-
1 zużywać
zużywać (na A) verwenden (für A);zużywać się verbraucht sein; TECH sich abnutzen, verschleißen -
2 zużywać
I. vt1) ( wykorzystywać) verbrauchen, verwenden2) ( powodować niszczenie) abnutzen, verschleißenII. vr1) ( niszczyć się) sich +akk abnutzen2) ( wyczerpywać się psychicznie) sich +akk verausgaben, sich +akk ruinieren -
3 abnutzen
-
4 zużyć
-
5 drzeć
I. vt\drzeć coś na kawałki/strzępy etw in Stücke/Fetzen reißen\drzeć z kimś koty sich +dat mit jdm in der Wolle haben, mit jdm wie Hund und Katze leben ( fam)II. vr2) < perf ze-> ( zużywać się) buty: sich +akk abnutzen, abgelaufen [ lub abgelatscht ( fam)] werden -
6 wycierać
I. vt\wycierać [sobie] nos [sich +dat ] die Nase putzen\wycierać kurz[e] Staub wischenII. vr1) ( osuszać się)\wycierać się ręcznikiem do sucha sich +dat abtrocknen2) ( zużywać się)\wycierać się na kolanach spodnie: sich +akk an den Knien abnutzen, an den Knien durchgescheuert werden -
7 wyczerpywać
wyczerpywać [vɨʧ̑ɛrpɨvaʨ̑] < perf wyczerpać>I. vtII. vr1) ( kończyć się) zapasy: sich +akk erschöpfen, zu Ende gehenmoja cierpliwość się wyczerpała meine Geduld ist erschöpft [ lub zu Ende]2) ( zużywać się) bateria: sich +akk aufbrauchen -
8 zdzierać
I. vt( dyktować wysokie ceny) wuchern\zdzierać z kogoś jdn ausnehmen ( fam)\zdzierać głos sich +akk heiß reden\zdzierać z kogoś skórę jdm das Fell über die Ohren ziehenIII. vr -
9 verbrauchen
-
10 verschleißen
-
11 zużyć
vt pf→ zużywać -
12 drzeć*
drzeć na kawałki in Stücke reißen;drzeć na strzępy in Fetzen reißen;drzeć z k-o skórę jemanden ausnehmen;drzeć za włosy an den Haaren zerren;drzeć pierze Federn schleißen;drzeć koty z (I) in der Wolle liegen (mit D);drzeć gardło fam. herumbrüllen;drzeć gębę na k-o fam. jemanden anbrüllen;drze mnie w kościach fam. es reißt mich in den Knochen; -
13 podrzeć
drzeć na kawałki in Stücke reißen;drzeć na strzępy in Fetzen reißen;drzeć z k-o skórę jemanden ausnehmen;drzeć za włosy an den Haaren zerren;drzeć pierze Federn schleißen;drzeć koty z (I) in der Wolle liegen (mit D);drzeć gardło fam. herumbrüllen;drzeć gębę na k-o fam. jemanden anbrüllen;drze mnie w kościach fam. es reißt mich in den Knochen; -
14 spalać
-
15 spalić
spalić pf: spalić na panewce nicht zustande kommen;spaliłby się ze wstydu er würde vor Scham in den Boden versinken;palić (-lę) v/t papierosa rauchen; światło brennen lassen, anlassen; wapno, cegłę brennen; kawę rösten; v/i rana, pieprz brennen;palić w piecu im Ofen heizen;palić ognisko ein Lagerfeuer machen;palić się v/i brennen;pali się (światło) das Licht brennt;pali się! es brennt! nie pali się fig es hat keine Eile; < spalić> zwłoki verbrennen; einäschern; śmieci verbrennen; (wzniecać pożar) in Brand stecken;palić za sobą wszystkie mosty alle Brücken hinter sich abbrechen;palić się v/i verbrennenspalać (-am) < spalić> (-ę) listy, śmieci verbrennen (a BIOL); zwłoki einäschern, fam. verbrennen; (zużywać) verbrauchen, fam. verbrennen;spalać się brennen; BIOL verbrennen -
16 zedrzeć
drzeć na kawałki in Stücke reißen;drzeć na strzępy in Fetzen reißen;drzeć z k-o skórę jemanden ausnehmen;drzeć za włosy an den Haaren zerren;drzeć pierze Federn schleißen;drzeć koty z (I) in der Wolle liegen (mit D);drzeć gardło fam. herumbrüllen;drzeć gębę na k-o fam. jemanden anbrüllen;drze mnie w kościach fam. es reißt mich in den Knochen; -
17 przecierać
