-
1 quaesītus
quaesītus adj. with comp. and sup. [P. of quaero], sought out, select, special: leges quaesitiores, Ta.: quaesitior adulatio, Ta.: quaesitissimi honores, Ta.—As subst n., an acquisition, earnings, store: mus Asper et attentus quaesitis, H.: genus Quaesitique tenax, et qui quaesita reservent, O.— Sought out, inquired ; as subst n., a question, inquiry: Accipe quaesiti causam, O.— Artificial, far-fetched, studied, affected, assumed: vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta: ut numerus non quaesitus, sed ipse secutus esse videatur.* * *quaesita -um, quaesitior -or -us, quaesitissimus -a -um ADJspecial, sought out, looked for; select; artificial, studied, affected -
2 accuro
ac-cūro ( adc.), āvi, ātum, 1, v. a. (arch. accurassis = accuraveris, Plaut. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 3, 1, 65), to take care of, to do a thing with care.I.In gen. (in Plaut. and Ter. very often; more rare in the class. per., partic. in the verb. fin.; while the P. a. occurs very often in Cic., see below).(α).With acc.:(β).prandium alicui,
Plaut. Mer. 1, 3, 25:quod facto est opus,
id. Cas. 3, 3, 25:rem sobrie aut frugaliter,
id. Pers. 4, 1, 1 al.:melius adcurantur, quae consilio geruntur, quam quae sine consilio administrantur,
Cic. Inv. 1, 34, 58:virtus et cultus humanus sub tecto adcurantur,
id. Fr. in Col. 12 praef.:barbam,
Lampr. Heliog. 31.—Absol.:(γ).ergo adcures: properato opus est,
Plaut. Mil. 3, 1, 210, v. Ritschl a. h. l.—With ut or ne:II.omnes bonos bonasque adcurare addecet, suspicionem et culpam ut ab se segregent,
Plaut. Trin. 1, 2, 42; so with ut, Ter. And. 3, 2, 14; with ne, id. Hec. 5, 1, 12.—Esp.:adcurare aliquem,
to treat one carefully, regale a guest, Plaut. Ep. 5, 1, 55.—Hence, accūrātus, a, um, P. a., prepared with care, careful, studied, elaborate, exact (never of persons, for which diligens is used;syn.: meditatus, exquisitus, elaboratus, politus): adcurata malitia,
a studied artifice, Plaut. Truc. 2, 5, 20:adcuratae et meditatae commentationes,
Cic. de Or. 1, 60, 257:adcuratius et exquisitius dicendi genus,
id. Brut. 82, 283:adcuratissima diligentia,
id. Att. 7, 3 al:adcuratum habere = adcurare,
to take care, be at pains, Plaut. Bac. 3, 6, 21. — Adv.: accūrāte, carefully, nicely, exactly (syn.:diligenter, studiose, exquisite),
Cic. Att. 16, 5; id. Parad. 1, 4; id. Brut. 22 al.— Comp., id. Att. 8, 12; Caes. B. G. 6, 22; id. B. Alex. 12.— Sup., id. Fam. 5, 17; Nep. Lys. 4, 2. -
3 adcuro
ac-cūro ( adc.), āvi, ātum, 1, v. a. (arch. accurassis = accuraveris, Plaut. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 3, 1, 65), to take care of, to do a thing with care.I.In gen. (in Plaut. and Ter. very often; more rare in the class. per., partic. in the verb. fin.; while the P. a. occurs very often in Cic., see below).(α).With acc.:(β).prandium alicui,
Plaut. Mer. 1, 3, 25:quod facto est opus,
id. Cas. 3, 3, 25:rem sobrie aut frugaliter,
id. Pers. 4, 1, 1 al.:melius adcurantur, quae consilio geruntur, quam quae sine consilio administrantur,
Cic. Inv. 1, 34, 58:virtus et cultus humanus sub tecto adcurantur,
id. Fr. in Col. 12 praef.:barbam,
Lampr. Heliog. 31.—Absol.:(γ).ergo adcures: properato opus est,
Plaut. Mil. 3, 1, 210, v. Ritschl a. h. l.—With ut or ne:II.omnes bonos bonasque adcurare addecet, suspicionem et culpam ut ab se segregent,
Plaut. Trin. 1, 2, 42; so with ut, Ter. And. 3, 2, 14; with ne, id. Hec. 5, 1, 12.—Esp.:adcurare aliquem,
to treat one carefully, regale a guest, Plaut. Ep. 5, 1, 55.—Hence, accūrātus, a, um, P. a., prepared with care, careful, studied, elaborate, exact (never of persons, for which diligens is used;syn.: meditatus, exquisitus, elaboratus, politus): adcurata malitia,
a studied artifice, Plaut. Truc. 2, 5, 20:adcuratae et meditatae commentationes,
Cic. de Or. 1, 60, 257:adcuratius et exquisitius dicendi genus,
id. Brut. 82, 283:adcuratissima diligentia,
id. Att. 7, 3 al:adcuratum habere = adcurare,
to take care, be at pains, Plaut. Bac. 3, 6, 21. — Adv.: accūrāte, carefully, nicely, exactly (syn.:diligenter, studiose, exquisite),
Cic. Att. 16, 5; id. Parad. 1, 4; id. Brut. 22 al.— Comp., id. Att. 8, 12; Caes. B. G. 6, 22; id. B. Alex. 12.— Sup., id. Fam. 5, 17; Nep. Lys. 4, 2. -
4 emeditatus
ē-mĕdĭtātus, a, um, Part. [meditor], studied out, studied, artfully devised:fletus,
App. M. 2, p. 126. -
5 meditor
meditor ātus, ārī, dep. [3 MA-], to reflect, muse, consider, meditate, give attention: meditando extundere artīs, V.: causam tuam, i. e. how to defend yourself, T.: ea para, meditare, quae, etc.: Meditata mihi sunt omnia mea incommoda, I have thought over, T.: ad ea: ad huius vitae studium meditati sunt labores tui, i. e. have prepared you: de rei p. libertate.— To meditate, plan, devise, contrive: iam designatus alio voltu esse meditabatur: animo proficisci, N.: capere dolis Reginam meditor, V.: quo modo cum illo loquar: quibus verbis illius cupiditatem comprimas: meditatum et cogitatum scelus.— To meditate, study, exercise, practise, rehearse: meditati ad dicendum venimus, prepared: Demosthenes perfecit meditando, ut, etc.: quid Crassus ageret meditandi causā: meditans in proelia taurus, V.: ea, quae meditata et praeparata inferuntur: meditatum cogitatumque verbum, studied: verba, O.: murmura, rehearsed mumblings, Iu.— To sing, celebrate in song: omnia, quae Phoebo meditante Audiit, V.* * *meditari, meditatus sum V DEPconsider, ponder (constantly), reflect upon; meditate; plan, devise, practice -
6 prae-compositus
prae-compositus adj., arranged beforehand, studied: praecomposito ore, O. -
7 adfectatus
adfectata, adfectatum ADJstudied, artificial, affected -
8 affectatus
affectata, affectatum ADJstudied, artificial, affected -
9 praecompositus
praecomposita, praecompositum ADJcomposed beforehand, studied -
10 adfectato
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
11 adfecto
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
12 adparo
ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).I.Lit.:II.alicui prandium adparare,
Plaut. Men. 1, 2, 61:cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,
id. Ad. 5, 9, 8:ornare et apparare convivium,
Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:nuptias,
Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:bellum apparare,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:ludos magnificentissimos,
id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):iter ad caedem faciendam,
id. Mil. 10, 28:aggerem,
Caes. B. G. 7, 17:bellum armaque vi summā,
Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:ad hostes bellum apparatur,
Liv. 7, 7.— With in:in Sestium adparabantur crimina,
Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—Trop.:A.nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,
Plaut. Poen. 5, 2, 139:ut tibi auxilium adparetur,
id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:delinire adparas,
Plaut. As. 2, 4, 28:meam exscindere gentem apparat,
Stat. Th. 4, 670:traicere ex Siciliā,
Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):dum adparatur,
Ter. Eun. 3, 5, 35:cum in apparando esset occupatus,
Nep. Hann. 7, 1.—With ut:ut eriperes, adparabas,
Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:qui sese parere adparent legibus,
Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,Of persons, prepared, ready:B.adparatus sum, ut videtis,
Plaut. Merc. 5, 2, 10:adparatus et meditatus ad causam accedo,
Cic. Leg. 1, 4, 12.—Of things, well supplied, furnished with every thing:domus omnibus instructior rebus et apparatior,
Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):ludi apparatissimi et magnificentissimi,
Cic. Sest. 54:apparatis accipere epulis,
Liv. 23, 4 Drak.:apparatissimae epulae,
Sen. Ep. 83:apparatissimum funus,
Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,verba apparata,
id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:et edit et bibit opipare sane et adparate,
Cic. Att. 13, 52:ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),
Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;nusquam hilarius,
Plin. Ep. 1, 15. -
13 affecto
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
14 apparo
ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).I.Lit.:II.alicui prandium adparare,
Plaut. Men. 1, 2, 61:cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,
id. Ad. 5, 9, 8:ornare et apparare convivium,
Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:nuptias,
Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:bellum apparare,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:ludos magnificentissimos,
id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):iter ad caedem faciendam,
id. Mil. 10, 28:aggerem,
Caes. B. G. 7, 17:bellum armaque vi summā,
Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:ad hostes bellum apparatur,
Liv. 7, 7.— With in:in Sestium adparabantur crimina,
Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—Trop.:A.nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,
Plaut. Poen. 5, 2, 139:ut tibi auxilium adparetur,
id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:delinire adparas,
Plaut. As. 2, 4, 28:meam exscindere gentem apparat,
Stat. Th. 4, 670:traicere ex Siciliā,
Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):dum adparatur,
Ter. Eun. 3, 5, 35:cum in apparando esset occupatus,
Nep. Hann. 7, 1.—With ut:ut eriperes, adparabas,
Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:qui sese parere adparent legibus,
Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,Of persons, prepared, ready:B.adparatus sum, ut videtis,
Plaut. Merc. 5, 2, 10:adparatus et meditatus ad causam accedo,
Cic. Leg. 1, 4, 12.—Of things, well supplied, furnished with every thing:domus omnibus instructior rebus et apparatior,
Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):ludi apparatissimi et magnificentissimi,
Cic. Sest. 54:apparatis accipere epulis,
Liv. 23, 4 Drak.:apparatissimae epulae,
Sen. Ep. 83:apparatissimum funus,
Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,verba apparata,
id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:et edit et bibit opipare sane et adparate,
Cic. Att. 13, 52:ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),
Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;nusquam hilarius,
Plin. Ep. 1, 15. -
15 meditata
mĕdĭtor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [Sanscr. madh-a, wisdom; Gr. mathos, manthanô, mêdomai; cf.: medeor, re-med-ium, etc.]; act., to think or reflect upon, to muse over, consider, meditate upon; neutr., to think, reflect, muse, consider, meditate; to design, purpose, intend, etc.; constr. with acc., with ad, de, with dat., with inf., with a rel.-clause, or absol. (class.).I.Lit.(α).With acc.:(β).semulque cursuram meditabor ad ludos Olympios,
Plaut. Stich. 2, 1, 34:ea para, meditare, cogita, quae, etc.,
Cic. Fam. 2, 5, 2:nihil aliud cogitare, meditari, curare nisi, etc.,
id. Rep. 1, 22, 35:forum, subsellia, rostra curiamque,
id. de Or. 1, 8, 32:fugam ad legiones,
Suet. Tib. 65:cor tuum meditabitur timorem,
i. e. promote by meditation, Vulg. Isa. 33, 18.—With ad; ne ad eam rem meditere, Cic. Fam. 2, 3, 1:(γ).ad hujus vitae studium meditati illi sunt qui feruntur labores tui,
id. Cat. 1, 10, 26.—With de:(δ).ut de tua ratione meditere,
Cic. Fam. 1, 8, 4.—With dat. (ante-class.):(ε).nugis,
Plaut. Ps. 4, 7, 107. —With inf.:(ζ).jam designatus alio incessu esse meditabatur,
Cic. Agr. 2, 5, 13:multos annos regnare meditatus magno labore,
id. Phil. 2, 45, 116:cum animo meditaretur proficisci in Persas,
Nep. Ages. 4.—With a rel.-clause:(η).ea nunc meditabor quo modo illi dicam,
Plaut. Am. 1, 1, 42:meditabor, quo modo cum illo loquar,
Cic. Att. 9, 17, 1:quid contra dicerem, mecum ipse meditabor,
id. N. D. 3, 1, 1:meditare, quibus verbis incensam illius cupiditatem comprimas,
id. Pis. 25, 59.—Absol.:II.multis modis meditatus egomet mecum sum,
Plaut. Bacch. 3, 2, 1:egressus ad meditandum in agro,
Vulg. Gen. 24, 63. —Transf., to meditate, study, exercise one's self in, practise a thing:III.nugas est meditatus male,
Plaut. Ps. 4, 7, 107:Demosthenes perfecit meditando, ut nemo planius esse locutus putaretur,
Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:Demosthenes in litore meditans,
Quint. 10, 3, 30:quid Crassus ageret meditandi aut discendi causā,
Cic. de Or. 1, 30, 136:aut in foro dicere aut meditari extra forum,
id. Brut. 88, 302:musam,
Verg. E. 1, 2:arma,
Veg. Mil. 1, 20:proelia,
Juv. 4, 112.— Transf., of animals:cervi editos partus exercent cursu, et fugam meditari docent,
to practise flight, Plin. 8, 32, 50, § 113.—Of things: semper cauda scorpionis in ictu est: nulloque momento meditari cessat, to move as in readiness to strike, i. e. to threaten, Plin. 11, 25, 30, § 87:semina meditantur aristas,
Prud. Cath. 10, 132; also, to murmur, utter a sad cry:clamabo, meditabor ut columba,
Vulg. Isa. 38, 14; 59, 11.—In pass. signif. (in verb. fin. post-class. and very rare):A.adulteria meditantur,
Min. Fel. Oct. 25, 1.—But freq. in part. perf.: mĕdĭtā-tus, a, um.Exercised, practised, instructed (only Plautin.):B.cumque huc ad adulescentem meditatum probe mittam,
Plaut. Trin. 3, 3, 88:probe meditatam utramque duco,
id. Mil. 3, 3, 29:murmura,
Juv. 6, 539.—Thought upon, meditated, weighed, considered, studied:meditati sunt doli docte,
Plaut. Ps. 4, 1, 30:ea, quae meditata et praeparata inferuntur,
Cic. Off. 1, 8, 27:meditatum et cogitatum scelus,
id. Phil. 2, 34, 85:meditatum cogitatumque verbum,
id. ib. 10, 2, 6:accuratae et meditatae commentationes,
id. de Or. 1, 60, 257:oratio,
Plin. 26, 3, 7, § 12:doli,
Plaut. Ps. 4, 1, 31: meditata et composita oratio (opp. extemporized), Suet. Aug. 84. — Subst.: mĕdĭtāta, ōrum, n., a carefully prepared speech:sive meditata sive subita proferret,
Plin. Ep. 1, 16, 2.—Hence, adv.: mĕdĭtātē, thoughtfully, designedly, intentionally (ante-class. and post-Aug.):ne tu illorum mores perquam meditate tenes,
knowest thoroughly, Plaut. Bacch. 3, 6, 16:hau male meditate male dicax es,
id. Curc. 4, 2, 26:effundere probra,
Sen. Const. Sap. 11, 3. -
16 meditor
mĕdĭtor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [Sanscr. madh-a, wisdom; Gr. mathos, manthanô, mêdomai; cf.: medeor, re-med-ium, etc.]; act., to think or reflect upon, to muse over, consider, meditate upon; neutr., to think, reflect, muse, consider, meditate; to design, purpose, intend, etc.; constr. with acc., with ad, de, with dat., with inf., with a rel.-clause, or absol. (class.).I.Lit.(α).With acc.:(β).semulque cursuram meditabor ad ludos Olympios,
Plaut. Stich. 2, 1, 34:ea para, meditare, cogita, quae, etc.,
Cic. Fam. 2, 5, 2:nihil aliud cogitare, meditari, curare nisi, etc.,
id. Rep. 1, 22, 35:forum, subsellia, rostra curiamque,
id. de Or. 1, 8, 32:fugam ad legiones,
Suet. Tib. 65:cor tuum meditabitur timorem,
i. e. promote by meditation, Vulg. Isa. 33, 18.—With ad; ne ad eam rem meditere, Cic. Fam. 2, 3, 1:(γ).ad hujus vitae studium meditati illi sunt qui feruntur labores tui,
id. Cat. 1, 10, 26.—With de:(δ).ut de tua ratione meditere,
Cic. Fam. 1, 8, 4.—With dat. (ante-class.):(ε).nugis,
Plaut. Ps. 4, 7, 107. —With inf.:(ζ).jam designatus alio incessu esse meditabatur,
Cic. Agr. 2, 5, 13:multos annos regnare meditatus magno labore,
id. Phil. 2, 45, 116:cum animo meditaretur proficisci in Persas,
Nep. Ages. 4.—With a rel.-clause:(η).ea nunc meditabor quo modo illi dicam,
Plaut. Am. 1, 1, 42:meditabor, quo modo cum illo loquar,
Cic. Att. 9, 17, 1:quid contra dicerem, mecum ipse meditabor,
id. N. D. 3, 1, 1:meditare, quibus verbis incensam illius cupiditatem comprimas,
id. Pis. 25, 59.—Absol.:II.multis modis meditatus egomet mecum sum,
Plaut. Bacch. 3, 2, 1:egressus ad meditandum in agro,
Vulg. Gen. 24, 63. —Transf., to meditate, study, exercise one's self in, practise a thing:III.nugas est meditatus male,
Plaut. Ps. 4, 7, 107:Demosthenes perfecit meditando, ut nemo planius esse locutus putaretur,
Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:Demosthenes in litore meditans,
Quint. 10, 3, 30:quid Crassus ageret meditandi aut discendi causā,
Cic. de Or. 1, 30, 136:aut in foro dicere aut meditari extra forum,
id. Brut. 88, 302:musam,
Verg. E. 1, 2:arma,
Veg. Mil. 1, 20:proelia,
Juv. 4, 112.— Transf., of animals:cervi editos partus exercent cursu, et fugam meditari docent,
to practise flight, Plin. 8, 32, 50, § 113.—Of things: semper cauda scorpionis in ictu est: nulloque momento meditari cessat, to move as in readiness to strike, i. e. to threaten, Plin. 11, 25, 30, § 87:semina meditantur aristas,
Prud. Cath. 10, 132; also, to murmur, utter a sad cry:clamabo, meditabor ut columba,
Vulg. Isa. 38, 14; 59, 11.—In pass. signif. (in verb. fin. post-class. and very rare):A.adulteria meditantur,
Min. Fel. Oct. 25, 1.—But freq. in part. perf.: mĕdĭtā-tus, a, um.Exercised, practised, instructed (only Plautin.):B.cumque huc ad adulescentem meditatum probe mittam,
Plaut. Trin. 3, 3, 88:probe meditatam utramque duco,
id. Mil. 3, 3, 29:murmura,
Juv. 6, 539.—Thought upon, meditated, weighed, considered, studied:meditati sunt doli docte,
Plaut. Ps. 4, 1, 30:ea, quae meditata et praeparata inferuntur,
Cic. Off. 1, 8, 27:meditatum et cogitatum scelus,
id. Phil. 2, 34, 85:meditatum cogitatumque verbum,
id. ib. 10, 2, 6:accuratae et meditatae commentationes,
id. de Or. 1, 60, 257:oratio,
Plin. 26, 3, 7, § 12:doli,
Plaut. Ps. 4, 1, 31: meditata et composita oratio (opp. extemporized), Suet. Aug. 84. — Subst.: mĕdĭtāta, ōrum, n., a carefully prepared speech:sive meditata sive subita proferret,
Plin. Ep. 1, 16, 2.—Hence, adv.: mĕdĭtātē, thoughtfully, designedly, intentionally (ante-class. and post-Aug.):ne tu illorum mores perquam meditate tenes,
knowest thoroughly, Plaut. Bacch. 3, 6, 16:hau male meditate male dicax es,
id. Curc. 4, 2, 26:effundere probra,
Sen. Const. Sap. 11, 3. -
17 quaero
quaero (old orthogr. QVAIRO, Epitaphs of the Scipios, 6; for the original form and etym. quaeso, ĕre, v. quaeso), sīvi or sĭi, sītum, 3, v. a., to seek.I.Lit.A.In gen.: aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 43 Vahl.); Plaut. Mil. 2, 3, 3:B.te ipsum quaerebam,
Ter. Heaut. 4, 8, 3:escam in sterquilinio,
Phaedr. 3, 12 init. —In partic.1.To seek to get or procure, to seek or search for a thing, Ter. Heaut. 3, 1, 38:b.rem mercaturis faciendis,
Cic. Par. 6, 2, 46.— Absol.:contrivi in quaerendo vitam atque aetatem meam,
Ter. Ad. 5, 4, 15; 5, 3, 27; Hor. Ep. 1, 7, 57; id. A. P. 170.—Transf., to get, procure, obtain, acquire a thing:2.uxores liberorum quaerendorum causā ducere,
Suet. Caes. 52:liberorum quaerundorum causā ei uxor data est,
Plaut. Capt. 4, 2, 109; cf.:quaerunt litterae hae sibi liberos,
id. Ps. 1, 1, 21.—To seek for something missing, to miss:3.Siciliam in uberrimā Siciliae parte,
Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:optatos Tyndaridas,
Prop. 1, 17, 18:Phoebi comam,
Tib. 2, 3, 20:amnes,
Stat. Th. 4, 703.—To ask, desire, with ut and subj.:II.quaeris ut suscipiam cogitationem quidnam istis agendum putem,
Cic. Att. 14, 20, 4.—Trop.A.In gen., to seek, i. e. to think over, meditate, aim at, plan a thing:B.dum id quaero, tibi qui filium restituerem,
Ter. Heaut. 3, 1, 83:quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus,
Sall. C. 33,5:fugam,
Cic. Att. 7, 17, 1; id. Mur. 37, 80:sibi remedium ad rem aliquam,
id. Clu. 9, 27:de gratiā quid significares, mecum ipse quaerebam,
id. Att. 9, 11, A, 1.—With inf.:tristitiae causam si quis cognoscere quaerit,
seeks, strives, endeavors, Ov. Tr. 5, 4, 7; id. Am. 1, 8, 51; Hor. C. 3, 4, 39; id. Ep. 1, 1, 2 al.—In partic.1.To look for, seek to gain any thing; to get, acquire, obtain, procure:2.laudem sibi,
Ter. Heaut. 2, 3, 74:salutem alicui malo,
id. Ad. 3, 2, 2:negabant ullā aliā in re nisi in naturā quaerendum esse illud summum bonum,
Cic. Ac. 1, 5, 19:pudentem exitum suae impudentiae,
id. Verr. 2, 1, 1, § 2:invidiam in aliquem,
id. Rab. Post. 17, 46. —Of inanim. and abstr. subjects, to demand, need, require, = requirere:3. (α).quod cujusquam oratoris eloquentiam quaereret,
Cic. Verr. 2, 1, 10, § 29:lites ex limitibus judicem quaerant,
Varr. R. R. 1, 15, 1:bellum dictatoriam majestatem quaesivisset,
Liv. 8, 30:quaerit Boeotia Dircen,
Ov. M. 2, 239. —With ab:(β).cum ab iis saepius quaereret,
made inquiries, Caes. B. G. 1, 32:quaero abs te nunc, Hortensi, cum, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 83, § 191:quaesivit a medicis, quemadmodum se haberet,
Nep. Dion, 2, 4:a quo cum quaesisset, quo se deduci vellet,
id. Epam. 4, 5; cf. Cic. N. D. 1, 22, 60. —With de:(γ).quaerebat paulo ante de me, quid, etc.,
Cic. Pis. 9, 18:de te ipso quaero, Vatini, utrum, etc.,
id. Vatin. 4, 10:quaero de te, arbitrerisne, etc.,
Liv. 4, 40:cura tibi de quo quaerere nulla fuit,
Ov. P. 4, 3, 18.—With ex:(δ).quaesivi ex Phaniā, quam in partem provinciae putaret, etc.,
Cic. Fam. 3, 6, 1:quaerit ex solo ea, quae, etc.,
Caes. B. G. 1, 18.—With a rel.-clause:4. a.ille baro te putabat quaesiturum, unum caelum esset an innumerabilia,
Cic. Fam. 9, 26, 3:natura fieret laudabile carmen, an arte, Quaesitum est,
Hor. A. P. 409:quaeritur inter medicos, cujus generis aquae sint utilissimae,
Plin. 31, 3, 21, § 31.—With inf. (post-Aug.):b.e monte aliquo in alium transilire quaerens,
Plin. 8, 53, 79, § 214:qui mutare sedes quaerebant,
Tac. G. 2.—Transf., of animals, plants, etc., to desire, prefer, seek:5.salictum et harundinetum... umidum locum quaerunt,
Varr. R. R. 1, 23, 5:glires aridum locum quaerunt,
id. ib. 3, 15, 2; Col. 1, praef. §26: lupinum quaerit maxime sabulosa,
Plin. 18, 14, 36, § 134;so of the soil: ager aquosus plus stercoris quaerit,
demands, Pall. 1, 6, 15.—To examine or inquire into judicially, to investigate, institute an investigation; with [p. 1502] acc. (rare):b.hunc abduce, vinci, rem quaere,
Ter. Ad. 3 (4), 36:non dubitabat Minucius, quin iste (Verres) illo die rem illam quaesiturus non esset,
Cic. Verr. 2, 2, 29, § 72. —With de and abl. (class.; cf.Krebs, Autibarb. p. 962 sq.): de pecuniis repetundis,
Cic. Verr. 1, 9, 27:de morte alicujus,
id. Rosc. Am. 41, 119:de servo in dominum,
to question by torture, put to the rack, id. Mil. 22, 59:aliquid per tormenta,
Suet. Tib. 58:legibus,
to investigate according to the laws, impartially, Plin. Ep. 5, 21, 3. —Transf.: si quaeris, si quaerimus (prop., if we, or you, look well into the matter; if we, or you, would know the truth), to say the truth, in fact, to speak honestly:A.omnino, si quaeris, ludi apparatissimi,
Cic. Fam. 7, 1, 2:at sunt morosi, et anxii, et difficiles senes: si quaerimus, etiam avari,
id. Sen. 18, 65:si quaeritis,
id. de Or. 2, 62, 254; so,too, si verum quaeris,
id. Fam. 12, 8, 1:si verum quaeritis,
id. de Or. 2, 34, 146:si verum quaerimus,
id. Tusc. 2, 23, 55: noli quaerere or quid quaeris? in short, in one word:noli quaerere: ita mihi pulcher hic dies visus est,
id. Fam. 4, 4, 3:quid quaeris? biduo factus est mihi familiaris,
id. ib. 3, 1, 2.— Hence, quaesītus, a, um, P. a., sought out.In a good sense, select, special, extraordinary (mostly post-Aug.): epulae quaesitissumae, Sall. ap. Macr. S. 2, 9, 9 (Sall. H. 2, 23, 4 Dietsch); comp.:B.leges quaesitiores (opp. simplices),
Tac. A. 3, 26:quaesitior adulatio,
id. ib. 3, 57.— Sup.:quaesitissimi honores,
Tac. A. 2, 53.—In a bad sense (opp. to what is natural), far-fetched, studied, affected, assumed (class.):C.vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta, sed domo allata, quae plerumque sunt frigida,
Cic. Or. 26, 89:ut numerus non quaesitus, sed ipse secutus esse videatur,
id. ib. 65, 219:comitas,
Tac. A. 6, 50:asperitas,
id. ib. 5, 3.—Subst.: quaesītum, i, n.1.A question ( poet.):2.accipe quaesiti causam,
Ov. M. 4, 793; id. F. 1, 278; Hor. S. 2, 6, 82.—A question as a rhetorical figure, = pusma, Mart. Cap. 5, § 524. -
18 temperamentum
tempĕrāmentum, i, n. [id.], a mixing in due proportion, a proper measure, disposition, or constitution; a measure, mean, moderation; temperament, temperature (mostly post-Aug.; cf. on the other hand, temperatio): inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarunt, * Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.:tanto temperamento inter plebem senatumque egit, ut, etc.,
Just. 2, 7, 5; 44, 4, 3:egregium principatus temperamentum, si demptis utriusque vitiis solae virtutes miscerentur,
Tac. H. 2, 5:fortitudinis,
id. ib. 1, 83:senatus Caesar orationem habuit meditato temperamento,
with studied moderation, strictness, id. A. 3, 12:quod temperamentum omnes in illo subito pietatis calore servavimus,
Plin. Pan. 3, 1:opus est inter has tam diversas inaequalitates magno temperamento,
Col. 3, 12, 3 sq. eruca jungitur lactucae fere in cibis, ut nimio frigori par fervor immixtus temperamentum aequet, Plin. 19, 8, 44, § 155 eadem est materia, sed distat temperamento, proportion, combination, id. 9, 36, 61, § 130, 12, 25, 54, § 115 caeli, temperateness, Just. 2, 1, 10:linistis absque temperamento,
without having tempered the mortar, Vulg. Ezech. 13, 14; 22, 28.
См. также в других словарях:
Studied — Stud ied, a. 1. Closely examined; read with diligence and attention; made the subject of study; well considered; as, a studied lesson. [1913 Webster] 2. Well versed in any branch of learning; qualified by study; learned; as, a man well studied in … The Collaborative International Dictionary of English
studied — [stud′ēd] adj. 1. prepared or planned by careful study [a studied reply] 2. deliberate; premeditated [in studied disarray] 3. Now Rare learned; well informed studiedly adv. studiedness n … English World dictionary
studied — index aforethought, deliberate, elaborate, intentional, literate, nonchalant, premeditated, purposeful, t … Law dictionary
studied — *deliberate, considered, advised, premeditated, designed Analogous words: *thoughtful, considerate, attentive: intentional, *voluntary, willing, willful Contrasted words: *spontaneous, impulsive, instinctive … New Dictionary of Synonyms
studied — [adj] intentional advised, affected, aforethought, calculated, conscious, considered, deliberate, designed, examined, gone into, investigated, planned, plotted, premeditated, prepared, prepense, purposeful, reviewed, studious, thought about,… … New thesaurus
studied — adjective Date: 15th century 1. carefully considered or prepared ; thoughtful < a studied response > 2. knowledgeable, learned < studied in the craft of blacksmithing > 3. produced or marked by conscious design or premeditation ; calculated … New Collegiate Dictionary
Studied — Study Stud y, v. i. [imp. & p. p. {Studied}; p. pr. & vb. n. {Studying}.] [OE. studien, OF. estudier, F. [ e]tudier. See {Study}, n.] 1. To fix the mind closely upon a subject; to dwell upon anything in thought; to muse; to ponder. Chaucer. [1913 … The Collaborative International Dictionary of English
studied — studiedly, adv. studiedness, n. /stud eed/, adj. 1. marked by or suggestive of conscious effort; not spontaneous or natural; affected: studied simplicity. 2. carefully deliberated: a studied approval. 3. learned. [1520 30; STUDY + ED2] Syn. 1.… … Universalium
studied — stud|ied [ˈstʌdid] adj a studied way of behaving is deliberate and often not sincere, because it has been planned carefully ▪ She spoke with studied politeness … Dictionary of contemporary English
studied — stud|ied [ stʌdid ] adjective studied behavior is planned and deliberate, so that it often seems false: studied calm/indifference … Usage of the words and phrases in modern English
studied — [[t]stʌ̱did[/t]] ADJ: ADJ n A studied action is deliberate or planned. → See also study We both have an interesting 10 days coming up, said Alex Ferguson with studied understatement. Ant: unstudied … English dictionary