-
81 facilis
făcĭlis, e, adj. (archaic forms nom. sing. facil, Plaut. Trin. 3, 2, 53; adv. facul, like difficul, simul; v. under adv. 2, and cf. Paul. ex Fest. p. 87 Müll.), [facio, properly, that may be done or made; hence, pregn.], easy to do, easy, without difficulty.I.In gen.A. (α).Absol.:(β).nulla est tam facilis res, quin difficilis siet, quam invitus facias,
Ter. Heaut. 4, 6, 1; cf.:facilis et plana via (opp. difficilis),
Plaut. Trin. 3, 2, 20:quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat,
Caes. B. G. 2, 27 fin.; cf.also: mihi in causa facili atque explicata perdifficilis et lubrica defensionis ratio proponitur,
Cic. Planc. 2, 5:justa res et facilis,
Plaut. Am. prol. 33:facilis et prompta defensio,
Cic. de Or. 1, 56, 237; cf.:facilis et expedita distinctio,
id. Fin. 1, 10, 33:facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. Or. 27, 95; cf.:proclivi cursu et facili delabi,
id. Rep. 1, 28:ascensus,
Caes. B. G. 1, 21:aditus,
id. ib. 3, 25 fin.;descensus Averno,
Verg. A. 6, 126; Cic. de Imp. Pomp. 14, 41; cf.:celerem et facilem exitum habere,
Caes. B. C. 3, 22 fin.:lutum,
easy to work, Tib. 1, 1, 40:fagus,
Plin. 16, 43, 84, § 229:humus,
easy to cultivate, mellow, Curt. 4, 6, 5:arcus,
Val. Fl. 1, 109:jugum,
easy to climb, Prop. 4 (5), 10, 4:somnus,
easy to obtain, Hor. C. 2, 11, 8; 3, 21, 4:irae,
easily excited, Luc. 1, 173:saevitia,
easily overcome, Hor. C. 2, 12, 26 et saep.:aurae,
gentle, Ov. H. 16, 123:jactura,
easily borne, Verg. A. 2, 646:cera,
easily shaped, Ov. M. 15, 169:victus,
copious, Verg. G. 2, 460.— Comp.:iter multo facilius atque expeditius,
Caes. B. G. 1, 6, 2:cui censemus cursum ad deos faciliorem fuisse quam Scipioni?
Cic. Lael. 4, 14:faciliore et commodiore judicio,
id. Caecin. 3, 8.— Sup.:quod est facillimum, facis,
Plaut. Trin. 3, 2, 4; cf. Cic. Rep. 2, 3:concordia,
id. ib. 1, 32:hujus summae virtutis facillima est via,
Quint. 8, 3, 71:in quibus (ceris) facillima est ratio delendi,
id. 10, 3, 31 et saep.—With ad and the gerund:(γ).nulla materies tam facilis ad exardescendum est,
Cic. de Or. 2, 45, 190:ad subigendum,
id. Rep. 2, 41:ad credendum,
id. Tusc. 1, 32, 78:palmae ad scandendum,
Plin. 13, 4, 7, § 29.— Comp.:faciliora ad intelligendum,
Quint. 2, 3, 8.— Sup.:haec ad judicandum sunt facillima,
Cic. Off. 3, 6, 30; id. Fin. 2, 20.—With ad and subst.:(δ).faciles ad receptum angustiae,
Liv. 32, 12, 3:mens ad pejora,
Quint. 1, 2, 4:credulitas feminarum ad gaudia,
Tac. A. 14, 4.— Comp.:mediocritas praeceptoris ad intellectum atque imitationem facilior,
Quint. 2, 3, 1.—With supine:(ε).facile inventust,
Plaut. Trin. 3, 2, 53:res factu facilis,
Ter. Heaut. 4, 3, 26:cuivis facile scitu est,
id. Hec. 3, 1, 15:facilis victu gens,
abounding in resources, Verg. A. 1, 445 Wagn.:(Cyclops) nec visu facilis nec dictu affabilis ulli,
id. ib. 3, 621; cf.:sapiens facilis victu fuit,
Sen. Ep. 90, 11.— Comp.:nihil est dictu facilius,
Ter. Ph. 2, 1, 70.— Sup.:factu facillimum,
Sall. C. 14, 1.—With inf.:(ζ).materia facilis est, in te et in tuos dicta dicere,
Cic. Phil. 2, 17, 42:facilis vincere ac vinci vultu eodem,
Liv. 7, 33, 2:facilis corrumpi,
Tac. H. 4, 39:Roma capi facilis,
Luc. 2, 656.—So esp. freq. in the neuter, facile est, with a subject-clause:id esse verum, cuivis facile est noscere,
Ter. Ad. 5, 4, 8:quod illis prohibere erat facile,
Caes. B. C. 1, 50, 2:neque erat facile nostris, uno tempore propugnare et munire,
id. ib. 3, 45, 4; Quint. 6, 4, 20:nec origines persequi facile est,
Plin. 3, 5, 6, § 46:quīs facile est aedem conducere,
Juv. 3, 31; 4, 103.— Comp.:plerumque facilius est plus facere quam idem,
Quint. 10, 2, 10; 12, 6, 7.— Sup.:stulta reprehendere facillimum est,
Quint. 6, 3, 71; 11, 1, 81.—With ut:(η).facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit,
Plin. Pan. 44, 3; 87, 5; cf. with quod: facile est quod habeant conservam in villa, Varr. R. R. 2, 10, 6.—With dat.:(θ). b.terra facilis pecori,
i.e. suitable, proper, Verg. G. 2, 223; cf.:campus operi,
Liv. 33, 17, 8:facilis divisui (Macedonia),
id. 45, 30, 2:neque Thraces commercio faciles erant,
Liv. 40, 58, 1:homines bello faciles,
Tac. Agr. 21:juvenis inanibus,
easily susceptible, open to, id. A. 2, 27; cf.:facilis capessendis inimicitiis,
id. ib. 5, 11. —Adverbially, in facili, ex (e) facili, and rarely, de facili, easily:B.cum exitus haud in facili essent,
not easy, Liv. 3, 8, 9 Drak.:in facili,
Sen. Clem. 1, 7: Plin. 18, 28, 68, § 274; Dig. 26, 3, 8:ita adducendum, ut ex facili subsequatur,
easily, Cels. 7, 9 med.:ex facili tolerantibus,
Tac. Agr. 15 init.: ex facili, Cel. 6, 1, 1; Plin. 37, 4, 15, § 60;for which: e facili,
Ov. A. A. 1, 356: de facili ab iis superabuntur, Firm. Math. 5, 6.—Transf.a.Of persons that do any thing with facility, ready, quick. — Constr. with ad, in, and simple abl.:b.facilis et expeditus ad dicendum,
Cic. Brut. 48, 180:sermone Graeco promptus et facilis,
Suet. Tib. 71; cf.:promptus et facillis ad extemporalitatem usque,
id. Tit. 3:faciles in excogitando et ad discendum prompti,
Quint. 1, 1, 1:exiguo faciles,
content, Sil. 1, 615.—Of things, easily moving:II.oculi,
Verg. A. 8, 310:manus,
Ov. F. 3, 536:cervix,
Mart. Spect. 23:canes, i. e. agiles,
Nemes. Cyneg. 50.In partic.A.Of character, easy, good-natured, compliant, willing, yielding, courteous, affable:B.facilis benevolusque,
Ter. Hec. 5, 1, 35:comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur,
Cic. Balb. 16, 36:facilis et liberalis pater,
id. N. D. 3, 29, 73:lenis et facilis,
id. Fam. 5, 2, 9:facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:facilem populum habere,
Cic. Fam. 7, 1, 4:facilem stillare in aurem,
Juv. 3, 122:di,
id. 10, 8. —With in and abl.:facilem se in rebus cognoscendis praebere,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32; cf.:facilis in causis recipiendis,
id. Brut. 57, 207:faciles in suum cuique tribuendo,
id. ib. 21, 85:faciles ad concedendum,
id. Div. 2, 52, 107.—With in and acc.:sic habeas faciles in tua vota deos,
Ov. H. 16, 282.—With inf.:faciles aurem praebere,
Prop. 2, 21, 15 (3, 14, 5 M.):O faciles dare summa deos,
Luc. 1, 505.—With gen.:facilis impetrandae veniae,
Liv. 26, 15, 1:alloquii facilis (al. alloquiis),
Val. Fl. 5, 407.— Absol.:comi facilique naturā,
Suet. Gramm. 7:facili ac prodigo animo,
id. Vit. 7.— Comp.:facilior aut indulgentior,
Suet. Vesp. 21; Quint. 7, 1, 27; Flor. 4, 11, 2.— Sup.:quid dicam de moribus facillimis,
Cic. Lael. 3, 11.—Of fortune, favorable, prosperous:1.res et fortunae tuae... quotidie faciliores mihi et meliores videntur,
Cic. Fam. 6, 5, 1; Liv. 23, 11, 2.— Adv. in four forms: facile, facul, faculter, and faciliter.făcĭlĕ (the class. form).(α).easily, without trouble or difficulty:(β).facile cum valemus recta consilia aegrotis damus,
Ter. And. 2, 1, 9:quis haec non vel facile vel certe aliquo modo posset ediscere?
