-
21 Phinides
Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.I.King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—2.Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,B.Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:2.Phineïa domus,
Verg. A. 3, 212:guttur,
Ov. F. 6, 131:Phineum venenum,
Petr. 136:aves,
the Harpies, Sen. Thyest. 154.—Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—II. -
22 raucus
raucus, a, um, adj. [from root ru-, to make a loud noise, ravus], hoarse.I.Lit. (freq. and class.):2.rogitando sum raucus factus,
Plaut. Ep. 2, 1, 16: expurigabo ad raucam ravim omnia, id. Fragm. ap. Non. 164, 19:nos raucos saepe attentissime audiri video: at Aesopum, si paulum irrauserit, explodi,
Cic. de Or. 1, 61, 259; Prop. 1, 16, 39:cornices,
Lucr. 6, 751:palumbes,
Verg. E. 1, 58:cicadae,
id. ib. 2, 12:fauces,
Lucr. 6, 1189; cf.guttur,
Ov. M. 2, 484:os aselli,
id. F. 1, 433:vox (ranarum),
id. M. 6, 377:garrulitas (picarum),
id. ib. 5, 678:stridor (simiae),
id. ib. 14, 100:quaere peregrinum vicinia rauca reclamat,
screaming herself hoarse, Hor. Ep. 1, 17, 62; cf.circus,
Juv. 8, 59 Rup.:causidici,
Mart. 4, 8, 2:rogatores,
id. 10, 5, 4:Codrus,
Juv. 1, 2:cohors (Gallorum),
id. 6, 514:illa (puella) sonat raucum quiddam,
Ov. A. A. 3, 289; cf. the foll.— Poet., in gen., of the swan:dant sonitum rauci per stagna loquacia cygni,
Verg. A. 11, 458.— Comp.:raucior,
Mart. Cap. 1, § 28; Serv. ad Verg. A. 7, 704.—Transf., of inanimate things, hoarse, hollow, or deep sounding, harsh, rough, grating, etc. (only in the poets):II.cornu,
Prop. 3, 3 (4, 2), 41:cymbala,
id. 3, 17 (4, 16), 36:tibia,
id. 3, 10 (4, 9), 23:ossa (tubae),
id. 4 (5), 3, 20; cf.aes (i. e. tuba),
Verg. G. 4, 71 et saep.:murmur (undae),
id. ib. 1, 109; cf. Hadria, Hor. C. 2, 14, 14:litus,
Stat. Th. 5, 291:Aquilo,
Mart. 1, 50, 20:tonitrua,
Stat. Th. 2, 40:postes,
Prop. 4 (5), 8, 49; cf. Ov. Am. 1, 6, 50: aes (i. e. scutum). Verg. A. 2, 545 et saep.:amnis Rauca sonans,
id. ib. 9, 125; cf.:tumidus post flamina pontus Rauca gemit,
Luc. 5, 217:arma raucum gemuere,
Sil. 2, 245; cf. Ov. A. A. 3, 289.—Trop.:te vero nolo, nisi ipse rumor jam raucus erit factus, ad Baias venire,
has become faint, died away, Cic. Fam. 9, 2, 5. -
23 salebra
I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.demonstrant astra salebras,
Prop. 3, 16 (4, 15), 15; Hor. Ep. 1, 17, 53; Mart. 9, 58, 5:salebris sollicitari,
Col. 9, 8, 3.—Transf.:III.senile guttur salebris spiritŭs praegravavit,
irregular breathing, panting, Val. Max. 9, 12, ext. 6.—Trop.A.Of speech, harshness, roughness, ruggedness (class.):* B.proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebră,
i.e. it sticks fast, Cic. Fin. 5, 28, 84; plur.:Herodotus sine ullis salebris fluit,
id. Or. 12, 39:numquam in tantas salebras incidisset,
