Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rūstica

  • 1 rūstica

        rūstica    ae, see rusticus.
    * * *
    countrywoman, bumpkin

    Latin-English dictionary > rūstica

  • 2 rustica

    rustĭca, ae, v. rusticus, I. B. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > rustica

  • 3 Hirundo rustica

    ENG swallow, barn swallow, (common swallow)
    NLD boerenzwaluw
    GER Rauchschwalbe
    FRA hirondelle de cheminee

    Animal Names Latin to English > Hirundo rustica

  • 4 Hirundo rustica rustica

    ENG Eurasian swallow

    Animal Names Latin to English > Hirundo rustica rustica

  • 5 Emberiza rustica

    ENG rustic bunting
    NLD bosgors
    GER Waldammer
    FRA bruant rustique

    Animal Names Latin to English > Emberiza rustica

  • 6 Haplospiza rustica

    ENG slaty finch

    Animal Names Latin to English > Haplospiza rustica

  • 7 rusticus

    rustĭcus, a, um, adj. [rus], of or belonging to the country, rural, rustic, country- (very freq. and class.; syn. agrestis; opp. urbanus).
    I.
    Lit.:

    vita,

    Varr. R. R. 3, 1, 1; cf.:

    vita haec rustica, quam tu agrestem vocas,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    duae vitae hominum, rustica et urbana,

    id. ib. 17, 48:

    Romani (opp. urbani),

    Varr. R. R. 2, praef. § 1; cf. plebes (opp. urbana), Col. praef. § 17;

    praedia,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    hortus,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    instrumentum,

    Phaedr. 4, 4, 24:

    opus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 90:

    res,

    Cic. de Or. 1, 16, 69; 1, 58, 249;

    Col. praef. § 19 sq.: homo (with agricola),

    Cic. Rosc. Am. 49, 143; id. N. D. 3, 5, 11:

    colona,

    Ov. F. 2, 645; cf.

    Phidyle,

    Hor. C. 3, 23, 2:

    mus (opp. urbanus),

    id. S. 2, 6, 80; 115:

    gallinae,

    heathcocks, Varr. R. R. 3, 9, 16; Col. 8, 2, 1 sq. (cf. infra, B. 2. b.):

    numina,

    Ov. M. 1, 192:

    fistula,

    id. ib. 8, 191:

    sedulitas,

    id. F. 6, 534:

    regna,

    id. H. 4, 132:

    opprobria versibus alternis,

    Hor. Ep. 2, 1, 146:

    carcer,

    Juv. 14, 24.—
    B.
    Substt.
    1.
    ru-stĭcus, i, m., a countryman, rustic, peasant; in plur.: rustici, country people, rustics:

    urbani fiunt rustici, etc.,

    Plaut. Mere. 4, 3, 15 sq.:

    omnes urbani, rustici,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf. id. Or. 24, 81;

    semper occant prius quam sarriunt rustici,

    Plaut. Capt. 3, 5, 5; id. Most. 5, 1, 28; Col. 2, 4, 8; 9, 10 et saep.—In sing., Ov. M. 2, 699; Hor. Epod. 2, 68; id. Ep. 1, 7, 83; 2, 2, 39; Vulg. Sap. 17, 16.—
    2.
    rustĭca, ae, f.
    a.
    A country girl, Ov. M. 5, 583.—
    b.
    (Sc. gallina.) A heath-cock, Mart. 13, 76 (cf. supra, A., and rusticulus, II. B.).—
    II.
    Transf., countrylike, rustic, simple, in a good or (more freq.) in a bad sense, i. e. plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish, etc. (in this sense not freq. till after the Aug. period;

    previously, as in Cic., agrestis was more used): rustica vox et agrestis quosdam delectat, etc.... neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus,

    Cic. de Or. 3, 11, 42; 12, 44:

    pro bardā et pro rusticā haberi,

    Plaut. Pers. 2, 1, 2:

    rusticus inlitteratusque litigator,

    Quint. 2, 21, 16:

    manus (with indoctae),

    id. 1, 11, 16; cf.

    with indoctus,

    id. 12, 10, 53;

    with barbarus,

    id. 2, 20, 6;

    (opp. disertus) 7, 1, 43: id vitium sermonis non barbarum esse, sed rusticum,

    Gell. 13, 6, 2:

    Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis, etc.,

    a lout, clown, Plaut. Most. 1, 1, 39 Lorenz ad loc.:

    rusticus es, Corydon,

    Verg. E. 2, 56:

    quid coeptum, rustice, rumpis iter?

    Ov. Am. 3, 6, 88:

    addidit obscenis convicia rustica dictis,

    id. M. 14, 522: sive procax aliqua est;

    capior, quia rustica non est,

    very prudish, id. Am. 2, 4, 13; cf. id. A. A. 1, 607:

    nec tamen est, quamvis agros amet illa feraces, Rustica,

    id. Am. 3, 10, 18.—In a good sense:

    mores,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    veritas,

    Mart. 10, 72, 11. — Comp.:

    simus hoc titulo rusticiore contenti,

    Sen. Ep. 88, 33.—Hence, adv.: ru-stĭcē (acc. to II.), in a countrified manner, clownishly, boorishly, awkwardly:

    loquinon aspere, non vaste, non rustice,

    Cic. de Or. 3, 12, 45:

    urgere,

    id. Off. 3, 9, 39:

    facere aliquid,

    id. Att. 12, 36, 2:

    cum eo vitio loquentes rustice loqui dictitabant,

    Gell. 13, 6, 2.— Comp.:

    rusticius toga defluit,

    Hor. S. 1, 3, 31.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > rusticus

  • 8 rūsticus

        rūsticus adj.    [rus], of the country, rural, rustic, country-: vita haec rustica... iustitiae magistra est: instrumentum, Ph.: opus, T.: homo: colona, O.: mus (opp. urbanus), H.: regna, O.: Versibus alternis opprobria, H.: carcer, Iu.—As subst m., a countryman, rustic, peasant: omnes, urbani rustici, country folk: Rustice, fer opem, O.: ex nitido fit rusticus, H.—As subst f., a country girl: ego rustica, O.— Country-like, rustic, plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish: vox: Rusticus es, Corydon, V.: quid coeptum, rustice, rumpis iter? O.: convicia, O.: capior, quia rustica non est, very prudish, O.: mores, simple.
    * * *
    I
    rustica, rusticum ADJ
    country, rural; plain, homely, rustic
    II
    peasant, farmer