Cic. de Or. 2, 57, 232:vitia in contraria convertuntur,
id. Rep. 1, 45.— Comp.:cave putes, aut mare ullum aut flammam esse tantam, quam non facilius sit sedare quam, etc.,
Cic. Rep. 1, 42 fin.:quo facilius otio perfruantur,
id. ib. 1, 5: id hoc facilius eis persuasit, quod, etc., Caes, B. G. 1, 2, 3.— Sup.:ut optimi cujusque animus in morte facillime evolet tamquam e custodia,
Cic. Lael. 4, 14:facillime fingi,
id. Cael. 9, 22:facillime decidit,
id. Rep. 2, 23:mederi inopiae frumentariae,
Caes. B. G. 5, 24, 6 et saep.—To add intensity to an expression which already signifies a high degree, certainly, unquestionably, without contradiction, beyond dispute, by far, far (often in Cic.;(γ).elsewh. rare): virum unum totius Graeciae facile doctissimum,
Cic. Rab. Post. 9, 23:facile deterrimus,
id. Tusc. 1, 33, 81:genere et nobilitate et pecunia facile primus,
id. Rosc. Am. 6, 15; cf.:virtute, existimatione, nobilitate facile princeps,
id. Clu. 5, 11:facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87; id. Fam. 6, 10, 2; id. Univ. 1; Flor. 3, 14, 1:facile praecipuus,
Quint. 10, 1, 68:facile hic plus mali est, quam illic boni,
Ter. And. 4, 3, 5: Pe. Sed tu novistin' fidicinam? Fi. Tam facile quam me, as well as I do myself, Plaut. Ep. 3, 4, 68.—With verbs that denote superiority (vincere, superare, etc.):post illum (Herodotum) Thucydides omnes dicendi artificio, mea sententia, facile vicit,
Cic. de Or. 2, 13, 56; cf. id. Off. 2, 19, 59; id. Rep. 1, 23; cf.also: stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,
id. ib. 6, 16 fin.; id. de Or. 1, 33, 150:Sisenna omnes adhuc nostros scriptores facile superavit,
id. Leg. 1, 2, 7; cf. id. de Or. 3, 11, 43:facile palmam habes!
Plaut. Trin. 3, 2, 80.— In naming a large amount, quite, fully:huic hereditas facile ad HS. tricies venit testamento propinqui sui,
Cic. Verr. 2, 2, 14, § 35.—With a negative, non facile or haud facile, to add intensity, not easily, i.e. hardly:b.mira accuratio, ut non facile in ullo diligentiorem majoremque cognoverim,
Cic. Brut. 67, 238:sed haud facile dixerim, cur, etc.,
id. Rep. 1, 3 fin.; cf.:de iis haud facile compertum narraverim,
Sall. J. 17, 2:animus imbutus malis artibus haud facile libidinibus carebat,
id. C. 13, 5. —Readily, willingly, without hesitation:c.facile omnes perferre ac pati,
Ter. And. 1, 1, 35; cf.:te de aeternitate dicentem aberrare a proposito facile patiebar,
Cic. Tusc. 1, 33, 81:disertus homo et facile laborans,
id. Off. 2, 19, 66:ego unguibus facile illi in oculos involem,
Ter. Eun. 4, 3, 6.— Comp.:locum habeo nullum, ubi facilius esse possim quam Asturae,
Cic. Att. 13, 26, 2.—(Acc. to facilis, II. B.) Pleasantly, agreeably, well:2.propter eas (nugas) vivo facilius,
Plaut. Curc. 5, 2, 6:cum animo cogites, Quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles,
Ter. Ad. 3, 4, 56:facillime agitare,
Suet. Vit. Ter. 1:ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,
not safely, Caes. B. G. 3, 23, 7.—făcul (anteclass.), easily: nobilitate facul propellere iniquos, Lucil. ap. Non. 111, 19; Pac. ib. 21:3.haud facul, ut ait Pacuvius, femina una invenietur bona,
Afran. ib. 22:advorsam ferre fortunam facul,
Att. ib. 24.—‡ făculter, acc. to the statement of Paul. ex Fest. p. 87, 1 Müll.; cf. Mart. Cap. 3, § 325. —4. -
82 faenum
faenum (less correctly fēn-, not foen-), i. n. [fe-, feo; whence felix, femina, etc., Paul. ex Fest. p. 86].I.Hay, Varr. R. R. 1, 9 sq.; Col. 2, 18; Plin. 18, 28, 67, § 258 sq.; Ov. M. 14, 645:II.Judaei, quorum cophinus faenumque supellex,
Juv. 3, 18; cf. id. 6, 542.— Plur., App. M. 3 fin. —Prov.:faenum alios aiebat esse oportere,
i. e. seemed as stupid as oxen, Cic. de Or. 2, 57, 233: faenum habet in cornu, i. e. he is a dangerous fellow (the figure being taken from an ox apt to gore, whose horns were bound about with hay), Hor. S. 1, 4, 34.—Faenum (fen-) Graecum, also as one word, faenumgraecum, fenugreek, Cato, R. R. 27, 1; Col. 2, 10, 33; Plin. 18, 16, 39, § 140. -
83 faenus
faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].I.Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;II.ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,
id. p. 94:idem pecunias his faenori dabat,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:pecuniam faenore accipere,
id. ib. 2, 3, 72, §169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,
id. Att. 6, 3, 5:faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,
id. ib. 4, 15, 7:iniquissimo faenore versuram facere,
id. ib. 16, 15, 5:Graeci solvent tolerabili faenore,
id. ib. 6, 1, 16:pecuniam occupare grandi faenore,
id. Fl. 21, 51:dives positis in faenore nummis,
Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:faenore omni solutus,
id. Epod. 2, 4.—Transf.A.Capital lent on interest (very rare):2.argenti faenus creditum,
Plaut. Most. 3, 1, 101:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4.—Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:B.quam bona fide terra creditum faenus reddit!