id. Fin. 2, 10, 30; Mart. 11, 90, 2.—Salebra tristitiae, i. e. a cloud of sadness, Val. Max. 6, 9, ext. 5. -
24 senilis
sĕnīlis, e, adj. [senex], of or belonging to old people, aged, senile (freq. and class.):Tages puerili specie dicitur visus, sed senili fuisse prudentiā,
Cic. Div. 2, 23, 50; cf.partes (opp. viriles),
Hor. A. P. 176:senile aliquid (opp. adulescentis aliquid),
Cic. Sen. 11, 38:corpus,
id. Sest. 22, 50:artus,
Ov. M. 7, 250:vultus,
id. ib. 8, 528:genae,
id. ib. 8, 210:guttur,
Hor. Epod. 3, 2:ruga,
Ov. F. 5, 58:statua incurva,
of an old man, Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:anni,
Ov. M. 7, 163; 13, 66; and poet.: hiems (as the last, latest season of the year), id. ib. 15, 212:animus,
Liv. 10, 22:stultitia,
Cic. Sen. 11, 36:auctoritas morum,
Quint. 11, 1, 32:artes,
Tac. A. 3, 8:adoptio,
id. ib. 1, 7 fin.:senile illud facinus,
that wicked old woman, App. M. 4, p. 148, 9.— -
25 seniliter
sĕnīlis, e, adj. [senex], of or belonging to old people, aged, senile (freq. and class.):Tages puerili specie dicitur visus, sed senili fuisse prudentiā,
Cic. Div. 2, 23, 50; cf.partes (opp. viriles),
Hor. A. P. 176:senile aliquid (opp. adulescentis aliquid),
Cic. Sen. 11, 38:corpus,
id. Sest. 22, 50:artus,
Ov. M. 7, 250:vultus,
id. ib. 8, 528:genae,
id. ib. 8, 210:guttur,
Hor. Epod. 3, 2:ruga,
Ov. F. 5, 58:statua incurva,
of an old man, Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:anni,
Ov. M. 7, 163; 13, 66; and poet.: hiems (as the last, latest season of the year), id. ib. 15, 212:animus,
Liv. 10, 22:stultitia,
Cic. Sen. 11, 36:auctoritas morum,
Quint. 11, 1, 32:artes,
Tac. A. 3, 8:adoptio,
id. ib. 1, 7 fin.:senile illud facinus,
that wicked old woman, App. M. 4, p. 148, 9.— -
26 sitis
sĭtis, is (abl. site, Ven. Carm. 2, 13, 3; acc. sitem, Prud. steph. 2, 250), f. [etym. dub.; perh. akin with siccus], thirst (class.; used only in sing.).I.Lit.:B.demum fodere puteum, ubi sitis fauces tenet,
Plaut. Most. 2, 1, 33; cf.:tibi cum fauces urit sitis,
Hor. S. 1, 2, 114:siti sicca sum,
Plaut. Curc. 1, 2, 26:anum interfecero siti fameque atque algu,
id. Most. 1, 3, 36; id. Rud. 2, 2, 7; cf.:cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:explere diuturnam sitim,
id. Sen. 8, 26; cf.:ut sitim nostro possis explere cruore,
Ov. Tr. 3, 11, 57:ubi quarta sitim caeli collegerit hora,
excited, Verg. G. 3, 327:fessa labore sitim collegerat,
had become thirsty, Ov. M. 5, 446:sitim tolerare,
Tac. G. 4:exstinguere sitim,
Ov. M. 7, 569:restinguere,
Verg. E. 5, 47:pellere,
Hor. C. 2, 2, 14; Stat. Th. 5, 1:finire,
Hor. Ep. 2, 2, 146:sedare,
Lucr. 2, 663; 4, 850; 5, 945; Ov. M. 3, 415:famem ac sitim sedare,
Plin. 11, 53, 119, § 284; Tac. H. 2, 49:levare,
Ov. M. 12, 156; 15, 322:relevare,
id. ib. 6, 354 al.:compescere,
id. ib. 4, 102:deponere,
id. ib. 4, 98:defendere fonte,
Sil. 7, 170:avertere,
id. 8, 572:reprimere,
