Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rūstica

  • 1 rustica

    rūstica, ae f.

    Латинско-русский словарь > rustica

  • 2 rūstica

        rūstica    ae, see rusticus.
    * * *
    countrywoman, bumpkin

    Latin-English dictionary > rūstica

  • 3 rustica

    rustĭca, ae, v. rusticus, I. B. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > rustica

  • 4 rustica

    , ae f
      крестьянка

    Dictionary Latin-Russian new > rustica

  • 5 Emberiza rustica

    4. DEU Waldammer f
    5. FRA bruant m rustique

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Emberiza rustica

  • 6 Haplospiza rustica

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Haplospiza rustica

  • 7 Hirundo rustica

    3. ENG (barn, European) swallow
    4. DEU Rauchschwalbe f
    5. FRA hirondelle f de cheminée [des granges]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Hirundo rustica

  • 8 Clelia rustica

    3. ENG culebra
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Южная Америка

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Clelia rustica

  • 9 Plateumaris rustica

    2. RUS лжерадужница f деревенская
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Plateumaris rustica

  • 10 Hirundo rustica

    ENG swallow, barn swallow, (common swallow)
    NLD boerenzwaluw
    GER Rauchschwalbe
    FRA hirondelle de cheminee

    Animal Names Latin to English > Hirundo rustica

  • 11 Hirundo rustica rustica

    ENG Eurasian swallow

    Animal Names Latin to English > Hirundo rustica rustica

  • 12 Emberiza rustica

    ENG rustic bunting
    NLD bosgors
    GER Waldammer
    FRA bruant rustique

    Animal Names Latin to English > Emberiza rustica

  • 13 Haplospiza rustica

    ENG slaty finch

    Animal Names Latin to English > Haplospiza rustica

  • 14 rusticus

    [st1]1 [-] rusticus, a, um: - [abcl][b]a - des champs, de la campagne, champêtre, rural; de labourage. - [abcl]b - naïf, simple, ordinaire. - [abcl]c - grossier, rude. - [abcl]d - gauche, lourdaud.[/b]    - res rustica (res rusticae): l'agriculture.    - rustica prandia (rusticae res): biens de campagne.    - vita rustica: vie de la campagne.    - rustica vox, Cic.: voix rude.    - rusticus, i, m.: paysan, villageois; laboureur, cultivateur. [st1]2 [-] Rusticus, i, m.: Rusticus (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] rusticus, a, um: - [abcl][b]a - des champs, de la campagne, champêtre, rural; de labourage. - [abcl]b - naïf, simple, ordinaire. - [abcl]c - grossier, rude. - [abcl]d - gauche, lourdaud.[/b]    - res rustica (res rusticae): l'agriculture.    - rustica prandia (rusticae res): biens de campagne.    - vita rustica: vie de la campagne.    - rustica vox, Cic.: voix rude.    - rusticus, i, m.: paysan, villageois; laboureur, cultivateur. [st1]2 [-] Rusticus, i, m.: Rusticus (surnom).
    * * *
        Rusticus, pe. cor. Substantiuum, Idem: vt Acer rusticus. Virg. Un paisan, homme de village, ou des champs, Un villageois.
    \
        Rusticus. Virgil. Rustique, Incivil, Sot, Un rustault et lourdault.
    \
        Rusticus, pen. cor. Adiectiuum. Cic. Rural, Rustique, Des champs.
    \
        Vita rustica et agrestis. Cic. Vie champestre.

