Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

unwholesome

  • 1 pestilēns

        pestilēns entis, adj. with comp. and sup.    [pestis], pestilential, infected, unhealthy, unwholesome: agri: Africus, H.: aedes: annus urbi, L.: pestilentior annus, L.: pestilentissimus annus.—Fig., pernicious, noxious, destructive: homo pestilentior patriā suā: pestilens conlegae munus esse, L.
    * * *
    (gen.), pestilentis ADJ
    pestilential, unhealthy, unwholesome; destructive

    Latin-English dictionary > pestilēns

  • 2 sicco

    sicco, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [id.].
    I.
    Act., to make dry, to day, to dry up.
    A.
    In gen. (freq. and class.):

    venti et sol siccare prius confidunt omnia posse,

    Lucr. 5, 390; cf.:

    sol siccaverat herbas,

    Ov. M. 4, 82:

    siccabat rorantes capillos,

    id. F. 4, 141:

    sole capillos,

    id. M. 11, 770; Plin. 27, 9, 55, § 79:

    aliquid in sole,

    Col. 12, 46, 5; Plin. 12, 13, 27, § 47:

    aliquid ad lunam,

    id. 21, 11, 36, § 62:

    lina madentia,

    Ov. M. 13, 931:

    retia litore,

    id. ib. 11, 362:

    vellera,

    Verg. E. 3, 95:

    veste cruores,

    id. A. 4, 687:

    cruorem,

    Gell. 5, 14, 22:

    lacrimas,

    Prop. 1, 19, 23; Ov. M. 8, 469; 9, 395; id. F. 3, 509:

    jocis lacrimas siccare,

    Quint. 11, 1, 6 al.:

    genas,

    Ov. M. 10, 362:

    frontem sudario,

    Quint. 11, 3, 148.—
    B.
    Esp.
    1.
    To dry up, drain land, marshes, springs, etc.:

    paludes,

    Cic. Phil. 5, 3, 7; so,

    paludem,

    Quint. 3, 8, 16; Suet. Caes. 44:

    amnes,

    Ov. M. 2, 257:

    fontes,

    id. ib. 13, 690; cf.:

    palustria aestate siccantur,

    Plin. 12, 22, 48, § 104:

    agri siccati,

    drained lands, lands uncovered by draining, Suet. Claud. 20:

    dea Sidereo siccata sitim collegit ab aestu,

    parched, Ov. M. 6, 341.—
    2.
    To exhaust, drain dry, etc. ( poet.):

    ovis ubera,

    Verg. E. 2, 42; so,

    distenta ubera,

    Hor. Epod. 2, 46;

    for which, transf.: distentas siccant pecudes,

    Luc. 4, 314; so,

    siccata ovis,

    i. e. milked, Ov. Am. 3, 5, 14:

    calices,

    i. e. to drain, empty, Hor. S. 2, 6, 68;

    so. cadis siccatis,

    id. C. 1, 35, 27; cf.: cum siccare sacram largo Permessida posset Ore, to drink deeply from the fountain of the Muses, i. e. to be a great poet, Mart. 8, 70, 3.—In Gr. construction:

    Arethusa virides manu siccata capillos,

    Ov. M. 5, 575.—
    3.
    To dry up, heal up, remore an unwholesome humor; or, to heal up, free some part of the body from an unwholesome humor ( poet. and in the elder Pliny): ad pituitam oris siccandam. Plin. 23, 1, 13, § 17: suppurata, [p. 1693] id. 36, 17, 28, § 133:

    strumas,

    id. 24, 4, 6, § 11:

    corpora,

    id. 31, 6, 33, § 62:

    os,

    id. 12, 12, 26, § 43:

    arterias umidas,

    id. 20, 14, 53, § 148; cf.: corpus pilā, i. e. to strengthen, invigorate, Lucil. ap. Non. 394, 29;

    v. siccitas, I. B. 3.: vulnera,

    Ov. M. 10, 187; cf.:

    ad fluminis undam Vulnera siccabat lymphis,

    Verg. A. 10, 834;

    for which, in a Gr. construction: juvenes siccati vulnera lymphis,

    Stat. Th. 1, 527.—
    II.
    Neutr., to become dry, get dry (very rare):

    quotiens flumina et stagna siccaverint,

    Lact. 7, 3, 8: tundis cuminum et postea infundis in aceto;

    cum siccaverit, etc.,

    Apic. 3, 18, § 105; 4, 2, § 132 al.— Impers.:

    ubi pluerit et siccaverit,

    Cato, R. R. 112, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sicco

  • 3 aequus

        aequus adj. with comp. and sup.    [2 IC-, AIC-], even, plain, level, flat: locus: aequiore loco constiterat, Cs.: campus, V. — Equal: ex provinciā aequam partem sumere: sequitur non passibus aequis, V.: Abietibus iuvenes aequi, as tall as, V. —Even with, on a level with: sive loquitur ex inferiore loco, sive ex aequo, i. e. on the floor of the Senate: pede congredi aequo, i. e. face to face, V. —Favorable, advantageous: locus ad dimicandum, Cs.: locus suis, N.: tempus.—Favorable, friendly, kind, humane: nobis: parvis alumnis, propitious, H.: templum non aequae Palladis, unpropitious, V.: aër non aequus, unwholesome, V.: non aequa fata, hard, O.: aequi iniquique, friends and foes, L.—Equal, proportionate, like: utinam esset mihi pars aequa amoris tecum, i. e. that I had a fair return, T.: aequā manu discedere, after a drawn battle, S.: aequo Marte pugnare, indecisive, L.: aequum volnus utrique dedit, O. — Of persons, fair, equitable, impartial: praetor: aequissimus iudex.—Of things, equitable, reasonable, fair, honorable: postulatio: id, quod aequissimum est, ut, etc.: quae liberum scire aequum est adulescentem, T.: sicut aequum est, dicamus, etc.: ex aequo et bono iure rem iudicari oportere, equitably and kindly: fit reus magis ex aequo et bono, quam ex iure gentium, S.: durus est praeter aequomque et bonum, excessively, T.: id non fieri ex aequo et bono, in a spirit of moderation, T.: qui neque ius neque bonum atque aequom sciunt, have no sense of right or reason, T.: istuc aequi bonique facio, T.: si tu aliquam partem aequi bonique dixeris, if you propose anything reasonable, T.: animus meus totum istuc aequi boni facit, i. e. is content wich: ‘melius aequius,’ i. e. quid melius et aequius sit iudicatur.—Equable, calm, composed, tranquil: sorti pater aequus utrique est, V.: oculis aspicere aequis, V.: animus: Aequam Servare mentem, H.: aequo animo, with equanimity, patiently, calmly, with indifference: alqd ferre aequo animo: emori: servitutem tolerare, S.: alqd animo aequiore ferre: animo aequissimo nummos adfert: aequissimis animis: audite mentibus aequis, impartially, V.
    * * *
    aequa -um, aequior -or -us, aequissimus -a -um ADJ
    level, even, equal, like; just, kind, impartial, fair; patient, contented

    Latin-English dictionary > aequus

  • 4 aqua

        aqua ae (poet. also aquāī, V.), f    [3 AC-], water: aquae pluviae, rain-water: gelida: pluvialis, O.: aquae fons: deterrima, most unwholesome, H.: perennis, L.: fervens, boiling: in aquam ruere, into the river, L.: aquae ductus, an aqueduct: aquae iter, the right of way for water: medicamentum ad aquam intercutem, against dropsy. — Esp., in phrases: qui praebet aquam, the host, H.: unctam convivis praebere aquam, greasy water, H.: aqua et ignis, i. e. the necessarie of life; hence, alicui aquā et igni interdici, to be excluded from civil society, be banished. — Meton., the sea: ad aquam, on the coast: naviget aliā linter aquā, i. e. treat other themes, O. — A brook. ad aquam, Cs.— Rain: cornix augur aquae, H.: aquae magnae bis eo anno fuerunt, L.— Plur, waters, a watering-place, baths: ad aquas venire, i. e. to Baiae.—A water-clock: ex aquā mensurae, measures (of time) by the water-clock, Cs.—Prov.: aqua haeret, i. e. there is a hitch, I am at a loss.
    * * *
    water; sea, lake; river, stream; rain, rainfall (pl.), rainwater; spa; urine

    Latin-English dictionary > aqua

  • 5 gravis

        gravis e, adj. with comp. gravior, and sup. gravissimus    [2 GAR-], heavy, weighty, ponderous, burdensome, loaded, laden, burdened: gravi onere armorum oppressi, Cs.: corpus: Ipse gravis graviter Concidit, V.: bullae aureae: navigia, Cs.: agmen, L.: gravius dorso subiit onus, H.: robur aratri, V.: tellus, V.: naves spoliis graves, L.: aere dextra, V.: imbre nubes, L.—After the as was reduced in weight: aes grave, heavy money, money of the old standard (a full pound in each as), L. — With young, pregnant: sacerdos Marte, V.: uterus, O.—Of sound, deep, grave, low, bass: sonus, H.: gravissimus sonus: sonus auditur gravior, V.: fragor, O.—Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive: hircus in alis, rank, H.: ellebori, V.: odor caeni, V.: sentina, Iu.— Burdening, oppressive, serious, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe, sick: cibus: cantantibus umbra, V.: anni tempore gravissimo, season: autumnus in Apuliā, Cs.: virus, H.: tempus, weather, L.: graviore tempore anni acto, season, L.: morbo gravis, sick, V.: aetate et viribus gravior, L.: vino, O.: spiritus gemitu, difficult, V.: oculi, heavy, V.—Fig., hard to bear, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant: paupertas, T.: labores: gravissima hiemps, Cs.: volnus: numquam tibi senectutem gravem esse: Appia (via) tardis, H.: miserior graviorque fortuna, Cs.: Principum amicitiae, oppressive, H.: si tibi grave non erit, a trouble: in Caesarem contiones, hostile, Cs.: verbum gravius: ne quid gravius in fratrem statueret, Cs.: gravius est verberari quam necari, S.: edictum, L.: graviora (pericula), more serious, V.: quo inprovisus gravior accederet, more formidable, S.: adversarius imperi.—As subst n.: O passi graviora, greater hardships, V.—Of things, strong, weighty, important, grave, influential: inperium gravius, T.: quae mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt: gravissima caerimonia, most solemn, Cs.: nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.: exemplum, H.: gravissima civitas.—Of character, of weight, of authority, eminent, venerable, great: animus natu gravior, T.: auctoritate graviores: omnes gravioris aetatis, more settled, Cs.: homo, sober: gravis Entellum dictis castigat (i. e. graviter), V.
    * * *
    grave, gravior -or -us, gravissimus -a -um ADJ
    heavy; painful; important; serious; pregnant; grave, oppressive, burdensome

