-
1 likwidować
-
2 likwidować
likwidować [likfidɔvaʨ̑] < perf z->vt1) ( usuwać) beseitigen2) (pot: zabijać) liquidieren, beseitigen -
3 zlikwidować
zlikwidować pf →LINK="likwidować" likwidować -
4 liquidieren
liquidieren * [likvi'di:rən]vt2) ( in Rechnung stellen)[jdm] einen Betrag \liquidieren wystawić [komuś] rachunek ( dotyczy tylko przedstawicieli wolnych zawodów) -
5 zlikwidować
vt pf→ likwidować -
6 neutralizować
-
7 niwelować
I. vt -
8 tłumić
vts\tłumić [zagrożenie] w zarodku [eine Gefahr] im Keim ersticken -
9 umarzać
-
10 usuwać
I. vt\usuwać ciążę abtreiben3) ( oddalać) entfernen, fortschaffen\usuwać kogoś z urzędu jdn des Amtes entheben, jdn vom Amt suspendierenII. vr\usuwać się przed kimś/czymś von jdm/etw zurückweichen\usuwać się na bok beiseite treten\usuwać się na drugi plan in den Hintergrund treten [ lub rücken]\usuwać się w cień in den Schatten treten -
11 wypleniać
-
12 zamykać
I. vt2) ( na klucz) verschließen, abschließen4) ( doprowadzać do końca) abschließen, zum Abschluss bringen; dyskusję, dochodzenie, listę abschließen, beenden\zamykać cudzysłów Anführungsstriche oben schreiben8) fin\zamykać księgi die Rechnungslegung abschließen9) zamknąć oczy [na zawsze] die Augen [für immer] schließenzamknąć coś na cztery spusty etw doppelt und dreifach verschließenzamknąć komuś usta jdn zum Schweigen bringen, jdm das Maul stopfen ( fam)II. vr\zamykać się w pokoju/łazience sich +akk im Zimmer/Bad[ezimmer] einschließen2) ( zatrzaskiwać się) drzwi: ins Schloss fallen, zuschlagen; zamek: einschnappen3) ( zwijać się) kwiaty: sich +akk schließenusta mu się nie zamykają er kann seinen Mund nicht halten ( fam), er redet ununterbrochenzamknąć się w sobie sich +akk zurückziehen, sich +akk absondern -
13 zlikwidować
zlikwidować [zlikfidɔvaʨ̑] -
14 zwijać
I. vt3) ( likwidować) auflösen\zwijać obóz/stragany das Lager abbrechen/die Stände abbauenII. vr1) ( skręcać się) sich +akk zusammenrollen, sich +akk zusammenringeln3) \zwijać się z bólu sich +akk vor Schmerz windenzwinąć się w kłębek sich +akk zusammenrollen -
15 abwickeln
-
16 aufgeben
auf|gebenI. vt1) ( aufhören) Studium porzucić; Hoffnung tracić [ perf s-]; Freunde, Wohnort opuszczać [ perf opuścić]; Geschäft likwidować [ perf z-]seine Gewohnheiten \aufgeben wyzbyć się swoich przyzwyczajeń2) ( auftragen)jdm Hausaufgaben \aufgeben zadawać [ perf zadać] komuś lekcje do odrobienia3) ( zu lösen geben)jdm Fragen/ein Rätsel \aufgeben zadawać [ perf zadać] komuś pytania/zagadkę -
17 auflösen
auf|lösenI. vt1) ( aufbinden)etw \auflösen Person: rozwiązać coś, rozłożyć coś; ( zergehen lassen) Säure: rozpuszczać [ perf rozpuścić] cośII. vrsich \auflösen ( sich zersetzen) rozkładać [ perf rozłożyć] się, Pulver, Tablette: rozpuszczać [ perf rozpuścić] się, Nebel: rozproszyć się -
18 löschen
löschen ['lœʃən]vt3) ( stillen)seinen Durst \löschen gasić [ perf u-] pragnienie6) chemgelöschter Kalk wapno nt gaszone -
19 vernichten
vernichten * [fɛɐ̯'nɪçtn]vt -
