-
1 zamykać
zamykać (-am) < zamknąć> (-nę) drzwi, okno, sklep schließen, fam. zumachen; osobę einschließen, einsperren; fabrykę schließen, stilllegen; książkę schließen, zuklappen; granicę, pismo, zebranie schließen; ruch, ulicę sperren; w schowku, w szufladzie verschließen, verschlossen halten; księgi abschließen; prąd, gaz, wodę abstellen;zamykać na klucz abschließen;zamykać na zasuwę verriegeln;zamykać oczy die Augen schließen;zamykać drogę k-u fig jemandem den Weg versperren;zamykać pochód den Schluss eines Zuges bilden;zamykać usta k-u fig jemanden zum Schweigen bringen, jemandem den Mund verbieten;zamykać się drzwi, okno schließen; sich einschließen, sich einsperren (w L in D);zamykać się w sobie sich zurückziehen, sich verschließen;oczy mi się zamykają die Augen fallen mir zu;buzia jej się nie zamyka ihr Mund steht nicht still;zamykać na cztery spusty doppelt und dreifach verschließen -
2 okupować
okupować [ɔkupɔvaʨ̑]vt -
3 zamykać
I. vt2) ( na klucz) verschließen, abschließen4) ( doprowadzać do końca) abschließen, zum Abschluss bringen; dyskusję, dochodzenie, listę abschließen, beenden\zamykać cudzysłów Anführungsstriche oben schreiben8) fin\zamykać księgi die Rechnungslegung abschließen9) zamknąć oczy [na zawsze] die Augen [für immer] schließenzamknąć coś na cztery spusty etw doppelt und dreifach verschließenzamknąć komuś usta jdn zum Schweigen bringen, jdm das Maul stopfen ( fam)II. vr\zamykać się w pokoju/łazience sich +akk im Zimmer/Bad[ezimmer] einschließen2) ( zatrzaskiwać się) drzwi: ins Schloss fallen, zuschlagen; zamek: einschnappen3) ( zwijać się) kwiaty: sich +akk schließenusta mu się nie zamykają er kann seinen Mund nicht halten ( fam), er redet ununterbrochenzamknąć się w sobie sich +akk zurückziehen, sich +akk absondern
См. также в других словарях:
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
dozbroić — dk VIa, dozbroićbroję, dozbroićbroisz, dozbroićbrój, dozbroićbroił, dozbroićbrojony dozbrajać ndk I, dozbroićam, dozbroićasz, dozbroićjają, dozbroićjaj, dozbroićany 1. «uzupełnić uzbrojenie, lepiej uzbroić» Dozbroić armię. 2. techn. «dodatkowo… … Słownik języka polskiego
fabryka — ż III, CMs. fabrykayce; lm D. fabrykayk «zakład przemysłowy wytwarzający maszynowo na wielką skalę środki spożycia i produkcji; wytwórnia» Fabryka samochodów, konserw, obrabiarek. Fabryka tworzyw sztucznych. Założyć fabrykę. Chodzić do fabryki.… … Słownik języka polskiego
likwidować — ndk IV, likwidowaćduję, likwidowaćdujesz, likwidowaćduj, likwidowaćował, likwidowaćowany 1. «dokonywać likwidacji, zwijać, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś» Likwidować gospodarstwo, mieszkanie. Likwidować fabrykę,… … Słownik języka polskiego
modernizować — ndk IV, modernizowaćzuję, modernizowaćzujesz, modernizowaćzuj, modernizowaćował, modernizowaćowany «unowocześniać, uwspółcześniać» Modernizować fabrykę. Modernizować stare mieszkania. modernizować się «stawać się nowoczesnym, zmodernizowanym;… … Słownik języka polskiego
oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… … Słownik języka polskiego
okupować — ndk a. dk IV, okupowaćpuję, okupowaćpujesz, okupowaćpuj, okupowaćował, okupowaćowany 1. «zajmować, zająć terytorium obcego państwa; dokonywać, dokonać okupacji» Okupowane miasta, wsie. 2. «obejmować w czasowe (nie oparte na ustawie) posiadanie»… … Słownik języka polskiego
przyzakładowy — «znajdujący się przy zakładzie, fabryce; przeznaczony do użytku pracowników tego zakładu; zakładowy» Przedszkole, ambulatorium przyzakładowe. Stołówka przyzakładowa. Budownictwo przyzakładowe. ∆ Szkoła przyzakładowa, szkolenie przyzakładowe… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
rozbudować — ndk IV, rozbudowaćduję, rozbudowaćdujesz, rozbudowaćduj, rozbudowaćował, rozbudowaćowany rozbudowywać ndk VIIIa, rozbudowaćowuję, rozbudowaćowujesz, rozbudowaćowuj, rozbudowaćywał, rozbudowaćywany 1. «powiększyć budowę, zbudować nowe obiekty»… … Słownik języka polskiego
uruchomić — dk VIa, uruchomićmię, uruchomićmisz, uruchomićom, uruchomićmił, uruchomićmiony uruchamiać, rzad. uruchomiać ndk I, uruchomićam, uruchomićasz, uruchomićają, uruchomićaj, uruchomićał, uruchomićany 1. «wprawić, puścić w ruch, spowodować… … Słownik języka polskiego