    Latin-English dictionary > gravis

  • 6 īn-salūbris

        īn-salūbris e, adj.,     unwholesome: cibi, Cu.: fluvius potui, Cu.

    Latin-English dictionary > īn-salūbris

  • 7 intempestus

        intempestus adj.    [2 in+tempus], unseasonable, unpropitious, dark: nox, the dead of night.— Person.: intempesta silet Nox, dismal Night (mother of the Furies), V.—Unwholesome, unhealthy: Graviscae, V.
    * * *
    intempesta, intempestum ADJ
    unseasonable stormy, unhealthy; nox intempesta the dead of night

    Latin-English dictionary > intempestus

  • 8 malus

        malus adj.    [MAL-]; it adopts as comp. and sup. pēior, us, gen. ōris, and pessimus PED]; bad, not good: philosophi: leges: mores, S.: consuetudo, improper, H.: opinio de vobis, unfavorable: pugna, unsuccessful, S.: pudor, false, H.: crus, deformed, H.: Laurens (aper), unsavory, H.: via peior, H.: pessima munerum Ferre, H.— Morally bad, wicked, criminal, depraved, mischievous, malicious: mater, Quod nil praeter pretium dulcest, T.: auctor: fures, H.: repudiatus malis suasoribus: libido, L.: malā vitīs incidere falce, V. — Plur m. as subst: regibus boni quam mali suspectiores sunt, S.— Bad, unfortunate, injurious, destructive, pernicious: Peiore rex loco non potis est esse, T.: pestis: mala copia sollicitat stomachum, overloading, H.: virus, V.: cicuta, H.: Iuppiter, i. e. unwholesome, H.: avis, ill-boding, H.—In imprecations: Abin hinc in malam rem? to the mischief, T.: in malam crucem, T.: malarum quas amor curas habet oblivisci (i. e. curarum, quas, etc.), H.—As subst n.: peius victoribus quam victis accidisse, greater evil, Cs.; see also 1 malum. — Neut. sing. As adv.: malum responsare, unacceptably, H.
    * * *
    I
    mala -um, pejor -or -us, - ADJ
    bad, evil, wicked; ugly; unlucky
    II III
    mast; beam; tall pole, upright pole; standard, prop, staff

    Latin-English dictionary > malus

  • 9 pestilentia

        pestilentia ae, f    [pestilens], an infectious disease, plague, pest, pestilence: gravi pestilentiā conflictati, Cs.: exercitūs nostri interitus fame, pestilentiā: gravis, L.—Fig.: ubi contagio quasi pestilentia invasit, corruption, S.: oratio plena pestilentiae, Ct.— An unwholesome atmosphere, malarial climate: autumni, Cs.: pestilentiae fines: pestilentiae possessores, i. e. unhealthy lands.
    * * *
    plague; pestilence; fever

    Latin-English dictionary > pestilentia

  • 10 Beneventani

    Bĕnĕventum, i, n., = Beneouenton and Benouenton, Strab. [bene-ventus], a very ancient city of the Hirpini, in Samnium, now Benevento, Liv. Epit. 15; Plin. 3, 11, 16, § 105; acc. to fable (Serv. ad Verg. A. 8, 9; Sol. c. 11), founded by Diomedes;

    it became a flourishing Roman colony 485 A.U.C.,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 38; Hor. S. 1, 5, 71; Vell. 1, 14, 7; Plin. 32, 2, 9, § 59;

    called Maleventum on account of its unwholesome air,

    Plin. 3, 11, 16, § 105; cf. Fest. p. 340, 8 Müll.; Paul. ex Fest. p. 34, 14 ib.; Liv. 9,27, 14; 10, 15, 1; situated on the high-road towards the south of Italy; hence, much resorted to in warlike expeditions, as in the two Punic wars;

    after it was colonized by Augustus, it was called Julia Concordia,

    Front. Colon. p. 103 (abounding in the ruins of a former age).—Hence, Bĕnĕventā-nus, a, um, adj., of or belonging to Beneventum:

    ager,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 38:

    sutor,

    Juv. 5, 46.—In plur.: Bĕnĕventāni, ōrum, m., the Beneventines, Ascon. ad Cic. Verr. 2, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Beneventani