    Dictionarium latinogallicum > rusticus

  • 15 rusticus

    rustĭcus, a, um, adj. [rus], of or belonging to the country, rural, rustic, country- (very freq. and class.; syn. agrestis; opp. urbanus).
    I.
    Lit.:

    vita,

    Varr. R. R. 3, 1, 1; cf.:

    vita haec rustica, quam tu agrestem vocas,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    duae vitae hominum, rustica et urbana,

    id. ib. 17, 48:

    Romani (opp. urbani),

    Varr. R. R. 2, praef. § 1; cf. plebes (opp. urbana), Col. praef. § 17;

    praedia,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    hortus,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    instrumentum,

    Phaedr. 4, 4, 24:

    opus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 90:

    res,

    Cic. de Or. 1, 16, 69; 1, 58, 249;

    Col. praef. § 19 sq.: homo (with agricola),

    Cic. Rosc. Am. 49, 143; id. N. D. 3, 5, 11:

    colona,

    Ov. F. 2, 645; cf.

    Phidyle,

    Hor. C. 3, 23, 2:

    mus (opp. urbanus),

    id. S. 2, 6, 80; 115:

    gallinae,

    heathcocks, Varr. R. R. 3, 9, 16; Col. 8, 2, 1 sq. (cf. infra, B. 2. b.):

    numina,

    Ov. M. 1, 192:

    fistula,

    id. ib. 8, 191:

    sedulitas,

    id. F. 6, 534:

    regna,

    id. H. 4, 132:

    opprobria versibus alternis,

    Hor. Ep. 2, 1, 146:

    carcer,

    Juv. 14, 24.—
    B.
    Substt.
    1.
    ru-stĭcus, i, m., a countryman, rustic, peasant; in plur.: rustici, country people, rustics:

    urbani fiunt rustici, etc.,

    Plaut. Mere. 4, 3, 15 sq.:

    omnes urbani, rustici,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf. id. Or. 24, 81;

    semper occant prius quam sarriunt rustici,

    Plaut. Capt. 3, 5, 5; id. Most. 5, 1, 28; Col. 2, 4, 8; 9, 10 et saep.—In sing., Ov. M. 2, 699; Hor. Epod. 2, 68; id. Ep. 1, 7, 83; 2, 2, 39; Vulg. Sap. 17, 16.—
    2.
    rustĭca, ae, f.
    a.
    A country girl, Ov. M. 5, 583.—
    b.
    (Sc. gallina.) A heath-cock, Mart. 13, 76 (cf. supra, A., and rusticulus, II. B.).—
    II.
    Transf., countrylike, rustic, simple, in a good or (more freq.) in a bad sense, i. e. plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish, etc. (in this sense not freq. till after the Aug. period;

    previously, as in Cic., agrestis was more used): rustica vox et agrestis quosdam delectat, etc.... neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus,

    Cic. de Or. 3, 11, 42; 12, 44:

    pro bardā et pro rusticā haberi,

    Plaut. Pers. 2, 1, 2:

    rusticus inlitteratusque litigator,

    Quint. 2, 21, 16:

    manus (with indoctae),

    id. 1, 11, 16; cf.

    with indoctus,

    id. 12, 10, 53;

    with barbarus,

    id. 2, 20, 6;

    (opp. disertus) 7, 1, 43: id vitium sermonis non barbarum esse, sed rusticum,

    Gell. 13, 6, 2:

    Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis, etc.,

    a lout, clown, Plaut. Most. 1, 1, 39 Lorenz ad loc.:

    rusticus es, Corydon,

    Verg. E. 2, 56:

    quid coeptum, rustice, rumpis iter?

    Ov. Am. 3, 6, 88:

    addidit obscenis convicia rustica dictis,

    id. M. 14, 522: sive procax aliqua est;

    capior, quia rustica non est,

    very prudish, id. Am. 2, 4, 13; cf. id. A. A. 1, 607:

    nec tamen est, quamvis agros amet illa feraces, Rustica,

    id. Am. 3, 10, 18.—In a good sense:

    mores,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    veritas,

    Mart. 10, 72, 11. — Comp.:

    simus hoc titulo rusticiore contenti,

    Sen. Ep. 88, 33.—Hence, adv.: ru-stĭcē (acc. to II.), in a countrified manner, clownishly, boorishly, awkwardly:

    loquinon aspere, non vaste, non rustice,

    Cic. de Or. 3, 12, 45:

    urgere,

    id. Off. 3, 9, 39:

    facere aliquid,

    id. Att. 12, 36, 2:

    cum eo vitio loquentes rustice loqui dictitabant,

    Gell. 13, 6, 2.— Comp.:

    rusticius toga defluit,

    Hor. S. 1, 3, 31.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > rusticus

  • 16 rūsticus

        rūsticus adj.    [rus], of the country, rural, rustic, country-: vita haec rustica... iustitiae magistra est: instrumentum, Ph.: opus, T.: homo: colona, O.: mus (opp. urbanus), H.: regna, O.: Versibus alternis opprobria, H.: carcer, Iu.—As subst m., a countryman, rustic, peasant: omnes, urbani rustici, country folk: Rustice, fer opem, O.: ex nitido fit rusticus, H.—As subst f., a country girl: ego rustica, O.— Country-like, rustic, plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish: vox: Rusticus es, Corydon, V.: quid coeptum, rustice, rumpis iter? O.: convicia, O.: capior, quia rustica non est, very prudish, O.: mores, simple.
    * * *
    I
    rustica, rusticum ADJ
    country, rural; plain, homely, rustic
    II
    peasant, farmer

    Latin-English dictionary > rūsticus

  • 17 agrestis

    agrestis, e, Adi. m. Compar. u. (bei Spät.) m. Superl. (ager), auf dem Acker, Feld, Lande befindlich, I) auf dem Acker od. Felde = wild, wildwachsend, unser Acker-, Feld-, 1) eig.: quadrupes (v. der Schildkröte), Pacuv. fr.: mures, Pallad. (vgl. no. II, 1): animales (Tiere), Ggstz. cicures, Apul.: palmae, Cic.: hedera, Col.: poma, Verg.: columbae, Feldtauben (Ggstz. col. domesticae, Haustauben), Varr.: taurus, Liv.: cibus, rohe (Ggstz. mitiora, mildere Speisen), Iustin.: loca, Pacuv. fr. – subst., agrestia, ium, n., Wildbret, Vopisc. Tac. 11, 5. – 2) poet. übtr. = ferinus, tierisch, wild dem Äußern nach, vultus, Ov.: figura, Prop. – II) auf dem Lande = auf dem Lande lebend, zum Landleben od. Landbau gehörig, ländlich, bäurisch, der Bauern (Ggstz. urbanus), 1) eig.: Musa, Lucr.: mus, Feldmaus (Ggstz. urbanus), Hor.: hospitium, Cic.: amiculum, Nep.: vestitus, Nep.: vasa, Sall. fr.: ferramentum, Liv.: scamnum, Val. Max.: sermo, Liv.: vita agrestis, das bäurische Leben (im Ggstz. zu vita rustica, das Landleben), Cic.: vita agrestis et rusticus cultus, Liv.: agresti loco natus, Vell.: Numidae agrestes, Ackerbau treibende, Sall.: dah. homo agrestis od. subst. bl. agrestis, is, m., der »Landmann, Landwirt, Mann (Gast) vom Lande« usw., Cic., Hor. u.a.: a quodam agresti nationis Termestinae, Tac.: Singular auch kollektiv, urbanos et agrestem confertum in arta tecta aestu ac vigiliis angebat, Liv. 3, 6, 3. Vgl. übh. Drak. Liv. 3, 6, 3. – 2) übtr., wie unser bäurisch, im Ggstz. zum Gebildeten, Feinen, von intellektueller u. moralischer Roheit = ungebildet, ungesittet, unmanierlich, ungeschliffen, ungeschlacht, roh, im mildern Sinne derb, senex durus ac paene agrestis, Cic.: servi agrestes et barbari, Cic.: dominus agr. ac furiosus, barsch u. hitzig, Cic.: genus hominum, Sall.: agreste Latium, Hor.: rustica vox et agrestis, Cic.: sonus vocis agrestis, Cic.: animus agrestis ac durus, Cic.: vita haec rustica, quam tu agrestem vocas, Cic.: fera agrestisque vita (Ggstz. vita mansueta), Vitr.: dah. agrestiores Musae, die mehr bäurischen, gröbern Musen (= die praktischen Beschäftigungen [die Beredsamkeit usw.], im Ggstz. zu den mansuetiores Musae, d.i. der Philosophie), Cic. or. 12 (dazu Piderit). – subst., agrestis, is, m., der Ungebildete usw., aliquis agr. (Ggstz. doctissimus homo), Cic.: non modo docti, sed etiam agrestes, Cic. – / Abl. Sing. auch agreste, Sall. hist. fr. 1, 116 (119); vgl. Charis. 120, 30: Genet. Plur. agrestum, Verg. georg. 1, 10. Ov. met. 14, 635. – Superl. ferae et agrestissimae gentes, Cassiod. var. 7, 4.

