-
1 Ερμειας
-
2 Ερμείας
Ἑρμείᾱς, Ἑρμῆςpillar surmounted by bust: masc acc plἙρμείᾱς, Ἑρμῆςpillar surmounted by bust: masc nom sg (attic epic doric aeolic) -
3 Ἑρμείας
Ἑρμείᾱς, Ἑρμῆςpillar surmounted by bust: masc acc plἙρμείᾱς, Ἑρμῆςpillar surmounted by bust: masc nom sg (attic epic doric aeolic) -
4 Ἑρμείᾶς
Ἑρμῆς, Ἑρμείᾶς, gen. Ἑρμαίᾶο and Ἑρμείω, dat. Ἑρμῇ and Ἑρμέᾷ, acc. Ἑρμῆν and Ἑρμείᾶν, voc. Ἑρμείᾶ: Hermes (Mercurius), son of Zeus and Maia, Od. 14.435; messenger of the gods, guide of mortals (of Priam, Il. 24.457), and conductor of the shades of the dead; his winged sandals and magic wand, Od. 5.44 ff. Epithets, ἀκάκητα, ἐριούνιος, ἐύσκοπος, σῶκος, χρῦσόρραπις, διάκτορος, Ἀργεϊφόντης.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Ἑρμείᾶς
-
5 ἐριούνιος
Aσῶκος ἐριούνιος Ἑρμῆς Il.20.72
;Ἑρμείας ἐριούνιος 24.457
, 679 ;ἐριούνης Ἑρμείας 20.34
, Od.8.322 ;Διὸς ἐριούνιος υἱός h.Merc. 28
; θεῶν ἐριούνιε δαῖμον ib. 551 : abs., ἐριούνιος, i.e. Hermes, Il.24.360, 440 ; Ἑρμῆς ἐ., opp. δόλιος, Ar.Ra. 1144, cf. EM374.24 ; also in later Prose,θεοί Ant.Lib.25.2
.II as Adj.,ἐ. νόος Orph.L. 199
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐριούνιος
-
6 Έρμῆς
Έρμῆς, -οῦGrammatical information: m.Meaning: Hermes, son of Zeus and Maia; also `Hermes-pillar, -head' (Il.)Other forms: Έρμείας, - έας, Έρμείης (Call.), Έρμᾶς (Dor. Boeot.), Έρμάων (Hes.), Έρμάν, - ᾶνος (Lac. Arc.), Έρμάου, - άο, -ᾶ (Thess. dat.), Έρμαον (Cret. acc.).Dialectal forms: Myc. E-ma-a₂ (dat.)Compounds: As 1. member z. B. in ἑρμο-γλυφεῖον (Pl.) with retrograde ἑρμογλυ-φεύς, - ικός, - ος (Luc. a. o.), s. γλύφω.Derivatives: Hypocoristic dimin. Έρμίδιον (Ar.), - άδιον (Luc.; also `small Hermespillar' [Lydia]), after the nouns in - ίδιον, - άδιον. `Ερμαῖος `belonging to H., of H.', also as name of a month (A., S.; prob. also Ερμαῖος λόφος π 471, if not from 1. ἕρμα; s. below); ntr. Ε῝ρμαιον `Hermestemple' (Ephesos.; on the accent Hdn. Gr. 1, 369), pl. Ε῝ρμαια ( ἱερά) `H.-feast' (Att.); as appellative ἕρμαιον n. "Hermes-gift", i. e. `chance-find, unexpected advanrage' (Pl., S.); also plant-name (Stromberg Pflanzennamen 129); f. Έρμαΐς (Hp.); Έρμαιών name of a month (Halicarn., Keos); Έρμαϊσταί pl. name of the H.-adorers, Mercuriales (Rhodos, Kos, Delos), cf. e. g. Άπολλωνιασταί and Chantraine Formation 317; Έρμαϊκός (late). Έρμεῖα pl. meaning uncertain (Str. 8, 3, 12).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Έρμῆς \< Έρμέας \< Έρμείας (Aeol.; cf. Αἰνείας a. o.; cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 20; after Solmsen Wortforsch. 240 n. 1, Schwyzer 562 however - είας \< - έας as metr. lengthening) and Έρμάν from Έρμάων for *Έρμά̄Ϝων (like ΠοσειδάϜων a. o.) represent two diff. types of name. The latter is rejected by Myc. emaa₂, \/Hermāhās\/. - The derivation from K. O. Müller, accepted a. o. by von Wilamowitz ( Glaube 1, 159 and 285) and Nilsson (Gr. Rel. 1, 503f.), proposing connection with 1. ἕρμα, is linguistically (Schwyzer 562 n. 1) possible; both Έρμ-είας and Έρμ-ά(Ϝ)ων seem to be normal types of name that can be combined with ἕρμα. In this view Έρμῆς would have been named after "the pillar which represents him" (Wil.) or simply "he of the heaps of stone" (Nilsson). But ἕρμα does not mean pillar nor does not mean `heap of stones' (therefore ἕρμαξ, ἑρμεών); also ἑρμαῖος λόφος π 471 can indicate only the heap of ἕρματα. - The resemblance with ἑρμηνεύς induced Boßhardt Die Nomina auf - ευς 36f. (with doubtful linguistic analysis) to consider Έρμῆς, "the companion of gods and men", as the the primeval interpreter projected under the gods"; the appellative Έρμῆς would itself be Pre-Greek; thus also Schwyzer 62, Chantraine Formation 125. - The Myc. form shows that it is an unanalysable Pre-Greek name. See Ruijgh, REG (1967) 12.Page in Frisk: 1,563-564Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Έρμῆς
-
