-
1 σφάξω
σφάζωslay: aor subj act 1st sgσφάζωslay: fut ind act 1st sgσφάζωslay: aor ind mid 2nd sg (homeric ionic) -
2 σφάζω
σφάζω, Il. 9, 467, Eur. Phoen. 1270 u. sonst bei Dichtern, auch ionisch so, Her. 5, 5, u. bei Sp., wie Plut. Cic. 48, in att. Prosa σφάττω, fut. σφάξω u. s. w., aor. poet. ἐσφάχϑην, Pind. P. 11, 23, Eur. I. T. 177, Her. 5, 5, im Att. gew. ἐσφάγην, – schlachten; bei Hom. vom zahmen Hausvieh, dem eigentlichen Schlachtvieh, ἀεὶ μῆλ' ἀδινὰ σφάζουσι, Od. 1, 92. 4, 320 u. oft; opfern, weil man sich dazu allein des Schlachtviehes bediente, bes. die Kehle des geschlachteten Opferthieres aufschneiden, um das Blut auslaufen zu lassen; u. übh. tödten, bes. mit dem Schwerte; Od. 3, 454; σφαχϑεῖσα Ἰφιγένεια, Pind. P. 11, 23; πρὸς αὐτὸν τόνδε σὲ σφάξαι ϑέλω, Aesch. Ch. 891; πρὸς βωμῷ σφαγείς, Eum. 295; Soph. Ai. 231. 292; Eur. oft, σφάζε παρϑένου δέρην, Or. 1199; σφάξαι κελεύσας ϑυγατέρα, Andr. 626; ἐκ γυναικὸς οἴχεται σφαγείς, I. T. 552; σφαγήσεται, Andr. 315; auch σφάττειν αἷμα, beim Schlachten oder Opfern Blut vergießen, Seidl. El. 92. 279; σφάττειν τε καὶ ἐκδείρειν, Plat. Euthyd. 301 c; σφάξας τὸν μάγειρον, ib. d; tödten, Xen. An. 4, 5, 16; ἑαυτήν, Cyr. 7, 3, 14.
-
3 σφαζω
атт. σφάττω (fut. σφάξω, aor. ἔσφαξα; pass.: fut. σφᾰγήσομαι, aor. ἐσφάγην - реже ἐσφάχθην, pf. ἔσφαγμαι)1) закалывать, зарезывать(μῆλα καὴ βοῦς Hom.)
2) перерезывать(δέρην τινός Eur.)
3) закалывать в жертву Hom.πρὸς βωμῷ σφαγείς Aesch. — заколотый у алтаря
4) убивать, умерщвлять Her., Aesch., Plat.σ. ἑαυτόν Thuc. — кончать жизнь самоубийством
5) растерзыватьἐσφαγμένος εἰς θάνατον NT. — израненный насмерть -
4 σφάζω
σφάζω, Od.4.320, Hdt.2.39, E.Tr. 134 (lyr.); in Com. (Cratin. 361) and Prose, from Pl. (Grg. 468c) downwards, [full] σφάττω, cf. Σφαττόμενος title of play by Diph., IG22.2363.34, and ς[φά] ττετ[αι] SIG 1024.36 (Myconus, iii/ii B.C.); [dialect] Boeot. [full] σφάδδω An.Ox.4.325: [tense] fut.A : [tense] aor.ἔσφαξα Il.2.422
: [tense] pf. ἔσφᾰκα, known from [tense] plpf.ἐσφάκειν D.C.73.6
, ([etym.] ἀπο-) 78.7:—[voice] Pass., [tense] fut.σφᾰγήσομαι E.Andr. 315
, Heracl. 583, ([etym.] ἀπο-) X.HG3.1.27: [tense] aor. ἐσφάγην [ᾰ] Trag. (A.Eu. 305, etc.) and late Prose, Plu.Publ.4, etc.; less freq. ἐσφάχθην, Pi.P. 11.23, Hdt.5.5, E.IT 177 (lyr., nowhere else in Trag.): [tense] pf.ἔσφαγμαι Od.10.532
, D.23.68:—slay, slaughter, properly by cutting the throat (v.σφαγή 11
), in Hom. always of cattle, , cf. 9.46, 23.305, Il.9.467.II esp. slaughter victims for sacrifice, 1.459, etc.; ἔσφαζ' ἐπ' ὤμων μόσχον cut its throat, as it hung from the servant's shoulders, E.El. 813;σ. παρθένου δέρην Id.Or. 1199
:—[voice] Pass., Od.10.532;ἀρνίον ἐσφαγμένον Apoc. 5.6
.2 generally, slay, kill, of human victims, as Iphigeneia, Menoeceus, Pi.P.11.23, E.Ph. 913, cf. A.Ag. 1433, Ch. 904; σ. τινὰ ἐς τὸν κρητῆρα so that the blood ran into the bowl, Hdt.3.11:— [voice] Pass.,σφάζεται ἐς τὸν τάφον Id.5.5
;πρὸς βωμῷ σφαγείς A.Eu. 305
.3 of any slaughter by knife or sword, Hdt.5.25, 7.107;σ. ἑαυτόν Th.2.92
;σ. καὶ ἐκδέρειν Pl.Euthd. 301c
;τὸν ἴδιον ἀδελφόν PMag.Osl.1.5
, cf. 1 Ep.Jo.3.12.4 of animals, tear by the throat,σ. ὥσπερ οἱ λύκοι τὰ πρόβατα Arist.HA 612b2
. -
5 σφάζω
Grammatical information: v.Meaning: `to slaughter (by cutting the throat), to kill, to sacrifice' (Il.).Other forms: - άττω (young-Att., anal. [Schwyzer 715]), - άδδω (Boeot.), aor. σφάξαι (Il.), pass. σφαγῆναι (IA. etc.), - χθῆναι (Pi., Hdt., E. in lyr. a.o.), fut. σφάξω (E. a.o.), pass. - γήσομαι (Att.), perf. midd. ἔσφαγμαι (Od.), act. ἔσφακα (late).Derivatives: 1. σφαγ-ή ( δια-, κατα-) f. `slaughter, killing; throat' (trag., Att. prose etc.) with - ῖτις ( φλέψ) `belonging to the throat (to the slaughter?)' (medic., Arist.; Redard 102), - εύς m. `slaughterer, sacrificial knife' (S., E., decrees ap. And., D. a.o.; Bosshardt 41). 2. - ιος `belonging to the slaughter, killing' (Hp., S. in lyr. a.o.); - ιον ( προ-), -mostly pl. - ια n. `victim, oblation, esp. before a battle' (IA.; Eitrem Symb. Oslo. 18,9ff.) with - ιάζομαι, - ιάζω `to slaughter, to sacrifice' (IA.), - ιασμός m. (E. in lyr., Plu. a.o.). 3. - ίς f. `slaughter-knife, sacrificial knife' (E. a.o.; also referring to σφαγή, Chantraine Form. 338) with - ίδιον (Suid.); but ἐπι-σφαγ-ίς `nape of the neck, where the axe strikes' and παρα-σφαγ-ίς `part next to the throat' (Poll.) Hypostases of σφαγή. 4. - εῖον n. `slaughtering-bowl, sacrificial bowl' (A., E., Ar., inscr.; from σφαγ-ή or - εύς?, cf. ἱερεῖον; on - ιον, - εῖον Schwyzer 470). 5. - ιστήριον = - εῖον (sch.). 6. σφάγμα n. `the killing' (sch.), futher only to the prefixed verbs, e.g. πρόσφαγ-μα (A., E. a.o.). 7. σφάκ-της m. `murderer' (late), in compp., e.g. καλαμο- σφάζω `one who kills with a pin' (Ph.), with - τικη μάχαιρα (Zonar.) 8. - τήρ m. `id.', only δια- σφάζω, χιμαρο- σφάζω (AP), - τρια f. `sacrificial priestess' (Ael.). 9. - τρον n. `sacrificial tax' (Palmyra IIp, Poll.). 10. - σφάξ, e.g. δια-σφάξ, - άγος f. `rip, split, chasm' (Hdt. a.o.). 11. - σφαγ-ία f., e.g. βοο- σφάζω `the killing of oxen' ( APl.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: The above regular system can be without difficulty be understood as a Greek creation from a primary verb σφάζω, σφάξαι or a noun σφαγ-. -- No agreement outside Greek. Untenable hypotheses are mentioned by Bq and WP. 2, 653 (after Prellwitz and Persson), also in Hofmann Et. Wb. (to Arm. spananem `kill'). Cf. φάσγανον. -- Furnée 300 connects φάσγανον as φασγ-\/ σφαγ-; hard to consider as certain.Page in Frisk: 2,825-826Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σφάζω
-
6 σφάζω
σφάζω fut. σφάξω; 1 aor. ἔσφαξα. Pass. 2 fut. 3 pl. σφαγήσονται Num 11:22; 2 aor. 2 sg. ἐσφάγης, 3 pl. ἐσφάγησαν (Ar. 13, 6), ptc. σφαγείς (LXX, Mel.), inf. σφαγῆναι (Is 14:21; Ar. 10, 8); pf. ptc. ἐσφαγμένος (Hom. et al. [Att. σφάττω; Tat. 10, 2; Ath. 1, 3; s. B-D-F §71; Mlt-H. 404]; ins, pap, LXX; pseudepigr., apolog.; Orig., C. Cels. 6, 35, 26; Theoph. Ant.) slaughter w. acc. ἀρνίον Rv 5:6, 12; 13:8 (in all these passages pass., ἀρνίον ἐσφαγμένον). Abs. B 8:1. Of the killing of a person by violence (Pind. et al.; Theoph. Ant. 3, 5 [p. 214, 1]) σφάζειν τινά butcher or murder someone (4 Km 10:7; Jer 52:10; Manetho: 609 Fgm. 8, 76 Jac. [in Jos., C. Ap. 1, 76]; Demetr. [?]: 722 Fgm. 7; Ar. 10, 9) 1J 3:12; Rv 6:4. Pass. (Hdt. 5, 5) 5:9; 6:9; 18:24. κεφαλὴ ὡς ἐσφαγμένη εἰς θάνατον a head that seemed to be mortally wounded 13:3.—DELG. M-M. TW.
См. также в других словарях:
σφάξω — σφάζω slay aor subj act 1st sg σφάζω slay fut ind act 1st sg σφάζω slay aor ind mid 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αυερύω — αὐερύω (Α) 1. ανασύρω, τραβώ προς τα πίσω 2. (για θυσίες) τραβώ το κεφάλι του θύματος προς τα πίσω για να το σφάξω 3. (για βδέλλες) απομυζώ, ρουφάω. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο αιολικός τ. αυερύω < *αF Fερύω < *αν Fερύω (με αφομοίωση του F ) < *ανα Fερύω … Dictionary of Greek
τραχηλίζω — ΝΑ [τράχηλος] κάμπτω ή στρίβω προς τα πίσω τον λαιμό ζώου για να τό σφάξω μσν. αρχ. (κυρίως το ουδ. πληθ. μτχ. παθ. παρακμ., ως ουσ.) τά τετραχηλισμένα αυτά που έχουν φανερωθεί («πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῑς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ», ΚΔ) αρχ. 1 … Dictionary of Greek
