afflictus

afflictus ( adf-), a, um, P. a., from affligo.

afflictus ( adf-), ūs, m. [id.], a striking on or against, a collision:

nubes adflictu ignem dant,

App. de Mund. p. 63, 36 Elm.

afflictus ( adf-), a, um, P. a., from affligo.

afflictus ( adf-), ūs, m. [id.], a striking on or against, a collision:

nubes adflictu ignem dant,

App. de Mund. p. 63, 36 Elm.

af-flīgo (better adf-), ixi, ictum, 3, v. a. (afflixint = afflixerint, Front. ad M. Caes. 3, 3).

Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:

te ad terram, scelus, adfligam,

I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:

nolo equidem te adfligi,

id. Most. 1, 4, 19:

statuam,

to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,

monumentum,

id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:

infirmas arbores pondere adfligunt,

id. ib.:

tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,

dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:

equi atque viri adflicti, etc.,

Sall. J.101,11:

ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,

were thrown down, id. ib. 60, 7:

ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,

Liv. 28, 19:

imaginem solo,

Tac. H. 1, 41:

caput saxo,

to dash against, id. A. 4, 45:

aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,

Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—

Fig.

To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;

et cum reflavit, adfligimur,

Cic. Off. 2, 6:

virtus nostra nos adflixit,

has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:

Pompeius ipse se adflixit,

id. Att. 2, 19:

senectus enervat et adfligit homines,

id. Sen. 70:

opes hostium,

Liv. 2, 16:

aliquem bello,

id. 28, 39:

Othonianas partes,

Tac. H. 2, 33:

amicitias,

Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—

To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):

hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,

to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:

animos adfligere et debilitare metu,

Cic. Tusc. 4, 15, 34.—

Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.

Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:

naves,

damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:

Graecia perculsa et adflicta et perdita,

Cic. Fl. 7:

ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,

id. Quint. 30:

non integra fortuna, at adflicta,

id. Sull. 31:

adflictum erigere,

id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:

adflictiore condicione esse,

id. Fam. 6,1;

hence: res adflictae (like accisae and adfectae),

disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:

copiae,

Suet. Oth. 9.—

Fig.

Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:

aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,

Cic. Tusc. 4, 16:

luctu,

id. Phil. 9, 5:

maerore,

id. Cat. 2, 1:

adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.—

Of character, like abjectus, abandoned, outcast, depraved, low, mean, base, vile:

homo adflictus et perditus,

Cic. Phil. 3, 10:

nemo tam adflictis est moribus, quin, etc.,

Macr. S. 6, 7.— Sup. and adv. not used.

af-flīgo (better adf-), ixi, ictum, 3, v. a. (afflixint = afflixerint, Front. ad M. Caes. 3, 3).

Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:

te ad terram, scelus, adfligam,

I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:

nolo equidem te adfligi,

id. Most. 1, 4, 19:

statuam,

to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,

monumentum,

id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:

infirmas arbores pondere adfligunt,

id. ib.:

tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,

dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:

equi atque viri adflicti, etc.,

Sall. J.101,11:

ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,

were thrown down, id. ib. 60, 7:

ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,

Liv. 28, 19:

imaginem solo,

Tac. H. 1, 41:

caput saxo,

to dash against, id. A. 4, 45:

aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,

Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—

Fig.

To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;

et cum reflavit, adfligimur,

Cic. Off. 2, 6:

virtus nostra nos adflixit,

has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:

Pompeius ipse se adflixit,

id. Att. 2, 19:

senectus enervat et adfligit homines,

id. Sen. 70:

opes hostium,

Liv. 2, 16:

aliquem bello,

id. 28, 39:

Othonianas partes,

Tac. H. 2, 33:

amicitias,

Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—

To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):

hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,

to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:

animos adfligere et debilitare metu,

Cic. Tusc. 4, 15, 34.—

Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.

Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:

naves,

damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:

Graecia perculsa et adflicta et perdita,

Cic. Fl. 7:

ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,

id. Quint. 30:

non integra fortuna, at adflicta,

id. Sull. 31:

adflictum erigere,

id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:

adflictiore condicione esse,

id. Fam. 6,1;

hence: res adflictae (like accisae and adfectae),

disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:

copiae,

Suet. Oth. 9.—

Fig.

Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:

aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,

Cic. Tusc. 4, 16:

luctu,

id. Phil. 9, 5:

maerore,

id. Cat. 2, 1:

adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.—

Of character, like abjectus, abandoned, outcast, depraved, low, mean, base, vile:

homo adflictus et perditus,

Cic. Phil. 3, 10:

nemo tam adflictis est moribus, quin, etc.,

Macr. S. 6, 7.— Sup. and adv. not used.

dē-plōro, āvi, ātum, v. n. and a.

Neutr., to weep bitterly, to moan, wail, lament, complain.

Prop. (repeatedly in Cic.;

elsewh. not so used): afflictus et jacens et lamentabili voce deplorans,

Cic. Tusc. 2, 13 fin.:

de suis incommodis,

id. Verr. 2, 2, 27; so,

de aliqua re,

id. ib. 2, 3, 18, § 45 (with conqueri); id. Sest. 6, 14.—

Transf., of the vine: to weep, bleed greatly, Pall. Febr. 30.—Far more freq. and [p. 550] class.,

Act., to weep for bitterly, bewail, lament, deplore.

Prop.:

si ad scopulos haec conqueri ac deplorare vellem,

Cic. Verr. 2, 5, 67:

damnationem illam,

id. Clu. 24, 65:

nomen reipublicae,

id. Cat. 4, 2 fin. (with lamentari); id. de Sen. 23, 84; id. Tusc. 5, 39, 115:

quae nostri aequales deplorare solebant, quod, etc.,

id. de Sen. 3, 7; Ov. M. 5, 63:

ante omnes deplorati erant equites,

Liv. 4, 40 init. et saep.:

quae de altero deplorentur,

Cic. de Or. 2, 52, 211; cf.:

multa de Gnaeo deplorabo,

id. Att. 9, 18.—

Since the Aug. per., meton. (effectus pro causa, to weep for as lost, i. e.), to regard as lost, to give up:

suam quisque spem, sua consilia, communibus deploratis exsequentes,

Liv. 5, 40, 6:

deploratur in perpetuum libertas,

id. 3, 38, 2:

agros,

id. 41, 6:

paene Romanum nomen,

id. 9, 7:

diem,

Quint. 10, 3, 128:

exitum,

Flor. 2, 18, 15:

deplorata spes est,

Liv. 26, 12; cf.

vota (coloni),

Ov. M. 1, 272:

Jason a medicis,

Plin. 7, 50, 51, § 166 al. —

Transf., of the disease, hopeless, incurable:

aurium vitia,

Plin. 29, 6, 39, § 135.

lāmentābĭlis, e, adj. [lamentor], mournful, lamentable (class.).

