civitas

con-vălesco, lŭi, 3, v. inch. n., to recover from a disease, to regain health, to grow strong, gain strength, etc. (very freq., and class.).

Lit., with ex, de, ab, or absol.:

ex morbo,

Cic. Fat. 12, 28 sq.; so id. Fam. 13, 29, 4; Suet. Aug. 59; cf.:

de vulnere,

Ov. H. 21, 211:

nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,

Cic. Tusc. 3, 3, 5: eum sustulere (defatigatum vulneribus), isque convaluit, Cat. ap. Gell. 3, 7, 19:

ne aegri quidem quia non omnes convalescunt, idcirco ars nulla medicina est,

Cic. N. D. 2, 4, 12:

a solis ardoribus,

Plin. 23, 1, 27, § 54; so in part. pres.: con-vălescentes, subst., those who are convalescent, Plin. 20, 5, 17, §§ 34 and 35;

31, 9, 45, § 102 al.: agni,

Varr. R. R. 2, 2, 15; Col. 7, 3, 19:

arbores,

to thrive, grow, Varr. R. R. 1, 23, 6:

semina,

Col. 3, 3, 4; 4, 16, 1:

caulis,

Pall. Febr. 24, 6:

planta,

Sen. Ep. 2, 2; cf.

, of drooping branches of trees: veterrimae ilicis demissos jam ad terram languentesque ramos convaluisse adventu suo,

Suet. Aug. 92:

pestifer ignis,

Ov. M. 8, 478; cf.:

flamma magnā congerie,

Quint. 5, 13, 13.—

Trop.

In gen.:

ut convalescere aliquando et sanari civitas posset,

Cic. Sull. 27, 76; so,

civitas,

Just. 3, 4, 1:

Milo in dies convalescebat,

gained strength, Cic. Mil. 9, 25:

Caesar,

id. Att. 7, 3, 4:

ut tandem annona convaluit,

grew better, became cheaper, Suet. Aug. 42:

mens mea,

Ov. H. 16, 73:

mala per longas moras,

id. R. Am. 92:

opinio inveterata,

Col. 3, 7, 2; so,

opinio vetus,

Gell. 4, 11, 1:

fama mortis suae apud barbaros,

Curt. 9, 6, 1.—

Esp. in the jurists, to receive or possess value, become valid:

testamentum,

Dig. 29, 1, 33:

donatio,

ib. 24, 1, 33:

libertas servo data,

ib. 28, 7, 20.

ex-specto ( expect-), āvi, ātum, 1, v. a., to look out for a thing (syn.: prospecto, opperior, maneo, moror, praestolor).

Objectively, to await, expect something that is to come or to take place, to be waiting for, etc. (very freq. and class.). —Constr. with the acc., with rel.-clauses, with dum, si, ut, quin, or absol.; very rarely with object-clause.

In gen.

With acc.:

caritatem,

Cato, R. R. 3, 2:

alicujus mortem,

Plaut. As. 3, 1, 28:

cum ea Scipio dixisset silentioque omnium reliqua ejus exspectaretur oratio,

Cic. Rep. 2, 38:

injurias,

id. ib. 1, 5:

transitum tempestatis,

id. Att. 2, 21, 2:

adventum alicujus,

Caes. B. G. 1, 27, 2; 2, 16, 2:

eventum pugnae,

id. ib. 7, 49 fin.:

scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est,

Ov. M. 3, 136:

cenantes haud animo aequo Exspectans comites,

i. e. waiting till they have done eating, Hor. S. 1, 5, 9 et saep.; cf.:

exspectandus erit annus,

I must wait a year, Juv. 16, 42. —

With relative and esp. interrogative clauses: exspectabat populus atque ora tenebat rebus, utri magni victoria sit data regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. s. 90, ed. Vahl.):

exspecto, quo pacto, etc.,

Plaut. Poen. 4, 1, 1:

exspecto, quid ad ista,

Cic. Tusc. 4, 20, 46; id. Verr. 2, 2, 38, § 92:

quid hostes consilii caperent, exspectabat,

Caes. B. G. 3, 24, 1:

exspectante Antonio, quidnam esset actura,

Plin. 9, 35, 58, § 121:

ne utile quidem, quam mox judicium fiat, exspectare,

Cic. Inv. 2, 28, 85; so,

quid exspectas quam mox ego dicam, etc.,

id. Rosc. Com. 15, 44:

et, quam mox signis collatis dimicandum sit, in dies exspectet,

id. 34, 11, 4; 3, 37, 5:

exspectans, quando, etc.,

Quint. 11, 3, 159.—

With dum, si, ut, etc.:

ne exspectetis meas pugnas dum praedicem,

Plaut. Truc. 2, 6, 1:

ne exspectemus quidem, dum rogemur,

Cic. Lael. 13, 44:

exspectas fortasse, dum dicat, etc.,

id. Tusc. 2, 7, 17:

exspectare, dum hostium copiae augerentur,

Caes. B. G. 4, 13, 2:

nec dum repetatur, exspectat,

Quint. 4, 2, 45:

Caesar non exspectandum sibi statuit, dum, etc.,

Caes. B. G. 1, 11 fin.; cf.:

nec vero hoc loco exspectandum est, dum, etc.,

Cic. Ac. 2, 7, 19:

rusticus exspectat, dum defluat amnis,

Hor. Ep. 1, 2, 42:

jam dudum exspecto, si tuum officium scias,

Plaut. Poen. prol. 12:

exspecto si quid dicas,

id. Trin. 1, 2, 61:

hanc (paludem) si nostri transirent, hostes exspectabant,

Caes. B. G. 2, 9, 1; id. B. C. 2, 34, 1:

nisi exspectare vis ut eam sine dote frater conlocet,

Plaut. Trin. 3, 3, 7:

mea lenitas hoc exspectavit, ut id quod latebat, erumperet,

Cic. Cat. 2, 12, 27:

nisi forte exspectatis ut illa diluam, quae, etc.,

id. Rosc. Am. 29, 82:

neque exspectant, ut de eorum imperio ad populum feratur,

Caes. ib. 1, 6, 6:

quare nemo exspectet, ut, etc.,

Quint. 7, 10, 14; Liv. 23, 31, 7; 26, 18, 5; 35, 8, 5 al.— Pass. impers.:

nec ultra exspectato, quam dum Claudius Ostiam proficisceretur,

Tac. A. 11, 26 fin.:

cum omnium voces audirentur, exspectari diutius non oportere, quin ad castra iretur,

Caes. B. G. 3, 24 fin. —

Absol.:

comites ad portam exspectare dicunt,

Cic. Fam. 15, 17, 1:

diem ex die exspectabam, ut statuerem, quid esset faciendum,

id. Att. 7, 26, 3:

exspectent paullum et agi ordine sinant,

Quint. 4, 5, 19.—

With object-clause:

cum expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,

Liv. 43, 22, 2 Weissenb. ad loc.:

venturum istum,

Aug. Conf. 5, 6.—

Transf., of an abstract subject, like maneo, to await:

seu me tranquilla senectus Exspectat seu, etc.,

Hor. S. 2, 1, 58.

To look for with hope, fear, desire, expectation, to hope for, long for, expect, desire; to fear, dread, anticipate, apprehend.

With acc.:

reliquum est, ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,

Cic. Fam. 15, 21 fin.; cf.:

quod magna cum spe exspectamus,

id. Att. 16, 16 E. fin.:

ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,

id. ib. 3, 22 fin.: magnum inceptas, si id exspectas, quod nusquam'st, Plaut. Curc. 1, 2, 56:

quam (rem) avidissime civitas exspectat,

Cic. Phil. 14, 1, 1:

longiores (epistolas) exspectabo vel potius exigam,

id. Fam. 15, 16, 1:

finem laborum omnium,

Caes. B. G. 7, 85, 4:

illum ut vivat, optant, meam autem mortem exspectant scilicet,

to wish, Ter. Ad. 5, 4, 20:

fama mortis meae non accepta solum sed etiam exspectata est,

Liv. 28, 27, 9; cf.

in the pun with I.: cum Proculeius quereretur de filio, quod is mortem suam exspectaret, et ille dixisset, se vero non exspectare: Immo, inquit, rogo exspectes,

Quint. 9, 3, 68 Spald.:

nescio quod magnum hoc nuntio exspecto malum,

dread, Ter. Ph. 1, 4, 16:

mortem,

id. Hec. 3, 4, 8:

multis de causis Caesar majorem Galliae motum exspectans,

Caes. B. G. 6, 1, 1: 7, 43 fin. —With a personal object:

pater exspectat aut me aut aliquem nuntium,

Plaut. Capt. 2, 3, 22:

ite intro, filii vos exspectant intus,

id. Bacch. 5, 2, 86:

hic ego mendacem usque puellam Ad mediam noctem exspecto,

Hor. S. 1, 5, 83; cf. Ov. M. 14, 418:

video jam, illum, quem exspectabam, virum, cui praeficias officio et muneri,

Cic. Rep. 2, 42.—

Aliquid ab (rarely ex) aliquo (a favorite expression of Cicero):

a te hoc civitas vel omnes potius gentes non exspectant solum, sed etiam postulant,

Cic. Fam. 11, 5, 3; cf. id. ib. 3, 10, 1:

dixi Servilio, ut omnia a me majora exspectaret,

id. ib. 3, 12, 4:

alimenta a nobis,

id. Rep. 1, 4:

ab aliquo gloriam,

id. ib. 6, 19 fin.:

tristem censuram ab laeso,

Liv. 39, 41, 2:

ut ex iis (proletariis) quasi proles civitatis exspectari videretur,

Cic. Rep. 2, 22, 40.—

Aliquid ab or ex aliqua re (rare):

aliquid ab liberalitate alicujus,

Caes. B. C. 2, 28, 3:

dedecus a philosopho,

id. Tusc. 2, 12, 28:

omnia ex sua amicitia,

id. ib. 3, 60, 1.—

Aliquid aliquem (very rare): ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29; Sat. v. 38 Vahl.—

With object-clause:

quid mihi hic adfers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?

Ter. Phorm. 5, 9, 36:

exspecto cupioque te ita illud defendere,

Cic. Verr. 2, 3, 64, § 151.—With inf. alone (cf. cupio), Front. ad Ver. Imp. p. 137, ed. Rom.—

Absol. (very rare):

cum mihi nihil improviso, nec gravius quam exspectavissem pro tantis meis factis evenisset,

Cic. Rep. 1, 4:

aliquando ad verum, ubi minime exspectavimus, pervenimus,

Quint. 12, 8, 11.—

Poet. transf., of an abstr. subject, to have need of, require:

silvarumque aliae pressos propaginis arcus Exspectant,

Verg. G. 2, 27:

neque illae (oleae) procurvam exspectant falcem rastrosque tenaces,

id. ib. 2, 421; cf.:

lenta remedia et segnes medicos non exspectant tempora mea,

Curt. 3, 5, 13.—Hence, exspectātus ( expect-), a, um, P. a. (acc. to II.), anxiously expected, longed for, desired, welcome (class.):

carus omnibus exspectatusque venies,

Cic. Fam. 16, 7; cf.:

venies exspectatus omnibus,

id. ib. 4, 10, 1; Plaut. Most. 2, 2, 11:

quibus Hector ab oris exspectate venis?

Verg. A. 2, 282:

sensi ego in exspectatis ad amplissimam dignitatem fratribus tuis,

who were expected to arrive at the highest dignities of the state, Cic. de Sen. 19, 68:

ubi te exspectatum ejecisset foras,

i. e. whose death is waited, longed for, Ter. Ad. 1, 2, 29 Ruhnk.— Comp.:

nimis ille potuit exspectatior venire,

Plaut. Most. 2, 2, 12.— Sup.:

adventus suavissimus exspectatissimusque,

Cic. Att. 4, 4 a:

litterae,

id. Fam. 10, 5, 1:

triumphus,

Hirt. B. G. 8, 51 fin. —

In the neutr. absol.:

quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat?

Vell. 2, 75, 2:

hosti Ante exspectatum positis stat in agmine castris,

before it was expected, Verg. G. 3, 348; so,

ante exspectatum,

Ov. M. 4, 790; 8, 5; Sen. Ep. 114:

ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius,

than was expected, Vell. 2, 123, 1.

grăvis, e, adj. [Sanscr. gurus (root gar-); Gr. barus, heavy; gravis, for gar-uis; cf. also Brutus]. With respect to weight, heavy, weighty, ponderous, burdensome; or pass., loaded, laden, burdened (opp. levis, light; in most of its significations corresp. to the Gr. barus; cf. onerosus, onerarius).

Lit. Absol. or with abl.

In gen.: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; so,

tellus,

Ov. M. 7, 355:

corpora,

Lucr. 2, 225 sq.; cf. id. 5, 450 sq.:

limus,

id. 5, 496:

in eo etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,

Cic. N. D. 3, 34, 83:

navigia,

Caes. B. G. 5, 8, 4; cf.:

tot ora navium gravi Rostrata duci pondere,

Hor. Epod. 4, 17:

cum gravius dorso (aselli) subiit onus,

id. S. 1, 9, 21:

sarcina,

id. Ep. 1, 13, 6: inflexi grave robur aratri, Verg. G. 1, 162:

cujus (tibicinae) Ad strepitum salias terrae gravis,

Hor. Ep. 1, 14, 26: terra, burdened (by the heavy body), Ov. M. 12, 118:

naves hostilibus spoliis graves,

heavily laden, Liv. 29, 35, 5; cf.:

agmen grave praedā,

id. 21, 5, 8;

for which also simply: grave agmen,

id. 31, 39, 2:

miles,

heavy-armed, Tac. A. 12, 35:

gravis aere dextra,

Verg. E. 1, 36:

cum fatalis equus saltu super ardua venit Pergama et armatum peditem gravis attulit alvo,

i. e. filled, full, id. A. 6, 516 (an imitation of Maximo saltu superavit Gravidus armatis equus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; v. gravidus, II. b):

graves imbre nubes,

Liv. 28, 15, 11:

graves fructu vites,

Quint. 8, 3, 8:

gravis vinculis,

Plin. Ep. 7, 27, 10.—

In partic.

With respect to value or number, heavy, great. So, aes grave, heavy money, money of the oldest standard, in which an as weighed a full pound: grave aes dictum a pondere, quia deni asses, singuli pondo libras, efficiebant denarium, etc., Paul. ex Fest. p. 98 Müll.:

et quia nondum argentum signatum erat, aes grave plaustris quidam (ex patribus) ad aerarium convehentes, etc.,

Liv. 4, 60, 6; 10, 46, 5; 22, 33, 2 et saep.:

populus Romanus ne argento quidem signato ante Pyrrhum regem devictum usus est: librales appendebantur asses. Quare aeris gravis poena dicta,

Plin. 33, 3, 13, § 42: argentum, i. e. uncoined = rude:

placet argentum grave rustici patris sine ullo opere et nomine artificis,

Sen. Tranq. 1, 4:

notavit aliquos, quod pecunias levioribus usuris mutuati graviore fenore collocassent,

at a higher rate, Suet. Aug. 39; cf.:

in graviore annona,

id. ib. 25: grave pretium, a high price, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 25.—With respect to number: graves pavonum greges, great or numerous flocks, Varr. ap. Non. 314, 31. —

For the usual gravidus, with young, pregnant ( poet. and in post-Aug. prose):

regina sacerdos Marte gravis,

Verg. A. 1, 274; cf.

uterus (shortly after: gravidus tumet venter),

Ov. M. 10, 495:

balaenae utero graves (shortly before, gravidae),

Plin. 9, 6, 5, § 13.—

Transf.

Of hearing or sound, deep, grave, low, bass (opp. acutus, treble):

vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,

Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. id. ib. 3, 57, 216:

qui (sonus) acuta cum gravibus temperans, varios aequabiliter concentus efficit,

id. Rep. 6, 18:

vox,

Quint. 11, 3, 17; 42: sonus, 2, 8, 15; 5, 10, 125; 11, 3, 41; Ov. M. 12, 203:

tenor,

Quint. 1, 5, 26:

syllaba,

i. e. unaccented, id. 1, 5, 22 sq.; 12, 10, 33.—

Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive:

an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

rank, Hor. Epod. 12, 5:

chelydri,

Verg. G. 3, 415:

ellebori,

id. ib. 3, 451:

odor calthae,

strong, Plin. 21, 6, 15, § 28; cf.:

herba odore suaviter gravi,

id. 25, 9, 70, § 118; cf.

117: habrotonum odore jucunde gravi floret,

id. 21, 10, 34, § 60: absynthium ut bibam gravem, i. e. bitter, Varr. ap. Non. 19, 27, and 314, 14.—

Of the state of the body or health, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe; sick:

(Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

Cic. N. D. 2, 9, 24; so,

genera cibi graviora,

Cels. 2, 18:

gravissima bubula (caro),

id. ib.:

pisces gravissimi,

id. ib.:

neque ex salubri loco in gravem, neque ex gravi in salubrem transitus satis tutus est,

id. 1, 3; cf.:

solum caelumque juxta grave,

Tac. H. 5, 7:

solet esse gravis cantantibus umbra,

Verg. E. 10, 75:

anni tempore gravissimo et caloribus maximis,

Cic. Q. Fr. 2, 16, 1; cf.:

gravis auctumnus in Apulia circumque Brundisium ex saluberrimis Galliae et Hispaniae regionibus, omnem exercitum valetudine tentaverat,

Caes. B. C. 3, 2 fin.:

grave tempus et forte annus pestilens erat urbi agrisque,

Liv. 3, 6, 1; cf. also id. 3, 8, 1:

aestas,

Verg. G. 2, 377:

morbo gravis,

sick, id. ib. 3, 95; cf.:

gravis vulnere,

Liv. 21, 48, 4:

aetate et viribus gravior,

id. 2, 19, 6:

gravior de vulnere,

Val. Fl. 6, 65:

non insueta graves tentabunt pabula fetas,

sick, feeble, Verg. E. 1, 50; so absol.:

aut abit in somnum gravis,

heavy, languid, Lucr. 3, 1066.

Trop.

In a bad sense, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant (syn.: molestus, difficilis, arduus): qui labores morte finisset graves, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115:

quod numquam tibi senectutem gravem esse senserim... quibus nihil est in ipsis opis ad bene beateque vivendum, iis omnis aetas gravis est,

Cic. de Sen. 2, 4; cf.:

onus officii,

id. Rosc. Am. 38, 112; id. Rep. 1, 23:

et facilior et minus aliis gravis aut molesta vita est otiosorum,

id. Off. 1, 21, 70; id. Rep. 1, 4:

miserior graviorque fortuna,

Caes. B. G. 1, 32, 4:

haec si gravia aut acerba videantur, multo illa gravius aestimare debere, etc.,

id. ib. 7, 14 fin.:

velim si tibi grave non erit, me certiorem facias,

Cic. Fam. 13, 73, 2:

grave est homini pudenti petere aliquid magnum,

id. Fam. 2, 6, 1; id. Att. 1, 5, 4:

est in populum Romanum grave, non posse, etc.,

id. Balb. 7, 24:

verbum gravius,

id. Verr. 2, 3, 58, § 134:

ne quid gravius in fratrem statueret... quod si quid ei a Caesare gravius accidisset, etc.,

Caes. B. G. 1, 20, 1 and 4:

gravissimum supplicium,

id. ib. 1, 31, 15:

habemus senatusconsultum in te, Catilina, vehemens et grave,

Cic. Cat. 1, 1, 3:

edictum,

Liv. 29, 21, 5:

gravioribus bellis,

Cic. Rep. 1, 40:

gravis esse alicui,

id. Fam. 13, 76, 2; cf.:

adversarius imperii,

id. Off. 3, 22, 86:

gravior hostis,

Liv. 10, 18, 6:

senes ad ludum adolescentium descendant, ne sint iis odiosi et graves,

Cic. Rep. 1, 43:

gravis popularibus esse coepit,

Liv. 44, 30, 5.—Prov.:

gravis malae conscientiae lux est,

Sen. Ep. 122.—

In a good sense, weighty, important, grave; with respect to character, of weight or authority, eminent, venerable, great:

numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem,

Plaut. Trin. 3, 2, 58:

quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducetur?