Curt. 7, 5, 7:pomi sitim faciunt,
provoke, Plin. 23, 7, 70, § 135:sucus, qui sitim stimulet,
id. 23, 7, 67, § 132:sitim adferunt (fici),
id. 23, 7, 63, § 121:accendit,
id. 11, 2, 1, § 3; Curt. 7, 5, 2:in lassitudine et in siti,
Plin. 22, 24, 51, § 111:excessit sitim potio,
was more than enough for, Cels. 1, 2:ardere siti,
Claud. in Ruf. 1, 104:sitis arida guttur Urit,
Ov. M. 11, 129.—Transf., of things (places, plants, etc.), dryness, drought, aridity ( poet. and in post-Aug. prose):II.et Canis arenti torreat arva siti,
Tib. 1, 4, 42; Verg. G. 2, 353:deserta siti regio,
id. A. 4, 42:haurit sitis ignea campos,
Stat. Th. 4, 699:sitis aestatis restinguitur fontibus, i. e. of plants,
Col. 11, 3, 9; Plin. 19, 2, 8, § 29 al.—Trop., strong or ardent desire, greediness, thirst:cupiditatis sitis,
Cic. Par. 1, 1, 6.—With gen. obj.:libertatis,
Cic. Rep. 1, 43, 66:cruoris,
Ov. M. 13, 768:argenti sitis importuna famesque,
Hor. Ep. 1, 18, 23:sitis major famae quam virtutis,
Juv. 10, 140:audiendi,
Quint. 6, 3, 19. -
27 tremulus
trĕmŭlus, a, um, adj. [tremo].I.Lit., shaking, quaking, quivering, trembling, tremulous ( poet. and in post-Aug. prose):II.anus,
Plaut. Curc. 1, 3, 3; cf.:incurvus, tremulus, labiis demissis, gemens,
Ter. Eun. 2, 3, 45:manus annisque metuque,
Ov. M. 10, 414; so,anni,
Prop. 4 (5), 7, 73:tempus,
Cat. 61, 161:passus (senilis hiemis),
Ov. M. 15, 212:artus,
Lucr. 3, 7:manus,
Plin. 14, 22, 28, § 142:guttur, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: ut mare fit tremulum, tenui cum stringitur aura,
Ov. H. 11, 75:harundo,
id. M. 11, 190:canna,
id. ib. 6, 326:cupressus,
Petr. 131: flamma, Cic. poët. N. D. 2, 43, 110; Verg. E. 8, 105; cf.:jubar ignis,
Lucr. 5, 696:ignes,
id. 4, 405:lumen,
Verg. A. 8, 22:motus,
Lucr. 3, 301:horror,
Prop. 1, 5, 15:lorum,
Luc. 4, 444:colores,
Claud. in Ruf. 2, 356:equi,
i.e. restless, spirited, Nemes. Cyn. 256 (cf. Verg. G. 3, 84 and 250).— Subst.: sacopenium sanat vertigines, tremulos, opisthotonicos, i.e. shaking or trembling in the joints, Plin. 20, 18, 75, § 197; 20, 9, 34, § 85; 23, 4, 47, § 92.—In neutr., adverb.:(puella) tam tremulum crissat,
tremblingly, Mart. 14, 203, 1. — -
28 uro
ūro, ussi, ustum, 3, v. a. [for uso from root us; cf. Gr. euô, to singe; auô, to kindle], to burn (class.).I.Lit.1.In gen.:2.(sacer ignis) urit corpore serpens Quamcumque arripuit partem,
Lucr. 6, 660:urere ne possit calor amplius aridus artus,
id. 4, 871:calidum hoc est: etsi procul abest, urit male,
Plaut. Most. 3, 1, 81:urit odoratam nocturna in lumina cedrum,
Verg. A. 7, 13:homines in usum nocturni luminis,
Tac. A. 15, 44:picem et ceras alimentaque cetera flammae,
Ov. M. 14, 533.—In partic.a.To burn up, destroy by fire, consume (syn. cremo):b.hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito,
Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.; so XII. Tab. ib. 2, 24, 60:flamma cum corpora fulva leonum soleat torrere atque urere,
Lucr. 5, 898 (902): in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic. Phil. 8, 5, 15:agros,
Liv. 26, 21, 15:urbes hostium,
Tac. H. 2, 12:superbas Carthaginis arces,
Hor. Epod. 7, 6:Achaïcus Ignis Iliacas domos,
id. C. 1, 15, 35; cf.:usto ab Ilio,
id. Epod. 10, 13:ustis navibus,
id. ib. 9, 8:neglectis urenda filix innascitur agris,
id. S. 1, 3, 37:cum frondibus uritur arbos,
Ov. M. 2, 212 et saep.:acanthi radices ustis laxatisque mire prosunt,
burned, scorched, Plin. 22, 22, 34, § 76:a sole usti,
id. 23, 4, 42, § 85:ecce sexus infirmus se uri perpetitur,
Lact. 5, 13, 14:urbis hostium,
Tac. H. 2, 12:praedas,
id. A. 4, 48:regionem,
Curt. 4, 9, 8; 4, 14, 2.—Of encaustic painting, to burn in (very rare):B.picta coloribus ustis puppis,
Ov. F. 4, 275:tabulam coloribus,
id. ib. 3, 831.—Transf.1.To burn, i. e. to scorch, parch, dry up; to sting or pain acutely (syn. torreo):2.videmus ceteras partes incultas (terrarum), quod aut frigore rigeant aut urantur calore,
Cic. Tusc. 1, 28, 69:cum Sol gravis ureret arva,
Ov. M. 6, 339:terras (Sol),
id. ib. 4, 194:campum (seges),
Verg. G. 1, 77 sq.:solum (cicer),
Plin. 18, 12, 32, § 124:vineas (fimum suillum),
id. 17, 27, 46, § 258:urentes harenae,
Hor. C. 3, 4, 31;v. Orell. ad h. l.: sitis usserat herbas,
Ov. F. 4, 299:sitis arida guttur Urit,
id. M. 11, 130:fauces urit sitis,
Hor. S. 1, 2, 114:nec febribus uror anhelis,
Ov. P. 1, 10, 5:pestilentia urens simul urbem atque agros,
Liv. 10, 47, 6:dysenteria si urat,
Plin. 28, 9, 33, § 128: calx urit, discutit, extrahit, burns, heats (when taken as a medicine), id. 36, 24, 57, § 180:uri, vinciri, ferroque necari,
Sen. Ep. 37, 1:hae sunt, quarum Delicias et panniculus bombycinus urit,
oppresses, Juv. 6, 260.—To rub sore; to gall, fret, chafe, corrode:3.calceus... si pede minor, uret,
Hor. Ep. 1, 10, 43:si te gravis uret sarcina chartae,
id. ib. 1, 13, 6:teneros urit lorica lacertos,
Prop. 4 (5), 3, 23:uri virgis,
Hor. S. 2, 7, 58:loris non ureris,
id. Ep. 1, 16, 47:antiqua terebra urit eam partem quam perforat: Gallica excavat nec urit,
Col. Arb. 8, 3:ut prensos urant juga prima juvencos,
Ov. R. Am. 235. —To pinch with cold; to nip, blast, wither:II.pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiuntur,
Cic. Tusc. 2, 17, 40:Scythae continuis frigoribus uruntur,
Just. 2, 2, 9:iis, quae frigus usserit, sunt remedio,
Plin. 22, 25, 57, § 119; Ov. Tr. 3, 2, 8; id. F. 1, 680:urebant montana nives,
Luc. 4, 52; Val. Fl. 2, 287.—Trop., to burn, inflame, consume with passion; in pass., to burn, glow, be heated, be inflamed, be enamored; of love or lust:B.me tamen urit amor,
Verg. E. 2, 68:Daphnis me malus urit,
id. ib. 8, 83:vires urit videndo Femina,
id. G. 3, 215:urit me Glycerae nitor, Urit grata protervitas,
Hor. C. 1, 19, 5 sq. — Pass.:uritur infelix Dido,
Verg. A. 4, 68: Hor. Epod. 14, 13; Ov. M. 1, 496; 3, 464; 7, 22;13, 763 al.: meum jecur urere bilis,
Hor. S. 1, 9, 66:ira communiter urit utrumque,
id. Ep. 1, 2, 13.— Pass.:uror, seu, etc.,
Hor. C. 1, 13, 9.—Of envy:urit fulgore suo,
Hor. Ep. 2, 1, 13.—Transf.1.To vex, annoy:2.uro hominem,
I gall the fellow, Ter. Eun. 2, 2, 42; cf. pass.:id nunc his cerebrum uritur, Me esse hos trecentos Philippos facturum lucri,
Plaut. Poen. 3, 5, 25. —In gen., to disturb, harass, annoy, oppress:eos bellum Romanum urebat,
Liv. 10, 17, 1; cf. pass.:quo (bello) Italia urebatur,
id. 27, 39, 9:labor aliquem urens,
id. 36, 23, 5:captos legibus ure tuis,
Ov. Am. 1, 8, 70:populum gravis urebat infesto mari annona,
Vell. 2, 77, 1:urebat nobilem populum ablatum mare,
Flor. 2, 6, 2.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
GUTTUR — animae canalis, Plin. Graece λάρυγξ, βρόγχος, et τραχεῖα αρτηρία, canna pulmonis et aspera arteria, ex Heb. Gap desc: Hebrew fortasse a sono glutientis. Plin. l. XI. c. 37. Homini tantum et vibus intumescit, aquarum quae potantur vitio,… … Hofmann J. Lexicon universale
Guttur — (lat.), 1) (Anat.), Gurgel, Kehle; daher Gutturales, Kehllaute, s.u. Laute; 2) (Bot.), die Kehle od. Gurgel, die Vertiefung auf der äußern Fläche an der Unterlippe der maskirten Blume, dem Gaumen (Palatum) entsprechend, dessen Aushöhlung sie… … Pierer's Universal-Lexikon
guttur — gut·tur (gutґər) [L.] fauces … Medical dictionary
•guttur — i (L). The throat … Dictionary of word roots and combining forms
guttur — … Useful english dictionary
Guttur. appl. — gutturi applicandus( a um), to be applied to the throat …
guttural — guttural, ale, aux [ gytyral, o ] adj. • 1542; du lat. guttur « gosier » 1 ♦ Qui appartient au gosier. Artère gutturale. 2 ♦ Émis par le gosier. ⇒ rauque. Toux, voix gutturale. Son guttural. ♢ Phonét. Vieilli Consonne gutturale, et n. f. une… … Encyclopédie Universelle
goitre — [ gwatr ] n. m. • 1530; goyetre 1492; a. fr. goitron « gorge » XIIe; lat. pop. °gutturio, onis, de guttur « gorge » ♦ Gonflement de la partie antérieure du cou, résultant d une augmentation de volume de la glande thyroïde, dans sa totalité ou… … Encyclopédie Universelle
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
gutural — (Del lat. guttur, uris, garganta.) ► adjetivo 1 ANATOMÍA De la garganta: ■ debido a la operación, ahora sólo puede emitir sonidos guturales. ► adjetivo/ sustantivo femenino 2 LINGÜÍSTICA Se aplica al sonido consonántico que se articula tocando el … Enciclopedia Universal
gutturale — ● guttural, gutturale, gutturaux adjectif (latin guttur, uris, gosier) Qui est émis du fond de la gorge ; rauque : Cris gutturaux. ● guttural, gutturale, gutturaux (expressions) adjectif (latin guttur, uris, gosier) Vieux. Consonne gutturale ou… … Encyclopédie Universelle