-
1 calamitōsus
calamitōsus adj. with comp. and sup. [calamitas], causing loss, damaging, ruinous, destructive, disastrous, pernicious, calamitous: pestis tempestasque: calamitosissimum bellum: plebi incendium, S.: quid (hac clade) calamitosius?—Suffering damage, unfortunate, miserable, unhappy: agri vectigal: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore: fama: occurrere calamitosis, to succor the unfortunate.* * *calamitosa, calamitosum ADJcalamitous; ruinous, destructive; liable to damage/disaster; damaged/miserable -
2 miser
miser era, erum, adj. with comp. miserior, and sup. miserrimus [MIS-], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, in distress: me miserior, T.: mortales, V.: multo miserior quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti: quibus (molestiis) te miserrimam habui, tormented.—As subst m. and f: quo se miser vertet? the wretch: Miserarum est neque amori dare ludum, etc., i. e. wretched are the girls who, etc., H.— Afflicting, sad, wretched, pitiable, melancholy: bellum: mors: caedes, V.: miserā ambitione laborare, H.— Violent, excessive, extravagant: amor, V.: cultūs, in dress, H.— Vile, poor, worthless: solacium: fortunae reliquiae.—As an exclamation: miserum! alas! V.* * *Imisera -um, miserior -or -us, miserrimus -a -um ADJpoor, miserable, wretched, unfortunate, unhappy, distressingIIwretched people (pl.) -
3 miserābilis
miserābilis e, adj. with comp. [miseror], pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad: facies, S.: nihil est tam miserabile, quam ex beato miser: exitium, V.: vox, plaintive: elegi, mournful, H.: miserabilior causa mortis, L.: hac facie miserabilior Pollio, Iu.: miserabile visu, a wretched sight, V.* * *miserabilis, miserabile ADJwretched, miserable, pitiable -
4 tristis
tristis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. trastas, frightened; and Lat. terreo], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, disconsolate, trist (syn.: maestus, severus, austerus, luctuosus).I.In gen.:B.maesti tristesque,
Plaut. Bacch. 4, 4, 18:cum maestus errares, quaerere ex te, quid tristis esses,
Cic. Div. 1, 28, 59:tristis et conturbatus,
id. Verr. 2, 4, 14, § 32:tristis, demissus,
id. Mur. 21, 45:sic tristes affatus amicos,
Hor. C. 1, 7, 24:Sequanos tristes, capite demisso, terram intueri,
Caes. B. G. 1, 32:numquam ego te tristiorem Vidi esse,
Plaut. Cist. 1, 1, 55:oderunt hilarem tristes, tristemque jocosi,
Hor. Ep. 1, 18, 89:(faciet) hominem ex tristi lepidum et lenem,
Plaut. Cas. 2, 3, 7:quid tu tristis es?
id. ib. 2, 2, 6; id. Men. 5, 2, 27; 5, 2, 59:quid es tam tristis?
Ter. Hec. 3, 2, 20:malle se adulescentem tristem quam hilarem,
Sen. Ep. 36, 3:tristis Erat et me maestum videbat,
Curt. 6, 11, 27; Sen. Tranq. 15, 4.—Transf.1.Of things associated with misfortune or suggestive of sadness, melancholy, saddening, unhappy:2.ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam,
Cic. Pis. 14, 33; cf.:vel defensus tristibus temporibus vel ornatus secundis,
id. Fam. 15, 7:esse vultu tristi,
Plaut. Most. 3, 2, 124:tristissima exta,
Cic. Div. 2, 15, 36:tristissimi exsilii solatium,
Liv. 5, 51, 1:tristissimam exegimus noctem,
most miserable, Petr. 115:sors,
unhappy, miserable, Cic. Mur. 20, 42:eventus,
Liv. 8, 24, 18:Kalendae,
sad, dismal, Hor. S. 1, 3, 87:Hyades,
id. C. 1, 3, 14:Orion,
id. Epod. 10, 10:bella,
id. A. P. 73:clades,
id. C. 3, 3, 62:morbus,
Verg. G. 4, 252:fatum,
Hor. S. 1, 9, 29:jus sepulcri,
Ov. M. 13, 472:officium (exsequiarum),
id. ib. 12, 4:funera,
Verg. G. 4, 256; Hor. Ep. 2, 2, 74:pars subiere feretro, Triste ministerium,
Verg. A. 6, 223:Tartara,
id. ib. 4, 243:Acheron,
Sil. 13, 571:tristique palus inamabilis undā,
Verg. A. 6, 438; Hor. C. 2, 14, 8:arbores,
gloomy, sombre, Plin. 16, 25, 40, § 95:adspectus (arboris),
id. 13, 22, 40, § 120:tristes et squalidi trunci,
