-
21 ē-levō
ē-levō —, ātus, āre, to lift up, raise: contabulationem, Cs.—Poet.: aura elevat preces, carries away, Pr. — Fig., to lighten, alleviate: aegritudinem.—To make light of, lessen, diminish, impair, trifle with, disparage, detract from: causas offensionum: quod esset ab eo obiectum: res gestas, L.: aegritudinem: alqm: elevabatur index indiciumque, L. -
22 imminuō (in-m-)
imminuō (in-m-) uī, ūtus, ere, to lessen, diminish: copias.—To weaken, impair, enfeeble: mente inminutā, S.—Fig., to lessen, diminish, abate: tempus mora inminuerat, S.: imminuitur aliquid de voluptate: se dolor imminuit, O.: verbum imminutum, contracted.—To encroach upon, violate, injure, subvert, ruin, wear out, destroy: auctoritatem: ius legationis: libertatem: Bocchi pacem, S.: Damnosa quid non imminuit dies? H.: se imminui querebatur, was slighted, Ta. -
23 īnfēstō
īnfēstō —, —, āre [infestus], to annoy, disturb, infest: latus dextrum, O.* * *infestare, infestavi, infestatus V TRANSvex (w/attacks), harass, molest; make unsafe, disturb; infest; damage, impair -
24 īnfīrmō
īnfīrmō āvī, ātus, āre [infirmus], to weaken, invalidate, disprove, refute, impair, annul: legiones, Ta.: res tam levīs: ad iudicem fidem testis: ceteras (leges), L.* * *infirmare, infirmavi, infirmatus Vweaken; diminish; annul; (PASS) be ill (Bee) -
25 levō
levō āvī (old fut perf. levāssō, Enn. ap. C.), ātus, āre [1 levis], to lift up, raise, elevate: sese, V.: Se de caespite, rise, O.: levat aura cycnum, H.: cubito levatus, O.— To make lighter, lighten, relieve, ease: iumenta sarcinis levari iubet, S.: te fasce, V.: serpentum colla levavit, i. e. relieved (of his weight), O.: Fronde nemus, strip, V.: sed nec Damna levant, lighten the ship, Iu.— To take away, take: furcā levat ille bicorni Sordida terga suis, takes down, O.: viro manicas levari iubet, V.— Fig., to lighten, relieve, console, refresh, support: me levant tuae litterae: luctum solacio: Auxilio viros, V.: curam animi sermone: fonte sitim, slake, O.— To lighten, lessen, alleviate, mitigate: sumptum sibi, T.: inopiam, Cs.: salutari arte fessos Corporis artūs, H.: poenam honore, O.: vario viam sermone, V.: calamitatem innocentium: volnerum metum: paupertatem propinqui, Iu.— To lessen, diminish, weaken, impair: inconstantiā levatur auctoritas: Multa fidem promissa levant, H.— To relieve, release, discharge, free: quod hibernis (civitas) levetur, Cs.: me hoc onere: Volsci levati metu, L.: qui hac opinione opera levandi sunt: pectora sollicitudinibus, H.: curā levata, O. — To avert: omen, V.: ictum dextrā, H.* * *Ilevare, levavi, levatus Vlift up; comfort; release, free from; lighten, lessen, relieveIIlevare, levavi, levatus Vmake smooth, polish; free from hair, depilate -
26 minuō
minuō uī, ūtus, ere [3 MAN-], to make small, lessen, diminish, divide into small pieces: Mullum in singula pulmenta, H.: ligna, chop into small pieces, O.: minuendo corpus alebat, by feeding on it, O.— To diminish, ebb: minuente aestu, at ebbtide, Cs.—Fig., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict. Ut aliqua pars laboris minuatur mihi, T.: meum consilium, change, T.: neque cupido Iugurthae minuebatur, S.: (rem familiarem), H.: gloriam Pompei: auctoritatem, Cs.: minuunt ea corporis artūs, grow less, diminish in size, O.: proelio uno et volnere suo minutus, discouraged, L.: controversias, settle, Cs.: minuenda est haec opinio, to be refuted: magistratum, restrict, L.: censuram, limit, L.: maiestatem populi R. per vim, offend against: religionem, N.: ne quid de dignitate generum minuatur.* * *minuere, minui, minutus Vlessen, reduce, diminish, impair, abate -
27 quassō
quassō āvī, ātus, āre, freq. [quatio], to shake violently, toss, brandish, wave: pinum, V.: hastam, V.: ramum super utraque Tempora, V.: laetum siliquā quassante legumen, nodding pod, V.— To shatter, shiver, dash to pieces, batter: turris diu quassata prociderat, L.: Quassata ventis classis, V.: quassata domus, O.—Fig., to shake, shatter, impair, weaken: quassatā re p.* * *quassare, quassavi, quassatus Vshake repeatedly; wave, flourish; batter; weaken -
