Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fruitfully

  • 1 laetus

    1.
    laetus, a, um, adj. [Sanscr. root prī-, to cheer; prētis, joy, love; cf. Gr. praüs, praios; Germ. Friede, Freude; cf. also Latin gentile name, Plaetorius], joyful, cheerful, glad, gay, joyous, rejoicing, pleased, delighted, full of joy.
    I.
    Lit., constr. absol., with de, the gen., the inf., or acc. and inf.
    (α).
    Absol.:

    laeti atque erecti,

    Cic. Font. 11, 33:

    alacres laetique,

    id. Sest. 1, 1:

    vultus,

    id. Att. 8, 9, 2:

    dies laetissimi,

    id. Lael. 3, 12.—In neutr. plur. as subst.:

    litterae tuae partim laeta partim tristia continent,

    Plin. Ep. 5, 9, 1.—
    (β).
    With de:

    laetus est de amica,

    Ter. Ad. 2, 2, 45.—
    (γ).
    With gen.:

    laetus animi et ingenii,

    Vell. 2, 93, 1; Tac. A. 2, 26:

    laborum,

    Verg. A. 11, 73:

    irae,

    Sil. 17, 308.—
    (δ).
    With inf.:

    laetus uterque Spectari superis,

    Sil. 9, 453.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    laetus sum, fratri obtigisse quod volt,

    Ter. Phorm. 5, 4, 1:

    laeta est abs te (donum) datum esse,

    id. Eun. 3, 1, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    Doing a thing with joy, cheerful, ready, willing:

    senatus supplementum etiam laetus decreverat,

    Sall. J. 84, 3:

    descendere regno,

    Stat. Th. 2, 396:

    fatebere laetus nec surdum esse, etc.,

    Juv. 13, 248.—
    B.
    Delighting or taking pleasure in a thing; with abl. or inf.
    (α).
    With abl.:

    et laetum equino sanguine Concanum,

    Hor. C. 3, 4, 34:

    laetus stridore catenae,

    Juv. 14, 23:

    plantaribus horti,

    id. 13, 123.—
    (β).
    With inf.:

    et ferro vivere laetum Vulgus,

    Sil. 9, 223.—
    C.
    Pleased, satisfied with any thing; delighting in; with abl.:

    classis Romana haudquaquam laeta praedā rediit,

    Liv. 27, 31:

    contentus modicis, meoque laetus,

    Mart. 4, 77, 2.—With gen.:

    laeta laborum,

    Verg. A. 11, 73:

    laetissimus viae,

    indulging to the full, Sil. 17, 308.—
    D.
    Pleasing, pleasant, grateful:

    omnia erant facta hoc biduo laetiora,

    Cic. Att. 7, 26, 1:

    laetique nuntii vulgabantur,

    Tac. A. 1, 5:

    vitium laetissimi fructus,

    Cic. N. D. 2, 62, 156:

    virtus haud laeta tyranno,

    Val. Fl. 1, 30:

    militibus id nomen,

    Tac. H. 4, 68.—
    E.
    Favorable, propitious, prosperous:

    venti,

    Val. Fl. 4, 31:

    sors,

    id. 4, 540:

    bellum,

    Sil. 10, 552; Plaut. Am. prol. 2:

    saecula,

    Verg. A. 1, 605:

    exta,

    Suet. Caes. 77:

    cujus (proelii) initium ambiguum, finis laetior,

    Tac. A. 12, 40.—
    F.
    Fortunate, auspicious, lucky:

    prodigium,

    Plin. 11, 37, 77, § 197:

    augurium,

    Tac. H. 1, 62:

    laeta et congruentia exta,

    id. ib. 2, 4:

    omina,

    Petr. 122.—
    G.
    Joyous in appearance, delightful, pleasing, beautiful:

    vite quid potest esse cum fructu laetius, tum aspectu pulchrius?

    Cic. de Sen. 15, 53:

    segetes,

    Verg. G. 1, 1:

    lupae fulvo nutricis tegmine,

    id. A. 1, 275:

    ferarum exuviis,

    Ov. M. 1, 475:

    indoles,

    Quint. 2, 4, 4:

    colles frondibus laeti,

    Curt. 5, 4, 9.—
    2.
    In partic., in econom. lang., fertile, rich, of soil:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 23:

    laeta Clitumni pascua,

    Juv. 12, 13.—Of cattle, fat:

    glande sues laeti redeunt,

    Verg. G. 2, 520.—
    3.
    Abundant, copious:

    laeta magis pressis manabunt flumina mammis,

    Verg. G. 3, 310; 3, 494:

    lucus laetissimus umbrae,

    id. A. 1, 441.—Of style, etc., rich, copious, agreeable:

    nitidum quoddam genus est verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81.—Of the author:

    (Homerus) laetus ac pressus,

    Quint. 10, 1, 46.—
    H.
    Pleasant, agreeable:

    dicendi genus tenue laetioribus numeris corrumpere,

    Quint. 9, 4, 17.—In neutr. sing., adverbially:

    laetumque rubet,

    with joy, with pleasure, Stat. Ach. 1, 323.— Hence, adv.: laetē, joyfully, gladly, cheerfully.
    1.
    Lit. (class.):

    auctorem senatus exstinctum laete atque insolenter tulit,

    Cic. Phil. 9, 3, 7:

    laete an severe dicere,

    Quint. 8, 3, 40.— Comp., Vell. 2, 45, 3:

    neque refert cujusquam Punicas Romanasve acies laetius extuleris,

    more eagerly, Tac. A. 4, 33:

    aliquid ausi laetius aut licentius,

    Quint. 2, 4, 14.— Sup.:

    laetissime gaudere,

    Gell. 3, 15, 2.—
    2.
    Transf., fruitfully, abundantly, luxuriantly:

    seges laete virens,

    Plin. 33, 5, 27, § 89.— Comp.:

    truncus laetius frondet,

    more fruitfully, more luxuriantly, Col. 5, 9, 10; cf. Plin. 16, 31, 56, § 130.—
    3.
    Lightly, not severely, without seriousness:

    si quis putet nos laetius fecisse quam orationis severitas exigat,

    Plin. Ep. 2, 5, 6.
    2.
    laetus, i, m., in late Lat., a foreign bondman who received a piece of land to cultivate, for which he paid tribute to his master, a serf, Amm. 20, 8, 13; Eum. Pan. 21, 1.—Hence,
    A.
    laeta, ōrum, n., the land so cultivated, Cod. Th. 7, 20, 10.—
    B.
    laetĭcus, a, um, adj., of or belonging to a laetus: laeticae terrae, Cod. Th. 13, 11, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > laetus

  • 2 fēlīciter

        fēlīciter adv. with comp. and sup.    [felix], fruitfully, abundantly: illic veniunt felicius uvae, V. — Auspiciously, fortunately, favorably: ut ea res mihi bene atque feliciter eveniret.— Luckily, happily, successfully: vivere: navigare: audet, H.: ob ea feliciter acta, S.: dictum ‘feliciter,’ congratulations offered, Iu.: ossa felicius quiescant, O.: bella felicissime multa gessit.
    * * *

    Latin-English dictionary > fēlīciter

  • 3 (ferāciter)

        (ferāciter) adv.    [ferax], fruitfully.—Only comp: feracius renata urbs, L.

    Latin-English dictionary > (ferāciter)

  • 4 ūberius

        ūberius adv. comp. with sup. ūberrimē    [2 uber], more fruitfully, more fully, more copiously: Uberius nulli provenit ista seges, O.: flere uberius.— Fig., of style or composition, more copiously, more fully: haec cum uberius disputantur: locus tractatus uberrime.
    * * *
    in/with greater/est abundance/exuberance; more prolifically/fully/copiously

    Latin-English dictionary > ūberius

  • 5 uberrime

    most luxuriantly, most abundantly, most fruitfully.

    Latin-English dictionary of medieval > uberrime

  • 6 fecundus

    fēcundus (sometimes erroneously foecund-and faecund-, but v. Varr. ap. Gell. 16, 12 fin., and ap. Non. 54, 8), a, um, adj. [from ‡ feo, whence also fetus, femina, fenus, etc., cf. felix], fruitful, fertile (of plants and animals).—Constr. with abl., gen., or absol. (with gen. only poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit. (class.):

    fossiones agri repastinationesque, quibus fit multo terra fecundior,

    Cic. de Sen. 15, 53; cf. Verg. G. 1, 67; Quint. 10, 3, 2:

    glebae,

    Lucr. 1, 211:

    solum,

    Quint. 2, 19, 2: cf. Just. 2, 1:

    salices viminibus, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446.—With gen.:

    regio fecunda fruticis exigui,

    Col. 9, 4, 2:

    tellus metallorum,

    Plin. 33, 4, 21, § 78;

    for which: Amathus metallis,

    Ov. M. 10, 220 Bach. N. cr.:

    mons silvae frequens fecundusque,

    Tac. A. 4, 65:

    segetes fecundae et uberes,

    id. Or. 15, 48:

    nihil ocimo fecundius,

    Plin. 19, 7, 36, § 120:

    uxores,

    Lucr. 4, 1254:

    conjux,

    Hor. S. 2, 5, 31:

    lepus,

    id. ib. 2, 4, 44; cf.:

    sue... nihil genuit natura fecundius,

    Cic. N. D. 2, 64, 160.—
    B.
    Transf.
    1.
    Rich, abundant, abounding in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    fecundi calices quem non fecere disertum?

    Hor. Ep. 1, 5, 19; cf.

    fons,

    i. e. copious, Ov. M. 14, 791:

    legere fecundis collibus herbas,

    plentifuliy furnished, thickly studded, id. ib. 14, 347:

    fecundissima gens,

    rich in agricultural products, Plin. Pan. 31, 6:

    (specus) Uberibus fecundus aquis,

    Ov. M. 3, 31; cf.:

    fecunda melle Calymne,

    id. ib. 8, 222:

    viscera (Tityi) poenis,

    i. e. constantly renewed, Verg. A. 6, 598:

    Echidna, fecunda poenis viscera trahens,

    Ambros. in Tob. 12, 41:

    nigris Meroe fecunda colonis,

    Luc. 10, 303:

    cingula monstris,

    Val. Fl. 6, 470.— With gen.:

    Aemilium genus fecundum bonorum civium,

    Tac. A. 6, 27 fin.
    2.
    Making fruitful, fertilizing (only poet. and in post-Aug. prose):

    imber,

    Verg. G. 2, 325; cf.

