218b

Βακχ-εία, ἡ,

A Bacchic frenzy, revelry,

Βακχείας καλῆς A.Ch. 698

, cf. E.Ba. 232, Arist.Pol. 1342b4; ἡδονῇ δοὺς ἔς τε Β. πεσών (prob. for - εῖον) E.Ph.21; τῆς φιλοσόφου μανίας τε καὶ Βακχείας the madness and frenzy of philosophy, Pl.Smp. 218b: in pl., Bacchic orgies, E.Ba. 218, 1293.

βέβηλ-ος, ον, [dialect] Dor. [full] βέβᾱλος IG3.3845, Ps.- Lysisap.Iamb.VP17.75: ([etym.] βαίνω, βηλός):—

A allowable to be trodden, prob. of ground (opp. ἱερός, D.H.7.8);

καὶ πῶς β. ἄλσος ἂν ῥύοιτό με

;

A.Supp. 509

; ἢ πρὸς βεβήλοις ἢ πρὸς ἄλσεσιν θεῶν either on profane ground or.., S.OC10;

ἔς τε τἄβατα καὶ πρὸς βέβηλα Id.Fr.88

: hence generally, permitted, καὶ βέβηλα καὶ κεκρυμμένα λόγια public, current, E.Heracl. 404;

ἐν βεβήλῳ Th.4.97

; βέβηλα permitted meats, Ath.2.65f.

II of persons, unhallowed, = ἀμύητος, S.Fr. 154, Orph.Fr. 245; impure, E.Fr. 648;

β. τε καὶ ἄγροικος Pl.Smp. 218b

;

β. καὶ ἀνόσια ἐνθυμήματα Ph.2.165

: c. gen., uninitiated,

τελετῆς AP9.298

(Antiphil.);

ἀποδεικτικῆς μεθόδου Gal.UP12.6

. Adv.

- λως Ph.1.523

.

λύχνος, ὁ, pl.

A

λύχνοι Batr.180

, Ar.Eq. 1315, Antiph.70, 152, PPetr.2p.72 (iii B. C.): freq. also λύχνα, Hdt.2.62, 133, E.Cyc. 514 (lyr.), Call.Hec.1.4.11, etc., prob. in Alc.41.1. (Fr. λυκ- sno-, cf. Λύκη):—portable light, lamp,

χρύσεος λ. Od.19.34

; λύχνα καίειν, ἀνάπτειν, light lamps, Hdt. ll. cc.;

ἅπτε, παῖ, λ. Ar.Nu.18

; λύχνους ἅπτειν to have an illumination, Arr.Epict.2.17.37;

λύχνους ἀποσβέσαι Ar.Pl. 668

; λ. ἀπεσβήκει had been put out, Pl.Smp. 218b; περὶ λύχνων ἁφάς about lamp-lighting time, i. e. towards nightfall, Hdt.7.215, D.S.19.31; πάννυχος λ. παρακαίεται lamps are kept burning all night, Hdt.2.130;

καύσεις λύχνων Sammelb.1161.14

(i B. C.);

ἔλαιον ἡμῖν οὐκ ἔνεστ' ἐν τῷ λύχνῳ Ar.Nu.56

; cf. κεράτινος.

2 in pl., οἱ λύχνοι or τὰ λύχνα the lamp-market, οὑκ τῶν λ. ib. 1065.

II a fish, Str. 17.2.4, Hsch.; cf. Lat. lucerna, Plin.HN9.82.

μᾰνία (A), [dialect] Ion. - ιη, ἡ, ([etym.] μαίνομαι)

A madness, Hdt.6.112, Hp.Aph. 7.5, S.Ant. 958 (lyr.), etc.;

πολλὴν καταγνῶναι μ. τινῶν Isoc.4.133

;

μέχρι μανίας ἡ σφοδρὰ ἡδονὴ κατέχουσα Pl.Phlb. 45e

;

μανίη νοῦσος Hdt.6.75

: freq. in pl., Lex Solonis ap.D.46.14, Thgn.1231, A.Pr. 879, 1057 (both anap.), etc.

II enthusiasm, inspired frenzy,

μ. Διονύσου πάρα E.Ba. 305

;

ἀπὸ Μουσῶν κατοκωχή τε καὶ μ. Pl.Phdr. 245a

; θεία μ., opp. σωφροσύνη ἀνθρωπίνη, ib. 256b, cf. Prt. 323b, X. Mem.1.1.16;

τῆς φιλοσόφου μ. τε καὶ βακχείας Pl.Smp. 218b

.

III passion,

ἐρωτικὴ μ. Id.Phdr. 265b

;

μανίην μανεὶς ἀρίστην Anacreont. 59.2

: freq. in pl., Pi.O.9.39, N.11.48, E.HF 835;

ἐγγὺς μανιῶν ἐλαύνει Id.Heracl. 904

(lyr.); μανίη τινός mad desire for.., Hermesian.7.85.

------------------------------------

μανία (B), ἡ,

A = μανότης, An.Ox.2.393.

πύλη [ῠ], ἡ, prop.

