-
1 interpello
inter-pello, āvi, ātum, 1, v. a., to interrupt by speaking, to disturb, molest, etc. (syn. obloquor; class.).I.To interrupt by speaking, to disturb a person speaking:B.si interpellas, ego tacebo,
Plaut. Men. 5, 9, 62:nihil te interpellabo, continentem orationem audire malo,
Cic. Tusc. 1, 8, 16:tu vero, ut me et appelles, et interpelles, et obloquare, et colloquare, velim,
id. Q. Fr. 2, 10:quasi interpellamur ab iis,
Quint. 4, 5, 20;a person engaged in business: si quis te arti tuae intentum sic interpellet,
Curt. 9, 4, 28. — Absol.:ministri, interpellando,... atrocitatem facti leniebant,
Sall. J. 27, 1; Suet. Tib. 27.—Esp.1.To annoy, importune:2.cum a Ceballino interpellatus sum,
Curt. 6, 10, 19:urbe egrediens, ne quis se interpellaret,
Suet. Tib. 40; molest, disturb one, id. ib. 34. —To solicit, try to seduce a female:3.qui mulierem puellamve interpellaverit,
Paul. Sent. 5, 4, 14 Huschke (Dig. 47, 11, 1, § 2).—To address, accost, speak to, i. q. alloqui: verum tu quid agis? interpella me, ut sciam, Lucil. ap. Non. 331, 1;4.= interjicere, interpellantem admonere,
to object, Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71. —To dun, demand payment of, Dig. 26, 7, 44; cf. Amm. 17, 3, 6. —II. (α).With acc.; of persons:(β).aliquem in jure suo,
Caes. B. G. 1, 44;of things: partam jam victoriam,
id. B. C. 3, 73:poenam,
Liv. 4, 50:incrementa urbis,
Just. 18, 5, 7:otium bello,
Curt. 6, 6, 12:satietatem epularum ludis,
id. 6, 2, 5:lex Julia non interpellat eam possessionem,
does not disturb, does not abrogate it, Dig. 23, 5, 16.— Pass.:reperiebat T. Ampium conatum esse tollere pecunias... sed interpellatum adventum Caesaris profugisse,
Caes. B. C. 3, 105:haec tota res interpellata bello refrixerat,
Cic. Att. 1, 19, 4:stupro interpellato motus,
Liv. 3, 57.—With quin: Caesar numquam interpellavit, quin, quibus vellem, uterer, Matius ad Cic. Fam. 11, 28.—(γ).With quominus:(δ).interpellent me, quo minus honoratus sim, dum ne interpellent, quo minus, etc.,
Brut. ad Cic. Fam. 11, 10, 1.—With ne: tribunis interregem interpellantibus, ne senatusconsultum fieret, to interpose their veto, Liv. 4, 43.—(ε).With inf.:(ζ).pransus non avide, quantum interpellet inani Ventre diem durare,
Hor. S. 1, 6, 127.—Absol.: fameque et siti interpellante, disturbing him, Suet. Ner. 48. -
2 īnfēstō
īnfēstō —, —, āre [infestus], to annoy, disturb, infest: latus dextrum, O.* * *infestare, infestavi, infestatus V TRANSvex (w/attacks), harass, molest; make unsafe, disturb; infest; damage, impair -
3 in-gravō
in-gravō āvī, ātus, āre, to weigh down, oppress, molest: annis ingravantibus, Ph.—To render worse, aggravate: ingravat haec Drances, V.: meos casūs, O. -
4 inquiētō
inquiētō —, —, āre [inquietus], to disturb: victoriam, Ta.* * *inquietare, inquietavi, inquietatus V TRANSdisturb, trouble, molest, harass; press legal claim against; fidget, twiddle -
5 īn-stō
īn-stō stitī, statūrus, āre, to stand upon, take a position: iugis, V.—To draw nigh, approach, be at hand, impend: partus instabat prope, T.: nox instabat, S.: ea quae videntur instare: instant ludi: cum illi iter instaret: quidquid subiti instat, Iu.: illud quod instet agi oportere, the subject in hand: quod instat, i. e. our purpose, V.: cum legionibus instare Varum, Cs.: quantae caedes Laurentibus instant, V.