-
1 guttur
guttur, ŭris, n. (ante-class.; also m. in acc. sing. gutturem, Plaut. Mil. 3, 2, 22; id. Aul. 2, 4, 25; Nov. Com. Fragm. v. 118 Rib.), the gullet, throat (cf.:II.faux, gula, jugulum): da meo gutturi gaudium,
Plaut. Curc. 1, 2, 10; 49:venter gutturque resident ferias,
id. Capt. 3, 1, 8:guttur homini tantum et suibus intumescit,
Plin. 11, 37, 68, § 179:quis tumidum guttur miratur in Alpibus?
Juv. 13, 162: (tamquam si in Alpibus gutturosos homines admireris, ubi tales sunt plurimi scilicet: nam lata et inflata colla habent, Vet. Schol. ad h. 1.): haud modicos tremulo fundens e gutture cantus, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: liquidum tenui gutture cantat avis. Ov. Am. 1, 13, 8:parentis olim si quis impia manu Senile guttur fregerit,
Hor. Epod. 3, 1.—In plur.:fodere guttura cultro,
Ov. M. 7, 314:laqueo ligare guttura,
id. ib. 6, 135.—Hence,Transf., gluttony:memorabile magni Gutturis exemplum,
Juv. 2, 114.—Comically:inferior, i. e. anus,
Plaut. Aul. 2, 4, 25. -
2 guttur
guttur uris, n the gullet, throat, neck: fundens e gutture cantūs: haesit sub gutture volnus, V.: Senile, H.: (Cerberus) tria guttura pandens, V.: magni Gutturis exemplum, i. e. of gluttony, Iu.—Plur. for sing: guttura cultro Fodit, O.* * *Ithroat, neck; gullet; (reference to gluttony/appetite); swollen throat, goiterIIthroat, neck; gullet; (reference to gluttony/appetite); swollen throat, goiter -
3 gutturosus
guttŭrōsus, a, um, adj. [guttur], that has a tumor in the throat, goitred (postclass.):si quis naturā gutturosus sit,
Dig. 21, 1, 12, § 2; Paul. ex Fest. 112, 2; Schol. Juv. 13, 162; cf. guttur. -
4 angō
angō —, —, ere [ANG-], to draw close, press tight, squeeze, compress, throttle, choke: sanguine guttur, V.: Tussis sues angit, V. — Fig., to torment, torture, vex, tease, trouble: cura angit hominem, T.: angebat spiritus virum, L.: meum pectus, H.: animos, L.: consulis animum, L.: si animus... neque tot curis angeretur: cruciatu timoris angi: vehementer angebar, virum esse, etc.: angebatur animi, quod, etc.: de Statio manumisso angor.* * *angere, anxi, anctus V TRANSchoke, throttle, strangle; press tight; distress, cause pain, vex, trouble -
5 in-undō
in-undō āvī, ātus, āre, to overflow, inundate: quā fluvius solito magis inundaverat, L.: hanc (terram) inundet aqua: agros, L.: cuius mihi sanguis inundet Guttur, O.: sanguine fossas, V.—Of a throng, to spread, overrun: inundant Troes, cover (the plain), V.: multitudo inundaverat campos, Cu. -
6 moderātus
moderātus adj. with comp. and sup. [P. of moderor], within bounds, observing moderation, moderate: senes: Catone moderatior: consul moderatissimus: cupidine victoriae haud moderatus animus, S.— Plur m. as subst: cupidos moderatis anteferre.— Within bounds, moderate, modest, restrained: oratio: convivium: doctrina: ventus, O.: amor, O.: parum moderatum guttur, O.* * *moderata, moderatum ADJcontrolled, restrained, moderate, temperate, sober -
7 senīlis
senīlis e, adj. [senex], of an old man, of old people, of old age, aged, senile: prudentia: ne forte seniles Mandentur iuveni partes, H.: corpus: anima, O.: guttur, H.: Stesichori statua, of an old man: adoptio, by an old man, Ta.: stultitia: hiemps, O.* * *senilis, senile ADJsenile, aged -
8 sitis
sitis is (acc. im, no plur.), f thirst: ardentibus siti faucibus, L.: tibi cum fauces urit sitis, H.: cum potione sitis depulsa est: ubi quarta sitim caeli conlegerit hora, excited, V.: sitim tolerare, Ta.: finire, H.: relevare, O.: deponere, O.: reprimere, Cu.: sitis arida guttur Urit, O.—Of things, dryness, drought, aridity: siti findit canis aestifer arva, V.: deserta siti regio, V.—Fig., strong desire, eagerness, greediness, thirst: cupiditatis sitis: diutina, L.: libertatis: cruoris, O.: argenti, H.: sitis maior famae quam virtutis, Iu.* * * -
9 tremulus