Full of sorrow, expressing sorrow:

afflictus et jacens, et lamentabili voce deplorans,

Cic. Tusc. 2, 13, 32:

carmen,

Stat. S. 5, 3, 1.—

Causing sorrow, deplorable:

funera sumptuosa et lamentabilia,

Cic. Leg. 2, 25, 64:

regnum,

Verg. A. 2, 4:

tributum,

Ov. M. 8, 263.

luctus, ūs ( gen. lucti, Att. ap. Non. 485, 30 and 32), m. [lugeo], sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation, esp. over the loss of something dear to one.

Lit.:

filius luctu perditus,

Cic. Rosc. Am. 8, 23:

orat, ne suum luctum patris lacrimis augeatis,

id. Fl. 42, 106:

in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,

id. Pis. 36, 89:

afflictus et confectus luctu,

id. Att. 3, 8, 4:

re cognitā tantus luctus excepit, ut, etc.,

Caes. B. C. 2, 7:

luctu atque caede omnia complentur,

Sall. J. 97:

furere luctu filii,

Cic. de Or. 2, 46, 193:

in maximos luctus incidere,

id. Off. 1, 10, 32:

luctum alicui importare,

Phaedr. 1, 28, 6:

dare animum in luctus,

Ov. M. 2, 384:

luctus aliquando ridicula fuerit imitatio,

Quint. 6, 2, 26:

multis in luctibus, inque perpetuo maerore senescere,

Juv. 10, 244.—

Transf.

The external signs of sorrow in one's dress and gestures, mourning, mourning apparel, weeds (usually worn by the bereaved, and also by accused persons):

erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste,

Cic. Sest. 14, 32:

omnia discessu meo plena luctūs et maeroris fuerunt,

id. ib. 60, 128:

senatusconsulto diebus triginta luctus est finitus,

Liv. 22, 56:

Plancina luctum amissae sororis tum primum laeto cultu mutavit,

Tac. A. 2, 75: minuitur populo luctus aedis dedicatione... privatis autem, cum liberi nati sunt, etc., [p. 1082] Fest. s. v. minuitur, p. 154 Müll.—

A source of grief:

tu non inventa repertā Luctus eras levior,

Ov. M. 1, 655; cf.:

et luctum et curam effugies,

Juv. 14, 157.—

Personified: Luctus, the god of grief:

primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae,

Verg. A. 6, 274; Sil. 13, 581; Stat. Th. 3, 126.

luctus, ūs ( gen. lucti, Att. ap. Non. 485, 30 and 32), m. [lugeo], sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation, esp. over the loss of something dear to one.

Lit.:

filius luctu perditus,

Cic. Rosc. Am. 8, 23:

orat, ne suum luctum patris lacrimis augeatis,

id. Fl. 42, 106:

in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,

id. Pis. 36, 89:

afflictus et confectus luctu,

id. Att. 3, 8, 4:

re cognitā tantus luctus excepit, ut, etc.,

Caes. B. C. 2, 7:

luctu atque caede omnia complentur,

Sall. J. 97:

furere luctu filii,

Cic. de Or. 2, 46, 193:

in maximos luctus incidere,

id. Off. 1, 10, 32:

luctum alicui importare,

Phaedr. 1, 28, 6:

dare animum in luctus,

Ov. M. 2, 384:

luctus aliquando ridicula fuerit imitatio,

Quint. 6, 2, 26:

multis in luctibus, inque perpetuo maerore senescere,

Juv. 10, 244.—

Transf.

The external signs of sorrow in one's dress and gestures, mourning, mourning apparel, weeds (usually worn by the bereaved, and also by accused persons):

erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste,

Cic. Sest. 14, 32:

omnia discessu meo plena luctūs et maeroris fuerunt,

id. ib. 60, 128:

senatusconsulto diebus triginta luctus est finitus,

Liv. 22, 56:

Plancina luctum amissae sororis tum primum laeto cultu mutavit,

Tac. A. 2, 75: minuitur populo luctus aedis dedicatione... privatis autem, cum liberi nati sunt, etc., [p. 1082] Fest. s. v. minuitur, p. 154 Müll.—

A source of grief:

tu non inventa repertā Luctus eras levior,

Ov. M. 1, 655; cf.:

et luctum et curam effugies,

Juv. 14, 157.—

Personified: Luctus, the god of grief:

primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae,

Verg. A. 6, 274; Sil. 13, 581; Stat. Th. 3, 126.

opprĭmo ( obp-), essi, essum, 3, v. a. [ob-premo], to press against, press together; to press down (class.; syn. obruo).

Lit.:

voluit deus ora loquentis Opprimere,

to close, Ov. M. 3, 295: oculos, to press together, i. e. close the eyes, sc. of a dying person, Val. Max. 2, 6, 8:

fauces manu,

Suet. Calig. 12: flammam in ore, to repress, Enn. ap. Cic. de Or. 2, 54, 122 (Trag. v. 437 Vahl.).— To press down:

taleam pede,

to press into the ground, Cato, R. R. 45; Plaut. Ps. 5, 1, 27:

opprimi ruinā conclavis,

to be crushed, Cic. Div. 2, 8, 20:

terrā oppressus,

id. ib. 2, 23, 51:

classem,

to sink, id. Imp. Pomp. 12, 33:

senem injectu multae vestis,

to smother, stifle, Tac. A. 6, 50; so,

dormiens oppressit eum,

Vulg. 3 Reg. 3, 19; Varr. R. R. 2, 4, 14.—

Transf.:

oppressit jaculo redeuntem ad frena leonem,

struck down, Val. Fl. 3, 24.—

Trop.

