-
1 κέρνα 1
κέρνα 1.Grammatical information: n. pl.Meaning: `the two processes of the vertebrae' (Poll. 2, 180).Other forms: - ναι f. pl.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Mostly taken as *κερσ-ν-α (cf. κάρηνα \< *καρασ-ν-α). An exact parallel to κερσ-ν- \< IE. *ḱers-n- may be found in the Germanic word for `brain', e. g. OHG hirni (\< IE. *kers-n-ii̯o-m beside OWNo. hiarsi \< *ḱers-on-). Semantically tempting is the comparison with OWNo. huern `the two boatshaped white bones in the brain of a fisg(? Fischgehirn'), which however like Goth. ƕairnei `skull' has an initial IE. * kʷ- and belongs to OWNo. huerna `cooking utensils' etc.; cf. on κέρνος.Page in Frisk: 1,832Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κέρνα 1
-
2 τυγχάνω
τυγχάνω ( Hom. nur einmal im imperf., Od. 14, 231), bildet seine tempp. von τεύχω, fut. τεύξομαι, aor. ἔτυχον, τύχωμι, Il. 7, 243, auch ἐτύχησα, bes. Hom.; perf. τετύχηκα, Il. 17, 748 Od. 10, 88 (intransit.), Xen. Cyr. 4, 1, 2 u. sonst, auch τέτευχα (s. τεύχω), u. auch τέτυχα, Lob. Phryn. 395 (vgl. auch ἀποτυγχάνω); – 1) treffen; bes. mit Schuß- oder Wurfwaffen, ein Ziel treffen, Hom. bes. im aor. I., τὸν δουρὶ τυχήσας, Il. 12, 394; ὅν ῥά ποτ' αὐτὸς ὑπὸ στέρνοιο τυχήσας, 4, 106; κατὰ ζωστῆρα τυχήσας, 12, 189; τὸν ϑηρητὴρ ἐτύχησε βαλών, 15, 581; ἤμβροτες, οὐκ ἔτυχες, 5, 287; καὶ βάλ' ἐπαΐσσοντα τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον, 5, 98, u. öfter, auch c. gen. bei leblosen Gegenständen, ὃς δέ κε μηρίνϑοιο τύχῃ, 23, 857; so Xen. Cyr. 8, 3, 28 An. 3, 2, 19; βαλὼν τύχοιμι, Her. 3, 35; – in allgemeinerer Bdtg, τύχε γὰρ ψαμάϑοιο βαϑείης, Iliad. 5, 587; u. so öfters von Sachen, erzielen, erlangen, erreichen, theilhaft werden, ὄφρα τάχιστα πομπῆς καὶ νόστοιο τύχῃς Od. 6, 290, φιλότητος 15, 158, αἰδοῦς 253. 258; μὴ σύ γε κεῖϑι τύχοις, mögest du nicht dahin gelangen, 12, 106; vgl. Hes. Th. 973; προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν, Pind. I. 3, 61; λυρᾶν τυγχανέμεν, Ol. 2, 47; ἀμφανδὸν τυχεῖν τοπρῶτον εὐνᾶς, P. 9, 41; σκοποῦ, das Ziel treffen, N. 6, 28; τυχόντα στεφάνων, P. 10, 26; τοιούτου τυχεῖν οὐκ ἠξιώϑην, Aesch. Prom. 239; ἐξόν σοι γάμου τυχεῖν μεγίστου, 652; εἰ γὰρ τύχοιεν ὧν φρονοῠσι, Spt. 532; σύ γε μὴν πολλῶν πενϑητήρων τεύξῃ, 1055, u. öfter; τῆς σῆς δ' οὐκ ἐρῶ τιμῆς τυχεῖν, Soph. El. 356; γάμων ἐπαξίων τεύξει, 960, u. sonst oft; selbst mit doppeltem gen., ὧν δέ σου τυχεῖν ἐφίεμαι, Phil. 1299; auch οὐκ ἔστ' ἐπαίνου τοῦτον ἐξ ἐμοῦ τυχεῖν, Ant. 661; Eur., Ar. u. in Prosa; ταφῆς καλῆς, Plat. Menex. 234 c; τοῠ σκοποῦ, Legg. IV, 717 a, u. öfter; auch übertr., οὐ πάνυ ἔτυχες οὗ λέγω, Rep. VII, 523 b, du trafft es nicht; ἀληϑείας, Theaet. 186 c; τῶν ἀξίων, Xen. Cyr. 2, 2, 21, u. sonst; τινὸς παρά τινος, von Einem erlangen, 1, 6, 10. 