-
1 irrito
1.irrīto ( inr-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. [cf. eris, erethô, erethizô, Curt. Gr. Etym. p. 342, ed. 4], to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate.I.Lit.:II.inritare dictum est proprie provocare,
Non. 31, 21:si me inritassis, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22:ne si magis inritatus siet,
Ter. Ad. 2, 4, 18:ita sum inritatus, ut, etc.,
id. Phorm. 2, 1, 10:ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet,
Cic. Mil. 31, 84:virum telis,
Verg. A. 10, 644:Terra, ira irritata deorum,
id. ib. 4, 178:bello gentes,
Just. 12, 6, 16:sibi simultates,
Liv. 33, 46:aliquem ad necem alicujus,
Vell. 2, 66.— Poet.:cum fera diluvies quietos Irritat amnes,
enrages, Hor. C. 3, 29, 41:flammas,
to kindle, Ov. F. 2, 649.—In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame:2.crabrones,
Plaut. Am. 2, 2, 75:tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen,
Liv. 6, 27:animos ad bellum,
id. 31, 5:iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum,
Quint. 1, 1, 26:forma meos irritat amores,
Ov. Am. 2, 4, 9:vitia,
id. ib. 3, 4, 11:cupiditatem,
Sen. Ep. 7:suspiciones,
Tac. H. 3, 4:animos,
Hor. A. P. 180:ingenium,
Prop. 4 (5), 6, 75:naturam per se pronam ad humanitatem,
Sen. Ben. 6, 29:princeps, qui delatores non castigat, irritat,
encourages, Suet. Dom. 9:exitium,
to hasten, Tac. A. 13, 1:tussim,
to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:ad aliquid,
Suet. Galb. 21:in aliquid,
Sen. Ep. 97.— Comp.:ego his ejus verbis irritatior,
Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.— Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19. -
2 irrito
irritare, irritavi, irritatus Vexcite; exasperate, provoke, aggravate, annoy, irritate -
3 irrito
to irritate, exasperate, excite. -
4 inritatus
1.irrītātus, a, um, P. a., v. 1. irrito fin.2.irrītātus ( inr-), ūs, m. [1. irrito], an inciting, instigating:irritatu suo,
Paul. Sent. 1, 15, 3. -
5 inrito
1.irrīto ( inr-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. [cf. eris, erethô, erethizô, Curt. Gr. Etym. p. 342, ed. 4], to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate.I.Lit.:II.inritare dictum est proprie provocare,
Non. 31, 21:si me inritassis, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22:ne si magis inritatus siet,
Ter. Ad. 2, 4, 18:ita sum inritatus, ut, etc.,
id. Phorm. 2, 1, 10:ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet,
Cic. Mil. 31, 84:virum telis,
Verg. A. 10, 644:Terra, ira irritata deorum,
id. ib. 4, 178:bello gentes,
Just. 12, 6, 16:sibi simultates,
Liv. 33, 46:aliquem ad necem alicujus,
Vell. 2, 66.— Poet.:cum fera diluvies quietos Irritat amnes,
enrages, Hor. C. 3, 29, 41:flammas,
to kindle, Ov. F. 2, 649.—In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame:2.crabrones,
Plaut. Am. 2, 2, 75:tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen,
Liv. 6, 27:animos ad bellum,
id. 31, 5:iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum,
Quint. 1, 1, 26:forma meos irritat amores,
Ov. Am. 2, 4, 9:vitia,
id. ib. 3, 4, 11:cupiditatem,
Sen. Ep. 7:suspiciones,
Tac. H. 3, 4:animos,
Hor. A. P. 180:ingenium,
Prop. 4 (5), 6, 75:naturam per se pronam ad humanitatem,
Sen. Ben. 6, 29:princeps, qui delatores non castigat, irritat,
encourages, Suet. Dom. 9:exitium,
to hasten, Tac. A. 13, 1:tussim,
to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:ad aliquid,
Suet. Galb. 21:in aliquid,
Sen. Ep. 97.— Comp.:ego his ejus verbis irritatior,
Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.— Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19. -
6 irritatus
1.irrītātus, a, um, P. a., v. 1. irrito fin.2.irrītātus ( inr-), ūs, m. [1. irrito], an inciting, instigating:irritatu suo,
Paul. Sent. 1, 15, 3. -
7 abscedo
abs-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. (sync. abscēssem = abscessissem, Sil. 8, 109), to go off or away, to depart.I.Lit.A.In gen.:B.abscede hinc, sis, sycophanta,
Plaut. Poen. 1, 2, 162:meo e conspectu,
id. Capt. 2, 3, 74:numquam senator a curiā abscessit aut populus e foro,
Liv. 27, 50, 4; so,a corpore (mortui),
Tac. A. 1, 7; cf. id. ib. 3, 5:ut abscesserit inde (i. e. e castris) dictator,
Liv. 22, 25, 9:illorum navis longe in altum abscesserat,
Plaut. Rud. prol. 66.In partic.1.Milit. t. t., to march off, to depart, retire:2.non prius Thebani Spartā abscessissent quam, etc.,
Nep. Iphicr. 2 fin.:longius ab urbe hostium,
Liv. 3, 8, 8; cf.:a moenibus Alexandriae,
id. 44, 19, 11.— Absol.:si urgemus obsessos, si non ante abscedimus quam, etc.,
Liv. 5, 4, 10; so Nep. Epam. 9.— Impers.:abscedi ab hoste,
Liv. 22, 33, 10; cf. id. 27, 4, 1:nec ante abscessum est quam, etc.,
id. 29, 2, 16; so,a moenibus abscessum est,
id. 45, 11, 7:manibus aequis abscessum,
Tac. A. 1, 63.To disappear, withdraw, be lost from view: cor (est) in extis: jam abscedet, simul ac, etc., will disappear, Civ. Div. 2, 16 fin. — Poet.:3.Pallada abscessisse mihi,
has withdrawn from me, from my power, Ov. M. 5, 375.—Of stars, to set, Plin. 2, 17, 14, § 72 al.Of localities, to retire, recede, retreat:4.quantum mare abscedebat,
retired, Liv. 27, 47 fin.;so in architecture: frontis et laterum abscedentium adumbratio,
of the sides in the background, Vitr. 1, 2, 2; so id. 1, 2, 7, praef. 11.With respect to the result, to retire, to escape:II.abscedere latere tecto,
to escape with a whole skin, Ter. Heaut. 4, 2, 5.Fig., to leave off, retire, desist from, constr. with ab, the simple abl., or absol.: labor ille a vobis cito recedet, benefactum a vobis non abscedet (followed by abibit), Cato ap. Gell. 16, 1 fin.; so,cito ab eo haec ira abscedet,
Ter. Hec. 5, 2, 15.— With abl. only:haec te abscedat suspicio,
Plaut. Ep. 2, 2, 100:abscedere irrito incepto,
to desist from, Liv. 20, 7, 1.— Absol.:aegritudo abscesserit,
Plaut. Merc. 1, 2, 29; so,somnus,
Ov. F. 3, 307:imago,
Plin. Ep. 7, 27, 6:ille abscessit (sc. petitione sua),
desisted from the action, Tac. A. 2, 34:ne quid abscederet (sc. de hereditate),
Suet. Ner. 34; so,semper abscedente usufructu,
Dig. 7, 1, 3, § 2. -
8 excito
excĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [excio], to call out or forth, to bring or send out, to wake or rouse up (freq. and class.; cf.: provoco, evoco; irrito, lacesso, invito).I.Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscura umbra, Poëta ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:B.aliquem a portu,
Plaut. Am. 1, 1, 10:aliquem huc foras,
id. Rud. 1, 5, 2:si excitatus fuerit de spectaculis,
turned out, expelled, Quint. 3, 6, 19:dormientes spectatores e somno,
to wake up, Plaut. Merc. 1, 2, 48; cf.:quaeso, ne me e somno excitetis,
Cic. Rep. 6, 12:velut dormitantes eos excitari,
Quint. 4, 1, 73:patre excitato (opp. dormiente),
id. 4, 2, 72:scuto offenso excitatus vigil,
Liv. 7, 36, 2:aliquem ab inferis,
to summon up, Cic. Font. 12, 26; id. Cat. 2, 10, 20; id. Verr. 2, 5, 49, 129:aliquem a mortuis,
id. de Or. 1, 57, 245:non dubitavit excitare reum consularem,
to call upon to stand up, to call up, id. ib. 2, 28, 124:reos,
id. ib. 2, 47, 195; Quint. 11, 3, 174; cf. Liv. 9, 8, 3:testes,
Cic. Rab. Post. 17, 47: judicem, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104 et saep.: feras, to rouse or scare up, Cic. Off. 3, 17, 68:cervum nemorosis latibulis,
Phaedr. 2, 8, 1.—Prov.:aliis leporem,
Petr. 1, 31, 7.—Transf., of inanim. and abstr. things, to raise, erect:2.vapores, qui a sole ex aquis excitantur,
Cic. N. D. 2, 46, 118:caput altius,
Cels. 8, 4 med. —In partic., with the accessory notion of making, forming, to raise, erect, build, construct:II.exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius, quam, etc.... nec e lapide excitari amplius,
Cic. Leg. 2, 27, 68:turres,
Caes. B. G. 5, 40, 2; id. B. C. 1, 25 fin.:tumulum alicui,
Suet. Claud. 1:aedificium,
Sen. Ep. 52:urbem,
Flor. 1, 1:nova sarmenta cultura excitantur,
are produced, Cic. de Or. 2, 21, 88:pascua in novalibus,
Pall. Nov. 13, 3:ignem,
to kindle up, excite, Caes. B. G. 7, 24, 4; Lucr. 6, 308:incendium,
Cic. Phil. 7, 1, 3:invalidas flammas admoto fomite,
Luc. 8, 776.— Poet. transf.:aras,
Verg. G. 4, 549:foculum bucca,
Juv. 3, 262:siser stomachum,
Plin. 20, 5, 17, § 34:uvae os, stomachum,
id. 23, 1, 7, § 12.Trop.A.In gen., to raise up, comfort; to arouse, awaken, excite, incite, stimulate, enliven:B.qui ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscerem,
erected, established, Cic. Fam. 2, 16, 1; cf.:amici jacentem animum excitare,
id. Lael. 16, 59; and with this cf. id. Att. 1, 16, 8; and:animos excitare atque inflammare ad persequendi studium,
id. de Imp. Pomp. 2, 5:animos omnium ad laetitiam,
Caes. B. G. 7, 79, 3:aliquem ad laborem et ad laudem,
Cic. Planc. 24, 59; cf. id. Top. 2, 5:languentem labentemque populum ad decus,
id. de Or. 1, 46, 202:aliquem ad bellum,
Caes. B. G. 3, 10, 3:aliquem ad virtutem,
id. ib. 6, 14, 5:aliquem ad audiendum,
Quint. 4, 1, 34:gallos alacritate ad canendum,
Cic. Div. 2, 26, 56 et saep.:alicujus memoriam alicui excitans,
reviving, renewing, Cic. Or. 10, 35:hominum studia ad utilitates nostras allicere atque excitare,
id. Off. 2, 6, 20:hominum studia,
Caes. B. C. 3, 21, 1:salsum excitat et a taedio defendit orationem,
enlivens, Quint. 6, 3, 19:fictiones personarum mire orationem excitant,
id. 9, 2, 29; cf. id. 6, 1, 2:hi soni cum augenda intentione excitandi (opp. temperandi),
to sharpen, pronounce strongly, id. 11, 3, 42:syllabam acutam,
id. 12, 10, 33. —In partic.1.To appeal to, call upon, cite:2.ut nos ex annalium monimentis testis excitamus eos, etc.,
Cic. Fin. 2, 21, 67:multos testis liberalitatis tuae,
id. Rab. Post. 17, 47.—With the accessory idea of producing (acc. to I. B. 2.), to found, cause, occasion, excite, kindle:priusquam docuero, quibus initiis ac fundamentis hae tantae summis in rebus laudes excitatae sint,
Cic. Sest. 2, 5; cf. id. Fin. 4, 7, 18:in animis hominum motum dicendo vel excitare vel sedare,
id. de Or. 1, 46, 202:risus,
id. Phil. 3, 9, 21:plausum,
id. Sest. 58, 124:fletum etiam inimicis,
id. ib. 57, 121:amores,
id. Off. 1, 5, 14:iras,
Verg. A. 2, 594:suspicionem alicui,
Cic. Sest. 18, 41: varios sermones, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2:quantas tragoedias,
Cic. Mil. 7, 18:vim ac dolorem bonorum omnium,
id. Planc. 18, 45 et saep. —Hence, excĭtātus, a, um, P. a. (lit. excited, kindled; hence), animated, lively, vigorous, vehement, strong, loud (rare but class.):acutus et excitatus sonus,
Cic. Rep. 6, 18.— Comp.:clamor,
Liv. 4, 37, 9:haec lumina,
Quint. 12, 10, 49:schema,
id. 9, 3, 10.— Sup.:odor,
Plin. 20, 17, 71, § 182. — Adv.: excĭtāte, vigorously, briskly, brightly, vehemently. —In the comp.:fulgent gemmae,
Plin. 37, 7, 31, § 106:clamitantes,
Amm. 18, 8. -
9 inritabilis
irrītābĭlis ( inr-), e, adj. [1. irrito].I.Easily excited or enraged, irritable:* II.irritabiles esse animos optimorum saepe hominum,
Cic. Att. 1, 17, 4:genus vatum,
Hor. Ep. 2, 2, 102; Amm. 18, 6, 18.— -
10 inritamen
irrītāmen ( inr-), ĭnis, n. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative ( poet.):opes, animi inritamen avari,
Ov. M. 13, 434:amoris,
id. ib. 9, 133.—In plur.:cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis,
Ov. M. 12, 103:corporis,
Prud. Ham. 523. -
11 inritatio
irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).I.Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:II.tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,
Gell. 7, 16, 6.—Of the feelings or passions.A.In gen.:B.ad amicitiam naturalis irritatio,
Sen. Ep. 9, 17:vinum multum... irritationem et iram facit,
Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:(feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,
Tac. G. 19.— With gen. obj.:inesse irritationem animis commutandi sedes,
a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.— -
12 inritator
