śmieci

См. также в других словарях:

• nadawać się do kosza [do śmieci] — {{/stl 13}}{{stl 7}} coś jest złe, bezwartościowe, wadliwe, zepsute : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jej prace nadają się do kosza. Kapelusz po deszczu nadawał się do śmieci. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stare śmieci — Miejsce, w którym ktoś mieszkał przez długi czas Eng. A place where one has lived for a long time …   Słownik Polskiego slangu

• śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… …   Słownik języka polskiego

• śmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. śmiecia; lm M. śmieci || śmiecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niepotrzebny, bezużyteczny, przeznaczony do wyrzucenia (lub wyrzucony) przedmiot, resztka czegoś, odpadek;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Мусоросжигательный завод (Вильчак, Познань) — Мусоросжигательный завод, улица Вильчак, Познань, Польша Мусоросжигательный завод (польск. Spalarnia śmieci na Wilcza …   Википедия

• wsyp — m IV, D. u, Ms. wsyppie; lm M. y «otwór, zwykle zamykany klapą, służący do wsypywania materiałów sypkich lub w kawałkach (np. węgla, śmieci, koksu) do silosów, pionów zsypowych itp.» Wsyp na śmieci, na opał. Wrzucić śmieci do wsypu …   Słownik języka polskiego

• śmieć — I. Wrócić, powrócić itp. na stare, na swoje, na własne śmieci; zostać, pozostać itp. na starych, na swoich, na własnych śmieciach «wrócić do swojego domu lub do swojego kraju; pozostać w miejscu, w którym się długo mieszkało lub pracowało, do… …   Słownik frazeologiczny

• omieść — dk XI, omiotę, omieciesz, omieć, omiótł, omiotła, omietli, omieciony omiatać ndk I, omieśćam, omieśćasz, omieśćają, omieśćaj, omieśćał, omieśćany «usunąć, zebrać, zmieść kurz, śmieci itp., oczyścić coś ze śmieci, kurzu itp.; zamieść» Omieść kurz …   Słownik języka polskiego

• podmieść — dk XI, podmieśćmiotę, podmieśćmieciesz, podmieśćmieć, podmieśćmiótł, podmieśćmiotła, podmieśćmietli, podmieśćmieciony, podmieśćmiótłszy podmiatać ndk I, podmieśćam, podmieśćasz, podmieśćają, podmieśćaj, podmieśćał, podmieśćany 1. «zmieść, zgarnąć …   Słownik języka polskiego

• śmieciarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «człowiek zajmujący się zawodowo wywózką śmieci na wysypisko (zwłaszcza z miejskich śmietników)» 2. «ten, kto grzebie po śmietnikach i zbiera śmieci» Obdarty śmieciarz. 3. «lekceważąco o człowieku nieporządnym …   Słownik języka polskiego

• śmietniczka — ż III, CMs. śmietniczkaczce; lm D. śmietniczkaczek 1. «szufelka, na którą zbiera się śmieci» Zebrać śmiecie na śmietniczkę. 2. «pojemniczek na śmieci, np. w tramwajach» …   Słownik języka polskiego