Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tire

  • 1 exanimō

        exanimō āvī, ātus, āre    [exanimus], to put out of breath, tire fatigue, weaken, exhaust. — Only pass: ut cursu milites exanimarentur, Cs.— To breathe forth: exiliter verba.— To deprive of life, kill, wear out: taxo se, Cs.: volnere exanimari nimio gaudio, L.: circumventi flammā exanimantur, Cs.—Fig., to deprive of self-possession, terrify, agitate, stun, wear out, dishearten: me metu, T.: te metūs exanimant iudiciorum: me querelis tuis, H.: avidos funus Exanimat, H.: exanimatus Pamphilus amorem indicat, out of his wits, T.: cum exanimatus ipse adcurrit: Troia agmina, V.
    * * *
    exanimare, exanimavi, exanimatus V
    kill, deprive of life; scare, alarm greatly; tire, exhaust; be out of breath

    Latin-English dictionary > exanimō

  • 2 fatīgō

        fatīgō āvī, ātus, āre    [* fatis (2 FA-)+ago], to weary, tire, fatigue, vex, harass, fret: dentem in dente, O.: (armenta) sole, V.: pugnā atroci semet, L.: sonitu vicina, O.: lolium tribulique fatigant messīs, mar, O.: (sicarii) sunt vinclis et carcere fatigandi: (milites) aestu fatigati, Cs.: Daedalus, O.—Fig., to weary, fatigue, importune, harass, plague, torment, vex, lay siege to: prece Vestam, H.: singulos precibus, L.: sapientium animos, S.: Consiliis animum, H.: remigio noctemque diem<*> que, wear out, V.: neque aliud se fatigando nisi odium quaerere, S.: dolis fatigari, S.: denique saepius fatigatus lenitur, S.: Hersilia precibus raptarum fatigata orat, etc., L.— To vex with raillery, jeer, banter, Iu.
    * * *
    fatigare, fatigavi, fatigatus V
    weary, tire, fatigue; harass; importune; overcome

    Latin-English dictionary > fatīgō

  • 3 lassō

        lassō āvī, ātus, āre    [lassus], to make faint, tire, weary, fatigue, exhaust: laevam lassaverat, Cu.: in molli lassor harenā, fatigue myself, O.: lassata gravi bracchia massā, Iu.
    * * *
    lassare, lassavi, lassatus V
    tire, weary, exhaust, wear out

    Latin-English dictionary > lassō

  • 4 cantus

        cantus ūs, m    [1 CAN-], a musical utterance, singing, song: cantus vocum: Sirenum: cantu tremulo (i. e. voce anili), H.: cantu solata laborem, V.: in dicendo obscurior, musical play of voice. — With instruments, a playing, music: vocum et nervorum: citharae, H.: tubarum, L.: strepuerunt cornua cantu, V.: bestiae cantu flectuntur, by music. — Of birds and insects: avium citharaeque, H.: seros exercet noctua cantūs, V.: Cantūs luscinii, Ph.: gallorum, crowing: sub galli cantum, at cock-crow, H.: ales cantibus Evocat Auroram, O.: cantu rumpent arbusta cicadae, V. —Esp., an oracular song, incantation, charm: veridicos edere cantūs, Ct.: cantūsque artesque magorum, O.: cantu commotae Umbrae, V.
    * * *
    I
    tire, iron ring around a carriage wheel; wheel
    II
    song, chant; singing; cry (bird); blast (trumpet); poem, poetry; incantation

    Latin-English dictionary > cantus

  • 5 dē-fatīgō or dēfetīgō

        dē-fatīgō or dēfetīgō āvī, ātus, āre,    to weary out, tire, fatigue, exhaust: se, T.: exercitum itineribus, Cs.: opus faciam ut defatiger, T.: diuturnitate belli defatigati, Cs.: iudices: numquam defatigabor ante, quam, etc.

    Latin-English dictionary > dē-fatīgō or dēfetīgō

  • 6 dēfetīgō

        dēfetīgō    see defatigo.
    * * *
    defetigare, defetigavi, defetigatus V TRANS
    tire (out), exhaust; break force of; (PASS) lose heart, weary, be discouraged

    Latin-English dictionary > dēfetīgō

  • 7 dē-lassō

        dē-lassō —, —, āre,    to wear out, tire: Fabium, H.