2, 3, 8; τετευχέναι τιμῶν, D. Sic. 3, 9. Auch im schlimmen Sinne, τραυμάτων Aesch. Ag. 840, καιρίας πληγῆς 1265; κακῶν ἐρᾷς τυχεῖν, Eur. Hec. 1280; βίης τυχεῖν, der Gewalt theilhaftig werden, für »Gewalt leiden«, Her. 9, 108; κρίσεως, Plat. Phaedr. 249 a; κατηγορίας τυχεῖν, Anklage erleiden, wie κυρῆσαι, vgl. Valck. Her. 7, 208; ἰσχυρᾶς ὀργῆς παρὰ τοῦ δήμου, Dem. 24, 133; δίκης, τιμωρίας, ϑανάτων πολλῶν, Plat. Gorg. 472 d Legg. VI, 762 d IX, 869 b. – Selten c. accus., Aesch. Ag. 1203 Ch. 700; ὅσσα μηδεὶς τῶν ἐμῶν τύχοι φίλων, Soph. Phil. 507; αἰτεῖς ἃ τεύξει, O. C. 1108; u. τινός τι, 1170; vgl. Plat. οἶμαί σου τεύξεσϑαι μεϑεῖναί με, Phil. 50 d; τὶ παρά τινος, Luc. Tox. 50. – 2) absolut, das Ziel treffen, seinen Zweck erreichen, Glück haben (einen Treffer haben), οὐκ ἐτύχησεν ἑλίξας, Il. 23, 466, er hatte nicht Glück, es gelang ihm nicht; μήτε τυχήσω, wie ἢν δὲ τυχήσω, Agath. 2. 8 (V, 278. 294). – Bes. bei sagen, das Rechte treffen, Recht haben, τί δ' ἂν εἰπόντες τύχοιμεν ἄν, Aesch. Ch. 412, vgl. Ag. 1206; und ähnlich Soph. Phil. 223, ποίας πάτρας ὑμᾶς ἂν ἢ γένους ποτὲ τύχοιμ' ἂν εἰπών, vgl. 615; Ggstz von διαμαρτάνω, Plat. Theaet. 178 a; ὀρϑῶς πράττειν καὶ τυγχάνειν, Euthyd. 280 a. – Auch zufälligantreffen, begegnen, δῶρα τά οἱ ξεῖνος Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσας, Od. 21, 13; Hes. Th. 973; vgl. Od. 14, 334. 19, 291; οἵων ὑμῶν τεύξονται, Lys. 18, 23, was für Leute sie in euch finden werden, wie Xen. ἐρωτᾶτε αὐτούς, ὁποίων τινῶν ἡμῶν ἔτυχον, An. 5, 5, 15; ἦ γὰρ παρ' ἄλλου μ' ἔλαβες οὐδ' αὐτὸς τυχών, Soph. O. R. 1039. Daher ὁ τυχών, der Einem grade in den Wurf kommt, der Erste der Beste, Plat. Rep. VIII, 539 d u. sonst; οἱ τυχόντες, alltägliche Menschen, gemeine, geringe Leute, Dem. 19, 237; vgl. Xen. Mem. 3, 9, 10; τὰ τυχόντα, das Erste das Beste, alltägliche, gemeine Dinge; μικραὶ καὶ αἱ τυχοῦσαι πράξεις, Pol. 1, 25, 6; τοῦ τυχόντος, um jeden beliebigen Preis, bes. bei Sp. häufig, wie Luc. und Plut. – So kann man erklären die bei Plat. und Folgdn nicht seltene Verbindung οἳ ὅ τι ἂν τύχωσι, τοῠτο λέγουσι, Plat. Prot. 353 a, was sie grade treffen, was ihnen nur in den Sinn kommt; ὥςτε ἴσως ὅ τι ἂν τύχω τοῦτο πείσομαι, ich werde bald alles Mögliche leiden müssen, Gorg. 522 c; ὅ τι ἂν τύχωσι τοῦτο πράττειν, Conv. 181 b, vgl. Rep. VIII, 561 d; ὅτι ἂν τύχωσι, τοῦτο πράξουσι, Crito 45 d, d. i. sie werden ganz dem Zufall überlassen sein. Vgl. noch δεῖξαι αὐτῷ, ἂν μὲν τύχῃ, ἐκείνου εἰκόνα, ἂν δὲ τύχῃ, γυναικός, Crat. 430 e. – 3) intrans., sich treffen, sich zufällig ereignen, zufällig da sein, εἴπερ τύχῃσι μάλα σχεδόν, wenn sie zufällig ganz nahe ist, Il. 11, 116; πέτρη ἠλίβατος τετύχηκε διαμπερὲς ἀμφοτέρωϑεν, Od. 10, 88, der Fels war von Natur grade da; πεδίοιο διαπρύσιον τετυχηκώς, Il. 17, 748; εἰ δ' αὖϑ', ὃ μὴ γένοιτο, συμφορὰ τύχοι, Aesch. Spt. 5; Ch. 211; τινί, Einem widerfahren, vom Unglück, ϑέλοιμ' ἂν ὡς πλείστοισι πημονὰς τυχεῖν, Prom. 346; Pers. 692 Ag. 626; οἱ' αὐτοῖς τύχοι, Soph. Phil. 275; ὅτῳ κατ' ἦμαρ τυγχάνει μηδὲν κακόν, Eur. Hec. 628. Dah. τὰ τυγχάνοντα = Zufälle, Eur. Ion 1511. Vgl. noch δισσὰς φωνὰς τὴν μὲν δικαίαν, τὴν δ' ὅπως ἐτύγχανεν, wie es grade sich traf, Eur. Hipp. 929. – Dah. von Handlungen, Unternehmungen, gel i ngen, glücken, καί μοι μάλα τύγχανε πολλά, Od. 14, 231; zu Theil werden, bes. durchs Loos zufallen, οὕνεκά μοι τύχε πολλά, weil mir von der Beute Vieles durchs Loos zufiel, Il. 11, 684. – Oft bei den Folgdn; ὡς ἔτυχεν, wie es eben ging, wie es sich traf, ἂν οὕτω τύχῃ, vielleicht, Plat. Alc. II, 150 c, ᾗ ἔτυχε, ὅπου ἔτυχε, wo sichs grade traf, an jeder beliebigen Stelle; εἰώϑει γάρ, ὁπότε τύχοι, wenn es sich so traf, zuweilen, παίζειν μου εἰς τὰς τρίχας, Phaed. 89 b; τὸ ὅπῃ ἔτυχεν, der blinde Zufall, Phil. 28 d; περιτρέχων ὅπῃ τύχοιμι, Conv. 173 a; ἐφιστάμενοι ὅπου τύχοιεν, Xen. An. 5, 4, 34; Sp. – Daher wird es bei den Attikern häufig so mit dem Participium eines andern Zeitwortes verbunden, daß der im Particip enthaltene Hauptbegriff nur die Nebenbdtg des Ungefähren, Zufälligen erhält, das Particip dah. im Deutschen mit dem Verbum finit. u. τυγχάνω durch ein Adverb., zufällig, grade, von ungefähr, übersetzt werden muß; εἰ δὲ τυγχάνω τοῖς κυρίοισι λέγων, Aesch. Ch. 678; ὅτε δεόμενος τύχοι, Eum. 696; κἀν δόμοισι τυγχάνει τὰ νῦν παρών; Soph. O. R. 757; νῦν γὰρ εὐτυχοῦσα τυγχάνεις, El. 962, u. öfter; wobei aber oft für uns das Zufällige so zurücktritt, daß diese Verbindung eine bloße Umschreibung zu sein scheint, vgl. 576 O. C. 566; Eur. Hec. 963 Or. 864 u. sonst; Ar. u. in Prosa überall: ὡμολογηκὼς τυγχάνεις, du hast zugegeben, Plat. Theaet. 165 e; ἆρ' οὖν ὁ σοφιστὴς τυγχάνει ὢν ἔμπορός τις, ist er etwa, Prot. 313 c; bestimmter heißt es κατὰ ϑεὸν γάρ τινα ἔτυχον καϑήμενος ἐνταῦϑα, Euthyd. 272 e, durch eine göttliche Fügung traf es sich, daß ich da saß; ἔτυχεν ἑστηκώς Xen. An. 1, 5, 8, u. sonst überall. – Zuweilen ist das particip. aus dem Zusammenhang zu ergänzen (bes. in Relativ- u. Bedingungssätzen), ἀνεπαύοντο ὅπου ἐτύγχανον ἕκαστος, sc. ἀναπαυόμενοι, sie ruhten aus, ein Jeder wo ers traf; ὡς ἕκαστοι ἐτύγχανον, ηὐλίζοντο, sie lagerten sich, ein Jeder wo sichs grade traf, Xen. An. 3, 1, 3. 2, 2, 17; ὃν Αϑηναῖοι ϑήσουσιν ὅταν τύχωσιν, Mem. 3, 2, 11. – So steht τυγχάνω ὤν, ich bin grade, von ungefähr, Hes. frg. 22, 13, Ar. Plut. 35, u. τυγχάνω allein für zufällig, grade sein, vgl. Schäf. Bos. ellips. p. 785 u. Lob. Phryn. 277; Phryn. verwirft diese Auslassung des Particips als unattisch, vgl. Porson Eur. Hec. 788; σωτὴρ γένοιτο Ζεὺς ἐπ' ἀσπίδος τυχών, Aesch. Spt. 502; ἀνὴρ γὰρ ἔνδον ἄρτι τυγχάνει, Soph. Ai. 9, wie νῦν δ' ἀγροῖσι τυγχάνεις, El. 305; u. mit adj. auch in Prosa, εἰ σὺ τυγχάνεις ἐπιστήμων τούτων, Plat. Prot. 313 e; εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, Gorg. 502 b; Phaedr. 263 d, u. sonst.
-
3 υἱός
-οῦ + ὁ N 2 1283-2277-435-698-497=5190 Gn 4,17.25.26; 5,4.7male child, son Gn 4,17; id. (of anim.) Sir 38,25; descendant Nm 16,7; accepted or adopted son Ex 2,10; son, pupil, follower (of a spiritual father) Prv 3,11; member (of a community) Gn 6,4; years old [+numeral[*]+ἐτῶν] (semit., rendering Hebr. נהשׁ[*]+ numeral[*]+ בן) Gn 11,10; υἱέ son (an author’s address to the reader) Prv 7,24υἱοὶ ἀνθρώπων sons of men, men (also sg.) Wis 9,6; υἱοὶ τῶν συμμίξεων sons of pledges, hostages 2 Chr 25,24, see σύμμιξις*Gn 36,2 υἱός son-בן (Sam. Pent.) for MT בת daughter, see also 36,14.39; *Gn 37,4 τῶν υἱῶν αὐτοῦ (more than) his sons-בניו (Sam. Pent.) for MT אחיו (more than) his brothers; *Gn 49,22 υἱός μου νεώτατος my youngest son-צעירי בני (Sam. Pent.) for MT צעדה בנות daughters or branches of a fruit tree?;*2 Sm 23,27 ἐκ τῶν υἱῶν from the sons (of)-בני/מ for MT מבני Mebunnai; *Jer 26(46),25 τὸν υἱὸν αὐτῆς her son-נה/מ? from her or-בנה? her son for MT נא/מ of No, of Thebes; *Ez 27,4 υἱοί σου your sons ָבנַיְִך בן for MT בֹנַיְִך בנה your build-ers; *Ez 27,32 οἱ υἱοὶ αὐτῶν their sons בניהם בן for MT ניהם/ב ני? in their wailing; *Prv 11,19 υἱός son-בן for MT כן yes, so; *Prv 23,24 υἱῷ in a son-ילד for MT יולד he who begets, father; *Neh 3,2 υἱῶν of the sons בני בן for MT בנו בנה they builtCf. CAIRD 1969=1972 149 (2 Kgs 14,14); DOGNIEZ 1992 203 (Dt 14,1); DORIVAL 1994 53-54.62;GEHMAN 1951= 1972 100; LARCHER 1983 252-254; 1984 363-364; 1985 731; WEVERS 1995 513 (Dt32,8). 534 (Dt 32,43); ZIPOR 1993 357.361-362; →LSJ RSuppl; NIDNTT; NIDOTT (sub בן - בת); TWNT -
4 τυγχάνω
τυγχάνω, (1) treffen; bes. mit Schuß- oder Wurfwaffen, ein Ziel treffen; c. gen. bei leblosen Gegenständen; von Sachen: erzielen, erlangen, erreichen, teilhaft werden; μὴ σύ γε κεῖϑι τύχοις, mögest du nicht dahin gelangen; σκοποῦ, das Ziel treffen; οὐ πάνυ ἔτυχες οὗ λέγω, du trafst es nicht; τινὸς παρά τινος, von einem erlangen; im schlimmen Sinne; βίης τυχεῖν, der Gewalt teilhaftig werden, für 'Gewalt leiden'; κατηγορίας τυχεῖν, Anklage erleiden; (2) absolut: das Ziel treffen, seinen Zweck erreichen, Glück haben (einen Treffer haben); οὐκ ἐτύχησεν ἑλίξας, er hatte nicht Glück, es gelang ihm nicht. Bes. bei sagen: das Rechte treffen, Recht haben. Auch zufällig antreffen, begegnen; οἵων ὑμῶν τεύξονται, was für Leute sie in euch finden werden. Daher ὁ τυχών, der einem grade in den Wurf kommt, der Erste der Beste; οἱ τυχόντες, alltägliche Menschen, gemeine, geringe Leute; τὰ τυχόντα, das Erste das Beste, alltägliche, gemeine Dinge; τοῦ τυχόντος, um jeden beliebigen Preis; οἳ ὅ τι ἂν τύχωσι, τοῠτο λέγουσι, was sie grade treffen, was ihnen nur in den Sinn kommt; ὥςτε ἴσως ὅ τι ἂν τύχω τοῦτο πείσομαι, ich werde bald alles Mögliche leiden müssen; ὅτι ἂν τύχωσι, τοῦτο πράξουσι, = sie werden ganz dem Zufall überlassen sein; (3) intrans., sich treffen, sich zufällig ereignen, zufällig da sein; εἴπερ τύχῃσι μάλα σχεδόν, wenn sie zufällig ganz nahe ist; πέτρη ἠλίβατος τετύχηκε διαμπερὲς ἀμφοτέρωϑεν, der Fels war von Natur grade da; τινί, einem widerfahren, vom Unglück. Dah. τὰ τυγχάνοντα = Zufälle. Dah. von Handlungen, Unternehmungen: gelingen, glücken; zu Teil werden, bes. durchs Los zufallen; οὕνεκά μοι τύχε πολλά, weil mir von der Beute Vieles durchs Los zufiel; ὡς ἔτυχεν, wie es eben ging, wie es sich traf; ἂν οὕτω τύχῃ, vielleicht; ᾗ ἔτυχε, ὅπου ἔτυχε, wo sichs grade traf, an jeder beliebigen Stelle; εἰώϑει γάρ, ὁπότε τύχοι, wenn es sich so traf, zuweilen; τὸ ὅπῃ ἔτυχεν, der blinde Zufall. Dah., zufällig, grade, von ungefähr; ὡμολογηκὼς τυγχάνεις, du hast zugegeben; κατὰ ϑεὸν γάρ τινα ἔτυχον καϑήμενος ἐνταῦϑα, durch eine göttliche Fügung traf es sich, daß ich da saß; ἀνεπαύοντο ὅπου ἐτύγχανον ἕκαστος, sc. ἀναπαυόμενοι, sie ruhten aus, ein jeder wo ers traf; ὡς ἕκαστοι ἐτύγχανον, ηὐλίζοντο, sie lagerten sich, ein jeder wo sichs grade traf; τυγχάνω ὤν, ich bin grade, von ungefähr -