tremulus adj. [2 TER-], shaking, quaking, quivering, trembling, tremulous: manus annisque metuque, O.: guttur, C. poët.: Ut mare fit tremulum, tenui cum stringitur aura, O.: flamma, V.* * *tremula, tremulum ADJ -
10 ango
ango, xi, ctum, and anxum, 3, v. a. ( perf. and sup. rest only on the assertion in Prisc. p. 895 P.; Diom. p. 366 P.; part. anctus, Paul. ex Fest. p. 24 Müll.; acc. to Prisc. l. c., the sup. is sometimes anxum; cf. Struve, 214) [the root of this word is widely diffused: ankos, a bend, hollow; whence, valley, ravine; from the notion of closeness, come anchô = to press tight, to strangle, throttle; ango; Germ. hangen, hängen; Engl. hang; angustus, anxius, anxietas; old Germ. Angust; Germ. Angst = Engl. anguish; from the notion of being bent, come ancus anculus, a crouching slave, ancora = Gr. ankura; angulus = Germ. Angel, Engl. angle; old Germ. Angul, a hook; Gael. ingle = nook for the fire, fireplace; ancale = ankalê, Engl. ankle; ancon, and the pr. names Ancon and Ancona; uncus, curved, crooked; ungula, claw; unguis, claw, nail; cf. Sanscr. ahus, close; ahas, anguish; ankāmi, to bend; ankas, the lap (sinus), a hook; for the other Greek words belonging to this group, v. L. and S. s. vv. ankos and anchô].I.Lit., to bind, draw, or press together; of the throat, to throttle, strangle (so anchô; in this signif. antiquated; hence, in class. perh. only in the poets; in prose, instead of it, suffocare; cf. Diom. p. 361 P.):II.angit inhaerens Elisos oculos et siccum sanguine guttur,
Verg. A. 8, 260; so id. G. 3, 497:cum colla minantia monstri Angeret,
Stat. Th. 4, 828; 6, 270; Sil. 13, 584.—Hence, of plants, to choke, Col. 4, 2, 2; 6, 27, 7 al.—Metaph.A. B.Most freq. of the mind, to distress, torment, torture, vex, trouble; and angi, to feel distressed, to suffer torment, etc.:illum incommodis dictis angam,
Plaut. Cas. 2, 1, 11: cura angit hominem, * Ter. Phorm. 1, 3, 8; * Lucr. 4, 1134:cruciatu timoris angi?
Cic. Off. 2, 7, 25:multa sunt, quae me sollicitant anguntque,
id. Att. 1, 18:angebar singularum horarum exspectatio ne,
id. ib. 9, 1 et saep.; Liv. 2, 7; 21, 1 al.:ne munere te parvo beet aut incommodus angat (cruciet, cum non vult dare quod poscis, Cruqu.),
Hor. Ep. 1, 18, 75:ad humum maerore gravi deducit et angit,
id. A. P. 110:poëta, meum qui pectus inaniter angit,
puts in torturing suspense, id. Ep. 2, 1, 211 al.:Pompeius... curis animum mordacibus angit,
Luc. 2, 680 sq.:Ea res animum illius anxit,
Gell. 1, 3:(aemula eam) vehementer angebat,
Vulg. 1 Reg. 1, 6.—With de (in respect to):de Statio manumisso et non nullis aliis rebus angor,
Cic. Att. 2, 18 fin.:de quo angor et crucior,
id. ib. 7, 22.—Sometimes with gen. (on this const. cf. Roby, II. §1321): absurde facis, qui angas te animi,
Plaut. Ep. 3, 1, 6:(Sthenius) angebatur animi necessario, quod etc.,
Cic. Verr. 2, 34, 84. But Cic. also uses the abl.:angor animo,
Brut. 2, 7: audio te animo angi, Fam. 16, 142; and acc. to some edd. Tusc. 1, 40, 96 Seyff. (v. further on this gen. s. v. animus). -
11 aridum
ārĭdus (contr. ardus, like arfacio from arefacio, Plaut. Aul. 2, 4, 18; Lucil. ap. Non. p. 74, 20; Inscr. Grut. 207), a, um, adj. [areo], dry, withered, arid, parched.I.Lit.:II.ligna,
Lucr. 2, 881:lignum,
Hor. C. 3, 17, 13; so Vulg. Eccli. 6, 3; ib. Isa. 56, 3:cibus,
Lucr. 1, 809; so id. 1, 864:ficis victitamus aridis,
Plaut. Rud. 3, 4, 59:folia,
Cic. Pis. 40, 97, and Plin. 12, 12, 26, § 46:ficus,
Vulg. Marc. 11, 20:Libye,
Ov. M. 2, 238:quale portentum Jubae tellus leonum Arida nutrix,
Hor. C. 1, 22, 16:terra arida et sicca,
Plin. 2, 65, 66, § 166; so,terra arida,
Vulg. Sap. 19, 7:arida terra,
ib. Heb. 11, 29; so absol.:arida (eccl. Lat.),
ib. Gen. 1, 9; ib. Psa. 65, 6; ib. Matt. 23, 15: montes aridi sterilesque. Plin. 33, 4, 21, § 67.—Also, subst.: ārĭdum, [p. 161] i, n., a dry place, dry land:ex arido tela conicere,
Caes. B. G. 4, 25:naves in aridum subducere,
id. ib. 4, 29.— Meton., of thirst:sitis,
Lucr. 3, 917, and 6, 1175; so,os,
Verg. G. 3, 458:ora,
id. A. 5, 200: guttur, Ov. [ad Liv. 422].—Of a fever:febris,
i. e. causing thirst, Verg. G. 3, 458 (cf. Lucr. 4, 875); so,morbus,
Veg. Vet. Art. 1, 4.—Of color:arbor folio convoluto, arido colore,
like that of dried leaves, Plin. 12, 26, 59, § 129.—And of a cracking, snapping sound, as when dry wood is broken:sonus,
Lucr. 6, 119:aridus altis Montibus (incipit) audiri fragor,
a dry crackling noise begins to be heard in the high mountain forest, Verg. G. 1, 357.—Trop.A.Of things which are dried, shrunk up, shrivelled, meagre, lean:B.crura,
Ov. A. A. 3, 272:nates,
Hor. Epod. 8, 5:uvis aridior puella passis,
Auct. Priap. 32, 1; so from disease, withered:manus,
Vulg. Matt. 12, 10; ib. Marc. 3, 1; and absol. of persons:aridi,
ib. Joan. 5, 3.— Hence, of food or manner of living, meagre, scanty:in victu arido in hac horridā incultāque vitā,
poor, scanty diet, Cic. Rosc. Am. 27, 75:vita horrida atque arida,
id. Quinct. 30.— Transf. to men, indigent, poor:cliens,
Mart. 10, 87, 5.—Of style, dry, jejune, unadorned, spiritless:C.genus sermonis exile, aridum, concisum ac minutum,
Cic. de Or. 2, 38, 159; so Auct. ad Her. 4, 11:narratio,
Quint. 2, 4, 3:aridissimi libri,
Tac. Or. 19.— Meton., of the orator himself:orator,
Quint. 12, 10, 13:rhetores,
Sen. Contr. 34:magister,
Quint. 2, 4, 8.—Of scholars: sicci omnino atque aridi pueri,
sapless and dry, Suet. Gram. 4; cf. Quint. 2, 8, 9.—In comic lang., avaricious, of a man from whom, as it were, nothing can be expressed (cf. Argentiexterebronides):* D.pumex non aeque est aridus atque hic est senex,
Plaut. Aul. 2, 4, 18:pater avidus, miser atque aridus,
Ter. Heaut. 3, 2, 15.—In Plaut. as a mere natural epithet of metal: arido argentost opus, dry coin, Rud. 3, 4, 21.— Adv. not used. -
12 aridus
ārĭdus (contr. ardus, like arfacio from arefacio, Plaut. Aul. 2, 4, 18; Lucil. ap. Non. p. 74, 20; Inscr. Grut. 207), a, um, adj. [areo], dry, withered, arid, parched.I.Lit.:II.ligna,
Lucr. 2, 881:lignum,
Hor. C. 3, 17, 13; so Vulg. Eccli. 6, 3; ib. Isa. 56, 3:cibus,
Lucr. 1, 809; so id. 1, 864:ficis victitamus aridis,
Plaut. Rud. 3, 4, 59:folia,
Cic. Pis. 40, 97, and Plin. 12, 12, 26, § 46:ficus,
Vulg. Marc. 11, 20:Libye,
Ov. M. 2, 238:quale portentum Jubae tellus leonum Arida nutrix,
Hor. C. 1, 22, 16:terra arida et sicca,
Plin. 2, 65, 66, § 166; so,terra arida,
Vulg. Sap. 19, 7:arida terra,
ib. Heb. 11, 29; so absol.:arida (eccl. Lat.),
ib. Gen. 1, 9; ib. Psa. 65, 6; ib. Matt. 23, 15: montes aridi sterilesque. Plin. 33, 4, 21, § 67.—Also, subst.: ārĭdum, [p. 161] i, n., a dry place, dry land:ex arido tela conicere,
Caes. B. G. 4, 25:naves in aridum subducere,
id. ib. 4, 29.— Meton., of thirst:sitis,
Lucr. 3, 917, and 6, 1175; so,os,
Verg. G. 3, 458:ora,
id. A. 5, 200: guttur, Ov. [ad Liv. 422].—Of a fever:febris,
i. e. causing thirst, Verg. G. 3, 458 (cf. Lucr. 4, 875); so,morbus,
Veg. Vet. Art. 1, 4.—Of color:arbor folio convoluto, arido colore,
like that of dried leaves, Plin. 12, 26, 59, § 129.—And of a cracking, snapping sound, as when dry wood is broken:sonus,
Lucr. 6, 119:aridus altis Montibus (incipit) audiri fragor,
a dry crackling noise begins to be heard in the high mountain forest, Verg. G. 1, 357.—Trop.A.Of things which are dried, shrunk up, shrivelled, meagre, lean:B.crura,
Ov. A. A. 3, 272:nates,
Hor. Epod. 8, 5:uvis aridior puella passis,
Auct. Priap. 32, 1; so from disease, withered:manus,
Vulg. Matt. 12, 10; ib. Marc. 3, 1; and absol. of persons:aridi,
ib. Joan. 5, 3.— Hence, of food or manner of living, meagre, scanty:in victu arido in hac horridā incultāque vitā,
poor, scanty diet, Cic. Rosc. Am. 27, 75:vita horrida atque arida,
id. Quinct. 30.— Transf. to men, indigent, poor:cliens,
Mart. 10, 87, 5.—Of style, dry, jejune, unadorned, spiritless:C.genus sermonis exile, aridum, concisum ac minutum,
Cic. de Or. 2, 38, 159; so Auct. ad Her. 4, 11:narratio,
