Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

understanding

  • 1 intellectus

    1.
    intellectus, a, um, Part., from intellego.
    2.
    intellectus, ūs, m. [intellego], a perceiving, discerning.
    I.
    Lit., perception, discernment by the senses:

    saporum,

    Plin. 11, 37, 65, § 174:

    acrimoniae,

    id. 19, 8, 54, § 171:

    nec est intellectus ullus in odore vel sapore,

    i. e. the poison cannot be perceived either by the taste or smell, id. 11, 53, 116, § 280:

    intellectus in cortice protinus peritis,

    good judges know a tree by its bark, id. 16, 39, 76, § 196.—
    II.
    Trop.
    A.
    Understanding, comprehension:

    quīs neque boni intellectus neque mali cura,

    Tac. A. 6, 36:

    alicujus rei intellectum amittere,

    Sen. Ben. 3, 17:

    capere intellectum disciplinarum,

    Quint. 1, 1, 15:

    intellectu consequi aliquid,

    id. 2, 5, 22:

    elephantis intellectus sermonis patrii,

    Plin. 8, 1, 1, § 1:

    nullum animal minus docile existimatur minorisve intellectus,

    id. 29, 6, 34, § 106:

    dissimulare intellectum insidiarum,

    Tac. A. 13, 38:

    intellectu carere,

    to be unintelligible, Quint. 1, 1, 28:

    rudis Corinthiorum,

    Vell. 1, 13, 5: intellectum habere, to be understood:

    hiems et ver et aestas intellectum ac vocabula habent, autumni perinde nomen ac bona ignorantur,

    Tac. G. 26.—
    B.
    Meaning, sense, signification of a word:

    verba quaedam diversos intellectus habent, ut cerno,

    Quint. 7, 9, 2:

    in obscenum intellectum sermo detortus,

    id. 8, 3, 44; id. 1, 7, 13.—
    C.
    Knowledge of a language, understanding:

    Latini sermonis intellectum habere,

    Gai. Inst. 3, 93.—
    D.
    Understanding, i. e. the faculty of understanding, intellect:

    per analogiam nostro intellectu et honestum et bonum judicante,

    Sen. Ep. 120:

    in errorem intellectum inducere,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 7, 3:

    intellectu carere,

    to be without understanding, Dig. 29, 2, 92:

    aliquem intellectum habere,... nullum intellectum habere,

    Gai. Inst. 3, 109.

    Lewis & Short latin dictionary > intellectus

  • 2 intellegentia

    I.
    Lit.:

    Deus intellegentiam in animo inclusit,

    Cic. Univ. 3:

    intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt,

    id. Inv. 2, 53:

    pars animi, rationis atque intellegentiae particeps,

    id. de Div. 1, 32, 70:

    infixam nostram intellegentiam capere, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 49 fin.:

    fretus intellegentia vestra dissero brevius,

    id. ib. 1, 19, 49:

    quod in nostram intellegentiam cadit,

    id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.:

    ratione et intellegentia tenere aliquid,

    id. ib. 3, 17 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Understanding, knowledge:

    quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant,

    id. ib. 5, 24:

    juris,

    id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2:

    eam calamitatem vestra intellegentia sedabit,

    discrimination, Ter. Hec. prol. 23. —
    (β).
    Plur.:

    rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere,

    Cic. Leg. 1, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17:

    in homine intellegentiam esse, non avaritiam,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    pecuniae quaerendae,

    id. Inv. 1, 29.—
    2.
    Perception, discernment by the senses:

    in gustu et odoratu intellegentia,

    Cic. Ac. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > intellegentia

  • 3 intelligentia

    I.
    Lit.:

    Deus intellegentiam in animo inclusit,

    Cic. Univ. 3:

    intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt,

    id. Inv. 2, 53:

    pars animi, rationis atque intellegentiae particeps,

    id. de Div. 1, 32, 70:

    infixam nostram intellegentiam capere, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 49 fin.:

    fretus intellegentia vestra dissero brevius,

    id. ib. 1, 19, 49:

    quod in nostram intellegentiam cadit,

    id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.:

    ratione et intellegentia tenere aliquid,

    id. ib. 3, 17 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Understanding, knowledge:

    quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant,

    id. ib. 5, 24:

    juris,

    id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2:

    eam calamitatem vestra intellegentia sedabit,

    discrimination, Ter. Hec. prol. 23. —
    (β).
    Plur.:

    rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere,

    Cic. Leg. 1, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17:

    in homine intellegentiam esse, non avaritiam,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    pecuniae quaerendae,

    id. Inv. 1, 29.—
    2.
    Perception, discernment by the senses:

    in gustu et odoratu intellegentia,

    Cic. Ac. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > intelligentia

  • 4 intellegentia (intellig-)

        intellegentia (intellig-) ae, f    [intellegens], discernment, understanding, intelligence: pars animi, intellegentiae particeps: in quibus (gustu et odoratu) est intellegentia.—Understanding, knowledge: iuris: Eam calamitatem vestra intellegentia Sedabit, discrimination, T.—Art, skill, taste, connoisseurship: in rusticis rebus: in homine intellegentiam esse, non avaritiam.—A conception, apprehension, notion: capere intellegentiam: rerum intellegentias mente concipere.

    Latin-English dictionary > intellegentia (intellig-)

  • 5 sciēns

        sciēns entis, adj. with comp. and sup.    [P. of scio], knowing, understanding, intelligent, acquainted, skilled, versed, expert: Id tibi renuntio, ut sis sciens, T.: quis igitur hoc homine scientior umquam fuit?: venefica Scientior, H.: quae (navis) scientissimo gubernatore utitur: locorum, S.: citharae, H.: vir regendae rei p. scientissimus: flectere equum sciens, H.—With the subj. in place of an adv. with the predic., knowing, knowingly, wittingly, purposely, intentionally: prudens sciens pereo, T.: ut offenderet sciens neminem: habebit igitur te sciente curia senatorem, etc.: me oblinam.
    * * *
    scientis (gen.), scientior -or -us, scientissimus -a -um ADJ
    knowing, understanding; skilled, expert

    Latin-English dictionary > sciēns

  • 6 intellego

    intellĕgo (less correctly intellĭgo), exi, ectum (intellexti for intellexisti, Ter. Eun. 4, 6, 30; Cic. Att. 13, 32, 3:

    intellexes for intellexisses,

    Plaut. Cist. 2, 3, 81; subj. perf.:

    intellegerint,

    Sall. H. Fragm. 1, 41, 23 Dietsch), 3, v. a. [inter-lego], to see into, perceive, understand.
    I.
    Lit.
    A.
    To perceive, understand, comprehend:

    qualem autem deum intellegere nos possumus nulla virtute praeditum,

    Cic. N. D. 3, 15, 38 Schoemann ad loc.:

    haec dumtaxat in Graecis intellego, quae ipsi, qui scripserunt, voluerunt a vulgo intellegi,

    Cic. de Or. 2, 14:

    puderet me dicere non intellegere, si vos ipsi intellegeretis, qui ista defenditis,

    id. N. D. 1, 39:

    corpus quid sit intellego,

    id. ib. 1, 26:

    quare autem in his vis deorum insit, tum intellegam cum cognovero,

    id. ib. 3, 24:

    quam sis audax hinc omnes intellegere potuerunt, quod,

    id. Rosc. Am. 31:

    magna ex parvis,

    id. Off. 1, 41:

    intellexi ex tuis litteris, te audisse,

    id. Att. 6, 9:

    de gestu intellego, quid respondeas,

    id. Vatin. 15:

    intellegere et sapere plus quam ceteros,

    id. Off. 2, 14:

    cernere aliquid animo atque intellegere,

    id. Top. 5:

    facile intellectu est,

    Nep. Dion. 9:

    intellegi necesse est: esse deos,

    Cic. N. D. 1, 17; id. Tusc. 3, 5:

    quocirca intellegi necesse est, in ipsis rebus invitamenta inesse,

    id. Fin. 5, 11.—In answers, intellego corresponds to our I understand, go on, very well, Plaut. Ep. 2, 2, 63; Ter. Phorm. 2, 3, 93.— Abl. absol.: intellecto; with rel. clause:

    quidam bonorum caesi, postquam, intellecto in quos saeviretur, pessimi quoque arma rapuerant,

    Tac. A. 1, 49;

    intellecto quantum bellum suscitaret,

    Just. 38, 3, 6.—
    B.
    In partic., to have an accurate knowledge of or skill in a thing, to be a connoisseur:

    faciunt intellegendo ut nihil intellegant,

    Ter. And. prol. 17:

    tametsi non multum in istis rebus intellego,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    hoc nugatorium sciebam esse, ista intellegere,

    id. ib. 2, 4, 14, §

    33: quoniam non intellexerunt in operibus domini,

    Lact. 4, 13, 18:

    illi qui linguam ejus intellegebant,

    Petr. S. 73, 3; Sen. Apoc. 5, 2.—
    C.
    To distinguish:

    oraculorum praestigias profani a veritate intellegere non possunt,

    Lact. 2, 16.—
    D.
    To see, perceive, observe by the understanding:

    vehementer nunc mihi est irata: sentio atque intellego,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    ubi neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    illi, ante inito, ut intellectum est, consilio,

    id. B. G. 2, 33:

    intellego, quid loquar,

    Cic. Lig. 5.—
    E.
    Of persons, to understand, comprehend, judge rightly (post-Aug.):

    quod Catonem aetas sua parum intellexisset,

    Sen. de Const. Sap. 1:

    quando Socrates ab hominibus sui temporis parum intellegebatur,

    Quint. 11, 1, 10; Vell. 2, 114, 5; Tac. A. 3, 3:

    quem legatum tribunus ita et intellexit et cepit, ut, etc.,

    Plin. Ep. 8, 23, 5. —
    F.
    To understand a language: isti qui linguam avium intellegunt, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (Trag. v. 83 Rib.):

    in iis linguis quas non intellegimus,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    quantum ego Graece scripta intellegere possum,

    id. de Or. 2, 13, 55:

    linguam ejus,

    Sen. de M. Claud. 5, 2; Petr. 73.—
    G.
    To understand by any thing, to take a thing to mean.
    1.
    With in or sub aliqua re, or per aliquid: illa est eutaxia, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic. Off. 1, 40, 142:

    sub hoc themate intellegere non hoc, sed, etc.,

    Sen. Contr. 9, 28, 10:

    intellego sub hoc verbo multa,

    id. ib. 1, 2, 15:

    per nemo homo,

    Donat. ad Ter. Eun. 3, 5, 1:

    solem sub appellatione Jovis,

    Macr. S. 1, 23, 5:

    per sagittas vim radiorum,

    id. ib. 1, 17, 12. —
    2.
    With two acc.:

    non habeo quod intellegam bonum illud,

    Cic. Tusc. 3, 18, 41. —
    3.
    With acc. and abl.: consuetudo omnibus his nominibus Argesten intellegi, Plin. 2, 47, 46, § 121.—
    II.
    Transf., to perceive, discern by the senses; to see, feel, notice. Alcumenam ante aedis stare saturam intellego, Plaut. Am. 2, 2, 35: Si. Statum vide hominis, Callipho.... Ca. Bene confidenterque astitisse intellego, id. Ps. 1, 5, 41:

    illa quidem primo nullos intellegit ignes,

    Ov. M. 9, 456:

    frigus,

    Col. Arbor. 13:

    vestigia hominum intellegi a feris,

    Plin. 8, 16, 21, § 58; 28, 4, 14, § 55.— Hence, in-tellĕgens, entis, P. a., that has understanding or that understands a thing; intelligent, acquainted with.
    A.
    In gen.:

    semperne vulgi judicium cum intellegentium judicio congruit?

    Cic. Brut. 49:

    intellegens dicendi existimator,

    id. ib. 54:

    judicium,

    id. Opt. Gen. Or. 4:

    vir,

    id. Fin. 3, 5.—With gen.:

    cujusvis generis ejus intellegens,

    id. ib. 2, 20.— Comp.:

    aliquid intellegentiore mente discutere,

    Aug. Retract. 1, 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    Intellegens alicujus, that understands a person, rightly estimates his character:

    intellegens principis nostri, cujus videbam hanc esse laudem,

    Plin. Ep. 6, 27, 2 Döring ad loc.—
    2.
    Well skilled in matters of taste, a connoisseur:

    signa pulcherrima quae non modo istum hominem, ingeniosum atque intellegentem, verum etiam quemvis nostrum, quos iste idiotas appellat, delectare possent,

    Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4:

    ut putetur in istis rebus intellegens esse,

    id. ib. 2. 4, 15, § 33.— Adv.: intellĕgenter, intelligently:

    ut amice, ut intelligenter, ut attente audiamur,

    Cic. Part. 8, 28:

    lectitare,

    Plin. Ep. 5, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > intellego

  • 7 sensus

    1.
    sensus, a, um, Part. of sentio.
    2. I.
    Corporeal, perception, feeling, sensation:

    omne animal sensus habet: sentit igitur et calida et frigida et dulcia et amara, nec potest ullo sensu jucunda accipere et non accipere contraria: si igitur voluptatis sensum capit, doloris etiam capit. etc.,