irrītātor ( inr-), ōris, m. [1. irrito], an inciter, instigator:cum irritator accesserit,
Sen. Ep. 108, 8; Vulg. Ezech. 2, 7. -
13 inritus
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
14 irritabilis
irrītābĭlis ( inr-), e, adj. [1. irrito].I.Easily excited or enraged, irritable:* II.irritabiles esse animos optimorum saepe hominum,
Cic. Att. 1, 17, 4:genus vatum,
Hor. Ep. 2, 2, 102; Amm. 18, 6, 18.— -
15 irritamen
irrītāmen ( inr-), ĭnis, n. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative ( poet.):opes, animi inritamen avari,
Ov. M. 13, 434:amoris,
id. ib. 9, 133.—In plur.:cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis,
Ov. M. 12, 103:corporis,
Prud. Ham. 523. -
16 irritate
irrītātē, adv., v. 1. irrito, P. a. fin. -
17 irritatio
irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).I.Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:II.tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,
Gell. 7, 16, 6.—Of the feelings or passions.A.In gen.:B.ad amicitiam naturalis irritatio,
Sen. Ep. 9, 17:vinum multum... irritationem et iram facit,
Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:(feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,
Tac. G. 19.— With gen. obj.:inesse irritationem animis commutandi sedes,
a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.— -
18 irritator
irrītātor ( inr-), ōris, m. [1. irrito], an inciter, instigator:cum irritator accesserit,
Sen. Ep. 108, 8; Vulg. Ezech. 2, 7. -
19 irritum
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
20 irritus
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
irrito — / ir:ito/ agg. [dal lat. irrĭtus, der. di ratus fissato, stabile , part. pass. di rēri stabilire , col pref. in in 2 ]. 1. (giur.) [privo di valore legale: documento i. ] ▶◀ Ⓖ invalido, nullo. ◀▶ (non com.) rato, valido. 2. (lett.) [senza… … Enciclopedia Italiana
írrito — adj. 1. Que fica sem efeito ou validade. 2. Que não é confirmado … Dicionário da Língua Portuguesa
írrito — írrito, ta (Del lat. irrĭtus, no válido). adj. Der. p. us. Inválido, nulo, sin fuerza ni obligación … Diccionario de la lengua española
írrito — (Del lat. irritus.) ► adjetivo DERECHO Que no es válido: ■ matrimonio írrito por falta de consentimiento. SINÓNIMO nulo * * * írrito, a (del lat. «irrĭtus», no válido) adj. Der. No válido. ⇒ *Nulo. * * * írrito, ta … Enciclopedia Universal
irrito — ìr·ri·to agg. 1. OB TS dir. di legge, di negozio giuridico e sim., privo di valore legale 2. LE estens., vano, inutile: pensier irrito e nullo (Ariosto) {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XIII sec. ETIMO: dal lat. ĭrrĭtu(m) comp. di in con valore… … Dizionario italiano
irrito — {{hw}}{{irrito}}{{/hw}}agg. 1 (dir.) Privo di valore legale perché non compiuto secondo le forme previste dalla legge. 2 (lett.) Che non ha alcun valore … Enciclopedia di italiano
irrito — pl.m. irriti sing.f. irrita pl.f. irrite … Dizionario dei sinonimi e contrari
irrito — agg. 1. (dir.) vano, nullo CONTR. valido, efficace 2. (lett.) inutile, infruttuoso CONTR. utile, fruttuoso … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
irritare — 1ir·ri·tà·re v.tr. (io ìrrito, irrìto) AU 1. provocare ira, stizza, risentimento; far perdere la calma e la pazienza: irritare qcn. con il proprio atteggiamento, con le proprie parole Sinonimi: alterare, contrariare, esasperare, incollerire,… … Dizionario italiano
Acuerdo de Ginebra de 1966 — Para otros usos de este término, véase Acuerdo de Ginebra. El Acuerdo de Ginebra del 17 de febrero de 1966, todavía vigente, es un tratado firmado por Venezuela y el Reino Unido, en consulta del gobierno local de su colonia de Guayana Británica… … Wikipedia Español
Wang Ming — Foto de Wang Ming a principios de la década de 1930. Wang Ming (chino: 王明, pinyin: Wáng Míng; 23 de mayo de 1904 27 de marzo de 1974) fue un líder de los inicios del Partido Comunista de China (PCC) así como cabeza pensante del famoso grupo… … Wikipedia Español