Перевод: с польского на немецкий

с немецкого на польский

otrzymywać

См. также в других словарях:

  • otrzymywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, otrzymywaćmuję, otrzymywaćmuje, otrzymywaćany {{/stl 8}}– otrzymać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, otrzymywaćam, otrzymywaća, otrzymywaćają, otrzymywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • besemerować — ndk IV, besemerowaćruję, besemerowaćrujesz, besemerowaćruj, besemerowaćował, besemerowaćowany techn. «otrzymywać stal w konwertorze Bessemera; również otrzymywać miedź z kamienia hutniczego» ‹od nazwiska› …   Słownik języka polskiego

  • góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego

  • lichy — lisi, lichychszy 1. «będący w złym stanie, w złym gatunku; niestarannie, nieporządnie wykonany; podniszczony, zaniedbany, słaby» Lichy domek, płot. Lichy obiad. Liche pożywienie. Licha ziemia. Liche zdrowie. Liche buty. 2. «mały, drobny,… …   Słownik języka polskiego

  • otrzymać — dk I, otrzymaćam, otrzymaćasz, otrzymaćają, otrzymaćaj, otrzymaćał, otrzymaćany otrzymywać ndk VIIIa, otrzymaćmuję, otrzymaćmujesz, otrzymaćmuj, otrzymaćywał, otrzymaćywany 1. «stać się odbiorcą czegoś, dostać coś w darze lub w zamian za coś»… …   Słownik języka polskiego

  • żądanie — n I 1. rzecz. od żądać. 2. lm D. żądanieań «życzenie wyrażone w kategorycznej formie; to, czego ktoś żąda» Dziwne, kategoryczne, skromne, śmiałe, wygórowane żądanie. Stawiać żądania pod czyimś adresem. Uwzględnić czyjeś żądanie. Wystąpić z jakimś …   Słownik języka polskiego

  • amalgamować — ndk IV, amalgamowaćmuję, amalgamowaćmujesz, amalgamowaćmuj, amalgamowaćował, amalgamowaćowany 1. techn. «otrzymywać metale szlachetne z rud lub koncentratów hutniczych działając na nie rtęcią rozpuszczającą te metale i powodującą utworzenie się… …   Słownik języka polskiego

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • często — częściej przysłów. od częsty Często chorować. Często chodzić do kina. Dość często otrzymywać listy. Coraz częściej opuszczać lekcje …   Słownik języka polskiego

  • dół — m IV, D. dołu, Ms. dole; lm M. doły 1. «otwór, jama wykopana, wyrwana, zaklęsła w ziemi, w nawierzchni, w skale itp.» Głęboki, płytki dół. Dół wapienny. Wykopać dół. ∆ Dół gnilny «podziemny zbiornik do odprowadzania ścieków; szambo» ∆ Dół… …   Słownik języka polskiego

  • dziedziczyć — ndk VIb, dziedziczyćczę, dziedziczyćczysz, dziedziczyćdzicz, dziedziczyćczył, dziedziczyćony 1. «przejmować po rodzicach albo przodkach cechy fizyczne albo psychiczne» 2. «otrzymywać coś w spadku, mieć spadek albo mieć prawo do spadku po kimś»… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»