-
1 aegrōtus
-
2 causārius
causārius ī, m [causa]. —In the army, one who pleads ill-health, an invalid.—Plur., L.* * *Icausaria, causarium ADJsick, ill, diseased, unhealthyIIsoldier discharged from army on health/other grounds, invalid; the_sick (pl.) -
3 aeger
aeger gra, grum, adj., unwell, ill, sick, diseased, suffering, feeble: uxor, T.: homines morbo: aegro corpore esse: volneribus, N.: pedibus, S.: anhelitus, shortness of breath, V.: sues, V.: seges, V. —As subst, a sick person: aegro adhibere medicinam: non aegris facultas quietis datur, Cs.— Troubled, dejected, distempered, agitated: animus, S.: aegris animis legati, i. e. dissatisfied, L.: mortales, i. e. miseri, V.: animus avaritiā, S.: curis, V.: aeger animi, despondent, L. — Of the state, weak, frail, feeble: rei p. pars: aegri aliquid in re p., L. — Causing pain, unfortunate: amor, V.: luctus, O.* * *Iaegra -um, aegrior -or -us, aegerrimus -a -um ADJsick/ill, infirm; unsound, injured; painful, grievous; corrupt; sad/sorrowfulIIsick person, invalid, patient -
4 īn-fīrmus
īn-fīrmus adj. with comp. and sup, not strong, weak, feeble, infirm: vires: corpus annis, S.: classis: oves, H.: ex gravi morbo, ill: infirmi ad resistendum, Cs.—Fig., weak, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded: animus, Cs.: sum paulo infirmior, H.: quorum concursu terrentur infirmiores, Cs.—Of no weight, weak, trivial, inconclusive, invalid: nuptiae, T.: ad probandum res: cautiones: infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi, L.: de causis condemnatus infirmissimis. -
5 inritus (irr-)
inritus (irr-) adj. [2 in+ratus], undecided, unsettled, invalid, void, of no effect: quod modo erat ratum, inritum est, T.: testamentum: quaeque augur dira defixerit, inrita infectaque sunto.— Vain, useless, without effect, ineffectual: omissā inritā re, abandoning the useless effort, L.: tela, V.: labor anni, O.: oblivio, L.: inritum Quodcumque retro est efficiet, worthless, H.—As subst n., nothingness, vanity, worthlessness: spes ad inritum redacta, L.: cadere in inritum, Ta.: inrita dicere, useless words, O.—Of persons, asking in vain, accomplishing nothing, baffled, failing: variis adsultibus inritus urget, V.: venit inrita turba, Tb.: inritis hostibus, Ta.: spei, vainly hoping, Cu. -
6 vitiōsus
vitiōsus adj. with comp. and sup. [vitium], full of faults, faulty, defective, invalid: vitiosissimus orator: consul, chosen in defiance of the auspices.—Plur. n. as subst, misfortune, ruin: in dira et in vitiosa incurrimus.—Wicked, depraved, vicious: si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri: Progeniem vitiosiorem, H.: omnis (luxuries) est vitiosa.* * *vitiosa, vitiosum ADJfull of vice, vicious -
7 consenesco
consenescere, consenui, - V INTRANSgrow old; grow old together; spend one's whole life/grow old in; decay, spoil; decline, go gray, grow feeble; fade/waste away, sink; lose respect; lose force, become invalid, fall into disuse; become of no account -
8 convalidatio
convalidation; (renewalof/consent to marriage previously canonically invalid) -
9 inefficax
inefficacis (gen.), inefficacior -or -us, inefficacissimus -a -um ADJuseless, ineffectual, unavailing, achieving nothing; invalid (legal), inoperative; not potent/efficacious (remedies), ineffective -
10 inritus
inrita, inritum ADJineffective, useless, invalid; in vain -
11 irritus
irrita, irritum ADJineffective, useless; invalid, void, of no effect; in vain -
12 Nvdvm pactvm
• A nude pact an invalid agreement a contract with illusory benefits or without consideration hence unenforceable -
13 inritus