—To press upon, harass, molest, menace, threaten: comminus acriter, S.: rursus, Cs.: ferro: hinc Pallas instat, Hinc contra Lausus, V.: hostibus dubiis, S.: noli mihi instare: praecedentibus, H.: cedenti instaturus, L.: instantem regi cometen videre, Iu.—Fig., to urge, press, insist, pursue: quam ob rem urge, insta, perfice: addit et instat, H.: ille instat factum (esse), insists upon the fact, T.: accusatori.—To follow up eagerly, pursue, be intent upon, urge forward, drive: vox domini instantis, Iu.: Instant ardentes Tyrii, V.: instant operi, V.: talibus instans monitis (parens), Iu.: non ignarus instandum famae, Ta.: Marti currum, to work hard at, V.—To demand earnestly, solicit, insist upon: num ego insto? T.: unum de indutiis, make one demand, Cs.: quod te instante faciet, at your instance: instat Scandilius poscere recuperatores: tibi instat Hortensius, ut eas in consilium: profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse, L. -
6 interpellō
interpellō āvī, ātus, āre [1 PAL-], to interrupt, break in upon: interpellando trahere tempus, S.: Interpellandi locus erat, H.: alqm ingressum in sermonem, Cs.: nihil te interpellabo: ab alqo interpellari, Cu.— To urge as an objection: quod priore actione interpellavit.—To disturb, hinder, obstruct, molest: in suo iure se, Cs.—To hinder, prevent, obstruct: alveolum, Cu.: partam iam victoriam, Cs.: poenam, L.: haec res interpellata bello refrixerat: Pransus quantum interpellet inani Ventre diem durare, H.: tribunis interregem interpellantibus, ne, etc., interpose their veto, L.* * *interpellare, interpellavi, interpellatus Vinterrupt, break in on; interpose an objection; disturb, hinder, obstruct -
7 ob-strepō
ob-strepō uī, —, ere, to make a noise against, roar at, resound, reëcho: quā violens obstrepit Aufidus, H.: Marisque Bais obstrepentis litora, H.: Fontesque lymphis obstrepunt manantibus (sc. iacenti), H.: si non obstreperetur aquis, O.— To bawl against, clamor at, outbawl: male dicta alia cum adderet, obstrepere omnes, S.: eius modi res obstrepi clamore militum videntur, to be drowned: ut ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur: decemviro obstrepitur, L.—To annoy, molest, be troublesome: tibi litteris.—To impede, hinder, be an obstacle: nihil sensere (Poeni), obstrepente pluviā, L.: conscientiā obstrepente, Cu. -
8 ob-tundō
ob-tundō tudī, tūsus or tūnsus, ere, to blunt, weaken, exhaust, make dull: vocem in dicendo, talk himself hoarse: mentem: aegritudinem, alleviate. —To stun, din, deafen, annoy, tease, importune, molest: non obtundam diutius: te epistulis: me de hac re, importune, T.: obtuderunt eius aurīs, te fuisse, etc., dinned into him that, etc. -
9 ingravo
ingravare, ingravavi, ingravatus Vaggravate, make worse, weigh down, oppress, molest -
10 distringo
di-stringo, nxi, ctum, 3, v. a.I.To draw asunder, to stretch out (very rarely): radiis rotarum districti pendent, * Verg. A. 6, 616.— Poet.:II.(canum) rabies districta,
i. e. showing the teeth, Lucr. 5, 1064; cf.:acies dentium,
Amm. 14, 7, 13.—Far more freq., esp. since the Aug. per. (not in Caesar, and in Cicero only as P. a.),(Like distineo, II.) To detain a person anywhere, to hinder, to occupy, engage:2. B.Romanum a tergo,
Flor. 2, 13, 1:urbem (i. e. Romanos) incendiis,
id. 4, 1, 2:distringit quem multarum rerum varietas,
Phaedr. 4, 26, 3; cf. Plin. 18, 26, 65, § 239:distringor officio,
id. Ep. 1, 10, 9; cf. id. ib. 7, 15, 1; Quint. 12, 1, 5:(Jovem) votis,
