-
1 ingrate
unwillingly, ungratefully. -
2 ingratiis
unwillingly, ungratefully. -
3 ingratis
unwillingly, ungratefully. -
4 gravanter
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
5 gravo
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
6 gravor
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
7 gravātē
gravātē adv. [gravatus], with difficulty, reluctantly, unwillingly, grudgingly: non gravate respondere: ille primo: concedere, L.* * *gravatius, gravatissime ADVgrudgingly; reluctantly, unwillingly; with difficulty -
8 invitus
invītus, a, um, adj. [perh. for in-vicitus; cf. Sanscr. vaç-, to will; avaças, unwilling; Gr. hekôn, a-ekôn], against one ' s will, unwilling, reluctant (syn. coactus; class.).I.Of persons:II.invitus me vides,
Plaut. Cas. 2, 4, 23:ut viatores invitos consistere cogant,
Caes. B. G. 4, 5:soli hoc contingit sapienti, ut nihil faciat invitus, nihil dolens, nihil coactus,
Cic. Par. 5, 1:ego eum a me invitissim us dimisi,
very unwillingly, very much against my will, id. Fam. 13, 63:Berenicen ab urbe dimisit (Titus) invitus invitam,
Suet. Tit. 7:trahit invitam nova vis,
Ov. M. 7, 19.— Abl. absol.: me (te, se, etc.) invito, against my ( your, his, etc.) will, in spite of me, without my consent:vobis invitis,
Plaut. Cas. 2, 5, 7:si se invito transire conarentur,
against his will, Caes. B. G. 1, 8:Sequanis invitis,
id. ib. 1, 9:diis hominibusque invitis,
Cic. Q. Fr. 3, 2:invito numine,
Verg. A. 10, 31:invita Diana,
Ov. M. 8, 395: invitā Minervā, against one ' s natural bent, Hor. A. P. 385:invita Minerva, id est adversante et repugnante natura,
Cic. Off. 1, 31, 110:quod et illo et me invitissimo fiet,
altogether contrary both to his inclination and my own, Cic. Att. 5, 21, 9. — With ut:invitus feci, ut L. Flaminium e senatu eicerem,
Cic. de Sen. 12, 42.—With gen.:credidit, dominum non invitum fore hujus solutionis,
would not be ill pleased with this payment, Dig. 16, 3, 11.—Of things:invita in hoc loco versatur oratio,
Cic. N. D. 3, 35, 85:invitae properes anni spem credere terrae,
Verg. G. 1, 224:verbaque provisam rem non invita sequentur,
Hor. A. P. 311:dantur in invitos impia tura focos,
Ov. H. 14, 26:lyra,
id. Am. 3, 9, 24:ignes,
id. M. 8, 514:oculis legere,
id. H. 18, 4; cf.:vultu prospicere,
Val. Fl. 7, 575:ope,
i. e. furnished involuntarily, Ov. P. 2, 1, 16:invito sanguine,
Val. Fl. 3, 391. — Adv.: invītē, against one ' s will, unwillingly:invite cepi Capuam,
Cic. Att. 8, 3, 4 (dub.).— Comp.:invitius,
Cic. de Or. 2, 89, 364. -
9 aegrē
aegrē adv. with comp. aegrius, and sup. aegerrimē [aeger], painfully, distressingly: audire, T.: aegrest, it is annoying, T.: ferre, to feel distress.— With difficulty, hardly, scarcely: divelli: bellum sumi facile, aegerrime desinere, S.—With grief, reluctantly, unwillingly: carere, to suffer for want of: haud aegre pati, without impatience, L.: habere (with acc. and inf.), L.* * *aegrius, aegerrime ADVscarcely, with difficulty, painfully, hardly; reluctantly, uncomfortably -
10 gravātim
gravātim adv. [gravatus], reluctantly, unwillingly: socia arma Rutulis iunxit, L.* * *grudgingly, reluctantly -
11 gravor
