-
1 dolus
dŏlus, i, m. [Sanscr. dal-bhas, deceit; Gr. dolos, cunning, delear, bait]. Orig., a device, artifice; hence, evil intent, wrongdoing with a view to the consequences (opp. culpa, negligence; cf. also: fallacia, fraus, astutia, calliditas).—In the older, and esp. the jurid. lang.: dolus malus, a standing expression for guile, fraud, deceit: doli vocabulum nunc tantum in malis utimur, apud antiquos etiam in bonis rebus utebatur. Unde adhuc dicimus Sine dolo malo, nimirum quia solebat dici et bonus, Paul. ex Fest. p. 69, 10 Müll.: in quibus ipsis (formulis) cum ex eo (sc. Aquillio) quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat;II.cum esset aliud simulatum, aliud actum,
Cic. Off. 3, 14, 60; cf. id. Top. 9 fin.; and id. N. D. 3, 30: Labeo sic definit: Dolum malum esse omnem calliditatem, fallaciam, machinationem ad circumveniendum, fallendum, decipiendum alterum adhibitam, Dig. 4, 3, 1; so, dolus malus, acc. to Cic. Off. 3, 15, 61; 3, 24; id. Fl. 30, 74; id. Att. 1, 1, 3:dolo malo instipulari,
Plaut. Rud. 5, 3, 25; in a pub. law formula in Liv. 1, 24 fin.; and 38, 11; Ter. Eun. 3, 3, 9 Don.; Dig. 4, 3 tit.: de dolo malo, and ib. 44, 4 tit.: de doli mali et metus exceptione, et saep.; opp. culpa, Cod. 5, 40, 9.—Far more freq. and class. (but rarely in Cic.),Without malus, guile, deceit, deception:III.haud dicam dolo,
Plaut. Trin. 1, 2, 53:non dolo dicam tibi,
id. ib. 2, 4, 79; id. Men. 2, 1, 3; ita omnes meos dolos, fallacias, Praestigias praestrinxit commoditas patris, Poëta ap. Cic. N. D. 3, 29, 73; cf.:huic quia bonae artes desunt, dolis atque fallaciis contendit,
Sall. C. 11, 2:aliquem ductare dolis,
Plaut. Capt. 3, 4, 109:consuere,
id. Am. 1, 1, 211:versare,
Verg. A. 2, 62:nectere,
Liv. 27, 28 init. et saep.:nam doli non doli sunt, nisi astu colas,
Plaut. Capt. 2, 1, 30;so with astu,
Suet. Tib. 65; Verg. A. 11, 704; cf.with astutia,
Sall. C. 26, 2:per sycophantiam atque per doctos dolos,
Plaut. Ps. 1, 5, 70; cf. ib. 113:per dolum atque insidias,
Caes. B. G. 4, 13, 1;and with this last cf.: magis virtute quam dolo contendere, aut insidiis niti,
id. ib. 1, 13, 6.—Prov.:dolo pugnandum est, dum quis par non est armis,
Nep. Hann. 10:tempus atque occasionem fraudis ac doli quaerere,
Caes. B. C. 2, 14, 1;so with fraus,
Liv. 1, 53:consilio etiam additus dolus,
id. 1, 11:per dolum ac proditionem,
id. 2, 3:dolis instructus et arte Pelasgā,
Verg. A. 2, 152 et saep.:subterranei = cuniculi,
Flor. 1, 12, 9:volpis,
Lucr. 3, 742; cf. id. 5, 858 and 863; Vulg. Matt. 26, 4 et saep.—Transf., the means or instrument of deceit:B.dolos saltu deludit, i. e. the nets,
Ov. Hal. 25:subterraneis dolis peractum urbis excidium,
Flor. 1, 12, 9.—Dolus, as a deity, Val. Fl. 2, 205:superavit dolum Trojanum,
Dolon, Plaut. Ps. 4, 7, 142.—= culpa:dolo factum suo,
by his own fault, Hor. S. 1, 6, 90. -
2 fraus