    Nilus,

    Plin. 5, 9, 10, § 54:

    excipe fecundae patienter verbera dextrae, i. e. the blows with a thong of skin given to women by the luperci, and which were supposed to promote fruitfulness,

    Ov. F. 2, 427; cf. Serv. Verg. A. 8, 343; and:

    quam (Danaën) implevit fecundo Juppiter auro,

    Ov. M. 4, 698.—
    II.
    Trop., fruitful, fertile, prolific, abundant (class.): pectus, Cic. poët. Div. 1, 13, 22; Verg. A. 7, 338:

    artifex,

    Plin. 35, 10, 36, § 71:

    a quo (Anaxagora) eum (Periclem), cum alia praeclara quaedam et magnifica didicisse, uberem et fecundum fuisse,

    Cic. Or. 4, 15:

    duo genera verborum: unum fecundum, quod declinando multas ex se parit dispariles formas, ut est lego, legis, legam, sic alia: alterum genus sterile, quod ex se parit nihil, ut est etiam, vix, cras, etc.,

    Varr. L. L. 8, § 9 Müll.:

    amor et melle et felle est fecundissimus,

    Plaut. Cist. 1, 1, 70:

    fecunda culpae saecula,

    Hor. C. 3, 6, 17:

    veri sacerdos,

    Sil. 13, 490:

    fecundum in fraudes hominum genus,

    id. 2, 498:

    vester porro labor fecundior, historiarum scriptores?

    Juv. 7, 98.—Hence, fēcundē, adv., fruitfully, abundantly:

    fecundius poëmata ferrent fructum,

    Varr. L. L. 7, § 2 Müll.:

    arundo recisa fecundius resurgit,

    Plin. 16, 36, 65, § 163:

    cantharides nascuntur fecundissime in fraxino,

    id. 29, 4, 30, § 94.

    Lewis & Short latin dictionary > fecundus

  • 7 Felix

    1.
    fēlix, īcis (abl. felici, except Cic. Or. 48, 159; and as nom. prop., v. II. B. 2. infra), adj. [from root feo, fevo, to bear, produce, Gr. phuô; cf.: fio, femina; whence fetus, fecundus, femina, fenus], fruit-bearing, fruitful, fertile, productive.
    I.
    Lit. (rare; not in Cic.): felices arbores Cato dixit, quae fructum ferunt, infelices quae non ferunt, Paul. ex Fest. p. 92, 10 Müll.; cf. Fronto Ep. ad Amic. 2, 6 ed. Mai.; so,

    arbor,

    Liv. 5, 24, 2:

    arbusta,

    Lucr. 5, 1378:

    rami,

    Verg. G. 2, 81; so,

    rami feliciores,

    Hor. Epod. 2, 14:

    silvae,

    i. e. of fruitful trees, Verg. G. 4, 329:

    Massica Baccho,

    fruitful in vines, id. A. 7, 725; cf.

    Campania,

    Plin. 3, 5, 9, § 60:

    felicior regio,

    Ov. P. 2, 10, 51; cf.:

    felix oleae tractus,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 179:

    venti,

    Val. Fl. 6, 711.—
    B.
    In partic.
    1.
    In the old relig. lang.: felices arbores, all the nobler sorts of trees, whose fruits were offered to the superior deities, in contradistinction to the infelices, which were dedicated to the inferior deities, Macr. S. 2, 16, 2.—
    2.
    Felix, as an adj. propr. in Arabia Felix, the fertile portion of Arabia, opp. Arabia Deserta and Petraea; v. Arabia.—
    II.
    Transf.
    A.
    Act., that brings good luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous (orig. belonging to the relig. lang.; in the class. per. almost confined to poets;

    syn.: faustus, fortunatus, beatus, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur,

    Cic. Div. 1, 45, 102; so, QVOD BONVM FORTVNATVM FELIXQVE SALVTAREQVE SIET POPVLO ROMANO QVIRITIVM, etc., an old formula in Varr. L. L. 6, § 86; cf.

    also: ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3:

    quod tibi mihique sit felix, sub imperium tuum redeo,

    Liv. 22, 30, 4:

    auspicia,

    Verg. A. 11, 32; cf.

    omen,

    Ov. P. 2, 1, 35:

    o dea... Sis felix, nostrum leves, quaecumque, laborem,

    Verg. A. 1, 330; cf.:

    sis bonus o felixque tuis!

    id. E. 5, 65:

    terque novas circum felix eat hostia fruges,

    id. G. 1, 345:

    Zephyri,

    id. A. 3, 120:

    sententia,

    Ov. M. 13, 319:

    industria (corresp. to fertilis cura),

    Plin. H. N. 14 praef. § 3.—
    B.
    Lucky, happy, fortunate (the predom. signif. in prose and poetry):

    exitus ut classi felix faustusque daretur,

    Lucr. 1, 100:

    Polycratem Samium felicem appellabant,

    Cic. Fin. 5, 30, 92:

    Caesar Alexandriam se recepit, felix, ut sibi quidem videbatur,

    id. Phil. 2, 26, 64; cf. id. ib. 2, 24, 59:

    vir ad casum fortunamque felix,

    id. Font. 15, 33:

    ille Graecus ab omni laude felicior,

    id. Brut. 16, 63:

    Sulla felicissimus omnium ante civilem victoriam,

    Sall. J. 95, 4:

    in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in deducendo,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 10, § 30; cf.:

    quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus,

    id. Lael. 16, 60:

    vade, o felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480; cf. id. ib. 6, 785:

    Praxiteles quoque marmore fericior,

    i. e. succeeded better as a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 69:

    felices ter et amplius, Quos irrupta tenet copula,

    Hor. C. 1, 13, 17:

    omnes composui. Felices! nunc ego resto,

    id. S. 1, 9, 28:

    Latium felix,

    id. C. S. 66:

    tempora,

    Juv. 2, 38:

    saecula,

    Ov. Tr. 1, 2, 103; Juv. 3, 312; Quint. 8, 6, 24: cf.:

    nulla sorte nascendi aetas felicior,

    id. 12, 11, 22:

    felicissima facilitas,

    id. 10, 1, 111:

    felicissimus sermo,

    id. 9, 4, 27:

    ita sim felix, a form of asseveration,

    Prop. 1, 7, 3:

    malum, i. q. salubre,

    salubrious, wholesome, Verg. G. 2, 127 Serv.—Prov.: felicem scivi, non qui quod [p. 734] vellet haberet, sed qui per fatum non data non cuperet, Aus. Idyll. 319, 23 sq.—
    (β).
    With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    Vergilius beatus felixque gratiae,

    Plin. H. N. 14 praef. §

    7: o te, Bolane, cerebri Felicem!

    Hor. S. 1, 9, 12:

    felices studiique locique,

    Ov. M. 5, 267:

    felix uteri,

    Sil. 4, 359:

    leti,

    id. 4, 398:

    famae,

    id. 4, 731:

    felices operum dies,

    Verg. G. 1, 277.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quo non felicior alter Ungueretela manu ferrumque armare veneno,

    happier, more successful in, Verg. A. 9, 772; id. G. 1, 284; Sil. 13, 126. —
    (δ).
    With gerund. dat. (rare):

    tam felix vobis corrumpendis fuit,

    successful in, Liv. 3, 17, 2.— Adv.: fēlīcĭter.
    * 1.
    (Acc. to I.) Fruitfully, abundantly:

    hic segetes, illic veniunt felicius uvae,

    Verg. G. 1, 54.—
    2.
    (Acc. to II.)
    a.
    Auspiciously, fortunately, favorably: quod mihi vobisque Quirites, Se fortunatim, feliciter ac bene vortat, Enn. ap. Non. 112, 3 (Ann. v. 112 ed. Vahl.); cf. Plaut. Aul. 4, 10, 58:

    ut ea res mihi magistratuique meo, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1; Caes. B. G. 4, 25, 3.—In expressing a wish or in calling to a person, Good luck! faciam quod volunt. Feliciter velim, inquam, teque laudo, Cic. Att. 13, 42, 1:

    feliciter, succlamant,

    Phaedr. 5, 1, 4; Suet. Claud. 7; id. Dom. 13; Flor. 3, 3 fin.; Juv. 2, 119; Vulg. Gen. 30, 11 al.—
    b.
    Luckily, happily, successfully (most freq.):

    omnes sapientes semper feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    res publica et bene et feliciter gesta sit,

    id. Phil. 5, 15, 40; id. Fam. 7, 28 fin.:

    navigare,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 95; cf.:

    qui te feliciter attulit Eurus,

    Ov. M. 7, 659:

    feliciter audet,

    Hor. Ep. 2, 1, 166:

    ob ea feliciter acta,

    Sall. J. 55, 2.—Prov.:

    feliciter sapit qui alieno periculo sapit,

    Plaut. Merc. 4, 4, 40.— Comp., Ov. Ib. 305.— Sup.:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9:

    re gesta,

    Hirt. B. G. 8, 37, 1:

    gerere rem publicam,

    Caes. B. C. 1, 7, 6:

    cessit imitatio,

    Quint. 10, 2, 16: Horatius... verbis felicissime audax, 10, 1, 96.
    2.
    Fēlix (with abl. Felice, v. Neue, Formenl. 2, p. 67), a Roman surname of frequent occurrence, first applied to L. Sulla, Plin. 7, 44, 44, § 186.—
    b.
    Claudius Felix, Suet. Claud. 28.—
    c.
    Antonius Felix, procurator of Judea and Galilee under Claudius, Vulg. Act. 23, 26; 25, 14.—
    d.
    Julia Felix, i. q. Berytus, Plin. 5, 20, 17, § 78.
    3.
    fĕlix, ĭcis, v. filix init.

    Lewis & Short latin dictionary > Felix

  • 8 felix

    1.
    fēlix, īcis (abl. felici, except Cic. Or. 48, 159; and as nom. prop., v. II. B. 2. infra), adj. [from root feo, fevo, to bear, produce, Gr. phuô; cf.: fio, femina; whence fetus, fecundus, femina, fenus], fruit-bearing, fruitful, fertile, productive.
    I.
    Lit. (rare; not in Cic.): felices arbores Cato dixit, quae fructum ferunt, infelices quae non ferunt, Paul. ex Fest. p. 92, 10 Müll.; cf. Fronto Ep. ad Amic. 2, 6 ed. Mai.; so,

    arbor,

    Liv. 5, 24, 2:

    arbusta,

    Lucr. 5, 1378:

    rami,

    Verg. G. 2, 81; so,

    rami feliciores,

    Hor. Epod. 2, 14:

    silvae,

    i. e. of fruitful trees, Verg. G. 4, 329:

    Massica Baccho,

    fruitful in vines, id. A. 7, 725; cf.

