-
1 irritum
nothingness, worthlessness, vanity. -
2 inritus (irr-)
inritus (irr-) adj. [2 in+ratus], undecided, unsettled, invalid, void, of no effect: quod modo erat ratum, inritum est, T.: testamentum: quaeque augur dira defixerit, inrita infectaque sunto.— Vain, useless, without effect, ineffectual: omissā inritā re, abandoning the useless effort, L.: tela, V.: labor anni, O.: oblivio, L.: inritum Quodcumque retro est efficiet, worthless, H.—As subst n., nothingness, vanity, worthlessness: spes ad inritum redacta, L.: cadere in inritum, Ta.: inrita dicere, useless words, O.—Of persons, asking in vain, accomplishing nothing, baffled, failing: variis adsultibus inritus urget, V.: venit inrita turba, Tb.: inritis hostibus, Ta.: spei, vainly hoping, Cu. -
3 nihilum
nihilum or (poet.)* * *nothing; nothingness, which does not exist; something valueless; no respect -
4 nīlum
nīlum ī, n [ne+hilum], not a shred, nothing: ex nihilo oriri, aut in nihilum occidere: venire ad nihilum: quos pro nihilo putavit: Quoi minus nilo est, quod, etc., less than nothing, T.: istuc nihili pendere, of no account, T.: Non hoc de nilost, quod, etc., for nothing, i. e. without cause, T.: de nihilo conripi, L.: nihilo benevolentior, not a whit: nihilo setius, Cs.: ego isti nilo sum aliter ac fui, no otherwise, T.: Nihilo deterius ius, H.— Acc adverb.: nihilum metuenda timere, H.* * *nothing; nothingness, which does not exist; something valueless; no respect -
5 vānum
vānum ī, n [vanus], emptiness, nothingness, naught: ad vanum et inritum victoria redacta, brought to nothing, L.: nec tota ex vano criminatio erat, i. e. groundless, L.: Corruptus vanis rerum, H.— Plur acc. adverb.: fulgens armis ac vana tumens, i. e. with vain show, V. -
6 nichilum
nothing; nothingness, which does not exist; something valueless; no respect -
7 nihileitatas
-
8 nihilitas
-
9 nihilitatas
-
10 inritus
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
11 irritum
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
12 irritus
1. I.Lit.A.Undecided, unfixed, void, of no effect:B.quod modo erat ratum, irritum est,
Ter. Phorm, 4, 7, 58:testamentum irritum facere,
Cic. Phil. 2, 42, 109:testamentum pro irrito habere,
Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:injurias rescindere et irritas facere,
Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,
id. Leg. 2, 8, 21:omnia ab iis acta,
Vell. 2, 43, 1:pacta,
Sil. 6, 696:Tiberii voluntas,
Suet. Calig. 14:somnia,
of no significance, id. Aug. 91:Remus aves irritas habuit,
Gell. 13, 14.—Vain, useless, without effect, ineffectual:II. (α).ingrata atque irrita esse omnia intellego,
Plaut. As. 1, 2, 10:inceptum,
Liv. 29, 35; 24, 19:dona,
Verg. G. 4, 519:tela,
id. A. 2, 459:moenia,
Ov. M. 12, 587:labor anni,
id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:verba,
Ov. R. Am. 286:tua dicta factaque,
Cat. 30, 10:spes,
Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:oblivio,
Liv. 28, 29:lingua (Cassandrae),
Prop. 3, 13 (4, 12), 66:remedium,
Tac. H. 4, 81:preces,
Plin. Pan. 26:ova,
fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—With gen.:(β).irritus legationis,
Tac. H. 4, 32:consilii,
Vell. 2, 63, 2:propositi,
Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:spei,
vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:incepti,
Sil. 7, 131.—Absol.:2.variis assultibus irritus urget,
Verg. A. 5, 442:venit et e templis irrita turba domum,
without a response, Tib. 2, 3, 22:irriti legati remittuntur,
Tac. A. 15, 25:domum irritus rediit,
Sen. Ben. 6, 11:discedere irritum putebat,
Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:spes ad irritum redacta,
Liv. 28, 31:spes ad irritum cadens,
id. 2, 6:victoria ad inritum revolvebatur,
Tac. H. 3, 26:cecidisse in inritum labores,
id. ib. 3, 53 fin.:irrita dicere,
useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.irrītus, ūs, m., v. hirritus. -
13 vanitas
vānĭtas, ātis, f. [vanus].I.Lit., emptiness, nothingness, nullity, want of reality: nulla in caelo nec fortuna, nec temeritas, nec erratio, nec vanitas inest;B. 1.contra omnis ordo, veritas, ratio, constantia,
Cic. N. D. 2, 21, 56:ne vanitas itineris ludibrio esset,
uselessness, purposelessness, Liv. 40, 22, 5:Romanis Gallici tumultus adsueti, etiam vanitates notae sunt,
id. 38, 17, 5 Weissenb. —Absol.:2.non pudet Vanitatis?
Ter. Phorm. 3, 2, 41:imbuimur erroribus, ut vanitati veritas cedat,
Cic. Tusc. 3, 1, 2:mercatura... multa undique apportans, multisque sine vanitate impertiens, etc.,
id. Off. 1, 42, 151:nec vero quicquam turpius est vanitate,
id. ib. 1, 42, 150:quamvis blanda ista vanitas apud eos valeat, etc.,
id. Lael. 26, 99:cum ad vanitatem accessit auctoritas,
id. ib. 25, 94.— Plur.:Magicae vanitates,
Plin. 26, 4, 9, § 18; cf. id. 27, 8, 35, § 57.—With gen.:II.quid de iis existimandum est, qui orationis vanitatem adhibuerunt?
Cic. Off. 3, 14, 58:opinionum vanitas,
id. Leg. 1, 10, 29:suum imperium minui per vanitatem populi,
fickleness, Liv. 44, 22, 10:multa circa hoc non Magorum solum vanitate, sed etiam Pythagoricorum,
Plin. 22, 8, 9, § 20 Jan.—Trop., vanity, vainglory:huic homini non minor vanitas inerat quam audacia,
Sall. C. 23, 2; id. J. 38, 1:qui se propalam per vanitatem jactassent tamquam amicos Persei,
Liv. 45, 31, 7:vanitas atque jactatio,
Quint. 11, 2, 22:vanitas atque insolentia,
Suet. Vit. 10:Quintius Atticus consul umbrā honoris et suāmet vanilate monstratus,
Tac. H. 3, 73:nec Agricola prosperitate rerum in vanitatem usus, etc.,
id. Agr. 18 fin.:Statius veniam... vanitate exitūs corrupit,
id. A. 15, 71. -
14 vanitudo
vānĭtūdo, ĭnis, f. [id.], emptiness, nothingness, vainglory, vanity (ante-class.): ne turpasse vanitudine aetatem suam, Pac. ap. Non. 184, 7:vera vanitudine convincere,
by empty, lying talk, Plaut. Capt. 3, 4, 37. -
15 vanum
I.Lit. (rare;II.not in Cic.): sed illos Exspectata seges vanis elusit aristis,
Verg. G. 1, 226:leve ac vanum granum,
Col. 2, 9, 13:ne vana urbis magnitudo esset,
Liv. 1, 8, 5:vanior jam erat hostium acies,
id. 2, 47, 4:videtis ordines raros, cornua extenta, mediam aciem vanam et exhaustam,
Curt. 4, 14, 14:vanam aciem esse ratus,
i. e. thin, weak, id. 4, 14, 8: non vanae redeat sanguis imagini, i. e. to the shade of the dead (so called as being without a body), Hor. C. 1, 24, 15; 3, 27, 41.—Trop., empty as to purport or result, idle, null, groundless, unmeaning, fruitless, vain (freq. and class.): omnes dant consilium vanum, Enn. ap. Front. Ep. 2, 13 (Trag. Rel. v. 419 Vahl.):2.falsum aut vanum aut fictum (opp. vera),
Ter. Eun. 1, 2, 24:oratio,
Cic. Lael. 26, 98: vana quaedam atque inania polliceri. id. Planc. 42, 101:vana falsaque,
Plin. 30, 2, 5, §14: res tumida, vana, ventosa,
Sen. Ep. 84, 11:orationi vanae crediderunt,
idle, delusive, Cic. Rosc. Am. 40, 117:non bellum sed vanam imaginem belli insedisse,
Liv. 3, 16, 5:verba,
Ov. M. 13, 263:convicia,
id. ib. 9, 303:historiae,
Quint. 1, 8, 20:argumentum,
id. 7, 2, 34:error,
Lucr. 1, 1068:agitatio armorum,
Liv. 7, 10, 8:metus,
Hor. C. 1, 23, 3; Ov. H. 16, 342:gaudia,
Hor. Ep. 2, 1, 188:spes,
Ov. M. 14, 364:ira,
Val. Fl. 8, 374; Liv. 1, 10, 4:fides,
Verg. A. 4, 12:omen,
Ov. M. 2, 597:vox auguris,
id. ib. 3, 349:cuspis,
id. ib. 8, 346:pila omnia,
Liv. 7, 23, 8:pleraque tela,
id. 30, 10, 13:ensis,
id. 7, 10, 9:ictus,
id. 34, 39, 2:promissa,
Tac. A. 3, 16:vana et irrita testamenta,
Suet. Calig. 38:vaniore dicendi genere inflata (gens),
Quint. 12, 10, 17:sententiarum vanissimus strepitus,
Petr. 1.—With abl.:postquam equestris pugna effectu quam conatibus vanior erat,
Liv. 7, 7, 8:oratio non suis vana laudibus, non crimine alieno laeta,
id. 4, 41, 1.—Subst.: vānum, i, n., emptiness, nothingness, naught:3.ad vanum et irritum redacta victoria,
brought to nothing, Liv. 26, 37, 8:nec tota ex vano criminatio erat,
i. e. groundless, without cause, id. 33, 31, 4:ex vano habere spem,
id. 27, 26, 1:cedit labor in vanum,
Sen. Hippol. 182. — Plur.:haud vana adtulere,
Liv. 4, 37, 6.— Neutr. plur. adverb.:ut vidit (Arruntem) laetantem animis ac vana tumentem,
i. e. vainly, with vain show, Verg. A. 11, 854.—With gen.:corruptus vanis rerum,
Hor. S. 2, 2, 25:vana rumoris,
Tac. A. 4, 59.—Vanum est, with subject-clause:B.vanum arbitror esse circa canis ortum angues candidos membranam eam exuere,
Plin. 30, 3, 8, § 25.—Transf., of persons, false, lying, deceptive, delusive, untrustworthy:2.vanus et perfidiosus et impius,
false, Cic. Quint. 6, 26:vanus mendaxque,
Verg. A. 2, 80:haruspices,
Cic. Div. 1, 19, 36:haec mihi non vani (neque erat cur fallere vellent) Narravere senes,
i. e. veracious, Ov. M. 8, 721; cf.:ingenium dictatoris,
Liv. 1, 27, 1:vane Ligus frustraque animis elate superbis,
Verg. A. 11, 715:vir omnium vanissimus,
Vell. 2, 30, 1:invidia vulgi vanum ingenium dictatoris corrupit,
weak, wavering, Liv. 1, 27, 1:ne irrisus ac vanus iisdem castris assideret, etc.,
in vain, Tac. H. 2, 22 fin. —With gen.:aut ego (i. e. Juno) veri Vana feror,
Verg. A. 10, 631:voti vanus,
i. e. deceived, Sil. 12, 261:turba vana sanctitudinis,
App. de Deo Socr. p. 43, 1.—Esp., vainglorious, ostentatious, boastful, vain:Cn. Lentulus perincertum stolidior an vanior,
Sall. H. 4, 35 Dietsch ad loc.:laudare se vani, vituperare stulti est,
Val. Max. 7, 2, ext. 8.—With abl.:hunc ingenio vanum Aetoli inpulerant in spem regni,
Liv. 35, 47, 7.—Hence, adv.: vānē, idly, vainly (post-class.):vane gaudere,
Tert. Apol. 49:vanius excogitatum,
App. Mag. p. 300, 41:praecavere vanissime,
Tert. Pud. 1. -
16 vanus
I.Lit. (rare;II.not in Cic.): sed illos Exspectata seges vanis elusit aristis,
Verg. G. 1, 226:leve ac vanum granum,
Col. 2, 9, 13:ne vana urbis magnitudo esset,
Liv. 1, 8, 5:vanior jam erat hostium acies,
id. 2, 47, 4:videtis ordines raros, cornua extenta, mediam aciem vanam et exhaustam,
Curt. 4, 14, 14:vanam aciem esse ratus,
i. e. thin, weak, id. 4, 14, 8: non vanae redeat sanguis imagini, i. e. to the shade of the dead (so called as being without a body), Hor. C. 1, 24, 15; 3, 27, 41.—Trop., empty as to purport or result, idle, null, groundless, unmeaning, fruitless, vain (freq. and class.): omnes dant consilium vanum, Enn. ap. Front. Ep. 2, 13 (Trag. Rel. v. 419 Vahl.):2.falsum aut vanum aut fictum (opp. vera),
Ter. Eun. 1, 2, 24:oratio,
Cic. Lael. 26, 98: vana quaedam atque inania polliceri. id. Planc. 42, 101:vana falsaque,
Plin. 30, 2, 5, §14: res tumida, vana, ventosa,
Sen. Ep. 84, 11:orationi vanae crediderunt,
idle, delusive, Cic. Rosc. Am. 40, 117:non bellum sed vanam imaginem belli insedisse,
Liv. 3, 16, 5:verba,
Ov. M. 13, 263:convicia,
id. ib. 9, 303:historiae,
Quint. 1, 8, 20:argumentum,
id. 7, 2, 34:error,
Lucr. 1, 1068:agitatio armorum,
Liv. 7, 10, 8:metus,
Hor. C. 1, 23, 3; Ov. H. 16, 342:gaudia,
Hor. Ep. 2, 1, 188:spes,
Ov. M. 14, 364:ira,
Val. Fl. 8, 374; Liv. 1, 10, 4:fides,
Verg. A. 4, 12:omen,
Ov. M. 2, 597:vox auguris,
id. ib. 3, 349:cuspis,
id. ib. 8, 346:pila omnia,
Liv. 7, 23, 8:pleraque tela,
id. 30, 10, 13:ensis,
id. 7, 10, 9:ictus,
id. 34, 39, 2:promissa,
Tac. A. 3, 16:vana et irrita testamenta,
Suet. Calig. 38:vaniore dicendi genere inflata (gens),
Quint. 12, 10, 17:sententiarum vanissimus strepitus,
Petr. 1.—With abl.:postquam equestris pugna effectu quam conatibus vanior erat,
Liv. 7, 7, 8:oratio non suis vana laudibus, non crimine alieno laeta,
id. 4, 41, 1.—Subst.: vānum, i, n., emptiness, nothingness, naught:3.ad vanum et irritum redacta victoria,
brought to nothing, Liv. 26, 37, 8:nec tota ex vano criminatio erat,
i. e. groundless, without cause, id. 33, 31, 4:ex vano habere spem,
id. 27, 26, 1:cedit labor in vanum,
Sen. Hippol. 182. — Plur.:haud vana adtulere,
Liv. 4, 37, 6.— Neutr. plur. adverb.:ut vidit (Arruntem) laetantem animis ac vana tumentem,
i. e. vainly, with vain show, Verg. A. 11, 854.—With gen.:corruptus vanis rerum,
Hor. S. 2, 2, 25:vana rumoris,
Tac. A. 4, 59.—Vanum est, with subject-clause:B.vanum arbitror esse circa canis ortum angues candidos membranam eam exuere,
Plin. 30, 3, 8, § 25.—Transf., of persons, false, lying, deceptive, delusive, untrustworthy:2.vanus et perfidiosus et impius,
false, Cic. Quint. 6, 26:vanus mendaxque,
Verg. A. 2, 80:haruspices,
Cic. Div. 1, 19, 36:haec mihi non vani (neque erat cur fallere vellent) Narravere senes,
i. e. veracious, Ov. M. 8, 721; cf.:ingenium dictatoris,
Liv. 1, 27, 1:vane Ligus frustraque animis elate superbis,
Verg. A. 11, 715:vir omnium vanissimus,
Vell. 2, 30, 1:invidia vulgi vanum ingenium dictatoris corrupit,
weak, wavering, Liv. 1, 27, 1:ne irrisus ac vanus iisdem castris assideret, etc.,
in vain, Tac. H. 2, 22 fin. —With gen.:aut ego (i. e. Juno) veri Vana feror,
Verg. A. 10, 631:voti vanus,
i. e. deceived, Sil. 12, 261:turba vana sanctitudinis,
