-
81 affligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
82 causarius
causārĭus, a, um, adj. [causa, II. D.].I.In medic. lang., sick, diseased, ill (not ante-Aug.):II.corpus,
Sen. Q. N. 1 praef. §4: partes, quibus adhibenda curatio est,
id. Ep. 68, 7:dens,
Marc. Emp. 12:dentes,
Plin. 23, 3, 37, § 75.— Subst.:causarii vel latere vel faucibus,
sick, Plin. 25, 5, 25, § 61:oculorum,
Marc. Emp. 8.—In milit. lang., discharged on account of ill health, invalid, Liv. 6, 6, 14.—Hence, missio, a discharge from military service on account of sickness, a liberation from service, Dig. 3, 2, 2; 29, 1, 26; 49, 16, 13; App. M. 4, p. 144, 16.— -
83 infamia
infāmĭa, ae, f. (infamis], ill fame, ill report of a person or thing; bad repute, dishonor, disgrace, infamy (class.; cf.:ignominia, opprobrium): hominum immortalis est infamia,
Plaut. Pers. 3, 1, 27:in infamiam populo ponere,
id. Trin. 3, 3, 11:atque indignitas rei,
Caes. B. G. 7, 56:haec res est mihi infamiae,
Ter. And. 2, 6, 13:illa indicia senatoria operta dedecore et infamia,
Cic. Clu. 22, 61:ignominiam et infamiam ferre,
id. Tusc. 4, 20, 45:in summa infamia esse,
Ter. Heaut. 2, 3, 18:flagrare infamiā,
Cic. Att. 4, 18, 2:infamia notatur qui ab exercitu ignominiae causa dimissus erit,
Dig. 3, 2, 1:ictus fustium infamiam non importat,
ib. 3, 2, 22:aspergi,
Nep. Alc. 3:urgeri,
Cic. Verr. 1, 12, 36:ex infamia eripere,
id. ib. 2, 3, 60, §140: de re aliqua infamiam capere,
Hirt. B. G. 8, 30:colligere,
Just. 3, 4:habere,
Caes. B. G. 6, 22:irrogare alicui,
Dig. 3, 2, 13:inferre,
Cic. Lael. 18, 42:movere,
Liv. 44, 25, 12:ferre alicui,
Tac. A. 14, 22:sarcire,
to repair, Caes. B. C. 3, 74:libellos ad infamiam alicujus edere,
Suet. Aug. 55:trahere aliquid ad infamiam,
to bring into disrepute, to give a bad name to a thing, Tac. A. 12, 4:Cacus Aventinae timor atque infamia silvae,
Ov. F. 1, 551:saecli,
disgrace of the age, id. M. 8, 97:pecuniae,
the disgrace of avarice, Vell. 2, 33, 2:quid enim salvis infamia nummis?
Juv. 1, 48.— Plur.:si ad paupertatem admigrant infamiae, Gravior paupertas fit,
Plaut. Pers. 3, 1, 19; Tac. A. 4, 33. -
84 infamis
in-fāmis, e, adj. [2. in-fama], of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.):homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames,
Cic. Clu. 47, 130:Metellus, infamis auctor deserendae Italiae,
Liv. 27, 11, 12:captarum pecuniarum suspicione,
id. 42, 45, 8:Valens ob lucra et quaestus infamis,
Tac. H. 2, 56:filius,
Quint. 9, 2, 79:ut inops infamis ne sim,
Plaut. Trin. 3, 2, 63.—Of things: domus infamis et pestilens,
Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.:tabella,
Cic. Div. in Caecil. 7, 24:turpis adulescentia, vita infamis,
id. Font. 11, 24:carmen,
Ov. R. Am. 254:annus,
Liv. 8, 18, 2:Alpes frigoribus,
id. 8, 21, 31:scopuli,
Hor. C. 1, 3, 20:materia,
Gell. 17, 12, 1:quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur,
Paul. Sent. 5, 4, 19.— Adv.: infāmĭ-ter, infamously; only sup.:alicui infamissime adhaerere,
Capitol. Pert. 13, 8. -
85 infamiter
in-fāmis, e, adj. [2. in-fama], of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.):homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames,
Cic. Clu. 47, 130:Metellus, infamis auctor deserendae Italiae,
Liv. 27, 11, 12:captarum pecuniarum suspicione,
id. 42, 45, 8:Valens ob lucra et quaestus infamis,
Tac. H. 2, 56:filius,
Quint. 9, 2, 79:ut inops infamis ne sim,
Plaut. Trin. 3, 2, 63.—Of things: domus infamis et pestilens,
Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.:tabella,