    Cic. N. D. 3, 13, 32:

    moriendi sensum celeritas abstulit,

    id. Lael. 3, 12:

    si quis est sensus in morte,

    id. Phil. 9, 6, 13:

    (Niobe) posuit sensum saxea facta mali,

    Ov. P. 1, 2, 32:

    sensum voluptatemque percipere,

    Plin. Ep. 1, 10, 12. [p. 1671] —
    B.
    A sense, capacity for feeling:

    ut idem interitus sit animorum et corporum nec ullus sensus maneat, etc.,

    Cic. Lael. 4, 14:

    tactus corporis est sensus,

    Lucr. 2, 435:

    oculorum,

    id. 3, 361; so,

    oculorum, aurium,

    Cic. Tusc. 5, 38, 111; id. Fin. 2, 16, 52; id. Div. 2, 52, 107; cf.

    videndi,

    id. de Or. 2, 87, 357:

    audiendi,

    id. Rep. 6, 18, 19:

    quod neque oculis neque auribus neque ullo sensu percipi potest,

    id. Or. 2, 8:

    quamquam oriretur (tertia philosophiae pars) a sensibus, tamen non esse judicium veritatis in sensibus,

    id. Ac. 1, 8, 30:

    res subjectae sensibus,

    id. ib. 1, 8, 31:

    gustatus, qui est sensus ex omnibus maxime voluptarius,

    id. de Or. 3, 25, 99:

    sensus autem interpretes ac nuntii rerum in capite et facti et conlocati sunt,

    id. N. D. 2, 56, 140:

    omne animal sensus habet,

    id. ib. 3, 13, 32:

    carent conchae visu, omnique sensu alio quam cibi et periculi,

    Plin. 9, 30, 48, § 90:

    ab eā parte opus orsus, ut a sensu ejus, averteret,

    Curt. 4, 6, 9.—
    II.
    Mental, feeling, sentiment, emotion, affection; sense, understanding, capacity; humor, inclination, disposition, frame of mind, etc.:

    ipse in commovendis judicibus eis ipsis sensibus, ad quos illos adducere vellem, permoverer,

    Cic. de Or. 2, 45, 189:

    an vos quoque hic innocentium cruciatus pari sensu doloris adficit?

    id. Verr. 2, 5, 46, § 123:

    vestri sensus ignarus,

    id. Mil. 27, 72:

    humanitatis,

    id. Verr. 2, 1, 18, § 47; id. Rosc. Am. 53, 154:

    applicatio animi cum quodam sensu amandi... ut facile earum (bestiarum) sensus appareat... sensus amoris exsistit, etc.,

    id. Lael. 8, 27; cf.:

    ipsi intellegamus naturā gigni sensum diligendi,

    id. ib. 9, 32:

    meus me sensus, quanta vis fraterni sit amoris, admonet,

    id. Fam. 5, 2, 10:

    utere argumento ipse sensus tui,

    id. Rep. 1, 38, 59:

    nihil est tam molle, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos sensusque civium,

    id. Mil. 16, 42:

    quae mihi indigna et intolerabilia videntur, ea pro me ipso et animi mei sensu ac dolore pronuntio,

    id. Rosc. Am. 44, 129.—
    2.
    Opinion, thought, sense, view:

    animi,

    Cic. de Or. 2, 35, 148:

    valde mihi placebat sensus ejus de re publicā,

    id. Att. 15, 7:

    (orator) ita peragrat per animos hominum, ita sensus mentesque pertractat, ut, etc.,

    id. de Or. 1, 51, 222 sq.:

    qui est iste tuus sensus, quae cogitatio? Brutos ut non probes, Antonios probes?

    id. Phil. 10, 2, 4:

    dissidenti sensus suos aperire,

    Nep. Dion, 8, 2:

    sensus reconditi,

    Plin. Ep. 2, 3, 2.—
    3.
    Esp., the common feelings of humanity, the moral sense, taste, discretion, tact in intercourse with men, often called in full sensus communis (sometimes with hominum), and often in other phrases of similar force:

    ut in ceteris (artium studiis) id maxime excellat, quod longissime sit ab imperitorum intellegentiā sensuque disjunctum, in dicendo autem vitium vel maximum sit a volgari genere orationis atque a consuetudine communis sensus abhorrere,

