-
1 salsus
salsus adj. with comp. [sal], salted, salt: Hoc salsumst, is too salt, T.: farra, O.: vada, briny, V.: fluctūs, Att. ap. C.: rubigo, V.—Fig., sharp, acute, witty, facetious: homo: salsiores quam illi Romani sales: male salsus, satirically, H.— Plur n. as subst: salsa Graecorum, witty sayings.* * *salsa -um, salsior -or -us, salsissimus -a -um ADJsalted, salty, preserved in salt; briny; witty, funny, salted wit humor -
2 argūtus
argūtus adj. with comp. and sup. [P. of arguo], active, quick, expressive, lively: manus: oculi: caput (of a horse), graceful, V. — To the hearing, piercing, sharp, shrill (poet.): hirundo, chirping, V.: ilex, rustling, V.: nemus, echoing with song, V.: Neaera, melodious, H.: serra, grating, V.: pecten, rattling, V. — Of style, explicit, detailed: litterae. — Of omens, distinct, clear, striking: argutissima exta: omen, Pr.—Sagacious, acute, witty, bright: in sententiis argutior: poema argutius: acumen, H.—Cunning, sly, artful: calo, H.* * *arguta -um, argutior -or -us, argutissimus -a -um ADJmelodious, clear (sounds), ringing; eloquent; wise, witty, cunning; talkative -
3 dicāx
-
4 facētus
facētus adj. with sup. [1 FAC-], fine, courteous, polite, gentle: mulier, T.: quemque facetus adopta, H.: qui (ambulet) facetus, in fine parade, H.—As subst n., elegance, grace: facetum Vergilio adnuerunt Camenae, H.— Merry, witty, jocose, humorous, facetious: Socrates: narratores: facetus esse voluisti: ioco mordente, Iu.: facetissimus poëta: iocandi genus: ironia.— Plur n. as subst: faceta innumerabilia.* * *faceta, facetum ADJwitty, humorous; clever, adept -
5 fēstīvus
fēstīvus adj. with comp. and sup. [festus], agreeable, pleasing, pretty: poëma: copia librorum, a fair number.—Jovial, jocose, agreeable, dear: quibus (pueris) nihil potest esse festivius: homo: pater festivissime! T.: caput, T.— Humorous, pleasant, witty: sermo: acroama.* * *festiva -um, festivior -or -us, festivissimus -a -um ADJfeast (days); excellent, fine; jovial (person), genial; lively (speech), witty -
6 lepidus
lepidus adj. with sup. [LAP-], pleasant, agreeable, charming, fine, elegant, neat: Lepida es, T.: dictum, witty, H.: Pater lepidissume, T.: o capitulum lepidissumum, T.— Nice, effeminate: pueri.* * *lepida -um, lepidior -or -us, lepidissimus -a -um ADJagreeable, charming, delightful, nice; amusing, witty (remarks/books) -
7 scītus
scītus adj. [P. of scisco].—Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty: scito illa quidem (scripsit) sermone: scitum est, quod dicere solebat, etc., it is a witty saying: scitum est causam conferre in tempus.—Of persons, knowing, shrewd, clever, dexterous, acute, experienced, skilful, adroit: homo, T.: convivator, a clever host, L.: Nessus vadorum, acquainted with, O.: Thalia lyrae, O.— Nice, fine, handsome (colloq.): puer, T.: Satis scitast (fidicina), T.* * *scita, scitum ADJhaving practical knowledge of, neat, ingenious; nice, excellent -
8 urbānus
urbānus adj. with comp. and sup. [urbs], of the city, of the town, in the city, in Rome: vitam urbanam atque otium Secutus sum, T.: tribus: praetor, Cs.: exercitus, L.: administratio rei p.— As subst n., an inhabitant of a city, city man, citizen, resident in Rome: omnes urbani, rustici: otiosi, L.— In city fashion, in city style, citizenlike, polished, refined, cultivated, courteous, elegant, nice: hominem ut nunc loquimur urbanum: resonare urbanius: sic utroque distinctior et urbanior Cicero, Ta.— Witty, humorous, facetious, jocose, clever: in isto genere urbanissimus: sales: urbanus coepit haberi, H.— Bold, forward, impudent: frons, H.: audacia.* * *Iurbana, urbanum ADJof the city; courteous; witty, urbaneIIcity wit, urbane man -
9 Bio
Bĭōn (in the class. per. perh. more correctly Bio, analog. to Plato, Meno, Dio, etc.), ōnis, m., = Biôn ho Borusthenitês, Strab.), a very witty philosopher of the Cyrenaic school, born at Borysthenes:II.facetum illud Bionis,