App. de Deo Socr. p. 43, 1.—Esp., vainglorious, ostentatious, boastful, vain:Cn. Lentulus perincertum stolidior an vanior,
Sall. H. 4, 35 Dietsch ad loc.:laudare se vani, vituperare stulti est,
Val. Max. 7, 2, ext. 8.—With abl.:hunc ingenio vanum Aetoli inpulerant in spem regni,
Liv. 35, 47, 7.—Hence, adv.: vānē, idly, vainly (post-class.):vane gaudere,
Tert. Apol. 49:vanius excogitatum,
App. Mag. p. 300, 41:praecavere vanissime,
Tert. Pud. 1.
См. также в других словарях:
nothingness — [n1] insignificance pettiness, smallness, unimportance, worthlessness; concept 668 Ant. eminence, importance, significance nothing / nothingness [n2] emptiness, nonexistence annihilation, aught, blank, cipher, extinction, fly speck*,… … New thesaurus
Nothingness — Noth ing*ness, n. 1. Nihility; nonexistence. [1913 Webster] 2. The state of being of no value; a thing of no value. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
nothingness — index blank (emptiness), nonentity, nullity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
nothingness — (n.) nonexistence, 1630s, from NOTHING (Cf. nothing) + NESS (Cf. ness) … Etymology dictionary
nothingness — ► NOUN 1) the absence or ending of existence. 2) insignificance … English terms dictionary
nothingness — [nuth′iŋnis] n. 1. the quality or condition of being nothing or not existing; nonexistence or extinction 2. lack of value, worth, meaning, etc.; uselessness, emptiness, insignificance, etc. 3. unconsciousness or death 4. anything that is… … English World dictionary
nothingness — /nuth ing nis/, n. 1. the state of being nothing. 2. something that is nonexistent: a view of humanity as suspended between infinity and nothingness. 3. lack of being; nonexistence: The sound faded into nothingness. 4. unconsciousness or death:… … Universalium
nothingness — [[t]nʌ̱θɪŋnəs[/t]] 1) N UNCOUNT Nothingness is the fact of not existing. There might be something beyond the grave, you know, and not nothingness. 2) N UNCOUNT Nothingness means complete emptiness. Her eyes, glazed with the drug, stared with half … English dictionary
nothingness — noth|ing|ness [ˈnʌθıŋnıs] n [U] 1.) empty space or the complete absence of everything ▪ Natalie found him looking into nothingness. 2.) the state of not existing ▪ Is there only nothingness after death? … Dictionary of contemporary English
nothingness — noun (U) 1 empty space or the complete absence of everything: Natalie found him standing very still, looking into nothingness. 2 the state of not existing: Is there only nothingness after death? … Longman dictionary of contemporary English
nothingness — noun 1) the nothingness of death Syn: oblivion, nullity, blankness; void, vacuum; rare nihility 2) the nothingness of it all overwhelmed him Syn: unimportance, insignificance, triviality, pointlessness, uselessness … Thesaurus of popular words