    lateinisch-deutsches > agrestis

  • 18 rusticus

    rūsticus, a, um (rus), zum Lande (Felde, Landgute) gehörig, ländlich, Land-, Feld- (Ggstz. urbanus), I) eig.: 1) adi.: a) v. Lebl., praedium, Cic.: vita, Cic. (vgl. rusticanus): res rusticae, Cic., od. res rustica, Colum., Landwirtschaft: hortus, Plin. ep.: vox, Cic.: sedulitas, Ov.: opus rusticum facere, Ter.: vocabulum, Gell.: Musa, carmina, Verg. – b) v. leb. Wesen, homo, der Landmann, Bauer, Cic.: colona, die Bäuerin, Ov.: mus, Landmaus (Ggstz. mus urbanus), Hor.: gallina, Haselhuhn, Scriptt. r. r.: numina, Ov. – ›sermonari‹ rusticius videtur, mehr der Bauernsprache angehörig, Gell. – 2) subst., rūsticus, ī, m., der Landmann, Bauer, Plur. rustici, Landleute, Bauern (Ggstz. urbani), Sing., Hor. u.a., verb. agricola et rusticus, Cic.: Plur., Plaut., Cic. u.a. – rusticus (Ackerbauer), Ggstz. agricola (Grundbesitzer), et rusticum laboris sui effetum agro suo propulset agricola? Ambros. in Luc. 8. § 4. – II) meton., nach ländlicher Weise, A) im guten Sinne, ländlich = einfach, schlicht, ungeschminkt, mores, Cic.: veritas, Mart.: simus hoc titulo rusticiore contenti, Sen. – B) im üblen Sinne, bäuerisch = tölpisch, unbeholfen, plump, ungeschliffen, roh, r. vox et agrestis, Cic.: querela, Ov.: carmen, Ov.: Musa, Verg.: non rusticus hospes, Ov.: homines rustici et agrestes, roh u. ungeschliffen, Cic.: rusticus es Corydon, Verg.: nec Venus oranti rustica Gradivo difficilisque fuit, nicht spröde und taub gegen usw., Ov. art. am. 2, 566. – subst., rūsticus, ī, m., der grobe Bauer, Bauernlümmel, Grobian, rūstica, ae, f., die grobe Bäuerin, Plaut., Ov. u.a.: Plur. rustici, bäuerische Menschen, Quint. 6, 2, 17.