, irritusvoid, invalid, in vain, useless, ineffectual. -
14 causarius
causārĭus, a, um, adj. [causa, II. D.].I.In medic. lang., sick, diseased, ill (not ante-Aug.):II.corpus,
Sen. Q. N. 1 praef. §4: partes, quibus adhibenda curatio est,
id. Ep. 68, 7:dens,
Marc. Emp. 12:dentes,
Plin. 23, 3, 37, § 75.— Subst.:causarii vel latere vel faucibus,
sick, Plin. 25, 5, 25, § 61:oculorum,
Marc. Emp. 8.—In milit. lang., discharged on account of ill health, invalid, Liv. 6, 6, 14.—Hence, missio, a discharge from military service on account of sickness, a liberation from service, Dig. 3, 2, 2; 29, 1, 26; 49, 16, 13; App. M. 4, p. 144, 16.— -
15 cesso
cesso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [1. cedo]; lit., to stand back very much; hence, to be remiss in any thing, to delay, loiter, or, in gen., to cease from, stop, give over (indicating a blamable remissness; while desinere, intermittere, requiescere do not include that idea: cessat desidiosus, requiescit fessus, Don. ad Ter. Eun. 3, 1, 15. Diff. from cunctari in this, that the latter designates inaction arising from want of resolution, but cessare that which is the result of slothfulness; cf. Doed. Syn. 3, p. 300 sq.;b.class. in prose and poetry): paulum si cessassem,
Ter. Eun. 4, 4, 5; 4, 6, 16; id. Ad. 4, 2, 49:si tabellarii non cessarint,
Cic. Prov. Cons. 7, 15:in suo studio atque opere,
id. Sen. 5, 13:ne quis in eo, quod me viderit facientem, cesset,
Liv. 35, 35, 16; cf. id. 35, 18, 8:ab apparatu operum ac munitionum nihil cessatum,
id. 21, 8, 1; 34, 16, 3; 31, 12, 2; Tac. A. 3, 28:quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,
whatever delay there was, Verg. A. 11, 288:audaciā,
to be deficient in spirit, Liv. 1, 46, 6; cf.:nullo umquam officio,
id. 42, 6, 8:ad arma cessantes Concitet,
Hor. C. 1, 35, 15 et saep.—So in admonitions:quid cessas?
Ter. And. 5, 6, 15; Tib. 2, 2, 10:quid cessatis?
Curt. 4, 16, 5:quor cessas?
Ter. Ad. 4, 5, 69; cf.: cessas in vota precesque ( poet. for cessas facere vota), Tros, ait, Aenea? cessas? Verg. A. 6, 51 sq.; Tib. 3, 6, 57.— With dat. incommodi: it dies;ego mihi cesso,
i. e. to my own injury, Plaut. Ps. 1, 3, 12 Lorenz ad loc.; id. Ep. 3, 2, 8:sed ego nunc mihi cesso, qui non umerum hunc onero pallio,
Ter. Phorm. 5, 6, 4.—With inf.:II.ego hinc migrare cesso,
Plaut. Ep. 3, 2, 6 sq.:numquid principio cessavit verbum docte dicere?
id. Pers. 4, 4, 3; so,alloqui,
Ter. And. 2, 2, 6; 5, 2, 4:adoriri,
id. Heaut. 4, 5, 9:pultare ostium,
id. ib. 3, 1, 1; id. Phorm. 2, 3, 30:introrumpere,
id. Eun. 5, 5, 26:detrahere de nobis,
Cic. Att. 11, 11, 2:mori,
Hor. C. 3, 27, 58 et saep.—In gen.A.To be inactive, idle, at leisure, to do nothing:b.cur tam multos deos nihil agere et cessare patitur? cur non rebus humanis aliquos otiosos deos praeficit?
Cic. N. D. 3, 39, 93; cf. id. ib. 1, 9, 22; id. Off. 3, 1, 1: nisi forte ego vobis cessare nunc videor;cum bella non gero,
id. de Sen. 6, 18:et si quid cessare potes, requiesce sub umbrā,
Verg. E. 7, 10:cessabimus una,
Prop. 3 (4), 23, 15; Ov. M. 4, 37:cur alter fratrum cessare et ludere et ungi praeferat, etc.,
Hor. Ep. 2, 2, 183 (cessare otiari et jucunde vivere, Schol. Crucq.); so id. ib. 1, 7, 57:per hibernorum tempus,
Liv. 36, 5, 1:cessatum usque adhuc est: nunc porro expergiscere,
Ter. Ad. 4, 4, 23:cessatum ducere curam,
put to rest, Hor. Ep. 1, 2, 31:non timido, non ignavo cessare tum licuit,
Curt. 3, 11, 5.—Of things, to be at rest, to rest, be still, inactive, unemployed, or unused, etc.:(β).si cessare putas rerum primordia posse, Cessandoque novos rerum progignere motus,
Lucr. 2, 80 sq.:quid ita cessarunt pedes?
