-
1 irritate
irrītātē, adv., v. 1. irrito, P. a. fin. -
2 re-fricō
re-fricō uī, ātūrus, āre, to rub again, scratch open, gall, fret, irritate: volnus dicendo, reopen: cicatricem.—Fig., to excite afresh, renew, irritate, exasperate: pulcherrimi facti memoriam: animum memoria refricare coeperat: crebro refricatur lippitudo, breaks out again. -
3 inrito
1.irrīto ( inr-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. [cf. eris, erethô, erethizô, Curt. Gr. Etym. p. 342, ed. 4], to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate.I.Lit.:II.inritare dictum est proprie provocare,
Non. 31, 21:si me inritassis, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22:ne si magis inritatus siet,
Ter. Ad. 2, 4, 18:ita sum inritatus, ut, etc.,
id. Phorm. 2, 1, 10:ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet,
Cic. Mil. 31, 84:virum telis,
Verg. A. 10, 644:Terra, ira irritata deorum,
id. ib. 4, 178:bello gentes,
Just. 12, 6, 16:sibi simultates,
Liv. 33, 46:aliquem ad necem alicujus,
Vell. 2, 66.— Poet.:cum fera diluvies quietos Irritat amnes,
enrages, Hor. C. 3, 29, 41:flammas,
to kindle, Ov. F. 2, 649.—In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame:2.crabrones,
Plaut. Am. 2, 2, 75:tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen,
Liv. 6, 27:animos ad bellum,
id. 31, 5:iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum,
Quint. 1, 1, 26:forma meos irritat amores,
Ov. Am. 2, 4, 9:vitia,
id. ib. 3, 4, 11:cupiditatem,
Sen. Ep. 7:suspiciones,
Tac. H. 3, 4:animos,
Hor. A. P. 180:ingenium,
Prop. 4 (5), 6, 75:naturam per se pronam ad humanitatem,
Sen. Ben. 6, 29:princeps, qui delatores non castigat, irritat,
encourages, Suet. Dom. 9:exitium,
to hasten, Tac. A. 13, 1:tussim,
to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:ad aliquid,
Suet. Galb. 21:in aliquid,
Sen. Ep. 97.— Comp.:ego his ejus verbis irritatior,
Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.— Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19. -
4 irrito
1.irrīto ( inr-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. [cf. eris, erethô, erethizô, Curt. Gr. Etym. p. 342, ed. 4], to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate.I.Lit.:II.inritare dictum est proprie provocare,
Non. 31, 21:si me inritassis, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22:ne si magis inritatus siet,
Ter. Ad. 2, 4, 18:ita sum inritatus, ut, etc.,
id. Phorm. 2, 1, 10:ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet,
Cic. Mil. 31, 84:virum telis,
Verg. A. 10, 644:Terra, ira irritata deorum,
id. ib. 4, 178:bello gentes,
Just. 12, 6, 16:sibi simultates,
Liv. 33, 46:aliquem ad necem alicujus,
Vell. 2, 66.— Poet.:cum fera diluvies quietos Irritat amnes,
enrages, Hor. C. 3, 29, 41:flammas,
to kindle, Ov. F. 2, 649.—In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame:2.crabrones,
Plaut. Am. 2, 2, 75:tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen,
Liv. 6, 27:animos ad bellum,
id. 31, 5:iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum,
Quint. 1, 1, 26:forma meos irritat amores,
Ov. Am. 2, 4, 9:vitia,
id. ib. 3, 4, 11:cupiditatem,
Sen. Ep. 7:suspiciones,
Tac. H. 3, 4:animos,
Hor. A. P. 180:ingenium,
Prop. 4 (5), 6, 75:naturam per se pronam ad humanitatem,
Sen. Ben. 6, 29:princeps, qui delatores non castigat, irritat,
encourages, Suet. Dom. 9:exitium,
to hasten, Tac. A. 13, 1:tussim,
to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:ad aliquid,
Suet. Galb. 21:in aliquid,
Sen. Ep. 97.— Comp.:ego his ejus verbis irritatior,
Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.— Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19. -