Cic. Rosc. Com. 2, 6:

ea (honestas) certe omni pondere gravior habenda est quam reliqua omnia,

id. Off. 3, 8, 35; id. Deiot. 2, 5:

cum gravibus seriisque rebus satisfecerimus,

id. ib. 1, 29, 103:

auctoritas clarissimi viri et in rei publicae maximis gravissimisque causis cogniti,

id. Fam. 5, 12, 7; cf. causa, Lucil. ap. Non. 315, 31; Quint. 1, 2, 3; Caes. B. C. 1, 44, 4:

gravius erit tuum unum verbum ad eam rem, quam centum mea,

Plaut. Trin. 2, 2, 107:

ut potentia senatus atque auctoritas minueretur: quae tamen gravis et magna remanebat,

Cic. Rep. 2, 34:

sententiis non tam gravibus et severis quam concinnis et venustis,

id. Brut. 95, 325:

gravior oratio,

id. de Or. 2, 56, 227:

nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.,

id. Clu. 6, 16:

inceptis gravibus et magna professis,

Hor. A. P. 14:

exemplum grave praebet ales, etc.,

id. C. 4, 11, 26:

non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores, aut auctoritate graviores, aut humanitate politiores,

Cic. de Or. 2, 37, 154:

et esse et videri omnium gravissimus et severissimus,

id. ib. 2, 56, 228:

homo prudens et gravis,

id. ib. 1, 9, 38:

neque oratio abhorrens a persona hominis gravissimi,

id. Rep. 1, 15 fin.:

auctor,

id. Pis. 6, 14:

testis,

id. Fam. 2, 2:

non idem apud graves viros, quod leviores (decet),

Quint. 11, 1, 45:

vir bonus et gravis,

id. 11, 3, 184:

gravissimi sapientiae magistri,

id. 12, 1, 36:

tum pietate gravem ac meritis si forte virum quem Conspexere,

Verg. A. 1, 151:

gravissima civitas,

Cic. Rep. 1, 3:

gravem atque opulentam civitatem vineis et pluteis cepit,

an important city, Liv. 34, 17, 12.— Hence, adv.: grăvĭter.

Weightily, heavily, ponderously (very rare):

aëra per purum graviter simulacra feruntur,

Lucr. 4, 302; cf.:

graviter cadere,

id. 1, 741; Ov. P. 1, 7, 49.—

Transf.

Of tones, deeply:

natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

Cic. Rep. 6, 18; Lucr. 4, 543.—Far more freq.,

Vehemently, strongly, violently:

graviter crepuerunt fores,

Ter. Heaut. 3, 3, 52; so,

spirantibus flabris,

Lucr. 6, 428; Ter. Ad. 5, 3, 2:

pertentat tremor terras,

Lucr. 6, 287:

ferire aliquem,

Verg. A. 12, 295:

conquassari omnia,

Lucr. 5, 105; cf.:

quae gravissime afflictae erant naves,

Caes. B. G. 4, 31, 2.—

Trop.

Vehemently, violently, deeply, severely; harshly, unpleasantly, disagreeably:

graviter aegrotare,

Cic. Off. 1, 10, 32:

se habere,

id. Att. 7, 2, 3:

neque is sum, qui gravissime ex vobis mortis periculo terrear,

Caes. B. G. 5, 30, 2:

gravissime dolere,

id. ib. 5, 54 fin.:

quem ego amarem graviter,

Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.: placere occoepit graviter, postquam est mortua, [p. 829] Caecil. ap. Non. 314, 19:

tibi edepol iratus sum graviter,

Ter. Hec. 4, 4, 2:

cives gravissime dissentientes,

Cic. Phil. 12, 11, 27:

si me meis civibus injuria suspectum tam graviter atque offensum viderem,

id. Cat. 1, 7, 17:

graviter angi,

id. Lael. 3, 10:

tulit hoc commune dedecus jam familiae graviter filius,

with chagrin, vexation, id. Clu. 6, 16; cf.:

graviter et acerbe aliquid ferre,

id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

graviter accipere aliquid,

id. de Or. 2, 52, 211; Tac. A. 13, 36; cf.:

adolescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

Ter. Heaut. 1, 1, 62:

nolo in illum gravius dicere,

more harshly, id. Ad. 1, 2, 60; cf.:

de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur,

Caes. B. C. 1, 5, 4; id. B. G. 3, 16, 4; cf.

also: severe et graviter et prisce agere,

Cic. Cael. 14, 33:

ut non gravius accepturi viderentur, si nuntiarentur omnibus eo loco mortem oppetendam esse,

more sorrowfully, Liv. 9, 4, 6.—

In an impressive or dignified manner, impressively, gravely, seriously, with propriety or dignity:

his de rebus tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere neque satis graviter conqueri neque satis libere vociferari posse intelligo. Nam commoditati ingenium, gravitati aetas, libertati tempora sunt impedimento,

Cic. Rosc. Am. 4, 9:

(Scipio) utrumque egit graviter,

with dignity, id. Lael. 21, 77:

res gestas narrare graviter,

id. Or. 9, 30; cf.:

locum graviter et copiose tractare,

id. Fin. 4, 2, 5.

in (old forms endŏ and indŭ, freq. in ante-class. poets; cf. Enn. ap. Gell. 12, 4; id. ap. Macr. S. 6, 2; Lucil. ap. Lact. 5, 9, 20; Lucr. 2, 1096; 5, 102; 6, 890 et saep.), prep. with abl. and acc. [kindr. with Sanscr. an; Greek en, en-tha, en-then, eis, i. e. en-s, ana; Goth. ana; Germ. in], denotes either rest or motion within or into a place or thing; opp. to ex; in, within, on, upon, among, at; into, to, towards.

With abl.

In space.

Lit., in (with abl. of the place or thing in which):

aliorum fructus in terra est, aliorum et extra,

Plin. 19, 4, 22, § 61:

alii in corde, alii in cerebro dixerunt animi esse sedem et locum,

Cic. Tusc. 1, 9, 19:

eo in rostris sedente suasit Serviliam legem Crassus,

id. Brut. 43, 161:

qui sunt cives in eadem re publica,

id. Rep. 1, 32 fin.:

facillimam in ea re publica esse concordiam, in qua idem conducat omnibus,

id. ib.:

T. Labienus ex loco superiore, quae res in nostris castris gererentur, conspicatus,

Caes. B. G. 2, 26, 4:

quod si in scaena, id est in contione verum valet, etc.,

Cic. Lael. 26, 97:

in foro palam Syracusis,

id. Verr. 2, 2, 33, § 81:

plures in eo loco sine vulnere quam in proelio aut fuga intereunt,

Caes. B. C. 2, 35:

tulit de caede, quae in Appia via facta esset,

Cic. Mil. 6, 15:

in via fornicata,

Liv. 22, 36:

vigebat in illa domo mos patrius et disciplina,

Cic. de Sen. 11, 37:

in domo furtum factum ab eo qui domi fuit,

Quint. 5, 10, 16:

nupta in domo,

Liv. 6, 34, 9:

copias in castris continent,

in, within, Caes. B. C. 1, 66:

cum in angusto quodam pulpito stans diceret,

Quint. 11, 3, 130:

se ac suos in vehiculo conspici,

Liv. 5, 40, 10:

malo in illa tua sedecula sedere, quam in istorum sella curuli,

Cic. Att. 4, 10:

sedere in solio,

id. Fin. 2, 21, 66:

Albae constiterant, in urbe opportuna,

id. Phil. 4, 2, 6. —

Sometimes, also, with names of places: omnes se ultro sectari in Epheso memorat mulieres,

Plaut. Mil. 3, 1, 182:

heri aliquot adolescentuli coiimus in Piraeo,

Ter. Eun. 3, 4, 1:

navis et in Cajeta est parata nobis et Brundisii,

Cic. Att. 8, 3, 6:

complures (naves) in Hispali faciendas curavit,

Caes. B. C. 2, 18:

caesos in Marathone ac Salamine,

Quint. 12, 10, 24:

in Berenice urbe Troglodytarum,

Plin. 2, 73, 75, § 183.—

In indicating a multitude or number, of, in, or among which a person or thing is, in, among (= gen. part.):

in his poeta hic nomen profitetur suum,

Ter. Eun. prol. 3:

Thales, qui sapientissimus in septem fuit,

Cic. Leg. 2, 11, 26:

peto ut eum complectare, diligas, in tuis habeas,

id. Fam. 13, 78, 2; cf.:

in perditis et desperatis,

id. ib. 13, 56, 1:

omnia quae secundum naturam fiunt, sunt habenda in bonis,

id. de Sen. 19, 71:

dolor in maximis malis ducitur,

id. Leg. 1, 11, 31:

justissimus unus in Teucris,

Verg. A. 2, 426:

cecidere in pugna ad duo milia... in his quatuor Romani centuriones,

Liv. 27, 12, 16:

in diis et feminae sunt,

Lact. 1, 16, 17.—

Of analogous relations of place or position:

sedere in equo,

on horseback, id. Verr. 2, 5, 10:

quid legati in equis,

id. Pis. 25, 60:

sedere in leone,

Plin. 35, 10, 36, § 109:

in eo flumine pons erat,

on, over, Caes. B. G. 2, 5:

in herboso Apidano,

on the banks of, Prop. 1, 3, 6:

in digitis,

on tiptoe, Val. Fl. 4, 267:

castra in limite locat,

on the rampart, Tac. A. 1, 50:

ipse coronam habebat unam in capite, alteram in collo,

on, Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

oleae in arbore,

Cels. 2, 24:

Caesaris in barbaris erat nomen obscurius,

among, Caes. B. C. 1, 61:

in ceteris nationibus, Cels. praef. 1: qui in Brutiis praeerat,

Liv. 25, 16, 7:

in juvenibus,

Quint. 11, 1, 32:

nutus in mutis pro sermone est,

id. 11, 3, 66.—Of dress, like cum, q. v.:

in veste candida,

Liv. 45, 20, 5; 34, 7, 3:

in calceis,

id. 24, 38, 2:

in insignibus,

id. 5, 41, 2:

in tunicis albis,

Plin. Ep. 7, 27, 13:

in Persico et vulgari habitu,

Curt. 3, 3, 4:

in lugubri veste,

id. 10, 5, 17:

in Tyriis,

Ov. A. A. 2, 297:

in Cois,

id. ib. v. 298; cf.:

homines in catenis Romam mittere,

Liv. 29, 21, 12; 32, 1, 8: quis multa te in rosa urget, etc., Hor C. 1, 5, 1; so, in viola aut in rosa, Cic. Tusc. [p. 912] 5, 26, 73.—So of arms:

duas legiones in armis,

Caes. B. G. 7, 11, 6; cf. Verg. A. 3, 395:

in armis hostis,

under arms, Ov. M. 12,65:

quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt (= coram),

Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81; so,

in oculis provinciae,

id. Q. Fr. 1, 1, 2:

in oculis omnium,

id. ib. 1, 3, 7:

divitiae, decus, gloria in oculis sita sunt,

Sall. C. 20, 14; Curt. 4, 13, 1; Liv. 22, 12, 6:

Julianus in ore ejus (Vitellii) jugulatur,

Tac. H. 3, 77; Sen. Ben. 7, 19, 7.—Of a passage in any writing (but when the author is named, by meton., for his works, apud is used, Krebs, Antibarb. p. 561):

in populorum institutis aut legibus,

Cic. Leg. 1, 15, 42:

in illis libris qui sunt de natura deorum,

id. Fat. 1, 1:

in Timaeo dicit,

id. N. D. 1, 12, 30:

epistula, in qua omnia perscripta erant,

Nep. Pelop. 3, 2:

perscribit in litteris, hostes ab se discessisse,

Caes. B. G. 5, 49; but in is also used with an author's name when, not a place in his book, but a feature of his style, etc., is referred to:

in Thucydide orbem modo orationis desidero,

Cic. Or. 71, 234:

in Herodoto omnia leniter fluunt,

Quint. 9, 4, 18.—Of books:

libri oratorii diu in manibus fuerunt,

Cic. Att. 4, 13, 2; id. Lael. 25, 96; but more freq. trop.: in manibus habere, tenere, etc., to be engaged, occupied with, to have under control or within reach:

philosophi quamcunque rem habent in manibus,

id. Tusc. 5, 7, 18:

quam spem nunc habeat in manibus, exponam,

id. Verr. 1, 6, 16:

rem habere in manibus,

id. Att. 6, 3, 1; cf.:

neque mihi in manu fuit Jugurtha qualis foret,

in my power, Sall. J. 14, 4:

postquam nihil esse in manu sua respondebatur,

Liv. 32, 24, 2:

quod ipsorum in manu sit,... bellum an pacem malint,

Tac. A. 2, 46; but, cum tantum belli in manibus esset, was in hand, busied (cf.:

inter manus),

Liv. 4, 57, 1; so,

quorum epistulas in manu teneo,

Cic. Phil. 12, 4, 9; cf. id. Att. 2, 2, 2:

in manu poculum tenens,

id. Tusc. 1, 29, 71:

coronati et lauream in manu tenentes,

Liv. 40, 37, 3; Suet. Claud. 15 fin. —Of that which is thought of as existing in the mind, memory, character, etc.:

in animo esse,

Cic. Fam. 14, 11:

in animo habere,

id. Rosc. Am. 18, 52:

lex est ratio insita in natura,

id. Leg. 1, 6, 18:

in memoria sedere,

id. de Or. 2, 28, 122; cf.:

tacito mutos volvunt in pectore questus,

Luc. 1, 247:

quanta auctoritas fuit in C. Metello!

Cic. de Sen. 17, 61. —So freq. of a person's qualities of mind or character:

erat in eo summa eloquentia, summa fides,

Cic. Mur. 28, 58; cf.:

in omni animante est summum aliquid atque optimum, ut in equis,

id. Fin. 4, 41, 37:

si quid artis in medicis est,

Curt. 3, 5, 13; cf.:

nibil esse in morte timendum,

Lucr. 3, 866.— Esp., in eo loco, in that state or condition:

in eo enim loco res sunt nostrae, ut, etc.,

Liv. 7, 35, 7: si vos in eo loco essetis, quid aliud fecissetis? Cat. ap. Quint. 9, 2, 21; so,

quo in loco, etc.: cum ex equitum et calonum fuga, quo in loco res essent, cognovissent,

Caes. B. G. 2, 26:

videtis, quo in loco res haec siet, Ter Phorm. 2, 4, 6: quod ipse, si in eodem loco esset, facturus fuerit,

Liv. 37, 14, 5.—Hence, without loco, in eo esse ut, etc., to be in such a condition, etc.:

non in eo esse Carthaginiensium res, ut Galliam armis obtineant,

Liv. 30, 19, 3:

cum res non in eo esset, ut Cyprum tentaret,

id. 33, 41, 9; 8, 27, 3; 2, 17, 5; Nep. Mil. 7, 3; id. Paus. 5, 1 (cf. I. C. 1. infra).—

In time, indicating its duration, in, during, in the course of:

feci ego istaec itidem in adulescentia,

in my youth, when I was young, Plaut. Bacch. 3, 3, 6:

in tempore hoc,

Ter. And. 4, 5, 24:

in hoc tempore,

Tac. A. 13, 47:

in tali tempore,

Sall. C. 48, 5; Liv. 22, 35; 24, 28 al.:

in diebus paucis,

Ter. And. 1, 1, 77:

in brevi spatio,

id. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Vesp. 4:

in qua aetate,

Cic. Brut. 43 fin.:

in ea aetate,

Liv. 1, 57:

in omni aetate,

Cic. de Sen. 3, 9:

in aetate, qua jam Alexander orbem terrarum subegisset,

Suet. Caes. 7:

qua (sc. Iphigenia) nihil erat in eo quidem anno natum pulchrius,

in the course of, during the year, Cic. Off. 3, 25, 95 (al. eo quidem anno):

nihil in vita se simile fecisse,

id. Verr. 2, 3, 91: nihil in vita vidit calamitatis A. Cluentius. id. Clu. 6, 18:

in tota vita inconstans,

id. Tusc. 4, 13, 29.—

In tempore, at the right or proper time, in time (Cic. uses only tempore; v. tempus): eccum ipsum video in tempore huc se recipere, Ter. Phorm. 2, 4, 24:

ni pedites equitesque in tempore subvenissent,

Liv. 33, 5:

spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit,

id. 2, 47:

rebellaturi,

Tac. A. 12, 50:

atque adeo in ipso tempore eccum ipsum obviam,

Ter. And. 3, 2, 52: in tempore, opportune. Nos sine praepositione dicimus tempore et tempori, Don. ad Ter. And. 4, 4, 19.—

In praesentia and in praesenti, at present, now, at this moment, under these circumstances:

sic enim mihi in praesentia occurrit,

Cic. Tusc. 1, 8, 14:

vestrae quidem cenae non solum in praesentia, sed etiam postero die jucundae sunt,

id. ib. 5, 35, 100:

id quod unum maxime in praesentia desiderabatur,

Liv. 21, 37:

haec ad te in praesenti scripsi, ut, etc.,

for the present, Cic. Fam. 2, 10, 4.—

With gerunds and fut. pass. participles, to indicate duration of time, in:

fit, ut distrahatur in deliberando animus,

Cic. Off. 1, 3, 9; id. Fam. 2, 6, 2:

vitiosum esse in dividendo partem in genere numerare,

id. Fin. 2, 9, 26:

quod in litteris dandis praeter consuetudinem proxima nocte vigilarat,

id. Cat. 3, 3, 6:

ne in quaerendis suis pugnandi tempus dimitteret,

Caes. B. G. 2, 21:

in agris vastandis incendiisque faciendis hostibus,

in laying waste, id. ib. 5, 19:

in excidenda Numantia,

Cic. Off. 1, 22, 76:

cum in immolanda Iphigenia tristis Calchas esset,

id. Or. 21, 74.—

In other relations, where a person or thing is thought of as in a certain condition, situation, or relation, in:

qui magno in aere alieno majores etiam possessiones habent,

Cic. Cat. 2, 8, 18:

se in insperatis repentinisque pecuniis jactare,

id. Cat. 2, 9, 20:

Larinum in summo timore omnium cum armatis advolavit,

id. Clu. 8, 25.—

So freq., of qualities or states of mind: summa in sollicitudine ac timore Parthici belli,

Caes. B. C. 3, 31:

torpescentne dextrae in amentia illa?