20 wegrationalisieren
weg|rationalisieren *
- 1
- 2
См. также в других словарях:
likwidować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia,likwidowaćduję, likwidowaćduje, likwidowaćany {{/stl 8}}– zlikwidować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, że coś przestaje istnieć lub traci… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
likwidować — ndk IV, likwidowaćduję, likwidowaćdujesz, likwidowaćduj, likwidowaćował, likwidowaćowany 1. «dokonywać likwidacji, zwijać, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś» Likwidować gospodarstwo, mieszkanie. Likwidować fabrykę,… … Słownik języka polskiego
analfabetyzm — m IV, D. u, Ms. analfabetyzmzmie, blm «brak umiejętności czytania i pisania u osób powyżej określonego wieku» Walka z analfabetyzmem. Likwidować analfabetyzm. ∆ Wtórny analfabetyzm «zanik umiejętności czytania i pisania» przen. «brak… … Słownik języka polskiego
likwidowanie — n I rzecz. od likwidować … Słownik języka polskiego
odczulać — ndk I, odczulaćam, odczulaćasz, odczulaćają, odczulaćaj, odczulaćał, odczulaćany odczulić dk VIa, odczulaćlę, odczulaćlisz, odczulaćczul, odczulaćlił, odczulaćlony 1. fot. «zmniejszać czułość emulsji światłoczułej lub wywoływacza» 2. med. «leczyć … Słownik języka polskiego
pruć — ndk Xa, pruję, prujesz, pruj, pruł, pruty 1. «rozcinać nici szwów, rozdzielać coś na części wyciągając nici ze szwów; rozsnuwać, likwidować dzianinę otrzymując z powrotem nitkę» Pruć sukienkę, palto. Pruć sweter. przen. «rozrywać, rozdzierać,… … Słownik języka polskiego
rewolta — ż IV, CMs. rewoltalcie; lm D. rewoltaolt «zbrojny spisek; rozruchy, bunt» Próba rewolty. Uśmierzać, tłumić, likwidować rewoltę. Dochodzi gdzieś do rewolty. Rewolta wybuchła gdzieś. ‹fr. z wł.› … Słownik języka polskiego
rozbierać — ndk I, rozbieraćam, rozbieraćasz, rozbieraćają, rozbieraćaj, rozbieraćał, rozbieraćany rozebrać dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebrał, rozebrany 1. «zdejmować z kogoś ubranie, bieliznę» Rozebrała dziecko i położyła do łóżka. ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
scalać — ndk I, scalaćam, scalaćasz, scalaćają, scalaćaj, scalaćał, scalaćany scalić dk VIa, scalaćlę, scalaćlisz, scal, scalaćlił, scalaćlony 1. «łączyć w całość; skupiać, zespalać» Scalać poszczególne elementy czegoś. ∆ elektr. Układ, obwód scalony… … Słownik języka polskiego
załatwiać — ndk I, załatwiaćam, załatwiaćasz, załatwiaćają, załatwiaćaj, załatwiaćał, załatwiaćany załatwić dk VIa, załatwiaćwię, załatwiaćwisz, załatwiaćłatw, załatwiaćwił, załatwiaćwiony 1. «dokonując starań, zabiegów doprowadzać coś do skutku, do końca»… … Słownik języka polskiego
zwijać — ndk I, zwijaćam, zwijaćasz, zwijaćają, zwijaćaj, zwijaćał, zwijaćany zwinąć dk Vb, zwijaćnę, zwijaćniesz, zwiń, zwijaćnął, zwijaćnęła, zwijaćnęli, zwijaćnięty, zwijaćnąwszy 1. «zmniejszać powierzchnię czegoś rozpostartego lub długość czegoś, np.… … Słownik języka polskiego