Cic. Tusc. 3, 26, 62.—Hence, Bĭōnēus, a, um, adj., Bionian, for witty, satirical, biting:hic delectatur iambis, Ille Bioneis sermonibus et sale nigro,
Hor. Ep. 2, 2, 60 Orell. ad loc. (Bioneis sermonibus, lividis jocis, id est, satira, Acro).—Bion Soleus or Soleusis, a writer on agriculture, Varr. R. R. 1, 1, 8; Plin. 6, 29, 35, § 178. -
10 Bion
Bĭōn (in the class. per. perh. more correctly Bio, analog. to Plato, Meno, Dio, etc.), ōnis, m., = Biôn ho Borusthenitês, Strab.), a very witty philosopher of the Cyrenaic school, born at Borysthenes:II.facetum illud Bionis,
Cic. Tusc. 3, 26, 62.—Hence, Bĭōnēus, a, um, adj., Bionian, for witty, satirical, biting:hic delectatur iambis, Ille Bioneis sermonibus et sale nigro,
Hor. Ep. 2, 2, 60 Orell. ad loc. (Bioneis sermonibus, lividis jocis, id est, satira, Acro).—Bion Soleus or Soleusis, a writer on agriculture, Varr. R. R. 1, 1, 8; Plin. 6, 29, 35, § 178. -
11 Bioneus
Bĭōn (in the class. per. perh. more correctly Bio, analog. to Plato, Meno, Dio, etc.), ōnis, m., = Biôn ho Borusthenitês, Strab.), a very witty philosopher of the Cyrenaic school, born at Borysthenes:II.facetum illud Bionis,
Cic. Tusc. 3, 26, 62.—Hence, Bĭōnēus, a, um, adj., Bionian, for witty, satirical, biting:hic delectatur iambis, Ille Bioneis sermonibus et sale nigro,
Hor. Ep. 2, 2, 60 Orell. ad loc. (Bioneis sermonibus, lividis jocis, id est, satira, Acro).—Bion Soleus or Soleusis, a writer on agriculture, Varr. R. R. 1, 1, 8; Plin. 6, 29, 35, § 178. -
12 facetia
I.Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:II.jocularis,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:facetia sermonis Plauto congruentis,
Gell. 3, 3, 3:facetiae habere, res divinas deridere,
App. Mag. 56, p. 310, 27. —Plur.: făcētĭae, ārum.A.A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):B.mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,
Plaut. Mil. 3, 1, 186:fecisti, here, facetias, quom, etc.,
id. Stich. 5, 2, 7.—Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,
Cic. Or. 26, 87:cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,
id. de Or. 2, 54, 218:facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,
id. ib. 2, 61, 248:P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,
id. Brut. 34, 128:festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,
id. ib. 48, 177:sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,
id. de Or. 1, 57, 243:accedat oportet lepos quidam facetiaeque,
id. ib. 1, 5, 17; cf.:dulces Latini leporis facetiae,
Vell. 1, 17, 1:facetiarum quidam lepos,
Cic. de Or. 1, 34, 159:facie magis quam facetiis ridiculus,
id. Att 1, 13, 2:ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),
id. Fam. 9, 15, 2:asperis facetiis illusus,
sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.acerbae,
id. ib. 5, 2:per facetias incusare aliquem,
id. ib. 14, 1. -
13 facetiae
I.Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:II.jocularis,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:facetia sermonis Plauto congruentis,
Gell. 3, 3, 3:facetiae habere, res divinas deridere,
App. Mag. 56, p. 310, 27. —Plur.: făcētĭae, ārum.A.A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):B.mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,
Plaut. Mil. 3, 1, 186:fecisti, here, facetias, quom, etc.,
id. Stich. 5, 2, 7.—Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,
Cic. Or. 26, 87:cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,
id. de Or. 2, 54, 218:facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,
id. ib. 2, 61, 248:P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,
id. Brut. 34, 128:festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,
id. ib. 48, 177:sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,
id. de Or. 1, 57, 243:accedat oportet lepos quidam facetiaeque,
id. ib. 1, 5, 17; cf.:dulces Latini leporis facetiae,
