Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

grievous

  • 1 acerbus

        acerbus adj. with comp. and sup.    [2 AC-].—In taste, harsh, bitter, unripe: uva, Ph. — Meton., to the senses, harsh, sharp, bitter: frigus, H.: recitator, of harsh voice, H. — Neut. plur. As adv.: acerba sonans, V. — Fig., of character and conduct, rough, harsh, violent, rigorous, crabbed, severe, repulsive, hard, morose: acerbus odistis et fugis, H.: occupat speciem taciturnus acerbi, morose, H.: convicium, Ph. — Neut. plur. As adv.: acerba fremens, chafing with rage, V. — Of things, events, etc., premature, crude, unripe: virginis aures, O.: funus, V.: mors, O. — Grievous, bitter, severe, oppressive, burdensome, distressing: dilectus, a rigid conscription, L.: acerba fata Romanos agunt, H.: volnus, V.: imperium acerbius, N.: luctus: mors acerbissima.— Subst: quidquid acerbi est, all the bitterness (of death), V.: tot acerba, V.
    * * *
    acerba -um, acerbior -or -us, acerbissimus -a -um ADJ
    harsh, strident, bitter, sour; unripe, green, unfinished; grievous; gloomy

    Latin-English dictionary > acerbus

  • 2 aeger

        aeger gra, grum, adj.,    unwell, ill, sick, diseased, suffering, feeble: uxor, T.: homines morbo: aegro corpore esse: volneribus, N.: pedibus, S.: anhelitus, shortness of breath, V.: sues, V.: seges, V. —As subst, a sick person: aegro adhibere medicinam: non aegris facultas quietis datur, Cs.— Troubled, dejected, distempered, agitated: animus, S.: aegris animis legati, i. e. dissatisfied, L.: mortales, i. e. miseri, V.: animus avaritiā, S.: curis, V.: aeger animi, despondent, L. — Of the state, weak, frail, feeble: rei p. pars: aegri aliquid in re p., L. — Causing pain, unfortunate: amor, V.: luctus, O.
    * * *
    I
    aegra -um, aegrior -or -us, aegerrimus -a -um ADJ
    sick/ill, infirm; unsound, injured; painful, grievous; corrupt; sad/sorrowful
    II
    sick person, invalid, patient

    Latin-English dictionary > aeger

  • 3 crūdus

        crūdus adj. with comp.    [CRV-], bloody, bleeding, trickling with blood: volnera, O.: exta, L.— With full stomach, stuffed with food, dyspeptic: qui de conviviis auferantur crudi: pilā ludere inimicum crudis, H.: (homo) crudior: bos, H.—Unripe, immature, crude, raw: poma: equa marito, H.: servitium, too new, Ta.—Fresh, vigorous: senectus, V., Ta.—Unprepared, immature, raw, crude: caestus, of raw hide, V.: rudis cortice crudo hasta, V.: pavo, undigested, Iu.: quia crudus fuerit, hoarse.—Fig., rough, unfeeling, cruel, merciless: ille precantem defodit Crudus humo, O.: ensis, V.: tyrannis, Iu.
    * * *
    cruda -um, crudior -or -us, crudissimus -a -um ADJ
    raw; bloody/bleeding; crude, cruel, rough, merciless; fierce/savage; grievous; youthful/hardy/vigorous; fresh/green/immature; undigested; w/undigested food

    Latin-English dictionary > crūdus

  • 4 gravis

        gravis e, adj. with comp. gravior, and sup. gravissimus    [2 GAR-], heavy, weighty, ponderous, burdensome, loaded, laden, burdened: gravi onere armorum oppressi, Cs.: corpus: Ipse gravis graviter Concidit, V.: bullae aureae: navigia, Cs.: agmen, L.: gravius dorso subiit onus, H.: robur aratri, V.: tellus, V.: naves spoliis graves, L.: aere dextra, V.: imbre nubes, L.—After the as was reduced in weight: aes grave, heavy money, money of the old standard (a full pound in each as), L. — With young, pregnant: sacerdos Marte, V.: uterus, O.—Of sound, deep, grave, low, bass: sonus, H.: gravissimus sonus: sonus auditur gravior, V.: fragor, O.—Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive: hircus in alis, rank, H.: ellebori, V.: odor caeni, V.: sentina, Iu.— Burdening, oppressive, serious, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe, sick: cibus: cantantibus umbra, V.: anni tempore gravissimo, season: autumnus in Apuliā, Cs.: virus, H.: tempus, weather, L.: graviore tempore anni acto, season, L.: morbo gravis, sick, V.: aetate et viribus gravior, L.: vino, O.: spiritus gemitu, difficult, V.: oculi, heavy, V.—Fig., hard to bear, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant: paupertas, T.: labores: gravissima hiemps, Cs.: volnus: numquam tibi senectutem gravem esse: Appia (via) tardis, H.: miserior graviorque fortuna, Cs.: Principum amicitiae, oppressive, H.: si tibi grave non erit, a trouble: in Caesarem contiones, hostile, Cs.: verbum gravius: ne quid gravius in fratrem statueret, Cs.: gravius est verberari quam necari, S.: edictum, L.: graviora (pericula), more serious, V.: quo inprovisus gravior accederet, more formidable, S.: adversarius imperi.—As subst n.: O passi graviora, greater hardships, V.—Of things, strong, weighty, important, grave, influential: inperium gravius, T.: quae mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt: gravissima caerimonia, most solemn, Cs.: nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.: exemplum, H.: gravissima civitas.—Of character, of weight, of authority, eminent, venerable, great: animus natu gravior, T.: auctoritate graviores: omnes gravioris aetatis, more settled, Cs.: homo, sober: gravis Entellum dictis castigat (i. e. graviter), V.
    * * *
    grave, gravior -or -us, gravissimus -a -um ADJ
    heavy; painful; important; serious; pregnant; grave, oppressive, burdensome