Liv. 23, 9, 7:

hunc diem perpetuum in laetitia degere,

Ter. Ad. 4, 1, 5; Cic. Cat. 4, 1, 2:

in metu,

Tac. A. 14, 43:

in voluptate,

Cic. Fin. 1, 19, 62:

alicui in amore esse,

beloved, id. Verr. 2, 4, 1, § 3:

alicui in amoribus esse,

id. Att. 6, 1, 12:

res in invidia erat,

Sall. J. 25, 5; Liv. 29, 37, 17: sum in expectatione omnium rerum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 10:

num... Diogenem Stoicum coegit in suis studiis obmutescere senectus?

in his studies, Cic. de Sen. 7, 21:

mirificam cepi voluptatem ex tua diligentia: quod in summis tuis occupationibus mihi tamen rei publicae statum per te notum esse voluisti,

even in, notwithstanding your great occupations, id. Fam. 3, 11, 4.—

So freq., of business, employment, occupations, etc.: in aliqua re versari,

Cic. Verr. 2, 4, 47, § 105:

similia iis, quae in consilio dixerat,

Curt. 5, 5, 23:

in certamine armorum atque in omni palaestra quid satis recte cavetur,

Quint. 9, 4, 8:

agi in judiciis,

id. 11, 1, 78:

tum vos mihi essetis in consilio,

Cic. Rep. 3, 18, 28:

in actione... dicere,

Quint. 8, 2, 2.—Of an office, magistracy:

in quo tum magistratu forte Brutus erat,

Liv. 1, 59, 7; 4, 17, 1:

in eo magistratu pari diligentia se praebuit,

Nep. Han. 7, 5 (cf. B. 1. supra):

in ea ipsa causa fuit eloquentissimus,

Cic. Brut, 43, 160:

qui non defendit nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio, quam, etc.,

is in the wrong, acts wrongly, id. Off. 1, 7, 23:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

is wrong, id. Fin. 5, 11, 31:

non sunt in eo genere tantae commoditates corporis,

id. ib. 4, 12, 29; cf.:

an omnino nulla sit in eo genere distinctio,

id. Or. 61, 205:

Drusus erat de praevaricatione absolutus in summa quatuor sententiis,

on the whole, Cic. Q. Fr. 2, 16; cf.:

et in omni summa, ut mones, valde me ad otium pacemque converto,

id. ib. 3, 5, 5;

but, in summa, sic maxime judex credit, etc.,

in a word, in fine, Quint. 9, 2, 72; Auct. B. Alex. 71; Just. 37, 1, 8:

horum (juvenum) inductio in parte simulacrum decurrentis exercitus erat: ex parte elegantioris exercitii quam militaris artis,

in part, Liv. 44, 9, 5; cf.:

quod mihi in parte verum videtur,

Quint. 2, 8, 6:

patronorum in parte expeditior, in parte difficilior interrogatio est,

id. 5, 7, 22:

hoc facere in eo homine consueverunt,

in the case of, Caes. B. G. 7, 21:

in furibus aerarii,

Sall. C. 52, 12:

Achilles talis in hoste fuit,

Verg. A. 2, 540:

in hoc homine saepe a me quaeris, etc.,

in the case of, Cic. Verr. 2, 3, 3, § 6: in nominibus impiis, Sall. C. 51, 15:

suspectus et in morte matris fuit,

Suet. Vit. 14:

qui praesentes metuunt, in absentia hostes erunt, = absentes,

Curt. 6, 3, 8 (cf. I. B. c. supra).—Of the meaning of words, etc.:

non solum in eodem sensu, sed etiam in diverso, eadem verba contra,

Quint. 9, 3, 36:

aliter voces aut eaedem in diversa significatione ponuntur,

id. 9, 3, 69:

Sallustius in significatione ista non superesse sed superare dicit,

Gell. 1, 22, 15:

stips non dicitur in significatione trunci,

Charis. 1, 18, 39:

semper in significatione ea hortus,

Plin. 19, 4, 19, § 50. —

In with abl. of adjj. is used with the verbs esse and habere to express quality:

cum exitus haud in facili essent, i. e. haud faciles,

Liv. 3, 8, 9:

adeo moderatio tuendae libertatis in difficili est,

id. 3, 8, 11; 3, 65, 11; but mostly with adjj. of the first and second declension:

in obscuro esse, Liv. praef. § 3: in dubio esse,

id. 2, 3, 1; 3, 19, 8; Ov. H. 19, 174:

dum in dubiost animus,

Ter. And. 1, 5, 31; 2, 2, 10:

in integro esse,

Cic. Fam. 15, 16, 3; id. Att. 11, 15, 4:

in incerto esse,

Liv. 5, 28, 5:

in obvio esse,

id. 37, 23, 1:

in tuto esse,

id. 38, 4, 10; cf.:

videre te in tuto,

Cat. 30, 6:

in aequo esse,

Liv. 39, 37, 14; Tac. A. 2, 44:

in expedito esse,

Curt. 4, 2, 22:

in proximo esse,

Quint. 1, 3, 4:

in aperto esse,

Sall. C. 5, 3:

in promisco esse,

Liv. 7, 17, 7:

in augusto esse,

Cels. 5, 27, 2:

in incerto haberi,

Sall. J. 46, 8; Tac. A. 15, 17:

in levi habitum,

id. H. 2, 21; cf.:

in incerto relinquere,

Liv. 5, 28, 5; Tac. H. 2, 83.

With acc.

In space, with verbs of motion, into or to a place or thing (rarely with names of towns and small islands;

v. Zumpt, Gram. § 398): influxit non tenuis quidam e Graecia rivulus in hanc urbem,

Cic. Rep. 2, 19:

in Ephesum advenit,

Plaut. Mil. 2, 1, 35:

in Epirum venire,

Cic. Att. 13, 25, 3:

ibo in Piraeeum, visamque, ecquae advenerit in portum ex Epheso navis mercatoria,

Plaut. Bacch. 2, 3, 2: venio ad Piraeea, in quo magis reprehendendus sum, quod... Piraeea scripserim, non Piraeeum, quam in quod addiderim;

non enim hoc ut oppido praeposui, sed ut loco,

Cic. Att. 7, 3, 10:

se contulisse Tarquinios, in urbem Etruriae florentissimam,

id. Rep. 2, 19:

remigrare in domum veterem e nova,

id. Ac. 1, 4, 13:

cum in sua rura venerunt,

id. Tusc. 5, 35, 102:

a te ipso missi in ultimas gentes,

id. Fam. 15, 9:

in Ubios legatos mittere,

Caes. B. G. 4, 11:

dein Thalam pervenit, in oppidum magnum et opulentum,

Sall. J. 75, 1:

Regillum antiquam in patriam se contulerat,

Liv. 3, 58, 1:

abire in exercitum,

Plaut. Am. prol. 102.— With nuntio:

cum id Zmyrnam in contionem nuntiatum est,

Tac. A. 4, 56:

nuntiatur in castra,

Lact. Most. Pers. 46; cf.:

allatis in castra nuntiis,

Tac. H. 4, 32: in manus sumere, tradere, etc., into one's hands:

iste unumquodque vas in manus sumere,

Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63:

Falerios se in manus Romanis tradidisse,

Liv. 5, 27, 3.—Rarely with the verbs ponere, collocare, etc. (pregn., i. e. to bring into... and place there):

in crimen populo ponere,

Plaut. Trin. 3, 3, 10:

ut liberos, uxores suaque omnia in silvas deponerent,

Caes. B. G. 4, 19:

duplam pecuniam in thesauros reponi,

Liv. 29, 19, 7:

prius me collocavi in arborem,

Plaut. Aul. 4, 8, 6:

sororem et propinquas suas nuptum in alias civitates collocasse,

Caes. B. G. 1, 18.— Motion in any direction, up to, to, into, down to:

in caelum ascendere,

Cic. Lael. 23 fin.:

filium ipse paene in umeros suos extulisset,

id. de Or. 1, 53, 228:

tamquam in aram confugitis ad deum,

up to the altar, id. Tusc. 3, 10, 25:

Saturno tenebrosa in Tartara misso,

Ov. M. 1, 113:

in flumen deicere,

Cic. Rosc. Am. 25, 70; Nep. Chab. 4, 3.—

Denoting mere direction towards a place or thing, and hence sometimes joined with versus, towards:

quid nunc supina sursum in caelum conspicis,

Plaut. Cist. 2, 3, 78:

si in latus aut dextrum aut sinistrum, ut ipsi in usu est, cubat,

Cels. 2, 3:

Belgae spectant in septentriones et orientem solem,

Caes. B. G. 1, 1:

in orientem Germaniae, in occidentem Hispaniae obtenditur, Gallis in meridiem etiam inspicitur,

Tac. Agr. 10:

in laevum prona nixus sedet Inachus urna,

Stat. Th. 2, 218.—With versus:

castra ex Biturigibus movet in Arvernos versus,

towards, Caes. B. G. 7, 8 fin.:

in Galliam versus movere,

Sall. C. 56, 4: in [p. 913] ltaliam versus, Front. Strat. 1, 4, 11:

si in urbem versus venturi erant,

Plin. Ep. 10, 82. —

So of that which is thought of as entering into the mind, memory, etc. (cf. I. A. 2. fin.):

in memoriam reducere,

Cic. Inv 1, 52, 98:

in animum inducere,

Liv. 27, 9:

in mentem venire,

Cic. Fam. 7, 3:

frequens imitatio transit in mores,

Quint. 1, 11, 3. —

Or into a writing or speech: in illam Metellinam orationem addidi quaedam,

Cic. Att. 1, 13, 5.—

In time, into, till, for:

dormiet in lucem,

into the daylight, till broad day, Hor. Ep. 1, 18, 34:

statim e somno, quem plerumque in diem extrahunt, lavantur,

Tac. G. 22: sermonem in multam noctem produximus, deep into the night, Cic. Rep. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 239 Lindem.:

in multam noctem luxit,

Suet. Tib. 74:

si febris in noctem augetur,

Cels. 7, 27:

dixit in noctem atque etiam nocte illatis lucernis,

Plin. Ep. 4, 9, 14:

indutias in triginta annos impetraverunt,

for thirty years, Liv. 9, 37, 12; 7, 20, 8:

nisi id verbum in omne tempus perdidissem,

forever, Cic. Fam. 5, 15, 1:

ad cenam hominem in hortos invitavit in posterum diem,

for the following day, id. Off. 3, 14, 58:

audistis auctionem constitutam in mensem Januarium,

id. Agr. 1, 2, 4:

subito reliquit annum suum seque in annum proximum transtulit,

id. Mil. 9, 24:

solis defectiones itemque lunae praedicuntur in multos annos,

for many years, id. Div. 2, 6, 17:

postero die Romani ab sole orto in multum diei stetere in acie,

Liv. 27, 2:

qui ab matutino tempore duraverunt in occasum,

Plin. 2, 31, 31, § 99:

seritur (semen lini) a Kalendis Octobribus in ortum aquilae,

Col. 2, 10, 17.—With usque:

neque illi didicerunt haec usque in senectutem,

Quint. 12, 11, 20:

in illum usque diem servati,

id. 8, 3, 68:

in serum usque patente cubiculo,

Suet. Oth. 11:

regnum trahat usque in tempora fati,

Sil. 11, 392: in posterum (posteritatem) or in futurum, in future, for the future: in praesens, for the present: in perpetuum or in aeternum, forever:

sancit in posterum, ne quis, etc.,

Cic. Cat. 4, 5, 10:

res dilata est in posterum,

id. Fam. 10, 12, 3:

video quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,

id. Cat. 1, 9, 22:

id aegre et in praesentia hi passi et in futurum etiam metum ceperunt,

Liv. 34, 27, 10; cf.:

ingenti omnium et in praesens laetitia et in futurum spe,

id. 30, 17, 1:

effugis in futurum,

Tac. H. 1, 71:

quod eum tibi quaestoris in loco constitueras, idcirco tibi amicum in perpetuum fore putasti?

Cic. Verr. 2, 1, 30; cf.:

oppidum omni periculo in perpetuum liberavit,

id. Fam. 13, 4, 2:

quae (leges) non in tempus aliquod, sed perpetuae utilitatis causa in aeternum latae sunt,

Liv. 34, 6, 4: in tempus, for a while, for a short time, for the occasion (postAug.):

sensit miles in tempus conficta,

Tac. A. 1, 37:

ne urbs sine imperio esset, in tempus deligebatur, qui jus redderet,

id. ib. 6, 11:

scaena in tempus structa,

id. ib. 14, 20. —So in diem, for the day, to meet the day's want:

nihil ex raptis in diem commeatibus superabat,

Liv. 22, 40, 8:

rapto in diem frumento,

id. 4, 10, 1;

but, cum illa fundum emisset in diem,

i. e. a fixed day of payment, Nep. Att. 9, 5: in singulos dies, or simply in dies, with comparatives and verbs denoting increase, from day to day, daily:

vitium in dies crescit,

Vell. 2, 5, 2:

in dies singulos breviores litteras ad te mitto,

Cic. Att. 5, 7:

qui senescat in dies,

Liv. 22, 39, 15: in diem, daily:

nos in diem vivimus,

Cic. Tusc. 5, 11, 33:

in diem et horam,

Hor. S. 2, 6, 47;

and in horas,

hourly, id. C. 2, 13, 14; id. S. 2, 7, 10.—

In other relations, in which an aiming at, an inclining or striving towards a thing, is conceivable, on, about, respecting; towards, against; for, as; in, to; into:

id, quod apud Platonem est in philosophos dictum,

about the philosophers, Cic. Off. 1, 9, 28:

Callimachi epigramma in Ambraciotam Cleombrotum est,

id. Tusc. 1, 34, 84; cf.:

cum cenaret Simonides apud Scopam cecinissetque id car men, quod in eum scripsisset, etc.,

id. de Or. 2, 86, 352:

quo amore tandem inflammati esse debemus in ejus modi patriam,

towards, id. ib. 1, 44, 196:

in liberos nostros indulgentia,

id. ib. 2, 40, 168:

de suis meritis in rem publicam aggressus est dicere,

id. Or. 38, 133: ita ad impietatem in deos, in homines adjunxit injuriam, against, id. N. D. 3, 34 fin.:

in dominum quaeri,

to be examined as a witness against, id. Mil. 22, 60:

in eos impetum facere,

id. Att. 2, 22, 1:

invehi in Thebanos,

Nep. Epam. 6, 1; id. Tim. 5, 3:

quaecumque est hominis definitio, una in omnes valet,

id. Leg. 1, 10, 29:

num etiam in deos immortales inauspicatam legem valuisse?

Liv. 7, 6, 11:

vereor coram in os te laudare amplius,

to your face, Ter. Ad. 2, 4, 5:

si in me exerciturus (pugnos), quaeso, in parietem ut primum domes,

Plaut. Am. 1, 1, 168:

in puppim rediere rates,

Luc. 3, 545 Burm. (cf.:

sic equi dicuntur in frena redire, pulsi in terga recedere, Sulp. ad loc.): Cumis eam vidi: venerat enim in funus: cui funeri ego quoque operam dedi,

to the funeral, to take charge of the funeral, Cic. Att. 15, 1, B:

se quisque eum optabat, quem fortuna in id certamen legeret,

Liv. 21, 42, 2:

quodsi in nullius mercedem negotia eant, pauciora fore,

Tac. A. 11, 6:

haec civitas mulieri redimiculum praebeat, haec in collum, haec in crines,

Cic. Verr. 2, 3, 33:

Rhegium quondam in praesidium missa legio,

Liv. 28, 28; so,

datae in praesidium cohortes,

Tac. H. 4, 35: hoc idem significat Graecus ille in eam sententiam versus, to this effect or purport, Cic. Div. 2, 10, 25; cf. id. Fam. 9, 15, 4:

haec et in eam sententiam cum multa dixisset,

id. Att. 2, 22:

qui omnia sic exaequaverunt, ut in utramque partem ita paria redderent, uti nulla selectione uterentur,

id. Fin. 3, 4, 12:

in utramque partem disputat,

on both sides, for and against, id. Off. 3, 23, 89: te rogo, me tibi in omnes partes defendendum putes, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10 fin.:

facillime et in optimam partem cognoscuntur adulescentes, qui se ad claros et sapientes viros contulerunt,

id. Off. 2, 13, 46:

cives Romani servilem in modum cruciati et necati,

in the manner of slaves, Cic. Verr. 1, 5, 13; cf.:

miserandum in modum milites populi Romani capti, necati sunt,

id. Prov. Cons. 3, 5:

senior quidam Veiens vaticinantis in modum cecinit,

Liv. 5, 15, 4;

also: domus et villae in urbium modum aedificatae,

Sall. C. 12, 3:

perinde ac si in hanc formulam omnia judicia legitima sint,

Cic. Rosc. Com. 5, 15:

judicium quin acciperet in ea ipsa verba quae Naevius edebat, non recusasse,

id. Quint. 20, 63; cf.:

senatusconsultum in haec verba factum,

Liv. 30, 43, 9:

pax data Philippo in has leges est,

id. 33, 30:

Gallia omnis divisa est in partes tres,

Caes. B. G. 1, 1; cf.:

quae quidem in confirmationem et reprehensionem dividuntur,

Cic. Part. Or. 9, 33: describebat censores binos in singulas civitates, i. e. for or over each state, id. Verr. 2, 2, 53; cf. id. ib. 2, 4, 26:

itaque Titurium Tolosae quaternos denarios in singulas vini amphoras portorii nomine exegisse,

id. Font. 5, 9:

extulit eum plebs sextantibus collatis in capita,

a head, for each person, Liv. 2, 33 fin.:

Macedonibus treceni nummi in capita statutum est pretium,

id. 32, 17, 2; cf.:

Thracia in Rhoemetalcen filium... inque liberos Cotyis dividitur (i. e. inter),

Tac. A. 2, 67.—

Of the object or end in view, regarded also as the motive of action or effect:

non te in me illiberalem, sed me in se neglegentem putabit,

Cic. Fam. 13, 1, 16:

neglegentior in patrem,

Just. 32, 3, 1:

in quem omnes intenderat curas,

Curt. 3, 1, 21:

quos ardere in proelia vidi,

Verg. A. 2, 347:

in bellum ardentes,

Manil. 4, 220:

nutante in fugam exercitu,

Flor. 3, 10, 4:

in hanc tam opimam mercedem agite ( = ut eam vobis paretis, Weissenb. ad loc.),

Liv. 21, 43, 7:

certa praemia, in quorum spem pugnarent,

id. 21, 45, 4:

in id sors dejecta,

id. 21, 42, 2:

in id fide accepta,

id. 28, 17, 9:

in spem pacis solutis animis,

id. 6, 11, 5 et saep.:

ingrata misero vita ducenda est in hoc, ut, etc.,

Hor. Epod. 17, 63:

nec in hoc adhibetur, ut, etc.,

Sen. Ep. 16, 3:

alius non in hoc, ut offenderet, facit, id. de Ira, 2, 26, 3: in quod tum missi?

Just. 38, 3, 4.—So, like ad, with words expressing affections or inclination of the mind:

in obsequium plus aequo pronus,

Hor. Ep. 1, 18, 10:

paratus in res novas,

Tac. H. 4, 32:

in utrumque paratus,

Verg. A. 2, 61.—

Of the result of an act or effort:

denique in familiae luctum atque in privignorum funus nupsit,

Cic. Clu. 66, 188:

paratusque miles, ut ordo agminis in aciem adsisteret,

Tac. A. 2, 16: excisum Euboicae latus ingens rupis in antrum, Verg. A. 6, 42:

portus ab Euroo fluctu curvatus in arcum,

id. ib. 3, 533:

populum in obsequia principum formavit,

Just. 3, 2, 9:

omnium partium decus in mercedem conruptum erat,

Sall. H. 1, 13 Dietsch:

commutari ex veris in falsa,

Cic. Fat. 9, 17; 9, 18:

in sollicitudinem versa fiducia est,

Curt. 3, 8, 20.—

Esp. in the phrase: in gratiam or in honorem, alicujus, in kindness, to show favor, out of good feeling, to show honor, etc., to any one (first in Liv.; cf. Weissenb. ad Liv. 28, 21, 4;

Krebs, Antibarb. p. 562): in gratiam levium sociorum injuriam facere,

Liv. 39, 26, 12:

pugnaturi in gratiam ducis,

id. 28, 21, 4:

quorum in gratiam Saguntum deleverat Hannibal,

id. 28, 39, 13; cf. id. 35, 2, 6; 26, 6, 16:

oratio habita in sexus honorem,

Quint. 1, 1, 6:

convivium in honorem victoriae,

id. 11, 2, 12:

in honorem Quadratillae,

Plin. Ep. 7, 24, 7:

in honorem tuum,

Sen. Ep. 20, 7; 79, 2; 92, 1; Vell. 2, 41 al.—

In the phrase, in rem esse, to be useful, to avail (cf.: e re esse;

opp.: contra rem esse): ut aequom est, quod in rem esse utrique arbitremur,

Plaut. Aul. 2, 1, 10:

si in rem est Bacchidis,

Ter. Hec. 1, 2, 27; 2, 2, 7:

hortatur, imperat, quae in rem sunt,

Liv. 26, 44, 7:

cetera, quae cognosse in rem erat,

id. 22, 3, 2; 44, 19, 3:

in rem fore credens universos adpellare,

Sall. C. 20, 1; cf.:

in duas res magnas id usui fore,

Liv. 37, 15, 7:

in hos usus,

Verg. A. 4, 647.—

To form adverbial expressions:

non nominatim, qui Capuae, sed in universum qui usquam coissent, etc.,

in general, Liv. 9, 26, 8; cf.:

terra etsi aliquanto specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda,

Tac. G. 5:

in universum aestimanti, etc.,

id. ib. 6:

aestate in totum, si fieri potest, abstinendum est (Venere),

wholly, entirely, Cels. 1, 3 fin.; cf. Col. 2, 1, 2:

in plenum dici potest, etc.,

fully, Plin. 16, 40, 79, § 217:

Marii virtutem in majus celebrare,

beyond due bounds, Sall. J. 73, 5:

aliter se corpus habere atque consuevit, neque in pejus tantum, sed etiam in melius,

for the worse, for the better, Cels. 2, 2:

in deterius,

Tac. A. 14, 43:

in mollius,

id. ib. 14, 39:

quid enim est iracundia in supervacuum tumultuante frigidius? Sen. de Ira, 2, 11: civitas saepta muris neque in barbarum corrupta (v. barbarus),

Tac. A. 6, 42; cf.:

aucto in barbarum cognomento,

id. H. 5, 2:

priusquam id sors cerneret, in incertum, ne quid gratia momenti faceret, in utramque provinciam decerni,

while the matter was uncertain, Liv. 43, 12, 2:

nec puer Iliaca quisquam de gente Latinos In tantum spe tollet avos,

so much, Verg. A. 6, 876:

in tantum suam felicitatem virtutemque enituisse,

Liv. 22, 27, 4; cf.:

quaedam (aquae) fervent in tantum, ut non possint esse usui,

Sen. Q. N. 3, 24:

viri in tantum boni, in quantum humana simplicitas intellegi potest,

Vell. 2, 43, 4:

quippe pedum digitos, in quantum quaeque secuta est, Traxit,

Ov. M. 11, 71:

meliore in omnia ingenio animoque quam fortuna usus,

in all respects, Vell. 2, 13:

ut simul in omnia paremur,

Quint. 11, 3, 25:

in antecessum dare,

beforehand, Sen. Ep. 118.—

Sometimes with esse, habere, etc., in is followed by the acc. (constr. pregn.), to indicate a direction, aim, purpose, etc. (but v. Madvig. Gram. § 230, obs. 2, note, who regards these accusatives as originating in errors of pronunciation); so, esse in potestatem alicujus, to come into and remain in one ' s power: esse in mentem alicui, to come into and be in one ' s mind: esse in conspectum, to appear to and be in sight: esse in usum, to come into use, be used, etc.:

quod, qui illam partem urbis tenerent, in eorum potestatem portum futurum intellegebant,

Cic. Verr. 2, 5, 38:

ut portus in potestatem Locrensium esset,

Liv. 24, 1, 13; 2, 14, 4:

eam optimam rem publicam esse duco, quae sit in potestatem optimorum,

Cic. Leg. 3, 17:

neque enim sunt motus in nostram potestatem,

Quint. 6, 2, 29:

numero mihi in mentem fuit,

Plaut. Am. 1, 1, 25; cf.:

ecquid in mentem est tibi?

id. Bacch. 1, 2, 53:

nec prius surrexisse ac militibus in conspectum fuisse, quam, etc.,

Suet. Aug. 16:

quod satis in usum fuit, sublato, ceterum omne incensum est,

Liv. 22, 20, 6: ab hospitibus clientibusque suis, ab exteris nationibus, quae in amicitiam populi Romani dicionemque essent, injurias propulsare, Cic. Div. ap. Caecil. 20, 66: adesse in senatum [p. 914] jussit a. d. XIII. Kal. Octobr., id. Phil. 5, 7, 19.—Less freq. with habere: facito in memoriam habeas tuam majorem filiam mihi te despondisse, call or bring to mind, Plaut. Poen. 5, 4, 108:

M. Minucium magistrum equitum, ne quid rei bellicae gereret, prope in custodiam habitum,

put in prison, kept in prison, Liv. 22, 25, 6:

reliquos in custodiam habitos,

Tac. H. 1, 87.—So rarely with other verbs:

pollicetur se provinciam Galliam retenturum in senatus populique Romani potestatem,

Cic. Phil. 3, 4, 8. —

In composition, n regularly becomes assimilated to a foll. l, m, or r, and is changed before the labials into m: illabor, immitto, irrumpo, imbibo, impello.—As to its meaning, according as it is connected with a verb of rest or motion, it conveys the idea of existence in a place or thing, or of motion, direction, or inclination into or to a place or thing: inesse; inhibere, inferre, impellere, etc. See Hand, Turs. III. pp. 243- 356.

in (before b and p, im; before l, m, and r, the n assimilates itself to these consonants), an inseparable particle [kindred with Sanscr. a-, an-; Gr. a-, an; Goth. and Germ. un-], which negatives the meaning of the noun or participle with which it is connected; Engl. un-, in-, not: impar, unequal: intolerabilis, unbearable, intolerable: immitis, not mild, rude, etc.

pŏpŭlāris (sync. poplāris, Plaut. Rud. 3, 4, 36), e, adj. [1. populus], of or belonging to the people, proceeding from or designed for the people.

In gen.:

populares leges,

i. e. laws instituted by the people, Cic. Leg. 2, 4, 9:

accessus,

id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:

coetus,

id. Ac. 2, 2, 6:

munus,

a donation to the people, id. Off. 2, 16, 56:

popularia verba usitata,

id. ib. 2, 10, 35; cf.:

ad usum popularem atque civilem disserere,

id. Leg. 3, 6, 14:

dictio ad vulgarem popularemque sensum accommodata,

id. de Or. 1, 23, 108:

oratio philosophorum... nec sententiis nec verbis instructa popularibus,

id. Or. 19, 64:

popularis oratio,

id. ib. 44, 151:

populari nomine aliquid appellare,

Plin. 13, 4, 9, § 48:

laudes,

in the mouths of the people, Cic. Ac. 2, 2, 6:

admiratio,

id. Fam. 7, 1, 2:

honor,

Cic. Dom. 18:

ventus,

popular favor, id. Clu. 47, 130 init.:

aura,

Hor. C. 3, 2, 20:

civitas,

democracy, Plin. 7, 56, 57, § 200 (opp. regia civitas, monarchy):

popularia sacra sunt, ut ait Labeo, quae omnes cives faciunt nec certis familiis attributa sunt,

Fest. p.253 Müll.—

Subst.: pŏpŭlārĭa, ĭum, n. (sc. subsellia), the seats of the people in the theatre, the common seats, Suet. Claud. 25; id. Dom. 4 fin. —

In partic.

Of or belonging to the same people or country, native, indigenous (as an adj. rare):

Sappho puellis de popularibus querentem vidimus,

Hor. C. 2, 13, 25:

flumina,

of the same district, Ov. M. 1, 577:

oliva,

native, id. ib. 7, 498.—

As subst.: pŏpŭlāris, is, comm. (freq. and class.).

Masc., a countryman, fellow-countryman:

redire ad suos populares, Naev. ap. Fest. s. v. stuprum, p. 317 Müll.: o mi popularis, salve,

Plaut. Poen. 5, 2, 79:

o populares,

Ter. Eun. 5, 8, 1; id. Ad. 2, 1, 1:

popularis ac sodalis suus,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

ego vero Solonis, popularis tui, ut puto, etiam mei, legem neglegam (for Cicero had also lived in Athens),

id. Att. 10, 1, 2:

popularis alicujus definiti loci (opp. civis totius mundi),

id. Leg. 1, 23, 61:

non populares modo,

Liv. 29, 1:

cum turbā popularium,

Just. 43, 1, 6: quae res indicabat populares esse.—

Fem.:

mea popularis opsecro haec est?

Plaut. Rud. 3, 4, 35; 4, 4, 36; 4, 8, 4 al.; Sall. J. 58, 4:

tibi popularis,

Ov. M. 12, 191.—

Transf.

Of animals and plants of the same region:

leaena, Ov. lb. 503: (glires) populares ejusdem silvae (opp. alienigenae, amne vel monte discreti),

Plin. 8, 57, 82, § 224:

populares eorum (prunorum) myxae,

id. 15, 13, 12, § 43.—

Of persons of the same condition, occupation, tastes, etc., a companion, partner, associate, accomplice, comrade: meus popularis Geta, fellow (i. e. a slave), Ter. Phorm. 1, 1, 1:

populares conjurationis,

Sall. C. 24, 1; 52, 14:

sceleris,

id. ib. 22, 1: invitis hoc nostris popularibus dicam, the men of our school, i. e. the Stoics, Sen. Vit. Beat. 13.—

In a political signification, of or belonging to the people, attached or devoted to the people (as opposed to the nobility), popular, democratic:

res publica ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

Cic. Rep. 2, 23, 41 (ap. Non. 342, 31):

homo maxime popularis,

Cic. Clu. 28, 77:

consul veritate non ostentatione popularis,

id. Agr. 1, 7, 23: animus vere popularis, saluti populi consulens, id. Cat. 4, 5, 9:

ingenium,

Liv. 2, 24:

sacerdos, i. e. Clodius, as attached to the popular party,

Cic. Sest. 30, 66:

vir,

Liv. 6, 20: homo, of the common people (opp. rex), Vulg. Sap. 18, 11. —Hence, subst.: pŏpŭlāres, ĭum, m., the people's party, the democrats (opp. optimates, the aristocrats):

duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus alteri se populares, alteri optimates et haberi et esse voluerunt. Quia ea quae faciebant, multitudini jucunda esse volebant, populares habebantur,

Cic. Sest. 45, 96:

qui populares habebantur,

id. ib. 49, 105:

ex quo evenit, ut alii populares, alii studiosi optimi cujusque videantur,

id. Off. 1, 25, 85.—

Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular:

dixi in senatu me popularem consulem futurum. Quid enim est tam populare quam pax?

Cic. Agr. 2, 4, 9:

potest nihil esse tam populare quam id quod ego consul popularis adfero, pacem, etc.,

id. ib. 2, 37, 102:

quo nihil popularius est,

Liv. 7, 33, 3:

populare gratumque audientibus,

Plin. Paneg. 77, 4.—

Of or belonging to the citizens (as opposed to the soldiery):

quique rem agunt duelli, quique populare auspicium,

Cic. Leg.2, 8; cf.Amm. 14, 10; usually as subst.: popŭlāris, is, m., a citizen (post-class.):

multa milia et popularium et militum,

Capitol. Ant. Phil. 17; Dig. 1, 12, 1 fin.:

popularibus militibusque,

Juv. 26, 3, 5; Amm. 22, 2.—

Belonging to or fit for the common people; hence, common, coarse, mean, bad: sal. Cato, R. R. 88:

pulli (apium),

Col. 9, 11, 4: popularia agere, to play coarse tricks, Laber. ap. Non. 150, 25.—Hence, adv.: pŏpŭlārĭter.

After the manner of the common people, i. e. commonly, coarsely, vulgarly, Cic. Rep. 6, 22, 24:

loqui,

id. Fin. 2, 6, 17:

scriptus liber (opp. limatius),

id. ib. 5, 5, 12.—

In a popular manner, popularly, democratically:

agere,

Cic. Off. 2, 21, 73:

conciones seditiose ac populariter excitatae,

id. Clu. 34, 93:

occidere quemlibet populariter,

to win popularity, Juv. 3, 37.

pŏpŭlāris (sync. poplāris, Plaut. Rud. 3, 4, 36), e, adj. [1. populus], of or belonging to the people, proceeding from or designed for the people.

In gen.:

populares leges,

i. e. laws instituted by the people, Cic. Leg. 2, 4, 9:

accessus,

id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:

coetus,

id. Ac. 2, 2, 6:

munus,

a donation to the people, id. Off. 2, 16, 56:

popularia verba usitata,

id. ib. 2, 10, 35; cf.:

ad usum popularem atque civilem disserere,

id. Leg. 3, 6, 14:

dictio ad vulgarem popularemque sensum accommodata,

id. de Or. 1, 23, 108:

oratio philosophorum... nec sententiis nec verbis instructa popularibus,

id. Or. 19, 64:

popularis oratio,

id. ib. 44, 151:

populari nomine aliquid appellare,

Plin. 13, 4, 9, § 48:

laudes,

in the mouths of the people, Cic. Ac. 2, 2, 6:

admiratio,

id. Fam. 7, 1, 2:

honor,

Cic. Dom. 18:

ventus,

popular favor, id. Clu. 47, 130 init.:

aura,

Hor. C. 3, 2, 20:

civitas,

democracy, Plin. 7, 56, 57, § 200 (opp. regia civitas, monarchy):

popularia sacra sunt, ut ait Labeo, quae omnes cives faciunt nec certis familiis attributa sunt,

Fest. p.253 Müll.—

Subst.: pŏpŭlārĭa, ĭum, n. (sc. subsellia), the seats of the people in the theatre, the common seats, Suet. Claud. 25; id. Dom. 4 fin. —

In partic.

Of or belonging to the same people or country, native, indigenous (as an adj. rare):

Sappho puellis de popularibus querentem vidimus,

Hor. C. 2, 13, 25:

flumina,

of the same district, Ov. M. 1, 577:

oliva,

native, id. ib. 7, 498.—

As subst.: pŏpŭlāris, is, comm. (freq. and class.).

Masc., a countryman, fellow-countryman:

redire ad suos populares, Naev. ap. Fest. s. v. stuprum, p. 317 Müll.: o mi popularis, salve,

Plaut. Poen. 5, 2, 79:

o populares,

Ter. Eun. 5, 8, 1; id. Ad. 2, 1, 1:

popularis ac sodalis suus,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

ego vero Solonis, popularis tui, ut puto, etiam mei, legem neglegam (for Cicero had also lived in Athens),

id. Att. 10, 1, 2:

popularis alicujus definiti loci (opp. civis totius mundi),

id. Leg. 1, 23, 61:

non populares modo,

Liv. 29, 1:

cum turbā popularium,

Just. 43, 1, 6: quae res indicabat populares esse.—

Fem.:

mea popularis opsecro haec est?

Plaut. Rud. 3, 4, 35; 4, 4, 36; 4, 8, 4 al.; Sall. J. 58, 4:

tibi popularis,

Ov. M. 12, 191.—

Transf.

Of animals and plants of the same region:

leaena, Ov. lb. 503: (glires) populares ejusdem silvae (opp. alienigenae, amne vel monte discreti),

Plin. 8, 57, 82, § 224:

populares eorum (prunorum) myxae,

id. 15, 13, 12, § 43.—

Of persons of the same condition, occupation, tastes, etc., a companion, partner, associate, accomplice, comrade: meus popularis Geta, fellow (i. e. a slave), Ter. Phorm. 1, 1, 1:

populares conjurationis,

Sall. C. 24, 1; 52, 14:

sceleris,

id. ib. 22, 1: invitis hoc nostris popularibus dicam, the men of our school, i. e. the Stoics, Sen. Vit. Beat. 13.—

In a political signification, of or belonging to the people, attached or devoted to the people (as opposed to the nobility), popular, democratic:

res publica ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

Cic. Rep. 2, 23, 41 (ap. Non. 342, 31):

homo maxime popularis,

Cic. Clu. 28, 77:

consul veritate non ostentatione popularis,

id. Agr. 1, 7, 23: animus vere popularis, saluti populi consulens, id. Cat. 4, 5, 9:

ingenium,

Liv. 2, 24:

sacerdos, i. e. Clodius, as attached to the popular party,

Cic. Sest. 30, 66:

vir,

Liv. 6, 20: homo, of the common people (opp. rex), Vulg. Sap. 18, 11. —Hence, subst.: pŏpŭlāres, ĭum, m., the people's party, the democrats (opp. optimates, the aristocrats):

duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus alteri se populares, alteri optimates et haberi et esse voluerunt. Quia ea quae faciebant, multitudini jucunda esse volebant, populares habebantur,

Cic. Sest. 45, 96:

qui populares habebantur,

id. ib. 49, 105:

ex quo evenit, ut alii populares, alii studiosi optimi cujusque videantur,

id. Off. 1, 25, 85.—

Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular:

dixi in senatu me popularem consulem futurum. Quid enim est tam populare quam pax?

Cic. Agr. 2, 4, 9:

potest nihil esse tam populare quam id quod ego consul popularis adfero, pacem, etc.,

id. ib. 2, 37, 102:

quo nihil popularius est,

Liv. 7, 33, 3:

populare gratumque audientibus,

Plin. Paneg. 77, 4.—

Of or belonging to the citizens (as opposed to the soldiery):

quique rem agunt duelli, quique populare auspicium,

Cic. Leg.2, 8; cf.Amm. 14, 10; usually as subst.: popŭlāris, is, m., a citizen (post-class.):

multa milia et popularium et militum,

Capitol. Ant. Phil. 17; Dig. 1, 12, 1 fin.:

popularibus militibusque,

Juv. 26, 3, 5; Amm. 22, 2.—

Belonging to or fit for the common people; hence, common, coarse, mean, bad: sal. Cato, R. R. 88:

pulli (apium),

Col. 9, 11, 4: popularia agere, to play coarse tricks, Laber. ap. Non. 150, 25.—Hence, adv.: pŏpŭlārĭter.

After the manner of the common people, i. e. commonly, coarsely, vulgarly, Cic. Rep. 6, 22, 24:

loqui,

id. Fin. 2, 6, 17:

scriptus liber (opp. limatius),

id. ib. 5, 5, 12.—

In a popular manner, popularly, democratically:

agere,

Cic. Off. 2, 21, 73:

conciones seditiose ac populariter excitatae,

id. Clu. 34, 93:

occidere quemlibet populariter,

to win popularity, Juv. 3, 37.

quīn, conj. [abl. quī and ne].

As an interrog. particle, why not? wherefore not? (only in exhortation or remonstrance; not in inquiring for a fact; cf.: quidni, cur non).

Usu. with indic. pres.:

quid stas, lapis? Quin accipis?

Ter. Heaut. 4, 7, 4:

quin experimur,

id. Phorm. 3, 3, 5 Fleck. (Umpf experiemur):

quin continetis vocem?

Cic. Rab. Perd. 6, 18:

quin potius pacem aeternam Exercemus?

Verg. A. 4, 99:

quin igitur ulciscimur Graeciam?

Curt. 5, 7, 4:

quin conscendimus equos?

why not mount our horses? Liv. 1, 57.—

With imper.:

quin me aspice et contempla,

Plaut. Most. 1, 3, 16:

quin uno verbo dic, quid est, quod me velis,

just say in one word! Ter. And. 1, 1, 18:

quin tu hoc crimen obice ubi licet agere,

i. e. you had better, Cic. Rosc. Com. 9, 25. —

With subj. only in orat. obliq.:

quin illi congrederentur acie inclinandamque semel fortunae rem darent,

Liv. 3, 61, 14; 4, 43, 11; 40, 40, 4.—

Transf.

As a rel. particle, prop. quī or qui ne, and mostly where the rel. stands for a nom. masc. or for abl. of time, who... not, that not, but that, but, often = Engl. without and a participial clause.

In gen.:

curiosus nemo est quin sit malevolus,

Plaut. Stich. 2, 1, 54:

neque aequom est occultum id haberi, quin participem te,

id. Aul. 2, 1, 13; id. Cas. 2, 8, 68:

nulla causast quin me condones cruci,

id. Rud. 4, 4, 26:

ut nullo modo Introire possem, quin me viderent,

Ter. Eun. 5, 2, 2:

facere non possum, quin ad te mittam,

I cannot forbear sending to you, Cic. Att. 12, 27, 3:

cum causae nihil esset, quin secus indicaret,

id. Quint. 9, 32:

nihil abest, quin sim miserrimus,

id. Att. 11, 15, 3:

neminem conveni, quin omnes mihi maximas gratias agant,

id. Fam. 9, 14, 1:

nemo est, quin ubivis quam ibi ubi est, esse malit,

id. ib. 6, 1, 1:

repertus est nemo quin mori diceret satius est,

id. Verr. 2, 2, 36, § 88:

nemo, qui aliquo esset in numero, scripsit orationem quin redigeret omnis sententias, etc.,

id. Or. 61, 208:

nihil praetermisi, quin enucleate ad te scriberem,

id. Q. Fr. 3, 3, 1:

neque ullus flare ventus poterat quin aliquā ex parte secundum cursum haberent,

Caes. B. C. 3, 47:

nulli ex itinere excedere licebat quin ab equitatu Caesaris exciperetur,

without being cut off, id. ib. 1, 79:

nullum fere tempus intermiserunt, quin trans Rhenum legatos mitterent,

without sending, id. B. G. 5, 55:

in castello nemo fuit omnino militum quin vulneraretur,

id. B. C. 3, 53:

quid recusare potest, quin et socii sibi consulant,

Liv. 32, 21: vix superat, quin triumphus decernatur, it wants little that, Quadrig. ap. Gell. 17, 13, 5:

paene factum est, quin castra relinquerentur,

i.e. they were very near deserting their camp, id. ib. 17, 13, 5.— So quin (= quī non) stands for a rel. abl. of time:

neque ullum fere tempus intercessit quin aliquem de motu Gallorum nuntium acciperet,

Caes. B. G. 5, 53.— More rarely quin stands for quae non, quod non, etc.: nulla est civitas quin ad id tempus partem senatus Cordubam mitteret. Caes. B. C. 2, 19:

nulla fuit Thessaliae civitas quin Caesari pareret,

id. ib. 3, 81:

nulla (natura), quin suam vim retineat,

Cic. Fin. 4, 13, 32:

horum autem nihil est quin intereat,

id. N. D. 3, 12, 30; id. Rep. 1, 2, 2: nihil est quin male narrando possit depravari, Ter. [p. 1513] Phorm. 4, 4, 16:

nihil tam difficilest quin investigare possiet,

id. Heant. 4, 2, 8:

cum nemo esset, quin hoc se audisse liquido diceret,

Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136:

Messanam nemo venit, quin viderit,

id. ib. 2, 4, 4, §

7: nego ullam picturam fuisse, quin inspexerit,

id. ib. 2, 4, 1, § 1; cf. Gell. 17, 13, 2 sq., and Cato ap. Gell. ib. § 3.— 2. Esp. after words expressing hesitation (usu. with neg.):

non dubitaturum, quin cederet, Cic Mil. 23, 63: nolite dubitare, quin,

id. Imp. Pomp. 23, 68:

et vos non dubitatis, quin,

id. Agr. 2, 26, 69:

dubitatis, Quirites, quin hoc tantum boni in rem publicam conferatis?

id. Imp. Pomp. 16, 49. —

Much more freq. after words expressing doubt, ignorance, etc.:

non dubitabat, quin,

Cic. Att. 6, 2, 3:

cave dubites, quin,

id. Fam. 5, 20, 6:

non dubitabat quin... non posset,

id. Att. 5, 11, 7; id. Tusc. 1, 36, 88:

non esse dubium, quin... possent,

no doubt that, Caes. B. G. 1, 4; Ter. And. 2, 3, 17:

neque abest suspicio, quin,

a suspicion that, Caes. B. G. 1, 4:

quis ignerat, quin?

who is ignorant that? who does not know that? Cic. Fl. 27, 64:

dies fere nullus est, quin hic Satyrus domum meam ventitet,

hardly a day passes that he does not come, id. Att. 1, 1, 3.—

That not, as if not, as though not:

non quin ipse dissentiam, sed quod,

not but that, Cic. Fam. 4, 7, 1: non quin breviter reddi responsum potuerit, Liv 2, 15. —

For corroboration.

But, indeed, really, verily, of a truth:

Hercle quin tu recte dicis,

Plaut. Merc. 2, 3, 77: credo;

neque id injuria: quin Mihi molestum est,

Ter. Heaut. 3, 3, 20:

te nec hortor, nec rogo, ut domum redeas, quin hinc ipse evolare cupio,

Cic. Fam. 7, 30, 1.— Esp. in reaching a climax or adding a stronger assertion or proof: quin etiam, yea indeed, nay even:

credibile non est, quantum scribam die: quin etiam noctibus,

Cic. Att. 13, 26, 3; 14, 21, 3:

quin etiam necesse crit cupere et optare, ut, etc.,

id. Lael. 16, 59:

quin etiam voces jactare,

Verg. A. 2, 768: mortem non esse metuendam, quin etiam si, etc., nay, not even if, etc., Lact. 3, 27 fin.; cf.:

quin et Atridas Priamus fefellit,

Hor. C. 1, 10, 13.—

Rather, yea rather:

nihil ea res animum militaris viri imminuit, quin contra plus spei naotus,

Liv. 35, 26.—

In corrections, nay, rather:

non potest dici satis quantum in illo sceleris fuerit, Quin sic attendite, judices, etc.,

Cic. Mil. 29, 78 sq. (cf. Halm ad loc., and Lorenz ad Plaut. Most. 164).

rătĭo, onis (abl. rationi, Lucr. 6, 66), f. [reor, ratus], a reckoning, account, calculation, computation.

Lit.

Sing.: Les. Nequaquam argenti ratio conparet tamen. Sta. Ratio quidem hercle adparet: argentum oichetai, Plaut. Trin. 2, 4, 15 sq.:

rationem putare... bene ratio accepti atque expensi inter nos convenit,

id. Most. 1, 3, 141; 146; cf.: ad calculos vocare amicitiam, ut par sit ratio acceptorum et datorum, Cic. Lael. 16, 58:

itur, putatur ratio cum argentario... Ubi disputata est ratio cum argentario,

Plaut. Aul. 3, 5, 53 sq.:

dextera digitis rationem computat,

id. Mil. 2, 2, 49:

magna ratio C. Verruci,

Cic. Verr. 2, 2, 77, § 188:

direptio ejus pecuniae, cujus ratio in aede Opis confecta est,

id. Phil. 5, 6, 16; cf.:

quibus in tabulis nominatim, ratio confecta erat, qui numerus domo exisset, etc.,... Quarum omnium rerum summa erat, etc.,

Caes. B. G. 1, 29: auri ratio constat: aurum in aerario est, the account agrees, i. e. is correct, Cic. Fl. 28, 69 (v. consto):

decumo post mense, ut rationem te dictare intellego,

to make the reckoning, Plaut. Am. 2, 2, 38 (al. ductare):

rationem ducere,

to make a computation, to compute, calculate, reckon, Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129; so, rationem habere, to take an account, make a computation:

omnium proeliorum,

Caes. B. C. 3, 53; cf.:

hujus omnis pecuniae conjunctim ratio habetur,

id. B. G. 6, 19; and:

piratarum,

Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:

rationem inire,

to cast up, reckon, calculate, Caes. B. G. 7, 71, 4:

quattuor minae periere, ut ratio redditur,

Plaut. Men. 1, 3, 23; cf.:

tibi ego rationem reddam?

id. Aul. 1, 1, 6; id. Trin. 2, 4, 114:

rationem referre,

Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:

rationem repetere de pecuniis repetundis,

id. Clu. 37, 104: Py. Quanta istaec hominum summa est? Ar. Septem millia. Py. Tantum esse oportet:

recte rationem tenes,

Plaut. Mil. 1, 1, 47 et saep.:

drachumae, quas de ratione debuisti,

according to the account, id. Trin. 2, 4, 24:

grandem (pecuniam) quemadmodum in rationem inducerent, non videbant,

how they should bring it into their accounts, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106.—

Plur.: rationes putare argentariam, frumentariam, pabuli causa quae parata sunt;

rationem vinariam, oleariam, quid venierit, etc.,

Cato, R. R. 2, 5:

rationes ad aerarium continuo detuli... quas rationes si cognoris, intelleges, etc.,

Cic. Pis. 25, 61:

ut rationes cum publicanis putarent,

id. Att. 4, 11, 1:

rationes a colono accepit,

id. Caecin. 32, 94:

quid opus est? inquam. Rationes conferatis. Assidunt, subducunt, ad nummum convenit,

id. Att. 5, 21, 12:

rationes referre... rationes deferre,

id. Fam. 5, 20, 2:

Romani pueri longis rationibus assem Discunt in partes centum diducere,

Hor. A. P. 325 et saep.:

A RATIONIBVS,

an accountant, Inscr. Orell. 1494; 2973; 2986; 4173 et saep. (cf. ab).—

Transf.

A list, roll, register (rare):

cedo rationem carceris, quae diligentissime conficitur, quo quisque die datus in custodiam, quo mortuus, quo necatus sit,

Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147:

rationes imperii, ab Augusto proponi solitas, sed a Tiberio intermissas, publicavit (sc. Caligula),

Suet. Calig. 16 ( = breviarium) totius imperii, id. Aug. 101 fin.:

rationarium imperii,

id. ib. 28.—

A sum, number (rare), Plaut. Trin. 2, 4, 11:

nunc lenonum et scortorum plus est fere Quam olim muscarum est. Ea nimia est ratio,

id. Truc. 1, 1, 49:

pro ratione pecuniae liberalius est Brutus tractatus quam Pompeius,

Cic. Att. 6, 3, 5; cf. II. B. 1. c. infra.—

A business matter, transaction, business; also, a matter, affair, in gen. (a favorite word of Cicero):

res rationesque eri Ballionis curo,

Plaut. Ps. 2, 2, 31:

res rationesque vestrorum omnium,

id. Am. prol. 4:

re ac ratione cum aliquo conjunctus,

Cic. Verr. 2, 2, 70, § 172:

de tota illa ratione atque re Gallicana inter se multa communicare,

id. Quint. 4, 15:

cum (Druides) in reliquis fere rebus, publicis privatisque rationibus, Graecis utantur litteris,

Caes. B. G. 6, 14 (metaphrast. pragmasi):

ratio nummaria,

Cic. Att. 10, 11, 2:

aeraria ratio,

id. Quint. 4, 15:

ratio domestica... bellica,

id. Off. 1, 22, 76:

quod ad popularem rationem attinet,

id. Fam. 1, 2, 4:

rationes familiares componere,

Tac. A. 6, 16 fin.:

fori judiciique rationem Messala suscepit,

Cic. Rosc. Am. 51, 149; cf.:

in explicandis rationibus rerum civilium,

id. Rep. 1, 8, 13:

rationes civitatis,

id. ib. 1, 6, 11:

quantos aestus habet ratio comitiorum... nihil fallacius ratione tota comitiorum,

id. Mur. 17, 35:

propter rationem Gallici belli,

id. Prov. Cons. 8, 19; so id. ib. 8, 14, 35:

ad omnem rationem humanitatis,

id. Mur. 31, 66: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu facillime perspicies, id. Fam. 1, 7, 6 fin.:

ad eam rationem existimabam satis aptam naturam meam,

id. Att. 9, 11, A, 1.—

Pregn.: meae (tuae, etc.) rationes, my ( thy, etc.) interest, my ( thy, etc.) advantage (cf. in Engl. to find one's account in any thing):

me ad ejus rationes adjungo, quem tu in meis rationibus tibi esse adjungendum putasti,

Cic. Fam. 1, 8, 2; cf.:

exemplum meis alienissimum rationibus,

id. Corn. Fragm. 1, 7 B. and K.:

consideres, quid tuae rationes postulent,

Sall. C. 44, 5: servitia repudiabat... alienum suis rationibus existimans videri causam civium cum servis fugitivis communicasse, inconsistent with his policy or interests, id. ib. 56, 5:

si meas rationes unquam vestrae saluti anteposuissem,

Cic. Red. ad Quir. 1, 1.

Trop., a reckoning, account, computation:

postquam hanc rationem cordi ventrique edidi,

presented this reckoning, Plaut. Aul. 2, 7, 12:

itidem hic ut Acheronti ratio accepti scribitur,

i.e. things are taken only, nothing is given back, id. Truc. 4, 2, 36:

nomen (comoediae) jam habetis, nunc rationes ceteras Accipite,

an account of the rest, id. Poen. prol. 55; cf.:

census quom sum, juratori recte rationem dedi,

id. Trin. 4, 2, 30; so,

rationem dare, for the more usual rationem reddere,

Varr. L. L. 6, § 86 Mull.; Cic. Verr. 2, 1, 36, § 92 Zumpt:

(argentarii) ratione utuntur,

make a reckoning, settle up, Plaut. Cas. prol. 27:

cum eam mecum rationem puto,

go into that calculation, think over the matter, id. ib. 3, 2, 25; cf.:

frustra egomet mecum has rationes puto,

Ter. Ad. 2, 1, 54:

(Medea et Atreus) inita subductaque ratione nefaria scelera meditantes,

Cic. N. D. 3, 29, 71:

quod posteaquam iste cognovit hanc rationem habere coepit,

to make the following calculation, reflection, id. Verr. 2, 5, 39, § 101; cf.: totius rei consilium his rationibus explicavit, ut si, etc.,... si, etc.,... sin, etc., drew the plan of the whole undertaking according to the following calculation, that if, etc., Caes. B. C. 3, 78;

and herewith cf.: rationem consilii mei accipite,

id. ib. 3, 86:

ut habere rationem possis, quo loco me convenias, etc.,

that you may calculate, Cic. Fam. 3, 6, 6:

semper ita vivamus, ut rationem reddendam nobis arbitremur,

id. Verr. 2, 2, 11, § 28; cf.:

nihil est, quod minus ferendum sit, quam rationem ab altero vitae reposcere eum, qui non possit suae reddere,

id. Div. in Caecil. 9, 28;

and with this cf.: si gravius quid acciderit, abs te rationem reposcent,

will call you to account, Caes. B. G. 5, 30: clarorum virorum atque magnorum non minus otii, quam negotii rationem exstare oportere, an account must be capable of being given, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:

tam otii quam negotii rationem reddere majores censuisse,

Col. 11 fin.: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio constet, quam si uni reddatur, that the account is not correct unless, etc., Tac. A. 1, 6 fin.:

mirum est quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

Plin. Ep. 1, 9, 1; 1, 5, 16 et saep.; cf. Just. praef. 5.—

Transf.

Relation, reference, respect to a thing:

(agricolae) habent rationem cum terra, quae nunquam recusat imperium,

have an account, have to do, have dealings with the earth, Cic. Sen. 15, 51; cf.:

ubi ratio cum Orco habetur,

Varr. R. R. 1, 4, 3;

for which: ubi sit cum Orco ratio ponenda,

Col. 1, 3, 2:

cum omnibus Musis rationem habere cogito,

Cic. Att. 2, 5, 2:

cum hac (muliere) aliquid adulescentem hominem habuisse rationis,

id. Cael. 20, 50; cf. id. Verr. 2, 2, 77, § 190. omnes, quibuscum ratio huic aut est aut fuit, assunt, defendunt, id. Quint. 23, 75; cf.

. quae ratio tibi cum eo intercesserat?

id. Rosc. Com. 14, 41:

pacis vero quae potest esse cum eo ratio, in quo est incredibilis crudelitas, fides nulla?

id. Phil. 4, 6, 14:

quod si habenda cum M. Antonii latrocinio pacis ratio fuit, etc.,

id. ib. 12, 7, 17:

fontes ad nostrorum annalium rationem veteres, ad ipsorum sane recentes,

in respect to our annals, id. Brut. 13, 49.—

Pregn., a respect, regard, concern, consideration, care for a thing (usu. in the connection habere and ducere alicujus rei rationem): ad hanc rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam: utriusque omnino habenda ratio est in deligendo genere vitae, Cic. Off. 1, 33, 120:

quorum (civium Romanorum) nobis pro vestra sapientia, Quirites, habenda est ratio diligenter,

id. Imp. Pomp. 7, 17:

(deos) piorum et impiorum habere rationem,

id. Leg. 2, 7, 15:

cujus absentis rationem haberi proximis comitiis populus jussisset,

Caes. B. C. 1, 9; so,

absentis,

id. ib. 1, 32; 3, 82 fin.:

sauciorum et aegrorum habita ratione,

id. ib. 3, 75:

moneret, frumenti rationem esse habendam,

Hirt. B. G. 8, 34;

so (al. frumentandi), rationem habere,

Caes. B. G. 7, 75 Oud.; cf. id. ib. 7, 71:

alicujus vel dignitatis vel commodi rationem non habere,

Cic. de Or. 2, 4, 17: ut summae rei publicae rationem habeamus, Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, c, 3:

alicujus salutis rationem habere,

i. e. to regard, care for, be concerned about, Caes. B. G. 7, 71; so id. B. C. 1, 20:

turpissimae fugae rationem habere,

id. ib. 2, 31:

ut in ceteris habenda ratio non sui solum sed etiam aliorum, sic, etc.,

Cic. Off. 1, 39, 139:

proinde habeat rationem posteritatis et periculi sui,

Caes. B. C. 1, 13:

habere nunc se rationem officii pro beneficiis Caesaris,

id. B. G. 5, 27:

non ullius rationem sui commodi ducit,

Cic. Rosc. Am. 44, 128:

cum hujusce periculi tum ceterorum quoque officiorum et amicitiarum ratio,

id. Clu. 42, 117:

omnis hac in re habenda ratio et diligentia est, ut, etc.,

id. Lael. 24, 89; cf.:

didici ex tuis litteris, te omnibus in rebus habuisse rationem, ut mihi consuleres,

id. Fam. 3, 5, 1:

habeo rationem, quid a populo Romano acceperim,

bring into consideration, consider, id. Verr. 2, 5, 14, § 36:

ut habere rationem possis, quo loco me salva lege Cornelia convenias, ego veni, etc.,

id. Fam. 3, 6, 6:

neque illud rationis habuisti, eam provinciam ad summam stultitiam nequitiamque venisse,

id. Verr. 2, 5, 15, § 38; cf.:

hoc rationis habebant, facere eos nullo modo posse, ut, etc.,

id. ib. 2, 2, 29, e70.—

Relation to a thing, i. e.

Subject., course, conduct, procedure, mode, manner, method, fashion, plan, etc. (cf. consilium):

nunc sic rationem incipissam, hanc instituam astutiam, ut, etc.,

Plaut. Mil. 2, 2, 82; cf. id. ib. 3, 1, 175 sqq.:

ubi cenas hodic, si hanc rationem instituis?

Plaut. Stich. 3, 1, 26; id. Truc. 1, 1, 3:

tua ratio est, ut secundum binos ludos mihi respondere incipias: mea, ut ante primos ludos comperendinem. Ita fiet, ut tua ista ratio existimetur astuta, meum hoc consilium necessarium,

Cic. Verr. 1, 11, 34; cf.:

ratio viaque defensionis,

id. Verr. 2, 5, 1, § 4:

itaque in praesentia Pompeii insequendi rationem omittit,

Caes. B. C. 1, 30:

mea autem ratio in dicendo haec esse solet, ut, etc.,

Cic. de Or. 2, 72, 292:

haec in philosophia ratio contra omnia disserendi,

id. N. D. 1, 5, 11:

dicendi,

id. Or. 32, 114; id. de Or. 3, 15, 56; cf.:

aliquot ante annis inita ratio est, ut, etc.,

id. Rep. 2, 36, 61:

ut, quo primum occurreretur, vix ratio iniri possit,

Caes. B. G. 7, 24:

quia reponendarum (tegularum) nemo artifex inire rationem potuerit,

Liv. 42, 3 fin. —In plur.:

hoc aditu laudis non mea me voluntas sed meae vitae rationes ab ineunte aetate susceptae prohibuerunt,

plan of life, Cic. Imp. Pomp. 1, 1:

de rationibus rerum publicarum aut constituendarum aut tuendarum,

id. Rep. 1, 6, 11.—

Object., relation, condition, nature, kind, sort, fashion, way, etc. (cf. modus):

sed ratio ordoque agminis aliter se habebat ac Belgae ad Nervios detulerant,

Caes. B. G. 2, 19; cf.:

ut rei militaris ratio atque ordo postulabat,

id. ib. 2, 22; so,

rei militaris,

id. ib. 4, 23:

ratio atque usus belli,

the art and practice of war, id. ib. 4, 1; id. B. C. 1, 76 fin.; 2, 18; 3, 17 et saep. al.; cf.:

novae rationes bellandi,

id. ib. 3, 50:

ratio equestris proelii,

id. B. G. 5, 16:

quorum operum haec erat ratio, etc.,

id. B. C. 1, 25; cf.: rationem pontis hanc instituit;

tigna bina, etc.,

id. B. G. 4, 17:

serpit per omnium vitas amicitia, nec ullam aetatis degendae rationem patitur esse expertem sui,

Cic. Lael. 23, 87; cf.:

ita ratio comparata est vitae naturaeque nostrae, ut, etc.,

id. ib. 27, 101; id. Ac. 2, 43, 132:

civitas (Platonis) non quae possit esse, sed in qua ratio rerum civilium perspici posset,

id. Rep. 2, 30, 52 init.; cf.:

reliqui disseruerunt de generibus et de rationibus civitatum,

id. ib. 2, 11, 22;

1, 8, 13: quam creberrimis litteris faciam ut tibi nota sit omnis ratio dierum atque itinerum meorum,

id. Fam. 3, 5, 4: quoniam eadem est ratio juris in utroque, id. Rep. 3, 12, 21; cf.:

haec eadem ratio est in summa totius Galliae,

Caes. B. G. 6, 11 fin.:

ab nostris eadem ratione, qua pridie, resistitur,

id. ib. 5, 40; id. B. C. 3, 100; cf. id. ib. 3, 101:

docet, longe alia ratione esse bellum gerendum atque antea sit gestum,

id. B. G. 7, 14:

hoc si Romae fieri posset, certe aliqua ratione expugnasset iste,

Cic. Verr. 2, 2, 52, ee130:

quid refert, qua me ratione cogatis?

id. Lael. 8, 26:

quod fuit illis conandum atque omni ratione efficiendum,

Caes. B. C. 1, 65 fin.; 1, 67 fin.:

simili ratione Pompeius in suis castris consedit,

id. ib. 3, 76:

auxilium ferri nulla ratione poterat,

id. ib. 1, 70:

nec quibus rationibus superare possent, sed quem ad modum uti victoria deberent, cogitabant,

id. ib. 3, 83 fin.; 3, 58; 3, 18 fin. et saep.—

With gen. of a subst. in circumlocution for the subst. itself (v. Zumpt, Gram. §

678): vereor ne oratio mea aliena ab judiciorum ratione esse videatur,

Cic. Verr. 2, 4, 49, ee109:

multa autem propter rationem brevitatis praetermittenda,

id. ib. 2, 1, 40, ee

103: quantas perturbationes et quantos aestus habet ratio comitiorum?

id. Mur. 17, 35:

nihil fallacius ratione tota comitiorum,

id. ib. 17, 36:

praedicere tempestatum rationem et praedonum,

id. ib. 2, 4:

tota ratio talium largitionum genere vitiosa est,

id. Off. 2, 17, 60.—

Pregn., that faculty of the mind which forms the basis of computation and calculation, and hence of mental action in general, i. e. judgment, understanding, reason: duplex est vis animorum atque natura: una pars in appetitu posita est, quae est hormê Graece, quae hominem huc et illuc rapit;

altera in ratione, quae docet et explanat, quid faciendum, quid fugiendum sit. Ita fit, ut ratio praesit, appetitus obtemperet,

Cic. Off. 1, 28, 101:

homo, quod rationis est particeps, per quam consequentia cernit, causas rerum videt earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines comparat rebusque praesentibus adjungit atque annectit futuras, facile totius vitae cursum videt ad eamque degendam praeparat res necessarias. Eademque natura vi rationis hominem concilia homini et ad orationis et ad vitae societatem, etc.,

id. ib. 1, 4, 11 sq.:

haud scio, an melius fuerit, humano generi motum istum celerem cogitationis, acumen, sollertiam, quam rationem vocamus, non dari omnino quam tam munifice et tam large dari, etc.,

id. N. D. 2, 27, 69:

lex est ratio summa, insita in natura, quae jubet ea, quae facienda sunt, prohibetque contraria. Eadem ratio, cum est in hominis mente confirmata et confecta, lex est,

id. Leg. 1, 6, 18:

ut, quos ratio non posset, eos ad officium religio duceret,

id. N. D. 1, 42, 118:

mens et ratio et consilium in senibus est,

id. Sen. 19, 67; cf. Liv. 28, 28:

si pudor quaeritur, si probitas, si fides, Mancinus haec attulit, si ratio, consilium, prudentia, Pompeius antistat,

Cic. Rep. 3, 18, 28; cf. id. Quint. 16, 53; and:

si ratio et prudentia curas aufert,

Hor. Ep. 1, 11, 25:

quibus in rebus temeritas et casus, non ratio nec consilium valet,

Cic. Div. 2, 41, 85; cf.:

illa de urbis situ revoces ad rationem quae a Romulo casu aut necessitate facta sunt,

id. Rep. 2, 11, 22; and:

moneo ut agentem te ratio ducat, non fortuna,

Liv. 22, 39 fin.: mulier abundat audacia;

consilio et ratione deficitur,

Cic. Clu. 65, 184:

Ariovistum magis ratione et consilio quam virtute vicisse. Cui rationi contra homines barbaros locus fuisset, etc.,

Caes. B. G. 1, 40: arma amens capio;

nec sat rationis in armis,

Verg. A. 2, 314:

rationis egens,

id. ib. 8, 299 et saep.:

iracundia dissidens a ratione,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

majora quam hominum ratio consequi possit,

id. ib. 1, 10, 15:

quantum ratione provideri poterat,

Caes. B. G. 7, 16 fin.:

quantumque in ratione esset, exploratum habuit,

Hirt. B. G. 8, 6 init.:

nec majore ratione bellum administrari posse,

Caes. B. C. 7, 21:

minari divisoribus ratio non erat,

it was not reasonable, was contrary to reason, Cic. Verr. 1, 9, 24; so, nulla ratio est, with an objectclause, id. Caecin. 5, 15; so,

too, minime rationis est,

Col. 3, 5, 3; cf. with dat.:

Vitellianus exercitus, cui acquiescere Cremonae ratio fuit,

which, as reason dictated, ought to have rested at Cremona, Tac. H. 3, 22:

quod domi te inclusisti, ratione fecisti,

reasonably, sensibly, judiciously, Cic. Att. 12, [p. 1527] 14, 3.—

The reasonable cause of a thing, a ground, motive, reason:

ratio est causa, quae demonstrat, verum esse id, quod intendimus, brevi subjectione. Rationis confirmatio est ea, quae pluribus argumentis corroborat breviter expositam rationem,

Auct. Her. 2, 18, 28:

quid tandem habuit argumenti aut rationis res, quamobrem, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115; cf.:

nostra confirmare argumentis ac rationibus: deinde contraria refutare,

id. de Or. 2, 19, 80:

noverit orator argumentorum et rationum locos,

id. Or. 14, 44 (v. also argumentum):

si mei consilii causam rationemque cognoverit,

id. Div. in Caecil. 1, 1; cf.:

ad eam sententiam cum reliquis causis haec quoque ratio eos deduxit, quod, etc.,

Caes. B. G. 2, 10 fin.:

quam habet rationem, non quaero aequitatis, sed ipsius improbitatis atque impudentiae?... facti, si non bonam, at aliquam rationem afferre,

Cic. Verr. 2, 3, 85, e196; cf.:

deinde nihil rationis affert, quamobrem, etc.,

id. Caecin. 33, 96:

non deest hoc loco copia rationum, quibus docere velitis, humanas esse formas deorum: primum quod, etc.... deinde quod, etc.... tertiam rationem affertis, quod, etc.,

id. N. D. 1, 27, 76:

et quidem, cur sic opinetur, rationem subicit,

id. Div. 2, 50, 104:

idcirco minus existimo te nihil nisi summa ratione fecisse,

id. Att. 8, 11, D, §

5: nunc non modo agendi rationem nullam habeo, sed ne cogitandi quidem,

id. Fam. 4, 13, 3:

rationes in ea disputatione a te collectae vetabant me rei publicae penitus diffidere,

id. Fam. 5, 13, 3; cf. id. Ac. 2, 36, 116:

rationibus conquisitis de voluptate et dolore disputandum putant,

id. Fin. 1, 9, 31; cf.:

quod cum disputando rationibusque docuisset,

id. Rep. 1, 16, 25:

his rationibus tam certis tamque illustribus opponuntur ab his, qui contra disputant primum labores, etc.,

id. ib. 1, 3, 4 et saep.:

num parva causa aut prava ratio est?

reason, excuse, Ter. Eun. 3, 5, 27.—

In rhet., a showing cause, argument, reasoning in support of a proposition:

ratio est, quae continet causam, quae si sublata sit, nihil in causa controversiae relinquatur, hoc modo: Orestes si accusetur matricidii, nisi hoc dicat, Jure feci, illa enim patrem meum occiderat, non habet defensionem,

Cic. Inv. 1, 13, 18:

ad propositum subjecta ratio, et item in distributis supposita ratio,

id. de Or. 3, 54, 207; cf. Quint. 3, 11, 4; 5, 14, 1; 16; 7, 8, 3.—

Reasonableness, reason, propriety, law, rule, order, conformity, etc.:

in omnibus, quae ratione docentur et via, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

in a reasonable, regular manner, Cic. Or. 33, 116; cf.:

ut ratione et via procedat oratio,

id. Fin. 1, 9, 29:

modo et ratione aliquid facere (along with recte atque ordine facere),

id. Quint. 7, 28; cf.:

quae res Nec modum habet neque consilium, ratione modoque Tractari non vult,

Hor. S. 2, 3, 266:

nihil est, quod ratione et numero moveri possit sine consilio,

Cic. N. D. 2, 16, 43:

intervallis imparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis,

divided proportionally by rule, id. Rep. 6, 18, 18; cf.:

ex summis et infimis et mediis interjectis ordinibus ut sonis moderata ratione civitas concinit,

in symmetrical proportion, id. ib. 2, 42, 69:

in quo defuit fortasse ratio, sed tamen vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,

order, system, id. ib. 2, 33, 57;

5, 5, 7: declinatio si cum ratione fiet,

reasonably, id. Tusc. 4, 6, 13:

ratio et distributio,

a reasonable division, Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1.—

A theory, doctrine, or system based upon reason; science, and (less freq.), subject., knowledge:

erat enim tunc haec nova et ignota ratio, solem lunae oppositum solere deficere,

Cic. Rep. 1, 16, 25; cf.:

nova et a nobis inventa ratio,

id. ib. 1, 8, 13;

2, 39, 66: si animum contulisti in istam rationem et quasi artem,

id. ib. 1, 23, 37; cf.:

omnes tacito quodam sensu sine ulla arte aut ratione, quae sint in artibus ac rationibus recta ac prava dijudicant,

id. de Or. 3, 50, 195; id. Brut. 74, 258:

continet enim totam hanc quaestionem ea ratio, quae est de natura deorum,

id. Div. 1, 51, 117:

Epicuri ratio, quae plerisque notissima est,

doctrine, system, philosophy, id. Fin. 1, 5, 13; cf.:

Stoicorum ratio disciplinaque,

id. Off. 3, 4, 20:

Cynicorum ratio,

id. ib. 1, 41, 148; so id. Fin. 3, 20, 68: ratio vivendi... ratio civilis et disciplina populorum, the art of living... statesmanship, id. Rep. 3, 3, 4; cf.:

etiamsi cui videbitur illa in optimis studiis et artibus quieta vitae ratio beatior, haec civilis laudabilior est certe et illustrior,

id. ib. 3, 3, 4:

improba navigii ratio tum caeca jacebat,

Lucr. 5, 1004: saltationis ac musicae rationis studiosi, Col. prooem. e3 al.—Subject., knowledge:

si qua (est in me) exercitatio dicendi aut si hujus rei ratio aliqua, ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta,

Cic. Arch. 1, 1.—

A view or opinion resting upon reasonable grounds:

mea sic est ratio,

Ter. Ad. 1, 1, 43; cf.:

inventus est nemo, cujus non haec et sententia esset et oratio, non esse metuendum, etc.... Haec cum omnes sentirent et cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,

Cic. Verr. 2, 1, 27, § 68 sq.; and with this cf. id. Att. 1, 11, 1:

cujus ratio etsi non valuit,

Nep. Milt. 3, 6 (just before: hujus cum sententiam plurimi essent secuti).—

In philos. lang., a production of proof, argumentation, reasoning: (Epicurus) tollit definitiones; nihil de dividendo ac partiendo docet;

non, quo modo efficiatur concludaturque ratio, tradit,

Cic. Fin. 1, 7, 22; cf. id. Div. 2, 10, 25; id. de Or. 2, 38, 158:

ratio ipsa coget, et ex aeternitate quaedam esse vera et ea non esse nexa causis aeternis, etc.,

id. Fat. 16, 38; cf.:

ergo, ubi tyrannus est, ibi non vitiosam ut heri dicebam, sed, ut nunc ratio cogit, dicendum est, plane nullam esse rem publicam,

id. Rep. 3, 31, 43.

rĕlĭgĭo (in poetry also rellĭgĭo, to lengthen the first syllable), ōnis, f. [Concerning the etymology of this word, various opinions were prevalent among the ancients. Cicero (N. D. 2, 28, 72) derives it from relĕgere, an etymology favored by the verse cited ap. Gell. 4, 9, 1, religentem esse oportet, religiosum nefas; whereas Servius (ad Verg. A. 8, 349), Lactantius (4, 28), Augustine (Retract. 1, 13), al., assume religare as the primitive, and for this derivation Lactantius cites the expression of Lucretius (1, 931; 4, 7): religionum nodis animos exsolvere. Modern etymologists mostly agree with this latter view, assuming as root lig, to bind, whence also lic-tor, lex, and ligare; hence, religio sometimes means the same as obligatio; v. Corss. Aussprache, 1, 444 sq.; cf. Munro ad Lucr. 1, 109.]

Reverence for God ( the gods), the fear of God, connected with a careful pondering of divine things; piety, religion, both pure inward piety and that which is manifested in religious rites and ceremonies;

hence the rites and ceremonies, as well as the entire system of religion and worship, the res divinae or sacrae, were frequently called religio or religiones (cf. our use of the word religion): qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, ut elegantes ex elegendo, tamquam a diligendo diligentes, ex intellegendo intellegentes: his enim in verbis omnibus inest vis legendi eadem, quae in religioso,

Cic. N. D. 2, 28, 72:

religione id est cultu deorum,

id. ib. 2, 3, 8:

religio est, quae superioris cujusdam naturae (quam divinam vocant) curam caerimoniamque affert,

id. Inv. 2, 53, 161:

(Pompilius) animos ardentes consuetudine et cupiditate bellandi religionum caeremoniis mitigavit, etc.,

id. Rep. 2, 14, 26;

with which cf.: illa diuturna pax Numae mater huic urbi juris et religionis fuit,

id. ib. 5, 2, 3:

de auguriis, responsis, religione denique omni,

Quint. 12, 2, 21:

unde enim pietas? aut a quibus religio?

Cic. Rep. 1, 2, 2; cf. id. Leg. 2, 11, 26:

aliquem a pietate, religione deducere,

id. Verr. 2, 4, 6, § 12:

horum sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in quā inest timor inanis deorum, sed etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur, etc.,

id. N. D. 1, 42, 117:

quis enim istas (Democriti) imagines... aut cultu aut religione dignas judicare?

id. ib. 1, 43, 121; cf.:

cum animus cultum deorum et puram religionem susceperit,

id. Leg. 1, 23, 60:

sacra Cereris summa majores nostri religione confici caerimoniaque voluerunt,

id. Balb. 24, 55; cf. id. Leg. 2, 22, 55:

in quibus erant omnia, quae sceleri propiora sunt quam religioni,

id. Verr. 2, 4, 50, § 112:

nec vero superstitione tollenda religio tollitur,

id. Div. 2, 72, 148; cf. id. Part. 23, 31:

medemini religioni sociorum, judices, conservate vestram. Neque enim haec externa vobis est religio (sc. Cereris) neque aliena, etc.,

id. Verr. 2, 4, 51, § 114:

istorum religio sacrorum,

id. Fl. 28, 69; id. Verr. 2, 4, 6, § 12; cf. id. ib. 2, 4, 8, §

18: religio deorum immortalium,

id. Lael. 25, 96; cf.:

per deos immortales! eos ipsos, de quorum religione jam diu dicimus,

id. Verr. 2, 4, 47, § 105:

religio divum,

Lucr. 6, 1276:

mira quaedam totā Siciliā privatim ac publice religio est Cereris Hennensis... quantam esse religionem convenit eorum, apud quos eam (Cererem) natam esse constat?... tanta erit enim auctoritas illius religionis, ut, etc.,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107; cf. id. ib. 2, 4, 45, §

99: qui (Mercurius) apud eos summā religione coleretur,

id. ib. 2, 4, 39, § 84; cf. id. ib. 2, 4, 39, § 85;

2, 4, 44, § 96: (simulacrum Dianae) translatum Carthaginem locum tantum hominesque mutarat: religionem quidem pristinam conservabat,

id. ib. 2, 4, 33, § 72; cf.

, of the same,

id. ib. 2, 4, 35, §

78: fanum Junonis tantā religione semper fuit, ut... semper inviolatum sanctumque fuit,

enjoyed such honor, was held in such reverence, id. ib. 2, 4, 46, § 103;

2, 4, 58, § 129: hac (panacea) evulsā scrobem repleri vario genere frugum religio est,

is a religious custom, Plin. 25, 4, 11, § 30; cf.:

et obrui tales religio est,

id. 30, 5, 14, § 42:

hi (barbari) ignari totius negotii ac religionis,

of religious belief, of religion, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77; cf.:

venit mihi fani, loci, religionis illius in mentem,

id. ib. 2, 4, 50, §

110: de religione queri,

id. ib. 2, 4, 51, § 113.—In late and eccl. Lat., a religious ordinance, ceremony, rite:

quae est ista religio?

Vulg. Exod. 12, 26:

ista est religio victimae,

id. Num. 19, 2.—In plur.:

expertes religionum omnium,

Cic. N. D. 1, 42, 119:

qui in bello religionum et consuetudinis jura continent,

id. Verr. 2, 4, 55, § 122; cf.:

a quibus (rebus) etiam oculos cohibere te religionum jura cogebant,

id. ib. 2, 4, 45, §

101: religiones expiare,

id. Mil. 27, 73:

ceterae (nationes) pro religionibus suis bella suscipiunt, istae contra omnium religiones,

id. Font. 9, 30: Druides religiones interpretantur, religious matters, religion, Caes. B. G. 6, 13:

scientia morum ac religionum ejus rei publicae,

Quint. 12, 3, 1:

civitas religionibus dedita,

Plin. Pan. 74, 5:

liberum a religionibus matutinum,

Col. 6, 2, 3.

Transf.

Subject., conscientiousness, scrupulousness arising from religion, religious scruples, scruples of conscience, religious awe, etc. (cf. sanctimonia):

refrenatus religione,

Lucr. 5, 1114:

oppressa gravi sub religione vita,

id. 1, 64:

sese cum summā religione, tum summo metu legum et judiciorum teneri,

Cic. Verr. 2, 4, 34, § 75; cf.:

ut eam non metus, non religio contineret,

id. ib. 2, 4, 45, §

101: memini perturbari exercitum nostrum religione et metu, quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

id. Rep. 1, 15, 23:

tantā religione obstricta tota provincia est, tanta superstitio ex istius facto mentes omnium Siculorum occupavit, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 51, § 113; cf.:

obstrinxisti religione populum Romanum,

id. Phil. 2, 33, 83:

recitatis litteris oblata religio Cornuto est, etc.,

id. Fam. 10, 12, 3:

ad oblatam aliquam religionem,

id. Agr. 1, 2, 5:

non recordabantur, quam parvulae saepe causae vel falsae suspicionis vel terroris repentini vel objectae religionis magna detrimenta intulissent,

Caes. B. C. 3, 72:

obicere religionem,

Plaut. Merc. 5, 2, 40; cf.:

inicere religionem alicui,

Cic. Caecin. 33, 97:

vide ne quid Catulus attulerit religionis,

id. de Or. 2, 90, 367:

Gracchus cum rem illam in religionem populo venisse sentiret, ad senatum retulit,

id. N. D. 2, 4, 10:

nec eam rem habuit religioni,

id. Div. 1, 35, 77:

ut quae religio C. Mario non fuerat, quo minus C. Glauciam praetorem occideret, eā nos religione in privato P. Lentulo puniendo liberaremur,

id. Cat. 3, 6, 15:

tunc quoque, ne confestim bellum indiceretur, religio obstitit,

Liv. 4, 30:

cum ibi quoque religio obstaret, ne, etc... augures consulti eam religionem eximere,

id. 4, 31:

cum plenā religione civitas esset,

id. 7, 28; 21, 62:

nihil esse mihi, religio'st dicere,

Ter. Heaut. 2, 1, 16; cf.:

ut velut numine aliquo defensa castra oppugnare iterum, religio fuerit,

Liv. 2, 62; 6, 27:

rivos deducere nulla Religio vetuit (with fas et jura sinunt),

Verg. G. 1, 270:

nulla mihi Religio est,

Hor. S. 1, 9, 71:

nullā religione, ut scelus tegat, posse constrin gi,

Curt. 6, 7, 7:

quosdam religio ceperit ulterius quicquam eo die conandi,

Liv. 28, 15; cf.:

movendi inde thesauros incussa erat religio,

id. 29, 18:

religio fuit, denegare nolui,

Plaut. Curc. 2, 3, 71.—In plur.: non demunt animis curas ac religiones Persarum montes, Varr. ap. Non. 379, 11:

artis Religionum animum nodis exsolvere,

Lucr. 1, 932; 4, 7:

religionibus atque minis obsistere vatum,

id. 1, 109:

plerique novas sibi ex loco religiones fingunt,

Caes. B. G. 6, 37:

natio est omnis Gallorum admodum dedita religionibus,

id. ib. 6, 16:

religionibus impediri,

id. ib. 5, 6; Auct. B. Alex. 74; Phaedr. 4, 10, 4:

plenis religionum animis, prodigia insuper nunciata,

Liv. 41, 16:

nullus locus non religionum deorumque est plenus,

id. 5, 52, 2:

pontifices flaminesque neglegentiores publicarum religionum esse,

id. 5, 52, 5.—

Meton. ( effect. pro causā), a religious offence, giving rise to scruples of conscience:

ut si profectus non esset, nullā tamen mendacii religione obstrictus videretur,

Caes. B. C. 1, 11:

liberaret religione templum,

Liv. 45, 5:

se domumque religione exsolvere,

id. 5, 23.—In plur.:

inexpiabiles religiones in rem publicam inducere,

Cic. Phil. 1, 6, 13.—

In partic.: religio jurisjurandi, or absol., scrupulousness in the fulfilment of an oath, the obligation of an oath, plighted faith:

religione jurisjurandi ac metu deorum in testimoniis dicendis commoveri,

Cic. Font. 9, 20; so,

jurisjurandi,

Caes. B. C. 1, 76 fin.; 3, 28; cf.:

nec Achaeos religione obstringerent,

Liv. 39, 37; Just. 1, 9, 18; 18, 6, 11. — Absol., Caes. B. C. 2, 32:

nocturna proelia esse vitanda, quod perterritus miles in civili dissensione timori magis quam religioni consulere consuerit,

id. ib. 1, 67:

religionem servare,

Nep. Ages. 2, 5.—

In gen., a strict scrupulousness, anxiety, punctiliousness, conscientiousness, exactness, etc.: Atheniensium semper fuit prudens sincerumque judicium, nihil ut possent nisi incorruptum audire et elegans. Eorum religioni cum serviret orator, nullum verbum insolens, [p. 1557] nullum odiosum ponere audebat, Cic. Or. 8, 25; cf. id. ib. 11, 36; id. Brut. 82, 283:

fide et religione vitae defendi,

id. Deiot. 6, 16; cf.:

propter fidem et religionem judicis,

id. Rosc. Com. 15, 45; and:

testimoniorum religionem et fidem,

id. Fl. 4, 9:

homo sine ullā religione ac fide,

Nep. Chabr. 8, 2:

sin est in me ratio rei publicae, religio privati officii, etc.,

Cic. Sull. 3, 10; so,

officii,

id. Verr. 2, 3, 1, § 2:

religio in consilio dando,

id. Fam. 11, 29, 1:

alicujus facta ad antiquae religionis rationem exquirere,

id. Verr. 2, 4, 5, § 10; so,

antiqua,

id. Caecin. 10, 28:

nefas est religionem decipi judicantis,

Amm. 30, 4, 10.—In plur.:

judicum religiones,

Cic. de Or. 1, 8, 31.—

Object.

Abstr., the holiness, sacredness, sanctity inhering in any religious object (a deity, temple, utensils, etc.; cf.

sanctitas): quae (fortissimorum civium mentes) mihi videntur ex hominum vitā ad deorum religionem et sanctimoniam demigrasse,

Cic. Rab. Perd. 10, 30:

propter singularem ejus fani religionem,

id. Verr. 2, 4, 44, § 96:

in sacerdotibus tanta offusa oculis animoque religio,

Liv. 2, 40, 3; so,

fani,

Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110; id. Inv. 2, 1, 1:

sacrarii,

id. Verr. 2, 4, 3, § 5:

templorum,

Tac. H. 1, 40:

signi,

Cic. Verr. 2, 4, 57, § 127:

jam tum religio pavidos terrebat agrestes Dira loci,

Verg. A. 8, 349.—

Concr., an object of religious veneration, a sacred place or thing:

uno tempore Agrigentini beneficium Africani (sc. signum Apollinis), religionem domesticam, ornamentum urbis, etc.... requirebant,

Cic. Verr. 2, 4, 43, § 93; cf.:

religionem restituere,

id. ib. 2, 4, 36, §

80: sacrorum omnium et religionum hostis praedoque,

id. ib.; cf.:

praedo religionum,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: quem tibi deum tantis eorum religionibus violatis auxilio futurum putas?

id. ib. 2, 4, 35, § 78; cf.:

est sceleris, quod religiones maximas violavit,

id. ib. 2, 4, 41, § 88.— Poet.:

quae religio aut quae machina belli, of the Trojan horse,

Verg. A. 2, 151.—

A system of religious belief, a religion (late Lat.):

Christiana,

Christianity, Eutr. 10, 16 fin.; Leo M. Serm. 66, 2 init.:

Christianam religionem absolutam et simplicem anili superstitione confundens,

Amm. 21, 16, 18; Lact. 5, 2, 8.

rĕlĭgĭo (in poetry also rellĭgĭo, to lengthen the first syllable), ōnis, f. [Concerning the etymology of this word, various opinions were prevalent among the ancients. Cicero (N. D. 2, 28, 72) derives it from relĕgere, an etymology favored by the verse cited ap. Gell. 4, 9, 1, religentem esse oportet, religiosum nefas; whereas Servius (ad Verg. A. 8, 349), Lactantius (4, 28), Augustine (Retract. 1, 13), al., assume religare as the primitive, and for this derivation Lactantius cites the expression of Lucretius (1, 931; 4, 7): religionum nodis animos exsolvere. Modern etymologists mostly agree with this latter view, assuming as root lig, to bind, whence also lic-tor, lex, and ligare; hence, religio sometimes means the same as obligatio; v. Corss. Aussprache, 1, 444 sq.; cf. Munro ad Lucr. 1, 109.]

Reverence for God ( the gods), the fear of God, connected with a careful pondering of divine things; piety, religion, both pure inward piety and that which is manifested in religious rites and ceremonies;

hence the rites and ceremonies, as well as the entire system of religion and worship, the res divinae or sacrae, were frequently called religio or religiones (cf. our use of the word religion): qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, ut elegantes ex elegendo, tamquam a diligendo diligentes, ex intellegendo intellegentes: his enim in verbis omnibus inest vis legendi eadem, quae in religioso,

Cic. N. D. 2, 28, 72:

religione id est cultu deorum,

id. ib. 2, 3, 8:

religio est, quae superioris cujusdam naturae (quam divinam vocant) curam caerimoniamque affert,

id. Inv. 2, 53, 161:

(Pompilius) animos ardentes consuetudine et cupiditate bellandi religionum caeremoniis mitigavit, etc.,

id. Rep. 2, 14, 26;

with which cf.: illa diuturna pax Numae mater huic urbi juris et religionis fuit,

id. ib. 5, 2, 3:

de auguriis, responsis, religione denique omni,

Quint. 12, 2, 21:

unde enim pietas? aut a quibus religio?

Cic. Rep. 1, 2, 2; cf. id. Leg. 2, 11, 26:

aliquem a pietate, religione deducere,

id. Verr. 2, 4, 6, § 12:

horum sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in quā inest timor inanis deorum, sed etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur, etc.,

id. N. D. 1, 42, 117:

quis enim istas (Democriti) imagines... aut cultu aut religione dignas judicare?

id. ib. 1, 43, 121; cf.:

cum animus cultum deorum et puram religionem susceperit,

id. Leg. 1, 23, 60:

sacra Cereris summa majores nostri religione confici caerimoniaque voluerunt,

id. Balb. 24, 55; cf. id. Leg. 2, 22, 55:

in quibus erant omnia, quae sceleri propiora sunt quam religioni,

id. Verr. 2, 4, 50, § 112:

nec vero superstitione tollenda religio tollitur,

id. Div. 2, 72, 148; cf. id. Part. 23, 31:

medemini religioni sociorum, judices, conservate vestram. Neque enim haec externa vobis est religio (sc. Cereris) neque aliena, etc.,

id. Verr. 2, 4, 51, § 114:

istorum religio sacrorum,

id. Fl. 28, 69; id. Verr. 2, 4, 6, § 12; cf. id. ib. 2, 4, 8, §

18: religio deorum immortalium,

id. Lael. 25, 96; cf.:

per deos immortales! eos ipsos, de quorum religione jam diu dicimus,

id. Verr. 2, 4, 47, § 105:

religio divum,

Lucr. 6, 1276:

mira quaedam totā Siciliā privatim ac publice religio est Cereris Hennensis... quantam esse religionem convenit eorum, apud quos eam (Cererem) natam esse constat?... tanta erit enim auctoritas illius religionis, ut, etc.,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107; cf. id. ib. 2, 4, 45, §

99: qui (Mercurius) apud eos summā religione coleretur,

id. ib. 2, 4, 39, § 84; cf. id. ib. 2, 4, 39, § 85;

2, 4, 44, § 96: (simulacrum Dianae) translatum Carthaginem locum tantum hominesque mutarat: religionem quidem pristinam conservabat,

id. ib. 2, 4, 33, § 72; cf.

, of the same,

id. ib. 2, 4, 35, §

78: fanum Junonis tantā religione semper fuit, ut... semper inviolatum sanctumque fuit,

enjoyed such honor, was held in such reverence, id. ib. 2, 4, 46, § 103;

2, 4, 58, § 129: hac (panacea) evulsā scrobem repleri vario genere frugum religio est,

is a religious custom, Plin. 25, 4, 11, § 30; cf.:

et obrui tales religio est,

id. 30, 5, 14, § 42:

hi (barbari) ignari totius negotii ac religionis,

of religious belief, of religion, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77; cf.:

venit mihi fani, loci, religionis illius in mentem,

id. ib. 2, 4, 50, §

110: de religione queri,

id. ib. 2, 4, 51, § 113.—In late and eccl. Lat., a religious ordinance, ceremony, rite:

quae est ista religio?

Vulg. Exod. 12, 26:

ista est religio victimae,

id. Num. 19, 2.—In plur.:

expertes religionum omnium,

Cic. N. D. 1, 42, 119:

qui in bello religionum et consuetudinis jura continent,

id. Verr. 2, 4, 55, § 122; cf.:

a quibus (rebus) etiam oculos cohibere te religionum jura cogebant,

id. ib. 2, 4, 45, §

101: religiones expiare,

id. Mil. 27, 73:

ceterae (nationes) pro religionibus suis bella suscipiunt, istae contra omnium religiones,

id. Font. 9, 30: Druides religiones interpretantur, religious matters, religion, Caes. B. G. 6, 13:

scientia morum ac religionum ejus rei publicae,

Quint. 12, 3, 1:

civitas religionibus dedita,

Plin. Pan. 74, 5:

liberum a religionibus matutinum,

Col. 6, 2, 3.

Transf.

Subject., conscientiousness, scrupulousness arising from religion, religious scruples, scruples of conscience, religious awe, etc. (cf. sanctimonia):

refrenatus religione,

Lucr. 5, 1114:

oppressa gravi sub religione vita,

id. 1, 64:

sese cum summā religione, tum summo metu legum et judiciorum teneri,

Cic. Verr. 2, 4, 34, § 75; cf.:

ut eam non metus, non religio contineret,

id. ib. 2, 4, 45, §

101: memini perturbari exercitum nostrum religione et metu, quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

id. Rep. 1, 15, 23:

tantā religione obstricta tota provincia est, tanta superstitio ex istius facto mentes omnium Siculorum occupavit, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 51, § 113; cf.:

obstrinxisti religione populum Romanum,

id. Phil. 2, 33, 83:

recitatis litteris oblata religio Cornuto est, etc.,

id. Fam. 10, 12, 3:

ad oblatam aliquam religionem,

id. Agr. 1, 2, 5:

non recordabantur, quam parvulae saepe causae vel falsae suspicionis vel terroris repentini vel objectae religionis magna detrimenta intulissent,

Caes. B. C. 3, 72:

obicere religionem,

Plaut. Merc. 5, 2, 40; cf.:

inicere religionem alicui,

Cic. Caecin. 33, 97:

vide ne quid Catulus attulerit religionis,

id. de Or. 2, 90, 367:

Gracchus cum rem illam in religionem populo venisse sentiret, ad senatum retulit,

id. N. D. 2, 4, 10:

nec eam rem habuit religioni,

id. Div. 1, 35, 77:

ut quae religio C. Mario non fuerat, quo minus C. Glauciam praetorem occideret, eā nos religione in privato P. Lentulo puniendo liberaremur,

id. Cat. 3, 6, 15:

tunc quoque, ne confestim bellum indiceretur, religio obstitit,

Liv. 4, 30:

cum ibi quoque religio obstaret, ne, etc... augures consulti eam religionem eximere,

id. 4, 31:

cum plenā religione civitas esset,

id. 7, 28; 21, 62:

nihil esse mihi, religio'st dicere,

Ter. Heaut. 2, 1, 16; cf.:

ut velut numine aliquo defensa castra oppugnare iterum, religio fuerit,

Liv. 2, 62; 6, 27:

rivos deducere nulla Religio vetuit (with fas et jura sinunt),

Verg. G. 1, 270:

nulla mihi Religio est,

Hor. S. 1, 9, 71:

nullā religione, ut scelus tegat, posse constrin gi,

Curt. 6, 7, 7:

quosdam religio ceperit ulterius quicquam eo die conandi,

Liv. 28, 15; cf.:

movendi inde thesauros incussa erat religio,

id. 29, 18:

religio fuit, denegare nolui,

Plaut. Curc. 2, 3, 71.—In plur.: non demunt animis curas ac religiones Persarum montes, Varr. ap. Non. 379, 11:

artis Religionum animum nodis exsolvere,

Lucr. 1, 932; 4, 7:

religionibus atque minis obsistere vatum,

id. 1, 109:

plerique novas sibi ex loco religiones fingunt,

Caes. B. G. 6, 37:

natio est omnis Gallorum admodum dedita religionibus,

id. ib. 6, 16:

religionibus impediri,

id. ib. 5, 6; Auct. B. Alex. 74; Phaedr. 4, 10, 4:

plenis religionum animis, prodigia insuper nunciata,

Liv. 41, 16:

nullus locus non religionum deorumque est plenus,

id. 5, 52, 2:

pontifices flaminesque neglegentiores publicarum religionum esse,

id. 5, 52, 5.—

Meton. ( effect. pro causā), a religious offence, giving rise to scruples of conscience:

ut si profectus non esset, nullā tamen mendacii religione obstrictus videretur,

Caes. B. C. 1, 11:

liberaret religione templum,

Liv. 45, 5:

se domumque religione exsolvere,

id. 5, 23.—In plur.:

inexpiabiles religiones in rem publicam inducere,

Cic. Phil. 1, 6, 13.—

In partic.: religio jurisjurandi, or absol., scrupulousness in the fulfilment of an oath, the obligation of an oath, plighted faith:

religione jurisjurandi ac metu deorum in testimoniis dicendis commoveri,

Cic. Font. 9, 20; so,

jurisjurandi,

Caes. B. C. 1, 76 fin.; 3, 28; cf.:

nec Achaeos religione obstringerent,

Liv. 39, 37; Just. 1, 9, 18; 18, 6, 11. — Absol., Caes. B. C. 2, 32:

nocturna proelia esse vitanda, quod perterritus miles in civili dissensione timori magis quam religioni consulere consuerit,

id. ib. 1, 67:

religionem servare,

Nep. Ages. 2, 5.—

In gen., a strict scrupulousness, anxiety, punctiliousness, conscientiousness, exactness, etc.: Atheniensium semper fuit prudens sincerumque judicium, nihil ut possent nisi incorruptum audire et elegans. Eorum religioni cum serviret orator, nullum verbum insolens, [p. 1557] nullum odiosum ponere audebat, Cic. Or. 8, 25; cf. id. ib. 11, 36; id. Brut. 82, 283:

fide et religione vitae defendi,

id. Deiot. 6, 16; cf.:

propter fidem et religionem judicis,

id. Rosc. Com. 15, 45; and:

testimoniorum religionem et fidem,

id. Fl. 4, 9:

homo sine ullā religione ac fide,

Nep. Chabr. 8, 2:

sin est in me ratio rei publicae, religio privati officii, etc.,

Cic. Sull. 3, 10; so,

officii,

id. Verr. 2, 3, 1, § 2:

religio in consilio dando,

id. Fam. 11, 29, 1:

alicujus facta ad antiquae religionis rationem exquirere,

id. Verr. 2, 4, 5, § 10; so,

antiqua,

id. Caecin. 10, 28:

nefas est religionem decipi judicantis,

Amm. 30, 4, 10.—In plur.:

judicum religiones,

Cic. de Or. 1, 8, 31.—

Object.

Abstr., the holiness, sacredness, sanctity inhering in any religious object (a deity, temple, utensils, etc.; cf.

sanctitas): quae (fortissimorum civium mentes) mihi videntur ex hominum vitā ad deorum religionem et sanctimoniam demigrasse,

Cic. Rab. Perd. 10, 30:

propter singularem ejus fani religionem,

id. Verr. 2, 4, 44, § 96:

in sacerdotibus tanta offusa oculis animoque religio,

Liv. 2, 40, 3; so,

fani,

Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110; id. Inv. 2, 1, 1:

sacrarii,

id. Verr. 2, 4, 3, § 5:

templorum,

Tac. H. 1, 40:

signi,

Cic. Verr. 2, 4, 57, § 127:

jam tum religio pavidos terrebat agrestes Dira loci,

Verg. A. 8, 349.—

Concr., an object of religious veneration, a sacred place or thing:

uno tempore Agrigentini beneficium Africani (sc. signum Apollinis), religionem domesticam, ornamentum urbis, etc.... requirebant,

Cic. Verr. 2, 4, 43, § 93; cf.:

religionem restituere,

id. ib. 2, 4, 36, §

80: sacrorum omnium et religionum hostis praedoque,

id. ib.; cf.:

praedo religionum,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: quem tibi deum tantis eorum religionibus violatis auxilio futurum putas?

id. ib. 2, 4, 35, § 78; cf.:

est sceleris, quod religiones maximas violavit,

id. ib. 2, 4, 41, § 88.— Poet.:

quae religio aut quae machina belli, of the Trojan horse,

Verg. A. 2, 151.—

A system of religious belief, a religion (late Lat.):

Christiana,

Christianity, Eutr. 10, 16 fin.; Leo M. Serm. 66, 2 init.:

Christianam religionem absolutam et simplicem anili superstitione confundens,

Amm. 21, 16, 18; Lact. 5, 2, 8.

squālĕo, ŭi, 2, v. n. [squalor], to be stiff or rough with any thing, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf. sordeo).

Lit.

In gen.:

squalentes infode conchas,

i. e. rough, Verg. G. 2, 348:

per tunicam squalentem auro,

id. A. 10, 314; cf.:

auro squalens lorica,

id. ib. 12, 87:

maculis auro squalentibus,

id. G. 4, 91; Sil. 2, 585:

picti squalentia terga lacerti,

Verg. G. 4, 13: squalentia tela venenis, Ov. F. 5, 397.—

In partic.

To be stiff or rough from dryness or drought, to be dry, parched:

squalebant pulvere fauces,

Luc. 9, 503:

oraque projecta squalent arentia linguā,

id. 4, 755:

tellus squalet,

Sil. 14, 592.—Hence,

Of lands, etc., to be desert, untilled, waste:

squalentes campi,

Sil. 3, 655; 4, 376:

squalens litus,

Tac. A. 15, 42:

squalentia arva Libyes,

Luc. 1, 205; 5, 39:

sterilis profundi vastitas squalet soli,

Sen. Herc. Fur. 697.—

To be stiff or rough from slovenliness or want of care; to be filthy, neglected, squalid:

squalenti Dido comā,

Ov. F. 3, 640:

squalens barba,

Verg. A. 2, 277:

crines squalent a pulvere effuso,

Sil. 2, 452:

barba cruore,

id. 10, 512:

vestes squalentes atro pulvere,

Luc. 8, 37:

neque ego arma squalere situ ac rubigine velim, sed fulgorem inesse,

Quint. 10, 1, 30; Gell. 9, 4, 2:

mihi supellex squalet atque aedes meae,

Plaut. Pers. 4, 8, 2:

invidiae nigro squalentia tabo Tecta petit,

Ov. M. 2, 760; cf. id. ib. 15, 627:

squalent abductis arva colonis,

lie untilled, Verg. G. 1, 507; cf. 1. b, supra.—

Transf., to mourn in filthy or squalid garments (cf. sordes and sordidatus;

in Cic. only so): erat in luctu senatus: squalebat civitas publico consilio mutatā veste,

Cic. Sest. 14, 32:

luget senatus, maeret equester ordo, tota civitas confecta senio est, squalent municipia, afflictantur coloniae,

id. Mil. 8, 20. —P. a. as subst.: squālĕntĭa, ōrum, n., deserts, Plin. 5, 9, 10, § 52.

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.

As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.

As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.

In comparison between two adjj.:

tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):

non tam solido quam splendido nomine,

id. Fin. 1, 18, 61:

tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,

Val. Max. 3, 8, 1:

adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,

things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:

quorum vires quam repentinae tam breves,

Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:

non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140:

ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,

id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:

maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,

Liv. 7, 1, 8:

quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,

id. 21, 43, 11:

donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,

id. 4, 2, 4. —

In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.

As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;

not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,

as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:

quam placida'st aqua,

id. ib. 3, 2, 165:

tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,

id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:

nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,

Cic. Or. 30, 168:

tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,

id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—

The adjective not repeated.

The terms of comparison being nouns or pronouns:

tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),

Plaut. Capt. 2, 2, 60:

fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,

id. Bacch. 3, 3, 30:

tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,

id. Cas. 3, 6, 43:

ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,

id. Poen. 1, 2, 145:

tam crebri ad terram decidebant quam pira,

id. ib. 2, 38:

tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,

Ter. Ad. 5, 3, 63:

quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,

id. ib. 4, 1, 18:

tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,

Cic. Sull. 31, 87:

tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,

id. Fam. 13, 3:

nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,

Liv. 45, 22:

nihil est tam violentum quam magna vis aquae,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),

Quint. 8, 2, 8:

(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,

Sen. Ira, 1, 9, 2.—

Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,

Plaut. Cist. 2, 1, 20:

nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

Cic. Sen. 12, 41:

neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,

Lucr. 6, 101.—Virtually negative:

quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),

Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:

vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,

Liv. 28, 39, 13. —

With quam in subst.-clause:

quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,

Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:

juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,

Cic. Leg. 1, 4, 12. —

Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?

Cic. Leg. 1, 4, 14.—

With quam in adverb.-clause:

cupam facito tam crassam quam modioli postulant,

Cato, R. R. 21, 1:

si era mea sciat tam socordem esse quam sum,

Plaut. Cist. 4, 2, 5:

tua est imago: tam consimili'st quam potest,

id. Men. 5, 9, 4:

sororem tam similem quam lacte lacti est,

id. Mil. 2, 2, 87.—

Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.

Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:

quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?

Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:

nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,

Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—

The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:

tam facile vinces quam pirum volpes comest,

id. Most. 3, 1, 26:

tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,

id. Merc. 1, 2, 77:

tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,

id. Truc. 1, 2, 109:

tam facile quam tu arbitraris,

Cic. Div. 1, 6, 10:

tam cito evertetur quam navis, etc.,

id. Rep. 1, 34, 51:

nihil tam cito redditur quam a speculo imago,

Sen. Q. N. 1, 4, 2. —

Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,

Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):

quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,

Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —

With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.

One verb compared with another:

nam quod edit tam duim quam perduim,

for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,

Cic. Att. 13, 20, 4:

utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,

Quint. 2, 5, 17:

Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,

Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:

fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,

Lucr. 6, 115.—

The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,

Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;

tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,

Plaut. Capt. 2, 2, 61:

tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),

id. Aul. 3, 6, 12:

quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,

id. Capt. 2, 2, 6:

tam huic loqui licere oportet quam isti,

id. Cas. 2, 6, 58:

tam tibi istuc credo quam mihi,

id. Ep. 1, 2, 25:

haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,

Cic. Ac. 2, 44, 137:

tam moveor quam tu, Luculle,

id. ib. 2, 46, 141:

tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,

id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:

tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,

Cic. Tusc. 1, 24, 56:

sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,

Sen. Ira. 1, 12, 4:

meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),

id. ib. 1, 15, 1:

tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),

id. Q. N. 3, 16, 3:

quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),

Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.

sic),

Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —

Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,

Ter. Heaut. 4, 3, 8:

nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,

Cic. Tusc. 3, 16, 34:

quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,

id. Fam. 7, 3, 2:

qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,

id. Att. 2, 17, 2:

neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,

id. Verr. 1, 8, 21:

Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,

Liv. 38, 39, 10.—

Object-inff.:

qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,

Cic. Ac. 2, 14, 44:

quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,

id. Tusc. 1, 7, 13:

virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,

id. Lael. 26, 98.—

Subject-inff. or dependent clauses:

ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),

Plaut. As. 1, 1, 109:

Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,

Ter. Eun. 4, 4, 51:

tam teneor dono quam si dimittar onustus,

Hor. Ep. 1, 7, 18:

Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,

Ov. M. 4, 613:

tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,

Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):

nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,

Cic. Off. 1, 34, 125:

eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,

id. Att. 9, 2, a, 3:

nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,

id. Tusc. 2, 12, 28:

non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,

id. Or. 2, 72, 295:

cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,

id. Top. 1, 2:

auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,

Liv. 2, 44, 7:

Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,

id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —

With quam in adverb.-clause:

tam confido quam poti'st,

Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;

v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),

Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—

Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:

quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,

Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:

quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,

id. Brut. 15, 58.—

With esse and predic. noun:

tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,

Plaut. Mil. 2, 5, 47:

equidem tam sum servos quam tu,

id. Capt. 3, 4, 11:

tam ego homo sum quam tu,

id. As. 2, 4, 83:

nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,

Ter. Ad. 3, 3, 68:

tam es tu judex quam ego senator,

Cic. Rab. Post. 7, 17:

tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:

tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,

Plaut. Capt. 2, 2, 86:

qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,

Cic. Off. 1, 7, 23. —

Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,

Cic. Off. 3, 8, 35. —

With quasi in place of quam:

tam a me pudica est quasi soror mea sit,

Plaut. Curc. 1, 1, 51. —

Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):

quam magis adspecto, tam magis est nimbata,

Plaut. Poen. 1, 2, 138:

magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,

id. Bacch. 5, 1, 5:

quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

id. As. 1, 3, 6:

quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,

Lucr. 4, 999:

quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,

id. 5, 453:

tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,

Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:

quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,

Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:

verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,

Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:

quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,

Plaut. Trin. 4, 2, 19.—

Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.

the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,

Cato, R. R. 64 (65):

oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,

id. ib. 64 (65):

quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,

id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:

quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,

Plaut. Aul. 2, 2, 59:

quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,

Ter. Heaut. 5, 2, 44:

quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,

id. Ad. 3, 4, 56:

quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,

Varr. R. R. 2, 9:

quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

Sall. J. 31, 14. —

With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):

nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),

Plaut. Mil. 4, 7, 26:

tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),

id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).

With a comp. clause understood.

With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:

quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),

Cic. Off. 1, 21, 73:

cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),

id. Tusc. 3, 1, 1:

nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),

id. ib. 1, 23, 55:

non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,

id. Ac. 2, 4, 10:

sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),

Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);

sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),

Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:

bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,

Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:

tam gratia'st,

id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;

nolo tibi molestos esse nos,

id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—

With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.

With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:

equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,

id. Most. 1, 3, 29:

ordine cum videas tam certo multa creari,

Lucr. 5, 735:

deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,

id. 5, 12:

quorsum igitur tam multa de voluptate?

Cic. Sen. 12, 44:

ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,

id. Tusc. 1, 42, 100:

inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,

id. Fin. 2, 23, 77:

quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?

as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:

tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,

id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:

ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,

id. Ac. 2, 21, 68:

tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,

at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:

supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,

Liv. 39, 31, 14:

tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,

Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:

qui tam crudelem tyrannum occideret,

id. 3, 1, 2:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,

id. 3, 2, 7:

tam contraria est pestis,

Plin. 8, 38, 57, § 136:

tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,

id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):

tamne indignus videar?

Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:

nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,

of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—

With advv.:

alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?

Plaut. Capt. 1, 2, 37:

quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?

id. Am. 1, 3, 4:

unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?

Ter. Phorm. 3, 3, 1:

quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,

Lucr. 5, 559:

jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,

Cic. Tusc. 1, 6, 12:

ista tam aperte et per versa et falsa,

id. Ac. 2, 18, 60:

cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,

id. Sen. 5, 13:

me pudet tam cito de sententia esse dejectum,

id. Tusc. 2, 5, 14:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

id. Fin. 5, 11, 31:

an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,

as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:

nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,

id. Or. 1, 55, 274:

quid tu, inquit, tam mane?

id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:

quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

id. ib. 1, 14:

cum tam procul a finibus Macedoniae absint,

Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:

qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,

Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:

tam vesperi,

Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—

With verbs:

ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,

Plaut. Bacch. 4, 5, 10:

quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?

id. Cist. 1, 1, 55:

quid tam properas?

id. Pers. 4, 6, 11:

cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),

Ter. Ad. 5, 7, 21:

age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,

id. Heaut. 5, 5, 8:

non pol temere'st quod tu tam times,

id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:

quam si explicavisset, non tam haesitaret,

i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:

quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),

Plaut. Cas. 4, 4, 31:

Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),

Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:

numquam ego te tam esse matulam credidi,

Plaut. Pers. 4, 3, 72.—

Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).

After hic:

etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?

Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:

hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,

id. ib. 2, 2, 31, §

77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,

id. Clu. 14, 42:

haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,

id. Sest. 13, 31:

in hoc tam exiguo vitae curriculo,

id. Arch. 11, 28:

hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,

id. Cat. 1, 5, 11:

in hac tam clara re publica natus,

id. Rep. 1, 19, 31:

hanc rem publicam tam praeclare fundatam,

id. Par. 1, 2, 10:

haec tam crebra Etruriae concilia,

Liv. 5, 5, 8:

in his tam parvis atque tam nullis,

Plin. 11, 2, 1, § 2:

quorsum haec tam putida tendant,

Hor. S. 2, 7, 21:

hac tam prospera pugna nuntiata,

Curt. 3, 11, 16.—

After ille:

ille homo tam locuples, tam honestus,

Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §

44: illud tam grave bellum,

Val. Max. 5, 6, ext. 1:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,

id. 3, 2, 7.—

After iste:

tamenne ista tam absurda defendes?

Cic. N. D. 1, 29, 81:

ista admonitio tua tam accurata,

id. Att. 6, 1, 20:

quae est ista tam infesta ira?

Liv. 7, 30, 15:

iste tam justus hostis, tam misericors victor,

Curt. 4, 10, 34.—

After id ipsum:

id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,

Liv. 1, 48, 9.—

After tot:

jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,

Cic. Ac. 2, 48, 147:

tot tam valida oppida,

Liv. 5, 54, 5:

tot tam opulenti tyranni regesque,

id. 25, 24, 13:

inter tot tam effrenatarum gentium arma,

id. 21, 9, 3:

tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,

id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:

cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,

id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—

After hic talis:

da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,

Cic. Fam. 16, 21, 3.

As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).

Without a negation ( = ita, adeo;

rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,

Plaut. Rud. 3, 4, 51:

quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,

Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:

ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,

Caes. B. C. 3, 36:

tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,

id. B. G. 2, 21:

tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,

Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:

tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,

id. ib. 16, 59:

quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,

Val. Max. 1, 8, ext. 14:

tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,

id. 3, 2, ext. 3:

in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,

Quint. 10, 1, 83:

(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,

Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:

3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,

Plin. 10, 29, 43, § 82:

ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,

Plin. Ep. 3, 14, 7.—

With a negation, or in a question implying a negation.