7 καίνῡμι
καίνῡμι, act. nur καινύτω, Hesych. νικάτω, sonst im med. καίνυμαι, praes. u. impf., mit dem perf. κέκασμαι, plusqpf. ἐκεκάσμην, dor. κέκαδμαι (also ΚΑΔ, glänzen, vgl. κόσμος), die auch Präsensbdtg haben, übertreffen, besiegen; ἐκαίνυτο φῦλ' ἀνϑρώπων κυβερνῆσαι, er übertraf die Menschen im Steuern, Od. 3, 382; ἥ ῥα γυναικῶν φῦλον ἐκαί. νυτο εἴδεΐ τε μεγέϑει τε, sie übertraf die Frauen an Schönheit u. Größe, Hes. Sc. 4; vgl. Ap. Rh. 1, 138. So auch im plqpf., ἐγχείῃ ἐκέκαστο Πανέλληνας, er zeichnete sich vor allen Griechen durch die Lanze aus, Il. 2, 530, wie ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεϊ 16, 808; Od. 19, 395 u. öfter, auch c. inf., οἶος ὁμηλικίην ἐκέκαστο ὄρνιϑας γνῶναι 2, 158. – Oft auch ohne den acc. der Person, sich in Etwas auszeichnen, sich worin hervorthun, καὶ σὺ κακοῖσι δόλοισι κεκασμένε Il. 4, 339, vgl. 5, 54 Od. 9, 509; παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖ σιν, unter den Danaern sich auszeichnend, 4, 725. 815, wie μετὰ δμωῇσι 19, 82 u. πάντας ἐπ' ἀνϑρώπους Il. 24, 535; ausgezeichnet, geschmückt sein mit Etwas, Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ (v. l. ἐνὶ) φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται Il. 20, 35; ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον οὐρανιώνων Hes. Th. 929; ἐλέφαντι φαίδιμον ὦμον κεκαδμένον Pind. Ol. 1, 27; εὖ κεκασμένον δόρυ Aesch. Eum. 736; φρουραῖς κέκασται, ist damit versehen, Eur. El. 616; ἕτερον πολὺ πανουργίαις μείζοσι κεκασμένον Ar. Equ. 685; Sp., ἐκέκαστο ἰϑύνειν, er verstand es zu lenken, Ap. Rh. 2, 867.
-
8 ΠΟΡΩ
ΠΟΡΩ, wovon im Gebrauch ist – 1) der aor. ἔπορον, zu Wege bringen (πόρος), verschaffen, darreichen, sowohl von Sachen, als von Eigenschaften, Zuständen, sogar lebenden Wesen; μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος, Il. 1, 72; φάρμακα, τά οἵ ποτε πόρε Χείρων, 4, 219; τεύχεα, τά οἱ πόρε χάλκεος Ἄρης, 7, 146, u. öfter; πένϑος, κακά u. dgl.; auch (Ἑρμείας) πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱόν, er beschenkte sie mit einem stattlichen Sohne, den er mit ihr zeugte, 16, 185; εὖχος, einen Wunsch gewähren, Od. 22, 7; ἀνδρὶ παράκοιτιν, υἱάσιν ϑυγατέρας, zur Ehe geben, Il. 24, 60 Od. 10, 7; τιμήν, Hes. Th. 904; u. c. inf., πόρε καὶ σὺ κούρῃσιν ἕπεσϑαι τιμήν, Il. 9, 513; Pind. eben so ἔπορέν οἱ χρυσόν, Ol. 13, 77, φέρων πόρε μιν Κενταύρῳ διδάξαι, P. 3, 45, τῷ κῠδος πόρεν, 4, 66, γενεᾷ χάριν, 11, 58; auch Κύκνον ϑανάτῳ πόρεν, Ol. 2, 82; vgl. auch πεπαρεῖν; Tragg.: ϑνητοῖς γὰρ γέρα πορών, Aesch. Prom. 108; οὔκουν πόροις ἂν τήνδε δωρεὰν ἐμοί, 619; ἐφημέροις πορόντα τιμάς, 948; σοὶ ϑεοὶ πόροιεν, ὡς ἐγὼ ϑέλω, Soph. O. C. 1126; u. öfter; auch von Menschen, herführen, πῶς ἂν εἴ τις ἔντοπος τὸν πάντ' ἄριστον δεῠρο Θησέα πόροι, O. C. 1458; einzeln bei sp. D., wie κελεύϑους ἁλὸς πορεῖν, Ap. Rh. 4, 5911. – 2) das perf. pass. πέπρωμαι, bes. in der dritten Person πέπρωται, u. plusqpf. πέπρωτο gebräuchlich, es ist vom Schicksal gewährt, bestimmt, verhängt; mit acc. c. inf., ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦσαι, Il. 18, 329; Hes. Th. 464. 475; u. im partic., πεπρωμένον, ὁπποτέρῳ ϑανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστί, Il. 3, 309; auch ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ, zu gleichem Geschick od. Antheil bestimmt, 15, 209. 16, 441. 22, 179; ἦν πεπρωμένον, Pind. Ol. 8, 33; πεπρωμένον βασιλῆα, P. 4, 61; πεπρωμέναν ἀρετάν, N. 4, 43, u. öfter; τὸ πεπρωμένον, das Geschick, frg. 256; τί γὰρ πέπρωται Ζηνὶ πλὴν ἀεὶ κρατεῖν, Aesch. Prom. 517; ὅτῳ ϑανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον, 755; τὴν πεπρωμένην αἶσαν φέρειν, 103; οὔκουν ἂν ἐκφύγοι γε τὴν πεπρωμένην, 516, u. öfter; πεπρωμένης συμφορᾶς, Soph. Ant. 1318; oft bei Eur., τῇδέ σφ' ἐν ἡμέρᾳ ϑανεῖν πέπρωται Alc. 21, τὸν πεπρωμένον εὐνᾷ πόσιν Troad. 340; – εἰ ἐκ ϑεῶν πεπρωμένον ἐστί, Xen. Xell. 6, 3, 6; ἡ πεπρω-μένη, Dem. 60, 23.
-
9 ἀ-κάκητα
ἀ-κάκητα, Hom. zweimal Ἑρμείας ἀκάκητα Iliad. 16, 185 Od. 24, 10, eigentl. der nicht schadende, homerisch = der sehr nützende, der segnende, Gedeihen bringende, δώτωρ ἐάων. ἐριούνιος; vgl. Scholl. Iliad. 16, 185, auch über den Accent; Lehrs Aristarch. 268; – ἀκάκητα Προμηϑεύς Hes. Th. 614; – vgl. in einer Inschrift Boeckh C. I. 1 p. 563 Πλουτεὺς ἀκάκης ϑεός; – Ἑρμῆς Ἀκακήσιος Call. h. Dian. 1 43 Paus. 8, 36, 6; das Akakesion in Arkadien hat seinen Namen vom Hermes ἀκάκητα, nicht umgekehrt; der Arkadische Heros Akakos ist ursprünglich mit Hermes identisch; ἀκάκητα, ἀκακήτης, ἀκάκης, ἄκακος sind gleichbedeutende Formen.
-
10 ἄρχω
ἄρχω, 1) der Erste sein, anfangen, insofern man der Erste ist, der etwas thut, in Beziehung auf Andere, die es nachher thun; a) absolut; πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν ϑεοὶ πάντες ἅμα, Ζεὺς δ' ἦρχε, ging voran, war an der Spitze, Iliad. 1, 495; vgl. 3. 420. 9, 657. 11, 472; νῦν δ' ἄρχ', ὅππῃ σε κραδίη ϑυμός τε κελεύει 13, 784; ὅπῃ ἄρξειεν Ἀχιλλεύς Od. 3, 106; οἱ δ' ᾤμωξαν ἀολλέες, ἦρχε δ' Ἀχιλλεύς Iliad. 23, 12; ἀρχέτω· αὐτὰρ ἐγὼ μάλα πείσομαι ᾑ περ ἂν οὗτος 7, 286; σὺ μὲν ἄρχε 9, 69; τίη δὴ νῶι διέσταμεν; οὐδὲ ἔοικεν ἀρξάντων ἑτέρων 21, 437; Plat. Rep. X, 619 b dem τελευτῶν entgegengesetzt. – b) c. gen.; ἄρχε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο Iliad. 7, 232; ἄρξειαν πολέμοιο 4, 335; ἦρχον ἐγὼ μύϑοιο 11, 781; πρῶτος Πηνέλεως ἦρχε φόβοιο 17, 597; von dgl. Fällen ist vielleicht zu unterscheiden ἦρχε δ' ὁδοῖο νήσου ἐπ' ἐσχατιῆς Od. 5, 237; λόγου, der Erste sein im Reden, d. i. anfangen zu reden, Eur. Phoen. 450; Xen. An. 1, 6, 5; vgl. Cyr. 6, 1, 6 ἐπεὶ πρεσβύτερός εἰμι, die Jüngern sprechen hernach; τῆς ἀδικίης Her. 3. 130; κακῶν ἦρξε τὸ δῶρον war das Erste, die Ursach, Soph. Tr. 869; τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει Thuc. 2, 12; μεταβολῆς ἁπάσης ἄρχει Plat. Legg. X, 892 a; γενέσεώς τινι D. Hal. 1, 10; ähnl. τὸ γένος ἄρχει ἀπό τινος, abstammen, ibid.; χειρῶν, Thätlichkeiten anfangen, Plat. Legg. IX, 869 c; so auch ohne χειρῶν, IX, 880 a. Doch auch wie ἄρχεσϑαι, von etwas anheben, Eur. Tr. 969. – c) seltner c. acc.; ὁδόν, den Weg vorangehen, τινί, Od. 8, 107; ἅπερ ἦρχεν, was er zuerst that, Aesch. Ag. 1511; λυπηρόν τι Soph. El. 542; ὕμνον Pind. N. 3, 10; aber σπονδαῖς ἄρχειν, libatione auspicari, Pind. I. 5, 37. – d) c. inf.; Μηριόνης ἦρχ' ἴμεν Iliad. 13, 329; βουλῆς ἐξ ἦρχε νέεσϑαι 2, 84; ἄρχετε νέκυας φορέειν Od. 22, 437; ὥς κε Τρῶες Ἀχαιοὺς ἄρξωσι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσασϑαι Iliad. 4, 67; ἄρξει καὶ προτέρω κακὸν ἔμμεναι Od. 4, 667; λέγειν Eur. Med. 475. – e) c. part.; ἦρχε λέχοσδε κιών Iliad. 3, 447; ἐγὼ δ' ἦρχον χαλεπαίνων 2, 378; ἀδικῶν Her. 4, 119. – f) c. dat., oft bei Hom.: neben dem gen., τοῖσι μύϑων ἦρχε Ἀϑήνη Od. 13, 374, vgl. Iliad. 2, 433; τῇσιν Ἀνδρομάχη ἦρχε γόοιο Iliad. 24, 723; ἄρχε ϑεοῖσι δαιτός 15, 95; neben dem inf., τοῖσιν Ἥφαιστος ἦρχ' ἀγορεύειν Iliad. 1, 571, vgl. Od. 2, 15. 16, 845. Diese Dative sind wohl in der Bed. eines genit. partitiv. zu nehmen, wie Homer ja überhaupt sehr oft den dat. in dem Sinne gebraucht, für welchen die Prosa den genit. gebrauchen würde, vgl. Friedlaend. Aristonic. p. 22; also τοῖσιν Ἥφαιστος ἦρχ' ἀγορεύειν = der erste unter ihnen, welcher redete, war Hephästos. Hiervon ist wohl zu unterscheiden der dat. Od. 24, 9 ἦρχε δ' ἄρα σφιν Ἑρμείας κατ' εὐρώεντα κέλευϑα, er führte sie; welche Stelle Licht erhält durch die wegen ihres accus. schon unter c) erwähnte Stelle Od. 8, 107 ἦρχε δὲ τῷ αὐτὴν ὁδὸν ἥν περ οἱ ἄλλοι; in diesen beiden Stellen ist also an den Sinn des genit. partit. nicht zu denken, sondern an den des genit. object. – 2) Häufiger ist in Prosa das med., den Anfang womit machen, im Ggstz dessen, was man später thut; doch wird dieser Unterschied vom act. nicht immer beobachtet; bei Hom. steht entschieden mehrmals das med. genau in demselben Sinne wie das act.: τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν Iliad. 7, 324. 9, 93; τοῖσι Τηλέμαχος ἤρχετο μύϑων Od. 1, 367; τῇσι Ναυσικάα ἤρχετο μολπῆς 6, 101. In anderen Stellen läßt sich ein Unterschied zw. med. u. act. annehmen: ὅτ' ἂψ ἄρχοιτο Od. 8, 90; ἤρξατο δ' ὡς πρῶτον Κίκονας δάμασε 23, 310; ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δ' ἄρξομαι Iliad. 9, 97; ὁ δ' ὁρμηϑεὶς ϑεοῦ ἤρχετο Od. 8, 499; ἀρξάμενοι τοῦ χώρου ὅϑεν τέ περ οἰνοχοεύει 21, 142; ἐκ τοῦ ἀρχόμενος λέχος ἔξεον 23, 199; vom Opfer Od. 14, 428 ὁ δ' ὠμοϑετεῖτο συβώτης, πάντων ἀρχόμενος μελέων, ἐς πίονα δημόν, v. l. πάντοϑεν, s. Scholl. Did.; vgl. ἀπάρχομαι. Bei den Folgenden: a) c. gen., ἐπέων Pind. P. 4, 30; λόγου, seine Rede anfangen, Xen. An. 3, 2, 7; δρόμου, σίτου Cyr. 3, 3, 61. Häufiger b) ἀπό τινος, so daß der einzelne Punkt, der der erste ist, bezeichnet wird, vgl. Matth. Gr. §. 336, Anm. 2; Plat. Phaedr. 100 b Soph. 218 a; ἤργμεϑα Legg. IV, 722 c; Xen. An. 6, 1, 18 u. sonst; dah. πόϑεν, Plat. Menex. 237 a; bes. wird ἀπό τινος ἀρξᾰμενος periphrastisch gebraucht, von da an, vgl. Her. 3, 91; Plat. Gorg. 471 c. Ebenso ἔκ τινος, Her. 2, 17 u. öfter; ἐκ παιδός, ἐκ παίδων σμικρῶν ἀρ., von Kindheit an, Plat. Rep. IX, 582 b Prot. 325 c; ἐξ ἕω ἀρξάμενος – μέχρι, vom Morgen an, Legg. VII, 807 d. Ein Verbum steht dabei c) im inf., um übh. den Anfang auszudrücken von etwas, ἄρχομαι μανϑάνειν Xen. Mem. 3, 5, 22, ich fange an zu lernen; ἡ νόσος ἤρξατο γενέσϑαι, die ersten Spuren der Krankheit zeigten sich, Thuc. 2, 47; – oder mit dem partic., wenn der Anfang in Beziehung auf die ganze Folgezeit, den Fortgang des Zustandes betrachtet wird, ἠρχόμεϑα διαλεγόμενοι Plat. Theaet. 187 a; ἄρχομαι διδάσκων, ich fange meinen Unterricht an, Xen. Cyr. 8, 8, 2; umgekehrt, ἀρχόμενος ἔλεγον Plat. Theaet. 174 b, zuerst; vgl. Matth. Gr. §. 557. – 3) der Erste sein als Anführer, Herrscher, befehligen, herrschen; absolut, Od. 6, 12. 14, 471 Iliad. 13, 136; ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσϑαι Plat. Prot. 326 d; ἄρξουσι καὶ ἄρξονται Rep. III, 412 c; so in pass. Bdtg auch Aesch. Pers. 581; Her. 7, 139; aber ἀρχϑήσομαι hat Arist. pol. 1, 13 u. Sp.; bes. Archont sein; mit dem gen., Iliad. 2, 494. 16, 173 Od. 10, 205; eben so Folg., sowohl vom Könige, als von den Obrigkeiten; ἀρχὴν ἄρχειν; häufig vom Heerführer, Her. 5, 1; Xen. An. 2, 2, 5; ἵππων ζεύγους Plat. Theag. 123 d; κώμης Xen. An. 4, 5, 28. Homerisch ist die Vbdg mit dem dat., ἦρχε δ' ἄρα σφιν Ἕκτωρ Iliad. 16, 552; ἦρχε δ' ἄρα σφιν Ἄρης καὶ Ἐνυώ 5, 592; οἷσί περ ἄρχει 2, 805, vgl. Scholl.; εἰνάκις ἀνδράσιν ἦρξα καὶ νέεσσιν ἄνδρας ἐς ἀλλοδαπούς Od. 14, 230; ἄρχε Μυρμιδόνεσσι μάχεσϑαι Iliad. 16, 65; Ζεὺς δαρὸν οὐκ ἄρξει ϑεοῖς Aesch. Prom. 942; vgl. Eur. I. A. 337; Paus. 1, 1, 2; auch ἔν τισιν, Il. 13, 690; Plat. Phaedr. 238 a. Allgem., die Oberhand behalten, wie κρατέω, σέο ἕξεται ὅ ττί κεν ἄρχῃ Il. 9, 102. – Pass., befehligt werden; dah. untergeben sein, = ὑπήκοον εἶναι, Xen. An. 7, 7, 29; bes. von Unterthanen, Cyr. 1, 6, 8; von den gemeinen Soldaten, An. 3, 2, 30; Her. vrbdt gew. ὑπό τινος, doch auch ὑπό τινι, 1, 91. 130; ἄρχεται ἐς τοῦτο τὸ ὄρος ὑπὸ τῶν Περσέων, impers. = die Perser herrschen, 3, 97.
-
11 ὑπερῷον
ὑπερῷον, τό, ep. u. ion. ὑπερώϊον, neutr. zum Folgenden, sc. οἴκημα, der obere Theil des Hauses, Oberstock, Söller, Zimmer im obern Stock, wo die Frauen wohnten; παρϑένος αἰδοίη ὑπερώϊον εἰςαναβᾶσα Il. 2, 514; ἐς ὑπερῷ' ἀναβὰς παρελέξατο λάϑρη Ἑρμείας 16, 184; oft in der Od.; ἐξ ὑπερῴου ἄειδον Κηληδόνες Pind. frg. 25; Ar. Equ. 996 Plut. 811; Antiph. 1, 14.
-
12 εὔκολος
I of persons, easily satisfied, contented with one's food,Ἐρμείας AP9.72
(Antip.);εὔ. τῇ διαίτῃ Plu.Lyc.16
;τὸ εὔκολον τῆς διαίτης Id.Galb. 3
: but, in earlier authors,2 of the mind, opp. δύσκολος, easily satisfied, contented, good-natured, ὁ δ' εὔ. μὲν ἐνθάδ', εὔ. δ' ἐκεῖ, of Sophocles, Ar.Ra.82, cf. Arist.Rh. 1381a31: [comp] Sup., Max.Tyr.26.2: c. dat., εὔ. πολίταις at peace with them, Ar.Ra. 359;εὔ. ἑαυτῷ Pl.R. 330a
;εὔ. πρὸς τοὺς συνήθεις Plu.Fab.1
: c. inf.,εὔ. φέρειν ἧτταν Id.2.629a
. Adv. - λως calmly,εὐχερῶς καὶ εὐ. ἐξέπιεν Pl.Phd. 117c
, cf. Isoc.9.3 (v.l. - κλεῶς); εὐ. φέρειν τι Arist.EN 1100b31
, cf. Anaxandr.53.4;εὐ. ἔχειν Lys.4.9
;εὐθύμως καὶ εὐ. ζῆν X.Mem.4.8.2
; carelessly,διειλέχθαι Pl.Sph. 242c
: [comp] Comp. - ώτερον, ἀποθανούμεθα Plu.2.235c
; - ωτέρως Steph. in Gal.1.294 D.; also - ώτερον κρατῆσαι more easily, Polyaen.5.13.2.3 ready, agile, AP5.205.2 (Leon.); of soldiers,ἐλαφροί, εὔ., εὐχερεῖς Poll.1.130
;τὴν ἀναπνοὴν οὐκ εὔ. Aret. SD1.15
.4 rarely in bad sense, easily led, prone,πρὸς ἀδικίαν Luc.Merc.Cond.40
; -ώτεροι ταῖς ὀργαῖς Plu.2.463d
;τὰ ἀνόητα καὶ εὔ. Philostr.VA3.28
.II of things, easy,οὐ γὰρ εὐκόλῳ ἔοικεν Pl.R. 453d
, cf. Prm. 131e: [comp] Sup. - ώτατοι Id.Lg. 779e; easy to understand, LXX 2 Ki.15.3. Adv. [comp] Comp. - ώτερον more easily, Ph.2.211.III epith. of Hermes at Metapontum, Hsch.; of Asclepius at Epidaurus, IG4.1260.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὔκολος
-
13 κλυτόβουλος
κλῠτό-βουλος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλυτόβουλος
-
14 Ἑρμάων
-
15 Ἑρμῆς
AἙρμῆς Od.5.54
, etc.: acc.Ἑρμῆν 8.334
, etc., [dialect] Ion.Ἑρμέην Hdt.5.7
, late ([place name] Nubia): dat.Ἑρμῇ Od.14.435
,Ἑρμέᾳ Il.5.390
: voc.Ἑρμῆ h.Hom.18.12
, A.Pers. 629, Eu.90: [dialect] Ep. gen. , h.Ven. 148, Hdt.5.7, etc.; lengthd.Ἑρμείω Il.15.214
:—[dialect] Ep. nom. [full] Ἑρμείας, Od.1.42, al., IG5(2).558 (Arc.), acc.- αν Od.1.38
, 5.28, al.; later [full] Ἑρμείης, Call.Dian.69, etc.; gen.Ἑρμείαο Od.12.390
, 15.319,Ἑρμεία AP7.480
(Leon.); dat.Ἑρμείᾳ IG12.631
(vi B. C.); voc.Ἑρμεία Od.5.29
, al.:—[dialect] Boeot. and [dialect] Dor. nom. [full] Ἑρμᾶς, gen. ᾶ, Corinn. Supp.2.57, Pi.P.2.10, etc., voc. , acc. Ἑρμᾶν ib. 273: also [full] Ἑρμάων [pron. full] [ᾱ], Hes. Fr.23, Bion Fr.7. 8, AP4.3b.64 (Agath.):—[var] contr. [full] Ἑρμάν (not [suff] ἑρμην-ᾶν), ᾶνος, Call.Fr.32 P., IG5(2).360, al.(Arc.),ib.5(1).1390.33 (Andania, i B.C.),Supp.Epigr. 2.165 ([place name] Laconia): Thess. dat.Ἑρμαίου IG9(2).716
(dub.), Ἑρμάου ib. 715, al., Ἑρμάο ib.471, Ἑρμᾶ ib.356: Cret. acc. :—Hermes, son of Zeus and Maia, Od.5.28, 14.435, Hes.Th. 938, etc.2 pillar surmounted by bust, at Athens and elsewhere, And.1.37, Th.6.27, etc.;τῶν ἱερῶν Ἑρμῶν IG12(8).188.14
([place name] Samothrace) ; as a decorative piece, with two faces, Keil-Premerstein Dritter Bericht117: Ἑ. τρικέφαλος, τετρακέφαλος, Hsch.3 ὁ τοῦ Ἑρμοῦ ἀστήρ the planet Mercury, Pl.Ti. 38d, Epin. 987b, Arist.Mete. 342b33, Metaph. 1073b32, Thphr.Sign.46, etc.: later Ἑρμῆς, ὁ, in same sense, Placit.2.32.1, Plu.2.1028b, Cleom.2.7 : hence,Ἑρμοῦ ἡμέρα D.C.37.19
.4 Ἑρμαῖ· παραφυάδια δένδρων ἄχρηστα, Hsch.II prov. and phrases:1 Ἑρμῆν ἕλκειν to make a last effort, from the parting cup at a feast being drunk to Hermes, Stratt.22.4 Ἑρμῆς ἐπεισελήλυθε 'Hermes is come in', a saying used when conversation suddenly ceased, Plu.2.502f.5 τὸ Ἑρμοῦ ῥαβδίον, like 'Fortunatus' cap', Arr.Epict.3.20.12.6Ἑρμοῦ βοτάνιον, Ἑρμοῦ πόα,=λινόζωστις, Dsc.4.189, Plin.HN25.38. -
16 ἔνθεν
ἔνθεν, Adv.:I Demonstr., thence,1 of Place, Il.10.179, etc.: also in tracing pedigrees,γένος δέ μοι ἔ. ὅθεν σοί 4.58
; ἔ. μὲν.. ἑτέρωθι δὲ.. on the one side and on the other, Od.12.235, cf. 59; αἳ μὲν ἐξἀριστερᾶς, αἳ δ' ἔ. E Hec.1152; ἔ. καὶ ἔ. on this side and on that, Hdt.4.175, Th.7.81, Pl.Prt. 315b, etc.; ἔ. μὲν.., ἔ. δὲ.., on one side.. on the other.. X.An.3.5.7; ἔ. μὲν.., ἐξ εὐωνύμου δὲ.., Hdt.1.72; ἔ. μὲν.., ἑτέρωσε δὲ.., Pl.Sph. 224a: c. gen.,ἔ. καὶ ἔ. τῶν τροχῶν
on both sides of..,X.
Cyr.6.1.30, cf. An.4.3.28.2 of Time, thereupon, thereafter, Il.13.741;τὰ δ' ἔ.
what follows,A.
Ag. 248 (lyr.);τὸ δ' ἔ. S.OC 476
.3 of occasion, thence, from that point, ἔ. ἑλών [ τὴν ἀοιδήν], Lat. inde exorsus, Od.8.500, cf. D.L.1.102; from that cause or circumstance, E.Tr. 951.II Relat., for ὅθεν,1 of Place, whence,δέπα ἔ. ἔπινον
from which..,Od.
19.62, cf.4.220; freq.answering toἔνθα, ὁ μὲν ἔνθα καθέζετ' ἐπὶ θρόνου ἔ. ἀνέστη Ἑρμείας
from which..,5.195
, etc.; of origin,τὸ κέρδος ἔ. οἰστέον S.Ant. 310
;ἔ. ἦν γεγώς Id.OT 1393
, cf. 1485; to the place whence,ἄξουσιν ἔ. ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια X.An.2.3.6
; in speaking,ἐπάνειμι ἔ... ἐξέβην Id.HG6.5.1
, cf. Oec.6.1.2 of occasion, whence,Ἄρει.. ἔ. ἔστ' ἐπώνυμος πέτραπάγος τ' Ἄρειος A.Eu. 689
, cf. E.El.38, etc. -
17 Ἑρμῆς
Ἑρμῆς, Ἑρμείᾶς, gen. Ἑρμαίᾶο and Ἑρμείω, dat. Ἑρμῇ and Ἑρμέᾷ, acc. Ἑρμῆν and Ἑρμείᾶν, voc. Ἑρμείᾶ: Hermes (Mercurius), son of Zeus and Maia, Od. 14.435; messenger of the gods, guide of mortals (of Priam, Il. 24.457), and conductor of the shades of the dead; his winged sandals and magic wand, Od. 5.44 ff. Epithets, ἀκάκητα, ἐριούνιος, ἐύσκοπος, σῶκος, χρῦσόρραπις, διάκτορος, Ἀργεϊφόντης.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Ἑρμῆς
-
18 ἕρμα 1
ἕρμα 1.Grammatical information: n.Meaning: `prop', in the Il. (and h. Ap. 507) in plur. of the supports (stones or beams), put under the ships when drawn on land; metaph. of men, `support, column' (Il.); `cliff under the sea, on which the ship gets stuck' (Alk. Supp. 26, 6, Hdt. 7, 183, Th. 7, 25); `stone, or another weight, that can serve as ballast' (Ar., Arist.); `hope of stones' (S. Ant. 848 [lyr.], AP 9, 319).Compounds: XX [etym. unknown]Derivatives: ἑρμί̄ς (or -ί̄ν), acc. ἑρμῖνα, dat. pl. - ῖσιν `post of a bed' (θ278, ψ 198, Hdt. 3, 16; cf. ῥηγμῖν- from ῥῆγμα, σταμῖν- etc.); vgl. Hdn. Gr. 2, 431 with etymological speculations. ἕρμαξ f. `heap of stones' (Nic. a. o.), Ngr. ἑρμακιά ( ἁρ-) `wall of dry stones', many derivv. in the lower Ital. diall, s. Rohlfs WB 78f.; ἕρμακες ὕφαλοι πέτραι H. (cf. λίθαξ, μύλαξ a. o.). ἑρμεών σωρὸς λίθων H. (cf. βολεών s. βάλλω etc.). ἑρματίτης πέτρος `stone serving as ballast' (Lyk. 618). ἑρματικός `standing fest, resting..' ( κράββατος, PGen. 68, 10; IVp). ἑρμαῖος λόφος `heap of stones' (π 471; uncertain, cf. on Έρμῆς). - Denomin. verbs. ἑρμάζω `support, make stable' (Hp.) with ἕρμασμα, - σμός (Hp.), ἕρμασις (Erot., also Trozen IVa [- σσ-]; cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 149); ἑρματίζω `id.' (Hp.). - On Έρμῆς ( Έρμείας, Έρμάων) s. v.Etymology: Difficult because of the divergent meanings. One supposed two or three diffrent words. So in WP. 1, 267 ἕρμα `cliff' is considered a separate word (with Froehde BB 17, 304) and connected with Skt. várṣman- n. `height, hill, top, point'. This etymology however disregards the most important element of cliffs under the sea. On the other hand ἕρμα as ballast of a ship in WP. 1, 265 is with Vaniček and Fick (s. also W.-Hofmann s. sērius) connected with Lith. sveriù `weigh', svarùs `heavy', OHG swār(i) ` schwer'. In the meaning `support, prop' (2, 528) one connects words for `pole etc.', e. g. Skt. sváru- `pole,...at a sacrifice', OE swer `post, column', Lat. surus `twig, sprout, pole'. But it is very doubtful whether ἕρμα ever meant `pole'. - An attempt to combime all meanings makes Porzig Satzinhalte 266: the orig. meaning would be a `stone (for propping up a ship)', from where `Ballast-stones', and on the other hand - sarcastically - also `cliffs under the sea'. - Formally ἕρμα seems a verbal noun in - μα with regular ε-vowel. For an etym. one might think of Lith. sveriù `weigh' and relatives (s. above); so orig. `heavy weight, stone', IE *su̯ér-mn̥. - Kretschmer Kleinas. Forsch. 1, 4 thinks ἕρμα is Anatolian, pointing to the Lydian river Ε῝ρμος ( πολυψήφιδα παρ' Ε῝ρμον Orac. ap. Hdt. 1, 55), partly to Lycian PN in Erm-, Arm-. For non-IE origin also Chantraine L'Ant. class. 22, 69. - Wrong Gonda Mnemos. 3: 6, 165f. (Lat. sĕra, Gr. ἅρπη `sickle', IE * ser-.) - I see no reason for foreign origin.Page in Frisk: 1,562-563Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἕρμα 1
-
19 Ἑρμῆς
Ἑρμῆς, οῦ, ὁ Hermes① the Greek god (SEitrem, Hermes: Pauly-W. VIII 1, 1912, 738–92; LFarnell, The Cults of the Gk. States V, 1909, 1–84; also LfgrE s.v. Ἑρμείας col. 708 (lit.)) Ac 14:12 (s. the lit. on Λύστρα and cp. Ael. Aristid. 46 p. 135 D.: Ἑρμῆν ῥητορικὴν ἔχοντα; 46 p. 398 D. of Demosth., ὸ̔ν ἐγὼ φαίην ἄν Ἑρμοῦ τινος λογίου τύπον εἰς ἀνθρώπους κατελθεῖν; Orph. Hymn. 28, 4 Q: Hermes as λόγου θνητοῖσι προφήτης; Ar. 10:3 λόγων ἑρμηνευτήν; Just., Ath.).② receiver of a greeting Ro 16:14 (H. as a man’s name [cp. OGI 481, 4; 597, 4; PVindBosw 6, 2 (250 A.D.); 4, 2; Jos., Ant. 14, 245] is either simply the name of the god [HMeyersahm, Deorum nomina hominibus imposita, diss. Kiel 1891; HUsener, Götternamen 1896, 358] or a short form like Ἑρμᾶς [q.v.]; a slave’s name SEG XLI, 1414, 1; CIL 6, 8121; B-D-F §125, 1; Rob. 172).—DELG. M-M.
См. также в других словарях:
Ερμείας — I Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Ιστορικός (4oς αι. π.Χ.). Καταγόταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου. Έγραψε τα Πάτρια της Ερμουπόλεως. 2. Ο Μηθυμναίος (4ος αι. π.Χ.). Ιστορικός που έγραψε τα Σικελικά. 3. Ο Αλεξανδρεύς (5ος αι. μ.Χ.). Νεοπλατωνικός… … Dictionary of Greek
Ἑρμείας — Ἑρμείᾱς , Ἑρμῆς pillar surmounted by bust masc acc pl Ἑρμείᾱς , Ἑρμῆς pillar surmounted by bust masc nom sg (attic epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ГЕРМИЙ АЛЕКСАНДРИЙСКИЙ — ГЕРМИЙ АЛЕКСАНДРИЙСКИЙ (Ἑρμείας) (1 я пол. сер. 5 в. н. э), философ неоплатоник, ученик Сириана, соученик Прокла был женат на родственнице Сириана Эдесии, от которой имел сыновей Аммония и Гелиодора; из Афин возвращается в Александрию,… … Античная философия
Crates of Mallus — Crates, of Mallus in Cilicia (eastern part of modern day Mediterranean Region, Turkey), was a Greek language grammarian and Stoic philosopher of the 2nd century BC, leader of the literary school and head of the library of Pergamum. His chief work … Wikipedia
Hermias — (polytonic|Ἑρμείας) is the name of:* Hermias of Atarneus * Hermias (philosopher) * Hermias (apologist), the Christian apologist * Saint Hermias of Comana, an early saint and martyr of the Eastern Orthodox Church * Hermeias, the minister of… … Wikipedia
Argeiphontes — Hermes Hermes (griechisch Ἑρμής, auch Hermeias Ἑρμείας, dor. Hermas … Deutsch Wikipedia
Hermes — (griechisch Ἑρμῆς, auch Hermeias Ἑρμείας, dor. Hermas Ἑρμᾶς) ist in der griechischen Mythologie der Schutzgott des Verkehrs, der Reisenden, der Kaufleute und der Hirten, a … Deutsch Wikipedia
Hermes (Mythologie) — Hermes Hermes (griechisch Ἑρμής, auch Hermeias Ἑρμείας, dor. Hermas … Deutsch Wikipedia
Hermès — Hermes Hermes (griechisch Ἑρμής, auch Hermeias Ἑρμείας, dor. Hermas … Deutsch Wikipedia
Psychagog — Hermes Hermes (griechisch Ἑρμής, auch Hermeias Ἑρμείας, dor. Hermas … Deutsch Wikipedia
Liste des prénoms grecs — Sommaire 1 Origine des prénoms grecs 2 Attribution des prénoms 3 Fêtes 4 Transcription et translittération … Wikipédia en Français