28 solvō
solvō solvī (soluit, Ct.; soluisse, Tb.), solūtus, ere [2 se+luo], to loosen, unbind, unfasten, unfetter, untie, release: iube solvi (eum), T.: ad palum adligati repente soluti sunt: ita nexi soluti (sunt), L.: Solvite me, pueri, V.: quo modo solvantur (nodi), Cu.: solve capillos, untie, O.: crines, let down, O.: terrae quem (florem) ferunt solutae, i. e. thawed, H.: Solve senescentem equum, i. e. from service, H.: talibus ora solvit verbis, freely opens, O.: Solvite vela, unfurl, V.— To detach, remove, part, disengage, free: ancorā solutā (i. e. a litore): classis retinacula solvi iussit, O.: teque isto corpore solvo, V.: partūs, to bring forth, O.—Of ships, to free from land, set sail, weigh anchor, leave land, depart: navīs solvit, Cs.: primis tenebris solverat navem, L.: cum foedere solvere navīs, O.: navīs a terrā solverunt, Cs.: ab Corintho solvere navīs, L.: tertia fere vigiliā solvit (sc. navem), Cs.: nos eo die cenati solvimus: a Brundusio solvit, L.: Alexandriā solvisse: portu solventes.— To untie, unfasten, unlock, unseal, open: ille pharetram Solvit, uncovered, O.: solutā epistulā, N.: solutis fasciis, Cu.— To take apart, disintegrate, disunite, dissolve, separate, break up, scatter, dismiss: ubi ordines procursando solvissent, L.: agmina Diductis solvēre choris, V.: solvit maniplos, Iu.: coetuque soluto Discedunt, O.: urbem solutam reliquerunt, disorganized: si solvas ‘Postquam discordia tetra’... Invenias, etc., H.— To relax, benumb, make torpid, weaken: ima Solvuntur latera, V.: pennā metuente solvi, i. e. unflagging, H.: illi solvuntur frigore membra, V.: corpora somnus Solverat, O.: somno vinoque solutos, O.: Solvitur in somnos, V.— To loosen, break up, part, dissolve, disperse, divide, scatter: omne conligatum solvi potest: solvere navīs et rursus coniungere, Cu.: membra ratis, O.— To dissolve, melt, turn, change: nives solvere, melt, O.: (vitulo) per integram solvuntur viscera pellem, V.—Of fastenings, to loose, remove, cancel, untie, unlock: nullo solvente catenas, O.: Frenum solvit, Ph.: Solvitur acris hiemps, H.: a corpore bracchia, relaxes his hold, O.: crinalīs vittas, V.: vinculum epistulae, Cu.—Fig., to free, set free, release, loose, emancipate, relieve, exempt: linguam ad iurgia, O.: cupiditates suas, Cu.: Bassanitas obsidione, L.: ut religione civitas solvatur: Vopiscus, solvatur legibus, be exempted: petente Flacco ut legibus solveretur, L.: ut is per aes et libram heredes testamenti solvat, release the testamentary heirs: reus Postumus est eā lege... solutus ac liber, i. e. the law does not apply to: solutus Legibus insanis, H.: vos curis ceteris, T.: solvent formidine terras, V.: Vita solutorum miserā ambitione, H.: longo luctu, V.: calices quem non fecere Contractā in paupertate solutum? i. e. from cares, H.: ego somno solutus sum, awoke.— To acquit, absolve, cleanse, relieve: ut scelere solvamur, be held guiltless: hunc scelere solutum periculo liberavit: Sit capitis damno Roma soluta mei, O.— To relax, smooth, unbend, quiet, soothe (poet.): solvatur fronte senectus (i. e. frons rugis solvatur), be cleared, H.: arctum hospitiis animum, H.—Of ties, obligations, or authority, to remove, cancel, destroy, efface, make void, annul, overthrow, subvert, violate, abolish: solutum coniugium, Iu.: nec coniugiale solutum Foedus in alitibus, O.: culpa soluta mea est, O.: quos (milites), soluto imperio, licentia conruperat, S.: solvendarum legum principium (i. e. dissolvendarum), Cu.: disciplinam militarem, subvert, L.: pactique fide data munera solvit, i. e. took back, O.