Phaedr. 1, 9, 5:et grave suspenso vomere cesset opus,
Tib. 2, 1, 6; Ov. F. 6, 348:Achilles cessare in Teucros pertulit arma sua,
Prop. 2, 8, 30:cur Berecyntiae Cessant flamina tibiae,
Hor. C. 3, 19, 19:cessat voluntas?
id. ib. 1, 27, 13:cessat ira deae,
Liv. 29, 18, 10:solas sine ture relictas Praeteritae cessasse ferunt Letoïdos aras,
i. e. remained unsought, unapproached, Ov. M. 8, 278; cf.:at nunc desertis cessant sacraria lucis,
Prop. 3 (4), 13, 47; and:cessaturae casae,
Ov. F. 4, 804:cessans honor,
a vacant office, Suet. Caes. 76.—Of land, to lie uncultivated, fallow (cf. cessatio):c.alternis idem tonsas cessare novales,
Verg. G. 1, 71; Plin. 18, 23, 52, § 191; cf. Suet. Aug. 42.— Pass.:cessata arva,
Ov. F. 4, 617.— Trop., of a barren woman, Paul. Nol. Carm. 6, 48.—Sometimes cessare alicui rei, like vacare alicui rei, to have leisure for something, i.e. to attend to, apply one ' s self to:B.amori,
Prop. 1, 6, 21.—Rarely (prob. not ante-Aug.), not to be at hand or present, to be wanting:2.cessat voluntas? non aliā bibam Mercede,
Hor. C. 1, 27, 13:augendum addendumque quod cessat,
Quint. 2, 8, 10.—Hence,Judic. t. t.a.Of persons, not to appear before a tribunal, to make default:b.culpāne quis an aliquā necessitate cessasset,
Suet. Claud. 15 (where, [p. 323] just before, absentibus; cf.absum, 8.): quoties delator adesse jussus cessat,
Dig. 49, 14, 2, § 4; so ib. 47, 10, 17, § 20.—Of things (a process, verdict), to be invalid, null, void:C.cessat injuriarum actio,
Dig. 47, 10, 17, § 1:revocatio,
ib. 42, 8, 10, § 1:edictum,
ib. 39, 1, 1:senatus consultum,
ib. 14, 6, 12 et saep.—Also rare, in a moral view, to depart from a right way, i.e. to mistake, err:ut scriptor si peccat... Sic qui multum cessat,
Hor. A. P. 357:oratoris perfecti illius, ex nullā parte cessantis,
Quint. 1, 10, 4. -
16 circumscribo
circum-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.I.Prop., to draw a line around, to circumscribe, enclose in a circle (in good prose;II.very freq. in Cic.): orbem,
Cic. Fin. 5, 8, 23:lineas extremas umbrae,
Quint. 10, 2, 7:virgulā stantem,
Cic. Phil. 8, 8, 23:virgā regem,
Liv. 45, 12, 5:aeneā fibulā pars auriculae latissima circumscribitur,
Col. 6, 5, 4:terram surculo heliotropii,
Plin. 22, 21, 29, § 60.—Trop.A.To draw a line as the circumference of a thing (cf. Quint. 12, 10, 5), i. e. to define, encompass, enclose, lim it, bound, circumscribe (syn.: definio, describo, termino):B.nullis ut terminis (orator) circumscribat aut definiat jus suum,
Cic. de Or. 1, 16, 70; cf.:genus universum brevi circumscribi et definiri potest,
id. Sest. 45, 97:exiguum nobis vitae curriculum natura circumscripsit, immensum gloriae,
id. Rab. Perd. 10, 30:quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est,
id. Arch. 11, 29:ante enim circumscribitur mente sententia confestimque verba concurrunt,
id. Or. 59, 200:locum habitandi alicui,
id. Par. 2, 18:Oceanus undique circumscribit omnes terras et ambit,
Gell. 12, 13, 20:uti mihi dicas et quasi circumscribas verbis, quid homo sit,
id. 4, 1, 12.—To bring within narrow bounds, i. e. to contract, hem in, circumscribe, to hinder free action, to restrain, confine, limit, etc. (syn.: claudo, includo, coërceo).(α).Esp., of the restrictions or hinderances imposed by one magistracy or authority upon another:(β).Senatus credo praetorem eum circumscripsisset,
Cic. Mil. 33, 88 (cf. just before:an consules in praetore coërcendo fortes fuissent),
id. Att. 7, 9, 2; id. Phil. 13, 9, 19; Caes. B. C. 1, 32; Auct. ap. Quint. 9, 3, 72:ille se fluvio Rubicone et CC. milibus circumscriptum esse patiatur?