  • 11 Beneventanus

    Bĕnĕventum, i, n., = Beneouenton and Benouenton, Strab. [bene-ventus], a very ancient city of the Hirpini, in Samnium, now Benevento, Liv. Epit. 15; Plin. 3, 11, 16, § 105; acc. to fable (Serv. ad Verg. A. 8, 9; Sol. c. 11), founded by Diomedes;

    it became a flourishing Roman colony 485 A.U.C.,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 38; Hor. S. 1, 5, 71; Vell. 1, 14, 7; Plin. 32, 2, 9, § 59;

    called Maleventum on account of its unwholesome air,

    Plin. 3, 11, 16, § 105; cf. Fest. p. 340, 8 Müll.; Paul. ex Fest. p. 34, 14 ib.; Liv. 9,27, 14; 10, 15, 1; situated on the high-road towards the south of Italy; hence, much resorted to in warlike expeditions, as in the two Punic wars;

    after it was colonized by Augustus, it was called Julia Concordia,

    Front. Colon. p. 103 (abounding in the ruins of a former age).—Hence, Bĕnĕventā-nus, a, um, adj., of or belonging to Beneventum:

    ager,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 38:

    sutor,

    Juv. 5, 46.—In plur.: Bĕnĕventāni, ōrum, m., the Beneventines, Ascon. ad Cic. Verr. 2, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Beneventanus

  • 12 Beneventum

    Bĕnĕventum, i, n., = Beneouenton and Benouenton, Strab. [bene-ventus], a very ancient city of the Hirpini, in Samnium, now Benevento, Liv. Epit. 15; Plin. 3, 11, 16, § 105; acc. to fable (Serv. ad Verg. A. 8, 9; Sol. c. 11), founded by Diomedes;

    it became a flourishing Roman colony 485 A.U.C.,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 38; Hor. S. 1, 5, 71; Vell. 1, 14, 7; Plin. 32, 2, 9, § 59;

    called Maleventum on account of its unwholesome air,

    Plin. 3, 11, 16, § 105; cf. Fest. p. 340, 8 Müll.; Paul. ex Fest. p. 34, 14 ib.; Liv. 9,27, 14; 10, 15, 1; situated on the high-road towards the south of Italy; hence, much resorted to in warlike expeditions, as in the two Punic wars;

    after it was colonized by Augustus, it was called Julia Concordia,

    Front. Colon. p. 103 (abounding in the ruins of a former age).—Hence, Bĕnĕventā-nus, a, um, adj., of or belonging to Beneventum:

    ager,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 38:

    sutor,

    Juv. 5, 46.—In plur.: Bĕnĕventāni, ōrum, m., the Beneventines, Ascon. ad Cic. Verr. 2, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Beneventum

  • 13 gravis

    grăvis, e, adj. [Sanscr. gurus (root gar-); Gr. barus, heavy; gravis, for gar-uis; cf. also Brutus]. With respect to weight, heavy, weighty, ponderous, burdensome; or pass., loaded, laden, burdened (opp. levis, light; in most of its significations corresp. to the Gr. barus; cf. onerosus, onerarius).
    I.
    Lit. Absol. or with abl.
    1.
    In gen.: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; so,

    tellus,

    Ov. M. 7, 355:

    corpora,

    Lucr. 2, 225 sq.; cf. id. 5, 450 sq.:

    limus,

    id. 5, 496:

    in eo etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,

    Cic. N. D. 3, 34, 83:

    navigia,

    Caes. B. G. 5, 8, 4; cf.:

    tot ora navium gravi Rostrata duci pondere,

    Hor. Epod. 4, 17:

    cum gravius dorso (aselli) subiit onus,

    id. S. 1, 9, 21:

    sarcina,

    id. Ep. 1, 13, 6: inflexi grave robur aratri, Verg. G. 1, 162:

    cujus (tibicinae) Ad strepitum salias terrae gravis,

    Hor. Ep. 1, 14, 26: terra, burdened (by the heavy body), Ov. M. 12, 118:

    naves hostilibus spoliis graves,

    heavily laden, Liv. 29, 35, 5; cf.:

    agmen grave praedā,

    id. 21, 5, 8;

    for which also simply: grave agmen,

    id. 31, 39, 2:

    miles,

    heavy-armed, Tac. A. 12, 35:

    gravis aere dextra,

    Verg. E. 1, 36:

    cum fatalis equus saltu super ardua venit Pergama et armatum peditem gravis attulit alvo,

    i. e. filled, full, id. A. 6, 516 (an imitation of Maximo saltu superavit Gravidus armatis equus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; v. gravidus, II. b):

    graves imbre nubes,

    Liv. 28, 15, 11:

    graves fructu vites,

    Quint. 8, 3, 8:

    gravis vinculis,

    Plin. Ep. 7, 27, 10.—
    2.
    In partic.
    a.
    With respect to value or number, heavy, great. So, aes grave, heavy money, money of the oldest standard, in which an as weighed a full pound: grave aes dictum a pondere, quia deni asses, singuli pondo libras, efficiebant denarium, etc., Paul. ex Fest. p. 98 Müll.:

    et quia nondum argentum signatum erat, aes grave plaustris quidam (ex patribus) ad aerarium convehentes, etc.,