— To loosen, impair, weaken, scatter, disperse, dissolve, destroy: plebis vis soluta atque dispersa, S.: senectus quae solvit omnia, L.: nodum (amicitiae) solvere Gratiae, H.: hoc firmos solvit amores, O.— To end, remove, relieve, soothe: ieiunia granis, O.: Curam Dulci Lyaeo, H.: corde metum, V.: pudorem, V.: solutam cernebat obsidionem, the siege raised, L.: Solventur risu tabulae (see tabula), H.— To accomplish, fulfil, complete, keep (of funeral ceremonies, vows, and promises): omnia paterno funeri iusta, finish the burial rites: iustis defunctorum corporibus solutis, Cu.: exsequiis rite solutis, V.: vota, fulfil: Vota Iovi, O.: solvisti fidem, you have kept your promise, T.: Esset, quam dederas, morte soluta fides, i. e. your pledge (to be mine through life), O.— To solve, explain, remove: quā viā captiosa solvantur, i. e. are refuted: Carmina non intellecta, O.: nodos iuris, Iu.—Of debts, to fulfil, pay, discharge, pay off: hoc quod debeo peto a te ut... solutum relinquas, settled: Castricio pecuniam iam diu debitam, a debt of long standing: ex quā (pensione) maior pars est ei soluta: rem creditori populo solvit, L.: ut creditae pecuniae solvantur, Cs.: debet vero, solvitque praeclare.—Of persons, to make payment, pay: cuius bona, quod populo non solvebat, publice venierunt: ei cum solveret, sumpsit a C. M. Fufiis: pro vecturā: tibi quod debet ab Egnatio, pay by a draft on Egnatius: numquam vehementius actum est quam ne solveretur, to stop payments: nec tamen solvendo aeri alieno res p. esset, able to pay its debt, L.; hence the phrase, solvendo esse, to be solvent: solvendo non erat, was insolvent: cum solvendo civitates non essent: ne videatur non fuisse solvendo.—Of money or property, to pay, pay over, hand over (for pecuniā rem or debitum solvere): emi: pecuniam solvi: pro quo (frumento) pretium, L.: quae praemia senatus militibus ante constituit, ea solvantur: arbitria funeris, the expenses of the funeral: Dona puer solvit, paid the promised gifts, O.: HS CC praesentia, in cash: legatis pecuniam pro frumento, L.—Of a penalty, to accomplish, fulfil, suffer, undergo: iustae et debitae poenae solutae sunt: capite poenas, S.: meritas poenas solvens, Cu.* * *solvere, solvi, solutus Vloosen, release, unbind, untie, free; open; set sail; scatter; pay off/back -
29 adtero
adterere, adtrivi, adtritus V TRANSrub, rub against; grind; chafe; wear out/down/away; diminish, impair; waste -
30 attero
atterere, attrivi, attritus V TRANSrub, rub against; grind; chafe; wear out/down/away; diminish, impair; waste -
31 deintegro
deintegrare, deintegravi, deintegratus V TRANSimpair; deprive of integrity; destroy (L+S) -
32 deminuo
deminuere, deminui, deminutus V TRANSmake smaller; cut up small; lessen/diminish/reduce (size/number/amount/scope); weaken; curtail; impair; understate; make diminutive; take away/deduct/deprive -
33 detero
deterere, detrivi, detritus V TRANSrub/wear/file away/down; remove, rub off/out; wear down to smooth surface; thresh (grain); pound; grind; chafe; impair/lessen/weaken; detract from; prune -
34 imminuo
imminuere, imminui, imminutus Vdiminish; impair; abbreviate (Col) -
35 attero
I.to weaken, ruin, rub against, rub away, erode.II.destroy, waste, weaken, impair. -
36 labefacio
, labefeci, labefactumto shake, loesen / impair. -
37 levo
I.to raise, lift up / relieve, ease / diminish, weaken, impair.II.to smooth, polish. -
38 accido
1.ac-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to begin to cut or to cut into [cf.: adamo, addubito, etc.); hence, so to cut a thing that it falls, to fell, to cut (as verb. finit. very rare).I.Lit.:II.accidunt arbores, tantum ut summa species earum stantium relinquatur,
Caes. B. G. 6, 27, 4:accisa ornus ferro,
Verg. A. 2, 626; cf.:velut accisis recrescenti stirpibus,
Liv. 26, 41, 22:accisis crinibus,
cut close, Tac. G. 19: ab locustis genus omne acciditur frugum, eaten up, Arnob. 1, 3.— Poet., to use up:fames accisis coget dapibus consumere mensas,
