Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

asperitās

  • 1 asperitas

    aspĕrĭtas, ātis, f. [asper], the quality of asper, unevenness, roughness (opp. 2. levitas).
    I.
    Lit.:

    saxorum asperitates,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    asperitas viarum,

    id. Phil. 9, 1, 2:

    locorum,

    Sall. J. 75, 2:

    angustiae locorumque asperitas,

    Liv. 32, 12 fin.; 43, 21; 44, 5 al.:

    linguae,

    Plin. 11, 37, 65, § 172:

    ventris,

    id. 11, 37, 79, § 201:

    squamarum,

    Gell. 2, 6:

    faucium,

    Plin. 30, 4, 11, § 32:

    animi asperitas seu potius animae,

    hoarseness, id. 22, 24, 51, § 111:

    ob asperitatem hiemis,

    roughness, severity, Tac. A. 4, 56:

    asperitas frigorum abest,

    id. Agr. 12:

    densaque cedit Frigoris asperitas,

    Ov. F. 4, 88 al.:

    asperitas luti,

    dryness, barrenness of the clay, Vitr. 2, 3.—Of raised work (cf. 1. asper, I., and exaspero):

    vasa anaglypta in asperitatemque excisa,

    with figures in basrelief, Plin. 33, 11, 49, § 139.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of taste, harshness, sharpness, acidity, tartness:

    vini,

    Plin. 14, 19, 24, § 120:

    pomi,

    id. 12, 10, 21, § 38:

    aceti,

    id. 9, 35, 58, § 120:

    aquarum,

    the brackish taste of water, id. 12, 9, 20, § 37 al. —
    2.
    Of hearing, roughness, harshness of tone:

    vocis,

    Lucr. 4, 542:

    soni,

    Tac. G. 3.—
    3.
    Of sight, inequality, contrast:

    cum aspectus ejus scaenae propter asperitatem eblandiretur omnium visus,

    on account of the contrast of light and shade, Vitr. 7, 5:

    intercolumniorum,

    id. 3, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of moral qualities, roughness, harshness, severity, fierceness, asperity:

    si quis eā asperitate est et immanitate naturae, congressus ut hominum fugiat atque oderit, etc.,

    Cic. Lael. 23, 87:

    avunculi,

    Nep. Att. 5, 1:

    patris,

    Ov. M. 9, 752:

    artibus ingenuis Pectora mollescunt, asperitasque fugit,

    id. P. 1, 6, 8:

    asperitatis et invidiae corrector,

    Hor. Ep. 2, 1, 129.—Of a rigid, austere manner of life: quam illorum (Stoicorum) tristitiam atque asperitatem fugiens Panaetius nec acerbitatem sententiarum nec disserendi spinas probavit, Cic. Fin. 4, 28, 79; cf. 1. asper, II. A.—And of rudeness in external appearance, opp. to a polished, cultivated bearing:

    asperitas agrestis,

    Hor. Ep. 1, 18, 6.—
    B.
    Of things, adversity, reverse of fortune, trouble, severity, difficulty (cf. 1. asper, II. B., and acerbitas):

    in his vel asperitatibus rerum vel angustiis temporis obsequar studiis nostris,

    Cic. de Or. 1, 1, 3:

    asperitas belli,

    Sall. J. 29, 1:

    remedii,

    Tac. A. 1, 44.—Of style, roughness, harshness, trachutês (cf. 1. asper, II. B.):

    oratio in quā asperitas contentionis oratoris ipsius humanitate conditur,

    Cic. de Or. 2, 53, 212. judicialis asperitas, id. ib. 2, 15, 64; so Quint. 1, 8, 11; 10, 5, 14 (cf. id. 11, 3, 23):

    verborum,

    Ov. M. 14, 526.

    Lewis & Short latin dictionary > asperitas

  • 2 asperitās

        asperitās ātis, f    [asper], unevenness, roughness: viarum: locorum, S.: omnis asperitates supervadere, the obstacles, S.: soni, harshness, Ta.: frigorum, severity, Ta.—Fig., roughness, harshness, severity, fierceness, coarseness: naturae: avunculi, N.: verborum, O.: asperitatis corrector, H. — Coarseness, roughness, austerity: (Stoicorum): agrestis, H. — Adversity, difficulty: asperitates rerum: belli, S.—Harshness, rudeness: contentionis: verborum, O.
    * * *
    roughness; severity; difficulty; harshness; shrillness, sharpness; fierceness

    Latin-English dictionary > asperitās

  • 3 asperitas

    roughness, severity/ harshness, fierceness.

    Latin-English dictionary of medieval > asperitas

  • 4 agrestis

        agrestis is ( gen plur., -tum, V., O.), m    a countryman, peasant, rustic: agrestīs in spem rapinarum impellere: conventus agrestium, assembly of the rural population: agrestibus in urbem acceptis, L.: agrestis imagine, in the form of a peasant, O.: numina agrestum, worshipped by, V.: agrestem confertum in arta tecta, the countryfolk crowded, etc., L.—Of a mouse: agrestem pellere, the rustic, H.—Praegn., wild, uncultivated: silva, O.: baculum, rude, O.—Rustic, rude, uncultivated, clownish, boorish, coarse, wild: homo: vita: exercitus conlectus... ex agresti luxuriā, i. e. profligate boors: Cyclops, H.: quas (causas) agrestioribus Musis reliquerunt (of the language of the bar): genus hominum, S.: voltus, brutish, O.: asperitas, H.: barbaria, uncivilized: Latium, H.
    * * *
    I
    countryman, peasant; rube, rustic, bumpkin
    II
    agrestis, agreste ADJ
    rustic, inhabiting countryside; rude, wild, savage; of/passing through fields

    Latin-English dictionary > agrestis

  • 5 in-concinnus

        in-concinnus adj.,    inelegant, ungraceful, awkward: alquis: asperitas, H.

    Latin-English dictionary > in-concinnus

  • 6 Asper

    1.
    asper, ĕra, ĕrum, adj. (aspra = aspera, Enn. ap. App. Mag. p. 299, but Vahl. ad Enn. p. 166 reads spissa instead of aspra:

    aspris = asperis,

    Verg. A. 2, 379;

    aspro = aspero,

    Pall. Insit. 67) [etym. dub.; Doed. foll. by Hinter connects it with aspairô, to struggle, to resist; Corssen, Ausspr. II. p. 593, regards asper (i. e. ab spe) as the proper opposite of prosper (i. e. pro spe); thus asper originally meant hopeless, desperate; v. also id. ib. II. p. 870; cf. the use of res asperae as the opposite of res prosperae]; as affecting the sense of touch, rough, uneven (opp. lēvis or lenis; syn.: scaber, acutus, insuavis, acerbus, amarus, mordax, durus).
    I.
    1.. Lit.:

    lingua aspera tactu,

    Lucr. 6, 1150; cf. Verg. G. 3, 508; Ov. M. 7, 556; Luc. 4, 325:

    mixta aspera levibus,

    Lucr. 2, 471:

    in locis (spectatur) plani an montuosi, leves an asperi,

    Cic. Part. Or. 10, 36: Quid judicant sensus? dulce, amarum;

    lene, asperum,

    id. Fin. 2, 12, 36:

    tumulus asperi (sc. saxibus) soli,

    Liv. 25, 36: saxa, Enn. ap. Cic. Pis. 19; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Pac. ap. Mar. Vict. p. 2522 P.; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Lucr. 4, 147; Ov. M. 6, 76; cf.

