-
1 zużywać
глаг.• вычерпывать• изнашивать• израсходовать• использовать• истощать• истреблять• исчерпать• исчерпывать• поглощать• потребить• потреблять• расточать• расходовать• съедать• тратить* * *zużywa|ć\zużywaćny несов. 1. расходовать, потреблять;2. использовать, употреблять; 3. тратить; ср. zużyć* * *zużywany несов.1) расхо́довать, потребля́ть2) испо́льзовать, употребля́ть3) тра́тить; ср. zużyć -
2 zużywać się
-
3 zużywać\ się
несов. 1. расходоваться;2. (niszczyć się) изнашиваться; приходить в негодность; срабатываться -
4 konsumować
глаг.• есть• использовать• истреблять• поглощать• потребить• потреблять• расходовать• съедать• тратить* * *konsumowa|ć\konsumowaćny несов. 1. есть, принимать пищу;2. потреблять+1. jeść, spożywać 2. zużywać
* * *konsumowany несов.1) есть, принима́ть пи́щу2) потребля́тьSyn: -
5 wyczerpywać
глаг.• вычерпать• вычерпывать• изнурять• истощать• истощить• исчерпать• исчерпывать* * *wyczerpywa|ć\wyczerpywaćny несов. 1. вычерпывать;2. исчерпывать; утомлять; изнурять, измучивать; ср. wyczerpać+2. zużywać 3. męczyć
* * *wyczerpywany несов.1) выче́рпывать2) исче́рпывать; утомля́ть; изнуря́ть, изму́чивать; ср. wyczerpaćSyn: -
6 wypisywać
глаг.• выписать• выписывать• записывать• сочинять* * *wypisywa|ć\wypisywaćny несов. 1. выписывать;2. (zużywać) исписывать (расходовать);\wypisywać
bzdury(głupstwa, niedorzeczności itp.) а) писать вздор (глупости, нелепости etc.);б) (о prasie itp.) печатать вздор (глупости, нелепости etc.)* * *wypisywany несов.1) выпи́сывать2) ( zużywać) испи́сывать ( расходовать)wypisywać bzdury (głupstwa, niedorzeczności itp.) — 1) писа́ть вздор (глу́пости, неле́пости и т. п.); 2) (o prasie itp.) печа́тать вздор (глу́пости, неле́пости и т. п.)
См. также в других словарях:
zużywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zużywaćam, zużywaća, zużywaćają, zużywaćany {{/stl 8}}– zużyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, zużywaćżyję, zużywaćżyje, zużywaćżyty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używając czegoś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zużywać się – zużyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niszczyć się wskutek używania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odkurzacz już się zużył. Szybko zużywająca się część mechanizmu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zużywać — → zużyć … Słownik języka polskiego
zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… … Słownik języka polskiego
trawić — ndk VIa, trawićwię, trawićwisz, traw, trawićwił, trawićwiony 1. «o organizmie (ludzkim i zwierzęcym) i jego narządach: wchłaniać, przyswajać substancje pokarmowe; przetrawiać» Trawić (pokarm) źle, dobrze. ◊ Nie trawić czegoś «nie znosić, nie móc… … Słownik języka polskiego
gonić — 1. Czas, termin kogoś goni «ktoś ma niewiele czasu na zakończenie jakiejś pracy»: Faktycznie czas goni koalicję, która zapowiadała projekt podatkowy na początek roku. GW 10/05/2000. 2. Gonić resztkami (sił), ostatkiem sił «wyczerpywać, zużywać… … Słownik frazeologiczny
dekapitalizować — ndk IV, dekapitalizowaćzuję, dekapitalizowaćzujesz, dekapitalizowaćzuj, dekapitalizowaćował, dekapitalizowaćowany «powodować dekapitalizację, sprawiać, że coś się zużywa, niszczy, traci na wartości» Dekapitalizować swój majątek. dekapitalizować… … Słownik języka polskiego
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
forsować — ndk IV, forsowaćsuję, forsowaćsujesz, forsowaćsuj, forsowaćował, forsowaćowany 1. «przeprowadzać coś siłą; popierać coś albo kogoś z naciskiem, zdecydowanie, czasami wbrew obiektywnym racjom» Forsować kandydata, pomysł, projekt. 2. «męczyć,… … Słownik języka polskiego
gonić — ndk VIa, gonićnię, gonićnisz, goń, gonićnił, gonićniony 1. «biec, podążać za kimś, usiłując go dopędzić, złapać; ścigać» Gonić złodzieja. Gonić najeźdźcę, wroga do granicy. Psy gonią zwierzynę. ∆ Gonić w piętkę łow. «o psie: iść, gonić wstecz po… … Słownik języka polskiego
kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… … Słownik języka polskiego