    Latin-English dictionary > rūsticus

  • 9 praedium

    praedĭum, ĭi, n. [for prae-hendium, from praehendo, v. prehendo], a farm, estate, a manor (either in town or country):

    praedibus et praediis populo cautum est,

    Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142; 2, 1, 55, § 143:

    urbanum,

    id. ib. 2, 3, 86, § 199; Liv. 22, 60; Cato ap. Fest. s. v. quadrantal, p. 258 Müll.; Cic. Caecin. 4, 11:

    tot praedia, tam pulchra, tam fructuosa,

    id. Rosc. Am. 15, 43:

    habet in urbanis praediis,

    id. Verr. 2, 3, 86, § 109:

    hunc in praedia rustica relegarat,

    id. Rosc. Am. 15, 42:

    fructus praediorum,

    id. Att. 11, 2, 2; Mart. 12, 72, 3:

    natis dividere,

    Hor. S. 2, 3, 169:

    urbana praedia omnia aedificia accipimus, non solum ea, quae sunt in oppidis, sed et si forte stabula sunt, vel alia meritoria in villis et in vicis, vel si praetoria voluptati tantum deservientia, quia urbanum praedium non locus facit, sed materia,

    Dig. 50, 16, 198:

    praedia Appula,

    Juv. 9, 54:

    praedia tam urbana quam rustica,

    Gai. Inst. 1, 120:

    praedia principio insulae,

    Vulg. Act. 28, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > praedium

  • 10 res

    rēs, rei (rēi with e long; gen., Lucr. 2, 112; 548; 6, 918; dat., id. 1, 688; 2, 236; rei, gen., monosyl. at the end of the verse, Lucr. 3, 918;

    and in the middle of the verse,

    id. 4, 885, and Poët. ap. Lact. 6, 6), f. [ etym. dub.; perh. root ra- of reor, ratus; cf. Germ. Ding; Engl. thing, from denken, to think; prop., that which is thought of; cf. also logos, Lid. and Scott, 9], a thing, object, being; a matter, affair, event, fact, circumstance, occurrence, deed, condition, case, etc.; and sometimes merely = something (cf.: causa, ratio, negotium).
    I.
    In gen.:

    unde initum primum capiat res quaeque movendi,

    Lucr. 1, 383; cf. id. 1, 536:

    in partes res quaeque minutas Distrahitur,

    id. 2, 826: summe Sol, qui omnes res inspicis, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 321 Vahl.):

    versus, quos ego de Rerum Naturā pangere conor,

    Lucr. 1, 25; cf. id. 1, 126; 5, 54:

    rerum natura creatrix,

    id. 2, 1117:

    divinarum humanarumque rerum, tum initiorum causarumque cujusque rei cognitio,

    Cic. Tusc. 5, 3, 7 (v. divinus):

    haeret haec res,

    Plaut. Am. 2, 2, 182:

    profecto, ut loquor, ita res est,

    id. ib. 2, 1, 19:

    haud mentior, resque uti facta dico,

    id. ib. 2, 1, 23:

    de Alcumenā ut rem teneatis rectius,

    id. ib. prol. 110:

    in tantis rebus (sc. in re publicā defendendā),

    Cic. Rep. 1, 3, 4 et saep.:

    quo Averna vocantur nomine, id ab re Impositum est, quia sunt avibus contraria cunctis,

    from the nature of the thing, Lucr. 6, 740; cf. id. 6, 424; Liv. 1, 17:

    si res postulabit,

    the condition of the case, Cic. Lael. 13, 44: scaena rei totius haec, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 3:

    fugam in se nemo convertitur Nec recedit loco, quin statim rem gerat,

    does his duty, stands his ground, Plaut. Am. 1, 1, 84; so, res gerere, v. gero; hence, too, rerum scriptor, for a historian, v. scriptor, and cf. II. H. infra.—
    B.
    With adj. of quality, to express condition, etc.:

    illic homo a me sibi malam rem arcessit,

    is bringing a bad business on himself, Plaut. Am. 1, 1, 171; so,

    res mala,

    a wretched condition, Sall. C. 20, 13; and more freq. in plur.:

    bonis tuis rebus meas res irrides malas,

    circumstances, condition, Plaut. Trin. 2, 4, 45; id. Rud. 3, 3, 12:

    res secundae,

    good fortune, Hor. Ep. 1, 10, 30; cf. Liv. 3, 9:

    res prosperae,

    Nep. Dion, 6, 1; id. Eum. 5, 1:

    in secundissimis rebus,

    Cic. Off. 1, 26, 91:

    adversae res,

    id. ib. 1, 26, 90; Hor. S. 2, 2, 136; 2, 8, 73:

    res belli adversae,

    Liv. 10, 6:

    res dubiae,

    Sall. C. 10, 2; 39, 3; Liv. 2, 50; 7, 30;

    v. bonus, florens, salvus, adversus, dubius, novus, arduus, etc.— Freq. in curses, etc.: in malam rem,

    go to the bad, Ter. Phorm. 5, 7, 37; id. And. 2, 1, 17:

    malam rem hinc ibis?

    id. Eun. 3, 3, 30.—
    C.
    With an adj. in a periphrasis:

    abhorrens ab re uxoriā,

    matrimony, Ter. And. 5, 1, 10:

    in arbitrio rei uxoriae,

    dowry, Cic. Off. 1, 15, 61:

    rem divinam nisi compitalibus... ne faciat,

    a religious act, act of worship, a sacrifice, Cato, R. R. 5, 4:

    bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,

    Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6:

    erat ei pecuaria res ampla et rustica,

    Cic. Quint. 3, 12: res rustica, agriculture:

    rei rusticae libro primo,

    Col. 11, 1, 2; id. 1, praef. §

    19: liber, quem de rebus rusticis scripsi,

    Cic. Sen. 15, 54:

    navalis rei certamina,

    naval battles, Amm. 26, 3, 5:

    res militaris,

    Cic. Rab. Post. 1, 2:

    rei militaris gloria,

    id. Mur. 9, 22; Nep. Milt. 8, 4:

    res frumentaria,

    forage, Caes. B. C. 3, 16; id. B. G. 1, 23; 4, 7:

    armatae rei scientissimus,

    Amm. 25, 4, 7:

    peritus aquariae rei,

    id. 28, 2, 2:

    res judicaria,

    Cic. Verr. 2, 2, 12, § 31:

    res ludicra,

    play, Hor. Ep. 2, 1, 180:

    uti rebus veneriis,

    Cic. Sen. 14, 47; Nep. Alc. 11, 4:

    res Veneris,

    Lucr. 2, 173; Ov. R. Am. 431; v. also familiaris, judiciaria, militaris, navalis, etc., and cf. II. G. infra. —
    D.
    With pronouns or adjectives, as an emphatic periphrase for the neutr.:

    ibi me inclamat Alcumena: jam ea res me horrore afficit,

    this now, Plaut. Am. 5, 1, 16; cf.: De. Estne hoc, ut dico? Li. Rectam instas viam:

    Ea res est,

    it is even so, id. As. 1, 1, 40:

    de fratre confido ita esse ut semper volui. Multa signa sunt ejus rei,

    of it, Cic. Att. 1, 10, 5: quos (melittônas) alii melittotropheia appellant, eandem rem quidam mellaria. Varr. R. R. 3, 16, 12:

    sunt ex te quae scitari volo, Quarum rerum, etc.,

    Plaut. Capt. 2, 2, 13; cf. Caes. B. G. 3, 4:

    quibus de rebus quoniam nobis contigit ut aliquid essemus consecuti,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    quā super re interfectum esse Hippotem dixisti? Pac. ap. Fest. s. v. superescit, p. 244: resciscet Amphitruo rem omnem,

    every thing, all, Plaut. Am. 1, 2, 30:

    nulla res tam delirantes homines concinat cito,

    nothing, id. Am. 2, 2, 96; cf.:

    neque est ulla res, in quā, etc.,

    Cic. Rep. 1, 7, 12; 1, 5, 9; cf.

    also: sumptu ne parcas ullā in re, quod ad valetudinem opus sit,

    id. Fam. 16, 4, 2:

    magna res principio statim bello,

    a great thing, a great advantage, Liv. 31, 23 fin.:

    nil admirari prope res est una Solaque, quae, etc.,

    the only thing, only means, Hor. Ep. 1, 6, 1 et saep. — Emphatically with sup.:

    scilicet rerum facta est pulcherrima Roma,

    the most beautiful thing in the world, Verg. G. 2, 534; Quint. 1, 12, 16 Spald. p. 81. —

    Of persons, etc.: est genus hominum, qui esse primos se omnium rerum volunt,

    Ter. Eun. 2, 2, 17:

    maxime rerum,

    Ov. H. 9, 107; cf.:

    maxima rerum Roma,

    Verg. A. 7, 602; Ov. M. 13, 508:

    fortissima rerum animalia,

    id. ib. 12, 502:

    pulcherrime rerum,

    id. H. 4, 125; id. A. A. 1, 213; id. M. 8, 49:

    dulcissime rerum,

    Hor. S. 1, 9, 4.—
    E.
    In adverb. phrases:

    e re natā melius fieri haud potuit,

    after what has happened, Ter. Ad. 3, 1, 8:

    pro re natā,

    according to circumstances, Cic. Att. 7, 8, 2; 14, 6, 1:

    pro tempore et pro re,

    Caes. B. G. 5, 8:

    factis benignus pro re,

    according to circumstances, Liv. 7, 33, 3; Sall. J. 50, 2:

    pro re pauca loquar,

    Verg. A. 4, 337; Lucr. 6, 1280:

    ex re et ex tempore,

    Cic. Fam. 12, 19, 3:

    e re respondi,

    Cat. 10, 8.
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., an actual thing, the thing itself, reality, truth, fact; opposed to appearance, mere talk, the mere name of a thing:

    ecastor, re experior, quanti facias uxorem tuam,

    Plaut. Am. 1, 3, 10:

    desiste dictis nunc jam miseram me consolari: Nisi quid re praesidium apparas, etc.,

    id. Rud. 3, 3, 21: rem ipsam loqui. Ter. And. 1, 2, 31:

    rem fabulari,

    Plaut. Trin 2, 4, 87:

    nihil est aliud in re,

    in fact, Liv. 10, 8, 11 Weissenb. ad loc.:

    se ipsa res aperit,

    Nep. Paus. 3, 7:

    ex re decerpere fructus,

    Hor. S. 1, 2, 79;

    opp. verbum, vox, opinio, spes, nomen, etc.: rem opinor spectari oportere, non verba,

    Cic. Tusc. 5, 11, 32; cf.: te rogo, ut rem potiorem oratione ducas, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 5:

    non modo res omnes, sed etiam rumores cognoscamus,

    Cic. Att. 5, 5, 1:

    qui hos deos non re, sed opinione esse dicunt,

    id. N. D. 3, 21, 53:

    Peripateticos et Academicos nominibus differentes, re congruentes,

    id. Ac. 2, 5, 15:

    quod nos honestum, illi vanum... verbis quam re probabilius vocant,

    Quint. 3, 8, 22; Sen. Ep. 120, 9:

    eum, tametsi verbo non audeat, tamen re ipsā de maleficio suo confiteri,

    id. Rosc. Am. 42, 123; cf. Ter. Ad. 4, 7, 15:

    vides quantum distet argumentatio tua ab re ipsā atque a veritate,

    Cic. Rosc. Am. 15, 44. — Hence, abl. sing., often strengthened by verā (sometimes as one word, reverā), in fact, really, in truth, indeed, in reality:

    haec ille, si verbis non audet, re quidem verā palam loquitur,

    Cic. Quint. 17, 56; so,

    re quidem verā,

    id. Clu. 19, 54; id. Sest. 7, 15:

    re autem verā,

    id. Fam. 1, 4, 2;

    and simply re verā,

    id. Quint. 2, 7; id. Div. 2, 54, 110; id. Balb. 3, 7:

    re verāque,

    Lucr. 2, 48; cf.:

    et re verā,

    indeed, in fact, Cic. Fam. 3, 5, 1; Liv. 33, 11, 3; 35, 31, 12; 36, 6, 1; Nep. Ages. 2, 3; id. Phoc. 3, 3; Curt. 3, 13, 5; 4, 16, 19; Val. Max. 9, 13, ext. 1; Just. 5, 1, 8; 12, 13, 10; Plin. Ep. 6, 33, 1.—
    B.
    Effects, substance, property, possessions:

    mihi Chrysalus Perdidit filium, me atque rem omnem Meam,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 26; cf.: Ph. Habuitne rem? Ly. Habuit. Ph. Qui eam perdidit... Mercaturamne an venales habuit, ubi rem perdidit? id. Trin. 2, 2, 49 sq.:

    quibus et re salvā et perditā profueram,

    Ter. Eun. 2, 2, 27:

    rem talentum decem,

    id. Phorm. 2, 3, 46; Juv. 3, 16:

    avidior ad rem,

    Ter. Eun. 1, 2, 51:

    rem facere,

    to make money, Cic. Att. 2, 2, 12:

    res eos jampridem, fides deficere nuper coepit,

    id. Cat. 2, 5, [p. 1576] 10:

    qui duo patrimonia accepisset remque praeterea bonis et honestis rationibus auxisset,

    id. Rab. Post. 14, 38:

    libertino natum patre et in tenui re,

    in narrow circumstances, Hor. Ep. 1, 20, 20 et saep.; v. also familiaris.— In plur.: quantis opibus, quibus de rebus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 396 Vahl.):

    privatae res,

    Cic. Att. 9, 7, 5.—
    2.
    Hence, law t. t., whatever may be the subject of a right, whether corporeal or incorporeal (v. Sandars, Introd. to Just. Inst. p. 42 sqq.):

    res corporales,

    Just. Inst. 2, 2, 1 sq.; Gai. Inst. 2, 12; Dig. 1, 8, 1:

    res in patrimonio, res extra patrimonium,

    Just. Inst. 2, 1 pr.; Gai. Inst. 2, 1:

    res sanctae,

    Just. Inst. 2, 1, 10; v. also mancipium, privatus, etc.—
    C.
    Benefit, profit, advantage, interest, weal:

    res magis quaeritur, quam, etc.,

    Plaut. Men. 4, 2, 6:

    melius illi consulas quam rei tuae,

    id. Cist. 1, 1, 98:

    haec tuā re feceris,

    to your advantage, id. Capt. 2, 2, 46.— Most freq. with the prepositions in, ex, ob, ab, etc.:

    quasi istic minor mea res agatur quam tua,

    is interested, affected, Ter. Heaut. 2, 3, 113 (v. ago):

    si in rem tuam esse videatur,

    Plaut. Trin. 3, 2, 2:

    vide si hoc in rem deputas,

    id. ib. 3, 3, 19:

    quod in rem recte conducat tuam,

    id. Capt. 2, 3, 26:

    si in remst utrique,

    Ter. And. 3, 3, 14:

    quid mihi melius est, quid magis in rem est, quam? etc.,

    useful, Plaut. Rud. 1, 4, 1:

    tamen in rem fore credens universos adpellare,

    Sall. C. 20, 1:

    omnia quae in rem videbantur esse,

    Curt. 6, 2, 21:

    ad conparanda ea quae in rem erant,

    Liv. 30, 4, 6:

    imperat quae in rem sunt,

    id. 26, 44, 7; 22, 3, 2:

    ex tuā re non est, ut ego emoriar,

    for your advantage, Plaut. Ps. 1, 3, 102: An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, to the purpose, with advantage, Ter. Phorm. 3, 2, 41: ob rem facere, usefully, with advantage or profit, Sall. J. 31, 5: subdole blanditur, ab re Consulit blandiloquentulus, contrary to his interest, i. e. to his injury, Plaut. Trin. 2, 1, 12 Brix ad loc.:

    haud id est ab re aucupis,

    id. As. 1, 3, 71:

    haec haud ab re duxi referre,

    Liv. 8, 11, 1:

    non ab re esse Quinctio visum est interesse, etc.,

    id. 35, 32, 6; Plin. 27, 8, 35, § 57; Suet. Aug. 94; Gell. 18, 4, 6; 1, 26, 4; Macr. S. 1, 4, 19.—
    D.
    Cause, reason, ground, account; only in the connection eā (hac) re, and eam ob rem, adverb., therefore, on that account:

    eā re tot res sunt, ubi bene deicias,

    Cato, R. R. 158, 2:

    hac re nequeunt ex omnibus omnia gigni, Quod, etc.,

    Lucr. 1, 172; cf.:

    illud eā re a se esse concessum, quod, etc.,

    Cic. Ac. 2, 34, 111:

    patrem exoravi, tibi ne noceat, neu quid ob eam rem succenseat,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 39; cf.:

    quoi rei?

    for what purpose? id. As. 3, 2, 43; id. Poen. 2, 3, 3.—Hence (by uniting into one word) the causal adverbs quare and quamobrem, v. h. vv.—
    E.
    An affair, matter of business, business:

    cum et de societate inter se multa communicarent et de totā illā ratione atque re Gallicanā,

    Cic. Quint. 4, 15:

    rem cum aliquo transigere,

    id. Clu. 13, 39. —

    Hence, transf., in gen.: res alicui est cum aliquo,

    to have to do with any one, Cic. Rosc. Am. 30, 84; id. Sest. 16, 37; id. Fam. 9, 20, 2; Caes. B. G. 7, 77; cf.:

    famigeratori res sit cum damno et malo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 182 Brix ad loc.— Also without a dat.:

    quoniam cum senatore res est,

    Cic. Fam. 13, 26, 3;

    esp., in mal. part.: rem habere cum aliquo or aliquā,

    to have to do with any one, Plaut. Bacch. 3, 6, 35; id. Merc. 3, 1, 37; Ter. Eun. 1, 2, 39; 58. —Ellipt.:

    jam biennium est, quom mecum rem coepit,

    Plaut. Merc. 3, 1, 15. —
    F.
    A case in law, a lawsuit, cause, suit (more gen. than causa):

    ubi res prolatae sunt,

    Plaut. Capt. 1, 1, 10:

    res agi,

    id. Men. 4, 2, 19; id. Aul. 3, 4, 13:

    quibus res erat in controversiā, ea vocabatur lis,

    Varr. L. L. 7, § 93; cf.