gravor ātus, ārī, dep. [pass. of gravo], to be burdened, feel incommoded, be vexed, take amiss, bear with reluctance, regard as a burden, hesitate, do unwillingly: ne gravere, T.: gravari coepit, quod, etc.: ego vero non gravarer si, etc.: nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc., L.: non esse gravatos homines prodire in campum: in conloquium venire, to be loath, Cs.: sua ad eum postulata deferre, shrink from bringing, Cs.: tibi reddere rationem, L.: quae voce gravaris, mente dares (sc. dare), V.: Pegasus equitem gravatus, i. e. throwing off, H.* * *gravari, gravatus sum V DEPshow/bear with reluctance/annoyance; be burdened/vexed; take amiss; hesitate -
12 in-grātiīs
in-grātiīs (T., C.) or in-grātīs (C., N.), adv., without thanks, unwillingly, involuntarily, on compulsion: coacta ingratiis, T.: ingratiis ut dormiam, T.: nisi plane cogit ingratiis: dicent quae necesse erit, ingratis: ad depugnandum cogi, N. -
13 (īnvītē)
(īnvītē) adv. with comp, against one's will, unwillingly: cepi Capuam: invitius accedere. -
14 repūgnanter
repūgnanter adv. [repugnans], unwillingly, rebelliously: aliquid accipere. -
15 ingratiis
against wishes (of); unwillingly -
16 ingratis
against the wishes (of); unwillingly -
17 aeger
aeger, gra, grum, adj. [Curtius proposes to connect it with ep-eigô, to press, drive; aigis, storm-wind; aiges, waves; and Sanscr. egāmi, to tremble; trembling, shaking, being a common symptom of illness], designates indisposition, as well of mind as of body (while aegrotus is generally used only of physical disease; class.; in Cic. far more frequent than aegrotus; Celsus uses only aeger, never aegrotus).I. (α).Of men:(β).homines aegri morbo gravi,
Cic. Cat. 1, 13:graviter aegrum fuisse,
id. Div. 1, 25; id. Tusc. 2, 25, 61:infirma atque aegra valetudo,
id. Brut. 48 fin.:aegro corpore esse,
id. ad Quir. 1 fin.:ex vulnere,
id. Rep. 2, 21:vulneribus,
Nep. Milt. 7:pedibus,
Sall. C. 59, 4; so Liv. 42, 28; Tac. H. 3, 38;Wernsd. Poët. L. Min. 6, 197, 8: stomachus,
Hor. S. 2, 2, 43:anhelitus,
shortness of breath, Verg. A. 5, 432.—At a later period constr. with gen. or acc.:Psyche aegra corporis, animi saucia,
App. M. 4, 86, p. 310 Oud. (cf. id. ib. 5, 102, p. 360 Oud.: Psyche corporis et animi alioquin infirma; and Liv. Andron. ap. Prisc. p. 725 P.:inops, aegra sanitatis, where, however, Bothe suspects aegra to be a gloss.): memini, me quondam pedes tunc graviter aegrum,
Gell. 19, 10.—Subst., a sick person, Cic. Div. 2, 3:ne aegri quidem omnes convalescunt,
id. N. D. 2, 4: aegro adhibere medicinam, id. de Or. 2, 44, 186:vicinum funus aegros exanimat,
Hor. S. 1, 4, 126:ungebant oleo multos aegros,
Vulg. Marc. 6, 16; ib. Act. 5, 16. —Hence, ab aegris servus, an attendant on the sick, a nurse (cf. ab):D. M. SEXTORIO AVG. LIB. AB AEGRIS CVBICVLARIORVM,
Inscr. Orell. 2886.—Of brutes:(γ).sues aegri,
Verg. G. 3, 496; so Col. 6, 5, 1:avidos inlidit in aegrum Cornipedem cursus,
i. e. wounded, Stat. Th. 11, 517.—Of plants, diseased:II.seges aegra,
Verg. A. 3, 142:aegra arbor,
Pall. Febr. 25, 23:vitis,
id. Mart. 7, 4.—Fig.A.Of the mind, troubled, anxious, dejected, sad, sorrowful, etc., of any agitation of the passions or feelings, of love, hope, fear, anxiety, sorrow:(α).aeger animus,
Sall. J. 74:aegris animis legati superveniunt,
Liv. 2, 3, 5; cf.Drak. ad h. l.: scribendi cacoëthes aegro in corde senescit,
