-
1 fastus
fastus ūs, m scornful contempt, disdain, haughtiness, arrogance, pride: inest pulchris, O.: ad fastum parentīs Optare sibi, ambition, H.: Stirpis Achilleae fastūs tulimus, V.: regius, Cu.: erga patrias epulas, Ta.: tanto te in fastu negas, Ct.: omnīs odit fastūs, Tb.* * *Ifasta, fastum ADJIIfastus dies--day on which praetor's court was open, judicial day
calendar (pl.), almanac, annals; register of judicial days, register; list of festivals (pl.); list of consuls who gave names to yearsIIIscornful contempt, destain, haughtiness, arrogance, pride -
2 īnsolentia
īnsolentia ae, f [insolens], unusualness, strangeness, novelty: fori iudiciorumque: itineris, S.: voluptatum.—Of language, novelty, strangeness, affectedness: orationis: verborum.—Want of moderation, haughtiness, arrogance, insolence, extravagance: tua singularis: insolentiam suam continere ex secundis rebus, S.: gloriae, N.: in circumscribendis tribunis, Cs.: noxiorum insolentiae, Ph.* * *unfamiliarity; strangeness; haughtiness; extravagance -
3 superbia
superbia ae, f [superbus], loftiness, haughtiness, pride, arrogance: quae est ista superbia: divitiae plenae insolentis superbiae: illa tua singularis: increpans superbiam Papiri, L.: pone superbiam, H.: in voltu damnosa superbia vestro, O.— Conceit, vanity: ad ludibrium stolidae superbiae, L.— Rudeness, discourtesy: superbiam tuam accusant, quod negent te percontantibus respondere.— High spirit, honorable pride: sume superbiam Quaesitam meritis, H.* * *arrogance, pride, haughtiness -
4 adrogantia (arr-)
adrogantia (arr-) ae, f [adrogans], assumption, presumption, arrogance: sine adrogantiā gravis: ingeni.—Pride, haughtiness: eius: in conloquio, Cs.: in adrogantiam compositus, i. e. with haughty indifference, Ta. -
5 animus
animus ī, m [AN-], the rational soul (cf. anima, the physical life): humanus: Corpus animum praegravat, H.: deos sparsisse animos in corpora humana: discessus animi a corpore: permanere animos arbitramur. — Fig., of beloved persons, soul, life: anime mi, T.—Of the mind, the mental powers, intelligence, reason, intellect, mind: mecum in animo vitam tuam considero, T.: animo meditari, N.: convertite animos ad Milonem, attention: revocare animos ad belli memoriam: perspicite animis quid velim: in dubio est animus, T.: animus, cui obtunsior sit acies, whose discernment: et animus et consilium et sententia civitatis, the whole intelligence of the community: cui animum inspirat vates, V.: omnia ratione animoque lustrari.— Of bees: Ingentīs animos angusto in pectore versant, V.— Of the memory: Scripta illa dicta sunt in animo, T.: an imprimi, quasi ceram, animum putamus?—Consciousness, recollection, self-possession: reliquit animus Sextium acceptis volneribus, Cs.: Unā eādemque viā sanguis animusque sequuntur, V.: timor abstulit animum, O. — With conscius or conscientia, the conscience: quos conscius animus exagitabat, S.: suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent.—Opinion, judgment, notion, belief: meo quidem animo, in my judgment: maxumi Preti esse animo meo, T.: ex animi tui sententiā iurare, to the best of your knowledge and belief. — The imagination, fancy: cerno animo sepultam patriam: fingite animis, sunt, etc.: nihil animo videre poterant.—Feeling, sensibility, affection, inclination, passion, heart: Quo gemitu conversi animi (sunt), V.: animum offendere: animus ubi se cupiditate devinxit, the character, T.: alius ad alia vitia propensior: tantaene animis caelestibus irae? V.: animo concipit iras, O.: mala mens, malus animus, bad mind, bad heart, T.: omnium mentīs animosque perturbare, Cs.: animum ipsum mentemque hominis: mente animoque nobiscum agunt, Ta.: bestiae, quarum animi sunt rationis expertes.—Disposition, inclination: meus animus in te semper: bono animo in populum R. videri, well disposed, Cs.: Nec non aurumque animusque Latino est, both gold and the disposition (i. e. to give it), V.: regina quietum Accipit in Teucros animum mentemque benignam, a kindly disposition, V.—Esp., in the phrase ex animo, from the heart, in earnest, deeply, sincerely: ex animo omnia facere an de industriā? from impulse or with some design, T.: sive ex animo id fit sive simulate: ex animo dolere, H.—In the locat. form animi, with verbs and adjj.: Antipho me excruciat animi, T.: exanimatus pendet animi: iuvenemque animi miserata repressit, pitying him in her heart, V.: anxius, S.: aeger, L.: infelix, V.: integer, H.