    Latin-English dictionary > gravis

  • 5 gravō

        gravō āvī, ātus, āre    [gravis], to make heavy, load, burden, weigh down, weight, oppress: membra gravabat onus, O.: poma gravantia ramos, O.: vino somnoque, L.: semper gravata lentiscus, loaded with fruit: papavera pluviā gravantur, V. —Fig., to burden, oppress, incommode: officium, quod me gravat, H.: gravari militiā, L.: somno gravatus, V.— To make more grievous, aggravate, increase: fortunam meam, O.: faenore gravatum aes alienum, L.
    * * *
    gravare, gravavi, gravatus V TRANS
    load/weigh down; burden, oppress; pollute (air); accuse, incriminate; aggravate

    Latin-English dictionary > gravō

  • 6 importūnus (inp-)

        importūnus (inp-) adj. with sup.    [1 PER-], unfit, unsuitable, inconvenient: tempus: vi regere patriam inportunum est, S.: machinationibus locus, S.—Troublesome, grievous, distressing: pauperies, H.: Caphareus, stormy, O.—Unmannerly, rude, harsh, churlish, cruel, savage: tyrannus: mulier: senex, T.: importunissimus hostis: dives et importunus, H.: eripiet curule Cui volet importunus ebur, H.: volucres, V.: Inportunus transvolat, etc., the ungovernable youth, H.—Cruel, worthless, unbridled: libidines: clades civitatis.

    Latin-English dictionary > importūnus (inp-)

  • 7 lūctuōsus

        lūctuōsus adj. with comp. and sup.    [luctus], full of sorrow, causing sorrow, sorrowful, lamentable, mournful: victoria, S.: nox meis omnibus: luctuosum est tradi alteri, luctuosius inimico: luctuosissimum exitium patriae: arma, H.— Feeling sorrow, sorrowful, sad: Hesperia, H.
    * * *
    luctuosa, luctuosum ADJ
    mournful; grievous

    Latin-English dictionary > lūctuōsus

  • 8 lūgubris

        lūgubris e, adj.    [LVG-], of mourning, mourning-: lamentatio, over the dead: vestis, mourning apparel, T.: cantus, a dirge, H.: domus, a house of mourning, L.: genitor, sorrowing, O.— Plur n. as subst: lugubria indue, put on mourning, O.: mea lugubria ponam, my weeds, O.— That causes mourning, disastrous: bellum, H.: scelus, O.— Mournful, doleful, plaintive: verbum, expressive of desolation: verba, O.— Mean, pitiable: sagum, H.
    * * *
    lugubris, lugubre ADJ
    mourning; mournful; grievous

    Latin-English dictionary > lūgubris

  • 9 molestus

        molestus adj. with comp. and sup.    [moles], troublesome, irksome, grievous, annoying, unmanageable: labor: hoc sunt omnes iure molesti, Quo fortes, H.: nisi molestum est, exsurge, if it will not incommode you: nihil molestius: adrogantia ingeni est molestissima: otium, dangerous, Ct.: tunica, a dress of pitch (in which a malefactor was burned), Iu.—Of speech, labored, affected: simplex in agendo veritas non molesta: verba, O.
    * * *
    molesta -um, molestior -or -us, molestissimus -a -um ADJ
    annoying; troublesome; tiresome

    molestus esse -- to be a worry/nuisance

    Latin-English dictionary > molestus

  • 10 adflictatio

    grievous suffering, torment, affliction

    Latin-English dictionary > adflictatio

  • 11 afflictatio

    grievous suffering, torment, affliction; pain, torture

    Latin-English dictionary > afflictatio

  • 12 curius

    curia, curium ADJ
    grievous; full of sorrow

    Latin-English dictionary > curius

  • 13 gravis

    heavy, weighty, serious, important / severe, grievous.

    Latin-English dictionary of medieval > gravis

  • 14 acerbum

    ăcerbus, a, um, adj. [fr. 2. acer, like superbus fr. super, yet the short ă should be noticed], harsh to the taste, of every object which has an astringent effect upon the tongue (opp. suavis, Lucr. 4, 661 sq.).
    I.
    Prop.:

    Neptuni corpus acerbum,

    bitter, briny, Lucr. 2, 472; and esp. of unripe fruit, sharp, sour, harsh, and the like:

    uva primo est peracerba gustatu, deinde maturata dulcescit,

    Cic. de Sen. 15:

    saporum genera tredecim reperiuntur: acer, acutus, acerbus, acidus, salsus, etc.,

    Plin. 15, 27, 32; and since the harshness of fruit is always a sign of immaturity, so Varro, Cicero, Pliny, et al. use acerbus as a syn. for crudus, immaturus, unripe, crude, lit. and trop.: nondum matura uva est, nolo acerbam sumere, Phaed. 4, 2, 4; so Ov. Am. 2, 14, 24;

    and trop.: impolitae res et acerbae si erunt relictae,

    Cic. Prov. Cons. 14; cf. Gell. 13, 2.—Hence: virgo acerba, not yet marriageable, Varr. ap. Non. 247, 15; and esp. poet. (opp. to virgo matura, v. maturus): funus acerbum, as a translation of the Gr. thaWatos aôros (Eur. Orest. 1030), Auct. Or. pro Dom. 16:

    ante diem edere partus acerbos,

    premature, Ov. F. 4, 647. —
    B.
    Transf.
    (α).
    to sounds, harsh, hoarse, rough, shrill:

    serrae stridentis acerbum horrorem, Lucr, 2, 410: vox acerbissima,

    Auct. Her. 4, 47;
    (β).
    to feeling, sharp, keen:

    frigus,

    bitter, Hor. Ep. 1, 17, 53.
    II.
    Fig.
    A.
    Of men: Rough, coarse, repulsive, morose, violent, hard, rigorous, severe:

    melius de quibusdam acerbos inimicos mereri quam eos amicos, qui dulces videantur,