Sen. Ep. 12, 1.—Of taste:3. 4.quod triste et amarum est,
harsh, disagreeable, bitter, Lucr. 4, 634:suci,
Verg. G. 2, 126:lupinum,
id. ib. 1, 75:absinthia,
Ov. P. 3, 1, 23; 3, 8, 15:epulae,
Sil. 3, 281: sapor. Ov. Tr. 4, 6, 12:pocula,
Tib. 1, 5, 50.—As subst.: triste, is, n., a sad thing, etc. ( poet.):II.triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, Arboribus venti,
a sad thing, a pest, bane, Verg. E. 3, 80:interdum miscentur tristia laetis,
Ov. F. 6, 463; cf.:nunc ego mitibus Mutare quaero tristia,
Hor. C. 1, 16, 26. Thus Ovid called his elegies that were written in exile Tristia.—In partic.A.Of behavior, etc., towards others.1.Glum, gloomy, peevish, morose, ill-humored (syn.:2.tetricus, severus, austerus): stultitia est, ei te esse tristem,
Plaut. Cas. 2, 4, 4: eia, mea Juno, non decet te esse tam [p. 1902] tristem tuo Jovi, id. ib. 2, 3, 14: mihi erit tristior, Afran. ap. Non. 410, 2:tristis amica ingrato viro,
Prop. 1, 6, 10:puella,
id. 1, 10, 21:navita tristis (Charon),
gloomy, sullen, Verg. A. 6, 315; so,dii,
Hor. S. 1, 5, 103:Erinys,
Verg. A. 2, 337:sorores,
i. e. the Fates, Tib. 3, 3, 35; Sen. Tranq. 7, 6:ursa,
Stat. Achill. 2, 409.—Stern, harsh, severe:B.judex tristis et integer,
Cic. Verr. 1, 10, 30; cf.:cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere,
id. Cael. 6, 13.—Transf., of things, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh, etc.:truculentis oculis, tristi fronte,
Plaut. As. 2, 3, 21:voltus,
id. Most. 3, 2, 124:fronte gravi et tristi supercilio,
Plin. Pan. 41, 3: idem naturā tristiori paululo, Afran. ap. Non. 410, 2:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf.:tristis severitas inest in vultu,
Ter. And. 5, 2, 16:vita tristior,
Cic. Off. 1, 30, 108:triste et severum genus dicendi,
id. Brut. 30, 113; cf.:sermo tristis (opp. jocosus),
Hor. S. 1, 10, 11: senectus, Verg. ap. Sen. Ep. 108, 29; cf.:tristis et plenus dignitatis sonus,
Cic. Rep. 6, 2, 7:perfert in judiciis tristem et impexam antiquitatem,
Tac. Or. 20.—Of languages, etc.:tua tristia dicta,
Verg. A. 10, 612:sententia,
Ov. M. 15, 43; Liv. 8, 21, 2:responsum,
id. 9, 16, 3:senatūs consultum,
id. 5, 6, 2.— Adv.: tristĕ, sadly, sorrowfully; harshly, severely:salutantes,
Stat. Th. 4, 19:triste et acutum resonare,
Hor. S. 1, 8, 41:rigens frons,
Stat. S. 5, 1, 64.— Comp.:flere tristius,
Prop. 2, 20 (3, 13), 2:adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur,
with more difficulty, Cic. Sen. 19, 67:respondere tristius,
more harshly, id. Fam. 4, 13, 5. -
5 adflīctus (aff-)
adflīctus (aff-) adj. with comp. [P. of adfligo], cast down, miserable, unfortunate, overthrown, wretched, distressed: adflictum erexit: excitare adflictos: amicitia: fortunae reliquiae: adflictiore conditione: res suae, ruined, S.—Dejected, discouraged, desponding: Sulla: adflicti animi fuit: adflictus vitam trahebam, V.: aegritudine.—Abandoned, base, low, vile: homo. -
6 aerumnōsus
aerumnōsus adj. with sup, full of trouble, miserable, wretched, distressed: salum: pater: felix et aerumnosus: aerumnosissima mulier.* * *aerumnosa, aerumnosum ADJfull of/afflicted with trouble/suffering, wretched; causing distress -
7 īn-fēlīx
īn-fēlīx īcis, adj. with comp. and sup, unfruitful, not fertile, barren: lolium, V.: tellus frugibus, V.: foliis oleaster, V.: arbori infelici suspendere, hang on the accursed tree, hang, crucify, L.— Unfortunate, ill-fated, unhappy, miserable: adulescentulus, T.: ego, S.: crux infelici comparabatur: homo infelicissimus: animi Phoenissa, V.: faber operis summā, H.: Infelix, qui non Audierit, etc., V.: infelicior domi quam militiae, L.—Causing misfortune, unlucky, calamitous: Erinys, O.: vates, prophetess of ill, V.: erga plebem studium, L.: paupertas, Iu.: alqs rei p. -
8 sollicitō (sōli-)