    Campania,

    Plin. 3, 5, 9, § 60:

    felicior regio,

    Ov. P. 2, 10, 51; cf.:

    felix oleae tractus,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 179:

    venti,

    Val. Fl. 6, 711.—
    B.
    In partic.
    1.
    In the old relig. lang.: felices arbores, all the nobler sorts of trees, whose fruits were offered to the superior deities, in contradistinction to the infelices, which were dedicated to the inferior deities, Macr. S. 2, 16, 2.—
    2.
    Felix, as an adj. propr. in Arabia Felix, the fertile portion of Arabia, opp. Arabia Deserta and Petraea; v. Arabia.—
    II.
    Transf.
    A.
    Act., that brings good luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous (orig. belonging to the relig. lang.; in the class. per. almost confined to poets;

    syn.: faustus, fortunatus, beatus, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur,

    Cic. Div. 1, 45, 102; so, QVOD BONVM FORTVNATVM FELIXQVE SALVTAREQVE SIET POPVLO ROMANO QVIRITIVM, etc., an old formula in Varr. L. L. 6, § 86; cf.

    also: ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3:

    quod tibi mihique sit felix, sub imperium tuum redeo,

    Liv. 22, 30, 4:

    auspicia,

    Verg. A. 11, 32; cf.

    omen,

    Ov. P. 2, 1, 35:

    o dea... Sis felix, nostrum leves, quaecumque, laborem,

    Verg. A. 1, 330; cf.:

    sis bonus o felixque tuis!

    id. E. 5, 65:

    terque novas circum felix eat hostia fruges,

    id. G. 1, 345:

    Zephyri,

    id. A. 3, 120:

    sententia,

    Ov. M. 13, 319:

    industria (corresp. to fertilis cura),

    Plin. H. N. 14 praef. § 3.—
    B.
    Lucky, happy, fortunate (the predom. signif. in prose and poetry):

    exitus ut classi felix faustusque daretur,

    Lucr. 1, 100:

    Polycratem Samium felicem appellabant,

    Cic. Fin. 5, 30, 92:

    Caesar Alexandriam se recepit, felix, ut sibi quidem videbatur,

    id. Phil. 2, 26, 64; cf. id. ib. 2, 24, 59:

    vir ad casum fortunamque felix,

    id. Font. 15, 33:

    ille Graecus ab omni laude felicior,

    id. Brut. 16, 63:

    Sulla felicissimus omnium ante civilem victoriam,

    Sall. J. 95, 4:

    in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in deducendo,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 10, § 30; cf.:

    quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus,

    id. Lael. 16, 60:

    vade, o felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480; cf. id. ib. 6, 785:

    Praxiteles quoque marmore fericior,

    i. e. succeeded better as a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 69:

    felices ter et amplius, Quos irrupta tenet copula,

    Hor. C. 1, 13, 17:

    omnes composui. Felices! nunc ego resto,

    id. S. 1, 9, 28:

    Latium felix,

    id. C. S. 66:

    tempora,

    Juv. 2, 38:

    saecula,

    Ov. Tr. 1, 2, 103; Juv. 3, 312; Quint. 8, 6, 24: cf.:

    nulla sorte nascendi aetas felicior,

    id. 12, 11, 22:

    felicissima facilitas,

    id. 10, 1, 111:

    felicissimus sermo,

    id. 9, 4, 27:

    ita sim felix, a form of asseveration,

    Prop. 1, 7, 3:

    malum, i. q. salubre,

    salubrious, wholesome, Verg. G. 2, 127 Serv.—Prov.: felicem scivi, non qui quod [p. 734] vellet haberet, sed qui per fatum non data non cuperet, Aus. Idyll. 319, 23 sq.—
    (β).
    With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    Vergilius beatus felixque gratiae,

    Plin. H. N. 14 praef. §

    7: o te, Bolane, cerebri Felicem!

    Hor. S. 1, 9, 12:

    felices studiique locique,

    Ov. M. 5, 267:

    felix uteri,

    Sil. 4, 359:

    leti,

    id. 4, 398:

    famae,

    id. 4, 731:

    felices operum dies,

    Verg. G. 1, 277.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quo non felicior alter Ungueretela manu ferrumque armare veneno,

    happier, more successful in, Verg. A. 9, 772; id. G. 1, 284; Sil. 13, 126. —
    (δ).
    With gerund. dat. (rare):

    tam felix vobis corrumpendis fuit,

    successful in, Liv. 3, 17, 2.— Adv.: fēlīcĭter.
    * 1.
    (Acc. to I.) Fruitfully, abundantly:

    hic segetes, illic veniunt felicius uvae,

    Verg. G. 1, 54.—
    2.
    (Acc. to II.)
    a.
    Auspiciously, fortunately, favorably: quod mihi vobisque Quirites, Se fortunatim, feliciter ac bene vortat, Enn. ap. Non. 112, 3 (Ann. v. 112 ed. Vahl.); cf. Plaut. Aul. 4, 10, 58:

    ut ea res mihi magistratuique meo, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1; Caes. B. G. 4, 25, 3.—In expressing a wish or in calling to a person, Good luck! faciam quod volunt. Feliciter velim, inquam, teque laudo, Cic. Att. 13, 42, 1:

    feliciter, succlamant,

    Phaedr. 5, 1, 4; Suet. Claud. 7; id. Dom. 13; Flor. 3, 3 fin.; Juv. 2, 119; Vulg. Gen. 30, 11 al.—
    b.
    Luckily, happily, successfully (most freq.):

    omnes sapientes semper feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    res publica et bene et feliciter gesta sit,

    id. Phil. 5, 15, 40; id. Fam. 7, 28 fin.:

    navigare,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 95; cf.:

    qui te feliciter attulit Eurus,

    Ov. M. 7, 659:

    feliciter audet,

    Hor. Ep. 2, 1, 166:

    ob ea feliciter acta,

    Sall. J. 55, 2.—Prov.:

    feliciter sapit qui alieno periculo sapit,

    Plaut. Merc. 4, 4, 40.— Comp., Ov. Ib. 305.— Sup.:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9:

    re gesta,

    Hirt. B. G. 8, 37, 1:

    gerere rem publicam,

    Caes. B. C. 1, 7, 6:

    cessit imitatio,

    Quint. 10, 2, 16: Horatius... verbis felicissime audax, 10, 1, 96.
    2.
    Fēlix (with abl. Felice, v. Neue, Formenl. 2, p. 67), a Roman surname of frequent occurrence, first applied to L. Sulla, Plin. 7, 44, 44, § 186.—
    b.
    Claudius Felix, Suet. Claud. 28.—
    c.
    Antonius Felix, procurator of Judea and Galilee under Claudius, Vulg. Act. 23, 26; 25, 14.—
    d.
    Julia Felix, i. q. Berytus, Plin. 5, 20, 17, § 78.
    3.
    fĕlix, ĭcis, v. filix init.