5 ἕρση
Grammatical information: f.Meaning: `dew', pl. `dewdrops' (Il.).Other forms: ep. poet. ἐέρση, Dor. ἕρσᾱ, Pi. N. 3, 78 ἔερσᾰ (s. Solmsen Wortforsch. 240 n. 1); in anlaut diff. ἄερσαν την δρόσον. Κρῆτες H., ἀέρσην ( PLit. Lond. 60 [hell.])Compounds: As 2. member perh. in Λιτυέρσης, s. v.Derivatives: ἑρσήεις, ἐερσήεις `dewy' (Il., AP), ἑρσαῖα ἐαρινά, νέα, ἁπαλά, δροσώδη; ἐρρήεντα δροσώδη, καταψυκτικά H. with Att. - ρρ- against the hieratic Ionism in Ε῝ρση as name of the daughter of Kekrop; ἑρσώδης `id.' (Thphr.).Origin: IE [Indo-European] [81] *h₁u̯ers- `rain'Etymology: Unclear is Έρρηφόροι, acc. to H. οἱ τῃ̃ Ε῝ρσῃ ἐπιτελοῦντες τὰ νομιζόμενα, with ἐρρηφορέω; also ἐρσηφόροι, - ρία beside ἀρρη-φόροι; s. v.; s. Nilsson Gr. Rel. 1, 441. The normal form is ἐ(Ϝ)έρση \< h₁uers-; the foms ἀέρση (cf. Solmsen Unt. 261) and those cited above are unexplained, as is ἕρσαι. Sanskrit has varṣám n. `rain' and várṣati `it rains', IE *u̯érseti. Beside it iterative-intensive *u̯orseíō \> Gr. οὑρέω `urinate' (euphemistically) with postverbal οὖρον; here the laryngeal may have beenlost before the o-vocalism; s. also οὑρανός. Because of the accent and because of the ε-vowel ἕρση cannot be a verbal noun (one would expect *οὑρά \< *u̯orsā); rather it is a collective deriv. from a neutral noun *u̯er-os-, u̯er-s-, and further cognates in e. g. MIr. frass `rain', Skt. vŕ̥ṣan- `masculine, man, bull, stallion'.Page in Frisk: 1,566-567Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἕρση
-
6 ἕστωρ (1)
ἕστωρ, - οροςGrammatical information: m.Etymology: Unexplained; on the formation Benveniste Noms d'agent 55, Fraenkel Glotta 32, 28f. with hypotheses. Acc. to Fick, Sommer, Ehrlich (s. Bq with Add. et corr.) with ὕσταξ πάσσαλος κεράτινος H. from *u̯ers-tor-, to Skt. várṣ-man- `height, hill' etc. Othe proposals in WP. 1,267: from ἕκτωρ after σχ-εῖν for *ἕσχτωρ reshaped?; in Schwyzer 531 n. 12: to ἵζω as `who sets'?Page in Frisk: 1,577Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἕστωρ (1)
-
7 θάρσος
Grammatical information: n.Meaning: `confidence, courage, audacity' (Il.)Other forms: Att. θάρρος (partly a reshaping of hom. θάρσος etc. after Leumann Hom. Wörter 115), Aeol. θέρσος n.Compounds: Compp., e. g. εὑ-θαρσής `of good courage' (A.), θερσι-επής `talking courageously' (B.; on the 1. member Schwyzer 448).Derivatives: θαρσαλέος, - ρρ- `with confidence, courageous' (Il.; on the formation Chantraine Formation 253f.), Θερσίτης PN (Hom. etc.; Redard Les noms grecs en - της 196; cf Risch Gnomon 23, 160 and Bloch Mus. Helv. 12, 59), θαρσήεις `courageous' (Call., Nonn.; innovation, s. Schwyzer 527); denomin. verb θαρσέω, - ρρ-, aor. θαρσῆσαι `be courageous' (Il.; cf. Schwyzer 724, Chantraine Gramm. hom. 1, 349; hardly with Leumann l. c. from εὑθαρσέω with θαρρητικός (Arist.).Etymology: Beside θάρσος, θέρσος we have θρασύς `audacious, courageous, bold' (since Il.), often as 1. member, e. g. θρασυκάρδιος `with audacious heart' (Il.), Rhod. Θαρσύ-βιος, Ther. Θhαρ(ρ)ύ-μαqhος (cf. Bechtel KZ 51, 145; more forms in Schwyzer 284; on the short names are based Θρασύλος also Leumann Glotta 32, 216 and 223 n. 2); from it θρασύτης `boldness' (IA), Θρασώ surn. of Athena (Lyc.), denomin. verb θρασύνω, θαρσύνω, - ρρ- `encourage' (Il.) with θάρσυνος `with confidence' (Il.; best postverbal; cf. Schwyzer 491 and diff. interpretations); comp. θρασίων (Alcm.), θρασύτερος, - ύτατος (Att.); Seiler Steigerungsformen 55f. - Cf. also ἀτάσθαλος. With θρασύς agrees Skt. dhr̥sú- (gramm.); liter. is dhr̥ṣṇú- `bold' after dhr̥ṣ-ṇ-ó-ti `be audacious'. Full grade θέρσος, for which sec. θάρσος, θράσος through influence of θρασύς, has however in Skt. no agreement (one finds dhárṣa-; would be Gr. *θόρσος). On the other hand Greek replaced the primary verbs by the newly formed θαρσέω, θαρσύνω: Skt. dhr̥ṣ-ṇ-ó-ti, dhárṣati with the perf. da-dhárṣa = Germ., e. g. Goth. ga-dars `τολμῶ' (wold be Gr. *τέ-θορσ-α), Lith. (with infixed nasal) drį̃sti `dare' (\< IE *dhr̥-n-s-), with analog. present dręsù with the nouns drąsà `boldness', OLith. drįsùs (after drį̃sti. Very doubtful Toch. A tsraṣi, B tsir `strong' (Poucha Archiv Orientální 2, 326, ZDMG 93, 206); s. Pedersen Zur toch. Sprachgeschichte 19. - Further forms in Pok. 259, Mayrhofer Wb. 2, 112f., Fraenkel Lit. et. Wb. s. drąsùs, Vasmer Russ. et. Wb. s. derzkij; also W.-Hofmann s. īnfestus.Page in Frisk: 1,654-655Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θάρσος
-
8 ὄρρος
Grammatical information: m.Meaning: `rump, arse' (Ar.), `end of the os sacrum' (Gal.).Compounds: As 1. member in ὀρρο-πύγ-ιον, Ion. ὀρσο-, s. πυγή. As 2. member in παλίν-ορσος `moving back' (Γ 33, Emp.; - ρρ- Ar. Ach. 1179), s. Wackernagel Unt. 226; prob. also in ἄψορρος, s. v.Derivatives: ὀρρώδης `belonging to the rump' (Hp., Gal.), ὀρροχμόν ἔσχατον, ἄκρον H., after νεο-χμός(?), s.v. and Belardi Doxa 3, 216f. w. lit. (wrong Specht KZ 66, 199f.).Etymology: Old inherited expression for `hindmost', which was avoided by the epic for its status (Wackernagel Unt. 224 ff.), identical with Germ., e.g. OHG ars ' Arsch', Arm. oṙ, pl. oṙ-k` (i-st.): IE * ors-o-, * ors-i-; besides OIr. err `tail' \< * h₁ersā. Phönetically unclear is Hitt. arraš `hindmost'; uncertain hypothesis by Neumann KZ 77, 79ff. (w. lit.). Against ὄρρος from *ὄρσος Forbes Glotta 36, 264ff. -- The word can be understood as enlargement of an s-stem * or(o)s-, * er(o)s- `elevation' and can then belong closely together with ὄρος `mountain' (s.v.). Further lit. in Bq, WP. 1, 138, Pok. 340. -- Cf. ὀρσοθύρη and οὑρά.Page in Frisk: 2,427Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄρρος
-
9 οὑρα
Grammatical information: f.Meaning: `tail' (Il.), later often metaph. `rear(guard)' (X., Plb.).Other forms: Ion. -ήCompounds: Compp., e.g. οὑρ-ᾱγός m. `leader of the rearguard' with - έω, - ία (X., Plb.. LXX); on κόλ-ουρος (s. κόλος), κόθ-ουρος, πάγ-ουρος s. vv.Derivatives: 1. Dimin. οὑράδιον (Gp.); 2. adj. οὑρ-αῖος `belonging to the tail' ( Ψ 520, Hp.) with - αία f. (like κεραία a.o.) `tail' (Aret.), - αῖον n. `id.' (E.). 3. οὑρ-αχός m. `foetal organ, point, outer end', e.g. of the heart, of the eyebrows, of a stalk (medic., Ael.), - ίαχος m. `lower end of a spear' (Il., A. R., AP ; metr. condit.?); cf. κύμβ-αχος, στόμ-αχος a.o. 4. οὑρώδης `belonging to the tail' (Hp. v.l.). - On οὖραξ s.v.Etymology: Like κουρά beside κόρρη, κόρση, οὑρά can stand beside ὄρρος, - ορσος; basis then prob. *ὀρσά (on the phonetics s. on κουρά); note esp. OIr. err f. `tail' \< IE * ersā. Positing *ὀρσι̯ά (WP. 1, 138; also Forbes Glotta 36, 237 f. as alternative) or *ὀρσϜά (Brugmann-Thumb 148 a.o. referring to Skt. r̥ṣvá- `high') is unnecessary (cf. Schwyzer 286 Zus. 1 w. rich lit.). S. also ὄρρος. - Remarkable is the word οὐραχός with a suffix that it prob. Pre-Greek; here again there are the parallels with - αχ-, - ιχ-, - υχ- (Chantraine Form. 403). Even stranger is the form οὐρίαχος, which has even been considered a metrical licence (there is no other word in - ιαχος). This leads to he idea that the preceding vowel was palatal, i.e. -rsy-; cf. Beekes FS Kortlandt; this might lead to the conclusion that the word (`tail') is Pre-Greek (unless one concludes that οὐρ(ι)αχός is not cognate with the tail-word). Cf. also on οὖραξ.Page in Frisk: 2,446Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οὑρα
-
10 οὑρέω
Grammatical information: v.Meaning: `to urinate' (IA. since Hes.).Derivatives: ( ἐξ-, ἀπ-)οὔρησις f. `micturition', - ητήρ m., - ήθρα, ion. -η `urethra', - ημα n. `urine', - ητικός `often urinating, promoting urine' (Hp., Arist.); also as backformation οὖρον n. `urine' (Hdt., Hp., Thphr.), with a.o. δυσουρ-έω `to have difficulties with micturition', - ία f. `difficult micturition' (medic. u.a.) as from *δύσ-ουρος. From οὖρον or οὑρέω: οὑράνη f. `chamber-pot' (A.Fr., S.Fr.), = οὑρητήρ (Poll.)Origin: IE [Indo-European] [??] *u̯ers- `urinate' [cf. p. 80]Etymology: Iterative-intensive formation *Ϝορσέω to the primary root-pres. in Skt. várṣati `rain' (IE *u̯érseti), euphemistic expression for ὀμείχω (Wackernagel KZ 29, 129 = Kl. Schr. 1, 632); cf. οὑρανός and ἕρση. Further forms w. rich lit. in WP. 1, 268f., Pok. 80f., W.-Hofmann s. ūrīna. On ūrīna also Scheller Mus. Helv. 18, 140ff.Page in Frisk: 2,447Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οὑρέω
-
11 πυγμή
Grammatical information: f.Meaning: `fist, fist-fight' (Il.); as measure of length = `the distance from the elbow to the knuckles', 18 δάκτυλοι (Thphr., Poll.).Derivatives: πυγμαῖος `as large as a π., dwarf-like' (Hdt., Arist.), nom. pl. "the fistlings", n. of a fable-tale people of dwarves, which was diff. localised (Γ 6, Hecat. etc.); πυγμ-ικός `belonging to fist-fight' (An. Ox.). Shortname Πυγμᾶς m. (Chantraine Études 18). -- On Πυγμαλίων, prob. popular correction of a foreign word, s. Ruijgh L'élém. ach. 136. -- πυγών, όνος m. measure of length = `the distance from the elbow to the first finger-joint', 20 δάκτυλοι (Hdt., X.); from this πυγούσιος `one π. long' (κ 517 = λ 25, Arat.), prob. analog. (Risch 115); a *πυγοντ- (cf. Schwyzer 526) is not credible; regular πυγον-ιαῖος `id.' (Hp., Thphr. a.o.). -- πύκτης m. `fist-fighter' (Xenoph., Pi., Att.) with πυκτ-ικός `belonging to fist-fight(ers), brave in fist-fight' (Att.), - οσύνη f. `skilfulness in fist-fight' (Xenoph.; Wyss - σύνη 31), - εύω `to be a fist-fighter, to have a fist-fight' (Att., Boeot.) with - ευσις, - ευτής (Gloss.), - εῖον (Suid.); also with analog. λ-enlargement - αλεύω (Sophr.), - αλίζω (Anacr.) `id.'. -- πύξ adv. `with the fist, in a fist-fight' (esp. ep. poet. Il.); from it πυγ-μάχος m. `fist-fighter', - μαχέω, - μαχία, - ίη (ep. poet. Hom.), univerbation from πὺξ μάχεσθαι; cf. Georgacas Glotta 36, 180.Origin: IE [Indo-European](X) [828] *puḱ-, puǵ- `sting'Etymology: The above words are all built on an element πυγ-, which function may have been both verbal or nominal. To πυγ-μή cf. in the first instance primary formations like παλάμη (s.v.), στιγ-μή, δραχ-μή, but also the ambivalente ἀκ-μή and he purely nominal ἅλ-μη. Of πυγ-ών remind ἀγκ-ών, λαγ-ών, the first perh. verbal, the last prob. nominal (s. on λαγαίω). Also πύκ-της can be taken both primary and secondarily; for πύξ nominal origin seems most probable (s. Schwyzer 620); cf. still πύξ πυγμή H. -- A corresponding l-deriv. is seen in Lat. pug-il m. `fistfighter', an n-formation in pug-nus m. `fist' (to which pugnāre, pugna; to be connected formally with πυγ-ών?). So we arrive at a Lat.-Gr. pug- `fist'. By Fick, Walde a.o. (s. Bq, WP. 2, 15 and W.-Hofmann s. pugil) this group is further connected with pu-n-g-ō, pu-pug-ī `sting', for which we would have to assume a specialisation of `sting' to `sting with clenched fist and knuckles stretched out forward' = 'box'; so pug- `fist' as suffixless nom. ag. prop. * "the stinger, the boxer"? The (orig.) meaning `sting' can still be seen in Lat. pūgiō `dagger', thus, with final tenuis, in πεύκη a. cogn. (s.v.). -- An original meaning `sting' is rather surprising but Lat. pugio seems a good argument; πεύκη may be unrelated.Page in Frisk: 2,619-620Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πυγμή
См. также в других словарях:
ERS-1 — ERS Satellit über der Antarktis (Fotomontage) Modell: ERS Satellit in der Ariane 4 Nutzlastverkleidung Die European Remote Sensing Satellites ERS 1 … Deutsch Wikipedia
ERS-2 — ERS Satellit über der Antarktis (Fotomontage) Modell: ERS Satellit in der Ariane 4 Nutzlastverkleidung Die European Remote Sensing Satellites ERS 1 … Deutsch Wikipedia
ERS-1 — European Remote Sensing Satellite Заказчик … Википедия
ers — [ ɛr ] n. m. • 1538; mot provenç.; lat. ervus ♦ Agric. Plante herbacée annuelle (légumineuses) cultivée comme fourragère, appelée aussi lentille bâtarde. ⊗ HOM. Air, aire, ère, erre, haire, hère, 1. r. ● ers nom masculin (ancien provençal ers, du … Encyclopédie Universelle
Êrs — (s. ⇨ Arsch). *1. Den Êrs to knipn. – Eichwald, 391. *2. En Êrs vull gebn. – Eichwald, 399. *3. He is öwer Êrs inn Staat kamn. – Eichwald, 397. *4. Keen sitten Êrs hebbn. – Eichwald, 395. *5. Sitt uppen Êrs, so loppt dar keene Mus in. – Eichwald … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
ERS 5 — Saltar a navegación, búsqueda ERS 5 Organización Departamento de Defensa de los Estados Unidos Satélite de Tierra Fecha de lanzamiento 9 de mayo de 1963 … Wikipedia Español
ERS — steht für: European Remote Sensing Satellite, zwei Fernerkundungssatelliten der ESA (ERS 1 und ERS 2) European Rail Shuttle, ein Eisenbahnverkehrsunternehmen Erweiterte Realschule, eine Schulform im Saarland Erdöl Raffinerie Salzbergen, heute… … Deutsch Wikipedia
ERS — Saltar a navegación, búsqueda ERS pueden ser las siglas de: European Remote Sensing Satellite, satélite artificial de la Agencia Espacial Europea. Ejército de Resistencia del Señor, una organización armada en Uganda. Especificación de Requisitos… … Wikipedia Español
Ers — Ers, n. [F., fr. L. ervum a kind of pulse, bitter vetch.] (Bot.) The bitter vetch ({Ervum Ervilia}). [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
ERS — [englisch iːɑː es; Abkürzung für European Remote Sensing Satellite, »europäischer Fernerkundungssatellit«], europäischer Erdsatelliten Erkundungsprogramm der ESA. Der ERS 1 (1991 93), mit einem aktiven Mikrowelleninstrument und einem Radargerät … Universal-Lexikon
ers — Ers, Genus leguminis, Ernum, Orobus. Les ers d un cheval, voyez Ars … Thresor de la langue françoyse