Juv. 7, 52: aegri mortales, i. e. miseri (deiloi brotoi, oizuroi, poluponoi), Verg. A. 2, 268; constr. with abl., gen., and ab.With abl.: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8 (the later edd. animo aegro, as B. and K.):(β).animus aeger avaritiā,
Sall. J. 31:amore,
Liv. 30, 11:curis,
Verg. A. 1, 208 al. —With gen. of respect (cf. Drak. ad Liv. 30, 15, 9; Rudd. II. p. 73; and Roby, II. § 1321): aeger consilii, infirm in purpose, Sall. Fragm. ap. Arusian, p. 212 Lind., and Stat. Th. 9, 141:(γ).animi,
Liv. 1, 58; 2, 36; Curt. 4, 3, 11.— Of cause:rerum temere motarum,
Flor. 3, 17, 9:morae,
Luc. 7, 240:delicti,
Sil. 13, 52:pericli,
id. 15, 135:timoris,
id. 3, 72.—With ab:B.A morbo valui, ab animo aeger fui,
Plaut. Ep. 1, 2, 26.—Trop., of a diseased condition of the state, suffering, weak, feeble:a.maxime aegra et prope deposita rei publicae pars,
Cic. Verr. 2, 1, 2:qui et semper aegri aliquid esse in re publica volunt,
Liv. 5, 3; Flor. 3, 23 al.— Of the eyes, evil, envious:recentem aliorum felicitatem aegris oculis introspicere,
Tac. H. 2, 20 (Halm here reads acribus). —Of abstr. things, sad, sorrowful, grievous, unfortunate (class., but for the most part poet.):numquam quidquam meo animo fuit aegrius,
Plaut. Am. 3, 2, 29 (where aegrius may be the adv.;v. aegre below): dolores aegri,
Lucr. 3, 905:luctus,
id. 3, 933:amor,
Verg. G. 4, 464:mors,
id. ib. 3, 512:spes,
i. e. faint, slight hope, Sil. 9, 543:fides,
wavering, id. 2, 392 al. —As subst.: aegrum, i, n.:plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,
more pain, Plaut. Am. 2, 2, 11:sed cui nihil accidit aegri,
Lucr. 5, 171.— Adv.: aegrē.— Lit.Object.(α).Uncomfortably:(β).nescio quid meo animost aegre,
disturbs my mind, vexes, annoys me, Plaut. Merc. 2, 3, 35; so, aegre esse alicui, often in Plaut. and Ter. (like bene or male esse alicui); Plaut. Bacch. 5, 1, 26; id. Capt. 3, 5, 43; Ter. Hec. 2, 1, 63 al.; cf.opp. volupe, volup: si illis aegrest, mihi quod volup est,
Plaut. Mil. 3, 1, 152.— Absol.:aegre est,
Ter. Ad. 1, 2, 57.—Also:aegre facere alicui,
to vex, hurt, Plaut. Cas. 3, 4, 17; Ter. Eun. 5, 5, 31; and:aegre audire aliquid ex aliquo,
any thing annoying, disagreeable, id. Hec. 5, 1, 39.—With difficulty or effort (opp. facile):(γ).omnis conglutinatio recens aegre, inveterata facile divellitur,
Cic. de Sen. 20, 72; cf.:inveteratio, ut in corporibus, aegrius depellitur quam perturbatio,
id. Tusc. 4, 37, 81; and:omne bellum sumi facile, ceterum aegerrime desinere,
Sall. J. 83, 1:nec magis versutus nec quo ab caveas aegrius,
Plaut. As. 1, 1, 106:aegre rastris terram rimantur,
Verg. G. 3, 534 al.:non aegre persequi iter,
Col. 9, 8, 9; so,haud aegre,
Curt. 4, 3, 10; 10, 8, 22. —More freq.,= vix, Gr. mogis, hardly, scarcely:b.aegre nimis risum continui,
Plaut. As. 3, 2, 36:aegre me tenui,
Cic. Att. 16, 11:aegre fero, v. fero: aegre abstinere quin, etc.,
Liv. 2, 45:aegre stantes,
Tac. Agr. 36 al. —Hence often vix aegreque in connection, Plaut. Poen. 1, 2, 27; Flor. 2, 10; Macr. Somn. Scip. 1, 7; id. S. 1, 7; App. M. 1, p. 111.—Subject., with grief, regret, displeasure, or dislike, unwillingly, reluctantly: discessit, aegre ferens, distempered, vexed (opp. laetus), Cic. Div. 1, 33 fin.:aegre pati,
Liv. 1, 9 et saep.:aegre tolerare,
Tac. Agr. 13:si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam, i. e. feram,
Plaut. Bacch. 5, 1, 16:aegre carere,
Cic. Imp. Pomp. 5, 13. — Comp.:quod aegrius patimur,
Liv. 7, 13: aegrius accipere, Tac. Ann. 4, 71.— Sup.:aegerrime ferre,
Sall. J. 87: aegerrime pati Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105. -
18 aegrum
aeger, gra, grum, adj. [Curtius proposes to connect it with ep-eigô, to press, drive; aigis, storm-wind; aiges, waves; and Sanscr. egāmi, to tremble; trembling, shaking, being a common symptom of illness], designates indisposition, as well of mind as of body (while aegrotus is generally used only of physical disease; class.; in Cic. far more frequent than aegrotus; Celsus uses only aeger, never aegrotus).I. (α).Of men:(β).homines aegri morbo gravi,
Cic. Cat. 1, 13:graviter aegrum fuisse,
id. Div. 1, 25; id. Tusc. 2, 25, 61:infirma atque aegra valetudo,
id. Brut. 48 fin.:aegro corpore esse,
id. ad Quir. 1 fin.:ex vulnere,
id. Rep. 2, 21:vulneribus,
Nep. Milt. 7:pedibus,
Sall. C. 59, 4; so Liv. 42, 28; Tac. H. 3, 38;Wernsd. Poët. L. Min. 6, 197, 8: stomachus,
Hor. S. 2, 2, 43:anhelitus,
shortness of breath, Verg. A. 5, 432.—At a later period constr. with gen. or acc.:Psyche aegra corporis, animi saucia,
App. M. 4, 86, p. 310 Oud. (cf. id. ib. 5, 102, p. 360 Oud.: Psyche corporis et animi alioquin infirma; and Liv. Andron. ap. Prisc. p. 725 P.:inops, aegra sanitatis, where, however, Bothe suspects aegra to be a gloss.): memini, me quondam pedes tunc graviter aegrum,
Gell. 19, 10.—Subst., a sick person, Cic. Div. 2, 3:ne aegri quidem omnes convalescunt,
id. N. D. 2, 4: aegro adhibere medicinam, id. de Or. 2, 44, 186:vicinum funus aegros exanimat,
Hor. S. 1, 4, 126:ungebant oleo multos aegros,
Vulg. Marc. 6, 16; ib. Act. 5, 16. —Hence, ab aegris servus, an attendant on the sick, a nurse (cf. ab):D. M. SEXTORIO AVG. LIB. AB AEGRIS CVBICVLARIORVM,
Inscr. Orell. 2886.—Of brutes:(γ).sues aegri,
Verg. G. 3, 496; so Col. 6, 5, 1:avidos inlidit in aegrum Cornipedem cursus,
i. e. wounded, Stat. Th. 11, 517.—Of plants, diseased:II.seges aegra,
Verg. A. 3, 142:aegra arbor,
Pall. Febr. 25, 23:vitis,
id. Mart. 7, 4.—Fig.A.Of the mind, troubled, anxious, dejected, sad, sorrowful, etc., of any agitation of the passions or feelings, of love, hope, fear, anxiety, sorrow:(α).aeger animus,
Sall. J. 74:aegris animis legati superveniunt,
Liv. 2, 3, 5; cf.Drak. ad h. l.: scribendi cacoëthes aegro in corde senescit,
Juv. 7, 52: aegri mortales, i. e. miseri (deiloi brotoi, oizuroi, poluponoi), Verg. A. 2, 268; constr. with abl., gen., and ab.With abl.: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8 (the later edd. animo aegro, as B. and K.):(β).animus aeger avaritiā,
Sall. J. 31:amore,
Liv. 30, 11:curis,
Verg. A. 1, 208 al. —With gen. of respect (cf. Drak. ad Liv. 30, 15, 9; Rudd. II. p. 73; and Roby, II. § 1321): aeger consilii, infirm in purpose, Sall. Fragm. ap. Arusian, p. 212 Lind., and Stat. Th. 9, 141:(γ).animi,
Liv. 1, 58; 2, 36; Curt. 4, 3, 11.— Of cause:rerum temere motarum,
Flor. 3, 17, 9:morae,
Luc. 7, 240:delicti,
Sil. 13, 52:pericli,
id. 15, 135:timoris,
id. 3, 72.—With ab:B.A morbo valui, ab animo aeger fui,
Plaut. Ep. 1, 2, 26.—Trop., of a diseased condition of the state, suffering, weak, feeble:a.maxime aegra et prope deposita rei publicae pars,
Cic. Verr. 2, 1, 2:qui et semper aegri aliquid esse in re publica volunt,
Liv. 5, 3; Flor. 3, 23 al.— Of the eyes, evil, envious:recentem aliorum felicitatem aegris oculis introspicere,
Tac. H. 2, 20 (Halm here reads acribus). —Of abstr. things, sad, sorrowful, grievous, unfortunate (class., but for the most part poet.):numquam quidquam meo animo fuit aegrius,
Plaut. Am. 3, 2, 29 (where aegrius may be the adv.;v. aegre below): dolores aegri,
Lucr. 3, 905:luctus,
id. 3, 933:amor,
Verg. G. 4, 464:mors,
id. ib. 3, 512:spes,
i. e. faint, slight hope, Sil. 9, 543:fides,
wavering, id. 2, 392 al. —As subst.: aegrum, i, n.:plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,
more pain, Plaut. Am. 2, 2, 11:sed cui nihil accidit aegri,
Lucr. 5, 171.— Adv.: aegrē.— Lit.Object.(α).Uncomfortably:(β).nescio quid meo animost aegre,
disturbs my mind, vexes, annoys me, Plaut. Merc. 2, 3, 35; so, aegre esse alicui, often in Plaut. and Ter. (like bene or male esse alicui); Plaut. Bacch. 5, 1, 26; id. Capt. 3, 5, 43; Ter. Hec. 2, 1, 63 al.; cf.opp. volupe, volup: si illis aegrest, mihi quod volup est,
Plaut. Mil. 3, 1, 152.— Absol.:aegre est,
Ter. Ad. 1, 2, 57.—Also:aegre facere alicui,
to vex, hurt, Plaut. Cas. 3, 4, 17; Ter. Eun. 5, 5, 31; and:aegre audire aliquid ex aliquo,
any thing annoying, disagreeable, id. Hec. 5, 1, 39.—With difficulty or effort (opp. facile):(γ).omnis conglutinatio recens aegre, inveterata facile divellitur,
Cic. de Sen. 20, 72; cf.:inveteratio, ut in corporibus, aegrius depellitur quam perturbatio,
id. Tusc. 4, 37, 81; and:omne bellum sumi facile, ceterum aegerrime desinere,
Sall. J. 83, 1:nec magis versutus nec quo ab caveas aegrius,
Plaut. As. 1, 1, 106:aegre rastris terram rimantur,
Verg. G. 3, 534 al.:non aegre persequi iter,
Col. 9, 8, 9; so,haud aegre,
Curt. 4, 3, 10; 10, 8, 22. —More freq.,= vix, Gr. mogis, hardly, scarcely:b.aegre nimis risum continui,
Plaut. As. 3, 2, 36:aegre me tenui,
Cic. Att. 16, 11:aegre fero, v. fero: aegre abstinere quin, etc.,
Liv. 2, 45:aegre stantes,
Tac. Agr. 36 al. —Hence often vix aegreque in connection, Plaut. Poen. 1, 2, 27; Flor. 2, 10; Macr. Somn. Scip. 1, 7; id. S. 1, 7; App. M. 1, p. 111.—Subject., with grief, regret, displeasure, or dislike, unwillingly, reluctantly: discessit, aegre ferens, distempered, vexed (opp. laetus), Cic. Div. 1, 33 fin.:aegre pati,
Liv. 1, 9 et saep.:aegre tolerare,
Tac. Agr. 13:si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam, i. e. feram,
Plaut. Bacch. 5, 1, 16:aegre carere,
Cic. Imp. Pomp. 5, 13. — Comp.:quod aegrius patimur,
Liv. 7, 13: aegrius accipere, Tac. Ann. 4, 71.— Sup.:aegerrime ferre,
Sall. J. 87: aegerrime pati Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105. -
19 gravatim
grăvātim, adv. [gravo], with difficulty, unwillingly (very rare for the usual gravate):cadere,
Lucr. 3, 387:haud gravatim socia arma Rutulis junxit,
Liv. 1, 2, 3. -
20 impatiens
I.That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans).A.Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.(α).With gen.:(β).viae,
Ov. M. 6, 322; cf.:miles impatiens solis, pulveris, tempestatum,
Tac. H. 2, 99:vulneris,
Verg. A. 11, 639:morbi,
Suet. Gramm. 3:morae,
Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.:aeger morā et spei impatiens,
Tac. H. 2, 40:maeroris,
Suet. Calig. 24:longioris sollicitudinis,
id. Oth. 9:discidii,
id. Dom. 9:veritatis,
Curt. 3, 2, 17 et saep.:impatiens expersque viri,
not enduring, avoiding, fleeing, Ov. M. 1, 479:viri,
id. F. 6, 288:Nympharum,
id. M. 4, 260:quasi ab impatientibus remediorum,
Suet. Tib. 59:somni,
Val. Fl. 1, 296:morarum,
Amm. 28, 1, 9:superioris,
Quint. 11, 1, 16.— Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.:Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est,
Liv. 5, 38.— Sup.:sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt,
Col. 7, 11, 3:Marius quietis impatientissimus,
Vell. 2, 23, 1.—With inf.:(γ).cohibere furorem,
Sil. 11, 98:nescire torum,
Claud. Rapt. Pros. 1, 35.—Absol.:B.nihil est impatientius imperitia,
Macr. S. 7, 5 fin.:impatientissima sollicitudo,
Gell. 12, 1, 22.—Of things:II.corpus laborum impatiens,
Ov. Tr. 5, 2, 4:cera impatiens caloris,
id. A. A. 2, 60:aesculus umoris,
Plin. 16, 40, 79, § 219:caulis vetustatis,
id. 21, 16, 57, § 97:navis gubernaculi,
Curt. 9, 4; 11:terra hominum,
Luc. 7, 866; cf.:solum Cereris,
id. 9, 857:mammae lactis,
i. e. that cannot restrain their milk, Plin. 23, 2, 32, § 67.— Sup.:pisum impatientissimum frigorum,
Plin. 18, 12, 31, § 123.—That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.—Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling:Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens,
Sen. Ep. 9, 1.— Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.):amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro,
Plin. Ep. 2, 7, 6:indoluit,
Tac. A. 4, 17.— Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3. — Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
unwillingly — adverb adversely, demurringly, indisposedly, involuntarily, recalcitrantly, reluctantly, unconsentingly, without assent, without consent associated concepts: unknowingly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
unwillingly — unwilling ► ADJECTIVE ▪ not willing. DERIVATIVES unwillingly adverb unwillingness noun … English terms dictionary
unwillingly — adverb in an unwilling manner he had sinned against her unwillingly • Ant: ↑willingly • Derived from adjective: ↑unwilling … Useful english dictionary
unwillingly adv — I m going to be intestate, said Tom unwillingly … English expressions
Unwillingly — Unwilling Un*will ing, a. Not willing; loath; disinclined; reluctant; as, an unwilling servant. [1913 Webster] And drop at last, but in unwilling ears, This saving counsel, Keep your piece nine years. Pope. [1913 Webster] {Un*will ing*ly}, adv.… … The Collaborative International Dictionary of English
unwillingly — adverb see unwilling … New Collegiate Dictionary
unwillingly — See unwilling. * * * … Universalium
unwillingly — adverb In an unwilling or uncooperative manner. Translation ,Dutch: met tegenzin … Wiktionary
unwillingly — (Roget s IV) modif. Syn. grudgingly, resentfully, involuntarily, protestingly, sulkily, objecting, protesting, complaining, fighting back, under protest, without enthusiasm, with reservations, with objections, with complaints, with animadversions … English dictionary for students
unwillingly — adv. reluctantly, hesitatingly, grudgingly … English contemporary dictionary
unwillingly — un·will·ing·ly … English syllables