A one wing of a pair of double gates,

ὀλίγον τι παρακλίναντες τὴν ἑτέρην π. Hdt.3.156

: mostly in pl., gates of a town (whereas θύρα = house-door),

Σκαιαὶ π. Il.3.145

, etc.;

π. εὖ ἀραρυίας 7.339

;

πύκα στιβαρῶς ἀραρυίας 12.454

;

πεπταμένας ἐν χερσὶ π. ἔχετε 21.531

; ἄνεσάν τε π. καὶ ἀπῶσαν ὀχῆας ib. 537;

π. ἀνοῖξαι A.Ag. 604

;

π. κλῇσαι Pl.R. 560c

(the Art. is freq. omitted even in Prose): pl. of several gates, A.Th. 125; ἐν πύλαις in or at the gates, ib. 160, 213 (both lyr.), al.; πρὸς πύλαις ib. 377, 457;

ἐπὶ ταῖς πύλαισιν, οὗ τὸ τάριχος ὤνιον Ar.Eq. 1247

.

2 in Trag. sts. of the house-door,

δωμάτων πύλαι A.Ch. 732

, cf. 561; γυναικείους π. gate or door leading to the women's apartments, ib. 878;

πύλαις διπλαῖς ἐνήλατο S.OT 1261

;

ἐκτὸς αὐλείων πυλῶν Id.Ant.18

: also in sg., ib. 1186, El. 818; of the door of a tent, Id.Aj.11;

πύλης ἄναξ θυρωρέ Id.Fr. 775

.

3 πύλαι Ἀΐδαο the gates of the nether world, periphr.for hell, Il.5.646,9.312, Od.14.156;

Ἅιδου πύλαι A.Ag. 1291

, cf. Ev.Matt.16.18, etc.; also

σκότου πύλαι E.Hec.1

;

νερτέρων π. Id.Hipp. 1447

.

4 custom-house, PTeb.5.34 (ii B.C.); τετελώνηται διὰ πύλης has paid the customs, BGU 1592(iii A.D.), etc.;

τὸ σύμβολον τῆς ἱερᾶς Συηνιτικῆς π. PStrassb.79.10

(i B.C.);

μισθωταὶ ἱερᾶς π. Σοήνης Ostr. 106

(ii A.D.), al., cf. Ostr.Bodl.v C 1 (ii A.D.),

II generally, entrance, orifice,

ἀμφὶ πύλας ἰσθμοῖο Emp.100.19

;

ἀναπεπταμένας ἔχω τῶν ὤτων τὰς π. Ath.4.169a

;

πύλας τοῖς ὠσὶν ἐπίθεσθε Pl.Smp. 218b

; ἡλίου πύλαι, Pythag. name for the eyes, D.L.8.29; portal fissure of the liver,

π. καὶ δοχαὶ χολῆς E.El. 828

, cf. Hp.Epid. 2.4.1, Anat.1, Pl.Ti. 71c, Arist.HA 496b32, Gal.15.145; portal vein of the liver, Ruf.Onom. 179, Gal.2.785,5.542.

b pl., of the carceres in the circus, Aristid.1.124J.

c metaph.,

πύλας ὕμνων ἀναπιτνάμεν Pi.O.6.27

;

ἐπέων π. B.Fr.4

;

ἐν πύλαις γήρως D.C.57.24

, cf. 76.7.

2 entrance into a country through mountains, pass, Hdt.5.52: hence, Πύλαι, αἱ, the common name for Θερμοπύλαι, the Gates of Greece, Id.7.201, etc.: of other passes,

π. τῆς Κιλικίας καὶ τῆς Συρίας X.An.1.4.4

; αἱ Σύριαι π. ib.5; αἱ Κάσπιαι π. Str.11.12.1;

π. Λύδιαι Id.13.1.65

; Ἀμανίδες π. Id.14.5.18, 16.2.8 (

αἱ Ἀμανικαὶ καλούμεναι Arr.An.2.7.1

): these passes were sometimes really barred by gates, Hdt.7.176, cf. 3.117, 5.52, X. l.c.: the Isthmus is called πόντοιο πύλαι, Pi.N.10.27;

Κορίνθου π. Id.O.9.86

;

αἱ π. τῆς Πελοποννήσου X.Ages.2.17

; Πέλοπος νάσου θεόδματοι π. B.p.437 J.

3 of narrow straits, by which one enters a broad sea, Πύλαι Γαδειρίδες the Straits of Gibraltar, Pi.Fr. 256; ἐπ' αὐταῖς στενοπόροις λίμνης π., of the Thracian Bosporus, A.Pr. 729; ἐν πύλαις, of the Euripus, E.IA 803.

σβέννῡμι, Hdt.2.66, Pl.Lg. 835e, etc.; [full] σβεννύω, Pi.P.1.5, Hp.Acut. 54, Thphr.Ign.19, etc.: [tense] impf.

A

ἐσβέννυον Paus.4.21.4

: [tense] fut. σβέσω App BC2.68, ([etym.] κατα-) A.Ag. 958, E.IT 633; [dialect] Ep. σβέσσω Orac. ap. Hdt. 8.77, Theoc.23.26: [tense] aor.