to molest, importune, Plin. Pan. 94, 2.—Esp. as milit. t. t., to make a diversion against an enemy, to distract the attention of:Hannibalem mittendum in Africam esse ad distringendos Romanos,
Liv. 35, 18 fin.:copias regias populatione maritimae orae,
id. 44, 35; cf.:Scipionem oppugnatione plurium oppidorum,
Front. Strat. 1, 3, 5.—Transf., of abstract objects:A.ut discordiam moveret, qua consensus Romanorum distringeretur,
would be hindered, disturbed, Front. Strat. 1, 8, 1 Oud. N. cr. —Hence, districtus, a, um, P. a.(Qs. stretched tight, i. e.) Strict, severe (post-Aug.):B.districtior accusator,
Tac. A. 4, 36 fin.:feneratrix (opp. amica obsequens),
Val. Max. 8, 2, 2:censura,
id. 2, 9, 6:districtissimi defensores,
Cod. Just. 1, 55, 6.—Divided in mind, at strife with one's self; hence, hesitating, vacillating:C.districtus mihi videris esse, quod et bonus civis et bonus amicus es,
Cic. Fam. 2, 15, 3.—More freq. and class., occupied, engaged, busy:(α). (β).judicio districtus atque obligatus,
Cic. Verr. 1, 9; cf.(vinculo mortali) alii alligati sunt, alii astricti, alii districti quoque,
Sen. Vit. Beat. 16 fin.:ancipiti contentione,
Cic. de Imp. Pomp. 4, 9:labore vita districta,
id. de Or. 3, 2, 7; Quint. Ep. ad Tryph. 1; * Hor. S. 2, 8, 68; Nep. Hann. 13, 2; cf.:imperium circa mala sua,
Flor. 4, 12, 1; and in the comp.:numquam me a causis et judiciis districtiorem fuisse,
Cic. Q. Fr. 2, 16.— Adv. acc. to A., strictly, severely.districtim:b.innocens,
Sen. Contr. 7.—Comp.:districtius: repercutere,
Tert. Idol. 5:vivere,
Hier. Ep. 22, no. 11.— Sup., Cassiod. Var. 9, 18. -
11 infesto
infesto, āvi, ātum, 1, v. a. [infestus], to attack, trouble, molest, disturb, infest (mostly post-Aug.).I.Lit.:II.Scylla latus dextrum, laevum Charybdis infestant,
Ov. M. 13, 730:eas insulas infestari beluis,
Plin. 6, 32, 37, § 205:morbis,
id. 17, 24, 37, § 216:mari infestato latrociniis,
Vell. 2, 73:vulnera et nimius calor et nimium frigus infestant,
Cels. 5, 26, 6 fin.:hostem,
Front. Strat. 2, 3, 16:sagittis infestari,
id. ib. 2, 13, 7; Sen. Ep. 71, 18; Lact. Epit. 59, 7.—Transf., in gen., to attack, destroy, injure, impair:vinum minus infestat nervos,
Plin. 23, 1, 22, § 39:aloë non infestat stomachum,
id. 27, 4, 5, § 16:saporem,
id. 15, 23, 25, § 92:fons amaritudine infestatur,
id. 2, 103, 106, § 228:rem familiarem,
to impair, Col. 1, 5, 7:animos,
to destroy, id. 11, 1, 22:animam,
Sen. Contr. 3, 18, 10. -
12 ingravo
in-grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. ( poet. and in post-Aug. prose).I.To weigh down:II.puppem,
Stat. Th. 5, 402.—Transf.A.To cause its weight to be felt, to oppress, molest:B.saevitia hiemis ingravat,
Plin. 19, 8, 51, § 166:annis ingravantibus,
Phaedr. 5, 10, 3.—To render worse, to aggravate:C.ingravat haec saevus Drances,
Verg. A. 11, 220:illa meos casus ingravat, illa levat,
Ov. Tr. 3, 4, 60.—To make severe (eccl. Lat.):ingravavit cor suum,
he hardened his heart, Vulg. Exod. 8, 15; in pass., ib. 7, 14 al. -
13 insto
in-sto, stĭti, stātum (e. g. instaturum, Liv. 10, 36, 3:I.instaturos,
Front. Strat. 2, 6, 10 al.), 1, v. n., to stand in or upon a thing (class.).Lit.A.In gen., constr. with dat., in and abl., or acc.(α).With dat.:(β).jugis,
Verg. A. 11, 529.—With in and abl.: saxo in globoso, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Fragm. v. 367 Rib.):(γ).instans in medio triclinio,
Suet. Tib. 72.—Absol., to draw nigh, approach; to impend, threaten:(δ).quibus ego confido impendere fatum aliquod, et poenas jam diu debitas aut instare jam plane, aut certe jam appropinquare,
Cic. Cat. 2, 5:instant apparatissimi magnificentissimique ludi,
id. Pis. 27:cum illi iter instaret,
id. Att. 13, 23:quidquid subiti et magni discriminis instat,
Juv. 6, 520:ante factis omissis, illud quod instet, agi oportere,
the subject in hand, Cic. Inv. 2, 11, 37. —Of persons: cum legionibus instare Varum,
Caes. B. C. 2, 43.—With acc. (ante-class.):B. (α).tantum eum instat exitii,
Plaut. Poen. 4, 2, 96.—With dat.:(β).cedenti,
Liv. 10, 36:vestigiis,
id. 27, 12, 9:instantem regi cometen videre,
Juv. 6, 407.—With acc.:II.si me instabunt (al. mi),
Plaut. Curc. 3, 1, 6.—Trop.A.To urge or press upon one, to insist; to pursue a thing (syn. urgeo):(α).quamobrem urge, insta, perfice,
Cic. Att. 13, 32, 1:accusatori,
id. Font. 1:ille instat factum (esse),
he insists upon the fact, Ter. And. 1, 1, 120.— To follow up eagerly, pursue; with dat. or acc.With dat.:(β).instant operi regnisque futuris,
Verg. A. 1, 504:talibus instans monitis (parens),
Juv. 14, 210:non ignarus instandum famae,
Tac. Agr. 18.—With acc., to urge forward, ply, transact with zeal or diligence: instant mercaturam, Nov. ap. Non. 212, 30 (Com. Rel. p. 223 Rib.):(γ).parte aliā Marti currumque, rotasque volucres Instabant,
were hastening forward, working hard at, busily constructing, Verg. A. 8, 434: rectam viam, to go right, i. e. to be right, to hit the mark, Plaut. As. 1, 1, 40:unum instare de indutiis vehementissime contendere,
Caes. B. C. 3, 17, 5; cf. Zumpt, Gram. § 385.—Absol.:B.vox domini instantis,
Juv. 14, 63.—To demand earnestly, solicit, insist upon:A.satis est, quod instat de Milone,
Cic. Q. Fr. 3, 2:quod profecto cum sua sponte, tum, te instante, faciet,
at your instance, your solicitation, id. Att. 3, 15.— With inf.:instat Scandilius poscere recuperatores,
Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136.—With ut or ne:tibi instat Hortensius, ut eas in consilium,
Cic. Quint. 10:uxor acriter tua instat, ne mihi detur,
Plaut. Cas. 2, 5, 33; cf.:nunc nosmet ipsi nobis instemus, ut, etc.,
Auct. Her. 4, 56, 69.— Impers.:profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse,
Liv. 2, 44.—Hence, instans, antis, P. a.(Standing by, being near, i. e.) Present.1.In gen.:2.quae venientia metuuntur, eadem efficiunt aegritudinem instantia,
Cic. Tusc. 4, 6, 11:ex controversia futuri, raro etiam ex instantis aut facti,
id. de Or. 2, 25, 105:tempus,
Auct. Her. 2, 5, 8:bellum,
Cic. Phil. 11, 10, 24.—In partic., gram. t. t.:B.tempus, i.q. praesens tempus,
the present tense, the present, Quint. 5, 10, 42; Charis. p. 147 P. et saep.—Pressing, urgent, importunate (post-Aug.):periculum,
Nep. Paus. 3, 5:species terribilior jam et instantior,
Tac. H. 4, 83:gestus acer atque instans,
Quint. 11, 3, 92 sq.; cf.:argumentatio acrior et instantior,
id. ib. §164: admonitio instantior,
Gell. 13, 24, 19.— Adv.: instanter, vehemently, earnestly, pressingly:intente instanterque pronuntiare,
Plin. Ep. 5, 19, 6:petere,
id. ib. 5, 7, 22:plura acriter et instanter incipere,
Quint. 9, 3, 30:dicere,
id. 9, 4, 126.— Comp.:instantius concurrere,
to fight more vehemently, Tac. A. 6, 35. — Sup.:instantissime desiderare,
Gell. 4, 18. -
14 molesto
mŏlesto, 1, v. a. [id.], to trouble, annoy, molest: aliquem, Petr. Fragm. ap. Fulg. p. 566, 28; id. Sat. 58; App. Herb. 71:neminem molestari volo nomine debiti,
Dig. 34, 3, 20.— Absol.:uva raro valde molestat,
is troublesome, Scrib. Larg. 71. -
15 obstrepo
ob-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a.A.Neutr.1.Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.:2.marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora,
Hor. C. 2, 18, 20:remotis Obstrepit Oceanus Britannis,
id. ib. 4, 14, 48:multaque nativis obstrepit arbor aquis,
Prop. 4 (5), 4, 4:si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc.,
Sen. Ep. 29, 12:fontesque lymphis obstrepunt manantibus,
Hor. Epod. 2, 27:tympana... raucis Obstrepuere sonis,
Ov. M. 4, 392:garrula per ramos avis obstrepit,
sings aloud, Sen. Oedip. 454:jam genus totum obstrepit,
makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.— Impers., there is a noise, a noise arises:non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc.,
if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.—Trop.a. (α).Absol.:(β).adversarius obstrepit,
Quint. 12, 6, 5.—With dat.:(γ).certatim alter alteri obstrepere,
Liv. 1, 40 fin.:ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur,
Cic. de Or. 3, 13, 50.—Impers. pass.:b.decemviro obstrepitur,
Liv. 3, 49, 4.—To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.:c. (α).quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem,
Cic. Fam. 5, 4, 1.—With dat.:(β).detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere,
Flor. 4, 2, 9:remove parentem, ne tuae laudi obstrepat,
Sen. Herc. Fur. 1030.—Absol.:d.mhil sensere (Poeni), obstrepente pluviā,
Liv. 21, 56, 9:ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat,
Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati, conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14:sed clausae sunt aures, obstrepente irā,
id. 8, 1, 48.—To cry out against, blame.—With dat.:B.huic definitioni ita obstrepunt,
Gell. 6, 2, 4.—Act., to clamor against; to oppose, disturb:2.tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono,
Cic. Marcell. 3, 9:quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur,
are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.—To fill with noise, cause to resound:secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis,
Ov. F. 6, 9. -
16 obtundo
ob-tundo, tŭdi, tūsum (and tunsum), 3, v. a.I.To strike or beat against, at, or on a thing; to beat, thump, belabor (very rare;II. A.perh. only ante- and post-class.): pectora pugnis, Firm. Math. 5, 5: obtundit os mihi,
breaks my jaw, Plaut. Cas. 5, 2, 50; cf.:obtunso ore,
id. ib. 5, 1, 8; cf.:nam sum obtusus pugnis pessume,
id. Am. 2, 1, 59.—Lit. (very rare):B.telum,
Lucr. 6, 399:gladios,
Claud. Cons. Mall. Theod. 166.—Transf.1.To blunt, weaken, make dull, deprive of strength:2.aciem oculorum,
Plin. 22, 25, 70, § 142:auditum,
id. 24, 11, 50, § 87:obtusus stomachus,
id. Ep. 7, 3, 5:vocem,
to blunt, weaken, Lucr. 4, 613:ingenia,
Cic. de Or. 2, 70, 282:et obtusis ceciderunt viribus artis,
Lucr. 3, 452; Liv. 7, 2:mentem,
Cic. Tusc. 1, 33, 80:ingenia,
id. de Or. 3, 24, 93:nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem, quam. etc.,
id. Tusc. 3, 16, 34.—Aures or aliquem, or simply obtundere, to stun or din the ears; to deafen one by saying a thing too often or too long; hence, to annoy or tease with importunity; aures graviter obtundo tuas, ne quem ames, Plaut. Cist. 1, 1, 120: ne brevitas [p. 1248] defraudasse aures videatur, neve longitudo obtudisse, Cic. Or. 66, 221:A.aliquem longis epistulis,
to annoy, molest, id. Att. 8, 1:aliquem,
id. Fam. 5, 14, 3:rogitando,
Ter. Eun. 3, 5, 6.—With object-clause: obtuderunt ejus aures, te socium praetoris fuisse, they dinned into him that, etc., Timarch. ap. Cic. Verr. 2, 3, 67, § 157.— With subj.:non cessat obtundere, totam prorsus a principio fabulam promeret,
App. M. 9, p. 228, 8:aliquem de aliquā re,
to importune, annoy, Ter. Ad. 1, 2, 33:obtundis, tametsi intellego, etc.,
id. And. 2, 2, 11.—Hence, obtūsus ( obtunsus or optūsus), a, um, P. a., blunt, dull, obtuse (class.).Lit.:B.falx obtusa et hebes,
Col. 4, 24, 21:pugio,
Tac. A. 15, 54:vomer,
Verg. G. 1, 262:angulus,
Lucr. 4, 355:cornua lunae obtusa,
Plin. 18, 35, 79, § 347.—Transf., blunted, blunt, dull, weak, faint, powerless:animi acies obtusior,
Cic. Sen. 23, 83:stellis acies obtunsa,
Verg. G. 1, 395: obtusi et hebetes ad aliquam rem, Cic. Fragm. ap. Lact. 3, 14:aures obtunsae,
blunted, dull of hearing, Auct. Her. 3, 9, 17: vox, thick, not clear (opp. clara), Quint. 11, 3, 15:fauces tumentes strangulant vocem, optusae obscurant,
id. 11, 3, 20:stomachus,
weakened, spoiled, Plin. Ep. 7, 3, 5:obtunsa pectora,
insensible, without feeling, Verg. A. 1, 567:ingenium,
Gell. 13, 24, 21:vires,
enfeebled, Lucr. 3, 452:nimio ne luxu obtunsior usus Sit genitali arvo,
too blunted, too enfeebled, Verg. G. 3, 135:vigor animi,
Liv. 5, 18:cor,
Lact. 2, 5, 4:sensus eorum,
Vulg. 2 Cor. 3, 14:venenum,
powerless, Calp. Ecl. 5, 94.— Comp.:quo quid dici potest obtusius?
Cic. N. D. 1, 25, 70.— Sup. does not occur.—Hence, adv.: obtūsē, dully, not keenly (postclass.):crocodili in aquā obtusius vident, in terrā acutissime,
Sol. 32, § 28.—Fig.:hoc facere obtuse,
Aug. Doct. Christ. 4, 5, § 7. -
17 optusus
ob-tundo, tŭdi, tūsum (and tunsum), 3, v. a.I.To strike or beat against, at, or on a thing; to beat, thump, belabor (very rare;II. A.perh. only ante- and post-class.): pectora pugnis, Firm. Math. 5, 5: obtundit os mihi,
breaks my jaw, Plaut. Cas. 5, 2, 50; cf.:obtunso ore,
id. ib. 5, 1, 8; cf.:nam sum obtusus pugnis pessume,
id. Am. 2, 1, 59.—Lit. (very rare):B.telum,
Lucr. 6, 399:gladios,
Claud. Cons. Mall. Theod. 166.—Transf.1.To blunt, weaken, make dull, deprive of strength:2.aciem oculorum,
Plin. 22, 25, 70, § 142:auditum,
id. 24, 11, 50, § 87:obtusus stomachus,
id. Ep. 7, 3, 5:vocem,
to blunt, weaken, Lucr. 4, 613:ingenia,
Cic. de Or. 2, 70, 282:et obtusis ceciderunt viribus artis,
Lucr. 3, 452; Liv. 7, 2:mentem,
Cic. Tusc. 1, 33, 80:ingenia,
id. de Or. 3, 24, 93:nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem, quam. etc.,
id. Tusc. 3, 16, 34.—Aures or aliquem, or simply obtundere, to stun or din the ears; to deafen one by saying a thing too often or too long; hence, to annoy or tease with importunity; aures graviter obtundo tuas, ne quem ames, Plaut. Cist. 1, 1, 120: ne brevitas [p. 1248] defraudasse aures videatur, neve longitudo obtudisse, Cic. Or. 66, 221:A.aliquem longis epistulis,
to annoy, molest, id. Att. 8, 1:aliquem,
id. Fam. 5, 14, 3:rogitando,
Ter. Eun. 3, 5, 6.—With object-clause: obtuderunt ejus aures, te socium praetoris fuisse, they dinned into him that, etc., Timarch. ap. Cic. Verr. 2, 3, 67, § 157.— With subj.:non cessat obtundere, totam prorsus a principio fabulam promeret,
App. M. 9, p. 228, 8:aliquem de aliquā re,
to importune, annoy, Ter. Ad. 1, 2, 33:obtundis, tametsi intellego, etc.,
id. And. 2, 2, 11.—Hence, obtūsus ( obtunsus or optūsus), a, um, P. a., blunt, dull, obtuse (class.).Lit.:B.falx obtusa et hebes,
Col. 4, 24, 21:pugio,
Tac. A. 15, 54:vomer,
Verg. G. 1, 262:angulus,
Lucr. 4, 355:cornua lunae obtusa,
Plin. 18, 35, 79, § 347.—Transf., blunted, blunt, dull, weak, faint, powerless:animi acies obtusior,
Cic. Sen. 23, 83:stellis acies obtunsa,
Verg. G. 1, 395: obtusi et hebetes ad aliquam rem, Cic. Fragm. ap. Lact. 3, 14:aures obtunsae,
blunted, dull of hearing, Auct. Her. 3, 9, 17: vox, thick, not clear (opp. clara), Quint. 11, 3, 15:fauces tumentes strangulant vocem, optusae obscurant,
id. 11, 3, 20:stomachus,
weakened, spoiled, Plin. Ep. 7, 3, 5:obtunsa pectora,
insensible, without feeling, Verg. A. 1, 567:ingenium,
Gell. 13, 24, 21:vires,
enfeebled, Lucr. 3, 452:nimio ne luxu obtunsior usus Sit genitali arvo,
too blunted, too enfeebled, Verg. G. 3, 135:vigor animi,
Liv. 5, 18:cor,
Lact. 2, 5, 4:sensus eorum,
Vulg. 2 Cor. 3, 14:venenum,
powerless, Calp. Ecl. 5, 94.— Comp.:quo quid dici potest obtusius?
Cic. N. D. 1, 25, 70.— Sup. does not occur.—Hence, adv.: obtūsē, dully, not keenly (postclass.):crocodili in aquā obtusius vident, in terrā acutissime,
Sol. 32, § 28.—Fig.:hoc facere obtuse,
Aug. Doct. Christ. 4, 5, § 7. -
18 vexo
vexo ( inf. vexarier, Verg. Cir. 480), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [veho], orig., to shake, jolt, toss in carrying; hence, in gen., to move violently, to shake, agitate.I.Lit. (rare; syn. quatio): vexasse grave verbum est, factumque ab eo videtur, quod est vehere;II.in quo inest jam vis quaedam alieni arbitrii. Non enim sui potens est, qui vehitur. Vexare autem, quod ex eo inclinatum est, vi atque motu procul dubio vastiore est. Nam qui fertur et raptatur atque huc atque illuc distrahitur, is vexari proprie dicitur, etc.,
Gell. 2, 6, 5:(rector) per confragosa vexabitur,
Cic. Rep. 2, 41, 68:navigia in summum veniant vexata periclum,
Lucr. 6, 430:Dulichias vexasse rates,
Verg. E. 6, 76:classis vexata est tempestate,
Vell. 2, 79, 4:(venti vis) montes supremos Silvifragis vexat flabris,
Lucr. 1, 275:venti caeli nubila vexant,
Ov. M. 11, 435:in turbā vexatus,
tossed back and forth, Suet. Aug. 53 fin.:ruina cum clade vexatarum regionum (of an earthquake),
Just. 17, 1, 3. —Transf., in gen., to injure, damage, molest, annoy, distress, plague, trouble, maltreat, abuse, vex, harass, disquiet, disturb, torment, etc. (syn.: ango, crucio, vasto, the predom. signif. of the word).A.Physically: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Gell. 2, 6, 7:b.agros vectigales vexatos et exinanitos a Verre,
Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122:Siciliam,
id. ib. 1, 4, 12;2, 3, 54, § 125: omnem Galliam,
Caes. B. G. 2, 4:agros,
id. ib. 4, 15 fin.:urbes,
Cic. Cat. 1, 11, 29:rem publicam,
id. ib. 1, 10, 27:Amanienses hostes sempiternos,
id. Fam. 2, 10, 3:hostes,
Caes. B. G. 6, 43; Hirt. B. G. 8, 31 al.:vexati omnes difficultate viae,
Liv. 40, 22, 6; 42, 55, 3:vexato exercitu descendit,
id. 36, 30, 6:quos et ipsos... locorum asperitas hostiliter vexavit,
id. 43, 5, 10; Nep. Eum. 5, 2:quem (stomachum) umor vexat,
Plin. 20, 8, 32, § 76:fauces (tussis),
Mart. 11, 86, 1:vites frigore,
Plin. 17, 24, 37, § 217:dentes percussu,
id. 28, 11, 49, § 180:vestem solo,
to rumple, disorder, Petr. 128:rosas,
to crush, Mart. 11, 89, 2:comas,
to twist, frizzle, Ov. Am. 1, 14, 24.—In mal. part.:maritum,
Mart. 8, 46, 7; 11, 81, 1; Petr. 139; Aus. Epigr. 108.—In the part. perf. subst.: vexāta, ōrum, n., injured parts of the body, hurts, injuries, Cels. 7 praef. fin.; ib. 1; Plin. 8, 27, 41, § 97; Scrib. Comp. 101.—B.Mentally:aliquem probris maledictisque,
Cic. Fl. 20, 48:(Quinctius) multis vexatus contumeliis,
id. Quint. 31, 98:aliquem honestissimis contentionibus,
id. Phil. 3, 9, 23:aliquem iis verbis, ut, etc.,
id. Sest. 28, 60:vexatur Theophrastus et libris et scholis omnium philosophorum,
is attacked, id. Tusc. 5, 9, 25:sollicitudo vexat impios,
disquiets, torments, id. Leg. 1, 14, 40; cf.:ita conscientia mentem excitam vexabat,
Sall. C. 15, 4:me honoris cupido vexabat,
id. ib. 3, 5:mentem mariti philtris,
Juv. 6, 611.
См. также в других словарях:
molest — mo·lest /mə lest/ vt 1: to annoy, disturb, or persecute esp. with hostile intent or injurious effect 2: to make annoying sexual advances to; specif: to force physical and usu. sexual contact on (as a child) mo·les·ta·tion /ˌmō ˌles tā shən, ˌmä … Law dictionary
molest — [v1] physically abuse accost, assail, attack, disorganize, displace, disturb, encroach, fondle, harm, hinder, hurt, illtreat, injure, interfere, intrude, maltreat, meddle, misuse, rape; concepts 246,375 Ant. be careful, guard, protect molest [v2] … New thesaurus
molest — [mə lest′, mōlest′] vt. [ME molesten < OFr molester < L molestare < molestus, troublesome < moles, a burden: see MOLE3] 1. to annoy, interfere with, or meddle with so as to trouble or harm, or with intent to trouble or harm ☆ 2. to… … English World dictionary
Molest — Mo*lest , v. t. [imp. & p. p. {Molested}; p. pr. & vb. n. {Molesting}.] [F. molester, L. molestare, fr. molestus troublesome, fr. moles a heavy mass, load, burden. See 3d {Mole}.] To trouble; to disturb; to render uneasy; to interfere with; to… … The Collaborative International Dictionary of English
Molest — Mo*lest , n. Molestation. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
molest — (v.) late 14c., to cause trouble, grief, or vexation, from O.Fr. molester to torment, trouble, bother (12c.) and directly from L. molestare to disturb, trouble, annoy, from molestus troublesome, annoying, unmanageable, perhaps related to moles… … Etymology dictionary
molest — ► VERB 1) pester or harass in a hostile way. 2) assault or abuse sexually. DERIVATIVES molestation noun molester noun. ORIGIN Latin molestare annoy , from molestus troublesome … English terms dictionary
molest — UK [məˈlest] / US verb [transitive] Word forms molest : present tense I/you/we/they molest he/she/it molests present participle molesting past tense molested past participle molested 1) to hurt someone, especially a child, by touching them in a… … English dictionary
molest — verb Molest is used with these nouns as the object: ↑child … Collocations dictionary
molest — mo|lest [məˈlest] v [T] [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: molester, from Latin molestare, from molestus heavy, annoying , from moles mass ] 1.) to attack or harm someone, especially a child, by touching them in a sexual way or by trying to… … Dictionary of contemporary English
molest — to assault sexually Originally, to inconvenience, but so pervasive is the euphemism that a female may be reported as having been brutally assaulted but not molested, unless the assailant s motives were sexual as well as predatory: I… … How not to say what you mean: A dictionary of euphemisms