Quint. 2, 4, 3:aridissimi libri,
Tac. Or. 19.— Meton., of the orator himself:orator,
Quint. 12, 10, 13:rhetores,
Sen. Contr. 34:magister,
Quint. 2, 4, 8.—Of scholars: sicci omnino atque aridi pueri,
sapless and dry, Suet. Gram. 4; cf. Quint. 2, 8, 9.—In comic lang., avaricious, of a man from whom, as it were, nothing can be expressed (cf. Argentiexterebronides):* D.pumex non aeque est aridus atque hic est senex,
Plaut. Aul. 2, 4, 18:pater avidus, miser atque aridus,
Ter. Heaut. 3, 2, 15.—In Plaut. as a mere natural epithet of metal: arido argentost opus, dry coin, Rud. 3, 4, 21.— Adv. not used. -
13 exintero
exintĕro ( exen-, exten-), āvi, ātum, 1, v. a. [exenterizô].I.Prop., to disembowel, draw (ante- and post-class.), Plin. 30, 5, 14, § 42; 30, 10, 27, § 88; 32, 8, 29, § 92:II.porcum,
Petr. 54, 3:hydram,
Hyg. Fab. 30:exinteratus lepus,
Just. 1, 5 fin. (exentera hunc piscem, Vulg. Tob. 6, 5):aves per guttur,
Apic. 6, § 236.—Fig., to torture, torment a person:III.exspectando exedor miser atque exinteror,
Plaut. Epid. 3, 1, 1.— -
14 extentero
exintĕro ( exen-, exten-), āvi, ātum, 1, v. a. [exenterizô].I.Prop., to disembowel, draw (ante- and post-class.), Plin. 30, 5, 14, § 42; 30, 10, 27, § 88; 32, 8, 29, § 92:II.porcum,
Petr. 54, 3:hydram,
Hyg. Fab. 30:exinteratus lepus,
Just. 1, 5 fin. (exentera hunc piscem, Vulg. Tob. 6, 5):aves per guttur,
Apic. 6, § 236.—Fig., to torture, torment a person:III.exspectando exedor miser atque exinteror,
Plaut. Epid. 3, 1, 1.— -
15 fauces
fauces, ium ( sing. nom. faux only in Cael. Aur. Tard. 2, 11, 127, =arteria aspera; cf. Varr. L. L. 10, § 78 Müll.; Charis. p. 72 P. —The abl. sing. fauce sometimes in poets: Ov. H. 9, 98; id. M. 14, 738; Hor. Epod. 14, 4; Phaedr. 1, 1, 3; 1, 8, 4; Mart. 7, 37, 6 al.), f. [cf. Sanscr. bhūka, hole, opening], the upper part of the throat, from the root of the tongue to the entrance of the gullet, the pharynx, throat, gullet (syn.: gula, guttur, jugulum).I.Lit.: summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus;II.quibus fauces non sunt, ne stomachus quidem est,
Plin. 11, 37, 68, § 179:exigua in arteria sub ipsis faucibus lingula est, quae, cum spiramus, attollitur,
Cels. 4, 1: (galli) favent faucibus russis cantu, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. v. 250 ed. Vahl.):sitis fauces tenet,
Plaut. Most. 2, 1, 34:sitis fauces urit,
Hor. S. 1, 2, 214:lippiunt fauces fame,
Plaut. Curc. 2, 3, 39; 1, 2, 36:fauces tussientes,
Cels. 5, 25, 11:nuces videntur fauces exasperare,
Plin. 23, 8, 74, § 142:fauces tumentes strangulant vocem, etc.,
Quint. 11, 3, 20:infirmatis faucibus, praeconis voce concionatus est,
Suet. Aug. 84 fin.:propino tibi salutem plenis faucibus,
Plaut. Stich. 3, 2, 16:merum ingurgitare faucibus plenis,
id. Curc. 1, 2, 39:exscrea usque ex penitis faucibus,
from the bottom of your throat, id. As. 1, 1, 28:alicui fauces prehendere,
id. Most. 1, 3, 62; cf.:qui sacerdoti scelestus fauces interpresserit,
id. Rud. 3, 2, 41:laqueo innectere fauces,
to strangle, Ov. M. 10, 378; cf.also: ad necem secandasque novacula fauces,
Suet. Calig. 23:fauces manu sua oppressit,
id. ib. 12:retinens singulos et contortis faucibus convertens,
id. Caes. 62.— Trop.:faucibus teneor,
I am caught by the throat, I feel the knife at my throat, Plaut. Cas. 5, 3, 4; cf.:cum faucibus premeretur,
Cic. Clu. 31, 84:Timarchides premit fauces defensionis tuae,
id. Verr. 2, 3, 76, § 176: eripite nos ex faucibus eorum, quorum crudelitas, etc., from the jaws, Crass. ap. Cic. de Or. 1, 52, 225; cf. Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:urbem totius belli ore ac faucibus ereptam esse,
id. Arch. 9, 21:e mediis Orci faucibus ad hunc evasi modum,
App. M. 7, p. 191:cum inexplebiles populi fauces exaruerunt libertatis siti,
Cic. Rep. 1, 43:lupus fauce improba incitatus,