    Latin-English dictionary > dē-lassō

  • 8 onerō

        onerō āvī, ātus, āre    [onus], to load, burden, fill, freight: celeritas onerandi, expedition in loading, Cs.: costas aselli pomis, V.: tauri cervix oneratur aratro, is burdened, O.: umerum pallio, T.: epulis onerari, gorge oneself, S., O.: dapibus mensas, cover, V.: manūsque ambas iaculis, arm, V.: pantheram saxis, stone, Ph.—To heap up, stow away, store: vina cadis, V.: canistris Dona Cereris, V.—Fig., to load, burden, weigh down, tire out, oppress, overwhelm, overload: te mendaciis: iudicem argumentis: malis, V.: eum spe praemiorum, L.: alquem promissis, S.: iniuriam invidiā, i. e. makes odious, L.—To aggravate, increase: alcuius inopiam, L.: curas, T.: dolorem, Cu.
    * * *
    onerare, oneravi, oneratus V
    load, burden; oppress

    Latin-English dictionary > onerō

  • 9 canthus

    tire, iron ring around a carriage wheel; wheel

    Latin-English dictionary > canthus

  • 10 defatigo

    defatigare, defatigavi, defatigatus V TRANS
    tire (out), exhaust; break force of; (PASS) lose heart, weary, be discouraged

    Latin-English dictionary > defatigo

  • 11 delasso

    delassare, delassavi, delassatus V TRANS
    tire out, weary, exaust; exaust by experiencing

    Latin-English dictionary > delasso

  • 12 Canthus

    1.
    canthus, i, m., = kanthos; lit. the iron ring around a carriage-wheel, the tire, Quint. 1, 5, 88, where it is considered as barbarian (African or Spanish).—Hence,
    B.
    Meton. (pars pro toto), a wheel, Pers. 5, 71.
    2.
    Canthus, i, m., = Kanthos, nom. propr., name of an Argonaut, Hyg. Fab. 14; Val. Fl. 1, 3 and 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Canthus

  • 13 canthus

    1.
    canthus, i, m., = kanthos; lit. the iron ring around a carriage-wheel, the tire, Quint. 1, 5, 88, where it is considered as barbarian (African or Spanish).—Hence,
    B.
    Meton. (pars pro toto), a wheel, Pers. 5, 71.
    2.
    Canthus, i, m., = Kanthos, nom. propr., name of an Argonaut, Hyg. Fab. 14; Val. Fl. 1, 3 and 6.

    Lewis & Short latin dictionary > canthus

  • 14 defatigo

    dē-fătīgo or dē-fĕtīgo, āvi, ātum, 1, v. a., to weary out, tire a person; to fatigue; to exhaust. (For syn. cf.: fatigo, fessus, lassus, langueo, languidus, defessus. —Freq. and class.)
    I.
    Lit.
    (α).
    Act.:

    cum crebro integri defessis succederent nostrosque assiduo labore defatigarent,

    Caes. B. G. 7, 41, 2; cf.:

    exercitum Pompeii quotidianis itineribus,

    id. B. C. 3, 85, 2; Suet. Caes. 65 et saep.:

    se,

    Plaut. Trin. 2, 1, 2; Ter. Ad. 4, 1, 3.—
    (β).
    Pass.:

    opus faciam ut defatiger usque, ingratiis ut dormiam,

    Ter. Eun. 2, 1, 14: defatigatus vulneribus, Cato [p. 528] ap. Gell. 3, 7, 19:

    defatigatus,

    Caes. B. G. 1, 40, 8;

    and opp. integer,

    id. ib. 5, 16 fin.; 7, 85, 7; id. B. C. 3, 40, 2:

    defatigatus est populus nimis,

    Vulg. 1 Reg. 14, 31.—
    * B.
    Transf.:

    ubertate nimia prioris aevi defatigatum et effetum solum,

    exhausted, Col. 1, praef. § 1.—
    II.
    Trop.
    (α).
    Act.: deos suppliciis, votis, precibus, etc., Afran. ap. Non. 398, 23:

    ne te adolescens mulier defatiget,

    Ter. Ph. 5, 3, 11:

    censores, judices,

    Cic. Leg. 3, 12 fin.
    (β).
    Pass.:

    te nec animi neque corporis laboribus defatigari,

    Cic. Fam. 14, 1; id. de Or. 2, 41, 177; Plaut. Epid. 1, 2, 15:

    numquam conquiescam neque defatigabor ante, quam, etc.,

    Cic. de Or. 3, 36, 145; cf. id. Brut. 22, 86.—Once with inf.: nec defatigabor permanere in studio libertatis, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 14 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > defatigo