Verg. A. 7, 125.—Fig., to impair, weaken:2. I.ita proelio uno accidit Vestinorum res, ut, etc.,
Liv. 8, 29, 12; so,post accisas a Camillo Volscorum res,
id. 6, 5, 2; cf. 6, 12, 6.—Hence, accīsus, a, um, P. a., cut off or down; impaired, ruined: accisae res (opp. integrae), troubled, disordered, or unfortunate state of things:res,
Cic. Prov. Cons. 14, 34; Liv. 3, 10, 8; 8, 11, 12 al.:copiae,
Hirt. B. G. 8, 31; Liv. 8, 11, 8:robur juventutis,
id. 7, 29 fin.:opes,
Hor. S. 2, 2, 114:accisae desolataeque gentes,
Sil. 8, 590:reliquiae (hostium),
Tac. A. 1, 61.Lit.A.In gen. constr. with ad, in, local adverbs, with dat. or absol.: utinam ne accidisset abiegna ad terram trabes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22 (Trag. p. 281 ed. Vahl., where it is: accĕdisset, acc. to the MSS., v. Vahl. N. v.):B.signa de caelo ad terram,
Plaut. Rud. prol. 8; so,tam crebri ad terram accidebant quam pira,
id. Poen. 2, 38: trabs in humum accidens, Varr. ap. Non. 494 fin.; so,imago aetheris ex oris in terrarum accidat oras,
Lucr. 4, 215:rosa in mensas,
Ov. F. 5, 360: quo Castalia per struices saxeas lapsu accidit, Liv. Andr. ap. Fest. p. 310 Müll. (Rib. Trag. Rel. p. 5):ut missa tela gravius acciderent,
fall upon, hit, Caes. B. G. 3, 14; so Liv. 2, 50, 7.—Esp.: a. ad genua or genibus, of a suppliant, to fall at one's knees: me orat mulier lacrimansque ad genua accidit, Enn. ap. Non. 517, 15 (Com. v. 9 ed. Vahl.); so Ter. Hec. 3, 3, 18; Suet. Caes. 20; id. Claud. 10;C.for which: genibus praetoris,
Liv. 44, 31;also: ad pedes,
Cic. Att. 1, 14, 5, and absol.: quo accĭdam? quo applicem? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 114 ed. Vahl., where it is accĕdam).—Transf., to strike the senses, to reach a thing by means of the senses; constr. with ad, the dat. or acc.: vox, sermo accidit ad aurīs (or auribus; also, aurīs alicujus), the voice, the speech falls upon or reaches the ear: nota vox ad aurīs accidit, Att. ap. Non. 39, 5:II.nova res molitur ad aurīs accidere,
Lucr. 2, 1024; and:nihil tam populare ad populi Romani aurīs accidisse,
Cic. Sest. 50, 107:auribus,
Liv. 24, 46, 5; Quint. 12, 10, 75:aurīs,
Plaut. Stich. 1, 2, 31; absol., Liv. 10, 5, 2; 27, 15, 16 sq.; Curt. 4, 4, 5 al.; cf.also: clamor accidit ad aurīs,
Liv. 26, 40, 10; and absol.:clamor accidit,
id. 4, 33, 9; 40, 32, 2;likewise: nomen famaque alicujus accidit ad aliquem,
id. 21, 10, 12; v. Fabri ad h. l.—Hence sometimes in Livy: vox or fama accidit (ad aurīs or ad aliquem), with an acc. c. inf.:ut vox etiam ad hostes accideret captum Cominium esse,
Liv. 10, 41, 7:quia repente fama accidit classem Punicam adventare,
the report came, id. 27, 29, 7; v. Weissenb. a. h. l.Fig.A.In gen., to fall out, come to pass, happen, occur; and with dat. pers., to happen to, to befall one. (The distinction between the syn. evenio, accido, and contingo is this: evenio, i. e. ex-venio, is used of either fortunate or unfortunate events: accido, of occurrences which take us by surprise; hence it is used either of an indifferent, or, which is its general use, of an unfortunate occurrence: contingo, i. e. contango, indicates that an event accords with [p. 17] one's wishes; and hence is generally used of fortunate events. As Isid. says, Differ. 1: Contingunt bona: accidunt mala: eveniunt utraque):B.res accidit,
Caes. B. G. 1, 14;Id acciderat, ut Galli consilium caperent,
ib. 3, 2:si quid adversi acciderit,
Cic. Ac. 2, 38, 121; cf. ib. 1, 26, 57:nollem accidisset tempus, in quo, etc.,
id. Fam. 3, 10:si qua calamitas accidisset,
id. Verr. 2, 3, 55: id. Rosc. Am. 34:contra opinionem accidit,
Caes. B. G. 3, 9:pejus Sequanis accidit,
ib. 1, 31:periculum accidit,
ib. 3, 3:detrimentum accidit,
ib. 7, 52. Also of fortunate occurrences:omnia tibi accidisse gratissima,
Cic. Fam. 3, 1; 11, 15:accidit satis opportune,
Caes. B. G. 4, 22; cf. Brem. Nep. Milt. 1, 1; Herz. Caes. B. G. 7, 3.—Constr. with ut (Zumpt, § 621), sometimes with quod:accidit perincommode, quod eum nusquam vidisti,
Cic. Att. 1, 17; or with inf.:nec enim acciderat mihi opus esse,
id. Fam. 6, 11. Pleonast. in narrations: accidit ut, it happened, or came to pass, that: accidit ut una nocte omnes Hermae dejicerentur, it happened that, etc., Nep. Alc. 3, 2; so Cic. Fam. 3, 8, 8; id. Att. 1, 5, 4 al.—In part.1.Si quid cui accidat, or si quid humanitus accidat, euphemist. for to die; if any thing should happen to one (for which Ennius says:2.si quid me fuerit humanitus, Ann. v. 128 ed. Vahl.): si quid pupillo accidisset,
Cic. Inv. 2, 21; Caes. B. G. 1, 18;si quid mihi humanitus accidisset,
Cic. Phil. 1, 4; Dig. 34, 4, 30 § 2 al. (cf. the Greek ei ti pathoi); so, per aposiopesin, sive—quod heu timeo, sive superstes eris, Ov. Her. 13, 164. (But Cic. Mil. 22, 58; Caes. B. G. 2, 35, and similar passages, are to be taken in the usual signif.)—To turn out (this very rare):3.timeo “incertum” hoc quorsum accidat,
Ter. And. 1, 5, 29:si secus acciderit,
Cic. Fam. 6, 21, 2. —In gram., to belong to:plurima huic (verbo) accidunt (i. e. genus, tempora),
Quint. 1, 5, 41 al. -
39 adfligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
40 affligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.—
См. также в других словарях:
impair — impair, aire [ ɛ̃pɛr ] adj. et n. m. • 1521; impar 1484; lat. impar; d apr. pair I ♦ Adj. 1 ♦ Qui n est pas pair, qui ne peut être divisé par deux en donnant des nombres entiers. Nombres impairs. Math. Fonction impaire, dont la valeur change de… … Encyclopédie Universelle
impair — impair, aire (in pêr, pê r ) adj. 1° Terme d arithmétique. Opposé à pair ; qu on ne peut diviser en deux nombres entiers égaux. Trois, cinq, sept, etc. sont des nombres impairs. Années impaires, celles qui sont exprimées par un nombre impair … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
impair — im·pair /im per/ vt 1: to damage or make worse by or as if by diminishing impair ed health 2: to diminish the value of (property or property rights); specif: to diminish the value of (legal contractual obligations) to the point that a party loses … Law dictionary
impair — Impair. adj. Qui n est point pair, nombre impair. Nous sommes icy nombre impair, en nombre impair. tout nombre est pair ou impair … Dictionnaire de l'Académie française
Impair — Im*pair , v. t. [imp. & p. p. {Impaired}; p. pr. & vb. n. {Impairing}.] [Written also {empair}.] [OE. empeiren, enpeiren, OF. empeirier, empirier, F. empirer, LL. impejorare; L. pref. im in + pejorare to make worse, fr. pejor worse. Cf.… … The Collaborative International Dictionary of English
Impair — Im pair, a. [F. impair uneven, L. impar; im not + par equal.] Not fit or appropriate. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Impair — Im*pair , v. t. To grow worse; to deteriorate. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Impair — Im*pair , n. Diminution; injury. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
impair — (v.) late 14c., earlier ampayre, apeyre (c.1300), from O.Fr. empeirier (Mod.Fr. empirer), from V.L. *impejorare make worse, from assimilated form of in into, in (see IN (Cf. in ) (2)) + L.L. pejorare make worse, from pejor worse. In reference to… … Etymology dictionary
impair — damage, mar, *injure, harm, hurt, spoil Analogous words: *weaken, enfeeble, debilitate, sap, undermine, disable, cripple: *deface, disfigure: *deform, distort, contort, warp Antonyms: improve, amend: repair Contrasted words: better, ameliorate… … New Dictionary of Synonyms
impair — [v] harm, hinder blemish, blunt, cheapen, damage, debase, debilitate, decrease, destroy, deteriorate, devaluate, devalue, diminish, ding*, disqualify, enervate, enfeeble, hurt, injure, invalidate, lessen, lose strength, make useless, mar,… … New thesaurus