—Meton., disposition, character, temper: animo es Molli: animo esse omisso, T.: animi molles et aetate fluxi, S.: sordidus atque animi parvi, H.—Fig., of plants: silvestris, wild nature, V.—Courage, spirit (freq. in plur.): mihi addere animum, T.: nostris animus augetur, Cs.: clamor Romanis auxit animum, L.: mihi animus accenditur, S.: Nunc demum redit animus, Ta.: Pallas Dat animos, O.: in hac re plus animi quam consili habere: tela viris animusque cadunt, O.: bono animo esse, to be of good courage: bono animo fac sis, T.: satis animi, courage enough, O.: magnus mihi animus est, fore, etc., hope, Ta.—Fig., of the winds: Aeolus mollit animos, the violence, V.—Of a top: dant animos plagae, give it quicker motion, V.—Haughtiness, arrogance, pride: vobis... Sublati animi sunt, your pride is roused, T.: tribuni militum animos ac spiritūs capere, bear the arrogance and pride, etc.—Passion, vehemence, wrath: animum vincere: animum rege, qui nisi paret Imperat, H.: (Achelous) pariter animis inmanis et undis, O.—In the phrase aequus animus, an even mind, calmness, moderation, equanimity: concedo... quod animus aequus est.—Usu. abl: aequo animo, with even mind, contentedly, resignedly, patiently: aequo animo ferre, T.: non tulit hoc aequo animo Dion, N.: aequissimo animo mori: alqd aequo animo accipit, is content to believe, S.: opinionem animis aut libentibus aut aequis remittere: sententiam haud aequioribus animis audire, L.—Inclination, pleasure: Indulgent animis, O.— Esp., animi causā, for the sake of amusement, for diversion, for pleasure: (animalia) alunt animi voluptatisque causā, Cs.: habet animi causā rus amoenum: animi et aurium causā homines habere, i. e. employ musicians.—Will, desire, purpose, design, intention, resolve: tuom animum intellegere, purpose, T.: persequi Iugurtham animo ardebat, S.: hostes in foro constiterunt, hoc animo, ut, etc., Cs.: habere in animo Capitolium ornare, to intend: fert animus dicere, my plan is, O.: nobis erat in animo Ciceronem mittere, it was my purpose: omnibus unum Opprimere est animus, O.: Sacra Iovi Stygio perficere est animus, V.* * *mind; intellect; soul; feelings; heart; spirit, courage, character, pride; air -
6 fastīdium
fastīdium ī, n nausea, squeamishness, loathing, distaste, aversion: cibi: Magna movet stomacho fastidia, H.: veteris quercūs, Iu.: oculorum. —Fig., dislike, aversion, disgust, fastidiousness, excessive nicety: ab aliquā re fastidio quodam abalienari: est fastidi delicatissimi: audiendi: insolens domesticarum rerum: fastidio esse alquibus, Ta.: nec id fit fastidio meo: spectatoris fastidia ferre superbi, H.—Scornful contempt, haughtiness, pride: quorum non possum ferre fastidium: efferri fastidio et contumaciā: superba pati fastidia, V.: Oderunt fastidia divi, Tb.* * *loathing, disgust; squeamishness; scornful contempt, pride; fastidiousness -
7 fāstus
fāstus adj. [fas], not forbidden ; hence, with dies, a day on which the praetor's court was open, judicial day: fasti dies: fastus (dies), O.; see also fasti.* * *Ifasta, fastum ADJIIfastus dies--day on which praetor's court was open, judicial day
calendar (pl.), almanac, annals; register of judicial days, register; list of festivals (pl.); list of consuls who gave names to yearsIIIscornful contempt, destain, haughtiness, arrogance, pride -
8 flātus
flātus ūs, m [flo], a blowing, breathing, snorting: complere sedilia flatu (sc. tibiae), H.: flatūs austri, Ct.: flatu secundo Carbasa mota sonant, O.: sui flatūs ne sonet aura, cavet, of his breath, O.— Fig., a breath, breeze: prospero flatu fortunae uti. — Plur, pride, haughtiness: flatūs remittat, V.* * *blowing; snorting; breath; breeze -
9 spīritus
spīritus ūs, m [cf. spiro], a breathing, breath: anima ducta est spiritu: aër spiritu ductus: neque habet quas ducat spiritus auras, O.: spiritum includere, suffocate, L.: ut nihil sit ne spiritu quidem minimo brevius, etc., i. e. not an instant: latere petitus imo spiritus, i. e. a sigh, H.: si spiritum ducit, vivit: usque ad extremum spiritum: filiorum postremum spiritum ore excipere.— A gentle breath, breeze: Aram, quam flatu permulcet spiritus austri, C. poët.: Boreae, V.— The air: quid est tam commune quam spiritus vivis?: diffunditur spiritus per arterias.—Fig., of a god, breath, inspiration: uno divino spiritu contineri, by a divine inspiration: Spiritum Phoebus mihi dedit, H.