    Liv. 4, 60, 6; 10, 46, 5; 22, 33, 2 et saep.:

    populus Romanus ne argento quidem signato ante Pyrrhum regem devictum usus est: librales appendebantur asses. Quare aeris gravis poena dicta,

    Plin. 33, 3, 13, § 42: argentum, i. e. uncoined = rude:

    placet argentum grave rustici patris sine ullo opere et nomine artificis,

    Sen. Tranq. 1, 4:

    notavit aliquos, quod pecunias levioribus usuris mutuati graviore fenore collocassent,

    at a higher rate, Suet. Aug. 39; cf.:

    in graviore annona,

    id. ib. 25: grave pretium, a high price, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 25.—With respect to number: graves pavonum greges, great or numerous flocks, Varr. ap. Non. 314, 31. —
    b.
    For the usual gravidus, with young, pregnant ( poet. and in post-Aug. prose):

    regina sacerdos Marte gravis,

    Verg. A. 1, 274; cf.

    uterus (shortly after: gravidus tumet venter),

    Ov. M. 10, 495:

    balaenae utero graves (shortly before, gravidae),

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of hearing or sound, deep, grave, low, bass (opp. acutus, treble):

    vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,

    Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. id. ib. 3, 57, 216:

    qui (sonus) acuta cum gravibus temperans, varios aequabiliter concentus efficit,

    id. Rep. 6, 18:

    vox,

    Quint. 11, 3, 17; 42: sonus, 2, 8, 15; 5, 10, 125; 11, 3, 41; Ov. M. 12, 203:

    tenor,

    Quint. 1, 5, 26:

    syllaba,

    i. e. unaccented, id. 1, 5, 22 sq.; 12, 10, 33.—
    2.
    Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive:

    an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

    rank, Hor. Epod. 12, 5:

    chelydri,

    Verg. G. 3, 415:

    ellebori,

    id. ib. 3, 451:

    odor calthae,

    strong, Plin. 21, 6, 15, § 28; cf.:

    herba odore suaviter gravi,

    id. 25, 9, 70, § 118; cf.

    117: habrotonum odore jucunde gravi floret,

    id. 21, 10, 34, § 60: absynthium ut bibam gravem, i. e. bitter, Varr. ap. Non. 19, 27, and 314, 14.—
    3.
    Of the state of the body or health, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe; sick:

    (Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    Cic. N. D. 2, 9, 24; so,

    genera cibi graviora,

    Cels. 2, 18:

    gravissima bubula (caro),

    id. ib.:

    pisces gravissimi,

    id. ib.:

    neque ex salubri loco in gravem, neque ex gravi in salubrem transitus satis tutus est,

    id. 1, 3; cf.:

    solum caelumque juxta grave,

    Tac. H. 5, 7:

    solet esse gravis cantantibus umbra,

    Verg. E. 10, 75:

    anni tempore gravissimo et caloribus maximis,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 1; cf.:

    gravis auctumnus in Apulia circumque Brundisium ex saluberrimis Galliae et Hispaniae regionibus, omnem exercitum valetudine tentaverat,

    Caes. B. C. 3, 2 fin.:

    grave tempus et forte annus pestilens erat urbi agrisque,

    Liv. 3, 6, 1; cf. also id. 3, 8, 1:

    aestas,

    Verg. G. 2, 377:

    morbo gravis,

    sick, id. ib. 3, 95; cf.:

    gravis vulnere,

    Liv. 21, 48, 4:

    aetate et viribus gravior,

    id. 2, 19, 6:

    gravior de vulnere,

    Val. Fl. 6, 65:

    non insueta graves tentabunt pabula fetas,

    sick, feeble, Verg. E. 1, 50; so absol.:

    aut abit in somnum gravis,

    heavy, languid, Lucr. 3, 1066.
    II.
    Trop.
    A.
    In a bad sense, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant (syn.: molestus, difficilis, arduus): qui labores morte finisset graves, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115:

    quod numquam tibi senectutem gravem esse senserim... quibus nihil est in ipsis opis ad bene beateque vivendum, iis omnis aetas gravis est,

    Cic. de Sen. 2, 4; cf.:

    onus officii,

    id. Rosc. Am. 38, 112; id. Rep. 1, 23:

    et facilior et minus aliis gravis aut molesta vita est otiosorum,

    id. Off. 1, 21, 70; id. Rep. 1, 4:

    miserior graviorque fortuna,

    Caes. B. G. 1, 32, 4:

    haec si gravia aut acerba videantur, multo illa gravius aestimare debere, etc.,

    id. ib. 7, 14 fin.:

    velim si tibi grave non erit, me certiorem facias,

    Cic. Fam. 13, 73, 2:

    grave est homini pudenti petere aliquid magnum,

    id. Fam. 2, 6, 1; id. Att. 1, 5, 4:

    est in populum Romanum grave, non posse, etc.,

    id. Balb. 7, 24:

    verbum gravius,

    id. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    ne quid gravius in fratrem statueret... quod si quid ei a Caesare gravius accidisset, etc.,