ἔσβεσα Il.16.293

(tm.), S.Aj. 1057, Ar.Av. 778 (lyr.); [dialect] Ep. inf.

σβέσσαι Il.16.621

; [dialect] Ion. inf.

κατα-ς βῶσαι Herod. 5.39

: [tense] pf. and [tense] aor. 2, v. infr.:—[voice] Med., [tense] fut. σβήσομαι ([etym.] ἀπο-) Pl.Lg. 805c: [tense] aor.

σβέσαντο Q.S.1.795

:—[voice] Pass., Hes.Op. 590: [tense] fut.

σβεσθήσομαι Gal.7.17

: [tense] aor.

ἐσβέσθην Hp.Acut.

(Sp.) 26, ([etym.] κατ-) X.HG5.3.8; [dialect] Ep.

συν-έσβετο Opp.H.2.477

, etc.: [tense] pf.

ἔσβεσμαι Longin.21.1

, Ael.NA9.54, etc., ([etym.] ἀπ-) Hp.Int.43:—besides these, [tense] aor. 2 and [tense] pf. and [tense] plpf. [voice] Act. are used intr.,

ἔσβην Il.9.471

, ([etym.] ἀπ-) E.Fr. 971, ([etym.] κατ-) Hdt.4.5; imper. σβῆτε (trans.) Sophr. in Stud.Ital.10.123; part.

ἀπο-σβείς Hp.Epid.4.31

: [tense] pf. ἔσβηκα ([etym.] ἀπ-) X.Cyr.8.8.13, ([etym.] κατ-) A.Ag. 888: [tense] plpf. ἐσβήκει ([etym.] ἀπ-) Pl.Smp. 218b:—quench, put out, used by Hom. in the literal sense only in compd. κατα-σβέννυμι (q.v.);

σ. τὸ καιόμενον Hdt.2.66

;

κεραυνόν Pi.P.1.6

;

φλόγα Th.2.77

, A.R.4.668.

2 of liquids, dry up,

ἡ Μηδικὴ πόα σ. τὸ γάλα Arist.HA 522b25

, cf. AP9.549 (Antiphil.).

3 generally and metaph., quench, quell, check,

κεῖνός γ' οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον Il.9.678

;

ἀνθρώπων σβέσσαι μένος 16.621

;

ὕβριν Simon.

( 132) ap.Hdt.5.77, cf. Orac. ap. eund.8.77, Heraclit.43, Pl.Lg. 835e;

εἰ μὴ θεῶν τις τήνδε πεῖραν ἔσβεσεν S.Aj. 1057

;

ὡς φόνῳ σβέσῃ φόνον E.HF40

;

ἔσβεσε κύματα νήνεμος αἴθρη Ar.Av. 778

;

σ. αὔξην καὶ ἐπιρροήν Pl.Lg. 783b

; τὸν θυμόν ib. 888a; καῦμα (in the bowels) Hp.Acut.54;

ὁ βορέας σ. τὴν θερμότητα Arist.Mete. 347b4

; λιθάργυρον ὄξει ἢ οἴνῳ ς. cooling it, Dsc.5.87; ὕδατι δίψαν ς. A.R.3.1349; σ. τυραννίδα Epigr. ap. Plu.Lyc.20;

κλέος AP9.104

(Alph.); Ἑλλάδα φωνήν ib. 451; regard as extinguishable,

ταύτας τὰς δυνάμεις Plot.6.4.10

.

II [voice] Pass. σβέννυμαι (with intr. tenses of [voice] Act., v. supr.), to be quenched, go out, of fire,

οὐδέ ποτ' ἔσβη πῦρ Il.9.471

; of inflamed pustules, go down, disappear, Hp.Acut. (Sp.) 26; ἰχθύων.. ᾠὰ μετὰ ἁλῶν σβεσθέντα (s.v.l.)

καὶ ἐποπτηθέντα Diph.Siph.

ap. Ath.3.121c: metaph. of men, become extinct, die, AP 7.20 (Simon.?); of a city, ib.9.178 (Antiphil.).

2 of liquids, run dry,

γάλα Arist.HA 587b28

;

πηγαί AP9.128

;

αἷμα Plu.2.49d

; αἶγες σβεννύμεναι goats which are going off their milk, Hes.Op. 590.

3 generally, to be quelled or lulled, of wind,

οὐδέ ποτ' ἔσβη οὖρος Od.3.182

; of sound,

σβέννυτο θωρήκων ἐνοπή Tryph.10

: metaph.,

τὸ μάχιμον σβεννύμενον ὑπὸ γήρως Plu.Pomp.8

; ἐσβέσθη Νίκανδρος his charm is quenched, AP12.39; of an orator, D.H.Pomp. 4;

ἐσβέσθη τὰ φίλτρα AP7.221

, cf. Philostr.VA1.33, Longin.21.1; of legal proceedings, to be cancelled,

διὰ τὸ ἐσβέσθαι πᾶν σπέρμα δίκης PMonac.1.43

(vi A.D.). (I.-E. zg[uglide]es-, cf. ζείναμεν· σβέννυμεν, Hsch., Lith. gèsti 'to be extinguished'.)

