Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

vitrum

  • 1 vitrum

        vitrum ī, n    [VID-], glass: fons splendidior vitro, H., C., O.—A blue vegetable dye, woad: se Britanni vitro inficiunt, Cs.
    * * *
    woad, a blue dye used by the Britons

    Latin-English dictionary > vitrum

  • 2 vitrum

    vī̆trum, i, n. [root in video, to see, as transparent; cf. Plin. 36, 26, 65, § 191], glass.
    I.
    Lit., Plin. 36, 26, 65, § 189; Cic. Rab. Post. 14, 40; Sen. Q. N. 1, 6, 5; Quint. 2, 21, 9; Prop. 4 (5), 8, 37:

    O fons Bandu siae, splendidior vitro,

    Hor. C. 3, 13, 1; 1, 18, 16:

    Bassa, bibis vitro,

    Mart. 1, 38, 2; Ov. H. 15, 157.—
    II.
    Woad, a plant used for dyeing blue: Isatis tinctoria, Linn.; Vitr. 7, 14; Caes. B. G. 5, 14; Mel. 3, 6, 5; Plin. 35, 6, 27, § 46; 37, 8, 37, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > vitrum

  • 3 clārus

        clārus adj. with comp. and sup.    [1 CAL-], clear, bright, shining, brilliant: lux, open day: clarissimā luce laetari: mundi lumina, V.: lucerna, H.: nox, Ta.: pater clarus intonat, in the clear sky, V.: clarissimae gemmae: vitrum, O.: purpurarum sidere clarior usus, H.: argento delphines, V.: gemmis corona, O.: aquilo, clearing, V.—Clear, loud, distinct: clarissima vox: clarior vox, Cs.: plangor, O.—Fig., clear, manifest, plain, evident, intelligible: haec certa et clara adferre, T.: omnia non properanti clara certaque erunt, L.: luce clariora consilia: id quod est luce clarius: somno clarius, O. —Brilliant, celebrated, renowned, illustrious, honorable, famous, glorious: viri: oppidum: gloriā clariores: vir clarissimus: pax clarior quam bellum, L.: ad memoriam imperium, L.: facundia, S.: clarissima civitas, N.: agendis causis, H.: bello, Ta.: ex doctrinā: ob id factum, H.: Troianoque a sanguine Acestes, V.—Notorious, noted, marked: minus clarum putavit fore quod, etc.: populus luxuriā, L.
    * * *
    clara -um, clarior -or -us, clarissimus -a -um ADJ
    clear, bright, gleaming; loud, distinct; evident, plain; illustrious, famous

    Latin-English dictionary > clārus

  • 4 vitreus

        vitreus adj.    [vitrum], of glass, vitreous: Priapus, i. e. a glass in the form of a Priapus, Iu.: hostis, i. e. a glass chessman, O.—Like glass, glassy, clear, bright, shining, transparent: unda, V.: ros, O.: Circe, brilliant, H.—Fig., brilliant, splendid: quem cepit vitrea fama, H.
    * * *
    vitrea, vitreum ADJ
    of glass; resembling glass in its color (greenish), translucency, or glitter

    Latin-English dictionary > vitreus

  • 5 caelatura

    I.
    Lit.:

    caelatura, quae auro, argento, aere, ferro opera efficit: nam sculptura etiam lignum, ebur, marmor, vitrum, gemmas, praeterea quae supra dixi, complectitur,

    Quint. 2, 21, 8:

    caelatura altior,

    id. 2, 4, 7; Plin. 35, 12, 45, § 156.—
    B.
    In other substances, e. g. in clay, Plin. 35, 12, 46, § 158; cf. id. 19, 4, 19, § 53; Dig. 13, 1, 13; cf. caelo, I. B.—
    II.
    Meton. (abstr. pro concreto), the engraved figures themselves, carved work, Suet. Ner. 47:

    usque adeo attritis caelaturis, ne figura discerni possit,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Sen. Ep. 5, 3; Quint. 2, 17, 8; cf. Paul. ex Fest. p. 98 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > caelatura

  • 6 caelo

    caelo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. caelum].
    I.
    Lit., answering to the Gr. toreuô, to engrave in relief upon metals (esp. silver) or wory, to make raised work, to carve, engrave; later also, to cast (cf. O. Müll. Archaeol. § 311 sq.; and v. Quint. 2, 21, 8, s. v. caelatura; Fest. s. v. ancaesa, p. 17; Isid. Orig. 13, 4, 1; 19, 7, 4; 20, 4, 7)' ab initio sic opus ducere, ut caelandum, non ex integro fabricandum sit, Quint. 10, 3, 18:

    hanc speciem Praxiteles caelavit argento,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    galeas aere Corinthio,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 97:

    caelata in auro Fortia facta patrum,

    Verg. A. 1, 640:

    clipeo quoque flumina septem Argento partim, partim caelaverat auro,

    Ov. M. 5, 189; cf. id. ib. 2, 6; 13, 684: scuta auro, argento, Liv 9, 40, 2;

    7, 10, 7: vasa magnifica et pretiose caelata,

    Cic. Inv. 2, 40, 116:

    vasa caelata,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 45; Liv. 34, 52, 5; 23, 24, 12;

    centauros in scyphis,

    Plin. 33, 12, 55, § 156: libidines in poculis, id. prooem. § 4 al.;

    Liv 23, 24, 12: caelatum aurum et argentum,

    Cic. Tusc. 5, 21, 61; id. Or. 70, 232; id. Verr. 2, 2, 52, § 129; 2, 4, 23, § 52; id. Rosc. Am. 46, 133:

    caelata metus alios arma,

    Val. Fl. 1, 402:

    Phorcys caelatus Gorgone parmam,

    Sil. 10, 175.—
    B.
    To carve or engrave on other materials (cf. caelatura, I. B.);

    upon wood: pocula ponam Fagina, caelatum divini opus Alcimedontis,

    Verg. E. 3, 36;

    in marble: caelavit Scopas pteron ab oriente,

    Plin. 36, 5, 4, § 31; cf.:

    (vitrum) argenti modo caelatur,

    id. 36, 26, 66, § 193; Vitr. 7, 3, 4.—
    II.
    Meton. of other works of art.
    A.
    Of skilful weaving or embroidering:

    velamina caelata multā arte,

    Val. Fl. 5, 6.—
    B.
    Of poetry: carmina compono, hio elegos. Mirabile visu Caelatumque novem musis (i. e. a novem musis) opus, * Hor. Ep. 2, 2, 92.—
    III.
    Trop.:

    quem modo caelatum stellis Delphina videbas, i. e. the constellation,

    Ov. F. 2, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > caelo

  • 7 clarus

    clārus, a, um, adj. [kindr. with Germ. klar; Engl. clear; cf. clamo], clear, bright (opp. obscurus, caecus; very freq. in all periods, and in all kinds of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    Relating to the sight, clear, bright, shining, brilliant, etc.
    (α).
    Absol.:

    luce clarā et candidā,

    Plaut. Am. 1, 3, 49:

    ut mulierum famam multorum oculis lux clara custodiat,

    open day, Cic. Leg. 2, 15, 37; cf.:

    frequentissimā celebritate et clarissimā luce laetari,

    id. Cael. 20, 47:

    lumen,

    Lucr. 3, 1:

    oculorum lumina,

    id. 4, 825; cf.:

    mundi lumina (i.e. sol et luna),

    Verg. G. 1, 5:

    oculi,

    Cato, R. R. 157, 10:

    incendia,

    Verg. A. 2, 569:

    lucerna,

    Hor. S. 2, 7, 48:

    scintillae ignis,

    Lucr. 6, 163:

    fulmina,

    id. 6, 84:

    vestis splendor,

    id. 2, 52:

    color,

    id. 5, 1258; cf.:

    color clarissimus,

    id. 2, 830:

    candor,

    id. 4, 232:

    loca,

    id. 5, 779 al.:

    caelum,

    Tac. A. 1, 28:

    nox,

    id. Agr. 12:

    pater omnipotens clarus intonat,

    in the clear sky, Verg. A. 7, 141 Serv.; cf. Cic. Arat. 4:

    sidus,

    Hor. C. 4, 8, 31:

    clarissimae gemmae,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62; cf.

    lapides,

    Hor. C. 4, 13, 14:

    vitrum,

    Ov. M. 4, 355:

    purpurarum sidere clarior usus,

    Hor. C. 3, 1, 42.—
    (β).
    With abl.:

    speculo,

    Plaut. Most. 3, 1, 112 dub.:

    argento clari delphines,

    Verg. A. 8, 673:

    rutilis squamis,

    id. G. 4, 93:

    ferrugine,

    id. A. 9, 582; cf. id. ib. 11, 772 Wagn.:

    auro gemmisque corona,

    Ov. M. 13, 704; 2, 2; 11, 359:

    albo Lucifer exit Clarus equo,

    id. ib. 15, 190:

    claraeque coruscis Fulguribus taedae,

    Lucr. 5, 295 al. —
    * 2.
    Poet., of the wind (cf.: albus, candidus, and in Gr. lampros anemos; v. Lidd. and Scott under lampros), making clear, i. e. bringing fair weather:

    aquilo,

    Verg. G. 1, 460 Forbig. ad loc.—
    B.
    Relating to the hearing, clear, loud, distinct:

    clarā voce vocare,

    Lucr. 4, 711; Cic. Clu. 48, 134; id. Caecin. 8, 22; Liv. 7, 31, 12; 42, 25, 12; Ov. M. 3, 703:

    lectio,

    Cels. 1, 2:

    clariore voce,

    Caes. B. G. 5, 30; cf. Cic. Tusc. 5, 7, 19:

    sonor,

    Lucr. 4, 567:

    clamor,

    Plaut. Poen. 5, 3, 27:

    plausus,

    id. As. Grex. 6:

    plangor,

    Ov. M. 4, 138:

    latratus,

    id. ib. 13, 806:

    ictus,

    id. ib. 2, 625:

    strepitus, Suet. Vit. Luc.: vox (opp. obtusa),

    Quint. 11, 3, 15; 9, 4, 136 Spald.:

    spiritus,

    id. 11, 3, 55; cf. id. 11, 3, 41 and 82:

    syllabae clariores,

    id. 8, 3, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    Clear, manifest, plain, evident, intelligible (syn.:

    planus, apertus, perspicuus, dilucidus, etc.): vide ut mi haec certa et clara attuleris,

    Ter. Hec. 5, 4, 1 Ruhnk.; cf.:

    omnia non properanti clara certaque erunt,

    Liv. 22, 39, 22:

    clara res est, quam dicturus sum, totā Siciliā celeberrima atque notissima,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61; 2, 5, 38, § 101; id. Tusc. 1, 32, 78:

    luce sunt clariora nobis tua consilia,

    id. Cat. 1, 3, 6:

    id quod est luce clarius,

    id. Tusc. 1, 37, 90:

    si ea, quae dixi, sole ipso inlustriora et clariora sunt,

    id. Fin. 1, 21, 71; id. Div. 1, 3, 6:

    caecis hoc satis clarum est,

    Quint. 12, 7, 9:

    lumen eloquentiae,

    id. 3, 8, 65; cf. id. 12, 10, 15; 11, 1, 75:

    in narrando (T. Livius) clarissimi candoris,

    id. 10, 1, 101 Spald. and Frotsch.:

    Massinissam regem post LXXXVI. annum generasse filium clarum est,

    Plin. 7, 14, 12, § 61:

    somno clarius,

    Ov. F. 3, 28:

    exempla,

    Tac. Or. 8; id. A. 4, 11:

    documenta,

    id. ib. 6, 22.—
    B.
    Brilliant, celebrated, renowned, illustrious, honorable, famous, glorious, etc. (cf.: illustris, insignis, eximius, egregius, praestans, nobilis; a favorite epithet, esp. in the sup., like fortissimus, designating the highest praise of the honor-loving Roman; hence, a standing title, at all times, of distinguished public characters, as consuls, proconsuls, pontifices, senators, etc.):

    nobilitas,

    Plaut. Rud. 4, 2, 28;

    opp. to obscurus,

    Lucr. 1, 639; so Quint. 5, 10, 26: clari viri atque magni, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66; Cic. Sest. 69, 144:

    certe non tulit ullos haec civitas aut gloriā clariores, aut auctoritate graviores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154:

    vir fortissimus et clarissimus,

    id. Verr. 1, 15, 44; cf. id. ib. 2, 5, 58, § 153; id. de Or. 1, 45, 198; id. Clu. 48, 134:

    exempla clara et inlustria,

    id. Div. 2, 3, 8:

    pugna clara et commemorabilis,

    Plaut. Ps. 1, 5, 111:

    pax clarior majorque quam bellum fuerat,

    Liv. 10, 37, 4:

    animus abunde pollens potensque et clarus,

    Sall. J. 1, 3; so,

    facundia clara pollensque,

    id. ib. 30, 4:

    clara et magnifica,

    id. ib. 4, 8:

    clari potentesque fieri,

    id. C. 38, 1:

    familia,

    Tac. A. 2, 37; 3, 76:

    majores,

    id. ib. 4, 61: pater si in Equestri gradu clarus, clarior vitricus, Plin. [p. 350] Ep. 2, 13, 4:

    clarissimi consules,

    id. ib. 7, 33, 8:

    generis clarissimus auctor,

    Ov. P. 2, 9, 19:

    clarissima civitas,

    Nep. Thras. 2, 1:

    apud Germanicos quoque (Titus),

    Tac. H. 2, 77:

    scriptores,

    id. A. 1, 1.—
    (β).
    With abl.:

    clariores gloriā,

    Cic. de Or. 2, 37, 154; v. supra:

    arte medicinae,

    Quint. 3, 6, 64:

    eloquendi suavitate,

    id. 10, 1, 83:

    sententiis,

    id. 10, 1, 90:

    Juppiter giganteo triumpho,

    Hor. C. 3, 1, 7:

    agendis causis,

    id. Ep. 1, 7, 47:

    Ajax toties servatis Achivis,

    id. S. 2, 3, 194:

    bello,

    Tac. Agr. 29; id. H. 3, 44:

    gens memoriā nominis,

    id. ib. 1, 67:

    Cluvius Rufus eloquentiā,

    id. ib. 4, 43.—
    (γ).
    With in:

    in arte tibiarum,

    Quint. 2, 3, 3; cf.:

    clarissimi in eā scientiā,

    Plin. 36, 5, 4, § 11:

    in litteris,

    Quint. 1, 6, 35:

    in agendo,

    id. 12, 10, 49:

    in foro,

    id. 10, 5, 14:

    in contionibus,

    id. 12, 2, 7; 12, 10, 49.—
    * (δ).
    With ex:

    ex doctrinā nobilis et clarus,

    Cic. Rab. Post. 9, 23.—
    (ε).
    With ob:

    ob obscuram linguam,

    Lucr. 1, 639:

    ob id factum,

    Hor. Ep. 2, 2, 32; cf.:

    urbs clara ob insignem munimento naturali locum,

    Liv. 24, 39, 8.—
    (ζ).
    With ab:

    Trojanoque a sanguine clarus Acestes,

    Verg. A. 1, 550.—
    (η).
    With gen.:

    artis ejus,

    Plin. 37, 1, 4, § 8.—
    2.
    As a title:

    clarissimus vir,

    Cic. Att. 15, 20, 2; cf. id. ib. 14, 11, 1:

    clarissimi consules,

    Plin. Ep. 7, 33, 8; cf. Dig. 49, 14, 18; Lampr. Elag. 4;

    Alex. Sev. 21 al.: permitto tibi vir clarissime Veiento (a senator), dicere,

    Plin. Ep. 9, 13, 19; so,

    ordo = senatorius,

    Vop. Aur. 18 fin.; cf. also Isid. Orig. 9, 4, 12.—
    b.
    Meton., of the wives of such distinguished public characters:

    clarissimae feminae,

    Dig. 1, 9, 8.—
    c.
    In a bad sense, notorious:

    minus clarum putavit fore quod de armario quam quod de sacrario esset ablatum,

    Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; 2, 1, 19, § 50; 2, 4, 12, § 29:

    ecquid hoc totā Siciliā clarius, ecquid indignius? etc.,

    id. ib. 2, 5, 7, §

    16: populus (sc. Campanus), luxuriā superbiāque clarus,

    Liv. 7, 31, 6.—Hence, adv.: clārē (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    1.
    Of sight (acc. to I. A.), brightly, clearly:

    clare oculis video,

    Plaut. Mil. 3, 1, 35:

    clare fulgens caesaries,

    Cat. 66, 9:

    occidere,

    of a star, Col. 11, 2, 52.— Comp.:

    clarius micare,

    Plin. 10, 20, 22, § 43:

    nitere,

    Stat. S. 4, 1, 4. — Sup.:

    clarissime lucere,

    Vitr. 9, 4.—
    2.
    Of hearing (acc. to I. B.), clearly, distinctly, plainly, aloud:

    clare recitare,

    Plaut. Pers. 4, 3, 30: plaudite, id. Am. fin.; cf. id. Bacch. fin.:

    dic,

    Ter. And. 4, 4, 15 Ruhnk.:

    gemere,

    Cic. Att. 2, 20, 3:

    res clare enuntiare,

    Quint. 8, 3, 62:

    sonare,

    id. 11, 3, 55:

    exscreare,

    id. 11, 3, 160:

    maledicere,

    Suet. Vit. 14 et saep.:

    palam et clare,

    id. Claud. 3; cf. Mart. 7, 92, 5.— Comp.:

    clarius fabulari,

    Suet. Calig. 22.— Sup.:

    pisces clarissime audiunt,

    Plin. 10, 70, 89, § 193; Vitr. 5, 3.—
    II.
    Trop.
    1.
    Mentally (acc. to II. A.), distinctly, intelligibly, clearly:

    clare atque evidenter ostendere,

    Quint. 8, 3, 86; cf. id. 4, 1, 1:

    aliquid intellegere,

    Plin. 37, 2, 6, § 16. — Comp.: eo clarius id periculum apparet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2; so,

    clarius intellegi,

    Quint. 2, 5, 7:

    clarius elucebit,

    id. 12, 1, 26:

    clarius ostendemus,

    id. 2, 17, 25 al. — Sup., Quint. 9, 1, 19.—
    2.
    Morally (acc. to II. B.), illustriously, honorably (very rare):

    clarius exsplendescebat,

    Nep. Att. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > clarus

  • 8 conflo

    con-flo, āvi, ātum, 1, v. a., to blow together, to blow up, stir up.
    I.
    Of fire, to kindle, light.
    A.
    Prop.:

    ignem,

    Plaut. Rud. 3, 4, 59; Plin. 35, 11, 40, §§

    138 and 143: incendium,

    Liv. 26, 27, 6.—In medic. lang.:

    intestina conflata,

    inflamed, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 18.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the passions, to kindle, inflame:

    conflatus amore Ignis,

    Lucr. 1, 474:

    invidiam inimico,

    Cic. Cat. 1, 9, 23; id. Cael. 12, 29; Sall. C. 49, 4:

    conjurationem,

    Suet. Ner. 36: cf.:

    ingens ac terribile bellum,

    Vell. 2, 55; cf. Flor. 1, 24, 1.—
    2.
    In gen., to bring about, effect, accomplish, bring together, raise, procure; to produce, cause, occasion, etc. (a favorite trope in Cic. and the histt.):

    quibus ex rebus conflatur et efficitur id, quod quaerimus, honestum,

    Cic. Off. 1, 4, 14; cf. id. Cael. 5, 12:

    ut una ex duabus naturis conflata videatur,

    id. N. D. 2, 39, 100:

    saepe ex Malo principio magna familiaritas Conflata est,

    Ter. Eun. 5, 2, 36:

    rem divitiasque sanguine civili,

    Lucr. 3, 70:

    sensum communibus motibus,

    id. 3, 335; cf.:

    consensus conspirans et paene conflatus,

    melted together, united, Cic. Lig. 12, 34:

    testes odio, invidiā, gratiā, pecuniā,

    Quint. 5, 7, 23:

    injuriam novo scelere,

    Cic. Rosc. Am. 1, 1:

    exercitum,

    id. Phil. 4, 6, 15; Vell. 2, 74, 2; Flor. 3, 19, 10:

    pecuniam,

    Cic. Sest. 30, 66:

    aes alienum grande,

    Sall. C. 14, 2; 24, 3:

    accusationem et judicium,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 116; cf.

    judicia,

    Liv. 3, 36, 8:

    egestatem rei familiaris luxuriā,

    Flor. 4, 1, 1:

    cladem hominum generi,

    Lucr. 6, 1091:

    alicui periculum,

    Cic. Sull. 4, 13:

    alicui negotium,

    id. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    in se tantum crimen,

    id. ib. 2, 2, 29, § 73.—
    II.
    Meton. (causa pro effectu), to melt, fuse metals, etc., to melt down (most freq. after the Aug. per.):

    argentum, aes Cyprium et sulphur in fictili,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 7, 56, 57, § 197:

    argentum (fulmine),

    Sen. Q. N. 2, 31, 1; Dig. 41, 1, 7, § 8:

    simulacra ex argento et auro fabricata,

    Suet. Ner. 32:

    argenteas statuas,

    id. Aug. 52; Plin. 34, 6, 14, § 30:

    vasa aurea,

    Suet. Aug. 71:

    coronam auream,

    id. Galb. 12:

    falces in ensem,

    Verg. G. 1, 508:

    victorias aureas in usum belli,

    Quint. 9, 2, 92: vitrum, i. e. make glass, Hadr. Imp. ap. Vop. Saturn. 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > conflo

  • 9 Crassus

    1.
    crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.:

    semina (opp. liquida),

    Lucr. 4, 1259; cf.:

    crassius semen,

    id. 4, 1244:

    corpus,

    id. 6, 857:

    unguentum,

    Hor. A. P. 375:

    paludes,

    Verg. G. 2, 110:

    cruor,

    id. A. 5, 469:

    aquae,

    greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:

    terga (agri),

    Verg. G. 2, 236:

    homo,

    Ter. Hec. 3, 4, 26:

    turdi,

    Mart. 2, 40:

    toga,

    Hor. S. 1, 3, 15; cf.

    filum,

    Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:

    restis,

    Plaut. Pers. 5, 2, 38:

    digiti crassi tres, as a measure,

    Cato, R. R. 40, 4.—
    B.
    Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:

    aër crassus et concretus,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:

    crassissimus aër,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    caelum Thebis (opp. tenue Athenis),

    id. Fat. 4, 7:

    Baeotum in crasso jurares aëre natum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:

    caliginis aër Crassior,

    id. 4, 350 al.:

    vitrum crassiore visu,

    less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—
    II.
    Trop. (rare;

    not in Cic.): crassum infortunium,

    i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:

    Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,

    i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:

    crassiore ut vocant Musa,

    Quint. 1, 10, 28:

    turba,

    uncultivated, Mart. 9, 23:

    neglegentia,

    stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.
    1.
    Lit.:

    picare vasa,

    Col. 12, 44, 5; cf.

    oblinere,

    Scrib. Comp. 46.—
    2.
    Grossly, rudely:

    crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),

    Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:

    crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,

    Sen. Ep. 121, 11.
    2.
    Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,
    I.
    L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—
    II.
    M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:

    exercitūs clades (in the war with the Parthians),

    Vell. 2, 82, 2; cf.:

    Crassiana clades,

    Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Crassus

  • 10 crassus

    1.
    crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.:

    semina (opp. liquida),

    Lucr. 4, 1259; cf.:

    crassius semen,

    id. 4, 1244:

    corpus,

    id. 6, 857:

    unguentum,

    Hor. A. P. 375:

    paludes,

    Verg. G. 2, 110:

    cruor,

    id. A. 5, 469:

    aquae,

    greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:

    terga (agri),

    Verg. G. 2, 236:

    homo,

    Ter. Hec. 3, 4, 26:

    turdi,

    Mart. 2, 40:

    toga,

    Hor. S. 1, 3, 15; cf.

    filum,

    Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:

    restis,

    Plaut. Pers. 5, 2, 38:

    digiti crassi tres, as a measure,

    Cato, R. R. 40, 4.—
    B.
    Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:

    aër crassus et concretus,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:

    crassissimus aër,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    caelum Thebis (opp. tenue Athenis),

    id. Fat. 4, 7:

    Baeotum in crasso jurares aëre natum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:

    caliginis aër Crassior,

    id. 4, 350 al.:

    vitrum crassiore visu,

    less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—
    II.
    Trop. (rare;

    not in Cic.): crassum infortunium,

    i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:

    Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,

    i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:

    crassiore ut vocant Musa,

    Quint. 1, 10, 28:

    turba,

    uncultivated, Mart. 9, 23:

    neglegentia,

    stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.
    1.
    Lit.:

    picare vasa,

    Col. 12, 44, 5; cf.

    oblinere,

    Scrib. Comp. 46.—
    2.
    Grossly, rudely:

    crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),

    Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:

    crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,

    Sen. Ep. 121, 11.
    2.
    Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,
    I.
    L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—
    II.
    M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:

    exercitūs clades (in the war with the Parthians),

    Vell. 2, 82, 2; cf.:

    Crassiana clades,

    Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > crassus

  • 11 excoquo

    ex-cŏquo, xi, ctum, 3, v. a., to boil out, melt out, dry up.
    I.
    Lit.:

    usque coquito, dum dimidium excoquas,

    i. e. you boil away, Cato, R. R. 107, 2:

    mustum ad dimidium,

    Col. 12, 19, 1:

    testudinem vino,

    to boil thoroughly, Plin. 32, 4, 14, § 38:

    glebas melle,

    id. 37, 12, 74, § 194:

    ferrum (ignis),

    i. e. to harden, Ov. M. 14, 712:

    harenas admixto nitro in vitrum,

    Tac. H. 5, 7:

    lapide cremato in caminis donec excoquatur in rubricam,

    Plin. 34, 13, 37, § 135:

    ignis vitium metallis excoquit,

    Ov. F. 4, 786:

    omne per ignes vitium,

    Verg. G. 1, 88;

    hence, excoctum argentum,

    i. e. purified, Gell. 6, 5, 9; cf.:

    excoxi te, non quasi argentum,

    Vulg. Isa. 48, 10:

    imagines excoctae flammis,

    melted down, Plin. Pan. 52, 5:

    excoctum parum habet suci,

    Varr. L. L. 5, § 109 Müll.:

    terram sol excoquit et facit are,

    dries up, Lucr. 6, 962; cf.:

    tam excoctam (ancillam) reddam atque atram quam carbo est,

    Ter. Ad. 5, 3, 63.—With an abstr. object: cruditatem Laconicis, qs. to boil out, i. e. to drive out by steam-baths, Col. 1 praef. §

    16: excocta maturitas hordei,

    i. e. overripe, Plin. 18, 7, 18, § 80.—
    II.
    Trop.:

    malum alicui,

    to devise, Plaut. Pers. 1, 1, 53 (cf. coquo):

    mentem,

    to plague, vex, Sen. Herc. Fur. 105 (cf. coquo).

    Lewis & Short latin dictionary > excoquo

  • 12 faber

    1.
    făber, bri ( gen. plur. most freq. fabrum; cf.:

    jam ut censoriae tabulae loquuntur, fabrum et procum audeo dicere, non fabrorum et procorum,

    Cic. Or. 46, 156: fabrum, Caes. ap. Cic. Att. 9, 8, C, 2; Caes. B. C. 1, 24, 4; Plin. 34, 1, 1, § 1 al.:

    fabrorum,

    Plaut. Most. 1, 2, 54; Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147; Plin. 35, 15, 51, § 182 al.), m. [Sanscr. root bha-, gleam, shine; Gr. phêmi, say, phainô, show; cf. for], a worker in wood, stone, metal, etc., a forger, smith, artificer, carpenter, joiner (syn.: artifex, opifex, operarius), tektôn.
    I.
    Prop.
    A.
    With adj. of material, etc., specifying the trade:

    tamen ego me Phidiam esse mallem, quam vel optimum fabrum tignarium,

    carpenter, Cic. Brut. 73, 257; so,

    tignarius,

    id. Rep. 2, 22; Inscr. Orell. 4087; cf.:

    fabros tignarios dicimus non eos duntaxat, qui tigna dolant, sed omnes, qui aedificant,

    Dig. 50, 16, 235:

    ut fortunati sunt fabri ferrarii, Qui apud carbones assident!

    blacksmiths, Plaut. Rud. 2, 6, 47:

    fabrum aerariorum conlegium,

    copper-smiths, braziers, Plin. 34, 1, 1, § 1; cf.:

    marmoris aut eboris fabros aut aeris amavit,

    Hor. Ep. 2, 1, 96:

    ‡ eburarius, Inscr. ap. Spon. Misc. p. 222: ‡ intestinarius,

    one who does the fine carved work in wood for the interior of a building, a joiner, Inscr. Orell. 4182:

    ‡ a Corinthiis,

    ib. 4181:

    ‡ oculariarius,

    one who made silver eyes for statues, ib. 4185.—
    B.
    In gen.:

    ut arcessatur faber, ut istas compedis tibi adimam,

    Plaut. Capt. 5, 4, 29:

    cogito, utrum me dicam medicum ducere an fabrum,

    id. Men. 5, 3, 11:

    hominem pro fabro aut pro tectore emere,

    Cic. Planc. 25, 62:

    fabri ad aedificandam rem publicam,

    work-people, workmen, laborers, id. Fam. 9, 2, 5; cf. id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

    ex legionibus fabros delegit,

    the workmen belonging to the army, Caes. B. G. 5, 11, 3;

    whose overseer was called praefectus fabrūm,

    id. B. C. 1, 24, 4:

    His fabris crescunt patrimonia,

    i. e. these smiths know how to add to their patrimonies, Juv. 14, 116:

    faber volans, i. e. Icarus,

    id. 1, 54.— Prov.: faber est quisque fortunae suae, every man is the maker of his own fortune, Appius ap. Sall. de Republ. Ordin. 1.
    2.
    făber, bra, brum, adj. [1. faber], workmanlike, skilful, ingenious ( poet. and in post-Aug. prose):

    ars,

    Ov. M. 8, 159; id. F. 3, 383:

    levitas speculi,

    App. Mag. p. 282. — Sup.:

    signaculum faberrimum anuli aurei,

    App. Flor. p. 346.— Adv.: fā̆bre, in a workmanlike manner, skilfully, ingeniously:

    hoc factum est fabre,

    Plaut. Men. 1, 2, 23; cf. id. Stich. 4, 1, 64:

    teres trabs,

    Sil. 14, 320; Vulg. Exod. 35, 33:

    sigillatum vitrum,

    App. M. 2, p. 123 (cf. fabrefacio).— Sup.:

    facta navis,

    App. M. 11, p. 262 al.:

    aptare,

    Amm. 20, 11.
    3.
    făber, bri, m., the dory, a sunfish (Zaeus faber, Linn.), Plin. 9, 18, 32, § 86; 32, 11, 53, § 148; Col. 8, 16, 9; Ov. Hal. 110.

    Lewis & Short latin dictionary > faber

  • 13 flatus

    flātus, ūs, m. [flo], a blowing, breathing, snorting (mostly poet.; syn.: flamen, flabra, ventus, aura).
    I.
    Lit.:

    nondum spissa nimis complere sedilia flatu (sc. tibiae),

    Hor. A. P. 205; Phaedr. 5, 7, 14:

    flatuque secundo, Carbasa mota sonant,

    Ov. M. 13, 418;

    so of the wind,

    id. ib. 14, 226; Hor. C. 4, 5, 10; also in plur., Ov. M. 15, 302; Verg. G. 2, 339:

    ipsa sui flatus ne sonet aura, cavet,

    of his breath, Ov. F. 1, 428:

    (equi) humescunt spumis flatuque sequentum,

    with the snorting, Verg. G. 3, 111; in plur.:

    aestiferi,

    Cic. Arat. 111:

    ventris (with crepitus),

    a breaking wind, Suet. Claud. 32:

    flatu figuratur vitrum,

    Plin. 36, 26, 66, § 193.—
    B.
    Transf., concr., the breath of life, the soul, Prud. steph. 3, 168.—
    II.
    Trop.
    A.
    A breath, breeze (the fig. being taken from wind):

    cum prospero flatu fortunae utimur, ad exitus pervehimur optatos,

    Cic. Off. 2, 6, 19:

    ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do,

    id. de Or. 2, 44, 187. —
    B.
    Pride, haughtiness (mostly in plur.):

    det libertatem fandi flatusque remittat,

    Verg. A. 11, 346; Ov. A. A. 1, 715; Val. Fl. 3, 699; Stat. Th. 1, 321; 3, 192.

    Lewis & Short latin dictionary > flatus

  • 14 flexilis

    flexĭlis, e, adj. [flexus, from flecto].
    I.
    Pliant, pliable, flexile ( poet. and in postAug. prose):

    cornu,

    Ov. M. 5, 383:

    ulmus et fraxinus,

    Plin. 16, 40, 79, § 219:

    betulla,

    id. 16, 18, 30, § 75:

    cervix ad circumspectum,

    id. 11, 37, 67, § 177:

    vitrum,

    id. 36, 26, 66, § 195:

    lectuli,

    Amm. 22, 4.—
    II.
    Bent, curved:

    spicae,

    App. M. 6 init. (Ov. Am. 1, 14, 26, read nexilis, Merk.).

    Lewis & Short latin dictionary > flexilis

  • 15 fundo

    1.
    fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a. [root FUD; Gr. CHU, cheW-, in cheô, cheusô;

    Lat. futis, futtilis, ec-futio, re-futo, etc.,

    Curt. Gr. Etym. p. 204 sq. ], to pour, pour out, shed.
    I.
    Lit., of fluids.
    1.
    In gen.:

    (natura terram) sucum venis cogebat fundere apertis Consimilem lactis, etc.,

    Lucr. 5, 812:

    sanguinem e patera,

    Cic. Div. 1, 23, 46:

    novum liquorem (i. e. vinum) de patera,

    Hor. C. 1, 31, 3:

    vina paterā in aras,

    Ov. M. 9, 160; cf.:

    vinum inter cornua,

    id. ib. 7, 594:

    vinum super aequora,

    id. ib. 11, 247:

    duo rite mero libans carchesia Baccho Fundit humi,

    Verg. A. 5, 78:

    laticem urnis,

    Ov. M. 3, 172:

    lacrimas,

    Verg. A. 3, 348: cf. Ov. M. [p. 793] 5, 540:

    fundit Anigros aquas,

    pours out, id. ib. 15, 282:

    parumne fusum est Latini sanguinis?

    shed, spilt, Hor. Epod. 7, 4:

    sanguine ob rem publicam fuso,

    Sall. H. Fr. 2, 96, 2 Dietsch:

    sanguinem de regno (i. e. propter regnum),

    Curt. 10, 5.—Mid.:

    memorandum, in septem lacus eum (Strymonem) fundi,

    discharges itself, Plin. 4, 10, 17, § 38:

    ingentibus procellis fusus imber,

    pouring, Liv. 6, 8, 7; 6, 32, 6; cf.:

    sanguis in corporibus fusus,

    Cic. de Or. 2, 77, 310.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of metals, to make by melting, to melt, cast, found:

    exolevit fundendi aeris pretiosi ratio,

    Plin. 34, 2, 3, § 5; cf. id. 34, 7, 18, § 46:

    caldarium (aes) funditur tantum, malleis fragile,

    id. 34, 8, 20, § 94:

    aere fuso,

    id. 34, 11, 24, § 107:

    vitrum,

    id. 34, 14, 42, § 148:

    glandes, Auct. B. Afr. 20, 3: Theodorus ipse se ex aere fudit,

    Plin. 34, 8, 19, § 83:

    ne statuam quidem inchoari, cum ejus membra fundentur,

    Quint. 2, 1, 12:

    fusis omnibus membris (statuae),

    id. 7 praef. §

    2: olim quaerere amabam, Quid sculptum infabre, quid fusum durius esset,

    Hor. S. 2, 3, 22.—
    * b.
    In medic. lang.: aliquem, to cause one to have fluid stools, to relax the bowels (opp. comprimere): si compresserit aliquem morbus aut fuderit, Cels. praef. med.; cf. under P. a.—
    B.
    Transf.
    1.
    To wet, moisten, bathe with a liquid ( poet. and very rare):

    (ossa) niveo fundere lacte,

    Tib. 3, 2, 20:

    multo tempora funde mero,

    id. 1, 7, 50.—
    2.
    Of things non-fluid.
    a.
    In gen., to pour forth in abundance, to scatter, cast, hurl; to spread, extend, diffuse:

    desectam cum stramento segetem corbibus fudere in Tiberim,

    Liv. 2, 5, 3:

    picem reliquasque res, quibus ignis excitari potest, fundebant,

    Caes. B. G. 7, 24, 4:

    tela,

    Val. Fl. 3, 243:

    sagittam,

    Sil. 7, 647:

    (solis) radios per opaca domorum,

    Lucr. 2, 115:

    quas (maculas) incuria fudit,

    has scattered, Hor. A. P. 352:

    fundunt se carcere laeti Thraces equi,

    pour themselves forth, rush out, Val. Fl. 1, 611:

    se cuncta manus ratibus,

    id. 2, 662:

    littera fundens se in charta,

    Plin. 13, 12, 25, § 81:

    luna se fundebat per fenestras,

    Verg. A. 3, 152.—Mid.:

    ne (vitis) in omnes partes nimia fundatur,

    spread out, Cic. de Sen. 15, 52:

    homines fusi per agros ac dispersi,

    Cic. Sest. 42, 91.—
    b.
    In partic.
    (α).
    With the accessory notion of production, to bring forth, bear or produce (in abundance):

    crescunt arbusta et fetus in tempore fundunt,

    Lucr. 1, 351; cf.:

    terra feta frugibus et vario leguminum genere, quae cum maxima largitate fundit,

    Cic. N. D. 2, 62, 156:

    flores aut fruges aut bacas,

    id. Tusc. 5, 13, 37:

    frugem,

    id. de Sen. 15, 51:

    plus materiae (vites),

    Plin. 17, 22, 35, § 192:

    cum centesimo Leontini campi fundunt,

    id. 18, 10, 21, § 95:

    facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt,

    Cic. N. D. 2, 51, 129:

    (terra) animal prope certo tempore fudit Omne,

    Lucr. 5, 823; cf. ib. 917:

    fudit equum magno tellus percussa tridenti,

    Verg. G. 1, 13:

    Africa asinorum silvestrium multitudinem fundit,

    Plin. 8, 30, 46, § 108: quae te beluam ex utero, non hominem fudit, Cic. Pis. init.; Verg. A. 8, 139, v. Forbig. ad h. l.—
    (β).
    With the secondary notion of depth or downward direction, to throw or cast to the ground, to prostrate:

    (victi hostes) et de jugis, quae ceperant, funduntur,

    Liv. 9, 43, 20:

    nec prius absistit, quam septem ingentia victor Corpora (cervorum) fundat humi,

    Verg. A. 1, 193; cf. Ov. M. 13, 85; Sil. 4, 533:

    aliquem arcu,

    Val. Fl. 1, 446.—In middle force:

    fundi in alga,

    to lie down, Val. Fl. 1, 252.—Esp. freq. milit. t. t., overthrow, overcome, rout, vanquish an enemy:

    hostes nefarios prostravit, fudit, occidit,

    Cic. Phil. 14, 10, 27; cf.:

    exercitus caesus fususque,

    id. ib. 14, 1, 1:

    aliquos caedere, fundere atque fugare,

    Sall. J. 58, 3:

    Gaetulos,

    id. ib. 88, 3:

    classes fusae fugataeque,

    id. ib. 79, 4; cf.:

    si vi fudisset cecidissetque hostes,

    Liv. 35, 1, 8:

    hostes de jugis,

    id. 9, 43, 20:

    Gallos de delubris vestris,

    id. 6, 16, 2:

    eas omnes copias a se uno proelio fusas ac superatas esse,

    Caes. B. G. 1, 44, 8; cf.:

    Massilienses crebris eruptionibus fusi,

    id. B. C. 2, 22, 1:

    Latini ad Veserim fusi et fugati,

    Cic. Off. 3, 31, 112; Liv. 2, 6 fin.:

    quatuor exercitus Carthaginiensium fudi, fugavi, Hispania expuli,

    id. 28, 28, 9; cf. Drak. on 38, 53, 2;

    less freq. in a reversed order: alios arma sumentes fugant funduntque,

    Sall. J. 21, 2; Vell. 2, 46 fin.: omnibus hostium copiis fusis armisque exutis, Caes. B. G. 3, 6, 3:

    magnas copias hostium fudit,

    Cic. Mur. 9, 20:

    Sabinos equitatu fudit,

    id. Rep. 2, 20:

    Armeniorum copias,

    id. Arch. 9, 21:

    maximas copias parva manu,

    Sall. C. 7, 7.
    II.
    Trop.
    A.
    Ingen., to pour out or forth, to spread out, extend, display:

    imago de corpore fusa,

    Lucr. 4, 53:

    animam moribundo corpore fudit,

    id. 3, 1033; cf. id. 3, 700:

    concidit ac multo vitam cum sanguine fudit,

    Verg. A. 2, 532:

    circuli (appellantur), quod mixta farina et caseo et aqua circuitum aequabiliter fundebant,

    poured out, spread out, Varr. L. L. 5, § 106:

    quem secutus Cicero hanc famam latius fudit,

    Quint. 11, 2, 14; cf. id. 10, 5, 11:

    cum vero causa ea inciderit, in qua vis eloquentiae possit expromi: tum se latius fundet orator,

    will display himself, Cic. Or. 36, 125:

    superstitio, fusa per gentes,

    id. Div. 2, 72 init.; cf. Quint. 11, 3, 84:

    neque se tanta in eo (Cicerone) fudisset ubertas,

    id. 12, 2, 23:

    fundet opes, Latiumque beabit divite lingua,

    riches of expression, Hor. Ep. 2, 2, 121. —Mid.:

    quamquam negant, nec virtutes nec vitia crescere: tamen utrumque eorum fundi quodammodo et quasi dilatari putant,

    to be diffused, Cic. Fin. 3, 15, 48; cf.:

    modo virtus latius funditur,

    Sen. Ep. 74, 27; and:

    semper ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur,

    id. 5, 30, 92:

    saepe in amplificanda re funditur numerose et volubiliter oratio,

    id. Or. 62, 210.—
    B.
    In partic., of speech, to pour forth, utter:

    per quam (arteriam) vox principium a mente ducens percipitur et funditur,

    Cic. N. D. 2, 59, 149; cf.:

    e quibus elici vocem et fundi videmus,

    id. Tusc. 2, 24, 56:

    inanes sonos,

    id. ib. 5, 26, 73 (for which:

    inani voce sonare,

    id. Fin. 2, 15, 48):

    sonum,

    id. Ac. 2, 23, 74:

    verba poëtarum more (opp. ratione et arte distinguere),

    id. Fin. 4, 4, 10:

    versus hexametros aliosque variis modis atque numeris ex tempore,

    id. de Or. 3, 50, 194; cf.:

    grave plenumque carmen,

    id. Tusc. 1, 26, 64:

    tam bonos septenarios ad tibiam,

    id. ib. 1, 44, 107:

    physicorum oracula,

    id. N. D. 1, 26, 66:

    has ore loquelas,

    Verg. A. 5, 842:

    preces pectore ab imo,

    id. ib. 6, 55; so,

    preces,

    id. ib. 5, 234; Hor. Epod. 17, 53:

    mera mendacia,

    Plaut. Ps. 4, 1, 33:

    jam tu verba fundis hic, sapientia?

    you waste, Ter. Ad. 5, 2, 7:

    opprobria rustica,

    Hor. Ep. 2, 1, 146:

    iras inanes,

    Val. Fl. 3, 697:

    vehemens et liquidus puroque simillimus amni Fundet opes,

    Hor. Ep. 2, 2, 121:

    preces,

    App. M. 11, p. 258, 4; Tac. A. 14, 30; Aug. in Psa. 25, 10 al.—Hence, fūsus, a, um, P. a., spread out, extended, broad, large, copious, diffuse.
    A.
    Lit.:

    (aër) tum fusus et extenuatus sublime fertur, tum autem concretus in nubes cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101: fusior alvus, i. e. more relaxed (opp. astrictior), Cels. 1, 3 med.:

    toga (opp. restricta),

    wide, full, Suet. Aug. 73:

    Gallorum fusa et candida corpora,

    full, plump, Liv. 38, 21, 9:

    campi in omnem partem,

    extended, Verg. A. 6, 440; cf.:

    non fusior ulli Terra fuit domino,

    a broader, larger kingdom, Luc. 4, 670.—
    B.
    Trop., copious, diffuse; flowing, free:

    genus sermonis non liquidum, non fusum ac profluens,

    Cic. de Or. 2, 38, 159; cf.:

    constricta an latius fusa narratio,

    Quint. 2, 13, 5:

    materia abundantior atque ultra quam oporteat fusa,

    id. 2, 4, 7:

    ut illud, quod ad omnem honestatem pertinet, decorum, quam late fusum sit, appareat,

    Cic. Off. 1, 28, 98; cf. Quint. 11, 1, 5:

    (vox) in egressionibus fusa et securae claritatis (opp. contracta),

    unrestrained, free, id. 11, 3, 64:

    periodus,

    id. 9, 4, 128:

    fusiores liberioresque numeri,

    id. 130:

    lingua Graeca prolixior fusiorque quam nostra,

    Gell. 2, 26, 7:

    in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes,

    Quint. 9, 4, 138:

    plenior Aeschines et magis fusus,

    id. 10, 1, 77:

    dulcis et candidus et fusus Herodotus (opp. densus et brevis et semper instans sibi Thucydides),

    id. 10, 1, 73.— Sup. seems not to occur.— Adv.: fūse.
    * 1.
    (Acc. to A.) Spread out, extended:

    (manus) fusius paulo in diversum resolvitur,

    Quint. 11, 3, 97.—
    2.
    (Acc. to B.) Copiously, at length, diffusely:

    quae fuse olim disputabantur ac libere, ea nunc articulatim distincteque dicuntur,

    Cic. Leg. 1, 13, 36:

    multa dicere fuse lateque,

    id. Tusc. 4, 26, 57:

    fuse lateque dicendi facultas,

    id. Or. 32, 113:

    fuse et copiose augere et ornate aliquid (opp. brevia et acuta),

    id. Fin. 3, 7, 26.— Comp.:

    haec cum uberius disputantur et fusius (opp. brevius angustiusque concluduntur),

    Cic. N. D. 2, 7, 20:

    fusius et ornatius rem exponere,

    Quint. 4, 2, 128.— Sup. seems not to occur.
    2.
    fundo, āvi, ātum, 1, v. a. [fundus], to lay the bottom, keel, foundation of a thing, to found (syn.: condo, exstruo, etc.).
    I.
    Lit. (perh. only poet.):

    haec carina satis probe fundata et bene statuta est,

    i. e. is laid, Plaut. Mil. 3, 3, 44 (v. Ritschl ad h. l.);

    dum mea puppis erat validā fundata carinā,

    Ov. P. 4, 3, 5; id. H. 16, 111:

    Erycino in vertice sedes fundatur Veneri Idaliae,

    is founded, Verg. A. 5, 759: sedes saxo vetusto. id. ib. 8, 478:

    arces,

    id. ib. 4, 260.—
    B.
    Transf., in gen., to fasten, secure, make firm:

    dente tenaci Ancora fundabat naves,

    Verg. A. 6, 4:

    (genus humanum) Et majoribus et solidis magis ossibus intus Fundatum,

    Lucr. 5, 928; 4, 828.—
    II.
    Trop., to found, establish, fix, confirm (class., esp. in part. perf.; cf.:

    firmo, stabilio): illud vero maxime nostrum fundavit imperium et populi Romani nomen auxit, quod, etc.,

    Cic. Balb. 13, 31; cf.:

    quantis laboribus fundatum imperium,

    id. Cat. 4, 9, 19:

    qui (rei publicae status) bonorum omnium conjunctione et auctoritate consulatus mei fixus et fundatus videbatur,

    id. Att. 1, 16, 6:

    accurate non modo fundata verum etiam exstructa disciplina,

    id. Fin. 4, 1, 1; cf.:

    fundati a doctore,

    thoroughly instructed, Lact. 6, 21, 4:

    res publica praeclare fundata,

    Cic. Par. 1, 2, 10; cf.:

    qui legibus urbem Fundavit,

    Verg. A. 6, 810:

    in eorum agro sedes fundare Bastarnis,

    Liv. 40, 57, 5:

    libertatem, salutem, securitatem,

    Plin. Pan. 8, 1:

    jus civile,

    Dig. 1, 2, 2, § 39:

    vacuos Penates prole,

    Stat. S. 4, 7, 30; cf.:

    thalamos Tritonide nympha,

    i. e. to marry, Sil. 2, 65:

    partis et fundatis amicitiis,

    Q. Cic. Petit. Cons. 7, 25:

    fundatae atque optime constitutae opes,

    Cic. Rab. Post. 1, 1; cf.:

    nitidis fundata pecunia villis,

    well laid out, Hor. Ep. 1, 15, 46:

    nihil veritate fundatum,

    Cic. Fl. 11, 26; cf. Lucr. 5, 161.— Hence, fundātus, a, um, P. a., firm, fixed, grounded, durable (very rare).
    A.
    Lit.:

    quo fundatior erit ex arenato directura, etc.,

    Vitr. 7, 3 med.:

    si permanetis in fide fundati,

    Vulg. Col. 1, 23.—
    B.
    Trop.: deflevi subitas fundatissimae familiae ruinas, Auct. Or. pro Domo, 36, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > fundo

  • 16 haematinus

    haemătĭnus, a, um, adj., = haimatinos, blood-red, blood-colored:

    vitrum,

    Plin. 36, 26, 67, § 197.

    Lewis & Short latin dictionary > haematinus

  • 17 liquo

    lĭquo, āvi, ātum, 1, v. a., to make liquid, to melt, dissolve, liquefy.
    I.
    Lit.:

    pila,

    Luc. 7, 159:

    vitrum,

    Plin. 36, 26, 66, § 194:

    lapis liquatur igni,

    id. 36, 8, 13, § 62:

    liquatum aes,

    id. 34, 13, 36, § 134: liquatae guttae, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 25.—
    B.
    Transf., to strain, filter, clarify:

    vina liques,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    liquatum vinum,

    Plin. 15, 29, 37, § 124:

    liquatae aquae,

    id. 31, 3, 22, § 36:

    saccus, quo vinum liquatur,

    Col. 9, 15, 12:

    silicem rivo saliente,

    Manil. 5, 534: voces liquatae, i. e. clear voices, Auct. ap. Macr. S. 6, 3.—
    * II.
    Trop., to make clear, simplify:

    quae (verba) cum sex et viginti natus annos summis audientium clamoribus dixerit, defervisse tempore et annis liquata jam senior idem fatetur,

    Quint. 12, 6, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > liquo

  • 18 murrhinus

    1.
    murrĭnus ( murrhĭnus, myrrhĭnus), a, um, adj. [1. murra], of or belonging to myrrh:

    odor,

    Plaut. Poen. 5, 4, 6:

    oleo,

    Vulg. Esth. 2, 12.— Subst.: murrĭna, ae, f. (sc. potio), a drink made of good wine, flavored with myrrh and other spices, Plaut. Ps. 2, 4, 51; Doss. ap. Plin. 14, 13, 15, § 92; § 93; cf.: murrina, genus potionis quae Graece dicitur nektar, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.
    2.
    murrĭnus ( murrhĭnus, myrrhĭnus), a, um, adj. [3. murra], of or belonging to the stone murra, murrine (postAug.).
    I.
    Adj.:

    trulla,

    made of murra, Plin. 37, 2, 7, § 20:

    vitrum,

    painted in a manner resembling murrine vases, id. 36, 26, 67, § 198.—
    II.
    Subst.: murrĭna or myrrĭna, ōrum, n. (sc. vasa), vessels of murra, murrine vases, murrines:

    murrina et crystallina ex eādem terrā effodimus,

    Plin. 33 prooem. § 5; 37, 2, 7, § 18; Juv. 6, 156.

    Lewis & Short latin dictionary > murrhinus

  • 19 murrina

    1.
    murrĭnus ( murrhĭnus, myrrhĭnus), a, um, adj. [1. murra], of or belonging to myrrh:

    odor,

    Plaut. Poen. 5, 4, 6:

    oleo,

    Vulg. Esth. 2, 12.— Subst.: murrĭna, ae, f. (sc. potio), a drink made of good wine, flavored with myrrh and other spices, Plaut. Ps. 2, 4, 51; Doss. ap. Plin. 14, 13, 15, § 92; § 93; cf.: murrina, genus potionis quae Graece dicitur nektar, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.
    2.
    murrĭnus ( murrhĭnus, myrrhĭnus), a, um, adj. [3. murra], of or belonging to the stone murra, murrine (postAug.).
    I.
    Adj.:

    trulla,

    made of murra, Plin. 37, 2, 7, § 20:

    vitrum,

    painted in a manner resembling murrine vases, id. 36, 26, 67, § 198.—
    II.
    Subst.: murrĭna or myrrĭna, ōrum, n. (sc. vasa), vessels of murra, murrine vases, murrines:

    murrina et crystallina ex eādem terrā effodimus,

    Plin. 33 prooem. § 5; 37, 2, 7, § 18; Juv. 6, 156.

    Lewis & Short latin dictionary > murrina

  • 20 murrinus

    1.
    murrĭnus ( murrhĭnus, myrrhĭnus), a, um, adj. [1. murra], of or belonging to myrrh:

    odor,

    Plaut. Poen. 5, 4, 6:

    oleo,

    Vulg. Esth. 2, 12.— Subst.: murrĭna, ae, f. (sc. potio), a drink made of good wine, flavored with myrrh and other spices, Plaut. Ps. 2, 4, 51; Doss. ap. Plin. 14, 13, 15, § 92; § 93; cf.: murrina, genus potionis quae Graece dicitur nektar, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.
    2.
    murrĭnus ( murrhĭnus, myrrhĭnus), a, um, adj. [3. murra], of or belonging to the stone murra, murrine (postAug.).
    I.
    Adj.:

    trulla,

    made of murra, Plin. 37, 2, 7, § 20:

    vitrum,

    painted in a manner resembling murrine vases, id. 36, 26, 67, § 198.—
    II.
    Subst.: murrĭna or myrrĭna, ōrum, n. (sc. vasa), vessels of murra, murrine vases, murrines:

    murrina et crystallina ex eādem terrā effodimus,

    Plin. 33 prooem. § 5; 37, 2, 7, § 18; Juv. 6, 156.

    Lewis & Short latin dictionary > murrinus

См. также в других словарях:

  • VITRUM — quod visui pervium, recensetur Talmudicis inter tria beneficia, quae verbis illi Deuteron. c. 33. v. 19. Thesauri absconditi arenae, quibus e littorali arena, quae alioqui solet esse infecunda ac sterilis, magnas opes Zabulonitis accessuras… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vitrum — (v. lat.), Glas. V. antimonii, Antimonglas, s.u. Antimon (Chem.) A) a) cc). V. plumbi (V. saturni), verglastes Bleioxyd s.u. Blei I. B) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vītrum — (lat.), Glas; V. solubile, Wasserglas; V. muscoviticum, Glimmer …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Vitrum — Vitrum, lat., Glas; vitresciren, glasähnlich werden; Vitrification, Verglasung; vitrös, glasartig …   Herders Conversations-Lexikon

  • Vitrum — ◆ Vi|trum 〈[vi: ] n.; s, Vi|tra〉 Arzneiflasche [<lat. vitrum „Glas“] ◆ Die Buchstabenfolge vi|tr... kann in Fremdwörtern auch vit|r... getrennt werden. * * * Vi|trum, das; s, Vitra u. Vitren [lat. vitrum = Glas]: Arzneiflasche (Abk.: Vitr.) …   Universal-Lexikon

  • Vitrum — ◆ Vi|trum 〈[vi: ] n.; Gen.: s, Pl.: Vi|tra [vi: ]〉 Arzneiflasche [Etym.: <lat. vitrum »Glas«]   ◆ Die Buchstabenfolge vi|tr… kann auch vit|r… getrennt werden …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Vitrum — Vi|trum das; s, Plur. Vitra u. Vitren <aus lat. vitrum »Glas«> Arzneiflasche; Abk.: Vitr …   Das große Fremdwörterbuch

  • Vitrum Hotel — (Буэнос Айрес,Аргентина) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Gorriti 5641, Палер …   Каталог отелей

  • Vitrum Antimonii — Vitrum Antimonĭi (lat.), Antimonglas (s.d.) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • vitrum — /vi treuhm/, n., pl. vitra /vi treuh/. (in prescriptions) glass. [1650 60; < L] * * * …   Universalium

  • vitrum — (лат.) стекло …   Словарь ботанических терминов

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»