Plin. 2, 63, 63, § 155.—Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:semina, quae magno faenore reddat ager,
Tib. 2, 6, 22; and:cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,
Plin. 18, 17, 47, § 162:saepe venit magno faenore tardus amor,
Prop. 1, 7, 26; cf.:at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,
id. 3 (4), 1, 22. -
84 fecundus
fēcundus (sometimes erroneously foecund-and faecund-, but v. Varr. ap. Gell. 16, 12 fin., and ap. Non. 54, 8), a, um, adj. [from ‡ feo, whence also fetus, femina, fenus, etc., cf. felix], fruitful, fertile (of plants and animals).—Constr. with abl., gen., or absol. (with gen. only poet. and in post-Aug. prose).I.Lit. (class.):B.fossiones agri repastinationesque, quibus fit multo terra fecundior,
Cic. de Sen. 15, 53; cf. Verg. G. 1, 67; Quint. 10, 3, 2:glebae,
Lucr. 1, 211:solum,
Quint. 2, 19, 2: cf. Just. 2, 1:salices viminibus, frondibus ulmi,
Verg. G. 2, 446.—With gen.:regio fecunda fruticis exigui,
Col. 9, 4, 2:tellus metallorum,
Plin. 33, 4, 21, § 78;for which: Amathus metallis,
Ov. M. 10, 220 Bach. N. cr.:mons silvae frequens fecundusque,
Tac. A. 4, 65:segetes fecundae et uberes,
id. Or. 15, 48:nihil ocimo fecundius,
Plin. 19, 7, 36, § 120:uxores,
Lucr. 4, 1254:conjux,
Hor. S. 2, 5, 31:lepus,
id. ib. 2, 4, 44; cf.:sue... nihil genuit natura fecundius,
Cic. N. D. 2, 64, 160.—Transf.1.Rich, abundant, abounding in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.fecundi calices quem non fecere disertum?
Hor. Ep. 1, 5, 19; cf.fons,
i. e. copious, Ov. M. 14, 791:legere fecundis collibus herbas,
plentifuliy furnished, thickly studded, id. ib. 14, 347:fecundissima gens,
rich in agricultural products, Plin. Pan. 31, 6:(specus) Uberibus fecundus aquis,
Ov. M. 3, 31; cf.:fecunda melle Calymne,
id. ib. 8, 222:viscera (Tityi) poenis,
i. e. constantly renewed, Verg. A. 6, 598:Echidna, fecunda poenis viscera trahens,
Ambros. in Tob. 12, 41:nigris Meroe fecunda colonis,
Luc. 10, 303:cingula monstris,
Val. Fl. 6, 470.— With gen.:Aemilium genus fecundum bonorum civium,
Tac. A. 6, 27 fin. —Making fruitful, fertilizing (only poet. and in post-Aug. prose):II.imber,
Verg. G. 2, 325; cf.Nilus,
Plin. 5, 9, 10, § 54:excipe fecundae patienter verbera dextrae, i. e. the blows with a thong of skin given to women by the luperci, and which were supposed to promote fruitfulness,
Ov. F. 2, 427; cf. Serv. Verg. A. 8, 343; and:quam (Danaën) implevit fecundo Juppiter auro,
Ov. M. 4, 698.—Trop., fruitful, fertile, prolific, abundant (class.): pectus, Cic. poët. Div. 1, 13, 22; Verg. A. 7, 338:artifex,
Plin. 35, 10, 36, § 71:a quo (Anaxagora) eum (Periclem), cum alia praeclara quaedam et magnifica didicisse, uberem et fecundum fuisse,
Cic. Or. 4, 15:duo genera verborum: unum fecundum, quod declinando multas ex se parit dispariles formas, ut est lego, legis, legam, sic alia: alterum genus sterile, quod ex se parit nihil, ut est etiam, vix, cras, etc.,
Varr. L. L. 8, § 9 Müll.:amor et melle et felle est fecundissimus,
Plaut. Cist. 1, 1, 70:fecunda culpae saecula,
Hor. C. 3, 6, 17:veri sacerdos,
Sil. 13, 490:fecundum in fraudes hominum genus,
id. 2, 498:vester porro labor fecundior, historiarum scriptores?
Juv. 7, 98.—Hence, fēcundē, adv., fruitfully, abundantly:fecundius poëmata ferrent fructum,
Varr. L. L. 7, § 2 Müll.:arundo recisa fecundius resurgit,
Plin. 16, 36, 65, § 163:cantharides nascuntur fecundissime in fraxino,
id. 29, 4, 30, § 94. -
85 femella
fēmella, ae, f. dim. [femina], a young female, a girl, Cat. 55, 7. -
86 feminal
fēmĭnal, ālis, n. [femina], i. q. pudendum muliebre (an Appuleian word), App. M. 2, p. 122, 11; id. Mag., p. 296, 13. -
87 feminatus
fēmĭnātus, a, um, adj. [femina], made womanish, effeminate: sic feminata virtus afflicta occidit, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 21, MSS. (Klotz and B. and K., ex conj., ecfeminata). -
88 femininus
fēmĭnīnus, a, um, adj. [femina], in gram., of the feminine gender, feminine:nomen,
Varr. R. R. 3, 5, 6; Quint. 1, 5, 54; 1, 6, 14 et saep.; cf.:quae feminina positione mares significant,
id. 1, 4, 24:funis masculinum sit an femininum,
id. 1, 4, 24:sexus,
Dig. 2, 8, 2, § 3; Gai. Inst. 1, 130: persona, id. ib. 1, 150; 3, 24.— Adv.: fēmĭnīnē, femininely, of the feminine gender (postclass.), Arn. 1, 36; Charis. p. 55 P.; Fest. s. v. Petronia, p. 250, 15 Müll. -
89 femino
fēmĭno, āre, 1, v. n. [femina], to pollute one's self, Cael. Aur. Tard. 4, 9, 133. -
90 festivum
festīvus, a, um, adj. [1. festus; lit., feast-like, belonging to a feast; hence], lively, gay, festive, joyous, gladsome, merry (syn.: lepidus, urbanus, salsus, facetus).I.Lit. (ante- and post-class.): festivum festinant diem, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):* B. II.ludi,
Plaut. Cas. 4, 1, 3; cf.alea,
Gell. 18, 13, 1:locus,
Plaut. Capt. 2, 1, 5; id. Poen. 5, 1, 9:facinus lepidum et festivum,
id. ib. 1, 2, 95:hospitium in lepido loco,
id. ib. 3, 3, 82; cf.:festivissimum convivium,
Just. 38, 8 fin. —Transf.A.In gen., agreeable, pleasing, handsome, pretty:B.luculenta atque festiva femina,
Plaut. Mil. 4, 1, 12; cf. id. Ep. 5, 1, 17:nonne igitur sunt ista festiva?
Cic. Par. 5, 2, 38:aedes festivissimae,
Plaut. Curc. 1, 1, 93:area parvula sed festiva,
Plin. Ep. 2, 17, 4:copia librorum,
Cic. Att. 2, 6, 1:opera,
Plaut. Mil. 2, 6, 108. —In partic.1.Of behavior, character, etc., jovial, jocose, agreeable, dear:2.quod te isti facilem et festivum putant,
Ter. Ad. 5, 9, 29:puer,
Cic. Att. 1, 12 fin.; cf.:quibus (pueris) nihil potest esse festivius,
id. Fam. 6, 4, 3:filius,
id. Fl. 36, 91:homo,
id. Phil. 5, 5, 13; id. de Or. 2, 68, 277. —As a term of endearment:3.o mi pater festivissime!
Ter. Ad. 5, 9, 26; so,festivum caput!
id. ib. 2, 3, 8.—Of speech, humorous, pleasant, witty:* 1. 2.dulcis et facetus festivique sermonis,
Cic. Off. 1, 30, 108:poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,
id. Pis. 29, 70:oratio,
id. de Or. 3, 25, 100:acroama,
id. Verr. 2, 4, 22, § 49; Quint. 6, 3, 39.— Hence, adv., in two forms, festīve (class.) and festīvĭter (ante- and post-class.).Transf.* a.Agreeably, pleasantly, delightfully: o domus parata pulchrae familiae festiviter! Naev. ap. Non. 510, 16. —b. (α).Form festive:(β).agere fabellam,
Cic. Q. Fr. 2, 16, 3:crimen contexere,
id. Deiot. 6, 19:dissolvere argumentum,
id. Div. 2, 15, 35:aliquid odorari,
id. Att. 4, 14, 2:tradere elementa loquendi,
id. Ac. 2, 28, 92. As a particle of assent:quare bene et praeclare quamvis nobis saepe dicatur: belle et festive nimium saepe nolo,
Cic. de Or. 3, 26, 101.—Form festiviter: Epictetus severe simul ac festiviter sejunxit a vero Stoico, qui esset akôlutos, Gell. 1, 2, 7:respondere,
id. 1, 22, 6.— Sup.: decorare festum festivissime, Poët. ap. Charis. 2, p. 180 P. (Rib. Fragm. Trag. Inc. 223). -
91 festivus
festīvus, a, um, adj. [1. festus; lit., feast-like, belonging to a feast; hence], lively, gay, festive, joyous, gladsome, merry (syn.: lepidus, urbanus, salsus, facetus).I.Lit. (ante- and post-class.): festivum festinant diem, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):* B. II.ludi,
Plaut. Cas. 4, 1, 3; cf.alea,
Gell. 18, 13, 1:locus,
Plaut. Capt. 2, 1, 5; id. Poen. 5, 1, 9:facinus lepidum et festivum,
id. ib. 1, 2, 95:hospitium in lepido loco,
id. ib. 3, 3, 82; cf.:festivissimum convivium,
Just. 38, 8 fin. —Transf.A.In gen., agreeable, pleasing, handsome, pretty:B.luculenta atque festiva femina,
Plaut. Mil. 4, 1, 12; cf. id. Ep. 5, 1, 17:nonne igitur sunt ista festiva?
Cic. Par. 5, 2, 38:aedes festivissimae,
Plaut. Curc. 1, 1, 93:area parvula sed festiva,
Plin. Ep. 2, 17, 4:copia librorum,
Cic. Att. 2, 6, 1:opera,
Plaut. Mil. 2, 6, 108. —In partic.1.Of behavior, character, etc., jovial, jocose, agreeable, dear:2.quod te isti facilem et festivum putant,
Ter. Ad. 5, 9, 29:puer,
Cic. Att. 1, 12 fin.; cf.:quibus (pueris) nihil potest esse festivius,
id. Fam. 6, 4, 3:filius,
id. Fl. 36, 91:homo,
id. Phil. 5, 5, 13; id. de Or. 2, 68, 277. —As a term of endearment:3.o mi pater festivissime!
Ter. Ad. 5, 9, 26; so,festivum caput!
id. ib. 2, 3, 8.—Of speech, humorous, pleasant, witty:* 1. 2.dulcis et facetus festivique sermonis,
Cic. Off. 1, 30, 108:poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,
id. Pis. 29, 70:oratio,
id. de Or. 3, 25, 100:acroama,
id. Verr. 2, 4, 22, § 49; Quint. 6, 3, 39.— Hence, adv., in two forms, festīve (class.) and festīvĭter (ante- and post-class.).Transf.* a.Agreeably, pleasantly, delightfully: o domus parata pulchrae familiae festiviter! Naev. ap. Non. 510, 16. —b. (α).Form festive:(β).agere fabellam,
Cic. Q. Fr. 2, 16, 3:crimen contexere,
id. Deiot. 6, 19:dissolvere argumentum,
id. Div. 2, 15, 35:aliquid odorari,
id. Att. 4, 14, 2:tradere elementa loquendi,
id. Ac. 2, 28, 92. As a particle of assent:quare bene et praeclare quamvis nobis saepe dicatur: belle et festive nimium saepe nolo,
Cic. de Or. 3, 26, 101.—Form festiviter: Epictetus severe simul ac festiviter sejunxit a vero Stoico, qui esset akôlutos, Gell. 1, 2, 7:respondere,
id. 1, 22, 6.— Sup.: decorare festum festivissime, Poët. ap. Charis. 2, p. 180 P. (Rib. Fragm. Trag. Inc. 223). -
92 fetus
1.fētus ( foet-), a, um, adj. [Part., from ‡ FEO, whence also: fecundus, femina, fenus, felix], that is or was filled with young (syn.: gravidus, praegnans).I. A.Lit.:2.lenta salix feto pecori,
Verg. E. 3, 83; 1, 50:vulpes,
Hor. C. 3, 27, 5.—Transf.a.Of land, fruitful, productive:b.(terra) feta parit nitidas fruges, etc.,
Lucr. 2, 994; cf.: terra feta frugibus et vario leguminum genere, * Cic. N. D. 2, 62, 156:loca palustribus ulvis,
Ov. M. 14, 103:regio nec pomo nec uvis,
id. P. 1, 7, 13; id. F. 1, 662.—Also of plants:palmites,
Col. 3, 21, 3.—In gen., filled with any thing, full:B.machina armis,
Verg. A. 2, 238:loca furentibus austris,
id. ib. 1, 51:colla serpentis veneno,
Sil. 17, 448.—Trop., full of. —With abl.:II.feta furore Megaera,
Sil. 13, 592:praecordia bello,
id. 17, 380:praecordia irā,
id. 11, 203. —With gen.:fetas novales Martis,
Claud. Bell. Get. 25;and in a Gr. construction: fetus Gradivo mentem,
id. 10, 14.—That has brought forth, newly delivered: veniebant fetam amicae gratulatum, Varr. ap. Non. 312, 12:2.agiles et fetae (opp. tardiores et gravidae),
Col. 7, 3 fin.:ursa,
Ov. M. 13, 803:lupa,
Verg. A. 8, 630:ovis,
id. E. 1, 50; Ov. F. 2, 413:qua feta jacebat uxor et infantes ludebant,
Juv. 14, 167.— Absol.:insueta gravis temptabunt pabula fetas,
Verg. E. 1, 49.fētus ( foet-), ūs ( heteroclit. abl. plur.: fetis, Att. ap. Non. 489, 6, v. in the foll.), m. [‡ feo, v. the preced. art.]..I.Abstr., a bringing forth, bearing, dropping, hatching of young (rare but class.):B.pater (Juppiter) curavit, uno ut fetu fieret,
at one birth, Plaut. Am. 1, 2, 25:quarum (bestiarum) in fetu et in educatione laborem cum cernimus,
Cic. Fin. 3, 19, 63:cornix inauspicatissima fetus tempore,
Plin. 10, 12, 14, § 30:secundi fetus pecudes signari oportet,
Col. 11, 2, 38.—Transf., of plants, a bearing, producing:II.quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur,
Cic. Leg. 1, 8, 25:periti rerum adseverant, non ferre (Arabiam) tantum annuo fetu (casiae), quantum, etc.,
Plin. 12, 18, 41, § 83. —Concr., young, offspring, progeny, brood (the predom. signif. of the word, in sing. and plur.; esp. freq. in poets; cf.:2.catulus, pullus, hinnus, hinnuleus): quae (bestiae) multiplices fetus procreant, ut sues, ut canes, his mammarum data est multitudo,
Cic. N. D. 2, 51, 128:facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt,
id. ib.:fetus ventri exsecti,
Plin. 8, 55, 81, § 217:cervae lactens fetus,
a fawn, Ov. M. 6, 637:melliferarum apium,
id. ib. 15, 382:ex die emptionis, et fetus pecorum et ancillarum partus ad emptorem pertinent,
Paul. Sent. 2, 17, 7:quis (paveat), Germania quos horrida parturit Fetus?
the German brood, Hor. C. 4, 5, 27.—So very rarely of human beings:si vitium factum esset, ut (mulier) concipere fetus non posset,
Gell. 4, 2, 10.—Transf., of plants, fruit, produce:B.ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere,
Cic. de Or. 2, 30, 131; cf.:nutriant fetus et aquae salubres Et Jovis aurae,
Hor. Carm. Sec. 31:(arbores) crescunt ipsae fetuque gravantur,
Lucr. 1, 253; cf. id. 1, 351: Cithaeron frondet viridantibus fetis, Att. ap. Non. 489, 6:arborei,
Verg. G. 1, 55:mutatis requiescunt fetibus arva,
id. ib. 1, 82;4, 231: silvae dant alios aliae fetus,
id. ib. 2, 442:triticei,
Ov. F. 1, 693: gravidi ( of grapes), id. M. 8, 294:nucis, i. e. surculus, auricomi,
the golden-bough, id. Am. 6, 141; Verg. G. 2, 69:omnis fetus repressus exustusque flos,
Cic. Brut. 4, 16.—Of veins of metals:atros fetus chalybis,
Sil. 1, 230.—Trop.:nec ulla aetate uberior oratorum fetus fuit,
progeny, growth, Cic. Brut. 49, 182:animi,
production, id. Tusc. 5, 24, 68:dulces Musarum expromere fetus,
Cat. 65, 3. -
93 filius
fīlĭus, ii (voc. filie, Liv. Andr. in Prisc. p. 741 P., dat. plur. FILIBVS, Inscr. Grut. 553, 8; 554, 4, like DIIBVS from deus), m. [root fev-o, to give birth to (fe-o), whence: fecundus, femina, felix, etc., lit., he who is born], a son (syn. plur.: nati, liberi).I.Lit.A.In gen.: Marci filius, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58 (Ann. v. 306 Vahl.); id. Rep. 2, 19; id. Lael. 1, 3:B.Venus et remisso filius arcu, i. e. Cupido,
Hor. C. 3, 27, 68 et saep. —In partic.: filius familias, or, in one word, filiusfamilias, v. familia.—II.Transf.A.With terra, fortuna, etc.: terrae filius, a son of mother earth, i. e. a man of unknown origin (opp.:B.nobilis, honesto genere natus): et huic terrae filio nescio cui committere epistolam tantis de rebus non audeo,
Cic. Att. 1, 13, 4; id. Fam. 7, 9, 3; Pers. 6, 59; cf.:Saturnum Caeli filium dictum, quod soleamus eos, quorum virtutem miremur aut repentino advenerint, decaelo cecidisse dicere: terrae autem, quos ignotis parentibus natos terrae filios nominemus,
Lact. 1, 11: fortunae filius, a child of fortune, fortune's favorite (Gr. pais tês Tuchês), Hor. S. 2, 6, 49;called also: gallinae albae filius,
Juv. 13, 141:Celtiberiae filius,
i. e. an inhabitant of Celtiberia, a Celtiberian, Cat. 37, 18.—Filii, in gen., children: Sunezeugmenon jungit et diversos sexus, ut cum marem feminamque filios dicimus, Quint. 9, 3, 63; Cic. ad Brut. 1, 12, 2; Gell. 12, 1, 21; cf. sing.:2.ut condemnaretur filius aut nepos, si pater aut avus deliquisset,
Cic. N. D. 3, 38, 90.—Descendants:C.natura docet parentes pios, filiorum appellatione omnes, quiex nobis descendunt, contineri: nec enim dulciore nomine possumus nepotes nostros, quam filii, appellare,
Dig. 50, 16, 220, § 3.—Of animals, Col. 6, 37, 4. -
94 foenum
faenum (less correctly fēn-, not foen-), i. n. [fe-, feo; whence felix, femina, etc., Paul. ex Fest. p. 86].I.Hay, Varr. R. R. 1, 9 sq.; Col. 2, 18; Plin. 18, 28, 67, § 258 sq.; Ov. M. 14, 645:II.Judaei, quorum cophinus faenumque supellex,
Juv. 3, 18; cf. id. 6, 542.— Plur., App. M. 3 fin. —Prov.:faenum alios aiebat esse oportere,
i. e. seemed as stupid as oxen, Cic. de Or. 2, 57, 233: faenum habet in cornu, i. e. he is a dangerous fellow (the figure being taken from an ox apt to gore, whose horns were bound about with hay), Hor. S. 1, 4, 34.—Faenum (fen-) Graecum, also as one word, faenumgraecum, fenugreek, Cato, R. R. 27, 1; Col. 2, 10, 33; Plin. 18, 16, 39, § 140. -
95 foenus
faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].I.Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;II.ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,
id. p. 94:idem pecunias his faenori dabat,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:pecuniam faenore accipere,
id. ib. 2, 3, 72, §169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,
id. Att. 6, 3, 5:faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,
id. ib. 4, 15, 7:iniquissimo faenore versuram facere,
id. ib. 16, 15, 5:Graeci solvent tolerabili faenore,
id. ib. 6, 1, 16:pecuniam occupare grandi faenore,
id. Fl. 21, 51:dives positis in faenore nummis,
Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:faenore omni solutus,
id. Epod. 2, 4.—Transf.A.Capital lent on interest (very rare):2.argenti faenus creditum,
Plaut. Most. 3, 1, 101:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4.—Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:B.quam bona fide terra creditum faenus reddit!
Plin. 2, 63, 63, § 155.—Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:semina, quae magno faenore reddat ager,
Tib. 2, 6, 22; and:cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,
Plin. 18, 17, 47, § 162:saepe venit magno faenore tardus amor,
Prop. 1, 7, 26; cf.:at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,
id. 3 (4), 1, 22. -
96 fungor
fungor, functus, fungi, v. dep. [kindred to Sanscr. bhuj-, frui], to busy one's self with or be engaged in something; to perform, execute, administer, discharge, observe, do (syn.: administro, defungor); constr. with abl., rarely with acc. or absol.I.In gen.(α).With abl.:(β).valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,
Cic. Lael. 6, 22; cf.:populari munere,
id. Rep. 3, 35:virtutis perfectae perfecto munere,
id. Tusc. 1, 45, 109; so,munere,
id. Rep. 1, 7; 5, 2; id. Off. 2, 16, 57; 2, 20, 70; id. Brut. 16, 63; id. Leg. 1, 3, 10; Caes. B. G. 7, 25, 3; Hor. Ep. 1, 9, 5 al.; cf.:magnificentissimā aedilitate,
Cic. Off. 2, 16, 57:consulatu,
Suet. Caes. 23; id. Galb. 3:praeturā,
id. Tib. 4; id. Claud. 24; 38; id. Gram. 7:quaesturā,
id. Aug. 36:magisterio,
id. Dom. 4:potius barbarorum quam illius more,
to observe, Nep. Con. 3, 4:funguntur officio,
perform, Cic. Cael. 9, 21:officio rhetoris,
Quint. 2, 1, 6; Suet. Claud. 29; cf. Hor. S. 2, 6, 109: cum suam vicem functus officio sit, had filled his own place as husband, Liv. 1, 9, 15:legationibus,
Quint. 3, 2, 4:militiā,
Suet. Gram. 9:oppugnationibus et acie feliciter,
Vell. 2, 95, 2: sacris, Hor. A. P. 224:laboribus,
id. C. 2, 18, 38; cf.periculis,
Just. 7, 4:dapibus,
to have done with the food, Ov. F. 2, 791:caede,
to murder, id. H. 14, 19:morte,
to die, id. M. 11, 583; Vell. 2, 49, 1;for which also: fato,
Ov. M. 11, 559; Quint. 3, 7, 10; Suet. Calig. 6; Val. Max. 1, 8, 5 ext.:vitā,
Gell. 20, 2, 3; Lact. 2, 1, 1; Dig. 48, 5, 11 fin.; 49, 17, 14:voto,
to pay a vow, Just. 9, 2:fungar vice cotis,
to serve instead of, Hor. A. P. 304:indicis partibus,
Plin. Ep. 3, 5, 2:ter aevo functus senex (Nestor),
who had lived through, enjoyed, Hor. C. 2, 9, 13; cf.:functo longissima statione mortali,
Vell. 2, 131, 2:virtute functi duces,
who have shown, exhibited, Hor. C. 4, 15, 29; cf.:omni virtute functa (femina),
Quint. 6 praef. §5.—Of things: possunt aliquando oculi non fungi suo munere,
Cic. Div. 1, 32, 71:aliquae (vocales) officio consonantium fungantur,
Quint. 1, 4, 10:levissima quaeque (quaestio) primo loco fungitur,
id. 3, 6, 8 Spald. N. cr.:res eadem perorationis vice fungitur,
id. 4, 3, 11; cf. id. 4, 1, 75.—With acc. (so always in Plaut. and Ter. except officiis, Ter. Ad. 4, 3, 12; but in class. prose only once in Nep.; v. infra): ingentia munera fungi, Lucil. ap. Non. 497, 12:(γ).munus,
id. ib. 10; Plaut. Men. 1, 4, 5; id. Trin. prol. 1; 2, 2, 73:militare munus fungens,
Nep. Dat. 1, 2 al.: officium, Pac. ap. Non. 497, 16 (Trag. Rel. v. 129 Rib.); Titin. ib. 6 (Com. Rel. v 48 ib.); Turp. ib. 13; Ter. Heaut. 1, 1, 14; 3, 3, 19; id. Ad. 3, 4, 18; id. Phorm. 2, 1, 51:sine me alliatum fungi fortunas meas,
Plaut. Most. 1, 1, 45:Mago diem fungitur relictis duobus filiis,
i. e. dies, Just. 19, 1, 1:mala multa animus contagibu' fungitur ejus,
i. e. suffers, Lucr. 3, 734.—In gerundive, as v.a.:(δ).muneris fungendi gratia,
Cic. Rep. 1, 17; cf. Hirt. B. G. 8, 12, 3; Cic. Att. 1, 1, 2:ad suum munus fungendum,
id. Tusc. 3, 7, 15:per speciem alienae fungendae vicis,
Liv. 1, 41, 6:spes facta militiae fungendae potioribus ducibus,
id. 24, 21, 3.—Absol. (very rare):II.at facere et fungi sine corpore nulla potest res,
i. e. to suffer, Lucr. 1, 443 sq.;so 3, 168: pro fultura et substructione fungentur fundamenta,
will serve, Col. 1, 5, 9: nec livida tabes Invidiae functis quamquam et jam lumine cassis Defuit, i. e. to the dead, =defunctis, Stat. Th. 2, 15; cf.:omnia functa Aut moritura vides,
id. S. 2, 1, 209; id. Th. 4, 483; 511; Albin. 1,393; Aus. Ep.33.In partic., to perform, discharge, contribute, pay any thing due from one:► In pass.hoc vobis est statuendum, quid aratorem ipsum arationis nomine muneris in re publica fungi ac sustinere velitis,
Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:per omnes annos atque omnia bella duplici numero se militum equitumque fungi,
Vell. 2, 15, 3:cum eo sumptu res publica fungatur,
Tac. A. 14, 21:qui fenus exercent, omnibus patrimonii intributionibus fungi debent, etsi possessionem non habeant,
Dig. 50, 1, 22 fin.signif. (post-class. and very rare):pretia rerum non ex affectione, nec utilitate singulorum, sed communiter fungi,
are not taken, Dig. 9, 2, 33:dos, quae semel functa est, amplius fungi non potest,
Ulp. Fragm. 6, 11. -
97 generosus
I.Lit.:B.generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota),
Cic. Par. 3, 1, 20:civili generosa ab stirpe profectus,
id. Div. 1, 12, 20:generosissima femina,
Suet. Tib. 49; cf.:viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus,
Ov. M. 14, 698:non quia, Maecenas, nemo generosior est te... naso suspendis adunco Ignotos,
Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24: quamquam ego naturam unam et communem omnium existimo, sed fortissimum quemque generosissimum, Sall. J. 85, 15:nominibus generosus avitis,
Ov. Tr. 4, 4, 1:Maeoniā generose domo,
Verg. A. 10, 141:miles,
i. e. the Fabii, Ov. F. 2, 199:o generosam stirpem!
Cic. Brut. 58, 213:atria,
Ov. F. 1, 591:quis enim generosum dixerit hunc?
Juv. 8, 30:sapiens et nobilis et generosus,
id. 7, 191; 8, 224.—Transf., of animals, plants, etc., of a good or noble species, noble, superior, excellent (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.sues,
of a noble stock, Plin. 11, 40, 95, § 233:pecus,
Verg. G. 3, 75:equus,
Quint. 5, 11, 4; Symm. Ep. 4, 61:leones generosissimi,
Plin. 10, 21, 24, § 47:testa (i. e. concha),
Hor. S. 2, 4, 31:ostrea,
Plin. 32, 6, 21, § 61:generosum et lene requiro (vinum),
of a good sort, generous, Hor. Ep. 1, 15, 18; cf.vitis,
Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17:pruna,
Ov. M. 13, 818; cf.:generosissima mala,
Plin. 15, 17, 18, § 64:quod est pomum generosissimum? nonne quod optimum?
Quint. 5, 11, 4:sorba,
Plin. 15, 21, 23, § 85:obsonium,
id. 15, 29, 35, § 118:arbor,
Quint. 8, 3, 76:flos,
Ov. F. 5, 211 al.:generosos palmite colles,
id. M. 15, 710; cf.:insula inexhaustis Chalybum generosa metallis,
Verg. A. 10, 174.—Trop.A.Of persons, noble-minded, magnanimous, generous:B.cum de imperio certamen esset cum rege generoso ac potente (Pyrrho),
Cic. Off. 3, 22, 86; cf.:quid homo? nonne is generosissimus qui optimus?
Quint. 5, 11, 4:Alexander generosi spiritus imperator,
Plin. 8, 40, 61, § 149:quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere,
Juv. 8, 30.—Of things, noble, dignified, honorable:humilis et minime generosus ortus amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:quaedam generosa virtus,
id. Tusc. 2, 6, 16:Dolabella, vir simplicitatis generosissimae,
Vell. 2, 125 fin.:quo generosior celsiorque est (animus),
Quint. 1, 2, 3; id. 2, 4, 4:forma magnifica et generosa quodammodo,
Cic. Brut. 75, 261;quoted by Suet. paraphrastically,
Suet. Caes. 55: quicquid est in oratione generosius, Quint. prooem. 24: tamen emerui generosos vestis honores, i. e. the dress of honor (of a mother of three children), Prop. 4, 11, 61. —Hence, * adv.: gĕnĕrōse (acc. to II.), nobly:generosius Perire quaerens,
Hor. C. 1, 37, 21. -
98 gentiles
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
99 gentilis
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
100 genus
1.gĕnus, ĕris, n. [= genos, root GEN, gigno, gens], birth, descent, origin; and concr., a race, stock, etc. (cf.: familia, gens, stirps).I.Lit.A.In gen.: bono genere gnati, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; cf.:B.ii, qui nobili genere nati sunt,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:amplissimo genere natus,
Caes. B. G. 4, 12, 4:genere regio natus,
Cic. Rep. 1, 33:C. Laelius, cum ei quidam malo genere natus diceret, indignum esse suis majoribus, at hercule, inquit, tu tuis dignus,
id. de Or. 2, 71, 286:genere et nobilitate et pecunia sui municipii facile primus,
id. Rosc. Am. 6, 15:esse genere divino,
id. Rep. 2, 2:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
id. Mur. 7, 15:hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia,
id. Leg. 2, 1, 3; cf. id. Brut. 58, 212; id. Rep. 1, 18:adulescens, cujus spei nihil praeter genus patricium deesset,