    Lewis & Short latin dictionary > felix

  • 9 feraciter

    fĕrācĭter, adv., fruitfully; v. ferax fin.

    Lewis & Short latin dictionary > feraciter

  • 10 ferax

    fĕrax, ācis, adj. [fero], fruit-bearing, fruitful, fertile (rare but class.).
    I.
    Lit. — Absol.: terrae, * Lucr. 2, 1098:

    agri,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 104; cf.: feracissimosque agros possidere, * Caes. B. G. 2, 4, 6: Sardinia, Hor. C. 1, 31, 4:

    Algidus,

    id. ib. 4, 4, 58:

    Aegyptus,

    Suet. Aug. 18:

    plantae,

    Verg. G. 2, 79.—
    (β).
    With gen., abounding in, productive of ( poet. and in post-Aug. prose):

    Iberia, venenorum ferax,

    Hor. Epod. 5, 22:

    Peparethos nitidae olivae,

    Ov. M. 7, 470:

    terra Cereris,

    id. Am. 2, 16, 7:

    terra arborum,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    acini musti,

    Plin. 15, 24, 29, § 100.—
    (γ).
    With dat.:

    terra ferax Cereris multoque feracior uvis,

    Ov. Am. 2, 16, 7:

    illa (terra) ferax oleo est,

    Verg. G. 2, 222.—
    B.
    Act., making fruitful:

    venti,

    Pall. Nov. 5.—
    II.
    Trop., rich, fertile, fruitful:

    nullus feracior in philosophia locus est, nec uberior, quam de officiis,

    Cic. Off. 3, 2, 5:

    nihil est feracius ingeniis,

    id. Or. 15, 48:

    prolisque novae feraci Lege marita,

    Hor. Carm. Sec. 19:

    ferax saeculum bonis artibus,

    Plin. Ep. 4, 15, 8:

    sitne feracius et uberius non ad laudem modo, sed ad pecuniam principi, si, etc.,

    id. Pan. 43, 3.—Hence, * adv.: fĕrācĭter, fruitfully:

    velut ab stirpibus laetius feraciusque renata urbs,

    Liv. 6, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > ferax

  • 11 fertilis

    fertĭlis, e, adj. [fero, I. B. 3.].
    I.
    Fruitful, fertile (class.; syn.: ferax, fecundus, uber).
    A.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    ager, quamvis fertilis, sine cultura fructuosus esse non potest,

    Cic. Tusc. 2, 5, 13:

    Asia tam opima est ac fertilis. ut, etc.,

    id. de Imp. Pomp. 6, 14:

    agri opimi et fertiles,

    id. Agr. 2, 19, 51; cf.:

    agri uberrimi maximeque fertiles,

    id. Div. 1, 42, 94:

    agri lati et fertiles,

    id. Verr. 2, 3, 51, § 120; id. N. D. 2, 53:

    ager fertilis et praeda onustus,

    Sall. J. 87, 1; Ov. F. 5, 12, 23:

    terra,

    Liv. 45, 30, 4:

    Africa,

    Hor. C. 3, 16, 31:

    Tibur,

    id. ib. 4, 3, 10:

    oliveta,

    id. ib. 2, 15, 8:

    Bacchus (i. e. vinum),

    id. ib. 2, 6, 19:

    herba,

    Ov. F. 3, 240:

    annus,

    Prop. 4 (5), 8, 14:

    cornu nutricis (i. e. Copiae),

    Ov. F. 5, 127.— Poet.:

    serpens, i. e. the Hydra,

    continually producing new heads, Ov. H. 9, 95.— Comp.:

    uberius solum fertilioremve segetem,

    Quint. 12, 10, 25.—

    Prov.: fertilior seges est alienis semper in agris,

    Ov. A. A. 1, 349.— Sup.:

    quae fertilissima sunt Germaniae loca circum Hercyniam silvam,

    Caes. B. G. 6, 24, 2:

    regio agri,

    id. ib. 7, 13 fin.:

    ager,

    Liv. 29, 25, 12:

    quaestus,

    Plin. H. N. 14 praef. § 5.—
    (β).
    With gen.:

    proferre possum multos fertiles agros alios aliorum fructuum,

    fertile, some in one kind of produce, some in another, Cic. N. D. 2, 52, 131; cf.:

    ager frugum fertilis,

    Sall. J. 17, 5:

    fertilis hominum frugumque Gallia,

    Liv. 5, 34, 2:

    tellus frugum pecorisque,

    Hor. C. S. 29:

    mare testae,

    id. S. 2, 4, 31:

    insulae pabuli tantum,

    Plin. 6, 22, 24, § 86:

    arenae vitri,

    id. 5, 19, 17, § 75.— Comp.:

    incolae (Taprobanes) auri margaritarumque grandium fertiliores quam Indi,

    richer in, Plin. 6, 22, 24, § 81.—
    (γ).
    With abl.:

    ager a litore arboribus fertilis, intus frugibus tantum,

    Plin. 5, 5, 5, § 33:

    flumen auro,

    id. 6, 23, 26, § 98.—
    (δ).
    With ad:

    tractus fertilis ad omnia,

    Plin. 2, 78, 80, § 190.—
    (ε).
    With a and abl.:

    Aetna a sacro numquam non fertilis igni,

    Lucil. Aetna, 556.—
    B.
    Trop., fertile, productive ( poet. and in post-Aug. prose):

    fertile pectus habes,

    Ov. Pont. 4, 2, 11:

    Bacche, soles Phoebo fertilis esse tuo,

    Prop. 4 (5), 6, 76:

    tanto priscorum cura fertilior fuit,

    Plin. H. N. 14 praef. § 3.—
    II.
    That makes fruitful or fertile, fertilizing ( poet. and in post-Aug. prose): dea (i. e. Ceres), Ov. M. 5, 642:

    Nilus,

    Tib. 1, 7, 22; [p. 741] Val. Fl. 7, 608:

    majores fertilissimum in agro oculum domini esse dixerunt,

    Plin. 18, 6, 8, § 43.—Hence, * adv.: fertĭlĭter, fruitfully, abundantly:

    derelicta (metalla) fertilius revivescunt,

    Plin. 34, 17, 49, § 164.

    Lewis & Short latin dictionary > fertilis

  • 12 genitale

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > genitale

  • 13 Genitalis

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > Genitalis

  • 14 genitalis

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > genitalis

  • 15 uber

    1.
    ūber, ĕris, n. [Gr. outhar; Sanscr. ūdhar; cf. O. H. Germ. uter; Engl. udder; cf. the letter B], a teat, pap, dug, udder, a breast that gives suck (mostly poet. and in post Aug. prose).
    (α).
    Sing., Lucr. 1, 887: lactantes ubere toto, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (Ann. v. 71 Vahl.):

    (vitula) binos alit ubere fetus,

    Verg. E. 3, 30:

    ut vix sustineant distentum cruribus uber,

    Ov. M. 13, 826:

    vituio ab ubere rapto,

    id. F. 4, 459:

    cum a nutricis ubere auferretur,

    Suet. Tib. 6.—
    (β).
    Plur. (so most freq.):

    saepe etiam nunc (puer) Ubera mammarum in somnis lactantia quaeret,

    Lucr. 5, 885:

    lactea,

    Verg. G. 2, 524:

    capreoli Bina die siccant ovis ubera,

    id. E. 2, 42; cf.:

    ad sua quisque fere decurrunt ubera lactis (agni),

    Lucr. 2, 370:

    lactis,

    Tib. 1, 3, 46:

    mammarum,

    Gell. 12, 1, 7:

    candens lacteus umor Uberibus manat distentis,

    Lucr. 1, 259:

    distenta,

    Hor. Epod. 2, 46:

    equina,

    id. ib. 8, 8:

    tenta,

    id. ib. 16, 50: natos uberibus gravidis vitali rore rigabat, Cic. poët. Div. 1, 12, 20; cf.:

    (Romulus) cum esset silvestris beluae sustentatus uberibus,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    uberaque ebiberant avidi lactantia nati,

    Ov. M. 6, 342:

    sua quemque mater uberibus alit,

    Tac. G. 20.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of the earth, the fruitful breast, etc.:

    alma tellus annuā vice mortalibus distenta musto demittit ubera,

    Col. 3, 21, 3: ubera campi, id. poët. 10, 90. —
    B.
    A cluster or mass in the shape of an udder, of bees hanging from trees when swarming, Pall. Jun. 7, 6 and 9.—
    C.
    Richness, fruitfulness, fertility:

    quique frequens herbis et fertilis ubere campus,

    Verg. G. 2, 185:

    divitis agri,

    id. A. 7, 262:

    glebae,

    id. ib. 1, 531:

    in denso non segnior ubere Bacchus,

    id. G. 2, 275; cf.:

    pecorique et vitibus almis Aptius uber erit,

    id. ib. 2, 234:

    vitis,

    Col. 4, 27, 5:

    palmitis Etrusci,

    Claud. B. G. 504.
    2.
    ūber, ĕris (abl. uberi;

    but ubere campo,

    Col. 6, 27, 1), adj [1. uber; cf. ibid. II. C.], rich in something, full, fruitful, fertile, abundant, plentiful, copious, productive (class.; syn.: ferax, fertilis, fecundus).
    I.
    Lit.:

    seges spicis uberibus et crebris,

    Cic. Fin. 5, 30, 91:

    messis,

    Plaut. Rud. 3, 2, 23:

    fruges,

    Hor. C. 4, 15, 5: itaque res uber fuit, antequam vastassent regiones, Cato ap. Prisc. p. 647 P.:

    Umbria me genuit terris fertilis uberibus,

    Prop. 1, 22, 10; cf.:

    in uberi agro,

    Liv. 29, 25, 12:

    uber solum,

    Tac. H. 5, 6:

    (Neptunus) Piscatu novo me uberi compotivit,

    Plaut. Rud. 4, 2, 6:

    onus,

    id. Ps. 1, 2, 64; cf. Col. 6, 27: bellum, productive in booty, Just. 38, 7, 9: gravis imber et uber. copious, Lucr. 6, 290:

    guttae,

    id. 1, 349:

    aquae,

    Ov. M. 3, 31:

    aqua prolluens et uber,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, 3:

    rivi,

    Hor. C. 2, 19, 10.— Comp.: agro bene culte nihil potest esse nec usu uberius nec specie [p. 1923] ornatius, Cic. Sen. 16, 57:

    neque enim robustior aetas Ulla nec uberior (aestate),

    Ov. M. 15, 208:

    subtemen,

    fuller, stouter, Plaut. Merc. 3, 1, 20.— Sup.:

    uberrimi laetissimique fructus,

    Cic. N. D. 2, 62, 156.— With abl.:

    arbor ibi niveis uberrima pomis,

    Ov. M. 4, 89:

    (Sulmo) gelidis uberrimus undis,

    id. Tr. 4, 10, 3:

    uberrimus quaestus,

    the most profitable, Ter. Eun. 2, 2, 22: equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, exceedingly stout, plump, or fat, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11.— With gen.:

    regio cum aeris ac plumbi uberrima, tum et minio,

    Just. 44, 3, 4: frugum, Att. ap. Non. 498, 6.— Absol.:

    teneant uberrima Teucer Et Libys,

    the most fruitful regions, Val. Fl. 1, 510.—
    II.
    Trop., full, rich, copious, esp. of style and language:

    hoc Periclem praestitisse ceteris dicit oratoribus Socrates, quod is Anaxagorae physici fuerit auditor, a quo censet eum uberem et fecundum fuisse,

    Cic. Or. 4, 15:

    motus animi, qui ad explicandum ornandumque sint uberes,

    id. de Or. 1, 25, 113:

    theses ad excitationem dicendi mire speciosae atque uberes,

    Quint. 2, 4, 24.— Comp.:

    nullus feracior in eā (philosophiā) locus est nec uberior quam de officiis,

    Cic. Off. 3, 2, 5; id. Div. 1, 3, 6:

    aut majore delectatione aut spe uberiore commoveri,

    id. de Or. 1, 4, 13:

    quis uberior in dicendo Platone?

    id. Brut. 31, 121:

    uberiores litterae,

    id. Att. 13, 50, 1:

    Catoni seni comparatus C. Gracchus plenior et uberior,

    Tac. Or. 18:

    haec Africanus Petreiusque pleniora etiam atque uberiora Romam ad suos perscribant,

    Caes. B. C. 1, 53:

    tuasque Ingenio laudes uberiore canunt,

    Ov. Tr. 2, 74:

    in juvenibus etiam uberiora paulo et paene periclitantia feruntur,

    Quint. 11, 1, 32.— Sup.:

    doctissimi homines ingeniis uberrimis adfluentes,

    Cic. de Or. 3, 15, 57 (dub.;

    bracketed by B. and K.): uberrima supplicationibus triumphisque provincia,

    full of, id. Pis. 40, 97:

    uberrimae litterae,

    id. Att. 4, 16, 13:

    nec decet te ornatum uberrimis artibus,

    id. Brut. 97, 332:

    oratorum eā aetate uberrimus erat,

    Tac. A. 3, 31 fin. —Hence, adv., used only in the comp. and sup.
    1.
    Lit., more fruitfully, more fully, more copiously or plentifully:

    uberius nulli provenit ista seges,

    Ov. P. 4, 2, 12:

    flere uberius,

    Cic. Phil. 2, 31, 77:

    mores mali quasi herba irrigua succreverunt uberrime,

    most luxuriantly, Plaut. Trin. 1, 1, 9.—
    2.
    Trop., of style, etc., copiously, fully, Quint. 10, 3, 2:

    haec cum uberius disputantur et fusius,

    Cic. N. D. 2, 7, 20:

    loqui (with planius),

    id. Fam. 3, 11, 1:

    dicere (with latius),

    Plin. Ep. 4, 17, 11:

    explicare (with latius),

    Suet. Rhet. 1:

    locus uberrime tractatus,

    Cic. Div. 2, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > uber

См. также в других словарях:

  • fruitfully — fruitful ► ADJECTIVE 1) producing much fruit; fertile. 2) producing good results; productive. DERIVATIVES fruitfully adverb fruitfulness noun …   English terms dictionary

  • Fruitfully — Fruitful Fruit ful, a. Full of fruit; producing fruit abundantly; bearing results; prolific; fertile; liberal; bountiful; as, a fruitful tree, or season, or soil; a fruitful wife. {Fruit ful*ly}, adv. {Fruit ful*ness}, n. [1913 Webster] Be… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fruitfully — adverb see fruitful …   New Collegiate Dictionary

  • fruitfully — See fruitful. * * * …   Universalium

  • fruitfully — adverb In a fruitful manner; productively …   Wiktionary

  • fruitfully — adv. productively; successfully; fertilely …   English contemporary dictionary

  • fruitfully — fruit·ful·ly …   English syllables

  • fruitfully — See: fruitful …   English dictionary

  • fruitfully — adverb in a productive way they worked together productively for two years • Syn: ↑productively, ↑profitably • Ant: ↑unprofitably (for: ↑profitably), ↑fruitlessly, ↑ …   Useful english dictionary

  • fruitful — fruitfully, adv. fruitfulness, n. /frooht feuhl/, adj. 1. producing good results; beneficial; profitable: fruitful investigations. 2. abounding in fruit, as trees or other plants; bearing fruit abundantly. 3. producing an abundant growth, as of… …   Universalium

  • Sociology of human consciousness — The sociology of human consciousness is an attempt to use the theories and methodology of sociology to explain human consciousness. The foundations of this work may be traced to philosopher and sociologist George Herbert Mead, whose work provided …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»