przecierać [pʃɛʨ̑ɛraʨ̑] < perf przetrzeć>I. vt1) ( wycierać)\przecierać coś czymś etw mit etw abwischen3) ( niszczyć)przetarty rękaw durchgescheuerter Ärmel mII. vr1) ( zużywać się) tkanina: sich +akk abnutzen, sich +akk durchscheuern2) ( przejaśniać się)przeciera się es heitert sich auf -
18 spalać
I. vtsilnik spala dużo benzyny Motor verbraucht viel Benzin3) spalić za sobą mosty alle Brücken hinter sich +dat abbrechenII. vr\spalać się w czymś sich +akk für etw restlos aufopfern -
19 wydawać
1) ( zużywać)\wydawać pieniądze na coś Geld für etw ausgeben4) ( ogłaszać, uchwalać) ustawę erlassen, verabschieden; opinię, orzeczenie herausgeben, ergehen lassen\wydawać wyrok ein Urteil fällen6) ( zdradzać)\wydawać kogoś na świat jdn zur Welt bringenII. vr1) ( sprawiać wrażenie) scheinenwydaje się, że... wie es scheint,...\wydawać się czymś sich +akk durch etw verraten -
20 wykańczać
I. vt4) (pot: męczyć)\wykańczać kogoś czymś jdn mit etw fertig machen ( fam)\wykańczać kogoś nerwowo jdn psychisch fertig machen ( fam)II. vr1) ( wyczerpywać się)\wykańczać się czymś sich +akk mit etw abplagen [ lub herumschlagen]\wykańczać się nerwowo sich +akk psychisch kaputtmachen ( fam), sich +akk psychisch zu Grunde richten ( fig)2) ( zostawać zużytym) zapasy: ausgehen, aufgebraucht werden
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zużywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zużywaćam, zużywaća, zużywaćają, zużywaćany {{/stl 8}}– zużyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, zużywaćżyję, zużywaćżyje, zużywaćżyty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używając czegoś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zużywać się – zużyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niszczyć się wskutek używania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odkurzacz już się zużył. Szybko zużywająca się część mechanizmu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zużywać — → zużyć … Słownik języka polskiego
zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… … Słownik języka polskiego
trawić — ndk VIa, trawićwię, trawićwisz, traw, trawićwił, trawićwiony 1. «o organizmie (ludzkim i zwierzęcym) i jego narządach: wchłaniać, przyswajać substancje pokarmowe; przetrawiać» Trawić (pokarm) źle, dobrze. ◊ Nie trawić czegoś «nie znosić, nie móc… … Słownik języka polskiego
gonić — 1. Czas, termin kogoś goni «ktoś ma niewiele czasu na zakończenie jakiejś pracy»: Faktycznie czas goni koalicję, która zapowiadała projekt podatkowy na początek roku. GW 10/05/2000. 2. Gonić resztkami (sił), ostatkiem sił «wyczerpywać, zużywać… … Słownik frazeologiczny
dekapitalizować — ndk IV, dekapitalizowaćzuję, dekapitalizowaćzujesz, dekapitalizowaćzuj, dekapitalizowaćował, dekapitalizowaćowany «powodować dekapitalizację, sprawiać, że coś się zużywa, niszczy, traci na wartości» Dekapitalizować swój majątek. dekapitalizować… … Słownik języka polskiego
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
forsować — ndk IV, forsowaćsuję, forsowaćsujesz, forsowaćsuj, forsowaćował, forsowaćowany 1. «przeprowadzać coś siłą; popierać coś albo kogoś z naciskiem, zdecydowanie, czasami wbrew obiektywnym racjom» Forsować kandydata, pomysł, projekt. 2. «męczyć,… … Słownik języka polskiego
gonić — ndk VIa, gonićnię, gonićnisz, goń, gonićnił, gonićniony 1. «biec, podążać za kimś, usiłując go dopędzić, złapać; ścigać» Gonić złodzieja. Gonić najeźdźcę, wroga do granicy. Psy gonią zwierzynę. ∆ Gonić w piętkę łow. «o psie: iść, gonić wstecz po… … Słownik języka polskiego
kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… … Słownik języka polskiego