Cic. Div. in Caecil. 7, 24:turpis adulescentia, vita infamis,
id. Font. 11, 24:carmen,
Ov. R. Am. 254:annus,
Liv. 8, 18, 2:Alpes frigoribus,
id. 8, 21, 31:scopuli,
Hor. C. 1, 3, 20:materia,
Gell. 17, 12, 1:quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur,
Paul. Sent. 5, 4, 19.— Adv.: infāmĭ-ter, infamously; only sup.:alicui infamissime adhaerere,
Capitol. Pert. 13, 8. -
86 inhumanus
I.Inhuman.A.Rude, savage, barbarous:B.quis tam fuit durus et ferreus, quis tam inhumanus, qui non illorum miseria commoveretur,
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:vox,
id. Fin. 3, 19, 64:scelus,
Liv. 1, 48, 7:crudelitas,
id. 21, 4, 9:via,
covered with corpses, Tac. H. 2, 70:securitas,
that enjoyed itself during the slaughter, id. ib. 3, 83:testamentum,
cruel, unjust, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 107.—Unpolished, uncivil, unmannerly, ill-bred, churlish, discourteous:II.quis contumacior, quis inhumanior, quis superbior,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:moderati nec difficiles, nec inhumani senes,
id. de Sen. 3, 7:at hoc idem si in convivio faciat, inhumanus videatur,
ill-bred, id. Off. 1, 40, 144:agrestis et inhumana neglegentia,
id. ib. 36, 130:homo inhumanissimus,
Ter. Phorm. 3, 2, 24:aures,
uncultivated, Cic. Or. 51, 172.—Superhuman, godlike:1.mensae,
App. M. 5, p. 334:sententia,
id. de Deo Soc. 5, p. 44, 24.— Hence, adv. in two forms.ĭnhūmānē, inhumanly, savagely, cruelly:2.nimis graviter cruciat adulescentulum, nimisque inhumane,
Ter. Heaut. 5, 5, 2:facere contraque naturae legem,
Cic. Off. 3, 6, 30:muta (oratio),
Nazar. Pan. ad Const. 16.— Comp.:inhumanius dicere,
Cic. Lael. 13, 46.—ĭn-hūmānĭter, uncivilly, discourteously:me miratum esse istum tam inhumaniter fecisse, ut, etc.,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21; id. Verr. 2, 1, 52, § 137, acc. to Prisc. p. 1010 P. (where the MSS. have inhumane). -
87 inuber
ĭn-ūber, ūbēris, adj., not full, ill-fed, ill-conditioned, poor:ostreae,
Gell. 20, 8, 3. -
88 Malevola
mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.I.Adj. with dat., or in with acc. (class.):II. A.si omnibus est malevolus,
Cic. Fam. 2, 17, 7:Cato in me turpiter fuit malevolus,
id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:sermones,
Cic. Fam. 3, 10, 10.—Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:B.omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,
Cic. Balb. 25, 56:et invidi et malevoli et lividi,
id. Tusc. 4, 12, 28.— -
89 malevole
mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.I.Adj. with dat., or in with acc. (class.):II. A.si omnibus est malevolus,
Cic. Fam. 2, 17, 7:Cato in me turpiter fuit malevolus,
id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:sermones,
Cic. Fam. 3, 10, 10.—Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:B.omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,
Cic. Balb. 25, 56:et invidi et malevoli et lividi,
id. Tusc. 4, 12, 28.— -
90 Malevolus
mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.I.Adj. with dat., or in with acc. (class.):II. A.si omnibus est malevolus,
Cic. Fam. 2, 17, 7:Cato in me turpiter fuit malevolus,
id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:sermones,
Cic. Fam. 3, 10, 10.—Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:B.omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,
Cic. Balb. 25, 56:et invidi et malevoli et lividi,
id. Tusc. 4, 12, 28.— -
91 malevolus
mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.I.Adj. with dat., or in with acc. (class.):II. A.si omnibus est malevolus,
Cic. Fam. 2, 17, 7:Cato in me turpiter fuit malevolus,
id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:sermones,
Cic. Fam. 3, 10, 10.—Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:B.omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,
Cic. Balb. 25, 56:et invidi et malevoli et lividi,
id. Tusc. 4, 12, 28.— -
92 malignus
mălignus, a, um, adj. [for maligenus, malus, and gen-, root of gigno; cf. the opp. benignus], of an evil nature or disposition, ill-disposed, wicked, mischievous, malicious, spiteful, envious, malignant, malign ( poet. and post-Aug.; syn.: invidus, malevolus, parcus).I.In gen.:II.maligni caupones,
Hor. S. 1, 5, 4:magnaque numinibus vota exaudita malignis,
unkind, Juv. 10, 111.—Of inanim. and abstr. things: malignissima capita,
Sen. Vit. Beat. 18:litus,
Luc. 8, 565:portus,
id. 5, 651:leges,
Ov. M. 10, 329:votum,
Cat. 67, 5:verba,
Manil. 4, 573:mente malignā,
Cat. 68, 37:studia,
Ov. Tr. 4, 1, 101:vulgus,
Hor. C. 2, 16, 40:oculi,
Verg. A. 5, 654.—In partic.A.Stingy, niggardly:B.malignus, largus,
Plaut. Bacch. 3, 2, 17.—Of favors, Ter. Hec. 1, 2, 84: vagae ne parce malignus arenae ossibus particulam dare, Hor. C. 1, 28, 23.— Trop.:fama,
Ov. H. 16, 143:in laudandis dictionibus,
Quint. 2, 2, 6.—Transf.1.Barren, unfruitful:2.terra malignior ceteris,
Plin. Ep. 2, 17, 15:colles,
Verg. G. 2, 179.—Scanty, insufficient, dim, petty, small, narrow:1.ostium,
too narrow, Sen. Q. N. 3, 27:aditus,
Verg. A. 11, 525:ignis,
Mart. 10, 96, 7:lux,
Verg. A. 6, 270:conspecta est parva maligna Unda procul venā,
Luc. 9, 500:munus,
Plin. 7, 50, 51, § 167.—Hence, adv.: mălignē.In gen., ill-naturedly, spitefully, enviously, malignantly (not in Cic. or Cæs.):2.maledice ac maligne loqui,
Liv. 45, 39.— Comp.:malignius habitum esse sermonem,
Curt. 8, 1, 8.—In partic.a.Stingily, grudgingly:b.ager maligne plebi divisus,
Liv. 8, 12:famem exstinguere,
sparingly, Sen. Ep. 18, 9: non mihi fuit tam maligne, ut, etc., it has not gone so poorly with me that, etc., Cat. 10, 18:dispensare,
Sen. Ben. 6, 16, 7:laudare,
Hor. Ep. 2, 1, 209.— Comp.:dicis, malignius tecum egisse naturam,
Sen. Ep. 44, 1.—Little, scantily:terra eorum, quae seruntur, maligne admodum patiens,
a very little, Mel. 2, 2:apertus,
Sen. Ben. 6, 34, 3:virens,
Plin. 34, 11, 26, § 112. -
93 malivolus
mălĕvŏlus ( mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.I.Adj. with dat., or in with acc. (class.):II. A.si omnibus est malevolus,
Cic. Fam. 2, 17, 7:Cato in me turpiter fuit malevolus,
id. Att. 7, 2, 7.— Transf., of things:sermones,
Cic. Fam. 3, 10, 10.—Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy:B.omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,
Cic. Balb. 25, 56:et invidi et malevoli et lividi,
id. Tusc. 4, 12, 28.— -
94 offendo
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
95 offensum
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
96 acerbitās
acerbitās ātis, f [acerbus], bitterness, harshness, sourness: fructūs magnā acerbitate permixtos ferre, i. e. public rewards bringing also bitter trials. — Fig., harshness, bitterness, rigor, severity, hostility, hatred: severitatem in senectute probo, acerbitatem nullo modo: patria, L.: virus acerbitatis, the poison of malice: nomen vestrum odio atque acerbitati futurum, an object of bitter hatred. —Plur., grief, sorrow, pain, anguish, affliction: lacrimas in meis acerbitatibus effudisti: omnīs acerbitates perferre, Cs.* * *harshness, severity; bitterness, sourness, ill feeling; anguish, hardship -
97 aegrōtō
-
98 aerūgō
aerūgō inis, f [aes], rust of copper, verdigris, C.— Rusty gold, Iu.—Poet., a corroding passion: mera, envy, H.: animos aerugo Cum imbuerit, avarice, H.* * *rust of copper, verdigris; canker of the mind, envy, ill-will, avarice -
99 būbō
būbō ōnis, m [BOV-, BV-], an owl, horned owl: ignavus, O.: profanus, O.—Once f: sola, V.* * *Ibubere, -, - V INTRANScry like a bittern (bird that booms/roars like an ox during mating)IIhorned or eagle owl (esp. as bird of ill omen) -
100 dēcumbō
dēcumbō cubuī, —, ere [CVB-], to lie down, recline: prior decumbas, take place (at table), T.: in triclinio, to fall, succumb, yield (of gladiators): honeste.* * *decumbere, decumbui, - V INTRANSto lie down, recline; take to bed; lie ill, die; fall (in a fight), fall down
См. также в других словарях:
Ill — Ill, adv. In a ill manner; badly; weakly. [1913 Webster] How ill this taper burns! Shak. [1913 Webster] Ill fares the land, to hastening ills a prey, Where wealth accumulates and men decay. Goldsmith. [1913 Webster] Note: Ill, like above, well,… … The Collaborative International Dictionary of English
Ill — ([i^]l), a. [The regular comparative and superlative are wanting, their places being supplied by worseand worst, from another root.] [OE. ill, ille, Icel. illr; akin to Sw. illa, adv., Dan. ilde, adv.] 1. Contrary to good, in a physical sense;… … The Collaborative International Dictionary of English
ill — ill, sick Ill and sick share responsibilities in peculiar ways, and are not always interchangeable. To begin with, ill is more usually predicative (placed after a verb, as in She was ill), whereas sick occurs naturally in attributive position… … Modern English usage
ILL — (in der Schriftart „Courier“: Ill) ist der Name verschiedener Flüsse: die rechtsrheinische Ill, siehe Ill (Vorarlberg) die linksrheinische Ill, siehe Ill (Elsass) den Bach Ill, siehe Ill (Saarland) Ill ist: ein Begriff in der Hip Hop Kultur siehe … Deutsch Wikipedia
ill — ill1 [il] adj. worse, worst [ME < ON illr (replacing OE yfel, evil, in many senses): prob. < Gmc * ilhila < IE base * elk , hungry, bad > OIr elc, bad] 1. characterized by, causing, or tending to cause harm or evil; specif., a)… … English World dictionary
Ill — (Ill) heißen: Ill (Vorarlberg), rechtsrheinischer Fluss in Vorarlberg Ill (Elsass), linksrheinischer Fluss im Frankreich Ill (Saarland), Bach im Saarland Ill ist der Name folgender Personen: Alfred Ill, Romanfigur, Protagonist der tragischen… … Deutsch Wikipedia
ILL — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres … Wikipédia en Français
ill. — ill. 〈in bibliograf. Angaben Abk. für〉 illustriert * * * ill. = illustriert. * * * Ill., Abkürzung für den Bundesstaat Illinois, USA. * * * ill. = illustriert … Universal-Lexikon
ill — [adj1] sick afflicted, ailing, a wreck*, below par*, bummed*, diseased, down, down with, feeling awful, feeling rotten, feeling terrible, got the bug*, indisposed, infirm, laid low*, off one’s feet*, on sick list*, out of sorts*, peaked, poorly,… … New thesaurus
ill — ► ADJECTIVE 1) not in full health; unwell. 2) poor in quality. 3) harmful, hostile, or unfavourable. ► ADVERB 1) badly, wrongly, or imperfectly: ill chosen. 2) only with difficulty. ► NOUN … English terms dictionary
Ill — Ill, n. 1. Whatever annoys or impairs happiness, or prevents success; evil of any kind; misfortune; calamity; disease; pain; as, the ills of humanity. [1913 Webster] Who can all sense of others ills escape Is but a brute at best in human shape.… … The Collaborative International Dictionary of English