-
1 ότητα
ότηςfem acc sg -
2 ότητας
ότηςfem acc pl -
3 ότητι
ότηςfem dat sg -
4 ότητος
ότηςfem gen sg -
5 ἐλαχύς
Grammatical information: adj.Other forms: ἐλάχεια hAP 197 (on the accent Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 115f. = Kl. Schr. 2, 1172f., Schwyzer 379; ι 116, κ 509 as v. l. to λάχεια; cf. Leumann Hom. Wörter 54;, ἐλαχύ (AP); masc. also ἔλαχος (Call., s. Leumann l. c.);Compounds: As 1. member in ἐλαχυ-πτέρυξ, [ἐλα]χύ-νωτος (Pi.).Derivatives: Comp. ἐλά̄σσων, - ττων (Il.), Sup. ἐλᾰ́χιστος (Ion.-Att.). - From ἐλάσσων, - ττων (Schwyzer 731f.): denomin. ἐλασσόομαι, - ττόομαι `become smaller, be inferior, be damaged' (Ion.-Att.), - όω `diminish, damage' (Lys., Isok.) with ἐλάττωσις `diminution, disadvantage, want, loss' (Antipho Soph., Pl. Def., Arist.) and ἐλαττωτικός `not insisting on his rights, diminishing' (Arist.), ἐλάσσωμα, - ττωμα `id.' (D.). From ἔλασσον-, - ττον-: ἐλαττον-άκις `less often' (Pl., Arist., after πλεον-ακις), ἐλαττον-ότης `be inferior' (Iamb.; beside μειζον-ότης); ἐλασσον-έω, - ττονέω `have or give less, to be defective' (LXX, pap.), ἐλαττον-όω `diminish' (LXX). From ἐλάχιστος: ἐλαχιστ-άκις `very rarely' (Hp.), ἐλαχιστ-ιαῖος `of smallest size, infinitesimal' (Diog. Oen. 2).Etymology: Old adjective, identical with Skt. laghú-, raghú- `quick, light, small', Av. ragu- `quick'; from an IE zero grade *h₁ln̥gʷʰ-ú-. The full grade h₁lengʷʰ- in Av. comp. rǝnǰyō (with analogical superlativ rǝnǰišta-), in Lith. lẽngvas and in Goth. leihts ` leicht', if, as prob., from PGm. * linχta-, IE * h₁lengʷʰ- to-. Toch. B laṅktse `light. Without nasal, with ĕ-vowel Lat. lĕvis `light, small, quick', with reduced vowel OCS lьgъ-kъ `light', with a-vowel Celt., e. g. OIr. comp. laigiu `smaller, worse', PCelt. *lag-i̯ōs (positive bec(c)). These forms cannot be all at once explained. W.-Hofmann s. levis, Fraenkel Lit. et. Wb. s. lẽngvas, Vasmer Russ. et. Wb. s. lëgkij (2, 24). - The vowellength in ἐλά̄σσων is secondary, s. Schwyzer 538 w. n. 4; also Seiler Steigerungsformen 43f.Page in Frisk: 1,484-485Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐλαχύς
-
6 πελιδνός
Grammatical information: adj.Meaning: `blue, dark color, lurid, bloodshot' (Hp., Arist., Nic.; also Th. a. com.?; s. bel.)Other forms: Beside it πελιτνός, by gramm. identified as Att., so to be restored in Th. 2, 49, Alex. 110, 17 ?Derivatives: Enlarged πελιδν-ήεις (Marc. Sid.), - αῖος (Nonn.). From it - ότης f. `blue stain' (Aret., Gal.), - όομαι `to become blue etc.' (Hp., Arist.) with - ωμα, - ωσις (medic.). -- Also πελιός `id.' (Hp., D., Thphr., Nic. a.o.; on the meaning Capelle RhM 101, 38ff.) with πελι-ώδης (sch.), - ότης f. (medic.). - όομαι (Hellanic., Hp., LXX), from where - ωσις, - ωμα (medic., sch.), - αίνομαι (Hp.); πελλος ( πέλλος?) `id.' (S. Fr.?, Arist., Theoc. a.o.) with -ᾱ̃ς m. `an old person, very old man' (Hdn., H.). With γ-enlargement πελιγόνες m. pl. = γέροντες (Lac., Massal.), = οἱ ἐν τιμαῖς (Maced.; after Str. 7 Fr. 2); πελιγᾶνες οἱ ἔνδοξοι. παρὰ δε Σύροις οἱ βουλευταί H. -- Also Πέλ-οψ (Kretschmer Glotta 27, 5 a. 28, 236f.)?; quite uncertain.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Built like ὀπιδνός, ἀλαπαδνός, ὀλοφυδνός a.o., either as enlargement of πελιός or as transformation of the older πελιτνός, which has the same orig. only fem. suffix combination as Skt. páliknī f. from * pali-t-n-ī `grey' beside m. pali-t-á- (= Gr. *πελιτός; from there πελιτ-νός after the fem.?). If one sparates the t-suffix (cf. Skt. hári-, hári-t-a- `greenyellow, sallow'; s. χλόη, χλωρός) we arrive at an i-stem, which seems also retained in πελιός (prob. for *πελι-Ϝό-ς; cf. on πολιός), πελι-γόνες, - γᾶνες, perhaps also in πελλός (if from *πελι̯ός). But the last can also stand for *πελ-νός, for which esp. πιλνόν φαιόν H. (with restored - λν-) seems to speak(?). Still a different formation is shown by πέλεια, perh. also πελαργός (?; s. vv.). -- WP. 2, 53f., Pok. 804f., W.-Hofmann s. palleō w. rich lit. On the stemformation (partly hypothetical) Specht Ursprung 117, 187, 194. -- Cf. πολιός w. further connections. The forms in - δνος and those with - γ- rather suggest a Pre-Greek word (note also the deviant πιλνός).Page in Frisk: 2,498Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πελιδνός
-
7 στερεός
Grammatical information: adj.Meaning: `stiff, hard, firm, tenacious, steady, solid, normal, by the rules' (of money and measure) Il., `cubic' (s. Mugler Dict. géom. 378f.), rarely `infertile' (E., Arist.).Other forms: Att. also στερρός.Compounds: As 1. member a.o. in στερεο-μετρ-ία f. `the measuring of cubic bodies, stereometry' (Pl. Epin., Arist. a.o.).Derivatives: στερε-ότης (- ρρ-) f. `hardness, firmness', also `infertility' (Pl., Arist. etc.); στερε-όομαι (- ρρ-), - όω, also w. ἀπο-, κατα-, `to become, make firm, hard etc., to harden' (Hp., X., Arist. a.o.) with στερέ-ωμα n. `firmness, solid component, firmament' (Hp., Arist. etc.), - ωσις f. `to harden' (LXX, Str. a.o.), - ωματίζω, - ωτικός, - ωτής. Enlarged στερέ-ϊνος `hard' (pap. Ip, after πέτρ-, ξύλ-ινος a.o.). -- Besides στέριφος `hard, firm, infertile' (Att., Arist. etc.) with στεριφ-ότης (sch.), - όομαι `to solidify' (Ph.) with - ώματα n. pl. `solid foundation', - ευομένη παρθενευομένη H. -- Also στερέμνιος `hard, firm, solid' (Pl. Epin., Epicur., Phld. a.o.) with - ιώδης (Porph.), - ιόομαι (Zeno).Etymology: If from *στερεϜός, στερεός, from where στερρός (details in Scheller Oxytonierung 114 w. n.4; diff. Forbes Glotta 36, 269 f.), would agree with ἐτε(Ϝ)ός, κενε(Ϝ)ός a.o. In στεριφος `unfertile' Leummann Glotta 42, 118 wants to see a derivation from the phonetic antecedent of στεῖρα after the animal names in - φος ( ἔριφος, ἔλαφος a.o.) with change from `unfertile' to `hard'. For στερέμνιος a μ(ε)ν-derivation must be supposed (*στέρεμνον, *στέρεμα); cf. βέλε-μν-α, ἔρυ-μα (Schwyzer 489), also the synonymous ἀ-τέρα-μνος (s. v.). -- The above formations are based on an unattested word IE * ster-, to which with o-derivation the Germ. word for `starr', a.o. in OHG stara-blint `blind' with OHG starēn `stare', with expressive gemination NHG starr with MHG starren, NHG ( er)starren. Toch. B ścire `hard, stiff' is unclear (* stero- or *stĩro-), s. Duchesne-Guillemin BSL 41, 167f., Pedersen Zur toch. Sprachgesch. 19 w. lit. -- Here also 2. στεῖρα `stem' and, with very ancient special meaning, 1. στεῖρα `unfertile' (s. vv.). -- To the same family belong numerous further words with varying formation and different enlargements, s. στέρφος, στρηνής, στόρθυγξ, στηρίζω, στριφνός and WP. 2, 627ff., Pok. 1022ff. -- The group of words is unclear and needs further research.Page in Frisk: 2,790-791Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στερεός
-
8 στίλβω
Grammatical information: v.Meaning: `to shine, to gleam, to shimmer'(Il.)Other forms: Aor. στίλψαι (rare a. late) (esp. ep. poet. Il., late prose).Compounds: Also w. ἀπο- a.o.Derivatives: 1. στίλβ-η f. `lamp' (com.), Άττικοὶ δε ἔσοπτρον H. 2. - ηδών, - όνος f. `brilliance, shimmer' (Thphr., Phld. a.o.; cf. λαμπηδών). 3. στίλψις f. `the sparkling' (Tz.). 4. στιλβ-άς (γῆ) `shimmering' (late). 5. - αῖος = coloratus (gloss.). 6. - ηδόν adv. `gleaming, sparkling' (Suid.). 7. - ων, - οντος a. - ωνος m. name of the planet Mercury (Arist. a.o.; Scherer Gestirnnamen 89 f.), also PN as Στίλπων. 8. στιλβός `gleaming' (Gal.) with - ότης f. (v. l. for στιλπνότης Plu.), - όω `to make shine' (LXX, Dsc.), from which - ωσις, - ωμα, - ωθρον, - ωτής (LXX, Dsc. a..). -- Beside it στιλπνός `shining, sparkling' (Ξ 351, Arist. a.o.) with - ότης (Gal., Plu. a.o.), - όω `to polish' (Arr., Gal.) with - ωτής (Lyd.); cf. θαλπνός, τερπνός a.o.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unexplained. As a sequence - ilb\/p- for the Indo-European phonological system is unacceptable, the word can at least in this form not have been inherited. A more than uncertain combination with a Celt. word for `eye, aspect', Ir. sell, sellaim etc., in Fick 2, 313 a.o. (s. Bq and WP. 2, 646, Pok. 1035). Not better Machek Rev. et. slav. 23, 63 and Listy filol. 72, 72 f. (to Russ. blistátь `gleam'). -- Furnée 154 assumes στιλπ- beside στιλβ-, because of στιλπνός and Στίλπων. So the word seems Pre-Greek.Page in Frisk: 2,798-799Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στίλβω
-
9 στρεβλός
Grammatical information: adj.Meaning: `turned, twisted, crooked, cunning' (IA.)Derivatives: - ότης f. `crook, perversity' (Plu. a.o.). - όω, also w. δια-, κατα-, `to twist, to dislocate, to torture, to torment' (IA.) with - ωσις, - ωμα, - ωτήριος; also - ευμα n. (: *στρεβλεύω) `perversion' (Sm.). Also στρέβλη f. `winch, roll, screw', also as instrument of torture (A., Arist., Plb. etc.); formation as σμί-λη a.o., backformation from στρεβλόω or substant. of στρεβλός? -- A. With o-vowel: στρόβος m. `whirl' (A. Ag. 657, H.). From this 1. στρόβ-ῑλος m. `top, whirlwind, whirlpool, fir-cone etc.' (Att., hell. a. late; cf. ὅμ-ῖλος a.o.) with - ίλιον, - ιλίτης, - ιλέα, - ιλᾶς, - ιλεών, - ίλινος, - ιλώδης, - ιλίζω, - ιλόω (all late). 2. - ίλη f. `cone made of lint' (Hp.). 3. - εύς m. name of a fuller's instrument (sch.). 4. - εία f. `fullery?' (Delos IIIa). 5. στροβελός σοβαρός, τρυφερός; - ελόν σκολιόν, καμπύλον H. 6. στροβανίσκος τρίπους H. 7. στροβάζων συνεχῶς στρεφόμενος H. 8. στροβέω, somet. w. δια- a.o., `to turn around in circles, to move violently, to distract' (A., Ar., hell. a. late), prob. old deverbat. Here wit nasal infix στρόμβος m. `top' (Ξ 413), `whirlwind' (A. Pr. 1084), `snail-shell, snail etc.' (Arist., hell. poet.) with - ο-ειδής, - ώδης (Arist. a.o.), - εῖον, - ιλος, - ηδόν, - έω, - όω (rae a. late). -- B. With α-vowel (zero grade?): στραβός `squinting' (medic.), with - ων `id.' ( Com. Adesp.), also PN, - αξ PN, - ότης f. `squint' (Orib. a.o.), - ίζω `to squint' (H., EM) with - ισμός (Gal. a.o.). The orig. meaning still in στραβο-πόδης `with twisted feet' (Hdn.). Further στράβηλος m. f. `wild olive-tree' (Pherecr. in lyr.), name of a snail (S. Fr. 324, Arist. a.o.); στραβαλός ὁ στρογγυλίας καὶ τετράγωνος ἄνθρωπος. Άχαιοί H.; στραβεύς κωπεύς H. (Chantraine Étrennes Benveniste 17). On ἀστραβής s. v. -- C. On themselves stand some forms wit - οι-: στροῖβος δῖνος H. ( στροιβός δεινός cod.); Στροῖβος also Att. PN; πολύ-στροιβος `rich of whirls', of θάλασσα, Νεῖλος (Nic.), after πολύ-φλοισβος; from there the simplex στροῖβος etc.? Further στροι-βᾶν ἀντιστρέφειν, στροίβηλος ἔπαρμα πληγῆς ἐν κεφαλῃ̃H. Also with - ει- in Thess. Στρειβουνείοι (: *Στρείβων) ? s. Bechtel Dial. 1, 210. -- Lat. LW [loanword] strabus, strabō, strambus, also scriblĩta f. des. of a cake from *στρεβλίτης ( ἄρτος); s. W.-Hofmann s.v. and Leumann Sprache 1, 206f. (= Kl. Schr. 173).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)Etymology: As so many words in - β- the above group as a whole has a popular-expressive character. The primary verb that belongs here has an aspirate, s. στρέφω. -- I don't think that the word has anything to do with στρέφω. The word is rather Pre-Greek (note the prenasalization in στóμβος; the suffix in στραβ-αλ-, στροβ-αν-; the suffix - ιλ- is frequent in Pre-Greek. The variation α\/ο\/οι is unknown to me. None of the words is discussed by Furnée.)Page in Frisk: 2,806-807Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στρεβλός
-
10 πραότης
-
11 αὐτουδέτερος
αὐτουδέτερος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αὐτουδέτερος
-
12 αὐχμηρότης
A squalor, metaph., Men.Rh.p.402S.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αὐχμηρότης
-
13 βλαισότης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βλαισότης
-
14 βλακότης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βλακότης
-
15 γαμψότης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γαμψότης
-
16 γαυρότης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γαυρότης
-
17 γνησιότης
II genuineness, sincerity,μετὰ πάσης γ. Poxy.140.16
(vi A. D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γνησιότης
-
18 γριφότης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γριφότης
-
19 γρυπότης
A hookedness, of the nose, opp. σιμότης, X.Cyr.8.4.21, Arist. Rh. 1360a27; of a beak, Plu.2.994f; of talons, ib.641d.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γρυπότης
-
20 δικαιότης
A = δικαιοσύνη, X.An.2.6.26, Pl.Prt. 331b, Ph.2.641, Plot.4.7.8.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δικαιότης
См. также в других словарях:
μιλ(λ)ότης — μιλ(λ)ότης, ητος, η (Α) [μιλ(λ)ός] βραδύτητα, νωχέλεια … Dictionary of Greek
αινιγματικότητα — ( ότης), η [αινιγματικός] το να εκφράζεται κανείς με αινίγματα, η ασάφεια … Dictionary of Greek
ότητα — ότης fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ότητας — ότης fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ότητι — ότης fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ότητος — ότης fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-της — ΝΜΑ παραγωγική κατάληξη πλήθους αρσενικών ονομάτων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, η οποία έχει προέλθει από ΙΕ κατάληξη σε t (πρβλ. αρχαίο ινδικό pariksi t, ομηρικό περι κτί ται) επεκτεταμένη με φωνήεν ᾱ / η . Η κατάληξη της χρησιμοποιήθηκε για … Dictionary of Greek
κρυότητα — και κρυγιότη, η (Μ κρυότητα και κρυότης και κρυότη) κρύο, παγωνιά, ψύχος μσν. κρυολόγημα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κρύο + κατάλ. ότης (πρβλ. βαρβαρ ότης, καθαρ ότης). Ο τ. κρυγιότη < κρύγιος + κατάλ. ότης (πρβλ. αγρι ότη, νι ότη)] … Dictionary of Greek
μηλάτης — και μηλότης, ὁ (Α) ο ποιμένας (α. «μηλόται ποιμένες», Ησύχ. β. «ποιμένων, οἳ καὶ προβατεῑς καλοῡνται καὶ μηλάται», Ευστάθ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο. τ. μηλ ότης < μῆλον (II) «κοπάδι, αγέλη ζώων» + κατάλ. ότης (πρβλ. ιππ ότης, τοξ ότης). Το μηλ άτης έχει… … Dictionary of Greek
-τητα — της, ΝΜΑ παραγωγική κατάληξη θηλυκών ουσιαστικών όλων τών περιόδων τής Ελληνικής η οποία ανάγεται στην ΙΕ κατάληξη * tāt (πρβλ. αρχ. ινδ. sarva tāt «ολότητα», αβεστ. haurva tāt «ολότητα», λατ. novi tās «νεότητα»). Τα θηλυκά σε της παράγονται,… … Dictionary of Greek
σχηματότης — ητος, ἡ, Α (μτγν. τ.) σχήμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < σχῆμα, ήματος κατά τα θηλ. σε ότης* (πρβλ. ποι ότης)] … Dictionary of Greek