5 ex-acerbō
ex-acerbō āvī, ātus, āre, to exasperate, irritate, provoke: ut irā exacerbarentur animi, L.: contumeliis hostes, L. -
6 ex-agitō
ex-agitō āvī, ātus, āre, freq, to rouse, keep in motion, disquiet, harass, persecute, disturb, torment, vex: istius iniuriis exagitati: ab Suevis exagitati, Cs.: rem p. seditionibus, S.: di exagitent me, Si, etc., H.: quos egestas exagitabat, S.—To rail at, censure, criticise, satirize, rally: hi convicio consulis conrepti exagitabantur, Cs.: cum Demosthenes exagitetur ut putidus: exagitabantur omnes eius fraudes.—To stir up, irritate, rouse, excite, stimulate, incite: senatum criminando plebem, S.: disputationibus exagitatus orator: volgum, S.: maerorem: furores corde, Ct.: vis hominis exagitanda, S.: manes, Pr. -
7 ex-asperō
ex-asperō āvī, ātus, āre, to make rough, roughen: exasperato fluctibus mari, L.: fretum, O.—Fig., to irritate, provoke, exasperate: durati tot malis exasperatique, L.: animos, L. -
8 incendō
incendō dī, sus, ere [CAND-], to set fire to, kindle, burn: cupas taedā ac pice refertas, Cs.: odoribus incensis: lychnos, V.: urbem, S.: aedificia vicosque, Cs.: navīs: aedīs, Iu.: vepres, V.: cum ipse circumsessus paene incenderere, wast consumed.—To light up with fire, kindle: aras votis, i. e. in pursuance of vows, V.—To brighten, illumine: eiusdem (solis) incensa radiis luna: auro Squamam incendebat fulgor, V.—Fig., to kindle, inflame, set on fire, fire, rouse, incite, excite, irritate, incense, enrage: Loquar? incendam; taceam? instigem, T.: hominem gloriā: me, ut cuperem, etc.: me tuis querellis, V.: plebem largiundo, S.: animum cupidum inopiā, T.: odia improborum in nos: pudor incendit virīs, V.: rabie iecur incendente, Iu.: iustum odium: incendor irā, esse ausam facere haec te, T.: amore sum incensus: incendor cottidie magis desiderio virtutum: incendi ad studia gloriā: in spectaculum animo incenduntur, L.* * *incendere, incendi, incensus Vset fire to, kindle, burn; rouse, excite, inflame, aggravate, incense -
9 inrītō (irr-)
inrītō (irr-) āvī, ātus, āre, to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate: magis inritatus, T.: vi virum: Terra, irā inritata deorum, V.: tribunos ad certamen, L.: pectus inaniter, H.: cum fera diluvies quietos Inritat amnīs, enrages, H. — To stir up, excite, produce: sibi simultates, L.: flammas, kindle, O. -
10 lacessō
lacessō īvī, ītus, ere [lacio (obsol.), 1 LAC-], to excite, provoke, challenge, exasperate, irritate: ferro virum: virum voce, V.: me amabis et scripto aliquo lacesses, i. e. force me to write in return: si non lacessisset prior, T.: hostīs proelio, i. e. assail, Cs.: te iniuriā: Saguntini nec lacessentes nec lacessiti, L.: leonem, H.: aera Sole lacessita (i. e. percussa radiis solis), struck with the sunbeams' glitter, V.: taurus ventos lacessit ictibus, tosses defiance, V.— To urge, arouse, excite, stimulate, shake, move: ad philosophas scriptiones: ad pugnam, L.: aurigae manibus lacessunt Pectora plausa cavis, pat their breasts, V.: bella, V.: deos (precibus), importune, H.: pelagus carinā, defy, H.— To call forth, arouse, produce: sermones: ferrum, V.* * *lacessere, lacessivi, lacessitus Vprovoke, excite, harass, challenge, harass; attack, assail -
11 amarico
amaricare, amaricavi, amaricatus V TRANSmake bitter; excite, irritate -
12 exaspero
exasperare, exasperavi, exasperatus Vroughen; irritate -
13 invicto
invictare, invictavi, invictatus Vexcite, exasperate, irritate -
14 irrito
irritare, irritavi, irritatus Vexcite; exasperate, provoke, aggravate, annoy, irritate -
15 peruro