    (prob. in allusion to this legal form): tot homines... statuere non potuisse, utrum diem tertium an perendinum... rem an litem dici oporteret,

    Cic. Mur. 12, 27; cf.

    also: quarum rerum litium causarum condixit pater patratus, etc., an ancient formula,

    Liv. 1, 32:

    de rebus ab aliquo cognitis judicatisque dicere,

    Cic. Verr. 2, 2, 48, § 118:

    pecunias capere ob rem judicandam,

    id. Fin. 2, 16, 54:

    si res certabitur olim,

    Hor. S. 2, 5, 27; 1, 10, 15; 1, 9, 41; id. Ep. 1, 16, 43:

    tractu temporis futurum, ut res pereat,

    Dig. 3, 3, 12:

    rem differre,

    ib. 43, 30, 3: res judicata dicitur, quae finem controversiarum pronuntiatione judicis accipit, ib. 42, 1, 1 et saep.—
    G.
    An affair, esp. a battle, campaign, military operations; in phrase rem (or res) gerere:

    res gesta virtute,

    Cic. Fin. 5, 23, 66:

    ut res gesta est ordine narrare,

    Ter. Ad. 3, 5, 3:

    his rebus gestis,

    Caes. B. G. 5, 8:

    res gerere,

    Hor. Ep. 1, 17, 33:

    rem bene gerere,

    id. ib. 1, 8, 1; Ter. Ad. 5, 1, 13:

    comminus rem gerunt,

    Caes. B. G. 5, 44:

    res gestae,

    Hor. Ep. 1, 3, 7; 2, 1, 251:

    adversus duos simul rem gerere,

    Liv. 21, 60:

    rem male gerere,

    Nep. Them. 3, 3; Hor. S. 2, 3, 74:

    in relatione rerum ab Scythis gestarum,

    Just. 2, 1, 1; cf.:

    rem agere,

    Hor. S. 1, 9, 4; id. A. P. 82:

    ante rem,

    before the battle, Liv. 4, 40:

    cum Thebanis sibi rem esse existimant,

    Nep. Pel. 1, 3; Cic. Sest. 16, 37.—
    H.
    Acts, events, as the subject of narration, a story, history:

    res in unam sententiam scripta,

    Auct. Her. 1, 12, 20:

    cui lecta potenter erit res,

    Hor. A. P. 40; id. S. 1, 10, 57; id. Ep. 1, 19, 29:

    in medias res auditorem rapere,

    id. A. P. 148; 310:

    agitur res in scaenis,

    id. ib. 179; cf.:

    numeros animosque secutus, non res,

    id. Ep. 1, 19, 25; Phaedr. 5, 1, 12:

    sicut in rebus ejus (Neronis) exposuimus,

    Plin. 2, 83, 85, § 199:

    litterae, quibus non modo res omnis, sed etiam rumores cognoscamus,

    Cic. Att. 5, 5, 1:

    res populi Romani perscribere, Liv. praef. § 1: res Persicae,

    history, Nep. Con. 5, 4; id. Cat. 3, 2.—
    K.
    Res publica, also as one word, respublica, the common weal, a commonwealth, state, republic (cf. civitas); also, civil affairs, administration, or power, etc.: qui pro republicā, non pro suā obsonat, Cato ap. Ruf. 18, p. 210; cf.:

    erat tuae virtutis, in minimis tuas res ponere, de re publicā vehementius laborare,

    Cic. Fam. 4, 9, 3:

    dummodo ista privata sit calamitas et a rei publicae periculis sejungatur,

    id. Cat. 1, 9; cf.:

    si re publicā non possis frui, stultum est nolle privatā,

    id. Fam. 4, 9, 4:

    egestates tot egentissimorum hominum nec privatas posse res nec rem publicam sustinere,

    id. Att. 9, 7, 5 (v. publicus); Cato ap. Gell. 10, 14, 3: auguratum est, rem Romanam publicam summam fore, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    quo utiliores rebus suis publicis essent,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    commutata ratio est rei totius publicae,

    id. Att. 1, 8, 4: pro republicā niti, Cato ap. Charis. p. 196 fin.:

    merere de republicā,

    Plaut. Am. prol. 40:

    de re publicā disputatio... dubitationem ad rem publicam adeundi tollere, etc.,

    Cic. Rep. 1, 7, 12:

    oppugnare rem publicam,

    id. Cael. 1, 1; id. Har. Resp. 8, 15; id. Sest. 23, 52:

    paene victā re publicā,

    id. Fam. 12, 13, 1:

    delere rem publicam,

    id. Sest. 15, 33; Lact. 6, 18, 28.—Esp. in the phrase e re publicā, for the good of the State, for the public benefit:

    senatūs consultis bene et e re publicā factis,

    Cic. Phil. 3, 12, 30:

    ea si dicam non esse e re publicā dividi,

    id. Fam. 13, 8, 2; id. Mil. 5, 14; Liv. 8, 4, 12; 25, 7, 4; 34, 34, 9; Suet. Rhet. 1 init. —Post-class. and rare, also ex republicā, Gell. 6, 3, 47; 11, 9, 1;

    but exque is used for euphony (class.): id eum recte atque ordine exque re publicā fecisse,

    Cic. Phil. 3, 15, 38; 5, 13, 36; 10, 11, 26.— In plur.:

    eae nationes respublicas suas amiserunt, C. Gracch. ap. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.: hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    circuitus in rebus publicis commutationum,

    id. ib. 1, 29, 45 et saep.—
    2.
    Sometimes simply res, the State (in the poets, and since the Aug. per. in prose): unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. Cic. Off. 1, 24, 84 (Ann. v. 313 Vahl.):

    hic (Marcellus) rem Romanam sistet,

    Verg. A. 6, 858; cf.:

    nec rem Romanam tam desidem umquam fuisse,

    Liv. 21, 16; 1, 28:

    parva ista non contemnendo majores nostri maximam hanc rem fecerunt,

    id. 6, 41 fin.:

    Romana,

    Hor. C. S. 66; id. Ep. 1, 12, 25; Ov. M. 14, 809; Sall. C. 6, 3; cf.:

    ut paulo ante animum inter Fidenatem Romanamque rem ancipitem gessisti,

    Liv. 1, 28 fin.:

    Albana,

    id. 1, 6.— In plur.:

    res Asiae evertere,

    Verg. A. 3, 1:

    custode rerum Caesare,

    Hor. C. 4, 15, 17; cf.:

    res sine discordiā translatae,

    Tac. H. 1, 29; so (also in Cic.), rerum potiri, v. potior. —
    L.
    Res novae, political changes, a revolution, etc.; v. novus.

    Lewis & Short latin dictionary > res

  • 11 urbanus

    urbānus, a, um, adj. [urbs], of or belonging to the city or town, city-, town- (opp. rusticus; cf.: urbicus, oppidanus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    nostri majores non sine causā praeponebant rusticos Romanos urbanis,

    Varr. R. R. 2, praef. §

    1: rustica et urbana vita,

    id. ib. 3, 1, 1:

    vita (opp. rustica),

    Quint. 2, 4, 24; cf. Ter. Ad. 1, 1, 17:

    urbani assidui cives, quos scurras vocant,

    Plaut. Trin. 1, 2, 165:

    scurra,

    id. Most. 1, 1, 14:

    leges,

    id. Rud. 4, 3, 85:

    tribus,

    Cic. de Or. 1, 9, 38:

    praetor,

    Caes. B. C. 3, 20:

    plebes,

    Sall. C. 37, 4:

    servitia,

    id. ib. 24, 4:

    exercitus,

    Liv. 27, 3, 9:

    administratio rei publicae (opp. provincialis),

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

    res,

    Plaut. Cas. 1, 13; Caes. B. G. 7, 6:

    motus,

    id. ib. 7, 1:

    luxus,

    Tac. A. 2, 44: praedia, land and houses, all land covered by buildings (v. praedium), Dig. 50, 16, 198; 8, 1, 1; cf. ib. 8, tit. 2:

    fundus,

    Cato, R. R. 8, 2:

    rus,

    Just. 31, 2:

    cohortes,

    Dig. 25, 1, 8, § 9.—
    2.
    Subst.: urbā-nus, i, m., an inhabitant of a city, a city man, citizen:

    urbani fiunt rustici,

    Plaut. Merc. 4, 3, 15 sq.:

    omnes urbani, rustici,

    Cic. Fin. 2, 23, 77:

    sermo omnis non modo urbanorum, sed etiam rusticorum,

    id. Or. 24, 81:

    otiosi,

    Liv. 5, 20, 6:

    obrepere urbanis,

    Plin. Ep. 9, 20, 2.—
    B.
    Esp., devoted to the city, fond of city life:

    diligere secessum, quem tu nimis urbanus es, nisi concupiscis,

    Plin. Ep. 2, 17, 29.—
    II.
    Transf., in the city fashion, in the city style, citizenlike, both in a good and a bad sense.
    A.
    In a good sense.
    1.
    Polished, refined, cultivated, courteous, affable, urbane (syn.:

    comis, humanus): hominem non solum sapientem, verum etiam, ut nunc loquimur urbanum,

    Cic. Fam. 3, 8, 3; cf. Quint. 8, 3, 34 sq.; so Cic. Verr. 2, 1, 6, § 17.—
    b.
    Transf., of plants, improved, cultivated, ornamental: sunt arborum quaedam urbaniores, quas his placet nominibus distinguere. Hae mites, quae fructu atque aliqua dote umbrarumve officio humaniusjuvant, non improbe dicantur urbanae. Plin. 16, 19, 32, § 78:

    acanthi topiariae et urbanae herbae,

    id. 22, 22, 34, § 76.—
    2.
    Of speech.
    a.
    In gen., refined, polished, elegant. nice, choice:

    in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,

    Cic. Brut. 46, 171:

    genus dicendi,

    Quint. 2, 8, 4:

    os facile, explanatum, jucundum, urbanum, id est, in quo nulla neque rusticitas neque peregrinitas resonet,

    id. 11, 3, 30:

    distinctior et urbanior et altior Cicero,

    Tac. Or. 18.—
    b.
    In [p. 1935] partic., of wit, witty, humorous, facetious: urbanus homo erit, cujus multa bene dicta responsaque erunt: et qui in sermonibus, circulis, conviviis, item in contionibus, omni denique loco ridicule commodeque dicet, Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:

    dictum per se urbanum,

    id. 6, 3, 54:

    circumfertur Marcii Philippi velut urbanissimum factum atque dictum,

    Col. 8, 16, 3:

    qui est in isto genere urbanissimus,

    Cic. Cael. 15, 36:

    Romani veteres atque urbani sales,

    id. Fam. 9, 15, 2:

    homines lauti et urbani,

    id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    hic tibi comis et urbanus liberque videtur,

    witty, clever, Hor. S. 1, 4, 90:

    urbanus coepit haberi,

    id. Ep. 1, 15, 27:

    in senatu dicax et urbanus et bellus,

    Plin. Ep. 4, 25, 3:

    urbanos qui illa censuerunt dicam an miseros? Dicerem urbanos, si senatum deceret urbanitas,

    id. ib. 8, 6, 3.—
    B.
    In a bad sense, bold, forward, impudent:

    frontis ad urbanae descendi praemia,

    Hor. Ep. 1, 9, 11:

    audacia,

    Cic. Prov. Cons. 4, 8.— Adv.: urbānē (acc. to II. A.).
    1.
    Courteously, civilly, affably, politely, urbanely:

    severe et graviter et prisce agere, an remisse ac leniter et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33:

    urbanius agere,

    id. ib. 15, 36: urbanissime et prudentissime adjuvit, Treb. Gallien. 14.—More freq.,
    2.
    Of speech, wittily, acutely, elegantly, happily:

    aliquem facete et urbane ridere,

    Cic. Fin. 1, 11, 39:

    bene et urbane dicere,

    Quint. 6, 3, 42; 5, 7, 26; 6, 1, 46 al.:

    interrogare,

    id. 11, 3, 126:

    emendare,

    id. 8, 3, 54:

    urbanius elabi,

    id. 2, 11, 2:

    urbanissime respondere,

    Gell. 15, 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > urbanus

  • 12 ē-rubēscō

        ē-rubēscō buī, —, ere,     inch, to grow red, redden: saxa erubuisse rosis, O. — To blush with shame, feel ashamed: Erubuit, salva res est, T.: in alquā re: erubuere genae, O.: non est res, quā erubescam, si, etc., L.: rusticā dote corporis, O.: origine, Ta.: conlegam habere, L.: silvas habitare, V.: iura, to respect, V.: te Non erubescendis adurit Ignibus (amoris), i. e. honorable, H.: id urbi Romanae fore erubescendum, L.

    Latin-English dictionary > ē-rubēscō

  • 13 lībum

        lībum ī, n    a cake, pancake (flour, made up with milk or oil, and baked): rustica liba, O.: adorea liba per herbam Subiciunt epulis, V.: liba venalia, Iu.: patulum, Iu.
    * * *
    cake/pancake; consecrated cake (to gods on 50 birthday); liquid/drink offering

    Latin-English dictionary > lībum

  • 14 magistra

        magistra ae, f    [magister], a mistress, directress: ludo magistram esse, school-mistress, T.— Fig., a directress, conductress, instructress: vita rustica parsimoniae magistra est: historia vitae: arte magistrā, with the aid of art, V.: culpā potare magistrā, H.: artes magistrae, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > magistra

  • 15 probrum

        probrum ī, n    a shameful act, base deed: ignaviae luxuriaeque probra, S.: emergere ex paternis probris.—Immodesty, lewdness, unchastity: probri insimulare feminam.—Shame, disgrace, dishonor, infamy, degradation: Quin in probro sim, T.: alquem senatu probri gratiā movere, S.: vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere, disgraceful: probrum castis inferre: terras implere probris, O.: Antoni, Romani nominis probra.—Abuse, insult, reproach, libel: epistulae plenae omnium in me probrorum: ingerere probra, L.: multa obicere: probris alqm onerare, L.
    * * *
    disgrace; abuse, insult; disgrace, shame

    Latin-English dictionary > probrum

  • 16 quam-vīs

        quam-vīs adv.    and conj.    I. Adv, as you will, as much as you will, however much, as much as possible, very much, extremely, exceedingly: quamvis multos nominatim proferre, any number: quamvis callide, quamvis audacter, quamvis impudenter: quamvis pauci, Cs.: quamvis vitiosissimus orator. —    II. Conj, as much as you will, how much soever, however much, although, albeit: homines, quamvis in turbidis rebus sint, tamen, etc.: quamvis mihi res non placeat: ipsas quamvis angusti terminus aevi Excipiat, At, etc., V.: senectus enim quamvis non sit gravis: quamvis patrem suum numquam viderat: erat inter eos dignitate regiā, quamvis carebat nomine, N.: quamvis infesto animo et minaci perveneras, L.: amat nostram, quamvis est rustica, Musam, V.: quamvis tacet Hermogenes, H.: quamvis tamen oderat illam, O.—Ellipt.: res bello gesserat, quamvis rei p. calamitosas, attamen magnas: ratio quamvis falsa.

    Latin-English dictionary > quam-vīs

  • 17 rēs

        rēs reī, f    [RA-], a thing, object, matter, affair, business, event, fact, circumstance, occurrence, deed, condition, case: divinarum humanarumque rerum cognitio: te ut ulla res frangat?: relictis rebus suis omnibus: rem omnibus narrare: si res postulabit, the case: re bene gestā: scriptor rerum suarum, annalist: neque est ulla res, in quā, etc.: magna res principio statim belli, a great advantage, L.: Nil admirari prope res est una, quae, etc., the only thing, H.: rerum, facta est pulcherrima Roma, the most beautiful thing in the world, V.: fortissima rerum animalia, O.: dulcissime rerum, H.— A circumstance, condition: In' in malam rem, go to the bad, T.: mala res, a wretched condition, S.: res secundae, good-fortune, H.: prosperae res, N.: in secundissimis rebus: adversa belli res, L.: dubiae res, S.—In phrases with e or pro: E re natā melius fieri haud potuit, after what has happened, T.: pro re natā, according to circumstances: consilium pro tempore et pro re capere, as circumstances should require, Cs.: pro re pauca loquar, V.: ex re et ex tempore.—With an adj. in circumlocution: abhorrens ab re uxoriā<*> matrimony, T.: in arbitrio rei uxoriae, dowry: belhcam rem administrari, a battle: pecuaria res et rustica, cattle: liber de rebus rusticis, agriculture: res frumentaria, forage, Cs.: res iudiciaria, the administration of justice: res ludicra, play, H.: Veneris res, O.— A subject, story, events, facts, history: cui lecta potenter erit res, H.: agitur res in scaenis, H.: res populi R. perscribere, L.: res Persicae, history, N.— An actual thing, reality, verity, truth, fact: ipsam rem loqui, T.: nihil est aliud in re, in fact, L.: se ipsa res aperit, N.: quantum distet argumentatio tua ab re ipsā.— Abl adverb., in fact, in truth, really, actually: eos deos non re, sed opinione esse dicunt: verbo permittere, re hortari: hoc verbo ac simulatione Apronio, re verā tibi obiectum: haec ille, si verbis non audet, re quidem verā palam loquitur: venit, specie ut indutiae essent, re verā ad petendum veniam, L.— Effects, substance, property, possessions, estate: et re salvā et perditā, T.: talentūm rem decem, T.: res eos iampridem, fides nuper deficere coepit: in tenui re, in narrow circumstances, H.: quantis opibus, quibus de rebus: privatae res.— A benefit, profit, advantage, interest, weal: Quasi istic mea res minor agatur quam tua, is concerned, T.: Si in remst utrique, ut fiant, if it is a good thing for both, T.: in rem fore credens universos adpellare, useful, S.: imperat quae in rem sunt, L.: Non ex re istius, not for his good, T.: contra rem suam me venisse questus est: minime, dum ob rem, to the purpose, T.: ob rem facere, advantageously, S.: haec haud ab re duxi referre, irrelevant, L.: non ab re esse, useless, L.— A cause, reason, ground, account.—In the phrase, eā re, therefore: illud eā re a se esse concessum, quod, etc.; see also quā re, quam ob rem.— An affair, matter of business, business: multa inter se communicare et de re Gallicanā: tecum mihi res est, my business is: erat res ei cum exercitu, he had to deal: cum his mihi res sit, let me attend to, Cs.: quocum tum uno rem habebam, had relations, T.— A case in law, lawsuit, cause, suit, action: utrum rem an litem dici oporteret: quarum rerum litium causarum condixit pater patratus, L. (old form.): capere pecunias ob rem iudicandam.— An affair, battle, campaign, military operation: res gesta virtute: ut res gesta est narrabo ordine, T.: his rebus gestis, Cs.: bene rem gerere, H.: res gestae, military achievements, H.—Of the state, in the phrase, res publica (often written respublica, res p.), the common weal, a commonwealth, state, republic: dum modo calamitas a rei p. periculis seiungatur: si re p. non possis frui, stultum nolle privatā, public life: egestates tot egentissimorum hominum nec privatas posse res nec rem p. sustinere: auguratum est, rem Romanam p. summam fore: paene victā re p.: rem p. delere.—In the phrase, e re publicā, for the good of the state, for the common weal, in the public interests: senatūs consultis bene et e re p. factis: uti e re p. fideque suā videretur. — Plur: hoc loquor de tribus his generibus rerum p.: utiliores rebus suis publicis esse.—Without publica, the state, commonwealth, government: Unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. C.: Hic (Marcellus) rem Romanam Sistet, V.: nec rem Romanam tam desidem umquam fuisse, L.: res Asiae evertere, V.: Custode rerum Caesare, H.—In the phrase, rerum potiri, to obtain the sovereignty, control the government: qui rerum potiri volunt: dum ea (civitas) rerum potita est, become supreme.—In the phrase, res novae, political change, revolution.
    * * *
    I
    thing; event, business; fact; cause; property
    II
    res; (20th letter of Hebrew alphabet); (transliterate as R)

    Latin-English dictionary > rēs

  • 18 sānē

        sānē adv. with comp.    [sanus], soberly, sensibly, reasonably, discreetly: sanius bacchari Edonis, H. —As a particle of assurance, indeed, doubtless, by all means, truly, certainly, of course, right, very (only posit.): odiosum sane genus hominum: iudicare difficile est sane: oratio sane longa: sane murteta relinqui, H.: bonus sane vicinus, H.— Esp., in affirmative answers: Ch. Ego domi ero siquid me voles. Me. Sane volo, assuredly, T.: Ch. Estne, ut fertur, forma? Pa. sane, entirely so, T.: sane et libenter quidem.—Ironic.: Beneficium magnum sane dedit! Ph.—With other adverbs: res rustica sane bene culta: bene sane, very well, T.: recte sane interrogasti, very properly, T.: Sane hercle ut dicis, exactly as you say, T.: sane quidem, of course, T.—With quam, how very, very much indeed, uncommonly, exceedingly: conclusa est a te tam magna lex sane quam brevi.—With a negative: commissator haud sane commodus, not altogether, T.: haud sane intellego, quidnam sit, etc., I do not quite understand: haud sane quisquam, nobody at all, S.: non sane credere, H.: quid ad haec Quinctius? nihil sane certum, nothing at all.—Restrictive, in concessions, to be sure, indeed, certainly, however: sane bonum, ut dixi, rei p. genus: sint sane illa magna: haec si vobis non probamus, sint falsa sane: sed fruatur sane hoc solacio.—With an imper, then, if you will: I sane, T.: cedo sane, T.: ‘age sane,’ omnes, L.
    * * *
    reasonably, sensibly; certainly, truly; however; yes, of course

    Latin-English dictionary > sānē

  • 19 (testū, ūs)

       (testū, ūs) n    [testa], an earthen vessel, earthen pot.—Only abl: Ara fit; huc ignem curto fert rustica testu, O.: Et spumant testu pressus uterque suo, O.

    Latin-English dictionary > (testū, ūs)

  • 20 vīta

        vīta ae, f    [VIV-], life: tribus rebus animantium vita tenetur, cibo, etc.: in liberos vitae necisque habent potestatem, Cs.: exiguum vitae curriculum: vitam in egestate degere: pro patriā vitam profundere: vitā discedere: de vitā decedere: vitam suam in periculum proicere: paene inlusi vitam filiae, have nearly fooled away, T.: malae taedia vitae, O.: nil sine magno Vita labore dedit mortalibus, H.—A life, way of life, way of living, manners: rustica: inquirendo in utriusque vitam, L.: vitae communis ignarus, i. e. good manners: illud e vitā ductum ab Afranio, from real life: Inspicere, tamquam in speculum, in vitas omnium, T.: (Minos) vitas et crimina discit, V.— As an expression of affection, life, dearest: Nostra omnium vita, T.: obsecro te, mea vita, etc.—A life, course of life, career, biography: in hoc exponemus libro de vitā excellentium imperatorum, N. —An existence, being, spirit: tenues sine corpore vitae, V.: Vita fugit sub umbras, V.—They who live, people, the world: neque hac de re communis vita dubitavit: vita desuevit pellere glande famem, Tb.
    * * *
    life, career, livelihood; mode of life

    Latin-English dictionary > vīta

См. также в других словарях:

  • Rustica — Pays  France Langue Français Périodicité Hebdomadaire Prix au numéro 2,20 € Fondateur …   Wikipédia en Français

  • rustica — RUSTICÁ vb. I. 1. tr. A da un caracter brut, neprelucrat; a face operaţia de rusticizare; a rusticiza, a rustifica. 2. intr. A trăi la ţară. [< it. rusticare]. Trimis de LauraGellner, 27.12.2008. Sursa: DN …   Dicționar Român

  • rustică — RÚSTICĂ s.f. v. rustic [în DN]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: Neoficial …   Dicționar Român

  • Rustica — Capitalis Rustica im Vergilius Romanus, fol. 14r Die Capitalis Rustica, eine Schriftart, ist eine Variante der antiken römischen Majuskelschrift Capitalis. Anders als die harmonische Capitalis Quadrata mit ihren strengen geometrischen Vorgaben… …   Deutsch Wikipedia

  • Rustica, S. — S. Rustica (31. Dec.), eine im Mart. Rom. genannte Martyrin zu Rom. S. S. Donata.33 …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • rustica — Рустика (Rustica)     Рукописная форма римского капитального письма [латинское письмо периода Римской империи]. Отличается тонкими вертикальными штрихами [линии, составляющие знак шрифта], жирными горизонтальными штрихами и узкими пропорциями… …   Шрифтовая терминология

  • Rustica Xalostoc — Saltar a navegación, búsqueda La Rustica Xalostoc es una colonia del municipio de Ecatepec de Morelkos, en el área de Xalostoc (México). Es de facil acceso tanto por Eduardo Molina e Insurgentes norte, como entrando por el municipio de Ecatepec… …   Wikipedia Español

  • Rustĭca lingua romāna — Rustĭca lingua romāna, 1) die Römische Sprache, wie sie in den Schriftwerken der alten Dichter Ennius, Plautus, Pacuvius vorlag, u. welche später die Umgangssprache nicht allein für den gemeinen Mann, sondern im vertraulichen Gespräch auch der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Rustica (écriture) — Texte de Virgile en rustica, illustration représentant Virgile …   Wikipédia en Français

  • rústica — pop. Tosco// grosero …   Diccionario Lunfardo

  • Rustica — Mammea (C) …   EthnoBotanical Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»