-
1 mōs
mōs mōris, m [1 MA-], a will, way, habit, manner, fashion, caprice, humor: suos quoique mos, T.: mores mulierum, T.: alieno more vivendumst mihi, after another's humor, T.: suo more, Cs.: morem alcui gerere, to accommodate oneself.—A custom, usage, manner, practice, wont, habit, fashion: ut nunc sunt mores, T.: legi morique parendum est: uti mos gentis illius est, S.: sicut meus est mos, wont, H.: militari more, Cs.: mos partium popularium et factionum, bad custom, S.: mos obsidiandi vias, L.: more sinistro, by a perverted custom, Iu.: Pellibus in morem cincti, after their manner, V.: crinem de more solutae, V.: ut mos fuit Bithyniae regibus: quae moris Graecorum non sint, L.: apis Matinae More modoque, like, H.: ut Domitiano moris erat, Ta.: praeter civium morem, contrary to usage, T.: raptae sine more Sabinae, in defiance of usage, V.: quod in morem vetustas perduxit, made a custom: quibus omnia vendere mos est, S.: sciant, quibus moris est inlicita mirari, Ta.: Moris erat quondam servare, etc., Iu.: nondum consulem iudicem appellari mos fuerat, L.: mos est Syracusis, ut dicat sententiam qui velit: quod iam in morem venerat, ut, etc., had become customary, L.: barbariam ex Gaditanorum moribus delere.— Morality, conduct: qui istic mos est? T.: mos est hominum, ut nolint, etc., nature.—Plur., conduct, behavior, manners, morals, character: quantum mei mores poscebant, respondi, S.: eius suavissimi mores: iusti: naturam moresque hominis cognoscere, character: perditi: exemplar vitae morumque, H.: morum quoque filius, i. e. like his father in character, Iu.: ignarus meorum morum, i. e. my trade, T.—Of things, quality, nature, manner, mode, fashion: caeli, V.: elabitur anguis in morem fluminis, like, V.: in hunc operis morem, H.— Manner, measure, moderation: Tempestas sine more furit, with singular fierceness, V.: (terra) supra morem densa, uncommonly, V.— A precept, law, rule: Quīs neque mos neque cultus erat, V.: moresque viris et moenia ponet, laws, V.* * *custom, habit; mood, manner, fashion; character (pl.), behavior, morals -
2 cōn-suēscō
cōn-suēscō suēvī (-suēstī, -suērunt, etc., C., Cs.; -suēmus, Pr.), suētus, ere, to accustom, inure, habituate: consuetus in armis Aevom agere: quibus consueti erant ferramentis, L.: consueti equi evadere, S.— To accustom oneself, form a habit, familiarize oneself: Rhenum transire, Cs.: in teneris, V.: Quam male consuescit, qui, etc., what a wicked custom, etc., O. — Usu. perf system, to be accustomed, be wont, have a habit: peierare consuevit: obsides accipere, non dare, Cs.: alquo ire, Cs.: reges tollere, H.: cum eo vivere, N.: quod plerumque accidere consuevit, as was usually the case, Cs.: pro magnis officiis consuesse tribui, Cs.: eo (equo) quo consuevit uti: quo consuerat intervallo, sequitur, at the usual distance, Cs.: ut consuesti: quem ad modum consuerunt: sicuti fieri consuevit, is wont, S.—To cohabit: illā, T.: mulieres quibuscum iste consuerat. -
3 cōnsuētūdō
cōnsuētūdō inis, f [consuetus], a custom, habit, use, usage, way, practice, familiarity, experience, tradition, precedent: exercitatio ex quā consuetudo gignitur: consuetudine quasi alteram naturam effici: a maioribus tradita, the traditions: populi R. hanc esse consuetudinem, ut, etc., Cs.: itineris, way of marching, Cs.: non est meae consuetudinis rationem reddere: maior tumultus, quam populi R. fert consuetudo, Cs.: consuetudinem tenere: cottidianae vitae, T.: vitae sermonisque nostri, daily life and speech: communis sensūs: in proverbii consuetudinem venit, a familiar proverb: in consuetudinem licentiae venire, become used to, Cs.: Gallica, way of life, Cs.: sortium, way of casting, Ta.: mala, H.: (linguā) longinquā consuetudine uti, long familiarity, Cs.: bene facere iam ex consuetudine in naturam vortit, by practice, S.: in consuetudine probari, generally: ex consuetudine, as usual, S.: pro meā consuetudine, according to my custom: consuetudine suā civitatem servare, character, Cs.: consuetudine pro nihilo habere, familiarity, S.: praeter consuetudinem, unexpectedly: in castris praeter consuetudinem tumultuari, unusual disorder, Cs. —Customary right, common law, usage: vetus maiorum: consuetudine ius esse putatur id, etc.: ut est consuetudo. — In gram., a usage, idiom, form of speech: verbum nostrae consuetudinis.