— The breath of life, life: eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere: extremum spiritum in victoriā effundere: dum spiritus hos regit artūs, V.: surget spiritus in lacrimis, a sigh, Pr. — Disposition, spirit, character: avidum domando spiritum, i. e. covetousness, H.: qui spiritus illi, V.: hostilīs spiritūs gerens, L.— Spirit, high spirit, energy, courage, haughtiness, pride, arrogance.— Sing. (in prose only gen. and abl., which are wanting in plur.): regio spiritu: illos eius spiritūs Siciliensīs quos fuisse putetis: tantum fiduciae ac spiritūs, Cs.: filia inflata muliebri spiritu, L.— Plur. (only nom. and acc.): res gestae meae... mihi nescio quos spiritūs attulerunt: magnos spiritūs in re militari sumere, Cs.: regios spiritūs repressit, N.: cum spiritūs plebs sumpsisset, L.: remittant spiritūs, comprimant animos suos: quorum se vim ac spiritūs fregisse, L.* * *breath, breathing, air, soul, life -
10 supercilium
supercilium ī, n [2 CAL-], an eyebrow: supercilia abrasa: superiora superciliis obducta: duris torva superciliis, O.: Hirsutum, V.: Deme supercilio nubem, H.— A brow, ridge, summit: clivosi tramitis, V.: infimo stare supercilio, at the bottom of the projection, L.—Fig., a nod, will: Cuncta supercilio movens, H.— Pride, haughtiness, arrogance, superciliousness, gloom: supercilium ac regius spiritus: aetas digna supercilio, Iu.: supercilii matrona severi, O.* * *eyebrow; frown; arrogance -
11 adrogantia
insolence, arrogance, conceit, haughtiness; presumption -
12 arrogantia
insolence, arrogance, conceit, haughtiness; presumption -
13 cathurnus
pride; haughtiness; majesty -
14 exaltatio
exaltation, elevation; pride, haughtiness -
15 extollentia
insolence; haughtiness; pride -
16 supersilium
saddle-cover; haughtiness (Nelson) -
17 fastidium
I.disgust, dislike, sqeamishness / scorn, disdain, haughtiness.II.aversion, loathing -
18 fastosus
pride, haughtiness -
19 flatus
blowing, blast, breathing, arrogance, haughtiness. -
20 adrogantia
arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].I.A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:B.superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,
Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,
id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,
Tac. A. 13, 2:adrogantiā depravatus,
Vulg. Deut. 18, 20:adrogantia tua decepit te,
ib. Jer. 49, 16.—The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):* II.hujus adrogantiam pertinacia aequabat,
Liv. 5, 8, 11:avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,
Tac. H. 1, 51:tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,
id. Agr. 9:cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,
id. A. 2, 72; id. Agr. 42:adrogantia ejus,
Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—A pertinacity in one's demands, obstinacy:cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,
Liv. 37, 56 fin.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Haughtiness — Haugh ti*ness, n. [For hauteinness. See {Haughty}.] The quality of being haughty; disdain; arrogance. Syn: Arrogance; disdain; contemptuousness; superciliousness; loftiness. Usage: {Haughtiness}, {Arrogance}, {Disdain}. Haughtiness denotes the… … The Collaborative International Dictionary of English
haughtiness — index contumely, disdain, pride Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
haughtiness — 1550s, from HAUGHTY (Cf. haughty) + NESS (Cf. ness). Earlier was haughtness (late 15c.) … Etymology dictionary
haughtiness — [n] air of supremacy aloofness, arrogance, conceit, contempt, contemptuousness, disdain, disdainfulness, hauteur, insolence, loftiness, pomposity, pride, snobbishness, superbity, superciliousness; concept 633 Ant. humility, meekness … New thesaurus
haughtiness — haughty ► ADJECTIVE (haughtier, haughtiest) ▪ arrogantly superior and disdainful. DERIVATIVES haughtily adverb haughtiness noun. ORIGIN Old French hault high from Latin altus … English terms dictionary
haughtiness — noun see haughty … New Collegiate Dictionary
haughtiness — See haughtily. * * * … Universalium
haughtiness — noun The state or property of being haughty; arrogance, snobbery … Wiktionary
haughtiness — I (Roget s IV) n. Syn. insolence, aloofness, snobbishness; see arrogance . II (Roget s Thesaurus II) noun The quality of being arrogant: arrogance, hauteur, insolence, loftiness, lordliness, overbear ingness, presumption, pride, pridefulness,… … English dictionary for students
haughtiness — sb. RG. 29 … Oldest English Words
haughtiness — haugh·ti·ness || hÉ”Ëtɪnɪs n. arrogance, snobbishness, disdainfulness … English contemporary dictionary