sollicitō (sōli-) āvī, ātus, āre [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move, shake: tellurem, i. e. to plough, V.: remis freta, V.: stamina docto Pollice, strikes the strings, O.: Maenalias feras, hunt, O.: mala copia Aegrum sollicitat stomachum, distresses, H.: manes, disturb (of Boreas), O.—Fig., to disturb, disquiet, worry, trouble, harass: ne se sollicitare velis, O.: rebellando nos, L.: quietae civitatis statum, L.: ea cura quietos (deos) Sollicitat, V.: Parce, precor, manes sollicitare meos, O.— To fill with apprehension, make anxious, make uneasy, disturb, distress: Ego id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? T.: multa sunt quae me sollicitant anguntque: ne cuius metu sollicitaret animos sociorum, L.: Desiderantem, quod satis est, neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc., H.: de posteris nostris sollicitor: Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, etc., in fear, lest, etc., T.: me illa cura sollicitat, quod, etc.— To grieve, afflict, make wretched, distress: Quor meam senectutem huius sollicito amentiā? make my old age miserable, T.: nihil me magis sollicitabat quam non me ridere tecum.— To stir, rouse, excite, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move: Unicus est de quo sollicitamur honor, O.: Cupidinem Lentum sollicitas, H.: Cum rapiant mala fata bonos... Sollicitor nullos esse putare deos, O.: maritum precibus, ne, etc., O.—Esp., to incite, urge to evil, inveigle, seduce, stimulate, instigate, provoke, tempt, abet: rursus agrarios: quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat, Cs.: ingentibus ipsam Sollicitare datis, O.: Sollicitati dulcedine agrariae legis animi, L.: ad sollicitandas civitates, to incite to revolt, Cs.: servitia urbana, S.: omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere, L.: qui Persas sollicitarent mittuntur, Cu.: hos (Hilotas) spe libertatis, N.: nuptae sollicitare fidem, to attempt, O.: in servis ad hospitem necandum sollicitandis: se sollicitatum esse ut regnare vellet: legati tumultūs Gallici excitandi causā a P. Lentulo sollicitati. -
9 deploratus
deplorata, deploratum ADJmiserable; mornful; hopeless, incurable (disease/patient) -
10 miser
wretched, unfortunate, miserable. -
11 adfligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
12 aerumnabilis
aerumnābĭlis, e, adj. [aerumna], that may be regarded as wretched or miserable, full of trouble, calamitous, * Lucr. 6, 123; App. M. 1, p. 102; 8, p. 205. -
13 aerumnosus
aerumnōsus, a, um, adj. [id.], full of trouble or misery, suffering, wretched, miserable: salum, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 28, 67:inopes, aerumnosae,
Plaut. Rud. 1, 4, 39; so id. Ep. 4, 1, 32:miseros, afflictos, aerumnosos, calamitosos,
Cic. Tusc. 4, 38, 82; so id. Par. 2; id. Att. 3, 23 fin., once also in his Orations:infelix et aerumnosus,
id. Verr. 2, 5, 62: nihil est aerumnosius, Sen. de Ira, 2, 7.— Sup.: non huic aerumnosissimo venenum illud fuisset, Cic. Clu. 71, 201; id. Att. 3, 23. -
14 affligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
15 calamitosus
călămĭtōsus, a, um, adj. [calamitas].I. A.Lit.:B.uti (regio) bonum caelum habeat, ne calamitosum sit,
Cato, R. R. 1, 2:per omnes partes provinciae te tamquam aliquam calamitosam tempestatem pestemque pervasisse,
Cic. Verr. 2, 1, 38, § 96; cf.calamitas, I.: tempestas,
Dig. 19, 2, 15, § 2.—Trop., destructive, disastrous, ruinous, pernicious, calamitous:II. A.acer bissimum et calamitosissimum bellum,
Cic. Phil. 11, 13, 34:hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum est,
id. Off. 3, 12, 49:exitus hujus calamitosissimi belli,
id. Fam. 6, 21, 1:fuga patriae calamitosa,
id. Div. 1, 28, 59:plebi incendium,
Sall. C. 48, 2: victoriae funestae populo Romano et calamitosae, *Suet. Calig. 23:quid hac clade tristius? quid calamitosius?
Flor. 3, 18, 15.—Lit.:B.loca,
Cato, R. R. 35, 1; 1, 2:agri vectigal,
Cic. Agr. 2, 29, 80:hordeum,
Plin. 18, 7, 18, § 79.—Trop.:calamitosum dicitur malis et calamitatibus praegravatum,
Non. p. 33, 26:homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi,
Cic. Fam. 9, 13, 3; so id. Tusc. 4, 38, 82:calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore,
id. Quint. 31, 95: id. Div. in Caecil. 21, 70:otium,
id. Fin. 5, 19, 54:res misera et calamitosa,
id. Rosc. Am. 28, 77:calamitosissimus omnium Regulus,
Sen. Ep. 71, 17.— -
16 cruciabilis
crŭcĭābĭlis, e, adj. [crucio], tormenting, torturing, painful, excruciating, miserable (rare;II.not in Cic.): cruciabilem me accipito,
Plaut. Ps. 4, 1, 40 Ritschl:exitu periit,
Gell. 3, 9, 7; cf.mors,
Arn. adv. Gent. 2:silentio fatigatus,
App. M. 10, p. 239, 20. —Susceptible of torture:animae,
Lact. 7, 20, 9.— Adv.: crŭcĭābĭlĭter, with torture, Plaut. Ps. 4, 1, 40 Fleck., Lorenz: interfecti, Auct. B. Afr. 46. -
17 cruciabiliter
crŭcĭābĭlis, e, adj. [crucio], tormenting, torturing, painful, excruciating, miserable (rare;II.not in Cic.): cruciabilem me accipito,
Plaut. Ps. 4, 1, 40 Ritschl:exitu periit,
Gell. 3, 9, 7; cf.mors,
Arn. adv. Gent. 2:silentio fatigatus,
App. M. 10, p. 239, 20. —Susceptible of torture:animae,
Lact. 7, 20, 9.— Adv.: crŭcĭābĭlĭter, with torture, Plaut. Ps. 4, 1, 40 Fleck., Lorenz: interfecti, Auct. B. Afr. 46. -
18 infelix
in-fēlix, īcis, adj., unfruitful, not fertile:II.vulgus infelicem arborem eam appellat, quoniam nihil ferat, nec seratur unquam,
Plin. 24, 9, 41, § 68; cf. id. 16, 26, 45, § 108; hence, of the gallows, Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. Liv. 1, 26, 6:tellus frugibus,
Verg. G. 2, 239; cf. ib. 2, 314:lolium,
id. E. 5, 37.—Transf.A.Unfortunate, unhappy, miserable (class.):B.crux infelici et aerumnoso comparabatur,
Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162:homo miserrimus atque infelicissimus,
id. Rosc. Am. 41, 119:patria,
Verg. A. 9, 786:fama,
id. ib. 12, 608.—With gen.:animi Phoenissa,
Verg. A. 4, 529:fidei,
Sil. 12, 432:ausi,
id. 9, 627.— Comp.:infelicior domi quam militiae,
Liv. 5, 12, 1. — Sup.:femina,
Quint. 8, 5, 21. —Act., causing misfortune or calamity, unlucky, calamitous:infelix rei publicae,
Cic. Phil. 2, 26, 64:terra fingenti Prometheo,
Prop. 3, 5, 7:thalamus,
Verg. A. 6, 521:balteus,
id. ib. 12, 941:vates,
prophetess of ill, id. ib. 3, 246:erga plebem studium,
Liv. 3, 56, 9:opera,
Quint. 10, 1, 7:sollicitudo,
id. 12, 10, 77:paupertas,
Juv. 3, 152 al. — Hence, adv.: infēlīcĭter, unhappily, unfortunately:fit mihi obviam infeliciter,
Ter. Eun. 2, 3, 36:tentata res,
Liv. 1, 45, 3:totiens temptata arma,
id. 2, 35, 8.— Comp.:infelicius,
Sen. Contr. 5, 33; Quint. 8, 6, 33. — Sup.: infelicissime, Aug. Civ. Dei, 12, 13. -
19 laboratus
1.lăbōrātus, ūs, m. [id.], labor, laboriousness (late Lat.), Ven. v. Rad. 13.2.lăbōrātus, a, um, adj. [laboro].I.Labored, attended with labor or difficulty (post-class.):II.laboratior continentia,
Tert. Verg. Vel. 10.—Laborious, troublesome, miserable, full of hardship (in post-Aug. poets):aevum,
Val. Fl. 5, 255:vita,
Stat. Th. 1, 341. -
20 misellus
mĭsellus, a, um, adj. dim. [miser], poor, wretched, unfortunate (rare, and with Cic. only in the epistolary style):homo,
Cic. Att. 3, 23, 6; id. Fam. 14, 4, 3:o miselle passer,
Cat. 3, 16.—As subst.: mĭsellus, i, m., a wretch, miserable fellow, Juv. 13, 213.—Esp., applied to the dead:cum alicujus defuncti recordaris, misellum vocas eum,
Tert. Test. Anim. 4; Petr. 65.—Of inanim. and abstr. things:redactus sum usque ad hoc misellum pallium,
Plaut. Rud. 2, 6, 65:spes,
Lucr. 4, 1096.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
misérable — [ mizerabl ] adj. et n. • 1336; lat. miserabilis 1 ♦ Qui inspire ou mérite d inspirer la pitié; qui est dans le malheur, la misère. ⇒ lamentable, malheureux, pitoyable; misérabilisme. L homme, pour Pascal, est à la fois misérable et grand.… … Encyclopédie Universelle
miserable — Miserable. adj. de tout genre. Malheureux, qui est dans la misere, dans la souffrance. Une miserable famille ruinée. c est une miserable condition que celle de l homme. il mene, il traisne une vie bien miserable. On dit, qu Un homme a fait une… … Dictionnaire de l'Académie française
miserable — miserable, wretched both describe something (as a person s state of health or of mind, a state of affairs, a human being with reference to his condition or character, or a thing compared with others of its kind) that is deplorably or contemptibly … New Dictionary of Synonyms
miserable — adjetivo 1. Que es muy pobre o tiene un aspecto muy pobre: casa miserable. Esa familia vive en un barrio muy miserable. Sinónimo: mísero. 2. Que está abatido, sin ánimo, ni fuerza, o se encuentra en malas condiciones físicas o morales: Me los… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Miserable — Mis er*a*ble, a. [F. mis[ e]rable, L. miserabilis, fr. miserari to lament, pity, fr. miser wretched. See {Miser}.] [1913 Webster] 1. Very unhappy; wretched; living in misery. [1913 Webster] What hopes delude thee, miserable man? Dryden. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
miserable — Miserable, com. gen. penac. Miser, Miserandus, AErumnosus. Miserable, qui esmeut à pitié et compassion, Miserabilis. Aussi miserable que moy, Miser aeque atque ego. Y a il homme du monde aussi miserable? An quisquam gentium est aeque miser? Chose … Thresor de la langue françoyse
miserable — [miz′ər ə bəl, miz′rəbəl] adj. [Fr misérable < L miserabilis, pitiable < miserari, to pity < miser, wretched] 1. in a condition of misery; wretched, unhappy, suffering, etc. 2. causing misery, discomfort, or suffering [miserable weather] … English World dictionary
Miserable — may refer to: Miserable (song), a song by Lit Mr. Miserable, a fictional character in the children s book Mr. Happy by Roger Hargreaves See also Les Misérables (disambiguation) Los Miserables, a Chilean punk band This … Wikipedia
miserable — (adj.) early 15c., full of misery, causing wretchedness (of conditions), from O.Fr. miserable prone to pity, merciful, and directly from L. miserabilis pitiable, miserable, deplorable, lamentable, from miserari to pity, lament, deplore, from… … Etymology dictionary
Miserable — Mis er*a*ble, n. A miserable person. [Obs.] Sterne. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
miserable — [adj1] unhappy, depressed afflicted, agonized, ailing, anguished, brokenhearted, crestfallen, dejected, desolate, despairing, despondent, destroyed, disconsolate, discontented, distressed, doleful, dolorous, down, downcast, down in the mouth*,… … New thesaurus