    Leucas,

    Luc. 1, 42:

    loca,

    Caes. B. C. 3, 42, and Vulg. Act. 27, 29:

    viae asperae,

    ib. Bar. 4, 26:

    vallis aspera,

    ib. Deut. 21, 4 et saep.: unda, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:

    glacies,

    Verg. E. 10, 49:

    hiems,

    Ov. M. 11, 490; Claud. ap. Prob. Cons. 270: Phasis, i. e. frozen, ice-bound, Prob. ap. Rufin. I. 375;

    and of climate: aspera caelo Germania,

    harsh, severe, Tac. G. 2: arteria. the windpipe (v. arteria), Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—Of raised work (i. e. bas-relief, etc., as being rough), as in Gr. trachus (cf. exaspero):

    aspera signis Pocula,

    Verg. A. 9, 263:

    Cymbiaque argento perfecta atque aspera signis,

    id. ib. 5, 267:

    signis exstantibus asper Antiquus crater,

    Ov. M. 12, 235 (cf.:

    stantem extra pocula caprum,

    Juv. 1, 76):

    Summus inaurato crater erat asper acantho,

    Ov. M. 13, 701:

    aspera pocula,

    Prop. 2, 6, 17:

    ebur,

    Sen. Hippol. 899:

    balteus,

    Val. Fl. 5, 578:

    cingula bacis,

    Claud. Laud. Stil. 2, 89; cf. Drak. ad Sil. 11, 279:

    nummus,

    not worn smooth, new, Suet. Ner. 44; cf. Sen. Ep. 19:

    mare,

    agitated by a storm, rough, tempestuous, Liv. 37, 16.—Of things that have a rough, thorny, prickly exterior:

    barba,

    Tib. 1, 8, 32:

    sentes,

    Verg. A. 2, 379:

    rubus,

    id. E. 3, 89:

    mucro,

    Luc. 7, 139 (cf. Tac. A. 15, 54: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit; v. aspero).—
    2.
    Meton., of food: He. Asper meus victus sanest. Er. Sentisne essitas? He. My fare is very rough. Er. Do you feed on brambles? Plaut. Capt. 1, 2, 85; cf. id. ib. 3, 1, 37; also of a cough producing hoarseness:

    quas (fauces) aspera vexat Assidue tussis,

    Mart. 11, 86, 1.—
    3.
    Subst.: aspĕrum, i, n., an uneven, rough place:

    latens in asperis radix,

    Hor. Epod. 5, 67:

    aspera maris,

    Tac. A. 4, 6:

    propter aspera et confragosa,

    Plin. 3, 5, 9, § 53:

    per aspera et devia,

    Suet. Tib. 60:

    erunt aspera in vias planas,

    Vulg. Isa. 40, 4; ib. Luc. 3, 5.—Also in the sup. absol.:

    asperrimo hiemis Ticinum usque progressus,

    Tac. A. 3, 5.—
    II.
    Transf.
    1.
    Of taste, rough, harsh, sour, bitter, brackish, acrid, pungent:

    asperum, Pater, hoc (vinum) est: aliud lenius, sodes, vide,

    Ter. Heaut. 3, 1, 49:

    asper sapor maris,

    Plin. 2, 100, 104, § 222: allium asperi saporis;

    quo plures nuclei fuere, hoc est asperius,

    id. 19, 6, 34, § 111:

    asperrimum piper,

    id. 12, 7, 14, § 27:

    acetum quam asperrimum,

    id. 20, 9, 39, § 97.—
    2.
    Of sound, rough, harsh, grating, etc.:

    (pronuntiationis genus) lene, asperum,

    Cic. de Or. 3, 57, 216.—Hence a poet. epithet of the letter R ( also called littera canina), Ov. F. 5, 481.—In rhetoric, rough, rugged, irregular: quidam praefractam et asperam compositionem probant;

    virilem putant et fortem, quae aurem inaequalitate percutiat,

    Sen. Ep. 114; cf. Cic. Or. 16, 53:

    duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem,

    Quint. 9, 4, 142. And in gram., spiritus asper, the h sound, the aspirate, Prisc. p. 572 P.—
    3.
    Of smell, sharp, pungent:

    herba odoris asperi,

    Plin. 27, 8, 41, § 64.—
    III.
    Trop.
    A.
    a.. Of moral qualities, rough, harsh, hard, violent, unkind, rude (cf.: acerbus, acer, and Wagner ad Verg. A. 1, 14):

    quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos,

    Cic. Planc. 16, 40:

    orator truculentus, asper, maledicus,

    id. Brut. 34, 129:

    aspera Juno,

    Verg. A. 1, 279:

    juvenis monitoribus asper,

    Hor. A. P. 163:

    patres vestros, asperrimos illos ad condicionem pacis,

    Liv. 22, 59; cf. id. 2, 27:

    rebus non asper egenis,

    Verg. A. 8, 365:

    cladibus asper,

    exasperated, Ov. M. 14, 485:

    asperaque est illi difficilisque Venus,

    unfriendly, Tib. 1, 9, 20; cf. id. 1, 6, 2:

    (Galatea) acrior igni, Asperior tribulis, fetā truculentior ursā,

    Ov. M. 13, 803:

    Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus,

    Vulg. Eccli. 6, 21:

    asper contemptor divom Mezentius,

    Verg. A. 7, 647:

    aspera Pholoe,

    coy, Hor. C. 1, 33, 6.—Of a harsh, austere, rigid view of life, or manner of living:

    accessit istuc doctrina (sc. Stoicorum) non moderata nec mitis, sed paulo asperior et durior quam aut veritas aut natura patiatur,

    Cic. Mur. 29:

    (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et verbis,

    id. Fin. 4, 28, 78 (v. asperitas, II. A.):

    (Cato) asperi animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed rigidae innocentiae,

    Liv. 39, 40:

    (Karthago) studiis asperrima belli,

    Verg. A. 1, 14, ubi v. Wagner:

    Camilla aspera,

    id. ib. 11, 664; cf.:

    gens laboribus et bellis asperrima,

    Just. 2, 3:

    virgo aspera,

    i. e. Diana, Sen. Med. 87.—
    b.
    Of animals, wild, savage, fierce:

    (anguis) asper siti atque exterritus aestu,

    Verg. G. 3, 434:

    bos aspera cornu, i. e. minax,

    id. ib. 3, 57; cf. Hor. Epod. 6, 11:

    ille (lupus) asper Saevit,

    Verg. A. 9, 62:

    lupus dulcedine sanguinis asper,

    Ov. M. 11, 402:

    ille (leo) asper retro redit,

    Verg. A. 9, 794:

    tigris aspera,

    Hor. C. 1, 23, 9; 3, 2, 10:

    (equus) asper frena pati,

    Sil. 3, 387.—
    B.
    Of things, rough, harsh, troublesome, adverse, calamitous, cruel, etc. (most freq. in the poets):

    in periculis et asperis temporibus,

    Cic. Balb. 9: qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, Sall. C. 10, 2: mala res, spes multo asperior, ( our) circumstances are bad, ( our) prospects still worse, id. ib. 20, 13:

    venatus,

    Verg. A. 8, 318:

    bellum,

    Sall. J. 48, 1; Hor. Ep. 2, 1, 7:

    pugna,

    Verg. A. 11, 635; 12, 124:

    fata,

    id. ib. 6, 882:

    odia,

    id. ib. 2, 96.— Absol.:

    multa aspera,

    Prop. 1, 18, 13; Hor. Ep. 1, 2, 21 al.—Of discourse, severe, abusive:

    asperioribus facetiis perstringere aliquem,

    Cic. Planc. 14; Tac. A. 15, 68:

    verba,

    Tib. 4, 4, 14; Ov. P. 2, 6, 8; Vulg. Psa. 90, 3:

    vox,

    Curt. 7, 1.— Adv.
    a.
    Old form asperĭter, roughly, harshly: cubare, Naev. ap. Non. p. 513, 21; Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form aspĕrē (in fig. signif.), roughly, harshly, severely, vehemently, etc.
    1.
    Transf.:

    loqui,

    Cic. de Or. 3, 12, 45; Quint. 6, 5, 5:

    dicere,

    id. 2, 8, 15:

    syllabae aspere coëuntes,

    id. 1, 1, 37.—
    2.
    Trop.:

    aspere accipere aliquid,

    Tac. A. 4, 31:

    aspere et acerbe accusare aliquem,

    Cic. Fam. 1, 5, 6:

    aspere agere aliquid,

    Liv. 3, 50:

    aspere et ferociter et libere dicta,

    Cic. Planc. 13, 33; Quint. 6, 3, 28:

    aspere et vehementer loqui,

    Cic. de Or. 1, 53, 227: ne quid aspere loquaris, * Vulg. Gen. 31, 24.— Comp.:

    asperius loqui aliquid,

    Cic. de Or. 1, 53, 227:

    asperius scribere de aliquo,

    id. Att. 9, 15.— Sup.:

    asperrime loqui in aliquem,

    Cic. Att. 2, 22, 5:

    asperrime pati aliquid,

    Sen. Ira, 3, 37, 1:

    asperrime saevire in aliquem,

    Vell. 2, 7.
    2.
    Asper, eri, m.
    I.
    A cognomen of L. Trebonius:

    L. Trebonius... insectandis patribus, unde Aspero etiam inditum est cognomen, tribunatum gessit,

    Liv. 3, 65, 4. —
    II.
    Asper, Aspri (Prob. p. 201 Keil), m., a Latin grammarian, two of whose treatises have come down to us; v. Teuffel, Rom. Lit. § 474, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Asper

  • 7 asper

    1.
    asper, ĕra, ĕrum, adj. (aspra = aspera, Enn. ap. App. Mag. p. 299, but Vahl. ad Enn. p. 166 reads spissa instead of aspra:

    aspris = asperis,

    Verg. A. 2, 379;

    aspro = aspero,

    Pall. Insit. 67) [etym. dub.; Doed. foll. by Hinter connects it with aspairô, to struggle, to resist; Corssen, Ausspr. II. p. 593, regards asper (i. e. ab spe) as the proper opposite of prosper (i. e. pro spe); thus asper originally meant hopeless, desperate; v. also id. ib. II. p. 870; cf. the use of res asperae as the opposite of res prosperae]; as affecting the sense of touch, rough, uneven (opp. lēvis or lenis; syn.: scaber, acutus, insuavis, acerbus, amarus, mordax, durus).
    I.
    1.. Lit.:

    lingua aspera tactu,

    Lucr. 6, 1150; cf. Verg. G. 3, 508; Ov. M. 7, 556; Luc. 4, 325:

    mixta aspera levibus,

    Lucr. 2, 471:

    in locis (spectatur) plani an montuosi, leves an asperi,

    Cic. Part. Or. 10, 36: Quid judicant sensus? dulce, amarum;

    lene, asperum,

    id. Fin. 2, 12, 36:

    tumulus asperi (sc. saxibus) soli,

    Liv. 25, 36: saxa, Enn. ap. Cic. Pis. 19; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Pac. ap. Mar. Vict. p. 2522 P.; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Lucr. 4, 147; Ov. M. 6, 76; cf.

    Leucas,

    Luc. 1, 42:

    loca,

    Caes. B. C. 3, 42, and Vulg. Act. 27, 29:

    viae asperae,

    ib. Bar. 4, 26:

    vallis aspera,

    ib. Deut. 21, 4 et saep.: unda, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:

    glacies,

    Verg. E. 10, 49:

    hiems,

    Ov. M. 11, 490; Claud. ap. Prob. Cons. 270: Phasis, i. e. frozen, ice-bound, Prob. ap. Rufin. I. 375;

    and of climate: aspera caelo Germania,

    harsh, severe, Tac. G. 2: arteria. the windpipe (v. arteria), Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—Of raised work (i. e. bas-relief, etc., as being rough), as in Gr. trachus (cf. exaspero):

    aspera signis Pocula,

    Verg. A. 9, 263:

    Cymbiaque argento perfecta atque aspera signis,

    id. ib. 5, 267:

    signis exstantibus asper Antiquus crater,

    Ov. M. 12, 235 (cf.:

    stantem extra pocula caprum,

    Juv. 1, 76):

    Summus inaurato crater erat asper acantho,

    Ov. M. 13, 701:

    aspera pocula,

    Prop. 2, 6, 17:

    ebur,

    Sen. Hippol. 899:

    balteus,

    Val. Fl. 5, 578:

    cingula bacis,

    Claud. Laud. Stil. 2, 89; cf. Drak. ad Sil. 11, 279:

    nummus,

    not worn smooth, new, Suet. Ner. 44; cf. Sen. Ep. 19:

    mare,

    agitated by a storm, rough, tempestuous, Liv. 37, 16.—Of things that have a rough, thorny, prickly exterior:

    barba,

    Tib. 1, 8, 32:

    sentes,

    Verg. A. 2, 379:

    rubus,

    id. E. 3, 89:

    mucro,

    Luc. 7, 139 (cf. Tac. A. 15, 54: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit; v. aspero).—
    2.
    Meton., of food: He. Asper meus victus sanest. Er. Sentisne essitas? He. My fare is very rough. Er. Do you feed on brambles? Plaut. Capt. 1, 2, 85; cf. id. ib. 3, 1, 37; also of a cough producing hoarseness:

    quas (fauces) aspera vexat Assidue tussis,

    Mart. 11, 86, 1.—
    3.
    Subst.: aspĕrum, i, n., an uneven, rough place:

    latens in asperis radix,

    Hor. Epod. 5, 67:

    aspera maris,

    Tac. A. 4, 6:

    propter aspera et confragosa,

    Plin. 3, 5, 9, § 53:

    per aspera et devia,

    Suet. Tib. 60:

    erunt aspera in vias planas,

    Vulg. Isa. 40, 4; ib. Luc. 3, 5.—Also in the sup. absol.:

    asperrimo hiemis Ticinum usque progressus,

    Tac. A. 3, 5.—
    II.
    Transf.
    1.
    Of taste, rough, harsh, sour, bitter, brackish, acrid, pungent:

    asperum, Pater, hoc (vinum) est: aliud lenius, sodes, vide,

    Ter. Heaut. 3, 1, 49:

    asper sapor maris,

    Plin. 2, 100, 104, § 222: allium asperi saporis;

    quo plures nuclei fuere, hoc est asperius,

    id. 19, 6, 34, § 111:

    asperrimum piper,

    id. 12, 7, 14, § 27:

    acetum quam asperrimum,

    id. 20, 9, 39, § 97.—
    2.
    Of sound, rough, harsh, grating, etc.:

    (pronuntiationis genus) lene, asperum,

    Cic. de Or. 3, 57, 216.—Hence a poet. epithet of the letter R ( also called littera canina), Ov. F. 5, 481.—In rhetoric, rough, rugged, irregular: quidam praefractam et asperam compositionem probant;

    virilem putant et fortem, quae aurem inaequalitate percutiat,

    Sen. Ep. 114; cf. Cic. Or. 16, 53:

    duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem,

    Quint. 9, 4, 142. And in gram., spiritus asper, the h sound, the aspirate, Prisc. p. 572 P.—
    3.
    Of smell, sharp, pungent:

    herba odoris asperi,

    Plin. 27, 8, 41, § 64.—
    III.
    Trop.
    A.
    a.. Of moral qualities, rough, harsh, hard, violent, unkind, rude (cf.: acerbus, acer, and Wagner ad Verg. A. 1, 14):

    quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos,

    Cic. Planc. 16, 40:

    orator truculentus, asper, maledicus,

    id. Brut. 34, 129:

    aspera Juno,

    Verg. A. 1, 279:

    juvenis monitoribus asper,

    Hor. A. P. 163:

    patres vestros, asperrimos illos ad condicionem pacis,

    Liv. 22, 59; cf. id. 2, 27:

    rebus non asper egenis,

    Verg. A. 8, 365:

    cladibus asper,

    exasperated, Ov. M. 14, 485:

    asperaque est illi difficilisque Venus,

    unfriendly, Tib. 1, 9, 20; cf. id. 1, 6, 2:

    (Galatea) acrior igni, Asperior tribulis, fetā truculentior ursā,

    Ov. M. 13, 803:

    Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus,

    Vulg. Eccli. 6, 21:

    asper contemptor divom Mezentius,

    Verg. A. 7, 647:

    aspera Pholoe,

    coy, Hor. C. 1, 33, 6.—Of a harsh, austere, rigid view of life, or manner of living:

    accessit istuc doctrina (sc. Stoicorum) non moderata nec mitis, sed paulo asperior et durior quam aut veritas aut natura patiatur,

    Cic. Mur. 29:

    (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et verbis,

    id. Fin. 4, 28, 78 (v. asperitas, II. A.):

    (Cato) asperi animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed rigidae innocentiae,

    Liv. 39, 40:

    (Karthago) studiis asperrima belli,

    Verg. A. 1, 14, ubi v. Wagner:

    Camilla aspera,

    id. ib. 11, 664; cf.:

    gens laboribus et bellis asperrima,

    Just. 2, 3:

    virgo aspera,

    i. e. Diana, Sen. Med. 87.—
    b.
    Of animals, wild, savage, fierce:

    (anguis) asper siti atque exterritus aestu,

    Verg. G. 3, 434:

    bos aspera cornu, i. e. minax,

    id. ib. 3, 57; cf. Hor. Epod. 6, 11:

    ille (lupus) asper Saevit,

    Verg. A. 9, 62:

    lupus dulcedine sanguinis asper,

    Ov. M. 11, 402:

    ille (leo) asper retro redit,

    Verg. A. 9, 794:

    tigris aspera,

    Hor. C. 1, 23, 9; 3, 2, 10:

    (equus) asper frena pati,

    Sil. 3, 387.—
    B.
    Of things, rough, harsh, troublesome, adverse, calamitous, cruel, etc. (most freq. in the poets):

    in periculis et asperis temporibus,

    Cic. Balb. 9: qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, Sall. C. 10, 2: mala res, spes multo asperior, ( our) circumstances are bad, ( our) prospects still worse, id. ib. 20, 13:

    venatus,

    Verg. A. 8, 318:

    bellum,

    Sall. J. 48, 1; Hor. Ep. 2, 1, 7:

    pugna,

    Verg. A. 11, 635; 12, 124:

    fata,

    id. ib. 6, 882:

    odia,

    id. ib. 2, 96.— Absol.:

    multa aspera,

    Prop. 1, 18, 13; Hor. Ep. 1, 2, 21 al.—Of discourse, severe, abusive:

    asperioribus facetiis perstringere aliquem,

    Cic. Planc. 14; Tac. A. 15, 68:

    verba,

    Tib. 4, 4, 14; Ov. P. 2, 6, 8; Vulg. Psa. 90, 3:

    vox,

    Curt. 7, 1.— Adv.
    a.
    Old form asperĭter, roughly, harshly: cubare, Naev. ap. Non. p. 513, 21; Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form aspĕrē (in fig. signif.), roughly, harshly, severely, vehemently, etc.
    1.
    Transf.:

    loqui,

    Cic. de Or. 3, 12, 45; Quint. 6, 5, 5:

    dicere,

    id. 2, 8, 15:

    syllabae aspere coëuntes,

    id. 1, 1, 37.—
    2.
    Trop.:

    aspere accipere aliquid,

    Tac. A. 4, 31:

    aspere et acerbe accusare aliquem,

    Cic. Fam. 1, 5, 6:

    aspere agere aliquid,

    Liv. 3, 50:

    aspere et ferociter et libere dicta,

    Cic. Planc. 13, 33; Quint. 6, 3, 28:

    aspere et vehementer loqui,

    Cic. de Or. 1, 53, 227: ne quid aspere loquaris, * Vulg. Gen. 31, 24.— Comp.:

    asperius loqui aliquid,

    Cic. de Or. 1, 53, 227:

    asperius scribere de aliquo,

    id. Att. 9, 15.— Sup.:

    asperrime loqui in aliquem,

    Cic. Att. 2, 22, 5:

    asperrime pati aliquid,

    Sen. Ira, 3, 37, 1:

    asperrime saevire in aliquem,

    Vell. 2, 7.
    2.
    Asper, eri, m.
    I.
    A cognomen of L. Trebonius:

    L. Trebonius... insectandis patribus, unde Aspero etiam inditum est cognomen, tribunatum gessit,

    Liv. 3, 65, 4. —
    II.
    Asper, Aspri (Prob. p. 201 Keil), m., a Latin grammarian, two of whose treatises have come down to us; v. Teuffel, Rom. Lit. § 474, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > asper

  • 8 asperum

    1.
    asper, ĕra, ĕrum, adj. (aspra = aspera, Enn. ap. App. Mag. p. 299, but Vahl. ad Enn. p. 166 reads spissa instead of aspra:

    aspris = asperis,

    Verg. A. 2, 379;

    aspro = aspero,

    Pall. Insit. 67) [etym. dub.; Doed. foll. by Hinter connects it with aspairô, to struggle, to resist; Corssen, Ausspr. II. p. 593, regards asper (i. e. ab spe) as the proper opposite of prosper (i. e. pro spe); thus asper originally meant hopeless, desperate; v. also id. ib. II. p. 870; cf. the use of res asperae as the opposite of res prosperae]; as affecting the sense of touch, rough, uneven (opp. lēvis or lenis; syn.: scaber, acutus, insuavis, acerbus, amarus, mordax, durus).
    I.
    1.. Lit.:

    lingua aspera tactu,

    Lucr. 6, 1150; cf. Verg. G. 3, 508; Ov. M. 7, 556; Luc. 4, 325:

    mixta aspera levibus,

    Lucr. 2, 471:

    in locis (spectatur) plani an montuosi, leves an asperi,

    Cic. Part. Or. 10, 36: Quid judicant sensus? dulce, amarum;

    lene, asperum,

    id. Fin. 2, 12, 36:

    tumulus asperi (sc. saxibus) soli,

    Liv. 25, 36: saxa, Enn. ap. Cic. Pis. 19; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Pac. ap. Mar. Vict. p. 2522 P.; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Lucr. 4, 147; Ov. M. 6, 76; cf.

    Leucas,

    Luc. 1, 42:

    loca,

    Caes. B. C. 3, 42, and Vulg. Act. 27, 29:

    viae asperae,

    ib. Bar. 4, 26:

    vallis aspera,

    ib. Deut. 21, 4 et saep.: unda, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:

    glacies,

    Verg. E. 10, 49:

    hiems,

    Ov. M. 11, 490; Claud. ap. Prob. Cons. 270: Phasis, i. e. frozen, ice-bound, Prob. ap. Rufin. I. 375;

    and of climate: aspera caelo Germania,

    harsh, severe, Tac. G. 2: arteria. the windpipe (v. arteria), Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—Of raised work (i. e. bas-relief, etc., as being rough), as in Gr. trachus (cf. exaspero):

    aspera signis Pocula,

    Verg. A. 9, 263:

    Cymbiaque argento perfecta atque aspera signis,

    id. ib. 5, 267:

    signis exstantibus asper Antiquus crater,

    Ov. M. 12, 235 (cf.:

    stantem extra pocula caprum,

    Juv. 1, 76):

    Summus inaurato crater erat asper acantho,

    Ov. M. 13, 701:

    aspera pocula,

    Prop. 2, 6, 17:

    ebur,

    Sen. Hippol. 899:

    balteus,

    Val. Fl. 5, 578:

    cingula bacis,

    Claud. Laud. Stil. 2, 89; cf. Drak. ad Sil. 11, 279:

    nummus,

    not worn smooth, new, Suet. Ner. 44; cf. Sen. Ep. 19:

    mare,

    agitated by a storm, rough, tempestuous, Liv. 37, 16.—Of things that have a rough, thorny, prickly exterior:

    barba,

    Tib. 1, 8, 32:

    sentes,

    Verg. A. 2, 379:

    rubus,

    id. E. 3, 89:

    mucro,

    Luc. 7, 139 (cf. Tac. A. 15, 54: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit; v. aspero).—
    2.
    Meton., of food: He. Asper meus victus sanest. Er. Sentisne essitas? He. My fare is very rough. Er. Do you feed on brambles? Plaut. Capt. 1, 2, 85; cf. id. ib. 3, 1, 37; also of a cough producing hoarseness:

    quas (fauces) aspera vexat Assidue tussis,

    Mart. 11, 86, 1.—
    3.
    Subst.: aspĕrum, i, n., an uneven, rough place:

    latens in asperis radix,

    Hor. Epod. 5, 67:

    aspera maris,

    Tac. A. 4, 6:

    propter aspera et confragosa,

    Plin. 3, 5, 9, § 53:

    per aspera et devia,

    Suet. Tib. 60:

    erunt aspera in vias planas,

    Vulg. Isa. 40, 4; ib. Luc. 3, 5.—Also in the sup. absol.:

    asperrimo hiemis Ticinum usque progressus,

    Tac. A. 3, 5.—
    II.
    Transf.
    1.
    Of taste, rough, harsh, sour, bitter, brackish, acrid, pungent:

    asperum, Pater, hoc (vinum) est: aliud lenius, sodes, vide,

    Ter. Heaut. 3, 1, 49:

    asper sapor maris,

    Plin. 2, 100, 104, § 222: allium asperi saporis;

    quo plures nuclei fuere, hoc est asperius,

    id. 19, 6, 34, § 111:

    asperrimum piper,

    id. 12, 7, 14, § 27:

    acetum quam asperrimum,

    id. 20, 9, 39, § 97.—
    2.
    Of sound, rough, harsh, grating, etc.:

    (pronuntiationis genus) lene, asperum,

    Cic. de Or. 3, 57, 216.—Hence a poet. epithet of the letter R ( also called littera canina), Ov. F. 5, 481.—In rhetoric, rough, rugged, irregular: quidam praefractam et asperam compositionem probant;

    virilem putant et fortem, quae aurem inaequalitate percutiat,

    Sen. Ep. 114; cf. Cic. Or. 16, 53:

    duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem,

    Quint. 9, 4, 142. And in gram., spiritus asper, the h sound, the aspirate, Prisc. p. 572 P.—
    3.
    Of smell, sharp, pungent:

    herba odoris asperi,

    Plin. 27, 8, 41, § 64.—
    III.
    Trop.
    A.
    a.. Of moral qualities, rough, harsh, hard, violent, unkind, rude (cf.: acerbus, acer, and Wagner ad Verg. A. 1, 14):

    quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos,

    Cic. Planc. 16, 40:

    orator truculentus, asper, maledicus,

    id. Brut. 34, 129:

    aspera Juno,

    Verg. A. 1, 279:

    juvenis monitoribus asper,

    Hor. A. P. 163:

    patres vestros, asperrimos illos ad condicionem pacis,

    Liv. 22, 59; cf. id. 2, 27:

    rebus non asper egenis,

    Verg. A. 8, 365:

    cladibus asper,

    exasperated, Ov. M. 14, 485:

    asperaque est illi difficilisque Venus,

    unfriendly, Tib. 1, 9, 20; cf. id. 1, 6, 2:

    (Galatea) acrior igni, Asperior tribulis, fetā truculentior ursā,

    Ov. M. 13, 803:

    Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus,

    Vulg. Eccli. 6, 21:

    asper contemptor divom Mezentius,

    Verg. A. 7, 647:

    aspera Pholoe,

    coy, Hor. C. 1, 33, 6.—Of a harsh, austere, rigid view of life, or manner of living:

    accessit istuc doctrina (sc. Stoicorum) non moderata nec mitis, sed paulo asperior et durior quam aut veritas aut natura patiatur,

    Cic. Mur. 29:

    (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et verbis,

    id. Fin. 4, 28, 78 (v. asperitas, II. A.):

    (Cato) asperi animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed rigidae innocentiae,

    Liv. 39, 40:

    (Karthago) studiis asperrima belli,

    Verg. A. 1, 14, ubi v. Wagner:

    Camilla aspera,

    id. ib. 11, 664; cf.:

    gens laboribus et bellis asperrima,

    Just. 2, 3:

    virgo aspera,

    i. e. Diana, Sen. Med. 87.—
    b.
    Of animals, wild, savage, fierce:

    (anguis) asper siti atque exterritus aestu,

    Verg. G. 3, 434:

    bos aspera cornu, i. e. minax,

    id. ib. 3, 57; cf. Hor. Epod. 6, 11:

    ille (lupus) asper Saevit,

    Verg. A. 9, 62:

    lupus dulcedine sanguinis asper,

    Ov. M. 11, 402:

    ille (leo) asper retro redit,

    Verg. A. 9, 794:

    tigris aspera,

    Hor. C. 1, 23, 9; 3, 2, 10:

    (equus) asper frena pati,

    Sil. 3, 387.—
    B.
    Of things, rough, harsh, troublesome, adverse, calamitous, cruel, etc. (most freq. in the poets):

    in periculis et asperis temporibus,

    Cic. Balb. 9: qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, Sall. C. 10, 2: mala res, spes multo asperior, ( our) circumstances are bad, ( our) prospects still worse, id. ib. 20, 13:

    venatus,

    Verg. A. 8, 318:

    bellum,

    Sall. J. 48, 1; Hor. Ep. 2, 1, 7:

    pugna,

    Verg. A. 11, 635; 12, 124:

    fata,

    id. ib. 6, 882:

    odia,

    id. ib. 2, 96.— Absol.:

    multa aspera,

    Prop. 1, 18, 13; Hor. Ep. 1, 2, 21 al.—Of discourse, severe, abusive:

    asperioribus facetiis perstringere aliquem,

    Cic. Planc. 14; Tac. A. 15, 68:

    verba,

    Tib. 4, 4, 14; Ov. P. 2, 6, 8; Vulg. Psa. 90, 3:

    vox,

    Curt. 7, 1.— Adv.
    a.
    Old form asperĭter, roughly, harshly: cubare, Naev. ap. Non. p. 513, 21; Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form aspĕrē (in fig. signif.), roughly, harshly, severely, vehemently, etc.
    1.
    Transf.:

    loqui,

    Cic. de Or. 3, 12, 45; Quint. 6, 5, 5:

    dicere,

    id. 2, 8, 15:

    syllabae aspere coëuntes,

    id. 1, 1, 37.—
    2.
    Trop.:

    aspere accipere aliquid,

    Tac. A. 4, 31:

    aspere et acerbe accusare aliquem,

    Cic. Fam. 1, 5, 6:

    aspere agere aliquid,

    Liv. 3, 50:

    aspere et ferociter et libere dicta,

    Cic. Planc. 13, 33; Quint. 6, 3, 28:

    aspere et vehementer loqui,

    Cic. de Or. 1, 53, 227: ne quid aspere loquaris, * Vulg. Gen. 31, 24.— Comp.:

    asperius loqui aliquid,

    Cic. de Or. 1, 53, 227:

    asperius scribere de aliquo,

    id. Att. 9, 15.— Sup.:

    asperrime loqui in aliquem,

    Cic. Att. 2, 22, 5:

    asperrime pati aliquid,

    Sen. Ira, 3, 37, 1:

    asperrime saevire in aliquem,

    Vell. 2, 7.
    2.
    Asper, eri, m.
    I.
    A cognomen of L. Trebonius:

    L. Trebonius... insectandis patribus, unde Aspero etiam inditum est cognomen, tribunatum gessit,

    Liv. 3, 65, 4. —
    II.
    Asper, Aspri (Prob. p. 201 Keil), m., a Latin grammarian, two of whose treatises have come down to us; v. Teuffel, Rom. Lit. § 474, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > asperum

  • 9 immanitas

    immānĭtas, ātis, f. [immanis].
    I.
    Monstrous size, hugeness, vastness, excess (very rare, but class.):

    serpens inusitatae immanitatis,

    Gell. 6, 3, 1:

    vitiorum,

    Cic. Cael. 6, 14:

    frigoris,

    Just. 2, 1.—
    II.
    Monstrousness, enormity, heinousness, savageness, fierceness, cruelty, barbarism (so most freq.):

    ista in figura hominis feritas et immanitas beluae,

    Cic. Off. 3, 6, 32:

    feritas quaedam atque agrestis immanitas,

    id. Div. 1, 29, 60; cf.:

    multas esse gentes sic immanitate efferatas ut, etc.,

    id. N. D. 1, 23, 62:

    omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    id. Vatin. 3, 9:

    inter feras satius est aetatem degere, quam in tanta immanitate versari,

    in such barbarism, id. Rosc. Am. 52, 150:

    asperitas et immanitas naturae,

    id. Lael. 23, 87:

    morum immanitate vastissimas vincit beluas,

    id. Rep. 2, 26:

    in animo, stupor in corpore,

    id. Tusc. 3, 6, 12; cf.:

    temperantiam immanitas in voluptatibus aspernandis imitatur,

    id. Part. 23, 81:

    M. Antonii tanta est non insolentia (nam id quidem vulgare vitium est), sed immanitas, non modo ut, etc.,

    id. Fam. 10, 1, 1:

    tanti facinoris immanitas,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    parricidii,

    Quint. 9, 2, 53:

    priorum temporum,

    Plin. Pan. 47, 1:

    ista verborum,

    Cic. Fin. 4, 9 fin. (v. Madv. ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > immanitas

  • 10 inconcinnus

    in-concinnus, a, um, adj., inelegant, awkward, absurd (rare but class.): qui in aliquo genere inconcinnus aut multus est, is ineptus dicitur, * Cic. de Or. 2, 4, 17:

    personamque feret non inconcinnus utramque,

    Hor. Ep. 1, 17, 29:

    asperitas agrestis et inconcinna gravisque,

    id. ib. 1, 18, 6.— Adv. in two forms (in both post-class.), awkwardly, absurdly.
    1.
    inconcinnē:

    causificare,

    App. M. 10, p. 242, 39.—
    2.
    incon-cinnĭter:

    vertere in aliquam rem,

    Gell. 10, 17, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inconcinnus

  • 11 lenitas

    lēnĭtas, ātis, f. [1. lenis], softness, smoothness, gentleness, mildness.
    I.
    Lit.:

    vini, opp. asperitas,

    Plin. 14, 19, 24, § 120:

    lini,

    id. 13, 12, 26, § 82:

    Arar in Rhodanum influit incredibili lenitate,

    slowness, Caes. B. G. 1, 12:

    vocis,

    mildness, Cic. de Or. 2, 43, 182:

    smaragdi viridis lenitas,

    delicate green, Plin. 37, 5, 16, § 63.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., mildness, gentleness, tenderness, lenity:

    non est jam lenitati locus, severitatem res ipsa flagitat,

    Cic. Cat. 2, 4, 6:

    dare se ad lenitatem,

    id. Fam. 13, 1, 4:

    animi, with mollitia,

    id. Sull. 6, 18:

    animadvertendi,

    id. Part. Or. 22, 78:

    legum,

    id. Rab. Perd. 3, 10:

    remissa nimis lenitate uti,

    Gell. 11, 18, 6.—
    B.
    In partic., of speech:

    elaborant alii in lenitate et aequabilitate, et puro quasi quodam et candido genere dicendi,

    Cic. Or. 16, 53:

    lenitas ejus sine nervis perspici potest,

    id. Brut. 48, 177:

    genus orationis cum lenitate quadam aequabili profluens,

    id. de Or. 2, 15, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > lenitas

  • 12 quaero

    quaero (old orthogr. QVAIRO, Epitaphs of the Scipios, 6; for the original form and etym. quaeso, ĕre, v. quaeso), sīvi or sĭi, sītum, 3, v. a., to seek.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 43 Vahl.); Plaut. Mil. 2, 3, 3:

    te ipsum quaerebam,

    Ter. Heaut. 4, 8, 3:

    escam in sterquilinio,

    Phaedr. 3, 12 init.
    B.
    In partic.
    1.
    To seek to get or procure, to seek or search for a thing, Ter. Heaut. 3, 1, 38:

    rem mercaturis faciendis,

    Cic. Par. 6, 2, 46.— Absol.:

    contrivi in quaerendo vitam atque aetatem meam,

    Ter. Ad. 5, 4, 15; 5, 3, 27; Hor. Ep. 1, 7, 57; id. A. P. 170.—
    b.
    Transf., to get, procure, obtain, acquire a thing:

    uxores liberorum quaerendorum causā ducere,

    Suet. Caes. 52:

    liberorum quaerundorum causā ei uxor data est,

    Plaut. Capt. 4, 2, 109; cf.:

    quaerunt litterae hae sibi liberos,

    id. Ps. 1, 1, 21.—
    2.
    To seek for something missing, to miss:

    Siciliam in uberrimā Siciliae parte,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    optatos Tyndaridas,

    Prop. 1, 17, 18:

    Phoebi comam,

    Tib. 2, 3, 20:

    amnes,

    Stat. Th. 4, 703.—
    3.
    To ask, desire, with ut and subj.:

    quaeris ut suscipiam cogitationem quidnam istis agendum putem,

    Cic. Att. 14, 20, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to seek, i. e. to think over, meditate, aim at, plan a thing:

    dum id quaero, tibi qui filium restituerem,

    Ter. Heaut. 3, 1, 83:

    quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus,

    Sall. C. 33,5:

    fugam,

    Cic. Att. 7, 17, 1; id. Mur. 37, 80:

    sibi remedium ad rem aliquam,

    id. Clu. 9, 27:

    de gratiā quid significares, mecum ipse quaerebam,

    id. Att. 9, 11, A, 1.—With inf.:

    tristitiae causam si quis cognoscere quaerit,

    seeks, strives, endeavors, Ov. Tr. 5, 4, 7; id. Am. 1, 8, 51; Hor. C. 3, 4, 39; id. Ep. 1, 1, 2 al.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look for, seek to gain any thing; to get, acquire, obtain, procure:

    laudem sibi,

    Ter. Heaut. 2, 3, 74:

    salutem alicui malo,

    id. Ad. 3, 2, 2:

    negabant ullā aliā in re nisi in naturā quaerendum esse illud summum bonum,

    Cic. Ac. 1, 5, 19:

    pudentem exitum suae impudentiae,

    id. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    invidiam in aliquem,

    id. Rab. Post. 17, 46. —
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects, to demand, need, require, = requirere:

    quod cujusquam oratoris eloquentiam quaereret,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 29:

    lites ex limitibus judicem quaerant,

    Varr. R. R. 1, 15, 1:

    bellum dictatoriam majestatem quaesivisset,

    Liv. 8, 30:

    quaerit Boeotia Dircen,

    Ov. M. 2, 239. —
    3.
    To seek to learn from any one; to ask, inquire, interrogate (cf.: interrogo, percontor).
    (α).
    With ab:

    cum ab iis saepius quaereret,

    made inquiries, Caes. B. G. 1, 32:

    quaero abs te nunc, Hortensi, cum, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 191:

    quaesivit a medicis, quemadmodum se haberet,

    Nep. Dion, 2, 4:

    a quo cum quaesisset, quo se deduci vellet,

    id. Epam. 4, 5; cf. Cic. N. D. 1, 22, 60. —
    (β).
    With de:

    quaerebat paulo ante de me, quid, etc.,

    Cic. Pis. 9, 18:

    de te ipso quaero, Vatini, utrum, etc.,

    id. Vatin. 4, 10:

    quaero de te, arbitrerisne, etc.,

    Liv. 4, 40:

    cura tibi de quo quaerere nulla fuit,

    Ov. P. 4, 3, 18.—
    (γ).
    With ex:

    quaesivi ex Phaniā, quam in partem provinciae putaret, etc.,

    Cic. Fam. 3, 6, 1:

    quaerit ex solo ea, quae, etc.,

    Caes. B. G. 1, 18.—
    (δ).
    With a rel.-clause:

    ille baro te putabat quaesiturum, unum caelum esset an innumerabilia,

    Cic. Fam. 9, 26, 3:

    natura fieret laudabile carmen, an arte, Quaesitum est,

    Hor. A. P. 409:

    quaeritur inter medicos, cujus generis aquae sint utilissimae,

    Plin. 31, 3, 21, § 31.—
    4. a.
    With inf. (post-Aug.):

    e monte aliquo in alium transilire quaerens,

    Plin. 8, 53, 79, § 214:

    qui mutare sedes quaerebant,

    Tac. G. 2.—
    b.
    Transf., of animals, plants, etc., to desire, prefer, seek:

    salictum et harundinetum... umidum locum quaerunt,

    Varr. R. R. 1, 23, 5:

    glires aridum locum quaerunt,

    id. ib. 3, 15, 2; Col. 1, praef. §

    26: lupinum quaerit maxime sabulosa,

    Plin. 18, 14, 36, § 134;

    so of the soil: ager aquosus plus stercoris quaerit,

    demands, Pall. 1, 6, 15.—
    5.
    To examine or inquire into judicially, to investigate, institute an investigation; with [p. 1502] acc. (rare):

    hunc abduce, vinci, rem quaere,

    Ter. Ad. 3 (4), 36:

    non dubitabat Minucius, quin iste (Verres) illo die rem illam quaesiturus non esset,

    Cic. Verr. 2, 2, 29, § 72. —With de and abl. (class.; cf.

    Krebs, Autibarb. p. 962 sq.): de pecuniis repetundis,

    Cic. Verr. 1, 9, 27:

    de morte alicujus,

    id. Rosc. Am. 41, 119:

    de servo in dominum,

    to question by torture, put to the rack, id. Mil. 22, 59:

    aliquid per tormenta,

    Suet. Tib. 58:

    legibus,

    to investigate according to the laws, impartially, Plin. Ep. 5, 21, 3. —
    b.
    Transf.: si quaeris, si quaerimus (prop., if we, or you, look well into the matter; if we, or you, would know the truth), to say the truth, in fact, to speak honestly:

    omnino, si quaeris, ludi apparatissimi,

    Cic. Fam. 7, 1, 2:

    at sunt morosi, et anxii, et difficiles senes: si quaerimus, etiam avari,

    id. Sen. 18, 65:

    si quaeritis,

    id. de Or. 2, 62, 254; so,

    too, si verum quaeris,

    id. Fam. 12, 8, 1:

    si verum quaeritis,

    id. de Or. 2, 34, 146:

    si verum quaerimus,

    id. Tusc. 2, 23, 55: noli quaerere or quid quaeris? in short, in one word:

    noli quaerere: ita mihi pulcher hic dies visus est,

    id. Fam. 4, 4, 3:

    quid quaeris? biduo factus est mihi familiaris,

    id. ib. 3, 1, 2.— Hence, quaesītus, a, um, P. a., sought out.
    A.
    In a good sense, select, special, extraordinary (mostly post-Aug.): epulae quaesitissumae, Sall. ap. Macr. S. 2, 9, 9 (Sall. H. 2, 23, 4 Dietsch); comp.:

    leges quaesitiores (opp. simplices),

    Tac. A. 3, 26:

    quaesitior adulatio,

    id. ib. 3, 57.— Sup.:

    quaesitissimi honores,

    Tac. A. 2, 53.—
    B.
    In a bad sense (opp. to what is natural), far-fetched, studied, affected, assumed (class.):

    vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta, sed domo allata, quae plerumque sunt frigida,

    Cic. Or. 26, 89:

    ut numerus non quaesitus, sed ipse secutus esse videatur,

    id. ib. 65, 219:

    comitas,

    Tac. A. 6, 50:

    asperitas,

    id. ib. 5, 3.—
    C.
    Subst.: quaesītum, i, n.
    1.
    A question ( poet.):

    accipe quaesiti causam,

    Ov. M. 4, 793; id. F. 1, 278; Hor. S. 2, 6, 82.—
    2.
    A question as a rhetorical figure, = pusma, Mart. Cap. 5, § 524.

    Lewis & Short latin dictionary > quaero

  • 13 rigor

    rĭgor, ōris, m. [rigeo], stiffness, inflexibility, rigidity, numbness, hardness, firmness, rigor (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.; cf. durities).
    I.
    Lit.:

    tandem bruma nives affert pigrumque rigorem,

    Lucr. 5, 746:

    cervicis,

    stiffness, rigidity, Plin. 28, 12, 52, § 192; 32, 8, 28, § 89; cf.:

    immobilis faciei,

    Quint. 9, 3, 101:

    vultus (in portraits),

    Plin. 35, 9, 35, § 58:

    nervorum,

    i. e. a cramp, spasm, Cels. 2, 1 and 7; so too simply rigor; and in plur., Plin. 26, 12, 81, § 130; 35, 6, 27, § 46.—
    B.
    Esp.
    1.
    A straight course or direction:

    fluminis,

    Dig. 43, 12, 1, § 5; cf.

    stillicidii,

    ib. 8, 2, 41; hence, in the agrimensores, a straight line or course (opp. flexus), Front. Expos. Form. p. 38 Goes.; Aggen. Limit. p. 46 fin.; Sicul. Fl. p. 5; Front. Colon. p. 120 al.—
    2.
    Hardness, firmness:

    auri,

    Lucr. 1, 492:

    ferri,

    Verg. G. 1, 143:

    saxorum,

    Ov. M. 1, 401 (with durities):

    lapidis,

    Plin. 36, 16, 25, § 126:

    arborum,

    Vitr. 2, 9; Plin. 16, 40, 77, § 209; Col. 4, 16, 4 al.—
    II.
    Transf., the stiffness produced by cold, for cold itself, chilliness, Lucr. 5, 640; 6, 368 (opp. calor); 307 (opp. ignis); cf.

    Alpinus,

    Ov. M. 14, 794:

    septentrionis,

    Tac. A. 2, 23:

    caeli et soli,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    recentissimus aquae,

    Col. 9, 14, 7:

    torpentibus rigore nervis,

    Liv. 21, 58 fin. et saep.—
    III.
    Trop., hardness, inflexibility, stiffness, roughness, severity, rigor (cf.:

    severitas, asperitas, morositas): accentus rigore quodam minus suaves habemus,

    Quint. 12, 10, 33 (cf. rigidus, II. init.):

    te tuus iste rigor, positique sine arte capilli... decet,

    rudeness, Ov. H. 4, 77:

    nocuit antiquus rigor et nimia severitas,

    Tac. H. 1, 18 fin.:

    animi,

    id. A. 6, 50; cf. Plin. 7, 19, 18, § 79; Sen. Ira, 1, 16, 13 (opp. constantia):

    disciplinae veteris,

    Tac. H. 1, 83:

    juris,

    Dig. 49, 1, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > rigor

  • 14 superbia

    sŭperbĭa, ae, f. [superbus].
    I.
    In a bad sense, loftiness, haughtiness, pride, arrogance (syn.:

    arrogantia, insolentia, fastidium, fastus): num sibi aut stultitia accessit aut superat superbia?

    Plaut. Am. 2, 2, 77:

    magnitudinem animi superbia (imitatur) in animis extollendis,

    Cic. Part. Or. 23, 81:

    divitiae dedecoris plenae sunt et insolentis superbiae,

    id. Rep. 1, 34, 51:

    abicio superbiam,

    Plaut. Merc. 5, 2, 10:

    in rebus prosperis superbiam magno opere, fastidium arrogantiamque fugiamus,

    id. Off. 1, 26, 90; so (with fastidium) id. Rep. 1, 32, 48; (with arrogantia) id. Inv. 1, 54, 105; Caes. Fragm. ap. Gell. 4, 16, 8; (with avaritia) Liv. 43, 2, 2; (with insolentia, contumacia) Cic. Verr. 2, 4, 41, § 89;

    (with importunitas),

    id. Rep. 1, 40, 62; id. Lael. 15, 54; (with inhumanitas) id. de Or. 1, 22, 99; (with crudelitas) Liv. 8, 33, 11; (opp. moderatio) id. 8, 33, 13:

    domicilium superbiae,

    id. Agr. 2, 35, 97:

    pone superbiam,

    Hor. C. 3, 10, 9:

    superbiam alicujus retundere,

    Phaedr. 4, 23, 21:

    in vultu damnosa superbia vestro, Ov A. A. 3, 509: silentium ipsius in superbiam accipiebatur,

    was interpreted as pride, Tac. A. 6, 19 (13) fin.:

    absit superbia, asperitas,

    Plin. Ep. 8, 24, 5:

    nec tanta superbia victis,

    Verg. A. 1, 529.— Plur.:

    secundas fortunas decent superbiae,

    Plaut. Stich. 2, 1, 28.—
    2.
    Conceit, vanity:

    legatos, velut ad ludibrium stolidae superbiae in senatum vocatos esse,

    Liv. 45, 3, 3.—
    3.
    Rudeness, discourtesy:

    superbiam tuam accusant, quod negent te percontantibus respondere,

    Cic. Fam. 7, 16, 3.—
    * B.
    Transf., of things: album opus propter superbiam candoris concipit fumum, the delicacy of white (as a color), Vitr. 7, 3, 4.—
    II.
    In a good sense, lofty spirit, honorable pride ( poet. and in post-Aug. prose):

    sume superbiam Quaesitam meritis,

    Hor. C. 3, 30, 14:

    nec tantam Vespesiano superbiam,

    Tac. H. 3, 66.—
    B.
    Transf., of things:

    eadem causa in piris taxatur superbiae cognomine,

    Plin. 15, 15, 16, § 53; cf. superbus, II. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > superbia

  • 15 tabes

    tābes, is, f. [root in Gr. têkô, etakên, to melt; suffix as in plebes, pubes], a wasting away, melting, dwindling, consumption [p. 1832] corruption, putrefaction; a wasting disease, consumption, decline; plague, pestilence.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. lues): aegritudo (habet) tabem, cruciatum, afflictationem, foeditatem,

    Cic. Tusc. 3, 13, 27:

    fames lenta nos consumit tabe,

    Plin. 2, 63, 63, § 156:

    atrox hiems seu parum provisi commeatus et orta ex utroque tabes,

    Tac. A. 12, 50:

    orta per Aegyptum,

    id. H. 5, 3:

    per tabem tot annorum omnibus consumptis,

    Liv. 40, 29, 5:

    cadaveris,

    Suet. Vit. 10; Luc. 2, 166; 7, 809:

    corpora... seu tabe vetustas Abstulerit,

    Ov. M. 15, 156:

    multorum tabe mensum mortuum,

    Liv. 3, 24, 4:

    arborum,

    Plin. 17, 24, 37, § 225:

    soli,

    barrenness, id. 8, 21, 33, § 79:

    tanta vis morbi, uti tabes, plerosque civium animos invaserat,

    like a consuming fever, Sall. C. 36, 5; cf.:

    tanta vis avaritiae, velut tabes, invaserat, etc.,

    id. J. 32, 4; id. Fragm. ap. Fest. p. 359; Liv. 2, 23, 6; cf. id. 7, 22, 5.— Trop.:

    tabes crescentis fenoris,

    Liv. 7, 38, 7:

    infecit ea tabes legionum quoque motas jam mentes,

    Tac. H. 1, 26; 5, 3:

    oculorum,

    id. ib. 4, 81; Ov. M. 2, 807:

    quos durus amor crudeli tabe peredit,

    Verg. A. 6, 442; Cels. 3, 22. —
    II.
    Transf., concr., the moisture of a melting or decaying substance, corruption (rare, and perh. not ante-Aug.):

    tabes liquentis nivis,

    Liv. 21, 36, 6; cf. Sen. Q. N. 4, 2; so,

    sanguinis,

    Liv. 30, 34, 10:

    funesta veneni,

    Ov. M. 3, 49:

    tinctaque mortiferā tabe sagitta madet,

    poison, id. P. 3, 1, 26:

    pituitae,

    Plin. 7, 16, 15, § 70:

    putri arboris,

    id. 15, 19, 21, § 80:

    cujus aceti asperitas visque in tabem margaritas resolvit,

    id. 9, 35, 58, § 120.

    Lewis & Short latin dictionary > tabes

  • 16 tragicus

    trăgĭcus, a, um, adj., = tragikos, of or belonging to tragedy, tragic.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    carmen,

    i. e. tragedy, Hor. A. P. 220:

    Camena,

    id. ib. 275:

    cothurni,

    id. S. 1, 5, 64:

    versus,

    id. A. P. 89:

    ars,

    id. Ep. 1, 3, 14:

    genus scaenarum,

    Vitr. 5, 8:

    actor,

    a tragic actor, tragedian, Liv. 24, 24, 2:

    Orestes aut Athamas,

    represented in tragedy, Cic. Pis. 20, 47; cf.

    cerva,

    i. e. in the tragedy of Iphigenia, Juv. 12, 120: tragicum illud subinde jactabat:

    oderint dum metuant,

    Suet. Calig. 30.—
    B.
    Subst.: trăgĭcus, i, m., a tragic poet, writer of tragedy, Cic. Opt. Gen. 1, 2; Quint. 8, 6, 26; 9, 3, 14; Petr. 132 med.
    2.
    A tragedian, tragic actor; plur., Plaut. Pers. 4, 2, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    In the tragic style, tragic, lofty, grand, sublime:

    fuit Sulpicius vel maxime omnium grandis et, ut ita dicam, tragicus orator,

    Cic. Brut. 55, 203:

    sed haec tragica atque divina,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    color,

    Hor. A. P. 236:

    tumor,

    Gell. 2, 23, 21:

    ore,

    Mart. 8, 18, 8:

    nam spirat tragicum satis,

    Hor. Ep. 2, 1, 166.—
    B.
    Of a tragic nature, tragic, horrible, fearful, terrible:

    res tragicas paene comice, tristes remisse tractavit,

    Cic. de Or. 3, 8, 30:

    tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum,

    Liv. 1, 46, 3:

    concubitus,

    Juv. 2, 29:

    ignes (i. e. amores),

    Ov. Tr. 2, 407:

    Erinnyes,

    Prop. 2, 20 (3, 13), 29:

    asperitas,

    Val. Max. 5, 8, 1.— Adv.: trăgĭcē, in a tragic manner, tragically:

    mortem rhetorice et tragice ornare,

    Cic. Brut. 11, 43; Sen. Ep. 100, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > tragicus

  • 17 vexo

    vexo ( inf. vexarier, Verg. Cir. 480), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [veho], orig., to shake, jolt, toss in carrying; hence, in gen., to move violently, to shake, agitate.
    I.
    Lit. (rare; syn. quatio): vexasse grave verbum est, factumque ab eo videtur, quod est vehere;

    in quo inest jam vis quaedam alieni arbitrii. Non enim sui potens est, qui vehitur. Vexare autem, quod ex eo inclinatum est, vi atque motu procul dubio vastiore est. Nam qui fertur et raptatur atque huc atque illuc distrahitur, is vexari proprie dicitur, etc.,

    Gell. 2, 6, 5:

    (rector) per confragosa vexabitur,

    Cic. Rep. 2, 41, 68:

    navigia in summum veniant vexata periclum,

    Lucr. 6, 430:

    Dulichias vexasse rates,

    Verg. E. 6, 76:

    classis vexata est tempestate,

    Vell. 2, 79, 4:

    (venti vis) montes supremos Silvifragis vexat flabris,

    Lucr. 1, 275:

    venti caeli nubila vexant,

    Ov. M. 11, 435:

    in turbā vexatus,

    tossed back and forth, Suet. Aug. 53 fin.:

    ruina cum clade vexatarum regionum (of an earthquake),

    Just. 17, 1, 3. —
    II.
    Transf., in gen., to injure, damage, molest, annoy, distress, plague, trouble, maltreat, abuse, vex, harass, disquiet, disturb, torment, etc. (syn.: ango, crucio, vasto, the predom. signif. of the word).
    A.
    Physically: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Gell. 2, 6, 7:

    agros vectigales vexatos et exinanitos a Verre,

    Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122:

    Siciliam,

    id. ib. 1, 4, 12;

    2, 3, 54, § 125: omnem Galliam,

    Caes. B. G. 2, 4:

    agros,

    id. ib. 4, 15 fin.:

    urbes,

    Cic. Cat. 1, 11, 29:

    rem publicam,

    id. ib. 1, 10, 27:

    Amanienses hostes sempiternos,

    id. Fam. 2, 10, 3:

    hostes,

    Caes. B. G. 6, 43; Hirt. B. G. 8, 31 al.:

    vexati omnes difficultate viae,

    Liv. 40, 22, 6; 42, 55, 3:

    vexato exercitu descendit,

    id. 36, 30, 6:

    quos et ipsos... locorum asperitas hostiliter vexavit,

    id. 43, 5, 10; Nep. Eum. 5, 2:

    quem (stomachum) umor vexat,

    Plin. 20, 8, 32, § 76:

    fauces (tussis),

    Mart. 11, 86, 1:

    vites frigore,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    dentes percussu,

    id. 28, 11, 49, § 180:

    vestem solo,

    to rumple, disorder, Petr. 128:

    rosas,

    to crush, Mart. 11, 89, 2:

    comas,

    to twist, frizzle, Ov. Am. 1, 14, 24.—In mal. part.:

    maritum,

    Mart. 8, 46, 7; 11, 81, 1; Petr. 139; Aus. Epigr. 108.—
    b.
    In the part. perf. subst.: vexāta, ōrum, n., injured parts of the body, hurts, injuries, Cels. 7 praef. fin.; ib. 1; Plin. 8, 27, 41, § 97; Scrib. Comp. 101.—
    B.
    Mentally:

    aliquem probris maledictisque,

    Cic. Fl. 20, 48:

    (Quinctius) multis vexatus contumeliis,

    id. Quint. 31, 98:

    aliquem honestissimis contentionibus,

    id. Phil. 3, 9, 23:

    aliquem iis verbis, ut, etc.,

    id. Sest. 28, 60:

    vexatur Theophrastus et libris et scholis omnium philosophorum,

    is attacked, id. Tusc. 5, 9, 25:

    sollicitudo vexat impios,

    disquiets, torments, id. Leg. 1, 14, 40; cf.:

    ita conscientia mentem excitam vexabat,

    Sall. C. 15, 4:

    me honoris cupido vexabat,

    id. ib. 3, 5:

    mentem mariti philtris,

    Juv. 6, 611.

    Lewis & Short latin dictionary > vexo

См. также в других словарях:

  • ASPERITAS UNGUIUM — (от лат. asper шероховатый), син. scabrities unguium, заболевание ногтевых пластинок, обусловл. недостаточным сцеплением элементов ногтевого вещества. Ногти становятся шероховатыми, волокнистыми, истонченными, хрупкими и трескаются. Различные… …   Большая медицинская энциклопедия

  • asperità — {{hw}}{{asperità}}{{/hw}}s. f. Asprezza, scabrosità: l asperità del terreno | (fig.) Difficoltà …   Enciclopedia di italiano

  • âpreté — [ aprəte ] n. f. • aspreteit 1190; lat. asperitas → aspérité ♦ Caractère de ce qui est âpre. 1 ♦ Littér., vieilli Rudesse désagréable. « l âpreté Et la stérilité du paysage » (Verhaeren). « Il faut avoir connu l âpreté de l hiver dans ces… …   Encyclopédie Universelle

  • aspérité — [ asperite ] n. f. • asperiteit fin XIIe; lat. asperitas, de asper 1 ♦ Rare État de ce qui est âpre (I, 1o), inégal et rude au toucher. ♢ Fig. et littér. Rudesse désagréable. Aspérité de la voix, du caractère ( …   Encyclopédie Universelle

  • asperitate — ASPERITÁTE, asperităţi, s.f. (Adesea fig.) Proprietatea de a fi aspru2 (I 1); (concr.) parte aspră2 a unei suprafeţe. – Din fr. aspérité, lat. asperitas, tatis. Trimis de cata, 11.02.2004. Sursa: DEX 98  ASPERITÁTE s. aspreală, asprime, (livr.)… …   Dicționar Român

  • rudesse — Rudesse, Duritia, Immanitas, Inclementia, Seueritas, Seueritudo, Asperitas. Rudesse d esprit intraictable, et qui ne se laisse manier, Asperitas animi. Rudesse de paroles, Rude langage, Asperitas orationis. Tenir ou user de rudesse envers son… …   Thresor de la langue françoyse

  • Bernhard Rensch — (* 21. Januar 1900 in Thale im Harz; † 4. April 1990 in Münster) war ein Evolutionsbiologe, Zoologe, Verhaltensforscher, Neurophysiologe und Philosoph. Er war Mitbegründer der synthetischen Evolutionstheorie. Er war Ordinarius für Zoologie und… …   Deutsch Wikipedia

  • asperidad — (del lat. «asperĭtas, ātis») f. Aspereza. * * * asperidad. (Del lat. asperĭtas, ātis). f. aspereza …   Enciclopedia Universal

  • CAMISIA sive CAMISIUM — CAMISIA, sive CAMISIUM prima vestium sacrificalium, linea tunica talaris: quae quod ad talos pertingerer, Poderis. Graece ποδήρης, a colore Alba dicta est; ipsa vero a Camis nomen accepit, de quibus vide supra, in voce Camae. Fuisse strictam et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Asperities — Asperity As*per i*ty, n.; pl. {Asperities}. [L. asperitas, fr. asper rough: cf. F. asp[ e]rit[ e].] 1. Roughness of surface; unevenness; opposed to {smoothness}. The asperities of dry bodies. Boyle. [1913 Webster] 2. Roughness or harshness of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Asperity — As*per i*ty, n.; pl. {Asperities}. [L. asperitas, fr. asper rough: cf. F. asp[ e]rit[ e].] 1. Roughness of surface; unevenness; opposed to {smoothness}. The asperities of dry bodies. Boyle. [1913 Webster] 2. Roughness or harshness of sound; that… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»