    Caes. B. G. 1, 20, 1 and 4:

    gravissimum supplicium,

    id. ib. 1, 31, 15:

    habemus senatusconsultum in te, Catilina, vehemens et grave,

    Cic. Cat. 1, 1, 3:

    edictum,

    Liv. 29, 21, 5:

    gravioribus bellis,

    Cic. Rep. 1, 40:

    gravis esse alicui,

    id. Fam. 13, 76, 2; cf.:

    adversarius imperii,

    id. Off. 3, 22, 86:

    gravior hostis,

    Liv. 10, 18, 6:

    senes ad ludum adolescentium descendant, ne sint iis odiosi et graves,

    Cic. Rep. 1, 43:

    gravis popularibus esse coepit,

    Liv. 44, 30, 5.—Prov.:

    gravis malae conscientiae lux est,

    Sen. Ep. 122.—
    B.
    In a good sense, weighty, important, grave; with respect to character, of weight or authority, eminent, venerable, great:

    numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 58:

    quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducetur?

    Cic. Rosc. Com. 2, 6:

    ea (honestas) certe omni pondere gravior habenda est quam reliqua omnia,

    id. Off. 3, 8, 35; id. Deiot. 2, 5:

    cum gravibus seriisque rebus satisfecerimus,

    id. ib. 1, 29, 103:

    auctoritas clarissimi viri et in rei publicae maximis gravissimisque causis cogniti,

    id. Fam. 5, 12, 7; cf. causa, Lucil. ap. Non. 315, 31; Quint. 1, 2, 3; Caes. B. C. 1, 44, 4:

    gravius erit tuum unum verbum ad eam rem, quam centum mea,

    Plaut. Trin. 2, 2, 107:

    ut potentia senatus atque auctoritas minueretur: quae tamen gravis et magna remanebat,

    Cic. Rep. 2, 34:

    sententiis non tam gravibus et severis quam concinnis et venustis,

    id. Brut. 95, 325:

    gravior oratio,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.,

    id. Clu. 6, 16:

    inceptis gravibus et magna professis,

    Hor. A. P. 14:

    exemplum grave praebet ales, etc.,

    id. C. 4, 11, 26:

    non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores, aut auctoritate graviores, aut humanitate politiores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154:

    et esse et videri omnium gravissimus et severissimus,

    id. ib. 2, 56, 228:

    homo prudens et gravis,

    id. ib. 1, 9, 38:

    neque oratio abhorrens a persona hominis gravissimi,

    id. Rep. 1, 15 fin.:

    auctor,

    id. Pis. 6, 14:

    testis,

    id. Fam. 2, 2:

    non idem apud graves viros, quod leviores (decet),

    Quint. 11, 1, 45:

    vir bonus et gravis,

    id. 11, 3, 184:

    gravissimi sapientiae magistri,

    id. 12, 1, 36:

    tum pietate gravem ac meritis si forte virum quem Conspexere,

    Verg. A. 1, 151:

    gravissima civitas,

    Cic. Rep. 1, 3:

    gravem atque opulentam civitatem vineis et pluteis cepit,

    an important city, Liv. 34, 17, 12.— Hence, adv.: grăvĭter.
    1.
    Weightily, heavily, ponderously (very rare):

    aëra per purum graviter simulacra feruntur,

    Lucr. 4, 302; cf.:

    graviter cadere,

    id. 1, 741; Ov. P. 1, 7, 49.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of tones, deeply:

    natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

    Cic. Rep. 6, 18; Lucr. 4, 543.—Far more freq.,
    (β).
    Vehemently, strongly, violently:

    graviter crepuerunt fores,

    Ter. Heaut. 3, 3, 52; so,

    spirantibus flabris,

    Lucr. 6, 428; Ter. Ad. 5, 3, 2:

    pertentat tremor terras,

    Lucr. 6, 287:

    ferire aliquem,

    Verg. A. 12, 295:

    conquassari omnia,

    Lucr. 5, 105; cf.:

    quae gravissime afflictae erant naves,

    Caes. B. G. 4, 31, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    Vehemently, violently, deeply, severely; harshly, unpleasantly, disagreeably:

    graviter aegrotare,

    Cic. Off. 1, 10, 32:

    se habere,

    id. Att. 7, 2, 3:

    neque is sum, qui gravissime ex vobis mortis periculo terrear,

    Caes. B. G. 5, 30, 2:

    gravissime dolere,

    id. ib. 5, 54 fin.:

    quem ego amarem graviter,

    Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.: placere occoepit graviter, postquam est mortua, [p. 829] Caecil. ap. Non. 314, 19:

    tibi edepol iratus sum graviter,

    Ter. Hec. 4, 4, 2:

    cives gravissime dissentientes,

    Cic. Phil. 12, 11, 27:

    si me meis civibus injuria suspectum tam graviter atque offensum viderem,

    id. Cat. 1, 7, 17:

    graviter angi,

    id. Lael. 3, 10:

    tulit hoc commune dedecus jam familiae graviter filius,

    with chagrin, vexation, id. Clu. 6, 16; cf.:

    graviter et acerbe aliquid ferre,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

    graviter accipere aliquid,

    id. de Or. 2, 52, 211; Tac. A. 13, 36; cf.:

    adolescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 62:

    nolo in illum gravius dicere,

    more harshly, id. Ad. 1, 2, 60; cf.:

    de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur,

    Caes. B. C. 1, 5, 4; id. B. G. 3, 16, 4; cf.