fraus fraudis ( gen plur. fraudium, C.), f [2 FER-], a cheating, deceit, imposition, fraud: ad fraudem callidi: cum fraude fiat iniuria: fraus fidem in parvis sibi praestruit, L.: occasionem fraudis quaerunt, Cs.: per summam fraudem: Litavici fraude perspectā, Cs.: quod fraudem legi fecisset, L.: ii, quibus per fraudem fuit uti (inperiis), i. e. have obtained wrongfully, S.: sese dedere sine fraude, i. e. unconditionally, Cs.: bestiae cibum ad fraudem suam positum aspernuntur, L.: exagitabantur omnes eius fraudes, deceptions: fons fraudium.—Of persons, a cheat, deceiver, fraud, T.— A bad action, offence, crime: impia: scelus frausque: priscae vestigia fraudis, V.: nocitura Postmodo natis, H.: fraudes inexpiabiles concipere.— A self-deception, delusion, error, mistake: Inperitos in fraudem inlicis, T.: in fraudem deducere: in fraudem in re p. delabi: Fraude loci et noctis Oppressus, ignorance of, V.— Injury, detriment, damage, hurt, harm: ventosa ferat cui gloria fraudem, V.: id mihi fraudem tulit: esse alicui fraudi aut crimini, tend to his injury: ne Servilio fraudi esset, quod, etc., L.: quod sine fraude meā fiat, facio, without harm, L.: dies, ante quam sine fraude liceret ab armis discedere, S.— Person., Fraud, the god of deceit.* * *fraud; trickery, deceit; imposition, offense, crime; delusion -
3 dolus
dolus ī, m [cf. δόγοσ], a device, artifice, contrivance ; in the phrase, dolus malus, wilful wrong, fraud, malice: Dolo malo haec fieri omnia, T.: in vi dolus malus inest, the crime of violence implies malice. — Guile, deceit, deception, cunning, trickery: quom nil obsint doli, T.: dolis atque fallaciis contendit, S.: ne cui dolus necteretur, L.: dolo divom victa, V.: ad pernitiem eius dolum quaerere, S.: dolo factum negat esse suo, i. e. any fault, H.: dolo pugnandum est, dum quis par non est armis, N.: consilio etiam additus dolus, L.: dolis instructus et arte, V.— A snare: tendit Turdis dolos, H.: doli fabricator Epeos, V.* * *trick, device, deceit, treachery, trickery, cunning, fraud -
4 fallācia
fallācia ae, f [fallax], deceit, trick, artifice, stratagem, craft, intrigue (only plur. in prose): ex fraude, fallaciis constare: dolis atque fallaciis contendit, S.: sine fuco ac fallaciis.— Sing: fingunt quandam inter se fallaciam, T.: ubi nulla fugam reperit fallacia, V.: Consilium vertit ad fallaciam, has recourse to, Ph.: sumptae vestis, O.: tecti, the labyrinth, O.: fallacia Alia aliam trudit, one lie begets another, T.* * *deceit, trick, stratagem; deceptive behavior or an instance of this -
5 falsum
falsum ī, n [falsus], an untruth, falsehood, fraud, deceit: finxisse falsi quicquam, T.: vera an falsa audierim, T.: Falsa iurans, O.: falsum scribere: vero distinguere, H.: Acclinis falsis animus, H.* * *falsehood, untruth, fraud, deceit -
6 simulātiō
simulātiō ōnis, f [simulo], an assumption, false show, feigning, shamming, pretence, feint, insincerity, deceit, hypocrisy, simulation: mea, T.: simulatione usi, Cs.: ex omni vitā simulatio tollenda est: insaniae: virtutis: volnerum, Cs.: simulatione amicitiae, under the guise of: gladiatores emptos esse Fausti simulatione ad caedem, under the pretence of engaging them for Faustus: per simulationem amicitiae me prodiderunt.* * *pretense, deceit -
7 adsimulātiō
adsimulātiō ōnis, f a feigned assent, Her.* * *likeness, similarity in form; comparison; deceit, pretense -
8 ars
ars artis, f [1 AR-], practical skill: manus et ars: arte laboratae vestes, V. — Esp., skill in a special pursuit, a profession, business, art: musica, poetry, T.: magica, V.: (artes) militares et imperatoriae, L.: civiles, politics, Ta.: dicendi, oratory: belli, L.: arte canere, O. — Poet.: artes Infra se positas, i. e. inferior ability, H.—Science, learning, knowledge: Graecae: optimae, N.: inventor artium (Mercurius), Cs. — Theory, general principles: alqd ad artem et ad praecepta revocare.— A work of art: exquisitae: clipeus, Didymaonis artes, V.: Quas (artīs) Parrhasius protulit, H. — Conduct, practice, character: veteres revocavit artīs, ancient virtues, H.: artis bonae fama, S.: artes eximiae: Nihil istac opus est arte, sed eis... Fide et taciturnitate, the service I want is not cookery, but, etc., T.: artium Gratarum facies, charming manners, H. — Cunning, artifice, stratagem, trick, fraud, deceit: arte tractare virum, T.: capti arte, L.: novas artīs versare, V.: nocendi, means, V.: dolosae, O.: arte ducis elusi, Ta.—An elementary treatise, instruction-book: praecepta in artibus relinquere: artem scindes Theodori, Iu.* * *skill/craft/art; trick, wile; science, knowledge; method, way; character (pl.) -
9 captiō
captiō ōnis, f [capio], a deceiving, deception, fraud, deceit: in parvolā re.—A fallacious argument, sophism, quibble, catch: istius generis captiones: dialecticae: quanta in verbis.—An injury, loss: mea captio est, si, etc.* * *deception/trick/fraud; disadvantage, loss; a sophistry/quibble; right to take -
10 fictor
fictor ōris, m [FIG-], a moulder, sculptor, image-maker, statuary: deos eā facie novimus, quā fictores voluerunt: fandi fictor Ulixes, master of deceit, V.* * * -
11 fraudātiō
fraudātiō ōnis, f [fraudo], a cheating, deceiving, deceit, fraud ; opp. fides: sine fraudatione. -
12 fūcus
fūcus ī, m, φῦκοσ, rock-lichen, orchil (a red dye for woollen goods); hence, a dye-stuff, red dye, red color: Lana medicata fuco, H.: potantia vellera fucum, H.: Tyrius, O.—A reddish juice, bee-glue, V.—Fig., pretence, disguise, deceit, dissimulation: fucum facere mulieri, T.: venustatis non fuco inlitus color: puerilis: mercem sine fucis gestat, H.: sine fuco ac fallaciis.* * *dye; (as cosmetic) rouge; bee-glue, propolis; presence/disguise/sham; seaweed -
13 fūrtum
fūrtum ī, n [1 FER-], theft, robbery: domi furtum fecit: furti se adligare, T.: in furto comprehensus, Cs.: ubi oves furto periere, H.— A stolen thing: cogi furtum reddere: dum (puer) furta ligurrit, H.— A secret action, crafty deceit, trick, artifice, stratagem: hostibus parva furta temptantibus, L.: haud furto melior, V.: furto laetatus inani, V.: furtis decipit hostem, O.— Secret love, intrigue: narrare dulcia furta, V.: Hoc furtum nescire, O.: tauri, V.* * *theft; trick, deception; stolen article -
14 hypodidascalus
hypodidascalus ī, m, ὑποδιδάσκαλοσ, an under-teacher. I i. This letter represents, in Latin, I. The vowel whose short and long sounds are heard in the English word deceit.— II. Before a, e, o, or u in the same syllable, the consonant which begins the English words yam, yes, yon, you. The character J, j, which represents the latter sound in some school-books, is an invention of the seventeenth century, and is not found in MSS., nor in the best texts of the Latin authors.* * *under-teacher, under-master -
15 vānitās
vānitās ātis, f [vanus], emptiness, aimlessness, absence of purpose: nulla in caelo nec fortuna... nec vanitas inest: Romanis Gallici tumultūs ad sueti, etiam vanitates notae sunt, L.—Falsity, falsehood, deception, deceit, untruth, untrustworthiness, fickleness: ut vanitati veritas cedat: nec vero est quicquam turpius vanitate: orationis, i. e. deceitful speeches: populi, fickleness, L.—Fig., vanity, vainglory: non pudet Vanitatis? T.: tanta in te: prosperitate rerum in vanitatem usus, etc., Ta.* * *emptiness, untruthfulness; futility, foolishness, empty pride -
16 adsimilatio
likeness, similarity in form; comparison; deceit, pretense, feigning, pretending -
17 assimilatio
likeness, similarity in form; comparison; deceit, pretense, feigning, pretending -
18 assimulatio
likeness, similarity in form; comparison; deceit, pretense, feigning, pretending -
19 circumscriptorie
by fraud/deceit -
20 deceptio
deception, deceit; deceitfullness
См. также в других словарях:
deceit — de·ceit n: deliberate and misleading concealment, false declaration, or artifice: deception theft by deceit; also: the tort of committing or carrying out deceit an action for deceit see also fraud, misrepresentation … Law dictionary
deceit — 1 Deceit, duplicity, dissimulation, cunning, guile mean the quality, the habit, the act, or the practice of imposing upon the credulity of others by dishonesty, fraud, or trickery. Deceit usually implies the intent to mislead or delude; otherwise … New Dictionary of Synonyms
Deceit — De*ceit , n. [OF. deceit, des[,c]ait, decept (cf. deceite, de[,c]oite), fr. L. deceptus deception, fr. decipere. See {Deceive}.] 1. An attempt or disposition to deceive or lead into error; any declaration, artifice, or practice, which misleads… … The Collaborative International Dictionary of English
deceit — de‧ceit [dɪˈsiːt] noun [countable, uncountable] behaviour that is intended to make someone believe something that is not true: • Victims of the firm s fraud and deceit are seeking redress in the courts. * * * deceit UK US /dɪˈsiːt/ noun [U] ►… … Financial and business terms
Deceit — Album par This Heat Sortie 1981 Enregistrement 1981 Durée 40:45 Genre Post punk Rock expérimental Producteur … Wikipédia en Français
deceit — [n1] practice of misleading ambidexterity, ambidextrousness, artifice, cheating, chicane, chicanery, cozening, craft, craftiness, cunning, deceitfulness, deception, defrauding, dirty dealing*, dirty pool*, dishonesty, dissemblance, dissimulation … New thesaurus
deceit — c.1300, from O.Fr. deceite, fem. pp. of deceveir (see DECEIVE (Cf. deceive)) … Etymology dictionary
deceit — ► NOUN 1) the action or practice of deceiving. 2) a deceitful act or statement … English terms dictionary
deceit — [dē sēt′, disēt′] n. [ME < OFr deceite < pp. of deceveir: see DECEIVE] 1. the act of representing as true what is known to be false; a deceiving or lying 2. a dishonest action or trick; fraud or lie 3. the quality of being deceitful … English World dictionary
deceit — /di seet /, n. 1. the act or practice of deceiving; concealment or distortion of the truth for the purpose of misleading; duplicity; fraud; cheating: Once she exposed their deceit, no one ever trusted them again. 2. an act or device intended to… … Universalium
deceit — de•ceit [[t]dɪˈsit[/t]] n. 1) the act or practice of deceiving 2) a stratagem intended to deceive 3) the quality of being deceitful; duplicity • Etymology: 1225–75; deceite < OF, n. use of fem. of deceit, ptp. of deceivre to deceive syn:… … From formal English to slang