    lateinisch-deutsches > rusticus

  • 19 agrestis

    agrestis, e, Adi. m. Compar. u. (bei Spät.) m. Superl. (ager), auf dem Acker, Feld, Lande befindlich, I) auf dem Acker od. Felde = wild, wildwachsend, unser Acker-, Feld-, 1) eig.: quadrupes (v. der Schildkröte), Pacuv. fr.: mures, Pallad. (vgl. no. II, 1): animales (Tiere), Ggstz. cicures, Apul.: palmae, Cic.: hedera, Col.: poma, Verg.: columbae, Feldtauben (Ggstz. col. domesticae, Haustauben), Varr.: taurus, Liv.: cibus, rohe (Ggstz. mitiora, mildere Speisen), Iustin.: loca, Pacuv. fr. – subst., agrestia, ium, n., Wildbret, Vopisc. Tac. 11, 5. – 2) poet. übtr. = ferinus, tierisch, wild dem Äußern nach, vultus, Ov.: figura, Prop. – II) auf dem Lande = auf dem Lande lebend, zum Landleben od. Landbau gehörig, ländlich, bäurisch, der Bauern (Ggstz. urbanus), 1) eig.: Musa, Lucr.: mus, Feldmaus (Ggstz. urbanus), Hor.: hospitium, Cic.: amiculum, Nep.: vestitus, Nep.: vasa, Sall. fr.: ferramentum, Liv.: scamnum, Val. Max.: sermo, Liv.: vita agrestis, das bäurische Leben (im Ggstz. zu vita rustica, das Landleben), Cic.: vita agrestis et rusticus cultus, Liv.: agresti loco natus, Vell.: Numidae agrestes, Ackerbau treibende, Sall.: dah. homo agrestis od. subst. bl. agrestis, is, m., der »Landmann, Landwirt, Mann (Gast) vom Lande« usw., Cic., Hor. u.a.: a quodam agresti nationis Termestinae, Tac.: Singular auch kollektiv, urbanos et
    ————
    agrestem confertum in arta tecta aestu ac vigiliis angebat, Liv. 3, 6, 3. Vgl. übh. Drak. Liv. 3, 6, 3. – 2) übtr., wie unser bäurisch, im Ggstz. zum Gebildeten, Feinen, von intellektueller u. moralischer Roheit = ungebildet, ungesittet, unmanierlich, ungeschliffen, ungeschlacht, roh, im mildern Sinne derb, senex durus ac paene agrestis, Cic.: servi agrestes et barbari, Cic.: dominus agr. ac furiosus, barsch u. hitzig, Cic.: genus hominum, Sall.: agreste Latium, Hor.: rustica vox et agrestis, Cic.: sonus vocis agrestis, Cic.: animus agrestis ac durus, Cic.: vita haec rustica, quam tu agrestem vocas, Cic.: fera agrestisque vita (Ggstz. vita mansueta), Vitr.: dah. agrestiores Musae, die mehr bäurischen, gröbern Musen (= die praktischen Beschäftigungen [die Beredsamkeit usw.], im Ggstz. zu den mansuetiores Musae, d.i. der Philosophie), Cic. or. 12 (dazu Piderit). – subst., agrestis, is, m., der Ungebildete usw., aliquis agr. (Ggstz. doctissimus homo), Cic.: non modo docti, sed etiam agrestes, Cic. – Abl. Sing. auch agreste, Sall. hist. fr. 1, 116 (119); vgl. Charis. 120, 30: Genet. Plur. agrestum, Verg. georg. 1, 10. Ov. met. 14, 635. – Superl. ferae et agrestissimae gentes, Cassiod. var. 7, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agrestis