    also: severe et graviter et prisce agere,

    Cic. Cael. 14, 33:

    ut non gravius accepturi viderentur, si nuntiarentur omnibus eo loco mortem oppetendam esse,

    more sorrowfully, Liv. 9, 4, 6.—
    b.
    In an impressive or dignified manner, impressively, gravely, seriously, with propriety or dignity:

    his de rebus tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere neque satis graviter conqueri neque satis libere vociferari posse intelligo. Nam commoditati ingenium, gravitati aetas, libertati tempora sunt impedimento,

    Cic. Rosc. Am. 4, 9:

    (Scipio) utrumque egit graviter,

    with dignity, id. Lael. 21, 77:

    res gestas narrare graviter,

    id. Or. 9, 30; cf.:

    locum graviter et copiose tractare,

    id. Fin. 4, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > gravis

  • 14 insalubris

    in-sălūbris, e, adj., unwholesome.
    I.
    Unhealthy, insalubrious:

    fundus,

    Plin. 18, 5, 6, § 27: in medicina alia salubria, alia insalubria, Quint. 3, 2, 3.— Comp.:

    insalubrius,

    Gell. 19, 5, 7. — Sup.:

    vinum insaluberrimum,

    Plin. 23, 1, 22, § 40.—
    II.
    Unseruiceable, unprofitable, useless:

    meridiem vineas spectare colono insalubre est,

    Plin. 17, 2, 2, § 20. — Adv.: insălūbrĭter, unwholesomely, unserviceably, unprofitably, Salv. ap. Avar. 3, p. 90:

    indulgere naturae,

    id. ib. p. 92.

    Lewis & Short latin dictionary > insalubris

  • 15 insalubriter

    in-sălūbris, e, adj., unwholesome.
    I.
    Unhealthy, insalubrious:

    fundus,

    Plin. 18, 5, 6, § 27: in medicina alia salubria, alia insalubria, Quint. 3, 2, 3.— Comp.:

    insalubrius,

    Gell. 19, 5, 7. — Sup.:

    vinum insaluberrimum,

    Plin. 23, 1, 22, § 40.—
    II.
    Unseruiceable, unprofitable, useless:

    meridiem vineas spectare colono insalubre est,

    Plin. 17, 2, 2, § 20. — Adv.: insălūbrĭter, unwholesomely, unserviceably, unprofitably, Salv. ap. Avar. 3, p. 90:

    indulgere naturae,

    id. ib. p. 92.

    Lewis & Short latin dictionary > insalubriter

  • 16 intempestus

    intempestus, a, um, adj. [2. in-tempus], unseasonable.
    I.
    Lit.:

    intempesta nox,

    the dead of night, Cic. Phil. 1, 3; id. Pis. 38; id. Verr. 2, 4, 43, § 94; Verg. A. 3, 587; id. G. 1, 247 al.; cf. Varr. L. L. 6, § 7; 7, § 72:

    nox intempesta, quae non habet idoneum tempus rebus gerendis,

    Macr. S. 1, 3, p. 209 Bip.—Hence, personified:

    intempesta silet Nox,

    dismal Night, the mother of the Furies, Verg. A. 12, 846.—
    II.
    Transf.
    A.
    Unwholesome, unhealthy:

    Graviscae,

    Verg. A. 10, 184.—
    B.
    Stormy, tempestuous:

    Tonans,

    Stat. Th. 2, 153.

    Lewis & Short latin dictionary > intempestus

  • 17 morbidus

    morbĭdus, a, um, adj. [morbus].
    I.
    Sickly, diseased (rare and only ante-class. and post-Aug.;

    syn. aeger, aegrotus): apes morbidae,

    Varr. R. R. 3, 16, 22:

    corpus,

    Plin. 8, 26, 40, § 96.—
    II.
    Sickly, unwholesome:

    vis,

    Lucr. 6, 1225:

    aër,

    id. 6, 1097:

    pars,

    id. 6, 1261.

    Lewis & Short latin dictionary > morbidus

  • 18 moribundus

    mŏrĭbundus, a, um, adj. [morior].
    I.
    Dying (class.):

    minus valet, moribundus est,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 15:

    jacentem moribundumque vidistis,

    Cic. Sest. 39, 85:

    moribundus procubuit,

    Liv. 26, 15:

    anima,

    Ov. Tr. 4, 5, 3.— Transf.:

    vox,

    Stat. Th. 8, 643:

    membra,

    mortal, Verg. A. 6, 732; App. de Deo Soc. 4, p. 43 fin.:

    corpus,

    id. Mag. 50, p. 306.—
    II.
    Act., causing death, i. e. deadly, unwholesome ( poet.):

    moribunda a sede Pisauri,

    Cat. 81, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > moribundus

  • 19 pestilens

    pestĭlens, entis, adj. [pestis], pestilential, infected, unhealthy, unwholesome (class.).
    I.
    Lit.:

    loci (opp. salubres),

    Cic. Fat. 4, 7:

    pestilens et gravis aspiratio,

    id. Div. 1, 57, 130:

    Africus,

    Hor. C. 3, 23, 5:

    aedes,

    Cic. Off. 3, 13, 54.—With dat.:

    annus urbi,

    Liv. 3, 6:

    aestas animalibus,

    id. 5, 16. — Comp.:

    fundus pestilentior,

    Varr. R. R. 1, 4:

    annus,

    Liv. 4, 21.— Sup.:

    gravissimus et pestilentissimus annus,

    Cic. Fam. 5, 16, 4. —
    II.
    Trop., pestilent, noxious, destructive (class.):

    homo pestilentior patriā suā,

    Cic. Fam. 7, 24, 1:

    pestilens collegae munus esse,

    Liv. 2, 71:

    invidia,

    Sen. Hippol. 489. — Subst.: pestĭlens, entis, m., a pestilent fellow, Vulg. 1 Macc. 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > pestilens

  • 20 pestilentia

    pestĭlentĭa, ae, f. [pestilens], an infectious or contagious disease, a plague, pest, pestilence.
    I.
    Lit. (class.):

    Massilienses gravi pestilentiā conflictati,

    Caes. B. C. 2, 22; Cic. Off. 2, 5, 16:

    pestilentia gravis incidit in urbem,

    Liv. 27, 23:

    pestilentiae contagia prohibere,

    Plin. 23, 8, 80, § 157; Cels. 1, 10; 2, 1; 3, 7 init.
    B.
    Transf., an unwholesome atmosphere, weather, or region (class.):

    agrorum genus propter pestilentiam vastum atque desertum,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    pestilentiae signa (opp. signa salubritatis),

    id. Div. 1, 5, 7:

    pestilentiae possessores,

    id. Agr. 1, 5, 15.—
    II.
    Trop., a plague, pest, pestilence ( poet. and in postclass. prose):

    oratio plena veneni et pestilentiae,

    Cat. 44, 11:

    cathedra pestilentiae,

    the seat of the scornful, Vulg. Psa. 1, 1.— In plur.:

    animorum labes et pestilentiae,

    Gell. 1, 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pestilentia

См. также в других словарях:

  • unwholesome — unwholesome, morbid, sickly, diseased, pathological apply to what is unhealthy or unhealthful in any of various ways. Unwholesome is applicable not only to what is not healthy or healthful physically and mentally but also to what is morally… …   New Dictionary of Synonyms

  • unwholesome — index detrimental, harmful, immoral, insalubrious, noxious, obnoxious, obscene, peccant (unhealthy) …   Law dictionary

  • unwholesome — c.1200, from UN (Cf. un ) (1) not + WHOLESOME (Cf. wholesome). Cf. Flem. onheylsaem, Ger. unheilsam, O.N. uheilsamr …   Etymology dictionary

  • unwholesome — ► ADJECTIVE ▪ not wholesome …   English terms dictionary

  • unwholesome — [unhōl′səm] adj. [ME unholsom] not wholesome; specif., a) harmful to body or mind; unhealthful b) having unsound health or an unhealthy appearance c) morally harmful or corrupt unwholesomely adv. unwholesomeness n …   English World dictionary

  • unwholesome — adjective Date: 13th century 1. detrimental to physical, mental, or moral well being ; unhealthy < unwholesome food > < unwholesome pastimes > 2. a. corrupt, unsound < shady unwholesome dealings > b …   New Collegiate Dictionary

  • unwholesome — [[t]ʌ̱nho͟ʊlsəm[/t]] 1) ADJ GRADED Unwholesome food or drink is not healthy or good for you. The fish were unwholesome and old. Syn: unhealthy 2) ADJ GRADED (disapproval) If you describe someone s feelings or behaviour as unwholesome, you are… …   English dictionary

  • unwholesome — unwholesomely, adv. unwholesomeness, n. /un hohl seuhm/, adj. 1. not wholesome; unhealthful; deleterious to health or physical or moral well being: unwholesome food; unwholesome activities. 2. not sound in health; unhealthy, esp. in appearance;… …   Universalium

  • unwholesome — adjective a) Not wholesome; unfavorable to health; insalubrious; unhealthy; as, unwholesome air; unwholesome food. b) Not sound; diseased; tainted; …   Wiktionary

  • unwholesome — I (Roget s IV) modif. Syn. unhealthful, baneful, insalubrious, toxic, poisonous, contaminated, nauseous, destructive, harmful, deleterious, pernicious, unnutritious, noxious, septic, pestilent, contagious, dangerous, lethal, venomous, envenomed,… …   English dictionary for students

  • unwholesome — un|whole|some [ ʌn houlsəm ] adjective 1. ) not healthy: an unwholesome environment 2. ) slightly unpleasant and making you feel uncomfortable or nervous …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»