  • 15 delasso

    dē-lasso, āvi, ātum, 1, v. a., to weary or tire out (rare and poet. for defetigare):

    labore delassatus,

    Plaut. Asin. 5, 2, 22:

    loquacem Fabium,

    Hor. S. 1, 1, 14.— Poet., with a thing as obj.:

    delasset omnes fabulas poetarum,

    Mart. 10, 5 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > delasso

  • 16 fatigo

    fătīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. chatis, want, chatizô; cf.: adfatim, fatiscere, fessus], to weary, tire, fatigue; to vex, harass (not freq. till after the Aug. per.; but defatigare is freq. in Cic. and Caes.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Act.:

    membra,

    Lucr. 3, 491; cf.

    defessos. (nervos),

    id. 6, 1162:

    dentem in dente,

    Ov. M. 8, 827:

    ille (anser) celer pennā tardos aetate fatigat Eluditque diu,

    id. ib. 8, 687:

    saepe etiam cursu quatiunt (armenta) et sole fatigant,

    Verg. G. 3, 132:

    per triennium Romanos exercitus fatigaverat,

    Vell. 2, 34, 1; cf.:

    quos nulla fatigant Proelia,

    Verg. A. 11, 306:

    aliquamdiu pugna atroci cum semet ipsi fatigassent,

    Liv. 8, 10, 3:

    dextram osculis,

    to load with kisses, Tac. A. 15, 71:

    sonitu vicina,

    Ov. M. 1, 573; cf.:

    venatu invigilant pueri silvasque fatigant,

    Verg. A. 9, 605:

    lolium tribulique fatigant Triticeas messes,

    disturb, mar, hinder, Ov. M. 5, 485. —
    (β).
    Pass.:

    verberibus, tormentis, igni fatigati,

    Cic. Top. 20, 74; cf.:

    (sicarii) sunt vinclis et carcere fatigandi,

    id. Off. 3, 18, 73; and: (milites) magno aestu fatigati, * Caes. B. C. 3, 95, 1: Romani multo ante labore proeliisque fatigati, Sall. J. 76, 5; cf.:

    neque insomniis, neque labore fatigari,

    id. C. 27, 2:

    quae cum ex magna parte legisset, fatigatus Tiberio tradidit,

    Suet. Aug. 85:

    juga demeret Bobus fatigatis,

    Hor. C. 3, 6, 43:

    ludo fatigatumque somno Puerum,

    id. ib. 3, 4, 11; so,

    Daedalus,

    Ov. M. 8, 260.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to weary, fatigue, importune; to plague, torment, vex.
    (α).
    Act.:

    punire aliquem aut verbis fatigare,

    to reprove, Cic. Off. 1, 25, 88:

    prece qua fatigent Virgines sanctae Vestam?

    Hor. C. 1, 2, 26; cf.:

    cum per aliquot dies fatigassent singulos precibus,

    Liv. 9, 20, 3:

    aliquem precibus,

    id. 27, 45, 10 Drak.; cf.:

    Galba fatigabat deos (sc. precibus),

    Tac. H. 1, 29:

    corripit e somno corpus sociosque fatigat,

    Verg. A. 4, 572:

    socios voce,

    Sil. 12, 192:

    discentem per ambages fatigabit,

    Quint. 3, 11, 23:

    animam curis,

    Lucr. 3, 826; cf.:

    die noctuque fatigare animum,

    Sall. J. 70, 1:

    secundae res sapientium animos fatigant,

    id. C. 11, 8; cf.

    also: quid aeternis minorem Consiliis animum fatigas?

    Hor. C. 2, 11, 11:

    pectora,

    id. ib. 4, 14, 18:

    vitam bello,

    Lucr. 5, 1424:

    aspera Juno, Quae mare nunc terrasque metu caelumque fatigat,

    Verg. A. 1, 280:

    fama terras fatigat,

    Val. Fl. 2, 120:

    olli remigio noctemque diemque fatigant,

    wear out, pass, Verg. A. 8, 94:

    diem noctemque Marte,

    Val. Fl. 5, 602; cf. Prop. 4 (5), 11, 81:

    curasque ita corde fatigat,

    keeps revolving, Sil. 12, 496; cf. id. 1, 675:

    frustra niti neque aliud se fatigando nisi odium quaerere,

    Sall. J. 3, 3 Kritz. N. cr.:

    (Metellus) Marium fatigantem de profectione domum dimittit,

    Sall. J. 73, 2; cf.:

    quid mea de fraude deos fatigas?