—Social intercourse, companionship, familiarity, conversation: cum hominibus nostris consuetudines iungebat: victūs cum multis: dedit se in consuetudinem: consuetudine devinctus, T. — An amour, illicit love: parva, T.: hospitae, T.; cf. cum Fulviā stupri, S.* * *habit/custom/usage/way; normal/general/customary practice, tradition/convention; experience; empirical knowledge; sexual/illicit intercourse, intimacy, affair -
4 habitus
habitus ūs, m [HAB-], a condition, state, plight, habit, deportment, appearance, presence, mien: vir optimo habitu: corporis opimi: mediocris: oris et voltūs: habitūs corporum varii, Ta.: signa virginali habitu atque vestitu: Punicus, aspect, L.: muliebris.—Of things, condition, habit, appearance: armorum, L.: temporum, L.: gentes variae habitu vestis, V.—Of places: locorum, quality (of the soil), V.: Italiae, L.— Dress, attire Punicus cultus habitusque, L.: ubi Dardanios habitūs vidit, V.: Romano (i. e. the toga), H.: pastorum, L.: nec alius feminis quam viris, Ta.: longos habitūs sumit, Iu.—Fig., quality, nature, character: iustitia est habitus animi, etc.: rationis: Suo habitu vitam degere, Ph.: orationis.— A state of feeling, disposition: ex praesenti eos aestimat habitu, L.: quis habitus provinciarum? Ta.—In philos., moral culture.* * *condition, state; garment/dress/"get-up"; expression, demeanor; character -
5 īnstitūtum
īnstitūtum ī, n [P. of instituo], a purpose, intention, design: consulatūs tui: pauca de instituto meo dicere: huius libri.—A practice, custom, usage, habit: hi linguā, institutis differunt, Cs.: meretricium: utor instituto meo: abduci ab institutis suis, principles: aliorum instituto fecisse, precedent: contra omnium instituta, precedents: instituto suo copias eduxit, Cs.: militem ex instituto dare, according to usage, L.—An institution, ordinance, decree, regulation: praetoris: instituta maiorum domi militiaeque, S.: omnia traditis institutis acta: patriae, N.: duarum vitarum instituta, plans.—Plur., principles, elements: philosophiae.* * *custom, principle; decree; intention; arrangement; institution; habit, plan -
6 consuesco
consuescere, consuevi, consuetus Vaccustom oneself; become/be accustomed/used; inure, habituate; familiarize; be intimate/have sexual intercourse with; form a habit; be in the habit of -
7 habituo
habituare, habituavi, habituatus V INTRANShabituate, bring into condition/habit (body); (PASS) be conditioned/in habit -
8 consuetudo
consŭētūdo, ĭnis, f. [consuesco].I.A being accustomed, custom, habit, use, usage.A.In gen. (very freq. in all periods, esp. in prose):(β).exercitatio ex quā consuetudo gignitur,
Cic. de Or. 2, 87, 358:dicunt... consuetudine quasi alteram naturam effici,
id. Fin. 5, 25, 74:ad parentium consuetudinem moremque deducimur,
id. Off. 1, 32, 118; id. Mil. 1, 1; id. Clu. 38, 96:majorum,
id. Div. in Caecil. 21, 67; cf. id. ib. 2, 5:Siculorum ceterorumque Graecorum,
id. Verr. 2, 2, 52, § 129; id. de Or. 2, 3, 13; Caes. B. G. 1, 45; cf. id. ib. 1, 43:eorum dierum,
id. ib. 2, 17:non est meae consuetudinis rationem reddere, etc.,
Cic. Rab. Perd. 1, 1: con [p. 441] suetudo mea fert, id. Caecin. 29, 85:consuetudinem tenere, etc.,
id. Phil. 1, 11, 27:haec ad nostram consuetudinem sunt levia,
Nep. Epam. 2, 3:contra morem consuetudinemque civilem aliquid facere,
Cic. Off. 1, 41, 148:quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut, etc.,
Caes. B. G. 1, 50; cf. with ut, id. ib. 4, 5:cottidianae vitae,
Ter. Heaut. 2, 3, 42:virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur,
Cic. Lael. 6, 21; cf.:vitae meae,
id. Rab. Perd. 1, 2;and sermonis,
id. Fat. 11, 24; Quint. 1, 6, 45:communis sensūs,
Cic. de Or. 1, 3, 12:jam in proverbii consuetudinem venit,
id. Off. 2, 15, 55:victūs,
id. Att. 12, 26, 2; Caes. B. G. 1, 31:otii,
Quint. 1, 3, 11 al.:peccandi,
Cic. Verr. 2, 3, 76, § 176; Quint. 7, 2, 44:splendidior loquendi,
Cic. Brut. 20, 78:loquendi,
Quint. 1, 6, 43; 11, 1, 12:dicendi,
Cic. Mur. 13, 29; Quint. 2, 4, 16:docendi,
id. 2, 5, 2:vivendi,
id. 1, 6, 45:immanis ac barbara hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21; cf.:classium certis diebus audiendarum,
Quint. 10, 5, 21 al.:indocta,
Cic. Or. 48, 161: mala, * Hor. S. 1, 3, 36:assidua,
Quint. 1, 1, 13:longa,
id. 2, 5, 2:vetus,
id. 1, 6, 43:communis,
id. 11, 1, 12; 12, 2, 19:vulgaris,
id. 2, 13, 11; Cic. de Or. 1, 58, 248:bene facere jam ex consuetudine in naturam vortit,
Sall. J. 85, 9:omnia quae in consuetudine probantur,
generally, Cic. Ac. 2, 24, 75:negant umquam solam hanc alitem (aquilam) fulmine exanimatam. Ideo armigeram Jovis consuetudo judicavit,
the general opinion, Plin. 10, 3, 4, § 15.—With prepp., ex consuetudine, pro consuetudine, and absol. consuetudine, according to or from custom, by or from habit, in a usual or customary manner, etc.:B.Germani celeriter ex consuetudine suā phalange factā impetus gladiorum exceperunt,
Caes. B. G. 1, 52; so with ex, Sall. J. 71, 4; 85, 9; Quint. 2, 5, 1; Suet. Ner. 42 al.:pro meā consuetudine,
according to my custom, Cic. Arch. 12, 32:consuetudine suā Caesar sex legiones expeditas ducebat,
Caes. B. G. 2, 19; 2, 32:consuetudine animus rursus te huc inducet,
Plaut. Merc. 5, 4, 41:huc cum se consuetudine reclinaverunt,
Caes. B. G. 6, 27 fin.; so id. ib. 7, 24, 2; Sall. J. 31, 25 al.—Less freq.: praeter consuetudinem, contrary to experience, unexpectedly (opp. praeter naturam), Cic. Div. 2, 28, 60:plures praeter consuetudinem armatos apparere,
contrary to custom, Nep. Hann. 12, 4; cf.:contra consuetudinem,
Cic. Off. 1, 41, 148:supra consuetudinem,
Cels. 2, 2.—Esp.1.Customary right, usage as a common law:2.(jus) constat ex his partibus: naturā, lege, consuetudine, judicato... consuetudine jus est id, quod sine lege aeque ac si legitimum sit, usitatum est,
Auct. Her. 2, 13, 19; Cic. Inv. 2, 54, 162:consuetudine jus esse putatur id, quod voluntate omnium sine lege vetustas comprobavit,
id. ib. 2, 22, 67; Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 601; Cic. Caecin. 8, 23; id. Div. in Caecil. 2, 5; Dig. 1, 3, 32.—In gram. (instead of consuetudo loquendi; cf. supra), a usage or idiom of language, Varr. L. L. in 8th and 9th books on almost every page; Cic. Or. 47, 157; Quint. 1, 6, 3; 1, 6, 16; 2, 5, 2.—Hence,3.In Col. for language in gen.:II.consuetudini Latinae oeconomicum Xenophontis tradere,
Col. 12, praef. §7: nostra (opp. Graeca),
id. 6, 17, 7.—Social intercourse, companionship, familiarity, conversation (freq. and class; in an honorable sense most freq. in Cic.).A.In gen.:B.(Deiotarus) cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,
Cic. Deiot. 9, 27; so in plur.:victūs cum multis,
id. Mil. 8, 21; and in sing.:victūs,
id. Or. 10, 33:domesticus usus et consuetudo est alicui cum aliquo,
id. Rosc. Am. 6, 15; cf. id. Fam. 13, 23, 1:consuetudine conjuncti inter nos sumus,
id. Att. 1, 16, 11:consuetudine ac familiaritate,
id. Quint. 3, 12;so with familiaritas,
id. Fam. 10, 3, 1:dare se in consuetudinem,
id. Pis. 28, 68:insinuare in alicujus consuetudinem,
id. Fam. 4, 13, 6; cf.:immergere se in consuetudinem alicujus,
id. Clu. 13, 36:epistularum,
epistolary correspondence, id. Fam. 4, 13, 1:nutrimentorum,
community, Suet. Calig. 9.—In partic., intercourse in love, in an honorable, and more freq. in a dishonorable sense, a love affair, an amour, love intrique, illicit intercourse, Ter. And. 3, 3, 28; id. Hec. 3, 3, 44; Suet. Tib. 7; id. Ner. 35; Ter. And. 1, 1, 83; 1, 5, 44; 2, 6, 8; Liv. 39, 9, 6 and 7; Quint. 5, 11, 34; Suet. Tit. 10 al.—So also freq.: consuetudo stupri,
Sall. C. 23, 3; Suet. Calig. 24; id. Oth. 2; Curt. 4, 10, 31. -
9 habituo
hăbĭtŭo, āre, v. a. [id.], to bring into a condition or habit of body; in pass., to be constituted or conditioned in any manner, to be in any condition or habit of body (post-class.):si nutrix malo suco atque corpore habituari videatur,
Cael. Aur. Tard. 1, 4, 79; id. ib. 4, 8, 109. -
10 habitus
1.hăbĭtus, a, um, Part. and P. a., from habeo, q. v. fin.2. I.Lit.A.In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.):2.cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus,
Cic. Cael. 24, 59:qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo,
id. Brut. 91, 313; cf.:qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur,
id. ib. 16, 64:mediocris,
id. ib. 91, 316:oris,
id. N. D. 1, 25, 99:oris et vultus,
id. Fin. 3, 17, 56:habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum,
Tac. G. 4; cf.:positio caeli corporibus habitum dedit,
id. Agr. 11:adde vultum habitumque hominis,
Hor. S. 2, 4, 92:moderati aequabilesque,
Cic. Fin. 5, 12, 36:signa virginali habitu atque vestitu,
deportment, appearance, id. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.:Himera in muliebrem figuram habitumque formata,
id. ib. 2, 2, 35, §87: habitum vestitumque pristinum reducere,
Suet. Aug. 40:vestitu calciatuque et cetero habitu,
id. Calig. 52:idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc.,
Juv. 11, 149:nudus agas... en habitum, quo, etc.,
id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora;qui in arduum, incumbunt,
carriage, posture, Sen. Ep. 123 fin.:cujus motum et habitum et incessum imitaretur,
Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3:puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet,
Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.—Of things, esp. of places (so perh. not till after the Aug. per.), condition, habit, appearance, etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.:B.longe alius Italiae quam Indiae visus illi habitus esset,
Liv. 9, 17, 17:maris,
Val. Max. 3, 3, ext. 4:domicilii,
Col. 9, 15, 8:armorum,
Liv. 9, 36, 6:pecuniarum,
id. 1, 42, 5:temporum,
id. 10, 46, 2 et saep.:urbs in habitum pulveris redacta,
Val. Max. 9, 3, ext. 3.—In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.:II.vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis,
Liv. 23, 34, 6:Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit,
Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6:Romano,
Hor. S. 2, 7, 54; cf.:Graeco, Romano uti,
Suet. Aug. 98:Gallico,
id. Caes. 58:pastorum,
Liv. 9, 2, 2:triumphalis,
Quint. 11, 1, 3; cf.triumphantis,
Suet. Ner. 13:lugentis,
id. Calig. 13:scenico,
id. Ner. 38:quadrigario,
id. Calig. 19:suus,
Phaedr. 1, 3, 2:segmenta et longos habitus et flammea sumit,
Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.—Trop.A.In gen., quality, nature, character:B.qui manet ut moneatur semper... servos is habitu hau probost,
Plaut. Stich. 1, 2, 2:justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem,
Cic. Inv. 2, 53, 160:naturae ipsius habitu prope divino,
id. Arch. 7, 15:prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare,
id. Leg. 1, 16, 45:aut habitu aut natura... habitu, ut facile et cito irascatur, etc.,
id. Top. 16, 62:ad rationis habitum perducere,
id. Fin. 4, 14, 37:ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere,
Phaedr. 1, 3, 2:si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis,
Cic. de Or. 3, 52, 199:habitus quidam et quasi gestus (sermonis),
Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.—In partic.1.A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.):2.quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc.,
Vell. 2, 99, 3; cf.:quae mens exercituum, quis habitus provinciarum,
Tac. H. 1, 4:hic quidem Romae habitus animorum fuit,
id. ib. 1, 8:ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu,
Liv. 32, 14, 6.—In philos. lang., an acquired perfect state or condition:habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam,
Cic. Inv. 1, 25, 36:habitus... in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc.,
id. ib. 2, 9, 30. -
11 oratio
I.In gen., the connection of words to express thought:1.non est autem in verbo modus hic, sed in oratione, id est, in continuatione verborum,
Cic. 3, 42, 167.Speech, the power or faculty of speech, the habit or use of language:2.quae (ferae) sunt rationis et orationis expertes,
Cic. Off. 1, 16, 50:natura vi rationis hominem conciliat homini et ad orationis et ad vitae societatem,
id. ib. 1, 4, 12.—Speech, language, utterance; opp. to fact, action, etc.:3.lenitudo orationis, mollitudo corporis,
Cic. Tusc. 5, 16, 46:idque videns Epicurus re tollit, oratione relinquit deos,
id. N. D. 1, 44, 123:qui sunt leves locutores... eorum orationem bene existimatum est in ore nasci, non in pectore,
Gell. 1, 15, 1:nam quid te igitur rettulit beneficum esse oratione, si ad rem auxilium emortuum est,
Plaut. Ep. 1, 2, 19:ut in vitā, sic in oratione, nihil est difficilius quam quid deceat videre,
Cic. Or. 21, 70: qualis homo ipse esset, talem ejus esse orationem;orationi autem facta similia, factis vitam,
id. Tusc. 5, 16, 47:partes igitur orationis secundum dialecticos duae, nomen et verbum,
parts of speech, Prisc. 2, 4, 15.—Hence, a mode of speaking; a kind, manner, style of speech; language:4.quin tu istanc orationem hinc veterem atque antiquam amoves. Nam proletario sermone nunc utere,
Plaut. Mil. 3, 1, 155: nam opulenti cum loquuntur pariter atque ignobiles, eadem dicta eademque oratio aequa non aeque valet, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3: quam tibi ex ore orationem duriter dictis dedit, id. ap. Non. p. 512, 8:aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas,
Plaut. As. 1, 3, 52: Creta est profecto horum hominum oratio, quam orationem [p. 1275] hanc aures dulce devorant, id. Poen. 5, 2, 9:(Andria et Perinthia) non ita sunt dissimili argumento, sed tamen Dissimili oratione,
Ter. And. prol. 11.—Esp. (in gram.): oratio obliqua, indirect speech, the use of dependent clauses in citing the language of others:quam (orationem) obliquam Pompeius Trogus exposuit (opp. to conciones directae),
Just. 38, 3, 11.—Hence,Mode of speech, language, use of language, style:5.mollis est enim oratio philosophorum,
Cic. Or. 19, 64:(fabulae) tenui oratione et scripturā levi,
Ter. Phorm. prol. 5:ut Stoicorum est astrictior oratio aliquantoque contractior, quam aures populi requirunt, sic illorum (Peripateticorum) liberior et latior, quam patitur consuetudo judiciorum et fori,
Cic. Brut. 31, 120:orationem Latinam efficies profecto legendis nostris pleniorem,
id. Off. 1, 1, 2; cf. id. ib. 1, 1, 1.—Esp., the language of any people or nation:II.Timaeus in historiis quas oratione Graecā composuit,
Gell. 11, 1, 1:semper cum Graecis Latina (exempla) conjunxi... ut par sis in utriusque orationis facultate,
Cic. Off. 1, 1, 1.—In partic., formal language, artificial discourse, set speech (opp. to sermo, ordinary speech, conversational language):B.mollis est oratio philosophorum et umbratilis, nec verbis instructa popularibus nec vincta numeris, sed soluta liberius: itaque sermo potiusquam oratio dicitur. Quamquam enim omnis locutio oratio est, tamen unius oratoris locutio hoc proprio dignata nomine est,
Cic. Or. 19, 64; cf.:et quoniam magna vis orationis est eaque duplex, altera contentionis, altera sermonis, contentio disceptationibus tribuatur judiciorum, contionum, senatus, sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium versetur, sequatur etiam convivia,
id. Off. 1, 37, 132.—Hence,A set speech, harangue, discourse, oration:III.(oratio) ut gravis, ut suavis, ut erudita sit, ut liberalis, ut polita, ut sensus, ut doloris habeat quantum opus sit, non est singulorum articulorum: in toto spectantur haec corpore, etc.,
Cic. de Or. 3, 25, 96; cf.the context: illam orationem disertam sibi et oratoriam videri, fortem et virilem non videri,
id. ib. 1, 54, 231:hanc habere orationem mecum principio institit,
Ter. Hec. 3, 3, 21:pleraeque scribuntur orationes habitae jam, non ut habeantur,
Cic. Brut. 24, 91:non est haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,
id. Mur. 29, 61:ignarus faciundae ac poliendae orationis,
id. de Or. 1, 14, 63:in orationibus hisce ipsis judiciorum, contionum, senatus,
id. ib. 1, 16, 73:quanta illa, di immortales, fuit gravitas, quanta in oratione majestas! sed adfuistis, et est in manibus oratio,
id. Lael. 25, 96:qui orationem adversus rem publicam habuissent, eorum bona in publicum adducebat,
Caes. B. C. 2, 18, 5:ab adulescentiā confecit orationes,
Nep. Cat. 3, 3:Catonis aliae acerbae orationes extant, etc.,
Liv. 39, 42, 6:oratio plebi acceptior,
id. 3, 69:accurata et polita,
Cic. Brut. 95, 326:longa,
Liv. 34, 5:acris et vehemens,
Quint. 5, 13, 25:admirabilis,
Cic. de Or. 3, 25, 94:angusta et concisa, opp. collata et diffusa,
id. Or. 56, 187:aspera, tristis, horrida, neque perfecta neque conclusa, opp. laevis et structa et terminata,
id. ib. 5, 20:circumcisa et brevis,
Plin. Ep. 1, 20, 4:rotunda et undique circumcisa,
Quint. 8, 5, 27:cohaerens,
Cic. de Or. 3, 44, 173:concinna,
id. ib. 3, 25, 98:stabilis, opp. volubilis,
id. Or. 56, 187.—Transf.A.The power of oratory, eloquence:B.tantam vim habet illa, quae recte a bono poëtā dicta est, flexamina atque omnium regina rerum oratio, ut non modo inclinantem excipere aut stantem inclinare, sed etiam adversantem ac repugnantem ut imperator fortis ac bonus capere possit,
Cic. de Or. 2, 44, 187:satis in eo fuisse orationis atque ingenii,
id. Brut. 45, 165:non enim verendum est ne te in tam bonā causā deficiat oratio,
Lact. 2, 3.—Prose (opp. to poetry):C.et in poëmatis et in oratione,
Cic. Or. 21, 70.—(In gram.) A sentence, a clause expressing a complete sense:D.oratio est ordinatio dictionum congrua sententiam perfectam demonstrans,
Prisc. 2, 4, 15:oratio dicitur liber rhetoricus, necnon unaquaeque dictio hoc saepe nomine nuncupatur cum plenam ostendit sententiam,
id. ib.: defectio litterae, et syllabae, et dictionis, et orationis, id. 17, 1, 5.—(Under the empire.) An imperial message, rescript:E.orationes ad senatum missae,
Suet. Ner. 15:oratio principis per quaestorem ejus audita est,
Tac. A. 16, 27:orationesque in senatu recitaret etiam quaestoris vice,
Suet. Tit. 6; cf. id. Aug. 65.—A prayer, an address to the Deity (eccl. Lat.):respice ad orationem servi tui,
Vulg. 3 Reg. 8, 28:per orationes Dominum rogantes,
id. 2 Macc. 10, 16:pernoctans in oratione Dei,
id. Luc. 6, 12.—Also absol., prayer, the habit or practice of prayer:perseverantes in oratione,
Vulg. Act. 1, 14:orationi instate,
id. Col. 4, 2; cf. Gell. 13, 22, 1. -
12 adsuētūdō (assuē-)
adsuētūdō (assuē-) inis, f [adsuetus], custom, habit: longa, O.: mali, L.: voluptatum, Ta. -
13 cacoēthes
cacoēthes is, n, κακόητηεσ, a bad habit, bad condition: scribendi, an incurable passion, Iu.* * *malignant/obstinate tumor/disease; flaw/disease of character, passion -
14 dēsuētūdō
dēsuētūdō nis, f [desuetus], disuse, want of practice: armorum, L.: desuetudine tardi, O.* * *disuse, discontinuance, desuetude; discontinuance of practice/habit (L+S) -
15 disciplīna
disciplīna ae, f [discipulus], instruction, tuition, teaching, training, education: puerilis: adulescentīs in disciplinam ei tradere: te in disciplinam meam tradere: in disciplinam (Druidum) convenire, Cs.: res, quarum est disciplina, the objects of instruction: quae (incommoda) pro disciplinā et praeceptis habere possent, Cs.— Learning, knowledge, science, discipline, culture: homo (summā) disciplinā: a pueris nullo officio aut disciplinā adsuefacti, Cs.: Italia plena Graecarum disciplinarum: his disciplinis institutus: militiae, tactics: bellica: militaris, military discipline, L.: occidere non disciplinā, sed impetu, Ta.: navalis: rei p., statesmanship: vetus regum, severity: familiae gravis: maiorum, S.: certa vivendi, orderly way: populorum, the art of governing: philosophiae, a system: tres trium disciplinarum principes.— A custom, habit: Nam disciplinast eis, demunerarier, etc., T.: imitari avi mores disciplinamque: familiae. — A school: itinera disciplinarum: philosophorum disciplinae, sects, T.* * *teaching, instruction, education; training; discipline; method, science, study -
16 lēctitō
lēctitō āvī, ātus, āre, freq. [1 lectus], to read often, read eagerly, peruse: Pyrrhi libros: Plato nem.* * *lectitare, lectitavi, lectitatus Vread repeatedly; be in the habit of reading -
17 manicae
manicae ārum, f [manus], long sleeves, tunicsleeves, gloves: Et tunicae manicas (habent), V.: partem vestitūs in manicas extendere, Ta.: accipere manicas (an effeminate habit).— Armlets, gauntlets (worn in battle), Iu.— Handcuffs, manacles: in manicis et Compedibus, H., V. -
18 multus
multus adj. (for comp. and sup. in use see plūs, plūrimus). I. Plur., with subst., or with adjec. used as subst, many, a great number: multi alii, T.: multae sunt artes eximiae: tam multis verbis scribere, at such length: Quid multa verba? in short, T.: multa acerba habuit ille annus.—With other adjj., many: multae et magnae contentiones: multis magnisque praesidiis perditis, S.: multi et varii timores, L.: vectigalīs multos ac stipendiarios liberavit: multae liberae civitates, republics: multa libera capita, freemen, L.: multa secunda proelia, victories, L.: multa maiores magna et gravia bella gesserunt: multis suppliciis iustis: utebatur hominibus improbis multis: prodigia multa foeda, L.—As subst m., many men, many: multi pecunias coëgerunt: alter multos fefellit: pro multis dicere.—The multitude, mass, common people, vulgar: unus de multis esse: orator unus e multis, commonplace: numerari in multis, in the herd (of orators): e multis una sit tibi, no better than others, O.: sum unus Multorum, H. —As subst n. (only nom. and acc.), many things, much: quam multa te deficiant vides: quid multis moror? many words, T.: ne multa, in short: quid multa? H.— II. Sing., distributive, many a (poet.): trudit multā cane Apros in plagas, H.: multā victimā, V.: multā prece prosequi, H.—Of quantity, much, abundant, large, considerable, extensive: exstructa mensa multā carne: multum pro re p. sanguinem effudistis: multa et lauta supellex: lingua Gallica, quā multā utebatur, spoke fluently, Cs.: multus fluens, glibly, H.—In excess, superfluous: supellex modica, non multa, N.: qui in aliquo genere multus est, prolix.—Frequent, frequently, engaged, busy, diligent: ad vigilias multus adesse, S.: cum Timaeo multum fuisse: Multa viri virtus animo recursat, V.—Strong, influential: adeo teneris consuescere multum est, so strong is habit, V.—Of time, full, late: ad multum diem, till late in the day: multa iam dies erat, L.: multā nocte, late at night: multo mane, very early.* * *multa -um, -, plurimus -a -um ADJmuch, many, great, many a; large, intense, assiduous; tedious -
19 peregrīnitās
peregrīnitās ātis, f [peregrinus], strange ways, foreign manners: in urbem infusa.* * *alienage; foreign habit; foreign tone -
20 rītus
rītus ūs, m [RA-], a form of religious observance, religious usage, ceremony, rite: sacra diis aliis Albano ritu facit, L.: quo haec privatim et publice modo rituque fiant, discunto: morem ritūsque sacrorum Adiciam, V.: tempestates populi R. ritibus consecratae: magico lustrari ritu, O.— Habit, custom, usage, way, mode, manner: Sabinae Gentis ritūs, O.: in alienos ritūs verti, L.: novo Sublime ritu moliar atrium, in the new style, H.— Abl sing. with gen, after the usage of, in the manner of, in the fashion of, like: pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt: pennae ritu coepere volucrum Cingere latus, O.: Herculis ritu petiisse laurum, H.: ritu quoque cincta Dianae, O.* * *rite; ceremony
См. также в других словарях:
habit — habit … Dictionnaire des rimes
habit — [ abi ] n. m. • XIIe; lat. habitus « manière d être », « costume » 1 ♦ Sing. Vieilli Pièce d habillement. ⇒ costume, vêtement. L étoffe d un habit. Habit de velours. 2 ♦ Plur. LES HABITS : l ensemble des pièces composant l habillement. ⇒ affaires … Encyclopédie Universelle
Habit — • Habit is an effect of repeated acts and an aptitude to reproduce them, and may be defined as a quality difficult to change, whereby an agent whose nature it is to work one way or another indeterminately, is disposed easily and readily at will… … Catholic encyclopedia
habit — HABIT. s. m. Vestement, ce qui est fait exprés pour couvrir le corps humain, ce qui sert ordinairement à couvrir le corps humain. Habit d homme. habit de femme. habit decent, modeste. habit bien fait. habit mal fait. habit court. habit long.… … Dictionnaire de l'Académie française
Habit — Hab it (h[a^]b [i^]t) n. [OE. habit, abit, F. habit, fr. L. habitus state, appearance, dress, fr. habere to have, be in a condition; prob. akin to E. have. See {Have}, and cf. {Able}, {Binnacle}, {Debt}, {Due}, {Exhibit}, {Malady.}] 1. The usual… … The Collaborative International Dictionary of English
habit — n 1 Habit, habitude, practice, usage, custom, use, wont are comparable when they mean a way of behaving, doing, or proceeding that has become fixed by constant repetition. These words may be used also as collective or abstract nouns denoting… … New Dictionary of Synonyms
Habit — may refer to: * Habit (psychology), an acquired pattern of behavior that often occurs automatically * Habituation, non associative learning in which there is a progressive diminution of behavioral response probability with repetition of a… … Wikipedia
Habit — «Habit» Canción de Pearl Jam Álbum No Code Publicación 27 de agosto de 1996 Grabación … Wikipedia Español
habit — [hab′it] n. [ME < OFr < L habitus, condition, appearance, dress < pp. of habere, to have, hold < IE base * ghabh , to grasp, take > GIVE] 1. Obs. costume; dress 2. a particular costume showing rank, status, etc.; specif., a) a… … English World dictionary
habit — hȁbit (ȁbit) m DEFINICIJA dugačka muška haljina do gležnja sa širokim rukavima: 1. crkv. redovničko odijelo; halja 2. halja posebna oblika izrađena za određenu skupinu ljudi [sučev habit; rektorski habit; dekanski habit] ETIMOLOGIJA lat. habitus … Hrvatski jezični portal
habit — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. habiticie {{/stl 8}}{{stl 7}} strój zakonny o kolorze i kroju obowiązującym w danym zakonie; suknia zakonna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Habit zakonny, franciszkański. <łac.>{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień