Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Все языки
Английский
Немецкий
Русский

ūniversus

Толкование Перевод

1 ūniversus

ūniversus adj. [unus+versus], all together, all in one, whole, entire, collective (opp. singuli): provincia: civitas: mundus: triduum, three days together, T.: de universis generibus rerum dicere: ut eadem sit utilitas unius cuiusque et universorum: in illum tela universi coniciunt, Cs.— Plur m. as subst, the whole body, all men, the mass, everybody: universi in omnibus fori partibus: si universi videre optimum possent, nemo delectos principes quaereret.— Sing n. as subst, the whole world, universe: in eodem universo (i. e. in universitate rerum): universi corpus.— Relating to all, general, universal: odium: oratoris vis: dimicatio, a general engagement, L.—As subst n., in the phrase, in universum, as a whole, in general, generally: non nominatim, sed in universum, L., Ta.
* * *
I
universa, universum ADJ

whole, entire; all together; all; universal
II
universi N M

whole world; all men (pl.), everybody, the mass

in universum -- in general

Latin-English dictionary > ūniversus
2 universus

ūnĭversus, a, um ( poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole], all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
(α).
Sing.:
universa provincia,
Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:
terra,
id. Rep. 1, 17, 26:
familia,
id. Caecin. 20, 58:
mare,
id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3:
universum mundum complecti,
id. N. D. 1, 43, 120:
Gallia,
Hirt. B. G. 8, 39, 2:
triduum,
three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18:
vita,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:
odium tantum ac tam universum,
id. Pis. 27, 65:
confusa atque universa defensio,
id. Sest. 2, 5:
universa et propria oratoris vis,
id. de Or. 1, 15, 64:
de universā philosophiā,
id. Tusc. 3, 3, 6:
bellum,
Liv. 7, 11, 1:
dimicatio,
a general engagement, id. 22, 32, 2; so,
pugna,
id. 27, 12, 9.—Strengthened by totus:
lupus Gregem universum voluit totum avortere,
Plaut. Trin. 1, 2, 134.—
(β).
Plur.:
de universis generibus rerum dicere,
Cic. de Or. 2, 17, 71:
ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est,
id. ib. 1, 5, 19:
ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum,
id. Off. 3, 6, 26:
quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat,
id. Lael. 14, 50:
in illum universi tela coniciunt,
Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17:
qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa?
Cic. Ac. 2, 23, 73.—Strengthened by omnes:
id genus hominum omnibus Universis est adversum,
Plaut. Trin. 4, 3, 40:
talibus dictis universi omnes assensere,
App. M. 7, p. 189. —
II.
Substt.
A.
ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together:
cum crudelitate unius oppressi essent universi,
Cic. Rep. 3, 31, 43:
et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di),
id. N. D. 2, 66, 165:
si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus,
id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.—
B.
ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe:
tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
genitor universi,
Col. 3, 10, 10.—
2.
Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.):
non nominatim, sed in universum,
Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.—Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.:
omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui,
Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:
cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias,
id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

Lewis & Short latin dictionary > universus
3 universus

combined in one, whole, entire.

Latin-English dictionary of medieval > universus
4 universi

ūnĭversus, a, um ( poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole], all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
(α).
Sing.:
universa provincia,
Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:
terra,
id. Rep. 1, 17, 26:
familia,
id. Caecin. 20, 58:
mare,
id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3:
universum mundum complecti,
id. N. D. 1, 43, 120:
Gallia,
Hirt. B. G. 8, 39, 2:
triduum,
three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18:
vita,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:
odium tantum ac tam universum,
id. Pis. 27, 65:
confusa atque universa defensio,
id. Sest. 2, 5:
universa et propria oratoris vis,
id. de Or. 1, 15, 64:
de universā philosophiā,
id. Tusc. 3, 3, 6:
bellum,
Liv. 7, 11, 1:
dimicatio,
a general engagement, id. 22, 32, 2; so,
pugna,
id. 27, 12, 9.—Strengthened by totus:
lupus Gregem universum voluit totum avortere,
Plaut. Trin. 1, 2, 134.—
(β).
Plur.:
de universis generibus rerum dicere,
Cic. de Or. 2, 17, 71:
ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est,
id. ib. 1, 5, 19:
ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum,
id. Off. 3, 6, 26:
quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat,
id. Lael. 14, 50:
in illum universi tela coniciunt,
Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17:
qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa?
Cic. Ac. 2, 23, 73.—Strengthened by omnes:
id genus hominum omnibus Universis est adversum,
Plaut. Trin. 4, 3, 40:
talibus dictis universi omnes assensere,
App. M. 7, p. 189. —
II.
Substt.
A.
ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together:
cum crudelitate unius oppressi essent universi,
Cic. Rep. 3, 31, 43:
et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di),
id. N. D. 2, 66, 165:
si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus,
id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.—
B.
ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe:
tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
genitor universi,
Col. 3, 10, 10.—
2.
Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.):
non nominatim, sed in universum,
Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.—Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.:
omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui,
Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:
cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias,
id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

Lewis & Short latin dictionary > universi
5 universum

ūnĭversus, a, um ( poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole], all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
(α).
Sing.:
universa provincia,
Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168:
terra,
id. Rep. 1, 17, 26:
familia,
id. Caecin. 20, 58:
mare,
id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3:
universum mundum complecti,
id. N. D. 1, 43, 120:
Gallia,
Hirt. B. G. 8, 39, 2:
triduum,
three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18:
vita,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:
odium tantum ac tam universum,
id. Pis. 27, 65:
confusa atque universa defensio,
id. Sest. 2, 5:
universa et propria oratoris vis,
id. de Or. 1, 15, 64:
de universā philosophiā,
id. Tusc. 3, 3, 6:
bellum,
Liv. 7, 11, 1:
dimicatio,
a general engagement, id. 22, 32, 2; so,
pugna,
id. 27, 12, 9.—Strengthened by totus:
lupus Gregem universum voluit totum avortere,
Plaut. Trin. 1, 2, 134.—
(β).
Plur.:
de universis generibus rerum dicere,
Cic. de Or. 2, 17, 71:
ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est,
id. ib. 1, 5, 19:
ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum,
id. Off. 3, 6, 26:
quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat,
id. Lael. 14, 50:
in illum universi tela coniciunt,
Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17:
qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa?
Cic. Ac. 2, 23, 73.—Strengthened by omnes:
id genus hominum omnibus Universis est adversum,
Plaut. Trin. 4, 3, 40:
talibus dictis universi omnes assensere,
App. M. 7, p. 189. —
II.
Substt.
A.
ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together:
cum crudelitate unius oppressi essent universi,
Cic. Rep. 3, 31, 43:
et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di),
id. N. D. 2, 66, 165:
si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus,
id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.—
B.
ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe:
tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
genitor universi,
Col. 3, 10, 10.—
2.
Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.):
non nominatim, sed in universum,
Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.—Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.:
omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui,
Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:
cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias,
id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

Lewis & Short latin dictionary > universum
6 ūniversē

ūniversē adv. [universus], in general, generally: singillatim potius quam universe loqui.
* * *

ADV

in general terms, generally; in respect to the whole

Latin-English dictionary > ūniversē
7 ūniversitās

ūniversitās ātis, f [universus], the whole, aggregate, entirety: generis humani, the whole human race: rerum, i. e. the universe.—The whole world, universe: in currum universitatis inponere.
* * *

universitatis N F

universe, sum of all things; whole; over-all aspect; corporate body, community; university

Latin-English dictionary > ūniversitās
8 civitas

cīvĭtas, ātis ( gen. plur. civitatium, Cic. Rep. 1, 34, 51; id. Leg. 2, 4, 9; Caes. B. G. 4, 3; 5, 22; Sall. C. 40, 2; Liv. 1, 17, 4; 2, 6, 5; 33, 20, 11 Drak.; 42, 30, 6; 42, 44, 1; 45, 34, 1; Vell. 2, 42, 2; Quint. 2, 16, 4 N. cr.; Suet. Tit. 8 Oud.; Cornut. ap. Charis. p. 100 P.; cf. Varr. L. L. 8, § 66; Prisc. p. 771 P.; Neue, Formenl. 1, 268), f. [civis].
I.
Abstr., the condition or privileges of a ( Roman) citizen, citizenship, freedom of the city (upon its conditions, v. Zimmern, Rechtsgesch. 2, § 123 sq.;
Dict. of Antiq. p. 260 sqq.): Cato, cum esset Tusculi natus, in populi romani civitatem susceptus est: ita, cum ortu Tusculanus esset, civitate Romanus, etc.,
Cic. Leg. 2, 2, 5:
donare aliquem civitate,
id. Balb. 13, 20; Suet. Caes. 24; 42; 76; id. Aug. 47; id. Tib. 51; id. Ner. 24:
dare civitatem alicui,
Cic. Arch. 4, 7; 5, 10; Liv. 1, 28, 7; 8, 14, 8; Suet. Aug. 40; id. Galb. 14: accipere aliquem in civitatem, [p. 347] Cic. Off. 1, 11, 35:
adsciscere in civitatem,
Liv. 6, 40, 4:
ascribere aliquem in civitatem,
Cic. Arch. 4, 6:
aliquem foederatis civitatibus ascribere,
id. ib. 4, 7:
in aliis civitatibus ascriptus,
id. ib. 5, 10:
assequi,
Tac. A. 11, 23:
consequi,
Cic. Balb. 13, 31:
deponere,
id. Caecin. 34, 100:
decedere de civitate,
id. Balb. 5, 11:
dicare se civitati,
id. ib. 11, 28:
in civitatem,
id. ib. 12, 30:
eripere,
id. Caecin. 34, 99:
habere,
id. Balb. 13, 31:
impertiri civitatem,
id. Arch. 5, 10:
furari civitatem,
id. Balb. 2, 5:
petere,
Suet. Caes. 8:
Romanam assequi,
Tac. A. 11, 23:
adipisci,
Suet. Aug. 40:
Romanam usurpare,
id. Calig. 38; id. Claud. 25:
amittere civitatem,
Cic. Caecin. 34, 98:
adimere,
id. ib.; Suet. Caes. 28:
petere,
id. ib. 8:
negare,
id. Aug. 40:
jus civitatis,
Cic. Caecin. 34, 98; id. Arch. 5, 11:
recipere aliquem in civitatem,
id. Caecin. 34, 100; id. Arch. 10,22; id. Balb. 13, 31:
relinquere,
id. Caecin. 34, 100:
retinere civitatem,
id. Balb. 12, 30:
retinere aliquem in civitate,
id. Lig. 11, 33:
ademptio civitatis,
id. Dom. 30, 78:
commemoratio,
id. Verr. 2, 5, 62, § 162:
nomen,
id. ib.:
ereptor,
id. Dom. 30, 81.—
B.
Trop.:
ut oratio Romana plane videatur, non civitate donata,
Quint. 8, 1, 3; cf.:
civitate Romanā donare agricolationem,
Col. 1, 1, 12:
verbum hoc a te civitate donatum,
naturalized, Gell. 19, 3, 3; Sen. Ep. 120, 4; id. Q. N. 5, 16, 4.—More freq.,
II.
Concr., the citizens united in a community, the body - politic, the state, and as this consists of one city and its territory, or of several cities, it differs from urbs, i.e. the compass of the dwellings of the collected citizens;
but sometimes meton., = urbs, v. B.: concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,
Cic. Rep. 6, 13, 13:
tum conventicula hominum, quae postea civitates nominatae sunt, tum domicilia conjuncta, quas urbes dicimus, etc.,
id. Sest. 42, 91; cf.: omnis populus, qui est talis coetus multitudinis, qualem exposui; omnis civitas, quae est constitutio populi;
omnis res publica, quae populi res est, etc.,
id. Rep. 1, 26, 41:
quia sapiens non sum, nec haec urbs nec in eā civitas... non dubitavisset, quin et Roma urbs (esset), et eam civitas incoleret,
id. Ac. 2, 45, 137:
aucta civitate magnitudine urbis,
Liv. 1, 45, 1:
Orgetorix civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent,
Caes. B. G. 1, 2 Oud.; so id. ib. 1, 4; 1, 19; 1, 31; cf. Sisenn. ap. Non. p. 429, 15:
civitates aut nationes devictae,
Cic. Off. 1, 11, 35; Sall. C. 31, 1; Liv. 21, 1, 2:
io triumphe non semel dicemus civitas omnis,
Hor. C. 4, 2, 51; cf. id. Epod. 16, 36 and 18:
cum civitas in foro exspectatione erecta staret,
Liv. 3, 47, 1; so id. 2, 37, 5; 26, 18, 6; 34, 41, 1; Tac. A. 3, 11; Suet. Calig. 6; id. Tib. 17; 42:
civitates aut condere novas aut conservare jam conditas,
Cic. Rep. 1, 7, 12; id. Sull. 9, 28; id. Rep. 1, 8, 13; 1, 3, 5:
omnis civitas Helvetia in quattuor pagos divisa est,
Caes. B. G. 1, 12:
quae pars civitatis Helvetiae, etc.,
id. ib.:
non longe a Tolosatium finibus, quae civitas est in provinciā,
id. ib. 1, 10:
Ubii, quorum fuit civitas ampla atque florens,
id. ib. 4, 3:
Rhodiorum civitas, magna atque magnifica,
Sall. C. 51, 5; cf. id. J. 69, 3:
Heraclea quae est civitas aequissimo jure ac foedere,
Cic. Arch. 4, 6 et saep.:
administrare civitatem,
id. Off. 1, 25, 88:
mutari civitatum status,
id. Leg. 3, 14, 32; so,
civitatis status,
Quint. 6, 1, 16; 11, 1, 85:
(legibus) solutis stare ipsa (civitas) non possit,
id. 11, 1, 85:
lege civitatis,
id. 12, 10, 26; cf. id. 5, 10, 25:
mos civitatis,
id. 10, 1, 107; 12, 3, 7; 1, 2, 2.—Of Plato's ideal republic:
si in illā commenticiā Platonis civitate res ageretur,
Cic. de Or. 1, 53, 230.—
2.
Trop.:
civitas caelitum,
Plaut. Rud. prol. 2:
ut jam universus hic mundus una civitas sit communis deorum atque hominum existimanda,
Cic. Leg. 1, 7, 23.—
B.
Meton., = urbs, a city (rare and mostly post-Aug.; not in Cic. or Cæs.): civitatem incendere, Enn. ap. Non. p. 429, 5 (Trag. 382 Vahl.):
cum errarem per totam civitatem,
Petr. 8, 2; cf. id. 8, 141 fin.:
Lingonum,
Tac. H. 1, 54; 1, 64:
ab excidio civitatis,
id. ib. 1, 63;
1, 69: circumjectae civitates,
id. ib. 3, 43:
muri civitatis,
id. ib. 4, 65; id. A. 6, 42:
pererrata nocturnis conversationibus,
Sen. Ben. 6, 32, 1:
expugnare civitatem,
Quint. 8, 3, 67; cf.:
expugnandae civitates,
id. 12, 9, 2:
plurimas per totum orbem civitates, terrae motu aut incendio afflictas restituit in melius,
Suet. Vesp. 17; cf. id. Tit. 8; id. Tib. 84 fin.; Lact. 2, 7, 19.—
2.
Esp., the city, i. e. Rome and its inhabitants, Tac. H. 1, 19; 2, 92; 4, 2.

Lewis & Short latin dictionary > civitas
9 conspirati

1.
con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
* I.
Lit.:
aereaque adsensu conspirant cornua rauco,
Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
II.
Trop.
A.
To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:
tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,
Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:
consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,
id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:
talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,
harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
B.
To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
1.
In a good sense:
conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,
Cic. Agr. 1, 9, 26:
mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,
id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
b.
Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:
milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,
Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
2.
In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
(α).
Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
(β).
With in and acc.:
in injuriam,
Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:
in caedem alicujus,
Tac. A. 15, 68:
in necem,
Just. 16, 5, 12:
in destinatam mortem,
id. 20, 3, 4:
in facinus,
Dig. 49, 16, 3, § 21:
in Augustum,
Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:
conspiratum est in eum a sexaginta amplius,
Suet. Caes. 80. —
* (γ).
With ad:
ad res novas,
Suet. Claud. 13.—
* (δ).
With ut:
ut Senatum adorirentur,
Suet. Caes. 9.—
* (ε).
With ne:
conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,
Liv. 2, 32, 10.—
* (ζ).
With inf.:
perdere aliquem,
Suet. Claud. 37.—
b.
Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:
his conspiratis factionum partibus,
Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:
conspiratius ad arma concurrere,
Just. 3, 5, 3.
2.
con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):
anguis se conspiravit,
Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

Lewis & Short latin dictionary > conspirati
10 conspiro

1.
con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
* I.
Lit.:
aereaque adsensu conspirant cornua rauco,
Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
II.
Trop.
A.
To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:
tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,
Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:
consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,
id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:
talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,
harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
B.
To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
1.
In a good sense:
conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,
Cic. Agr. 1, 9, 26:
mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,
id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
b.
Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:
milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,
Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
2.
In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
(α).
Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
(β).
With in and acc.:
in injuriam,
Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:
in caedem alicujus,
Tac. A. 15, 68:
in necem,
Just. 16, 5, 12:
in destinatam mortem,
id. 20, 3, 4:
in facinus,
Dig. 49, 16, 3, § 21:
in Augustum,
Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:
conspiratum est in eum a sexaginta amplius,
Suet. Caes. 80. —
* (γ).
With ad:
ad res novas,
Suet. Claud. 13.—
* (δ).
With ut:
ut Senatum adorirentur,
Suet. Caes. 9.—
* (ε).
With ne:
conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,
Liv. 2, 32, 10.—
* (ζ).
With inf.:
perdere aliquem,
Suet. Claud. 37.—
b.
Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:
his conspiratis factionum partibus,
Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:
conspiratius ad arma concurrere,
Just. 3, 5, 3.
2.
con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):
anguis se conspiravit,
Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

Lewis & Short latin dictionary > conspiro
11 ingurgito

ingurgĭto, āvi, ātum, 1, v. a. [in-gurges], to pour in like a flood or whirlpool.
I.
Lit.:
merum ventri suo,
App. M. 4, p. 145, 27:
vide ut avariter merum in se ingurgitat faucibus plenis,
Plaut. Curc. 1, 2, 35:
umor ex nivibus non universus ingurgitans (sc. se), diluensque, sed destillans,
Plin. 17, 2, 2, § 15.—
B.
To flood, to fill:
Rhodanus palude sese ingurgitat, nomine Lemanno,
Amm. 15, 11, 16.—
C.
To glut or gorge one ' s self with meat and drink, to gormandize, guzzle:
se caeno (of swine),
Lact. 4, 17, 21:
crudique postridie se rursus ingurgitant,
Cic. Fin. 3, 8, 23:
ingenium crebris et ingentibus poculis,
Gell. 15, 2, 3.— Hence, ingurgitari, to make one ' s self drunk, to get drunk:
anus ingurgitata,
Petr. 79:
temeto ingurgitatus,
Macr. Somn. Scip. 1, 3.—
II.
Trop., to engage deeply in, be absorbed in any thing, to addict or devote one ' s self to:
se in flagitia,
Cic. Pis. 18, 42:
se in alicujus copias,
id. Phil. 2, 27, 66:
qui degustandum ex philosophia censet, non in eam ingurgitandum,
Gell. 5, 16, 5 (cf. Enn. Trag. v. 340 Rib. ad loc.).

Lewis & Short latin dictionary > ingurgito
12 omne

omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:
omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,
Cic. Fin. 1, 20, 65:
ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,
Liv. 37, 53, 20:
nemo omnium imperatorum, qui vivunt,
id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:
id effugiet qui non omnia minima repetet,
id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:
ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,
Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:
Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,
Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):
a te, qui nobis omnia summa tribuis,
Cic. de Or. 3, 4, 15:
sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,
id. Brut. 28, 109:
constituit extrema omnia experiri,
Sall. C. 26, 5:
quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,
Liv. 37, 54, 2:
omnes omnium ordinum homines,
Cic. Rab. Perd. 7, 20:
omnibus precibus petere contendit,
with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
A.
omnes, ium, comm., all men, all persons:
quis est omnium, qui? etc.,
Cic. Tusc. 5, 23, 66:
unus ex omnibus,
id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:
Macedonum omnes,
Liv. 31, 45, 7:
praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,
id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.
also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,
id. 2, 2, 11:
omnes Hernici nominis,
id. 9, 42, 11.—
B.
omnĭa, ĭum, n., all things:
omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:
omnia facere,
to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:
in eo sunt omnia,
every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:
omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,
id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:
omnia, quaecumque agimus,
Liv. 30, 31, 6:
esse omnia alicui,
to be one's all, Ov. H. 12, 162:
Demetrius iis unus omnia est,
Liv. 40, 11:
per omnia,
in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:
vir alioqui per omnia laudabilis,
Vell. 2, 33:
plebes omnia quam bellum malebat,
Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:
mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,
Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:
te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,
Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:
tramites, omnia plani et ex facili mobiles,
Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:
omnia Mercurio similis,
in all respects, Verg. A. 4, 558.—
II.
In sing., every, all, the whole:
militat omnis amans,
every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,
sine omni periclo,
Ter. And. 2, 3, 17;
but: ne sine omni quidem sapientiā,
not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:
cum omnis honestas manet a partibus quattuor,
id. Off. 1, 43, 152:
materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,
every kind of, Liv. 6, 22, 6:
castra plena omnis fortunae publicae privataeque,
id. 22, 42, 6:
cenare holus omne,
every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:
Gallia est omnis divisa in partes tres,
the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:
omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,
id. ib. 5, 13:
caelum,
Cic. Fin. 2, 34, 112:
corpus intenditur,
id. Tusc. 2, 23, 56:
sanguinem suum omnem profundere,
every drop of, all, id. Clu. 6, 18:
omnis in hoc sum,
I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:
nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,
Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

Lewis & Short latin dictionary > omne
13 omnes

omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:
omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,
Cic. Fin. 1, 20, 65:
ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,
Liv. 37, 53, 20:
nemo omnium imperatorum, qui vivunt,
id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:
id effugiet qui non omnia minima repetet,
id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:
ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,
Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:
Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,
Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):
a te, qui nobis omnia summa tribuis,
Cic. de Or. 3, 4, 15:
sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,
id. Brut. 28, 109:
constituit extrema omnia experiri,
Sall. C. 26, 5:
quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,
Liv. 37, 54, 2:
omnes omnium ordinum homines,
Cic. Rab. Perd. 7, 20:
omnibus precibus petere contendit,
with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
A.
omnes, ium, comm., all men, all persons:
quis est omnium, qui? etc.,
Cic. Tusc. 5, 23, 66:
unus ex omnibus,
id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:
Macedonum omnes,
Liv. 31, 45, 7:
praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,
id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.
also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,
id. 2, 2, 11:
omnes Hernici nominis,
id. 9, 42, 11.—
B.
omnĭa, ĭum, n., all things:
omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:
omnia facere,
to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:
in eo sunt omnia,
every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:
omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,
id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:
omnia, quaecumque agimus,
Liv. 30, 31, 6:
esse omnia alicui,
to be one's all, Ov. H. 12, 162:
Demetrius iis unus omnia est,
Liv. 40, 11:
per omnia,
in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:
vir alioqui per omnia laudabilis,
Vell. 2, 33:
plebes omnia quam bellum malebat,
Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:
mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,
Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:
te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,
Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:
tramites, omnia plani et ex facili mobiles,
Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:
omnia Mercurio similis,
in all respects, Verg. A. 4, 558.—
II.
In sing., every, all, the whole:
militat omnis amans,
every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,
sine omni periclo,
Ter. And. 2, 3, 17;
but: ne sine omni quidem sapientiā,
not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:
cum omnis honestas manet a partibus quattuor,
id. Off. 1, 43, 152:
materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,
every kind of, Liv. 6, 22, 6:
castra plena omnis fortunae publicae privataeque,
id. 22, 42, 6:
cenare holus omne,
every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:
Gallia est omnis divisa in partes tres,
the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:
omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,
id. ib. 5, 13:
caelum,
Cic. Fin. 2, 34, 112:
corpus intenditur,
id. Tusc. 2, 23, 56:
sanguinem suum omnem profundere,
every drop of, all, id. Clu. 6, 18:
omnis in hoc sum,
I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:
nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,
Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

Lewis & Short latin dictionary > omnes
14 omnia

omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:
omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,
Cic. Fin. 1, 20, 65:
ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,
Liv. 37, 53, 20:
nemo omnium imperatorum, qui vivunt,
id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:
id effugiet qui non omnia minima repetet,
id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:
ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,
Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:
Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,
Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):
a te, qui nobis omnia summa tribuis,
Cic. de Or. 3, 4, 15:
sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,
id. Brut. 28, 109:
constituit extrema omnia experiri,
Sall. C. 26, 5:
quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,
Liv. 37, 54, 2:
omnes omnium ordinum homines,
Cic. Rab. Perd. 7, 20:
omnibus precibus petere contendit,
with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
A.
omnes, ium, comm., all men, all persons:
quis est omnium, qui? etc.,
Cic. Tusc. 5, 23, 66:
unus ex omnibus,
id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:
Macedonum omnes,
Liv. 31, 45, 7:
praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,
id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.
also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,
id. 2, 2, 11:
omnes Hernici nominis,
id. 9, 42, 11.—
B.
omnĭa, ĭum, n., all things:
omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:
omnia facere,
to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:
in eo sunt omnia,
every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:
omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,
id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:
omnia, quaecumque agimus,
Liv. 30, 31, 6:
esse omnia alicui,
to be one's all, Ov. H. 12, 162:
Demetrius iis unus omnia est,
Liv. 40, 11:
per omnia,
in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:
vir alioqui per omnia laudabilis,
Vell. 2, 33:
plebes omnia quam bellum malebat,
Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:
mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,
Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:
te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,
Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:
tramites, omnia plani et ex facili mobiles,
Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:
omnia Mercurio similis,
in all respects, Verg. A. 4, 558.—
II.
In sing., every, all, the whole:
militat omnis amans,
every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,
sine omni periclo,
Ter. And. 2, 3, 17;
but: ne sine omni quidem sapientiā,
not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:
cum omnis honestas manet a partibus quattuor,
id. Off. 1, 43, 152:
materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,
every kind of, Liv. 6, 22, 6:
castra plena omnis fortunae publicae privataeque,
id. 22, 42, 6:
cenare holus omne,
every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:
Gallia est omnis divisa in partes tres,
the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:
omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,
id. ib. 5, 13:
caelum,
Cic. Fin. 2, 34, 112:
corpus intenditur,
id. Tusc. 2, 23, 56:
sanguinem suum omnem profundere,
every drop of, all, id. Clu. 6, 18:
omnis in hoc sum,
I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:
nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,
Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

Lewis & Short latin dictionary > omnia
15 omnis

omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:
omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,
Cic. Fin. 1, 20, 65:
ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,
Liv. 37, 53, 20:
nemo omnium imperatorum, qui vivunt,
id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:
id effugiet qui non omnia minima repetet,
id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:
ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,
Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:
Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,
Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):
a te, qui nobis omnia summa tribuis,
Cic. de Or. 3, 4, 15:
sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,
id. Brut. 28, 109:
constituit extrema omnia experiri,
Sall. C. 26, 5:
quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,
Liv. 37, 54, 2:
omnes omnium ordinum homines,
Cic. Rab. Perd. 7, 20:
omnibus precibus petere contendit,
with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
A.
omnes, ium, comm., all men, all persons:
quis est omnium, qui? etc.,
Cic. Tusc. 5, 23, 66:
unus ex omnibus,
id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:
Macedonum omnes,
Liv. 31, 45, 7:
praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,
id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.
also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,
id. 2, 2, 11:
omnes Hernici nominis,
id. 9, 42, 11.—
B.
omnĭa, ĭum, n., all things:
omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:
omnia facere,
to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:
in eo sunt omnia,
every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:
omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,
id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:
omnia, quaecumque agimus,
Liv. 30, 31, 6:
esse omnia alicui,
to be one's all, Ov. H. 12, 162:
Demetrius iis unus omnia est,
Liv. 40, 11:
per omnia,
in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:
vir alioqui per omnia laudabilis,
Vell. 2, 33:
plebes omnia quam bellum malebat,
Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:
mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,
Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:
te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,
Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:
tramites, omnia plani et ex facili mobiles,
Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:
omnia Mercurio similis,
in all respects, Verg. A. 4, 558.—
II.
In sing., every, all, the whole:
militat omnis amans,
every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,
sine omni periclo,
Ter. And. 2, 3, 17;
but: ne sine omni quidem sapientiā,
not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:
cum omnis honestas manet a partibus quattuor,
id. Off. 1, 43, 152:
materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,
every kind of, Liv. 6, 22, 6:
castra plena omnis fortunae publicae privataeque,
id. 22, 42, 6:
cenare holus omne,
every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:
Gallia est omnis divisa in partes tres,
the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:
omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,
id. ib. 5, 13:
caelum,
Cic. Fin. 2, 34, 112:
corpus intenditur,
id. Tusc. 2, 23, 56:
sanguinem suum omnem profundere,
every drop of, all, id. Clu. 6, 18:
omnis in hoc sum,
I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:
nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,
Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

Lewis & Short latin dictionary > omnis
16 orbis

orbis, is (nom. orbs, Ven. Carm. 8, 5. — Abl. regul. orbe;
but orbi,
Lucr. 5, 74:
ex orbi,
Varr. R. R. 3, 5, 16; Rutil. ap. Charis. p. 112 P.: orbi terrae, in the meaning in the world, Cic. Sest. 30, 66; so,
orbi terrarum,
id. Verr. 2, 4, 38, § 82 Halm; id. Dom. 10, 24; id. Fragm. ap. Charis. p. 112 P.), m. [etym. dub.; perh. akin to Sanscr. dhvar, bend, twist], any thing of a circular shape, a ring, round surface, disk, hoop, orbit, orb, a circle (class.; cf.: circus, circulus, gyrus, spira).
I.
Lit.:
in orbem torquere,
Cic. Univ. 7:
curvare aliquid in orbem,
Ov. M. 2, 715:
certumque equitavit in orbem,
id. ib. 12, 468.—Of a ring:
et digitum justo commodus orbe teras,
fit exactly, Ov. Am. 2, 15, 6:
unionum,
roundness, Plin. 9, 35, 56, § 113.—Of a circle formed by men:
ut in orbem consisterent,
place themselves in a circle, form a circle, Caes. B. G. 5, 33:
cum illi, orbe facto, se defenderent,
id. ib. 4, 37:
orbem volventes suos increpans,
Liv. 4, 28:
in orbem pugnare,
id. 28, 22, 15:
in orbem sese stantibus equis defendere,
id. 28, 33, 15: stella (phaethôn) eundem duodecim signorum orbem annis duodecim conficit, the zodiac, Cic. N. D. 2, 20, 52:
lacteus,
the Milky Way, id. Rep. 6, 16, 16.—Of the orbit of a heavenly body:
sidera circulos suos orbesque conficiunt,
Cic. Rep. 6, 15, 15.—Of a serpent, the windings, coils:
immensis orbibus angues Incumbunt pelago,
Verg. A. 2, 204.—Of a circular surface or disk:
orbis mensae,
a round table-top, Ov. H. 17, 87; cf. Juv. 11, 122.—Also, simply orbes, a round table, Mart. 2, 43; Juv. 1, 137.—Of a quoit or discus:
ictus ab orbe,
Ov. Ib. 590.—Of the scale of a balance:
instabilis natat alterno depressior orbe,
Tib. 4, 1, 44.—Of a mirror:
addidit et nitidum sacratis crinibus orbem,
Mart. 9, 18, 5.—Of a shield:
illa (hasta) per orbem Aere cavum triplici... Transiit,
Verg. A. 10, 783; Petr. 89.—Of a mosaic pavement of rounded pieces [p. 1276] of marble, Juv. 11, 175.—Of a scale, one side of a balance, Tib. 4, 1, 44.—Of the millstones of an oil-mill, Cato, R. R. 22.—Of the wooden disk placed over olives in pressing them, Cato, R. R. 18.—Of the hoop or tire of a wheel:
rotarum orbes circumacti,
Plin. 8, 16, 19, § 52.—Of the wheel itself:
undaque jam tergo ferratos sustinet orbes,
Verg. G. 3, 361.—Hence, the wheel of fortune, Tib. 1, 5, 70; Ov. Tr. 5, 8, 7; id. P. 2, 3, 56.—Of the socket of the eye:
inanem luminis orbem,
Ov. M. 14, 200.—Of the eye itself:
gemino lumen ab orbe venit,
Ov. Am. 1, 8, 16:
ardentes oculorum orbes ad moenia torsit,
Verg. A. 12, 670.—Of the sun's disk or orb:
lucidus orbis,
Verg. G. 1, 459.—Of the moon's disk or orb:
quater junctis implevit cornibus orbem Luna, quater plenum tenuata retexuit orbem,
Ov. M. 7, 530.—Of the circle of the world, the world, the universe:
Juppiter arce suā totum cum spectet in orbem,
Ov. F. 1, 85:
renatus,
the new-born day, Sil. 5, 56: terrarum or terrae, the circle or orb of the earth, the world (since the ancients regarded the earth as a circular plane or disk):
permittitur infinita potestas orbis terrarum,
Cic. Agr. 2, 13, 33:
ager Campanus orbis terrae pulcherrimus,
id. ib. 2, 28, 76; id. Sest. 30, 66:
cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?
Verg. A. 1, 233; cf. id. ib. 7, 224.—Also, simply orbis (so mostly poet.):
hic, ubi nunc Roma est orbis caput, arbor et herbae,
Ov. F. 5, 93:
unus,
Juv. 10, 168; 4, 148:
universus,
Vulg. Luc. 2, 1; id. Apoc. 12, 9.—Hence, a country, region, territory:
Eoo dives ab orbe redit,
the East, Ov. F. 3, 466:
Assyrius,
Juv. 2, 108:
noster,
Plin. 12, 12, 26, § 45.— A kind of fish, Plin. 32, 2, 5, § 14 Sillig; cf. Isid. Orig. 12, 6, 6.—
II.
Trop., a circle.
A.
Of things that return at a certain period of time, a rotation, round, circuit:
ut idem in singulos annos orbis volveretur,
Liv. 3, 10:
insigne regium in orbem per omnes iret,
in rotation, id. 3, 36:
orbis hic in re publicā est conversus,
the circle of political changes, Cic. Att. 2, 9, 1.—
B.
Orbis doctrinae, an encyclopœdia: orbis ille doctrinae quam Graeci enkuklion paideian vocant, Quint. 1, 10, 1.—
C.
Of speech, a rounding off, roundness, rotundity:
circuitum, et quasi orbem verborum conficere,
Cic. de Or. 3, 51, 198:
orationis,
id. Or. 71, 234:
historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat,
Quint. 9, 4, 129.—
D.
A circle or cycle of thought:
sententiae Pyrrhonis in hunc orbem quem circumscripsimus, incidere non possunt,
Cic. Fin. 5, 8, 23; cf.:
circa vilem patulumque orbem,
Hor. A. P. 132.—
E.
Esp.: in orbem ire, to go the rounds, go around:
quinque dierum spatio finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibant,
in turn, Liv. 1, 17, 6; 3, 36, 3.

Lewis & Short latin dictionary > orbis
17 particulatim

partĭcŭlātim, adv. [id.], part after part, bit by bit, one by one, piecemeal, singly, severally:
si summatim, non particulatim narrabimus,
by particulars, Auct. Her. 1, 9: grex particulatim facilius quam universus convalescit, Col. 7, 6, 5:
quamvis fundus particulatim venerit, omnes partes servitus sequitur,
Dig. 8, 3, 23; Varr. ap. Serv. Verg. G. 2, 267;
opp. ubique,
Lact. 2, 10, 23:
hominem particulatim excarnefacere,
Sen. Ep. 24, 13; Varr. R. R. 2 praef. § 2.

Lewis & Short latin dictionary > particulatim
18 sed

1.
sĕd or sĕt, conj. [cf. Freund, Cic. Mil. p. 8 sq.; old and orig. form sedum, acc. to Charis. p. 87 P., and Mar. Vict. p. 2458 P.; but more prob. an ablative from root of the reflexive pron. so- for suo-, and orig. the same with the insep. prep. 2. sēd; prop., by itself, apart; hence, but, only, etc.; cf. Corss. Ausspr. 1, p. 200 sq.], a particle of limitation, exception, or correction (cf. at and autem init.).
I.
In gen., but, yet:
ipsum regale genus civitatis reliquis simplicibus longe anteponendum: sed ita, quoad statum suum retinet, etc.,
Cic. Rep. 2, 23, 43:
Neoptolemus apud Ennium Philosophari sibi ait necesse esse, sed paucis: nam omnino haud placere,
id. Tusc. 2, 1, 1; cf. id. Rep. 1, 18, 33:
C. Memmius perfectus litteris, sed Graecis,
id. Brut. 70, 247:
nactus es (me otiosum), sed mehercule otiosiorem operā quam animo,
id. Rep. 1, 9, 14:
quae observanda essent, multa constituit (Numa), sed ea sine impensa,
id. ib. 2, 14, 27; cf. id. ib. 1, 31, 47:
miser homo est, qui, etc....sed ille miserior qui, etc.,
Plaut. Capt. 3, 1, 2:
vera dico, sed nequicquam, quoniam non vis credere,
id. Am. 2, 2, 205:
video te testimoniis satis instructum: sed apud me argumenta plus quam testes valent,
Cic. Rep. 1, 38, 59:
(Platonis civitatem) praeclaram illam quidem fortasse, sed a vitā hominum abhorrentem et moribus,
id. ib. 2, 11, 21; cf. id. ib. 1, 40, 63:
sed id ubi jam penes sese habent, ex bonis pessumi sunt,
Plaut. Capt. 2, 1, 37:
nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris, etc....Sed si aliter ut dixi accidisset: qui possem queri? etc.,
Cic. Rep. 1, 4, 7:
istos captivos sinito ambulare, si foris, si intus volent. Sed uti asserventur magnā diligentiā,
Plaut. Capt. 1, 2, 6:
non possum dicere...sed neque his contentus sum,
Cic. Rep. 1, 22, 36: nec sum in ullā re molestus civitatibus;
sed fortasse tibi, qui haec praedicem de me,
id. Att. 5, 21, 7:
non sum tantopere admiratus, sed posteaquam coepit rationem exponere,
id. Rep. 1, 14, 22:
non perfectum illud quidem, sed tolerabile est,
id. ib. 1, 26, 42:
sane bonum rei publicae genus, sed tamen inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,
id. ib. 2, 26, 48:
scio tibi ita placere: sed tamen velim scire, etc.,
id. ib. 1, 30, 46; cf. Plaut. As. 2, 2, 72:
difficile factu est, sed conabor tamen,
Cic. Rep. 1, 43, 66:
in quo defuit fortasse ratio, sed tamen vincit ipsa natura saepe rationem,
id. ib. 2, 33, 57: illa quidem tristis, nec adhuc interrita vultu: Sed regina tamen, sed opaci maxima mundi;
Sed tamen inferni pollens matrona tyranni,
Ov. M. 5, 507 sq.; cf. id. ib. 7, 718:
plerique patriae, sed omnes famā atque fortunis expertes,
Sall. C. 33, 1:
ipsum quidem regem assecutus non est, sed magnam partem agminis oppresserunt,
Liv. 36, 19:
plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi. Sed hoc me beat saltem, quod perduelles vicit,
Plaut. Am. 2, 2, 15:
apponam urnam jam ego hanc in mediā viā. Sed autem, quid si hanc hinc abstulerit quispiam?
but then, id. Rud. 2, 5, 15 (cf. in the foll. II. A. 2.):
statim Luculli... eum domum suam receperunt. Sed enim hoc non solum ingenii ac litterarum, verum etiam naturae, etc.,
but indeed, Cic. Arch. 3, 5:
progeniem sed enim Trojano a sanguine duci Audierat,
Verg. A. 1, 19; 2, 164; 5, 395;
6, 28 et saep. (cf. also infra, II. A. 2.): sed enimvero, cum detestabilis altera res sit, quid ad deliberationem dubii superesse?
Liv. 45, 19, 14.—Very rarely with non (for nec tamen), introducing a qualification of a previous word:
Academici veteres beatum quidem esse etiam inter hos cruciatus fatentur, sed non ad perfectum,
Sen. Ep. 71, 18.
II.
In partic.
A.
Interrupting the discourse by transition to another subject or by ending the speech.
1.
In a transition to another subject:
tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant. Set age, responde: jam vos redistis in gratiam?
Plaut. Am. 3, 3, 7; cf. id. ib. 5, 1, 20;
5, 1, 26: non impedio, praesertim quoniam feriati sumus. Sed possumus audire aliquid, an serius venimus?
Cic. Rep. 1, 13, 20:
nunc reliquorum oratorum aetates et gradus persequamur. Curio fuit igitur ejusdem aetatis fere, etc.... Scripsit etiam alia nonnulla, etc.... Sed ecce in manibus vir praestantissimo ingenio... C. Gracchus,
id. Brut. 33, 125; cf.:
sed eccum Amphitruonem, etc.,
Plaut. Am. 3, 4, 22; id. Aul. 2, 1, 55; 3, 5, 62; id. Capt. 5, 3, 20; 5, 4, 8 al.:
sed quid ego cesso?
id. As. 1, 1, 112: sed ista mox;
nunc audiamus Philum, quem, etc.,
Cic. Rep. 1, 13, 20 fin. et saep.—In recurring to a previous subject:
sed ad instituta redeamus,
Cic. Brut. 61, 220:
sed redeamus rursus ad Hortensium,
id. ib. 84, 291:
sed jam ad id, unde degressi sumus, revertamur,
id. ib. 88, 300:
sed perge de Caesare et redde quae restant,
id. ib. 74, 258 et saep.—Hence, after parenthetic clauses, but, now, I say, etc.:
equidem cum audio socrum meam Laeliam (facilius enim mulieres incorruptam antiquitatem conservant, quod multorum sermonis expertes ea tenent semper quae prima didicerunt) sed eam sic audio, ut Plautum mihi aut Naevium videar audire,
Cic. de Or. 3, 12, 45:
qui (Pompeius) ut peroravit (nam in eo sane fortis fuit: non est deterritus: dixit omnia, atque interdum etiam silentio, cum auctoritate semper), sed ut peroravit, surrexit Clodius,
id. Q. Fr. 2, 3, 2.—
2.
In breaking off, discontinuing speech:
sed satis verborum est: cura quae jussi atque abi,
Plaut. Capt. 1, 2, 16:
sed, si placet, in hunc diem hactenus,
Cic. Rep. 2, 44, 71:
sed haec hactenus,
id. Off. 1, 39, 140 al.: sed quid ego haec memoro? Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 318 Vahl.):
nec requievit enim, donec Calchante ministro—Sed quid ego haec autem nequicquam ingrata revolvo? Quidve moror?
Verg. A. 2, 101: sed enim, oikonomia (epistulae) si perturbatior est, tibi assignato: te enim sequor, schediazonta, but indeed, Cic. Att. 6, 1, 11; so,
sed enim,
Verg. A. 1, 19.—
B.
After negative clauses, to limit the negative statement, i. e. to indicate either that the assertion does not hold good at all, but something else does instead; or else that it is not exclusively true, but something else holds good in addition, but, on the contrary; and in an ascending signif., but also, but even, but in fact, etc.
1.
In a simple opposition: non cauponantes bellum, sed belligerantes, Ferro, non auro, vitam cernamus utrique, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 201 Vahl.); cf.: haud doctis dictis certantes, sed maledictis...Non ex jure manu consertum sed magi' ferro Rem repetunt, id. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 274 sq. Vahl.):
non ego erus tibi, sed servus sum,
Plaut. Capt. 2, 1, 44:
quae (hominum vestigia) ille (Aristippus) non ex agri consiturā, sed ex doctrinae indiciis interpretabatur,
Cic. Rep. 1, 17, 29:
nec leges imponit populo, quibus ipse non pareat, sed suam vitam, ut legem, praefert suis civibus,
id. ib. 1, 34, 52;
1, 13, 19: neque hac nos patria lege genuit, ut...sed ut, etc.,
id. ib. 1, 4, 8:
non quod...sed quod, etc.,
id. ib. 1, 18, 30.—With contra:
non liberis servitutem, sed contra servientibus libertatem afferre,
Liv. 4, 18 init. —
Several times repeated: non sibi se soli natum, sed patriae, sed suis,
Cic. Fin. 2, 14, 45 Madv. ad loc.:
quod non naturā exoriatur, sed judicio, sed opinione,
id. Tusc. 3, 34, 82:
sed publicam, sed ob frumentum decretam, sed a publicanis faenore acceptam,
id. Verr. 2, 3, 72, § 169; id. Planc. 10, 24:
non eros nec dominos appellat eos...sed patriae custodes, sed patres et deos,
id. Rep. 1, 41, 64; Tib. 1, 7, 44 sq.: quam tibi non Perseus, verum si quaeris, ademit;
Sed grave Nereïdum numen, sed corniger Hammon, Sed quae visceribus veniebat belua ponti Exsaturanda meis,
Ov. M. 5, 17 sq.:
sed Pompeium, sed Lepidum,
Tac. A. 1, 10; Sen. Const. 13, 4; id. Ben. 1, 1, 6; 1, 7, 3:
non praefectum ab iis, sed Germanicum ducem, sed Tiberium imperatorem violari,
Tac. A. 1, 38 et saep.—
2.
In a climax. [p. 1658]
a.
Non modo (solum, tantum, etc.)...sed or sed etiam (et, quoque), not only, not merely...but, but also, but even, but indeed (sed, standing alone, isolates the ascending idea, while an appended etiam, et, or quoque places it in closer connection with the first statement, and thus permits them to be viewed together):
non modo falsum illud esse, sed hoc verissimum,
Cic. Rep. 2, 44, 71:
quod non modo singulis hominibus, sed potentissimis populis saepe contingit,
id. ib. 5, 8, 11;
3, 10, 17: id ei perpetuā oratione contigit, non modo ut acclamatione, sed ut convitio et maledictis impediretur,
id. Q. Fr. 2, 3, 2:
unius viri consilio non solum ortum novum populum, sed adultum jam et paene puberem,
id. Rep. 2, 11, 21; cf.:
nec vero corpori soli subveniendum est, sed menti atque animo multo magis,
id. Sen. 11, 36:
volo ut in scaenā, sic in foro non eos modo laudari, qui celeri motu utantur, sed eos etiam, quos statarios appellant,
id. Brut. 30, 116; id. Rep. 1, 8, 13:
omnia ejus non facta solum, sed etiam dicta meminisset,
id. ib. 6, 10, 10:
neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,
id. ib. 2, 15, 28; 1, 3, 4;
1, 34, 51: neque vero se populo solum, sed etiam senatui commisit, neque senatui modo, sed etiam publicis praesidiis et armis, neque his tantum, verum ejus potestati, cui, etc.,
id. Mil. 23, 61:
haec non delata solum, sed paene credita,
id. ib. 24, 64:
nec mihi soli versatur ante oculos, sed etiam posteris erit clara et insignis,
id. Lael. 27, 102:
illum non modo favisse sed et tantam illi pecuniam dedisse honoris mei causā,
id. Att. 11, 9, 2:
omnes civiles dissensiones, neque solum eas, quas audistis, sed et has, quas vosmet ipsi meministis et vidistis,
id. Cat. 3, 10, 24:
multiplicatusque terror non infimis solum, sed primoribus patrum,
Liv. 3, 36, 5:
non responsum solum benigne legatis est, sed Philippi quoque filius Demetrius ad patrem reducendus legatis datus est,
id. 36, 35 fin.:
conciti per haec non modo Cherusci, sed conterminae gentes,
Tac. A. 1, 60; 3, 44:
via non angusta modo, sed plerumque praerupta,
Curt. 3, 4, 12; 5, 1, 20 Mützell ad loc.—
(β).
Esp., in passing from the part to the whole, from the particular to the universal (usually followed by omnino, or by omnis, cunctus, totus, universus, etc.):
timebat non ea solum quae timenda erant, sed omnia,
Cic. Mil. 24, 66:
neglegere, quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed etiam omnino dissoluti,
id. Off. 1, 28, 99:
nec sibi tantum, sed universis singulisque consulere,
Sen. Ben. 2, 5, 4:
non consuli modo, sed omnibus civibus enitendum,
Plin. Pan. 2, 1:
non initio tantum, sed continuo totius temporis successu,
Just. 1, 8, 14:
non modo Italiā, sed toto orbe terrarum,
Flor. 1, 16, 3.—Etiam is rarely added:
quotiens non modo ductores nostri, sed universi etiam exercitus ad mortem concurrerunt,
Cic. Tusc. 1, 37, 89; Curt. 5, 1, 24.—
b.
Non modo (solum) non...sed, sed etiam; sed ne... quidem, not only not...but, but even, but indeed, but not even, etc.:
ut non modo a mente non deserar, sed id ipsum doleam, me, etc.,
Cic. Att. 3, 15, 2; id. Rep. 2, 23, 43:
judicetur non verbo, sed re non modo non consul, sed etiam hostis Antonius,
id. Phil. 3, 6, 14:
hoc non modo non laudari, sed ne concedi quidem potest,
id. Mur. 3, 8:
iis non modo non laudi, verum etiam vitio dandum puto,
id. Off. 1, 21, 71:
non modo non oppugnator, sed etiam defensor,
id. Planc. 31, 76:
ego contra ostendo, non modo nihil eorum fecisse Sex. Roscium, sed ne potuisse quidem facere,
id. Rosc. Am. 29, 79.—Also, without the second non in the first clause, and with ne quidem, doubly negative (only when both clauses have the same verb;
v. Zumpt, Gram. § 724 b): quod mihi non modo irasci, sed ne dolere quidem impune licet,
Cic. Att. 11, 24, 1:
ea est ratio instructarum navium, ut non modo plures, sed ne singuli quidem possint accedere,
id. Verr. 2, 5, 51, § 133:
non modo aeternam, sed ne diuturnam quidem gloriam assequi possumus,
id. Rep. 6, 21, 23:
ea sunt demum non ferenda in mendacio, quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,
id. ib. 2, 15, 28:
quae non modo amico, sed ne libero quidem digna est,
id. Lael. 24, 89: non modo facere, sed ne cogitare quidem quicquam audebit, id. Off. 2, 19, 77; cf. with vix:
verum haec genera virtutum non solum in moribus nostris, sed vix jam in libris reperiuntur,
id. Cael. 17, 40:
non modo ad expeditiones, sed vix ad quietas stationes viribus sufficiebant,
Liv. 3, 6.—After quisquam with ellipsis of non:
ut non modo praedandi causā quisquam ex agro Romano exiret, sed ultro Fidenates descenderent, etc.,
Liv. 4, 21, 6 (where Weissenb. supplies non in brackets before exiret); cf.:
antiqui non solum erant urbes contenti cingere muris, verum etiam loca aspera et confragosa saxis eligebant,
Hyg. Grom. Limit. p. 197.—
C.
As sed, after non modo, acquires an idea of ascent or climax, from the fact that non modo represents a thing as existing (only not existing alone), and thus includes an affirmation, so, too, after purely affirmative clauses, sed sometimes serves as an ascending adjunct, but, but in fact, but also:
ego te hodie reddam madidum, sed vino, probe,
Plaut. Aul. 3, 6, 37:
odore canibus anum, sed multo, replent,
Phaedr. 4, 17, 19: Dae. Curriculo affer Duas clavas. La. Clavas? Dae. Sed probas:
propera cito,
Plaut. Rud. 3, 5, 19.—In good prose usually joined with etiam (or et):
hic mihi primum meum consilium defuit, sed etiam obfuit,
Cic. Att. 3, 15, 5; cf. id. ib. 4, 16, c, 10;
10, 16, 6: Q. Volusium, certum hominem, sed mirifice etiam abstinentem, misi in Cyprum,
id. ib. 5, 21, 6:
hoc in genere si eum adjuveris, apud ipsum praeclarissime posueris, sed mihi etiam gratissimum feceris,
id. Fam. 13, 64, 2:
ex testamento Tiberii, sed et Liviae Augustae,
Suet. Calig. 16; 20.
2.
sēd = sine, v. sine init. and 2. se.
3.
sēd = se; cf. the letter D.

Lewis & Short latin dictionary > sed
19 sustineo

sustĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. [subs for sub, and teneo], to hold up, hold upright, uphold, to bear up, keep up, support, sustain (syn. fulcio).
I.
Lit.
A.
In gen.:
onus alicui,
Plaut. As. 3, 3, 68:
quantum hominum terra sustinet,
id. Poen. prol. 90; id. Men. 1, 1, 13:
cum Milo umeris sustineret bovem vivum,
Cic. Sen. 10, 33:
arma membraque,
Liv. 23, 45, 3; Curt. 6, 1, 11; 7, 5, 8:
infirmos baculo artus,
to support, Ov. M. 6, 27:
furcis spectacula,
Liv. 1, 35, 9:
ingenuā speculum manu,
Ov. A. A. 2, 216:
fornice exstructo, quo pons sustinebatur, Auct. B. Alex. 19, 4: manibus clipeos et hastam Et galeam,
Ov. H. 3, 119:
vix populum tellus sustinet illa suum,
id. ib. 15 (16), 182:
lapis albus Pocula cum cyatho duo sustinet,
Hor. S. 1, 6, 117:
vas ad sustinenda opsonia,
Plin. 33, 11, 49, § 140:
aër volatus alitum sustinet,
Cic. N. D. 2, 39, 101: lacus omnia illata pondera sustinens, bearing on its surface, Plin. 6, 27, 31, § 127:
ecce populus Romanus universus veluti duobus navigiis inpositus binis cardinibus sustinetur,
id. 36, 15, 24, § 119:
domum pluribus adminiculis fulcit ac sustinet,
Plin. Ep. 4, 21, 3: se, to support one ' s self, hold one ' s self up, stand, etc., Caes. B. G. 2, 25; so,
se a lapsu,
Liv. 21, 35:
se alis,
Ov. M. 4, 411. —
B.
In partic., to hold or keep back, to keep in, stay, check, restrain, control, etc. (syn.: refreno, supprimo, moror): currum equosque, Lucil. ap. Cic. Att. 13, 21, 3:
currum,
id. Lael. 17, 63 (v. infra, II. B. 3.):
equos,
Caes. B. G. 4, 33:
remos,
Cic. Att. 13, 21, 3:
manum,
Ov. F. 5, 302:
sustinet a jugulo dextram,
Verg. A. 11, 750:
a jugulo nitentem sustinet hastam,
Stat. Th. 2, 648:
flumina Threiciā lyrā,
Prop. 3, 2, 2 (4, 1, 42):
nunc agendo, nunc sustinendo agmen,
Liv. 25, 36, 1:
aliud simile miraculum eos sustinuit,
id. 5, 39, 2:
signa,
id. 31, 24, 8:
gradum,
Ov. F. 6, 398:
perterritum exercitum,
Caes. B. C. 1, 71:
se,
Cic. Tusc. 4, 18, 41; Val. Fl. 3, 100:
se ab omni assensu,
i. e. to refrain, Cic. Ac. 2, 15, 48:
se a respondendo,
id. ib. 2, 32, 104. — Poet.:
celeres vias,
i. e. to halt, Sen. Hippol. 794.—
II.
Trop.
A.
In gen., to uphold, sustain, maintain, preserve:
dignitatem et decus civitatis,
Cic. Off. 1, 34, 124:
causam rei publicae,
id. Fam. 9, 8, 2; cf.:
causam publicam,
id. Div. in Caecil. 8, 27:
exspectationem,
id. Off. 3, 2, 6:
tris personas unus sustineo,
characters, id. de Or. 2, 24, 102:
personam magistri,
to personate, Suet. Gram. 24:
quid muneris in rem publicam fungi ac sustinere velitis,
Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:
historiam veterem atque antiquam haec mea senectus sustinet,
Plaut. Trin. 2, 2, 100: vitam, Maecen. ap. Sen. Ep. 101, 11.— Poet.:
(arbor) ingentem sustinet umbram,
Verg. G. 2, 297.—
B.
In partic.
1.
To sustain, support, maintain, by food, money, or other means:
hac (sc. re frumentariā) alimur et sustinemur,
Cic. Verr. 2, 3, 5, § 11:
veterem amicum suum labentem excepit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide,
id. Rab. Post. 16, 43:
qui ager non amplius hominum quinque milia potest sustinere,
id. Att. 2, 16, 1:
alicujus munificentiā sustineri,
Liv. 39, 9, 6:
hinc patriam parvosque nepotes Sustinet,
Verg. G. 2, 515:
necessitates aliorum,
Liv. 6, 15, 9:
plebem,
id. 3, 65, 6:
penuriam temporum,
Col. 9, 14, 17.—
2.
To bear, undergo, endure; to hold out against, withstand (so most freq.;
syn.: fero, tolero, patior): mala ferre sustinereque,
Cic. Tusc. 5, 6, 16:
non tu scis, quantum malarum rerum sustineam,
Plaut. Merc. 2, 4, 8:
innocens suspitionem hanc sustinet causā meā,
id. Bacch. 3, 3, 32:
labores,
Cic. Rep. 1, 3:
aestatem,
Hirt. B. G. 8, 39, 3:
dolorem pedum,
Plin. Ep. 1, 12, 5:
dolores,
id. ib. 1, 12, 8:
certamen,
Liv. 33, 36, 12:
vim hostium,
Nep. Hann. 11, 4:
periculum,
Dig. 18, 6, 1:
o dii, quis hujus potentiam poterit sustinere?
Cic. Phil. 7, 6, 17:
alicujus imperia,
Caes. B. G. 1, 31:
vulnera,
id. ib. 1, 45:
Philo ea sustinere vix poterat, quae contra Academicorum pertinaciam dicebantur,
Cic. Ac. 2, 6, 18; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:
Peloponnesum,
Cic. Att. 10, 12, 7: eos (rogantes), Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3; Liv. 31, 13:
senatus querentes eos non sustinuit,
id. 31, 13, 4:
justa petentem deam,
Ov. M. 14, 788:
ferrum ignemque Jovemque,
id. ib. 13, 385 et saep.— Absol.: expectes et sustineas necesse est, Mart. 9, 3, 13:
neque jam sustineri poterat,
Caes. B. G. 2, 6; cf. Cic. Fam. 12, 6, 4; Liv. 29, 6, 17.—
(β).
With obj.-clause (mostly with a negative: non sustinet, he cannot bear, cannot endure; he does not take upon himself, does not venture):
non sustineo esse conscius mihi dissimulati judicii mei,
Quint. 3, 6, 64:
non impositos supremis ignibus artus Sustinuit spectare parens,
Ov. M. 13, 584;
so negatively,
id. ib. 1, 530; 6, 367; 6, 606; 9, 439; 10, 47; id. F. 4, 850; Vell. 2, 86, 2. —
In a negative interrog.: sustinebant tales viri, se tot senatoribus, etc.... non credidisse? tantae populi Romani voluntati restitisse? Sustineant. Reperiemus, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:
hoc quidem quis hominum sustineat petulans esse ad alterius arbitrium?
Quint. 12, 9, 10; 3, 6, 64:
deserere officii sui partes,
Plin. Ep. 9, 13, 16; 9, 13, 6:
Parmenionem rursus castigare non sustinebat,
Curt. 4, 13, 8; 6, 1, 15:
nec solus bibere sustineo,
id. 7, 5, 12; 7, 6, 15; 8, 5, 7; Vell. 2, 86, 2; Suet. Caes. 75.—Affirmatively:
quem in vinculis habituri erant, sustinuere venerari,
Curt. 5, 10, 13:
colloqui cum eo, quem damnaverat, sustinuit,
id. 6, 8, 16; 7, 5, 38; 10, 5, 25:
quae se praeferre Dianae Sustinuit,
took upon herself, presumed, Ov. M. 11, 322; so,
sustinet ire illuc,
id. ib. 4, 447; 6, 563; id. H. 5, 32; Phaedr. 4, 16, 8: aliquem videre, Auct. Cons. Liv. 135:
si quis aquam... haurire sustineat,
Plin. 30, 7, 20, § 64:
mentiri,
Petr. 116.—
3.
(Acc. to I. B.) To hold in, stop, stay, check, restrain; to keep back, put off, defer, delay:
est igitur prudentis sustinere ut currum sic impetum benevolentiae,
Cic. Lael. 17, 63; so,
impetum hostis,
Caes. B. G. 1, 24; 1, 26; 2, 11;
3, 2 et saep.: subitas hostium incursiones,
Hirt. B. G. 8, 11; cf.:
Curio praemittit equites, qui primum impetum sustineant ac morentur,
Caes. B. C. 2, 26:
bellum consilio,
Liv. 3, 60, 1:
assensus lubricos,
Cic. Ac. 2, 34, 108:
sustinenda solutio est nominis Caerelliani,
id. Att. 12, 51, 3:
oppugnationem ad noctem,
Caes. B. G. 5, 37, 6:
rem in noctem,
Liv. 5, 35, 7:
iram,
id. 2, 19, 4.

Lewis & Short latin dictionary > sustineo
20 tam

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.
I.
As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.
A.
As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.
1.
In comparison between two adjj.:
tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,
a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):
non tam solido quam splendido nomine,
id. Fin. 1, 18, 61:
tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,
Val. Max. 3, 8, 1:
adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,
things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:
quorum vires quam repentinae tam breves,
Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:
non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,
Cic. Brut. 37, 140:
ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,
id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:
maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,
Liv. 7, 1, 8:
quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,
id. 21, 43, 11:
donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,
id. 4, 2, 4. —
2.
In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.
a.
As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;
not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,
as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:
quam placida'st aqua,
id. ib. 3, 2, 165:
tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,
id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:
nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,
Cic. Or. 30, 168:
tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,
id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—
b.
The adjective not repeated.
(α).
The terms of comparison being nouns or pronouns:
tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),
Plaut. Capt. 2, 2, 60:
fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,
id. Bacch. 3, 3, 30:
tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,
id. Cas. 3, 6, 43:
ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,
id. Poen. 1, 2, 145:
tam crebri ad terram decidebant quam pira,
id. ib. 2, 38:
tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,
Ter. Ad. 5, 3, 63:
quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,
id. ib. 4, 1, 18:
tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,
Cic. Sull. 31, 87:
tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,
id. Fam. 13, 3:
nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,
Liv. 45, 22:
nihil est tam violentum quam magna vis aquae,
Sen. Q. N. 3, 30, 6:
(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),
Quint. 8, 2, 8:
(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,
Sen. Ira, 1, 9, 2.—
Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,
Plaut. Cist. 2, 1, 20:
nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,
Cic. Sen. 12, 41:
neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,
Lucr. 6, 101.—Virtually negative:
quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),
Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:
vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,
Liv. 28, 39, 13. —
(β).
With quam in subst.-clause:
quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,
Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:
juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,
Cic. Leg. 1, 4, 12. —
Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?
Cic. Leg. 1, 4, 14.—
(γ).
With quam in adverb.-clause:
cupam facito tam crassam quam modioli postulant,
Cato, R. R. 21, 1:
si era mea sciat tam socordem esse quam sum,
Plaut. Cist. 4, 2, 5:
tua est imago: tam consimili'st quam potest,
id. Men. 5, 9, 4:
sororem tam similem quam lacte lacti est,
id. Mil. 2, 2, 87.—
B.
Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.
1.
Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:
quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?
Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:
nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,
Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—
2.
The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:
tam facile vinces quam pirum volpes comest,
id. Most. 3, 1, 26:
tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,
id. Merc. 1, 2, 77:
tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,
id. Truc. 1, 2, 109:
tam facile quam tu arbitraris,
Cic. Div. 1, 6, 10:
tam cito evertetur quam navis, etc.,
id. Rep. 1, 34, 51:
nihil tam cito redditur quam a speculo imago,
Sen. Q. N. 1, 4, 2. —
Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,
Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):
quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,
Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —
C.
With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.
1.
One verb compared with another:
nam quod edit tam duim quam perduim,
for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:
vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,
Cic. Att. 13, 20, 4:
utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,
Quint. 2, 5, 17:
Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,
Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:
fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,
Lucr. 6, 115.—
2.
The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,
(α).
Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;
tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,
Plaut. Capt. 2, 2, 61:
tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),
id. Aul. 3, 6, 12:
quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,
id. Capt. 2, 2, 6:
tam huic loqui licere oportet quam isti,
id. Cas. 2, 6, 58:
tam tibi istuc credo quam mihi,
id. Ep. 1, 2, 25:
haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,
Cic. Ac. 2, 44, 137:
tam moveor quam tu, Luculle,
id. ib. 2, 46, 141:
tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,
id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:
tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,
Cic. Tusc. 1, 24, 56:
sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,
Sen. Ira. 1, 12, 4:
meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),
id. ib. 1, 15, 1:
tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),
id. Q. N. 3, 16, 3:
quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),
Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.
sic),
Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —
Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,
Ter. Heaut. 4, 3, 8:
nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,
Cic. Tusc. 3, 16, 34:
quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,
id. Verr. 2, 2, 34, § 83:
cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,
id. Fam. 7, 3, 2:
qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,
id. Att. 2, 17, 2:
neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,
id. Verr. 1, 8, 21:
Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,
Liv. 38, 39, 10.—
(β).
Object-inff.:
qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,
Cic. Ac. 2, 14, 44:
quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,
id. Tusc. 1, 7, 13:
virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,
id. Lael. 26, 98.—
(γ).
Subject-inff. or dependent clauses:
ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),
Plaut. As. 1, 1, 109:
Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,
Ter. Eun. 4, 4, 51:
tam teneor dono quam si dimittar onustus,
Hor. Ep. 1, 7, 18:
Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,
Ov. M. 4, 613:
tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,
Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):
nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,
Cic. Off. 1, 34, 125:
eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,
id. Att. 9, 2, a, 3:
nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,
id. Tusc. 2, 12, 28:
non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,
id. Or. 2, 72, 295:
cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,
id. Top. 1, 2:
auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,
Liv. 2, 44, 7:
Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,
id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —
(δ).
With quam in adverb.-clause:
tam confido quam poti'st,
Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;
v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),
Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—
(ε).
Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:
quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,
Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:
quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,
id. Brut. 15, 58.—
D.
With esse and predic. noun:
tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,
Plaut. Mil. 2, 5, 47:
equidem tam sum servos quam tu,
id. Capt. 3, 4, 11:
tam ego homo sum quam tu,
id. As. 2, 4, 83:
nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,
Ter. Ad. 3, 3, 68:
tam es tu judex quam ego senator,
Cic. Rab. Post. 7, 17:
tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,
id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:
tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,
Plaut. Capt. 2, 2, 86:
qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,
Cic. Off. 1, 7, 23. —
Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,
Cic. Off. 3, 8, 35. —
E.
With quasi in place of quam:
tam a me pudica est quasi soror mea sit,
Plaut. Curc. 1, 1, 51. —
F.
Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):
quam magis adspecto, tam magis est nimbata,
Plaut. Poen. 1, 2, 138:
magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,
id. Bacch. 5, 1, 5:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,
Lucr. 4, 999:
quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,
id. 5, 453:
tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:
quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,
Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:
verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,
Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:
quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,
Plaut. Trin. 4, 2, 19.—
G.
Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.
the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,
Cato, R. R. 64 (65):
oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,
id. ib. 64 (65):
quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,
id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:
quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,
Plaut. Aul. 2, 2, 59:
quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,
Ter. Heaut. 5, 2, 44:
quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,
id. Ad. 3, 4, 56:
quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,
Varr. R. R. 2, 9:
quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,
Sall. J. 31, 14. —
H.
With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):
nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),
Plaut. Mil. 4, 7, 26:
tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),
id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).
II.
With a comp. clause understood.
A.
With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:
quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),
Cic. Off. 1, 21, 73:
cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),
id. Tusc. 3, 1, 1:
nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),
id. ib. 1, 23, 55:
non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,
id. Ac. 2, 4, 10:
sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),
Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);
sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),
Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:
bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,
Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:
tam gratia'st,
id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;
nolo tibi molestos esse nos,
id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—
B.
With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.
1.
With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:
equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,
id. Most. 1, 3, 29:
ordine cum videas tam certo multa creari,
Lucr. 5, 735:
deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,
id. 5, 12:
quorsum igitur tam multa de voluptate?
Cic. Sen. 12, 44:
ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,
id. Tusc. 1, 42, 100:
inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,
id. Fin. 2, 23, 77:
quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?
as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:
tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,
id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:
ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,
id. Ac. 2, 21, 68:
tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,
at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:
supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,
Liv. 39, 31, 14:
tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,
Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:
qui tam crudelem tyrannum occideret,
id. 3, 1, 2:
ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,
id. 3, 2, 7:
tam contraria est pestis,
Plin. 8, 38, 57, § 136:
tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,
id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):
tamne indignus videar?
Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:
nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,
of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—
2.
With advv.:
alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?
Plaut. Capt. 1, 2, 37:
quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?
id. Am. 1, 3, 4:
unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?
Ter. Phorm. 3, 3, 1:
quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,
Lucr. 5, 559:
jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,
Cic. Tusc. 1, 6, 12:
ista tam aperte et per versa et falsa,
id. Ac. 2, 18, 60:
cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,
id. Sen. 5, 13:
me pudet tam cito de sententia esse dejectum,
id. Tusc. 2, 5, 14:
etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,
id. Fin. 5, 11, 31:
an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,
as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:
nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,
id. Or. 1, 55, 274:
quid tu, inquit, tam mane?
id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:
quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,
id. ib. 1, 14:
cum tam procul a finibus Macedoniae absint,
Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:
qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,
Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:
tam vesperi,
Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—
3.
With verbs:
ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,
Plaut. Bacch. 4, 5, 10:
quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?
id. Cist. 1, 1, 55:
quid tam properas?
id. Pers. 4, 6, 11:
cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),
Ter. Ad. 5, 7, 21:
age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,
id. Heaut. 5, 5, 8:
non pol temere'st quod tu tam times,
id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:
quam si explicavisset, non tam haesitaret,
i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:
quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),
Plaut. Cas. 4, 4, 31:
Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),
Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:
numquam ego te tam esse matulam credidi,
Plaut. Pers. 4, 3, 72.—
4.
Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).
(α).
After hic:
etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?
Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:
hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,
id. ib. 2, 2, 31, §
77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,
id. Clu. 14, 42:
haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,
id. Sest. 13, 31:
in hoc tam exiguo vitae curriculo,
id. Arch. 11, 28:
hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,
id. Cat. 1, 5, 11:
in hac tam clara re publica natus,
id. Rep. 1, 19, 31:
hanc rem publicam tam praeclare fundatam,
id. Par. 1, 2, 10:
haec tam crebra Etruriae concilia,
Liv. 5, 5, 8:
in his tam parvis atque tam nullis,
Plin. 11, 2, 1, § 2:
quorsum haec tam putida tendant,
Hor. S. 2, 7, 21:
hac tam prospera pugna nuntiata,
Curt. 3, 11, 16.—
(β).
After ille:
ille homo tam locuples, tam honestus,
Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §
44: illud tam grave bellum,
Val. Max. 5, 6, ext. 1:
ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,
id. 3, 2, 7.—
(γ).
After iste:
tamenne ista tam absurda defendes?
Cic. N. D. 1, 29, 81:
ista admonitio tua tam accurata,
id. Att. 6, 1, 20:
quae est ista tam infesta ira?
Liv. 7, 30, 15:
iste tam justus hostis, tam misericors victor,
Curt. 4, 10, 34.—
(δ).
After id ipsum:
id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,
Liv. 1, 48, 9.—
(ε).
After tot:
jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,
Cic. Ac. 2, 48, 147:
tot tam valida oppida,
Liv. 5, 54, 5:
tot tam opulenti tyranni regesque,
id. 25, 24, 13:
inter tot tam effrenatarum gentium arma,
id. 21, 9, 3:
tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,
id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:
cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,
id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—
(ζ).
After hic talis:
da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,
Cic. Fam. 16, 21, 3.
III.
As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).
A.
Without a negation ( = ita, adeo;
rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,
Plaut. Rud. 3, 4, 51:
quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,
Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:
ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,
Caes. B. C. 3, 36:
tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,
id. B. G. 2, 21:
tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,
Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:
tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,
id. ib. 16, 59:
quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,
Val. Max. 1, 8, ext. 14:
tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,
id. 3, 2, ext. 3:
in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,
Quint. 10, 1, 83:
(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,
Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:
3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,
Plin. 10, 29, 43, § 82:
ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,
Plin. Ep. 3, 14, 7.—
B.
With a negation, or in a question implying a negation.
1.
Before ut (very freq. in the class. period; cf. adeo, poet., e.g. Hor. Ep. 1, 1, 39):
numquam tam dices commode ut tergum meum Tuam in fidem committam,
Ter. Hec. 1, 2, 33:
non tam viva tamen, calidus queat ut fieri fons,
Lucr. 6, 887:
quis umquam praedo fuit tam nefarius, quis pirata tam barbarus ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 50, 146:
non sum tam stultus, ut te usura falsi gaudii frui velim,
id. Fam. 6, 12, 1:
nec, cum id faciebamus tam eramus amentes ut explorata nobis esset victoria,
id. ib. 6, 1, 3:
non essem tam inurbanus ac paene inhumanus uti in eo gravarer quod vos cupere sentirem,
id. Or. 2, 90, 365:
non puto tam expeditum negotium futurum ut non habeat aliquid morae,
id. Att. 13, 31, 1:
nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum ut frangerer animo propter, etc.,
id. Phil. 2, 15, 37:
quis tam demens ut sua voluntate maereat?
id. Tusc. 3, 29, 71; so id. Off. 3, 20, 82; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Phil. 3, 4, 10:
non enim proferremus vino oppressos... tam absurde, ut tum diceremus, etc.,
id. Ac. 2, 17, 53:
non se tam barbarum ut non sciret, etc.,
Caes. B. G. 1, 44, 17:
nulli sunt tam feri et sui juris affectus ut non disciplina perdomentur,
Sen. Ira, 2, 12, 3:
nemo tam divos habuit faventes, crastinum ut posset sibi polliceri,
id. Thyest. 619.—
2.
With a negation (esp. nemo), followed by qui ( = ut is; class. and freq.); nec quisquam sit tam opulentus qui mihi obsistat in via, [p. 1838] Plaut. Curc. 2, 3, 5:
generi lenonio Numquam deus ullus tam benignus fuit, qui fuerit propitius,
id. Pers. 4, 4, 34:
an ille tam esset stultus qui mihi mille nummum crederet?
id. Trin. 4, 2, 42:
nemo inventus est tam amens, qui illud argentum tam praeclarum ac tam nobile eriperet, nemo tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,
Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:
nemo Agrigenti neque aetate tam affecta neque viribus tam infirmis fuit, qui non illa nocte surrexerit,
id. ib. 2, 4, 43, §
95: nemo est tam senex qui se annum non putet posse vivere,
id. Sen. 7, 24:
nihil tam absurde dici potest, quod non dicatur ab aliquo philosophorum,
id. Div. 2, 58, 119:
nulla gens tam immanis umquam fuit in qua tam crudelis hostis patriae sit inventus,
id. Sull. 27, 76:
quae est anus tam delira quae timeat ista?
id. Tusc. 1, 21, 48:
ecquem tam amentem esse putas qui illud quo vescatur deum esse credat?
id. N. D. 3, 16, 41:
sed neque tam docti tum erant, ad quorum judicium elaboraret, et sunt, etc.,
id. Fin. 1, 3, 7; so id. Sen. 19, 67; id. Lael. 7, 23; id. Tusc. 1, 6, 11; 1, 15, 33; 2, 17, 41; id. Sest. 14, 32; id. Fin. 2, 20, 63; id. Fam. 9, 2, 2; id. Off. 2, 5, 16:
neque tam remisso animo quisquam fuit qui ea nocte conquierit,
Caes. B. C. 1, 21:
in bello nihil tam leve est quod non magnae interdum rei momentum faciat,
Liv. 25, 18, 3:
ut nemo tam humilis esset cui non aditus ad eum pateret,
Nep. Milt. 8, 4:
ecquid esse tam saevum potest quod superet illum?
Sen. Thyest. 196. —
3.
With a negation, followed by quin ( = ut is non;
class. and freq.): nec sacrum nec tam profanum quidquam est quin ibi ilico adsit,
Plaut. Merc. 2, 3, 27:
nihil mihi tam parvi est quin me id pigeat perdere,
id. Pers. 4, 6, 8:
nec quisquam est tam ingenio duro, neque tam firmo pectore quin sibi faciat bene,
id. As. 5, 2, 94:
numquam tam mane egredior, neque tam vesperi Domum revortor, quin te... conspicer Fodere,
Ter. Heaut. 1, 1, 15:
nil tam difficile'st quin quaerendo investigari possiet,
id. ib. 4, 2, 8:
ut nullus umquam dies tam magna tempestate fuerit, quin... solem homines viderint,
Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:
numquam tam male est Siculis quin aliquid facete et commode dicant,
id. ib. 2, 4, 43, §
95: nemo est tam afflictus quin possit navare aliquid et efficere,
id. Fam. 6, 1, 7:
ut nemo tam ferus fuerit, quin ejus causam lacrimarit,
Nep. Alcib. 6, 4.
IV.
Tam, ante-class., sometimes = tamen:
antiqui tam etiam pro tamen usi sunt,
Fest. p. 360: bene cum facimus, tam male cupimus...; quamquam estis nihili, tam ecastor simul vobis consului, Titin. ap. Fest. l. l.; so,
etsi illi aliter nos faciant quam aequom sit, tam pol noxiae nequid magis sit... nostrum officium meminisse decet,
Plaut. Stich. 1, 1, 44 Fleck., Ritschl:
tam si nihil usus esset, jam non dicerem,
id. Merc. 4, 3, 32 Ritschl; v. Prol. Trin. p. 14 ib.; Brix ad Plaut. Men. 2, 3, 36; Curt. in Rhein. Mus. 6, 84; 6, 93; but cf. contra, Corss. Beitr. p. 272 sqq.
V.
In the dialect of Praeneste: tam modo, just now ( = modo): ilico hic ante ostium;
Tam modo, inquit Praenestinus,
Plaut. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; cf. Fest. s. v. tammodo, p. 359; Ritschl, opusc. 2, 372.

Lewis & Short latin dictionary > tam

Страницы

См. также в других словарях:

universus — /yuwnavarsas/ The whole; all together … Black's law dictionary
universus — All; the whole; whole; entire … Ballentine's law dictionary
Hostel Universus — (Гданьск,Польша) Категория отеля: Адрес: ul. Podgarbary 10, 80 827 Гданьск, Польша … Каталог отелей
Mundus universus exercet histrioniam. — См. Сойти со сцены … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
UNIVERS — Il peut paraître illusoire, inutile ou présomptueux d’oser consacrer quelques lignes à l’Univers dans son ensemble. Nous sommes écrasés par son immensité et sa diversité. Néanmoins, l’intelligence de l’homme l’a conduit à inventer un très grand… … Encyclopédie Universelle
Universum — Raum; Weltall; Sphäre; Kosmos; Weltraum; All * * * Uni|ver|sum [uni vɛrzʊm], das; s: Weltall: das ganze Universum. Syn.: ↑ All, ↑ Kosmos … Universal-Lexikon
UNIVERSITÉ — L’Université a longtemps constitué l’exemple presque parfait d’une «institution» au sens traditionnel de ce terme, c’est à dire d’une organisation reposant sur des valeurs reconnues comme légitimes et centrales pour la société; étroitement… … Encyclopédie Universelle
Весь мир — театр. В нем женщины, мужчины — все актеры — С латинского: Mundus universus exercet histrionain (мундус унивэрсус егзерсэт хистрионам). Буквально: Весь мир занимается лицедейством. Авторство этой фразы традиционно приписывается Уильяму Шекспиру. Действительно, в его пьесе «Как вам это… … Словарь крылатых слов и выражений
универсалии — УНИВЕРСАЛИИ (от лат. universus целый, общий, полный). 1. По одному из оснований, имена естественного языка делят на единичные (сингулярные) и общие (универсальные). Соответствие действительности сингулярных имен сомнений не… … Энциклопедия эпистемологии и философии науки
Universo — (Del lat. universum.) ► sustantivo masculino 1 ASTRONOMÍA Espacio celeste: ■ ha desarrollado un teoría de formación del universo. 2 Conjunto de todas las cosas que tienen realidad material: ■ el hombre no es más que una pequeña parte del universo … Enciclopedia Universal
universel — universel, elle [ ynivɛrsɛl ] adj. et n. m. • v. 1265; var. universal; lat. universalis « relatif au tout » → univers 1 ♦ Log. Qui concerne la totalité des individus d une classe (proposition universelle), qui est pris dans toute son extension… … Encyclopédie Universelle

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

ūniversus

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

ūniversus

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: