-
21 callim
Isecretly, in secret, unknown to; privately; covertly; by fraudIIwithout knowledge of, unknown to; concealed/secret from; (rarely w/ABL) -
22 circumscriptorie
by fraud/deceit -
23 circumventio
trickery, fraud, circumvention -
24 depactor
one who setles/arranges discreditably; embezzeler; fraud -
25 depectulatus
fraud, act of defrauding/plundering -
26 depeculo
depeculare, depeculavi, depeculatus V TRANSdefraud/embezzle, deprive by fraud; steal/rob/plunder/despoil/rifle; diminish -
27 falsitas
falsehood, untruth, fraud, deceit; (sometimes pl.) -
28 fraudulentia
fraud, deceit; dishonesty; knavery; deceitfulness; disposition to defraud -
29 adlectus
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
30 adlegati
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
31 adlegatus
allēgātus ( adl-), ūs, m. [id.], an instigating to a deceit or fraud (cf. 1. allego, I. B.):meo adlegatu venit,
Plaut. Trin. 5, 2, 18; cf. Gell. 13, 20, 19. -
32 adlego
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
33 allegati
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
34 allegatus
allēgātus ( adl-), ūs, m. [id.], an instigating to a deceit or fraud (cf. 1. allego, I. B.):meo adlegatu venit,
Plaut. Trin. 5, 2, 18; cf. Gell. 13, 20, 19. -
35 allego
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
36 ars
ars, artis, f. [v. arma], skill in joining something, combining, working it, etc., with the advancement of Roman culture, carried entirely beyond the sphere of the common pursuits of life, into that of artistic and scientific action, just as, on the other hand, in mental cultivation, skill is applied to morals, designating character, manner of thinking, so far as it is made known by external actions (syn.: doctrina, sollertia, calliditas, prudentia, virtus, industria, ratio, via, dolus).I. A.Lit.:B.Zeno censet artis proprium esse creare et gignere,
Cic. N. D. 2, 22, 57:quarum (artium) omne opus est in faciendo atque agendo,
id. Ac. 2, 7, 22; id. Off. 2, 3, 12 sq.—Transf.1.With the idea extended, any physical or mental activity, so far as it is practically exhibited; a profession, art ( music, poetry, medicine, etc.); acc. to Roman notions, the arts were either liberales or ingenuae artes, arts of freemen, the liberal arts; or artes illiberales or sordidae, the arts, employments, of slaves or the lower classes.a.In gen.:b.Eleus Hippias gloriatus est nihil esse ullā in arte rerum omnium, quod ipse nesciret: nec solum has artes, quibus liberales doctrinae atque ingenuae continerentur, geometriam, musicam, litterarum cognitionem et poëtarum, atque illa, quae de naturis rerum, quae de hominum moribus, quae de rebus publicis dicerentur, sed anulum, quem haberet, pallium, quo amictus, soccos, quibus indutus esset, se suā manu confecisse,
Cic. de Or. 3, 32, 127:Jam de artificiis et quaestibus, qui liberales habendi, qui sordidi sint, haec fere accepimus. Primum improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut feneratorum. Illiberales autem et sordidi quaestus mercenariorum omniumque, quorum operae, non artes emuntur: est enim in illis ipsa merces auctoramentum servitutis... Opificesque omnes in sordidā arte versantur... Quibus autem artibus aut prudentia major inest aut non mediocris utilitas quaeritur, ut medicina, ut architectura, ut doctrina rerum honestarum, hae sunt iis, quorum ordini conveniunt, honestae,
Cic. Off. 1, 42, 150 sq.; cf. id. Fam. 4, 3:artes elegantes,
id. Fin. 3, 2, 4:laudatae,
id. de Or. 1, 3, 9:bonae,
Ov. Tr. 3, 7, 32:optimae,
Cic. Fin. 2, 34, 111:magnae,
id. Or. 1, 4:maximae,
id. de Or. 1, 2, 6:gravissimae,
id. Fin. 2, 34, 112:leviores artes,
id. Brut. 1, 3:mediocres,
id. de Or. 1, 2, 6:omnis artifex omnis artis,
Vulg. Apoc. 18, 22:artifices omnium artium,
ib. 1 Par. 22, 15.—Esp., of a single art, and,(α).With an adj. designating it:(β).ars gymnastica,
gymnastics, Plaut. Most. 1, 2, 73:ars duellica,
the art of war, id. Ep. 3, 4, 14:ars imperatoria,
generalship, Quint. 2, 17, 34:(artes) militares et imperatoriae,
Liv. 25, 9, 12:artes civiles,
politics, Tac. Agr. 29:artes urbanae,
i. e. jurisprudence and eloquence, Liv. 9, 42:ars grammatica,
grammar, Plin. 7, 39, 40, § 128:rhetorica,
Quint. 2, 17, 4:musica,
poetry, Ter. Hec. prol. 23:musica,
music, Plin. 2, 25, 23, § 93:medicae artes,
the healing art, medicine, Ov. H. 5, 145; so,ars Apollinea,
id. Tr. 3, 3, 10:magica,
Verg. A. 4, 493, and Vulg. Sap. 17, 7; so,maleficis artibus inserviebat,
he used witchcraft, ib. 2 Par. 33, 6 al.—With a gen. designating it:2.ars disserendi,
dialectics, Cic. de Or. 2, 38, 157:ars dicendi,
the art of speaking, id. ib. 1, 23, 107, and Quint. 2, 17, 17; so,ars eloquentiae,
id. 2, 11, 4:ars medendi,
Ov. A. A. 2, 735:ars medentium,
Stat. S. 5, 1, 158:medicorum ars,
Vulg. 1 Par. 16, 12:pigmentariorum ars,
the art of unguents, ib. 2 Par. 16, 4:ars armorum,
the art of war, Quint. 2, 17, 33:ars pugnae,
Vulg. Judith, 5, 27; so in plur.:belli artes,
Liv. 25, 40, 5:ars gubernandi,
navigation, Cic. Div. 1, 14, 24; Quint. 2, 17, 33; so,ars gubernatoris,
Cic. Fin. 1, 13, 42.—Sometimes the kind of art may be distinguished by the connection, so that ars is used absol. of a particular art:instruere Atriden num potes arte meā? i. e. arte sagittandi,
Ov. H. 16, 364:tunc ego sim Inachio notior arte Lino, i. e. arte canendi,
Prop. 3, 4, 8:fert ingens a puppe Notus: nunc arte (sc. navigandi) relictā Ingemit,
Stat. Th. 3, 29; so Luc. 7, 126; Sil. 4, 715:imus ad insignes Urbis ab arte (sc. rhetoricā) viros,
Ov. Tr. 4, 10, 16:ejusdem erat artis, i. e. artis scaenofactoriae,
Vulg. Act. 18, 3.—Science, knowledge:C. 1.quis ignorat, ii, qui mathematici vocantur, quantā in obscuritate rerum et quam reconditā in arte et multiplici subtilique versentur,
Cic. de Or. 1, 3, 10:nam si ars ita definitur, ex rebus penitus perspectis planeque cognitis atque ab opinionis arbitrio sejunctis, scientiāque comprehensis, non mihi videtur ars oratoris esse ulla,
id. ib. 1, 23, 108: nihil est quod ad artem redigi possit, nisi ille prius, qui illa tenet. quorum artem instituere vult, habeat illam scientiam (sc. dialecticam), ut ex iis rebus, quarum ars nondum sit, artem efficere possit, id. ib. 1, 41, 186:ars juris civilis,
id. ib. 1, 42, 190:(Antiochus) negabat ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur... Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud, quod propositum sit arti,
id. Fin. 5, 6, 16; id. ad Q. Fr. 1, 1, 9; id. Cael. 30, 72; id. Or. 1, 4:vir bonus optimisque artibus eruditus,
Nep. Att. 12, 4: ingenium docile, come, ap-tum ad artes optimas, id. Dion, 1, 2 al.—The theory of any art or science: ars est praeceptio, quae dat certam viam rationemque faciendi aliquid, Auct. ad Her. 1, 1;a.Asper, p. 1725 P.: non omnia, quaecumque loquimur, mihi videntur ad artem et ad praecepta esse revocanda,
not every thing is to be traced back to theory and rules, Cic. de Or. 2, 11, 44: res mihi videtur esse facultate ( in practice) praeclara, arte ( in theory) mediocris;ars enim earum rerum est, quae sciuntur: oratoris autem omnis actio opinionibus, non scientiā continetur,
id. ib. 2, 7, 30; id. Ac. 2, 7, 22.—In later Lat. ars is used,Absol. for grammatical analysis, grammar:b.curru non, ut quidam putant, pro currui posuit, nec est apocope: sed ratio artis antiquae, etc.,
Serv. ad Verg. A. 1, 156; 1, 95: et hoc est artis, ut (vulgus) masculino utamur, quia omnia Latina nomina in us exeuntia, si neutra fuerint, tertiae sunt declinationis, etc., id. ad eund. ib. 1, 149: secundum artem dicamus honor, arbor, lepor: plerumque poëtae r in s mutant, id. ad eund. ib. 1, 153 al.—Hence also,As a title of books in which such theories are discussed, for rhetorical and, at a later period, for grammatical treatises.(α).Rhetorical:(β).quam multa non solum praecepta in artibus, sed etiam exempla in orationibus bene dicendi reliquerunt!
Cic. Fin. 4, 3, 5:ipsae rhetorum artes, quae sunt totae forenses atque populares,
id. ib. 3, 1, 4: neque eo dico, quod ejus (Hermagorae) ars mihi mendosissime scripta videatur; nam satis in eā videtur ex antiquis artibus ( from the ancient works on rhetoric) ingeniose et diligenter electas res collocāsse, id. Inv. 1, 6 fin.:illi verbis et artibus aluerunt naturae principia, hi autem institutis et legibus,
id. Rep. 3, 4, 7:artem scindens Theodori,
Juv. 7, 177.—Grammar:2.in artibus legimus superlativum gradum non nisi genitivo plurali jungi,
Serv. ad Verg. A. 1, 96: ut in artibus lectum est, id. ad eund. ib. 1, 535.—So Ars, as the title of the later Lat. grammars: Donati Ars Grammatica, Cledonii Ars, Marii Victorini Ars, etc.; v. the grammarians in Gothofred., Putsch., Lindem., Keil.—The knowledge, art, skill, workmanship, employed in effecting or working upon an object (Fr. adresse):3.majore quādam opus est vel arte vel diligentiā,
Cic. Ac. 2, 14 fin.:et tripodas septem pondere et arte pares,
Ov. H. 3, 32: qui canit arte, canat;qui bibit arte, bibat,
id. A. A. 2, 506:arte laboratae vestes,
Verg. A. 1, 639:plausus tunc arte carebat,
was void of art, was natural, unaffected, Ov. A. A. 1, 113.—(Concr.) The object artistically formed, a work of art:4.clipeum efferri jussit Didymaonis artis,
Verg. A. 5, 359:divite me scilicet artium, Quas aut Parrhasius protulit aut Scopas,
Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 1, 6, 17.—Artes (personified), the Muses:II.artium chorus,
Phaedr. 3, prol. 19.—Transf. from mind to morals, the moral character of a man, so far as it is made known by actions, conduct, manner of acting, habit, practice, whether good or bad:si in te aegrotant artes antiquae tuae,
your former manner of life, conduct, Plaut. Trin. 1, 2, 35; cf. Hor. C. 4, 15, 12; Plaut. Trin. 2, 1, 6 Lind.:nempe tuā arte viginti minae Pro psaltriā periere,
Ter. Ad. 4, 7, 24:quid est, Quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?
my assiduity, id. And. 1, 1, 4:Hac arte (i. e. constantiā, perseverantiā) Pollux et vagus Hercules Enisus arces attigit igneas,
Hor. C. 3, 3, 9:multae sunt artes (i. e. virtutes) eximiae, hujus administrae comitesque virtutis (sc. imperatoris),
Cic. Imp. Pomp. 13; id. Fin. 2, 34, 115; id. Verr. 2, 4, 37 Zumpt:nam imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est,
Sall. C. 2, 4 Kritz; so id. ib. 5, 7:cultusque artesque virorum,
Ov. M. 7, 58:mores quoque confer et artes,
id. R. Am. 713: praeclari facinoris aut artis [p. 167] bonae famam quaerere, Sall. C. 2, 9; so id. ib. 10, 4:animus insolens malarum artium,
id. ib. 3, 4; so Tac. A. 14, 57.—Hence also, absol. in mal. part. as in Gr. technê for cunning, artifice, fraud, stratagem:haec arte tractabat virum,
Ter. Heaut. 2, 3, 125 (cf. Ov. H. 17, 142):capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios,
Liv. 2, 51; 3, 35:at Cytherea novas artes, nova pectore versat Consilia,
Verg. A. 1, 657; so id. ib. 7, 477:ille dolis instructus et arte Pelasgā,
id. ib. 2, 152:talibus insidiis perjurique arte Sinonis Credita res, etc.,
id. ib. 2, 195:fraudes innectere ponto Antiquā parat arte,
Luc. 4, 449:tantum illi vel ingenii vel artis vel fortunae superfuit,
Suet. Tit. 1:fugam arte simulantes,
Vulg. Jud. 20, 32: regem summis artibus pellexit, pasêi mêchanêi, Suet. Vit. 2. -
37 captio
captĭo, ōnis, f. [capio].I.Lit., a catching: pignoris, Gai Inst. 4, 12; 4, 29; cf. Gell. 7, 10, 3: odoris, Lact. Opif. Dei, 10.—B. II.Trop., a deceiving, deception, fraud, deceit, Plaut. Ep. 2, 2, 112; 5, 2, 36; id. Most. 5, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 65:B.si in parvulā re captionis aliquid vererere,
Cic. Quint. 16, 53:incidere in captionem,
Dig. 4, 1, 1:consilium multis captionibus suppositum,
ib. 4, 4, 1; Paul. Sent. 5, 33, 2.—Esp. freq. in dialectics, a fallacious argument, a sophism:C.omnes istius generis captiones eodem modo refelluntur,
Cic. Fat. 13, 30:praestigiis quibusdam et captionibus depelli,
id. Ac. 2, 14, 45:dialecticae,
id. Fin. 2, 6, 17:captiones discutere,
id. Ac. 2, 15, 46:metuere,
Plaut. As. 4, 1, 45:induere se in captiones,
Cic. Div. 2, 17, 41:in captione haerere,
Gell. 16, 2, 5:explicare,
Cic. Div. 2, 17, 41; id. Brut. 53, 198; cf. id. ib. § 197; id. Att. 10, 15, 2.—Meton. (causa pro effectu; cf.: fraudi esse), an injury, a disadvantage:ne quid captioni mihi sit,
Plaut. Most. 3, 3, 19 Lorenz ad loc.:mea captio est, si quidem ejus inopiā minus multa ad me scribis,
Cic. Att. 5, 4, 4; Dig. 29, 3, 7; 50, 17, 200. -
38 circumscriptio
circumscriptĭo, ōnis, f. [circumscribo].* I.Prop. (acc. to circumscribo, I.), an encircling, and (concrete) a circle:II.ex circumscriptione excedere,
Cic. Phil. 8, 8, 23.—(Acc. to circumscribo, II. A.) A boundary, limit, outline, contour, circuit, compass (most freq. in Cic.): terrae situm, [p. 341] formam, circumscriptionem, Cic. Tusc. 1, 20, 45:2.aeternitas, quam nulla temporis circumscriptio metiebatur,
id. N. D. 1, 9, 21:corporeae forma circumscriptionis,
Arn. 2, 93; 3, 135.—In rhet.(α).A period:(β).verborum,
Cic. Or. 61, 204:ipsa enim natura verborum quādam circumscriptione comprehendit concluditque sententiam,
id. Brut. 8, 34; cf. Quint. 9, 4, 124.—A compendious statement, summing up, Quint. 9, 3, 91.—(γ).A figure of speech, prob. the limitation of a question by the removal of a circumstance in dispute, Quint. 9, 1, 35 Halm (dub.; cf. id. 9, 4, 9).—B.(Acc. to circumscribo, II. C.) A deceiving, cheating, overreaching, defrauding (esp. in pecuniary transactions, and by judicial artifice, by pettifogging):adulescentium,
Cic. Off. 3, 15, 61:praediorum proscriptiones cum mulierculis apertā circumscriptione fecisti,
id. Fl. 30, 74; Sen. Ira, 3, 2, 1.—In plur., Cic. Clu. 16, 46; Sen. Ira, 2, 9, 4.—In gen., of deception, deceit, fraud, Sen. Ep. 82, 22; Tert. Pat. 5. -
39 circumscriptorie
circumscriptōrĭē, adv., by fraud, deceit: agere aliquid, Lex Rom. Burg. tit. 36. -
40 cupiditas
cŭpĭdĭtas, ātis ( gen. plur. rarely -tatium, Cic. Sest. 66, 138; Sen. Ep. 5, 7), f. [cupidus], a desire, wish, longing, in a good and (more freq.) in a bad sense.I.In a good sense, a longing, desire.(α).With gen.:(β).insatiabilis quaedam veri videndi,
Cic. Tusc. 1, 19, 44:cognoscendi,
id. ib.:imitandi,
id. Brut. 92, 317:mirabilis pugnandi,
Nep. Milt. 5, 1 al.:justi et magni triumphi,
Cic. Pis. 25, 59:gloriae,
id. ib.:mira studiorum,
Tac. Or. 2:cibi,
appetite, Cels. 2, 3 al. —With ad:(γ).tanta cupiditas ad reditum,
Cic. Phil. 1, 4, 9:tanta ad venandum,
Curt. 9, 1, 33.—Absol.:II.nimis flagrare cupiditate,
Cic. de Or. 1, 30, 134:nimis confidere propter cupiditatem,
on account of warm desire, id. Off. 1, 21, 73:de voluntate tuā, ut simul simus, vel studio potius et cupiditate non dubito,
eager longing, id. Att. 12, 26, 1; cf.: tanta erat magnificentia apud opulentiores, cupiditas apud humiliores, devotion, enthusiasm, Auct. B. G. 8, 51 fin. —In a bad sense, a passionate desire, lust, passion, cupidity.A.In gen.(α).With gen.:(β).pecuniae,
Caes. B. G. 6, 22; Quint. 7, 2, 30 al.:praedae,
Caes. B. G. 6, 34:praeceps et lubrica dominandi,
Cic. Phil. 5, 18, 50:laedendi,
Quint. 5, 7, 30:diutius exigendi mercedulas,
id. 12, 11, 14 et saep. —Absol.:b.vel libido vel cupiditas,
Cic. Tusc. 4, 19, 44:vita maxime disjuncta a cupiditate,
id. Rosc. Am. 14, 39:caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas,
id. Inv. 1, 2, 2:mala,
Ter. Heaut. 1, 2, 34:vita hominum sine cupiditate agitabatur,
Sall. C. 2, 1:indomitas cupiditates atque effrenatas habere,
Cic. Verr. 2, 1, 24, § 62; cf.:domitas habere libidines, coërcere omnes cupiditates,
id. de Or. 1, 43, 194 et saep.:P. Naso omni carens cupiditate (i. e. non appetens provinciam),
id. Phil. 3, 10, 25:temeritatem cupiditatemque militum reprehendit,
immoderate love of fighting, Caes. B. G. 7, 52.—Carnal desire, lust, Plin. 36, 5, 4, § 21;2.of animals,
Col. 6, 27, 4.—Transf., the object of desire (cf. epithumia):B.alicujus ex inpurissimis faucibus inhonestissimam cupiditatem eripere,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19; cf. id. Scaur. 14, 45.—In partic.1.A passionate desire for money or other possessions; avarice, cupidity, covetousness:b.nisi ipsos caecos redderet cupiditas et avaritia et audacia,
Cic. Rosc. Am. 35, 101;so with avaritia,
Quint. 12, 1, 6; Suet. Dom. 9:et contemptus pecuniae et cupiditas,
Quint. 7, 2, 30;opp. abstinentia,
Suet. Dom. 9; 10:cupiditas causa sceleris fuit,
Quint. 5, 12, 6 Spald.; 3, 5, 10; 5, 10, 34; Suet. Calig. 44 al.—The passion of love:c.cupiditatis ardor,
Curt. 8, 4, 27:insana,
Val. Max. 7, 3, 10:aliquam non cupiditate tantā diligere, ut, etc.,
Suet. Calig. 24.—Greediness of gain in trade, usury, overreaching, fraud, Cic. Att. 1, 17, 9.—d.The lust of power, ambition (post-Aug.):2.non te propria cupiditas, sed aliena utilitas principem fecit,
Plin. Pan. 7.—An undue partiality, spirit of party:(testes) aut sine ullo studio dicebant, aut cum dissimulatione aliquā cupiditatis,
Cic. Fl. 10, 21; 26, 64; id. Planc. 17, 43; Liv. 24, 28, 8.
См. также в других словарях:
fraud — n [Latin fraud fraus] 1 a: any act, expression, omission, or concealment calculated to deceive another to his or her disadvantage; specif: a misrepresentation or concealment with reference to some fact material to a transaction that is made with… … Law dictionary
Fraud — • In the common acceptation of the word, an act or course of deception deliberately practised with the view of gaining a wrong and unfair advantage Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Fraud Fraud … Catholic encyclopedia
fraud — [frɔːd ǁ frɒːd] noun [countable, uncountable] LAW a method of illegally getting money from a person or organization, often using clever and complicated methods: • Should audits be expected to detect every fraud? • He had a criminal conviction for … Financial and business terms
FRAUD — FRAUD, the prohibition against wronging another in selling or buying property (Lev. 25:14) is one of civil (see Ona ah ) rather than criminal law – although, since it is a negative injunction, its violation by any overt act may result in the… … Encyclopedia of Judaism
Fraud — (fr[add]d), n. [F. fraude, L. fraus, fraudis; prob. akin to Skr. dh[=u]rv to injure, dhv[.r] to cause to fall, and E. dull.] 1. Deception deliberately practiced with a view to gaining an unlawful or unfair advantage; artifice by which the right… … The Collaborative International Dictionary of English
fraud — [fro:d US fro:d] n [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: fraude, from Latin fraus deceiving ] 1.) [U and C] the crime of deceiving people in order to gain something such as money or goods tax/insurance/credit card etc fraud ▪ He s been charged… … Dictionary of contemporary English
fraud — [ frɔd ] noun ** 1. ) count or uncount the crime of obtaining money from someone by tricking them: Police are investigating a complex fraud involving several bogus contractors. tax/insurance/benefit fraud a ) only before noun relating to fraud:… … Usage of the words and phrases in modern English
Fraud — hat verschiedene Bedeutungen: Fraud griech. Apate oder auch Fraus ist die Göttin der Falschheit aus griech./ röm. Mythologie. Ist das weibliche Pendant von Dolos (/röm. Dolus). Fraud ist ein vom englischen fraud übernommener, in der Fachsprache… … Deutsch Wikipedia
fraud — criminal deception, early 14c., from O.Fr. fraude deception, fraud (13c.), from L. fraudem (nom. fraus) deceit, injury. The noun meaning impostor, humbug is attested from 1850. Pious fraud deception practiced for the sake of what is deemed a good … Etymology dictionary
fraud — Fraud is an abstract concept, to do with criminal deception, but ‘you old fraud’, applied to a person, is a fairly mild way of saying that he is putting on an act of some kind. Use of the expression sometimes implies that the person concerned… … A dictionary of epithets and terms of address
fraud — [n1] trickery, deception artifice, bamboozlement*, blackmail, cheat, chicane, chicanery, con, craft*, deceit, double dealing*, dupery, duping, duplicity, extortion, fake, fast one*, fast shuffle*, flimflam*, fourberie, fraudulence, graft, guile,… … New thesaurus