i. e. voracity, Phaedr. 1, 2, 3.—Transf., of places:A.A narrow way, narrow inlet or outlet, an entrance, defile, pass (cf. angustiae): Corinthus posita in angustiis atque in faucibus Graeciae, in the mouth or entrance, Cic. Agr. 2, 32, 87:B.in Ciliciae angustissimis faucibus,
Curt. 7, 4; cf.:qua fauces erant angustissimae portus,
Caes. B. C. 1, 25, 5:portus,
id. ib. 3, 24, 1;3, 39, 2: Masinissam persecutus in valle arta, faucibus utrimque obsessis, inclusit,
Liv. 29, 32, 4:Aemilius sedens in faucibus macelli,
Cic. Verr. 2, 2, 62, § 145; so,macelli,
id. Quint. 6, 25:per fauces montis ut Aetnae Exspirent ignes,
the crater, Lucr. 6, 630:cava flumina siccis faucibus, etc.,
Verg. G. 4, 428:altae montis,
Lucr. 6, 697:Nilus multis faucibus in Aegyptium mare se evomit,
through many mouths, Plin. 5, 9, 10, § 54:Bospori,
the Dardanelles, id. 6, 1, 1, § 4; Sil. 12, 127:cum fornacem facies, fauces praecipites deorsum facito,
Cato, R. R. 38, 3: pictis e faucibus currus emittere, from the barriers, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 89 ed. Vahl.).— -
16 frango
frango, frēgi, fractum, 3, v. a. [root in Gr. FPAT, rhêgnumi, rhêgma, rhôgaleos; Goth. Brikkan; Irish brissim; Germ. brechen; Engl. break; but cf. Fick, Vergl. Wörterb. p. 182, and v. the letter F], to break, break in pieces, dash to pieces, shiver, break in two (cf.: rumpo, diffringo).I.Lit.: hastas frangit quatitque, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 435 ed. Vahl.); cf.: aes sonit, franguntur hastae, id. Fragm. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 ed. Vahl.): fraxinus frangitur atque abies consternitur alta, is broken, felled, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 195 ed. Vahl.):B.simulacra,
Lucr. 6, 419:milvo est quoddam bellum quasi naturale cum corvo: ergo alter alterius ubicumque nactus est ova, frangit,
Cic. N. D. 2, 49, 125:anulus aureus fractus et comminatus est,
id. Verr. 2, 4, 25, § 56:compluribus navibus fractis,
dashed to pieces, Caes. B. G. 4, 29, 3:naves,
Hor. A. P. 20:navem is fregit apud Andrum insulam,
Ter. And. 1, 3, 17; cf. Auct. Her. 4, 44, 57:domus fracta conjectu lapidum,
Cic. Att. 4, 3, 2:janua frangatur, latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128:patinam,
id. ib. 2, 8, 72:lagenam,
id. ib. 81:crystallina,
Mart. 14, 111:aulas in caput,
Plaut. Capt. 1, 1, 21:corpora ad saxum,
Verg. A. 3, 625:vindices rerum capitalium laqueo gulam fregere,
broke his neck, strangled him, Sall. C. 55, 5:cervices civium Romanorum in carcere,
Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147; id. Vatin. 11, 26:senile guttur parentis impiā manu,
Hor. Epod. 3, 2:cerebrum,
Verg. A. 5, 413:brachium,
Cic. de Or. 2, 62, 253; cf.coxam,
Plin. Ep. 2, 1, 5:crus,
Hor. Ep. 1, 17, 59:crura,
Cic. Phil. 13, 12, 27; Suet. Aug. 67; id. Tib. 44; Vulg. Johan. 19, 31:cornu in arbore,
Ov. F. 5, 121:non ego te, tigris ut aspera Gaetulusve leo, frangere persequor,
to tear in pieces, Hor. C. 1, 23, 10; cf.:indomitos ut cum Massyla per arva Armenti reges magno leo fregit hiatu, etc.,
Stat. Th. 11, 28; Val. Fl. 2, 458; Plin. 8, 40, 61, § 150:nubes in montem actae non franguntur, sed circumfunduntur,
Sen. Q. N. 2, 28, 2.—Transf., in gen., to break up small, to grind, bruise, crush (freq. since the Aug. per.):II.glebam bidentibus,
Verg. G. 2, 400;glebas,
id. ib. 3, 161:fruges robore saxi,
Lucr. 1, 882:farra saxo,
Val. Fl. 2, 448:hordeum molis,
Plin. 18, 7, 14, § 72:granum dentibus,
id. 18, 24, 54, § 196:fabam,
id. 19, 3, 15, § 40:glandem (sues),
Verg. G. 2, 72:testes homini,
Plin. 11, 49, 110, § 263:toros,
to press, throw one's self upon, Mart. 2, 59, 3; 4, 8, 6: comam in gradus, to twist, braid, Quint. 1, 6, 44:mare montis ad ejus Radices frangit fluctus,
breaks, Lucr. 6, 695; cf.:quam (fortunam) existimo levem et imbecillam ab animo firmo et gravi tamquam fluctum a saxo frangi oportere,
Cic. Fam. 9, 16, 6:fluctus (scopulus),
Luc. 6, 266:undam,
Ov. F. 4, 282:aquas,