Cic. Phil. 6, 3, 5:gulam et ventrem,
Sen. Ep. 108, 14:circumscribere corpus et animo locum laxare,
id. ib. 15, 2:laudes,
id. Cons. ad Helv. 19, 7.—In gen.:2.uno genere genus hoc aratorum,
to comprehend in one class, Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149 Zumpt:totum Dionysium sex epitomis circumscripsit,
abridged, Col. 1, 1, 10:ut luxuriam vilitate circumscribamus,
Plin. 22, 2, 3, § 4.—In later medic. lang. circumscribi = minui, to abate, subside:C.gravedo circumscribitur,
Cael. Aur. Tard. 5, 10; so id. Acut. 2, 10 fin. —To encircle or go around by writing = scribendo circumdare, i. e. to deceive, cheat, circumvent, entrap, insnare (syn.:2.circumvenio, decipio): fallacibus et captiosis interrogationibus circumscripti atque decepti,
Cic. Ac. 2, 15, 46; Plin. 7, 40, 41, § 131; 33, 3, 14, § 48: non circumscribetur, qui ita se gesserit, ut dicat, etc., will not be deceived, i. e. will commit no error, Sen. Q. N. 5, 1, 3; id. Ep. 82, 19.—In mercantile lang., to deprive of money, to overreach, defraud:3.adulescentulos,
Cic. Phil. 14, 3, 7; Juv. 10, 222; 14, 237:ab Roscio HS. I[C ][C ]. circumscriptus,
Cic. Rosc. Com. 8, 24:vectigalia,
to embezzle, Quint. Decl. 340.—In law, to defeat the purpose of a law, a will, etc., by a forced or too literal interpretation:4.legem,
Dig. 4, 3, 18 fin.:ita circumscripto testamento,
Plin. Ep. 8, 18, 4; Front. Aquaed. 112: constitutiones, Lact. de Ira Dei, 8.—Of circumlocution, to involve in language:D.oratio rem simplicem circumscribens elocutione,
Auct. Her. 4, 32, 43; cf.:facetis jocis sacrilegium circumscribens,
covering, Just. 39, 2, 5.—To cancel; to declare invalid, to annul, invalidate, void, set aside (cf. circumduco, II. D.):1.hoc omni tempore Sullano ex accusatione circumscripto,
Cic. Verr. 2, 1, 16, § 43 (sublato, circumducto, praetermisso, Ascon.):circumscriptis igitur iis seutentiis, quas posui, etc.,
id. Fin. 3, 9, 31.—Hence, circumscriptus, a, um, P. a.(Acc. to II. A.) In rhet., rounded into periods, periodic:2.circumscripti verborum ambitus,
Cic. Or. 12, 38; cf. Auct. Her. 4, 32, 43; Quint. 12, 10, 5, and v. circumscriptio.— Adv.: circum-scriptē, in periods:circumscripte numeroseque dicere,
Cic. Or. 66, 221: circumscripte complecti singulas res. id. N. D. 2, 59, 147.—(Acc. to II. B.) Restricted, limited:brevis et circumscripta quaedam explicatio,
Cic. de Or. 1, 42, 189:(vis orationis) pressior et circumscriptior et adductior,
Plin. Ep. 1, 16, 4.— Adv.: circum-scriptē, summarily:circumscripte et breviter ostendere,
Lact. 5, 14, 8; 5, 9, 20. — Sup. of the adj., and comp. and sup. of the adv. not in use. -
17 inritus
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
18 inutilis
ĭn-ūtĭlis, e, adj., useless, unserviceable, unprofitable; constr. absol., with ad, or with dat. (class.).I.In gen.A.Of persons.(α).Absol.:(β).homo iners atque inutilis,
Cic. Off. 3, 6, 31; Verg. A. 2, 647; 10, 794:dum meliorem ex ducibus inutilem vulnus faceret,
Liv. 21, 53:turba,
id. 30, 30; Just. 2, 11, 3.— Sup., Col. 3, 10, 6.—With ad:(γ).per aetatem ad pugnam inutiles,
Caes. B. G. 2, 16:ad rem gerendam,
id. B. C. 3, 43; Val. Max. 3, 2, 11.—With dat.:B.aetate inutiles bello,
Caes. B. G. 7, 78:sibi,
Cic. Inv. 1, 1, 1:reipublicae,
Liv. 29, 1.—Of inanim. and abstr. things:II.rami,
Hor. Epod. 2, 13:naves ad navigandum inutiles,
Caes. B. G. 4, 29:tempestas non inutilis ad capiendum consilium,
id. ib. 7, 27:impedimenta,
Liv. 38, 15 fin.:ferrum,
Verg. A. 2, 510:lingua,
Ov. H. 4, 7:alga,
Hor. C. 3, 7, 10:et genus et nomen jactare,
id. ib. 1, 14, 3:inutiles oratori universales quaestiones,
Quint. 3, 5, 12; 5, 10, 82:ad audiendum,
id. 4, 1, 34.—With subj.-clause:quod non inutile sit imitari,
Quint. 2, 3, 11; 1, 1, 27; 11, 2, 48 et saep.:stipulatio,
invalid, Gai. Inst. 3, 97:fidei commissa,
id. ib. 2, 261.— Sup.:inutilissimus quisque,
Col. 3, 10, 1.—Esp., hurtful, injurious.A.Of persons:B.seditiosus et inutilis civis,
Cic. Off. 2, 14; so id. ib. 3, 13:sed sibi inutilior,
Ov. M. 13, 37:mihi reique publicae,
Hirt. B. Afr. 54. —Of inanim. and abstr. things:1. 2.fungus,
Cels. 5, 27, n. 17:inutile est,
Cic. Off. 3, 13; Plin. 17, 27, 45, § 257:aquae inutiles pestilentesque,
Sen. Q. N. 6, 27:oratio,
Liv. 42, 14:arbitrium,
Ov. M. 11, 100.— Adv.: ĭnū-tĭlĭter.Hurtfully, injuriously:late diffusa aqua bibitur inutilius,
Varr. R. R. 3, 5, 2:administrare,
Hirt. B. Alex. 65, 1. -
19 irritum
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
20 irritus
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
invalid — in‧val‧id [ɪnˈvæld] adjective 1. LAW an invalid contract, agreement, document etc is not legally or officially acceptable: • Wellcome s patent to the drug was ruled invalid because the company didn t invent the compound. • evidence obtained… … Financial and business terms
invalid — in·val·id /in va ləd/ adj: being without force or effect under the law declared the will invalid in·val·id·ly adv Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
invalid — INVALÍD, Ă, invalizi, de, adj., s.m. şi f. (Persoană) care are o infirmitate (din cauza căreia este inaptă de muncă); infirm, mutilat, schilod. – Din fi. invalide, lat. invalidus. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98 Invalid ≠ valid… … Dicționar Român
.invalid — Введение 1999 Тип домена зарезервированный общий домен верхнего уровня Статус Зарезервирован для предотвращения конфликтов и путаницы Регистратор IANA Назначение При необходи … Википедия
Invalid — In va*lid, a. [See {Invalid}, n.] Not well; feeble; infirm; sickly; as, he had an invalid daughter. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Invalid — In va*lid, v. t. 1. To make or render invalid or infirm. Invalided, bent, and almost blind. Dickens. [1913 Webster] 2. To classify or enroll as an invalid. [1913 Webster] Peace coming, he was invalided on half pay. Carlyle. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Invalid — In*val id, a. [Pref. in not + valid: cf. F. invalide, L. invalidus infirm, weak. Cf. {Invalid} infirm.] [1913 Webster] 1. Of no force, weight, or cogency; not valid; weak. [1913 Webster] 2. (Law) Having no force, effect, or efficacy; void; null;… … The Collaborative International Dictionary of English
Invalid — may refer to:*Patient, a sick person *A person with a disabilityAs the opposite of valid:*Validity, in logic, true premises cannot lead to a false conclusion *Validity (statistics), a measure which is measuring what it is supposed to measure… … Wikipedia
.invalid — est un domaine de premier niveau réservé. Un domaine de premier niveau réservé est un domaine de premier niveau qui n’est pas destiné à être utilisé dans le système de nom de domaine (Domain Name System) d’Internet, mais qui est réservé à un… … Wikipédia en Français
invalid — invàlīd m <G invalída> DEFINICIJA onaj koji ima od rođenja ili kao posljedicu ozljede ili bolesti tjelesno ili duševno oštećenje SINTAGMA invalid rada onaj kojem je tjelesno ili duševno zdravlje narušeno na radnom mjestu ili u radnom… … Hrvatski jezični portal
invalid — [adj1] worthless; unfounded bad, baseless, fallacious, false, ill founded, illogical, inoperative, irrational, mad, not binding, not working, nugatory, null, null and void*, reasonless, sophistic, unreasonable, unreasoned, unscientific, unsound,… … New thesaurus