Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

festīvĭter

  • 1 festiviter

    festīvĭter, adv., v. festivus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > festiviter

  • 2 festiviter

    gaily, festively; wittily

    Latin-English dictionary > festiviter

  • 3 festivum

    festīvus, a, um, adj. [1. festus; lit., feast-like, belonging to a feast; hence], lively, gay, festive, joyous, gladsome, merry (syn.: lepidus, urbanus, salsus, facetus).
    I.
    Lit. (ante- and post-class.): festivum festinant diem, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):

    ludi,

    Plaut. Cas. 4, 1, 3; cf.

    alea,

    Gell. 18, 13, 1:

    locus,

    Plaut. Capt. 2, 1, 5; id. Poen. 5, 1, 9:

    facinus lepidum et festivum,

    id. ib. 1, 2, 95:

    hospitium in lepido loco,

    id. ib. 3, 3, 82; cf.:

    festivissimum convivium,

    Just. 38, 8 fin.
    * B.
    Subst.: festīvum, i, n., festive jollity, festivity:

    in vindemiarum festivo,

    Lampr. Heliog. 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., agreeable, pleasing, handsome, pretty:

    luculenta atque festiva femina,

    Plaut. Mil. 4, 1, 12; cf. id. Ep. 5, 1, 17:

    nonne igitur sunt ista festiva?

    Cic. Par. 5, 2, 38:

    aedes festivissimae,

    Plaut. Curc. 1, 1, 93:

    area parvula sed festiva,

    Plin. Ep. 2, 17, 4:

    copia librorum,

    Cic. Att. 2, 6, 1:

    opera,

    Plaut. Mil. 2, 6, 108. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of behavior, character, etc., jovial, jocose, agreeable, dear:

    quod te isti facilem et festivum putant,

    Ter. Ad. 5, 9, 29:

    puer,

    Cic. Att. 1, 12 fin.; cf.:

    quibus (pueris) nihil potest esse festivius,

    id. Fam. 6, 4, 3:

    filius,

    id. Fl. 36, 91:

    homo,

    id. Phil. 5, 5, 13; id. de Or. 2, 68, 277. —
    2.
    As a term of endearment:

    o mi pater festivissime!

    Ter. Ad. 5, 9, 26; so,

    festivum caput!

    id. ib. 2, 3, 8.—
    3.
    Of speech, humorous, pleasant, witty:

    dulcis et facetus festivique sermonis,

    Cic. Off. 1, 30, 108:

    poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,

    id. Pis. 29, 70:

    oratio,

    id. de Or. 3, 25, 100:

    acroama,

    id. Verr. 2, 4, 22, § 49; Quint. 6, 3, 39.— Hence, adv., in two forms, festīve (class.) and festīvĭter (ante- and post-class.).
    * 1.
    Joyously, gayly, cheerfully:

    loco in festivo sumus festive accepti,

    Plaut. Ps. 5, 1, 9.—
    2.
    Transf.
    * a.
    Agreeably, pleasantly, delightfully: o domus parata pulchrae familiae festiviter! Naev. ap. Non. 510, 16. —
    b. (α).
    Form festive:

    agere fabellam,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 3:

    crimen contexere,

    id. Deiot. 6, 19:

    dissolvere argumentum,

    id. Div. 2, 15, 35:

    aliquid odorari,

    id. Att. 4, 14, 2:

    tradere elementa loquendi,

    id. Ac. 2, 28, 92. As a particle of assent:

    quare bene et praeclare quamvis nobis saepe dicatur: belle et festive nimium saepe nolo,

    Cic. de Or. 3, 26, 101.—
    (β).
    Form festiviter: Epictetus severe simul ac festiviter sejunxit a vero Stoico, qui esset akôlutos, Gell. 1, 2, 7:

    respondere,

    id. 1, 22, 6.— Sup.: decorare festum festivissime, Poët. ap. Charis. 2, p. 180 P. (Rib. Fragm. Trag. Inc. 223).

    Lewis & Short latin dictionary > festivum

  • 4 festivus

    festīvus, a, um, adj. [1. festus; lit., feast-like, belonging to a feast; hence], lively, gay, festive, joyous, gladsome, merry (syn.: lepidus, urbanus, salsus, facetus).
    I.
    Lit. (ante- and post-class.): festivum festinant diem, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):

    ludi,

    Plaut. Cas. 4, 1, 3; cf.

    alea,

    Gell. 18, 13, 1:

    locus,

    Plaut. Capt. 2, 1, 5; id. Poen. 5, 1, 9:

    facinus lepidum et festivum,

    id. ib. 1, 2, 95:

    hospitium in lepido loco,

    id. ib. 3, 3, 82; cf.:

    festivissimum convivium,

    Just. 38, 8 fin.
    * B.
    Subst.: festīvum, i, n., festive jollity, festivity:

    in vindemiarum festivo,

    Lampr. Heliog. 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., agreeable, pleasing, handsome, pretty:

    luculenta atque festiva femina,

    Plaut. Mil. 4, 1, 12; cf. id. Ep. 5, 1, 17:

    nonne igitur sunt ista festiva?

    Cic. Par. 5, 2, 38:

    aedes festivissimae,

    Plaut. Curc. 1, 1, 93:

    area parvula sed festiva,

    Plin. Ep. 2, 17, 4:

    copia librorum,

    Cic. Att. 2, 6, 1:

    opera,

    Plaut. Mil. 2, 6, 108. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of behavior, character, etc., jovial, jocose, agreeable, dear:

    quod te isti facilem et festivum putant,

    Ter. Ad. 5, 9, 29:

    puer,

    Cic. Att. 1, 12 fin.; cf.:

    quibus (pueris) nihil potest esse festivius,

    id. Fam. 6, 4, 3:

    filius,

    id. Fl. 36, 91:

    homo,

    id. Phil. 5, 5, 13; id. de Or. 2, 68, 277. —
    2.
    As a term of endearment:

    o mi pater festivissime!

    Ter. Ad. 5, 9, 26; so,

    festivum caput!

    id. ib. 2, 3, 8.—
    3.
    Of speech, humorous, pleasant, witty:

    dulcis et facetus festivique sermonis,

    Cic. Off. 1, 30, 108:

    poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,

    id. Pis. 29, 70:

    oratio,

    id. de Or. 3, 25, 100:

    acroama,

    id. Verr. 2, 4, 22, § 49; Quint. 6, 3, 39.— Hence, adv., in two forms, festīve (class.) and festīvĭter (ante- and post-class.).
    * 1.
    Joyously, gayly, cheerfully:

    loco in festivo sumus festive accepti,

    Plaut. Ps. 5, 1, 9.—
    2.
    Transf.
    * a.
    Agreeably, pleasantly, delightfully: o domus parata pulchrae familiae festiviter! Naev. ap. Non. 510, 16. —
    b. (α).
    Form festive:

    agere fabellam,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 3:

    crimen contexere,

    id. Deiot. 6, 19:

    dissolvere argumentum,

    id. Div. 2, 15, 35:

    aliquid odorari,

    id. Att. 4, 14, 2:

    tradere elementa loquendi,

    id. Ac. 2, 28, 92. As a particle of assent:

    quare bene et praeclare quamvis nobis saepe dicatur: belle et festive nimium saepe nolo,

    Cic. de Or. 3, 26, 101.—
    (β).
    Form festiviter: Epictetus severe simul ac festiviter sejunxit a vero Stoico, qui esset akôlutos, Gell. 1, 2, 7:

    respondere,

    id. 1, 22, 6.— Sup.: decorare festum festivissime, Poët. ap. Charis. 2, p. 180 P. (Rib. Fragm. Trag. Inc. 223).

    Lewis & Short latin dictionary > festivus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»