Vell. 1, 17, 1:facetiarum quidam lepos,
Cic. de Or. 1, 34, 159:facie magis quam facetiis ridiculus,
id. Att 1, 13, 2:ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),
id. Fam. 9, 15, 2:asperis facetiis illusus,
sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.acerbae,
id. ib. 5, 2:per facetias incusare aliquem,
id. ib. 14, 1. -
14 scisco
scisco, scīvi, scītum, 3 ( dep. collat. form sciscor, acc. to Prisc. p. 799 P.), v. inch. a. [scio], to seek to know; to search, inquire.I.Lit. (ante-class. and very rare; cf., on the other hand, the deriv. sciscitor): praefestinamus, quae sit causa, sciscere, Afran. ap. Charis. p. 186 P.: ibo ad eam, ut sciscam, quid velint, Att. ap. Non. 505, 12; cf. Plaut. Am. 5, 1, 17.—II.Transf.A.Publicists' t. t., of the people, after inquiry or examination, to accept, approve, assent to something proposed; hence, to appoint, enact, decree, ordain, = rem cognitam jubere (cf. sancio):2.nullam illi (majores nostri) vim contionis esse voluerunt: quae scisceret plebes aut quae populus juberet summota contione, distributis partibus... auditis auctoribus, re multos dies promulgatā et cognitā, juberi vetarique voluerunt,
Cic. Fl. 7, 15:illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,
id. Phil. 1, 10, 26; cf.:rogationes plurimas propter vos populus scivit,
Plaut. Curc. 4, 2, 23:rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit jussitque. Ex eo plebiscito, etc.,
Liv. 42, 21 fin.:adeo id gratum plebi fuit ut id modo sciscerent juberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret,
id. 1, 17 fin.:ad sciscendum plebi,
id. 6, 35:si Gaditani sciverint nominatim de aliquo cive Romano, ut sit is civis Gaditanus,
Cic. Balb. 11, 27; cf.:qui (Athenienses) sciverunt, ut, etc.,
id. Off. 3, 11, 46.— Pass.:multa perniciose sciscuntur in populis (with sancire),
Cic. Leg. 2, 5, 13; cf.:illud stultissimum, existimare omnia justa esse, quae scita sint in populorum institutis aut legibus,
id. ib. 1, 15, 42 (v. also under P. a.).— Poet., with obj.-clause:munera Martis Aequent imperio et solem concedere nocti Sciscant,
Sil. 7, 545.—Transf., in gen. (like decerno), of an individual, to approve, assent to, vote for any thing:B.qui ulteriorem (Galliam decernit), ostendit, eam se sciscere legem, quam esse legem neget,
Cic. Prov. Cons. 15, 36:quod primus scivit legem de publicanis, etc.,
id. Planc. 14, 35. —To learn, ascertain, know:III.ut illi id factum sciscerent,
Plaut. Bacch. 2, 3, 68: praefestinamus quae sit causa sciscere, quod, etc., Afran. ap. Charis. 2, p. 186 P. (Com. Rel. v. 396 Rib.). —Trop., of nature, to decree, establish:A.confirmat antem illud vel maxime quod ipsa natura, ut ait ille, sciscet et probet,
Cic. Fin. 1, 7, 23.—Hence, scī-tus, a, um, P. a.(Acc. to I.) Mid. (orig., that has informed himself, obtained knowledge, had experience; hence), knowing, shrewd, wise, acute, experienced, skilful, adroit, etc. (of persons; mostly poet.; not in Cic., but cf. 2.; syn.: callidus, versatus): doctu', fidelis... Scitus, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 251 Vahl.):b.hominem astutum, doctum, scitum et callidum,
Plaut. Ps. 1, 3, 151:mulier scita atque prudens,
Gell. 13, 4 fin.: scitus agaso, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Ann. v. 217 Vahl.):sycophanta,
Plaut. Am. 1, 3, 8:homo,
Ter. Eun. 2, 2, 23:convivator,
a clever, dexterous host, Liv. 35, 49:scitus bellum (venereum) init,
Plaut. Truc. 5, 42:ea mulieris scitae comitas,
Gell. 13, 4, 3.— Comp.:non sum scitior, quae hos rogem, etc.,
Plaut. Cist. 4, 2, 12.— Poet. and in post - Aug. prose with gen.:Nessus scitus vadorum,
acquainted with, Ov. M. 9, 108:Thalia lyrae,
id. F. 5, 54:Sthenelus pugnandi,
Quint. 9, 3, 10 Spald. N. cr. —With obj.-clause ( poet.):scitus accendere corda Laudibus,
Sil. 17, 293:accendere Martem,
id. 15, 594.—Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty, etc.:2.pulcre scripsti: scitum syngraphum!