Liv. 6, 34, 11:in famam generis ac familiae,
Quint. 3, 11, 12; 5, 10, 24:genus Lentulorum,
id. 6, 3, 67:Atys, genus unde Atii duxere Latini,
Verg. A. 5, 568:fortuna non mutat genus,
Hor. Epod. 4, 6:virginem plebei generis petiere juvenes, alter virgini genere par, alter, etc.,
Liv. 4, 9, 4:qui sibi falsum nomen imposuerit, genus parentesve finxerit, etc.,
Plaut. Sent. 5, 25, 11.— Plur.:summis gnati generibus,
Plaut. Most. 5, 2, 20.—In partic., birth, for high or noble birth (mostly poet.):II.cum certi propter divitias aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio,
Cic. Rep. 3, 14: pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 394 Vahl.):et genus et virtus, nisi cum re vilior alga est,
Hor. S. 2, 5, 8; cf.:et genus et formam regina pecunia donat,
id. Ep. 1, 6, 37:non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas,
id. C. 4, 7, 23:jactes et genus et nomen inutile,
id. ib. 1, 14, 13; cf.:cui genus et quondam nomen natique fuissent,
Verg. A. 5, 621:nunc jam nobis patribus vobisque plebei promiscuus consulatus patet, nec generis, ut ante, sed virtutis est praemium,
Liv. 7, 32, 14; cf. id. 4, 4, 7.Transf.A.Like gens and stirps, a descendant, offspring, child; and collect., descendants, posterity, race ( poet.): neve tu umquam in gremium extollas liberorum ex te genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 Vahl.):B.credo equidem, genus esse deorum,
Verg. A. 4, 12:Uraniae genus, Hymen,
i. e. her son, Cat. 61, 2:audax Iapeti,
i. e. his son Prometheus, Hor. C. 1, 3, 27:Jovis,
i. e. Perseus, Ov. M. 4, 609; cf. also Prop. 2, 2, 9; Hor. C. 2, 14, 18:genus Adrasti,
i. e. Diomede, grandson of Adrastus, Ov. F. 6, 433;so of a grandson,
id. M. 2, 743; cf.nepotum,
Hor. C. 3, 17, 4:Tantali genus,
id. ib. 2, 18, 37:Danai,
id. ib. 2, 14, 18:Messi clarum genus Osci,
id. S. 1, 5, 54:ab alto Demissum genus Aenea,
i. e. Octavianus, as the adopted son of Julius Cœsar, id. ib. 2, 5, 63:sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor,
i. e. the Romans, id. C. 1, 2, 35; cf. ib. 3, 6, 18:regium genus,
id. ib. 2, 4, 15. —Of an assemblage of objects (persons, animals, plants, inanimate or abstract things) which are related or belong together in consequence of a resemblance in natural qualities; a race, stock, class, sort, species, kind (in this signif. most freq. in all periods and kinds of writing).1.In gen.a.Of living things: ne genus humanum temporis longinquitate occideret, propter hoc marem cum femina esse coniunctum, Cic. ap. Col. 12, 1 (Fragm. Cic. 1, 5 Baiter):(β).quod ex infinita societate generis humani ita contracta res est, etc.,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf. id. Rep. 1, 2 fin.:o deorum quicquid in caelo regit Terras et humanum genus,
Hor. Epod. 5, 2;for which: consulere generi hominum,
Cic. Rep. 3, 12; cf.:cum omni hominum genere,
id. ib. 2, 26; Hor. Ep. 2, 1, 7:solivagum genus,
Cic. Rep. 1, 25: potens vir cum inter sui corporis homines tum etiam ad plebem, quod haudquaquam inter id genus contemptor ejus habebatur, i. e. among the Plebeians, Liv. 6, 34, 5: Graium genus, the Grecian race, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.):virtus est propria Romani generis atque seminis,
Cic. Phil. 4, 5, 13; cf. id. Ac. 2, 27, 86:Ubii, paulo quam sunt ejusdem generis et ceteris humaniores,
Caes. B. G. 4, 3, 3; cf.also: impellit alios (Aeduos) iracundia et temeritas, quae maxime illi hominum generi est innata,
race of men, id. ib. 7, 42, 2; so, like gens, of nations, peoples, tribes: ferox, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. s. v. insolens, p. 241 Lind. (Hist. 1, 14 Gerl.); Liv. 34, 7, 6:implacidum (Genauni),
Hor. C. 4, 14, 10:durum ac velox (Ligures),
Flor. 2, 3, 4:omne in paludes diffugerat,
id. 3, 10, 14:Graecorum,
Cic. Fl. 4, 9:Numidarum,
Liv. 30, 12, 18:genus omne nomenque Macedonum,
id. 13, 44, 6; Nep. Reg. 2:Italici generis multi mortales,
Sall. J. 47, 1:Illyriorum,
Liv. 27, 32, 4; 27, 48, 10; 42, 47 fin.:Scytharum,
Just. 2, 3, 16; Tac. H. 2, 4; Suet. Ner. 37; Vell. 2, 118, 1.—In plur.:conventus is, qui ex variis generibus constaret,
Caes. B. C. 2, 36, 1:olim isti fuit generi quondam quaestus apud saeclum prius... est genus hominum, qui se primos esse omnium rerum volunt,
class of men, profession, Ter. Eun. 2, 2, 15 and 17:firmi et stabiles et constantes (amici), cujus generis est magna penuria,
Cic. Lael. 17, 62:saepius genus ejus hominis (sc. procuratoris rei publicae) erit in reliqua nobis oratione tractandum,
id. Rep. 2, 29 fin.; cf.:genus aliud tyrannorum,
id. ib. 1, 44:judicum genus et forma,
id. Phil. 5, 5, 13:istius generis asoti,
id. Fin. 2, 8, 23; cf.:omnium ejus generis poëtarum haud dubie proximus,
Quint. 10, 1, 85:liberrimum hominum,
id. 10, 12, 2, § 22:irritabile vatum,
Hor. Ep. 2, 2, 102:hoc omne (ambubajarum, etc.),
id. S. 1, 2, 2:hominum virile, muliebre,
Cic. Inv. 1, 24, 35:equidem fabulam et fictam rem ducebam esse, virorum omne genus in aliqua insula conjuratione muliebri ab stirpe sublatum esse,
Liv. 34, 2, 3:cedat consulari generi praetorium,
Cic. Planc. 6, 15:ad militare genus = ad milites,
Liv. 24, 32, 2:alia militaris generis turba,
id. 44, 45, 13:castellani, agreste genus,
id. 34, 27, 9 Weissenb. ad loc.— Sing. with plur. predicate:Ministrantibus sibi omni genere turpium personarum,
Capitol. Ver. 4.—In plur.:eorum hominum... genera sunt duo,
Caes. B. G. 6, 13, 1:tria auditorum,
Quint. 3, 4, 6.— Repeated in the relative-clause:duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus,
Cic. Sest. 45, 96.—In the acc., of description (v. Roby's Gram. 2, p. 42 sq.):quot et quod genus pastores habendi,
of what kind, Varr. R. R. 2, 10, 1:quod genus ii sunt, etc.,
Auct. Her. 2, 30, 48; cf. in the foll.—Of animals, plants, etc.: genus altivolantum, the race of birds, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 84 Vahl.); cf.: genu' pennis condecoratum, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 5, § 59:b.lanigerum, id. Fragm. ap. Paul. ex Fest. s. v. Cyprio, p. 59 Müll.: squamigerum,
Lucr. 1, 162; cf.piscium,
Hor. C. 1, 2, 9:silvestre,
Lucr. 5, 1411:omne ferarum,
id. 5, 1338:acre leonum,
id. 5, 862:malefici generis plurima animalia,
Sall. J. 17, 6:diversum confusa genus panthera camelo,
Hor. Ep. 2, 1, 195:animantūm propagare genus,
to propagate the race, Lucr. 1, 195:ad genus faciendum,
Just. 2, 9 fin.:juxta genus suum,
Vulg. Gen. 1, 11 saep.— Plur.:quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum!
Cic. N. D. 2, 39, 99:piscium genera,
Quint. 5, 10, 21.—In the acc., of description:porticus avibus omne genus oppletae,
Varr. R. R. 3, 5, 11:pascuntur omne genus objecto frumento,
id. ib. 3, 6:boves et id genus pecua,
App. M. 2, p. 115, 4; id. Flor. p. 37. —Of inanim. and abstr. things, kind, sort, description, class, order, character:2.genus ullum materiaï,
Lucr. 2, 304:cum is (sol) quoque efficiat, ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant,
Cic. N. D. 2, 15, 41:naves omni genere armorum ornatissimae,
Caes. B. G. 3, 14, 2:cibi genus,
id. ib. 4, 1, 9:cum omni genere commeatus,
Liv. 30, 36, 2:frugum,
id. 38, 15, 9:hoc sphaerae genus,
Cic. Rep. 1, 14:hoc triplex rerum publicarum genus,
id. ib. 2, 23:regale civitatis,
id. ib.; cf.:totum regiae civitatis,
id. ib. 2, 29:novum imperii,
id. ib. 2, 32:ipsum istud genus orationis exspecto,
id. ib. 1, 24 fin.; cf.: dulce orationis, id. Or. 13, 42:qua re esset hoc bellum genere ipso necessarium,
id. de Imp. Pomp. 10, 27; cf.:genus hoc erat pugnae, quo, etc.,
Caes. B. G. 1, 48, 4:potestas annua (consulum) genere ipso ac jure regia,
Cic. Rep. 2, 32:genus vitae... genus aetatis,
id. Off. 1, 32, 117:optimum emendandi,
Quint. 10, 4, 2:dicendi,
Cic. Off. 1, 1, 3; Quint. 8, 3, 56; 12, 10, 69:simplex rectumque loquendi,
id. 9, 3, 3:omnis generis tormenta,
Liv. 32, 16, 10:praeda ingens omnis generis,
id. 27, 5, 9; so,omnis generis, with tela,
id. 38, 26, 4;with naves,
id. 34, 8, 5;with eloquentia,
id. 39, 40, 7, etc.—Repeated in the relative-clause:erat haec (ratio) ex eodem genere, quod ego maxime genus ex sociorum litteris reperire cupiebam,
Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183.—In plur.:Caesar haec genera munitionis instituit,
Caes. B. G. 7, 72, 1:disserere de generibus et de rationibus civitatum,
Cic. Rep. 2, 11; cf. id. ib. 1, 26;28: genera juris institutorum, morum consuetudinumque describere,
id. ib. 3, 10:genera furandi,
id. Verr. 2, 2, 7, § 18.—In the acc., of description: omne, hoc, id, quod genus, for omnis, ejus, hujus, cujus generis, of every, of this, of which kind:sub urbe hortum omne genus, coronamenta omne genus,
Cato, R. R. 8, 2; Varr. R. R. 1, 29, 1:omne genus simulacra feruntur,
Lucr. 4, 735:si hoc genus rebus non proficitur,
Varr. R. R. 2, 1, 23; id. L. L. 9, § 110 Müll.; Lucr. 6, 917 and Hor. S. 2, 6, 44:in id genus verbis,
Varr. L. L. 10, § 79; 8, 7, 108, § 17:in id genus libris,
Gell. 3, 8, 1:scis me ante orationes aut aliquid id genus solitum scribere,
Cic. Att. 13, 12, 3:vitanda sunt illa, quae propinqua videntur: quod genus, fidentiae contrarium est diffidentia, etc.,
for example, id. Inv. 2, 54, 165; so ib. 2, 52, 157; 2, 54, 162; 2, 57, 172; Lucr. 4, 271; 6, 1058:lege jus est id quod populi jussu sanctum est, quod genus: ut in jus eas cum voceris,
Auct. Her. 2, 13, 19; cf.ib. sqq.— In gen.: i. q. res or aliquid: ut in omni genere hujus populi (Graeci) consuetudinem videretur imitatus,
in all respects, in everything, Cic. Rep. 2, 20; cf.:innumerabiles res sunt, in quibus te quotidie in omni genere desiderem,
id. Q. Fr. 2, 2 fin.:incredibile est, quam me in omni genere delectarit,
id. Att. 16, 5, 2:medici assiduitas et tota domus in omni genere diligens,
id. ib. 12, 33, 2;7, 1, 2: qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus dicitur,
in any respect whatever, id. de Or. 2, 4, 17:qua de re et de hoc genere toto pauca cognosce,
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4.—Adverb.: in genus, in general, generally:sermones in genus communes,
Gell. 4, 1 fin. —In partic.a.In philos. lang., opp. partes, and comprising them within itself, a general term, logical genus:b.genus est id, quod sui similes communione quadam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,
Cic. de Or. 1, 42, 189; cf.: genus est, quod plures partes amplectitur, ut animal;pars est, quae subest generi, ut equus. Sed saepe eadem res alii genus, alii pars est: nam homo animalis pars est, Thebani aut Trojani genus,
id. de Inv. 1, 22, 32: genus est, quod partes aliquas amplectitur, ut cupiditas;pars est, quae subest generi, ut cupiditati amor, avaritia,
id. ib. 1, 28, 42; cf.also: genus est notio ad plures differentias pertinens,
id. Top. 7, 31:nec vero sine philosophorum disciplina genus et speciem cujusque rei cernere neque eam definiendo explicare nec tribuere in partes possumus, etc.,
id. Or. 4, 16; cf. ib. 33, 117:formae dicendi specie dispares, genere laudabiles,
id. de Or. 3, 9, 34:perturbationes sunt genere quatuor, partibus plures,
id. Tusc. 3, 11, 24; cf. ib. 5, 25, 71:et conjuncta quaeremus, et genera et partes generibus subjectas, et similitudines, etc.,
id. de Or. 2, 39, 166;opp. species and pars,
Varr. R. R. 3, 3, 3.—In gram., gender: transversi sunt (ordines) qui ab recto casu obliqui declinantur, ut albus, albi, albo;2.directi sunt, qui ab recto casu in rectos declinantur, ut albus, alba, album. Transversorum ordinum partes appellantur casus, directorum genera: utrisque inter se implicatis forma,
Varr. L. L. 10, § 22 Müll.:quod ad verborum temporalium rationem attinet, cum partes sint quatuor: temporum, personarum, generum, divisionum, etc.,
ib. 9, § 95:in nominibus tria genera,
Quint. 1, 4, 23:barbarismum fieri per numeros aut genera,
id. 1, 5, [p. 811] 16;9, 3, 6: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates, etc.,
id. 1, 4, 27.gĕnus, ūs, v. genu.
См. также в других словарях:
Femina — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Fémina, majoritairement orthographié Femina selon son origine latine[1], peut désigner : Sommaire 1 Littérature … Wikipédia en Français
Femina — is the title of four magazines: *Femina (India), a fortnightly women s magazine owned by the Times Group and published in India since July 1959 *Femina (Indonesia), the first women s magazine in Indonesia. Published by the Femina Group since… … Wikipedia
Femina — steht für Femina (Revuebühne) (1914–1938), in Wien Femina (Zeitschrift), Wochenzeitschrift in Deutschland Femina Politica, Zeitschrift Femina (Film) (1990), von Piotr Szulkin Femina Palast, ein Tanzsaal in Berlin Femina Film Preis … Deutsch Wikipedia
FEMINA — vide infra Femina … Hofmann J. Lexicon universale
femina — fȅmina ž DEFINICIJA odrasla osoba ženskog spola; žena ETIMOLOGIJA lat. femina … Hrvatski jezični portal
fémina — (Del lat. femĭna). f. mujer (ǁ persona del sexo femenino) … Diccionario de la lengua española
Femĭna — (lat.), 1) Frau; 2) bei Thieren das Weibchen. Daher Feminĕus, weiblich, was dem Pistill entspricht, od. nur mit ihm versehen ist; Femininum, das weibliche Geschlecht eines Wortes, ein Nomen weiblichen Geschlechts; Feminini genĕris, weiblichen… … Pierer's Universal-Lexikon
Femĭna — (lat.), Weib, Frau … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Femina — Femĭna (lat.), Weib; feminīn, weiblich; feminīni genĕris, weiblichen Geschlechts; Feminīnum, Weibliches (Geschlecht oder Wort) … Kleines Konversations-Lexikon
Femina — Femina, lat., Weib; femininum, ein Wort weibl. Geschlechts (feminini generis) … Herders Conversations-Lexikon
fémina — sustantivo femenino 1. Uso/registro: elevado, restringido. Pragmática: humorístico. Mujer: El equipo de las féminas ganó al de hombres … Diccionario Salamanca de la Lengua Española