To press together; to close, shut:

os opprime,

shut your mouth! hold your tongue! Plaut. As. 3, 2, 40; Ter. Phorm. 5, 8, 93.—

To press or bear down:

opprimi onere,

Cic. Rosc. Am. 4.—

To put down, suppress, quell, check, quash:

quae oratio a censore opprimenda est,

Cic. Fin. 2, 10, 30:

sine tumultu rem omnem oppressere,

Liv. 2, 4:

tumultum,

id. 31, 11:

fraudem,

to baffle, thwart, id. 26, 6; Vulg. Lev. 24, 16.—

To overthrow, overwhelm, crush, overpower, prostrate, subdue:

reliquias hujus belli,

Cic. Fam. 10, 20, 3:

Graeciam,

Nep. Them. 8, 2:

nationem,

Cic. Font. 12, 36:

invidiam acerbitate,

Nep. Dion. 6:

libertatem,

to put an end to, destroy, id. Alcib. 3, 3:

ut exstinctae potius amicitiae, quam oppressae esse videantur,

Cic. Lael. 21, 78:

aliquem iniquo judicio,

id. Quint. 2, 7:

intolerandam potentiam,

to overthrow, id. Rosc. Am. 13, 36: aliquem, to crush one with false accusations, Liv. 2, 52; cf.:

insontem oblato falso crimine,

id. 1, 51:

quaestionem,

id. 26, 15:

si oppressa foret secura senectus (i. e. securus senex),

Juv. 10, 75:

litteras,

to utter indistinctly, to mumble, Cic. Off. 1, 37, 133.—In gen., to have the upper hand, get the best of it, be victorious, Plaut. Mil. 4, 5, 10.—

To load, overwhelm, bear down, overcome: opprimi aere alieno, Cic. Cat. 2, 4, 8:

mvidiā,

id. ib. 2, 2, 4:

totius corporis doloribus,

id. Fam. 9, 14, 3:

metu,

Liv. 24, 33:

timore,

Caes. B. G. 4, 15:

senatus oppressus et afflictus,

Cic. Red. in Sen. 7, 18.—

To fall upon, surprise, take by surprise, come upon unexpectedly, seize, catch (syn.:

adorior, invado): occasionem opprimere,

to seize, embrace, Plaut. As. 2, 2, 15:

imprudentem,

Ter. And. 1, 3, 22:

incautos,

Liv. 26, 12:

Antonium mors oppressit,

Cic. Verr. 2, 3, 91, § 213:

ne subito a me opprimantur (sc. interrogando),

id. ib. 2, 4, 67, §

150: oppressi luce copias instruunt, Auct. B. G. 8, 14: rostra,

to make one's self master of, occupy, Cic. Clu. 40, 110.—

To bury, hide, conceal, suppress:

quod quo studiosius ab ipsis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

Cic. Rosc. Am. 41, 121:

iram,

Sall. J. 72, 1:

ita ejus rei oppressa mentio est,

Liv. 23, 22:

infamiam,

Just. 12, 13, 10. —

To force a woman, commit a rape upon (late Lat.), Vulg. 2 Reg. 13, 12; 14, 32; id. Gen. 34, 2; id. Ezech. 2, 2; 11.

opprĭmo ( obp-), essi, essum, 3, v. a. [ob-premo], to press against, press together; to press down (class.; syn. obruo).

Lit.:

voluit deus ora loquentis Opprimere,

to close, Ov. M. 3, 295: oculos, to press together, i. e. close the eyes, sc. of a dying person, Val. Max. 2, 6, 8:

fauces manu,

Suet. Calig. 12: flammam in ore, to repress, Enn. ap. Cic. de Or. 2, 54, 122 (Trag. v. 437 Vahl.).— To press down:

taleam pede,

to press into the ground, Cato, R. R. 45; Plaut. Ps. 5, 1, 27:

opprimi ruinā conclavis,

to be crushed, Cic. Div. 2, 8, 20:

terrā oppressus,

id. ib. 2, 23, 51:

classem,

to sink, id. Imp. Pomp. 12, 33:

senem injectu multae vestis,

to smother, stifle, Tac. A. 6, 50; so,

dormiens oppressit eum,

Vulg. 3 Reg. 3, 19; Varr. R. R. 2, 4, 14.—

Transf.:

oppressit jaculo redeuntem ad frena leonem,

struck down, Val. Fl. 3, 24.—

Trop.

To press together; to close, shut:

os opprime,

shut your mouth! hold your tongue! Plaut. As. 3, 2, 40; Ter. Phorm. 5, 8, 93.—

To press or bear down:

opprimi onere,

Cic. Rosc. Am. 4.—

To put down, suppress, quell, check, quash:

quae oratio a censore opprimenda est,

Cic. Fin. 2, 10, 30:

sine tumultu rem omnem oppressere,

Liv. 2, 4:

tumultum,

id. 31, 11:

fraudem,

to baffle, thwart, id. 26, 6; Vulg. Lev. 24, 16.—

To overthrow, overwhelm, crush, overpower, prostrate, subdue:

reliquias hujus belli,

Cic. Fam. 10, 20, 3:

Graeciam,

Nep. Them. 8, 2:

nationem,

Cic. Font. 12, 36:

invidiam acerbitate,

Nep. Dion. 6:

libertatem,

to put an end to, destroy, id. Alcib. 3, 3:

ut exstinctae potius amicitiae, quam oppressae esse videantur,

Cic. Lael. 21, 78:

aliquem iniquo judicio,

id. Quint. 2, 7:

intolerandam potentiam,

to overthrow, id. Rosc. Am. 13, 36: aliquem, to crush one with false accusations, Liv. 2, 52; cf.:

insontem oblato falso crimine,

id. 1, 51:

quaestionem,

id. 26, 15:

si oppressa foret secura senectus (i. e. securus senex),

Juv. 10, 75:

litteras,

to utter indistinctly, to mumble, Cic. Off. 1, 37, 133.—In gen., to have the upper hand, get the best of it, be victorious, Plaut. Mil. 4, 5, 10.—

To load, overwhelm, bear down, overcome: opprimi aere alieno, Cic. Cat. 2, 4, 8:

mvidiā,

id. ib. 2, 2, 4:

totius corporis doloribus,

id. Fam. 9, 14, 3:

metu,

Liv. 24, 33:

timore,

Caes. B. G. 4, 15:

senatus oppressus et afflictus,

Cic. Red. in Sen. 7, 18.—

To fall upon, surprise, take by surprise, come upon unexpectedly, seize, catch (syn.:

adorior, invado): occasionem opprimere,

to seize, embrace, Plaut. As. 2, 2, 15:

imprudentem,

Ter. And. 1, 3, 22:

incautos,

Liv. 26, 12:

Antonium mors oppressit,

Cic. Verr. 2, 3, 91, § 213:

ne subito a me opprimantur (sc. interrogando),

id. ib. 2, 4, 67, §

150: oppressi luce copias instruunt, Auct. B. G. 8, 14: rostra,

to make one's self master of, occupy, Cic. Clu. 40, 110.—

To bury, hide, conceal, suppress:

quod quo studiosius ab ipsis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

Cic. Rosc. Am. 41, 121:

iram,

Sall. J. 72, 1:

ita ejus rei oppressa mentio est,

Liv. 23, 22:

infamiam,

Just. 12, 13, 10. —

To force a woman, commit a rape upon (late Lat.), Vulg. 2 Reg. 13, 12; 14, 32; id. Gen. 34, 2; id. Ezech. 2, 2; 11.

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.

As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.

As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.

In comparison between two adjj.:

tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):

non tam solido quam splendido nomine,

id. Fin. 1, 18, 61:

tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,

Val. Max. 3, 8, 1:

adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,

things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:

quorum vires quam repentinae tam breves,

Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:

non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140:

ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,

id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:

maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,

Liv. 7, 1, 8:

quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,

id. 21, 43, 11:

donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,

id. 4, 2, 4. —

In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.

As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;

not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,

as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:

quam placida'st aqua,

id. ib. 3, 2, 165:

tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,

id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:

nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,

Cic. Or. 30, 168:

tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,

id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—

The adjective not repeated.

The terms of comparison being nouns or pronouns:

tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),

Plaut. Capt. 2, 2, 60:

fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,

id. Bacch. 3, 3, 30:

tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,

id. Cas. 3, 6, 43:

ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,

id. Poen. 1, 2, 145:

tam crebri ad terram decidebant quam pira,

id. ib. 2, 38:

tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,

Ter. Ad. 5, 3, 63:

quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,

id. ib. 4, 1, 18:

tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,

Cic. Sull. 31, 87:

tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,

id. Fam. 13, 3:

nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,

Liv. 45, 22:

nihil est tam violentum quam magna vis aquae,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),

Quint. 8, 2, 8:

(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,

Sen. Ira, 1, 9, 2.—

Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,

Plaut. Cist. 2, 1, 20:

nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

Cic. Sen. 12, 41:

neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,

Lucr. 6, 101.—Virtually negative:

quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),

Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:

vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,

Liv. 28, 39, 13. —

With quam in subst.-clause:

quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,

Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:

juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,

Cic. Leg. 1, 4, 12. —

Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?

Cic. Leg. 1, 4, 14.—

With quam in adverb.-clause:

cupam facito tam crassam quam modioli postulant,

Cato, R. R. 21, 1:

si era mea sciat tam socordem esse quam sum,

Plaut. Cist. 4, 2, 5:

tua est imago: tam consimili'st quam potest,

id. Men. 5, 9, 4:

sororem tam similem quam lacte lacti est,

id. Mil. 2, 2, 87.—

Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.

Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:

quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?

Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:

nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,

Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—

The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:

tam facile vinces quam pirum volpes comest,

id. Most. 3, 1, 26:

tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,

id. Merc. 1, 2, 77:

tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,

id. Truc. 1, 2, 109:

tam facile quam tu arbitraris,

Cic. Div. 1, 6, 10:

tam cito evertetur quam navis, etc.,

id. Rep. 1, 34, 51:

nihil tam cito redditur quam a speculo imago,

Sen. Q. N. 1, 4, 2. —

Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,

Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):

quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,

Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —

With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.

One verb compared with another:

nam quod edit tam duim quam perduim,

for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,

Cic. Att. 13, 20, 4:

utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,

Quint. 2, 5, 17:

Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,

Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:

fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,

Lucr. 6, 115.—

The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,

Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;

tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,

Plaut. Capt. 2, 2, 61:

tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),

id. Aul. 3, 6, 12:

quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,

id. Capt. 2, 2, 6:

tam huic loqui licere oportet quam isti,

id. Cas. 2, 6, 58:

tam tibi istuc credo quam mihi,

id. Ep. 1, 2, 25:

haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,

Cic. Ac. 2, 44, 137:

tam moveor quam tu, Luculle,

id. ib. 2, 46, 141:

tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,

id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:

tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,

Cic. Tusc. 1, 24, 56:

sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,

Sen. Ira. 1, 12, 4:

meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),

id. ib. 1, 15, 1:

tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),

id. Q. N. 3, 16, 3:

quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),

Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.

sic),

Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —

Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,

Ter. Heaut. 4, 3, 8:

nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,

Cic. Tusc. 3, 16, 34:

quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,

id. Fam. 7, 3, 2:

qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,

id. Att. 2, 17, 2:

neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,

id. Verr. 1, 8, 21:

Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,

Liv. 38, 39, 10.—

Object-inff.:

qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,

Cic. Ac. 2, 14, 44:

quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,

id. Tusc. 1, 7, 13:

virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,

id. Lael. 26, 98.—

Subject-inff. or dependent clauses:

ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),

Plaut. As. 1, 1, 109:

Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,

Ter. Eun. 4, 4, 51:

tam teneor dono quam si dimittar onustus,

Hor. Ep. 1, 7, 18:

Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,

Ov. M. 4, 613:

tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,

Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):

nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,

Cic. Off. 1, 34, 125:

eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,

id. Att. 9, 2, a, 3:

nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,

id. Tusc. 2, 12, 28:

non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,

id. Or. 2, 72, 295:

cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,

id. Top. 1, 2:

auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,

Liv. 2, 44, 7:

Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,

id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —

With quam in adverb.-clause:

tam confido quam poti'st,

Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;

v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),

Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—

Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:

quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,

Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:

quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,

id. Brut. 15, 58.—

With esse and predic. noun:

tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,

Plaut. Mil. 2, 5, 47:

equidem tam sum servos quam tu,

id. Capt. 3, 4, 11:

tam ego homo sum quam tu,

id. As. 2, 4, 83:

nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,

Ter. Ad. 3, 3, 68:

tam es tu judex quam ego senator,

Cic. Rab. Post. 7, 17:

tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:

tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,

Plaut. Capt. 2, 2, 86:

qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,

Cic. Off. 1, 7, 23. —

Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,

Cic. Off. 3, 8, 35. —

With quasi in place of quam:

tam a me pudica est quasi soror mea sit,

Plaut. Curc. 1, 1, 51. —

Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):

quam magis adspecto, tam magis est nimbata,

Plaut. Poen. 1, 2, 138:

magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,

id. Bacch. 5, 1, 5:

quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

id. As. 1, 3, 6:

quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,

Lucr. 4, 999:

quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,

id. 5, 453:

tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,

Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:

quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,

Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:

verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,

Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:

quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,

Plaut. Trin. 4, 2, 19.—

Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.

