Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

ἡ+τῶν+ὅλων+τ

  • 81 ἐπιβολή

    ἐπι-βολή, ἡ, (1) das Dazu-, Daraufwerfen, der Umwurf, die Bedeckung; πλίνϑων, die daraufgelegten Steine, Lagen, Schichten; χειρῶν σιδηρῶν, das Anlegen. (2) die auferlegte Strafe, bes. Geldstrafe; ἐπιβο υλάς, zur Strafe verurteilt sein; die Auflage, Abgabe. (3) der Angriff; ἐπιβουλή; χειρῶν ἐπιβολαὶ ἐγένοντο, es kam zum Handgemenge. Übh. das Unternehmen, der Anschlag; ἡ τῶν ὅλων ἐπ., Anschlag auf das Ganze; οἱ ἐξ ἐπιβολῆς ἀδικήσαντες, mit Vorbedacht. In der Musik, vgl. ἐπιβάλλω. Bei den Rhetoren teils die Anlage der Rede, eines Stückes, teils was hinzukommt, der Schmuck der Rede

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ἐπιβολή

  • 82 ἐπιτρέπω

    ἐπι-τρέπω, (1) hingeben, übergeben, überlassen, anvertrauen, οἶκόν τινι, zur Aufsicht einem das Haus übergeben; παισὶ κτήματα, den Kindern zuwenden, hinterlassen; bes. als Statthalter übergeben; οἱ ἐπιτετραμμένοι τὴν φυλακήν, denen die Wache anvertraut ist. (2) zulassen, einräumen; gestatten, vergönnen; mit der Negation: nicht gestatten, verbieten, verhindern; σὺ δ' ἐπέτρεπες; du ließest es zu? J-m Vollmacht geben, j-s Ausspruch, Entscheidung etwas anheimstellen; mit περί, Ἀϑηναίοις ἐπιτρέψαι περὶ σφῶν αὐτῶν πλὴν ϑανάτου, sie stellten sich der Entscheidung der Athener, nur sollten diese nicht Todesstrafe verhängen dürfen; περὶ τῶν ὅλων, unumschränkte Vollmacht; τινί, einem die Vormundschaft übertragen. (3) auftragen, anbefehlen. (4) intrans., wo man ἑαυτόν ergänzen kann, τοῖσιν γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα, auf diese vertrauten wir am meisten; ὥς οἱ ἐπέτρεψε, als er sich ihm anvertraut hatte; γήραϊ, dem Alter nachgeben, unterliegen. (5) sich wohin wenden, neigen; sich anvertrauen, τινί, d. i. sich an einen als Schiedsrichter wenden; ἐπίστευον αὐτῷ αἱ πόλεις ἐπιτρεπόμεναι, sich seinem Schutze anvertrauend; übh. anvertrauen

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ἐπιτρέπω

  • 83 οἰκονομέω

    οἰκο-νομέω, das Haus verwalten; allgemein: verwalten, leiten; οὐδὲν δι' αὑτοῦ οἰκονομεῖν ὑπὲρ τῶν ὅλων, nichts in der Staatsverwaltung selbstständig bestimmen; auch pass., τὰ οἰκονομούμενα, die Verwaltung; daher auch = zweckmäßig verteilen

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > οἰκονομέω

  • 84 ὀλοόφρων

    ὀλοό-φρων, ον, Verderbliches sinnend, auf Tod u. Verderben sinnend, vom wilden, feindlichen Sinne; ὁ τῶν ὅλων φροντιστικός, der das Ganze bedenkt, allkundig, allklug; ὁ οὔλας ἢ ὑγιεῖς τὰς φρένας ἔχων, ganzen, tüchtigen, gefunden Sinn habend; als gewaltige, über das gewöhnliche menschliche Maß der Klugheit hinausgehende und deshalb den anderen furchtbare, entsetzliche Wesen, die wenigstens gefährlich werden können, wenn sie auch in dem besondern Falle nicht einen gefährlichen Gebrauch von ihrer überwiegenden und verderblichen Klugheit u. Schlauheit machen

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ὀλοόφρων

  • 85 σύνταξις

    σύν-ταξις, εως, ἡ, Zusammenordnung, -stellung, Anordnung. Daher Ordnung, Stellung, Stand; ἡ τῶν ὅλων σύνταξις, die Weltordnung. Bes. (a) die Aufstellung der Soldaten; geordnete Schar; Schlachtordnung; σύνταξις Ἑλληνική, ein aus allen Hellenischen Bundesstaaten zusammengesetztes Heer; (b) das Zusammensetzen, Abfassen eines Buches, die Schrift, Abhandlung; αἱ πρὸ τοῦ συντάξεις, die frühern Bücher; (c) bei den Gramm. die Wortfügung, die Lehre von der sprachrichtigen Verbindung der Wörter unter einander zu ganzen Sätzen, die Syntax; (d) Verabredung, Vertrag, Vergleich; (e) eine auferlegte Abgabe an die Staatskassen, ein in Athen von Kallistratos eingeführter milderer Ausdruck für φόρος; σύνταξιν τελεῖν τινι, Tribut; dah. Einkommen; (f) der Sold, die Löhnung der Soldaten, milderer Ausdruck für μισϑός; auch Pension, Jahrgeld

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > σύνταξις

  • 86 κατεξουσιάζω

    κατεξουσιάζω (s. ἐξουσιάζω; scarcely to be found in other Gk.—though κατεξουσία occurs IG XIV, 1047, 5 and Sb 8316, 6f=CIG 4710, and the verb AcThom 45 [Aa II/2, 162, 24 v.l.]; 98 [p. 211, 2]; Tat. 15, 3; and Julian, C. Galil. 100c of the God of the Jews κ. τῶν ὅλων) exercise authority, perh. tyrannize τινός over someone, of the mighty ones of the earth Mt 20:25; Mk 10:42.—DELG s.v. εἰμί. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > κατεξουσιάζω

  • 87 παντοκράτωρ

    παντοκράτωρ, ορος, ὁ (πᾶς, κρατέω; Kaibel 815 s. below; Porphyr., Philos. Ex. Orac. ed. GWolff 1856, p. 145 ln. 157=Theosophien 27 p. 174, 4; SEG VIII, 548, 2 [I B.C.], the fem.; CIG 2569, 12; Sb 4127, 19 of the Egypt. sun-god Mandulis; of Hermes PGM 7, 668; likew. Kaibel 815, 11 [II A.D.] π. Ἐριούνιε [Hermes]; PMich 155, 3 [II A.D.]; PLips 40 II, 13; PGM 4, 272; 969 [s. New Docs 3, 118]; HGraillot, Les Dieux tout-puissants, Cybèle et Attis: RevArch 58, 1904 I 331ff; Cumont3 230f.—Much more freq. in Jewish [LXX.—S. ZTalshir, JQR 78, ’87, 57–75; TestSol, TestAbr, ParJer; GrBar 1:3; EpArist, Philo; Sib-Or 1, 66 and Fgm. 1, 8.—Not in Joseph.] and Christian wr.: Iren. 1, 9, 2 [Harv. I 82, 4]; Theoph. Ant. 2, 3 [p. 100, 1]. π. of the Demiurge in gnostic speculation Iren. 1, 11, 1 [Harv. I 101, 2]) the Almighty, All-Powerful, Omnipotent (One) only of God (as transl. of צְבָאוֹת [Orig., C. Cels. 5, 45, 46] and שַׁדַּי) π. θεός (3 Macc 6:2; Just., D. 38, 2 al.; Mel., P. 45, 322) 1 Cl ins; ὁ π. θεός (2 Macc 8:18) 2:3; 32:4; 62:2; AcPl Ha 6, 14; ὁ θεὸς ὁ π. Rv 16:14; 19:15; AcPlCor 2:12. ὁ θεὸς ὁ τῶν ὅλων ὁ π. 2:9. θεὸς π. (Jer 3:19) Pol ins; AcPlCor 1:11. ὁ π. καὶ παντοκτίστης καὶ ἀόρατος θεός Dg 7:2; κύριος π. (oft. LXX) 2 Cor 6:18. (ὁ) κύριος ὁ θεὸς ὁ π. (=י״י אֱלֹהֵי הַצְּבָאוֹת.—Hos 12:6; Am 3:13; 4:13; 5:14) Rv 1:8; 4:8; 11:17; 15:3; 16:7; 21:22; MPol 14:1; κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ὁ π. Rv 19:6; ὁ θεὸς καὶ πατὴρ π. MPol 19:2 (cp. Just., D. 139, 4). God is addressed in eucharistic prayer as δέσποτα π. D 10:3 (cp. 3 Macc 2:2 μόναρχε παντοκράτωρ).—νουθέτημα παντοκράτορος 1 Cl 56:6 (Job 5:17).—We find the gen. and dat. (sing.), which is the same in all genders, used w. the neut. ὄνομα. This becomes possible (s. παντοκρατορικός) because of the fact that God’s name is almost equivalent to God’s being (s. ὄνομα 1d). τῷ ῥήματι τοῦ παντοκράτορος καὶ ἐνδόξου ὀνόματος Hv 3, 3, 5. The ms. rdg. τῷ παντοκράτορι καὶ παναρέτῳ ὀνόματί σου 1 Cl 60:4 (s. παντοκρατορικός) is more difficult, since here the name and God are separated by σου.—FKattenbusch, Das apostolische Symbol II 1900, 520ff; Dodd 19; HHommel, TLZ 79, ’54, 283f. Pantokrator: Theologia Viatorum 5, ’53/54; OMontevecchi, Studi in Onore di ACalderini e RParibeni II, ’56, 401–32.—DELG s.v. πᾶς. M-M. DDD ‘Almighty’ 36–41. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > παντοκράτωρ

  • 88 ποιητής

    ποιητής, οῦ, ὁ (ποιέω)
    ① one who does someth. by producing someth., maker (of God Pla., Tim. 28c; Just., D. 56, 4 al. ὁ τῶν ὅλων ποιητής; Tat., Ath.), then specif. poet (so Aristoph., Ran. 96; 1030; Pla., Phd. 61b al.; oft. ins [SIG IV 510b index; OGI II 694b ind.]; PHerm 125 B, 6; POsl 189, 13 [III A.D.]; TestSol; EpArist 31; Philo; Jos., Ant. 12, 38; 110 al.; Just., A I, 4, 9 al.; Tat., Ath.) Ac 17:28.
    ② one who does what is prescribed, a doer w. obj. gen. (cp. 1 Macc 2:67) Ro 2:13; Js 4:11. (Opp. ἀκροατής) π. λόγου 1:22f. π. ἔργου a doer that acts (opp.: a forgetful hearer) vs. 25.—B. 1299. DELG s.v. ποιέω. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ποιητής

  • 89 συνεργέω

    συνεργέω impf. συνήργουν; 1 aor. συνήργησα (Eur., X.+; ins, pap, LXX, Test12Patr, Philo; Jos., Bell. 6, 38, Ant. 1, 156; Just., D. 142, 2; Orig.) to engage in cooperative endeavor, work together with, assist, help abs. τοῦ κυρίου συνεργοῦτος (PAmh 152, 5 τοῦ θεοῦ συνεργήσαντος; Did., Gen. 162, 10 συνεργῶν ὁ τῶν ὅλων θεός) Mk 16:20. παντί τῷ συνεργοῦντι to everyone who helps (such people as Stephanas) in the work 1 Cor 16:16. With συνεργοῦντες 2 Cor 6:1 either θεῷ (Hofmann, Windisch, Sickenberger, NRSV) or ὑμῖν (Chrysost., Bengel, Schmiedel, Bachmann) can be supplied. ς. ἐν παντὶ πράγματι be helpful in every respect Hs 5, 6, 6. W. dat. of person or thing that is helped (X., Mem. 4, 3, 12; Diod S 4, 25, 4 ς. ταῖς ἐπιθυμίαις=assist [him] in his wishes; OGI 45, 11 [III B.C.]; PSI 376, 4 [250 B.C.]; 1 Macc 12:1; TestReub 3:6; TestIss 3:7 ὁ θεός): βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις αὐτοῦ you see that faith worked with (and thereby aided) his good deeds Js 2:22. W. the goal indicated by εἰς (Epict. 1, 9, 26; Appian, Syr. 59 §309 ἐς τὸν θάνατον ς., Bell. Civ. 5, 90 §378; Philo, Agr. 13; TestGad 4:7 εἰς θάνατον, εἰς σωτηρίαν): in τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν Ro 8:28, ς. means assist (or work with) someone to obtain someth. or bring someth. about (IG2, 654, 15f ς. εἰς τ. ἐλευθερίαν τῇ πόλει; Larfeld I 500; Plut., Mor. 769d οὕτως ἡ φύσις γυναικὶ … πρὸς εὔνοιαν ἀνδρὸς καὶ φιλίαν μεγάλα συνήργησεν ‘thus nature greatly assists a self-controlled woman in securing the goodwill and friendship of her husband’; cp. Polyb. 11, 9, 1). Then the subj. will be either πάντα everything helps (or works with or for) those who love God to obtain what is good (Vulg., Zahn, Sickenberger, Althaus, RSV mg.; NRSV), or ὁ θεός, which is actually read after συνεργεῖ in good and very ancient mss. (P46 BA; Orig. For ἡμῖν συνεργεῖν of gods: X., Mem. 4, 3, 12; but s. MBlack, The Interpr. of Ro 8:28: OCullmann Festschr. ’62, 166–72); in the latter case πάντα is acc. of specification (πᾶς 1dβ) in everything God helps (or works for or with) those who love him to obtain what is good (so RSV; NRSV mg.; Syr., Copt., BWeiss, RLipsius, Jülicher, Kühl, Ltzm.; Goodsp., Probs. 148–50.—Cp. OGI 219, 10f on helpful deity. The prep. phrase ς. … εἰς would correspond exactly to Alex. Aphr., Fat. 31 p. 203, 8 Br. acc. to cod. H: εἰς ἀγαθὸν οὐδὲν ὁ Πύθιος τῷ Λαί̈ῳ συνεργεῖ=‘in no respect does Apollo work w. Laius for good’, or ‘help L. to obtain what is good’. For the idea cp. Herm. Wr. 9, 4b πάντα γὰρ τῷ τοιούτῳ [=θεοσεβεῖ], κἂν τοῖς ἄλλοις τὰ κακά, ἀγαθά ἐστι ‘everything is good for such a [god-fearing] person, even if bad for others’; Plotin. 4, 3, 16, 21. JBauer, ZNW 50, ’59, 106–12. Cp. Sext. Emp., Outlines of Pyrrhonism I, 207 ‘be to one’s advantage’ [communication fr. EKrentz]).—DELG s.v. ἔργον. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > συνεργέω

  • 90 ἀρχέγονος

    ἀρχέγονος, ον ‘primal, original’ (Diod S 1, 4; Cornutus, ND 17; Philo, De Vita Cont. 2; PGM IV, 1459), in our lit. only as subst. (paroxytone 1Cl 59:3, s. Lghtf. ad loc.; Rob. 232f) original author, originator, source τινός of someth. (s. ἀρχή, γεννάω; Heraclit. Sto. 22 p. 32, 20 ἀ. ἁπάντων; Damoxenus 2:8 [in Athen. 3, 102a] ἡ φύσις ἀρχέγονον πάσης τέχνης; Cornutus 8 p. 8, 11 ἀ. πάντων; Proclus, Theol. 152 p. 134, 21 τῶν ὅλων ἀ.; PGM 4, 1459) of God’s name τὸ ἀρχεγόνον πάσης κτίσεως 1 Cl 59:3.—DELG s.v. ἄρχω B, 2a p. 120.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀρχέγονος

  • 91 ὅλος

    ὅλος, η, ον, [dialect] Ion. [full] οὖλος, η, ον, as in Hom. (twice, v. infr.), Xenoph. (v. infr.), Parm.8.4, Hp.Acut.14, Carn.13, al. (but ὅλος in Hdt.2.126, 4.64,7.167, 8.113 (cf.
    A

    ἡμι-ολίας 5.88

    ), Hp.Epid.1.7, Herod.3.18,5.12, 6.7 (but

    οὖλος 8.56

    ) ; ὅλως dub. in Thgn.73 codd.):—whole, entire, complete in all its parts, of persons and things, ἄρτος οὖλος a whole loaf, Od.17.343 ; μηνὶ δ' ἄρ' οὔλῳ in a whole month, 24.118 ; οὖλος ὁρᾷ, οὖλος δὲ νοεῖ, οὖλος δέ τ' ἀκούει (sc. ὁ θεός) Xenoph.24 ; ὅλος ἑσπέρας ὀφθαλμός, i.e. the full moon, Pi.O.3.19 ; ὁ ὅ. χρόνος ib.2.30 ;

    τρεῖς ὅλους.. ἑκμήνους χρόνους S.OT 1136

     ; ἐπ' ὤμοις ὅλην πόλιν φέρων a whole city, E.Ph. 1131 ;

    ἐκπιεῖν ὅλον πίθον Id.Cyc. 217

     ;

    ὅλους ἐκ κριβάνου βοῦς Ar.Ach.85

     ;

    λαβράκιον ὀπτᾶν ὅ. Antiph.222.3

    , etc. ; πόλεις ὅλαι whole, entire cities, Pl.Grg. 512b ; ὅλη ἡ πόλις, the city as a whole, Id.R. 519e ; ὅλους ποιητὰς ἐκμανθάνειν learn whole poets by heart, Id.Lg. 811a : it may either precede the Art. or follow the Subst., τῆς ἡμέρας ὅλης in the course of the whole day, X.An.3.3.11 ; δι' ὅλης τῆς νυκτός ib.4.2.4 ; ὅλην τὴν νύκτα or τὴν νύκτα ὅλην, Id.Cyr. 7.5.15, Men.67.2, Pl.Smp. 219c ;

    ὅ. τὸ δέρμα Men.498

     ;

    ἡ πόλις ὅ. Id.882

    , etc.: less freq. between Art. and Subst.,

    τὸν ὅ. ἀμφὶ χρόνον Pi. O.2.30

     ;

    ἡ ὅ. ἀδικία Pl.R. 344c

     ;

    τὸ ὅ. πρόσωπον Id.Prt. 329e

     ;

    τῇ ὅ. φάλαγγι X.An.4.8.11

     : joined with

    εἷς, ἡμέρας.. οὐχ ὅλης μιᾶς S.Ph. 480

     ;

    εἶδος ἓν ὅλον Pl.Ti. 56e

     ; with

    πᾶς, ὅλην καὶ πᾶσαν τὴν οἰκίαν Id.Lg. 808a

    , cf. R. 486a ;

    πρὸς τῷ διακινδυνεύειν ὅ. καὶ πᾶς ἦν Plb.3.94.10

     (so without

    πᾶς, οὕτως ἔκφρων ἦν καὶ ὅλος πρὸς τῷ λήμματι καὶ τῷ δωροδοκήματι, ὥστε.. D.19.127

    ) ;

    τὸ ὅ. αὐτοῖς ἦν καὶ τὸ πᾶν Ἀπελλῆς Plb.5.26.5

    .
    2 whole, i. e. safe and sound,

    ὑγιὴς καὶ ὅ. Lys.6.12

    , cf. Pl. Men. 77a.
    3 entire, utter, ὅ. ἁμάρτημα an utter blunder, X.HG5.3.7 ; πλάσμα ὅ. ἐστὶν ἡ διαθήκη utter fiction, D.45.29.
    4 neut. as Adv., ὅλον or τὸ ὅ. wholly, entirely,

    διαφέρει ὅ. τε καὶ πᾶν Pl.Alc.1.109b

     ;

    διαφέρει ὅ. καὶ τὸ πᾶν Id.Lg. 944c

     ;

    ὅλῳ καὶ παντί Id.Phd. 79e

     ;

    τῷ ὅ. καὶ παντὶ διοίσει Id.R. 527c

     ;

    τῷ παντὶ καὶ ὅ. Id.Lg. 734e

     ;

    εἰς τὸ ὅ. Id.Plt. 302b

     : with a Prep., κατὰ ὅλον on the whole, generally, opp. ἀπολαβὼν μέρος τι, Id.R. 392d ; so

    κατὰ ὅλου Id.Men. 77a

     ; δι' ὅλου, καθ' ὅλου (v. διόλου, καθόλου) ;

    αἱ κράσεις δι' ὅλων Plu.2.1078c

    , cf. 1078d: in this signf. also without a Prep.,

    τὸ μὲν ὅ.

     generally speaking,

    Pl.Phdr. 261a

    , D.44.11 ; τὸ δ' ὅ. and in general, in short, PTeb.33.16 (ii B. C.) ; οὐδὲ Φιλόξενον ὅλ' ἐξ ὅλων εὗρον I have entirely failed to find P., POxy. 936.20 (iii A. D.).
    5 = πᾶς, all,

    ὅλων στρατηγός S.Aj. 1105

    , cf. Men. Pk. 225, Nonn.D.47.482, AP5.216 (Paul. Sil.), 7.679 ([place name] Sophronius) ; ὅλη πόλις every city, LXX 1 Ki.14.23 ; πρὸ τῶν ὅ. τὸ προσκύνημά σου ποιῶ before all things, PTeb.418.4 (iii A. D.) ;

    ἀσπάζομαι.. πάντας τοὺς ἐν τῇ οἰκίᾳ ὅ. κατ' ὄνομα PLond.2.404.15

     (iv A. D.), cf. PIand. 13.20 (iv A. D.).
    II as Subst.,

    τὸ ὅ.

     the universe,

    Pl.Grg. 508a

    , Ly. 214b, etc. ; differing from τὸ πᾶν, as implying a definite order, Arist.Metaph. 1024a3, cf. Pl.Tht. 204a sq. (but as not including void, Placit.2.1.7) ; also

    ἡ τῶν ὅ. τάξις X.Cyr.8.7.22

    .
    2 τὰ ὅ. one's all,

    τὰ ὅ. πεπρακέναι D.18.28

     ; τοῖς ὅ. ἡττᾶσθαι lose one's all, be utterly ruined, Id.9.64 ; in full,

    τοῖς ὅ. πράγμασιν ἐσφαλμένος Plb. 18.33.1

    , etc. ; τοῖς ὅ., = ὅλως, altogether, Philipp. ap. D.18.39 : with neg., not at all, Phld.Rh.2.135S., Aristid.2.274,304J. ; τοῖς ὅ. ἠφάνισαν utterly destroyed it, PRyl.152.14 (i A. D.), cf. Aristid.2.262J. ; κινδυνεύει τῷ ὅ. ἐξαρθῆναι there is a risk of its being entirely carried away, PRyl.133.19 (i A. D.).
    III Adv. ὅλως ([dialect] Dor. [full] οὔλως Pempel. ap.Stob.4.25.52) wholly, altogether,

    ὅ. σοφόν Pl.R. 568a

     ;

    ἀλγοῦνθ' ὅ. Id.Phlb. 36a

     ; ὅ. ψεύδεται he speaks utter falsehood, Isoc.15.31, etc.
    2 on the whole, speaking generally, in short,

    ὅ. δ' οὐδεὶς ἔστιν ὅντιν' οὐ πεφενάκικ' ἐκεῖνος D.2.7

    , cf. 14,al. ;

    διψῆν καὶ πεινῆν καὶ ὅ. τὰς ἐπιθυμίας Pl.R. 437b

    , cf. Cra. 406a ; τί οὖν κωλύει πάντα ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅ. τὴν πολιτείαν ; D.20.3 ;

    ὅ. εἰπεῖν Arist.Ph. 202b19

    , etc.
    3 freq. with a neg. (first in Thgn.73, s. v. l.), οὐχ ὅ. or ὅ. οὐ not at all,

    ὅ. μὴ διαλέγεσθαι X.Mem.1.2.35

     ;

    ὅ. οὔτ' ἀφελὼν οὔτε προσθείς D.3.35

     ;

    οὔτ' ἐλεῶν οὔθ' ὅ. ἄνθρωπον ἡγούμενος Id.21.101

    , cf. 46 ;

    οὐδὲ εἷς ὅ. Men.65.9

     ;

    μὴ ὄντος ὅ. τοῦ Σωκράτους Arist.Cat. 13b19

     ;

    μηδὲ ὅ. εἶναι τοὺς θεούς Luc.Tim.10

    .
    4 actually, really,

    καλῶς ποιήσεις ἐλθοῦσα.. πρὸς ἡμᾶς ἵνα ὅ. ἴδωμέν σε POxy.1676.31

     (iii A. D.) ; so perh. in 1 Ep.Cor.5.1. (ὅλ ([etym.] ϝ) ος from I.-E. *sólwos, cf. Skt. sárvas 'whole', and perh. Lat. salus, salvus.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὅλος

  • 92 ὑπόθεσις

    ὑπόθεσις, εως, ἡ, ([etym.] ὑποτίθημι, ὑποτίθεμαι)
    A proposal, proposed action,

    τὴν ἐν φίλοις δικαιοτάτην ὑ. ἔχω ὑποτιθέναι X.Cyr.5.5.13

    ;

    ἵνα σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑ. ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς Pl.Grg. 454c

    ; intention, policy,

    πολλὰ πρᾶξαι πρὸς τὴν ὑ. τῆς πατρίδος ὡς συχνῆς ἀδικίας δεομένην Thphr.Fr. 136

    ;

    διὰ τὴν ὑ. τῆς πολιτείας.. ἠναγκάζετο χρῆσθαι τοῖς ὑπουργοῦσι Plu.Caes.51

    ; πρὸς ὑ. τινα ἀγαθῶν ἀνδρῶν men good for a particular policy, Arist.Pol. 1293b4; ὑ. τῆς δημοκρατικῆς πολιτείας ἐλευθερία ib. 1317a40; ἡμῖν ἡ τῶν νόμων ὑ. ἐνταῦθα ἔβλεπεν, ὅπως .. Pl.Lg. 743c;

    περὶ τῶν αὐτῶν οὐχ ὁμοίως ἅπασι βουλευτέον, ἀλλ' ὡς ἂν ἐξ ἀρχῆς ἕκαστοι τοῦ βίου ποιήσωνται τὴν ὑ. Isoc.6.90

    ;

    τοῖς φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα πράττειν· εὐθὺς γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην πεποίηνται τὴν ὑ. Id.1.48

    ;

    ἀνάγκη τοῖς περὶ ὅλων τῶν πραγμάτων καλὰς τὰς ὑ. πεποιημένοις καὶ τὰ μέρη τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχειν ἐκείνοις Id.7.28

    ;

    πρὸς ταύτην τὴν ὑ. ἀποβλέποντες ἄμεινον βουλευσόμεθα καὶ περὶ τῶν ἄλλων Id.8.18

    ;

    ἐξέστητε τῆς ὑ. ἐφ' ἧς ὑμᾶς οἱ πρόγονοι κατέλιπον D.10.46

    ; οἱ τῆς αὐτῆς ὑ. προεστῶτες those who advocated the same policy, Plb.30.32.12;

    ἅπαντας ἀπονεύσειν ἐπ' ἐκείνην τὴν ὑ. Id.24.9.7

    ; Ἀχαϊκωτέραν εἶναι.. ταύτην τὴν ὑ. καὶ νικητικωτέραν ἐν τοῖς πολλοῖς ib.4;

    τὸ τῆς ἰδίας ὑ. λαμπρόν Id.21.23.1

    ;

    τὸ τῶν σαρισῶν μέγεθός ἐστι κατὰ μὲν τὴν ἐξ ἀρχῆς ὑ. ἑκκαίδεκα πηχῶν, κατὰ δὲ τὴν ἁρμογὴν τὴν πρὸς τὴν ἀλήθειαν δεκατεττάρων Id.18.29.2

    ;

    τηροῦντες τὴν αὑτῶν ὑ. Id.5.5.5

    ;

    πρὸς ταύτην ἁρμοζόμενοι τὴν ὑ. Id.3.16.1

    , cf. 3.50.7; κατασκέψασθαι τὴν τῶν ὑπεναντίων ἐπίνοιαν καὶ τὴν ὅλην ὑ. ib.6;

    Φάβιος.. κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς ὑ. οὐδαμῶς κρίνων ἐκκυβεύειν οὐδὲ παραβάλλεσθαι τοῖς ὅλοις Id.3.94.4

    .
    2 suggestion, advice,

    ἐδώκαμεν ἄν σοι ὑποθέσεις δι' ὧν οἱ ἀντίδικοι ἂν οἴμωζον PMich.Zen.57.7

     (iii B. C.);

    διελέγοντο.. κατὰ τὰς ἐντολὰς τὰς Ἀράτου καὶ τὰς ὑ. Plb. 2.48.8

    , cf. 2.52.6, 4.24.2;

    κροτηθείσης τῆς ὑ. Id.28.16.5

    ; πολυτέχνους ὑ. ἔργων elaborate proposals for works, Plu.Per.12.
    3 purpose,

    τῆς στρατηγίας ὑπόθεσιν τὴν τυραννίδα πεποιημένος Id.Tim.2

    ;

    λόγῳ μὲν ἀποδώσων.., ἑτέραν δὲ τῆς ἀποδημίας ἔχων ὑ. λανθάνουσαν τοὺς πολλούς Id.Mar.31

    ;

    ἐξ αὐτῆς τῆς αἰτίας τῆς τε ὑ. τοῦ πολέμου ἀξιολογώτατος ἀγὼν συνηνέχθη D.C.41.56

    ;

    ὑ. τοῦ πολέμου καὶ πρόφασιν διδόντων ἐλευθεροῦν τοὺς Ἕλληνας Plu.Flam.15

    ;

    τὸ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν.. τί ἄλλο ἢ μανία; D.Chr.38.17

    ; [

    οἱ ἐλέφαντες] ἴσασι τῆς ὁδοῦ τῆς ἐπ' αὐτοὺς τὴν ὑ... εἶναι.. τοὺς ὀδόντας Ael.NA6.56

    .
    4 occasion, excuse, pretext,

    οὕτω γὰρ ἂν αὐτοῖς ἡ ἀπολογία προαναιροῖτο καὶ ἡ πρώτη ὑ. τῆς ἐθελοδουλείας Luc.Merc.Cond.5

    ; τοιαύτης αὐτοῖς τῆς ὑ. οὔσης ib.10;

    ἀεὶ χρὴ ἐπί τινι λυπεῖσθαι καὶ μὴ ἄνευ ὑ. Artem.

     2.60;

    ὑ. ἀργυρισμοῦ καὶ φόνων εἰληφέναι ἐδόκει D.C.63.26

    ;

    μή με νομίσῃς ἀπὸ τῆς παρούσης ὑ. ἀπαρτᾶν τὸν λόγον Id.52.18

    .
    5 actor's role,

    τοὺς ὑποκριτὰς.. οὓς ὁρῶμεν οὔτε κλαίοντας ἐν τοῖς θεάτροις, ὡς αὐτοὶ θέλουσιν, ἀλλ' ὡς ὁ ἀγὼν ἀπαιτεῖ πρὸς τὴν ὑ. Plu.Dem.22

    ;

    ὶδεῖν τί μου ποιεῖ ὁ ἀθλητής, πῶς μελετᾷ τὴν ὑ. Arr.Epict.1.29.38

    , cf. 41;

    τὴν τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς ὑ. λαβεῖν Iamb.VP8.39

    .
    6 function, occupation, station in life, [

    Διονύσιος] ἐκ σημοτικῆς καὶ ταπεινῆς ὑ. ὁρμηθείς Plb.15.35.2

    ; [

    Ἀγαθοκλῆς] ὁρμηθεὶς ἀπὸ τοιαύτης ὑ. Id.12.15.7

    ;

    τὸ μὴ εἶναι ἄλλην βίου ὑ. εἰς τὸ φιλοσοφεῖν οὕτως ἐπιτήδειον ὡς ταύτην ἐν ᾗ νῦν ὢν τυγχάνεις M.Ant.11.7

    , cf. 8.1, Paul. Aeg.3.17.
    7 practical problem,

    κοινὴ ἡ ὑ. καὶ τῷ καθ' ἡμᾶς βίῳ πάνυ πολλή, βαλανείου κατασκευή Luc.Hipp.4

    ;

    ἡ μὲν οὖν ὑ. τοιαύτη HeroAut.21.2

    .
    II subject proposed ( to oneself or another) for discussion,

    κελεῦσαι τὴν πρώτην ὑ. τοῦ πρώτου λόγου ἀναγνῶναι Pl. Prm. 127d

    ;

    ἐπὶ τὴν ὑ. ἐπανάγειν τὸν λόγον X.Mem.4.6.13

    ;

    ἐπὶ τὴν ὑ. πάλιν ἐπανελθεῖν Isoc.4.63

    , cf. Gal.6.124;

    τὴν ὑ. περὶ ἧς βουλεύεσθε οὐχὶ τὴν οὖσαν παριστάντες D.3.1

    ;

    τοὺς δικαστὰς ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῆς ὑ. Id.19.242

    ;

    ἐπὶ τῆς ὑ. μεῖναι Aeschin.3.76

    ;

    ἔξω τῆς ὑ. λέγειν Isoc.7.63

    , cf. 12.161;

    μὴ πόρρω λίαν τῆς ὑ. ἀποπλανηθῶ Id.7.77

    , cf. 12.88, Aeschin. 3.176,190;

    ὅτ' ἔγραφον περὶ τὴν αὐτὴν ὑ. Isoc.5.83

    ;

    περὶ [τῆς πόλεως] τὴν ὑ. ποιησάμενος Id.12.35

    ;

    τοῦ πράγματος ἐν κεφαλαίῳ.. δήλωσις, ἵνα γινώσκωσι περὶ ὧν ὁ λόγος παρακολουθῶσί τε τῇ ὑ. Arist.Rh.Al. 1436a36

    , cf. Pl.Def. 415b;

    ἡ ὑ. ἐλάττων Arist.Rh. 1404b15

    ; πρὸς ὑπόθεσιν λέγειν, opp. πρὸς ἀμφισβητοῦντα, ib. 1391b13;

    πολλὰ πρὸς τὴν ὑ. οἰκείως διαλεχθείς D.S.13.53

    ; haec erat ὑ., de gravitate ordinis, etc., Cic.Att.1.14.4.
    2 case at law, lawsuit,

    γράφει ὁ Μαιίστας εἰς τὴν ὑ. ταύτην IG11(4).1299.29

     (Delos, iii B. C.), cf. OGI665.18,669.41 (both Egypt, i A. D.), POxy. 237 vii 34, viii 22 (ii A. D.), 486.26 (ii A. D.);

    τὰ περὶ ταύτης τῆς ὑ. πεπραγμένα PLips.34.18

     (iv A. D.).
    3 subject of a poem or treatise, Zeno Stoic.1.23, Plb.1.2.1, D.H.Pomp.3, Longin. 38.2, Plu.Pomp.42, Luc.Charid.14, Pseudol.5, al.; of a picture, Id.Zeux.5,7; of an impromptu declamation,

    ἐπειδὰν οἱ παρόντες ὑποβάλωσί τινας ὑ. καὶ ἀφορμὰς λόγου Id.Rh.Pr.18

    ; plot, story,

    μῦθοι καὶ ὑποθέσεις Phld.Po.2.62

    , cf. 5.5, al., Arg.Men.Oxy.1235.113 (ii A. D.), Dicaearch. ap. S.E.M.3.3, Artem.4.59, Sch.S.Aj.Prooem., Arg.Ar. Ach. tit., etc.
    4 speech,

    αἱ δικανικαὶ καὶ δημηγορικαὶ ὑ. Theon Prog.1

    ; = ἐπίδειξις 1.3, ἀρξαμένων (v.l. -ῳ)

    τῆς ὑ. LXX 4 Ma.1.12

    ; ἀνδρὸς ἀρετὰς ὅλην πληρούσας ὑ. providing matter for a whole speech, Chor.p.34B.
    b speech or subject of a speech in which the person, occasion, etc. are particularized, opp. θέσις v. 2, Aphth.Prog. 13, cf. Quint.Inst.3.5.7.
    5 a kind of play or pantomime,

    μῖμοί τινές εἰσιν ὧν τοὺς μὲν ὑποθέσεις τοὺς δὲ παίγνια καλοῦσιν Plu.2.712e

    ; μιμολωγοι η υποθησις εικυρα (i. e. μιμολόγοι· ἡ ὑπόθεσις Ἑκυρά), i. e. 'theatrical performance: play, the Hecyra', Ath.Mitt.26.4 (inscr. on lamp, iii B. C.); κλάειν ἤρξαντο πάντες καὶ μετέβαλε τὸ συμπόσιον εἰς σκυθρωπὴν ὑ. into a tragedy, Charito 4.3; so perh. in Luc.Nigr.8; of Aesop's fables,

    χρῆται [τῇ ἀλώπεκι] ὁ Αἴσωπος διακόνῳ τῶν πλείστων ὑ. Philostr.Im.1.3

    .
    III supposition,

    ἢ βούλεσθε.. ἀπ' ἐμαυτοῦ ἄρξωμαι καὶ τῆς ἐμαυτοῦ ὑ., περὶ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ ὑποθέμενος, εἴτε ἕν ἐστιν εἴτε μὴ ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν; Pl.Prm. 137b

    ; αὕτη ἡ ὑ., εἰ ἓν μὴ ἔστιν ib. 160b; χρὴ.. μὴ μόνον εἰ ἔστιν ἕκαστον ὑποτιθέμενον σκοπεῖν τὰ συμβαίνοντα ἐκ τῆς ὑ., ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ ἔστι τὸ αὐτὸ τοῦτο ὑποτίθεσθαι ib. 135e, cf. 136a; [σκοπεῖν] τί ἐφ' ἑκατέρας τῆς ὑ. συμβήσεται ib. 136b;

    εἰ ὀρθὴ ἡ ὑ. ἦν, τὸ ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι Id.Phd. 94b

    , cf. 92d, Sph. 244c;

    πρὸς μὲν τὴν ὑ. ὀρθῶς λέγουσιν, ὅλως δ' οὐκ ὀρθῶς Arist. Metaph. 1082b32

    ; ἐξ ὑποθέσεως σκοπεῖσθαι examine by starting from an assumption, of reasoning by analysis in geometry, Pl.Men. 86e; τῶν τὴν τέχνην ζητεύντων ἐξ ὑποθέσιος λόγων arguments seeking to derive the (medical) art from an assumption, Hp.VM13; ὑ. αὐτοὶ αὑτοῖς ὑποθέμενοι τῷ λόγῳ ib.1; ἄγοντες ἐπὶ ὑπόθεσιν τὴν τέχνην ib. 15;

    χρῆσιν ἀρετῆς τελείαν, καὶ ταύτην οὐκ ἐξ ὑ. ἀλλ' ἁπλῶς· λέγω δ' ἐξ ὑ. τἀναγκαῖα, οἷον.. τιμωρίαι καὶ κολάσεις.. τὸ καλῶς ἀναγκαίως ἔχουσι Arist.Pol. 1332810

    ; ἡ πολιτεία ἡ ἐξ ὑ. ( = ἡ δοθεῖσα ) the constitution based on a presupposition, ib. 1288b28; of currency, ἓν δή τι δεῖ εἶναι, τοῦτο δ' ἐξ ὑ.· διὸ νόμισμα καλεῖται according to a presupposed convention, Id.EN 1133b21 (cf. a29-31, APr. 41a40); of reductio ad impossibile,

    ἢ δεικτικῶς ἢ ἐξ ὑ. τοῦ δ' ἐξ ὑ. μέρος τὸ διὰ τοῦ ἀδυνάτου Id.APr. 40b25

    -6, cf. 41a25;

    δυνατοῦ δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ' ἀδύνατον ἀπαχθῆναι Arr.Epict.1.7.25

    , cf. Procl. in Euc.pp.76,252 F.; καθ' ὑπόθεσιν by way of supposition, 'let us suppose', Phld.Rh. 1.95 S., Sign.12, Cleom.1.7.
    IV = τὸ ὑποκείμενον (cf.

    ὑπόκειμαι 11.8

    ), the presupposition of an action, that which has been settled before it begins,

    περὶ τοῦ τέλους οὐθεὶς βουλεύεται, ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν ἀρχὴ καὶ ὑ. Arist.EE 1227a8

    , cf. b30;

    τῶν πράξεων τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ὑ. ἀληθεῖς καὶ δικαίας εἶναι προσήκει D.2.10

    ; of a thing, that without which it cannot exist or be what it is, its essence, αὕτη (sc. τὸ στέλεχος)

    οἷον ὑ. καὶ φύσις δένδρων Thphr.HP4.13.4

     (cf. οὐσία καὶ φύσις τοῦ δένδρου ibid.);

    ἐπὶ τοῖς χυμοῖς μόνοις σηπομένοις ἔχοντος τὴν ὑ. ὅλου τοῦ νοσήματος, ὅπερ ἐστὶ πυρετώδους ὄντος Gal.18(2).299

    .
    2 in the syllogism, the preliminary statements of fact (whether proved or not) from which inference starts, i. e. the premisses ([etym.] προτάσεις) , τῶν ἀποδείξεων αἱ ὑ., equivalent to ἀρχαί, Arist.Metaph. 1013a16;

    αἱ ἀρχαὶ καὶ αἱ λεγόμεναι ὑ. Id.APo. 81b15

    ; ὅσα δέδεικται δι' ἐκείνων ὑποθέσεις ποιησάμενοι taking as premisses (here) what has been proved in those other works, Gal.6.7, cf. 25,224; ἴστω.. τῆς ὑγιεινῆς πραγματείας ἀνατρέπων τὴν ὑ. ib.17;

    ὑπόθεσιν, αἴτησιν οὖσαν πράγματος εἰς κατασκευήν τινος S.E.M.3.4

    ;

    λαμβάνειν ἀναποδείκτους ὑ. Plu.2.720f

    , cf. 721d;

    ἀναγκαῖον ἢ τὰς ὑ. εἶναι τὰς πρώτας ψευδεῖς, ἢ τὰς ὑπὲρ τῶν συμβαινόντων ἀποφάς εις Plb.1.15.9

    , cf. 11.
    b assumption of existence of any one of the fundamental objects of a particular science,

    ὁ ὁρισμὸς θέσις μέν ἐστι.. ὑ. δ' οὐκ ἔστι· τὸ γὰρ τί ἐστι μονὰς καὶ τὸ εἶναι μονάδα οὐ ταὐτόν Arist.APo. 72a23

    ;

    ἐν ταῖς πράξεσι τὸ οὗ ἕνεκα ἀρχή, ὥσπερ ἐν τοῖς μαθηματικοῖς αἱ ὑ. Id.EN 1151a17

    .
    3 starting-point,

    ἐκ ταύτης τῆς ὑ. λαβεῖν τὸν λόγον τὴν εἰς ἑκάτερον μέρος ὁρμήν Iamb.VP27.130

    ; beginning, τὰς μὲν ἐλπίδας οὐ τελειοῖ (sc. ὁ ὄνειρος) , τὰς δὲ ὑ. τῶν πραγμάτων ταῖς περιοχαῖς ὁμοίας ποιεῖ (referring to a birth of twins which died), Artem.4.47.
    4 raw material,

    τὴν δοθεῖσαν ὑ. εὐφυᾶ πρὸς ὑποδοχὴν γυμναστικῆς.. ἀμείνω ἀποφαίνειν Luc.Hist. Conscr.35

    ;

    οἵαν ὕλην καὶ ὑ. φεύγεις·.. μένε οὖν μέχρι ἐξοικειώσῃς σαυτῷ καὶ ταῦτα M.Ant.10.31

    .
    V mortgage, Thphr.Fr.97.1 (pl.).
    VI placing under,

    πτύγματος Sor.1.70a

    ;

    προσκεφαλαίου Id.2.86

    .
    2 thing placed under, base, τὰς ὑ. (signf. 111)

    ποιούμενος οὐκ ἀρχὰς ἀλλὰ τῷ ὄντι ὑ., οἷον ἐπιβάσεις τε καὶ ὁρμάς Pl.R. 511b

    , cf. Arr.Epict.1.7.22; in D.2.10 (v. supr. IV. 1) the ἀρχαί and ὑποθέσεις (i. e. basic principles) of actions are compared to the foundations ([etym.] τὰ κάτωθεν) of a house or a ship;

    Τριπτόλεμος.. τὰς πρώτας ὑ. βαλόμενος τῇ πόλει Lib.Or.11.52

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπόθεσις

  • 93 παράθεσις

    A juxtaposition,

    θέσις καὶ π. Hp. Off.3

    : in Tactics,

    π. λόχου ἑτέρῳ λόχῳ Arr.Tact.7.1

    ; αἱ κατὰ τὰς π. μίξεις, opp. αἱ δι' ὅλων κράσεις, Antip.Stoic.3.255, cf. Chrysipp.ib.2.153, 220; opp. ἔγκρασις, κατάκρασις, Theol.Ar.9, 10; κατὰ παράθεσιν, opp. κατ' ἀλληλουχίαν, ib.4.
    2 Gramm., juxtaposition, opp. com- position ([etym.] σύνθεσις), as in Διός-κοροι, opp. Διο-γενής, EM278.25,649.14; also, addition, π. προθετική addition of prepositions, A.D. Synt.333.7, cf. Pron.23.12, al.
    3 a mode of wrestling, Plu.2.638f (pl.).
    4 [voice] Pass., juxtaposition, neighbourhood, Plb.2.17.3, etc.;

    κατὰ παράθεσιν Id.4.28.2

    ; ἐκ παραθέσεως on comparison, Id.3.62.11, cf. Aret.SA2.2, etc.;

    ἐκ τῆς π. καὶ συγκρίσεως τῶν λέγεσθαι μελλόντων Plb.16.29.5

    , etc., cf. Chor. in Rev.Phil.1.71.
    II dish or dinner set before people,

    τοὺς διακόνους τοὺς τὰς π. φέροντας Plb.30.26.6

    , cf. LXX 2 Ch. 11.11, Ath.14.664c;

    ὑγρῶν π. Plb.13.2.2

    : pl., supplies, PPetr.3p.133 (iii B. C.).
    2 offering of food to a god, PMag.Berol.1.23, PMag.Par.1.2887.
    III storing up,

    τῶν χορηγιῶν Plb.3.17.11

    ;

    οἴνου καὶ ἀκροδρύων D.S.3.73

    ; store of provisions,

    αἱ εἰς τὰ στρατόπεδα π. Plb. 2.15.3

    ; π. πυρῶν, ὕδατος, IG12(7).515.77 ([place name] Amorgos), Ath.Mech.13.9;

    ὅπλων OGI90.22

     (Rosetta, ii B. C.): gen.

    παραθέσεως

     for storage,

    IG5

     (1).870, al. ([place name] Sparta); ἐσχηκέναι ἐν παραθέσει on deposit, POxy.1039.7 (iii A. D.), etc.
    IV ἡ τῶν ὀνομάτων π. putting down or mention of names, Plb.3.36.3; τῶν μαρτυριῶν citation of instances, D.L.7.180: hencein Gramm., instance, A.D.Synt.5.13 (pl.), al.
    V laying of advice before others, suggestion,

    αἱ τῶν φίλων π. Plb.9.22.10

    , al.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παράθεσις

  • 94 μέρος

    μέρος, ους, τό (Pind., Hdt.+).
    ① part, in contrast to the whole
    ⓐ gener. (Ocellus Luc. c. 12 τὸ πᾶν ἢ μέρος τι τοῦ παντός; Alex. Aphr., An. II 1 p. 13, 16 μ. ἐν ὅλῳ; Gen 47:24; Philo, Spec. Leg. 3, 189 τ. ὅλου κ. τῶν μερῶν al.; Ath. 12, 3 μικρῷ μέρει τοῦ παντὸς τὸ πᾶν … δοκιμάζουσιν) w. the gen. of the whole τὸ ἐπιβάλλον μ. τῆς οὐσίας the part of the property that falls to me Lk 15:12 (SIG 346, 36 τὸ μέρος τὸ ἐπιβάλλον; 1106, 80). μ. τι τοῦ ἀγροῦ a part of the field Hs 5, 2, 2. δύο μέρη τῆς ῥάβδου two thirds of the stick (Thu. 1, 104, 2 τῆς Μέμφιδος τῶν δύο μερῶν πρὸς τὸ τρίτον μέρος; SIG 975, 24f) Hs 8, 1, 12f; cp. 8, 5, 3ff; 8, 8, 4; 8, 9, 1. τὸ πλεῖστον μ. αὐτῶν 8, 2, 9; cp. 9, 7, 4 and 8, 1, 16. τὰ λοιπὰ μ. 8, 1, 15. Also without gen., when it is plain fr. the context how much of a contrast betw. part and whole is involved μὴ ἔχον μέρος τι σκοτεινόν with no dark part Lk 11:36; cp. J 19:23 (Jos., Ant. 1, 172 μέρη τέσσαρα ποιήσαντες); Ac 5:2; Rv 16:19; Hv 4, 3, 4f. Of the Christians ἐκλογῆς μ. a chosen portion fr. among all humankind 1 Cl 29:1.
    ⓑ specialized uses
    α. component, element τινὰ μέρη ἔχουσιν τ. ἀνομίας they still have certain elements of lawlessness Hv 3, 6, 4b.
    β. of parts of the body (Diod S 32, 12, 1 τὰ τοῦ σώματος μέρη; Dio Chrys. 16 [33], 62; Plut., Mor. 38a μ. τ. σώματος; Artem. 3, 51 al.; Herodian 8, 4, 10; PRyl 145, 14 [38 A.D.]; PGM 4, 2390; 2392; Tat. 16, 1) fig., of the body whose head is Christ Eph 4:16 (on the text s. μέλος 2; for the idea σῶμα, end).
    γ. τὰ μέρη the parts (of a geographical area), region, district (Herodian 6, 5, 7; Jos., Ant. 12, 234; B-D-F §141, 2; s. Rob. 408) τῆς Γαλιλαίας Mt 2:22. τὰ μ. τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην Ac 2:10; cp. 20:2. Also of a district in or around a city (cp. UPZ 180b, 8 [113 B.C.] οἰκίας τῆς οὔσης ἐν τῷ ἀπὸ νότου μέρει Διὸς πόλεως) τὰ μ. Τύρου καὶ Σιδῶνος the district of Tyre and Sidon Mt 15:21; cp. 16:13; Mk 8:10; J 6:1 D; Ac 7:43 D. τὰ ἀνωτερικὰ μέρη the upper (=inland) regions, interior (cp. PHamb 54 I, 14 τὰ ἄνω μέρη of the upper Nile valley) Ac 19:1.—Eph 4:9 (s. κατώτερος).
    δ. side (Diod S 2, 9, 3 ἐφʼ ἑκάτερον μέρος=on both sides; Ex 32:15; 1 Macc 9:12; TestJud 5:4; Ath. 1, 4 τὸ ἕτερον … τῆς κεφαλῆς μέρος) Hs 9, 2, 3. τὰ δεξιὰ μ. on the right side, τὰ ἀριστερὰ μ. on the left side v 3, 1, 9; 3, 2, 1. Of a vessel τὰ δεξιὰ μ. τοῦ πλοίου the right side of the boat (as the lucky side? cp. Il. 12, 239; 13, 821 of a bird of omen) J 21:6 (of a body part POxy 3195, II 40, 43 [331 A.D.]). τὰ ἐξώτερα μ. τῆς οἰκοδομῆς the outside of the building Hs 9, 9, 3.—New Docs 3, 75.
    ε. piece ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος a piece of broiled fish Lk 24:42.—μ. τι λαμβάνειν take a portion Hv 3, 1, 6.
    ζ. party (Jos., Bell. 1, 143; POxy 1278, 24; PFlor 47, 17; PLond III, 1028, 18 p. 277 [VII A.D.] τοῦ πρασίνου μέρους=‘of the green party’) Ac 23:6. τινὲς τ. γραμματέων τ. μέρους τ. Φαρισαίων vs. 9.
    η. branch or line of business (cp. PFlor 89, 2 after Preisigke, Berichtigungsliste 1922, 147 τὰ μέρη τῆς διοικήσεως=‘the branches of the administration’) Ac 19:27.
    θ. matter, affair (Menand., Epitr. 234 S. [58 Kö.], Per. 297 S. [107 Kö.]; Diod S 2, 27, 1; Περὶ ὕψους 12, 5 [μέρη=objects]; Jos., Ant. 15, 61 τούτῳ τῷ μέρει; PRyl 127, 12 [29 A.D.] ἀναζητῆσαι ὑπὲρ τοῦ μέρους=‘begin an investigation concerning the matter’) ἐν τούτῳ τῷ μέρει in this case, in this matter (cp. Polyb. 18, 18, 2 τ. πίστιν ἐν τούτῳ τῷ μέρει διαφυλάττειν) 2 Cor 3:10; 9:3 (s. also ἐν μέρει in c below). Cp. 1 Pt 4:16 v.l.
    ⓒ used w. prepositions: ἀνὰ μέρος one after the other, in succession (s. ἀνά 2) 1 Cor 14:27.—ἀπὸ μέρους in part (Dio Chrys. 28 [45], 3; Ael. Aristid. 32, 4 K.=12 p. 135 D.; Ptolem., Apotel. 2, 10, 2; Epict. 1, 27, 17 διʼ ὅλων ἢ ἀ. μ.; PRyl 133, 17; BGU 1201, 15 [2 A.D.]; PTebt 402, 2; POxy 1681, 9; Just., A II, 10, 8 Χριστῷ … τῷ … ἄ. μ. γνωσθέντι) πώρωσις ἀ. μ. a partial hardening Ro 11:25. τολμηρότερον … ἀ. μ. very boldly on some points 15:15. καθὼς ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀ. μ. as you have understood us in part 2 Cor 1:14. Also for a while: ἀ. μ. ἐμπλησθῆναί τινος enjoy someone’s company for a while Ro 15:24; cp. 2 Cor 2:5 in some degree.—ἐκ μέρους in part, individually (Ael. Aristid. 54 p. 695 D.; 698; SIG 852, 30 … ὅλη, ἐκ μέρους δέ … ; PLond III, 1166, 14 p. 105 [42 A.D.]; BGU 538, 33; PRyl 233, 6; Philo, Mos. 2, 1 al.) individually 1 Cor 12:27. ἐκ μ. γινώσκειν know in part 13:9a, 12; cp. vs. 9b. τὸ ἐκ μ. what is ‘ in part’ = imperfect vs. 10.—ἐν μέρει in the matter of, with regard to (Antig. Car. 24; Diod S 20, 58, 5; Plut., Mor. 102e; Horapollo 1, 57 ἐν τροφῆς μέρει=‘as food’; GDI 5185, 30 [Crete] ἐν χάριτος μέρει; Philo, Det. Pot. Ins. 5 ἐν μέρει λόγου al.) ἐν μέρει ἑορτῆς with regard to a festival Col 2:16 (cp. ApcrEzk [Epiph. 70, 14] ἐν τῷ μέρει τῆς ἀδυναμίας ‘in connection with my disability’. See bθ above).—κατὰ μέρος part by part, in detail (ins [s. SIG ind. IV p. 444a]; PTebt 6, 24) περὶ ὧν οὐκ ἔστιν νῦν λέγειν κατὰ μέρος (κ. μ. of the detailed treatment of a subj. as Pla., Theaet. 157b, Soph. 246c; Polyb. 1, 4, 6; 3, 19, 11; 3, 28, 4; 10, 27, 7 λέγειν κ. μ.; Ptolem., Apotel. 2, 11, 7; 2 Macc 2:30; Jos., Ant. 12, 245) point by point Hb 9:5.—παρὰ μέρος to one side (Appian, Liby. 14 §55 γιγνόμενος παρὰ μ.=going to one side, Bell. Civ. 5, 81 §345; PGM 13, 438 βάλε παρὰ μέρος=‘put to one side’) ὁ λίθος ὑπεχώρησε παρὰ μ. the stone went back to one side GPt 9:37.
    ⓓ as adv. acc. μέρος τι in part, partly (Thu. 2, 64; 4, 30, 1; X., Eq. 1, 12; SIG 976, 65; 1240, 8 ἤτι μέρος ἢ σύμπαν; 3 Km 12:31) 1 Cor 11:18; τὸ πλεῖστον μ. for the most part (Menand., Fgm. 789 Kö.; Diod S 22, 10, 5) Hs 8, 5, 6; 8, 10, 1. τὸ πλεῖον μ. for the greater part v 3, 6, 4a.
    ② share (Trag. et al.) μ. τι μεταδοῦναι ἀπό τινος give a share of someth. 1:5 (on μέρος ἀπό τινος cp. PStras 19, 5 [105 A.D.] τοῦ ὑπάρχοντος αὐτῷ μέρους ἑνὸς ἀπὸ μερῶν ἐννέα) δώσω αὐτοῖς … μέρος δικαιοσύνης μετὰ τῶν ἁγίων μου I will give them … a share of uprightness with my holy ones i.e. those rescued from perdition will enjoy the same redeemed status as those who are already in the divine presence ApcPt Rainer 6. ἔχειν μ. ἔν τινι have a share in someth. (cp. Synes., Ep. 58 p. 203a οὐκ ἔστι τῷ διαβόλῳ μέρος ἐν παραδείσῳ) Rv 20:6 (Dalman, Worte 103f). ἀφελεῖ ὁ θεὸς τὸ μέρος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς 22:19.— Place (Appian, Bell. Civ. 1, 34 §154 ἐν ὑπηκόων ἀντὶ κοινωνῶν εἶναι μέρει=to be in the place of subjects instead of partners) τὸ μ. αὐτῶν ἐν τ. λίμνῃ their place is in the lake Rv 21:8. ἔχειν μ. μετά τινος have a place with someone J 13:8. τὸ μ. τινὸς μετὰ τῶν ὑποκριτῶν τιθέναι assign someone a place among the dissemblers (hypocrites) Mt 24:51; cp. Lk 12:46. μετʼ αὐτῶν μοι τὸ μ. γένοιτο σχεῖν ἐν (v.l. παρὰ) θεῷ may I have my place with them in (or with) God IPol 6:1. τοῦ λαβεῖν μ. ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων MPol 14:2.—B. 934. DELG s.v. μείρομαι II. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > μέρος

  • 95 ὑποτίθημι

    A place under,

    ὑπὸ κύκλα ἑκάστῳ πυθμένι θῆκεν Il.18.375

    ; τὰ φρύγαν' ὑ. puts the firewood under, Telecl.40; θεοῦ βάσεις ὑποτιθέντος putting legs or feet under them, Pl.Ti. 92a, cf. Arist.PA 686a34;

    σιδηρᾶς κανονίδας ὑ. Ph.Bel.57.11

    , cf. 60.31, al.;

    ὑπὸ ποταμοὺς πολλοὺς.. πόλιν ὑ. Pl.Lg. 682c

    ;

    κύλικα ὑπὸ τὴν κλίνην IG12(5).593.21

     (Iulis, v B. C.); ὀχετὸν ἐκποιήσαντι καὶ ὑποθέντι ib. 12.373.66;

    [φοίνικας] ὑ. X.Cyr.7.5.12

    ;

    ἀλεκτορίδι ὑ. τὰ ᾠά Arist.HA 564b3

    ; ἑαυτὴν [ τῷ ἄρρενι] ib. 540a11;

    ὑ. <τι> ὑπὸ τὸν ὀφθαλμόν Id.Pr. 874a9

    ; of a prancing horse,

    ὑ. τὰ ὀπίσθια σκέλη ὑπὸ τὰ ἐμπρόσθια X.Eq. 11.2

    ; τὰ ὄπισθεν σκέλη διὰ πολλοῦ ὑ. bring up his hind legs far apart from one another, ib.1.14;

    κατακλίνεται [ὁ λαγὼς] ὑποθεὶς τὰ ὑποκώλια ὑπὸ τὰς λαγόνας Id.Cyn.5.10

    : metaph.,

    ὑποχειρίους τοῖς ἐχθροῖς ὑ. τὰς αὑτῶν πατρίδας Pl.Plt. 308a

    ; ἔστε ὑπέθηκε Ἀΐδᾳ until he handed him over to Hades, of a hound attacking a boar, PCair.Zen.532.11 (iii B. C.):—[voice] Med., place under one's feet, τι X.Cyr.8.1.41;

    τοὺς μηροὺς ὑφ' αὑτά Arist.IA 713a23

    .
    2 place under a certain class, γεωργικῇ, θηρευτικῇ, etc., Pl.Plt. 289a.
    b subjoin, enclose, append a document,

    ὑποτέθεικά σοι τὸ ἀντίγραφον PLille4.2

     (iii B. C.), cf. Sammelb.5675.2 (ii B. C.), etc.: so in [voice] Med., PLond.3.921.10 (ii/iii A. D.).
    II set before one, offer, suggest,

    τὴν ἐν φίλοις δικαιοτάτην ὑπόθεσιν ἔχω ὑποτιθέναι X.Cyr.5.5.13

    ; hold out hope,

    ὑποτιθεῖς τίν' ἐλπίδα; E.Or. 1186

    , cf. X.HG4.8.28, D.23.58, Plu.2.256a, Lys. 23, Aristid.1.379 J.;

    τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐλπίδα ἣν ὑπετίθει αὐτῷ δουλώσειν Th.1.138

    ;

    ἡ εὐπραγία ὑ. ἰσχὺν τῆς ἐλπίδος Id.4.65

    ; ὑπέθηκας ὀρθῶς τοὺς λόγους, i. e. you have given good advice, E.IA 507; τὸν ὑποθέντα τὰς τέχνας γυναιξὶ τόνδε he who proposed these tricks to the women, Id.Ba. 675:—earlier in [voice] Med., suggest,

    βουλὴν Ἀργείοις ὑποθησόμεθ' ἥ τις ὀνήσει Il.8.36

    ;

    ὄφρα οἱ ἤ τι ἔπος ὑποθήσεαι ἠέ τι ἔργον Od.4.163

    , cf. Il.11.788;

    δόλον ὑπεθήκατο Hes.Th. 175

    ;

    ἄλλα μὲν αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶ σῇσι νοήσεις, ἄλλα δὲ καὶ δαίμων ὑποθήσεται Od.3.27

    ;

    Κροῖσος ταῦτά οἱ ὑπετίθετο Hdt. 1.156

    , cf. 3.36;

    ἔπεμψέ με σωτηρίην ὑποθησόμενον ὑμῖν, ἤν περ βούλησθε πείθεσθαι Id.5.98

    , cf. 7.237;

    σμικρὸν ὑποθέσθαι τοῖς κριταῖσι βούλομαι Ar.Ec. 1154

    : c. dat. pers. only, advise, counsel, admonish one, Od.2.194, 5.143, Ar.Av. 1362, Lys. 522 (anap.), Pl.Chrm. 155d: with an Adv.,

    ἀλλά μοι εὖ ὑπόθευ Od. 15.310

    , cf. Hdt.1.90;

    αὐτάρ τοι πυκινῶς ὑποθησόμεθ', αἴ κε πίθηαι Il. 21.293

    .
    2 [voice] Med., in stronger sense, enjoin,

    ταῦτα τοῖσι ὑπολειπομένοισι ὑποθέμενος ὁ Δαρεῖος Hdt.4.135

    ; of a doctor, Pl.Plt. 295c; of Nestor, Id.Hp.Ma.286b; [

    Μέττιος Ῥοῦφος] τῷ στρατηγῷ περὶ τούτου ὑπέθετο POxy. 237 vi 40

     (ii A. D.); gloss on ἐπιστέλλει, Sch.S.OT 106; of Pythagoras,

    τὴν εἰς τὸ σπονδειακὸν μεταβολὴν ὑπέθετο τῷ αὐλητῇ Iamb.VP25.112

    ;

    τοῖς ἀπὸ τοῦ νομοῦ ὑπόδειγμα τῆς ἀπειθίας ὑ. BGU 747 ii 14

     (ii A. D.); δύο σκοποὺς ὑποθέσθαι τῆς φλεβοτομίας prescribe two conditions of (successful) venesection, Gal.15.765.
    3 [voice] Med., instruct, demonstrate,

    γραμματικόν τι ποιῆσαι ἄλλου ὑποθεμένου Arist. EN 1105a23

    ; δεῖ ὑποθέσθαι τί λέγομεν τὸ βαρύ as a preliminary we must explain, Id.Cael. 269b20;

    ὑ. ὡς χρὴ μάχεσθαι Philostr.Her.10.5

    ;

    Φινεὺς.. τοῖς Ἀργοναύταις.. περὶ τῶν συμπληγάδων ὑπέθετο πετρῶν Apollod.1.9.22

    ;

    ὁ ὑποθέμενος αὐτῷ τὴν ἀνάγνωσιν Arr.Epict.1.26.13

    , cf. 2.2.21;

    παλαισμάτων εἴδη ὁπόσα ἐστί, δηλώσει ὁ παιδοτρίβης, καιρούς τε ὑποθέμενος κτλ. Philostr.Gym.14

    : c. acc. et inf.,

    ὑ. τῷ ἐπιεικεῖ παιδὶ ῥᾴδιον πεφυκέναι κτλ. Iamb.VP10.51

    .
    III [voice] Med., propose to oneself as a task,

    πολεμιστήριον [ἵππον] ὑπεθέμεθα ὠνεῖσθαι X.Eq.3.7

    ;

    δεῖ ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν, μηδὲν μέντοι ἀδύνατον Arist. Pol. 1265a17

    ; make up one's mind, adopt as a policy,

    παρὰ τὸ δίκαιον τὸ ξυμφέρον λέγειν ὑπέθεσθε Th.5.90

    ;

    τοῦθ' ὑπέθετο, δεινότατον πρᾶγμα, οἶμαι, ὅπως ἐν ἐκείνῳ εἴη.. φάναι And.1.39

    ;

    ἕνα τοῦτον ὑποθέμενος τὸν σκοπόν, ἅπαντας ἡμᾶς ἀγορεύειν κακῶς Luc.Pisc.7

    ;

    πρὶν τὴν ἀρχὴν ὀρθῶς ὑποθέσθαι, μάταιον ἡγοῦμαι περὶ τῆς τελευτῆς ὁντινοῦν ποιεῖσθαι λόγον D.3.2

    :—[voice] Pass.,

    ὁ ὑποτεθεὶς σκοπός Arist.EN 1144a24

    .
    2 propose to oneself as a subject of discussion or argument,

    ἀπ' ἐμαυτοῦ ἄρξωμαι καὶ τῆς ἐμαυτοῦ ὑποθέσεως, περὶ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ ὑποθέμενος, εἴτε ἕν ἐστιν εἴτε μή [ἕν], τί χρὴ συμβαίνειν; Pl.Prm. 137b

    , cf. Ti. 26a;

    ἵνα μὴ δοκῶ περὶ τὰ μέρη διατρίβειν, ὑπὲρ ὅλων τῶν πραγμάτων ὑποθέμενος Isoc. 4.51

    , cf. 12.119;

    ὥσπερ ὑπεθέμην Thphr.Char.Prooem.5

    ;

    περὶ ἀέρος εἰπόντες, ὥσπερ ὑπεθέμεθα Arist.Mete. 340a23

    , cf. Rh. 1432b5, Aeschin. 1.37, 2.102;

    ὑποθησόμεθα ταύτης ἀρχὴν τῆς βύβλου τὴν πρώτην διάβασιν ἐξ Ἰταλίας Ῥωμαίων Plb.1.5.1

    :—[voice] Pass.,

    οἱ ὑποτεθέντες λόγοι Pl. Lg. 812a

    .
    IV [voice] Med., assume as a preliminary,

    ταύτην μὲν δὴ πυρὸς ἀρχὴν καὶ τῶν ἄλλων σωμάτων ὑποτιθέμεθα Id.Ti. 53d

    ;

    ὑποθέμενος ἑκάστοτε λόγον.., ἃ μὲν ἄν μοι δοκῇ τούτῳ συμφωνεῖν, τίθημι ὡς ἀληθῆ ὄντα Id.Phd. 100a

    ;

    οἱ περὶ τὰς γεωμετρίας.. ὑποθέμενοι.. τὰ σχήματα,.. ποιησάμενοι ὑποθέσεις αὐτά Id.R. 510c

    ;

    ὑπόθεσιν Id.Phd. 101d

    ;

    ὃ ἐξ ἀρχῆς ὑπετιθέμεθα Id.Chrm. 171d

    ;

    ἐὰν ὡς ὂν ὑποθῇ ὃ ὑπετίθεσο Id.Prm. 136c

    ; ὑ. περί τινος ὡς ὄντος ib. 136b, cf. 137b, Plt. 284c;

    ὑ. ὡς τούτου οὕτως ἔχοντος Id.R. 437a

    : c. acc. et inf., assume or suppose that.., Id.Phd. 100b, Prt. 339d: without inf., [ τὴν ἀρετὴν] διδακτὸν ὑ. assume it to be teachable, ib. 361b;

    τἀναντία οἷς ὑπεθέμην Id.Tht. 165d

    ; ὥσπερ ὑπέθου as you began by requiring, Id.R. 346b (referring to 336d):—[voice] Pass., esp. in [tense] aor. ὑπετέθην (cf.

    ὑπόκειμαι 11.2

    ), Id.Ti. 48e, 61d;

    τὰ ὑποτεθέντα Id.Prm. 136b

    ; τῶν καλῶν τι ἡ σωφροσύνη ὑπετέθη was assumed to be.., Id.Chrm. 160d (referring to 159c);

    τοῦτο δ' ἀδύνατον, ὥστε ψεῦδος τὸ ὑποτεθέν Arist.APr. 61a31

    ; εἰ τοῦτό τις ὑποτεθείη γινώσκειν if it were assumed that one knew this, Phld.Rh.2.17S.
    2 later, assume, suppose, estimate,

    παρέσομαι πρὸς ὑμᾶς, ὡς ὑποτίθεμαι, τῇ ιζ PCair.Zen.247.4

     (iii B. C.); ὑποτιθεμένου τοῦ ποδὸς δραχμῆς the foot being reckoned at one drachma, Supp.Epigr.4.446.14 (Didyma, iii/ii B. C.), cf. PCair.Zen. 15r.34 (iii B. C.); τὸν χιλιάρουρον (sc. ἀμπελῶνα) ὑποτιθέμεθα ἐπὶ τὸ ἔλαττον we assess at the reduced sum, ib.361.9 (iii B. C.); νεώτερον αὐτὸν ὑ. put him down as younger, D.H.4.6; ταῦτα τὸν Ὅμηρον ὡς συστρατιώτην ἔφη εἰρηκέναι καὶ οὐχ ὡς ὑποτιθέμενον not as a composer of fiction, Philostr.Her.4.4.
    V [voice] Act., establish as a preliminary, premise, ταῦθ' ὑποθεὶς ἐπεῖπεν ὡς .. Aeschin.2.157; τοῦθ' ὑποθέντες ἀκούετε τῇ γνώμῃ, τί ἄν, εἴ τις ἔπασχε ταῦθ' ὑμῶν, ἐποίει after deciding in your own minds, D.21.108;

    ῥυθμοὺς καὶ σχῆμα ἐλευθέριον ὑποθεῖσαι μέλος ἢ λόγον ἐναντίον ἀποδοῦναι Pl.Lg. 669c

    .
    VI couch, present,

    τὴν σάρισαν Luc. DMort.27.3

    .
    VII put down as a deposit or stake, pawn, pledge, mortgage,

    τοῦτο τὸ ἐνέχυρον Hdt.2.136

    ; τὴν οἰκίαν, τὴν οὐσίαν, Isoc.21.2, D.28.17, 49.12; ὑπέθεσαν αὐτῷ τοῦ ταλάντου τὰς προσόδους mortgaged their revenues for the talent, Aeschin.3.104;

    τῷ πατρὶ τἀνδράποδα D.27.25

    ;

    δραχμὴν ὑπόθες Diph.73.2

    ;

    ὑποθέμενοι χρυσίον IG12.313.177

    ; τὴν οἰκίαν πωλοῦντα καὶ ὑποτιθέντα selling and mortgaging, i.e. having full ownership of, the house, PCair.Zen.588.1, cf. 9 (iii B. C.), PRyl.162.28 (ii A. D.); cf.

    ὑποθήκη 11

    :—[voice] Med., of the mortgagee, lend money on pledge, D.28.18;

    ὑποθέσθαι τὰ σκεύη τῆς νεώς Id.50.55

    :— but the [voice] Med. is used for the [voice] Act. in later writers, Plu.Cat.Mi.6:— for the [voice] Pass., ὑπόκειμαι is used, except in [tense] aor. 1, πόρους (revenues) ὑποκεῖσθαι αὐτοῖς τούς τε ὑποτεθέντας εἰς τὸ βουλευτήριον .. OGI46.10 (Halic., iii B. C.), cf. AJP56.375 (Colophon, iv B. C., [voice] Med. and [voice] Pass.); cf. τίθημι.
    2 stake, hazard, venture,

    εἰς οἷον κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων τὴν ψυχήν Pl.Prt. 313a

    ; τὸν ἴδιον κίνδυνον ὑποθείς at his own risk, D.19.252; also

    ἑαυτὸν ἔγγυον ὑποθείς Plu.Crass.7

    ;

    τὴν ψυχὴν ταῖς τύχαις Luc.Dem.Enc.41

    ;

    τὰ σὰ τοῖς ἐκτός Arr.Epict.2.2.12

    ; τὸν τράχηλον ib.4.1.77; ἑαυτὸν τῷ νόμῳ, i. e. risked the penalties of the law, Philostr.Gym.24;

    οὐδὲ αὑτοὺς ταύταις ὑποθήσομεν ταῖς αἰτίαις Jul.Or.3.112a

    ; νομίμοις ποιναῖς ὑποθεῖναι [ αὐτούς] PMasp.24.50 (vi A. D.); ἑαυτὸν [ ὀργῇ] Plu.Them.24;

    τοῖς κινδύνοις σφᾶς αὐτούς Aristid.1.467

     J.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποτίθημι

  • 96 θεός

    θεός, οῦ (Hom.+; Herm. Wr.; ins, pap, LXX, pseudepigr., Philo, Joseph.) ὁ and ἡ, voc. θεέ (Pisidian ins [JHS 22, 1902, 355] θέ; PGM 4, 218 θεὲ θεῶν; 7, 529 κύριε θεὲ μέγιστε; 12, 120 κύριε θεέ; 13, 997; LXX [Thackeray 145; PKatz, Philo’s Bible ’50, 152f]; ApcMos 42; Jos., Ant. 14, 24 ὦ θεὲ βασιλεῦ τ. ὅλων; SibOr 13, 172 βασιλεῦ κόσμου θεέ) Mt 27:46, more frequently (s. 2 and 3c, h below) ὁ θεός (LXX; ParJer 6:12; ApcEsdr 7:5; ApcMos 32; B-D-F §147, 3m; JWackernagel, Über einige antike Anredeformen 1912; Mlt-H. 120). On the inclusion or omission of the art. gener. s. W-S. §19, 13d; B-D-F §254, 1; 268, 2; Rob. 758; 761; 780; 786; 795; Mlt-Turner 174; BWeiss, D. Gebr. des Artikels bei den Gottesnamen, StKr 84, 1911, 319–92; 503–38 (also published separately). The sg. article freq. suggests personal claim on a deity. ‘God, god’.
    ① In the Gr-Rom. world the term θεός primarily refers to a transcendent being who exercises extraordinary control in human affairs or is responsible for bestowal of unusual benefits, deity, god, goddess (s. on θεά) Ac 28:6; 2 Th 2:4 (cp. SibOr 5, 34 ἰσάζων θεῷ αὐτόν; Ar. 4, 1 οὐκ εἰσὶ θεοί; Tat. 10, 1 θεὸς … κύκνος γίνεται …; Ath. 18, 3 θεός τις δισώματος); θεὸς Ῥαιφάν Ac 7:43 (Am 5:26; s. entry Ῥαιφάν). οὐδεὶς θεὸς εἰ μὴ εἷς there is no god but one 1 Cor 8:4 (cp. AcPl Ha 1, 17 restored). θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου Ac 12:22.—ἡ θεός the (female) god, goddess (Att., later more rarely; Peripl. Eryth. c. 58; Lucian, Dial. Deor. 17, 2; SIG 695, 28; ins, one of which refers to Artemis, in Hauser p. 81f; Jos., Ant. 9, 19; Ar. 11, 2 [Artemis]; Ath. 29, 2 [Ino]) Ac 19:37.—Pl. Ac 7:40 (Ex 32:1). Cp. 14:11; 19:26; PtK 2 p. 14, 21. εἴπερ εἰσὶν λεγόμενοι θεοί even if there are so-called gods 1 Cor 8:5a; s. vs. 5b (on θεοὶ πολλοί cp. Jos., Ant. 4, 149.—Maximus Tyr. 11, 5a: θ. πολλοί w. εἷς θ. πατήρ). οἱ φύσει μὴ ὄντες θεοί those who by nature are not really gods Gal 4:8b (cp. Ar. 4, 2 μὴ εἶναι τὸν οὐρανὸν θεόν al.). θεοὶ … λίθινοι etc. AcPl Ha 1, 18 (cp. JosAs 10:13 τοὺς χρυσοῦς καὶ ἀργυροῦς). Of the devil μὴ ὢν θεός AcPlCor 2:15.
    ② Some writings in our lit. use the word θ. w. ref. to Christ (without necessarily equating Christ with the Father, and therefore in harmony w. the Shema of Israel Dt 6:4; cp. Mk 10:18 and 4a below), though the interpretation of some of the pass. is in debate. In Mosaic and Gr-Rom. traditions the fundamental semantic component in the understanding of deity is the factor of performance, namely saviorhood or extraordinary contributions to one’s society. Dg. 10:6 defines the ancient perspective: ὸ̔ς ἃ παρὰ τοῦ θεοῦ λάβων ἔχει, ταῦτα τοῖς ἐπιδεομένοις χορηγῶν, θεὸς γίνεται τῶν λαμβανάντων one who ministers to the needy what one has received from God proves to be a god to the recipients (cp. Sb III, 6263, 27f of a mother). Such understanding led to the extension of the mng. of θ. to pers. who elicit special reverence (cp. pass. under 4 below; a similar development can be observed in the use of σέβομαι and cognates). In Ro 9:5 the interpr. is complicated by demand of punctuation marks in printed texts. If a period is placed before ὁ ὢν κτλ., the doxology refers to God as defined in Israel (so EAbbot, JBL 1, 1881, 81–154; 3, 1883, 90–112; RLipsius; HHoltzmann, Ntl. Theol.2 II 1911, 99f; EGünther, StKr 73, 1900, 636–44; FBurkitt, JTS 5, 1904, 451–55; Jülicher; PFeine, Theol. d. NTs6 ’34, 176 et al.; RSV text; NRSV mg.). A special consideration in favor of this interpretation is the status assigned to Christ in 1 Cor 15:25–28 and the probability that Paul is not likely to have violated the injunction in Dt 5:7.—If a comma is used in the same place, the reference is to Christ (so BWeiss; EBröse, NKZ 10, 1899, 645–57 et al.; NRSV text; RSV mg. S. also εἰμί 1.—Undecided: THaering.—The transposition by the Socinian scholar JSchlichting [died 1661] ὧν ὁ=‘to whom belongs’ was revived by JWeiss, D. Urchristentum 1917, 363; WWrede, Pls 1905, 82; CStrömman, ZNW 8, 1907, 319f). In 2 Pt 1:1; 1J 5:20 the interpretation is open to question (but cp. ISmyrna McCabe.0010, 100 ὁ θεὸς καὶ σωτὴρ Ἀντίοχος). In any event, θ. certainly refers to Christ, as one who manifests primary characteristics of deity, in the foll. NT pass.: J 1:1b (w. ὁ θεός 1:1a, which refers to God in the monotheistic context of Israel’s tradition. On the problem raised by such attribution s. J 10:34 [cp. Ex 7:1; Ps 81:6]; on θεός w. and without the article, acc. to whether it means God or the Logos, s. Philo, Somn. 1, 229f; JGriffiths, ET 62, ’50/51, 314–16; BMetzger, ET 63, ’51/52, 125f), 18b. ὁ κύριός μου καὶ ὁ θεός μου my Lord and my God! (nom. w. art.=voc.; s. beg. of this entry.—On a resurrection as proof of divinity cp. Diog. L. 8, 41, who quotes Hermippus: Pythagoras returns from a journey to Hades and appears among his followers [εἰσέρχεσθαι εἰς τὴν ἐκκλησίαν], and they consider him θεῖόν τινα) J 20:28 (on the combination of κύριος and θεός s. 3c below). Tit 2:13 (μέγας θ.). Hb 1:8, 9 (in a quot. fr. Ps 44:7, 8). S. TGlasson, NTS 12, ’66, 270–72. Jd 5 P72. But above all Ignatius calls Christ θεός in many pass.: θεὸς Ἰησοῦς Χριστός ITr 7:1; Χριστὸς θεός ISm 10:1. ὁ θεὸς ἡμῶν IEph ins; 15:3; 18:2; IRo ins (twice); 3:3; IPol 8:3; τὸ πάθος τοῦ θεοῦ μου IRo 6:3. ἐν αἵματι θεοῦ IEph 1:1. ἐν σαρκὶ γενόμενος θεός 7:2. θεὸς ἀνθρωπίνως φανερούμενος 19:3. θεὸς ὁ οὕτως ὑμᾶς σοφίσας ISm 1:1.—Hdb. exc. 193f; MRackl, Die Christologie d. hl. Ign. v. Ant. 1914. ὁ θεός μου Χριστὲ Ἰησοῦ AcPl Ha 3, 10; Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ θ[εός] 6, 24; cp. ln. 34 (also cp. Just., A I, 63, 15, D. 63, 5 al.; Tat. 13, 3; Ath. 24, 1; Mel., P. 4, 28 al.).—SLösch, Deitas Jesu u. antike Apotheose ’33. Cp. AWlosk, Römischer Kaiserkult ’78.
    ③ God in Israelite/Christian monotheistic perspective, God the predom. use, somet. with, somet. without the art.
    ⓐ ὁ θεός Mt 1:23; 3:9; 5:8, 34; Mk 2:12; 10:18; 13:19 (cp. TestJob 37:4); Lk 2:13; J 3:2b; Ac 2:22b; Gal 2:6 al. With prep. εἰς τὸν θ. Ac 24:15. ἐκ τοῦ θ. J 8:42b, 47; 1J 3:9f; 4:1ff, 6f; 5:1, 4; 2 Cor 3:5; 5:18 al.; ἐν τῷ θ. Ro 5:11; Col 3:3 (Ath. 21, 1). ἔναντι τοῦ θ. Lk 1:8; ἐπὶ τὸν θ. Ac 15:19; 26:18, 20 (Just., D. 101, 1); ἐπὶ τῷ θ. Lk 1:47 (Just., D. 8, 2); παρὰ τοῦ θ. J 8:40 (Ar. 4, 2; Just., A I, 33, 6 al.; without art. Just., D. 69, 6 al.). παρὰ τῷ θ. Ro 2:13; 9:14 (Just., A I, 28, 3; Tat. 7, 1; Ath. 31, 2 al.); πρὸς τὸν θ. J 1:2; Ac 24:16; AcPl Ha 3, 8 (Just., D. 39, 1 al.; Mel., HE 4, 26, 13 al.); τὰ πρὸς τὸν θ. Hb 2:17; 5:1; Ro 15:17 is acc. of respect: with respect to one’s relation to God or the things pert. to God, in God’s cause (s. B-D-F §160; Rob. 486. For τὰ πρὸς τ. θ. s. Soph., Phil. 1441; X., De Rep. Lac. 13, 11; Aristot., Pol. 1314b, 39; Lucian, Pro Imag. 8; Mitt-Wilck. I/2, 109, 3 [III B.C.] εὐσεβὴς τὰ πρὸς θεούς; Ex 4:16; 18:19; Jos., Ant. 9, 236 εὐσεβὴς τὰ πρὸς τ. θεόν). τὰ πρὸς τ[ὸν] θεὸν ἐτήρουσαν, when they were observant of matters pert. to God AcPl Ha 8, 13 (=τα π̣ρος θ̣̄ν̄| ἐτήρουσαν Ox 1602, 10f=BMM recto 16 restored after the preceding).
    ⓑ without the art. Mt 6:24; Lk 2:14; 20:38; J 1:18a; Ro 8:8, 33b; 2 Cor 1:21; 5:19; Gal 2:19; 4:8f; 2 Th 1:8; Tit 1:16; 3:8; Hb 3:4; AcPl Ha 8, 20=BMM recto 25 (s. also HSanders’ rev. of Ox 1602, 26, in HTR 31, ’38, 79, n. 2, Ghent 62 verso, 6); AcPlCor 1:15; 2:19, 26. W. prep. ἀπὸ θεοῦ J 3:2a; 16:30 (Just., A II, 13, 4 τὸν … ἀπὸ ἀγεννήτου … θεοῦ λόγον). εἰς θεόν IPhld 1:2. ἐκ θεοῦ (Pind., O. 11, 10, P. 1, 41; Jos., Ant. 2, 164; Just., A I, 22, 2; Mel., P. 55, 404) Ac 5:39; 2 Cor 5:1; Phil 3:9. ἐν θεῷ J 8:21; Ro 2:17; Jd 1; AcPl Ha 1, 15; 2, 35. ἐπὶ θεόν AcPl Ha 2, 29 (cp. πρὸς θεόν Just., D. 138, 2). κατὰ θεόν acc. to God’s will (Appian, Iber. 19 §73; 23 §88; 26 §101, Liby. 6 §25, Bell. Civ. 4, 86 §364) Ro 8:27; 2 Cor 7:9ff; IEph 2:1. ἡ κατὰ θ. ἀγάπη godly love IMg 1:1; cp. 13:1; ITr 1:2. παρὰ θεῷ (Jos., Bell. 1, 635) Mt 19:26; Lk 2:52.
    ⓒ w. gen. foll. or w. ἴδιος to denote a special relationship: ὁ θ. Ἀβραάμ Mt 22:32; Mk 12:26; Lk 20:37; Ac 3:13; 7:32 (all Ex 3:6). ὁ θ. (τοῦ) Ἰσραήλ (Ezk 44:2; JosAs 7:5) Mt 15:31; Lk 1:68; cp. Ac 13:17; 2 Cor 6:16; Hb 11:16. ὁ θ. μου Ro 1:8; 1 Cor 1:4; 2 Cor 12:21; Phil 1:3; 4:19; Phlm 4. OT κύριος ὁ θ. σου (ἡμῶν, ὑμῶν, αὐτῶν) Mt 4:7 (Dt 6:16); 22:37 (Dt 6:5); Mk 12:29 (Dt 6:4); Lk 1:16; 4:8 (Dt 6:13); 10:27 (Dt 6:5); Ac 2:39. ὁ κύριος καὶ ὁ θ. ἡμῶν Rv 4:11 (Just., D. 12, 3; the combination of κύριος and θεός is freq. in the OT: 2 Km 7:28; 3 Km 18:39; Jer 38:18; Zech 13:9; Ps 29:3; 34:23; 85:15; 87:2; TestAbr A 3 p. 79, 19 [Stone p. 6]; JosAs 3:4; 12:2 κύριε ὁ θ. τῶν αἰώνων. But s. also Epict. 2, 16, 13 κύριε ὁ θεός [GBreithaupt, Her. 62, 1927, 253–55], Herm. Wr.: Cat. Cod. Astr. VIII/2, p. 172, 6 κύριε ὁ θεὸς ἡμῶν, the PGM ref. at the beg. of this entry, and the sacral uses τ. θεῷ κ. κυρίῳ Σοκνοπαίῳ [OGI 655, 3f—24 B.C.]; PTebt 284, 6; τῷ κυρίῳ θεῷ Ἀσκληπίῳ [Sb 159, 2]; deo domino Saturno [ins fr. imperial times fr. Thala in the prov. of Africa: BPhW 21, 1901, 475], also Suetonius, Domit. 13 dominus et deus noster [for the formulation s. 4a: PMich 209]; Ar. 15, 10; Just., D. 60, 3 al.) τὸν ἴδιον θ. AcPl Ha 3, 22.—ὁ θ. τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰ. Χ. Eph 1:17.
    ⓓ used w. πατήρ (s. πατήρ 6a) ὁ θ. καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Ro 15:6; 2 Cor 1:3; Eph 1:3; Col 1:3; 1 Pt 1:3. ὁ θ. καὶ πατὴρ ἡμῶν Gal 1:4; Phil 4:20; 1 Th 1:3; 3:11, 13. ὁ θ. καὶ πατήρ 1 Cor 15:24; Eph 5:20; Js 1:27. θ. πατήρ Phil 2:11; 1 Pt 1:2; cp. 1 Cor 8:6. ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν Ro 1:7b; 1 Cor 1:3; 2 Cor 1:2; Gal 1:3; Eph 1:2; Phil 1:2; Col 1:2; Phlm 3; ἀπὸ θ. π. Gal 1:3 v.l.; Eph 6:23; 2 Th 1:2; 2 Ti 1:2; Tit 1:4; παρὰ θεοῦ π. 2 Pt 1:17; 2J 3.
    ⓔ w. gen. of what God brings about, in accordance w. the divine nature: ὁ θ. τῆς εἰρήνης Ro 15:33; 1 Th 5:23. τῆς ἐλπίδος the God fr. whom hope comes Ro 15:13. πάσης παρακλήσεως 2 Cor 1:3b. ὁ θ. τῆς ἀγάπης 13:11. ὁ θ. πάσης χάριτος 1 Pt 5:10. In οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ θεός 1 Cor 14:33, θεός is to be supplied before ἀκατ.: for God is not a God of disorder.
    ⓕ The gen. (τοῦ) θεοῦ is
    α. subj. gen., extremely freq. depending on words like βασιλεία, δόξα, θέλημα, ἐντολή, εὐαγγέλιον, λόγος, ναός, οἶκος, πνεῦμα, υἱός, υἱοί, τέκνα and many others. Here prob. (s. β) belongs τὸ μωρὸν τ. θ. the (seeming) foolishness of G. 1 Cor 1:25 (s. B-D-F §263, 2).
    β. obj. gen. ἡ ἀγάπη τοῦ θ. love for God Lk 11:42; J 5:42; ἡ προσευχὴ τοῦ θ. prayer to God Lk 6:12. πίστις θεοῦ faith in God Mk 11:22. φόβος θεοῦ fear of, reverence for God Ro 3:18 al. (s. φόβος 2bα) If 1 Cor 1:25 is to be placed here (s. α above), τὸ μωρὸν τ. θ. refers to apostolic allegiance to God, which is viewed by outsiders as folly.
    γ. τὰ τοῦ θεοῦ the things, ways, thoughts, or secret purposes of God 1 Cor 2:11. φρονεῖν τὰ τ. θ. Mt 16:23; Mk 8:33 s. φρονέω 2b (ἀτιμάζοντας τὰ τοῦ θ. Just., D. 78, 10 al.). ἀποδιδόναι τὰ τ. θ. τῷ θεῷ give God what belongs to God Mt 22:21; Mk 12:17; Lk 20:25.
    δ. Almost as a substitute for the adj. divine IMg 6:1f; 15 (cp. Ath. 21, 4 οὐδὲν ἔχων θεοῦ [of Zeus]).
    ⓖ The dat. τῷ θεῷ (s. B-D-F §188, 2; 192; Rob. 538f; WHavers, Untersuchungen z. Kasussyntax d. indogerm. Sprachen 1911, 162ff) is
    α. dat. of advantage (cp. e.g. Ath. 26, 3 ὡς ἐπηκόῳ θεῷ) for God 2 Cor 5:13. Perh. (s. β) ὅπλα δυνατὰ τῷ θ. 10:4. The dat. of Ro 6:10f rather expresses the possessor.
    β. ethical dat. in the sight of God, hence w. superl. force (s. Beginn. IV, 75, on Ac 7:20) very: μεγάλοι τῷ θ. B 8:4 (cp. Jon 3:3). ἀστεῖος τῷ θ. Ac 7:20. Perh. (s. α) ὅπλα δυνατὰ τ. θ. weapons powerful in the sight of God 2 Cor 10:4. This idea is usu. expressed by ἐνώπιον τοῦ θ.
    ⓗ ὁ θ. is used as a vocative Mk 15:34 (Ps 21:2. θεός twice at the beginning of the invocation of a prayer: Ael. Dion. θ, 8; Paus. Attic. θ, 7 ‘θεὸς θεός’ ταῖς ἀρχαῖς ἐπέλεγον ἐπιφημιζόμενοι); Lk 18:11; Hb 1:8 (Ps 44:7; MHarris, TynBull 36, ’85, 129–62); 10:7 (Ps 39:9); AcPl Ha 3, 10; 5, 12; 31. S. also 2 and 3c and the beg. of this entry.
    ⓘ θ. τῶν αἰώνων s. αἰών 3 and 4; θ. αἰώνιος s. αἰώνιος 2; θ. ἀληθινός s. ἀληθινός 3b; εἷς ὁ θεός s. εἷς 2b; (ὁ) θ. (ὁ) ζῶν s. [ζάω] 1aε.—ὁ μόνος θεός the only God (4 Km 19:15, 19; Ps 85:10; Is 37:20; Da 3:45; Philo, Leg. All. 2, 1f; s. Norden, Agn. Th. 145) J 5:44 (some mss. lack τοῦ μόνου); 1 Ti 1:17.—ὁ μόνος ἀληθινὸς θ. (Demochares: 75 Fgm. 2 p. 135, 7 Jac. [in Athen. 6, 62, 253c] μόνος θ. ἀληθινός) J 17:3. cp. the sim. combinations w. μόνος θ. Ro 16:27; Jd 25. μόνος ὁ θεὸς μένει AcPl Ha 2, 27.—θ. σωτήρ s. σωτήρ 1.—OHoltzmann, D. chr. Gottesglaube, s. Vorgesch. u. Urgesch.1905; EvDobschütz, Rationales u. irrat. Denken über Gott im Urchristent.: StKr 95, 1924, 235–55; RHoffmann, D. Gottesbild Jesu ’34; PAlthaus, D. Bild Gottes b. Pls: ThBl 20, ’41, 81–92; Dodd 3–8; KRahner, Theos im NT: Bijdragen (Maastricht) 11, ’50, 212–36; 12, ’51, 24–52.
    ④ that which is nontranscendent but considered worthy of special reverence or respect, god (Artem. 2, 69 p. 161, 17: γονεῖς and διδάσκαλοι are like gods; Simplicius in Epict. p. 85, 27 acc. to ancient Roman custom children had to call their parents θεοί; s. 2 above and note on σέβομαι).
    ⓐ of humans θεοί (as אֱלֹהִים) J 10:34f (Ps 81:6; humans are called θ. in the OT also Ex 7:1; 22:27; cp. Philo, Det. Pot. Insid. 161f, Somn. 1, 229, Mut. Nom. 128, Omn. Prob. Lib. 43, Mos. 1, 158, Decal. 120, Leg. All. 1, 40, Migr. Abr. 84). θ. γίνεται τῶν λαμβανόντων (a benefactor) proves to be a god to recipients Dg 10:6 (cp. Pliny, NH 2, 7, 18; s. 2 above, beg.—Aristot., Pol. 3, 8, 1, 1284a of the superior pers. as a god among humans; Arcesilaus [III B.C.] describes Crates and Polemo as θεοί τινες=‘a kind of gods’ [Diog. L. 4, 22]; Antiphanes says of the iambic poet Philoxenus: θεὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἦν [Athen. 14, 50, 643d]; Diod S 1, 4, 7 and 5, 21, 2 of Caesar; for honors accorded Demetrius, s. IKertész, Bemerkungen zum Kult des Demetrios Poliorketes: Oikumene 2, ’78, 163–75 [lit.]; Dio Chrys. 30 [47], 5 Πυθαγόρας ἐτιμᾶτο ὡς θεός; Heliod. 4, 7, 8 σωτὴρ κ. θεός, addressed to a physician; BGU 1197, 1 [4 B.C.] a high official, and 1201, 1 [2 B.C.] a priest θεός and κύριος; PMich 209, 11f [II/III A.D.] οἶδας ἄδελφε, ὅτει οὐ μόνον ὧς ἀδελφόν σε ἔχω, ἀλλὰ καὶ ὡς πατέρα κ. κύριον κ. θεόν; Just., A I, 26, 2 [Σίμων] θεὸς ἐνομίσθη καὶ … ὡς θεὸς τετίμηται; Tat. 3, 2 μὴ θεὸς ὤν [Empedocles]; Ath. 30, 2 Ἀντίνους … ἔτυχε νομίζεσθαι θεός of benefactors in gener. AcJ 27 [Aa II/1, 166, 4]).—JEmerton, JTS 11, ’60, 329–32.
    ⓑ of the belly (=appetite) as the god of certain people Phil 3:19 (cp. Athen. 3, 97c γάστρων καὶ κοιλιοδαίμων. Also Eupolis Com. [V B.C.] Fgm. 172 K. [in Athen. 3, 100b]; on the use of θ. in ref. to impersonal entities [e.g. Eur., Cyclops 316 of wealth as a god] s. DDD 693f).
    ⑤ of the devil ὁ θ. τοῦ αἰῶνος τούτου 2 Cor 4:4 (s. αἰών 2a and WMüllensiefen, StKr 95, 1924, 295–99).—668–99. RAC XI 1202–78; XII 81–154; B. 1464. LfgrE s.v. θεός col. 1001 (lit.). Schmidt, Syn. IV 1–21. DELG. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > θεός

  • 97 σύγχυσις

    A mixture, confusion, confounding, ἡ τῶν ἄλλων (v.l. ὅλων) ς. Hp.Epid.6.3.1; of Babel, LXX Ge. 11.9;

    σ. ποιήσασθαι Plb.30.22.7

    ; σ. λαβεῖν to be commingled, Plu.2.990a; σ. ὅρων ib.122c; ς. litterularum, Cic.Att.6.9.1; political confusion, σ. τῆς πολιτείας ib.7.8.4, cf. Plb.14.5.8.
    b formation of a compound, Chrysipp.Stoic.2.153, al.
    2 confusion, ruin, βίου, δόμων, E.Andr. 291 (lyr.), 959;

    σ. τοῦ κατὰ φύσιν ἡ νόσος Thphr.CP5.8.1

    ; σ. θανάτου μεγάλη 'indiscriminate mortality' LXX 1 Ki.5.6;

    σ. λήψεται Epicur. Fr. 300

    .
    3 Gramm., of composition, confusion, indistinctness, A.D.Pron.12.15, Synt.24.18; opp. εὐκρίνεια, Hermog.Id.1.4.
    4 an injury to the eye, synchysis, Dsc.4.12, Eup.1.33, Gal.14.776, Aët. 7.58.
    II of persons, confusion, Luc.Nigr.35; σ. ἔχοντες confounded, E.IA 1128;

    σ. ὀμματίων AP5.129

     (Maec.).
    III of contracts and the like , violation,

    τῶν σπονδῶν Th.1.146

    , 5.26;

    νόμων Isoc.4.114

     (pl.);

    σ. ὁρκίων Plu.Alc.14

    ; τὴν τῶν ὅρκων καὶ σπονδῶν ς. Pl.R. 379e.
    2 confusion, SIG684.7 (Dyme, ii B.C.), Act.Ap.19.29.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σύγχυσις

  • 98 ἀντιπαρεκτείνομαι

    2 [voice] Act., extend in line with,

    τῷ τείχει τὸ ἱππικόν J.BJ3.7.24

    .
    3 [voice] Pass., extend in the contrary direction, Iamb. in Nic. p.13P.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀντιπαρεκτείνομαι

  • 99 ἐπιστατέω

    ἐπιστᾰτ-έω, [tense] pf.
    A

    ἐπεστάτηκα Michel164.10

     ([place name] Delos):— to be an ἐπιστάτης, to be set over,

    ποιμνίοις S.OT 1028

    , E.Fr.188.4; ἡ ψυχὴ ἐ. τῷ

    σώματι Pl.Grg. 465d

    ;

    ἐπιστήμη ἐ. τῇ πράξει Id.R. 443e

    ; τῷ τοῦ νομοθέτου

    ἔργῳ Id.Cra. 390c

    , cf. 405d (but τέχνῃ according to art, Id.Plt. 293b): abs., Durrbach Choix d'inscrr. de Délos 159, PCair.Zen.34.7;

    εἰ μὴ ἐπιστατοῖ τὸ τάττον Plot.4.4.16

    .
    4. rarely c. acc., attend, follow, τίς γάρ με μόχθος οὐκ ἐπεστάτει; S.Fr. 150.
    5. stand in the rear rank, Ascl.Tact.10.15.
    6. notice, observe, Sch.Pi. O.3.81.
    II. at Athens and elsewhere, to be ἐπιστάτης or president (in the βουλή and ἐκκλησία), freq. at the head of decrees, ἔδοξεν τῷ

    δήμῳ·.. Νικιάδης ἐπεστάτει Th.4.118

    , cf. Ar.Th. 374, Lexap.And.1.96, IG12.10, al., Arist.Ath.44.3; in other cities, SIG279.1 (Zelea, iv B.C.), OGI219.1 (Ilium, iii B.C.), etc.;

    προέδρων Inscr.Magn.2

    , al.: generally, preside over,

    δικαστηρίων OGI556.13

     ([place name] Tlos).
    2. exercise the office of

    ἐπιστάτης 111.2

    , τοῦ Καίσαρος ναοῦ ib.555.2 ([place name] Oenoanda): abs., SIG707.21 (Olbia, ii B.C.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιστατέω

  • 100 υπεράνω

    επίρρ. выше, превыше;

    θέτω τα συμφέροντα της πατρίδας υπεράνω των προσωπικών — ставить интересы родины выше личных;

    είναι υπεράνω των δυνάμεων μου — это выше моих сил;

    είμαι υπεράνω — быть выше чего-л.;

    υπεράνω όλων — превыше всего

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > υπεράνω

Страницы

См. также в других словарях:

  • ИНТРОНИЗАЦИЯ — [греч. ἐνθρονι[α]σμός], возведение новоизбранного Предстоятеля Поместной Церкви (а в древности и епископа) на кафедру. Смысл И. В традиц. церковной терминологии служение епископа прочно связано с его кафедрой (καθέδρα сиденье, стул и проч.) это… …   Православная энциклопедия

  • ВАСИЛИЙ ВЕЛИКИЙ — [греч. Βασίλειος ὁ Μέγας] (329/30, г. Кесария Каппадокийская (совр. Кайсери, Турция) или г. Неокесария Понтийская (совр. Никсар, Турция) 1.01.379, г. Кесария Каппадокийская), свт. (пам. 1 янв., 30 янв. в Соборе 3 вселенских учителей и святителей; …   Православная энциклопедия

  • ИОАНН ЗЛАТОУСТ. Часть II — Учение Считая правильную веру необходимым условием спасения, И. З. в то же время призывал веровать в простоте сердца, не обнаруживая излишнего любопытства и помня, что «природа рассудочных доводов подобна некоему лабиринту и сетям, нигде не имеет …   Православная энциклопедия

  • «АРЕОПАГИТИКИ» — [лат. Сorpus Areopagiticum Ареопагитский корпус], собрание богословских текстов на греч. языке, приписывавшееся св. Дионисию Ареопагиту. Проблема авторства Сборник, получивший название «А.», до нач. VI в. не был известен. Впервые вслед за Севиром …   Православная энциклопедия

  • ВХОД ГОСПОДЕНЬ В ИЕРУСАЛИМ — Описанное 4 евангелистами (Мф 21. 1 11; Мк 11. 1 11; Лк 19. 28 40; Ин 12. 12 19) одно из главных событий последних дней земной жизни Господа Иисуса Христа Его торжественное прибытие в Иерусалим накануне праздника Пасхи, к рое хронологически и… …   Православная энциклопедия

  • παλιγγενεσία — Τίτλος ελληνικών εφημερίδων και περιοδικών. 1. Πολιτική ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα. Ιδρύθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1862 από τον Ιωάννη Αγγελόπουλο και εκδιδόταν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1899. 2. Εφημερίδα της Κέρκυρας. Ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του… …   Dictionary of Greek

  • ВТОРОБРАЧИЕ — [греч. διγαμία, δεύτερος γάμος], или двубрачие, вступление в повторный (в строгом смысле термина во 2 й) брак. Вступление в 3 й брак называют троебрачием (τριγαμία), в последующие браки многобрачием (πολυγαμία). Церковь всегда считала… …   Православная энциклопедия

  • БЛАГОДАРСТВЕННЫЕ МОЛИТВЫ ПОСЛЕ ПРИЧАЩЕНИЯ — [греч. Εὐχαριστία μετὰ τὴν θείαν μετάληψιν, церковнослав. ], молитвы, читаемые после Причащения Св. Таин. Главный предмет христ. благодарения это совершенное Христом искупление и восстановление человеческой природы, дарованная всякому верующему… …   Православная энциклопедия

  • καθηγεμών — καθηγεμών, όνος, ό, ή (AM, Α ιων. τ. κατηγεμών, δωρ. καθαγεμών) [καθηγοῡμαι] 1. ηγεμόνας 2. δάσκαλος, καθοδηγητής («καθηγεμὼν τῆς ἀρετῆς», Πλούτ.) αρχ. 1. ο επικεφαλής, ο οδηγός («καθηγεμὼν τῆς ὁδοῡ», Ηρόδ.) 2. αρχηγός, εξουσιαστής («Ἀράτῳ… …   Dictionary of Greek

  • ρίζωμα — το / ῥίζωμα, ΝΜΑ το σύνολο τών ριζών δέντρου ή θάμνου νεοελλ. μσν. το να ριζώνει, να στερεώνεται κάτι με ρίζες στη γή, το ριζοβόλημα νεοελλ. βοτ. τύπος μεταμορφωμένου υπόγειου βλαστού, ο οποίος αναπτύσσεται οριζόντια και με τις διακλαδώσεις του… …   Dictionary of Greek

  • АРИСТОТЕЛЬ — Стагирит [греч. ̓Αριστοτέλης Σταγειρίτης], философ, ученый энциклопедист. Биографические сведения Род. в 385/84 г. до Р. Х. в греч. г. Стагира на вост. побережье п ова Халкидика в семье Никомаха, врача из рода, возводимого к богу врачевания… …   Православная энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»