  • 20 rusticus

    rūsticus, a, um (rus), zum Lande (Felde, Landgute) gehörig, ländlich, Land-, Feld- (Ggstz. urbanus), I) eig.: 1) adi.: a) v. Lebl., praedium, Cic.: vita, Cic. (vgl. rusticanus): res rusticae, Cic., od. res rustica, Colum., Landwirtschaft: hortus, Plin. ep.: vox, Cic.: sedulitas, Ov.: opus rusticum facere, Ter.: vocabulum, Gell.: Musa, carmina, Verg. – b) v. leb. Wesen, homo, der Landmann, Bauer, Cic.: colona, die Bäuerin, Ov.: mus, Landmaus (Ggstz. mus urbanus), Hor.: gallina, Haselhuhn, Scriptt. r. r.: numina, Ov. – ›sermonari‹ rusticius videtur, mehr der Bauernsprache angehörig, Gell. – 2) subst., rūsticus, ī, m., der Landmann, Bauer, Plur. rustici, Landleute, Bauern (Ggstz. urbani), Sing., Hor. u.a., verb. agricola et rusticus, Cic.: Plur., Plaut., Cic. u.a. – rusticus (Ackerbauer), Ggstz. agricola (Grundbesitzer), et rusticum laboris sui effetum agro suo propulset agricola? Ambros. in Luc. 8. § 4. – II) meton., nach ländlicher Weise, A) im guten Sinne, ländlich = einfach, schlicht, ungeschminkt, mores, Cic.: veritas, Mart.: simus hoc titulo rusticiore contenti, Sen. – B) im üblen Sinne, bäuerisch = tölpisch, unbeholfen, plump, ungeschliffen, roh, r. vox et agrestis, Cic.: querela, Ov.: carmen, Ov.: Musa, Verg.: non rusticus hospes, Ov.: homines rustici et agrestes, roh u. ungeschliffen, Cic.: rusticus es Corydon, Verg.: nec Venus
    ————
    oranti rustica Gradivo difficilisque fuit, nicht spröde und taub gegen usw., Ov. art. am. 2, 566. – subst., rūsticus, ī, m., der grobe Bauer, Bauernlümmel, Grobian, rūstica, ae, f., die grobe Bäuerin, Plaut., Ov. u.a.: Plur. rustici, bäuerische Menschen, Quint. 6, 2, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rusticus

См. также в других словарях:

  • Rustica — Pays  France Langue Français Périodicité Hebdomadaire Prix au numéro 2,20 € Fondateur …   Wikipédia en Français

  • rustica — RUSTICÁ vb. I. 1. tr. A da un caracter brut, neprelucrat; a face operaţia de rusticizare; a rusticiza, a rustifica. 2. intr. A trăi la ţară. [< it. rusticare]. Trimis de LauraGellner, 27.12.2008. Sursa: DN …   Dicționar Român

  • rustică — RÚSTICĂ s.f. v. rustic [în DN]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: Neoficial …   Dicționar Român

  • Rustica — Capitalis Rustica im Vergilius Romanus, fol. 14r Die Capitalis Rustica, eine Schriftart, ist eine Variante der antiken römischen Majuskelschrift Capitalis. Anders als die harmonische Capitalis Quadrata mit ihren strengen geometrischen Vorgaben… …   Deutsch Wikipedia

  • Rustica, S. — S. Rustica (31. Dec.), eine im Mart. Rom. genannte Martyrin zu Rom. S. S. Donata.33 …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • rustica — Рустика (Rustica)     Рукописная форма римского капитального письма [латинское письмо периода Римской империи]. Отличается тонкими вертикальными штрихами [линии, составляющие знак шрифта], жирными горизонтальными штрихами и узкими пропорциями… …   Шрифтовая терминология

  • Rustica Xalostoc — Saltar a navegación, búsqueda La Rustica Xalostoc es una colonia del municipio de Ecatepec de Morelkos, en el área de Xalostoc (México). Es de facil acceso tanto por Eduardo Molina e Insurgentes norte, como entrando por el municipio de Ecatepec… …   Wikipedia Español

  • Rustĭca lingua romāna — Rustĭca lingua romāna, 1) die Römische Sprache, wie sie in den Schriftwerken der alten Dichter Ennius, Plautus, Pacuvius vorlag, u. welche später die Umgangssprache nicht allein für den gemeinen Mann, sondern im vertraulichen Gespräch auch der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Rustica (écriture) — Texte de Virgile en rustica, illustration représentant Virgile …   Wikipédia en Français

  • rústica — pop. Tosco// grosero …   Diccionario Lunfardo

  • Rustica — Mammea (C) …   EthnoBotanical Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»