Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

τοῦ+τέλους

  • 21 μακαρίζω

    μετ. считать счастливым; называть счастливым;

    μηδένα προ τού τέλους μακάριζε — никого нельзя считать счастливым до его смерти

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > μακαρίζω

  • 22 Για να παινεύεις μια ωραία μέρα, περίμενε το τέλος της

    – Για να παινεύεις μια ωραία μέρα, περίμενε το τέλος της
    – Μηδένα προ του τέλους μακάριζε
    • Не хвали день до вечера
    Источник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008

    Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Για να παινεύεις μια ωραία μέρα, περίμενε το τέλος της

  • 23 Μην παινεύεις την αρχή σαν δεν είδες το τέλος

    – Για να παινεύεις μια ωραία μέρα, περίμενε το τέλος της
    – Μηδένα προ του τέλους μακάριζε
    • Не хвали день до вечера
    Источник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008

    Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Μην παινεύεις την αρχή σαν δεν είδες το τέλος

  • 24 αὐθαίρετος

    A self-chosen, self-elected,

    στρατηγοί X.An. 5.7.29

    ; στεφανηφόρος voluntary, i.e. undertaking the duty at one's own expense, Ath.Mitt.36.159 (Syros, ii A. D.), cf. IG12(5).660,668;

    γυμνασίαρχος OGI583.8

    ;

    συνήγορος POxy.1242.10

    . Adv.

    - τως Inscr.Magn.163.15

    , PLond. 2.280.7 (i A. D.).
    II by free choice, of one-self, E.Supp. 931;

    αὐ. ἐξῆλθε 2 Ep.Cor.8.17

    ; independent, free,

    εὐβουλία Th.1.78

    ;

    ἡ τοῦ τέλους ἔφεσις οὐκ αὐ. Arist.EN 1114b6

    .
    III of things, due to one's own choice,

    ὄλβος B.Fr.20

    ; usu. of evils, self-incurred,

    πημοναί S.OT 1231

    ;

    οὐκ αὐθαίρετοι βροτοῖς ἔρωτες E.Fr. 339

    ; νόσοι.. αἱ μέν εἰσ' αὐ. ib.292.4; κίνδυνοι, δουλεία, Th.1.144, 6.40;

    θάνατος X.HG6.2.36

    ;

    λῦπαι Men.634

    ;

    δυστύχημα Id.618

    . Adv.

    - τως

     of free choice,

    LXX 2 Ma.6.19

    , al., Mitteis Chr. 361 (iv A. D.);

    πείθεσθαί τινι Plu.Pel.24

    , independently, Luc.Anach.34.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αὐθαίρετος

  • 25 βούλησις

    A willing, Arist.de An. 433a43;

    β. ἀγαθοῦ ὄρεξις Id.Top. 146b5

    , cf. EN 1111b19; τῶν ἀδυνάτων, τοῦ τέλους, ib. 1111b22, 1113a15; purpose,

    πράσσειν β. E.HF 1305

    ; wish, desire, Th.3.39, Pl.Grg. 509d, etc.; βούλησιν ἐλπίζει entertains a hope and purpose, Th.6.78;

    κατὰ τὴν β. Pl.Cra. 420d

    , al.; παρὰ τὴν β. ibid., Arist.EN 1136b24: pl., Pl.Lg. 688b, Arist.Rh. 1378b18; of the gods, Polystr. p.10 W.
    II purpose or meaning of a poem, Pl.Prt. 344b; signification of a word, Id.Cra. 421b.
    III will, testament,

    β. ἔγγραφος PLips. 33 ii 10

     (iv A. D.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βούλησις

  • 26 προεξανίσταμαι

    προεξ-ανίσταμαι, [voice] Pass., with [tense] aor. 2, [tense] pf. and [tense] plpf. [voice] Act.,
    A rise before or first, Hdt.9.62; rouse oneself beforehand, D.18.163, J.AJ18.6.10;

    π. τῷ πολέμῳ

     make war first,

    Plu.Rom.16

    : c. gen.,

    π. τοῦ τέλους Lib.Or.51.4

    ; to be roused before,

    τὼ χεῖρε π. τῶν ὀφθαλμῶν Them.Or.17.216c

    .
    2 in a race, start before the signal is given,

    οἱ προεξανιστάμενοι ῥαπίζονται Hdt.8.59

    , cf. Plu.Them.11; - αναστάντας καταγινώσκειν condemn hastily, Ph.2.210.
    3 revolt prematurely, Plu.2.459e.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προεξανίσταμαι

  • 27 προθετικός

    προθετικός, ή, όν, (
    A

    πρόθεσις 11

    ) setting before itself, ἡ ἀρετὴ π. [ τοῦ τέλους] Arist.MM 1190a19; opp. ποιητικός, connected with planning, opp. execution, prob.l. ib.21.
    II of or for prefixing,

    π. μόριον

     preposition,

    D.H.Amm.2.2

    ; prepositional, σύνδεσμοι Stoic. ap. A.D. Synt.305.24; σύνταεις A.d.l.c.22.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προθετικός

  • 28 προκαταπίπτω

    A fall down before, sooner, M.Ant.4.15, D.C.71.7; τοῦ τέλους collapse before the end, Plu. 2.458d: metaph.,

    π. ταῖς ψυχαῖς

     despond beforehand,

    D.S.20.9

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προκαταπίπτω

  • 29 τέλος

    τέλος, εος, τό, ([etym.] τέλλομαι, τέλλω)
    A coming to pass, performance, consummation,

    εἰ γὰρ ἐπ' ἀρῇσιν τ. ἡμετέρῃσι γένοιτο Od.17.496

    ;

    ἐν [θεοῖς] τ. ἐστὶν ὁμῶς ἀγαθῶν τε κακῶν τε Hes.Op. 669

    ; δίκη δ' ὑπὲρ ὕβριος ἴσχει ἐς τ. ἐξελθοῦσα issuing in fulfilment, execution, ib. 218;

    καθάπερ ἐκ δίκης κατὰ νόμον τ. ἐχούσης PEleph.1.12

     (iv B.C.), cf. IG12(7).67.48 (Arcesine, iv/iii B.C.);

    καθήκει νῦν [τὰν γνώμαν] ἐπὶ τέλος ἀχθῆμεν SIG793.7

     (Halasarna, i A.D.); ἔλπομαι μέν, ἐν θεῷ γε μὰν τ. Pi.O.13.105, cf. N.8.45, 10.29, D.18.193;

    ἢν θεὸς ἀγαθὸν τ. διδῷ αὐτῷ X.Cyr.3.2.29

    ;

    ἐν πείρᾳ τ. διαφαίνεται Pi.N.3.70

    ;

    ψευστήσεις, οὐδ' αὖτε τ. μύθῳ ἐπιθήσεις Il.19.107

    , cf. Isoc.5.71, 6.77; result,

    τ. δ' οὔ πώ τι πέφανται Il.2.122

    ;

    εἵως κε τ. πολέμοιο κιχείω 3.291

    ;

    ἐν γὰρ χερσὶ τ. πολέμου 16.630

    ; ἶσον τείνειεν πολέμου τ. 20. 101, cf. Hes.Th. 638 (but ἢ πολέμοιο ἢ λοιμοῖο τ. ποτιδέγμενοι the coming to pass (outbreak) of.., A.R.4.1282); τί μὰν ἀφήσει τ.; S. OC 1468 (lyr.); τί ἔσται τὸ τ. τῶν γιγνομένων τούτων ἐμοί; Hdt.1.155, cf. Isoc.6.50; ἀποίητον.. θέμεν ἔργων τ. undo things done, Pi.O.2.17; ὁδοῦ τ. S.OC 1400; φόνου τ. A.R.1.834;

    τοῦ δ' ὔμμι τέλος κρηῆναι ἔοικεν Id.3.172

    ; τῷ τ. πίστιν φέρων the outcome, S.El. 735; Ζεὺς πάντων ἐφορᾷ τ. Sol.13.17;

    ἀκόλουθον τὸ τ. ἐξέβη τοῦ κινδύνου ταῖς ἐπιβολαῖς Plb.4.11.9

    ;

    ἀμφίδοξα τὰ τ. τῶν κινδύνων αὐτοῖς ἀπέβαινε Id.18.28.11

    , cf. 18.32.12, 3.5.7;

    τ. τοιόνδε ἐγένετο τῆς μάχης Hdt. 9.22

    , cf. Plb.1.61.2; μάχης.. κεκύρωται τ. A.Ch. 874; διὰ μάχης ἥξω τέλους, = διὰ μάχης ἥξω, Id.Supp. 475; ἐπ' ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τ. to seek to determine the issue of the battles in both directions, Pi.O.13.57; more generally, event,

    οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι τ. χαριέστερον εἶναι ἢ ὅτε.. Od.9.5

    : in concrete sense, result, product,

    τ. εὐπεψίας αἱματικῆς πιμελὴ καὶ στέαρ Arist.PA 672a4

    , cf. GA 725b8.
    2 in contexts like Hes.Op. 669, Il.16.630 (v. supr.), τ. can be understood as power of deciding, supreme power, and so we have

    τ. μὲν Ζεὺς ἔχει.. πάντων ὅσ' ἐστί Semon.1.1

    ;

    ἐν δ' ἐμοὶ τ. αὐτοῖν γένοιτο τῆσδε τῆς μάχης πέρι S.OC 423

    ; [

    Ἄπολλον].. ὅθεν πολεμόκραντον ἁγνὸν, τ. ἐν μάχᾳ A.Th. 162

     (lyr.);

    τελέων τελειότατον κράτος, ὄλβιε Ζεῦ Id.Supp. 525

     (lyr.);

    τ. ἔχει δαίμων βροτοῖς, τ. ὅπᾳ θέλει E.Or. 1545

     (lyr.);

    τ. δ' ἐφ' ἡμῖν, εἴτε.. εἴτε.. Id.Hel. 887

    ; καὶ τοῖσ' (sc. ἰητροῖς) οὐδὲν ἔπεστι τ. they have no power or efficacy, Sol.13.58: and in the civil sphere, τ. ἔχειν, of persons, to have the power to ratify, IG12.57.25, Foed. ap. Th.4.118, Arist.Pol. 1322b13; ὅ τι ἂν δόξῃ τοῖς πλείοσι τοῦτ' εἶναι τ. the decision of the majority must be final, ib. 1317b6; κύριος ἔστω ἐπιβάλλειν κατὰ τὸ τ. shall have authority to inflict a fine up to the limit of his powers, Lexap.D.43.75;

    κατὰ τὸ τ. ζημιοῦσθαι Is.4.11

    ; τοῖς κατ' ἐμπορίαν παραγιγνομένοις μηδὲν ἔστω τ. πλὴν ἐπὶ κήρυκι ἢ γραμματεῖ Foed. ap. Plb.3.22.8; τ. ἔχειν, of things, to have decisive or final authority,

    σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς ἔχει τ. δή A.Pr. 13

    ; ἡ.. τούτου αἰτίασις οὐκ ἔχει τ. has no validity, Antipho 5.89; πρὶν τ. τι αὐτῶν ἔχειν before any of the terms had validity, i.e. had been ratified, Th.5.41, cf. D.35.27; τοῦ ζῆν καὶ μὴ ζῆν τὸ τ. ἐστὶν ἐν τῷ ἀναπνεῖν the decisive difference between.., Arist.Resp. 480b19.
    3 magistracy, office,

    τ. δωδεκάμηνον Pi.N.11.9

     ( δυω- codd.); οἱ ἐν τ. men in office, magistrates, S.Aj. 1352, Ph. 385, Th.3.36; ἔξω τῶν βασιλέων καὶ τῶν μάλιστα ἐν τ. Id.1.10, cf. 6.88;

    οἱ ἐν τέλεϊ ἐόντες Hdt.3.18

    , 9.106; poet.,

    οἱ ἐν τέλει βεβῶτες S.Ant.67

    ; οἱ τὰ τ. ἔχοντες Foed. ap. Th.5.47;

    ὂρ μέγιστον τ. ἔχοι Schwyzer409.3

     (Elis, V B.C.);

    τοὺς.. τὸ ὁροφυλακικὸν τ. ἔχοντας SIG633.94

     (Milet., ii B.C.); τὸ τ. the government,

    τοιαῦτ' ἔδοξε τῷδε Καδμείων τέλει A.Th. 1030

    ; τὰ τ. the magistrates, Th. (with a masc. part. and pl. (v.l.) verb) 1.58, 4.15, X.An.2.6.4.
    4 decision, doom,

    Ζεὺς.. οἶδε, ὁπποτέρῳ θανάτοιο τ. πεπρωμένον ἐστί Il.3.309

    ;

    Κῆρες δὲ παρεστήκασι.., ἡ μὲν ἔχουσα τ. γήραος ἀργαλέου, ἡ δ' ἑτέρη θανάτοιο Mimn.2.6

    ; μήτηρ.. μέ φησι διχθαδίας Κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλος δέ (or τέλοσδε) Il.9.411, cf. 13.602; ἐξέφυγον θανάτου τ. Archil.6.3;

    τ. θανάτου ἀλεείνων Od.5.326

    ;

    τ. θανάτοιο κάλυψεν Il.5.553

    ;

    οὐδέ κέ μ' ὦκα τ. θανάτοιο κιχείη 9.416

    , cf. 11.451;

    ἡμετέρου θανάτοιο κακὸν τ., οἷον ἐτύχθη Od.24.124

    , cf. A.Th. 906 (lyr.):—judicial decision,

    ἀμμενῶ τ. δίκης Id.Eu. 243

    ; κύριον μένει τ. ib. 544 (lyr.); οὐκ ἔχουσα τῆς δίκης τ. not having authority to decide the case, ib. 729; ἦ κἀπ' ἐμοὶ τρέποιτ' ἂν αἰτίας τ.; will you submit the decision of this case to me? ib. 434;

    τὸ τ. κρίνειν Pl.Lg. 768b

    ; τ. ἐπιθέτω τῇ δίκῃ ib. 767a, cf. 761e, 957b; decision of an assembly, A. Supp. 603, 624; of a king, Id.Ag. 934; ἐξαιτράπης ἐὼν Ἰωνίης, τ. ἐποίησε τὴν γῆν εἶναι Μιλησίων prob. in SIG134b30 (Milet., iv B.C.); ὥς τοι ἐγὼ μύθου τ. ἐν φρεσὶ θείω the summing up or crux of the matter, Il.16.83.
    5 something done or ordered to be done, task, service, duty, γνῶ.. ὅ οἱ οὔ τι τ. κατὰ καίριον ἦλθεν on no fatal errand, Il.11.439 (nisi leg. κατακαίριον)

    ; οὐδὲ μακύνων τ. οὐδέν Pi.P.4.286

    ; ὅσοις τοῦτ' ἐπέσταλται τ. A.Eu. 743, cf. Ag. 908; μ' Ἀπόλλων τῷδ' ἐπέστησεν τέλει ib. 1202, cf. Ch. 760; ἄυπνα ὀμμάτων τέλη the wakeful duties (or services) of the eyes, E.Supp. 1137 (lyr.); ἀμφοτερᾶν τοι χαρίτων.. ζεύξω τ. the rendering of both services, Pi.I.1.6; αἰτουμένῳ μοι κοῦφον εἰ δοίης τ. a small service or favour, A.Th. 260;

    ἡξῶ ναὶ τὸν Πᾶνα κακὸν τ. αὐτίκα δωσῶν Theoc.4.47

    ; obligation to render a service or payment, ὅτε δὴ μισθοῖο τ. πολυγηθέες ὧραι ἐξέφερον the Payment(-day) of the wage, Il.21.450;

    οἱ δ' ἐλάττω τῶν ἱκανῶν κεκτημένοι, τὴν ἀναγκαίαν ἀτέλειαν ἔχοντες, ἔξω τοῦ τ. εἰσὶ τούτου D.20.19

    , cf. Poll.8.156; ἐν τέλει μαθεῖν to be taught for a fee, Id.4.46.
    6 pl., services or offerings due to the gods,

    δαίμοσιν θῦσαι θέλουσα πελανόν, ὧν τέλη τάδε A.Pers. 204

    ;

    ἔνθ' ὁρίζεται βωμοὺς τ. τ' ἔγκαρπα Κηναίῳ Διί S.Tr. 238

    ; ἔλιπον Ζηνὶ τροπαίῳ πάγχαλκα τ. Id.Ant. 143 (anap.);

    γῇ δὲ τῇδε Σισύφου σεμνὴν ἑορτὴν καὶ τέλη προσάψομεν E.Med. 1382

    ;

    θεοῖσι μικρὰ θύοντες τέλη Id.Fr.327.6

    ; of the Eleusinian mysteries, οὗ πότνιαι σεμνὰ τιθηνοῦνται τ. S.OC 1050 (lyr.), cf. Fr. 837;

    σεμνῶν ἐς ὄψιν καὶ τ. μυστηρίων E.Hipp.25

    ; called μεγάλα τ., Pl.R. 560e; rarely in sg., τοῦδε μυστικοῦ τέλους this mystic rite, A.Fr. 387; of the marriage rite,

    τ. γάμοιο Od.20.74

    , cf.A.R.4.1202, AP6.276 (Antip.); γαμήλιον τ. A.Eu. 835; τὰ νυμφικὰ τ. S.Ant. 1241;

    τ. ὁ γάμος ἐκαλεῖτο Poll.3.38

    , cf. Paus.Gr.Fr.306, Sch.Ar.Th. 982, Stob.2.7.3a.
    7 service rendered by a citizen in the Solonian constitution to the state, also his rating according to this service, θητικοῦ ἀντὶ τέλους ἱππάδ' ἀμειψάμενος Epigr. ap. Arist.Ath.7.4; τιμήματι διεῖλεν εἰς τέτταρα τ. four ratings or classes, ib.7.3; later, τὸ τῶν ἱππέων τ., Lat. ordo equester, D.C.48.45, al.
    8 dues exacted by the state, Ar.V. 658 (pl.), Pl.R. 425d (pl.); ἀγορᾶς τ. a market- toll, Ar.Ach. 896; πορνικὸν τ. Aeschin.1.119; τ. πρίασθαι, πωλεῖν, farm a tax or let it, D.24.144, Aeschin. l.c.; ἐκλέγειν. πράττειν, levy it, D.l.c., Alex.263.3, Aeschin.3.113; τελεῖν pay a tax or duty, Pl.Lg. 847b; εἰ τὰ τ. τελεῖ, ποῖον τ. τελεῖ, questions put to candidates at Athens, Din.2.17, Arist.Ath.7.4;

    τέλη κατατίθησιν Antipho 5.77

    ;

    καταβαλεῖν And.1.93

    ; freq. in Inscrr., IG12.46.12, al., SIG135.14 (Olynthus, iv B.C.), al., and Papyri, τὸ ὡρισμένον τῆς αἰτήσεως τ., etc., POxy.1473.30 (iii A.D.), cf. PCair.Zen.240.7 (iii B.C.), etc.: metaph., τέλη λύειν, v. λύω v. 2.
    9 financial means, expenditure, usu. in dat. pl., ὃς ἂν τοῖς ἰδίοις τ. μὴ ἑαυτὸν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ by the use of his own means, Th.6.16; κακῶς ἡμᾶς αὐτοὺς ποιούντων τέλεσι τοῖς οἰκείοις if we harm ourselves at our own expense, Id.4.60;

    ἀναγραψάτω.. τέλεσι τοῖς Λεωνίδου IG 12.56.22

    , cf. 94.14, al.;

    Χερρόνησον τοῖς αὑτοῦ τ. διορύξει D.6.30

    ;

    δημοσίοις τέλεσι Plu.Phoc.38

    : in nom. sg., μάτην γὰρ οἴκῳ σὸν τόδ' ἐκβαίη τ. E.Fr. 639.
    10 a military station or post with defined duties (cf. signf. 5), ἐλθεῖν εἰς φυλάκων ἱερὸν τ. Il.10.56; αἶψα δ' ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τ. ἷξον ἰόντες ib. 470; δόρπον ἔπειθ' ἑλόμεσθα κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν at our posts, in the ranks, 11.730, cf. 18.298; later, military unit, division, squadron,

    τέλει ἑνὶ τῶν ἱππέων Th.2.22

    , cf. 4.96;

    πελταστῶν τέλη E.Rh. 311

    ;

    κατὰ τέλεα Hdt.1.103

    , 7.87, al.;

    κατὰ τέλη Th.6.42

    , Plb.11.11.6, cf. 11.15.2, Polyaen.2.1.17; in the Roman army, legion, J.AJ14.16.2, BJ1.17.9, Plu.Ant.18.56, App.BC5.87, al.
    b a force of 2048 infantry, = μεραρχία, Ascl. Tact.2.10, Arr.Tact.10.5, Ael.Tact.9.7.
    c a force of 2048 cavalry, Ascl.Tact.7.11, Arr.Tact.18.4, Ael.Tact.20.2.
    II δίρρυμά τε καὶ τρίρρυμα τέλη troops or columns of.. chariots, A.Pers.47 (anap.); of ships,

    τρία τ. ποιήσαντες τῶν νεῶν Th.1.48

    : also ὀρνίθων τέλεα flocks of birds, v.l. for γένεα, Hdt.2.64;

    τ. ἀθανάτων A.Fr. 151

     (anap.).
    12 a territorial division, Στρατικὸν τ. SIG421.44 (Acarnania, iii B.C.); Κορωνείων τὸ τ. Supp.Epigr.3.354 (Thebes, iii B.C.); τὸ Λοκρικὸν τ. GDI2070 (Delph., ii B.C.).
    II degree of completion or attainment,

    τόσσον μὲν ἔχον τ., οὔατα δ' οὔ πω.. προσέκειτο Il.18.378

    ; degree of maturity, age,

    ἐπὴν δὴ τοῦτο τ. παραμείψεται ὥρης Mimn.2.9

    ;

    ἥβης πρὶν τ. ἄκρον ἰδεῖν Simon.123

    ;

    ἥβης τ. μολόντας E.Med. 920

    ; εἰς ἀνδρὸς τ. ἰέναι man's estate, Pl.Mx. 249a;

    εἰς πρεσβύτου τ. ἀφικομένοις Id.Epin. 992d

    ;

    τὸ τῶν παίδων τ. ἄδηλον οἷ τελευτᾷ κακίας καὶ ἀρετῆς ψυχῆς τε πέρι καὶ σώματος Id.Smp. 181e

    ;

    οὐδὲ γήρως ἔβας τ. σὺν τᾷδε E.Alc. 413

     (lyr.).
    b a length of time (or space), term, course, ἀρετάς, αἷσι Κλεωνυμίδαι θάλλοντες αἰεὶ σὺν θεῷ θνατὸν διέρχονται βιότου τ. Pi.I.4(3).5(23); so perh. in E.Hipp.87 (v. infr. 3), and in διὰ τέλους (v. infr. 2 c).
    2 state of completion or maturity, τ. λαβεῖν, ἔχειν, of plants or animals, to attain maturity, Pl.Phdr. 276b, Lg. 834c, cf. 899e: hence, completion, end, finish, τ. ἐπιθεῖναι τῷ λόγῳ complete it, Id.Smp. 186a, cf. Prt. 348a; ὃ πᾶσι τοῖς προτέροις ἐπ έθηκε τ. as a finish to all his former acts, D.18.140;

    τὸ τ. τῆς σκηνῆς ἐποιήσαντο X.Cyr.2.3.24

    ;

    ταύτης.. τῆς ἡμέρας τοῦτο τὸ τ. ἐγένετο Id.An.1.10.18

    ; τ. λαβεῖν to be completed, Pl.R. 501e, Isoc.4.5;

    τ. ἔχειν Pl.Lg. 772c

    ; οὐ τ. ἵκεο μύθων didst not reach the end of thy speech, Il.9.56;

    ἐπὶ τέλους τοῦ δρόμου Pl.R. 613d

    ;

    μέχρι τοῦ τὸ προκείμενον ἐπὶ τέλος ἀχθῆναι PTeb.14.8

     (ii B.C.);

    ἑκάστων πρὸς τέλος ἀχθέντων UPZ108.29

     (ii B.C.), cf. BGU1816.11 (i B.C.);

    ἡ εἰκοστὴ τοῦ νοσήματος ἡμέρα τ. μὲν τριῶν ἑβδομάδων, ἓξ δὲ τετράδων Gal.18(2).234

    :—freq. in Adverbial phrases:
    a τέλος at last,

    ὥστε τ. ἡσυχίαν ἦγον Th.2.100

    , cf. 5.46; but most freq. at the beginning of the clause,

    μάχης δὲ καρτερῆς γενομένης, τέλος οὐδέτεροι νικήσαντες διέστησαν Hdt.1.76

    , cf.4.131, al.;

    τέλος δέ Id.1.36

    , Thgn. 1294, etc.; ἀλλὰ τ. Hdt.6.137;

    τ. μέντοι Id.5.89

    , X.HG5.4.30;

    τ. γε μέντοι S.Ant. 233

    ; καὶ τ. Hdt.4.154, Th.1.109; τό γε τ. Pl.Lg. 740e.
    b < ἐς τ. in the end, in the long run,

    πάντως ἐς τ. ἐξεφάνη Sol.13.28

    , cf. Hdt.9.37; εἰς τ. S.Ph. 409;

    θνητῶν δ' εἰς τ. ὄλβιος οὐδείς E.IA 161

     (anap.), cf. Hdt.3.40; ὁρῶντες τὴν Λιβύην εἰς τ. ἀβλαβῆ διαμένουσαν altogether, completely, Plb.1.20.7, cf. PTeb.38.11 (ii B.C.), OGI90.12 (Rosetta, ii B.C.), PSI10.1120.5 (i B.C./i A.D.); ἐς τ. ἄνυε μοίρας dub. l. in Theoc.1.93.
    c διὰ τέλους (orig. perh. from signf. 1.1 or 5, or 11.1b, through the (whole) performance or time), through to the end, completely, A.Pr. 275, S.Aj. 685, E.Supp. 270, Isoc.5.24, 8.17, 19.4; throughout, all the time, always, Antipho 5.42, Timocl.8.5, Hegesipp.Com.2.3; so

    διὰ τέλεος Hp.Acut.46

     (= διὰ παντὸς καὶ ἀεί acc. to Gal.15.618);

    διὰ τέλους ἀεί Pl.Phlb. 36e

    ; permanently, for good, τοῦ ἀφεθῆναί σε διὰ τ. PPetr.2p.45 (iii B.C.).
    e τέλει perh. in the end, S.OT 198 (lyr.).
    3 esp. τ. ἔχειν βίου to have reached the end of life, to be dead, Pl.Lg. 801e;

    ἐμοὶ μὲν τοῦ βίου τὸ τ. ἤδη πάρεστιν X.Cyr.8.7.6

    ;

    πᾶσίν ἐστιν ἀνθρώποις τ. τοῦ βίου θάνατος D.57.27

    ;

    εἰς τ. τοῦ ζῆν ἀφικνεῖσθαι S.OC 1530

    : less freq. abs., death,

    ἐλπίς ἐστι νύκτερον τ. μολεῖν A.Th. 367

     (lyr.);

    οἱ νεηνίαι οὐκέτι ἀνέστησαν ἀλλ' ἐν τέλεϊ τούτῳ ἔσχοντο Hdt.1.31

    ; ἔχει τὸ κάλλιστον τ. X.Cyr.7.3.11; ἔχει τ., = τετελεύτηκε, Laconian phrase acc. to Hsch.;

    τῶν ἤδη τ. ἐχόντων Pl.Lg. 717e

    , cf. 772c, BGU1857.7 (i B.C.); reversely,

    τ. ἔχει τινά Pl.Lg. 740c

    ;

    οἷόν σε βίου τ. εἷλε E.Rh. 735

     (anap.):—but ὀλβίως ἔλυσεν τὸ τ. βίου has paid life's toll (cf. supr.1.8), S.OC 1720 (lyr.); τὸ τ. ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ Poet. in Mus.Script.p.452 von Jan; also

    τ. δὲ κάμψαιμ' ὥσπερ ἠρξάμην βίου E.Hipp.87

     (cf. supr. 11.1b); πρὶν ἂν πέλας (v.l. τέλος)

    γραμμῆς ἵκηται καὶ τ. κάμψῃ βίου Id.El. 955

    -6.
    4 end, cessation, ὡς δὲ πρὸς τ. γόων ἀφίκοντ' S.OC 1621; πῶς τροχηλάτου μανίας ἂν ἔλθοιμ' ἐς τ. πόνων τ' ἐμῶν; E.IT83; ὅταν δὴ πημάτων λάβῃ τ. Id.Hel. 534;

    τ. δέχει δὴ τῶν ἐμῶν προσφθεγμά των Id.Hec. 413

    ;

    ἡ μὲν οὖν ἐπανάστασις.. τοῦτο τὸ τ. ἔσχεν Hell.Oxy.10.3

    ;

    ἐπειδὴ οὐχ οἷόν τε εἰς ἄπειρον, τ. ἔσται πάσης φορᾶς Arist.Metaph.

     1074a30.
    5 end of a word, A.D.Pron.12.25, al.; of a sentence,

    ἐπὶ τέλει πρόσκειται Sor.1.43

    , cf. Gal.15.20; of a chapter or book,

    ἐπὶ τέλει ἀναλυθήσεται Archim.Sph.Cyl.2.4

    , cf. Gal.15.10;

    πρὸς τῷ τ. ῥηθήσεται Pl.Lg. 957b

    ;

    πρὸς τῷ τ. τοῦ ἐντέρου Arist.PA 675a16

    ; ἀπὸ τέλους τοῦ σταδίου, opp. ἀπὸ μέσου, Id.Ph. 239b34 (cf. infr. 111.2).
    III achievement, attainment,

    τηλοῦ ἐμοὶ νόστοιο τ. γλυκεροῖο γενέσθαι Od.22.323

    , cf. Pi.N.3.25;

    τ. δὲ τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ Αἰθίοπος ὧδε ἔλεγον γενέσθαι Hdt.2.139

    ; πῶς ἂν καὶ τοῦτο τοῦ τ. τυγχάνοι, i.e. might be achieved, Gem.8.36.
    2 winning-post, goal in a race,

    πρὸς τ. ὀρνύμενον B.5.45

    ; in a contest,

    ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων, πρὶν τ. ἄκρον ἱκέσθαι Pi.I.4(3).32(50)

    ; εἰς τ. ἐλθεῖν, of runners in a race, Pl.R. 613c.
    b prize, ἔφερε πυγμᾶς τ. Pi.O.10(11).67; οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον ἀλλ' ἐφ' ἑκάστῳ ἔργματι κεῖτο τ. Id.I.1.27;

    ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσεκοσμήσαις, τ. ἔμμεν ἄκρον Id.P.9.118

     (perh. 'to be the winning post and prize');

    κρίνεις τ. ἀρετᾶς B.10.6

    : metaph.,

    οὐκ ἔχω εἰπεῖν τίνι τοῦτο Μοῖρα τ. ἔμπεδον ὤρεξε Pi.N.7.57

    .
    3 Philos., full realization, highest point. ideal, ἅπτεσθαι τοῦ τ. Pl.Smp. 211b; πρὸς τ. ἰὼν τῶν ἐρωτικῶν ib. 210e;

    πρὸς τ. ἀρετῆς ἐλθόντα Id.Clit. 410e

    , cf. R. 613c.
    b the end or purpose of action,

    τ. εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων τὸ ἀγαθόν Id.Grg. 499e

    ; freq. in Arist., EN 1094a18, al.: hence, the final cause, = τὸ οὗ ἕνεκα, Id.Metaph. 994b9, 996a26, al.; hence simply = τὸ ἀγαθόν, the chief good, Id.EN 1097a21, Zeno Stoic.1.45, etc.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τέλος

  • 30 δια

        I.
         διά
         δῐά
         (ᾰ) (у Hom. в начале стиха in arsi ῑ)
        1) praep. cum gen.
        (1) через, сквозь
        

    (διὰ θώρηκος Hom.; διὰ τοῦ ὀρόφου Xen.; διὰ τοῦ ὕδατος Plat.)

        δι΄ ὄμματος λείβων δάκρυον Soph. — проливая слезы из глаз;
        αἱ αἰσθήσεις αἱ διὰ τῶν ῥινῶν Plat. — обонятельные ощущения;
        τὰ διὰ στόματος ἡδέα Xen. — вкусовые наслаждения;
        διὰ τύχης τοιᾶσδ΄ ἰών Soph. — оказавшись в таком положении

        (2) через, по
        

    (διὰ πεδίοιο Hom.; διὰ θαλάσσας Pind. - ср. 8; ὅ Ἴστρος ῥέει δι΄ οἰκευμένης Her.)

        θόρυβος διὰ τῶν τάξεων ἰών Xen. — шум, проносящийся по рядам;
        τὸ διὰ πασῶν (sc. χορδῶν) муз. Plat., Arst.; — октава (досл. через все струны)

        (3) через, на расстоянии
        

    δι΄ ἄλλων εἴκοσι σταδίων Her. — еще через двадцать стадиев;

        διὰ πολλοῦ Thuc. — на большом расстоянии;
        δι΄ ἐγγυτάτου Thuc. — с ближайшего расстояния, перен. ближайшим образом, непосредственно;
        διὰ τριήκοντα δόμων πλίνθου Her. — через каждые тридцать рядов кирпичной кладки

        (4) через, по прошествии
        

    διὰ χρόνου Plat., Xen.; — по истечении некоторого времени;

        διὰ χρόνου πολλοῦ Her., διὰ πολλοῦ χρόνου Arph., διὰ μακρῶν χρόνων Plat. или διὰ μακροῦ Luc. — спустя долгое время;
        διὰ πεντετηρίδος Her. или δι΄ ἔτους πέμπτου Arph. — через (каждые) пять лет, т.е. раз в пятилетие;
        δι΄ ἐνιαυτοῦ или δι΄ ἔτους Xen. — ежегодно;
        διὰ τρίτης (sc. ἡμέρας) Arst. — по истечении трех дней

        (5) в течение, в продолжение
        

    δι΄ (ὅλης) τῆς νυκτός Her., Xen.; — в течение (всей) ночи;

        διὰ παντὸς τοῦ χρόνου Her., δι΄ ὅλου τοῦ αἰῶνος Thuc. или δι΄ αἰῶνος Soph. — постоянно, всегда;
        διὰ παντός Aesch. и διὰ τέλους Lys. (ср. 9) — навсегда:
        διὰ (παντὸς) βόυ Plat., Arst., Plut.; — в течение (всей) жизни;
        ἡμεῖς διὰ προγόνων Polyb. — мы и все наши предки

        (6) между, среди
        διὰ πολλῶν τε καὴ δεινῶν πραγμάτων σεσωσμένοι Xen. — спасшись от множества опасностей

        (7) (пре)выше, сверх
        

    (τιμᾶν δι΄ ἀνθρώπων τινά Pind.)

        εὐδοκιμέων διὰ πάντων Her. — прославившийся больше всех;
        διὰ πάντων τελεσιουργός Plut. — в высшей степени успешный

        (8) вдоль
        ἥ χηλέ διὰ τῆς θαλάσσης Thuc. — дамба, идущая вдоль морского берега (ср. 2)

        (9) вплоть до
        

    διὰ τέλους τὸ πᾶν Aesch. — все до конца;

        ταὐτὰ ἀκηκοότες καὴ ἀκούοντες διὰ τέλους Xen. — слышавшие и до сих пор слышащие то же самое (ср. 5)

        (10) посредством, с помощью
        

    διὰ χειρῶν (χερῶν) или διὰ χειρός Soph., Arst., Plut.; — руками или в руках;

        διὰ στόματος ἔχειν τινά Xen., Plut.; — постоянно говорить о ком-л.;
        διὰ μνημης ἔχειν Luc. — хранить в памяти, помнить;
        λέγοντες δι΄ ἀγγέλων Her. — уведомив через гонцов;
        δι΄ ἑρμηνέως Xen. — через переводчика;
        διὰ βασιλέων πεφυκώς Xen. — потомок царей;
        δι΄ ἑαυτοῦ Xen., Dem.; — собственными средствами, самостоятельно;
        τὰ γεγραμμένα διὰ τέχνης Arst. — произведения живописи, рисунки, картины;
        διὰ τριῶν τρόπων Arst. — тремя способами, трояко

        

    δι΄ ἐλέφαντος καὴ χρυσοῦ Diod. — из слоновой кости и золота;

        δι΄ ἀλφίτου καὴ σπονδῆς πεποιημέναι θυσίαι Plut. — жертвоприношения из ячменя и возлияний

        (12) из-за, ради
        (13) из-за, вследствие, по причине
        δι΄ ὧνπερ ὤλετο Soph. — (руки), от которых он погиб

        (14) в состоянии (часто перев. наречием или глагольным оборотом)
        

    διὰ μέθης Plat. — в состоянии опьянения;

        δι΄ ὀργῆς Soph. — в гневе:
        δι΄ ἡσυχίης Her. — в покое;
        δι΄ ἀκριβείας Plat., Arst.; — старательно, тщательно;
        διὰ παντὸς πολέμου ἰέναι τινί Xen. — объявить кому-л. беспощадную пойну;
        διὰ μάχης ἐλθεῖν τινι Eur. — вступить в бой с кем-л.;
        διὰ λόγων τινὴ ξυγγίγνεσθαι Plat. — вступать в беседу с кем-л.;
        διὰ γλώσσης ἰέναι Eur. — говорить, рассказывать;
        διὰ οὐδενὸς ποιεῖσθαί τι Soph. — не придавать никакого значения чему-л., ни во что не ставить;
        δι΄ αἰτάς ἔχειν τινά Thuc. — обвинять кого-л.;
        δι΄ αἰδοῦς ὄμμα ἔχειν Eur. — стыдливо потупить взгляд;
        διὰ τάχους Soph. и διὰ ταχέων Xen., Arst.; — поспешно;
        διὰ βραχέων Isocr. — кратко, сжато;
        διὰ μακρῶν Plat. — пространно;
        διὰ μιᾶς γνώμης Isocr. — единодушно;
        διὰ δικαιοσύνης ἰέναι Plat. — блюсти справедливость;
        γίγνεσθαι δι΄ ἀπεχθείας Xen. или δι΄ ἔχθρας Arph. — враждовать;
        δι΄ οἴκτου λαβεῖν τι Eur. — сжалиться над чем-л.

        2) praep. cum acc.
        (1) через, сквозь
        (2) через, по
        

    (ἐπὴ χθόνα καὴ διὰ πόντον Pind.; διὰ κῦμα ἅλιον Aesch. и διὰ πόντιον κῦμα Eur.)

        (3) через, поперек
        (4) вдоль
        

    (ἐν σπηεσσι δι΄ ἄκριας Hom.)

        (5) в течение, в продолжение
        

    (διὰ νύκτα Hom.)

        (6) через, посредством, при помощи
        

    (νικῆσαι δι΄ Ἀθηνην Hom.; σώζεσθαι διά τινα Xen.; διά τινα βελτίονα γενέσθαι Plat.)

        (7) вследствие, по причине, из-за
        δι΄ ἀφραδίας Hom. — по неразумию;
        δι΄ ἔνδειαν Xen. — из нужды;
        διὰ τοῦτο или διὰ ταῦτα Thuc., Xen., Plat.; — по этой причине, поэтому;
        διὰ τί ; Plat. — почему?, отчего?;
        διὰ πολλά Xen. — в силу многих обстоятельств;
        διὰ τύχην καὴ διὰ τὸ αὐτόματον Arst. — случайно и самопроизвольно;
        τὸ διὰ τί (= τὸ αἴτιον) Arst. — действующая причина;
        δι΄ ἐπιορκίαν Arst. — из боязни нарушить клятву;
        εἰ μέ διὰ τἠν ἐκείνου μέλλησιν Thuc. — если бы не его медлительность;
        εἰ μέ διὰ τὸν πρύτανιν Plat. — если бы не вмешался притан;
        εἰ μέ διὰ τούτους Dem. — если бы они не помешали

        II.
         δῖα
        δῖα, δία
        f к δῖος См. διος

    Древнегреческо-русский словарь > δια

  • 31 διά

    διά, durch, zwischen. Zu Grunde liegt der Begriff der Trennung, »in zwei Theile«; Wurzel ΔFι, verwandt δύο, δίς, Latein. duo, bis, viginti, dis-, Sanskrit. vi, s. Curtius Grundz. der Griech. Etymol. 1, 39. 204.

    Als Adverb. kann διά gebraucht zu sein scheinen in dem Ausdrucke διὰ πρό, was aber wohl besser als ein Wort geschrieben wird, διαπρό.

    Als Praeposit. wird διά verbunden:

    A. Mit dem genitiv.: Durch; – 1) vom Raume, und zwar – a) durch einen Raum hindurch u. wieder heraus, z. B. δι' ὤμου, δι' ἀσπίδος u. ä., ἦλϑεν ἔγχος, drang durch die Schulter, durch den Schild hindurch, oft bei Hom.; ἔπαξε διὰ φρενῶν ξίφος Pind. N. 7, 26; vgl. P. 3, 57; τιτρώσκειν διὰ ϑώρακος, durch den Panzer hindurch verwunden, Xen. An. 1, 8, 26; φαίνεται πῦρ διὰ τοῦ ὀρόφου, das Feuer schlägt durch das Dach heraus, 7, 4, 16. Aehnl. διὰ τοῠ ὕδατος ὁρῶν ἥλιον, durch das Wasser hindurch die Sonne sehen, Plat. Phaed. 109 c. – Διὰ τέλους, bis zum Ende hindurch, vollständig, Aesch. Prom. 270; διὰ πασῶν (sc. χορδῶν), durch alle Saiten, Töne hin, gänzlich, Plat. Rep. IV, 432 n; bes. von der Oktave. – b)ohne die Bezeichnung des Wiederherauskommens, mitten durch, durch etwas hin; bes. bei Verbis der Bewegung: διὰ νήσου ἰὸν Od. 12, 335, u. öfter; διὰ ϑαλάσσας πέταται Pind. N. 6, 50; ἐλῶσι διὰ ἠπείρου μακρᾶς Aesch. Eum. 75; οἴκτου δι' οἴκων ὁρμωμένου Soph. Tr. 861; ῥέων δι' Εὐρώπης Her. 2, 33; διὰ τῶν νεκρῶν διεξήϊε 7, 238; δι' οὐρανοῦ πορεύεσϑαι, Plat. Tim. 39 d; διὰ πυρὸς ἰέναι, Xen. Symp. 4, 16 u. öfter; vgl. διὰ πολλῶν τε καὶ δεινῶν πραγμάτων σεσωσμένοι An. 5, 5, 8; – διὰ πάντων ἐλϑεῖν, alles durchmachen, Xen. Cyr. 1, 2, 15; ἀπὸ τῆς ἀρχῆς διὰ πάντων ἄχρι τῆς τελευτῆς διεξῆλϑον Dem. 18, 179. – Homer setzt bei mehreren Verbis der Bewegung den genitiv. πεδίοιο ohne Präposition, wo in Attischer Prosa der genitiv. mit διά stehn würde; Iliad. 4, 244 αἵ τ' ἐπεὶ οὖν ἔκαμον πολέος πεδίοιο ϑέουσαι. Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ διὰ τὸ ἐλλείπειν τὴν διά πρόϑεσιν, ἵν' ᾖ διὰ πεδίου; Iliad. 23, 372 οἱ δ' ἐπέτοντο κονίοντες πεδίοιο, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἐλλείπει ἡ διά, διὰ πεδίοιο; Iliad. 5, 222. 6, 2. 38. 507. 8, 106. 13, 820. 14, 147. 18, 7. 21, 247. 22, 23. 23, 364. 518. 521, Scholl. Aristonic. zu allen diesen Stellen; eben so ist gebraucht der genitiv. νειοῖο Iliad. 10, 353 ἑλκέμεναι νειοῖο βαϑείης πηκτὸν ἄροτρον, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἐλλείπει ἡ διά, διὰ νειοῖο. – Seltener c) nebenhin, längs, παρήκει διὰ τῆςδε τῆς ϑαλάσσης ἡ ἀκτή Her. 4, 39; vgl. Od. 10, 391; παρὰ τὴν χηλὴν διὰ τῆς ϑαλάσσης Thuc. 1, 63. Oefter Sp., παριέναι διὰ μειρακίου, Aristaenet. 1, 13. Bei Her. 3, 103, διὰ τῶν ὀπισϑίων σκελέων, ist es = durch beide Schenkel mitten hindurch. – An b) schließt sich d), ὁ δ' ἔπρεπε καὶ διὰ πάντων, eigtl. durch alle hin zeichnete er sich aus, d. i. vor allen, Il. 12, 104; so τετίμακε δι' ἀνϑρώπων Pind. I. 3, 55; εὐδοκιμέων διὰ πάντων βασιλέων Her. 6, 63; u. allgemein, διὰ πάντων ϑέης ἄξιον, vor allen, 1, 25: vgl. 8, 37; ähnlich ὑμῖν διὰ πάντων ἥκιστα 8, 142; womit δι' οὐδενὸς ποιεῖσϑαι, Soph. O. C. 590, zu vergleichen, was B. A. 35 = οὐδενὸς π. gesetzt wird. – e) Wie διὰ μάχης ἐλϑεῖν τινι, Eur. I. A. 1415, ἰέναι, Her. 6, 9 Thuc. 4, 92, ἀπικέατο τῷ Ἁρπάγῳ Her. 1, 169, eigtl. »durch den Kampf hindurchgehen«, d. i. »kämpfen« bedeutet, so dient διά zunächst bei ἰέναι u. ä. Verben, dann auch mit ἔχειν, εἶναι, bes. bei Dichtern u. Sp., zur Bezeichnung des Beharrlichen, Ausdauerns u. Festhaltens eines Thuns oder Zustandes, und wird dann eine Umschreibung für ein einfaches Verbum, mit dem Nebenbegriff der Dauer, kann auch oft durch ein Adv. gegeben werden, vgl. Villois. Anecd. II, 79: διὰ ἀγάπης, ἀμελείας, ἐπαίνου, ψόγου, μνήμης ἔχειν, = ἀγαπᾶν, ἀμελεῖν u. s. w.; δι' αἰδοῦς ὄμμα ἔχειν Eur. I. A. 1000; Bacch. 441; δι' αἰτίας ἔχειν, = αἰτιᾶσϑαι, Thuc. 2, 60, wie δι' αἰτίας ἄγειν, Ael. V. H. 9, 32; δι' ἀκριβείας εἰρῆσϑαι, ἐπίστασϑαι, = ἀκριβῶς, Plat. Rep. III, 404 a, u. öfter; δι' ἀπεχϑείας γίγνεσϑαι, = ἀπεχϑάνεσϑαι, Xen. Hier. 9, 1; vgl. Aesch. Prom. 122; διὰ γλώσσης ἰέναι, reden, Eur. Suppl. 114; διὰ μιᾶς γνώμης γενέσϑαι, einmüthig sein, Isocr. 4, 188; διὰ δικαιοσύνης ἰέναι, auf dem Wege der Gerechtigkeit wandeln, Plat. Prot. 323 a; διὰ δίκης ἰέναι τινί, Soph. Ant. 738 Thuc. 6, 60; δι' ἐλπίδος ἔχειν, Herodn. 2, 1, 16; δι' ἐπιϑυμίας εἶναι, Plat. Phaed. 82 e; δι' ἐχϑρᾶς γενέσϑαι, Ar. Ran. 1112; δι'ἡδονῆς ἔχειν, Herodn. 4, 6, 4; διὰ μάχης ἔρχεσϑαι, Her. 6, 9; Thuc. 2, 11; διὰ πολλῶν μαϑημάτων γενόμενος Luc. Macrob. 22; διὰ μνήμης ἔχειν, Catapl. 9; auch εἶναι, φέρειν, Herodn. 2, 2, 19; δι' οἴκτου ἔχειν, λαβεῖν, Eur. Hec. 851 Suppl. 206; δι' ὀργῆς ἥκειν, ἔχειν, = ὀργίζεσϑαι, Soph. O. C. 909; Thuc. 2, 37. 5, 29; δι' ἡσυχίας εἶναι, Her. 1, 206; διὰ πάσης ἀγωνίης ἔχειν, 2, 91; vgl. δι' ὀργῆς παίειν, im Zorn, O. R. 807; δι' ὄχλου εἶναι, = ὀχληρόν, Thuc. 1, 73; διὰ πολέμου, διὰ φιλίας ἰέναι, Xen. An. 3, 2, 8; διὰ φιλημάτων ἰέναι, unter Küssen, Eur. Andr. 416; διὰ στόματος ἔχειν, Cyr. 1, 4, 25, wie Plut. Lucull. 1, stets im Munde führen; διὰ τιμῆς ἔχειν, ἄγειν, = τιμᾶν, Plut. Demetr. et Ant. 4; Hdn. 2, 2, 17; Luc. Merc. cond. 33; διὰ τύχης τοιᾶςδ' ἰών Soph. O. R. 775; δι' ὑποψίας, φροντίδος ἔχειν, Plut. Rom. 15; Herod. 3, 2, 9; διὰ φόβου ἔρχεσϑαι, εἶναι, Eur. Or. 747; Thuc. 6, 59; διὰ φυλακῆς ἔχειν, in Gewahrsam halten, Thuc. 7, 8; aufbewahren, D. Hal. 4, 15. So διὰ βραχέων, in kurzem, διὰ βραχυτάτων, Lys. 16, 9; διὰ πάντων, in allen Stücken, Plut. C. Graech. 6; διὰ κεφαλαίων (summarisch) ἀναμνήσω ὑμᾶς Aesch. 2, 25; διὰ τάχους, Thuc. 2, 18 u. öfter, wie διὰ ταχέων, = ταχέως, Xen. An. I, 5, 9. Man vgl. noch διὰ χειρὸς ἔχειν, in der Hand haben, Soph. Ant. 1243, s. unten; handhaben, ἡνίας, Plut. Num. 6; öfter Luc. πρᾶγμα; ähnl. διὰ στέρνων ἔχειν, so gesinnt sein, Plut. Ant. 635. – f) διὰ τοσούτου, in einem großen Zwischenraum, Thuc. 2, 29, u. öfter, διὰ πολλοῠ, διὰ ὀλίγου, z. B. 3, 94. 6, 11, wo man διαστήματος ergänzt; δι' ἄλλων εἴκοσι σταδίων ἄλλος ποταμός ἐστι, in einem Zwischenraum von 20 Stadien, Her. 7, 198; δι' ἐλάσσονος, näher, Thuc. 3, 51; οἱ ἄπωϑεν καὶ μάλιστα οἱ διὰ πλείστου 3, 115; δι' ἐγγυτάτου, 8, 96; διὰ δέκα ἐπάλξεων πύργοι ἦσαν, immer nach zehn, 3, 21. Vgl. noch ἐν τῷ διὰ μέσου χρόνῳ, Her. 8, 127. – 2) Von der Zeit, von Her. an, bes. bei Attikern; – a) die Dauer bezeichnend, eine Zeit hindurch, δι' ἡμέρας, διὰ νυκτός, den ganzen Tag, die Nacht hindurch, z. B. δικάζειν, Her. 1, 97 u. öfter; auch mit dem Zusatz ὅλης, Xen. An. 5, 2, 4 u. comici; δι' ἔτους, das ganze Jahr hindurch, Her. 2, 32; Ar. Vesp. 1058; δι' αἰῶνος, immer, Aesch. Ch. 26 u. sonst; auch διὰ παντὸς τοῦ αἰῶνος, Xen. Cyr. 2, 1, 19; u. so διὰ παντός allein, Soph. Ai. 691; δι' ὀλίγου, kurze Zeit hindurch, Thuc. 1, 77; διὰ βίου, zeitlebens, Plat. Phaed. 75 d; Plut. Caes. 57; δ. παντὸς β., Plat. Conv. 203 d; διά τε τοῦ ἔρωτος καὶ ἔξω γενόμενος, während der Liebe, Phaedr. 236 c; dah. διὰ τέλους, bis ans Ende, Soph. Ai. 670; Xen. Cyr. 3, 3, 35 u. sonst; dah. = beständig, Andoc. 1, 6; Lys. 6, 30, u. öfter bei Rednern. So ist auch Xen. Cyr. 7, 2, 24 zu fassen: πρῶτον μὲν ἐκ ϑεῶν γεγονώς, ἔπειτα δὲ διὰ βασιλέων πεφυκώς, durch eine fortlaufende Reihe von Königen von den Göttern abstammend. – b) Einen Zeitabstand bezeichnend, seit, nach; διὰ χρόνου, nach einiger Zeit, auch nach langer Zeit, Lys. 1, 12; Plat. Rep. I, 328 c; Phaedr. 247 b; Xen. Cyr. 1, 4, 28; διὰ πολλοῦ χρόνου, Ar. Plut. 1045; διὰ μακρῶν χρόνων, Plat. Tim, 22 d; u. allein, διὰ μακροῦ, Arr. An. 5, 2, 8; Luc. Asin. 46; δι' ἐτῶν δέκα, Pol. 22, 26, der auch διὰ προγόνων, seit den Vorfahren, sagt, 22, 4. Mit Ordinalzahlen wird die Wiederkehr einer Handlung nach einem bestimmten Zeitraume bezeichnet: διὰ τρίτης ἡμέρας, alle drei Tage, Her. 2, 37; διὰ πεντετηρίδος, alle fünf Jahre, 3. 97 (aber δι' ἑνδεκάτου ἔτους, nach Verlauf von elf Jahren, 1, 62); δι' ἔτους πέμπτου συνάγειν, Ar. Plut. 584; δι' ἐνάτου ἔτους, Plat. Legg. I, 624 b. – 3) durch, vermittelst, was zunächst räumlich ist, φϑόγγος με βάλλει δι' ὤτων Soph. Ai. 1078; vgl. El. 727; δι' ὄμματος λείβειν δάκρυον O. C. 1252; δι' ὁσίων χειρῶν ϑιγεῖν 471; διὰ χειρῶν κομίζειν, in den Händen tragen, Plut. Cim. 5; vgl. διὰ χειρὸς ἄγειν, Soph. Ant. 916; Plut. Pomp. 22; δι' ὀλίγου πόνου κεκτημένος Thuc. 7, 70; αἱ αἰσϑήσεις αἱ διὰ τῶν ῥινῶν, Plat. Prot. 334 c; διὰ τοῦ στόματος, Phaedr. 250 d; τῶν ἡδονῶν αἳ διὰ τοῦ σώματός εἰσιν. d. i. körperliche, sinnliche, Phaed. 65 a; vgl. Xen. Mem. 4, 5, 3, u. πάντα διὰ στόματος ἡδέα, 1, 4, 5. Uebh. vermittelst, durch, δι' ἑρμηνέως λέγειν, Xen. An. 2, 3, 17 u. öfter, wie Pol. 5, 83; δι' ἀγγέλου λέγειν, Her. 7, 203; vgl. Aesch. 3, 95 ἀφικνεῖται οὐκέτι δι' ἀγγέλων ἀλλ' αὐτός; u. πέμψας διὰ τῶν μαϑητῶν Matth 11, 2; γέγραπται διὰ τοῦ προφήτο υ 2, 5; vollständig τὸ ῥηϑὲν ὑπὸ κυρίου διὰ τοῠ προφήτου, 1, 22; auch εἶδον δι' ἐκείνων Her. 1, 113. 117; πεσεῖν ἀλλοτρίας διὰ γυναικός, durch Schuld, Aesch. Ag. 442; δι' ὧνπερ χειρῶν ὤλετο Soph. O. R. 822. Zu beachten ist Plat. Theaet. 184 d, wo ᾡ ὁρῶμεν u. δι' οὗ ὁρῶμεν unterschieden wird. – Διὰ λόγων συγγενέσϑαι, Plat. Polit. 272 d; διὰ τοῦ ἐμοῠ στόματος ἐλέχϑη Phaedr. 242 d; vgl. auch δι' ἑκόντων ἀλλ' οὐ διὰ βίας ποιεῖσϑαι, Phil. 58 a; Aesch. 3, 121 sagt οὐ δι' αἰνιγμάτων ἀλλ' ἐναργῶς γέγραπται. Etwas anders διὰ μέλανος γράφειν, Plut. Sol. 17; διὰ ποιήματος λόγον ἐξενεγκεῖν, ibd. 26. Bei Sp. sogar zur Angabe des Stoffes, βρώματα διὰ γάλακτος καὶ μέλιτος, Ath. XIV, 646 e; δι' ἀλφίτου πεποιημέναι ϑυσίαι, Plut. Num. 8, wie εἴδωλα κατασκευάζειν δι' ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ, D. Sic. 17, 115; u. noch auffallender κυάϑιον δι' ἀργυρίου, Poll. 6, 105. – Besonders häufig, wie man διὰ τοιούτων αἰτιῶν, Plat. Tim. 57 c, δι' ἐμοῦ γιγνόμενα, ibd. 41 c sagt, ist im Att. δι' ἑαυτοῦ, durch sich selbst, ohne fremde Beihülfe, selbstständig, z. B. κτᾶσϑαί τι, Xen. Cyr 1, 1, 4; διέλυε τὰ χρήματα, aus eigenen Mitteln, Dem. 88, 12; vgl. Pol. 7, 8 u. öfter; bes. ποιεῖσϑαί τι, Dem. 51, 22; ἀπολογίαν διὰ σαυτοῦ ποίησαι Aesch. 3, 242. Dah. δι' ἑαυτοῦ ἔχειν, in seiner Gewalt haben, πόλιν, βουλευτήριον, Dem. 15, 14. 22, 38; ὅπως δι' ἑαυτῶν ἔσοιτο ἡ οὐσία Is. 6, 36. – Die Gramm. bezeichnen bes. die Orthographie durch γράφεται διὰ τοῦ ᾱ, ῶ u. s. w.

    B. Mit dem accusativ. – 1) vom Orte, nur p., durch, genau in demselben Sinne, wie die Attische Prosa διά mit dem genitiv. vom Raume gebraucht. Hom. Iliad. 10, 298 βάν ῥ' ἴμεν –, ἂμ φόνον, ἂν νέκυας, διά τ' ἔντεα καὶ μέλαν αἱμα, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι –. καὶ ὅτι πτῶσις ἐνήλλακται, δι' ἐντέων καὶ μέλανος αἵματος; Iliad. 10, 469 und Scholl. Aristonic.; Iliad. 15, 1 αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν, Scholl. Aristonic. ἀντὶ τοῦ διὰ σκολόπων καὶ τάφρου, ὡς τὸ »διά τ' ἔντεα καὶ μέλαν αἱμα ( Iliad. 10, 298)«. ἢ τὸ ἑξῆς διέβησαν τούς τε σκόλοπας καὶ τὴν τάφρον (dies Letztere spricht Friedländer dem Aristonicus ab); vgl. Iliad. 7, 247. 5, 858; ob in dgl. Stellen Tmesis anzunehmen sei, oder nicht, wird sich schwerlich überall entscheiden lassen; Iliad. 12, 62 διὰ τάφρον ἐλαύνομεν ἵππους; Iliad. 22, 190 ὡς δ' ὅτε νεβρὸν κύων ἐλάφοιο δίηται, διά τ' ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας, Scholl. Aristonic. ὅτι ἀντὶ τοῦ δι' ἀγκέων καὶ βησσῶν; Odyss. 10, 281 δι' ἄκριας ἔρχεαι; 7, 139 βῆ διὰ δῶμα, Scholl. Aristonic. διὰ τοῦ δώματος; Odyss. 10, 150 καί μοι ἐείσατο καπνὸς ἀπὸ χϑονὸς εὐρυοδείης Κίρκης ἐν μεγάροισι, διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην; Iliad. 14, 91 μῦϑον, ὃν οὔ κεν ἀνήρ γε διὰ στόμα πάμπαν ἄγοιτο, ὅς τις ἐπίσταιτο κτἑ., im Munde führen; – διὰ σέλματα νηός Archil. 5; φεύγειν διὰ κῦμα ἅλιον, auf der Meereswoge, Aesch. Suppl. 15; vgl. Eur. Hipp. 762 u. sonst, nur in Chören; ἐπὶ χϑόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν Pind. I. 3, 59; διὰ στόμα ὄσσαν ἱεῖσαι Hes. Th. 65; διὰ στόμα ἔχειν, Ar. Lys. 855; vgl. Aesch. Spt. 51. 475. 561; Eur. Or. 103. – Zuweilen ist dies διά c. accusat. nicht wesentlich dem Sinne nach von ἐν verschieden; ähnlich wie sich ἀνά und κατά c. accusat. zu ἐν verhält, so auch dies διά cum accusat.: Aeschyl. Suppl. 868 καὶ γὰρ δυσπαλάμως ὄλοιο δι' ἁλίρρυτον ἄλσος, κατὰ Σαρπηδόνιον χῶμα πολυψάμαϑον ἀλαϑεὶς εὐρείαις εἰν αὔραις; Soph. O. R. 867 ὧν νόμοι πρόκεινται ὑψίποδες, οὐρανίαν δι' αἰϑέρα τεκνωϑέντες, ὧνὌλυμπος πατὴρ μόνος; so ist wohl auch zu fassen Hesiod. Th. 631 δηρὸν γὰρ μάρναντο, πόνον ϑυμαλ γέ' ἔχοντες, Τιτῆνές τε ϑεοὶ καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο, ἀντίον ἀλλήλοισι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας; sehr zweideutig ist Hom. Iliad. 2, 40 ϑήσειν γὰρ ἔτ' ἔμελλεν ἐπ' ἄλγεά τε στοναχάς τε Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας, was wohl eben so gut heißen könnte »vermittelst der Schlachten« wie »in den Schlachten«. – 2) Eben so wie vom Raume wird διά c. accusat. auch von der Zeit ungefähr = ἐν gebraucht, auf die Frage »wann«: Iliad. 8, 510 μή πως καὶ διὰ νύκτα Ἀχαιοὶ φεύγειν ὁρμήσωνται; 2, 57 ἀμβροσίην διὰ νύκτα; 10, 41 νύκτα δι' ἀμβροσίην; 10, 83 νύκτα δι' ὀρφναίην; 10, 297 διὰ νύκτα μέλαιναν; dies » durch die Nacht« ist nicht so viel wie »die Nacht hindurch«, sondern im Wesentlichen nichts Anderes als »bei Nacht«, »während der Nacht«, »in der Nacht«, »zur Nachtzeit«; nur ist die zu Grunde liegende Vorstellung bei διὰ νύκτα eine andere; – Mosch. 4, 91 πρὸς δ' ἔτι μ' ἐπτοίησε διὰ γλυκὺν αἰνὸς ὄνειρος ὕπνον. – 3) vom Mit tel oder Werkzeuge, durch, vermittelst, fast nur dichterisch; die Attische Prosa gebraucht regelrecht in dieser Bdtg διά c. genitiv.; Odyss. 8, 520 νικῆσαι διὰ Ἀϑήνην; Iliad. 10, 497 διὰ μῆτιν Ἀϑήνης; 15, 71 Ἀϑηναίης διὰ βουλάς; δι' ἀρετὴν οὐ διὰ τύχην νικᾶν, Isocr. 4, 91; ὅσοις σώζεσϑαι μὲν ἤρκει δι' ὑμᾶς Xen. An. 5, 8, 13; Dem. 24, 7 διὰ τοὺς ϑεοὺς ἐσώϑην; λέγονται Ἀϑηναῖοι διὰ Περι κλέα βελτίους γενέσϑαι Plat. Gorg. 515 e; ταχὺς γενόμενος διὰ τὸν παιδοτρίβην ibd. 520 c; πλείω διὰ σὲ εἴρηκα Theaet. 210 b; διὰ τίν' ἄρχει ὁ Ζεύς; Ar. Plut. 130, wo διὰ τἀργύριον geantwortet wird; εἴ τι ἔστι λαμπρὸν – διὰ σὲ γίγνεται ibd. 145; διὰ τοὺς εὖ μαχομένους αἱ μάχαι κρίνονται Xen. Cyr. 5, 2, 35. Bes. ist zu merken das elliptische εἰ μὴ διά τινα, z. B. Μιλτιάδην εἰς τὸ βάραϑρον ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν, wenn es nicht durch den Prytanen verhindert wäre, Plat. Gorg. 516 d; εἰ μὴ διὰ τὴν ἐκείνων μέλλησιν Thuc. 2, 18; Ar. Vesp. 558; Dem. 19, 90. – 4) Am gewöhnlichsten bezeichnet διά c. accusat. die Ursache, » wegen«, »um – willen«, und dies ist in Attischer Prosa der regelmäßige Gebrauch von διά c. accusat.; der Unterschied von ἕνεκα besteht darin, daß dieses den Zweck angiebt, die Absicht; also z. B. πολέμου ἕνεκα = »damit Krieg sei«, διὰ τὸν πόλεμον = »weil Krieg ist (war, sein wird)«. Hom. Iliad. 15, 41 μὴ δι' ἐμὴν ἰότητα Ποσειδάων πημαίνει Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα, τοῖσι δ' ἀρήγει, ἀλλά που αὐτὸν ϑυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει, mein Wille ist nicht die Ursache, ich bin nicht schuld; Od. 19, 523. 154; τῷ δι' ἀτασϑαλίας ἔπαϑον κακόν, wegen ihrer Frevel, Od. 23, 67; so bes. in Prosa διὰ τί, weswegen?, warum?, διὰ ταῦτα, deswegen, διὰ τό seq. inf. u. acc. c. inf. Bei Arist. Nic. Eth. 10, 2, 2 entspricht dem δι' ἕτερον μηδὲ ἑτέρου χάριν αἱρεῖσϑαίτι nachher τίνος ἕνεκα. – Homer setzt für διά mit dem accusat. in der Bdtg »wegen«, »um – willen« auch den dativ. ohne praeposit.: Iliad. 5, 875 σοὶ πάντες μαχόμεσϑα· σὺ γὰρ τέκες ἄφρονα κούρην, οὐλομένὴν, ᾗ τ' αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῦ διὰ σέ ; Odyss. 9, 19 εἴμ' Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν ἀνϑρώποισι μέλω, Scholl. παρεῖται ἡ διά, καὶ ἡ δοτικὴ ἀντὶ αἰτιατικῆς κεῖται· διὰ δόλους γὰρ μέλω. ὅμοιόν ἐστι τῷ »σοὶ πάντες μαχόμεϑα ( Iliad. 5, 875)«, τουτέστι διὰ σέ.

    Dem regierten Worte findet sich διά nachgestellt, z. B. ὅντε διά Hes. O. 3. φρυκτωρῶν διὰ πεισϑεῖσα Aesch. Ag. 590, ἣν διὰ πολλὰ παϑών Hermesianax bei Ath. XIII, 597 e; anastrophirt wird aber διά nicht, s. Lehrs Quaest. ep. p. 73.

    In Zusammensetzungen bezeichnet διά 1) Bewegung u. Verbreitung in Raum u. Zeit, διαγίγνεσϑαι, διαφαίνω, bes. bis zum Ziel hindurch führen, διατελέω, διαπράττω, übh. Verstärkung des simplex, διαφϑείρω. – 2) Trennung. zer-, auseinander, διαιρεῖν, διαλύειν, διαγιγνώσκω. – 3) Wetteifer, Wechselwirkung, mit-, untereinander, διαλέγομαι, διαδικάζεσϑαι, διαφιλοτιμέομαι, u. daher Auszeichnung, διαφέρειν, διαπρέπειν, – 4) Mischung, διάλευκος, διάχρυσος.

    Das ι ist zu Anfang des Verses bei Hom. einigemal lang, Il. 3, 357. 4, 135. 7, 251. 11, 435; α ist in der Vershebung lang, wofür Aesch. διαί sagt.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > διά

  • 32 τέλος

    τέλος, ους, τό (Hom.+)
    ① a point of time marking the end of a duration, end, termination, cessation (Nicol. Dam.: 90 Fgm. 130 §139 Jac. τέλος τ. Βίου Καίσαρος; TestAbr A 1 p. 78, 5 [Stone p. 4] τῆς ζωῆς; Maximus Tyr. 13, 9d ἀπιστίας) τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος Lk 1:33. μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων Hb 7:3. τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου the end of the fading (splendor) 2 Cor 3:13. τέλος νόμου Χριστός Ro 10:4 (perh. 3 below). πάντων τὸ τέλος ἤγγικεν the end of all things is near 1 Pt 4:7. τὸ τ. Ἰερουσαλήμ GPt 7:25. τὸ τέλος κυρίου Js 5:11 is oft. (fr. Augustine to ABischoff, ZNW 7, 1906, 274–79) incorrectly taken to mean the end=the death (this is what τέλος means e.g. TestAbr A 4, p. 81, 14 [Stone p. 10]; Appian, Syr. 64 §342, Bell. Civ. 1, 107 §501; 3, 98 §408; Arrian, Anab. 3, 22, 2; 7, 24, 1) of the Lord Jesus (s. 3 below). τ̣ὸ̣ [τέλο]ς (or τ̣ε̣[λο]ς) τῶν φαινο[με]νων (Till’s rdg. of Ox 1081, 29f after the Coptic SJCh 90, 6, in place of τ̣ὸ̣ [φῶ]ς τῶν φαινο[μέ]νων) the end of the things that are apparent. τέλος ἔχειν have an end, be at an end (X., An. 6, 5, 2; Pla., Phdr. 241d, Rep. 3, 392c; Diod S 14, 18, 8; 16, 91, 2) Mk 3:26 (opp. στῆναι). The possibility of repenting ἔχει τέλος is at an end Hv 2, 2, 5. Of the consummation that comes to prophecies when they are fulfilled (Xenophon Eph. 5, 1, 13; Jos., Ant. 2, 73; 4, 125; 10, 35; SibOr 3, 211): revelations Hv 3, 3, 2. So perh. τὸ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει the references (in the Scriptures) to me are being fulfilled Lk 22:37; also prob. is my life’s work is at an end (cp. Diod S 20, 95, 1 τέλος ἔχειν of siege-machines, the construction of which entailed a great deal of hard work: be completed; Plut., Mor. 615e; Jos., Vi. 154).
    ② the last part of a process, close, conclusion, esp. of the last things, the final act in the cosmic drama (Sb 8422, 10 [7 B.C.] τοῦτο γάρ ἐστι τέλος; TestAbr A 13 p. 92, 19 [Stone p. 32] τῆς κρίσεως ἐκείνης τὸ τέλος; ApcEsdr 3:13 ἐγγύς ἐστιν τὸ τέλος; Iren., 1, 10, 3 [Harv. I 96, 8] περὶ τοῦ τ. καὶ τῶν μέλλόντων)
    ⓐ Mt 24:6, 14; Mk 13:7; Lk 21:9; PtK 2 p. 13, 22. Perh. 1 Cor 15:24, if ἔσται is to be supplied w. εἶτα τὸ τέλος then the end will come (so JHéring, RHPR 12, ’33, 300–320; s. below, bα and 4). ἔχει τέλος the end is here Hv 3, 8, 9. On τὰ τέλη τῶν αἰώνων 1 Cor 10:11 s. αἰών 2b and 5 below; also MBogle, ET 67, ’56, 246f: τ.=‘mystery’.—PVolz, D. Eschatologie d. jüd. Gemeinde im ntl. Zeitalter ’34; Bousset, Rel.3 202–301; EHaupt, Die eschatol. Aussagen Jesu in den synopt. Evangelien 1895; HSharman, The Teaching of Jesus about the Future acc. to the Synopt. Gospels 1909; FSpitta, Die grosse eschatol. Rede Jesu: StKr 82, 1909, 348–401; EvDobschütz, The Eschatology of the Gospels 1910, Zur Eschatol. der Ev.: StKr 84, 1911, 1–20; PCorssen, Das apokalypt. Flugblatt in der synopt. überl.: Wochenschr. für klass. Philol. 32, 1915, nos. 30f; 33f; DVölter, Die eschat. Rede Jesu: SchTZ 32, 1915, 180–202; KWeiss (s. τελέω 1); JWeiss, Das Urchristent. 1917, 60–98; JJeremias, Jesus als Weltvollender 1930; WKümmel, Die Eschatologie der Ev.: ThBl 15, ’36, 225–41, Verheissg. u. Erfüllg. ’45; CCadoux, The Historic Mission of Jesus ’41 (eschat. of the synoptics); HPreisker, Das Ethos des Urchristentums ’49; AStrobel, Untersuchungen zum eschat. Verzögerungsproblem, ’61. Billerb. IV 799–976. S. also ἀνάστασις 2b, end.—In contrast to ἀρχή: B 1:6ab; IEph 14:1ab; IMg 13:1. Of God Rv 1:8 v.l.; 21:6; 22:13 (Ar. 4, 2; Just., D. 7, 2; Mel., P. 105, 113f; s. also ἀρχή 2).
    ⓑ adverbial expressions
    α. adv. acc. τὸ τέλος finally (Pla. et al.; BGU 1024 VII, 23; B-D-F §160; s. Rob. 486–88; Theoph. Ant. 1, 14 [p. 92, 8].—The customary use in this case is τέλος without the art.: ViAm 1 [p. 81, 11 Sch.]) 1 Pt 3:8. εἶτα τὸ τέλος 1 Cor 15:24 is classed here by Hofmann2; FBurkitt, JTS 17, 1916, 384f; KBarth, Die Auferstehung der Toten2 1926, 96 (s. 2a above and 4 below).
    β. to the end, to the last: ἄχρι τέλους Hb 6:11; Rv 2:26; ἕως τέλους (Da 6:27 Theod.; JosAs 12:3) 1 Cor 1:8; 2 Cor 1:13 (here, too, it means to the end=until the parousia [Windisch, Sickenberger, NRSV] rather than ‘fully’ [Ltzm., Hdb.; RSV ’46]); Hs 9, 27, 3; μέχρι τέλους (Phocylides [VI B.C.] 17 Diehl3 ἐξ ἀρχῆς μέχρι τέλους; Chariton 4, 7, 8; Appian, Mithrid. 112 §550; Polyaenus 4, 6, 11; POxy 416, 3; PTebt 420, 18; Wsd 16:5; 19:1; Jos., Vi. 406) Hb 3:6 v.l., 14; Dg 10:7. S. also εἰς τέλος (γ below).
    γ. εἰς τέλος in the end, finally (Hdt. 3, 40 et al.; PTebt 38, 11 [113 B.C.]; 49, 12; Gen 46:4; GrBar 13:2; Ps.-Clem., Hom. 18, 2) Lk 18:5. σωθῆναι 2 Cl 19:3.—To the end, until the end (Epict. 1, 7, 17; Jos., Ant. 19, 96; JosAs 23:5) Mt 10:22; 24:13; Mk 13:13; IEph 14:2; IRo 10:3.—Forever, through all eternity (Dionys. Hal. 13, 88, 3; Ps 9:19; 76:9; 1 Ch 28:9; Da 3:34) ἔφθασεν ἐπʼ αὐτοὺς ἡ ὀργὴ εἰς τέλος 1 Th 2:16 (s. also below and cp. TestLevi 6:11, concerning which there is a variety of opinion). εἰς τέλος ἀπολέσαι τὴν ζωήν lose one’s life forever Hs 8, 8, 5b.—Decisively, extremely, fully, altogether (Polyb. 1, 20, 7; 10; 12, 27, 3 and oft.; Diod S 18, 57, 1 ταπεινωθέντες εἰς τ.=ruined utterly; Lucian, Philop. 14; Appian, Bell. Mithr. 44 §174; OGI 90, 12 [II B.C.]; PTebt 38, 11 [II B.C.]; 49, 11; 793 [s. οὖς 1]; Josh 8:24; 2 Ch 12:12; Ps 73:1; Job 6:9; PsSol 1:1; TestAbr A 13 p. 92, 23 [Stone p. 32]; ApcMos 19; Jos., Vi. 24; Just., A I, 44, 12; Diodorus on Ps 51:7: MPG 33, 1589b εἰς τέλος τουτέστι παντελῶς) 1 Th 2:16 ( forever is also prob.; s. above); B 4:7; 10:5; 19:11. ἱλαρὰ εἰς τέλος ἦν she was quite cheerful Hv 3, 10, 5. Cp. 3, 7, 2; m 12, 2, 3; Hs 6, 2, 3; 8, 6, 4; 8, 8, 2; 5a; 8, 9, 3; 9, 14, 2.—For εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς J 13:1 s. εἰς 3.
    δ. ἐν τέλει at the end (opp. πρὸ αἰώνων) IMg 6:1.
    ③ the goal toward which a movement is being directed, end, goal, outcome (Dio Chrys. 67 [17], 3; Epict. 1, 30, 4; 3, 24, 7; Maximus Tyr. 20, 3b; Jos., Ant. 9, 73; TestAsh 1:3; ἡ θεία παίδευσις καὶ εἰσαγωγὴν ἔχει καὶ προκοπὴν καὶ τ. Did., Gen. 69, 9) Mt 26:58. τὸ τέλος κυρίου the outcome which the Lord brought about in the case of Job’s trials Js 5:11 (Diod S 20, 13, 3 τὸ δαιμόνιον τοῖς ὑπερηφάνως διαλογιζομένοις τὸ τέλος τῶν κατελπισθέντων εἰς τοὐναντίον μετατίθησιν=the divinity, in the case of the arrogant, turns the outcome of what they hoped for to the opposite.—On Js 5:11 s. 1 above). τὸ τέλος τῆς παραγγελίας ἐστὶν ἀγάπη the instruction has love as its aim 1 Ti 1:5 (Ἐπίκουρος … λέγων τὸ τ. τῆς σοφίας εἶναι ἡδονήν Hippol., Ref. 1, 22, 4. τ.=‘goal’ or ‘purpose’: Epict. 1, 20, 15; 4, 8, 12; Diog. L. 2, 87; Just., D. 2, 6). Perh. this is the place for Ro 10:4, in the sense that Christ is the goal and the termination of the law at the same time, somewhat in the sense of Gal 3:24f (schol. on Pla., Leg. 625d τέλος τῶν νόμων=goal of the laws; Plut., Mor. 780e δίκη … νόμου τέλος ἐστί; FFlückiger, TZ 11, ’55, 153–57; difft. RJewett, Int 39, ’85, 341–56, Christ as goal but without repudiation of the law; cp. SBechtler, CBQ 56, ’94, 288–308); s. 1.—Esp. also of the final goal toward which pers. and things are striving, of the outcome or destiny which awaits them in accordance w. their nature (TestAsh 6:4; Philo, Exs. 162, Virt. 182; Just., A II, 3, 7; Ath., R. 24 p. 77, 19; Aelian, VH 3, 43; Alciphron 4, 7, 8; Procop. Soph., Ep. 154; τὸ τ. ὁρόμου Orig., C. Cels. 7, 52, 6) τὸ τέλος ἐκείνων θάνατος … τὸ τέλος ζωὴν αἰώνιον Ro 6:21f. Cp. 2 Cor 11:15; Phil 3:19 (HKoester, NTS 8, ’61/62, 325f): perh. a play on a mystery term; 1 Pt 4:17 (cp. 2 Macc 7:30–38); Hb 6:8. κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως 1 Pt 1:9. τέλος τὰ πράγματα ἔχει all things have a goal or final destiny (i.e. death or life) IMg 5:1 (τέλος ἔχειν as Plut., Mor. 382e; Polyaenus 4, 2, 11 τέλος οὐκ ἔσχεν ἡ πρᾶξις=did not reach its goal; Jos., C. Ap. 2, 181, Ant. 17, 185.—Ael. Aristid. 52 p. 597 D.: τὸ τέλος πάντων πραγμάτων). εἰς τέλος εἶναι be at = reach the goal IRo 1:1 (εἰς for ἐν; s. εἰς 1aδ).
    ④ last in a series, rest, remainder (Aristot. De Gen. Anim. 1, 18 p. 725b, 8; Is 19:15. Of a military formation Arrian, Tact. 10, 5; 18, 4), if τὸ τέλος 1 Cor 15:24 is to be taken, w. JWeiss and Ltzm., of a third and last group (τάγμα 1b; s. 2a and 2bα above).
    ⑤ revenue obligation, (indirect) tax, toll-tax, customs duties (X., Pla. et al.; ins, pap; 1 Macc 10:31; 11:35; Jos., Ant. 12, 141) ἀποδιδόναι τὸ τέλος Ro 13:7b; cp. a (w. φόρος as Appian, Sicil. 2, 6, Bell. Civ. 2, 13 §47; Vi. Aesopi W 92; Ps.-Clem., Hom. 10, 22. Pl. w. εἰσφοραί Theoph. Ant. 1, 10 [p. 80, 19]). λαμβάνειν τέλη ἀπό τινος Mt 17:25 (w. κῆνσος; Just., A I, 27, 2).—τὰ τέλη τ. αἰώνων 1 Cor 10:11 is transl. the (spiritual) revenues of the ages by ASouter (Pocket Lex. of the NT 1916, s.v. τέλος) and PMacpherson, ET 55, ’43/44, 222 (s. 2a above).—GDelling, TW VIII, 50–88: τέλος and related words, also ZNW 55, ’64, 26–42=Studien zum NT, ’70, 17–31.—B. 802; 979. Schmidt, Syn. IV 496–523. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > τέλος

  • 33 διά

    διά, durch, zwischen. Zu Grunde liegt der Begriff der Trennung, »in zwei Teile«; Latein: duo, bis, viginti, dis-. Als Praeposit. wird διά verbunden: A. Mit dem genitiv: durch; (1) vom Raume, und zwar (a) durch einen Raum hindurch u. wieder heraus; ἦλϑεν ἔγχος, drang durch die Schulter, durch den Schild hindurch; τιτρώσκειν διὰ ϑώρακος, durch den Panzer hindurch verwunden; φαίνεται πῦρ διὰ τοῦ ὀρόφου, das Feuer schlägt durch das Dach heraus; διὰ τοῠ ὕδατος ὁρῶν ἥλιον, durch das Wasser hindurch die Sonne sehen. Διὰ τέλους, bis zum Ende hindurch, vollständig; διὰ πασῶν (sc. χορδῶν), durch alle Saiten, Töne hin, gänzlich; bes. von der Oktave. (b) ohne die Bezeichnung des Wiederherauskommens: mitten durch, durch etwas hin; bes. bei Verbis der Bewegung; διὰ πάντων ἐλϑεῖν, alles durchmachen. Seltener (c) nebenhin, längs; διὰ τῶν ὀπισϑίων σκελέων, ist es = durch beide Schenkel mitten hindurch. (d) ὁ δ' ἔπρεπε καὶ διὰ πάντων, eigtl. durch alle hin zeichnete er sich aus, d. i. vor allen. (e) διὰ μάχης ἐλϑεῖν τινι, eigtl. »durch den Kampf hindurchgehen«, d. i. »kämpfen«; zur Bezeichnung des Beharrlichen, Ausdauerns u. Festhaltens eines Tuns oder Zustandes, und wird dann eine Umschreibung für ein einfaches Verbum, mit dem Nebenbegriff der Dauer, kann auch oft durch ein Adv. gegeben werden; διὰ γλώσσης ἰέναι, reden; διὰ μιᾶς γνώμης γενέσϑαι, einmütig sein; διὰ δικαιοσύνης ἰέναι, auf dem Wege der Gerechtigkeit wandeln; διὰ φιλημάτων ἰέναι, unter Küssen; διὰ στόματος ἔχειν, stets im Munde führen; διὰ φυλακῆς ἔχειν, in Gewahrsam halten, aufbewahren; handhaben; διὰ στέρνων ἔχειν, so gesinnt sein. (f) διὰ τοσούτου, in einem großen Zwischenraum; δι' ἄλλων εἴκοσι σταδίων ἄλλος ποταμός ἐστι, in einem Zwischenraum von 20 Stadien; διὰ δέκα ἐπάλξεων πύργοι ἦσαν, immer nach zehn. (2) Von der Zeit, (a) die Dauer bezeichnend: eine Zeit hindurch, δι' ἡμέρας, διὰ νυκτός, den ganzen Tag, die Nacht hindurch; δι' ἔτους, das ganze Jahr hindurch; δι' ὀλίγου, kurze Zeit hindurch; διὰ βίου, zeitlebens; διά τε τοῦ ἔρωτος καὶ ἔξω γενόμενος, während der Liebe; dah. διὰ τέλους, bis ans Ende; dah. = beständig. (b) Einen Zeitabstand bezeichnend: seit, nach; διὰ χρόνου, nach einiger Zeit, auch nach langer Zeit; διὰ προγόνων, seit den Vorfahren. Mit Ordinalzahlen wird die Wiederkehr einer Handlung nach einem bestimmten Zeitraume bezeichnet: διὰ τρίτης ἡμέρας, alle drei Tage; διὰ πεντετηρίδος, alle fünf Jahre. (3) durch, vermittelst, was zunächst räumlich ist; διὰ χειρῶν κομίζειν, in den Händen tragen. Übh. vermittelst, durch; πεσεῖν ἀλλοτρίας διὰ γυναικός, durch Schuld. Besonders häufig, δι' ἑαυτοῦ, durch sich selbst, ohne fremde Beihilfe, selbstständig; διέλυε τὰ χρήματα, aus eigenen Mitteln. Dah. δι' ἑαυτοῦ ἔχειν, in seiner Gewalt haben. Die Gramm. bezeichnen bes. die Orthographie durch γράφεται διὰ τοῦ ᾱ, ῶ. B. Mit dem accusativ. – (1) vom Orte: durch. (2) von der Zeit = ἐν, auf die Frage »wann«; διὰ νύκτα μέλαιναν; dies »durch die Nacht« ist nicht so viel wie »die Nacht hindurch«, sondern im Wesentlichen nichts anderes als »bei Nacht«, »während der Nacht«, »in der Nacht«, »zur Nachtzeit«; nur ist die zu Grunde liegende Vorstellung bei διὰ νύκτα eine andere. (3) vom Mittel oder Werkzeuge: durch, vermittelst. (4) die Ursache, »wegen«, »um – willen«; der Unterschied von ἕνεκα besteht darin, daß dieses den Zweck angibt, die Absicht; πολέμου ἕνεκα = »damit Krieg sei«, διὰ τὸν πόλεμον = »weil Krieg ist (war, sein wird)« In Zusammensetzungen bezeichnet διά (1) Bewegung u. Verbreitung in Raum u. Zeit, διαγίγνεσϑαι, διαφαίνω, bes. bis zum Ziel hindurch führen, διατελέω, διαπράττω, übh. Verstärkung des simplex, διαφϑείρω. (2) Trennung. zer-, auseinander, διαιρεῖν, διαλύειν, διαγιγνώσκω. (3) Wetteifer, Wechselwirkung, mit-, untereinander, διαλέγομαι, διαδικάζεσϑαι, διαφιλοτιμέομαι, u. daher Auszeichnung, διαφέρειν, διαπρέπειν. (4) Mischung, διάλευκος, διάχρυσος

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > διά

  • 34 τέλος

    -ους + τό N 3 11-16-9-101-28=165 Gn 46,4; Lv 27,23; Nm 17,28; 31,28.37
    end Jgs 11,39; conclusion Eccl 12,13; completion 3 Mc 1,26; totality Lv 27,33
    tax, tribute Nm 31,28; τὸ τέλος in the end, finally 2 Mc 5,7
    often adverbial expression of totality: τοῦ ἐπὶ τέλος ἀγαγεῖν to bring to an end, to accomplish 1 Chr 29,19; εἰς τέλος utter-ly, completely Nm 17,28 (cpr. νῖκος); μέχρι τέλους to the end, utterly Wis 16,5; διὰ τέλους continually Est 3,13g; ἐλέπτυνεν αὐτοὺς εἰς τέλος he reduced them to powder, he pulverized
    them completely DnTh 2,34; ἕως εἰς τὸ τέλος ἐξέλιπεν they failed completely, the waters were cut off completely Jos 3,16
    prep. phrases of time: ἀπὸ τέλους (τεσσαράκοντα ἐτῶν) from the end of (fourty years), after (fourty years) 2 Sm 15,7; μετὰ τὸ τέλος after 2 Kgs 8,3; διὰ τέλους ἐτῶν after some years 2 Chr 18,2
    *Ps, headers of Psalms (55 times) εἰς τὸ τέλος? for ever or to the end-נצח/ל? for MT מנצח/ל to the (choir)leader?
    Cf. ACKROYD 1969, 126; DELEKAT 1964b, 287-290; DORIVAL 1994 364.527; DU PLESSIS 1959, 56-67;
    HARL 1961=1992a 215-233; 1984a=1992a 38; WAANDERS 1983, 1-354; →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > τέλος

  • 35 τέλος

    το 1.
    1) конец, окончание; финал;

    τέλος του μηνός (τού έτους) — конец месяца (года);

    στο τέλος της ημέρας — к исходу дня;

    φθάνω [στο τέλος — быть на исходе;

    2) сбор; пошлин; плата (установленная государством);

    τέλη χαρτοσήμου — гербовый сбор;

    ταχυδρομικά τέλη — почтовый сбор;

    εκπαιδευτικά τέλη — плата за обучение;

    § απ' αρχής μέχρι τέλους — с начала до конца;

    επί τέλους — наконец;

    εν τέλει — в конечном счёте; — в конце концов;

    τέλος πάντων — а) наконец, в конце концов; — б) ладно, не будем;

    2. επίρρ. наконец, в конце концов

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > τέλος

  • 36 ἀπό

    ἀπό, [dialect] Aeol., Thess., Arc., Cypr. [full] ἀπύ Sapph.44, cf. 78, Alc.33, Theoc.28.16,IG12(2).6.45 (Mytil.), ἀπυδόμεναι ib.9(2).594 ([place name] Larissa), 5(2).6 ([place name] Tegea), etc.:—Prep. usually with Gen. but v. infr. B. (Cf. Skt.
    A ápa, Lat. ab, Umbr. ap-ehtre 'ab extra', Goth. af, OE. af, cef, of, etc.) Orig. sense, from. [ ᾰπο?ἀπόX: where ἀπο ¯ is found in [dialect] Ep. before v or liquids (as

    ἀπὸ ἕθεν Il.6.62

    ,

    ἀπὸ νευρῆς 11.664

    , Hes. Sc. 409) ἀπαί was sometimes written in later texts, cf. Eust. 625.11:— [pron. full] ᾱ metri gr. in [dialect] Ep. compds., such as ἀπονέεσθαι.]
    I OF PLACE, the earliest, and in Hom. the prevailing sense:
    1 of Motion, from, away from,

    ἐσσεύοντο νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων Il.2.208

    ; pleonastic, ἀ. Τροίηθεν ib.24.492;

    ἀπ' οὐρανόθεν 8.365

     (later with Advbs.,

    ἀπὸ ἔμπροσθεν LXX Ec.1.10

    , etc.); strengthd.,

    ἐκτὸς ἀ. κλισιης Il.10.151

    ; also ἀπ' αἰῶνος νέος ὤλεο, implying departure from life, ib.24.725; opp. ἐξ, of relatively superficial motion,

    λαμβάνομεν οὔτε ἐκ τῆς γῆς οὐδέν, οὔτ' ἀπὸ τῶν οἰκιῶν X.Mem.2.7.2

    ; similarly of the cause or ground,

    ἐξ ὧν προηγώνισθε καὶ ἀφ' ὧν εἰκάζω Th.4.126

    :— freq. of warriors fighting from chariots, etc.,

    οἱ μὲν ἀφ' ἵππων, οἱ δ' ἀ. νηῶν.. μάχοντο Il.15.386

    ;

    ἀφ' ἵππων μάρνασθαι Od.9.49

    ; so

    ἡ μάχη ἦν ἀφ' ἵππων Hdt.1.79

    ; λαμπὰς ἔσται ἀφ' ἵππων on horseback, Pl.R. 328a;

    ἀφ' ἵππου θηρεύειν X.An.1.2.7

    ;

    ἀ. νεῶν πεζομαχεῖν Th. 7.62

    ;

    ἐν ταῖς ναυσὶν αἰρόμενος τοὺς ἱστοὺς ἀ. τούτων ἐσκοπεῖτο X.HG 6.2.29

    ; ὀμμάτων ἄπο.. κατέσταζον γένυν, of tears, E.Hec. 240: joined with

    ἐκ, ἐκ Κορίνθου ἀ. τοῦ στρατοπέδου Pl.Tht. 142a

    .
    2 of Position, away from, far from,

    μένων ἀ. ἧς ἀλόχοιο Il.2.292

     (cf. ἀπ' ἀνδρὸς εἶναι to live apart from a man or husband, Plu.CG4);

    κεκρυμμένος ἀπ' ἄλλων Od.23.110

    ;

    μοῦνος ἀπ' ἄλλων h.Merc. 193

    ; ἀπ' ὀφθαλμῶν, ἀπ' οὔατος, far from sight or hearing, Il.23.53, 18.272, cf. 22.454;

    ἀ. θαλάσσης ᾠκίσθησαν Th.1.7

    , cf. 46;

    αὐλίζεσθαι ἀ. τῶν ὅπλων Id.6.64

    ;

    ἀπ' οἴκου εἶναι Id.1.99

    ; σπεύδειν ἀ. ῥυτῆρος far from, i.e. without using the rein, S.OC 900; in Hom. freq. strengthd., τῆλε ἀ..., νόσφιν ἀ..., Il.23.880, 5.322; in measurement of distances,

    ὅσον ιέ στάδια ἀ. Φυλῆς X.HG2.4.4

    , etc.; but later the numeral follows

    ἀ., πηγὰς ἔχων ἀ. μ σταδίων τῆς θαλάσσης D.S.4.56

    ;

    ἀ. σταδίων κ τῆς πόλεως Plu.Phil.4

    ; κατεστρατοπέδευσεν ἀ. ν σταδίων fifty stades away, Id.Oth.11, cf. D.Chr.17.17.
    3 of the mind, ἀ. θυμοῦ away from, i. e. alien from, my heart, Il.1.562;

    ἀ. δόξης 10.324

    ;

    οὐ.. ἀ. σκοποῦ οὐδ' ἀ. δόξης Od.11.344

    ;

    ἀ. τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου Th.1.76

    ; οὐδὲν ἀ. τρόπου not without reason, Pl.R. 470b; οὐκ ἀ. σκοποῦ, καιροῦ, Id.Tht. 179c, 187e;

    οὐκ ἀ. γνώμης S. Tr. 389

    ;

    οὐκ ἀ. τοῦ πράγματος D.24.6

    ;

    μάλα πολλὸν ἀπ' ἐλπίδος ἔπλετο A.R.2.863

    .
    4 in pregnant sense, with Verbs of rest, previous motion being implied (cf. ἐκ)

    , ἀνὰ δ' ἐβόασεν.. ἀ. πέτρας σταθείς E.Tr. 523

    ; ἀ.τῆς ἐμῆς κεφαλῆς τὴν [ἐκείνου] κεφαλὴν ἀναδήσω, i. e. taking the chaplet off my head, and placing it on his, Pl.Smp. 212e: with Verbs of hanging, where ἐκ is more common,

    ἁψαμένη βρόχον ἀ. μελάθρου Od.11.278

    .
    5 with the Article, where the sense of motion often disappears, οἱ ἀ. τῶν οἰκιῶν φεύγουσιν, i.e. οἱ ἐν ταῖς οἰκίαις φεύγουσιν ἀπ' αὐτῶν, X.Cyr.7.5.23; οἱ ἀ. τῶν πύργων.. ἐπαρήξουσι ib.6.4.18;

    αἴρειν τὰ ἀ. τῆς γῆς Pl.Cra. 410b

    ; αἱ ἵπποι αἱ ἀ. τοῦ ἅρματος v.l. in Hdt.4.8;

    ὁ Ἀθηναῖος ὁ ἀ. τοῦ στρατεύματος X.An.7.2.19

    ;

    τὸν ἀ. γραμμᾶς κινεῖ λίθον Theoc.6.18

    .
    6 partitive, λαχὼν ἀ. ληΐδος αἶσαν part taken from the booty, a share of it, Od.5.40;

    αἴρεσθαι ἀ. τῶν καλπίδων Ar. Lys. 539

    ;

    ἀ. ἑκατὸν καὶ εἴκοσι παίδων εἷς μοῦνος Hdt.6.27

    ;

    ὀλίγοι ἀ. πολλῶν Th.7.87

    , cf. A.Pers. 1023.
    7 Math., of figures described upon a base,

    κῶνον ἀναγράφειν ἀ. κύκλου Archim.Sph.Cyl.1.19

    , etc.; τὸ ἀ. τῆς AB τετράγωνον the square on AB, Euc.1.47, cf. 48; εἴδεα ἀ. .. Archim.Spir.10,11.
    8 ἀ. ἀνθρώπου ἕως γυναικός man and woman, LXX1 Es.9.40; ἀ. ἀρσενικοῦ ἕως θηλυκοῦib.Nu.5.3.
    9 from being, instead of,

    ἀθανάταν ἀ. θνατᾶς.. ἐποίησας Βερενίκαν Theoc.15.106

    .
    10 privative, free from, without,

    ἀ. πάσης ἀκαθαρσίας PLips.16.19

     (ii A. D.);

    ἀ. ζημίας PTeb420.4

     (iii A. D.).
    II OF TIME, from, after, Hom. only in Il.8.54 ἀ. δείπνου θωρήσσοντο rising up from, i.e. after, cf. Hdt.1.133; ἀ. δείπνου εἶναι or γενέσθαι, Id.1.126, 2.78, 5.18, al.;

    ἀ. τοῦ σιτίου πίνειν Hp.Salubr.5

    ;

    ἀ. τῶν σίτων διαπονεῖσθαι X.Lac. 5.8

    ; in narrative, τὸ ἀ. τούτου or το̄δε, from this point onwards, Hdt.1.4,2.99;

    ἀ. τούτου τοῦ χρόνου Id.1.82

    , X.An.7.5.8;

    τὸ ἀπ' ἐκείνου Luc.Tox.25

    ;

    ἡμέρῃ δεκάτῃ ἀφ' ἧς.. Hdt.3.14

    , etc.;

    δευτέρῃ ἡμέρῃ ἀ. τῆς ἐμπρήσιος Id.8.55

    , cf. X.An.1.7.18, etc.;

    ἀφ' οὗ χρόνου Id.Cyr. 1.2.13

    ; more often ἀπ' or ἀφ' οὗ, Hdt.2.44, Th.1.18, etc.;

    ἀφ' οὗπερ A.Pers. 177

    ;

    ἀφ' ἧς Plu.Pel.15

    ; εὐθὺς ἀ. παλαιοῦ, ἀ. τοῦ πάνυ ἀρχαίου, of olden time, Th.1.2,2.15;

    ἀπ' ἀρχᾶς Pi.P.8.25

    , etc.;

    ἀ. γενεᾶς X. Cyr.1.2.8

    ; ἀφ' ἑσπέρας from the beginning of evening, i.e. at eventide, Th.7.29; ἀ. πρώτου ὕπνου ib.43;

    ἀ. μέσων νυκτῶν Ar.V. 218

    ; ἀπ' ἀγροῦ fresh from field-work, Ev.Marc.15.21, cf. 7.4;

    ἀ. νουμηνίας X.An.5.6.23

    ; χρονίζειν ἀ. τοῦ καιροῦ tarry beyond the time, LXX2 Ki. 20.5; ἀ. τέλους ἐννέα μηνῶν at the end of.., ib.24.8;

    γενόμενος ἀ. τῆς ἀρχῆς Plu.Caes.5

    : hence ἀ. ἀγωνοθετῶν an εχ-ἀγωνοθέτης, IG3.398;

    ἀ. λογιστῶν POxy.1103.3

     (iv A. D.); οἱ ἀ. ὑπατείας, = consulares, Hdn.7.1.9, etc.; but ἀ. τινος the freedman of.., IG5(2).50.59(Tegea, ii A. D.), cf.ib.5(1).1391 ([place name] Andania), 1473.
    III OF ORIGIN, CAUSE, etc.:
    1 of that from which one is born, οὐ γὰρ ἀ. δρυός ἐσσι οὐδ' ἀ. πέτρης not sprung from oak or rock, Od.19.163;

    γίγνονται δ' ἄρα ταί γ' ἔκ τε κρηνέων ἀ. τ' ἀλσέων 10.350

    , cf. S.OT 415, OC 571, etc.: sts. ἀπό denotes remote, and ἐκ immediate, descent,

    τοὺς μὲν ἀ. θεῶν, τοὺς δ' ἐξ αὐτῶν τῶν θεῶν γεγονότας Isoc.12.81

    , cf. Hdt.7.150;

    πέμπτη ἀπ' αὐτοῦ γέννα A.Pr. 853

    ; τρίτος ἀ. Διός third in descent from Zeus, Pl.R. 391c; οἱ ἀ. γένους τινός his descendants, Plu. Them.32;

    Περσέως ἀφ' αἵματος E.Alc. 509

    : of the place one springs from,

    ἵπποι.. ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος Il.2.839

    . cf. 849;

    Ἡρακλεῖδαι οἱ ἀ. Σπάρτης Hdt.8.114

    , cf. Th.1.89, etc.;

    τοὺς ἀ. Φρυγίας X.Cyr.2.1.5

    , etc.:hence,
    b metaph. of things,

    Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι Od.6.18

    ; θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς ib.12;

    γάλα ἀ. βοός A.Pers. 611

    ;

    μῆνις ἀφ' ἡμῶν Id.Eu. 314

    ;

    ἡ ἀφ' ὑμῶν τιμωρία Th.1.69

    ; ὁ ἀ. τῶν πολεμίων φόβος fear inspired by the enemy, X.Cyr.3.3.53.
    c of persons, οἱ ἀ. τῆς χώρας, τῆς πόλεως, country folk, townsfolk, Plb.2.6.8, 5.70.8; and so of connexion with the founder or leader of a sect,

    οἱ ἀ. Πυθαγόρου Luc.Herm.14

    ;

    οἱ ἀ. Πλάτωνος Plu.Brut.2

    ; οἱ ἀ. τοῦ περιπάτου, ἀ. τῆς Στοᾶς, etc., Luc.Cont. 6; generally οἱ ἀ. φιλοσοφίας καὶ λόγων philosophers and learned men, ibid.; οἱ ἀ. σκηνῆς καὶ θεάτρου stage players, Plu.Sull.2;

    οἱ ἀ. τῆς βουλῆς Id.Caes.10

    , etc.; ὁ ἀφ' ἑστίας παῖς, v. ἑστία; ἀπ' ἐξωμίδος with only an ἐξωμίς, S.E.P.1.153.
    2 of the material from or of which a thing is made,

    εἵματα ἀ. ξύλου πεποιημένα Hdt.7.65

    ;

    ἀπ' ὄμφακος τεύχειν οἶνον A.Ag. 970

    , cf. S.Tr. 704;

    ὅσσα ἀ. γλυκερῶ μέλιτος Theoc.15.117

    ;

    ἔνδυμα ἀ. τριχῶν καμήλου Ev.Matt.3.4

    : hence στέφανος ἀ. ταλάντων ἑξήκοντα of or weighing 60 talents, Decr. ap. D. 18.92, cf. Plb.24.1.7, IG2.555.10, al.: hence of value,

    θύεν αἶγα ἀ. δραχμᾶν εἴκοσι GDI3707

     ([place name] Cos);

    κρᾶσις ἀ. τε τῆς ἡδονῆς συγκεκραμένη καὶ ἀ. τῆς λύπης Pl.Phd. 59a

    ; so, by an extension of this use, εἰδεχθής τις ἀ. τοῦ προσώπου ugly of countenance, Thphr.Char.28.4;

    θῆλυν ἀ. χροιῆς Theoc.16.49

    ;

    σεμνὸς ἀ. τοῦ σχήματος Luc.DMort.10.8

    .
    3 of the instrument from or by which a thing is done, τοὺς.. πέφνεν ἀπ' ἀργυρέοιο βιοῖο by arrow shot from silver bow, Il.24.605;

    τόξου ἄπο κρατεροῦ ὀλέκοντα φάλαγγας 8.279

    ;

    ἐμῆς ἀπὸ χειρός 10.371

    , 11.675; so

    ἀ. χειρὸς ἐργάζεσθαι μεγάλα Luc.Hist.Conscr.29

    ; γυμνάζεσθαι ἀ. σκελῶν, χειρῶν, τραχήλου, X.Lac.5.9;

    μάχεσθαι ἀ. ἄκοντος Str.17.3.7

    ;

    ἡ ἀ. τοῦ ξίφους μάχη D.S.5.29

    ;

    βάπτειν τὸν δάκτυλον ἀ. τοῦ αἵματος LXX Le.4.7

    .
    4 of the person from whom an act comes, i.e. by whom it is done,

    οὐδὲν μέγα ἔργον ἀπ' αὐτοῦ ἐγένετο Hdt.1.14

    ;

    ζήτησιν ἀ. σφέων γενέσθαι Id.2.54

    ;

    ἐπράχθη οὐδὲν ἀπ' αὐτῶν ἔργον ἀξιόλογον Th.1.17

    , cf. 6.61;

    ἀ. τινος ὄνασθαι Pl.R. 528a

    , etc.; so τἀπ' ἐμοῦ, τἀπὸ σοῦ, E.Tr.74, S.OC 1628;

    τὰ ἀ. τῶν Ἀθηναίων Th.1.127

    ; in later Greek freq. of the direct agent, Plb.1.34.8, Str.5.4.12, D.H.9.12, Ev.Luc.9.22, J.AJ20.8.10, etc.; in codd. this may sts. be due to confusion with ὑπό, but cf. PMag.Par.1.256, BGU 1185.26(Aug.), SIG820.8(Ephesus, i A. D.), etc.
    5 of the source from which life, power, etc., are sustained,

    ζῆν ἀπ' ὕλης ἀγρίης Hdt.1.203

    ; ἀ. κτήνεων καὶ ἰχθύων ib. 216;

    ἀ. πολέμου Id.5.6

    ;

    ἀπ' ἐλαχίστων χρημάτων X.Mem.1.2.14

    ;

    ἀ. τῆς ἀγορᾶς Id.An.6.1.1

    ;

    τρέφειν τὸ ναυτικὸν ἀ. τῶν νήσων Id.HG4.8.9

    , cf. Th.1.99;

    ἀ. τῶν κοινῶν πλουτεῖν Ar.Pl. 569

    , cf. D.24.124;

    ἀ. μικρῶν εὔνους.. γεγένησαι Ar.Eq. 788

    , cf. D.18.102;

    ἀφ' ὥρας ἐργάζεσθαι

     quaestum corpore facere,

    Plu. Tim.14

    .
    6 of the cause, means, or occasion from, by, or because of which a thing is done,

    ἀ. τούτου κριοπρόσωπον τὤγαλμα τοῦ Διὸς ποιεῦσι Hdt.2.42

    ; ἀ. τινος ἐπαινεῖσθαι, θαυμάζεσθαι, ὠφελεῖσθαι, Th.2.25,6.12, X.Cyr.1.1.2;

    ἀ. τῶν ξυμφορῶν διαβάλλεσθαι Th.5.17

    ;

    τὴν ἐπωνυμίαν ἔχειν ἀ. τινος Id.1.46

    ;

    ἀ. λῃστείας τὸν βίον ἔχειν X.An. 7.7.9

    ;

    ἀπ' αὐτῶν τῶν ἔργων κρίνειν D.2.27

    ; ἀ. τοῦ πάθους in consequence of.., Th.4.30;

    βλάπτειν τινὰ ἀ. τινος Id.7.29

    ;

    κατασκευάσαντα τὸ πλοῖον ἀφ' ὧν ὑπελάμβανε σωθήσεσθαι D.18.194

    ; τρόπαιον ἀ. τινος εἱστήκει on occasion of his defeat, Id.19.320; τλήμων οὖσ' ἀπ' εὐτόλμου

    φρενός A.Ag. 1302

    , cf. 1643; ἀ. δικαιοσύνης by reason of it (v. l. for ὑπό), Hdt.7.164; ἀ. τῶν αὐτῶν λημμάτων on the same scale of profits, D.3.34, etc.; for ὅσον ἀ. βοῆς ἕνεκα, v. ἕνεκα: hence in half adverbial usages, ἀ. σπουδῆς in earnest, eagerly, Il.7.359; ἀ. τοῦἴσου, ἀ. τῆς ἴσης, or ἀπ' ἴσης, equally, Th.1.99,15, D.14.6, etc.;

    ἀπ' ὀρθῆς καὶ δικαίας τῆς ψυχῆς Id.18.298

    ;

    ἀ. ἀντιπάλου παρασκευῆς Th.1.91

    ; ἀ. τοῦ προφανοῦς openly, ib.35; ἀ. τοῦ εὐθέος straightforwardly, Id.3.43; ἀ. τοῦ αὐτομάτου of free-will, Pl.Prt. 323c; ἀ. γλώσσης by word of mouth, Hdt.1.123 (but also, from hearsay, A.Ag. 813);

    ἀ. στόματος Pl.Tht. 142d

    ; ἀπ' ὄψεως at sight, Lys.16.19; ἀ. χειρὸς λογίζεσθαι on your fingers, Ar.V. 656;

    πεύθομαι δ' ἀπ' ὀμμάτων νόστον A.Ag. 988

    ; ὀμμάτων ἄπο in the public gaze, E.Med. 216;

    ἀ. τοῦ κυάμου ἄρχοντας καθίστασθαι X.Mem.1.2.9

    ;

    ἡ βουλὴ ἡ ἀ. τοῦ κυάμου Th.8.66

    , cf. IG1.9;

    τοὺς ἀ. τοῦ κυάμου δισχιλίους ἄνδρας Arist.Ath.24.3

    ; τριηράρχους αἱρεῖσθαι ἀ. τῆς οὐσίας Decr. ap. D.18.106; ἀφ' ἑαυτοῦ from oneself, on one's own account, Th.8.6, etc.;

    ἀφ' ἑαυτοῦ γνώμης Id.4.68

    ; ἀ. συνθήματος, ἀ. παραγγέλματος, by agreement, by word of command, Hdt.5.74, Th.8.99; ἀ. σάλπιγγος by sound of trumpet, X.Eq.Mag.3.12 (s.v.l.); ἐπίτροπος ἀ. τῶν λόγων, = Lat. procurator a rationibus, Ann.Epigr..1913.143a (Ephesus, ii A. D.).
    7 of the object spoken of, τὰ ἀ. τῆς νήσου οἰκότα ἐστί the things told from or of the island.., Hdt.4.195, cf. 54, 7.195;

    νόμος κείμενος ἀ. τῶν τεχνῶν Ar.Ra. 762

    .
    B in Arc., Cypr., ἀπύ takes dat., ἀπὺ τᾷ [ἁμέρᾳ] IG5(2).6 ([place name] Tegea);

    ἀπὺ τᾷ ζᾷ Inscr.Cypr.135.8

     H. ([place name] Idalion).
    2 in later Greek ἀπό is found c. acc., PLond.1.124.30 (iv/v A. D.).
    C in Hom. frequent with Verbs in tmesi, as Il.5.214, etc., and sts. in Prose, as Hdt.8.89.
    1 asunder, as ἀποκόπτω, ἀπολύω, ἀποτέμνω: and hence, away, off, as ἀποβάλλω, ἀποβαίνω; denoting, remoual of an accusation, as ἀπολογέομαι, ἀποψηφίζομαι.
    2 finishing off, completing, ἀπεργάζομαι, ἀπανδρόω, ἀπανθρωπίζω, ἀπογλαυκόω.
    3 ceasing from, leaving off, as ἀπαλγέω, ἀποκηδεύω, ἀπολοφύρομαι, ἀποζέω, ἀπανθίζω, ἀφυβρίζω.
    4 back again, as ἀποδίδωμι, ἀπολαμβάνω, ἀπόπλους: also, in full, or what is one's own, as ἀπέχω, ἀπολαμβάνω: freq. it only strengthens the sense of the simple.
    5 by way of abuse, as in ἀποκαλέω.
    6 almost = ἀ- priv.; sts. with Verbs, as ἀπαυδάω, ἀπαγορεύω; more freq. with Adjectives, as ἀποχρήματος, ἀπότιμος, ἀπόσιτος, ἀπόφονος.
    E ἄπο, by anastrophe for ἀπό, when it follows its Noun, as

    ὀμμάτων ἄπο S.El. 1231

    , etc.; never in Prose.
    2 ἄπο for ἄπεστι, Semon.1.20, Timocr.9.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπό

  • 37 ἐξουσία

    ἐξουσία, ας, ἡ (Soph., Thu.+; ins, pap, LXX, En, pseudepigr., Philo, Joseph., Just.; Tat. 30, 1; Mel., P. 104, 810 [Bodm.]) from ἔξεστιν.
    ① a state of control over someth., freedom of choice, right (e.g., the ‘right’ to act, decide, or dispose of one’s property as one wishes: BGU 1158, 13 [9 B.C.] = Mitt-Wilck. II/2, 234, 13 legal t.t., esp. in wills: POxy 272, 13; BGU 183, 25 ἔχειν αὐτὴν τὴν ἐ. τῶν ἰδίων πάντων; PTebt 319, 21.—Sir 30:11) ἐξουσίαν ἔχειν have the right 2 Th 3:9 (Just., D 16, 4). W. inf. foll. (Teles p. 23, 14; 24, 11; Tob 2:13 S; 7:10 S) J 10:18; 1 Cor 9:4ff; Hb 13:10; Rv 13:5; B 4:2. W. obj. gen. foll. (τίς οὖν ἔτι ἔχει μου ἐξουσίαν; Epict. 3, 24, 70; διδόναι ἐξουσίαν τῶν πετεινῶν Did., Gen. 61, 24) εἰ ἄλλοι τῆς ὑμῶν ἐ. μετέχουσι 1 Cor 9:12. Also ἐ. ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς the right to the tree of life Rv 22:14. W. verbs of two constr. ἔχει ἐ. ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος the potter has a right over the clay, to make fr. the same lump Ro 9:21. ἐ. ἔχειν περί τινος (4 Macc 4:5) be at liberty w. regard to a thing (opp. ἀνάγκην ἔχειν) 1 Cor 7:37; cp. 8:9; ἐ. ἐν τ. εὐαγγελίῳ a right in the gospel 9:18. ἐν τῇ σῇ ἐ. ὑπῆρχεν was at your disposal Ac 5:4 (Esth 4:17b; Appian, Liby. 52 §226 ἐν ἐ. εἶναι τί τινι=someth. is at someone’s disposal, is within one’s power).
    ② potential or resource to command, control, or govern, capability, might, power (on capacity for someth. cp. Did., Gen. 162, 5: ἡ προσαιρέσεως ἐξουσία; cp. 1 Esdr 4:28, 40; 2 Macc 7:16 the king can do what he pleases because he has the capability for doing so) ἡ ἐ. τ. ἵππων ἐν τ. στόματι αὐτῶν ἐστιν Rv 9:19; cp. vs. 3; 13:2, 4; 18:1; Mt 9:8; Ac 8:19. W. inf. foll. to indicate the thing that one is able to do (En 25:4 ἅψασθαι; Diod S 4, 52, 4 ἀμύνασθαι εἶχεν ἐξουσίαν; Mel., P. 104 πάντα κρίνει); ἐκβάλλειν τ. δαιμόνια [b]Mk 3:15. ἐμβαλεῖν εἰς τ. γέενναν Lk 12:5; cp. J 1:12; 7:1 v.l.; Rv 9:10; 11:6. W. gen. of the inf. foll. τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων Lk 10:19; ποιεῖν ἐ. exercise power Rv 13:12. ἐ. ἔχειν τινός have power over someone (Epict. 4, 12, 8) GPt 3:7; ἑαυτοῦ IPol 7:3; also ἐ. ἔχειν ἐπί τινος Rv 20:6; cp. AcPl Ha 1, 3. Esp. of God’s power (Theodor. Prodr. 5, 313 ἡ θεῶν ἐ.; Da 4:17; Jos., Ant. 5, 109; 18, 214) Lk 12:5 (cp. 2 Cl 5:4); Ac 1:7; Jd 25; Hs 9, 23, 4. πάντων τ. ἐξουσίαν power over all Hm 4, 1, 11; Hs 9, 28, 8. πᾶσα ἡ ἐ. 5, 7, 3 (En 9:5). τὴν κατὰ πάντων ἐ. MPol. 2:1. τέλους ἐ. power over the end PtK 2 p. 13, 22. ἐ. ἐπὶ τ. πληγάς control over the plagues Rv 16:9. Also of Satan’s power Ac 26:18; ending of Mk in the Freer ms.; B 2:1.—The power that comes fr. God can involve transcendent knowledge, and both may be expressed by ἐ. (Herm. Wr. 1, 13; 14; 32). So his hearers conclude fr. Jesus’ teaching that he must have ἐ. (i.e. it is not necessary for him to first ask what the traditional practice or interpretation requires) Mk 1:22 (‘license’ of a Jewish teacher L-S-J-M Suppl., ’68; against this AArgyle, ET 80, ’68/69, 343); cp. Mt 7:29 (Rtzst., Poim. 48, 3, Mysterienrel.3 302; 363; JStarr, HTR 23, 1930, 302–5; HWindisch, Pls. u. Christus ’34, 151ff; DDaube, JTS 39, ’38, 45–59; HFlowers, ET 66, ’55, 254 [‘like a king’]; DHudson, ET 67, ’55/56, 17; JCoutts, JTS 8, ’57, 111–18 [Jesus and the 12]). The prep. expr. κατʼ ἐξουσίαν in accordance w. knowledge and power Mk 1:27 and ἐν ἐ. Lk 4:32 belong to this classification; cp. 4:36. The close relation of ἐ. w. ‘gnosis’ and teaching also B 18:1.—But it is not always possible to draw a hard and fast line betw. this sense and
    ③ the right to control or command, authority, absolute power, warrant (Sextus 36: the πιστός has ἐ. fr. God) ἐ. καὶ ἐπιτροπή (cp. Ps.-Pla., Defin. p. 415c ἐξουσία, ἐπιτροπὴ νόμου) authority and commission Ac 26:12. ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; by whose authority are you doing this? Mt 21:23, 24, 27; Mk 11:28, 29, 33; Lk 20:2, 8. ἐ. διδόναι τινί put someone in charge (Diod S 13, 36, 2; 14, 81, 6; cp. Vi. Aesopi G 11 p. 39, 6 P.; En 9:7; TestJob 3:6; Jos., Ant. 2, 90; 20, 193) Mk 13:34; PtK 2 p. 14, 13. οἷς ἔδωκεν τοῦ εὐαγγελίου τὴν ἐ. to whom he gave rights over the Gospel (for its proclamation) B 8:3. ὅτι τὸ ἄρχειν ἐξουσίας ἐστίν that ruling depends on authority 6:18. Of apostolic authority 2 Cor 10:8; 13:10; ISm 4:1. Of Jesus’ total authority Mt 28:18 (cp. Herm. Wr. 1, 32; Da 7:14; DStanley, CBQ 29, ’67, 555–73); Hs 5, 6, 1. W. gen. of the one who has authority ἐ. τοῦ Χριστοῦ Rv 12:10 (Just., A I, 40, 7). W. gen. of that over which the authority is exercised (Diod S 2, 27, 3; IDefixWünsch 4, 21; Ps 135:8, 9; Wsd 10:14; Sir 17:2; Jos., Vi. 190) ἐ. πνευμάτων ἀκαθάρτων over the unclean spirits Mt 10:1; Mk 6:7; cp. J 17:2; Hm 4, 3, 5; PtK 2 p. 14, 13; 1 Cl 61:2; ISm 4:1; τούτου τοῦ λαοῦ Hs 8, 3, 3. Also ἐπί w. acc. (cp. Sir 33:20) Lk 9:1; cp. Rv 6:8; 13:7. Likew. ἐπί w. gen. (cp. Da 3:97) Rv 2:26; 11:6b; 14:18. παρά τινος (also ἀπό τινος Orig., C. Cels. 2, 13, 56) indicates the source of the authority (s. παρά A3b) Ac 9:14; 26:10; Hs 5, 6, 4 (restored from the Lat.; ἐ. λαμβάνειν as Diod S 11, 42, 6; TestJob 8:2f; 16:4; Vi. Aesopi G 11 p. 39, 4 P.) and κατά τινος the one against whom it is directed (TestJob 16:2 κατʼ ἐμοῦ; 8:2 κατὰ τῶν ὑπαρχόντων μου ‘over my possessions’; Sb 8316, 6f κύριε Σάραπι δὸς αὐτῷ κατεξουσίαν κατὰ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ; Orig., C. Cels. 7, 43, 25) J 19:11 (HvCampenhausen, TLZ 73, ’48, 387–92); B 4:13. W. pres. inf. foll. (cp. X., Mem. 2, 6, 24 and 35; Diod S 12, 75, 4; 1 Macc 10:35; 11:58; Jos., Ant. 4, 247) Mt 9:6; Mk 2:10; Lk 5:24; J 5:27. W. aor. inf. foll. (Jdth 8:15; 1 Esdr 8:22; 1 Macc 1:13) 19:10. Foll. by gen. of the pres. inf. (4 Macc 5:15) Hm 12, 4, 2.—RDillon, ‘As One Having Authority’ (Mark 1:22): CBQ 57, ’95, 92–113.
    ④ power exercised by rulers or others in high position by virtue of their office, ruling power, official power (Ps.-Pla., Alc. 1, 135b al.; LXX; Jos., Bell. 2, 140, Vi. 80) ἐ. ὡς βασιλεύς Rv 17:12f (Diod S 2, 45, 1 βασιλικὴν ἐ. ἔχειν; 14, 32, 5 ἐ. λαμβάνειν); ἐ. τοῦ ἡγεμόνος Lk 20:20; cp. J 19:10f, s. 3 above. ἐ. ἐπάνω δέκα πόλεων Lk 19:17. ἄνθρωπος ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος a man under authority 7:8 (MFrost, ET 45, ’34, 477f); cp. Mt 8:9; Hs 1:3.—The power of a particular office (Diod S 1, 70, 1; 14, 113, 6 ἡ ὑπατικὴ ἐξουσία; Plut., Mar. 406 [2, 1], Caes. 734 [58, 1]) ἐπαρχικὴ ἐ. the power of prefect Phlm subscr.
    ⓐ human authorities, officials, government (Dionys. Hal. 8, 44; 11, 32; POxy 261, 15) Lk 12:11 (here and elsewh. in NT w. ἀρχή, as also in Pla.); Ro 13:1, 2, 3 (with 13:1b cp. the express. ‘ancient saying’ [s. Hes., Theogony 96 ἐκ δὲ Διὸς βασιλῆες. On this HFränkel, Dichtung u. Philos. des frühen Griechentums ’62, 111 n. 6] in Artem. 2, 36 p. 135, 24; 2, 69 p. 161, 17 τὸ κρατοῦν δύναμιν ἔχει θεοῦ=the ruling power has its authority from God; Wsd 6:3; Jos., Bell. 2, 140 οὐ δίχα θεοῦ περιγενέσθαι τινὶ τὸ ἄρχειν … ἐξουσίαν); Tit 3:1. For the view that the ἐ. of Ro 13 are spirit powers, as b below, s. OCullmann, Christ and Time (tr. Filson) ’50, 191–210.—On the subj. in gener. s. LGaugusch, D. Staatslehre d. Ap. Pls nach Ro 13: ThGl 5, ’34, 529–50; JUitman, Onder Eig. Vaandel 15, ’40, 102–21; HvCampenhausen, ABertholet Festschr. ’50, 97–113; OCullmann, Zur neuesten Diskussion über die ἐξουσίαι in Rö 13:1: TZ 10, ’54, 321–36, D. Staat im NT ’612 (Eng. tr.: The State in the NT ’56, 93–114); against him AStrobel, ZNW 47, ’56, 67–93.—GCaird, Princip. and Powers ’56; RMorgenthaler TZ 12, ’56, 289–304; CMorrison, The Powers That Be ’60; EBarnikol, Rö 13. Der nichtpaulinische Ursprung der absoluten Obrigkeitsbejahung v. Rö 13:1–7 ’61, 65–133; HSchlier, Principalities and Powers in the NT ’61 (Eng. tr.); MBorg, NTS 19, ’72/73, 205–18. οἱ ἐπʼ ἐξουσίαν ἀχθέντες those who are brought before the authorities Hs 9, 28, 4.
    ⓑ of transcendent rulers and functionaries: powers of the spirit world (TestLevi 3:8; TestSol 20:15 B), sg. (w. ἀρχή and δύναμις) 1 Cor 15:24; Eph 1:21; Col 2:10. Pl. (w. ἀρχαί as Just., D. 41, 1; cp. Orig., C. Cels. 4, 29, 22) Eph 3:10; 6:12; Col 1:16; 2:15; (w. ἄγγελοι, δυνάμεις) 1 Pt 3:22. Cp. the v.l. for ἄρχειν Papias (4).
    ⑥ the sphere in which power is exercised, domain (4 Km 20:13; Ps 113:2) Lk 4:6. ἐκ τ. ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστίν he comes fr. Herod’s jurisdiction 23:7. ἐ. τοῦ σκότους domain of darkness 22:53; Col 1:13 (opp. the βασιλεία of Christ). Hence ἐ. τοῦ ἀέρος simply domain of the air Eph 2:2; s. ἀήρ 2b.
    ⑦ Various opinions are held about the mng. of 1 Cor 11:10 ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους. Many now understand it as a means of exercising power (cp. δύναμις 1b.—It is abstract for concrete, as βασιλεία [1] in Diod S 1, 47, 5: a stone figure ἔχουσα τρεῖς βασιλείας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς=that wears three symbols of royal power [diadems] on its head), that is to say, the veil (κάλυμμα is v.l. for ἐ. here; s. critical apparatus in N.) by which women at prayer (when they draw near to the heavenly realm) protect themselves fr. the amorous glances of certain angels. But the veil may also have been simply a symbol of womanly dignity, esp. befitting a Christian woman, and esp. in the presence of holy angels (s. Cadbury below).—WWeber, ZWT 46, 1903, 487–99; Dibelius, Geisterwelt 12–23 al.; EFehrle, Die kultische Keuschheit im Altertum1910, 39; RPerdelwitz, StKr 86, 1913, 611–13; LBrun, ZNW 14, 1913, 298–308; GKittel, Rabbinica 1920, 17ff; Billerb. III 423–35; KBornhäuser, NKZ 41, 1930, 475–88; WFoerster, ZNW 30, ’31, 185f; MGinsburger, RHPR 12, ’32, 245–47; OMotta, ET 44, ’33, 139–41; CSpicq, RB 48, ’39, 557–62; EBlakeney, ET 55, ’44, 138; SLösch, TQ 127, ’47, 216–61; JFitzmyer, NTS 3, ’57, 48–58; HCadbury, HTR 51, ’58, 1f (Qumran parallels); MHooker, NTS 10, ’64, 410–16; AIsaksson, Marriage and Ministry in the NT ’65, 176–81; GSchwartz, ZNW 70, ’79, 249 (Aramaic background).—LCerfaux et JTondriau, Un Concurrent du Christianisme, ’57. S. on ἄγγελος 2c.—V.l. for ἄρχειν Papias (4).—DELG s.v. εἰμί. New Docs 2, 83f. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐξουσία

  • 38 επί

    (επ;
    εφ') ηρόθ. I με γεν., αιτιατ.,δοτ. 1) (при обознач, места, протяжённости, пространства) на, в, по:

    (γεν.) επί της γης — на земле;

    επί της οδρύ — на улице;

    επί της τραπέζης — на столе;

    επ' ώμου на плече;
    εφ' αμάξης в экипаже;

    επί τόπου — на месте;

    επί ακροατηρίου — перед аудиторией; — открыто, публично;

    κείται επί τού, Σαρωνικού — расположен на берегу Саронического залива;

    (αιτιατ.) επί πάσαν την γήν — по всей земле;

    επί τριάντα χιλιόμετρα — на тридцать километров;

    2) (при обознач, времени):

    (γεν.) επί τού παρόντος — в данный момент;

    επ' εσχατων недавно;
    εφ' όρου ζωής на всю жизнь, до конца жизни;

    επί Τουρκοκρατίας — во время турецкого (владычества;

    επί 'Αλεξάνδρου τού Μακεδόνας — при Александре Македонском;

    επί σοβιετικής εξουσίας — при советской власти;

    (αϊτιατ.) η βροχή διήρκεσεν επί δύο ημέρας — дождь продолжался в 'течение двух дней;

    επί δέκα έτη (ώρες) — в течение десяти лет (часов);

    επ' ολίγας ημέρας в течение нескольких дней;

    σε ανέμενον επί μακρόν (βραχύ) — я ждал тебя долго (недолго);

    επ' άπειρον до бесконечности;
    3) (в отношении, что касается):

    (γεν.) επί τού θέματος — на тему;

    επί της 4ούσίας τού ζητήματος — по существу вопроса;

    επί του προκειμένου — по этому делу;

    επί κάλου (κακού) — в хорошем (плохом) смысле;

    (αιτιατ). το επ' εμέ что касается, меня;

    ως επί το πλείστον, ως επί το πολύ — по большей чости, главным образом, обыкновенно, обычно;

    (δοτ.) φημίζομαι επί ευφυΐα — славиться остроумием;

    εξέχω επί αρετή (εντιμότητι) — отличиться добротой (честностью);

    διαπρέπω επί ανδρεία — отличаться мужеством;

    II με γεν., δοτ.
    1) (при обознач, главенства, руководства, власти):

    (γεν.) επί κεφαλής — во главе;

    ο επί κεφαλής — глава;

    ο επί της Δικαιοσύνης υπουργός — министр юстиции;

    ο επί των φόρων υπάλληλος — налоговый агент;

    ο επί των τελετών — церемонимейстер;

    (*οτ.) το επ' εμοί насколько это в моей власти, насколько это зависит от меня;
    2) (при обознач, прибавки, добавления):

    (*οτ.) επί τούτοις — кроме того, сверх того;

    επί πάσιν — особенно, больше всего, главным образом;

    III με γεν. (при'обознач, распределения, соразмерности, пропорции):

    επί πεντήκοντα εγχειρήσεων εσημειώθησαν δύο μόνον θάνατοι — на пятьдесят операций (зарегистрировано) только два смертных случая;

    παράταξις επί δύο ζυγών — двухшеренговый строй;

    § επί ξυρού ακμής — в критическом положении;

    επί τέλους — наконец;

    επί ταοτού — нарочно, преднамеренно;

    IV με αϊτιατ.
    1) (при обознач, направления, цели):

    επί δεξιά — направо;

    επ' αριστερά налево;

    επί σκοπόν — по цели;

    βαδίζω επί τα ίχνη — ходить по пятам;

    ευρίσκομαι επί τα ίχνη — напасть на след;

    η κατάστασις τού ασθενούς βαίνει επί τα βελτίω (επί τα χείρω) — состояние больного улучшается (ухудшается);

    2) (при обознач, степени):
    επ' ελάχιστον в наименьшей степени;

    επί τοσούτον ώστε... — до такой степени, что...;

    3) (при умножении):

    τρία επί τρία ίσον εννέα — три умноженное на три равняется девяти;

    V με δοτ.
    1) (при обознач, повода, обстоятельства):

    επί' τη ονομαστική σου εορτή — по случаю твоих именин;

    επ' ευκαιρία της αναχωρήσεως μου по случаю моего отъезда;
    επ' ευκαιρία των εορτών по случаю праздников;

    κατηγορείται επί φόνω — обвиняется в убийстве;

    2) (при обознач, цели):

    επί τω σκοπώ — с целью;

    επί τούτω — для этого;

    επί τη προφάσει ότι... — под предлогом того, что...;

    επ' ωφελεία в пользу;

    επί αγαθώ — на благо;

    επί ζημία — в ущерб;

    επί κακώ — назло;

    3) (в отношении родства):
    γαμβρός επ' αδελφή зять (муж сестры);

    γαμβρός επί θυγατρί — зять (муж дочери);

    4) (при обознач, условия, образа действия):

    επί τώ όρω — при условии;

    επί τόκου — под проценты;

    επ' αμοιβή за вознаграждение;

    επί μισθώ — за плату;

    επί αποδείξει — под расписку;

    επ' ενεχύρω под залог;

    επί ισοις όροις — на равных условиях;

    επί τω λόγω της τιμής μου — честное слово;

    επ' ονόματί μου на моё имя;

    άλμα επί κοντώ — прыжок с шестом;

    επί λέξει — слово в слово; — буквально;

    επ' αυτοφώρω с поличным;

    επί εγγυήσει — на поруки;

    § επί ποινή θανάτου — под стрёхом смертной казни;

    επί παρουσία μαρτύρων — в присутствии свидетелей;

    VI (в наречных выражениях):

    επί πολύ — долгое время;

    επ' ολίγον короткое время;

    επί πλέον — кроме того, к тому же, вдобавок;

    επί μάλλον και μάλλον — всё больше и больше

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > επί

  • 39 διά

    διά, poet. [full] διαί ([dialect] Aeol. [full] ζά, q.v.), Prep. governing gen. and acc.— Rad. sense,
    A through; never anastroph. [Prop. δῐᾰ: but Hom. uses [pron. full] ῑ at the beginning of a line, Il.3.357, 4.135, al.: also ᾱ, metri gr., freq. in Hom., for which A. uses [full] διαί in lyr., Ag. 448, al.]
    A WITH GEN.
    I of Place or Space:
    1 of motion in a line, from one end to the other, right through, in Hom. freq. of the effect of weapons,

    διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε.. ἔγχος καὶ διὰ θώρηκος.. Il. 3.357

    ;

    δουρὶ βάλεν Δάμασον κυνέης διά 12.183

    ;

    δι' ὤμου.. ἔγχος ἦλθεν 4.481

    ; in Prose,

    τιτρώσκειν διὰ τοῦ θώρακος X.An.1.8.26

    ; διὰ τοῦ ὀρόφου ἐφαίνετο πῦρ ib.7.4.16: also of persons, διὰ Σκαιῶν πεδίονδ' ἔχον ὠκέας ἵππους out through the Scaean gate, Il.3.263; δι' ἠέρος αἰθέρ' ἵκανεν quite through the lower air even to the ether, Il.14.288, cf. 2.458; διὰ Τρώων πέτετο straight through them, 13.755;

    δι' ὄμματος.. λείβων δάκρυον S.OC 1250

    , etc.: also in Compos. with πρό and ἐκ, v. διαπρό, διέκ: in adverbial phrases, διὰ πασῶν (sc. χορδῶν), v. διαπασῶν:

    διὰ πάσης

     throughout,

    Th.1.14

    ;

    διὰ κενῆς

     idly,

    Id.4.126

    , etc. (cf.111.1.c).
    2 of motion through a space, but not in a line, throughout, ouer,

    ἑπόμεσθα διὰ πεδίοιο Il.11.754

    ;

    δι' ὄρεσφι 10.185

    , al.; ὀδύνη διὰ χροὸς ἦλθε through all his frame, 11.398;

    τεῦχε βοὴν διὰ ἄστεος Od.10.118

    ;

    δι' ὁμίλου Il.6.226

    , etc.;

    θορύβου διὰ τῶν τάξεων ἰόντος X.An.1.8.16

    , cf. 2.4.26, etc.; later, in quoting an authority,

    ἱστορεῖ δ. τῆς δευτέρας

     in the course of..,

    Ath.10.438b

    .
    3 in the midst of, Il.9.468;

    κεῖτο τανυσσάμενος δ. μήλων Od.9.298

    ; between,

    δ. τῶν πλευρέων ταμόντα Hp.Morb.2.61

    : hence, of pre-eminence,

    ἔπρεπε καὶ δ. πάντων Il.12.104

    ;

    τετίμακε δι' ἀνθρώπων Pi.I.4(3).37

    ;

    εὐδοκιμέοντι δ. πάντων Hdt.6.63

    , cf. 1.25, etc.
    4 in Prose, sts. of extension, along,

    παρήκει δ. τῆσδε τῆς θαλάσσης ἡ ἀκτή Id.4.39

     (but πέταται δ. θαλάσσας across the sea, Pi.N.6.48);

    λόφος, δι' οὗ τὸ σταύρωμα περιεβέβληντο X.HG7.4.22

    .
    5 in Prose, of Intervals of Space, δ. τριήκοντα δόμων at intervals of thirty layers, i. e. after every thirtieth layer, Hdt.1.179; δ. δέκα ἐπάλξεων at every tenth battlement, Th.3.21; cf. infr. 11.3: of a single interval, δ. πέντε σταδίων at a distance of five stades, Hdt.7.30, cf. 198; δ. τοσούτου μᾶλλον ἢ δ. πολλῶν ἡμερῶν ὁδοῦ at so short a distance, etc., Th.2.29; δ. πολλοῦ at a great distance apart, Id.3.94;

    δ. πλείστου Id.2.97

    ;

    δι' ἐλάσσονος Id.3.51

    ;

    ὕδατα δ. μακροῦ ἀλόμενα Hp.

    Aër.9, etc.
    II of Time,
    1 of duration from one end of a period to the other, throughout, δ. παντὸς [τοῦ χρόνου] Hdt.9.13;

    δι' ὅλου τοῦ αἰῶνος Th.1.70

    ;

    δι' αἰῶνος S.El. 1024

    ;

    δι' ἡμέρας ὅλης Ar. Pax 27

    ;

    δι' ὅλης τῆς νυκτός X.An.4.2.4

    , etc.: without an Adj., δι' ἡμέρης all day long, Hdt.1.97;

    δ. νυκτός Th.2.4

    , X.An.4.6.22 (but δ. νυκτός in the course of the night, by night, Act.Ap.5.19, PRyl.138.15 (i A. D.), etc.);

    δ. νυκτὸς καὶ ἡμέρας Pl.R. 343b

    ; δι' ἐνιαυτοῦ, δι' ἔτους, Ar.Fr.569.8, V. 1058;

    δ. βίου Pl.Smp. 183e

    , etc.;

    δ. τέλους

     from beginning to end,

    A.Pr. 275

    , Pl.R. 519c, etc.: with Adjs. alone,

    δ. παντός

     continually,

    A.Ch. 862

     (lyr.), etc.; δι' ὀλίγου for a short time, Th.1.77;

    δ. μακροῦ E.Hec. 320

    ;

    ὁ δ. μέσου χρόνος Hdt. 8.27

    .
    2 of the interval which has passed between two points of Time, δ. χρόνου πολλοῦ or δ. πολλοῦ χρ. after a long time, Id.3.27, Ar.Pl. 1045;

    δ. μακρῶν χρόνων Pl.Ti. 22d

    : without an Adj., δ. χρόνου after a time, S.Ph. 758, X.Cyr.1.4.28, etc.; δι' ἡμερῶν after several days, Ev.Marc.2.1; and with Adjs. alone,

    δι' ὀλίγου Th.5.14

    ;

    οὐ δ. μακροῦ Id.6.15

    ,91;

    δ. πολλοῦ Luc.Nigr.2

    , etc.: with Numerals,

    δι' ἐτέων εἴκοσι Hdt.6.118

    , cf. OGI56.38 (iii B. C.), etc.: but δ. τῆς ἑβδόμης till the seventh day, Luc.Hist.Conscr.21: also distributively, χρόνος δ. χρόνου προὔβαινε time after time, S.Ph. 285;

    ἄλλος δι' ἄλλου E.Andr. 1248

    .
    3 of successive Intervals, δ. τρίτης ἡμέρης every other day, Hdt.2.37; δ. τρίτου ἔτεος ib.4, etc.; δ. πεντετηρίδος every four years (with inclusive reckoning), Id.3.97; δι' ἔτους πέμπτου, of the Olympic games, Ar.Pl. 584 (but δι' ἑνδεκάτου ἔτεος in the course of the eleventh year, Hdt.1.62).
    III causal, through, by,
    a of the Agent, δι' ἀλλέλων or -ου ἐπικηρυκεύεσθαι, ποιεῖσθαι, by the mouth of.., Id.1.69,6.4, cf. 1.113;

    δι' ἑρμηνέως λέγειν X.An.2.3.17

    , etc.;

    τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου δ. τοῦ προφήτου Ev.Matt.1.22

    ;

    δι' ἑκόντων ἀλλ' οὐ δ. βίας ποιεῖσθαι Pl.Phlb. 58b

    ; πεσόντ' ἀλλοτρίας διαὶ γυναικός by her doing, A.Ag. 448 (lyr.);

    ἐκ θεῶν γεγονὼς δ. βασιλέων πεφυκώς X.Cyr.7.2.24

    ; δι' ἑαυτοῦ ποιεῖν τι of oneself, not by another's agency, ib.1.1.4, etc.; but also, by oneself alone, unassisted, D.15.14, cf. 22.38.
    b of the Instrument or Means, δ. χειρῶν by hand (prop. by holding between the hands),

    δι' ὁσίων χ. θιγών S. OC 470

    ; also δ. χερῶν λαβεῖν, δ. χειρὸς ἔχειν in the hand, Id.Ant. 916, 1258 (but τὰ τῶν ξυμμάχων δ. χειρὸς ἔχειν to keep a firm hand on, Th.2.13);

    δ. στέρνων ἔχειν S.Ant. 639

    ;

    ἡ ἀκούουσα πηγὴ δι' ὤτων Id.OT 1387

    ;

    δ. στόματος ἔχειν X.Cyr.1.4.25

    ;

    δ. μνήμης ἔχειν Luc.Cat.9

    ;

    αἱ δ. τοῦ σώματος ἡδοναί X.Mem.1.5.6

    ; δ. λόγων συγγίγνεσθαι to hold intercourse by word, Pl.Plt. 272b;

    δ. λόγου ἀπαγγέλλειν Act.Ap.15.27

    ;

    δι' ἐπιστολῶν 2 Ep.Cor.10.9

    , POxy. 1070.15 (iii A. D.).
    c of Manner (where διά with its Noun freq. serves as an Adv.),

    δ. μέθης ποιήσασθαι τὴν συνουσίαν Pl.Smp. 176e

    ; παίω δι' ὀργῆς through passion, in passion, S.OT 807; δ. τάχους, = ταχέως, Id.Aj. 822, Th.1.63 (but δ. ταχέων ib.80, al.); δ. σπουδῆς in haste, hastily, E.Ba. 212; δι' αἰδοῦς with reverence, respectfully, ib. 441; δ. ψευδῶν ἔπη lying words, Id.Hel. 309; αἱ δ. καρτερίας ἐπιμέλειαι long-continued exertions, X.Mem.2.1.20; δι' ἀκριβείας, δ. πάσης ἀκρ., Pl.Ti. 23d, Lg. 876c;

    δ. σιγῆς Id.Grg. 450c

    ;

    δ. ξυμφορῶν ἡ ξύμβασις ἐγένετο Th.6.10

    ;

    οὐ δι' αἰνιγμάτων, ἀλλ' ἐναργῶς γέγραπται Aeschin.3.121

    ;

    δι' αἵματος, οὐ δ. μέλανος τοὺς νόμους ὁ Δράκων ἔγραψεν Plu.Sol.17

    : also with Adjs., δ. βραχέων, δ. μακρῶν τοὺς λόγους ποιεῖσθαι, Isoc.14.3, Pl.Grg. 449b; ἀποκρίνεσθαι δ. βραχυτάτων ibid. d; cf. infr. IV.
    2 in later Prose, of Material out of which a thing is made,

    κατασκευάζειν εἴδωλα δι' ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ D.S.17.115

    ;

    θυσίαι δι' ἀλφίτου καὶ σπονδῆς πεποιημέναι Plu.Num.8

    ;

    βρώματα δ. μέλιτος καὶ γάλακτος γιγνόμενα Ath.14.646e

    ;

    οἶνος δ. βουνίου Dsc. 5.46

    .
    IV διά τινος ἔχειν, εἶναι, γίγνεσθαι, to express conditions or states, ἀγὼν διὰ πάσης ἀγωνίης ἔχων extending through every kind of contest, Hdt.2.91;

    δι' ἡσυχίης εἶναι Id.1.206

    ; δι' ὄχλου εἶναι to be troublesome, Ar.Ec. 888;

    δ. φόβου εἶναι Th.6.59

    ;

    δι' ἀπεχθείας γίγνεσθαι X.Hier.9.2

    ; ἡ ἐπιμέλεια δ. χάριτος γίγνεται ibid.;

    δ. μιᾶς γνώμης γίγνεσθαι Isoc.4.138

    .
    b with Verbs of motion, δ. μάχης ἐλεύσονται will engage in battle, Hdt.6.9;

    ἐλθεῖν Th.4.92

    ; δ. παντὸς πολέμου, δ. φιλίας ἰέναι τινί, X.An.3.2.8; δ. δίκης ἰέναι τινί go to law with.., S.Ant. 742, cf. Th.6.60;

    δ. τύχης ἰέναι S.OT 773

    ;

    δι' ὀργῆς ἥκειν Id.OC 905

    ; ἐμαυτῷ δ. λόγων ἀφικόμην I held converse with myself, E.Med. 872; δ. λόγων, δ. γλώσσης ἰέναι come to open speech, Id.Tr. 916, Supp. 112; δ. φιλημάτων ἰέναι come to kissing, Id.Andr. 416;

    δ. δικαιοσύνης ἰέναι καὶ σωφροσύνης Pl.Prt. 323a

    , etc.; δ. πυρὸς ἰέναι (v. πῦρ): in pass. sense, δι' ἀπεχθείας ἐλθεῖν τινι to be hated by.., A.Pr. 121 (anap.).
    c with trans. Verbs, δι' αἰτίας ἔχειν or ἄγειν τινά hold in fault, Th.2.60, Ael.VH9.32;

    δι' ὀργῆς ἔχειν τινά Th.2.37

    , etc.;

    δ. φυλακῆς ἔχειν τι Id.7.8

    ; δι' οἴκτου ἔχειν τινά, δι' αἰσχύνης ἔχειν τι, E.Hec. 851, IT 683;

    δ. πένθους τὸ γῆρας διάγειν X.Cyr.4.6.6

    ;

    δι' οὐδενὸς ποιεῖσθαί τι S.OC 584

    .
    B WITH Acc.
    I of Place, only Poet., in same sense as διά c. gen.:
    1 through,

    ἓξ δὲ δ. πτύχας ἦλθε.. χαλκός Il.7.247

    ;

    ἤϊξε δ. δρυμὰ.. καὶ ὕλην 11.118

    , cf. 23.122, etc.; δ. τάφρον ἐλαύνειν across it, 12.62;

    δ. δώματα ποιπνύοντα 1.600

    ;

    ἐπὶ χθόνα καὶ δ. πόντον βέβακεν Pi.I.4(3).41

    ;

    φεύγειν δ. κῦμ' ἅλιον A.Supp.14

     (anap.).
    2 through, among, in,

    οἴκεον δι' ἄκριας Od.9.400

    ;

    ἄραβος δὲ δ. στόμα γίγνετ' ὀδόντων Il.10.375

     (but μῦθον, ὃν.. δ. στόμα.. ἄγοιτο through his mouth, 14.91; so

    δ. στόμα ὄσσαν ἱεῖσαι Hes.Th.65

    ;

    ἀεὶ γὰρ ἡ γυνή σ' ἔχει δ. στόμα Ar.Lys. 855

    );

    δ. κρατερὰς ὑσμίνας Hes.Th. 631

    ;

    νόμοι δι' αἰθέρα τεκνωθέντες S.OT 867

     (lyr.).
    II of Time, also Poet.,

    δ. νύκτα Il.2.57

    , etc.; δ. γλυκὺν ὕπνον during sweet sleep, Mosch.4.91.
    III causal:
    1 of persons, thanks to, by aid of,

    νικῆσαι δ... Ἀθήνην Od.8.520

    , cf. 13.121;

    δ. δμῳὰς.. εἷλον 19.154

    ; δ. σε by thy fault or service, S.OC 1129, Ar.Pl. 145, cf. 160, 170: in Prose, by reason of, on account of,

    δ' ἡμᾶς Th.1.41

    , cf. X.An.7.6.33, D.18.249;

    οὐ δι' ἐμαυτόν And.1.144

    ; so εἰ μὴ διά τινα if it had not been for..,

    εἰ μὴ δι' ἄνδρας ἀγαθούς Lys.12.60

    ;

    Μιλτιάδην εἰς τὸ βάραθρον ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ μὴ δ. τὸν πρύτανιν ἐνέπεσεν ἄν Pl.Grg. 516e

    , cf. D.19.74;

    εἰ μὴ δ. τὴν ἐκείνου μέλλησιν Th.2.18

    , cf. Ar.V. 558;

    πλέον' ἔλπομαι λόγον Ὀδυσσέος ἢ πάθαν γενέσθαι δι' Ὅμηρον Pi.N.7.21

    .
    2 of things, to express the Cause, Occasion, or Purpose, δι' ἐμὴν ἰότητα because of my will, Il.15.41;

    Διὸς μεγάλου δ. βουλάς Od.8.82

    ; δι' ἀφραδίας for, through want of thought, 19.523;

    δι' ἀτασθαλίας 23.67

    ; δι' ἔνδειαν by reason of poverty, X. An.7.8.6; δ. καῦμα, δ. χειμῶνα, ib.1.7.6;

    δι' ἄγνοιαν καὶ ἀμαθίαν Pl. Prt. 360b

    , etc.: freq. also with neut. Adjs., δ. τί; wherefore?; δ. τοῦτο, δ. ταῦτα on this account; δι' ὅ, δι' ἅ on which account; δ. πολλά for many reasons, etc.
    3 = ἕνεκα, to express Purpose, δἰ ἀχθηδόνα for the sake of vexing, Th.4.40, cf. 5.53; δ. τὴν τούτου σαφήνειαν with a view to clearing this up, Pl.R. 524c, cf. Arist.EN 1172b21; αὐτή δι' αὑτήν for its own sake, Pl.R. 367b, etc.
    C WITHOUT CASE as Adv. throughout, δ. πρό (v. supr. A.I.I);

    δ. δ' ἀμπερές Il.11.377

    .
    I through, right through, of Space, διαβαίνω, διέχω, διιππεύω.
    II in different directions, as in διαπέμπω, διαφορέω; of separation, asunder, διαιρέω, διαλύω; of difference or disagreement, at variance, διαφωνέω, διαφέρω; or simply mutual relation, one with another, διαγωνίζομαι, διάδω, διαθέω, διαπίνω, διαφιλοτιμέομαι.
    III pre-eminence, διαπρέπω, διαφέρω.
    IV completion, to the end, utterly, διεργάζομαι, διαμάχομαι, διαπράττω, διαφθείρω: of Time, διαβιόω.
    V to add strength, thoroughly, out and out, διαγαληνίζω, etc.; cf. ζά.
    VI of mixture, between, partly, esp. in Adj., as διάλευκος, διάχρυσος, διάχλωρος, etc.
    VII of leaving an interval or breach, διαλείπω, διαναπαύω. (Cogn. with δύο, δίς.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διά

  • 40 ἕως

    ἕως (Hom.+)
    ① to denote the end of a period of time, till, until.
    ⓐ as conjunction
    α. w. the aor. ind. (Lysias 25, 26; Ps.-Demosth. 47, 58; Wsd 10:14; 1 Macc 10:50; Jdth 10:18; En 13:7; 102:10; PsSol 2:26; 4:10; SibOr 5, 528; Ar. 12, 2) ἕως ἐστάθη until it stood still Mt 2:9. ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμός until the flood came 24:39.—Ac 19:10 D.
    β. w. the aor. subj. and, as the rule requires (s. AFuchs, D. Temporalsätze mit d. Konj. ‘bis’ u. ‘so lange als.’ 1902), ἄν (X., An. 5, 1, 11; SIG 966, 11; 1207, 10; PPetr II, 40a, 28; POxy 1124, 7; Gen 24:14; 49:10; Ex 33:22; Lev 22:4 and oft. LXX; TestAbr B 7 p. 112, 2 [Stone p. 72]; TestJob 21:2; ParJer 2:3; ApcMos 26 p. 14, 7 Tdf.; Jos., Ant. 13, 400; Just., A I, 45, 1), to denote that the commencement of an event is dependent on circumstances: ἕως ἂν εἴπω σοι until I tell you Mt 2:13.—5:18 (AHoneyman, NTS 1, ’54/55, 141f), 26 (cp. SIG 731, 16ff ἕως ἂν ἀποδῷ); 10:23; 22:44 (Ps 109:1); Mk 6:10; 9:1; 12:36 (Ps 109:1); Lk 20:43 (Ps 109:1); 21:32; Ac 2:35 (Ps 109:1); 1 Cor 4:5; Hb 1:13; B 12:10 (the two last Ps 109:1).—Without ἄν (Soph., Aj. 555, Phil. 764; Polyb. 35, 2, 4; SIG 976, 79; UPZ 18, 10 [II B.C.]; PGrenf II, 38, 16 [I B.C.]; POxy 531, 6; 1125, 15; 1159, 21; Sir 35:17; Tob 14:5 BA; En 10:12, 17; TestSol 15:10; ParJer 5:14; GrBar 11:2; SibOr 5, 217; Just. D. 39, 6): Mt 10:23 v.l.; 18:30; Mk 14:32; Lk 15:4 and 22:34 (both v.l. ἕως οὗ); 2 Th 2:7; Js 5:7; Hb 10:13; Rv 6:11.
    γ. w. the pres. ind. (cp. Plut., Lycurg. 29, 3) ἕως ἔρχομαι until I come J 21:22f; 1 Ti 4:13; Hs 5, 2, 2; 9, 10, 5f; cp. 9, 11, 1.
    δ. w. the fut. ind. (cp. PHolm 26, 7; Jdth 10:15) in a text-critically doubtful pass. (B-D-F §382, 2; Rob. 971f; 976) ἕως ἥξει ὅτε εἴπητε (ἥξει ὅτε is lacking as v.l.) until (the time) comes when you say Lk 13:35.
    ⓑ used as prep. (appears first at the end of the IV cent. B.C. [Schwyzer II 550]) until, up to (Aristot. et al.; ins, pap, LXX; pseudepigr., also SibOr 5, 57; 118)
    α. w. gen. of a noun or an equivalent expr. (SIG 588, 64 [196 B.C.] ἕ. τοῦ τ. συνθήκης χρόνου; OGI 90, 16 ἕ. τοῦ πρώτου ἔτους; BGU 1128, 8 [14 B.C.]; oft. LXX; TestAbr A 20 p. 103, 23 [Stone p. 54]) ἕ. τῆς ἡμέρας (Jdth 12:14; 1 Esdr 4:55; 1 Macc 13:39) Mt 27:64; Lk 1:80. ἕ. τῆς ἡμέρας ἐκείνης (Jdth 1:15) Mt 26:29; Mk 14:25. ἕ. τ. ἡμ. ταύτης (4 Km 17:23; 1 Macc 8:10; 13:30; 1 Esdr 8:73; Bar 1:13; ApcMos 13 p. 7, 1 Tdf.) 1 Cl 11:2. ἕ. ὥρας ἐνάτης Mk 15:33; Lk 23:44. ἕ. τῆς πεντηκοστῆς 1 Cor 16:8. ἕ. τῆς σήμερον (sc. ἡμέρας) Mt 27:8 (Just., D. 134, 5). ἕ. τέλους until the end 1 Cor 1:8 (JosAs 12:3); ἕ. αἰῶνος forever (1 Ch 17:16; Sir 24:9; 44:13; Jdth 13:19; 1 Esdr 8:82; PsSol 18:11; TestJob 34:4) Hv 2, 3, 3. Of someone’s age or a period of life ἕ. ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων until the age of 84, prob.= until she was now 84 years old (so Goodsp., Probs. 79–81) Lk 2:37 (cp. Jos., Ant. 5, 181). Used w. proper names (Polyb. 2, 41, 5; Diod S 1, 50, 6) ἕ. Ἰωάννου up to the time of John Mt 11:13. ἕ. Σαμουήλ Ac 13:20. In such cases, as well as in others, ἕ. often looks back to a preceding ἀπό: from … to (Bar 1:19; 1 Esdr 8:73; Sir 40:1; 1 Macc 16:2; 3 Macc 6:38 al.; Demetr.: 722 Fgm. 1, 18 Jac.): ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕ. Δαυίδ Mt 1:17a. ἀπὸ τ. βαπτίσματος Ἰωάννου ἕ. τῆς ἡμέρας Ac 1:22. ἀπὸ τ. ἕκτης ὥρας ἕ. ὥρας ἐνάτης Mt 27:45 (cp. SIG 736, 109 [92 B.C.] ἀπὸ τετάρτας ὥρας ἕ. ἑβδόμας; 1 Esdr 9:41). ἀπὸ πρωὶ̈ ἕ. ἑσπέρας Ac 28:23 (cp. Jos., Ant. 6, 364).—ἕ. τοῦ νῦν until now (Ps.-Lucian, Halc. 4; SIG 705, 44f [112 B.C.]; UPZ 122 [157 B.C.]; Gen 15:16; 18:12; Num 14:19; 1 Macc 2:33) after ἀπʼ ἀρχῆς Mt 24:21; Mk 13:19 (cp. BGU 1197, 8 [4 B.C.] ἕως τ. νῦν ἀπὸ τοῦ ἐννεακαιδεκάτου ἔτους Καίσαρος; Ezk 4:14). ἀπὸ Δαυὶδ ἕ. τ. μετοικεσίας Βαβυλῶνος to the Babylonian exile Mt 1:17b.—As here, a historical event forms the boundary (cp. 1 Esdr 5:71; ParJer 3:11) in ἕ. τ. τελευτῆς Ἡρῴδου 2:15.—W. the articular inf. (on the acc. with it s. B-D-F §406, 3) ἕ. τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Καισάρειαν until he came to Caesarea Ac 8:40 (s. SIG 588, 93f; Gen 24:33; 28:15; 1 Macc 3:33; 5:19; Polyb., Joseph. [B-D-F §403]); but s. also 3a below.
    β. w. gen. of the relative pron. (οὗ or ὅτου) in the neut.
    א. ἕ. οὗ until (Hdt. 2, 143; Plut. et al.; LXX; En; TestAbr; TestJob 24:4; in local mng. SIG 495, 101) w. aor. ind. (Judg 3:30; 4:24 B; 4 Km 17:20; Tob 1:21; 2:4, 10; Jdth 10:10; 15:5; JosAs 10:2, 19; Jos., Ant. 10, 134) Mt 1:25; 13:33; Lk 13:21; Ac 21:26. W. aor. subj. (BGU 1209, 8 [23 B.C.]; PRyl 229, 14 [38 A.D.]; Judg 5:7 B; Ps 71:7; Jdth 6:5, 8; TestAbr B 2 p. 107, 3 [Stone p. 62]; ParJer 9:3; GrBar 13:5; ApcMos 31 p. 17, 10 Tdf.) Mt 18:34; Lk 15:4 v.l., 8; 22:18; 24:49; Ac 25:21; 2 Pt 1:19. After neg.=until, before Mt 17:9; J 13:38; Ac 23:12, 14, 21.
    ב. ἕ. ὅτου until w. aor. ind. (Diod S 19, 108, 3; 3 Km 10:7; 11:16; Da 2:34; 7:4) J 9:18. W. aor. subj. (POxy 1061, 16 [22 B.C.]; 1 Km 22:3; 2 Esdr 14:5) Lk 12:50; 13:8; 15:8 v.l.; 22:16, 18 v.l.
    γ. w. adv. of time (JosAs 10:17 ἕ. πρωί̈; Ath. 22, 6 ἕ. νῦν) ἕ. ἄρτι until now (s. ἄρτι 3), Mt 11:12; J 2:10; 5:17; 16:24; 1J 2:9; 1 Cor 4:13; 8:7; 15:6. ἕ. σήμερον (Sir 47:7) 2 Cor 3:15. ἕ. πότε; how long? (Ps 12:2, 3; 2 Km 2:26; 1 Macc 6:22; ApcSed 12:1f) Mt 17:17ab; Mk 9:19ab; Lk 9:41; J 10:24; Rv 6:10.
    ② to denote contemporaneousness, as long as, while
    ⓐ conj. w. ind. (Hom.+; Jdth 5:17) in our lit. only the pres. (Appian, Bell. Civ. 2, 53 §218 ἕως χειμάζουσιν and ibid. ἕως Πομπήιος ἡγεῖται=while Pompey imagines; Jos., Bell. 7, 347; Just., D. 4, 4 ἕ. ἐν τῷ σώματί ἐστιν ἡ ψυχή) ἕ. ἡμέρα ἐστίν while it is day J 9:4 (v.l. ὡς. On this interchange s. LRadermacher, Philol. 60, 1901, 495f; B-D-F §455, 3); 12:35f v.l.; ἕ. αὐτὸς ἀπολύει τ. ὄχλον while he himself dismissed the crowd Mk 6:45. ἕ. ὑπάγουσιν while they were on their way Mt 25:10 D; ἕ. ἔτι ἔχομεν while we still have 2 Cl 16:1 (cp. Pla., Phd. 89c ἕ. ἔτι φῶς ἐστιν, Parmen. 135d ἕ. ἔτι νέος εἶ; Appian, Bell. Civ. 3, 32 §127 ἕως ἔτι δύνασαι; PEleph 14, 24 [223 B.C.]; Sir 33:21 ἕως ἔτι ζῇς).
    ⓑ conj. w. subjunctive (PTebt 6, 42 [140 B.C.] ἕως … μένωσι; Dio Chrys. 27 [44], 5 ἕως ἂν … φέρῃ=‘as long as’; Appian, Numid. 4 §2) Mk 14:32; Lk 17:8.
    ⓒ in a few cases ἕως also has this sense when functioning as prep. with the gen. of the rel. pronoun in the neut. while ἕ. οὗ (Jos., Ant. 3, 279 [ἔχουσι]) w. subj. Mt 14:22; 26:36 (but s. Burton, MT §325 and Zwaan §314).—ἕ. ὅτου (SSol 1:12) w. ind. Mt 5:25.
    ③ marker of limit reached, as far as, to, funct. as prep.
    ⓐ w. gen. of place as far as, to (Polyb. 3, 76, 2; Diod S 1, 27, 5; SIG 588, 32 [196 B.C.] ἕ. θαλάσσης; 1231, 12 ἀπὸ … ἕως; PTebt 33, 5 [112 B.C.]; LXX; En 21:1; 22:6; PsSol 15:10; TestAbr A 5 p. 82, 12f [Stone p. 12]; TestJob 20:6; GrBar 2:5; 11:8; JosAs 16:14; Jos., Bell. 1, 512; Mel., HE 4, 26, 14 ἕ. τοῦ τόπου …, ἔνθα) ἕ. Φοινίκης Ac 11:19. ἕ. Ἀντιοχείας vs. 22; ἕ. Βηθλεέμ Lk 2:15. ἕ. οὐρανοῦ, ᾅδου Mt 11:23; Lk 10:15 (ApcEsdr 4:32 p. 29, 8 Tdf.). ἕ. τῆς αὐλῆς Mt 26:58; cp. Lk 4:29. ἕ. ἐσχάτου τ. γῆς (Is 48:20; 62:11; 1 Macc 3:9; PsSol 1:4) Ac 1:8. ἕ. τρίτου οὐρανοῦ 2 Cor 12:2 (ApcSed 2:4). ἀπὸ … ἕ.: ἀπὸ ἀνατολῶν ἕ. δυσμῶν Mt 24:27. ἀπʼ ἄκρων οὐρανῶν ἕ. ἄκρων αὐτῶν vs. 31 (cp. Dt 30:4). ἀπʼ ἄκρου γῆς ἕ. ἄκρου οὐρανοῦ Mk 13:27 (cp. Jdth 11:21).—Also w. gen. of a pers., who is in a certain place (Aelian, VH 3, 18 ἕ. Ὑπερβορέων; 4 Km 4:22; 1 Macc 3:26) ἦλθον ἕ. αὐτοῦ Lk 4:42. διελθεῖν ἕ. ἡμῶν Ac 9:38. Prob. Ac 8:40 also belongs here (s. above 1bα end); then a pass. like Gen 10:19 would be comparable.
    ⓑ w. adv. of place (LXX) ἕ. ἄνω (2 Ch 26:8) to the brim J 2:7. ἕ. ἔσω right into Mk 14:54. ἕ. κάτω (Ezk 1:27; 8:2 looking back to ἀπό) ἀπʼ ἄνωθεν ἕ. κάτω fr. top to bottom Mt 27:51; Mk 15:38 (cp. ἀπὸ ἔσω ἕω ἔξω TestSol 18:15 P). ἕ. ὧδε (Gen 22:5; 2 Km 20:16; 3 Km 18:45; Ar. 17, 1) ἀρξάμενος ἀπὸ τ. Γαλιλαίας ἕ. ὧδε Lk 23:5.
    ⓒ w. a prep. or another adv. ἕ. πρός (Polyb. 3, 82, 6; 12, 17, 4; Gen 38:1; Ezk 48:1) ἕ. πρὸς Βηθανίαν as far as B. Lk 24:50 (for the v.l. ἕ. εἰς Β. cp. Polyb. 1, 11, 14; Diod S 1, 27, 5; Aelian, VH 12, 22; Dt 31:24; 4 Km 2:6; PsSol 2:5; Jos., Ant. 16, 90). ἕ. καὶ εἰς even into Ac 26:11. ἕ. ἔξω τῆς πόλεως 21:5. ἕ. ἐπὶ τὴν θάλασσαν Ac 17:14 (cp. 1 Macc 5:29; 3 Macc 7:18 A; PsSol 17:12; ἕ. ἐπὶ πολύ TestSol 7:2).
    ④ marker of order in a series, up to ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕ. πρώτων Mt 20:8. ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος ἕ. τῶν ἑπτά 22:26. ἀπὸ μικροῦ ἕ. μεγάλου small and great (Bar 1:4; 1 Macc 5:45; Jdth 13:4) Ac 8:10; Hb 8:11 (Jer 38:34).—J 8:9 v.l.
    ⑤ marker of degree and measure, denoting the upper limit, to the point of ἕ. ἑπτάκις (4 Km 4:35; cp. TestSol 5:8 ἕ. ἑπτά; ApcSed 16:4 ἕ. εἴκοσι) as many as seven times Mt 18:21f; cp. vs. 22. ἕ. ἡμίσους τῆς βασιλείας μου (Esth 5:3; 7:2) Mk 6:23. οὐκ ἔστιν ἕ. ἑνός (cp. PTebt 56, 7 [II B.C.] οὐκ ἔχομεν ἕ. τῆς τροφῆς τῶν κτηνῶν ἡμῶν=‘we do not even have enough to feed our cattle’; Leontios, Vi. Joh. [ed. HGelzer 1893] 66, 21ff οὐ … ἕως ἑνὸς νομίσματος=‘not even a single coin’; cp. PRossGeorg III, 3, 22 ἕως δραχμῶν ἕκατον) there is not even one Ro 3:12 (Ps 13:3). ἐᾶτε ἕ. τούτου stop! No more of this Lk 22:51 (ἕ. τούτου=‘to this point’ Aristot., HA 9, 46; Polyb. 9, 36, 1; cp. 2 Km 7:18). ἕ. θανάτου unto death (Antig. Car. 16; Sir 34:12; 51:6; 4 Macc 14:19; JosAs 29:3): contend (Sir 4:28; cp. OGI 266, 29 [III B.C.] μαχοῦμαι ἕως ζωῆς καὶ θανάτου) 1 Cl 5:2. περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕ. θανάτου Mt 26:38; Mk 14:34 (cp. Jon 4:9 σφόδρα λελύπημαι ἐγὼ ἕ. θανάτου).—DELG s.v. 2 ἕω. EDNT. New Docs 4, 154. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἕως

Страницы

См. также в других словарях:

  • Ινδία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ινδίας Έκταση: 3.287.590 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.029.991.145 (2001) Πρωτεύουσα: Νέο Δελχί (12.791.458 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ασίας. Συνορεύει Α με το Μπαγκλαντές και τη Μυανμάρ (Βιρμανία), Β με την Κίνα και… …   Dictionary of Greek

  • κίνα — Επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Έκταση: 9.596.960 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.284.303.705 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Πεκίνο ή Μπεϊτζίνγκ (6.619.000 κάτ. το 2003)Κράτος της ανατολικής Ασίας. Συνορεύει στα Β με τη Μογγολία και τη Ρωσία, στα ΒΑ… …   Dictionary of Greek

  • Βυζαντινή αυτοκρατορία — I Β.α., ή αλλιώς Μεταγενέστερο Ρωμαϊκό ή Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος, αποκαλείται συμβατικά το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Πρωτεύουσα του τμήματος αυτού, που μετά την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους συνέχισε περίπου για έντεκα… …   Dictionary of Greek

  • Γερμανία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας Προηγούμενη ονομασία (1948 90): Γερμανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (ή Δυτική Γερμανία) & Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία) Έκταση: 357.021 τ.χλμ Πληθυσμός: 82.440.309 κάτ. (2000) Πρωτεύουσα:… …   Dictionary of Greek

  • Ιταλία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ιταλίας Έκταση: 301.230 τ. χλμ. Πληθυσμός: 56.305.568 (2001) Πρωτεύουσα: Ρώμη (2.459.776 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ευρώπης. Συνορεύει στα ΒΔ με τη Γαλλία, στα Β με την Ελβετία και την Αυστρία, στα ΒΑ με τη… …   Dictionary of Greek

  • κύπρος — I Νησιωτικό κράτος της ανατολικής Μεσογείου. Βρίσκεται Δ της Συρίας και Ν της Τουρκίας.Η Κ. είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου και ανήκει γεωγραφικά μεν στη Μικρά Ασία, πολιτικά όμως στην Ευρώπη. Ο πληθυσμός της είναι 80% Ελληνοκύπριοι …   Dictionary of Greek

  • Γιουγκοσλαβία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Παλαιότερη ονομασία: Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Έκταση: 102.173 τ.χλμ Πληθυσμός: 10.656.929 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Βελιγράδι (1.280.600 κάτ. το 2002)Κράτος …   Dictionary of Greek

  • τέλος — το, ΝΜΑ 1. η ολοκλήρωση, η τελείωση ενός πράγματος, το έσχατο όριο του στον χώρο και στον χρόνο, αποπεράτωση, πέρας (α. «το τέλος τού δρόμου» β. «το τέλος τής προσπάθειας» γ. «τέλος τής εβδομάδας» δ. «μὴ πρότερόν τι πάθῇς, πρὶν τέλος ἐπιθεῑναι… …   Dictionary of Greek

  • Μουσείο, Εθνικό Αρχαιολογικό (Αθηνών) — Το κτίριο της οδού Πατησίων 44 που στεγάζει το μεγαλύτερο μουσείο της χώρας άρχισε να χτίζεται το 1866, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου, σε σχέδια του Ludwig Lange. Η αποπεράτωση της πρώτης οικοδομικής φάσης, με ορισμένες… …   Dictionary of Greek

  • Μουσείο, Αρχαιολογικό Θήβας — Το Μουσείο της Θήβας (Θρεψιάδου 1, πλατεία Κεραμοπούλου) στεγάζει μια αντιπροσωπευτική συλλογή ευρημάτων του νομού Βοιωτίας, που καλύπτουν χρονικά όλη την περίοδο της πλούσιας προϊστορίας και ιστορίας αυτού του σημαντικού για την ιστορία της… …   Dictionary of Greek

  • Σέρρες — Πόλη (49.380 κάτ., αλλά 50.390 ο δήμος) της Ανατολικής Μακεδονίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας και του ομωνύμου νομού. Διοικητικό και οικονομικό κέντρο του νομού και το μεγαλύτερο μετά την Καβάλα αστικό κέντρο Α της θεσσαλονίκης, πόλη με… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»