    Cic. Lael. 24:

    posse enim asotos ex Aristippi, acerbos e Zenonis schola exire,

    for there may go forth sensualists from the school of Aristippus, crabbed fellows from that of Zeno, id. N. D. 3, 31 (cf. acriculus):

    acerbissimi feneratores,

    id. Att. 6, 1;

    so of adversaries or enemies,

    violent, furious, bitter, Cic. Fam. 1, 4:

    acerbissimus hostis,

    id. Cat. 4, 6 fin.; so id. Fam. 3, 8:

    acerbus odisti,

    Hor. S. 1, 3, 85 K. &

    H.: quid messes uris acerba tuas?

    Tib. 1, 2, 98 al. —
    B.
    Of things, harsh, heavy, disagreeable, grievous, troublesome, bitter, sad (very often, esp. in Cic.):

    ut acerbum est, pro benefactis cum mali messem metas!

    Plaut. Ep. 5, 2, 52; cf. Ter. Hec. 3, 1, 1; Att. ap. Non. 72, 29:

    in rebus acerbis,

    Lucr. 3, 54:

    acerbissimum supplicium,

    Cic. Cat. 4, 6:

    acerbissima vexatio,

    id. ib. 4, 1:

    acerba memoria temporis,

    id. Planc. 41: acerbissimā morte affectus, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2 al.—Hence acerbum funus (diff. from above), a bitter, painful death, Plaut. Am. 1, 1, 35:

    acerbum funus filiae,

    id. As. 3, 3, 5, and so Nep. Cim. 4: vita ejus fuit secura et mors acerba, afflicting, painful, unwelcome. —In the neutr. subst.: ăcer-bum, i, calamity, misfortune, Ov. Tr. 5, 2, 21; Verg. A. 12, 500—acerba, n. plur. adv. acc. to the Gr. idiom, Lucr. 5, 34 (cf. acuta et al.), several times imitated by Verg. A. 12, 398; 9, 794; id. G. 3, 149.— Adv.: ăcerbe, harshly, sharply, severely, etc., in the trop. signif. of the adj., Cic. Fam. 1, 5; id. N. D. 2, 33; id. Planc. 1:

    idem acerbe severus in filium,

    id. Off. 3, 31, 112; Liv. 3, 50. 12; 7, 3, 9; Tac. A. 2, 87 al.— Comp., Cic. Lael. 16; Suet. Tib. 25.— Sup., Cic. Att. 11, 1; Caes. B. C. 1, 2; also Cic. Planc. 35, 86, where, of an exclamation of severe grief, acerbissime for acerrime is defended against Lambinus and Ernesti by Wunder, Planc. l. c. p. 217; so B. & K.

    Lewis & Short latin dictionary > acerbum

  • 15 acerbus

    ăcerbus, a, um, adj. [fr. 2. acer, like superbus fr. super, yet the short ă should be noticed], harsh to the taste, of every object which has an astringent effect upon the tongue (opp. suavis, Lucr. 4, 661 sq.).
    I.
    Prop.:

    Neptuni corpus acerbum,

    bitter, briny, Lucr. 2, 472; and esp. of unripe fruit, sharp, sour, harsh, and the like:

    uva primo est peracerba gustatu, deinde maturata dulcescit,

    Cic. de Sen. 15:

    saporum genera tredecim reperiuntur: acer, acutus, acerbus, acidus, salsus, etc.,

    Plin. 15, 27, 32; and since the harshness of fruit is always a sign of immaturity, so Varro, Cicero, Pliny, et al. use acerbus as a syn. for crudus, immaturus, unripe, crude, lit. and trop.: nondum matura uva est, nolo acerbam sumere, Phaed. 4, 2, 4; so Ov. Am. 2, 14, 24;

    and trop.: impolitae res et acerbae si erunt relictae,

    Cic. Prov. Cons. 14; cf. Gell. 13, 2.—Hence: virgo acerba, not yet marriageable, Varr. ap. Non. 247, 15; and esp. poet. (opp. to virgo matura, v. maturus): funus acerbum, as a translation of the Gr. thaWatos aôros (Eur. Orest. 1030), Auct. Or. pro Dom. 16:

    ante diem edere partus acerbos,

    premature, Ov. F. 4, 647. —
    B.
    Transf.
    (α).
    to sounds, harsh, hoarse, rough, shrill:

    serrae stridentis acerbum horrorem, Lucr, 2, 410: vox acerbissima,

    Auct. Her. 4, 47;
    (β).
    to feeling, sharp, keen:

    frigus,

    bitter, Hor. Ep. 1, 17, 53.
    II.
    Fig.
    A.
    Of men: Rough, coarse, repulsive, morose, violent, hard, rigorous, severe:

    melius de quibusdam acerbos inimicos mereri quam eos amicos, qui dulces videantur,

    Cic. Lael. 24:

    posse enim asotos ex Aristippi, acerbos e Zenonis schola exire,

    for there may go forth sensualists from the school of Aristippus, crabbed fellows from that of Zeno, id. N. D. 3, 31 (cf. acriculus):

    acerbissimi feneratores,

    id. Att. 6, 1;

    so of adversaries or enemies,

    violent, furious, bitter, Cic. Fam. 1, 4:

    acerbissimus hostis,

    id. Cat. 4, 6 fin.; so id. Fam. 3, 8:

    acerbus odisti,

    Hor. S. 1, 3, 85 K. &

    H.: quid messes uris acerba tuas?

    Tib. 1, 2, 98 al. —
    B.
    Of things, harsh, heavy, disagreeable, grievous, troublesome, bitter, sad (very often, esp. in Cic.):

    ut acerbum est, pro benefactis cum mali messem metas!

    Plaut. Ep. 5, 2, 52; cf. Ter. Hec. 3, 1, 1; Att. ap. Non. 72, 29:

    in rebus acerbis,

    Lucr. 3, 54:

    acerbissimum supplicium,

    Cic. Cat. 4, 6:

    acerbissima vexatio,

    id. ib. 4, 1:

    acerba memoria temporis,

    id. Planc. 41: acerbissimā morte affectus, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2 al.—Hence acerbum funus (diff. from above), a bitter, painful death, Plaut. Am. 1, 1, 35:

    acerbum funus filiae,

    id. As. 3, 3, 5, and so Nep. Cim. 4: vita ejus fuit secura et mors acerba, afflicting, painful, unwelcome. —In the neutr. subst.: ăcer-bum, i, calamity, misfortune, Ov. Tr. 5, 2, 21; Verg. A. 12, 500—acerba, n. plur. adv. acc. to the Gr. idiom, Lucr. 5, 34 (cf. acuta et al.), several times imitated by Verg. A. 12, 398; 9, 794; id. G. 3, 149.— Adv.: ăcerbe, harshly, sharply, severely, etc., in the trop. signif. of the adj., Cic. Fam. 1, 5; id. N. D. 2, 33; id. Planc. 1:

    idem acerbe severus in filium,

    id. Off. 3, 31, 112; Liv. 3, 50. 12; 7, 3, 9; Tac. A. 2, 87 al.— Comp., Cic. Lael. 16; Suet. Tib. 25.— Sup., Cic. Att. 11, 1; Caes. B. C. 1, 2; also Cic. Planc. 35, 86, where, of an exclamation of severe grief, acerbissime for acerrime is defended against Lambinus and Ernesti by Wunder, Planc. l. c. p. 217; so B. & K.

    Lewis & Short latin dictionary > acerbus

  • 16 aeger

    aeger, gra, grum, adj. [Curtius proposes to connect it with ep-eigô, to press, drive; aigis, storm-wind; aiges, waves; and Sanscr. egāmi, to tremble; trembling, shaking, being a common symptom of illness], designates indisposition, as well of mind as of body (while aegrotus is generally used only of physical disease; class.; in Cic. far more frequent than aegrotus; Celsus uses only aeger, never aegrotus).
    I.
    Lit., of the body, ill, sick, unwell, diseased, suffering.
    (α).
    Of men:

    homines aegri morbo gravi,

    Cic. Cat. 1, 13:

    graviter aegrum fuisse,

    id. Div. 1, 25; id. Tusc. 2, 25, 61:

    infirma atque aegra valetudo,

    id. Brut. 48 fin.:

    aegro corpore esse,

    id. ad Quir. 1 fin.:

    ex vulnere,

    id. Rep. 2, 21:

    vulneribus,

    Nep. Milt. 7:

    pedibus,

    Sall. C. 59, 4; so Liv. 42, 28; Tac. H. 3, 38;

    Wernsd. Poët. L. Min. 6, 197, 8: stomachus,

    Hor. S. 2, 2, 43:

    anhelitus,

    shortness of breath, Verg. A. 5, 432.—At a later period constr. with gen. or acc.:

    Psyche aegra corporis, animi saucia,

    App. M. 4, 86, p. 310 Oud. (cf. id. ib. 5, 102, p. 360 Oud.: Psyche corporis et animi alioquin infirma; and Liv. Andron. ap. Prisc. p. 725 P.:

    inops, aegra sanitatis, where, however, Bothe suspects aegra to be a gloss.): memini, me quondam pedes tunc graviter aegrum,

    Gell. 19, 10.—Subst., a sick person, Cic. Div. 2, 3:

    ne aegri quidem omnes convalescunt,

    id. N. D. 2, 4: aegro adhibere medicinam, id. de Or. 2, 44, 186:

    vicinum funus aegros exanimat,

    Hor. S. 1, 4, 126:

    ungebant oleo multos aegros,

    Vulg. Marc. 6, 16; ib. Act. 5, 16. —Hence, ab aegris servus, an attendant on the sick, a nurse (cf. ab):

    D. M. SEXTORIO AVG. LIB. AB AEGRIS CVBICVLARIORVM,

    Inscr. Orell. 2886.—
    (β).
    Of brutes:

    sues aegri,

    Verg. G. 3, 496; so Col. 6, 5, 1:

    avidos inlidit in aegrum Cornipedem cursus,

    i. e. wounded, Stat. Th. 11, 517.—
    (γ).
    Of plants, diseased:

    seges aegra,

    Verg. A. 3, 142:

    aegra arbor,

    Pall. Febr. 25, 23:

    vitis,

    id. Mart. 7, 4.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of the mind, troubled, anxious, dejected, sad, sorrowful, etc., of any agitation of the passions or feelings, of love, hope, fear, anxiety, sorrow:

    aeger animus,

    Sall. J. 74:

    aegris animis legati superveniunt,

    Liv. 2, 3, 5; cf.

    Drak. ad h. l.: scribendi cacoëthes aegro in corde senescit,

    Juv. 7, 52: aegri mortales, i. e. miseri (deiloi brotoi, oizuroi, poluponoi), Verg. A. 2, 268; constr. with abl., gen., and ab.
    (α).
    With abl.: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8 (the later edd. animo aegro, as B. and K.):

    animus aeger avaritiā,

    Sall. J. 31:

    amore,

    Liv. 30, 11:

    curis,

    Verg. A. 1, 208 al. —
    (β).
    With gen. of respect (cf. Drak. ad Liv. 30, 15, 9; Rudd. II. p. 73; and Roby, II. § 1321): aeger consilii, infirm in purpose, Sall. Fragm. ap. Arusian, p. 212 Lind., and Stat. Th. 9, 141:

    animi,

    Liv. 1, 58; 2, 36; Curt. 4, 3, 11.— Of cause:

    rerum temere motarum,

    Flor. 3, 17, 9:

    morae,

    Luc. 7, 240:

    delicti,

    Sil. 13, 52:

    pericli,

    id. 15, 135:

    timoris,

    id. 3, 72.—
    (γ).
    With ab:

    A morbo valui, ab animo aeger fui,

    Plaut. Ep. 1, 2, 26.—
    B.
    Trop., of a diseased condition of the state, suffering, weak, feeble:

    maxime aegra et prope deposita rei publicae pars,

    Cic. Verr. 2, 1, 2:

    qui et semper aegri aliquid esse in re publica volunt,

    Liv. 5, 3; Flor. 3, 23 al.— Of the eyes, evil, envious:

    recentem aliorum felicitatem aegris oculis introspicere,

    Tac. H. 2, 20 (Halm here reads acribus). —Of abstr. things, sad, sorrowful, grievous, unfortunate (class., but for the most part poet.):

    numquam quidquam meo animo fuit aegrius,

    Plaut. Am. 3, 2, 29 (where aegrius may be the adv.;

    v. aegre below): dolores aegri,

    Lucr. 3, 905:

    luctus,

    id. 3, 933:

    amor,

    Verg. G. 4, 464:

    mors,

    id. ib. 3, 512:

    spes,

    i. e. faint, slight hope, Sil. 9, 543:

    fides,

    wavering, id. 2, 392 al. —As subst.: aegrum, i, n.:

    plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,

    more pain, Plaut. Am. 2, 2, 11:

    sed cui nihil accidit aegri,

    Lucr. 5, 171.— Adv.: aegrē.— Lit.
    a.
    Object.
    (α).
    Uncomfortably:

    nescio quid meo animost aegre,

    disturbs my mind, vexes, annoys me, Plaut. Merc. 2, 3, 35; so, aegre esse alicui, often in Plaut. and Ter. (like bene or male esse alicui); Plaut. Bacch. 5, 1, 26; id. Capt. 3, 5, 43; Ter. Hec. 2, 1, 63 al.; cf.

    opp. volupe, volup: si illis aegrest, mihi quod volup est,

    Plaut. Mil. 3, 1, 152.— Absol.:

    aegre est,

    Ter. Ad. 1, 2, 57.—Also:

    aegre facere alicui,

    to vex, hurt, Plaut. Cas. 3, 4, 17; Ter. Eun. 5, 5, 31; and:

    aegre audire aliquid ex aliquo,

    any thing annoying, disagreeable, id. Hec. 5, 1, 39.—
    (β).
    With difficulty or effort (opp. facile):

    omnis conglutinatio recens aegre, inveterata facile divellitur,

    Cic. de Sen. 20, 72; cf.:

    inveteratio, ut in corporibus, aegrius depellitur quam perturbatio,

    id. Tusc. 4, 37, 81; and:

    omne bellum sumi facile, ceterum aegerrime desinere,

    Sall. J. 83, 1:

    nec magis versutus nec quo ab caveas aegrius,

    Plaut. As. 1, 1, 106:

    aegre rastris terram rimantur,

    Verg. G. 3, 534 al.:

    non aegre persequi iter,

    Col. 9, 8, 9; so,

    haud aegre,

    Curt. 4, 3, 10; 10, 8, 22. —More freq.,
    (γ).
    = vix, Gr. mogis, hardly, scarcely:

    aegre nimis risum continui,

    Plaut. As. 3, 2, 36:

    aegre me tenui,

    Cic. Att. 16, 11:

    aegre fero, v. fero: aegre abstinere quin, etc.,

    Liv. 2, 45:

    aegre stantes,

    Tac. Agr. 36 al. —Hence often vix aegreque in connection, Plaut. Poen. 1, 2, 27; Flor. 2, 10; Macr. Somn. Scip. 1, 7; id. S. 1, 7; App. M. 1, p. 111.—
    b.
    Subject., with grief, regret, displeasure, or dislike, unwillingly, reluctantly: discessit, aegre ferens, distempered, vexed (opp. laetus), Cic. Div. 1, 33 fin.:

    aegre pati,

    Liv. 1, 9 et saep.:

    aegre tolerare,

    Tac. Agr. 13:

    si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam, i. e. feram,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 16:

    aegre carere,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 13. — Comp.:

    quod aegrius patimur,

    Liv. 7, 13: aegrius accipere, Tac. Ann. 4, 71.— Sup.:

    aegerrime ferre,

    Sall. J. 87: aegerrime pati Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105.

    Lewis & Short latin dictionary > aeger

  • 17 aegrum

    aeger, gra, grum, adj. [Curtius proposes to connect it with ep-eigô, to press, drive; aigis, storm-wind; aiges, waves; and Sanscr. egāmi, to tremble; trembling, shaking, being a common symptom of illness], designates indisposition, as well of mind as of body (while aegrotus is generally used only of physical disease; class.; in Cic. far more frequent than aegrotus; Celsus uses only aeger, never aegrotus).
    I.
    Lit., of the body, ill, sick, unwell, diseased, suffering.
    (α).
    Of men:

    homines aegri morbo gravi,

    Cic. Cat. 1, 13:

    graviter aegrum fuisse,

    id. Div. 1, 25; id. Tusc. 2, 25, 61:

    infirma atque aegra valetudo,

    id. Brut. 48 fin.:

    aegro corpore esse,

    id. ad Quir. 1 fin.:

    ex vulnere,

    id. Rep. 2, 21:

    vulneribus,

    Nep. Milt. 7:

    pedibus,

    Sall. C. 59, 4; so Liv. 42, 28; Tac. H. 3, 38;

    Wernsd. Poët. L. Min. 6, 197, 8: stomachus,

    Hor. S. 2, 2, 43:

    anhelitus,

    shortness of breath, Verg. A. 5, 432.—At a later period constr. with gen. or acc.:

    Psyche aegra corporis, animi saucia,

    App. M. 4, 86, p. 310 Oud. (cf. id. ib. 5, 102, p. 360 Oud.: Psyche corporis et animi alioquin infirma; and Liv. Andron. ap. Prisc. p. 725 P.:

    inops, aegra sanitatis, where, however, Bothe suspects aegra to be a gloss.): memini, me quondam pedes tunc graviter aegrum,

    Gell. 19, 10.—Subst., a sick person, Cic. Div. 2, 3:

    ne aegri quidem omnes convalescunt,

    id. N. D. 2, 4: aegro adhibere medicinam, id. de Or. 2, 44, 186:

    vicinum funus aegros exanimat,

    Hor. S. 1, 4, 126:

    ungebant oleo multos aegros,

    Vulg. Marc. 6, 16; ib. Act. 5, 16. —Hence, ab aegris servus, an attendant on the sick, a nurse (cf. ab):

    D. M. SEXTORIO AVG. LIB. AB AEGRIS CVBICVLARIORVM,

    Inscr. Orell. 2886.—
    (β).
    Of brutes:

    sues aegri,

    Verg. G. 3, 496; so Col. 6, 5, 1:

    avidos inlidit in aegrum Cornipedem cursus,

    i. e. wounded, Stat. Th. 11, 517.—
    (γ).
    Of plants, diseased:

    seges aegra,

    Verg. A. 3, 142:

    aegra arbor,

    Pall. Febr. 25, 23:

    vitis,

    id. Mart. 7, 4.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of the mind, troubled, anxious, dejected, sad, sorrowful, etc., of any agitation of the passions or feelings, of love, hope, fear, anxiety, sorrow:

    aeger animus,

    Sall. J. 74:

    aegris animis legati superveniunt,

    Liv. 2, 3, 5; cf.

    Drak. ad h. l.: scribendi cacoëthes aegro in corde senescit,

    Juv. 7, 52: aegri mortales, i. e. miseri (deiloi brotoi, oizuroi, poluponoi), Verg. A. 2, 268; constr. with abl., gen., and ab.
    (α).
    With abl.: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8 (the later edd. animo aegro, as B. and K.):

    animus aeger avaritiā,

    Sall. J. 31:

    amore,

    Liv. 30, 11:

    curis,

    Verg. A. 1, 208 al. —
    (β).
    With gen. of respect (cf. Drak. ad Liv. 30, 15, 9; Rudd. II. p. 73; and Roby, II. § 1321): aeger consilii, infirm in purpose, Sall. Fragm. ap. Arusian, p. 212 Lind., and Stat. Th. 9, 141:

    animi,

    Liv. 1, 58; 2, 36; Curt. 4, 3, 11.— Of cause:

    rerum temere motarum,

    Flor. 3, 17, 9:

    morae,

    Luc. 7, 240:

    delicti,

    Sil. 13, 52:

    pericli,

    id. 15, 135:

    timoris,

    id. 3, 72.—
    (γ).
    With ab:

    A morbo valui, ab animo aeger fui,

    Plaut. Ep. 1, 2, 26.—
    B.
    Trop., of a diseased condition of the state, suffering, weak, feeble:

    maxime aegra et prope deposita rei publicae pars,

    Cic. Verr. 2, 1, 2:

    qui et semper aegri aliquid esse in re publica volunt,

    Liv. 5, 3; Flor. 3, 23 al.— Of the eyes, evil, envious:

    recentem aliorum felicitatem aegris oculis introspicere,

    Tac. H. 2, 20 (Halm here reads acribus). —Of abstr. things, sad, sorrowful, grievous, unfortunate (class., but for the most part poet.):

    numquam quidquam meo animo fuit aegrius,

    Plaut. Am. 3, 2, 29 (where aegrius may be the adv.;

    v. aegre below): dolores aegri,

    Lucr. 3, 905:

    luctus,

    id. 3, 933:

    amor,

    Verg. G. 4, 464:

    mors,

    id. ib. 3, 512:

    spes,

    i. e. faint, slight hope, Sil. 9, 543:

    fides,

    wavering, id. 2, 392 al. —As subst.: aegrum, i, n.:

    plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,

    more pain, Plaut. Am. 2, 2, 11:

    sed cui nihil accidit aegri,

    Lucr. 5, 171.— Adv.: aegrē.— Lit.
    a.
    Object.
    (α).
    Uncomfortably:

    nescio quid meo animost aegre,

    disturbs my mind, vexes, annoys me, Plaut. Merc. 2, 3, 35; so, aegre esse alicui, often in Plaut. and Ter. (like bene or male esse alicui); Plaut. Bacch. 5, 1, 26; id. Capt. 3, 5, 43; Ter. Hec. 2, 1, 63 al.; cf.