συγγιγνώσκω, [dialect] Ion. and later Gr. [pref] συγγῑν-: [tense] fut.

A

συγγνώσομαι E. Ion 1440

, etc.: [tense] aor. 2

συνέγνων A.Supp. 215

, etc.: [tense] pf. συνέγνωκα:— think with, agree with, τινι X.Cyr.7.2.27;

μοι ταῦτα Is.8.38

; μετὰ πολλῶν τὴν ἁμαρτίαν ξυνέγνωσαν shared the error with them, Th.8.24: abs., consent, agree, Hdt.4.5, Th.2.60:—[voice] Med., Hdt.3.99.

b come to agreement legally,

ἀμφὶ τὰν δαῖσιν Leg.Gort.5.46

, cf. PGnom. 169 (ii A.D.); of the parties to a treaty, SIG56.33 (Argos, v B.C.).

2 later, to be privy to a thing, join in a plot with, τινι App.BC2.6: c. acc.,

τὴν ἐπιβουλήν D.C.44.13

;

τὴν φυγήν Cat.Cod.Astr.1.98

; οἱ συνεγνωκότες conspirators, App.BC2.5.

II σ. ἑαυτῷ to be conscious, with part. in nom.,

σ. καὶ αὐτοὶ σφίσιν ὡς ἠδικηκότες Lys.9.11

;

παθόντες ἂν ξυγγνοῖμεν ἡμαρτηκότες S.Ant. 926

; σ. ἑαυτοῖς κακῶς βουλευόμενοι (as v.l. for -οις) D.H.2.55: with part. in dat.,

σ. αὐτοῖσι ἡμῖν οὐ ποιήσασι ὀρθῶς Hdt.5.91

, cf. D.H.3.60:—[voice] Med.,

συνεγινώσκετο ἑωυτῷ οὐκέτι εἶναι δυνατός Hdt.3.53

.

2 acknowledge, own, confess, τι Id.4.3;

οὐχ ἧσσον ταῦτα ἐκείνου Th.7.73

: c. acc. et inf.,

συγγνόντες ποιέειν σε δίκαια Hdt.1.89

, cf. 91: c. dat. et inf.,

οὔ οἱ σ. λέγειν ἀληθέα Id.4.43

; also

σ. ὡς.. Pl.Lg. 717d

: abs., confess one's error,

νῦν συγγνοὺς χρήσομαι τῇ ἐκείνου γνώμῃ Hdt.7.13

, cf. 9.122:— [voice] Med., οὔτε συγγινωσκόμενοι (sc. τοῦτο) Id.5.94, cf. 6.92: c. inf., οὐ συνεγινώσκετο αὐτὸς.. εἶναι αἴτιος ib.61, cf. 1.45, 4.126, 5.86: c. acc. et inf., Id.6.140.

3 ἡ συνεγνωσμένη ζωή life as generally understood, opp. οὐσιώδης, Dam.Pr. 139; so

θάνατος ὁ -σμένος Porph. Sent.9

; τὰ κατ' αἴσθησιν -σμένα ib.38;

τῶν -σμένων τοῖς πολλοῖς Syrian.in Metaph.26.14

.

4 recognize, τινα Arch.Pap.1.219 ([place name] Ptolemaic).

III collect or conclude from premisses,

εὖ γε ξυνέβαλεν αὔτ'· ἀτὰρ δῆλόν γ' ἀφ' οὗ ξυνέγνω Ar.Eq. 427

;

ἐκ θεσφάτων ὅτι.. D.H. 4.4

.

IV have a fellow-feeling with another: hence, make allowance for him, excuse, pardon, S.El. 257, E. Ion 1440, X.Cyr.5.1.13; τινι S. Tr. 279, E.El. 1105, etc.;

σ. τινὶ τὴν ἁμαρτίαν Id.Andr. 840

, cf. A. Supp. 215 (where εὐγνώη codd.);

δημοκρατίαν αὐτῷ τῷ δήμῳ συγγιγνώσκω X.Ath.2.20

;

αὐτοῖς τῆς ἐπιθυμίας Pl.Euthd. 306c

;

βαρβάροις ὅτι.. Id.Mx. 244b

;

ξ. εἰ.. Ar.V. 959

; also

σ. τοῖς εἰρημένοις E.El. 348

, cf. Pl.Smp. 218b;

κλοπαῖς E.IT 1400

, cf. Ar.Eq. 1299 (lyr.);

σ. ἡμῖν τοῖς λελεγμένοις E.Hel.82

:—[voice] Med., A.Supp. 216, Hdt.7.12, Democr.253.

συγγυμν-αστής, οῦ, ὁ,

A companion in bodily exercises, Pl.Sph. 218b, Lg. 830b, Charito 8.6, etc.;

ἐν παλαίσματι X.Lac.9.4

.

συνδια-πονέω,

A continue to work together,

μετά τινος Pl. Sph. 218b

;

περί τι Id.Lg. 842e

.

συσκεπτ-έον,

A one must consider,

μετά τινος Pl.Sph. 218b

.

ἀκόμμωτος, ον,

A unpainted; metaph., without meretricious ornament,

ὕμνος Them.Or.18.218b

.

ἀνήδυντος, ον,

A not sweetened or seasoned, Hp.Int.21, al., Arist.Pr. 925b18, etc.

2 metaph., Id.Pol. 1340b16;

ἀ. βραχυλογία Plu.Phoc. 5

;

ὕμνος Them.Or.18.218b

; so, unpleasant, Hegesand.26; γυνή, φωνή, Plu.2.142b, 405d; ἦθος ἀ. πρὸς χάριν ib.799d.

ἀσύνετος, [dialect] Att. ἀξ-, ον,

A void of understanding, witless, Hp.Fract.31: [comp] Comp., Hdt.3.81, E.Or. 493, Th.1.142;

φρὴν ἀ. Ar.Av. 456

; τί τάδ' ἀσύνετα; what folly is this? E.Hel. 352 (lyr.). Adv.

- τως Plu.2.141b

.

2 c. gen., not able to understand,

λόγου Heraclit.1

, cf. Plu.2.713b, Jul.Or.7.218b.

II not to be understood, unintelligible, E. Ion 1205, Ph. 1731. Adv.

- τως Hipparch.1.8.11

.

ἐπιβάφια [βᾰ], τά, in Alchemy,

A powders for gilding and silvering, Zos.Alch.p.218B.

ἐπιτίθημι, [voice] Pass. mostly furnished by ἐπίκειμαι:

A [voice] Act., lay, put or place upon, of offerings laid on the altar,

ἐπὶ μηρία θέντες Ἀπόλλωνι Od.21.267

, cf. 3.179 ;

λιβανωτόν Ar.Nu. 426

, V.96, Antipho 1.18 ; set meats on the table,

εἴδατα πόλλ' ἐπιθεῖσα Od.1.140

, cf. 10.355 ; πάντ' ἐπιθεῖτε on the car, Il.24.264 ;

[νέκυας] ἐπὶ νηυσὶ τιθέντες Od.24.419

; τινὶ κύρτον καὶ κώπαν, as a grave-monument, AP7.505 (=Sapph.120): Constr. mostly

ἐ. τινί τι, τῷ ἰσχυροτέρῳ πλέον βάρος X.Oec.17.9

, etc.: but also c.gen.,

ἐ. λεχέων τινά Il.24.589

;

ἐ. τι ἐπί τινος Hdt.2.121

.δ' ;

κεφαλὴν ἐπὶ στέρνα τινός X.Cyr.7.3.14

: c. acc. only, put upon, set up, ἐ. φάρμακα apply salves, Il.4.190 ;

δέελον δ' ἐπὶ σῆμά τ' ἔθηκε 10.466

;

στήλην λίθου Hdt.7.183

;

φάκελον ξύλων E.Cyc. 243

; ἐ. μνημεῖά τινι to him, Id.IT 702, cf. IG14.446 ([place name] Tauromenium), 12.1068.

2 set upon, turn towards,

Ἑκτορέοις ἐπὶ φρένα θῆχ' ἱεροῖσιν Il.10.46

; but τῇ δ' ἄρ' ἐπὶ φρεσὶ θῆκε c. inf., put it into her mind to.., Od.21.1.

II put on a covering or lid,

ὡς εἴ τε φαρέτρῃ πῶμ' ἐπιθείη 9.314

; κεφαλῇ ἐπέθηκε (as v.l. for ἐφύπερθἐ καλύπτρην 5.232 ; λίθον δ' ἐπέθηκε θύρῃσι, i.e. put a stone as a door to the cave, put it before the door, 13.370 ; also, put a door to,

κολλητὰς ἐπέθηκα θύρας 23.194

;

θύρας ἐπέθηκε φαεινάς 21.45

;

θυρεὸν μέγαν 9.240

(v. infr. B. 11).

2 set a seal on, BGU 361 iii 22 (ii A.D.) ; apply a pessary, Hp.Steril. 214 ([voice] Pass.) ; a cupping instrument, Sor.2.11 ([voice] Pass.).

III put to, add, grant or give besides,

ὅσσα τε νῦν ὔμμ' ἐστὶ καὶ εἴ ποθεν ἄλλ' ἐπιθεῖτε Od.22.62

, cf. Il.7.364, etc. ; κράτος, κῦδός τινι, 1.509 (tm.), 23.400 (tm.), 406 (tm.) ; ἡμιτάλαντον χρυσοῦ ib. 796.

2 of Time, add, bring on,

ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Od.12.399

;

μάλα πολλὰ [ἔτεα] Hes.Op. 697

.

IV put on as a finish,

χρυσέην ἐπέθηκε κορώνην Il.4.111

;

περόνην Od. 19.256

: metaph., οὐδὲ τέλος μύθῳ ἐπιθήσεις add fulfilment, Il.19.107, cf. 20.369 ; so later

ἐ. κεφάλαἰ ἐφ' ἅπασι D.21.18

;

κολοφῶνα ἐ. τῇ σοφίᾳ Pl.Euthd. 301e

; τέλος ἐπιτεθήκατον ib. 272a ;

πέρας ἐ. τῇ γενέσει Arist.GA 776a4

;

πίστιν ἐ. D.12.22

, 49.42 ;

ὁ δὲ μισθωσάμενος πίστιν ἐπιθήσει πρὸς τοὺς νεωποίας SIG963.34

(Arcesine, iv B. C.) ;

πέρας ἐ. τῷ πράγματι PGiss.25.7

(ii A. D.), etc. ; ὅρον ἐ. τῷ πράγματι Mitteis Chr.87.2 (ii A. D.).