the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,

Cato, R. R. 64 (65):

oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,

id. ib. 64 (65):

quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,

id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:

quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,

Plaut. Aul. 2, 2, 59:

quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,

Ter. Heaut. 5, 2, 44:

quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,

id. Ad. 3, 4, 56:

quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,

Varr. R. R. 2, 9:

quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

Sall. J. 31, 14. —

With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):

nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),

Plaut. Mil. 4, 7, 26:

tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),

id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).

With a comp. clause understood.

With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:

quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),

Cic. Off. 1, 21, 73:

cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),

id. Tusc. 3, 1, 1:

nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),

id. ib. 1, 23, 55:

non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,

id. Ac. 2, 4, 10:

sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),

Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);

sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),

Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:

bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,

Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:

tam gratia'st,

id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;

nolo tibi molestos esse nos,

id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—

With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.

With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:

equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,

id. Most. 1, 3, 29:

ordine cum videas tam certo multa creari,

Lucr. 5, 735:

deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,

id. 5, 12:

quorsum igitur tam multa de voluptate?

Cic. Sen. 12, 44:

ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,

id. Tusc. 1, 42, 100:

inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,

id. Fin. 2, 23, 77:

quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?

as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:

tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,

id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:

ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,

id. Ac. 2, 21, 68:

tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,

at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:

supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,

Liv. 39, 31, 14:

tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,

Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:

qui tam crudelem tyrannum occideret,

id. 3, 1, 2:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,

id. 3, 2, 7:

tam contraria est pestis,

Plin. 8, 38, 57, § 136:

tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,

id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):

tamne indignus videar?

Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:

nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,

of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—

With advv.:

alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?

Plaut. Capt. 1, 2, 37:

quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?

id. Am. 1, 3, 4:

unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?

Ter. Phorm. 3, 3, 1:

quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,

Lucr. 5, 559:

jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,

Cic. Tusc. 1, 6, 12:

ista tam aperte et per versa et falsa,

id. Ac. 2, 18, 60:

cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,

id. Sen. 5, 13:

me pudet tam cito de sententia esse dejectum,

id. Tusc. 2, 5, 14:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

id. Fin. 5, 11, 31:

an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,

as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:

nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,

id. Or. 1, 55, 274:

quid tu, inquit, tam mane?

id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:

quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

id. ib. 1, 14:

cum tam procul a finibus Macedoniae absint,

Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:

qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,

Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:

tam vesperi,

Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—

With verbs:

ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,

Plaut. Bacch. 4, 5, 10:

quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?

id. Cist. 1, 1, 55:

quid tam properas?

id. Pers. 4, 6, 11:

cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),

Ter. Ad. 5, 7, 21:

age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,

id. Heaut. 5, 5, 8:

non pol temere'st quod tu tam times,

id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:

quam si explicavisset, non tam haesitaret,

i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:

quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),

Plaut. Cas. 4, 4, 31:

Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),

Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:

numquam ego te tam esse matulam credidi,

Plaut. Pers. 4, 3, 72.—

Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).

After hic:

etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?

Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:

hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,

id. ib. 2, 2, 31, §

77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,

id. Clu. 14, 42:

haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,

id. Sest. 13, 31:

in hoc tam exiguo vitae curriculo,

id. Arch. 11, 28:

hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,

id. Cat. 1, 5, 11:

in hac tam clara re publica natus,

id. Rep. 1, 19, 31:

hanc rem publicam tam praeclare fundatam,

id. Par. 1, 2, 10:

haec tam crebra Etruriae concilia,

Liv. 5, 5, 8:

in his tam parvis atque tam nullis,

Plin. 11, 2, 1, § 2:

quorsum haec tam putida tendant,

Hor. S. 2, 7, 21:

hac tam prospera pugna nuntiata,

Curt. 3, 11, 16.—

After ille:

ille homo tam locuples, tam honestus,

Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §

44: illud tam grave bellum,

Val. Max. 5, 6, ext. 1:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,

id. 3, 2, 7.—

After iste:

tamenne ista tam absurda defendes?

Cic. N. D. 1, 29, 81:

ista admonitio tua tam accurata,

id. Att. 6, 1, 20:

quae est ista tam infesta ira?

Liv. 7, 30, 15:

iste tam justus hostis, tam misericors victor,

Curt. 4, 10, 34.—

After id ipsum:

id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,

Liv. 1, 48, 9.—

After tot:

jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,

Cic. Ac. 2, 48, 147:

tot tam valida oppida,

Liv. 5, 54, 5:

tot tam opulenti tyranni regesque,

id. 25, 24, 13:

inter tot tam effrenatarum gentium arma,

id. 21, 9, 3:

tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,

id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:

cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,

id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—

After hic talis:

da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,

Cic. Fam. 16, 21, 3.

As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).

Without a negation ( = ita, adeo;

rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,

Plaut. Rud. 3, 4, 51:

quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,

Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:

ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,

Caes. B. C. 3, 36:

tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,

id. B. G. 2, 21:

tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,

Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:

tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,

id. ib. 16, 59:

quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,

Val. Max. 1, 8, ext. 14:

tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,

id. 3, 2, ext. 3:

in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,

Quint. 10, 1, 83:

(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,

Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:

3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,

Plin. 10, 29, 43, § 82:

ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,

Plin. Ep. 3, 14, 7.—

With a negation, or in a question implying a negation.

Before ut (very freq. in the class. period; cf. adeo, poet., e.g. Hor. Ep. 1, 1, 39):

numquam tam dices commode ut tergum meum Tuam in fidem committam,

Ter. Hec. 1, 2, 33:

non tam viva tamen, calidus queat ut fieri fons,

Lucr. 6, 887:

quis umquam praedo fuit tam nefarius, quis pirata tam barbarus ut, etc.,

Cic. Rosc. Am. 50, 146:

non sum tam stultus, ut te usura falsi gaudii frui velim,

id. Fam. 6, 12, 1:

nec, cum id faciebamus tam eramus amentes ut explorata nobis esset victoria,

id. ib. 6, 1, 3:

non essem tam inurbanus ac paene inhumanus uti in eo gravarer quod vos cupere sentirem,

id. Or. 2, 90, 365:

non puto tam expeditum negotium futurum ut non habeat aliquid morae,

id. Att. 13, 31, 1:

nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum ut frangerer animo propter, etc.,

id. Phil. 2, 15, 37:

quis tam demens ut sua voluntate maereat?

id. Tusc. 3, 29, 71; so id. Off. 3, 20, 82; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Phil. 3, 4, 10:

non enim proferremus vino oppressos... tam absurde, ut tum diceremus, etc.,

id. Ac. 2, 17, 53:

non se tam barbarum ut non sciret, etc.,

Caes. B. G. 1, 44, 17:

nulli sunt tam feri et sui juris affectus ut non disciplina perdomentur,

Sen. Ira, 2, 12, 3:

nemo tam divos habuit faventes, crastinum ut posset sibi polliceri,

id. Thyest. 619.—

With a negation (esp. nemo), followed by qui ( = ut is; class. and freq.); nec quisquam sit tam opulentus qui mihi obsistat in via, [p. 1838] Plaut. Curc. 2, 3, 5:

generi lenonio Numquam deus ullus tam benignus fuit, qui fuerit propitius,

id. Pers. 4, 4, 34:

an ille tam esset stultus qui mihi mille nummum crederet?

id. Trin. 4, 2, 42:

nemo inventus est tam amens, qui illud argentum tam praeclarum ac tam nobile eriperet, nemo tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:

nemo Agrigenti neque aetate tam affecta neque viribus tam infirmis fuit, qui non illa nocte surrexerit,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam senex qui se annum non putet posse vivere,

id. Sen. 7, 24:

nihil tam absurde dici potest, quod non dicatur ab aliquo philosophorum,

id. Div. 2, 58, 119:

nulla gens tam immanis umquam fuit in qua tam crudelis hostis patriae sit inventus,

id. Sull. 27, 76:

quae est anus tam delira quae timeat ista?

id. Tusc. 1, 21, 48:

ecquem tam amentem esse putas qui illud quo vescatur deum esse credat?

id. N. D. 3, 16, 41:

sed neque tam docti tum erant, ad quorum judicium elaboraret, et sunt, etc.,

id. Fin. 1, 3, 7; so id. Sen. 19, 67; id. Lael. 7, 23; id. Tusc. 1, 6, 11; 1, 15, 33; 2, 17, 41; id. Sest. 14, 32; id. Fin. 2, 20, 63; id. Fam. 9, 2, 2; id. Off. 2, 5, 16:

neque tam remisso animo quisquam fuit qui ea nocte conquierit,

Caes. B. C. 1, 21:

in bello nihil tam leve est quod non magnae interdum rei momentum faciat,

Liv. 25, 18, 3:

ut nemo tam humilis esset cui non aditus ad eum pateret,

Nep. Milt. 8, 4:

ecquid esse tam saevum potest quod superet illum?

Sen. Thyest. 196. —

With a negation, followed by quin ( = ut is non;

class. and freq.): nec sacrum nec tam profanum quidquam est quin ibi ilico adsit,

Plaut. Merc. 2, 3, 27:

nihil mihi tam parvi est quin me id pigeat perdere,

id. Pers. 4, 6, 8:

nec quisquam est tam ingenio duro, neque tam firmo pectore quin sibi faciat bene,

id. As. 5, 2, 94:

numquam tam mane egredior, neque tam vesperi Domum revortor, quin te... conspicer Fodere,

Ter. Heaut. 1, 1, 15:

nil tam difficile'st quin quaerendo investigari possiet,

id. ib. 4, 2, 8:

ut nullus umquam dies tam magna tempestate fuerit, quin... solem homines viderint,

Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

numquam tam male est Siculis quin aliquid facete et commode dicant,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam afflictus quin possit navare aliquid et efficere,

id. Fam. 6, 1, 7:

ut nemo tam ferus fuerit, quin ejus causam lacrimarit,

Nep. Alcib. 6, 4.

Tam, ante-class., sometimes = tamen:

antiqui tam etiam pro tamen usi sunt,

Fest. p. 360: bene cum facimus, tam male cupimus...; quamquam estis nihili, tam ecastor simul vobis consului, Titin. ap. Fest. l. l.; so,

etsi illi aliter nos faciant quam aequom sit, tam pol noxiae nequid magis sit... nostrum officium meminisse decet,

Plaut. Stich. 1, 1, 44 Fleck., Ritschl:

tam si nihil usus esset, jam non dicerem,

id. Merc. 4, 3, 32 Ritschl; v. Prol. Trin. p. 14 ib.; Brix ad Plaut. Men. 2, 3, 36; Curt. in Rhein. Mus. 6, 84; 6, 93; but cf. contra, Corss. Beitr. p. 272 sqq.

In the dialect of Praeneste: tam modo, just now ( = modo): ilico hic ante ostium;

Tam modo, inquit Praenestinus,

Plaut. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; cf. Fest. s. v. tammodo, p. 359; Ritschl, opusc. 2, 372.

trăho, xi, ctum, 3 ( inf. perf. sync. traxe, Verg. A. 5, 786), v. a. [cf. Sanscr. trankh, trakh, to move; Gr. trechô, to run], to draw, drag, or haul, to drag along; to draw off, forth, or away, etc. (syn.: tracto, rapio, rapto, duco).

Lit.

In gen.:

Amphitruonem collo,

Plaut. Am. 3, 2, 72:

cum a custodibus in fugā trinis catenis vinctus traheretur,

Caes. B. G. 1, 53:

trahebatur passis Priameïa virgo Crinibus a templo Cassandra,

Verg. A. 2, 403:

corpus tractum et laniatum abjecit in mare,

Cic. Phil. 11, 2, 5:

materiam (malagmata),

Cels. 4, 7:

bilem,

Plin. 25, 5, 22, § 54:

vapor porro trahit aëra secum,

Lucr. 3, 233:

limum harenamque et saxa ingentia fluctus trahunt,

Sall. J. 78, 3: Charybdis naves ad litora trahit, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 3, 425; cf.:

Scyllam naves in saxa trahentem, Verg. l. l.: (haematiten) trahere in se argentum, aes, ferrum,

Plin. 36, 20, 38, § 146: Gy. Amiculum hoc sustolle saltem. Si. Sine trahi, cum egomet trahor, let it drag or trail, Plaut. Cist. 1, 1, 117; cf.:

tragula ab eo, quod trahitur per terram,

Varr. L. L. 5, § 139 Müll.:

sarcinas,

Sen. Ep. 44, 6:

vestem per pulpita,

Hor. A. P. 215:

plaustra per altos montes cervice (boves),

Verg. G. 3, 536:

siccas machinae carinas,

Hor. C. 1, 4, 2:

genua aegra,

Verg. A. 5, 468:

trahantur per me pedibus omnes rei,

Cic. Fam. 7, 32, 2; cf.:

aliquem ad praetorem,

Plaut. Poen. 3, 5, 45:

praecipitem in pistrinum,

id. Ps. 1, 5, 79:

Hectorem circum sua Pergama,

to drag, trail, Ov. M. 12, 591. —

Of a train of soldiers, attendants, etc.: Scipio gravem jam spoliis multarum urbium exercitum trahens,

Liv. 30, 9, 10:

ingentem secum occurrentium prosequentiumque trahentes turbam,

id. 45, 2, 3; 6, 3, 4; cf.:

sacra manu victosque deos parvumque nepotem Ipse trahit,

Verg. A. 2, 321:

secum legionem,

Val. Max. 3, 2, 20:

feminae pleraeque parvos trahentes liberos, ibant,

Curt. 3, 13, 12; 5, 5, 15:

uxor, quam comitem trahebat,

id. 8, 3, 2:

folium secum,

Val. Max. 4, 3, 12:

cum privato comitatu quem semper secum trahere moris fuit,

Vell. 2, 40, 3:

magnam manum Thracum secum,

id. 2, 112, 4.—

In partic.

To draw out, pull out, extract, withdraw:

trahens haerentia viscere tela,

drawing out, extracting, Ov. M. 6, 290:

ferrum e vulnere,

id. ib. 4, 120:

e corpore ferrum,

id. F. 5, 399:

de corpore telum,

id. M. 5, 95; cf.:

gladium de visceribus,

Mart. 1, 14, 2:

manu lignum,

Ov. M. 12, 371; cf.:

te quoque, Luna, traho (i. e. de caelo),

draw down, id. ib. 7, 207:

captum Jovem Caelo trahit,

Sen. Oct. 810. —

To draw together, bring together, contract, wrinkle:

at coria et carnem trahit et conducit in unum,

Lucr. 6, 968:

in manibus vero nervi trahere,

id. 6, 1190:

vultum rugasque coëgit,

Ov. Am. 2, 2, 33.—

Of fluids, etc., to draw in, take in, quaff; draw, draw up: si pocula arente fauce traxerim, had drawn in, i. e. quaffed, Hor. Epod. 14, 4; cf. Ov. M. 15, 330:

aquas,

Luc. 7, 822:

venena ore,

id. 9, 934:

ubera,

id. 3, 351 al.:

ex puteis jugibus aquam calidam trahi (videmus),

Cic. N. D. 2, 9, 25: navigium aquam trahit, draws or lets in water, leaks, Sen. Ira, 2, 10, 5; cf.:

sanguinem jumento de cervice,

to draw, let, Veg. Vet. 3, 43.—Of smelling:

odorem naribus,

Phaedr. 3, 1, 4.—Of drawing in the breath, inhaling:

auras ore,

Ov. M. 2, 230:

animam,

Plin. 11, 3, 2, § 6; cf.:

Servilius exiguā in spe trahebat animam,

Liv. 3, 6, 8:

spiritum,

to draw breath, Col. 6, 9, 3; Sen. Ira, 3, 43, 4; Cels. 4, 4; Curt. 3, 6, 10: spiritum extremum, [p. 1886] Phaedr. 1, 21, 4:

penitus suspiria,

to heave sighs, to sigh, Ov. M. 2, 753:

vocem imo a pectore,

Verg. A. 1, 371.—

To take on, assume, acquire, get:

Iris Mille trahens varios adverso sole colores,

Verg. A. 4, 701:

squamam cutis durata trahebat,

Ov. M. 3, 675:

colorem,

id. ib. 2, 236;

14, 393: ruborem,

id. ib. 3, 482;

10, 595: calorem,

id. ib. 11, 305:

lapidis figuram,

id. ib. 3, 399:

maturitatem,

Col. 1, 6, 20:

sucum,

id. 11, 3, 60:

robiginem,

Plin. 36, 18, 30, § 136. —

To drag away violently, to carry off, plunder, = agein kai pherein:

cetera rape, trahe,

Plaut. Trin. 2, 2, 12:

rapere omnes, trahere,

Sall. C. 11, 4:

quibus non humana ulla neque divina obstant, quin... in opes potentisque trahant exscindant,

id. H. 4, 61, 17 Dietsch:

sibi quisque ducere, trahere, rapere,

id. J. 41, 5:

de aliquo trahere spolia,

Cic. Balb. 23, 54:

praedam ex agris,

Liv. 25, 14, 11:

tantum jam praedae hostes trahere, ut, etc.,

id. 10, 20, 3; cf.:

pastor cum traheret per freta navibus Idaeis Helenen,

Hor. C. 1, 15, 1.—

Trahere pecuniam (for distrahere), to make away with, to dissipate, squander:

omnibus modis pecuniam trahunt, vexant,

Sall. C. 20, 12.—

Of drugs, etc., to purge, rcmove, clear away:

bilem ex alvo,

Plin. 25, 5, 22, § 54; 26, 8, 42, § 69:

pituitam,

id. 21, 23, 94, § 166:

cruditates, pituitas, bilem,

id. 32, 9, 31, § 95.—

Trahere lanam, vellera, etc., to draw out lengthwise, i. e. to spin, manufacture: manibus trahere lanam, Varr. ap. Non. 545, 12:

lanam,

Juv. 2, 54:

vellera digitis,

Ov. M. 14, 265:

data pensa,

id. ib. 13, 511; id. H. 3, 75:

Laconicas purpuras,

Hor. C. 2, 18, 8.—

Trop.,

In gen.

To draw, draw along; to attract, allure, influence, etc.:

trahimur omnes studio laudis et optimus quisque maxime gloriā ducitur,

Cic. Arch. 11, 26; cf.:

omnes trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem,

id. Off. 1, 6, 18:

allicere delectatione et viribus trahere,

Quint. 5, 14, 29:

trahit sua quemque voluptas,

Verg. E. 2, 65: aliquem in aliam partem, to bring or gain over, Cic. Fam. 10, 4, 2; so,

Drusum in partes,

Tac. A. 4, 60:

civitatem ad regem,

Liv. 42, 44, 3:

aliquem in suam sententiam,

id. 5, 25, 1; cf.

also: rem ad Poenos,

id. 24, 2, 8; 23, 8, 2:

res ad Philippum,

id. 32, 19, 2:

ni ea res longius nos ab incepto traheret,

draw off, divert, Sall. C. 7, 7.—

To drag, lead, bring:

plures secum in eandem calamitatem,

Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

Lucanos ad defectionem,

Liv. 25, 16, 6:

quo fata trahunt retrahuntque, sequamur,

Verg. A. 5, 709: ducunt volentem fata, nolentem trahunt, Cleanth. ap. Sen. Ep. 107, 11.—

To draw to, i. e. appropriate, refer, ascribe, set down to, etc.:

atque egomet me adeo cum illis una ibidem traho,

Plaut. Trin. 1, 2, 166: St. Quid quod dedisti scortis? Le. Ibidem una traho, id. ib. 2, 4, 10:

hi numero avium regnum trahebant,

drew to their side, laid claim to, claimed, Liv. 1, 7, 1; cf.:

qui captae decus Nolae ad consulem trahunt,

id. 9, 28, 6:

omnia non bene consulta in virtutem trahebantur,

were set down to, referred, attributed, Sall. J. 92, 2:

ornatum ipsius (ducis) in superbiam,

Tac. H. 2, 20:

cuncta Germanici in deterius,

id. A. 1, 62 fin.:

fortuita ad culpam,

id. ib. 4, 64:

id ad clementiam,

id. ib. 12, 52; cf.:

aliquid in religionem,

Liv. 5, 23, 6:

cur abstinuerit spectaculo ipse, varie trahebant,

Tac. A. 1, 76 fin.:

in se crimen,

Ov. M. 10, 68:

spinas Traxit in exemplum,

adopted, id. ib. 8, 245. —

To drag, distract, etc.:

quae meum animum divorse trahunt,

Ter. And. 1, 5, 25:

trahi in aliam partem mente atque animo,

Caes. B. C. 1, 21:

Vologeses diversas ad curas trahebatur,

Tac. A. 15, 1.—

To weigh, ponder, consider:

belli atque pacis rationes trahere,

Sall. J. 97, 2; cf. id. ib. 84, 4: trahere consilium, to form a decision or determination, id. ib. 98, 3.—

To get, obtain, derive: qui majorem ex pernicie et peste rei publicae molestiam traxerit, who has derived, i. e. has received, suffered, Cic. Fam. 4, 3, 1:

qui cognomen ex contumeliā traxerit,

id. Phil. 3, 6, 16:

nomen e causis,

Plin. 15, 14, 15, § 51:

inde nomen,

id. 36, 20, 38, § 146:

nomen ab illis,

Ov. M. 4, 291:

originem ab aliquo,

to derive, deduce, Plin. 5, 24, 21, § 86; 6, 28, 32, § 157:

scio ab isto initio tractum esse sermonem,

i. e. has arisen, Cic. Brut. 6, 21: facetiae, quae multum ex vero traxere, drew, i. e. they were founded largely on truth, Tac. A. 15, 68; cf.:

multum ex moribus (Sarmatarum) traxisse,

id. G. 46, 2.—

Of time, to protract, drag out, linger:

afflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

Verg. A. 2, 92; so,

vitam,

Phaedr. 3, 7, 12; 4, 5, 37; Plin. 28, 1, 2, § 9:

traherent cum sera crepuscula noctem,

was bringing on the night, Ov. M. 1, 219: verba, to drag, i. e. to utter with difficulty, Sil. 8, 79.—

To draw out, in respect of time; to extend, prolong, lengthen; to protract, put off, delay, retard (cf.:

prolato, extendo): sin trahitur bellum,

Cic. Att. 10, 8, 2; cf. Liv. 5, 10, 7; Sall. J. 23, 2:

trahere omnia,

to interpose delays of all kinds, id. ib. 36, 2; Ov. M. 12, 584:

pugnam aliquamdiu,

Liv. 25, 15, 14:

dum hoc naturae Corpus... manebit incolume, comitem aevi sui laudem Ciceronis trahet,

Vell. 2, 66, 5:

obsidionem in longius,

Quint. 1, 10, 48; cf.:

rem de industriā in serum,

Liv. 32, 35, 4:

omnia,

id. 32, 36, 2:

jurgiis trahere tempus,

id. 32, 27, 1:

tempus, Auct. B. Alex. 38, 2: moram ficto languore,

Ov. M. 9, 767:

(legati) querentes, trahi se a Caesare,

that they were put off, delayed, Suet. Tib. 31 fin.; so,

aliquem sermone, quousque, etc.,

Val. Max. 4, 4, 1:

Marius multis diebus et laboribus consumptis anxius trahere cum animo suo, omitteretne inceptum,

Sall. J. 93, 1.—

Rarely neutr., to drag along, to last, endure. si quis etiam in eo morbo diutius traxit, Cels. 2, 8 med.:

decem annos traxit ista dominatio,

Flor. 4, 2, 12.—Hence, tractus, a, um, P. a., drawn on, i. e. proceeding continuously, flowing, fluent, of language:

genus orationis fusum atque tractum,

Cic. de Or. 2, 15, 64:

in his (contione et hortatione) tracta quaedam et fluens expetitur,

id. Or. 20, 66.—

Subst.: tractum, i, n., any thing drawn out at length.

A flock of wool drawn out for spinning:

tracta de niveo vellere dente,

Tib. 1, 6, 80.—

A long piece of dough pulled out in making pastry, Cato, R. R. 76, 1; 76, 4; Apic. 2, 1; 4, 3; 5, 1 al.—Called also tracta, ae, f., Plin. 18, 11, 27, § 106.