    Cic. de Or. 1, 3, 12:

    quae versantur in sensu hominum communi,

    id. ib. 2, 16, 68; id. Planc. 13, 31:

    communis ille sensus in aliis fortasse latuit,

    id. ib. 14, 34; Hor. S. 1, 3, 66:

    sit in beneficio sensus communis,

    Sen. Ben. 1, 12, 3; id. Ep. 5, 4; 105, 3; Quint. 1, 2, 20:

    rarus sensus communis in illā fortunā,

    Juv. 8, 73. — Plur., Cic. Clu. 6, 17:

    ea sunt in communibus infixa sensibus,

    id. de Or. 3, 50, 195; so,

    vulgaris popularisque sensus,

    id. ib. 1, 23, 108:

    haec oratio longe a nostris sensibus abhorrebat,

    id. ib. 1, 18, 83; cf.:

    mirari solebam istum in his ipsis rebus aliquem sensum habere, quem scirem nullā in re quicquam simile hominis habere,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 33.—
    B.
    Transf. (in the poets, and also in prose after the Aug. per.), of the thinking faculty, sense, understanding, mind, reason (syn.: mens, ratio).
    1.
    In gen. (rare):

    misero quod omnes Eripit sensus mihi,

    Cat. 51, 6; cf.:

    tibi sensibus ereptis mens excidit,

    id. 66, 25; Ov. M. 3, 631; 14, 178:

    (quibus fortuna) sensum communem abstulit,

    common sense, Phaedr. 1, 7, 4 (in another signif., v. supra, II. A. fin., and infra, 2. fin.):

    eam personam, quae furore detenta est, quia sensum non habet, etc.,

    Dig. 24, 3, 22, § 7:

    nec potest animal injuriam fecisse, quod sensu caret,

    ib. 9, 1, 1, § 3.—
    2.
    In partic., of discourse.
    a.
    Abstr., sense, idea, notion, meaning, signification (syn.: sententia, notio, significatio, vis; poet. and post-Aug.; freq. in Quint.): nec testamenti potuit sensus colligi, Phaedr. 4, 5, 19:

    verba, quibus voces sensusque notarent,

    Hor. S. 1, 3, 103:

    is verbi sensus,

    Ov. F. 5, 484:

    quae verbis aperta occultos sensus habent,

    Quint. 8, 2, 20:

    ambiguitas, quae turbare potest sensum,

    id. 8, 2, 16:

    verba duos sensus significantia,

    id. 6, 3, 48: allêgoria aliud verbis, aliud sensu ostendit, id. 8, 6, 44:

    Pomponium sensibus celebrem, verbis rudem,

    Vell. 2, 9, 5:

    horum versuum sensus atque ordo sic, opinor, est,

    Gell. 7, 2, 10:

    egregie dicta circa eumdem sensum tria,

    Sen. Ep. 7, 10.—Introducing a quotation:

    erat autem litterarum sensus hujusmodi,

    Amm. 20, 8, 4.—With gen. person:

    salvo modo poëtae sensu,

    the meaning, Quint. 1, 9, 2.—
    b.
    Concr., a thought expressed in words, a sentence, period (postAug.):

    sensus omnis habet suum finem, poscitque naturale intervallum, quo a sequentis initio dividatur,

    Quint. 9, 4, 61; 7, 10, 16; cf. id. 11, 2, 20:

    puer ut sciat, ubi claudatur sensus,

    id. 1, 8, 1:

    ridendi, qui velut leges prooemiis omnibus dederunt, ut intra quattuor sensus terminarentur,

    id. 4, 1, 62:

    verbo sensum cludere multo optimum est,

    id. 9, 4, 26 et saep.—Hence, communes sensus (corresp. with loci), commonplaces, Tac. Or. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > sensus

  • 8 cerebrum

        cerebrum ī, n    [2 CEL-], the brain: Dimminuetur tibi, T., V.— Understanding: Putidius, H. — Anger, choler: o te cerebri Felicem! i. e. your hot temper, H.
    * * *
    brain; top of the head, skull; bud; seat of senses/intelligence; anger/wrath

    Latin-English dictionary > cerebrum

  • 9 coniūrātiō

        coniūrātiō ōnis, f    [coniuro], a uniting in an oath, sworn union, alliance: nobilitatis, Cs.: de bello, L.: (mulierum), common understanding, T. —A conspiracy, plot, secret combination: Catilinae, S.: impia, L.: coniurationem patefacere: coniurationis particeps: nefanda in libidinem, L.: deserendae Italiae, L.—A confederacy, band of conspirators: perditorum hominum.

    Latin-English dictionary > coniūrātiō

  • 10 con-lūdō (coll-)

        con-lūdō (coll-) sī, —, ere,    to play together, sport with: paribus, H.—Poet.: videbis in aquā conludere plumas, move sportively, V. — Fig., to have a secret understanding: tecum.

    Latin-English dictionary > con-lūdō (coll-)

  • 11 conlūsiō (coll-)

        conlūsiō (coll-) ōnis, f    [conludo], a secret understanding, collusion: cum decumanis.

    Latin-English dictionary > conlūsiō (coll-)

  • 12 cōnsilium

        cōnsilium ī, n    [com- + 2 SAL-], a council, body of counsellors, deliberative assembly: senatum, orbis terrae consilium: senatūs: Iovis, H.: consilium viribus parat, L.: publicum, i. e. a court of justice: hac re ad consilium delatā, a council of war, Cs.: sine consiliis per se solus, without advisers, L.: Illa Numae coniunx consiliumque fuit, counsellor, O.—Deliberation, consultation, considering together, counsel: capere unā tecum, T.: summis de rebus habere, V.: quasi vero consili sit res, ac non, etc., a question for discussion, Cs.: arbitrium negavit sui esse consili, for him to decide, N.: quid efficere possis, tui consili est, for you to consider: nihil quod maioris consili esset: nocturna, S.: in consilio est aedilibus, admitted to the counsels, Iu.—A conclusion, determination, resolution, measure, plan, purpose, intention, design, policy: unum totius Galliae, Cs.: callidum, T.: arcanum, H.: saluberrima, Ta.: adeundae Syriae, Cs.: consili participes, S.: superioris temporis, former policy, Cs.: consilium expedire, resolve promptly, L.: certus consili, in purpose, Ta.: incertus consilii, T., Cu.: Consilia in melius referre, change her policy, V.: quod consilium dabatur? resource, V.: unde consilium afuerit culpam abesse, L.: eo consilio, uti, etc., their object being, Cs.: quo consilio huc imus? T.: omnes uno consilio, with one accord, Cs.: cum suo quisque consilio uteretur, pursued his own course, Cs.: publico factum consilio, by the state, Cs.: alqm interficere publico consilio, i. e. by legal process, Cs.: privato consilio exercitūs comparare, on their own account: audax, L.: fidele: sapiens, O.: plenum sceleris.—In phrases with capere or suscipere, to form a purpose, plan, resolve, decide, determine: neque, quid nunc consili capiam, scio, De virgine, T.: legionis opprimendae consilium capere, Cs.: obprimundae rei p., S.: hominis fortunas evertere: ex oppido profugere, Cs.: consilium ceperunt, ut, etc.: capit consilium, ut nocte iret, L.—With inire, to form a plan, resolve, conspire, determine: inita sunt consilia urbis delendae: iniit consilia reges tollere, N.: consilia inibat, quem ad modum discederet, Cs.: de recuperandā libertate consilium initum, Cs.—With est, it is intended, I purpose: non est consilium, pater, I don't mean to, T.: non fuit consilium otium conterere, S.: ea uti deseram, non est consilium, S.: quibus id consili fuisse cognoverint, ut, etc., who had formed the plan, etc., Cs.: quid sui consili sit, ostendit, Cs.—In war, a plan, device, stratagem: consilia cuiusque modi Gallorum, Cs.: tali consilio pro fligavit hostīs, N.: Britannorum in ipsos versum, Ta.: te consilium Praebente, H.—Counsel, advice: recta consilia aegrotis damus, T.: fidele: lene, H.: consilio uti tuo, take your advice: consilium dedimus Sullae, ut, etc., Iu. — Understanding, judgment, wisdom, sense, penetration, prudence, discretion: neque consili satis habere: a consilio principum dissidere: res forte quam consilio melius gestae, S.: Simul consilium cum re amisti? T.: pari consilio uti: vir consili magni, Cs.: plus in animo consili, L.: catervae Consiliis iuvenis revictae, H.: tam nulli consili, T.: tam expers consili: misce stultitiam consiliis brevem, H.: consilii inopes ignes, indiscreet, O.: vis consili expers, H.
    * * *
    debate/discussion/deliberation/consultation; advice/counsel/suggestion; adviser; decision/resolution; intention/purpose/policy/plan/action; diplomacy/strategy; deliberative/advisory body; state council, senate; jury; board of assessors; intelligence, sense, capacity for judgment/invention; mental ability; choice

    Latin-English dictionary > cōnsilium

  • 13 dēsipiō

        dēsipiō —, —, ere    [de + sapio], to be void of understanding, be silly, act foolishly: licet me desipere dicatis: si non desipit augur, H.: Dulce est desipere in loco, to trifle, H.
    * * *
    desipere, desipui, - V INTRANS
    act/be foolish; be out of one's mind/lose one's reason/lack rational thought

    Latin-English dictionary > dēsipiō

  • 14 excors

        excors cordis, adj.    [ex + cor], without intelligence, without understanding, senseless, silly, stupid: anus: hoc qui non videt, excors est: admodum: turpis et excors, H.
    * * *
    (gen.), excordis ADJ
    silly, stupid

    Latin-English dictionary > excors

  • 15 intellēctus

        intellēctus    P. of intellego.
    * * *
    comprehension/understanding; recognition/discerning; intelect; meaning/sense

    Latin-English dictionary > intellēctus

  • 16 intellēctus

        intellēctus ūs, m    [1 LEG-], a perception, discernment: hiems et ver intellectum ac vocabula habent, i. e. are recognized, Ta.
    * * *
    comprehension/understanding; recognition/discerning; intelect; meaning/sense

    Latin-English dictionary > intellēctus

  • 17 mēns

        mēns mentis, f    [1 MAN-], the mind, disposition, feeling, character, heart, soul: mala, T.: conversae sunt omnium mentes, Cs.: mentis ferox, O.: mollis ad calamitates perferendas, Cs.— The conscience: adhibere testem, id est mentem suam: diri conscia facti, Iu.— The intellectual faculties, mind, understanding, intellect, reason, judgment, discernment, consideration, reflection: animos viventīs mente complecti, comprehend: mens sana in corpore sano, Iu.: mentis suae esse, in his right mind: captus mente, beside himself: mente paululum inminutā, S.: mentem amittere, lose one's mind: male tuta, H.: huic ex tempore dicenti effluit mens, his recollection vanished: quae tantā mente fiunt, intelligence: dictis adice mentem, attention, O.—In the phrase, venire in mentem, to come into mind, be thought of, occur: quotienscumque patria in mentem veniret, L.: numquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset: ubi venit in mentem eius adventi, bethought himself, T.: ei venit in mentem potestatis: fac tibi legis veniat in mentem: in mentem tibi non venit quid negoti sit?: veniat in mentem, ut defenderimus, etc., L.: quid venit in mentem Callistheni, dicere, etc.? — Mind, thought, plan, purpose, intention, design: senatus unā voce ac mente restiterat: nostram nunc accipe mentem, V.: classem eā mente comparavit, ut, etc.: mentes deorum scrutari in fibris, O.: hac mente laborem ferre, H.— Spirit, boldness, courage: tua, quā arcem recepisti, L.: addere mentem, give courage, H.: demittunt mentes, lose courage, V.— Passion, impulse: dolor quod suaserit et mens, H.: Compesce mentem, H.—Person., the goddess of thought, L., C., O.
    * * *
    mind; reason, intellect, judgement; plan, intention, frame of mind; courage

    Latin-English dictionary > mēns

  • 18 nēscius

        nēscius adj.    [ne+2 SAC-], unknowing, ignorant, unaware: Plus quam quod... Nescius adfectas, in your ignorance, O.: Nescia mens hominum fati, V.: aurae fallacis, H.: Nullā de facie terra, O.: quanto periculo vivam: neque eram nescius, quantis oneribus premerere, yet I well knew: flumina Nescia gratentur consolenturne parentem, hesitating, O.: iratum te regi fuisse non erant nescii.— Not knowing how, not understanding, unable, incapable: cedere nescius, i. e. indomitable, H.: fallere vita, V.: vinci nescius, O.: Virtus repulsae, H.: furtivas reddere preces, Pr.— Unknown: gentibus tributa, Ta.: neque nescium habebat alqm invisum esse, etc., Ta.
    * * *
    nescia, nescium ADJ
    unaware, not knowing, ignorant

    Latin-English dictionary > nēscius

  • 19 pectus

        pectus oris, n    [PAC-], a breast, breast-bone: pectore in adverso ensem Condidit, V.: in pectus cadit pronus, O.: latum demisit pectore clavom, H.: esse vincto pectore, ut gracilae sient, tightlaced, T.— The stomach: reserato pectore, O.— The breast, heart, feelings, disposition: amari toto pectore: metus insidens pectoribus, L.: laeta deae permulsit pectora dictis, V.: Illi robur et aes triplex Circa pectus erat, H.: mollities pectoris, tender-heartedness, O.: vitā et pectore puro, conscience, H.: pectora casta, O.— The soul, spirit, mind, understanding: de hortis toto pectore cogitemus: quod verbum in pectus Iugurthae altius descendit, S.: novum in Bruti pectore ingenium, L.: nova pectore versat Consilia, V.: oculis ea pectoris hausit, the mind's eye, O.: memori referas mihi pectore cuncta, H.: deus quem clausum pectore habebat, i. e. who inspired her, O.— A character, heart, person: cara sororum Pectora, V.: mihi Thesea pectora iuncta fide, O.
    * * *
    breast, heart; feeling, soul, mind

    Latin-English dictionary > pectus

  • 20 praevāricor

        praevāricor —, ārī, dep.    [* prae-varicus].— In law, to be a false advocate, collude, prevaricate.
    * * *
    praevaricari, praevaricatus sum V DEP
    transgress, sin against; violate; be in collusion; be/walk crooked/not upright; straddle; have secret understanding w/enemy

    Latin-English dictionary > praevāricor

См. также в других словарях:

  • Understanding — Un der*stand ing, n. 1. The act of one who understands a thing, in any sense of the verb; knowledge; discernment; comprehension; interpretation; explanation. [1913 Webster] 2. An agreement of opinion or feeling; adjustment of differences;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • understanding — I (agreement) noun accord, accordance, alliance, arrangement, common view, compact, compliance, concord, concordance, congruence, consentaneity, contract, cooperation, covenant, harmony, like mindedness, meeting of minds, mutual pledge, pact,… …   Law dictionary

  • understanding — [adj] accepting, tolerant compassionate, considerate, discerning, empathetic, forbearing, forgiving, generous, kind, kindly, patient, perceptive, responsive, sensitive, sympathetic; concepts 401,542 Ant. intolerant, unaccepting understanding [n1] …   New thesaurus

  • Understanding — Un der*stand ing ([u^]n d[ e]r*st[a^]nd [i^]ng), a. Knowing; intelligent; skillful; as, he is an understanding man. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • understanding — UK US /ˌʌndəˈstændɪŋ/ noun [C] ► an informal agreement: »Taiwan and Hong Kong reached an understanding for a five year commercial air agreement. → See Note AGREEMENT(Cf. ↑agreement) …   Financial and business terms

  • understanding — [un΄dərstan′diŋ] n. 1. the mental quality, act, or state of a person who understands; comprehension, knowledge, discernment, sympathetic awareness, etc. 2. the power or ability to think, learn, judge, etc.; intelligence; sense 3. a specific… …   English World dictionary

  • understanding — (n.) O.E. understandincge comprehension, from UNDERSTAND (Cf. understand) (q.v.). Meaning mutual agreement is attested from 1803 …   Etymology dictionary

  • understanding — 1 *reason, intuition Analogous words: comprehension, apprehension (see under APPREHEND): *discernment, discrimination, insight, penetration 2 *agreement, accord …   New Dictionary of Synonyms

  • understanding — ► NOUN 1) the ability to understand something. 2) the power of abstract thought; intellect. 3) an individual s perception or judgement of a situation. 4) sympathetic awareness or tolerance. 5) an informal or unspoken agreement or arrangement. ►… …   English terms dictionary

  • understanding — noun 1 knowledge of a subject, of how sth works, etc. ADJECTIVE ▪ complete, comprehensive, full ▪ He showed a full understanding of the sequence of events. ▪ growing ▪ accurate …   Collocations dictionary

  • understanding — I adj. understanding about, of II n. agreement 1) to arrive at, come to, reach an understanding 2) a clear; secret; tacit; verbal; written understanding 3) an understanding about; with (we reached a tacit understanding with them about the matter) …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»