V impose, inflict a penalty,

σοὶ δέ, γέρον, θωὴν ἐπιθήσομεν Od.2.192

; δίκην, ζημίην, ἄποινα ἐ. τινί, Hdt.1.120, 144, 9.120, etc. ;

θάνατον δίκην ἐ. τινί Pl.Lg. 838c

;

δίκην τὴν πρέπουσαν Id.Criti. 106b

;

ἔργων ἀντ' ἀδίκων χαλεπὴν ἐ. ἀμοιβήν Hes.Op. 334

;

τιμωρίαν ὑπέρ τινος D.60.11

(cf. infr. B. IV): so of burdens, grievances, etc.,

θήσειν..ἐπ' ἄλγεα Τρωσί Il.2.39

;

οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον 6.357

;

[ἄτην] οἱ ἐπὶ φρεσὶθῆκε..Ἐρινύς Od.15.234

; ἀνάγκην ἐ. c. inf., X.Lac.10.7 ; ἐ...μὴ τυγχάνειν imposing as a penalty not to.., ib.3.3 (v. infr. B. IV).

VI dispatch a letter, ἐ. τι ἐς Αἴγυπτον, ἐς Μυτιλήνην, Hdt.3.42, 5.95 ;

ἐ. [ἐπιστολάς] D.34.28

.

VII give a name, Hdt.5.68, Pl.Smp. 205b, etc.

VIII contribute (capital) to a venture,

ἐς πεῖραν Leg.Gort.9.44

.

B [voice] Med., with [tense] pf. [voice] Pass.

ἐπιτέθειμαι Plu.2.975d

, also [tense] aor. [voice] Pass., Inscr.Prien. (v. infr.), etc.:— put on oneself or for oneself, ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν..θήκατο placed a helmet on his head, Il.10.30 ;

κρατὶ δ' ἐπὶ..κυνέην θέτο 5.743

, cf. E.Ba. 702 (tm.), etc.; χεῖρας ἐπ' ἀνδροφόνους θέμενος στήθεσσι laying one's hands upon.., Il.18.317 ; κτύπημα χειρὸς κάρᾳ on one's head, E.Andr. 1210 (lyr.).

II put on or to, as a door,

πύλας τοῖς ὠσὶν ἐπίθεσθε Pl.Smp. 218b

;

θύρας Orph.Fr. 245

, al., etc. (v. supr. A. 11).

III apply oneself to, employ oneself on or in, c. dat.,

ναυτιλίῃσι μακρῇσι Hdt.1.1

; τῇ πείρᾳ, τοῖς ἔργοις, Th.7.42, X.Mem.2.8.3, etc. ;

τοῖς πολιτικοῖς Pl.Grg. 527d

: c. inf., attempt to..,

φιλοσοφεῖν ἐπέθετο Alex.36.3

;

γράφειν Isoc.5.1

, cf. Pl. Sph. 242b:—[voice] Pass.,

ἐπετέθη πρὸς τὸν πόλεμον Inscr.Prien.17.38

(iii B.C.).

2 make an attempt upon, attack,

τῇ Εὐβοίῃ Hdt.5.31

;

Ἐφεσίοισι Id.1.26

, cf. 102, 8.27 ;

τῷ δήμῳ Th.6.61

;

τῇ δημοκρατίᾳ X.Ath. 3.12

; ἐ. τῇ τοῦ δήμου καταλύσει attempt it, Aeschin.3.235 ;

τυραννίδι Lycurg.125

;

ἀρχῇ Plu.2.772d

; ἐ. ταῖς ἁμαρτίαις or τοῖς ἀτυχήμασί τινος take advantage of them, Isoc.2.3, D.23.70 : abs., make an attack,

κατ' ἀμφότερα Th.7.42

, cf. Arist.Pol. 1302b25.

3 abs., δικαιοσύνην ἐπιθέμενος ἤσκεε he practised justice with assiduity, Hdt.1.96, cf. 6.60.

IV bring on oneself,

ἐπέθου θύος δημοθρόους τ' ἀράς A.Ag. 1409

.

2 cause a penalty to be imposed,

θάνατον ζημίαν ἐπιθέσθαι Th.2.24

;

φόβον τινί X.Cyr.4.5.41

.

V lay commands on,

τί τινι Hdt.1.111

, cf. OGI669.61 (Egypt, i A.D.): also c. inf., Hdt.3.63, v.l. in Ath.11.465d.

VI give a name,

τινί Od.8.554

(tm.), cf. Arist. Po. 1451b10.

VII contribute, πολλοὶ ἐπέθεντο τὰς ἐπιδόσεις εἰς τὴν παρασκευὴν τοῦ πολέμου prob. in SIG346.29 (iv B. C.).

ὁμώνῠμ-ος, ον, (ὁμός, ὄνομα: ὁμόνυμος is a misspelling in Ant.Lib.34.5)

A having the same name, Il.17.720, Pi.I.7(6).24, etc. ; τινι with one, Th.2.68, Pl.R. 330b, etc. ; τὸν ὁ. ἐμαυτῷ my own namesake, D.3.21, cf. Isoc. 11.10.

II Subst.,

ὁ. τινός Pi.Fr. 105

, Hdt.3.67, Pl.Sph. 218b, 234b ; ὁ σαυτοῦ ὁ. your namesake, Id.Prt. 311b ;

ὁ σὸς ὁ. Id.Tht. 147d

;

ἡ ὁ. αὐτῆς Luc.Im.20

.

III of like kind,

πάντα τὰ ἐκείνοις ὁ. Pl. Phd. 78e

, cf. Prm. 133d.

IV in the Logic of Arist., τὰ ὁ. are things having the same name but different natures and definitions, things denoted by equivocal or ambiguous words, Cat.1a1, cf. EN 1096b27. Adv. - μως equivocally, ib. 1129a30, de An. 412b14, al., cf. Thphr. CP1.22.1.

χρόνος, ου, ὁ (Hom.+)

① an indefinite period of time during which some activity or event takes place, time, period of time πολὺς χρόνος a long time (PGiss 4, 11; PStras 41, 39; ApcSed 13:5; Jos., C. Ap. 1, 278 Just., D. 7, 1) Mt 25:19; J 5:6 (πολὺν ἤδη χ. as Jos., Ant. 8, 342; 19, 28). πλείων χρ. a longer time (Diod S 1, 4, 3; Dio Chrys. 78 [29], 15; SIG 421, 38; 548, 11; PPetr II, 9, 2, 3; Jos., Ant. 9, 228) Ac 18:20. ἱκανὸς χρόνος considerable time, a long time (ἱκανός 3b) Lk 8:27; Ac 8:11; 14:3; 27:9; Qua 2. μικρὸς χρ. (Is 54:7) J 7:33; 12:35; Rv 6:11; 20:3; IEph 5:1. ὀλίγος (Aristot., Phys. 218b, 15; SIG 709, 11; PPetr II, 40a, 14; Just., D. 2, 6; Ath. 7, 3) Ac 14:28; 2 Cl 19:3; Hs 7:6; AcPl Ha 9, 26 (restored after Aa I 112, 14). πόσος; Mk 9:21 (ApcMos 31; Just., D. 32, 4). τοσοῦτος (Lucian, Dial. Deor. 1, 1; ParJer 5:18; Jos., Bell. 2, 413) J 14:9 (τοσούτῳ χρόνῳ as Epict. 3, 23, 16); Hb 4:7. ὅσος Mk 2:19; Ro 7:1; 1 Cor 7:39; Gal 4:1; cp. Hs 6, 4, 1 (ὅσος 1b). ὁ πᾶς χρόνος the whole time, all the time (Appian, Bell. Civ. 2, 132 §553; Jos., Ant. 3, 201; Just., D. 4, 5) Ac 20:18; AcPlCor 2:4; cp. Ac 1:21. ἐν παντὶ χρόνῳ at every time D 14:3. χρόνον τινά for a time, for a while (Arrian, Anab. Alex. 6, 6, 5; Synes., Prov. 2, 3 p. 121d) 1 Cor 16:7; Hs 7:2. τῷ χρόνῳ in time (Herodas 4, 33 χρόνῳ) 9, 26, 4. στιγμὴ χρόνου (s. στιγμή) Lk 4:5. τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου (πλήρωμα 5) Gal 4:4 (cp. Pind., Fgm. 134 Bowra=147 Schr. foll. by BSnell ἐν χρόνῳ δʼ ἔγεντʼ Ἀπόλλων). Certain special verbs are used w. χρόνος: διαγενέσθαι Ac 27:9 (s. διαγίνομαι), διατρίβειν (q.v.) Ac 14:3, 28, πληρωθῆναι 7:23; 1 Cl 25:2; Hs 6, 5, 2 (πληρόω 2). χρόνον ἐπέχω (q.v. 3) Ac 19:22; ἔχω (q.v. 7b) J 5:6; ποιέω (q.v. 5c) Ac 15:33; 18:23; βιόω (q.v.) 1 Pt 4:2.—Pl. χρόνοι of a rather long period of time composed of several shorter ones (Diod S 1, 5, 1; 5, 9, 4; Ael. Aristid. 46 p. 312 D.; UPZ 42, 45 [162 B.C.]; JosAs 13:12; SibOr 3, 649; AcPlCor 2:10; Just. A I, 13, 3 al.; Tat. 1, 1; Iren. 1, 15, 4 [Harv. I 153, 1]; Hippol. Ref. 9, 10, 11; Did., Gen. 24, 9) χρόνοι αἰώνιοι (αἰώνιος 1) Ro 16:25; 2 Ti 1:9; Tit 1:2. ἀρχαῖοι χρ. Pol 1:2. χρόνοι ἱκανοί (ἱκανός 3b) Lk 8:27 v.l.; 20:9; 23:8. πολλοὶ χρόνοι (πολύς 2aαב Yet χρόνοι could somet. = years: Diod S 4, 13, 3 ἐκ πολλῶν χρόνων=over a period of many years; 33, 5a μετὰ δέ τινας χρόνους=after a few years; Ps.-Callisth. 2, 33 ed. CMüller of the age of a child ἦν χρόνων ὡσεὶ δώδεκα; Mitt-Wilck. I/2, 129, 14 [346 A.D.]; Lex. Vindob. p. 19, 104 ἀφήλικες ἄνδρες μέχρι τῶν κε´ χρόνων; Philip of Side: Anecdota Gr. Oxon. ed. JCramer IV 1837 p. 246 ἑκατὸν ἔτη … καὶ μετὰ ἄλλους ἑκατὸν χρόνους; Cyrill. Scyth. 45, 5; 108, 8 and oft. Frequently in later Byzantine writers, e.g. Constantin. Porphyr. ed. GMoravcsik ’49 p. 332 [index]) Lk 8:29; 1 Cl 42:5; 44:3. (οἱ) χρ. τῆς ἀγνοίας Ac 17:30. ἀποκαταστάσεως πάντων 3:21. οἱ νῦν χρ. 2 Cl 19:4. οἱ πρότεροι χρ. Hs 9, 20, 4. οἱ καθʼ ἡμᾶς χρ. (Proclus In Pla., Tim. 40cd ἐν τοῖς κατʼ αὐτὸν χρόνοις [FBoll, Sternglaube und Sterndeutung ’66, 95]) MPol 16:2. εἰς τοὺς ἡμετέρους χρόνους Qua 2. ἐπʼ ἐσχάτου τῶν χρ. 1 Pt 1:20. χρόνοι w. καιροί (the same juxtaposition: Demosth., Ep. 2, 3; Straton of Lamps. [300 B.C.], Fgm. 10 Wehrli ’50; PLond I, 42, 23 p. 30 [168 B.C.]; PCairMasp 159, 36; 167, 45. Cp. Ael. Aristid. 46 p. 291 and 290 D.; Ath. 22, 4. On the difference betw. the two Demosth., Ep. 5, 6) Ac 1:7; 1 Th 5:1; GMary 463, 1 (s. καιρός, end).—Both sing. and pl. are very oft. governed by prepositions: by ἄχρι (q.v. 1aα); διά w. the gen. (διά A 2), w. the acc. (διά B 2a); ἐκ (MPol 22:3; s. ἐκ 5a); ἐν (Menand., Peric. 546 S. [=296 Kö.] ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ; CPR 13, 2; 23, 23; Jer 38:1) Ac 1:6; IEph 5:1; ἐπί w. dat. (ἐπί 18b) 2 Cl 19:4, w. acc. (ἐπί 18c); κατά w. acc. (κατά B 2); μετά w. acc. (μετά B 2); πρό (πρό 2).

② a point of time consisting of an occasion for some event or activity, time, occasion ὁ χρόνος τῆς ἐπαγγελίας the time for the fulfillment of the promise Ac 7:17; τῆς παροικίας 1 Pt 1:17; τῆς πίστεως B 4:9; D 16:2; τῆς ἀπάτης καὶ τρυφῆς Hs 6, 5, 1; cp. 6, 4, 4. ὁ χρ. τοῦ φαινομένου ἀστέρος the time when the star appeared Mt 2:7. ἐπλήσθη ὁ χρ. τοῦ τεκεῖν αὐτήν Lk 1:57 (πίμπλημι 1bβ.—Ps.-Callisth. 1, 12 τελεσθέντος τοῦ χρόνου τοῦ τεκεῖν). Cp. also Mt 2:16; Lk 18:4; Ac 1:6; 13:18, Hb 5:12; 11:32; 1 Pt 4:3; Jd 18; Dg 9:1, 6; Hs 5, 5, 3.

③ a period during which someth. is delayed, respite, delay (Aeschyl., Pers. 692; Menand., Dyscolus 186; Diod S 10, 4, 3; Lucian, Syr. D. 20; Vi. Aesopi I c. 21 p. 278, 3 χρόνον ᾔτησε; Wsd 12:20; Jos., Bell. 4, 188 ἂν ἡμεῖς χρόνον δῶμεν, Vi. 370) ἔδωκα αὐτῇ χρόνον ἵνα μετανοήσῃ Rv 2:21 (Diod S 17, 9, 2 διδοὺς μετανοίας χρόνον). χρόνος οὐκέτι ἔσται there should be no more delay 10:6 (cp. 9:20; Goodsp., Probs. 200f).—For the history of the word s. KDietecrich, RhM n.s. 59, 1904, 233ff.—GDelling, D. Zeitverständnis des NTs ’40; OCullmann, Christus u. d. Zeit ’46, Engl. transl. Christ and Time, FFilson ’50, 3d ed. ’64, esp. 49f; 51–55; JWilch, Time and Event (OT) ’69.—B. 954. Schmidt, Syn. II 54–72. DELG. M-M. DNP II 1174f. ENDT. TW. Sv. Cp. αἰών.