Quint. 9, 4, 7:amnem nando,
Luc. 8, 374; cf. Sil. 3, 457; 8, 555:iter,
i. e. turn off from it, Stat. Th. 12, 232.Trop., to break down, subdue, weaken, diminish, violate; to soften, move, touch:quem (Viriathum) C. Laelius praetor ita fregit et comminuit ferocitatemque ejus ita repressit, ut, etc.,
broke down, subdued, Cic. Off. 2, 11 fin.; cf.:fractam illam et debilitatam vim suam, etc.,
id. Fam. 1, 9, 2:quem series immensa laborum fregerit,
Ov. H. 9, 6:nationes frangere domareque,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:proeliis calamitatibusque fracti,
Caes. B. G. 1, 31, 7:victi sumus igitur, aut, si vinci dignitas non potest, fracti certe et abjecti,
Cic. Fam. 4, 7, 2:te ut ulla res frangat?
would break, shake thy resolution, id. Cat. 1, 9, 22; cf.:frangi metu, cupiditate,
id. Off. 1, 20, 68:fractus ac debilitatus metu,
id. de Or. 1, 26, 121:flecti animo atque frangi,
id. Sull. 6, 18:frangi animo,
id. Phil. 2, 15, 37:dolore,
id. Fin. 2, 29, 95:misericordiā,
id. Att. 7, 12, 3:pudore,
id. Tusc. 2, 21, 48 et simil.; cf.also: aliquem auctoritate,
id. ib. 1, 21 fin.:aliquem patientiā,
id. Brut. 25, 95: quae (vis) summas frangit infirmatque opes, Poët. ap. Cic. Rab. Post. 10, 28:debilitatur ac frangitur eloquentia,
Tac. Dial. 39:mollis illa educatio, quam indulgentiam vocamus, nervos omnes et mentis et corporis frangit,
Quint. 1, 2, 6:frangitur vox,
id. 11, 3, 20; cf. id. 12, 11, 2:vox Auditur fractos sonitus imitata tubarum,
Verg. G. 4, 72:et illa (littera), quae est sexta nostrarum (i. e. F) quoties aliquam consonantem frangit, ut in hoc ipso frangit, multo fit horridior,
i. e. weakens, Quint. 12, 10, 29 Spald. (v. the passage in its connection); cf. id. 1, 4, 11:primum divisit ineleganter: duo enim genera quae erant, fecit tria: hoc est non dividere, sed frangere,
Cic. Fin. 2, 9, 26; cf.:frangas citius quam corrigas, quae in pravum induruerunt,
Quint. 1, 3, 12:bellum proeliis frangere,
Cic. Prov. Cons. 13, 32:dignitatem,
id. Fam. 9, 16, 6:hunc (pedum dolorem) abstinentiā, sanctitate vicit et fregit,
Plin. Ep. 1, 12, 5:ut equorum cursum delicati minutis passibus frangunt,
Quint. 9, 4, 113:animos frangi et debilitari molestiā,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2:ingenium (mala),
Ov. Tr. 3, 14, 33:sublimia pectora (Venus et vinum),
id. F. 1, 301:ego unus contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,
Cic. Phil. 13, 13 fin.; cf. id. Fragm. ap. Non. 301, 8 (id. Rep. 3, 36 ed. Mos.):furorem et petulantiam alicujus,
id. Pis. 14, 31:libidines,
id. Leg. 3, 13, 31:odium iramque (risus),
Quint. 6, 3, 9:impetum cogitationis (membranae),
id. 10, 3, 31:consilium alicujus,
Cic. Fam. 4, 4, 4; cf.:sententiam alicujus,
id. ib. 1, 4, 1:foedus,
id. Pis. 12, 28; id. Scaur. 42:fidem,
id. Rosc. Com. 6, 16:jura pudicitiae,
Prop. 4 (5), 5, 28:mandata,
Hor. Ep. 1, 13, 19:fas,
Grat. Cyneg. 451:morantem diem mero (= breviorem reddere),
to shorten, Hor. C. 2, 7, 6:vina,
i. e. to weaken, dilute, Mart. 14, 103; Plin. 14, 22, 28, § 138:cum frangerem jam ipse me cogeremque illa ferre toleranter,
Cic. Fam. 4, 6, 2:nec animus tantis se laboribus frangeret, neque, etc.,
id. Arch. 11, 29:ante quam calores aut frigora se fregerunt,
diminished, abated, Varr. R. R. 2, 2, 18; cf.:Scaevola paulum quiescet, dum se calor frangat,
Cic. de Or. 1, 62, 265:fracti aestus et nondum orta frigora,
Cels. 7, 7, 4 fin.; cf.:fluctus se frangit,
Sen. Med. 392:glacies se frangit,
id. Q. N. 4, 5, 4.—Hence, fractus, a, um, P. a., weakened, weak, feeble, faint:jamque adeo fracta est aetas effetaque tellus Vix animalia parva creat,
Lucr. 2, 1151:quod me audis fractiorem esse animo,
i. e. more disheartened, less courageous, Cic. Att. 11, 12, 4; cf.:spes amplificandae fortunae fractior,
id. Lael. 16, 59:in compositione fractus,
powerless, feeble, Quint. 12, 10, 12; cf.:quid est tam fractum, tam minutum, tam in ipsa concinnitate puerile?
Cic. Brut. 83, 287; and:corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus,
Quint. 10, 1, 125: corrupta oratio maxime comprehensione obscura, compositione fracta consistit, id. [p. 777] 8, 3, 57:effeminata et fracta impudicis modis (musice),
id. 1, 10, 31. -
17 gula
gŭla, ae, f. [root gar, to swallow; Sanscr. gir-āmi; Gr. bor- in bora, bibrôskô; cf.: voro, gurges, glutio, v. Curt. Gr. Etym. p. 470], the gullet, weasand, throat (cf.: faux, guttur, jugulum).I.Lit.:II.gula nervo et carne constat,
Plin. 11, 37, 66, § 176; 11, 37, 79, § 201; 24, 15, 80, § 130:cum it dormitum, follem sibi obstringit ob gulam, ne quid animae forte amittat dormiens,
Plaut. Aul. 2, 4, 23:illi jam interstringam gulam,
id. ib. 4, 4, 32:quem obtorta gula de convivio in vincula abripi jussit,
Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24:laqueo gulam fregere,
the neck, Sall. C. 55, 5.—Transf., the palate, i. e. gluttony, gormandizing, appetite:o gulam insulsam,
Cic. Att. 13, 31, 4:Numidae neque salem neque alia irritamenta gulae quaerebant,
Sall. J. 89, 7:nil servile gulae parens habet,
a belly-god, Hor. S. 2, 7, 111; so,profundam gulam alicujus explere,
Suet. Vit. 7:temperare gulae,
Plin. Ep. 2, 6, 5:intempestivae ac sordidae gulae homo,
Suet. Vit. 13:ingenua gula,
i. e. palate, taste, Mart. 6, 11, 6:quanta est gula, quae sibi totos Ponit apros!
Juv. 1, 140:mimus quis melior plorante gula,
id. 5, 158.— Plur.:proceres gulae narrant,
gourmands, epicures, Plin. 9, 17, 30, § 66. -
18 olim
ōlim, adv. [ole, olle, ollus or olus, archaic for ille, with locative ending -im, = illo tempore, v. Brix ad Plaut. Trin. 523], lit., at that (sc. remote) time; hence,I.Of past time, some time ago, once upon a time, once, formerly, in time past, whilom, erst (freq. and class.; syn. quondam): versibu' quos olim Fauni vatesque canebant, Enn. ap. Cic. Brut. 19, 76 (Ann. v. 222 Vahl.):B.ut fuit olim Sisyphus,
Hor. S. 1, 3, 46:sic enim olim loquebantur,
Cic. de Or. 2, 43, 183:olim, vel nuper,
id. Div. 2, 25, 55;so corresp. to hoc tempore,
id. Fam. 7, 24, 1:olim...mox,
Tac. H. 1, 67:ut erant olim,
Cic. Att. 12, 39, 2; cf.:alium esse censes nunc me, atque olim,
Ter. And. 3, 3, 13; Cic. Fam. 15, 20, 2:gens olim armis, mox memoriā nominis clara,
Tac. H. 7, 67:fuit olim senex: ei filiae Duae erant,
there was once an old man, Plaut. Stich. 4, 1, 33.—Transf.1.From the meaning in times past is derived that of since ever (Germ. von jener), what used to happen, was, is, the old custom; hence, in propositions which state, as the result cf experience, that any thing is wont to take place, at times (only ante-class. and poet.):2.nunc lenonum plus est fere, Quam olim muscarum'st, cum caletur maxime,
Plaut. Truc. 1, 1, 45; cf. id. Mil. 1, 1, 2; id. Poen. 1, 2, 143; cf. also id. Trin. 2, 4, 123:saxum tumidis submersum tunditur olim Fluctibus, etc.,
Verg. A. 5, 125; id. ib. 8, 391:ut pueris olim dant crustula blandi Doctores,
Hor. S. 1, 1, 25 Orell.:ut calceus olim, Si pede major erit, subvertet, si minor, uret,
id. Ep. 1, 10, 42; id. C. 4, 4, 5:parentis olim si quis impiā manu Senile guttur fregerit,
id. Epod. 3, 1:ut olim Amisso dubiae rege vagantur apes,
Ov. F. 3, 555:color oris erat, qui frondibus olim Esse solet seris,
id. ib. 6, 149; id. M. 14, 429:an quid est olim homini salute melius?
ever, Plaut. As. 3, 3, 128:vestra meos olim si fistula dicat amores,
if ever, Verg. E. 10, 34.—Now for a long time, this good while, long ago (mostly post-Aug.;II.not in Cic.): olim non librum in manus sumpsi: olim nescio, quid sit otium,
Plin. Ep. 8, 9, 1:audio quid veteres olim moneatis amici,
Juv. 6, 346:nullas mihi epistulas mittas,
Plin. Ep. 1, 11, 1:provisum erat,
Tac. A. 13, 15:corruptis moribus,
id. ib. 14, 15:olim jam nec perit quicquam mihi nec acquiritur,
Sen. Ep. 77, 3.—Of the future, one day, on a future day, at a future time, hereafter (rare but class.): audire edepol lubet. St. Primum omnium olim terra quom proscinditur, Plaut. Trin. 2, 4, 122:utinam coram tecum olim, potius quam per epistulas!
Cic. Att. 11, 4, 1:exoriare aliquis ultor...Nunc, olim, quocumque dabunt se tempore vires,
Verg. A. 4, 625; cf.:non si male nunc et olim Sic erit,
Hor. C. 2, 10, 17:forsan et haec olim meminisse juvabit,
Verg. A. 1, 203:numquid ego illi Imprudens olim faciam simile?
Hor. S. 1, 4, 137:vir nominabitur,
Quint. 10, 1, 104. -
19 Phineius
Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.I.King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—2.Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,B.Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:2.Phineïa domus,
Verg. A. 3, 212:guttur,
Ov. F. 6, 131:Phineum venenum,
Petr. 136:aves,
the Harpies, Sen. Thyest. 154.—Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—II. -
20 Phineus
Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.I.King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—2.Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,B.Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:2.Phineïa domus,
Verg. A. 3, 212:guttur,
Ov. F. 6, 131:Phineum venenum,
Petr. 136:aves,
the Harpies, Sen. Thyest. 154.—Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—II.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
GUTTUR — animae canalis, Plin. Graece λάρυγξ, βρόγχος, et τραχεῖα αρτηρία, canna pulmonis et aspera arteria, ex Heb. Gap desc: Hebrew fortasse a sono glutientis. Plin. l. XI. c. 37. Homini tantum et vibus intumescit, aquarum quae potantur vitio,… … Hofmann J. Lexicon universale
Guttur — (lat.), 1) (Anat.), Gurgel, Kehle; daher Gutturales, Kehllaute, s.u. Laute; 2) (Bot.), die Kehle od. Gurgel, die Vertiefung auf der äußern Fläche an der Unterlippe der maskirten Blume, dem Gaumen (Palatum) entsprechend, dessen Aushöhlung sie… … Pierer's Universal-Lexikon
guttur — gut·tur (gutґər) [L.] fauces … Medical dictionary
•guttur — i (L). The throat … Dictionary of word roots and combining forms
guttur — … Useful english dictionary
Guttur. appl. — gutturi applicandus( a um), to be applied to the throat …
guttural — guttural, ale, aux [ gytyral, o ] adj. • 1542; du lat. guttur « gosier » 1 ♦ Qui appartient au gosier. Artère gutturale. 2 ♦ Émis par le gosier. ⇒ rauque. Toux, voix gutturale. Son guttural. ♢ Phonét. Vieilli Consonne gutturale, et n. f. une… … Encyclopédie Universelle
goitre — [ gwatr ] n. m. • 1530; goyetre 1492; a. fr. goitron « gorge » XIIe; lat. pop. °gutturio, onis, de guttur « gorge » ♦ Gonflement de la partie antérieure du cou, résultant d une augmentation de volume de la glande thyroïde, dans sa totalité ou… … Encyclopédie Universelle
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
gutural — (Del lat. guttur, uris, garganta.) ► adjetivo 1 ANATOMÍA De la garganta: ■ debido a la operación, ahora sólo puede emitir sonidos guturales. ► adjetivo/ sustantivo femenino 2 LINGÜÍSTICA Se aplica al sonido consonántico que se articula tocando el … Enciclopedia Universal
gutturale — ● guttural, gutturale, gutturaux adjectif (latin guttur, uris, gosier) Qui est émis du fond de la gorge ; rauque : Cris gutturaux. ● guttural, gutturale, gutturaux (expressions) adjectif (latin guttur, uris, gosier) Vieux. Consonne gutturale ou… … Encyclopédie Universelle