    Prop. 2, 20, 3 (3, 13, 3 M.):

    quos ego audio maxima ope niti, ambire, fatigare vos singulos, ne quid, etc.,

    Sall. J. 14, 20.—
    (β).
    Pass.:

    dolis fatigari,

    Sall. J. 56, 1:

    Vagenses fatigati regis suppliciis,

    id. 66, 2; cf.:

    denique saepius fatigatus lenitur,

    id. ib. 111, 3; and:

    uti aetati concederet, fatigatus a fratre, etc.,

    id. ib. 11, 4 Kritz.:

    Hersilia precibus raptarum fatigata orat, etc.,

    Liv. 1, 11, 2; 23, 36, 7:

    lacrimis fatigatur auditor,

    Quint. 6, 1, 28:

    ipsa cogitatione suscepti muneris fatigor,

    id. 4 pracf. §

    7: si dicendum apud fatigatos est,

    id. 4, 1, 48; 1, 12, 1; 10, 5, 14.—
    B.
    In partic., in late Lat.
    1.
    To vex with raillery, to jeer, banter, Juv. 9, 11; Sulp. Sever. Dial. 1, 5; 1, 4; Sid. Ep. 6, 2.—
    2.
    To exhaust, intoxicate:

    fatigati a vino,

    Vulg. Judith, 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > fatigo

  • 17 lasso

    lasso, āvi, ātum, 1, v. a. [lassus], to render faint or languid, to tire, weary, fatigue, to deprive of vigor (syn.: fatigo, languefacio;

    perh. not ante-Aug.): aliquem,

    Cels. 1, 3, 1:

    laevam,

    Curt. 9, 5, 1:

    longior infirmum ne lasset epistola corpus,

    Ov. H. 20, 241:

    brachia plagis,

    Prop. 4 (5), 8, 67; cf.:

    lassata gravi ceciderunt brachia massā,

    Juv. 6, 421:

    visu lassatur inani,

    Val. Fl. 1, 707:

    oculos,

    Stat. Th. 5, 483:

    jam vitia primo fervore adulescentiae indomita lassavit,

    Sen. Ep. 68, 13; 70, 3; 88, 10; id. Clem. 1, 19, 4; Plin. 9, 10, 12, § 36; 30, 16, 53, § 149:

    numina,

    to weary with petitions, Luc. 5, 695:

    Cecropiam Cotytto,

    Juv. 2, 92.— Transf.:

    sidus Hyperborei Bootae,

    i. e. to bear steadfastly, Mart. 4, 3, 5:

    lassatum fluctibus aequor,

    i. e. become calm, Luc. 5, 703:

    ventus lassatur,

    id. 9, 453:

    lassata triumphis fortuna,

    id. 2, 727.—In mal. part., Tib. 1, 9, 55; Juv. 6, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > lasso

  • 18 orbis

    orbis, is (nom. orbs, Ven. Carm. 8, 5. — Abl. regul. orbe;

    but orbi,

    Lucr. 5, 74:

    ex orbi,

    Varr. R. R. 3, 5, 16; Rutil. ap. Charis. p. 112 P.: orbi terrae, in the meaning in the world, Cic. Sest. 30, 66; so,

    orbi terrarum,

    id. Verr. 2, 4, 38, § 82 Halm; id. Dom. 10, 24; id. Fragm. ap. Charis. p. 112 P.), m. [etym. dub.; perh. akin to Sanscr. dhvar, bend, twist], any thing of a circular shape, a ring, round surface, disk, hoop, orbit, orb, a circle (class.; cf.: circus, circulus, gyrus, spira).
    I.
    Lit.:

    in orbem torquere,

    Cic. Univ. 7:

    curvare aliquid in orbem,

    Ov. M. 2, 715:

    certumque equitavit in orbem,

    id. ib. 12, 468.—Of a ring:

    et digitum justo commodus orbe teras,

    fit exactly, Ov. Am. 2, 15, 6:

    unionum,

    roundness, Plin. 9, 35, 56, § 113.—Of a circle formed by men:

    ut in orbem consisterent,

    place themselves in a circle, form a circle, Caes. B. G. 5, 33:

    cum illi, orbe facto, se defenderent,

    id. ib. 4, 37:

    orbem volventes suos increpans,

    Liv. 4, 28:

    in orbem pugnare,

    id. 28, 22, 15:

    in orbem sese stantibus equis defendere,

    id. 28, 33, 15: stella (phaethôn) eundem duodecim signorum orbem annis duodecim conficit, the zodiac, Cic. N. D. 2, 20, 52:

    lacteus,

    the Milky Way, id. Rep. 6, 16, 16.—Of the orbit of a heavenly body:

    sidera circulos suos orbesque conficiunt,

    Cic. Rep. 6, 15, 15.—Of a serpent, the windings, coils:

    immensis orbibus angues Incumbunt pelago,

    Verg. A. 2, 204.—Of a circular surface or disk:

    orbis mensae,

    a round table-top, Ov. H. 17, 87; cf. Juv. 11, 122.—Also, simply orbes, a round table, Mart. 2, 43; Juv. 1, 137.—Of a quoit or discus:

    ictus ab orbe,

    Ov. Ib. 590.—Of the scale of a balance:

    instabilis natat alterno depressior orbe,

    Tib. 4, 1, 44.—Of a mirror:

    addidit et nitidum sacratis crinibus orbem,

    Mart. 9, 18, 5.—Of a shield:

    illa (hasta) per orbem Aere cavum triplici... Transiit,

    Verg. A. 10, 783; Petr. 89.—Of a mosaic pavement of rounded pieces [p. 1276] of marble, Juv. 11, 175.—Of a scale, one side of a balance, Tib. 4, 1, 44.—Of the millstones of an oil-mill, Cato, R. R. 22.—Of the wooden disk placed over olives in pressing them, Cato, R. R. 18.—Of the hoop or tire of a wheel:

    rotarum orbes circumacti,

    Plin. 8, 16, 19, § 52.—Of the wheel itself:

    undaque jam tergo ferratos sustinet orbes,

    Verg. G. 3, 361.—Hence, the wheel of fortune, Tib. 1, 5, 70; Ov. Tr. 5, 8, 7; id. P. 2, 3, 56.—Of the socket of the eye:

    inanem luminis orbem,

    Ov. M. 14, 200.—Of the eye itself:

    gemino lumen ab orbe venit,

    Ov. Am. 1, 8, 16:

    ardentes oculorum orbes ad moenia torsit,

    Verg. A. 12, 670.—Of the sun's disk or orb:

    lucidus orbis,

    Verg. G. 1, 459.—Of the moon's disk or orb:

    quater junctis implevit cornibus orbem Luna, quater plenum tenuata retexuit orbem,

    Ov. M. 7, 530.—Of the circle of the world, the world, the universe:

    Juppiter arce suā totum cum spectet in orbem,

    Ov. F. 1, 85:

    renatus,

    the new-born day, Sil. 5, 56: terrarum or terrae, the circle or orb of the earth, the world (since the ancients regarded the earth as a circular plane or disk):

    permittitur infinita potestas orbis terrarum,

    Cic. Agr. 2, 13, 33:

    ager Campanus orbis terrae pulcherrimus,

    id. ib. 2, 28, 76; id. Sest. 30, 66:

    cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?

    Verg. A. 1, 233; cf. id. ib. 7, 224.—Also, simply orbis (so mostly poet.):

    hic, ubi nunc Roma est orbis caput, arbor et herbae,

    Ov. F. 5, 93:

    unus,

    Juv. 10, 168; 4, 148:

    universus,

    Vulg. Luc. 2, 1; id. Apoc. 12, 9.—Hence, a country, region, territory:

    Eoo dives ab orbe redit,

    the East, Ov. F. 3, 466:

    Assyrius,

    Juv. 2, 108:

    noster,

    Plin. 12, 12, 26, § 45.— A kind of fish, Plin. 32, 2, 5, § 14 Sillig; cf. Isid. Orig. 12, 6, 6.—
    II.
    Trop., a circle.
    A.
    Of things that return at a certain period of time, a rotation, round, circuit:

    ut idem in singulos annos orbis volveretur,

    Liv. 3, 10:

    insigne regium in orbem per omnes iret,

    in rotation, id. 3, 36:

    orbis hic in re publicā est conversus,

    the circle of political changes, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    B.
    Orbis doctrinae, an encyclopœdia: orbis ille doctrinae quam Graeci enkuklion paideian vocant, Quint. 1, 10, 1.—
    C.
    Of speech, a rounding off, roundness, rotundity:

    circuitum, et quasi orbem verborum conficere,

    Cic. de Or. 3, 51, 198:

    orationis,

    id. Or. 71, 234:

    historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat,

    Quint. 9, 4, 129.—
    D.
    A circle or cycle of thought:

    sententiae Pyrrhonis in hunc orbem quem circumscripsimus, incidere non possunt,

    Cic. Fin. 5, 8, 23; cf.:

    circa vilem patulumque orbem,

    Hor. A. P. 132.—
    E.
    Esp.: in orbem ire, to go the rounds, go around:

    quinque dierum spatio finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibant,

    in turn, Liv. 1, 17, 6; 3, 36, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > orbis

  • 19 ornatrix

    ornātrix, īcis, f. [ornator], a female adorner, a tire-woman, a slave who dressed her mistress's hair ( poet. and post-Aug.;

    esp. freq. in inscrr.),

    Ov. A. A. 3, 239; id. Am. 1, 14, 16:

    matris meae,

    Suet. Claud. 40; Inscr. Orell. 2878; 2933; 4443; Schol. Juv. 6, 477.

    Lewis & Short latin dictionary > ornatrix

  • 20 sudo

    sūdo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [Gr. root id-; idos, hidros, sweat; Germ. Schweisz].
    I.
    Neutr. (class.), to sweat, perspire.
    A.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    qui sudat,

    Plaut. As. 2, 2, 23:

    sine causā sudare,

    Cic. de Or. 2, 55, 223:

    sudavit et alsit,

    Hor. A. P. 413:

    juvenum sudantibus lacertis,

    Ov. M. 4, 707:

    quid cum Cumis Apollo sudavit,

    Cic. Div. 1, 43, 98; cf.:

    deorum sudasse simulacra nuntiatum est,

    id. ib. 2, 27, 58:

    bibere et sudare vita cardiaci est,

    Sen. Ep. 15, 3:

    in montes sudantes conscendimus,

    Petr. 116.—
    (β).
    With abl., to sweat or perspire with, to be wet with, moist with, drenched in any thing:

    fit ut in speluncis saxa superne Sudent umore,

    Lucr. 6, 943; cf.:

    cavae tepido sudant umore lacunae,

    Verg. G. 1, 117:

    sudabant fauces sanguine,

    Lucr. 6, 1147:

    scuta duo sanguine sudasse,

    Liv. 22, 1:

    quattuor signa sanguine multo,

    id. 27, 4:

    arma sudore,

    Sil. 2, 455:

    umore Cumanus Apollo,

    Flor. 2, 8, 3.— Poet.: terra sudat sanguine, Enn. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 Vahl.):

    sanguine litus,

    Verg. A. 2, 582.—
    b.
    Poet., transf., of the moisture itself, to sweat, drip, distil from any thing:

    quid tibi odorato referam sudantia ligno Balsama,

    Verg. G. 2, 118:

    dulcis odoratis umor sudavit ab uvis,

    Sil. 7, 191.—
    B.
    Trop., qs. to sweat or perspire from exertion, i. e. to toil, labor hard, exert or fatigue one ' s self, tire one ' s self out, etc. (rare but class.; cf. Ritschl in Rhein. Mus. Neue Folge, 12, p. 458 sq.;

    syn.: contendo, luctor): sudabis satis, Si cum illo inceptas homine,

    Ter. Phorm. 4, 3, 23; cf.:

    in cassum defessi sanguine sudent, Augustum per iter luctantes ambitionis,

    Lucr. 5, 1129:

    vides sudare me jamdudum laborantem, quomodo, etc.,

    Cic. Fam. 3, 12, 3:

    sudandum est his pro communibus commodis,

    id. Sest. 66, 139:

    in mancipii redhibitione sudare,

    Quint. 8, 3, 14 Spald. N. cr.:

    has meus ad metas equus,

    Prop. 4 (5), 1, 70:

    sub ingenti pharetrā,

    Stat. Th. 5, 443.— Poet., with inf.:

    et ferrea sudant Claustra remoliri,

    Stat. Th. 10, 526.— Impers. pass.:

    parabile est, quod natura desiderat: ad supervacua sudatur,

    Sen. Ep. 4, 8.—
    II.
    Act. (only poet. and in post-Aug. prose).
    A. 1.
    Lit.:

    et durae quercus sudabunt roscida mella,

    Verg. E. 4, 30:

    pinguia electra,

    id. ib. 8, 54:

    balsamum,

    Just. 36, 3, 4:

    nemora Orientis, ubi tura et balsama sudantur,

    Tac. G. 45:

    sudata ligno Tura,

    Ov. M. 10, 308:

    oleum baca Venafri,

    Mart. 13, 101, 1:

    mella,

    Nemes. Ecl. 1, 76:

    sanguinem,

    Val. Max. 1, 6, 5; Aug. in Psa. 93, 19:

    mella,

    Lact. 7, 24, 7.—
    2.
    Trop. (acc. to I. B.), to sweat out a thing, i. e. to make, perform, or carry on laboriously:

    multo labore Cyclopum Sudatum thoraca capit,

    Sil. 4, 436:

    fibulam,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 16:

    vomere messes,

    id. Laud. Stil. 2, 94:

    zonam,

    id. Epigr. 23, 12:

    deunces,

    Pers. 5, 149:

    bella,

    Prud. Cath. 2, 76:

    laborem,

    Sil. 3, 92; Stat. Th. 5, 189. —
    B.
    Pregn.
    1.
    To saturate with sweat, to sweat through (very rare):

    vestes sudatae,

    Quint. 11, 3, 23.—
    2.
    Of time, to sweat through, pass or spend in sweating:

    actae sub pellibus hiemes aestatesque inter bella sudatae,

    Pac. Pan. Theod. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > sudo

См. также в других словарях:

  • tiré — tiré …   Dictionnaire des rimes

  • tire- — ⇒TIRE , élém. de compos. Élém. issu d une forme du verbe tirer, entrant dans la constr. de nombreux subst., le plus souvent de genre masc. A. [Corresp. à tirer I; le 2e élém. est un subst. jouant le rôle de compl. d obj. dir.] 1. a) [Corresp. à… …   Encyclopédie Universelle

  • tiré — tiré, ée (ti ré, rée) part. passé de tirer. 1°   Mû, amené vers soi ou après soi. La voiture tirée par les chevaux. 2°   Tiré à quatre chevaux, écartelé.    Par un jeu de mots qui est une allusion à ce supplice. •   Il [le gazetier Marin devenu… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Tire — Tire, n. [Aphetic form of attire; OE. tir, a tir. See {Attire}.] 1. Attire; apparel. [Archaic] Having rich tire about you. Shak. [1913 Webster] 2. A covering for the head; a headdress. [1913 Webster] On her head she wore a tire of gold. Spenser.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tire me — Chanson par Rage Against the Machine extrait de l’album Evil Empire Pays  États Unis Sortie …   Wikipédia en Français

  • tire — Tire, f. penac. Est l alleure d un seul traict sans repos, Ainsi dit on, Il va tout d une tire, Vno tractu, Vno impetu, Vno incessu, Ce qu on dit aussi, tout d un traict metaphore prinse du ject d arc. Tire aussi en equippage de femmes signifie… …   Thresor de la langue françoyse

  • tire-l'œil — ⇒TIRE L ŒIL, subst. masc. inv. Vieilli, fam. A. Ce qui attire le regard, l attention. Un homme comme tout le monde sans une taie, une bosse, un tire l œil, n aurait pas fait son affaire (VALLÈS, J. Vingtras, Insurgé, 1885, p. 78). B. Caractère de …   Encyclopédie Universelle

  • tire — vb Tire, weary, fatigue, exhaust, jade, fag, tucker can all mean to make or in some cases to become disinclined or unable to continue because of loss of strength or endurance. Tire is the general and ordinary word and usually implies the draining …   New Dictionary of Synonyms

  • Tire Me — Chanson par Rage Against the Machine extrait de l’album Evil Empire Pays  États Unis Sorti …   Wikipédia en Français

  • Tire Me — «Tire Me» Canción de Rage Against the Machine Álbum Evil Empire Grabación 1995 1996 Género …   Wikipedia Español

  • tire — (of a wheel) see tyre. tyre, tire The standard spelling for a wheel s rubber covering is tyre in BrE and tire in AmE. Tire is the older spelling, and may be related to the word attire, a tyre being regarded as a form of ‘clothing’ for the wheel …   Modern English usage

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»