, § 3; 13, 6, 19:

    praebenda, quae ad exercitum opus essent,

    to undertake the supplies, Liv. 23, 48, 11:

    vectigalia,

    to farm, Cic. Att. 1, 17, 9; Liv. 43, 16, 2:

    tabulas in Italiam portandas,

    Vell. 1, 13, 4; so,

    portorium,

    Cic. Inv. 1, 30, 47 al. —
    II.
    Neutr., to contribute to something by being useful, to be of use or profitable, to profit, serve, etc. (syn.: convenit, utile est; class.; used only in the 3 d pers. of the sing. and plur.); constr. with in, ad aliquid, the dat., or absol.
    (α).
    With in:

    quod tuam in rem bene conducat,

    Plaut. Cist. 3, 4; so, maxime in rempublicam, Sisenn. ap. Non. p. 274, 29:

    in commune,

    Tac. A. 2, 38.—
    (β).
    With ad:

    ad ventris victum,

    Plaut. Capt. 4, 3, 6:

    ad vitae commoditatem,

    Cic. Off. 1, 3, 9.—
    (γ).
    With dat. (so most freq.):

    huic aetati non conducit latebrosus locus,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 22:

    maxime rei publicae,

    Cic. Prov. Cons. 1, 1; id. Off. 3, 27, 101:

    neque homini infanti injuste facta conducunt,

    id. Fin. 1, 16, 52; Col. 9, 1, 3:

    omnibus,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    tuae laudi,

    id. Fam. 13, 48:

    nostris rationibus,

    id. Att. 1, 1, 2:

    maxime sibi,

    Quint. 11, 1, 12:

    alvo citae (vinum),

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    proposito,

    Hor. A. P. 195 et saep.:

    imbres non conducunt vitibus,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    (δ).
    Absol.:

    dubitare non possumus. quin ea maxime conducant, quae sunt rectissima,

    Cic. Fam. 5, 19, 2:

    conducere arbitror talibus auris tuas vocibus undique circumsonare,

    id. Off. 3, 2, 5.—Hence, P. a. as subst.; v. I. C. 2. b fin. supra.— Adv.: condūcenter, becomingly, fitly, Gell. 16, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conduco

  • 16 conducti

    con-dūco, xi, ctum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to draw, bring, or lead together, to assemble, collect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons (esp. freq. of the collecting, assembling of troops in any place): milites de castellis ad castra, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7:

    populum in forum,

    Varr. ib. p. 274, 20:

    exercitum in unum locum,

    Caes. B. G. 2, 2:

    eo copias omnes,

    id. B. C. 3, 13 fin.:

    copias suas,

    id. B. G. 6, 31 init.; cf.

    auxilia,

    Liv. 30, 21, 3; 23, 13, 8:

    dispersas suorum copias,

    Tac. H. 4, 71:

    virgines unum in locum,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    omnis clientes suos eodem,

    Caes. B. G. 1, 4:

    milites in unum,

    Sall. J. 51, 3; cf. Tac. A. 4, 47.—
    2.
    Of inanimate objects:

    vineas,

    Cic. Phil. 8, 6, 17:

    nubila,

    Ov. M. 1, 572 al. —
    B.
    Esp.,
    1.
    Intens., to connect, unite, by bringing together, = cogo, colligo.
    a.
    Prop. (so several times in Lucr., elsewhere rare):

    partes in unum,

    Lucr. 1, 398; 3, 533; cf. id. 1, 651; 6, 968; Vitr. 8, 1 fin.:

    cortice ramos,

    Ov. M. 4, 375:

    lac,

    to coagulate, curdle, Col. 7, 8, 1:

    conducere musculum aut laxare,

    to contract, Cael. Aur. Tard. 2, 1, n. 8:

    ubi sunt nervi, interiores conducunt membra,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    vulnera cerā,

    to close up, Val. Fl. 1, 479 al. —
    b.
    Trop.:

    propositionem et assumptionem in unum,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; cf. Quint. 5, 14, 9:

    omnia probra in deorum maledicta,

    Arn. 4, p. 146:

    dies adeo conductus,

    i. e. short, Sol. 22.—
    2.
    T. t. of the lang. of business, to hire, take on lease, to farm (correlative of locare; cf. Dig. 19, 2, 1; very freq. and class.).
    a.
    To hire for one's use, to hire, rent, employ; of things:

    aedes aliquas mihi,

    Plaut. Merc. 3, 2, 17; Suet. Tib. 35; cf.: domum in Palatio, [p. 410] Cic. Cael. 7, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 7:

    hortum,

    id. Fam. 16, 18, 2:

    qui colonus habuit conductum de Caesenniā fundum,

    id. Caecin. 32, 94:

    habitationem in annum,

    Dig. 19, 2, 19:

    ad certum tempus,

    ib. 19, 2, 14:

    insulam,

    ib. 19, 2, 30:

    conduxi domum a te,

    Sen. Ben. 7, 5, 2:

    nummos,

    to borrow, Hor. S. 1, 2, 9; cf.

    pecuniam,

    Juv. 11, 46.—Esp., of persons:

    ille qui me conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 11:

    cocum,

    id. Ps. 3, 2, 10 and 15; id. Aul. 2, 4, 1:

    fidicinam, quae cantaret sibi,

    id. Ep. 2, 3, 10:

    meretricem,

    id. Bacch. 5, 1, 11; cf. id. Am. 1, 1, 131; Nep. praef. § 4; and poet.:

    torum,

    Ov. Am. 1, 10, 44:

    consulem vestrum ad caedem faciendam,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    praeceptores publice,

    Plin. Ep. 4, 13, 6:

    choragum,

    Suet. Aug. 70:

    homines,

    Caes. B. G. 2, 1; so, militem (the Gr. xenologein), to hire soldiers, Curt. 3, 1, 1; 3, 9, 2 al.; cf. the foll. subst. —With ut or quin: aliquem uti taceat, to hire, bribe, employ, Cato ap. Gell. 1, 15, 10; cf.:

    tribus non conduci possim libertatibus, quin, etc.,

    could not be hired, Plaut. Cas. 2, 8, 68; cf. Lucil. ap. Non. p. 274, 21:

    mercede aliquem,

    Cic. Off. 2, 6, 22:

    mercede diurnā conductus,

    Hor. S. 2, 7, 18:

    pictorem magno pretio,

    Cic. Inv. 2, 1, 1.— Subst.
    (α).
    conducti, ōrum, m., hirelings, mercenary soldiers, Hor. A. P. 431; Nep. Dat. 8, 2; cf. Liv. 30, 7, 10; 30, 21, 3; 23, 13, 8 al.—Hence, poet.:

    bella conducta,

    carried on by mercenary troops, Sil. 5, 196. —
    (β).
    conductum, i, n., any thing hired, esp. a house, dwelling, etc., Cic. Clu. 62, 175; Sen. Ben. 7, 5, 3; Petr. 9, 4; Dig. 9, 3, 1; cf.:

    locati conducti,

    ib. 19, 2 tit.: actio ex conducto, an action upon a lease or contract, ib. 19, 2, 19, §§ 4 and 8 al.—
    b.
    To undertake any service (building, transportation, the customs, etc.), to contract for, farm:

    caedundum illum (agnum) ego conduxi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 31; cf.:

    caedundos agnos,

    id. Capt. 4, 2, 39:

    redemptor, qui columnam illam de Cottā conduxerat faciendam,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    locare faciendum quod ego conduxeram,

    Dig. 19, 2, 48; so,

    mulierem vehendam nave,

    ib. 19, 2, 19:

    aliquem docendum,

    ib. 19, 2, 13, § 3; 13, 6, 19:

    praebenda, quae ad exercitum opus essent,

    to undertake the supplies, Liv. 23, 48, 11:

    vectigalia,

    to farm, Cic. Att. 1, 17, 9; Liv. 43, 16, 2:

    tabulas in Italiam portandas,

    Vell. 1, 13, 4; so,

    portorium,

    Cic. Inv. 1, 30, 47 al. —
    II.
    Neutr., to contribute to something by being useful, to be of use or profitable, to profit, serve, etc. (syn.: convenit, utile est; class.; used only in the 3 d pers. of the sing. and plur.); constr. with in, ad aliquid, the dat., or absol.
    (α).
    With in:

    quod tuam in rem bene conducat,

    Plaut. Cist. 3, 4; so, maxime in rempublicam, Sisenn. ap. Non. p. 274, 29:

    in commune,

    Tac. A. 2, 38.—
    (β).
    With ad:

    ad ventris victum,

    Plaut. Capt. 4, 3, 6:

    ad vitae commoditatem,

    Cic. Off. 1, 3, 9.—
    (γ).
    With dat. (so most freq.):

    huic aetati non conducit latebrosus locus,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 22:

    maxime rei publicae,

    Cic. Prov. Cons. 1, 1; id. Off. 3, 27, 101:

    neque homini infanti injuste facta conducunt,

    id. Fin. 1, 16, 52; Col. 9, 1, 3:

    omnibus,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    tuae laudi,

    id. Fam. 13, 48:

    nostris rationibus,

    id. Att. 1, 1, 2:

    maxime sibi,

    Quint. 11, 1, 12:

    alvo citae (vinum),

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    proposito,

    Hor. A. P. 195 et saep.:

    imbres non conducunt vitibus,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    (δ).
    Absol.:

    dubitare non possumus. quin ea maxime conducant, quae sunt rectissima,

    Cic. Fam. 5, 19, 2:

    conducere arbitror talibus auris tuas vocibus undique circumsonare,

    id. Off. 3, 2, 5.—Hence, P. a. as subst.; v. I. C. 2. b fin. supra.— Adv.: condūcenter, becomingly, fitly, Gell. 16, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conducti

  • 17 conductum

    con-dūco, xi, ctum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to draw, bring, or lead together, to assemble, collect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons (esp. freq. of the collecting, assembling of troops in any place): milites de castellis ad castra, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7:

    populum in forum,

    Varr. ib. p. 274, 20:

    exercitum in unum locum,

    Caes. B. G. 2, 2:

    eo copias omnes,

    id. B. C. 3, 13 fin.:

    copias suas,

    id. B. G. 6, 31 init.; cf.

    auxilia,

    Liv. 30, 21, 3; 23, 13, 8:

    dispersas suorum copias,

    Tac. H. 4, 71:

    virgines unum in locum,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    omnis clientes suos eodem,

    Caes. B. G. 1, 4:

    milites in unum,

    Sall. J. 51, 3; cf. Tac. A. 4, 47.—
    2.
    Of inanimate objects:

    vineas,

    Cic. Phil. 8, 6, 17:

    nubila,

    Ov. M. 1, 572 al. —
    B.
    Esp.,
    1.
    Intens., to connect, unite, by bringing together, = cogo, colligo.
    a.
    Prop. (so several times in Lucr., elsewhere rare):

    partes in unum,

    Lucr. 1, 398; 3, 533; cf. id. 1, 651; 6, 968; Vitr. 8, 1 fin.:

    cortice ramos,

    Ov. M. 4, 375:

    lac,

    to coagulate, curdle, Col. 7, 8, 1:

    conducere musculum aut laxare,

    to contract, Cael. Aur. Tard. 2, 1, n. 8:

    ubi sunt nervi, interiores conducunt membra,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    vulnera cerā,

    to close up, Val. Fl. 1, 479 al. —
    b.
    Trop.:

    propositionem et assumptionem in unum,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; cf. Quint. 5, 14, 9:

    omnia probra in deorum maledicta,

    Arn. 4, p. 146:

    dies adeo conductus,

    i. e. short, Sol. 22.—
    2.
    T. t. of the lang. of business, to hire, take on lease, to farm (correlative of locare; cf. Dig. 19, 2, 1; very freq. and class.).
    a.
    To hire for one's use, to hire, rent, employ; of things:

    aedes aliquas mihi,

    Plaut. Merc. 3, 2, 17; Suet. Tib. 35; cf.: domum in Palatio, [p. 410] Cic. Cael. 7, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 7:

    hortum,

    id. Fam. 16, 18, 2:

    qui colonus habuit conductum de Caesenniā fundum,

    id. Caecin. 32, 94:

    habitationem in annum,

    Dig. 19, 2, 19:

    ad certum tempus,

    ib. 19, 2, 14:

    insulam,

    ib. 19, 2, 30:

    conduxi domum a te,

    Sen. Ben. 7, 5, 2:

    nummos,

    to borrow, Hor. S. 1, 2, 9; cf.

    pecuniam,

    Juv. 11, 46.—Esp., of persons:

    ille qui me conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 11:

    cocum,

    id. Ps. 3, 2, 10 and 15; id. Aul. 2, 4, 1:

    fidicinam, quae cantaret sibi,

    id. Ep. 2, 3, 10:

    meretricem,

    id. Bacch. 5, 1, 11; cf. id. Am. 1, 1, 131; Nep. praef. § 4; and poet.:

    torum,

    Ov. Am. 1, 10, 44:

    consulem vestrum ad caedem faciendam,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    praeceptores publice,

    Plin. Ep. 4, 13, 6:

    choragum,

    Suet. Aug. 70:

    homines,

    Caes. B. G. 2, 1; so, militem (the Gr. xenologein), to hire soldiers, Curt. 3, 1, 1; 3, 9, 2 al.; cf. the foll. subst. —With ut or quin: aliquem uti taceat, to hire, bribe, employ, Cato ap. Gell. 1, 15, 10; cf.:

    tribus non conduci possim libertatibus, quin, etc.,

    could not be hired, Plaut. Cas. 2, 8, 68; cf. Lucil. ap. Non. p. 274, 21:

    mercede aliquem,

    Cic. Off. 2, 6, 22:

    mercede diurnā conductus,

    Hor. S. 2, 7, 18:

    pictorem magno pretio,

    Cic. Inv. 2, 1, 1.— Subst.
    (α).
    conducti, ōrum, m., hirelings, mercenary soldiers, Hor. A. P. 431; Nep. Dat. 8, 2; cf. Liv. 30, 7, 10; 30, 21, 3; 23, 13, 8 al.—Hence, poet.:

    bella conducta,

    carried on by mercenary troops, Sil. 5, 196. —
    (β).
    conductum, i, n., any thing hired, esp. a house, dwelling, etc., Cic. Clu. 62, 175; Sen. Ben. 7, 5, 3; Petr. 9, 4; Dig. 9, 3, 1; cf.:

    locati conducti,

    ib. 19, 2 tit.: actio ex conducto, an action upon a lease or contract, ib. 19, 2, 19, §§ 4 and 8 al.—
    b.
    To undertake any service (building, transportation, the customs, etc.), to contract for, farm:

    caedundum illum (agnum) ego conduxi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 31; cf.:

    caedundos agnos,

    id. Capt. 4, 2, 39:

    redemptor, qui columnam illam de Cottā conduxerat faciendam,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    locare faciendum quod ego conduxeram,

    Dig. 19, 2, 48; so,

    mulierem vehendam nave,

    ib. 19, 2, 19:

    aliquem docendum,

    ib. 19, 2, 13, § 3; 13, 6, 19:

    praebenda, quae ad exercitum opus essent,

    to undertake the supplies, Liv. 23, 48, 11:

    vectigalia,

    to farm, Cic. Att. 1, 17, 9; Liv. 43, 16, 2:

    tabulas in Italiam portandas,

    Vell. 1, 13, 4; so,

    portorium,

    Cic. Inv. 1, 30, 47 al. —
    II.
    Neutr., to contribute to something by being useful, to be of use or profitable, to profit, serve, etc. (syn.: convenit, utile est; class.; used only in the 3 d pers. of the sing. and plur.); constr. with in, ad aliquid, the dat., or absol.
    (α).
    With in:

    quod tuam in rem bene conducat,

    Plaut. Cist. 3, 4; so, maxime in rempublicam, Sisenn. ap. Non. p. 274, 29:

    in commune,

    Tac. A. 2, 38.—
    (β).
    With ad:

    ad ventris victum,

    Plaut. Capt. 4, 3, 6:

    ad vitae commoditatem,

    Cic. Off. 1, 3, 9.—
    (γ).
    With dat. (so most freq.):

    huic aetati non conducit latebrosus locus,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 22:

    maxime rei publicae,

    Cic. Prov. Cons. 1, 1; id. Off. 3, 27, 101:

    neque homini infanti injuste facta conducunt,

    id. Fin. 1, 16, 52; Col. 9, 1, 3:

    omnibus,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    tuae laudi,

    id. Fam. 13, 48:

    nostris rationibus,

    id. Att. 1, 1, 2:

    maxime sibi,

    Quint. 11, 1, 12:

    alvo citae (vinum),

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    proposito,

    Hor. A. P. 195 et saep.:

    imbres non conducunt vitibus,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    (δ).
    Absol.:

    dubitare non possumus. quin ea maxime conducant, quae sunt rectissima,

    Cic. Fam. 5, 19, 2:

    conducere arbitror talibus auris tuas vocibus undique circumsonare,

    id. Off. 3, 2, 5.—Hence, P. a. as subst.; v. I. C. 2. b fin. supra.— Adv.: condūcenter, becomingly, fitly, Gell. 16, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conductum

  • 18 congiarius

    congĭārĭus, a, um, adj. [congius], pertaining to a congius, holding a congius.
    I.
    As adj. rare: vinum, given by measure, Cato ap. Fronto Ep. ad Antonin. 1, 2, p. 149 Mai: cadi, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96.—But very freq. subst.,
    II.
    congĭārĭum, ii, n.
    A.
    (Sc. vas.) A vessel that holds a congius, Dig. 33, 7, 13; cf. Isid. Orig. 16, 26, 7.—
    B.
    (Sc. donum.) A gift divided among the people of the measure of a congius; cf. Quint. 6, 3, 52. Orig. this present was in food;

    as in oil,

    Liv. 25, 2, 8 (v. congius);

    in salt,

    Plin. 31, 7, 41, § 89;

    in wine,

    id. 14, 14, 17, § 96. Afterwards congiarium was also used for a largess in money of undefined amount; divided among the soldiers, Cic. Att. 16, 8, 2; 10, 7, 3; id. Phil. 2, 45, 116; Curt. 6, 2, 10; among the people, Monum. Ancyr. 3, 10 sq.; Suet. Aug. 41 sq.; id. Tib. 20; 54; id. Calig. 17; id. Claud. 21; Plin. Pan. 51 fin., in which sense post-Aug. authors contrast it with the donativum of the soldiers, Suet. Ner. 7; Plin. Pan. 25, 2; Tac. A. 12, 41; 14, 11; or among private friends, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Sen. Brev. Vit. 8, 2; id. Ben. 2, 16, 2; Quint. l. l.; Suet. Caes. 27; id. Vesp. 18; id. Rhet. 5; cf.

    Dict. of Antiq.: in hunc maxime quod multa congiaria habuerat, favor populi se inclinabat,

    because he had made many distributions, Liv. 37, 57, 11 (v. Drak. ad h. l.); so Tac. Or. 17.—
    2.
    Transf., in gen., a gift, present, Sen. Cons. ad Marc. 22, 4; cf. id. Tranq. 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > congiarius

  • 19 evocatus

    ē-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a., to call out, call forth; to bring out, draw forth (class. —syn. invito, cito, etc.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (Tullia) evocavit virum e curia,

    Liv. 1, 48:

    gubernatorem a navi huc,

    Plaut. Am. 3, 3, 12:

    aliquem huc foras,

    id. Cas. 2, 3, 54; id. Bacch. 5, 1, 29; id. Poen. 1, 2, 46:

    hinc foras,

    id. Rud. 2, 5, 22:

    intus foras,

    id. Men. 1, 3, 35; id. Ps. 2, 2, 10:

    aliquem ante ostium,

    id. Men. 4, 2, 111:

    mercatores undique ad se,

    to call together, summon, Caes. B. G. 4, 20, 4; cf.:

    aliquem litteris,

    Cic. Att. 2, 24:

    nostros ad pugnam,

    to call out, challenge, Caes. B. G. 5, 58, 2.—
    2.
    Transf., of inanimate things (mostly post-Aug.):

    sucum quasi per siphonem,

    Col. 9, 14, 15; cf.:

    materiam ad extremas partes fricatione,

    Cels. 4, 14:

    abortum,

    Plin. 28, 19, 77, § 251:

    ut in longitudinem potius quam in latitudinem evocetur (salix),

    Col. 4, 31, 2; cf.:

    vitis evocata ad fructum,

    Plin. 17, 22, 35, § 182.—
    B.
    In partic.
    1.
    Relig. t. t.: deum, to call a deity out of a besieged city, Liv. 1, 55, 4; 5, 21, 5; cf. Macr. S. 3, 9, 2; Dig. 1. 8, 9.—
    2.
    In civil and milit. lang., to call out, summon to appear, sc. soldiers to military service:

    (Metellus) evocat ad se Centuripinorum magistratus et decemprimos,

    Cic. Verr. 2, 2, 67; cf. id. ib. 2, 3, 28:

    senatum omnem ad se Decetiam,

    Caes. B. G. 7, 33:

    principes cujusque civitatis ad se,

    id. ib. 5, 54, 1; cf. id. B. C. 1, 35, 1:

    omnes (senatores),

    id. ib. 1, 3, 1:

    centuriones,

    id. ib. 1, 3, 4 et saep.:

    nominatim nobilissimum et fortissimum quemque ex omnibus civitatibus,

    id. ib. 1, 39, 2; cf. id. B. G. 3, 20, 2; 5, 4, 2; 7, 39, 1:

    reliquas legiones ex hibernis,

    id. B. C. 1, 8, 1:

    equites ex municipiis,

    id. ib. 1, 23, 2:

    hanc (legionem) initio tumultus,

    id. ib. 1, 7 fin.:

    magnam partem oppidanorum ad bellum,

    id. B. G. 7, 58, 4; cf. id. ib. 7, 44 fin.:

    multos undique spe praemiorum,

    id. B. C. 1, 3, 2; cf. id. B. G. 6, 34, 8; Liv. 4, 9 al.—
    II.
    Trop.:

    probitas non praemiorum mercedibus evocata,

    called forth, elicited, Cic. Fin. 2, 31; cf. Quint. 1, 1, 20:

    misericordia nullius oratione evocata,

    called forth, produced, Cic. Deiot. 14, 40; cf.

    indicium,

    Plin. 28, 4, 12, § 47:

    iram, Sen. de Ira, 3, 8: risum lugentibus,

    id. Ep. 29:

    ad aliquem honorem evocatus,

    Caes. B. G. 7, 57, 3:

    eas (tacitas cogitationes) evocat in medium,

    Liv. 9, 17: aliquem in saevitiam ac violentiam, Sen. de Ira, 3, 5; cf.:

    aliquem in laetitiam,

    id. ib. 2, 21 al.; cf. Gron. Sen. Ep. 47, 17.—Hence, Part.: ēvŏcā-tus, a, um; as subst. (cf. evoco, B. 2.): ēvŏcāti, ōrum, m., soldiers who, having served out their time, were called upon to do military duty as volunteers, veterans, Caes. B. G. 7, 65 fin.; Cic. Fam. 3, 6, 5; Sall. C. 59, 3; Suet. Aug. 56 al.

    Lewis & Short latin dictionary > evocatus

  • 20 evoco

    ē-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a., to call out, call forth; to bring out, draw forth (class. —syn. invito, cito, etc.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (Tullia) evocavit virum e curia,

    Liv. 1, 48:

    gubernatorem a navi huc,

    Plaut. Am. 3, 3, 12:

    aliquem huc foras,

    id. Cas. 2, 3, 54; id. Bacch. 5, 1, 29; id. Poen. 1, 2, 46:

    hinc foras,

    id. Rud. 2, 5, 22:

    intus foras,

    id. Men. 1, 3, 35; id. Ps. 2, 2, 10:

    aliquem ante ostium,

    id. Men. 4, 2, 111:

    mercatores undique ad se,

    to call together, summon, Caes. B. G. 4, 20, 4; cf.:

    aliquem litteris,

    Cic. Att. 2, 24:

    nostros ad pugnam,

    to call out, challenge, Caes. B. G. 5, 58, 2.—
    2.
    Transf., of inanimate things (mostly post-Aug.):

    sucum quasi per siphonem,

    Col. 9, 14, 15; cf.:

    materiam ad extremas partes fricatione,

    Cels. 4, 14:

    abortum,

    Plin. 28, 19, 77, § 251:

    ut in longitudinem potius quam in latitudinem evocetur (salix),

    Col. 4, 31, 2; cf.:

    vitis evocata ad fructum,

    Plin. 17, 22, 35, § 182.—
    B.
    In partic.
    1.
    Relig. t. t.: deum, to call a deity out of a besieged city, Liv. 1, 55, 4; 5, 21, 5; cf. Macr. S. 3, 9, 2; Dig. 1. 8, 9.—
    2.
    In civil and milit. lang., to call out, summon to appear, sc. soldiers to military service:

    (Metellus) evocat ad se Centuripinorum magistratus et decemprimos,

    Cic. Verr. 2, 2, 67; cf. id. ib. 2, 3, 28:

    senatum omnem ad se Decetiam,

    Caes. B. G. 7, 33:

    principes cujusque civitatis ad se,

    id. ib. 5, 54, 1; cf. id. B. C. 1, 35, 1:

    omnes (senatores),

    id. ib. 1, 3, 1:

    centuriones,

    id. ib. 1, 3, 4 et saep.:

    nominatim nobilissimum et fortissimum quemque ex omnibus civitatibus,

    id. ib. 1, 39, 2; cf. id. B. G. 3, 20, 2; 5, 4, 2; 7, 39, 1:

    reliquas legiones ex hibernis,

    id. B. C. 1, 8, 1:

    equites ex municipiis,

    id. ib. 1, 23, 2:

    hanc (legionem) initio tumultus,

    id. ib. 1, 7 fin.:

    magnam partem oppidanorum ad bellum,

    id. B. G. 7, 58, 4; cf. id. ib. 7, 44 fin.:

    multos undique spe praemiorum,

    id. B. C. 1, 3, 2; cf. id. B. G. 6, 34, 8; Liv. 4, 9 al.—
    II.
    Trop.:

    probitas non praemiorum mercedibus evocata,

    called forth, elicited, Cic. Fin. 2, 31; cf. Quint. 1, 1, 20:

    misericordia nullius oratione evocata,

    called forth, produced, Cic. Deiot. 14, 40; cf.

    indicium,

    Plin. 28, 4, 12, § 47:

    iram, Sen. de Ira, 3, 8: risum lugentibus,

    id. Ep. 29:

    ad aliquem honorem evocatus,

    Caes. B. G. 7, 57, 3:

    eas (tacitas cogitationes) evocat in medium,

    Liv. 9, 17: aliquem in saevitiam ac violentiam, Sen. de Ira, 3, 5; cf.:

    aliquem in laetitiam,

    id. ib. 2, 21 al.; cf. Gron. Sen. Ep. 47, 17.—Hence, Part.: ēvŏcā-tus, a, um; as subst. (cf. evoco, B. 2.): ēvŏcāti, ōrum, m., soldiers who, having served out their time, were called upon to do military duty as volunteers, veterans, Caes. B. G. 7, 65 fin.; Cic. Fam. 3, 6, 5; Sall. C. 59, 3; Suet. Aug. 56 al.

    Lewis & Short latin dictionary > evoco

См. также в других словарях:

  • soldiers — A frequent word in the Bible for men equipped with weapons some of which are described in 1 Sam. 17:5–7 and Eph. 6:11–17 the latter being a metaphorical use for a Christian s spiritual armour. Professional soldiers were employed by David… …   Dictionary of the Bible

  • Soldiers — Dieser Artikel wurde aufgrund von inhaltlichen Mängeln auf der Qualitätssicherungsseite der Redaktion:Film und Fernsehen eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Artikel aus dem Themengebiet Film und Fernsehen auf ein akzeptables Niveau… …   Deutsch Wikipedia

  • Soldiers of Anarchy — Разработчик Silver Style Entertainment …   Википедия

  • Soldiers Delight — is a protected natural environment area comprising 1,900 acres of serpentine soil which hosts over 39 rare, threatened, or endangered plant species as well as rare insects, rocks and minerals.cite web url =… …   Wikipedia

  • Soldiers' and Sailors' Monument — oder geringfügig abweichende Begriffe sind Bezeichnungen für Kriegerdenkmäler in den Vereinigten Staaten: im National Register of Historic Places eingetragene Soldiers’ and Sailors’ Monument (Indianapolis), Indiana; Michigan Soldiers’ and… …   Deutsch Wikipedia

  • Soldiers and Sailors Monument — oder geringfügig abweichende Begriffe sind Bezeichnungen für Kriegerdenkmäler in den Vereinigten Staaten: im National Register of Historic Places eingetragene Soldiers’ and Sailors’ Monument (Indianapolis), Indiana; Michigan Soldiers’ and… …   Deutsch Wikipedia

  • Soldiers' and Sailors' Monument — Soldiers and Sailors Monument, or vaiants thereof can refer to:United StatesOn the National Register of Historic Places: * Soldiers and Sailors Monument (Elyria, Ohio) * Soldiers and Sailors Monument (Lancaster, Pennsylvania)Others * Soldiers and …   Wikipedia

  • Soldiers of Allah — was a Muslim rap group from Los Angeles, California. USABackgroundThe last Soldiers of Allah album 1924 was their most successful album. Fact|date=January 2008 The name of the album refers to the year 1924 when Islamic state was destroyed (see… …   Wikipedia

  • Soldiers Point Holiday Park — (Soldiers Point,Австралия) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: 1 …   Каталог отелей

  • Soldiers Grove (Wisconsin) — Soldiers Grove Villa de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Soldiers Under Command — Álbum de Stryper Publicación 15 de mayo de 1985 Género(s) Heavy metal, Metal cristiano Duración 45:02 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»