Plaut. As. 4, 1, 57:scito illa quidem (scripsit) sermone et Attico,
Cic. N. D. 1, 33, 93; cf.interrogationes,
Quint. 5, 7, 28.— Sup.:oratio optima et scitissima,
Plaut. Stich. 1, 3, 30:si quid (dictum) est, quod mihi scitum esse videatur et homini ingenuo dignum atque docto, non aspernor,
Cic. Planc. 14, 35; cf. id. Or. 16, 51:oratoris dictum,
Tac. A. 6, 20.—Esp. in the phrase scitum est, it is a witty or acute saying; shrewd, clever: vetus illud Catonis admodum scitum est, qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic. Div. 2, 24, 51; cf.:scitum est illud Catonis, ut multa: Melius, etc.,
id. Lael. 24, 90;Scytharum legati,
Plin. 14, 22, 28, § 148:scitum est, inter Protogenem et eum (Apellem) quod accidit,
a clever thing, id. 35, 10, 36, § 81:hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet,
Ter. Heaut. 1, 2, 36; cf. id. Phorm. 5, 4, 2:scitum est causam conferre in tempus,
Cic. de Or. 3, 61, 228.—Transf., beautiful, elegant, fine, etc. (mostly ante- and post-class.;B.syn.: venustus, bellus): satis scitum filum mulieris,
Plaut. Merc. 4, 4, 15; cf.Iphis,
Petr. 63, 3:mulierculae formae scitioris,
Lampr. Commod. 2 fin. (v. perscitus):vox admodum scita et canora,
Gell. 18, 5, 2:haec nox scita'st exercendo scorto,
Plaut. Am. 1, 1, 132; cf. scitamenta.—(Acc. to II. A.) Subst.: scītum, i. n., an ordinance, statute, decree; esp. in connection with plebis (plebei, v. plebs), or, in one word, plebiscitum, an ordinance or decree of the people or of the citizens (opp. to senatusconsultum, a decree of the Senate):2.scita plebei appellantur ea, quae plebs suo suffragio sine patribus jussit, plebeio magistratu rogante,
Fest. p. 293 Müll.; cf. Lael. Felix ap. Gell. 15, 27, 4:quo plebiscito decreta a senatu est quaestio, etc.,
Cic. Fin. 2, 16, 54:quae (lex) postea plebiscito Canuleio abrogata est,
id. Rep. 2, 37, 63:plebiscitis consularem potestatem minuere,
id. de Or. 2, 48, 199 et saep. (v. 2. scitus).—In a lusus verbb. with scitus, A.: Ps. Ecquid is homo scitus est? Ch. Plebiscitum non est scitius, Plaut. Ps. 2, 4, 58.—In the order scitum plebis:de altero aedile scitum plebis est factum rogantibus tribunis,
Liv. 31, 50 fin.; 10, 22 fin.:scita plebis injuncta patribus,
id. 3, 67; 22, 26;Populi is used instead of plebis when the decrees of other nations are spoken of: cum lex esset Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut quisquam coronā donaretur, etc.,
Cic. Opt. Gen. 7, 19:Athenienses quibusdam temporibus sublato Areopago nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,
id. Rep. 1, 27, 43; so,in one word, populiscitum,
Nep. Alcib. 5, 4; id. Epam. 7, 4; id. Phoc. 2, 2:ut nullum de eā re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,
Liv. 45, 25. Tacitus is the first who has populi scita for decrees of the Roman people, Tac. A. 3, 58.—Of Roman popular decrees also simply scita:cum scita ac jussa nostra sua sententia comprobat,
Cic. Balb. 18, 42.—Rarely of other public or official ordinances (cf.:decreta, edicta, jussa): (Numa) omnia publica privataque sacra Pontificis scitis subjecit,
Liv. 1, 20:quo minus ferociter aliorum (decemvirorum) scitis adversarentur,
id. 3, 33; Plin. 14, 22, 28, § 146:regis,
Vulg. Esth. 3, 8.—Transf. (with decretum and placitum) as a transl. of the Gr. dogma, a maxim, tenet, dogma, Sen. Ep. 95, 10.— Adv.: scītē (acc. to A.), shrewdly, cleverly, skilfully, adroitly, nicely, tastefully, elegantly (class.):eho, nimium scite scitus es,
Plaut. Cas. 3, 1, 8; cf.:tondetur nimium scite,
id. Merc. 3, 1, 28:satis scite et probe,
id. Trin. 3, 3, 56; id. Bacch. 2, 3, 69; id. Mil. 4, 2, 74; id. Trin. 3, 3, 53; Ter. Heaut. 4, 4, 7; Cic. Fam. 11, 16, 1 (with commode):(rationes) ita sunt perscriptae scite et litterate, ut, etc.,
id. Pis. 25, 61; cf.:scite et venuste facta,
id. Verr. 2, 2, 35, § 87:illa ex patellis quae evellerat, ita scite in aureis poculis inligabat, etc.,