perurere, perussi, perusus V TRANSburn up/through, consume w/fire; fire (w/passion); burn/scorch; chafe/irritate -
16 exulcero
to aggravate, exacerbate, irritate, make worse, embitter. -
17 irrito
to irritate, exasperate, excite. -
18 vexo
to vex, annoy, irritate / shake, toss. -
19 amarico
ămārĭco, āvi, ātum, āre, v. a. [amarus], to make bitter (eccl. Lat.).I.Lit.:II.(liber) faciet amaricari ventrem tuum,
Vulg. Apoc. 10, 9; 10, 10.— -
20 exacerbo
ex-ăcerbo, āvi, ātum, 1, v. a. (not anteAug.).I.To exasperate, irritate, provoke, make angry; to grieve, afflict:II.ut recenti aliqua ira exacerbarentur animi,
Liv. 2, 35 fin.; 46; 6, 18; 8, 33; Suet. Tib. 62; 75; Plin. Ep. 8, 5, 2; Vulg. Psa. 9, 24 al.—In jurid. Lat., to aggravate, increase a punishment:supplicia,
Dig. 48, 19, 16 fin.; cf.:crimen verbis impiis,
Paul. Sent. 5, 29, 1; pass. impers.:crimine majestatis facto maxime exacerbatur in milites,
ib. 48, 4, 7, § 4.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Irritate — Ir ri*tate, v. t. [imp. & p. p. {Irritated}; p. pr. & vb. n. {Irritating}.] [L. irritatus, p. p. of irritare. Of doubtful origin.] [1913 Webster] 1. To increase the action or violence of; to heighten excitement in; to intensify; to stimulate.… … The Collaborative International Dictionary of English
irritate — [ir′i tāt΄] vt. irritated, irritating [< L irritatus, pp. of irritare, to excite, stimulate, irritate < ir , in + IE base * erei , to excite, agitate > ROAM] 1. to excite to anger; provoke; annoy; exasperate 2. to cause (an organ or part … English World dictionary
irritate — [v1] upset, anger abrade, affront, aggravate, annoy, bother, bug*, burn*, chafe, confuse, distemper, disturb, drive up the wall*, enrage, exasperate, fret, gall, get, get on nerves*, get under skin*, grate, harass, incense, inflame, infuriate,… … New thesaurus
Irritate — Ir ri*tate, a. Excited; heightened. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Irritate — Ir ri*tate, v. t. [See 1 st {Irritant}.] To render null and void. [R.] Abp. Bramhall. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
irritate — I verb affront, aggravate, agitate, anger, annoy, badger, bother, bully, chafe, discompose, displease, disturb, enrage, exacerbate, exasperate, excite anger, excite impatience, fret, gall, give offense, grate, harass, hector, incense, inflame,… … Law dictionary
irritate — (v.) 1530s, stimulate to action, rouse, incite, from L. irritatus, pp. of irritare excite, provoke. An earlier verb form was irrite (mid 15c.), from O.Fr. irriter. Meaning annoy, make impatient is from 1590s. Related: Irritated; irritating … Etymology dictionary
irritate — irritate, exasperate, nettle, provoke, aggravate, rile, peeve are comparable when meaning to excite a feeling of angry annoyance in a person. Something which irritates greatly displeases or offends and evokes a display of feeling ranging from… … New Dictionary of Synonyms
irritate — ► VERB 1) make annoyed or angry. 2) cause inflammation in (a part of the body). DERIVATIVES irritating adjective irritation noun. ORIGIN Latin irritare … English terms dictionary
irritate — irritator, n. /ir i tayt /, v., irritated, irritating. v.t. 1. to excite to impatience or anger; annoy. 2. Physiol., Biol. to excite (a living system) to some characteristic action or function. 3. Pathol. to bring (a body part) to an abnormally… … Universalium
irritate */ — UK [ˈɪrɪteɪt] / US [ˈɪrɪˌteɪt] verb [transitive] Word forms irritate : present tense I/you/we/they irritate he/she/it irritates present participle irritating past tense irritated past participle irritated 1) to make someone feel annoyed or… … English dictionary