    opp. volupe, volup: si illis aegrest, mihi quod volup est,

    Plaut. Mil. 3, 1, 152.— Absol.:

    aegre est,

    Ter. Ad. 1, 2, 57.—Also:

    aegre facere alicui,

    to vex, hurt, Plaut. Cas. 3, 4, 17; Ter. Eun. 5, 5, 31; and:

    aegre audire aliquid ex aliquo,

    any thing annoying, disagreeable, id. Hec. 5, 1, 39.—
    (β).
    With difficulty or effort (opp. facile):

    omnis conglutinatio recens aegre, inveterata facile divellitur,

    Cic. de Sen. 20, 72; cf.:

    inveteratio, ut in corporibus, aegrius depellitur quam perturbatio,

    id. Tusc. 4, 37, 81; and:

    omne bellum sumi facile, ceterum aegerrime desinere,

    Sall. J. 83, 1:

    nec magis versutus nec quo ab caveas aegrius,

    Plaut. As. 1, 1, 106:

    aegre rastris terram rimantur,

    Verg. G. 3, 534 al.:

    non aegre persequi iter,

    Col. 9, 8, 9; so,

    haud aegre,

    Curt. 4, 3, 10; 10, 8, 22. —More freq.,
    (γ).
    = vix, Gr. mogis, hardly, scarcely:

    aegre nimis risum continui,

    Plaut. As. 3, 2, 36:

    aegre me tenui,

    Cic. Att. 16, 11:

    aegre fero, v. fero: aegre abstinere quin, etc.,

    Liv. 2, 45:

    aegre stantes,

    Tac. Agr. 36 al. —Hence often vix aegreque in connection, Plaut. Poen. 1, 2, 27; Flor. 2, 10; Macr. Somn. Scip. 1, 7; id. S. 1, 7; App. M. 1, p. 111.—
    b.
    Subject., with grief, regret, displeasure, or dislike, unwillingly, reluctantly: discessit, aegre ferens, distempered, vexed (opp. laetus), Cic. Div. 1, 33 fin.:

    aegre pati,

    Liv. 1, 9 et saep.:

    aegre tolerare,

    Tac. Agr. 13:

    si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam, i. e. feram,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 16:

    aegre carere,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 13. — Comp.:

    quod aegrius patimur,

    Liv. 7, 13: aegrius accipere, Tac. Ann. 4, 71.— Sup.:

    aegerrime ferre,

    Sall. J. 87: aegerrime pati Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105.

    Lewis & Short latin dictionary > aegrum

  • 18 Curius

    1.
    cūrĭus, a, um, adj. [cura, II.], full of sorrow, grievous:

    infortunio,

    Plaut. Ps. 4, 7, 44 dub. (Ritschl, curvo).
    2.
    Cŭrĭus, a, the name of a Roman gens;

    thus M'. Curius Dentatus,

    the conqueror of the Samnites, Sabines, Lucanians, and of Pyrrhus; celebrated for his moderation, Cic. Sen. 16, 55 sq.; Aur. Vict. Vir. Ill. 33; Hor. C. 1, 12, 41; Juv. 11, 78; Flor. 1, 15; 1, 18; Cic. Sull. 7, 23; Val. Max. 4, 3, 5 sq. et saep.—
    B.
    Appel. for a bold and moderate man; in plur.:

    (Nenia) et maribus Curiis et decantata Camillis,

    Hor. Ep. 1, 1, 64; Juv. 2, 3.—Hence,
    II.
    Cŭrĭānus, a, um, adj., of or pertaining to a Curius, Curian:

    villa,

    Cic. Leg. 2, 1, 3:

    causa,

    id. de Or. 2, 6, 24:

    judicium,

    Quint. 7, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Curius

  • 19 curius

    1.
    cūrĭus, a, um, adj. [cura, II.], full of sorrow, grievous:

    infortunio,

    Plaut. Ps. 4, 7, 44 dub. (Ritschl, curvo).
    2.
    Cŭrĭus, a, the name of a Roman gens;

    thus M'. Curius Dentatus,

    the conqueror of the Samnites, Sabines, Lucanians, and of Pyrrhus; celebrated for his moderation, Cic. Sen. 16, 55 sq.; Aur. Vict. Vir. Ill. 33; Hor. C. 1, 12, 41; Juv. 11, 78; Flor. 1, 15; 1, 18; Cic. Sull. 7, 23; Val. Max. 4, 3, 5 sq. et saep.—
    B.
    Appel. for a bold and moderate man; in plur.:

    (Nenia) et maribus Curiis et decantata Camillis,

    Hor. Ep. 1, 1, 64; Juv. 2, 3.—Hence,
    II.
    Cŭrĭānus, a, um, adj., of or pertaining to a Curius, Curian:

    villa,

    Cic. Leg. 2, 1, 3:

    causa,

    id. de Or. 2, 6, 24:

    judicium,

    Quint. 7, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > curius

  • 20 gravanter

    grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].
    I.
    To charge with a load, to load, burden, weigh down, oppress (mostly poet. and in postAug. prose).
    A.
    Lit.:

    praefectum castrorum sarcinis gravant,

    Tac. A. 1, 20; cf.:

    ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,

    Stat. Th. 10, 257:

    non est ingenii cymba gravanda tui,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 22:

    aegraque furtivum membra gravabat onus,

    Ov. H. 11, 38:

    gravantur arbores fetu,

    Lucr. 1, 253; cf.:

    sunt poma gravantia ramos,

    Ov. M. 13, 812:

    ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,

    id. ib. 8, 205:

    quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,

    Quint. 1, 12, 10:

    stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,

    Plin. 21, 19, 75, § 128:

    minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,

    id. 11, 53, 119, § 284:

    ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,

    Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:

    alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,

    weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:

    gravatus somno,

    Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:

    vino,

    Curt. 6, 11, 28:

    telis,

    id. 8, 14, 38:

    ebrietate,

    id. 5, 7, 11:

    cibo,

    Liv. 1, 7, 5:

    vino somnoque,

    id. 25, 24, 6.—
    B.
    Esp., to make pregnant:

    uterum,

    Stat. Th. 2, 614:

    gravatam esse virginem,

    Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —
    C.
    Trop.
    1.
    To burden, oppress, incommode:

    nil moror officium, quod me gravat,

    Hor. Ep. 2, 1, 264:

    septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,

    Liv. 21, 23, 6:

    sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,

    Ov. Tr. 4, 6, 28. —
    2.
    To make more grievous, aggravate, increase:

    tu fortunam parce gravare meam,

    id. ib. 5, 11, 30:

    quo gravaret invidiam matris,

    Tac. A. 14, 12:

    injusto faenore gravatum aes alienum,

    Liv. 42, 5, 9.—
    D.
    To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):

    a littera gravatur,

    Prisc. 539, 573 P.—
    II.
    Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.
    (α).
    Absol.:

    non gravabor,

    Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:

    quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,

    id. ib. 5, 4, 40:

    ne gravare,

    Ter. Ad. 5, 8, 19:

    primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,

    Cic. Clu. 25, 69:

    ego vero non gravarer si, etc.,

    id. Lael. 5, 17:

    nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,

    Liv. 9, 3, 9:

    ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,

    Varr. R. R. 1, 3:

    spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,

    Tac. A. 6, 3:

    benignus erga me ut siet: ne gravetur,

    Plaut. Mil. 4, 6, 15.—
    (β).
    With an object-clause:

    rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,

    Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:

    ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,

    Caes. B. C. 1, 9:

    quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,

    Liv. 31, 46, 4:

    tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,

    id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—
    (γ).
    With acc.:

    Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,

    disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:

    at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,

    be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:

    matrem,

    Suet. Ner. 34:

    ampla et operosa praetoria,

    id. Aug. 72:

    aspectum civium,

    Tac. A. 3, 59 fin.:

    spem ac metum juxta gravatus,

    id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:
    A.
    grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:

    non gravate respondere,

    Cic. de Or. 1, 48, 208;

    opp. gratuito,

    id. Off. 2, 19, 66;

    opp. benigne,

    id. Balb. 16, 36:

    Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,

    id. Off. 3, 14, 59:

    qui cum haud gravate venissent,

    Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):

    concedere,

    id. 42, 43, 2.— Comp.:

    manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,

    Front. ad M. Caes. 4, 12 fin.
    B.
    grăvanter, with reluctance, unwillingly:

    reguli Gallorum haud gravanter venerunt,

    Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > gravanter

См. также в других словарях:

  • Grievous — Griev ous, a. [OF. grevous, grevos, LL. gravosus. See {Grief}.] 1. Causing grief or sorrow; painful; afflictive; hard to bear; offensive; harmful. [1913 Webster] The famine was grievous in the land. Gen. xii. 10. [1913 Webster] The thing was very …   The Collaborative International Dictionary of English

  • grievous — [grēv′əs] adj. [ME grevous < OFr < grever: see GRIEVE] 1. causing grief 2. showing or characterized by grief [a grievous cry] 3. causing suffering; hard to bear; severe [grievous pain] 4. very serious; deplorable [a grievous fault …   English World dictionary

  • grievous — I adjective afflicting, afflictive, agonizing, appalling, arrant, atrocious, bad, base, bitter, burdensome, cataclysmic, catastrophic, crushing, cutting, deplorable, detrimental, dire, disastrous, distressing, doleful, dolorous, dreadful,… …   Law dictionary

  • grievous — (adj.) c.1300, from Anglo Fr. grevous (O.Fr. grevos) heavy, hard, toilsome, from grief (see GRIEF (Cf. grief)). Legal term grievous bodily harm attested from 1803 …   Etymology dictionary

  • grievous — meaning ‘severe, causing grief or suffering’ (as in grievous bodily harm), is sometimes wrongly pronounced as if it were grievious, and even spelt this way …   Modern English usage

  • grievous — [adj] severe, painful; serious afflicting, agonizing, appalling, atrocious, calamitous, damaging, deplorable, dire, dismal, disquieting, distressing, disturbing, dreadful, egregious, flagrant, glaring, grave, harmful, heart rending, heavy*,… …   New thesaurus

  • grievous — ► ADJECTIVE formal ▪ (of something bad) very severe or serious. DERIVATIVES grievously adverb grievousness noun …   English terms dictionary

  • Grievous — Général Grievous Général Grievous Personnage de La Guerre des étoiles Position Général de la Confédération des systèmes indépendants Planète natale …   Wikipédia en Français

  • Grievous — Dieser Artikel umfasst die wichtigsten Charaktere der Star Wars Filme. Inhaltsverzeichnis 1 Hauptpersonen 1.1 Anakin Skywalker/Darth Vader 1.2 Boba Fett 1.3 C 3PO 1.4 Chewbacca …   Deutsch Wikipedia

  • grievous — [[t]gri͟ːvəs[/t]] 1) ADJ GRADED: usu ADJ n If you describe something such as a loss as grievous, you mean that it is extremely serious or worrying in its effects. Their loss would be a grievous blow to our engineering industries... Mr Morris said …   English dictionary

  • grievous — griev•ous [[t]ˈgri vəs[/t]] adj. 1) causing grief or great sorrow: a grievous loss[/ex] 2) causing serious harm; flagrant; atrocious: a grievous offense[/ex] 3) characterized by great pain or suffering: arrested for causing grievous bodily… …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»