id. ib. 2, 4, 24, §54: non scite (dictum),
id. Att. 14, 20, 3; so,dictum,
Plin. 36, 22, 48, § 166:scite loqui,
Liv. 10, 19:parum scite convivium exornare,
Sall. J. 85, 39; cf. Liv. 4, 44 fin. — Comp.:scitius,
Gell. 4, 11, 10.— Sup.:scitissime,
Plaut. Stich. 1, 3, 116; Gell. 10, 11, 6; App. M. 9, p. 212, 16. -
15 sciscor
scisco, scīvi, scītum, 3 ( dep. collat. form sciscor, acc. to Prisc. p. 799 P.), v. inch. a. [scio], to seek to know; to search, inquire.I.Lit. (ante-class. and very rare; cf., on the other hand, the deriv. sciscitor): praefestinamus, quae sit causa, sciscere, Afran. ap. Charis. p. 186 P.: ibo ad eam, ut sciscam, quid velint, Att. ap. Non. 505, 12; cf. Plaut. Am. 5, 1, 17.—II.Transf.A.Publicists' t. t., of the people, after inquiry or examination, to accept, approve, assent to something proposed; hence, to appoint, enact, decree, ordain, = rem cognitam jubere (cf. sancio):2.nullam illi (majores nostri) vim contionis esse voluerunt: quae scisceret plebes aut quae populus juberet summota contione, distributis partibus... auditis auctoribus, re multos dies promulgatā et cognitā, juberi vetarique voluerunt,
Cic. Fl. 7, 15:illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,
id. Phil. 1, 10, 26; cf.:rogationes plurimas propter vos populus scivit,
Plaut. Curc. 4, 2, 23:rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit jussitque. Ex eo plebiscito, etc.,
Liv. 42, 21 fin.:adeo id gratum plebi fuit ut id modo sciscerent juberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret,
id. 1, 17 fin.:ad sciscendum plebi,
id. 6, 35:si Gaditani sciverint nominatim de aliquo cive Romano, ut sit is civis Gaditanus,
Cic. Balb. 11, 27; cf.:qui (Athenienses) sciverunt, ut, etc.,
id. Off. 3, 11, 46.— Pass.:multa perniciose sciscuntur in populis (with sancire),
Cic. Leg. 2, 5, 13; cf.:illud stultissimum, existimare omnia justa esse, quae scita sint in populorum institutis aut legibus,
id. ib. 1, 15, 42 (v. also under P. a.).— Poet., with obj.-clause:munera Martis Aequent imperio et solem concedere nocti Sciscant,
Sil. 7, 545.—Transf., in gen. (like decerno), of an individual, to approve, assent to, vote for any thing:B.qui ulteriorem (Galliam decernit), ostendit, eam se sciscere legem, quam esse legem neget,
Cic. Prov. Cons. 15, 36:quod primus scivit legem de publicanis, etc.,
id. Planc. 14, 35. —To learn, ascertain, know:III.ut illi id factum sciscerent,
Plaut. Bacch. 2, 3, 68: praefestinamus quae sit causa sciscere, quod, etc., Afran. ap. Charis. 2, p. 186 P. (Com. Rel. v. 396 Rib.). —Trop., of nature, to decree, establish:A.confirmat antem illud vel maxime quod ipsa natura, ut ait ille, sciscet et probet,
Cic. Fin. 1, 7, 23.—Hence, scī-tus, a, um, P. a.(Acc. to I.) Mid. (orig., that has informed himself, obtained knowledge, had experience; hence), knowing, shrewd, wise, acute, experienced, skilful, adroit, etc. (of persons; mostly poet.; not in Cic., but cf. 2.; syn.: callidus, versatus): doctu', fidelis... Scitus, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 251 Vahl.):b.hominem astutum, doctum, scitum et callidum,
Plaut. Ps. 1, 3, 151:mulier scita atque prudens,
Gell. 13, 4 fin.: scitus agaso, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Ann. v. 217 Vahl.):sycophanta,
Plaut. Am. 1, 3, 8:homo,
Ter. Eun. 2, 2, 23:convivator,
a clever, dexterous host, Liv. 35, 49:scitus bellum (venereum) init,
Plaut. Truc. 5, 42:ea mulieris scitae comitas,
Gell. 13, 4, 3.— Comp.:non sum scitior, quae hos rogem, etc.,
Plaut. Cist. 4, 2, 12.— Poet. and in post - Aug. prose with gen.:Nessus scitus vadorum,
acquainted with, Ov. M. 9, 108:Thalia lyrae,
id. F. 5, 54:Sthenelus pugnandi,
Quint. 9, 3, 10 Spald. N. cr. —With obj.-clause ( poet.):scitus accendere corda Laudibus,
Sil. 17, 293:accendere Martem,
id. 15, 594.—Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty, etc.:2.pulcre scripsti: scitum syngraphum!
Plaut. As. 4, 1, 57:scito illa quidem (scripsit) sermone et Attico,
Cic. N. D. 1, 33, 93; cf.interrogationes,
Quint. 5, 7, 28.— Sup.:oratio optima et scitissima,
Plaut. Stich. 1, 3, 30:si quid (dictum) est, quod mihi scitum esse videatur et homini ingenuo dignum atque docto, non aspernor,
Cic. Planc. 14, 35; cf. id. Or. 16, 51:oratoris dictum,
Tac. A. 6, 20.—Esp. in the phrase scitum est, it is a witty or acute saying; shrewd, clever: vetus illud Catonis admodum scitum est, qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic. Div. 2, 24, 51; cf.:scitum est illud Catonis, ut multa: Melius, etc.,
id. Lael. 24, 90;Scytharum legati,
Plin. 14, 22, 28, § 148:scitum est, inter Protogenem et eum (Apellem) quod accidit,
a clever thing, id. 35, 10, 36, § 81:hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet,
Ter. Heaut. 1, 2, 36; cf. id. Phorm. 5, 4, 2:scitum est causam conferre in tempus,
Cic. de Or. 3, 61, 228.—Transf., beautiful, elegant, fine, etc. (mostly ante- and post-class.;B.syn.: venustus, bellus): satis scitum filum mulieris,
Plaut. Merc. 4, 4, 15; cf.Iphis,
Petr. 63, 3:mulierculae formae scitioris,
Lampr. Commod. 2 fin. (v. perscitus):vox admodum scita et canora,
Gell. 18, 5, 2:haec nox scita'st exercendo scorto,
Plaut. Am. 1, 1, 132; cf. scitamenta.—(Acc. to II. A.) Subst.: scītum, i. n., an ordinance, statute, decree; esp. in connection with plebis (plebei, v. plebs), or, in one word, plebiscitum, an ordinance or decree of the people or of the citizens (opp. to senatusconsultum, a decree of the Senate):2.scita plebei appellantur ea, quae plebs suo suffragio sine patribus jussit, plebeio magistratu rogante,
Fest. p. 293 Müll.; cf. Lael. Felix ap. Gell. 15, 27, 4:quo plebiscito decreta a senatu est quaestio, etc.,
Cic. Fin. 2, 16, 54:quae (lex) postea plebiscito Canuleio abrogata est,
id. Rep. 2, 37, 63:plebiscitis consularem potestatem minuere,
id. de Or. 2, 48, 199 et saep. (v. 2. scitus).—In a lusus verbb. with scitus, A.: Ps. Ecquid is homo scitus est? Ch. Plebiscitum non est scitius, Plaut. Ps. 2, 4, 58.—In the order scitum plebis:de altero aedile scitum plebis est factum rogantibus tribunis,
Liv. 31, 50 fin.; 10, 22 fin.:scita plebis injuncta patribus,
id. 3, 67; 22, 26;Populi is used instead of plebis when the decrees of other nations are spoken of: cum lex esset Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut quisquam coronā donaretur, etc.,
Cic. Opt. Gen. 7, 19:Athenienses quibusdam temporibus sublato Areopago nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,
id. Rep. 1, 27, 43; so,in one word, populiscitum,
Nep. Alcib. 5, 4; id. Epam. 7, 4; id. Phoc. 2, 2:ut nullum de eā re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,
Liv. 45, 25. Tacitus is the first who has populi scita for decrees of the Roman people, Tac. A. 3, 58.—Of Roman popular decrees also simply scita:cum scita ac jussa nostra sua sententia comprobat,
Cic. Balb. 18, 42.—Rarely of other public or official ordinances (cf.:decreta, edicta, jussa): (Numa) omnia publica privataque sacra Pontificis scitis subjecit,
Liv. 1, 20:quo minus ferociter aliorum (decemvirorum) scitis adversarentur,
id. 3, 33; Plin. 14, 22, 28, § 146:regis,
Vulg. Esth. 3, 8.—Transf. (with decretum and placitum) as a transl. of the Gr. dogma, a maxim, tenet, dogma, Sen. Ep. 95, 10.— Adv.: scītē (acc. to A.), shrewdly, cleverly, skilfully, adroitly, nicely, tastefully, elegantly (class.):eho, nimium scite scitus es,
Plaut. Cas. 3, 1, 8; cf.:tondetur nimium scite,
id. Merc. 3, 1, 28:satis scite et probe,
id. Trin. 3, 3, 56; id. Bacch. 2, 3, 69; id. Mil. 4, 2, 74; id. Trin. 3, 3, 53; Ter. Heaut. 4, 4, 7; Cic. Fam. 11, 16, 1 (with commode):(rationes) ita sunt perscriptae scite et litterate, ut, etc.,
id. Pis. 25, 61; cf.:scite et venuste facta,
id. Verr. 2, 2, 35, § 87:illa ex patellis quae evellerat, ita scite in aureis poculis inligabat, etc.,
id. ib. 2, 4, 24, §54: non scite (dictum),
id. Att. 14, 20, 3; so,dictum,
Plin. 36, 22, 48, § 166:scite loqui,
Liv. 10, 19:parum scite convivium exornare,
Sall. J. 85, 39; cf. Liv. 4, 44 fin. — Comp.:scitius,
Gell. 4, 11, 10.— Sup.:scitissime,
Plaut. Stich. 1, 3, 116; Gell. 10, 11, 6; App. M. 9, p. 212, 16. -
16 urbanus
urbānus, a, um, adj. [urbs], of or belonging to the city or town, city-, town- (opp. rusticus; cf.: urbicus, oppidanus).I.Lit.A.Adj.:2.nostri majores non sine causā praeponebant rusticos Romanos urbanis,
Varr. R. R. 2, praef. §1: rustica et urbana vita,
id. ib. 3, 1, 1:vita (opp. rustica),
Quint. 2, 4, 24; cf. Ter. Ad. 1, 1, 17:urbani assidui cives, quos scurras vocant,
Plaut. Trin. 1, 2, 165:scurra,
id. Most. 1, 1, 14:leges,
id. Rud. 4, 3, 85:tribus,
Cic. de Or. 1, 9, 38:praetor,
Caes. B. C. 3, 20:plebes,
Sall. C. 37, 4:servitia,
id. ib. 24, 4:exercitus,
Liv. 27, 3, 9:administratio rei publicae (opp. provincialis),
Cic. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:res,
Plaut. Cas. 1, 13; Caes. B. G. 7, 6:motus,
id. ib. 7, 1:luxus,
Tac. A. 2, 44: praedia, land and houses, all land covered by buildings (v. praedium), Dig. 50, 16, 198; 8, 1, 1; cf. ib. 8, tit. 2:fundus,
Cato, R. R. 8, 2:rus,
Just. 31, 2:cohortes,
Dig. 25, 1, 8, § 9.—Subst.: urbā-nus, i, m., an inhabitant of a city, a city man, citizen:B.urbani fiunt rustici,
Plaut. Merc. 4, 3, 15 sq.:omnes urbani, rustici,
Cic. Fin. 2, 23, 77:sermo omnis non modo urbanorum, sed etiam rusticorum,
id. Or. 24, 81:otiosi,
Liv. 5, 20, 6:obrepere urbanis,
Plin. Ep. 9, 20, 2.—Esp., devoted to the city, fond of city life:II. A.diligere secessum, quem tu nimis urbanus es, nisi concupiscis,
Plin. Ep. 2, 17, 29.—In a good sense.1.Polished, refined, cultivated, courteous, affable, urbane (syn.:b.comis, humanus): hominem non solum sapientem, verum etiam, ut nunc loquimur urbanum,
Cic. Fam. 3, 8, 3; cf. Quint. 8, 3, 34 sq.; so Cic. Verr. 2, 1, 6, § 17.—Transf., of plants, improved, cultivated, ornamental: sunt arborum quaedam urbaniores, quas his placet nominibus distinguere. Hae mites, quae fructu atque aliqua dote umbrarumve officio humaniusjuvant, non improbe dicantur urbanae. Plin. 16, 19, 32, § 78:2.acanthi topiariae et urbanae herbae,
id. 22, 22, 34, § 76.—Of speech.a.In gen., refined, polished, elegant. nice, choice:b.in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,
Cic. Brut. 46, 171:genus dicendi,
Quint. 2, 8, 4:os facile, explanatum, jucundum, urbanum, id est, in quo nulla neque rusticitas neque peregrinitas resonet,
id. 11, 3, 30:distinctior et urbanior et altior Cicero,
Tac. Or. 18.—In [p. 1935] partic., of wit, witty, humorous, facetious: urbanus homo erit, cujus multa bene dicta responsaque erunt: et qui in sermonibus, circulis, conviviis, item in contionibus, omni denique loco ridicule commodeque dicet, Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:B.dictum per se urbanum,
id. 6, 3, 54:circumfertur Marcii Philippi velut urbanissimum factum atque dictum,
Col. 8, 16, 3:qui est in isto genere urbanissimus,
Cic. Cael. 15, 36:Romani veteres atque urbani sales,
id. Fam. 9, 15, 2:homines lauti et urbani,
id. Verr. 2, 1, 6, § 17:hic tibi comis et urbanus liberque videtur,
witty, clever, Hor. S. 1, 4, 90:urbanus coepit haberi,
id. Ep. 1, 15, 27:in senatu dicax et urbanus et bellus,
Plin. Ep. 4, 25, 3:urbanos qui illa censuerunt dicam an miseros? Dicerem urbanos, si senatum deceret urbanitas,
id. ib. 8, 6, 3.—In a bad sense, bold, forward, impudent:1.frontis ad urbanae descendi praemia,
Hor. Ep. 1, 9, 11:audacia,
Cic. Prov. Cons. 4, 8.— Adv.: urbānē (acc. to II. A.).Courteously, civilly, affably, politely, urbanely:2.severe et graviter et prisce agere, an remisse ac leniter et urbane,
Cic. Cael. 14, 33:urbanius agere,
id. ib. 15, 36: urbanissime et prudentissime adjuvit, Treb. Gallien. 14.—More freq., -
17 Biōnēus
-
18 dictum
dictum ī, n [DIC-], something said, a saying, word, assertion, remark: mihi Scripta illa dicta sunt in animo, T.: quod dictum graviter ferebant, Cs.: Metelli dicta cum factis conposuit, S.: ferocia, L.: inurbanum, H.: dicti studiosus, i. e. of poetry, Enn. ap. C.: hirsuta sua dicta, i. e. books, Pr.—Prov.: dictum sapienti sat est, T.: res dicta secuta est, O.: dicto citius, on the word, V.: dicto prope citius, L.— A saying, maxim, proverb: Catonis.— A witty saying, bon-mot: quae salsa sint ea dicta appellantur: in te dicta dicere: adytis haec tristia dicta reportat, prophecies, V. — An order, command: exercitus dicti audiens, Cs.: dicto paruit consul, L.: dicto parens Cupido, V.: contra dictum suum pugnare, L.— A promise, assurance: non dicto capti, N.* * *saying, word; maxim; bon mot, witticism; order -
19 facētiae
facētiae ārum, f [facetus], wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness: homo facetiis praeditus: omnes facetiis superare: multae facetiae multusque lepos inerat, S.: facetiarum quidam lepos: facie magis quam facetiis ridiculus. -
20 logos (-us)
logos (-us) ī, m, λόγοσ, a word.—Plur., mere words, empty talk, T.—A witty saying, bonmot, jest.
См. также в других словарях:
witty — witty, humorous, facetious, jocular, jocose are comparable when they apply to persons and their utterances and mean provoking or intended to provoke laughter or smiles. Witty (compare WIT) suggests a high degree of cleverness and quickness in… … New Dictionary of Synonyms
Witty — Wit ty, a. [Compar. {Wittier}; superl. {Wittiest}.] [AS. witig, wittig. See {Wit}, n.] [1913 Webster] 1. Possessed of wit; knowing; wise; skillful; judicious; clever; cunning. [Obs.] The deep revolving witty Buckingham. Shak. [1913 Webster] 2.… … The Collaborative International Dictionary of English
Witty — bezeichnet: Witty Wurm, Computer Schadsoftware Chris Witty (* 1975), US amerikanische Eisschnellläuferin Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe … Deutsch Wikipedia
witty — [wit′ē] adj. wittier, wittiest [ME witti < OE wittig < wit, knowledge: see WIT1] 1. having, showing, or characterized by wit; cleverly amusing 2. Now Dial. intelligent; clever wittily adv. wittiness n. SYN. WITTY … English World dictionary
witty — index jocular Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
witty — O.E. wittig clever, wise; see WIT (Cf. wit) (n.) intellect + Y (Cf. y) (2). Meaning possessing sparkling wit is recorded from 1580s … Etymology dictionary
witty — [adj] funny and clever amusing, bright, brilliant, campy*, crazy*, diverting, droll, entertaining, epigrammatic, facetious, fanciful, gay, humorous, ingenious, intelligent, jocose, jocular, joshing, keen, lively, original, penetrating, piercing,… … New thesaurus
witty — ► ADJECTIVE (wittier, wittiest) ▪ showing or characterized by quick and inventive verbal humour. DERIVATIVES wittily adverb wittiness noun … English terms dictionary
witty — adjective (wittier; est) Date: before 12th century 1. archaic having good intellectual capacity ; intelligent 2. amusingly or ingeniously clever in conception or execution < the costumes are sumptuous and witty Virgil Thomson > < the musical… … New Collegiate Dictionary
witty */ — UK [ˈwɪtɪ] / US adjective Word forms witty : adjective witty comparative wittier superlative wittiest clever and funny She tried to think of something original and witty to say. a witty, intelligent, and affable man a very witty film script… … English dictionary
witty — adj. witty of (that was witty of her) * * * [ wɪtɪ] witty of (that was witty of her) … Combinatory dictionary